Karin_1982
Beginneling
Roi’s eerste kennismaking met luiers
“Kom op Kevin, nu gaan we echt naar huis.” Roi had het nu echt gehad. Leuk hoor, met zijn kleine neefje naar de speeltuin, maar hij moest wel luisteren naar zijn oom. Roi besefte dat hij door zijn gebrek aan ervaring met het opvoeden van jonge kinderen een gewillige prooi was voor het vierjarige ventje. Zijn zus had hem daar al eens op aangesproken en gezegd dat hij soms best wat strenger mocht zijn. Maar zijn zus, die bijna tien jaar ouder was dan hij, had gemakkelijk praten. Zij was een echte moeder die de wind er onder had als het nodig was.
Kevin keek zijn zestienjarige oom uitdagend aan. Het ventje had zich verschanst in het speelhutje en werd afgeschermd door twee buurtkinderen die het spel goed meespeelden. Kevin was de koning, zijn vriendjes stoere ridders die hem beschermden. Eigenlijk wilde Roi hartelijk lachen om de recalcitrante houding van zijn neefje, maar hij herinnerde zich de woorden van zijn zus. Je moet laten merken wie de baas is, anders lopen ze over je heen. Roi vermande zich en besloot nu de strenge oom te spelen. “Kevin, ik tel tot tien, als je dan niet hier bent, zwaait er wat.” Roi wachtte even om te bezien of zijn woorden indruk hadden gemaakt. De ridders leken even van hun stuk gebracht, maar de koning keek uitdagend naar zijn onwillige onderdaan die tegen hem tekeer ging. Roi begon te tellen. Toen hij bij acht was aanbeland, overschreeuwden de buurtkinderen hem. “Acht en een kwart, acht en een half”. Weer schoot Roi bijna in de lach. Maar nu maakte een soort oergevoel zich meester van hem. Hij liet niet meer met zich sollen. In vijf passen, was hij bij het speelhuisje. Hij pakte de koning bij zijn kladden en onttroonde hem. Kevin was zichtbaar geschrokken. Zijn macht was in één klap weg. “En nu naar me luisteren” zei Roi en hij pakte Kevin stevig bij zijn arm vast. De ridders waren weer gewone kindjes en bemoeiden zich er niet meer mee. Alsof ze daar al de hele middag mee bezig waren geweest, gingen ze knikkeren. Kevin stond het huilen nader dan het lachen, maar hij hield zich in. Best knap voor een vierjarig ventje, dacht Roi. Zelf zou hij op die leeftijd al lang in huilen zijn uitgebarsten.
Maar de strijd was nog niet helemaal gestreden. Toen Roi aanstalten maakte om te vertrekken, zijn neefje meetrekkend, bleef deze stokstijf staan. Hij ging met zijn volle gewicht aan de arm van zijn oom hangen en liet zich zakken. Roi kon de plotselinge druk niet aan en liet los. Kevin rolde op de grond. Daar bleef hij even liggen, maar hurkte snel op. Met een rood hoofd keek hij Roi aan. Het ventje was boos en dat liet hij merken. Hij kreunde heftig en spande al zijn spieren. Roi zuchtte diep. Hij besloot rustig door te lopen, in de hoop dat Kevin zou volgen. Hij vond het een zwaktebod, maar hij kon nu niet anders. “Ik zal alles aan mama vertellen. Mama zal niet blij zijn.” Die woorden leken te werken, want even later hoorde hij voetstappen. Roi draaide zich om. Kevin kwam met voorzichtige passen aanlopen. Zijn tred was wat vreemd, zijn beentjes zette hij wat uit elkaar, als een soort pinguïn. Was het spel, of had hij zich bezeerd? “Kom op Kevin, loop eens normaal.” Kevin bleef even staan, alsof hij zich betrapt voelde. Zijn hoofd was nog steeds rood. Misschien van de inspanning, of schaamde hij zich. Roi merkte dat zijn neefje nu een schuldige blik op zijn gezicht had. Met zijn linkerhand hield zijn neefje zijn achter werk vast. “Nou kom op, als je gewoon meeloopt hoeft mama hier niks van te horen.” Kevin leek niet echt opgelucht door deze woorden, maar liep wel door. Roi wachtte tot hij zijn neefje naast zich had en nam hem bij de hand.
