geschreven door: Pieter
Inleiding
"Dit is Rinke, hij blijft een tijdje bij ons logeren." Zei mijn vader en ik keek met open mond naar de dertienjarige jongen die naast mijn vader stond.
"We weten nog niet precies hoe lang hij bij ons blijft, maar in ieder geval voor een maand." Zei mijn moeder. Al een week lang was me verteld dat ze vandaag een verrassing voor me hadden. Ook waren er spullen heen en weer gesjouwd tussen de zolder en de hobbykamer, en wanneer ik vroeg waarom dat was kreeg ik steeds hetzelfde antwoord: "Wacht maar af, zaterdagavond zul je het begrijpen." Nu begreep ik het wel, de hobbykamer was nu de slaapkamer van Rinke geworden.
Ik keek Rinke aan en zag een schuchtere, zelfs ietwat bange, jongen. Vanaf dit eerste moment dat ik hem zag wist ik dat er iets vreemds met hen aan de hand was, en al snel kreeg ik gelijk.
"Hoi, ik ben Sandra." Zei ik en stapte met uitgestoken hand naar Rinke toe. Hij schudde mijn hand, maar het was maar een slap handje. Ook bleef hij zwijgen en keek een beetje onrustig om zich heen.
"Kom, ga even zitten, Sandra. We moeten even praten." Zei mijn vader en ik keek hem verbaasd aan. Terwijl ik ging zitten keken mijn ouder me beiden aan. Rinke bleef gewoon staan en hield zich bewust een beetje afzijdig.
"Rinke is geen gewone jongen, hij heeft wat meer aandacht nodig dan andere kinderen van zijn leeftijd." Zei mijn moeder en mijn blik gleed even richting Rinke. Het feit dat ze Rinke een kind noemde stak me wel een beetje, want ik was van dezelfde leeftijd.
"Hoezo meer aandacht?" Vroeg ik, want daar kon ik me in eerste instantie niet zo heel veel bij voorstellen. Mijn vraag werd echter genegeerd en mijn moeder ging verder.
"Natuurlijk zullen papa en ik hem 's avonds en in het weekend de aandacht geven die hij nodig heeft, maar we hopen dat ook jij overdag een handje wilt helpen. Papa en ik zijn er overdag natuurlijk niet altijd." Aangezien ik geen idee had waar ze het nu over hadden knikte ik maar.
"Dat hoopten we al, want zonder jouw hulp zou het een stuk moeilijker worden." Mijn vader en moeder keken even glimlach aan en keken toen keken ze weer naar mij. Nu viel er een stilte, een gespannen stilte, want ik wilde nu eigenliojk wel eens weten wat er nu precies aan de hand was. Eindelijk sprak mijn vader, zijn zware, gebiedende stem vertelde me iets wat ik niet had durven dromen.
"Rinke draagt luiers. Niet alleen plast hij nog in zijn broek, maar zijn gedrag is nog zo onvolwassen dat hij als een kleuter behandeld moet worden. We zullen hem regelmatig een schone luier moeten geven, maar ook heeft hij extra aandacht nodig met eten, wassen en naar bed gaan. Rinke lijkt misschien groot, maar geestelijk is hij nog lang niet volwassen." Toen viel er nogmaals een drukkende stilte over ons heen.
Ik probeerde me de consequenties voor te stellen die dit allemaal inhield. Op dat moment realiseerde ik me nog niet dat ik hier heel veel plezier aan zou beleven.
Hoofdstuk 1
"Sandra, wil je even bovenkomen." Hoorde ik mijn moeder roepen. Een aantal geleden was ze met Rinke naar boven gegaan en ik dacht ze hem naar bed aan het brengen was. Al sinds Rinke aan mij was voorgesteld voelde ik een vreemde vorm van opgewondenheid van binnen. Het was een prettig gevoel en ik moest mezelf inhouden om niet continue te glimlachen.
Nu liep ik nieuwsgierig de trap op. Mijn vermoeden werd bevestigd, want mijn moeder en Rinke bevonden zich in de badkamer. De deur stond op een kiertje en ik hoorde het gespat van water. Met enige terughoudendheid stond ik voor de badkamerdeur, maar durfde nog niet naar binnen te lopen. Ik begreep dat Rinke door mijn moeder werd gewassen en het idee om zomaar de badkamer binnen te lopen terwijl een jongen van mijn leeftijd er naakt binnen stond, weerhield me.
Mijn moeder had me echter de trap horen oplopen en riep me binnen.
"Kom maar binnen hoor. Rinke zal er aan moeten wennen dat je hem naakt ziet, dit zal niet de laatste keer zijn." Langzaam deed ik de deur open en het tafereel dat ik nu voor me zag zou me lang bijblijven. Natuurlijk was het niet mijn eerste ontmoeting met Rinke, en ik wist ook al dat hij luiers droeg, maar mijn aanblik was nu zo confronterend dat dit het beeld zou zijn dat ik me zou herinneren als ik over twintig jaar nog eens aan Rinke terug dacht.
Rinke stond helemaal naakt voor de wastafel, zijn benen gespreid en iets door de knieen gezakt. Mijn moeder stond naast hem en hield een nat washandje vast. Ze wreef het washandje door zijn kruis en ik zag hoe zijn plasser heen en weer werd geduwd door mijn moeder. Rinke keek met een beschaamd gezicht mijn kant op en het schaamrood kleurde zijn gezicht.
Naast het bad zag ik de luier die Rinke net nog had gedragen. Hij lag opengevouwen met zijn plastic kant op de grond. De luier was gebruikt en een gelig gekleurde massa had zich overlangs in het midden van de luier samengeklonterd. Vier plakstrips, die het plastic van het andere eind van de luier hadden opengescheurd, staken de lucht in.
Mijn blik richtte zich weer op Rinke, die zelf weer gegeneerd voor zich uit keek. Mijn moeder haalde nog een laatste maal het washandje door de bilnaad van Rinke en gooide toen het washandje ook op de grond.
"Het is een vreemd gezicht, he? Het is erg lang geleden dat ik jouw heb moeten wassen, dus het is voor mij ook een beetje wennen." Nu stond ik even me een lichte blos op mijn wangen, maar die verdween snel weer. Een jaar of vijf geleden had ik mijn pols gebroken en met een arm in het gips was ik erg onhandig. Dat was de laatste keer dat mijn moeder me hielp met wassen.
"Je mag me zo even helpen met de luier van Rinke, alhoewel het weinig verschilt met de baby van de buren. Zolang Rinke maar netjes stil blijft liggen zul je er weinig problemen mee hebben, denk ik." Ik glunderde, want ik verheugde me op het moment dat ik Rinke zijn luier om mocht doen. Het leek met een fantastische gewaarwording om iemand van mijn eigen leeftijd tegen zijn wil een luier om te doen.
Mijn moeder droogde Rinke inmiddels met een handdoek af. Ze was niet voorzichtig en Rinke moest zich vasthouden aan de wastafel, anders zou hij omgeduwd worden. Toen ze klaar was duwde ze Rinke de badkamer uit. Met een veel strengere stem dan dat ze tegen mij praatte, zei ze:
"Rinke, kom maar mee. Laten we je maar weer snel een luier omdoen." Zei ze en ik liep snel achter ze aan. We liepen richting de voormalige hobbykamer, die nu dienst deed als slaapkamer van Rinke. De kamer was nog erg kaal, en veel meer dan een bed stond er nog niet in. Wel lag er een nieuwe vloerbedekking en waren de wanden netjes gewit.
"Op het bed, Rinke!" Zei mijn moeder weer streng en Rinke gehoorzaamde snel. Naast het bed stond open en bloot een geopend pak met luiers voor Rinke. Iedereen die de kamer binnenkwam zou de luiers snel opmerken. Terwijl Rinke nu op mijn rug op bed lag, pakte mijn moeder een luier uit het pak. De luier was dik en groot en in drieen opgevouwen. Mijn moeder hield hem mijn kant op.
"Hier, probeer jij maar." Zei mijn moeder en ondanks dat ik dolgraag wilde, was ik toch een beetje nerveus. Ik pakte de luier aan en liep naar het bed toe. Rinke keek me smekend aan, maar even durfde ik hem niet aan te kijken. Ik ging op de rand van het bed zitten en vouwde de luier open. Rinke bleef languit op het bed liggen.
Ik twijfelde, moest ik zijn benen optillen en dan de luier onder zijn billen schuiven, zoals ik bij de baby van de buren zou doen, of moest ik Rinke opdragen om zijn knieen in te trekken. Terwijl ik daarover nadacht, loste mijn moeder het probleem op. Ze kwam naast me staan en boog naar Rinke voorover. Ze sloeg hem eenmaal met haar platte hand in het gezicht.
"Rinke, werk een beetje mee, begrepen?" Rinke schrok en ook ik deinsde iets achteruit, het werd me voor het eerst duidelijk dat geen enkel mededogen met Rinke werd gehouden. Het leek erop dat hij strak onder de duim zou worden gehouden.
Rinke reageerde door bijna meteen zijn knieen in te trekken om mij toegang te geven tot zijn billen. Ik duwde meteen een uiteinde van de luier onder zijn billen.
"Sandra, als hij niet mee wil werken mag ook jij hem een pets op zijn wang of zijn billen geven, hoor. Hij moet er af en toe aan herinnerd worden wie hier de baas is. En als hij dan nog niet wil meewerken, dan vragen we papa of hij Rinke even over zijn knie wil leggen. Dat zal hem dan wel afleren om ongehoorzaam te zijn." Ik keek naar mijn moeder op en knikte, daarna draaide ik me weer naar Rinke en trok de luier tussen zijn benen door omhoog. Rinke had zijn benen laten zakken en zijn knieen naar buiten geduwd.
Ik duwde de voorkant van de luier op zijn buik en vouwde de twee flappen aan zijn linkerkant over elkaar heen. Ik trok de eerste plakstrip open en wilde hem op het plastic duwen.
"Kom kom, niet zo voorzichtig. Dit is de baby van de buren niet, de luier mag best wat strakker hoor." Zei ze en ik trok het elastische gedeelte van zijn luier strak. Daarna plakte in zijn luier dicht. Onder het goedkeurend oog van mijn moeder lag Rinke even later veilig met een dikke luier om, op zijn rug op het bed. Ik genoot nog even van het aanblik terwijl ik op hem neerkeek.
"Prima gedaan." Zei mijn moeder tegen me, en tegen Rinke: "Je mag nog een half uurtje opblijven."
Hoofdstuk 2
"Mama, Rinke moet plassen." Zei ik, terwijl ik de deuropening van de woonkamer stond. Rinke en ik hadden het afgelopen half uur op mijn kamer doorgebracht. We hadden wat gepraat en een spelletje gekaart. Ineens had Rinke me met een rode blos op zijn wangen aangekeken. Schucter had hij gevraagd of hij naar het toilet mocht.
Mijn moeder keek me met een niet begrijpende blik aan, daarna keek ze op haar horloge en zei ze:
"Het is bedtijd voor hem, dus hij moet naar bed."
"Hij mag niet naar de wc?" Vroeg ik nog even voor de duidelijkheid.
"Als jij hem daarbij helpt, mag het. Je kunt hem ook zo naar bed brengen, morgen is zijn luier toch nat. En dan kun je hem ook nog in zijn luier laten plassen en hem dan een schone luier geven." Zei mijn moeder lachend, en nu was ik dus nog geen steek wijzer. Mijn vader keek op uit zijn boek.
"Eigenlijk moet hij gewoon een pak voor zijn billen hebben, want Rinke weet heel goed dat hij er niet om mag vragen. Dus lieverd... ga je gang." Mijn vader lachte me eveneens toe en ietwat beteuterd draaide ik me maar weer om.
Ik wist dus nu dat ik Rinke kon laten doen wat ik wilde, maar wat ik deed wist ik nog niet wat ik zou doen. Toen ik terug in mijn slaapkamer kwam keek Rinke me hoopvol aan. Ik keek op hem neer en bleef het verbazingwekkend vinden dat een jongen van mijn eigen leeftijd zo behandeld werd. Hij zat in kleermakerszit op de grond, zijn enige kledingstuk was zijn luier, met een aantal kaarten in zijn hand. Ik ging op de rand van het bed zitten en nam een besluit.
"Je weet dat je niet mag vragen of je naar de wc mag." Rinke boog zijn hoofd, maar keek me toen weer aan. Hij geloofde niet dat ik hem zou slaan, en hij leek een vriendelijke toon in mijn stem te horen.
"Alsjeblieft, ik moet heel nodig..." Smeekte hij en en zijn ene hand hield hij beschermend op zijn onderbuik, die gedeeltelijk bedekt was door zijn luier.
"Oke, je mag naar de wc, maar..." Zei ik en Rinke keek me opgelucht aan, maar voelde dat er nog een vervelend staartje aan zat.
"Maar wat?" Vroeg hij zachtjes.
"Maar daarna krijg je van mij vijf slagen met een liniaal op je billen."
"Wat? Nee!" Ik keek hem kwaad aan, en stond op.
"Kom, ik ga je naar bed brengen. Het is bedtijd. Morgen krijg je van mama wel weer een schone luier om." Zei ik en Rinke's gezicht betrok. Hij wilde niet de hele nacht met een natte luier om liggen, want dat ging vreselijk jeuken, maar hij wilde zich ook niet laten slaan. Het duurde een paar tellen voordat hij een beslissing kon nemen, en toen hij die beslissing eenmaal genomen had, was hij er nog steeds niet zeker van.
"Nee, Sandra. Mag ik eerst naar de wc?" Vroeg hij.
"Oke, ga maar liggen, dan zal ik je luier afdoen." Rinke gehoorzaamde en ik trok de plakstrips open. Rinke tilde zijn billen op en ik kon de nog droge luier onder hem vandaan halen.
"Kom maar mee." Zei ik en leidde hem naar de sc in de badkamer. Ik liet hem er op zitten en stond erbij terwijl hij zittend zijn blaas leegde. Hij slaakte een zucht van verlichting, voordat hij verwachtingsvol naar me omhoog keek. Ik gebood hem te gaan staan en met een schone handdoek in mijn handen liep ik terug naar mijn slaapkamer. Rinke liep gedwee achter mee aan.
Nadat ik langs mijn bureau was gelopen om mijn liniaal te pakken, ging ik op de rand van mijn bed zitten, spreidde mijn knieen iets en legde de handdoek over mijn boven benen heen. Daarna stak ik een hand uit naar Rinke. Hij liep iets naar me toe en ik pakte zijn pols beet. Ik trok hem naar me toe en langzaam boog hij zich voorover.
Hij dirigeerde hem mijn zijn onderbuik op mijn linkerbeen en zijn bovenbenen op mijn rechterbeen. Zijn plasser rustte tussen mijn benen en bungelde tegen de handdoek die in een klein boogje van been tot been hing.
"Handen op je rug!" Gebood ik om hem nog hulpelozer te laten bungelen over mijn benen. Hij deed het en ik pakte de liniaal stevig beet. Ik had nog nooit iemand geslagen en een gevoel van macht overspoelde me. Ik spaarde hem niet en sloeg uit alle macht de liniaal plat over zijn billen.