“Hallo!” De zus van Kevin begroette haar broer en zoon enthousiast. “Was het leuk spelen met Roi?” vroeg ze vriendelijk. Kevin knikte, maar had nog steeds die schuldige blik in zijn ogen. “Wat is er schatje?” vroeg zijn moeder. Roi sloeg de conversatie van een afstandje gade. Hij had een glas drinken ingeschonken voor Kevin. Toen hij dichterbij kwam, merkte hij wat er aan de hand was. Zijn zus was hem voor. “Kevin, heb jij in je broek gepoept?” vroeg zijn moeder op beheerste toon. Kevin knikte zachtjes. Zijn moeder trok hem naar zich toe en legde een hand op het achterwerk van haar zoon. Ze fronste haar wenkbrauwen. “Bah, Kevin een volle broek. Waarom in vredesnaam.” Nu huilde Kevin het uit. Zijn zus keek Roi aan. “Ik ga hem even verschonen. Ik wil straks wel weten hoe het komt.” Roi knikte. Nu voelde hij zich een klein kind, dat een standje kreeg van zijn oudere zus. Alsof hij de schuldige was.
Roi deed zijn verhaal. Zijn zus knikte. “En toen bleef hij koppig zitten zeker?” Roi knikte. Even bleef het stil. “Simon en ik hebben dit ook al een paar keer meegemaakt. Als hij boos is en hij moet drukken, laat hij het gewoon gaan. Als een soort wraak. Ik heb hem de vorige keer gezegd, dat ik hem weer een luier om zal doen, als het weer gebeurt.” Roi voelde een tintelend gevoel. Een luier? Hij was blij geweest toen zijn neefje geen luiers meer hoefde te dragen. Roi wist zich daar geen raad mee. Werd zenuwachtig als er over zindelijkheid of vieze luiers werd gesproken. Van die jonge moeder dingen, daar had hij niets mee. Hij had zelfs gemerkt, dat hij rood werd als zijn zus Kevin vroeger had gecontroleerd op een vieze luier of hem vroeg of hij bah had gedaan. Maar ondertussen had Roi ook gefantaseerd. Hij had gedroomd dat hij zelf weer een luier om had. Hij had het nooit gedurfd.
Het ongelukje van Kevin liet Roi niet los. De week erop dacht hij er nog een paar keer aan. Hoe zou het voelen? Van zijn moeder hoorde hij dat Kevin op school ook een poepbroek had gehad en nu weer luiers moest dragen. Roi begreep waarop zijn moeder hem dit zo meedeelde. Normaal paste Roi iedere vrijdagmiddag na school op Kevin. Maar ze wist dat haar zoon een hekel had aan luiers verschonen. Ze vond dat hij dit ook niet hoefde. Roi past wel op Kevin als hij uit de luiers is, had ze haar dochter eens vermanend toegesproken, toen zij in een boze bij had gezegd, dat Roi ook best eens op kon passen. “Het geeft niet” had Roi zijn moeder gezegd. “Ik pas wel op.” Zijn moeder had hem verbaasd aangekeken. Maar de blik van haar zoon was duidelijk geweest. Hij vond het misschien niet erg meer. “Nou goed dan. Aanstaande vrijdag hebben Lian en Simon een bruiloft. Los me maar af, als je uit school komt.” “Ik ben al om twaalf uur vrij mam. Ik haal Kevin wel uit school. Ik pas wel op hem bij Lian thuis.” Zijn moeder had geknikt.
Donderdagavond had zijn zus hem nog gebeld. Ze wist dat hun moeder al had verteld over Kevin’s terugslag en Roi geïnstrueerd. Kevin had dinsdag een ongelukje gehad en sindsdien weer een luier om. Thuis mocht hij uit, maar Roi moest wel opletten, dat Kevin regelmatig naar de wc ging. “Simon en ik denken eraan om een hotel te nemen.” Roi glimlachte. Hij wist waar Lian heen wilde. “Prima, ik hoef zaterdag niet te werken, ik pas wel op Kevin.” “Je bent een schat.” “Weet ik.”