Rinke kermde luid, en na de volgende slag begon hij hardop te huilen. Nogmaals sloeg ik en zijn billen kleurden rood. En nogmaals klonk een luide pets, gevolgd door een even luide kreun. Ik sloeg nog een laatste maal en legde toen de liniaal weg. Ook mijn gezicht was rood gekleurd door inspanning. Ik liet hem even liggen om zelf ook even wat op adem te komen, daarna duwde ik hem van mijn schoot af.
Hoofdstuk 3
De volgende ochtend lag ik al vroeg naar het plafond te kijken. Ik glimlachte en dacht aan Rinke. Het was al bijna half acht en vandaag gingen we voor het eerst samen naar school. Rinke en ik zouden dan bijna de hele dag alleen zijn. En ook als we 's middags uit school kwamen zouden we nog een paar uur alleen thuis zijn, voordat mijn ouders uit het werk kwamen. Ik probeerde allemaal leuke dingen te bedenken die we samen zouden kunnen gaan doen. Ik bedoelde natuurlijk dingen die ik leuk vond, maar die Rinke haatte.
Mijn wekker liep volkomen nodeloos af, maar meteen gooide ik de dekens van me af en stapte ik uit bed. Ik trok mijn pyjamapak aan, want het was gewoonte dat we 's morgens eerst samen ontbeten. Mijn ouders hadden zich dan al gedoucht en aangekleed, maar ik douchte en kleedde me altijd pas aan na het eten.
"Goedemorgen, lieve schat." Zei mijn moeder toen ik mijn slaapkamer uit kwam. Ze bukte zich en drukte een kus op mijn voorhoofd.
"Wil jij Rinke even uit bed halen, dan kunnen we zo ontbijten?" Vroeg mijn moeder en ik knikte. Natuurlijk wilde ik Rinke wel 'even' uit bed halen. Ik liep naar zijn slaapkamer en deed zachtjes de deur open. Het was donker in de kamer, maar ik zag Rinke op zijn buik onder het dekbed liggen.
Allereerst trok ik de gordijnen open, en het werd meteen een stuk lichter in de kamer. Daarna liep ik naar Rinke's bed. Rinke bewoog zich zachtjes kreunend heen en weer, langzaam werd hij wakker. Het beschermende plastic om zijn matras kraakte onder hem, en het veroorzaakte een glimlach op mijn gezicht. Niet alleen moest Rinke luiers dragen, maar ook werd hij bij elke beweging door het plastic eraan herinnerd dat hij als een kleuter werd behandeld.
Rinke opende zijn ogen en keek me slaperig aan. Ik trok het dekbed van hem af gunde mezelf een riant uitzicht op zijn dik ingepakte billen. Behalve zijn luier had hij verder niets aan, en een ogenblik bleef ik stilletjes staan en genoot ik van het uitzicht.
"Draai je eens op je rug?" Vroeg ik en Rinke gehoorzaamde. Met een schuldige blik keek hij beschaamd naar me op. Ondanks dat ik hem gisteravond naar de wc had laten gaan, had hij zich vannacht toch weer bevuild. Waarschijnlijk had ik hem wel gered van een nat bed, want zijn luier was nu al behoorlijk nat en zwaar, zodat nog een extra plas zeker een lekkage had veroorzaakt.
Rinke lag stilletjes te wachten met zijn bovenbenen iets gespreid. Wanneer hij zijn bovenbenen zou strekken zou zijn luier worden samengedrukt en zou hij zijn eigen urine nogmaals tegen zijn lichaam voelen. Ik ging op de rand van zijn bed zitten keek Rinke aan.
"Zal ik je verschonen?" Vroeg ik Rinke, en met een rode blos op zijn wangen knikte hij zachtjes. Heel langzaam bewoog ik mijn rechterhand naar zijn luier. Zijn benen spreidden zich bijna automatisch nog iets verder. Voorzichtig drukte ik met mijn wijsvinger op het plastic van zijn luier. Het voelde klam en warm aan. Ik drukte nog iets harder en voelde hoe zijn plasser zich onder mijn vingers bewoog.
"Je bent een vies, klein baby'tje, Rinke. Mama zal je straks wel verschonen. Mijn kans komt vanmiddag nog wel. Wat dacht je van midden op het schoolplein?" Zei ik lachend en Rinke keerde in afschuw zijn gezicht af. Ik zag dat hij werkelijk dacht dat ik het zou doen, maar hij wist natuurlijk niet dat ik hem veel langer wilde kwellen. Uiteindelijk zou ik hem in een bijzijn van mijn klasgenootjes wel verschonen, maar dat zou pas de laatste stap zijn in de vernedering. Ik wilde mijn plezier zo lang mogelijk rekken.
"Kom maar uit bed, we gaan ontbijten." Zei ik en stond op. Zonder naar hem om te kijken liep ik weg.
"Maar..." begon Rinke, en ik draaide me naar hem om.
"Je krijgt nog geen kleren aan, na het ontbijt zal mama je wassen en aankleden." Rinke keek me verontrust aan, maar liep daarna toch maar achter me aan. Beneden aangekomen ging ik meteen op mijn vaste plaats aan de eettafel zitten. De tafel was al gedekt en papa en mama zaten ook al. Tussen mij en mijn moeder in was plaats voor nog een stoel, maar die stond nu nutteloos tegen de muur. In plaats daarvan stond er een kaal krukje met een veel lagere zitting.
"Goedemorgen, Rinke. Heb je lekker geslapen?" Rinke knikte en stond nog stilletjes in de deuropening.
"Ga maar snel zitten, dan zal ik je slabbetje voor doen." Zei mama en Rinke keek geschrokken naar de lege plaats naast mij. Hij keek naar het krukje met houten zitting en daarna naar de tafel. Daar waar hij moest gaan zitten lag een plastic placemat op tafel, daar bovenop stond een vol bord met pap. Naast het bord lag een geel slabbetje opgevouwen met een klein lepeltje er op. Rinke treuzelde, maar papa waarschuwde hem.
"Ga zitten, Rinke, je solliciteert naar een pak slaag!" Papa keek hem dreigend aan en Rinke ging maar snel zitten. Hij vermoedde dat de slagen van papa meer pijn zouden doen dan die van mij van gisteravond. Ik denk dat hij gelijk zou hebben.
Zodra Rinke zat stond mama op en legde het lepeltje naast het slabbetje. Ze vouwde daarna het slabbetje open en hield hem voor de blote borst van Rinke. Ze legde een keurig strikje in de twee uiteinden.
Rinke kwam met zijn schouders maar een centimeter of vijftien boven het tafelblad uit, dus het slabbetje was veel te lang. Maar de extra lengte werd door mijn moeder benut. Mama duwde Rinke's borst tegen de tafelrand aan en legde het slabbetje op tafel. Rinke zat nu wat ongemakkelijk voorover, en toen mijn moeder ook nog het bord op het slabbetje neer zette, begreep Rinke dat hij zich niet meer kon en mocht bewegen.
"Nu netjes stil blijven zitten en je handjes op je rug houden." Daarna pakte mama het lepeltje en begon Rinke met kleine hapjes tegelijk te voeren. Af en toe legde mama het lepeltje even neer en nam ze een paar happen van haar eigen ontbijt. Rinke kon niet anders dan hulpeloos wachten op het volgende hapje.
Hoofdstuk 11
Al gniffelend liep ik naast Rinke naar school. Mijn droom was sinds een dag of twee uitgekomen, en sindsdien genoot ik er met volle teugen van. Uit mijn ooghoeken keek ik bijna continue naar de dertien jarige jongen die naast me liep. Hij voelde zich ongemakkelijk en was zichtbaar nerveus. En dat was best te begrijpen onder de huidige omstandigheden.
"Hou nou maar eens op met lachen, Sandra." Zei hij, maar natuurlijk werd mijn pret er niet minder om. Ik kon de ingehouden woede van zijn gezicht aflezen. Zijn niet al te grote gestalte en de onzekere manier waarop hij liep gaven hem een breekbaar uiterlijk. Zijn gezicht was zacht en rond, met diepliggende ogen en een lichte blos op zijn wangen. Zijn haar was stijl en hing voorover tot net boven zijn wenkbrouwen. Af en toe streek hij met zijn rechterhand door zijn haar en stond er tijdelijk een pluk donker haar overeind.
Ik zelf was ongeveer even groot dan hij, maar ik stond een stuk zekerder in mijn schoenen. Mijn uiterlijk was netjes en verzorgd. Lange blonde haren hingen losjes over mijn schouder en werden halverwege mijn nek met een dikke, rode haarband bij elkaar gehouden. Een brede glimlach brak regelmatig mijn gezicht open en kleine, groene pretoogjes staken dan fel af tegen mijn witte huid.
"Ach, ben je een beetje boos?" Vroeg ik plagerig en legde even mijn hand op zijn achterste. Het was een gebaar dat voor de buitenwereld onschuldig leek, maar beiden wisten we dat het een bewust, en zelfs vernederend, gebaar was. Rinke's voorhoofd leek een ogenblik in vuur en vlam te staan en terwijl hij mijn hand van zijn broek afschudde, deed hij snel een paar stapjes opzij.
"Heb je je brief bij je?" Vroeg ik en Rinke knikte. Het was Rinke's eerste dag hier op school en hij had een brief van mijn ouders bij zich die hij aan het schoolhoofd moest laten lezen. Rinke woonde bij ons en mijn ouders waren tijdelijk tot voogd benoemd. Hij zou ook maar tijdelijk bij ons blijven wonen, en voor zaloang het duurde zou hij naar mijn school gaan.
"Laat hem zien!" Zei ik, want ik wilde er zeker van zijn dat hij hem niet per ongeluk vergeten was. Rinke zou het liefst het bestaan van de brief ontkennen en hij wilde hem al helemaal niet laten zien aan het schoolhoofd. Nu zat de brief diept verstopt in zijn binnenzak en hij had gehoopt dat ik hem zou vergeten. Maar natuurlijk was ik de brief niet vergeten.
"Wat! Waarom? Natuurlijk heb ik hem bij me, en ik laat hem heus wel lezen aan de directeur." Zei Rinke verdedigend, maar ik keek hem doordringend aan. Een ogenblik keek Rinke de andere kant op, maar meteen daarna graaide hij in zijn binnenzak en haalde er een grote, witte envelop uit. Ik zag dat de envelop nog steeds dichtgeplakt zat, want de precieze inhoud werd voor Rinke geheim gehouden. Ik had de brief wel gelezen, en met veel plezier zelfs, terwijl Rinke alleen maar kon gissen naar de inhoud. Maar hoewel hij de woorden dan niet kende, het resultaat was Rinke de afgelopen dagen maar al te duidelijk geworden.
"Oke, stop de brief maar weer goed weg." Zei ik en heel even duwde ik mijn wijsvinger onder de kin van Rinke. Als een moeder die een kleuter bestraffend toespreekt keek ik hem recht in de ogen. Ik genoot van dit soort momenten, want mijn overwicht op hem was niet gespeeld. De rollen van moeder en kleuter waren werkelijk verdeeld tussen ons. Mijn strakke blik was voldoende om Rinke te laten beseffen dat hij de volgende keer niet zo brutaal moest zijn. Hij wist heel goed dat ik mijn macht over hem zou gebruiken wanneer ik het wilde, en hij moet mij zeker niet gaan uitdagen.
...
Hoofdstuk 12
"Kom, deze kant op." Zei ik, terwijl ik voor Rinke uit liep. Voor mij was deze school bekend terrein, want ik kwam hier al ruim anderhalf jaar. Terwijl Rinke nieuwsgierig om zich heen keek.
...
Hoofdstuk 15
"Ik... Ik wil mijn spreekbeurt houden over... over bedplassen." Stotterde Rinke. Een geroezemoes steeg op uit de klas. Kinderen keken elkaar vragend aan en begonnen toen te lachen. Ik keek ernaar en glimlachte, terwijl Rinke met een rood hoofd voor de klas stond.
"Stilte... Stilte, laten we horen wat hij te vertellen heeft." Zei de lerares die het snelste van de schrik bekomen was. Het duurde even voordat alles weer stil was, maar nog regelmatig bogen er kinderen naar elkaar toe en fluisterden ze wat. Eindelijk kon Rinke verder gaan.
"Bedplassen bij kinderen komt vrij veel voor....." Vertelde Rinke en juist door het speciale onderwerp werd er goed geluisterd, maar werd er regelmatig een gemene opmerking tussendoor geroepen. Rinke vertelde eigenlijk alleen maar algemeenheden over het bedplassen en had ze nog niet verteld dat hij zelf ook in bed plaste. Maar natuurlijk zou ik er wel voor zorgen dat de rest van de klas dat ook te weten zou komen, als dat nodig was tenminste.
Na tien minuten stotteren en haperen had Rinke eindelijk zijn verhaaltje verteld, hij had zelfs wat grafiekjes vertoond die aangaven dat bedplassen steeds minder vaak voorkwam, naarmate het kind ouder werd. Rinke vertelde ook over de verschillende soorten luiers die er bestonden, en daar werd hartelijk om gelachen. Hij vertelde over pull-ups die als een broekje aan en uit konden worden getrokken en over gewone luiers die met plakstrips gesloten moesten worden. Hij had zelfs een paar plaatjes van de luiers, maar hij had er geen een meegenomen.
Toen mocht iedereen vragen stellen.
"Plas je zelf ook in bed?" Werd er meteen uit de klas geroepen en Rinke kon wel door de grond zakken. Hij wist heel goed dat als ik hem zou betrappen op een leugen, hij daarvoor gestraft zou worden. Misschien zou ik het zelfs wel mijn vader wel vertellen en dan zou Rinke een flink pak slaap op zijn blote billen krijgen. Rinke wist dus dat hij niet kon liegen, maar natuurlijk wilde hij het ook niet toegeven.
Er viel een stilte in de klas. Iedereen keek gespannen naar Rinke die een beetje onrustig voor het bord stond te schuifelen. Uiteindelijk vonden zijn ogen even de mijne en wist hij dat hij zich gewonnen moest geven.
"Ja... Ik plas soms ook in bed." Stotterde hij, en zelfs dat was niet helemaal de waarheid, want elke ochtend werd hij wakker met een doorweekte luier om, maar hij hoopte dat hem dit kleine leugentje om bestwil werd vergeven. De klas lachte Rinke hardop uit en verschillende kleinerende opmerkingen werden hem toegeschreeuwd. Het duurde ruim twee minuten voordat de lerares de klas weer rustig had.
"Zijn er nog meer vragen?" Vroeg ze kregel. Natuurlijk gingen er meerdere handen omhoog.
"Hoe vaak? Elke nacht?" Vroeg de brutaalste van de meiden. De lerares wilde ingrijpen, maar zag dat Rinke de vraag al had beantwoord door met zijn hoofd te knikken en daarna naar de grond keek. Hij durfde de klas niet meer in te kijken.
"Draag jij pull-up broekjes of draag je een echte luier?" Meteen kreeg Rinke de volgende vraag over zich heen. De lerares was vooraf ingeseind dat dit zou gebeuren en wist eigenlijk niet precies of ze moest ingrijpen of niet. Voor zover zij wist was het gewoon Rinke's eigen keus geweest om juist over dit onderwerp zijn spreekbeurt te houden.