Kevin was blij toen hij zijn oom zag op het speelplein. Leuk toch, hoe kleine kinderen vervelende gebeurtenissen zo snel vergeten. Kevin rende op Roi af en vertelde enthousiast over zijn schooldag. Trots liet hij zijn tekening zien. Roi lachte. Hij nam Kevin bij zijn hand en liep naar huis. Een moeder met een kindje achterop de fietst haalde hen in. Het ventje achterop trok een vies gezicht en maakte scheetgeluiden in de richting van Kevin. Kevin schrok zichtbaar en trok een boos gezicht. Hij stak zijn tong uit naar het kereltje. “Wie was dat?” vroeg Roi. “Steven” antwoordde Kevin en het klonk alsof Kevin net een bord spruitjes voorgeschoteld had gekregen. “Waarom doet hij dat?” vroeg Roi. Kevin keek zijn oom aan. “Stomme mama. Ik moet een luier aan naar school en nu pesten ze me.” Roi knikte. Kevin begreep dus dondersgoed, dat het niet meer normaal was dat hij een luier om moest. “Ja, maar je weet toch wel waarom?” Roi wachtte op antwoord. “Ik doe het echt niet meer hoor.” “Wat niet?” Kevin lachte. “Poepie in mijn broek.” Triomfantelijk keek hij zijn oom aan. “Beloofd?” “Ja.”
Roi gaf zijn neefje toestemming om zijn luier uit te doen en gaf hem een onderbroekje aan. De luier, helemaal schoon, deed Roi in de vuilnisbak. Kevin deed ondertussen een grote plas op de wc. Hij had het dus bewust opgehouden, stelde Roi vast. Hij besloot zijn zus er van te overtuigen, dat Kevin zo snel mogelijk weer gewoon een onderbroek aan moest krijgen.
De vrijdag ging snel voorbij en om half acht had Roi zijn neefje in bed liggen. Roi kreeg opnieuw het tintelende gevoel, toen hij op de oude babykamer het pak luiers zag staan. Lian had zich waarschijnlijk in de maat vergist, want Roi zag twee pakken staan. Het pak grotere luiers was aangesproken, maar er was er maar eentje uitgehaald. Roi trok er drie luiers uit en deed deze in zijn tas. Hij vulde het pak aan net drie luiers uit het pak met de kleinere maat. Dan zou het niet opvallen, besloot Roi. Na een half uur wikken en wegen, besloot Roi de stoute schoenen aan te trekken. Hij pakte zijn tas en haalde er een luier uit. Voor de voorzichtigheid sloot hij de badkamerdeur af. Het was even een gepuzzel, maar toen had hij het ding aan. Het zat wat strak, maar het ding paste hem wel. Hij bekeek zichzelf in de spiegel. Hij voelde aan zijn billen. Het dikke materiaal voelde zacht aan. Hij merkte dat zijn penis langzaam hard werd. Het wond hem op. Even later zat hij met een fles cola en een zak chips voor de tv. Zijn spijkerbroek paste met moeite.
Na het derde glas cola, merkte Roi dat hij nu nodig moest plassen. Hij zat in dubio. Roi vond het best spannend om het gewoon te proberen, maar hij durfde niet. Hij schrok van de telefoon. Zijn moeder. “Met Roi?” “Hallo, alles goed. Slaapt Kevin al?” “Ja, al bijna twee uur, als hij tenminste niet wakker is geworden van de telefoon. Had me maar mobiel gebeld.” “Oh ja, helemaal niet aan gedacht.” Roi was ondertussen opgestaan en liep wat rondjes. Hij moest nu bijzonder nodig en hij drukte zenuwachtig met zijn hand op zijn plasser. “Alles goed?” vroeg zijn moeder, net alsof ze de bedrukte stem van Roi merkte. “Ja hoor, ik ga weer tv kijken mam.” “Nou ja, oke. Kom je morgen even langs met Kevin?” “Ja hoor.” “Welterusten”. Roi had de telefoon nog niet neergelegd, of hij voelde hoe de sluizen zich openden. Hij bleek stokstijf staan, maar het warme gevoel deed hem automatisch iets door zijn knieën buigen. Roi verzette zijn linkerbeen en voelde met zijn linkerhand aan zijn billen en met zijn rechterhand aan zijn plasser. Hij genoot van het warme gevoel en voelde hoe zijn luier zijn plas absorbeerde. Hij keek naar zijn spijerbroek, maar die was keurig droog gebleven. Roi grinnikte. Dat is nu juist de bedoeling van een luier Hij durfde zo niet te blijven te zitten en besloot de luier uit te doen. Na een douche zocht Roi zijn bed op.