"Ik... Ik draag luiers." Stamelde Rinke en terwijl de rest van de klas weer hardop lachtte, vroeg dezelfde persoon meteen door.
"Waarom? Je vertelde zelf dat zo'n broekje veel lekkerder zit en ook makkelijker aan en uit te trekken is." De jongen die deze vragen stelde zat recht voor hem, vooraan in de klas en ik geloof niet dat de rest van de klas de vraag had gehoord. Het antwoord kregen ze echter wel te horen, omdat de lerares op dat moment kwaad riep dat iedereen stil moest zijn.
"Ik... Ik mag mijn luier zelf niet... niet uittrekken, en... een luier zal minder snel lekken." Stotterde Rinke.
"Heb je geen luier bij je? Als voorbeeld?" Riep er iemand links uit de klas. Rinke schudde heftig zijn hoofd, maar natuurlijk had Rinke wel een luier bij zich: de luier die hij nu om had. Dit was mijn kans om de vernedering compleet te maken.
"Rinke, je liegt!" Riep ik, en iedereen was ineens stil en keek mijn kant op.
"Je hebt wel een luier bij je, en die mag je best laten zien." Zei ik. Rinke keek me verbaasd aan en wist zeker dat hij geen luier als voorbeeld bij zich had.
"Nee, ik heb geen luier... Je bedoelt..." Ineens realiseerde hij zich wat ik bedoelde, en stotterend haperde zijn stem.
"Laat die luier maar zien, dan weten ze tenminste waar je over praat." Commandeerde ik, terwijl ik wist dat Rinke me zou moeten gehoorzamen.
"Nee... Nee, ik... ik..." Rinke stotterde en in besefte dat Rinke me een grote dienst had bewezen door in zijn luier te plassen. Dit maakte mijn plezier nog groter. Ik keek hem nu recht in de ogen en het besef dat hij anders flink gestraft zou worden, deed hem besluiten zijn broek te laten zakken.
De klas werd doodstil. Allemaal keken ze met open mond hoe Rinke zijn broek liet zakken en daarna zijn T-shirt en sweater omhoog tilde. De strakke, witte luier werd voor iedereen goed zichtbaar. Voor iedereen was ook duidelijk te zien dat Rinke zijn plas niet had kunnen ophouden en zichzelf had bevuild.
Ik glimlachte en keek de klas in, de verbazing en afschuw waren geweldig om te zien, terwijl ik de vernederde blik van Rinke al meerdere keren gezien had.
Hoofdstuk 20
"Er is er een jarig, hoera, hoera! Dat kun je wel zien dat ben jij?" Met zeven kinderen stonden we om zijn bed heen. Papa, mama en ik, hadden de hele dag gedaan alsof we niet wisten wanneer Rinke jarig was, maar ondertussen hadden we stiekum een verrassingsfeestje evoor hem georganiseerd. Een feestje die hij niet zo snel meer zou vergeten. Ik had vier vriendinnen en twee vriendjes uitgenodigd en samen zouden we Rinke een overgetelijke dag bezorgen.
Rinke schrok wakker. Om half een was hij, zoals gewoonlijk op een vrije dag, voor zijn middagslaapje naar bed gebracht. Ook ditmaal had hij niet naar het toilet gemogen en nog voordat hij in een diepe slaap viel had hij zonder te aarzelen zijn luier vol geplast. Daarna was hij in slaap gevallen en waren heel stilletjes de voorbereidingen begonnen.
Hij wreef de slaap uit zijn ogen en keek beduusd rond. Het duurde een ogenblik voordat hij zich reasliseerde dat hij niet droomde en toen kleurde zijn gezicht rood. Als eerste boog ik me naar hem toe en kustte hem op zijn voorhoofd.
"Van harte gefeliciteerd met je verjaardag, en dat je maar snel een beetje volwassen mag worden." Iedereen lachte, behalve Rinke. Iedereen hier in de kamer wist dat hij een luier droeg, maar alleen ik wist dat hij een vieze luier omhad. Na zijn spreekbeurt had niemand hem nog in zijn luier gezien en iedereen was erg nieuwsgierig. De kinderen die niet op Rinke's verjaardag mochten komen, waren erg teleurgesteld geweest, zeker toen ze hoorden dat het een echt kinderfeestje zou worden.
Rinke kwam even omhoog, maar zakte daarna weer terug. Hij voelde zijn natte luier en trok het dekbed voor de zekerheid nog iets verder over hem heen. Ik lachte en begreep wat hij deed, maar natuurlijk zou het niet helpen.
"Ben je nog droog?" Vroeg ik hem, en zijn blozende gezicht sprak boekdelen. Ik trok het dekbed van hem af en gaf iedereen een goed uitzicht op het tafereel. Rinke draaide zich meteen op zijn buik en wendde zijn hoofd af. Ik pakte hem echter bij zijn schouder beet en draaide hem terug op zijn rug. Daarna duwde ik zijn bovenbenen uit elkaar en legde mijn hand op het plastic in zijn kruis.
Iedereen keek met open mond op Rinke neer. Op zijn luier na was hij naakt en Rinke wenste dat ook dat laatste kledingstuk niet aanwezig zou zijn. Alles beter dan een vieze luier. Rinke bleef stilletjes liggen, zijn knieen naar buiten gedrukt en zijn handen ver van zijn middel vandaan. Hij had geleerd niet tussen beide te komen, wanneer zijn luier werd gecontroleerd of werd verschoond.
"Ik zal je hier op bed wel even verschonen." Ik stond op en liet hem alleen met zes kinderen uit zijn klas. Ze stonden stilletjes rond het bed, niet wetend hoe te reageren. Toen ik terug kwam uit de badkamer stonden ze nog precies zo als toen ik wegliep. Ik had een plastic matje gehaald en vouwde het open. Ik schoof het onder Rinke's midden, terwijl Rinke meehielp door zijn billen van het bed te tillen. Hij had dit vaker meegemaakt en wist precies wat er van hem verwacht werd. Ik zette een bakje met water naast zijn knieen neer, in het water dreef een washandje.
"Sandra, alsjeblieft. Niet waar zij bij zijn." Smeekte Rinke, terwijl ik ter hoogte van zijn luier op mijn knieen voor het bed ging zitten.
"Ik wil wel vragen of ze weg gaan, maar ik denk dat ze liever blijven, toch?" Ik draaide me om naar mijn vrienden en keek ze aan. Ze lachten en knikten. Daarna keek ik weer naar Rinke en haalde mijn schouders op.
"Ik geloof niet dat ze weg willen. Zal ik je dan maar even snel verschonen, dan kunnen we daarna beneden taart gaan eten." Ik bukte me iets naar voren en opende de eerste plakstrip. De volgende drie waren ook snel open en terwijl Rinke zijn knieen in trok, viel de luier tussen zijn benen door open. De stank van urine drong in ieders, maar ik was er inmiddels al aan gewend.
Ik legde een hand op zijnj bovenbeen, net onder zijn knie, en drukte zijn bovenbeen nog iets verder tegen zijn borst aan. Zijn rug bolde en ik kon nu gemakkelijk de luier onder zijn billen vandaan trekken. Ik legde de luier naast me op de grond neer en zag glimlachend dat twee kinderen hun neus ophaalden en snel een stapje achteruit deden.
Ik greep het washandje en wurmde mijn hand erin. Ik kneep mijn hand samen tot een vuist en drukte zo het meeste water eruit, maar het droop nog na toen ik het naar zijn billen bracht en langzaam zijn billen begon schoon te vegen. Regelmatig duwde ik het washandje in het bakje met water met koud water en duwde het daarna weer tegen zijn billen.
Zijn billen waren schoon en ik liet de druk op zijn bovenbeen iets verslappen. Zijn billen zakte terug op het inmiddels nat geworden plastic matje. Rinke zette zijn voeten een halve meter van zijn billen vandaan op zijn bed, en duwde daarna zijn omhoog stekende knieen naar buiten. Met twee handen spoelde ik het washandje uit.
"Het is een vies werkje, maar het moet toch een aantal keren per dag gebeuren. En gelukkig heeft hij niet in zijn luier gepoept, want dan is het pas echt vies." Zei ik lachend, om de stilte een beetje te verbreken.
"Wat? Poept hij ook in zijn luier?" Vroeg een vriendin en ik knikte. Tegelijkertijd duwde ik het washandje tussen de benen van Rinke en waste zijn plasser. Rinke had zijn ogen gesloten en probeerde niet te luiesteren naar de vernederende dingen die ik over hem vertelde. Zijn hele gezicht was rood van schaamte en ik zag dat hij op het punt stond te gaan huilen.
"Ja, maar dan mag mama hem een schone luier geven. Mama wast hem dan op de commode in de badkamer, daar doe ik hem meestal ook een schone luier om. Het is daar alleen een beetje te krap om jullie goed te kunnen laten meekijken." Ik wreef ondertussen zijn plasser schoon en daarna zijn lies en bovenbuik.
"Getverderrie, ik moet er niet aan denken, een poepluier..." Zei iemand anders.
"Rinke is er inmiddels aardig aan gewend. Soms laten we hem er een paar uur mee rond lopen, dan wordt het helemaal hard. En als hij met een poepluier moet gaan zitten, zit hij er soms tot aan zijn navel onder." Ik wilde hen de details niet besparen en kon de afschuw op hun gezicht lezen. Ik gooide het washandje weer in het bakje met water. Met het bakje en de vieze luier stond ik op en liep naar de badkamer. Met een handdoek en een schone luier kwam ik terug.
"Wie heeft er wel eens een luier verschoond?" Vroeg ik, terwijl ik het groepje rondkeek. Twee knikten.
"Ik heb een zusje van drie, en ik heb haar regelmatig verschoond."
"En ik het buurjongetje, toen ik daar oppaste."
"Er is weinig verschil tussen een baby en Rinke, toch? Zeker nadat papa hem de eerste keer een flink pak voor zijn billen heeft gegeven. Sindsdien blijft hij heel lief liggen." Rinke trok zijn knieen weer in en ik droogde zijn billen af. Tegelijkertijd trok ik het plastic matje onder hem vandaan. Het ene eind van de handdoek schoof ik ervoor in de plaats, en met het andere eind droogde ik hem verder af.
Toen hij helemaal droog was trok ik de handdoek onder hem vandaan. Ik pakte de luier en vouwde hem open.
"Oh, wil iemand even het babypoeder uit de badkamer halen, het zit in zo'n gele Zwitsal fles?" Vroeg ik en meteen liep iemand naar de deur. Ik geloof dat ze ook wel nieuwsgierig waren naar de commode in de badkamer. Ik nam me voor om ze nog een rondleiding te geven.
Ik duwde de opengevouwen luier al onder Rinke zijn billen, terwijl het babypoeder werd aangegeven. Ik sprenkelde een flinke hoeveelheid tussen zijn benen en wreef het in. Ook zijn plasser was al snel onder een wit poederlaagje bedekt. Daarna duwde ik de luier dicht en duwde de plakstrips stevig dicht. Ik stond op en keek mijn klasgenootjes aan.
"Zo, met een beetje geluk hoeft hij de eerste twee uur niet meer verschoond te worden. Maar je weet het nooit bij Rinke." Zei ik. "Hebben jullie zijn commode in de badkamer al gezien?" Vroeg ik en nam ze uitnodigend mee. Terwijl ik mijn handen waste, liepen ze een voor een even langs de commode. Het plastic aankleedkussen scheen een sterke aantrekkingskracht te hebben, want allemaal wilden ze het even aanraken en voelen hoe het aanvoelde.
Samen liepen we terug naar Rinke's slaapkamer. Rinke lag nog precies zoals hij lag toen we hem alleen lieten, want hij nog geen toestemming gekregen om uit bed te komen.
"Wat zullen we de jarige eens aantrekken?" Lachte ik, terwijl ik zijn klerenkast opentrok. Ik wist allang wat hij moest dragen, maar ik speelde het spelletje mee.
"Ik geloof niet dat we hem een broek aan moeten trekken, laten we zijn luier maar goed in het zicht houden. En ik heb ook wel een leuk T-shirt voor hem... Waar is het... gevonden!" Triomfantelijk haalde ik een T-shirt uit de kast die ik er vanmorgen zelf had neergeled, speciaal voor zijn verjaardag. Op de voorkant stond een kleuter getekend met een dikke luier om, terwijl op de achterkant 'Rinke is jarig' stond. Het T-shirt was speciaal ingekort, zodat zijn luier goed zichtbaar zou blijven.
Terwijl iedereen grinnekend naar het T-shirt keek, gebood ik Rinke op te staan. Hij stak zijn armen naar voren en ik kon hem gemakkelijk het T-shirt aantrekken. Ik trok het over het zijn hoofd en liet het zakken. Het T-shirt kwam tot net boven zijn navel en de bovenkant van de luier was nog net te zien. Rinke keek verveeld naar de opdruk op de voorkant.
"Ik heb nog wat voor Rinke, dan kunnen we tenminste zien wie de jarige is." Zei een vriendin en ze gaf me een kegelvormig, rood hoedje met een elastiekje. Ik lachte en zette het op Rinke zijn hoofd, het elastiekje onder zijn kin duwend. Het zat strak en Rinke wilde het meteen weer wegtrekken, maar ik hield zijn hand tegen en schudde gedecideerd mijn hoofd. Ik deed een stapje achteruit en keek met een glimlach naar de jarige.
Met een luier en een kort T-shirtje aan, en een belachelijk hoedje op zijn hoofd, stond Rinke beteuterd te wachten. Hij vreesde het ergste, wist dat de vernederingen nog lang niet afgelopen waren. Rinke was klaar voor de volgende fase van zijn feestje.
Hoofdstuk 21
"Kom, we gaan naar beneden. Het is tijd voor de taart." Zei ik en duwde Rinke voor ons uit de trap af. Beneden stonden mijn vader en moeder in de kamer te wachten. Rinke keek verbaasd de kamer in. De eettafel stond in het midden vande tafel en er lagen verschillende kadoortjes ingepakt op tafel. Sommige vrij klein, maar ook een enkele grote doos. De kadootjes stonden in het midden van de tafel en rond te tafel waren negen stoelen gezet, dicht naast elkaar en voor elke stoel lag een klein bordje met een vorkje voor de taart.
Het hoofd van de tafel was echter voor Rinke gereserveerd. Rinke keek er met afschuw naar, hij had geen oog voor papa en mama die met uitgestoken hand op hem af kwamen lopen. Er stond een grote, houten kinderstoel voor hem klaar. Het zitje zat op grote hoogte en zijn benen zouden los van vloer komen te bungelen. De stoel zag er iel en wankel uit, maar Rinke wist dat hij speciaal voor hem gemaakt moest zijn, en zijn gewicht dus met gemak zou kunnen houden. Aan een kant hing naast de armleuning een houten blad, dat waarschijnlijk dicht geklapt zou kunnen worden. Over de rugleuning hingen een paar gele, leren riempjes en hij besefte dat hij als een kleuter in de kinderstoel vastgebonden zou worden.
"Gefeliciteerd met je verjaardag, kleine jongen." Zei mijn moeder en omhelsde hem. Ze kuste hem op beide wangen. Rinke bleef afgeleid door de stoel, waar hij zijn blik niet van kon afwenden. Ook papa feliciteerde hem, maar koel en afstandelijk. Meteen daarna duwde hij Rinke in de richting van de stoel. Rinke weerde zich af en probeerde uit de greep van mijn vader te komen, tevergeefs. Al snel stond hij met zijn rug naar de stoel toe. Papa stond voor hem en hield hem stevig vast, terwijl mama achter de kinderstoel klaar stond en de riempjes ontwarde.
"Nee, niet doen. Ik..." Huilde Rinke, maar papa pakte hem bij zijn middel en tilde hem in het zitje. Meteen pakte mama zijn linkerarm beet en haalde hem onder het riempje door, daarna zijn andere arm. Papa hield Rinke nog steeds stevig beet. Mama graaide ook tussen Rinke zijn benen en haalde daar ook een riempje vandaan. De drie delen kwamen bij elkaar en werden aan elkaar gegespt, daarna werden de riempjes strak getrokken. Rinke zat genadeloos vast, in het zicht van iedereen aan tafel, onmachtig om weg te rennen of iets te verbergen. Ik zag hoe het riempje tussen zijn benen nog iets strakker getrokken werd en zijn luier in zijn kruis indeukte.
"Niet huilen, lieve schat. Het is jouw kinderfeestje, geniet ervan." Zei mijn moeder ironisch, maar Rinke huilde en bedekte zijn gezicht in zijn handen. Papa greep in en trok zijn handen voor zijn gezicht weg.
"Rinke, kijk me aan. Houd op met huilen, of zal ik iedereen laten zien wat ik met stoute, vervelende kinderen doe?" Zei hij streng, terwijl hij hem recht in zijn ogen keek. Rinke hield niet meteen op met huilen, maar deed dat wel na het volgende dreigement.
"Ik krijg zin om je hier ter plekke een flink pak voor billen te geven. Is dat duidelijk, Rinke?" Rinke knikte, en probeerde zijn tranen te stoppen. Hij veegde met de achterkant van zijn hand over zijn wangen, maar dat hielp niet. Mama kwam te hulp en hing een slabbetje over zijn borst. Nadat ze het met een grote lus in zijn had vastgeknoopt, veegde ze met de onderkant van het slabbetje zijn gezicht droog.
Op dat moment ging het licht uit en kwam ik met de grote verjaardagstaart de kamer binnenlopen. Veertien brandende kaarsjes gaven de kamer een rode gloed. Papa had het blad voor Rinke gedraaid en ik zette de taart voor hem neer. Het was een grote, vierkante slagroomtaart, versierd met gekleurde hageslag en spekjes. Rinke begreep wat er van hem verlangd werd en plichtsgetrouw blies hij in twee keer de kaarsjes uit. Iedereen klapte en juichte. Rinke bleef chagrijnig kijken.
Mama pakte de taart over en zette hem op de tafel neer. Het eerste stuk was het grootste en werd op een bordje gelegd. Ze zette het voor Rinke neer, daarna kregen wij allemaal een kleiner stukje taart. Ik zag dat de taart voor het grootste gedeelte bestond uit zachte cake en vooral veel slagroom. Ik glimlachte al bij het idee wat er zou komen en hoopte dat Rinke er een flinke janboel van zou maken.
Papa kwam met een dienblad vol met glazen frisdrank uit de keuken lopen. Er stond ook een roze, plastic beker op en die zette hij naast de taart voor Rinke neer. Al snel had iedereen wat te eten en te drinken voor zich.
"Nou, tast toe!" Zei mama, en iedereen pakte zijn vorkje en proefde de taart. Rinke zat er een beetje beteuterd bij.
"Mama... Ik heb geen vorkje..." Stamelde hij zachtjes. Mama keek hem aan en glimlachte.
"Je mag met je vingertjes eten, lieverd." Zei ze, en Rinke keek verbaasd naar de taart. Het zag er zacht en slap uit en hij wist dat zijn vingers onder de slagroom zouden komen te zitten, maar hij begreep ook dat dat natuurlijk de bedoeling was. Iedereen keek naar hem, terwijl hij voorzichtig een stukje probeerde af te breken. Het glipte uit zijn handen en viel op het blad, naast het schoteltjes. Rinke bloosde en probeerde de slappe cake op te pakken. Het werd er alleen maar erger door. De slagroom zat nu niet alleen op zijn vingers, maar ook verspreid over het tafelblad. Iedereen lachte hem uit.
"Kom op, een beetje door eten, anders zal mama je moeten voeren." Moedigde mama hem aan. Nogmaals deed hij een poging een stukje cake af te scheuren en naar zijn mond te brengen. Net voordat het brok in zijn mond verdween, droop een stuk slagroom van zijn vingers, op zijn slabbetje. Rinke slikte de cake door en likte daarna zijn vingers af, hij veegde ook het slagroom van zijn slabbetje en bracht het snel naar zijn mond. Nu keek hij met een beetje angst en schaamte naar da cake, gelukkig kon hij zijn drinkbeker pakken en nam hij een paar slokken. het gaf hem tijd om over zijn volgde poging na te denken.
Ik had mijn stukje taart inmiddels op en wachte tot Rinke zijn vingers weer in de taart duwde om een nieuwe brok af te breken. De slagroom glibberde langs zijn vingers, maar het was hopeloos. De taart was bijna niet met je vingers te eten.
"Rinke, zal ik je maar even voeren, voordat je er helemaal onder zit." Ik keek Rinke vragend aan en hij keek beschaamd terug. Hij leek te twijfelen, maar een enkele blik op zijn vingers die onder het slagroom zaten, deed hem besluiten om de makkelijkste weg te nemen. Hij keek me een ogenblik aan en knikte. Verheugd stond ik op en met mijn vorkje ging in naast hem staan. Ik legde het vorkje een ogenblik neer. Ik zag Rinke begerig kijken.
"Laat me eerst je vingers maar eens schoonmaken, viezerik." Zei ik en Rinke hield zijn hand omhoog. Met het slabbetje veegde ik het snel schoon en daarna pakte ik het vorkje weer op. Ik prikte een stukje taart op het vorkje en bracht het naar zijn mond.
"Mondje open. Goed zo." Zei ik plagerig. Rinke hapte gedwee de taart van mijn vork en hapje voor hapje voerde ik de taart op. Zijn mond ging elke keer precies op tijd open en gehoorzaam at hij zijn eigen verjaardasgtaart op.
"Goed zo." Complimenteerde ik, en maakte daarna zijn slabbetje los. Ik veegde zijn mond en kin nog even schoon, ondanks dat Rinke probeerde zijn gezicht af te weren. Daarna veegde ik met het slabbetje ook nog het blad voor Rinke schoon.
"Drink nu je Ranja maar lekker op." Zei ik, en Rinke gehoorzaamde. En terwijl ik weer ging zitten tussen mijn klasgenootjes genoot ik van het uitzicht op Rinke. We lieten hem een ogenblik met rust en praatten over andere dingen. De kadootjes lagen nog voor ons op tafel, en vooral het laatste, en grootste, kado was het leukste. Ik verheugde me nu al op het gezicht van Rinke wanneer hij het uitgepakt had. Zou hij in huilen uitbarsten?
Hoofdstuk 22
"Zullen we aan de kadootjes beginnen?" Vroeg mama. Rinke had een paar minuutjes stilletjes in zijn stoel gezeten, gelukkig met het feit dat de aandacht niet meer zo op hem gevestigd was. Mama had hem net nog wat te drinken gegeven en zijn beker stond halfvol tegen de rand van zijn eigen tafelblad. Rinke bloosde weer, want alle aandacht was weer op hem gericht.
Een klasgenootje tegenover mij stond als eerste op en pakte het kleine vierkantje pakje op dat voor hem lag. Ze liep naar Rinke toe en stak haar hand uit. Rinke aarzelde, maar schudde haar toch de hand. Ze bukte daarna iets naar Rinke toe en kuste hem op zijn voorhoofd.
"Van harte gefeliciteerd met je verjaardag, Rinke. Ik vind het leuk om op je verjaardagsfeestje te mogen komen." Zei ze lachend en gaf daarna het pakte aan Rinke. Hij opende het met enige terughoudendheid, maar toen het grootste gedeelte van het papier er van af was, zag hij tot zijn opluchting dat het een CD was. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht, toen hij de CD herkende. Het was zijn lievelingsmuziek en hij had niet verwacht dat hij echte kado's zou krijgen.
"Dank je wel, ik... ik vind deze erg leuk." Stotterde Rinke verlegen, maar zijn klasgenootje lachte hem toe.
"Dat wist ik. Sandra had me verteld dat je deze CD erg graag wilde hebben." Daarna ging ze weer zitten en Rinke keek even mijn kant op. Hij had deze liefdadigheid niet verwacht, en zeker niet van mij. Het stemde Rinke hoopvol over de rest van de kado's, en nu was hij ineens wel erg benieuwd naar de inhoud van de grote, vierkante doos die midden op de tafel stond.
Rinke dronk zijn beker leeg en wachtte op zijn volgende kadootje. Het bleek een leesboek te zijn, en ook daar was hij erg blij mee. Mama had ondertussen zijn beker weer gevuld met drinken, en Rinke aangemoedigd die op te drinken. Ondertussen kreeg Rinke nog meer kadootjes, waaronder een vulpotlood en een bioscoopbon. Alle kado's waren nu inmiddels van tafel af, op dat ene, grote kado na. Dit kado was van mama, papa en mij. Ik mocht het geven, maar mama en papa kwamen er ook bij staan.
De doos was niet zwaar en ik tilde hem gemakkelijk op het blad van Rinke zijn kinderstoel. De doos was ongeveer veertig centimeter hoog en breed, en het was ingepakt met papier waarop allerlij kinderlijke figuurtjes op stonden. Rinke stak zijn handen ernaar uit en scheurde het papier open.
"Het was niet makkelijk een passend kado voor je te vinden." Zei mama, terwijl Rinke het papier van de doos had afgescheurd. De doos zelf gaf echter geen aanwijzingen over wat de inhoud was.
"Het kado is niet alleen heel praktisch, maar ook symbolisch bedoeld." Zei papa cryptisch en Rinke begon alweer te zweten. Hij wist ineens niet meer zeker of hij het kado hier wel publiekelijk uit wilde pakken.
"Kom, maak maar snel open." Moedigde ik hem aan. Rinke aarzelde en opende toen de doos en keek er in. Ik zag zijn gezicht wit wegtrekken toen hij de inhoud zag. Hij liet van schrik de doos los en liet al zijn klasgenootjes in spanning.
"Soms, als je heel lief bent geweest, mag je hem gebruiken." Zei ik en aaide hem over zijn bol. Rinke duwde kwaad mijn hand weg. Hij schokte en trilde in zijn stoel, maar de riempjes hielden hem stevig op zijn plaats.
"Nee, kloo..." Huilde hij, maar slikte zijn woorden nog net op tijd in. Hij was op het randje van een nieuw pak slaag geweest, maar zijn ervaring had hem op het juiste moment afgeremd. Rinke keek huilend de kamer in en zag de lachende gezichten van zijn klasgenootjes. Mama en papa keken hem echter streng aan, en Rinke wist wat hij moest doen. Hij stak zijn handen langzaam in de doos, pakte zijn kado beet en tilde het eruit. Mama pakte de doos van zijn blad af en Rinke zette zijn kado voor zich neer.
Sommige kinderen lachtten hardop, anderen staarden met open mond naar de grote po. Zachtblauw kunstof glansde in het licht, terwijl Rinke met betraande ogen naar het kado keek. Ik had de po vanmorgen al gezien en vroeg me nog steeds af waar je een po van deze maat kon krijgen. Het was een exacte kopie van een kinderpo, met opstaand rugsteuntje en een verhogen tussen de beentjes.
"Mama, mag ik Rinke op de po zetten?" Vroeg ik en mama knikte.
"Nee... Nee, alstjeblieft..." Smeekte Rinke, maar het blad werd al voor hem weggedraaid en papa maakte de riempjes los. Daarna tile hij hem uit de kinderstoel en zette hem op zijn voeten neer. Ik plaatste de po naast de kinderstoel op de grond en trok Rinke dichterbij. Ik bukte en maakte zijn luier los. Zijn blote billen en plasser werden zichtbaar, terwijl ik de droge luier tussen zijn benen vandaan trok.
"Ga maar zitten. Wees lief en doe een plasje voor ons, OK?" Zei ik en Rinke keek even naar papa en mama. Zij maakten met hun blik duidelijk dat dit ook hun wens was. Rinke liet zich genoodzaakt zakken. Zijn billen zakten steeds dichter naar de po toe en met een pijnlijke grimas liet Rinke zich het laatste stukje zakken. Hij strekte zijn benen voor zich uit, terwijl hij met een vuurrood gezicht naar mij omhoog keek.
"Goed zo. Als je een plasje gedaan hebt, mag je er weer vanaf." Zei ik, terwijl ik naast hem bleef staan.
"Ik hoef niet..." Stotterde Rinke, maar dat hielp niet. Ik draaide me van hem af en we lieten hem zitten. Ik ging weer aan tafel zitten en langzaam kwam het gesprek weer op gang. Door de vreemde gebeurtenissen, voor mijn klasgenoortjes tenminste, want ik was er al aan gewend, hing er een vreemde, gelaten sfeer in de kamer. Af en toe keken we even naar Rinke die stilletjes in zichzelf gekeerd was. Hij wilde dolgraag van de po af, maar hij kon nog niet plassen.
Eindelijk lukte het hem, zijn gezicht betrok en een kleine straaltje urine liep de po in. Rinke keek een ogenblik opgelucht, maar realiseerde zich dat hij zichzelf nog verder vernedered had, voor zover dat mogelijk was. Ik had hem vanuit mijn ooghoeken in de gaten gehouden en had de verschillende gelaatsuitdrukkingen geobserveerd. Ik wist het meteen toen hij begon te plassen en wist nu ook dat hij klaar was. Toch liet ik hem zitten.
Het gesprek ging verder, maar ik bleef Rinke in de gaten houden. Hij voelde zich eenzaam en verlaten. Beschaamd keek hij rond, hij kreeg een uizicht op de kamer vanaf een plaats die hij niet vaak zag, laag bij de grond. Tien minuten liet ik hem zitten. Papa haalde nog wat te drinken voor ons en schonk ook de drinkbeker van Rinke weer vol. Ik pakte Rinke zijn drinkbeker van papa over en gaf het aan Rinke. Hij keek me een rode wangetjes aan.
"Sandra, ik... Ik heb geplast." Zei hij heel zachtjes, zodat alleen ik het kon horen.
"Wat zei je? Heb je een plasje gedaan?" Vroeg ik luid. Rinke liep rood aan en terwijl iedereen naar hem keek knikte hij voorzichtig. Ik lachte.
"Grote jongen, gefeliciteerd!" Riep ik en ik begon te applaudiseren voor hem. Meteen nam iedereen dat over en werd er luid geapplaudiseerd voor Rinke.