De volgende ochtend na het ontbijt ging Roi met Kevin naar de dierenweide om de dieren te voeren. Daarna zouden ze naar zijn ouderlijk huis gaan. Hij zorgde ervoor dat Kevin voor ze gingen keurig naar de wc ging. Zelf sloeg hij de toiletgang over. Hij hield bewust zijn grote boodschap op. Op weg van de dierenwei naar zijn huis kreeg hij daar spijt van. Normaal zou de wandeling hem een kwartiertje hebben gekost, maar Kevin treuzelde en om de paar meter bleef hij staan. Roi begon hem te knijpen. Hij dacht na. Teruglopen naar het huis van Lian, of toch naar zijn ouderlijk huis? Hij had niet verwacht dat de druk op zijn darmen zo heftig zou zijn. Hij had spijt van zijn bewuste actie om die ochtend niet naar de wc te gaan. Zenuwachtig dacht hij terug aan een jaar of vier geleden. Toen had hij tijdens de musical van groep acht in zijn broek gepoept. Net voordat hij voor het eerst het podium op moest, had hij aandrang gekregen. Hij had zijn meester gevraagd of hij nog kon gaan, maar die had heftig nee geschud. Hij moest nu op! Het publiek had niets gemerkt. Na vijf minuten, was Roi klaar. Hij zou pas een half uur later weer op hoeven. Het lukte hem op tijd op de wc te komen, maar het kostuum, van de schoorsteenveger, kreeg Roi niet op tijd uit. Een flinke drol had hij in zijn broek gedaan. Het was hem net op tijd gelukt om zijn ongelukje op te ruimen. Zijn onderbroek had hij weggegooid. Niemand had iets van zijn avontuur gemerkt. Door de adrenaline die door zijn lichaam had gegierd, had hij één van de betere rollen neergezet. En die arme Dennis, altijd al een beetje het pispaaltje geweest, had de schuld gekregen toen Marke de vieze onderbroek in de prullenbak had ontdekt. Roi had hartelijk mee gelachen.
Maar nu was Roi ruim vier jaar ouder en moest hij op zijn minst net zo nodig. Hij moest er niet aan denken in het bijzijn van zijn neefje in zijn broek te doen! Gelukkig liep Kevin nu gewillig mee en even later liepen ze de straat in. Roi liet, hij had niet eens gemerkt dat hij moest, een flinke wind. Even bleef hij geschrokken staan, maar hij merkte dat het echt alleen lucht was. Roi haalde opgelucht adem. De druk was opeens stukken minder geworden.
Zijn moeder deed open. Kevin begon meteen honderduit te vertellen en Roi kon ongemerkt zijn kamer bereiken. Daar pakte hij de luiers uit zijn tas en verstopte deze. Even later hoorde hij zijn moeder roepen. “Roi, ik neem Kevin mee naar de haven. Pa is daar al. We zijn op half vijf wel weer terug. Oke?” “Ja!” Toen Roi de deur dicht hoorde slaan, keek hij uit zijn slaapkamerraam. Hij zag zijn moeder op de fiets stappen met Kevin achterop. Het hart van Roi ging sneller kloppen. Snel pakte hij één van de luiers uit de geheime opbergplaats. Hij deed snel zijn spijkerbroek en onderbroek uit en trok de luier aan. Hij had er al iets meer handigheid in gekregen. Ondertussen had hij al een paar windjes gelaten, die een grote boodschap aankondigden. Roi besloot het zich nog even wat moeilijker te maken. Hij ging achter zijn bureau zitten. Het materiaal van de luier knisperde aangenaam. Hij bewoog een paar keer en liet zich op het zitvlak vallen. Toen hij merkte, dat de nood weer net zo hoog was als op weg van de dierenweide naar zijn huis, glipte hij de badkamer in. Voor de grote spiegel bleef hij staan. Hij bekeek zichzelf. Roi liet zich zakken en ging op de vloer zitten. De koude tegels voelde vervelend aan op zijn bovenbenen. Hij ging op de grond liggen en deed zijn benen omhoog. Hij keek naar zichzelf in de spiegel. De luier zat strak om zijn billen. Roi kreunde en perste. Een raspende wind klonk. Roi zuchtte. Hij vocht nu tegen de druk die toenam. Met zijn handen trok hij zijn luier iets naar beneden, zodat er ruimte ontstond tussen zijn billen en zijn luier. Hij perste nog eens. Hij voelde een kleine scheut plas in zijn luier lopen. En toen kwam een flinke drol zijn anus uit. Roi kreunde van opwinding. De drol vulde zijn luier en hij voelde het warme ding tegen zijn billen kleven. Hij perste er nog wat uit, maar merkte dat de ruimte onvoldoende was. Hij liet zijn benen zakken. Even wipte hij op en neer. Een deel van zijn boodschap werd nu geplet. Met zijn linkerhand masseerde hij zijn penis, zijn rechterhand omklemde zijn achterwerk. Langzaam kwam Roi klaar. Even bleef hij liggen en genoot na. Toen stond hij op. Hij inspecteerde zijn achterwerk. Er was duidelijk een bobbel zichtbaar. Hij gaf zichzelf billenkoek door ritmisch op zijn billen te slaan. Hij maakte wilde bewegingen met zijn benen alsof hij een rituele regendans uitvoerde. Toen vond Roi het welletjes en verschoonde hij zich. Dat was het minst prettige gedeelte van zijn avontuur. De vieze luier verdween, gewikkeld in een plastic tas in de kliko. Hij genoot na onder de douche.