Inleiding
"Dit is Rinke, hij blijft een tijdje bij ons logeren." Zei mijn vader en ik keek met open mond naar de dertienjarige jongen die naast mijn vader stond.
"We weten nog niet precies hoe lang hij bij ons blijft, maar in ieder geval voor een maand." Zei mijn moeder. Al een week lang was me verteld dat ze vandaag een verrassing voor me hadden. Ook waren er spullen heen en weer gesjouwd tussen de zolder en de hobbykamer, en wanneer ik vroeg waarom dat was kreeg ik steeds hetzelfde antwoord: "Wacht maar af, zaterdagavond zul je het begrijpen." Nu begreep ik het wel, de hobbykamer was nu de slaapkamer van Rinke geworden.
Ik keek Rinke aan en zag een schuchtere, zelfs ietwat bange, jongen. Vanaf dit eerste moment dat ik hem zag wist ik dat er iets vreemds met hen aan de hand was, en al snel kreeg ik gelijk.
"Hoi, ik ben Sandra." Zei ik en stapte met uitgestoken hand naar Rinke toe. Hij schudde mijn hand, maar het was maar een slap handje. Ook bleef hij zwijgen en keek een beetje onrustig om zich heen.
"Kom, ga even zitten, Sandra. We moeten even praten." Zei mijn vader en ik keek hem verbaasd aan. Terwijl ik ging zitten keken mijn ouder me beiden aan. Rinke bleef gewoon staan en hield zich bewust een beetje afzijdig.
"Rinke is geen gewone jongen, hij heeft wat meer aandacht nodig dan andere kinderen van zijn leeftijd." Zei mijn moeder en mijn blik gleed even richting Rinke. Het feit dat ze Rinke een kind noemde stak me wel een beetje, want ik was van dezelfde leeftijd.
"Hoezo meer aandacht?" Vroeg ik, want daar kon ik me in eerste instantie niet zo heel veel bij voorstellen. Mijn vraag werd echter genegeerd en mijn moeder ging verder.
"Natuurlijk zullen papa en ik hem 's avonds en in het weekend de aandacht geven die hij nodig heeft, maar we hopen dat ook jij overdag een handje wilt helpen. Papa en ik zijn er overdag natuurlijk niet altijd." Aangezien ik geen idee had waar ze het nu over hadden knikte ik maar.
"Dat hoopten we al, want zonder jouw hulp zou het een stuk moeilijker worden." Mijn vader en moeder keken even glimlach aan en keken toen keken ze weer naar mij. Nu viel er een stilte, een gespannen stilte, want ik wilde nu eigenliojk wel eens weten wat er nu precies aan de hand was. Eindelijk sprak mijn vader, zijn zware, gebiedende stem vertelde me iets wat ik niet had durven dromen.
"Rinke draagt luiers. Niet alleen plast hij nog in zijn broek, maar zijn gedrag is nog zo onvolwassen dat hij als een kleuter behandeld moet worden. We zullen hem regelmatig een schone luier moeten geven, maar ook heeft hij extra aandacht nodig met eten, wassen en naar bed gaan. Rinke lijkt misschien groot, maar geestelijk is hij nog lang niet volwassen." Toen viel er nogmaals een drukkende stilte over ons heen.
Ik probeerde me de consequenties voor te stellen die dit allemaal inhield. Op dat moment realiseerde ik me nog niet dat ik hier heel veel plezier aan zou beleven.
Hoofdstuk 1
"Sandra, wil je even bovenkomen." Hoorde ik mijn moeder roepen. Een aantal geleden was ze met Rinke naar boven gegaan en ik dacht ze hem naar bed aan het brengen was. Al sinds Rinke aan mij was voorgesteld voelde ik een vreemde vorm van opgewondenheid van binnen. Het was een prettig gevoel en ik moest mezelf inhouden om niet continue te glimlachen.
Nu liep ik nieuwsgierig de trap op. Mijn vermoeden werd bevestigd, want mijn moeder en Rinke bevonden zich in de badkamer. De deur stond op een kiertje en ik hoorde het gespat van water. Met enige terughoudendheid stond ik voor de badkamerdeur, maar durfde nog niet naar binnen te lopen. Ik begreep dat Rinke door mijn moeder werd gewassen en het idee om zomaar de badkamer binnen te lopen terwijl een jongen van mijn leeftijd er naakt binnen stond, weerhield me.
Mijn moeder had me echter de trap horen oplopen en riep me binnen.
"Kom maar binnen hoor. Rinke zal er aan moeten wennen dat je hem naakt ziet, dit zal niet de laatste keer zijn." Langzaam deed ik de deur open en het tafereel dat ik nu voor me zag zou me lang bijblijven. Natuurlijk was het niet mijn eerste ontmoeting met Rinke, en ik wist ook al dat hij luiers droeg, maar mijn aanblik was nu zo confronterend dat dit het beeld zou zijn dat ik me zou herinneren als ik over twintig jaar nog eens aan Rinke terug dacht.
Rinke stond helemaal naakt voor de wastafel, zijn benen gespreid en iets door de knieen gezakt. Mijn moeder stond naast hem en hield een nat washandje vast. Ze wreef het washandje door zijn kruis en ik zag hoe zijn plasser heen en weer werd geduwd door mijn moeder. Rinke keek met een beschaamd gezicht mijn kant op en het schaamrood kleurde zijn gezicht.
Naast het bad zag ik de luier die Rinke net nog had gedragen. Hij lag opengevouwen met zijn plastic kant op de grond. De luier was gebruikt en een gelig gekleurde massa had zich overlangs in het midden van de luier samengeklonterd. Vier plakstrips, die het plastic van het andere eind van de luier hadden opengescheurd, staken de lucht in.
Mijn blik richtte zich weer op Rinke, die zelf weer gegeneerd voor zich uit keek. Mijn moeder haalde nog een laatste maal het washandje door de bilnaad van Rinke en gooide toen het washandje ook op de grond.
"Het is een vreemd gezicht, he? Het is erg lang geleden dat ik jouw heb moeten wassen, dus het is voor mij ook een beetje wennen." Nu stond ik even me een lichte blos op mijn wangen, maar die verdween snel weer. Een jaar of vijf geleden had ik mijn pols gebroken en met een arm in het gips was ik erg onhandig. Dat was de laatste keer dat mijn moeder me hielp met wassen.
"Je mag me zo even helpen met de luier van Rinke, alhoewel het weinig verschilt met de baby van de buren. Zolang Rinke maar netjes stil blijft liggen zul je er weinig problemen mee hebben, denk ik." Ik glunderde, want ik verheugde me op het moment dat ik Rinke zijn luier om mocht doen. Het leek met een fantastische gewaarwording om iemand van mijn eigen leeftijd tegen zijn wil een luier om te doen.
Mijn moeder droogde Rinke inmiddels met een handdoek af. Ze was niet voorzichtig en Rinke moest zich vasthouden aan de wastafel, anders zou hij omgeduwd worden. Toen ze klaar was duwde ze Rinke de badkamer uit. Met een veel strengere stem dan dat ze tegen mij praatte, zei ze:
"Rinke, kom maar mee. Laten we je maar weer snel een luier omdoen." Zei ze en ik liep snel achter ze aan. We liepen richting de voormalige hobbykamer, die nu dienst deed als slaapkamer van Rinke. De kamer was nog erg kaal, en veel meer dan een bed stond er nog niet in. Wel lag er een nieuwe vloerbedekking en waren de wanden netjes gewit.
"Op het bed, Rinke!" Zei mijn moeder weer streng en Rinke gehoorzaamde snel. Naast het bed stond open en bloot een geopend pak met luiers voor Rinke. Iedereen die de kamer binnenkwam zou de luiers snel opmerken. Terwijl Rinke nu op mijn rug op bed lag, pakte mijn moeder een luier uit het pak. De luier was dik en groot en in drieen opgevouwen. Mijn moeder hield hem mijn kant op.
"Hier, probeer jij maar." Zei mijn moeder en ondanks dat ik dolgraag wilde, was ik toch een beetje nerveus. Ik pakte de luier aan en liep naar het bed toe. Rinke keek me smekend aan, maar even durfde ik hem niet aan te kijken. Ik ging op de rand van het bed zitten en vouwde de luier open. Rinke bleef languit op het bed liggen.
Ik twijfelde, moest ik zijn benen optillen en dan de luier onder zijn billen schuiven, zoals ik bij de baby van de buren zou doen, of moest ik Rinke opdragen om zijn knieen in te trekken. Terwijl ik daarover nadacht, loste mijn moeder het probleem op. Ze kwam naast me staan en boog naar Rinke voorover. Ze sloeg hem eenmaal met haar platte hand in het gezicht.
"Rinke, werk een beetje mee, begrepen?" Rinke schrok en ook ik deinsde iets achteruit, het werd me voor het eerst duidelijk dat geen enkel mededogen met Rinke werd gehouden. Het leek erop dat hij strak onder de duim zou worden gehouden.
Rinke reageerde door bijna meteen zijn knieen in te trekken om mij toegang te geven tot zijn billen. Ik duwde meteen een uiteinde van de luier onder zijn billen.
"Sandra, als hij niet mee wil werken mag ook jij hem een pets op zijn wang of zijn billen geven, hoor. Hij moet er af en toe aan herinnerd worden wie hier de baas is. En als hij dan nog niet wil meewerken, dan vragen we papa of hij Rinke even over zijn knie wil leggen. Dat zal hem dan wel afleren om ongehoorzaam te zijn." Ik keek naar mijn moeder op en knikte, daarna draaide ik me weer naar Rinke en trok de luier tussen zijn benen door omhoog. Rinke had zijn benen laten zakken en zijn knieen naar buiten geduwd.
Ik duwde de voorkant van de luier op zijn buik en vouwde de twee flappen aan zijn linkerkant over elkaar heen. Ik trok de eerste plakstrip open en wilde hem op het plastic duwen.
"Kom kom, niet zo voorzichtig. Dit is de baby van de buren niet, de luier mag best wat strakker hoor." Zei ze en ik trok het elastische gedeelte van zijn luier strak. Daarna plakte in zijn luier dicht. Onder het goedkeurend oog van mijn moeder lag Rinke even later veilig met een dikke luier om, op zijn rug op het bed. Ik genoot nog even van het aanblik terwijl ik op hem neerkeek.
"Prima gedaan." Zei mijn moeder tegen me, en tegen Rinke: "Je mag nog een half uurtje opblijven."
Hoofdstuk 2
"Mama, Rinke moet plassen." Zei ik, terwijl ik de deuropening van de woonkamer stond. Rinke en ik hadden het afgelopen half uur op mijn kamer doorgebracht. We hadden wat gepraat en een spelletje gekaart. Ineens had Rinke me met een rode blos op zijn wangen aangekeken. Schucter had hij gevraagd of hij naar het toilet mocht.
Mijn moeder keek me met een niet begrijpende blik aan, daarna keek ze op haar horloge en zei ze:
"Het is bedtijd voor hem, dus hij moet naar bed."
"Hij mag niet naar de wc?" Vroeg ik nog even voor de duidelijkheid.
"Als jij hem daarbij helpt, mag het. Je kunt hem ook zo naar bed brengen, morgen is zijn luier toch nat. En dan kun je hem ook nog in zijn luier laten plassen en hem dan een schone luier geven." Zei mijn moeder lachend, en nu was ik dus nog geen steek wijzer. Mijn vader keek op uit zijn boek.
"Eigenlijk moet hij gewoon een pak voor zijn billen hebben, want Rinke weet heel goed dat hij er niet om mag vragen. Dus lieverd... ga je gang." Mijn vader lachte me eveneens toe en ietwat beteuterd draaide ik me maar weer om.
Ik wist dus nu dat ik Rinke kon laten doen wat ik wilde, maar wat ik deed wist ik nog niet wat ik zou doen. Toen ik terug in mijn slaapkamer kwam keek Rinke me hoopvol aan. Ik keek op hem neer en bleef het verbazingwekkend vinden dat een jongen van mijn eigen leeftijd zo behandeld werd. Hij zat in kleermakerszit op de grond, zijn enige kledingstuk was zijn luier, met een aantal kaarten in zijn hand. Ik ging op de rand van het bed zitten en nam een besluit.
"Je weet dat je niet mag vragen of je naar de wc mag." Rinke boog zijn hoofd, maar keek me toen weer aan. Hij geloofde niet dat ik hem zou slaan, en hij leek een vriendelijke toon in mijn stem te horen.
"Alsjeblieft, ik moet heel nodig..." Smeekte hij en en zijn ene hand hield hij beschermend op zijn onderbuik, die gedeeltelijk bedekt was door zijn luier.
"Oke, je mag naar de wc, maar..." Zei ik en Rinke keek me opgelucht aan, maar voelde dat er nog een vervelend staartje aan zat.
"Maar wat?" Vroeg hij zachtjes.
"Maar daarna krijg je van mij vijf slagen met een liniaal op je billen."
"Wat? Nee!" Ik keek hem kwaad aan, en stond op.
"Kom, ik ga je naar bed brengen. Het is bedtijd. Morgen krijg je van mama wel weer een schone luier om." Zei ik en Rinke's gezicht betrok. Hij wilde niet de hele nacht met een natte luier om liggen, want dat ging vreselijk jeuken, maar hij wilde zich ook niet laten slaan. Het duurde een paar tellen voordat hij een beslissing kon nemen, en toen hij die beslissing eenmaal genomen had, was hij er nog steeds niet zeker van.
"Nee, Sandra. Mag ik eerst naar de wc?" Vroeg hij.
"Oke, ga maar liggen, dan zal ik je luier afdoen." Rinke gehoorzaamde en ik trok de plakstrips open. Rinke tilde zijn billen op en ik kon de nog droge luier onder hem vandaan halen.
"Kom maar mee." Zei ik en leidde hem naar de sc in de badkamer. Ik liet hem er op zitten en stond erbij terwijl hij zittend zijn blaas leegde. Hij slaakte een zucht van verlichting, voordat hij verwachtingsvol naar me omhoog keek. Ik gebood hem te gaan staan en met een schone handdoek in mijn handen liep ik terug naar mijn slaapkamer. Rinke liep gedwee achter mee aan.
Nadat ik langs mijn bureau was gelopen om mijn liniaal te pakken, ging ik op de rand van mijn bed zitten, spreidde mijn knieen iets en legde de handdoek over mijn boven benen heen. Daarna stak ik een hand uit naar Rinke. Hij liep iets naar me toe en ik pakte zijn pols beet. Ik trok hem naar me toe en langzaam boog hij zich voorover.
Hij dirigeerde hem mijn zijn onderbuik op mijn linkerbeen en zijn bovenbenen op mijn rechterbeen. Zijn plasser rustte tussen mijn benen en bungelde tegen de handdoek die in een klein boogje van been tot been hing.
"Handen op je rug!" Gebood ik om hem nog hulpelozer te laten bungelen over mijn benen. Hij deed het en ik pakte de liniaal stevig beet. Ik had nog nooit iemand geslagen en een gevoel van macht overspoelde me. Ik spaarde hem niet en sloeg uit alle macht de liniaal plat over zijn billen.
Rinke kermde luid, en na de volgende slag begon hij hardop te huilen. Nogmaals sloeg ik en zijn billen kleurden rood. En nogmaals klonk een luide pets, gevolgd door een even luide kreun. Ik sloeg nog een laatste maal en legde toen de liniaal weg. Ook mijn gezicht was rood gekleurd door inspanning. Ik liet hem even liggen om zelf ook even wat op adem te komen, daarna duwde ik hem van mijn schoot af.
Hoofdstuk 3
De volgende ochtend lag ik al vroeg naar het plafond te kijken. Ik glimlachte en dacht aan Rinke. Het was al bijna half acht en vandaag gingen we voor het eerst samen naar school. Rinke en ik zouden dan bijna de hele dag alleen zijn. En ook als we 's middags uit school kwamen zouden we nog een paar uur alleen thuis zijn, voordat mijn ouders uit het werk kwamen. Ik probeerde allemaal leuke dingen te bedenken die we samen zouden kunnen gaan doen. Ik bedoelde natuurlijk dingen die ik leuk vond, maar die Rinke haatte.
Mijn wekker liep volkomen nodeloos af, maar meteen gooide ik de dekens van me af en stapte ik uit bed. Ik trok mijn pyjamapak aan, want het was gewoonte dat we 's morgens eerst samen ontbeten. Mijn ouders hadden zich dan al gedoucht en aangekleed, maar ik douchte en kleedde me altijd pas aan na het eten.
"Goedemorgen, lieve schat." Zei mijn moeder toen ik mijn slaapkamer uit kwam. Ze bukte zich en drukte een kus op mijn voorhoofd.
"Wil jij Rinke even uit bed halen, dan kunnen we zo ontbijten?" Vroeg mijn moeder en ik knikte. Natuurlijk wilde ik Rinke wel 'even' uit bed halen. Ik liep naar zijn slaapkamer en deed zachtjes de deur open. Het was donker in de kamer, maar ik zag Rinke op zijn buik onder het dekbed liggen.
Allereerst trok ik de gordijnen open, en het werd meteen een stuk lichter in de kamer. Daarna liep ik naar Rinke's bed. Rinke bewoog zich zachtjes kreunend heen en weer, langzaam werd hij wakker. Het beschermende plastic om zijn matras kraakte onder hem, en het veroorzaakte een glimlach op mijn gezicht. Niet alleen moest Rinke luiers dragen, maar ook werd hij bij elke beweging door het plastic eraan herinnerd dat hij als een kleuter werd behandeld.
Rinke opende zijn ogen en keek me slaperig aan. Ik trok het dekbed van hem af gunde mezelf een riant uitzicht op zijn dik ingepakte billen. Behalve zijn luier had hij verder niets aan, en een ogenblik bleef ik stilletjes staan en genoot ik van het uitzicht.
"Draai je eens op je rug?" Vroeg ik en Rinke gehoorzaamde. Met een schuldige blik keek hij beschaamd naar me op. Ondanks dat ik hem gisteravond naar de wc had laten gaan, had hij zich vannacht toch weer bevuild. Waarschijnlijk had ik hem wel gered van een nat bed, want zijn luier was nu al behoorlijk nat en zwaar, zodat nog een extra plas zeker een lekkage had veroorzaakt.
Rinke lag stilletjes te wachten met zijn bovenbenen iets gespreid. Wanneer hij zijn bovenbenen zou strekken zou zijn luier worden samengedrukt en zou hij zijn eigen urine nogmaals tegen zijn lichaam voelen. Ik ging op de rand van zijn bed zitten keek Rinke aan.
"Zal ik je verschonen?" Vroeg ik Rinke, en met een rode blos op zijn wangen knikte hij zachtjes. Heel langzaam bewoog ik mijn rechterhand naar zijn luier. Zijn benen spreidden zich bijna automatisch nog iets verder. Voorzichtig drukte ik met mijn wijsvinger op het plastic van zijn luier. Het voelde klam en warm aan. Ik drukte nog iets harder en voelde hoe zijn plasser zich onder mijn vingers bewoog.
"Je bent een vies, klein baby'tje, Rinke. Mama zal je straks wel verschonen. Mijn kans komt vanmiddag nog wel. Wat dacht je van midden op het schoolplein?" Zei ik lachend en Rinke keerde in afschuw zijn gezicht af. Ik zag dat hij werkelijk dacht dat ik het zou doen, maar hij wist natuurlijk niet dat ik hem veel langer wilde kwellen. Uiteindelijk zou ik hem in een bijzijn van mijn klasgenootjes wel verschonen, maar dat zou pas de laatste stap zijn in de vernedering. Ik wilde mijn plezier zo lang mogelijk rekken.
"Kom maar uit bed, we gaan ontbijten." Zei ik en stond op. Zonder naar hem om te kijken liep ik weg.
"Maar..." begon Rinke, en ik draaide me naar hem om.
"Je krijgt nog geen kleren aan, na het ontbijt zal mama je wassen en aankleden." Rinke keek me verontrust aan, maar liep daarna toch maar achter me aan. Beneden aangekomen ging ik meteen op mijn vaste plaats aan de eettafel zitten. De tafel was al gedekt en papa en mama zaten ook al. Tussen mij en mijn moeder in was plaats voor nog een stoel, maar die stond nu nutteloos tegen de muur. In plaats daarvan stond er een kaal krukje met een veel lagere zitting.
"Goedemorgen, Rinke. Heb je lekker geslapen?" Rinke knikte en stond nog stilletjes in de deuropening.
"Ga maar snel zitten, dan zal ik je slabbetje voor doen." Zei mama en Rinke keek geschrokken naar de lege plaats naast mij. Hij keek naar het krukje met houten zitting en daarna naar de tafel. Daar waar hij moest gaan zitten lag een plastic placemat op tafel, daar bovenop stond een vol bord met pap. Naast het bord lag een geel slabbetje opgevouwen met een klein lepeltje er op. Rinke treuzelde, maar papa waarschuwde hem.
"Ga zitten, Rinke, je solliciteert naar een pak slaag!" Papa keek hem dreigend aan en Rinke ging maar snel zitten. Hij vermoedde dat de slagen van papa meer pijn zouden doen dan die van mij van gisteravond. Ik denk dat hij gelijk zou hebben.
Zodra Rinke zat stond mama op en legde het lepeltje naast het slabbetje. Ze vouwde daarna het slabbetje open en hield hem voor de blote borst van Rinke. Ze legde een keurig strikje in de twee uiteinden.
Rinke kwam met zijn schouders maar een centimeter of vijftien boven het tafelblad uit, dus het slabbetje was veel te lang. Maar de extra lengte werd door mijn moeder benut. Mama duwde Rinke's borst tegen de tafelrand aan en legde het slabbetje op tafel. Rinke zat nu wat ongemakkelijk voorover, en toen mijn moeder ook nog het bord op het slabbetje neer zette, begreep Rinke dat hij zich niet meer kon en mocht bewegen.
"Nu netjes stil blijven zitten en je handjes op je rug houden." Daarna pakte mama het lepeltje en begon Rinke met kleine hapjes tegelijk te voeren. Af en toe legde mama het lepeltje even neer en nam ze een paar happen van haar eigen ontbijt. Rinke kon niet anders dan hulpeloos wachten op het volgende hapje.
Hoofdstuk 11
Al gniffelend liep ik naast Rinke naar school. Mijn droom was sinds een dag of twee uitgekomen, en sindsdien genoot ik er met volle teugen van. Uit mijn ooghoeken keek ik bijna continue naar de dertien jarige jongen die naast me liep. Hij voelde zich ongemakkelijk en was zichtbaar nerveus. En dat was best te begrijpen onder de huidige omstandigheden.
"Hou nou maar eens op met lachen, Sandra." Zei hij, maar natuurlijk werd mijn pret er niet minder om. Ik kon de ingehouden woede van zijn gezicht aflezen. Zijn niet al te grote gestalte en de onzekere manier waarop hij liep gaven hem een breekbaar uiterlijk. Zijn gezicht was zacht en rond, met diepliggende ogen en een lichte blos op zijn wangen. Zijn haar was stijl en hing voorover tot net boven zijn wenkbrouwen. Af en toe streek hij met zijn rechterhand door zijn haar en stond er tijdelijk een pluk donker haar overeind.
Ik zelf was ongeveer even groot dan hij, maar ik stond een stuk zekerder in mijn schoenen. Mijn uiterlijk was netjes en verzorgd. Lange blonde haren hingen losjes over mijn schouder en werden halverwege mijn nek met een dikke, rode haarband bij elkaar gehouden. Een brede glimlach brak regelmatig mijn gezicht open en kleine, groene pretoogjes staken dan fel af tegen mijn witte huid.
"Ach, ben je een beetje boos?" Vroeg ik plagerig en legde even mijn hand op zijn achterste. Het was een gebaar dat voor de buitenwereld onschuldig leek, maar beiden wisten we dat het een bewust, en zelfs vernederend, gebaar was. Rinke's voorhoofd leek een ogenblik in vuur en vlam te staan en terwijl hij mijn hand van zijn broek afschudde, deed hij snel een paar stapjes opzij.
"Heb je je brief bij je?" Vroeg ik en Rinke knikte. Het was Rinke's eerste dag hier op school en hij had een brief van mijn ouders bij zich die hij aan het schoolhoofd moest laten lezen. Rinke woonde bij ons en mijn ouders waren tijdelijk tot voogd benoemd. Hij zou ook maar tijdelijk bij ons blijven wonen, en voor zaloang het duurde zou hij naar mijn school gaan.
"Laat hem zien!" Zei ik, want ik wilde er zeker van zijn dat hij hem niet per ongeluk vergeten was. Rinke zou het liefst het bestaan van de brief ontkennen en hij wilde hem al helemaal niet laten zien aan het schoolhoofd. Nu zat de brief diept verstopt in zijn binnenzak en hij had gehoopt dat ik hem zou vergeten. Maar natuurlijk was ik de brief niet vergeten.
"Wat! Waarom? Natuurlijk heb ik hem bij me, en ik laat hem heus wel lezen aan de directeur." Zei Rinke verdedigend, maar ik keek hem doordringend aan. Een ogenblik keek Rinke de andere kant op, maar meteen daarna graaide hij in zijn binnenzak en haalde er een grote, witte envelop uit. Ik zag dat de envelop nog steeds dichtgeplakt zat, want de precieze inhoud werd voor Rinke geheim gehouden. Ik had de brief wel gelezen, en met veel plezier zelfs, terwijl Rinke alleen maar kon gissen naar de inhoud. Maar hoewel hij de woorden dan niet kende, het resultaat was Rinke de afgelopen dagen maar al te duidelijk geworden.
"Oke, stop de brief maar weer goed weg." Zei ik en heel even duwde ik mijn wijsvinger onder de kin van Rinke. Als een moeder die een kleuter bestraffend toespreekt keek ik hem recht in de ogen. Ik genoot van dit soort momenten, want mijn overwicht op hem was niet gespeeld. De rollen van moeder en kleuter waren werkelijk verdeeld tussen ons. Mijn strakke blik was voldoende om Rinke te laten beseffen dat hij de volgende keer niet zo brutaal moest zijn. Hij wist heel goed dat ik mijn macht over hem zou gebruiken wanneer ik het wilde, en hij moet mij zeker niet gaan uitdagen.
...
Hoofdstuk 12
"Kom, deze kant op." Zei ik, terwijl ik voor Rinke uit liep. Voor mij was deze school bekend terrein, want ik kwam hier al ruim anderhalf jaar. Terwijl Rinke nieuwsgierig om zich heen keek.
...
Hoofdstuk 15
"Ik... Ik wil mijn spreekbeurt houden over... over bedplassen." Stotterde Rinke. Een geroezemoes steeg op uit de klas. Kinderen keken elkaar vragend aan en begonnen toen te lachen. Ik keek ernaar en glimlachte, terwijl Rinke met een rood hoofd voor de klas stond.
"Stilte... Stilte, laten we horen wat hij te vertellen heeft." Zei de lerares die het snelste van de schrik bekomen was. Het duurde even voordat alles weer stil was, maar nog regelmatig bogen er kinderen naar elkaar toe en fluisterden ze wat. Eindelijk kon Rinke verder gaan.
"Bedplassen bij kinderen komt vrij veel voor....." Vertelde Rinke en juist door het speciale onderwerp werd er goed geluisterd, maar werd er regelmatig een gemene opmerking tussendoor geroepen. Rinke vertelde eigenlijk alleen maar algemeenheden over het bedplassen en had ze nog niet verteld dat hij zelf ook in bed plaste. Maar natuurlijk zou ik er wel voor zorgen dat de rest van de klas dat ook te weten zou komen, als dat nodig was tenminste.
Na tien minuten stotteren en haperen had Rinke eindelijk zijn verhaaltje verteld, hij had zelfs wat grafiekjes vertoond die aangaven dat bedplassen steeds minder vaak voorkwam, naarmate het kind ouder werd. Rinke vertelde ook over de verschillende soorten luiers die er bestonden, en daar werd hartelijk om gelachen. Hij vertelde over pull-ups die als een broekje aan en uit konden worden getrokken en over gewone luiers die met plakstrips gesloten moesten worden. Hij had zelfs een paar plaatjes van de luiers, maar hij had er geen een meegenomen.
Toen mocht iedereen vragen stellen.
"Plas je zelf ook in bed?" Werd er meteen uit de klas geroepen en Rinke kon wel door de grond zakken. Hij wist heel goed dat als ik hem zou betrappen op een leugen, hij daarvoor gestraft zou worden. Misschien zou ik het zelfs wel mijn vader wel vertellen en dan zou Rinke een flink pak slaap op zijn blote billen krijgen. Rinke wist dus dat hij niet kon liegen, maar natuurlijk wilde hij het ook niet toegeven.
Er viel een stilte in de klas. Iedereen keek gespannen naar Rinke die een beetje onrustig voor het bord stond te schuifelen. Uiteindelijk vonden zijn ogen even de mijne en wist hij dat hij zich gewonnen moest geven.
"Ja... Ik plas soms ook in bed." Stotterde hij, en zelfs dat was niet helemaal de waarheid, want elke ochtend werd hij wakker met een doorweekte luier om, maar hij hoopte dat hem dit kleine leugentje om bestwil werd vergeven. De klas lachte Rinke hardop uit en verschillende kleinerende opmerkingen werden hem toegeschreeuwd. Het duurde ruim twee minuten voordat de lerares de klas weer rustig had.
"Zijn er nog meer vragen?" Vroeg ze kregel. Natuurlijk gingen er meerdere handen omhoog.
"Hoe vaak? Elke nacht?" Vroeg de brutaalste van de meiden. De lerares wilde ingrijpen, maar zag dat Rinke de vraag al had beantwoord door met zijn hoofd te knikken en daarna naar de grond keek. Hij durfde de klas niet meer in te kijken.
"Draag jij pull-up broekjes of draag je een echte luier?" Meteen kreeg Rinke de volgende vraag over zich heen. De lerares was vooraf ingeseind dat dit zou gebeuren en wist eigenlijk niet precies of ze moest ingrijpen of niet. Voor zover zij wist was het gewoon Rinke's eigen keus geweest om juist over dit onderwerp zijn spreekbeurt te houden.