Wordt vervolgd…
“Kom op Kevin, nu gaan we echt naar huis.” Roi had het nu echt gehad. Leuk hoor, met zijn kleine neefje naar de speeltuin, maar hij moest wel luisteren naar zijn oom. Roi besefte dat hij door zijn gebrek aan ervaring met het opvoeden van jonge kinderen een gewillige prooi was voor het vierjarige ventje. Zijn zus had hem daar al eens op aangesproken en gezegd dat hij soms best wat strenger mocht zijn. Maar zijn zus, die bijna tien jaar ouder was dan hij, had gemakkelijk praten. Zij was een echte moeder die de wind er onder had als het nodig was.
Kevin keek zijn zestienjarige oom uitdagend aan. Het ventje had zich verschanst in het speelhutje en werd afgeschermd door twee buurtkinderen die het spel goed meespeelden. Kevin was de koning, zijn vriendjes stoere ridders die hem beschermden. Eigenlijk wilde Roi hartelijk lachen om de recalcitrante houding van zijn neefje, maar hij herinnerde zich de woorden van zijn zus. Je moet laten merken wie de baas is, anders lopen ze over je heen. Roi vermande zich en besloot nu de strenge oom te spelen. “Kevin, ik tel tot tien, als je dan niet hier bent, zwaait er wat.” Roi wachtte even om te bezien of zijn woorden indruk hadden gemaakt. De ridders leken even van hun stuk gebracht, maar de koning keek uitdagend naar zijn onwillige onderdaan die tegen hem tekeer ging. Roi begon te tellen. Toen hij bij acht was aanbeland, overschreeuwden de buurtkinderen hem. “Acht en een kwart, acht en een half”. Weer schoot Roi bijna in de lach. Maar nu maakte een soort oergevoel zich meester van hem. Hij liet niet meer met zich sollen. In vijf passen, was hij bij het speelhuisje. Hij pakte de koning bij zijn kladden en onttroonde hem. Kevin was zichtbaar geschrokken. Zijn macht was in één klap weg. “En nu naar me luisteren” zei Roi en hij pakte Kevin stevig bij zijn arm vast. De ridders waren weer gewone kindjes en bemoeiden zich er niet meer mee. Alsof ze daar al de hele middag mee bezig waren geweest, gingen ze knikkeren. Kevin stond het huilen nader dan het lachen, maar hij hield zich in. Best knap voor een vierjarig ventje, dacht Roi. Zelf zou hij op die leeftijd al lang in huilen zijn uitgebarsten.