"Ik... Ik draag luiers." Stamelde Rinke en terwijl de rest van de klas weer hardop lachtte, vroeg dezelfde persoon meteen door.
"Waarom? Je vertelde zelf dat zo'n broekje veel lekkerder zit en ook makkelijker aan en uit te trekken is." De jongen die deze vragen stelde zat recht voor hem, vooraan in de klas en ik geloof niet dat de rest van de klas de vraag had gehoord. Het antwoord kregen ze echter wel te horen, omdat de lerares op dat moment kwaad riep dat iedereen stil moest zijn.
"Ik... Ik mag mijn luier zelf niet... niet uittrekken, en... een luier zal minder snel lekken." Stotterde Rinke.
"Heb je geen luier bij je? Als voorbeeld?" Riep er iemand links uit de klas. Rinke schudde heftig zijn hoofd, maar natuurlijk had Rinke wel een luier bij zich: de luier die hij nu om had. Dit was mijn kans om de vernedering compleet te maken.
"Rinke, je liegt!" Riep ik, en iedereen was ineens stil en keek mijn kant op.
"Je hebt wel een luier bij je, en die mag je best laten zien." Zei ik. Rinke keek me verbaasd aan en wist zeker dat hij geen luier als voorbeeld bij zich had.
"Nee, ik heb geen luier... Je bedoelt..." Ineens realiseerde hij zich wat ik bedoelde, en stotterend haperde zijn stem.
"Laat die luier maar zien, dan weten ze tenminste waar je over praat." Commandeerde ik, terwijl ik wist dat Rinke me zou moeten gehoorzamen.
"Nee... Nee, ik... ik..." Rinke stotterde en in besefte dat Rinke me een grote dienst had bewezen door in zijn luier te plassen. Dit maakte mijn plezier nog groter. Ik keek hem nu recht in de ogen en het besef dat hij anders flink gestraft zou worden, deed hem besluiten zijn broek te laten zakken.
De klas werd doodstil. Allemaal keken ze met open mond hoe Rinke zijn broek liet zakken en daarna zijn T-shirt en sweater omhoog tilde. De strakke, witte luier werd voor iedereen goed zichtbaar. Voor iedereen was ook duidelijk te zien dat Rinke zijn plas niet had kunnen ophouden en zichzelf had bevuild.
Ik glimlachte en keek de klas in, de verbazing en afschuw waren geweldig om te zien, terwijl ik de vernederde blik van Rinke al meerdere keren gezien had.
Hoofdstuk 20
"Er is er een jarig, hoera, hoera! Dat kun je wel zien dat ben jij?" Met zeven kinderen stonden we om zijn bed heen. Papa, mama en ik, hadden de hele dag gedaan alsof we niet wisten wanneer Rinke jarig was, maar ondertussen hadden we stiekum een verrassingsfeestje evoor hem georganiseerd. Een feestje die hij niet zo snel meer zou vergeten. Ik had vier vriendinnen en twee vriendjes uitgenodigd en samen zouden we Rinke een overgetelijke dag bezorgen.
Rinke schrok wakker. Om half een was hij, zoals gewoonlijk op een vrije dag, voor zijn middagslaapje naar bed gebracht. Ook ditmaal had hij niet naar het toilet gemogen en nog voordat hij in een diepe slaap viel had hij zonder te aarzelen zijn luier vol geplast. Daarna was hij in slaap gevallen en waren heel stilletjes de voorbereidingen begonnen.
Hij wreef de slaap uit zijn ogen en keek beduusd rond. Het duurde een ogenblik voordat hij zich reasliseerde dat hij niet droomde en toen kleurde zijn gezicht rood. Als eerste boog ik me naar hem toe en kustte hem op zijn voorhoofd.
"Van harte gefeliciteerd met je verjaardag, en dat je maar snel een beetje volwassen mag worden." Iedereen lachte, behalve Rinke. Iedereen hier in de kamer wist dat hij een luier droeg, maar alleen ik wist dat hij een vieze luier omhad. Na zijn spreekbeurt had niemand hem nog in zijn luier gezien en iedereen was erg nieuwsgierig. De kinderen die niet op Rinke's verjaardag mochten komen, waren erg teleurgesteld geweest, zeker toen ze hoorden dat het een echt kinderfeestje zou worden.
Rinke kwam even omhoog, maar zakte daarna weer terug. Hij voelde zijn natte luier en trok het dekbed voor de zekerheid nog iets verder over hem heen. Ik lachte en begreep wat hij deed, maar natuurlijk zou het niet helpen.
"Ben je nog droog?" Vroeg ik hem, en zijn blozende gezicht sprak boekdelen. Ik trok het dekbed van hem af en gaf iedereen een goed uitzicht op het tafereel. Rinke draaide zich meteen op zijn buik en wendde zijn hoofd af. Ik pakte hem echter bij zijn schouder beet en draaide hem terug op zijn rug. Daarna duwde ik zijn bovenbenen uit elkaar en legde mijn hand op het plastic in zijn kruis.
Iedereen keek met open mond op Rinke neer. Op zijn luier na was hij naakt en Rinke wenste dat ook dat laatste kledingstuk niet aanwezig zou zijn. Alles beter dan een vieze luier. Rinke bleef stilletjes liggen, zijn knieen naar buiten gedrukt en zijn handen ver van zijn middel vandaan. Hij had geleerd niet tussen beide te komen, wanneer zijn luier werd gecontroleerd of werd verschoond.
"Ik zal je hier op bed wel even verschonen." Ik stond op en liet hem alleen met zes kinderen uit zijn klas. Ze stonden stilletjes rond het bed, niet wetend hoe te reageren. Toen ik terug kwam uit de badkamer stonden ze nog precies zo als toen ik wegliep. Ik had een plastic matje gehaald en vouwde het open. Ik schoof het onder Rinke's midden, terwijl Rinke meehielp door zijn billen van het bed te tillen. Hij had dit vaker meegemaakt en wist precies wat er van hem verwacht werd. Ik zette een bakje met water naast zijn knieen neer, in het water dreef een washandje.
"Sandra, alsjeblieft. Niet waar zij bij zijn." Smeekte Rinke, terwijl ik ter hoogte van zijn luier op mijn knieen voor het bed ging zitten.
"Ik wil wel vragen of ze weg gaan, maar ik denk dat ze liever blijven, toch?" Ik draaide me om naar mijn vrienden en keek ze aan. Ze lachten en knikten. Daarna keek ik weer naar Rinke en haalde mijn schouders op.
"Ik geloof niet dat ze weg willen. Zal ik je dan maar even snel verschonen, dan kunnen we daarna beneden taart gaan eten." Ik bukte me iets naar voren en opende de eerste plakstrip. De volgende drie waren ook snel open en terwijl Rinke zijn knieen in trok, viel de luier tussen zijn benen door open. De stank van urine drong in ieders, maar ik was er inmiddels al aan gewend.
Ik legde een hand op zijnj bovenbeen, net onder zijn knie, en drukte zijn bovenbeen nog iets verder tegen zijn borst aan. Zijn rug bolde en ik kon nu gemakkelijk de luier onder zijn billen vandaan trekken. Ik legde de luier naast me op de grond neer en zag glimlachend dat twee kinderen hun neus ophaalden en snel een stapje achteruit deden.
Ik greep het washandje en wurmde mijn hand erin. Ik kneep mijn hand samen tot een vuist en drukte zo het meeste water eruit, maar het droop nog na toen ik het naar zijn billen bracht en langzaam zijn billen begon schoon te vegen. Regelmatig duwde ik het washandje in het bakje met water met koud water en duwde het daarna weer tegen zijn billen.
Zijn billen waren schoon en ik liet de druk op zijn bovenbeen iets verslappen. Zijn billen zakte terug op het inmiddels nat geworden plastic matje. Rinke zette zijn voeten een halve meter van zijn billen vandaan op zijn bed, en duwde daarna zijn omhoog stekende knieen naar buiten. Met twee handen spoelde ik het washandje uit.
"Het is een vies werkje, maar het moet toch een aantal keren per dag gebeuren. En gelukkig heeft hij niet in zijn luier gepoept, want dan is het pas echt vies." Zei ik lachend, om de stilte een beetje te verbreken.
"Wat? Poept hij ook in zijn luier?" Vroeg een vriendin en ik knikte. Tegelijkertijd duwde ik het washandje tussen de benen van Rinke en waste zijn plasser. Rinke had zijn ogen gesloten en probeerde niet te luiesteren naar de vernederende dingen die ik over hem vertelde. Zijn hele gezicht was rood van schaamte en ik zag dat hij op het punt stond te gaan huilen.
"Ja, maar dan mag mama hem een schone luier geven. Mama wast hem dan op de commode in de badkamer, daar doe ik hem meestal ook een schone luier om. Het is daar alleen een beetje te krap om jullie goed te kunnen laten meekijken." Ik wreef ondertussen zijn plasser schoon en daarna zijn lies en bovenbuik.
"Getverderrie, ik moet er niet aan denken, een poepluier..." Zei iemand anders.
"Rinke is er inmiddels aardig aan gewend. Soms laten we hem er een paar uur mee rond lopen, dan wordt het helemaal hard. En als hij met een poepluier moet gaan zitten, zit hij er soms tot aan zijn navel onder." Ik wilde hen de details niet besparen en kon de afschuw op hun gezicht lezen. Ik gooide het washandje weer in het bakje met water. Met het bakje en de vieze luier stond ik op en liep naar de badkamer. Met een handdoek en een schone luier kwam ik terug.
"Wie heeft er wel eens een luier verschoond?" Vroeg ik, terwijl ik het groepje rondkeek. Twee knikten.
"Ik heb een zusje van drie, en ik heb haar regelmatig verschoond."
"En ik het buurjongetje, toen ik daar oppaste."
"Er is weinig verschil tussen een baby en Rinke, toch? Zeker nadat papa hem de eerste keer een flink pak voor zijn billen heeft gegeven. Sindsdien blijft hij heel lief liggen." Rinke trok zijn knieen weer in en ik droogde zijn billen af. Tegelijkertijd trok ik het plastic matje onder hem vandaan. Het ene eind van de handdoek schoof ik ervoor in de plaats, en met het andere eind droogde ik hem verder af.
Toen hij helemaal droog was trok ik de handdoek onder hem vandaan. Ik pakte de luier en vouwde hem open.
"Oh, wil iemand even het babypoeder uit de badkamer halen, het zit in zo'n gele Zwitsal fles?" Vroeg ik en meteen liep iemand naar de deur. Ik geloof dat ze ook wel nieuwsgierig waren naar de commode in de badkamer. Ik nam me voor om ze nog een rondleiding te geven.
Ik duwde de opengevouwen luier al onder Rinke zijn billen, terwijl het babypoeder werd aangegeven. Ik sprenkelde een flinke hoeveelheid tussen zijn benen en wreef het in. Ook zijn plasser was al snel onder een wit poederlaagje bedekt. Daarna duwde ik de luier dicht en duwde de plakstrips stevig dicht. Ik stond op en keek mijn klasgenootjes aan.
"Zo, met een beetje geluk hoeft hij de eerste twee uur niet meer verschoond te worden. Maar je weet het nooit bij Rinke." Zei ik. "Hebben jullie zijn commode in de badkamer al gezien?" Vroeg ik en nam ze uitnodigend mee. Terwijl ik mijn handen waste, liepen ze een voor een even langs de commode. Het plastic aankleedkussen scheen een sterke aantrekkingskracht te hebben, want allemaal wilden ze het even aanraken en voelen hoe het aanvoelde.
Samen liepen we terug naar Rinke's slaapkamer. Rinke lag nog precies zoals hij lag toen we hem alleen lieten, want hij nog geen toestemming gekregen om uit bed te komen.
"Wat zullen we de jarige eens aantrekken?" Lachte ik, terwijl ik zijn klerenkast opentrok. Ik wist allang wat hij moest dragen, maar ik speelde het spelletje mee.
"Ik geloof niet dat we hem een broek aan moeten trekken, laten we zijn luier maar goed in het zicht houden. En ik heb ook wel een leuk T-shirt voor hem... Waar is het... gevonden!" Triomfantelijk haalde ik een T-shirt uit de kast die ik er vanmorgen zelf had neergeled, speciaal voor zijn verjaardag. Op de voorkant stond een kleuter getekend met een dikke luier om, terwijl op de achterkant 'Rinke is jarig' stond. Het T-shirt was speciaal ingekort, zodat zijn luier goed zichtbaar zou blijven.
Terwijl iedereen grinnekend naar het T-shirt keek, gebood ik Rinke op te staan. Hij stak zijn armen naar voren en ik kon hem gemakkelijk het T-shirt aantrekken. Ik trok het over het zijn hoofd en liet het zakken. Het T-shirt kwam tot net boven zijn navel en de bovenkant van de luier was nog net te zien. Rinke keek verveeld naar de opdruk op de voorkant.
"Ik heb nog wat voor Rinke, dan kunnen we tenminste zien wie de jarige is." Zei een vriendin en ze gaf me een kegelvormig, rood hoedje met een elastiekje. Ik lachte en zette het op Rinke zijn hoofd, het elastiekje onder zijn kin duwend. Het zat strak en Rinke wilde het meteen weer wegtrekken, maar ik hield zijn hand tegen en schudde gedecideerd mijn hoofd. Ik deed een stapje achteruit en keek met een glimlach naar de jarige.
Met een luier en een kort T-shirtje aan, en een belachelijk hoedje op zijn hoofd, stond Rinke beteuterd te wachten. Hij vreesde het ergste, wist dat de vernederingen nog lang niet afgelopen waren. Rinke was klaar voor de volgende fase van zijn feestje.
Hoofdstuk 21
"Kom, we gaan naar beneden. Het is tijd voor de taart." Zei ik en duwde Rinke voor ons uit de trap af. Beneden stonden mijn vader en moeder in de kamer te wachten. Rinke keek verbaasd de kamer in. De eettafel stond in het midden vande tafel en er lagen verschillende kadoortjes ingepakt op tafel. Sommige vrij klein, maar ook een enkele grote doos. De kadootjes stonden in het midden van de tafel en rond te tafel waren negen stoelen gezet, dicht naast elkaar en voor elke stoel lag een klein bordje met een vorkje voor de taart.
Het hoofd van de tafel was echter voor Rinke gereserveerd. Rinke keek er met afschuw naar, hij had geen oog voor papa en mama die met uitgestoken hand op hem af kwamen lopen. Er stond een grote, houten kinderstoel voor hem klaar. Het zitje zat op grote hoogte en zijn benen zouden los van vloer komen te bungelen. De stoel zag er iel en wankel uit, maar Rinke wist dat hij speciaal voor hem gemaakt moest zijn, en zijn gewicht dus met gemak zou kunnen houden. Aan een kant hing naast de armleuning een houten blad, dat waarschijnlijk dicht geklapt zou kunnen worden. Over de rugleuning hingen een paar gele, leren riempjes en hij besefte dat hij als een kleuter in de kinderstoel vastgebonden zou worden.