Maar de strijd was nog niet helemaal gestreden. Toen Roi aanstalten maakte om te vertrekken, zijn neefje meetrekkend, bleef deze stokstijf staan. Hij ging met zijn volle gewicht aan de arm van zijn oom hangen en liet zich zakken. Roi kon de plotselinge druk niet aan en liet los. Kevin rolde op de grond. Daar bleef hij even liggen, maar hurkte snel op. Met een rood hoofd keek hij Roi aan. Het ventje was boos en dat liet hij merken. Hij kreunde heftig en spande al zijn spieren. Roi zuchtte diep. Hij besloot rustig door te lopen, in de hoop dat Kevin zou volgen. Hij vond het een zwaktebod, maar hij kon nu niet anders. “Ik zal alles aan mama vertellen. Mama zal niet blij zijn.” Die woorden leken te werken, want even later hoorde hij voetstappen. Roi draaide zich om. Kevin kwam met voorzichtige passen aanlopen. Zijn tred was wat vreemd, zijn beentjes zette hij wat uit elkaar, als een soort pinguïn. Was het spel, of had hij zich bezeerd? “Kom op Kevin, loop eens normaal.” Kevin bleef even staan, alsof hij zich betrapt voelde. Zijn hoofd was nog steeds rood. Misschien van de inspanning, of schaamde hij zich. Roi merkte dat zijn neefje nu een schuldige blik op zijn gezicht had. Met zijn linkerhand hield zijn neefje zijn achter werk vast. “Nou kom op, als je gewoon meeloopt hoeft mama hier niks van te horen.” Kevin leek niet echt opgelucht door deze woorden, maar liep wel door. Roi wachtte tot hij zijn neefje naast zich had en nam hem bij de hand.
“Hallo!” De zus van Kevin begroette haar broer en zoon enthousiast. “Was het leuk spelen met Roi?” vroeg ze vriendelijk. Kevin knikte, maar had nog steeds die schuldige blik in zijn ogen. “Wat is er schatje?” vroeg zijn moeder. Roi sloeg de conversatie van een afstandje gade. Hij had een glas drinken ingeschonken voor Kevin. Toen hij dichterbij kwam, merkte hij wat er aan de hand was. Zijn zus was hem voor. “Kevin, heb jij in je broek gepoept?” vroeg zijn moeder op beheerste toon. Kevin knikte zachtjes. Zijn moeder trok hem naar zich toe en legde een hand op het achterwerk van haar zoon. Ze fronste haar wenkbrauwen. “Bah, Kevin een volle broek. Waarom in vredesnaam.” Nu huilde Kevin het uit. Zijn zus keek Roi aan. “Ik ga hem even verschonen. Ik wil straks wel weten hoe het komt.” Roi knikte. Nu voelde hij zich een klein kind, dat een standje kreeg van zijn oudere zus. Alsof hij de schuldige was.
Roi deed zijn verhaal. Zijn zus knikte. “En toen bleef hij koppig zitten zeker?” Roi knikte. Even bleef het stil. “Simon en ik hebben dit ook al een paar keer meegemaakt. Als hij boos is en hij moet drukken, laat hij het gewoon gaan. Als een soort wraak. Ik heb hem de vorige keer gezegd, dat ik hem weer een luier om zal doen, als het weer gebeurt.” Roi voelde een tintelend gevoel. Een luier? Hij was blij geweest toen zijn neefje geen luiers meer hoefde te dragen. Roi wist zich daar geen raad mee. Werd zenuwachtig als er over zindelijkheid of vieze luiers werd gesproken. Van die jonge moeder dingen, daar had hij niets mee. Hij had zelfs gemerkt, dat hij rood werd als zijn zus Kevin vroeger had gecontroleerd op een vieze luier of hem vroeg of hij bah had gedaan. Maar ondertussen had Roi ook gefantaseerd. Hij had gedroomd dat hij zelf weer een luier om had. Hij had het nooit gedurfd.
Het ongelukje van Kevin liet Roi niet los. De week erop dacht hij er nog een paar keer aan. Hoe zou het voelen? Van zijn moeder hoorde hij dat Kevin op school ook een poepbroek had gehad en nu weer luiers moest dragen. Roi begreep waarop zijn moeder hem dit zo meedeelde. Normaal paste Roi iedere vrijdagmiddag na school op Kevin. Maar ze wist dat haar zoon een hekel had aan luiers verschonen. Ze vond dat hij dit ook niet hoefde. Roi past wel op Kevin als hij uit de luiers is, had ze haar dochter eens vermanend toegesproken, toen zij in een boze bij had gezegd, dat Roi ook best eens op kon passen. “Het geeft niet” had Roi zijn moeder gezegd. “Ik pas wel op.” Zijn moeder had hem verbaasd aangekeken. Maar de blik van haar zoon was duidelijk geweest. Hij vond het misschien niet erg meer. “Nou goed dan. Aanstaande vrijdag hebben Lian en Simon een bruiloft. Los me maar af, als je uit school komt.” “Ik ben al om twaalf uur vrij mam. Ik haal Kevin wel uit school. Ik pas wel op hem bij Lian thuis.” Zijn moeder had geknikt.