"Gefeliciteerd met je verjaardag, kleine jongen." Zei mijn moeder en omhelsde hem. Ze kuste hem op beide wangen. Rinke bleef afgeleid door de stoel, waar hij zijn blik niet van kon afwenden. Ook papa feliciteerde hem, maar koel en afstandelijk. Meteen daarna duwde hij Rinke in de richting van de stoel. Rinke weerde zich af en probeerde uit de greep van mijn vader te komen, tevergeefs. Al snel stond hij met zijn rug naar de stoel toe. Papa stond voor hem en hield hem stevig vast, terwijl mama achter de kinderstoel klaar stond en de riempjes ontwarde.
"Nee, niet doen. Ik..." Huilde Rinke, maar papa pakte hem bij zijn middel en tilde hem in het zitje. Meteen pakte mama zijn linkerarm beet en haalde hem onder het riempje door, daarna zijn andere arm. Papa hield Rinke nog steeds stevig beet. Mama graaide ook tussen Rinke zijn benen en haalde daar ook een riempje vandaan. De drie delen kwamen bij elkaar en werden aan elkaar gegespt, daarna werden de riempjes strak getrokken. Rinke zat genadeloos vast, in het zicht van iedereen aan tafel, onmachtig om weg te rennen of iets te verbergen. Ik zag hoe het riempje tussen zijn benen nog iets strakker getrokken werd en zijn luier in zijn kruis indeukte.
"Niet huilen, lieve schat. Het is jouw kinderfeestje, geniet ervan." Zei mijn moeder ironisch, maar Rinke huilde en bedekte zijn gezicht in zijn handen. Papa greep in en trok zijn handen voor zijn gezicht weg.
"Rinke, kijk me aan. Houd op met huilen, of zal ik iedereen laten zien wat ik met stoute, vervelende kinderen doe?" Zei hij streng, terwijl hij hem recht in zijn ogen keek. Rinke hield niet meteen op met huilen, maar deed dat wel na het volgende dreigement.
"Ik krijg zin om je hier ter plekke een flink pak voor billen te geven. Is dat duidelijk, Rinke?" Rinke knikte, en probeerde zijn tranen te stoppen. Hij veegde met de achterkant van zijn hand over zijn wangen, maar dat hielp niet. Mama kwam te hulp en hing een slabbetje over zijn borst. Nadat ze het met een grote lus in zijn had vastgeknoopt, veegde ze met de onderkant van het slabbetje zijn gezicht droog.
Op dat moment ging het licht uit en kwam ik met de grote verjaardagstaart de kamer binnenlopen. Veertien brandende kaarsjes gaven de kamer een rode gloed. Papa had het blad voor Rinke gedraaid en ik zette de taart voor hem neer. Het was een grote, vierkante slagroomtaart, versierd met gekleurde hageslag en spekjes. Rinke begreep wat er van hem verlangd werd en plichtsgetrouw blies hij in twee keer de kaarsjes uit. Iedereen klapte en juichte. Rinke bleef chagrijnig kijken.
Mama pakte de taart over en zette hem op de tafel neer. Het eerste stuk was het grootste en werd op een bordje gelegd. Ze zette het voor Rinke neer, daarna kregen wij allemaal een kleiner stukje taart. Ik zag dat de taart voor het grootste gedeelte bestond uit zachte cake en vooral veel slagroom. Ik glimlachte al bij het idee wat er zou komen en hoopte dat Rinke er een flinke janboel van zou maken.
Papa kwam met een dienblad vol met glazen frisdrank uit de keuken lopen. Er stond ook een roze, plastic beker op en die zette hij naast de taart voor Rinke neer. Al snel had iedereen wat te eten en te drinken voor zich.
"Nou, tast toe!" Zei mama, en iedereen pakte zijn vorkje en proefde de taart. Rinke zat er een beetje beteuterd bij.
"Mama... Ik heb geen vorkje..." Stamelde hij zachtjes. Mama keek hem aan en glimlachte.
"Je mag met je vingertjes eten, lieverd." Zei ze, en Rinke keek verbaasd naar de taart. Het zag er zacht en slap uit en hij wist dat zijn vingers onder de slagroom zouden komen te zitten, maar hij begreep ook dat dat natuurlijk de bedoeling was. Iedereen keek naar hem, terwijl hij voorzichtig een stukje probeerde af te breken. Het glipte uit zijn handen en viel op het blad, naast het schoteltjes. Rinke bloosde en probeerde de slappe cake op te pakken. Het werd er alleen maar erger door. De slagroom zat nu niet alleen op zijn vingers, maar ook verspreid over het tafelblad. Iedereen lachte hem uit.
"Kom op, een beetje door eten, anders zal mama je moeten voeren." Moedigde mama hem aan. Nogmaals deed hij een poging een stukje cake af te scheuren en naar zijn mond te brengen. Net voordat het brok in zijn mond verdween, droop een stuk slagroom van zijn vingers, op zijn slabbetje. Rinke slikte de cake door en likte daarna zijn vingers af, hij veegde ook het slagroom van zijn slabbetje en bracht het snel naar zijn mond. Nu keek hij met een beetje angst en schaamte naar da cake, gelukkig kon hij zijn drinkbeker pakken en nam hij een paar slokken. het gaf hem tijd om over zijn volgde poging na te denken.
Ik had mijn stukje taart inmiddels op en wachte tot Rinke zijn vingers weer in de taart duwde om een nieuwe brok af te breken. De slagroom glibberde langs zijn vingers, maar het was hopeloos. De taart was bijna niet met je vingers te eten.
"Rinke, zal ik je maar even voeren, voordat je er helemaal onder zit." Ik keek Rinke vragend aan en hij keek beschaamd terug. Hij leek te twijfelen, maar een enkele blik op zijn vingers die onder het slagroom zaten, deed hem besluiten om de makkelijkste weg te nemen. Hij keek me een ogenblik aan en knikte. Verheugd stond ik op en met mijn vorkje ging in naast hem staan. Ik legde het vorkje een ogenblik neer. Ik zag Rinke begerig kijken.
"Laat me eerst je vingers maar eens schoonmaken, viezerik." Zei ik en Rinke hield zijn hand omhoog. Met het slabbetje veegde ik het snel schoon en daarna pakte ik het vorkje weer op. Ik prikte een stukje taart op het vorkje en bracht het naar zijn mond.
"Mondje open. Goed zo." Zei ik plagerig. Rinke hapte gedwee de taart van mijn vork en hapje voor hapje voerde ik de taart op. Zijn mond ging elke keer precies op tijd open en gehoorzaam at hij zijn eigen verjaardasgtaart op.
"Goed zo." Complimenteerde ik, en maakte daarna zijn slabbetje los. Ik veegde zijn mond en kin nog even schoon, ondanks dat Rinke probeerde zijn gezicht af te weren. Daarna veegde ik met het slabbetje ook nog het blad voor Rinke schoon.
"Drink nu je Ranja maar lekker op." Zei ik, en Rinke gehoorzaamde. En terwijl ik weer ging zitten tussen mijn klasgenootjes genoot ik van het uitzicht op Rinke. We lieten hem een ogenblik met rust en praatten over andere dingen. De kadootjes lagen nog voor ons op tafel, en vooral het laatste, en grootste, kado was het leukste. Ik verheugde me nu al op het gezicht van Rinke wanneer hij het uitgepakt had. Zou hij in huilen uitbarsten?
Hoofdstuk 22
"Zullen we aan de kadootjes beginnen?" Vroeg mama. Rinke had een paar minuutjes stilletjes in zijn stoel gezeten, gelukkig met het feit dat de aandacht niet meer zo op hem gevestigd was. Mama had hem net nog wat te drinken gegeven en zijn beker stond halfvol tegen de rand van zijn eigen tafelblad. Rinke bloosde weer, want alle aandacht was weer op hem gericht.
Een klasgenootje tegenover mij stond als eerste op en pakte het kleine vierkantje pakje op dat voor hem lag. Ze liep naar Rinke toe en stak haar hand uit. Rinke aarzelde, maar schudde haar toch de hand. Ze bukte daarna iets naar Rinke toe en kuste hem op zijn voorhoofd.
"Van harte gefeliciteerd met je verjaardag, Rinke. Ik vind het leuk om op je verjaardagsfeestje te mogen komen." Zei ze lachend en gaf daarna het pakte aan Rinke. Hij opende het met enige terughoudendheid, maar toen het grootste gedeelte van het papier er van af was, zag hij tot zijn opluchting dat het een CD was. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht, toen hij de CD herkende. Het was zijn lievelingsmuziek en hij had niet verwacht dat hij echte kado's zou krijgen.
"Dank je wel, ik... ik vind deze erg leuk." Stotterde Rinke verlegen, maar zijn klasgenootje lachte hem toe.
"Dat wist ik. Sandra had me verteld dat je deze CD erg graag wilde hebben." Daarna ging ze weer zitten en Rinke keek even mijn kant op. Hij had deze liefdadigheid niet verwacht, en zeker niet van mij. Het stemde Rinke hoopvol over de rest van de kado's, en nu was hij ineens wel erg benieuwd naar de inhoud van de grote, vierkante doos die midden op de tafel stond.
Rinke dronk zijn beker leeg en wachtte op zijn volgende kadootje. Het bleek een leesboek te zijn, en ook daar was hij erg blij mee. Mama had ondertussen zijn beker weer gevuld met drinken, en Rinke aangemoedigd die op te drinken. Ondertussen kreeg Rinke nog meer kadootjes, waaronder een vulpotlood en een bioscoopbon. Alle kado's waren nu inmiddels van tafel af, op dat ene, grote kado na. Dit kado was van mama, papa en mij. Ik mocht het geven, maar mama en papa kwamen er ook bij staan.
De doos was niet zwaar en ik tilde hem gemakkelijk op het blad van Rinke zijn kinderstoel. De doos was ongeveer veertig centimeter hoog en breed, en het was ingepakt met papier waarop allerlij kinderlijke figuurtjes op stonden. Rinke stak zijn handen ernaar uit en scheurde het papier open.
"Het was niet makkelijk een passend kado voor je te vinden." Zei mama, terwijl Rinke het papier van de doos had afgescheurd. De doos zelf gaf echter geen aanwijzingen over wat de inhoud was.
"Het kado is niet alleen heel praktisch, maar ook symbolisch bedoeld." Zei papa cryptisch en Rinke begon alweer te zweten. Hij wist ineens niet meer zeker of hij het kado hier wel publiekelijk uit wilde pakken.
"Kom, maak maar snel open." Moedigde ik hem aan. Rinke aarzelde en opende toen de doos en keek er in. Ik zag zijn gezicht wit wegtrekken toen hij de inhoud zag. Hij liet van schrik de doos los en liet al zijn klasgenootjes in spanning.
"Soms, als je heel lief bent geweest, mag je hem gebruiken." Zei ik en aaide hem over zijn bol. Rinke duwde kwaad mijn hand weg. Hij schokte en trilde in zijn stoel, maar de riempjes hielden hem stevig op zijn plaats.
"Nee, kloo..." Huilde hij, maar slikte zijn woorden nog net op tijd in. Hij was op het randje van een nieuw pak slaag geweest, maar zijn ervaring had hem op het juiste moment afgeremd. Rinke keek huilend de kamer in en zag de lachende gezichten van zijn klasgenootjes. Mama en papa keken hem echter streng aan, en Rinke wist wat hij moest doen. Hij stak zijn handen langzaam in de doos, pakte zijn kado beet en tilde het eruit. Mama pakte de doos van zijn blad af en Rinke zette zijn kado voor zich neer.
Sommige kinderen lachtten hardop, anderen staarden met open mond naar de grote po. Zachtblauw kunstof glansde in het licht, terwijl Rinke met betraande ogen naar het kado keek. Ik had de po vanmorgen al gezien en vroeg me nog steeds af waar je een po van deze maat kon krijgen. Het was een exacte kopie van een kinderpo, met opstaand rugsteuntje en een verhogen tussen de beentjes.
"Mama, mag ik Rinke op de po zetten?" Vroeg ik en mama knikte.
"Nee... Nee, alstjeblieft..." Smeekte Rinke, maar het blad werd al voor hem weggedraaid en papa maakte de riempjes los. Daarna tile hij hem uit de kinderstoel en zette hem op zijn voeten neer. Ik plaatste de po naast de kinderstoel op de grond en trok Rinke dichterbij. Ik bukte en maakte zijn luier los. Zijn blote billen en plasser werden zichtbaar, terwijl ik de droge luier tussen zijn benen vandaan trok.
"Ga maar zitten. Wees lief en doe een plasje voor ons, OK?" Zei ik en Rinke keek even naar papa en mama. Zij maakten met hun blik duidelijk dat dit ook hun wens was. Rinke liet zich genoodzaakt zakken. Zijn billen zakten steeds dichter naar de po toe en met een pijnlijke grimas liet Rinke zich het laatste stukje zakken. Hij strekte zijn benen voor zich uit, terwijl hij met een vuurrood gezicht naar mij omhoog keek.
"Goed zo. Als je een plasje gedaan hebt, mag je er weer vanaf." Zei ik, terwijl ik naast hem bleef staan.
"Ik hoef niet..." Stotterde Rinke, maar dat hielp niet. Ik draaide me van hem af en we lieten hem zitten. Ik ging weer aan tafel zitten en langzaam kwam het gesprek weer op gang. Door de vreemde gebeurtenissen, voor mijn klasgenoortjes tenminste, want ik was er al aan gewend, hing er een vreemde, gelaten sfeer in de kamer. Af en toe keken we even naar Rinke die stilletjes in zichzelf gekeerd was. Hij wilde dolgraag van de po af, maar hij kon nog niet plassen.
Eindelijk lukte het hem, zijn gezicht betrok en een kleine straaltje urine liep de po in. Rinke keek een ogenblik opgelucht, maar realiseerde zich dat hij zichzelf nog verder vernedered had, voor zover dat mogelijk was. Ik had hem vanuit mijn ooghoeken in de gaten gehouden en had de verschillende gelaatsuitdrukkingen geobserveerd. Ik wist het meteen toen hij begon te plassen en wist nu ook dat hij klaar was. Toch liet ik hem zitten.
Het gesprek ging verder, maar ik bleef Rinke in de gaten houden. Hij voelde zich eenzaam en verlaten. Beschaamd keek hij rond, hij kreeg een uizicht op de kamer vanaf een plaats die hij niet vaak zag, laag bij de grond. Tien minuten liet ik hem zitten. Papa haalde nog wat te drinken voor ons en schonk ook de drinkbeker van Rinke weer vol. Ik pakte Rinke zijn drinkbeker van papa over en gaf het aan Rinke. Hij keek me een rode wangetjes aan.
"Sandra, ik... Ik heb geplast." Zei hij heel zachtjes, zodat alleen ik het kon horen.
"Wat zei je? Heb je een plasje gedaan?" Vroeg ik luid. Rinke liep rood aan en terwijl iedereen naar hem keek knikte hij voorzichtig. Ik lachte.
"Grote jongen, gefeliciteerd!" Riep ik en ik begon te applaudiseren voor hem. Meteen nam iedereen dat over en werd er luid geapplaudiseerd voor Rinke.