Donderdagavond had zijn zus hem nog gebeld. Ze wist dat hun moeder al had verteld over Kevin’s terugslag en Roi geïnstrueerd. Kevin had dinsdag een ongelukje gehad en sindsdien weer een luier om. Thuis mocht hij uit, maar Roi moest wel opletten, dat Kevin regelmatig naar de wc ging. “Simon en ik denken eraan om een hotel te nemen.” Roi glimlachte. Hij wist waar Lian heen wilde. “Prima, ik hoef zaterdag niet te werken, ik pas wel op Kevin.” “Je bent een schat.” “Weet ik.”
Kevin was blij toen hij zijn oom zag op het speelplein. Leuk toch, hoe kleine kinderen vervelende gebeurtenissen zo snel vergeten. Kevin rende op Roi af en vertelde enthousiast over zijn schooldag. Trots liet hij zijn tekening zien. Roi lachte. Hij nam Kevin bij zijn hand en liep naar huis. Een moeder met een kindje achterop de fietst haalde hen in. Het ventje achterop trok een vies gezicht en maakte scheetgeluiden in de richting van Kevin. Kevin schrok zichtbaar en trok een boos gezicht. Hij stak zijn tong uit naar het kereltje. “Wie was dat?” vroeg Roi. “Steven” antwoordde Kevin en het klonk alsof Kevin net een bord spruitjes voorgeschoteld had gekregen. “Waarom doet hij dat?” vroeg Roi. Kevin keek zijn oom aan. “Stomme mama. Ik moet een luier aan naar school en nu pesten ze me.” Roi knikte. Kevin begreep dus dondersgoed, dat het niet meer normaal was dat hij een luier om moest. “Ja, maar je weet toch wel waarom?” Roi wachtte op antwoord. “Ik doe het echt niet meer hoor.” “Wat niet?” Kevin lachte. “Poepie in mijn broek.” Triomfantelijk keek hij zijn oom aan. “Beloofd?” “Ja.”
Roi gaf zijn neefje toestemming om zijn luier uit te doen en gaf hem een onderbroekje aan. De luier, helemaal schoon, deed Roi in de vuilnisbak. Kevin deed ondertussen een grote plas op de wc. Hij had het dus bewust opgehouden, stelde Roi vast. Hij besloot zijn zus er van te overtuigen, dat Kevin zo snel mogelijk weer gewoon een onderbroek aan moest krijgen.
De vrijdag ging snel voorbij en om half acht had Roi zijn neefje in bed liggen. Roi kreeg opnieuw het tintelende gevoel, toen hij op de oude babykamer het pak luiers zag staan. Lian had zich waarschijnlijk in de maat vergist, want Roi zag twee pakken staan. Het pak grotere luiers was aangesproken, maar er was er maar eentje uitgehaald. Roi trok er drie luiers uit en deed deze in zijn tas. Hij vulde het pak aan net drie luiers uit het pak met de kleinere maat. Dan zou het niet opvallen, besloot Roi. Na een half uur wikken en wegen, besloot Roi de stoute schoenen aan te trekken. Hij pakte zijn tas en haalde er een luier uit. Voor de voorzichtigheid sloot hij de badkamerdeur af. Het was even een gepuzzel, maar toen had hij het ding aan. Het zat wat strak, maar het ding paste hem wel. Hij bekeek zichzelf in de spiegel. Hij voelde aan zijn billen. Het dikke materiaal voelde zacht aan. Hij merkte dat zijn penis langzaam hard werd. Het wond hem op. Even later zat hij met een fles cola en een zak chips voor de tv. Zijn spijkerbroek paste met moeite.
Na het derde glas cola, merkte Roi dat hij nu nodig moest plassen. Hij zat in dubio. Roi vond het best spannend om het gewoon te proberen, maar hij durfde niet. Hij schrok van de telefoon. Zijn moeder. “Met Roi?” “Hallo, alles goed. Slaapt Kevin al?” “Ja, al bijna twee uur, als hij tenminste niet wakker is geworden van de telefoon. Had me maar mobiel gebeld.” “Oh ja, helemaal niet aan gedacht.” Roi was ondertussen opgestaan en liep wat rondjes. Hij moest nu bijzonder nodig en hij drukte zenuwachtig met zijn hand op zijn plasser. “Alles goed?” vroeg zijn moeder, net alsof ze de bedrukte stem van Roi merkte. “Ja hoor, ik ga weer tv kijken mam.” “Nou ja, oke. Kom je morgen even langs met Kevin?” “Ja hoor.” “Welterusten”. Roi had de telefoon nog niet neergelegd, of hij voelde hoe de sluizen zich openden. Hij bleek stokstijf staan, maar het warme gevoel deed hem automatisch iets door zijn knieën buigen. Roi verzette zijn linkerbeen en voelde met zijn linkerhand aan zijn billen en met zijn rechterhand aan zijn plasser. Hij genoot van het warme gevoel en voelde hoe zijn luier zijn plas absorbeerde. Hij keek naar zijn spijerbroek, maar die was keurig droog gebleven. Roi grinnikte. Dat is nu juist de bedoeling van een luier Hij durfde zo niet te blijven te zitten en besloot de luier uit te doen. Na een douche zocht Roi zijn bed op.
De volgende ochtend na het ontbijt ging Roi met Kevin naar de dierenweide om de dieren te voeren. Daarna zouden ze naar zijn ouderlijk huis gaan. Hij zorgde ervoor dat Kevin voor ze gingen keurig naar de wc ging. Zelf sloeg hij de toiletgang over. Hij hield bewust zijn grote boodschap op. Op weg van de dierenwei naar zijn huis kreeg hij daar spijt van. Normaal zou de wandeling hem een kwartiertje hebben gekost, maar Kevin treuzelde en om de paar meter bleef hij staan. Roi begon hem te knijpen. Hij dacht na. Teruglopen naar het huis van Lian, of toch naar zijn ouderlijk huis? Hij had niet verwacht dat de druk op zijn darmen zo heftig zou zijn. Hij had spijt van zijn bewuste actie om die ochtend niet naar de wc te gaan. Zenuwachtig dacht hij terug aan een jaar of vier geleden. Toen had hij tijdens de musical van groep acht in zijn broek gepoept. Net voordat hij voor het eerst het podium op moest, had hij aandrang gekregen. Hij had zijn meester gevraagd of hij nog kon gaan, maar die had heftig nee geschud. Hij moest nu op! Het publiek had niets gemerkt. Na vijf minuten, was Roi klaar. Hij zou pas een half uur later weer op hoeven. Het lukte hem op tijd op de wc te komen, maar het kostuum, van de schoorsteenveger, kreeg Roi niet op tijd uit. Een flinke drol had hij in zijn broek gedaan. Het was hem net op tijd gelukt om zijn ongelukje op te ruimen. Zijn onderbroek had hij weggegooid. Niemand had iets van zijn avontuur gemerkt. Door de adrenaline die door zijn lichaam had gegierd, had hij één van de betere rollen neergezet. En die arme Dennis, altijd al een beetje het pispaaltje geweest, had de schuld gekregen toen Marke de vieze onderbroek in de prullenbak had ontdekt. Roi had hartelijk mee gelachen.
Maar nu was Roi ruim vier jaar ouder en moest hij op zijn minst net zo nodig. Hij moest er niet aan denken in het bijzijn van zijn neefje in zijn broek te doen! Gelukkig liep Kevin nu gewillig mee en even later liepen ze de straat in. Roi liet, hij had niet eens gemerkt dat hij moest, een flinke wind. Even bleef hij geschrokken staan, maar hij merkte dat het echt alleen lucht was. Roi haalde opgelucht adem. De druk was opeens stukken minder geworden.
Zijn moeder deed open. Kevin begon meteen honderduit te vertellen en Roi kon ongemerkt zijn kamer bereiken. Daar pakte hij de luiers uit zijn tas en verstopte deze. Even later hoorde hij zijn moeder roepen. “Roi, ik neem Kevin mee naar de haven. Pa is daar al. We zijn op half vijf wel weer terug. Oke?” “Ja!” Toen Roi de deur dicht hoorde slaan, keek hij uit zijn slaapkamerraam. Hij zag zijn moeder op de fiets stappen met Kevin achterop. Het hart van Roi ging sneller kloppen. Snel pakte hij één van de luiers uit de geheime opbergplaats. Hij deed snel zijn spijkerbroek en onderbroek uit en trok de luier aan. Hij had er al iets meer handigheid in gekregen. Ondertussen had hij al een paar windjes gelaten, die een grote boodschap aankondigden. Roi besloot het zich nog even wat moeilijker te maken. Hij ging achter zijn bureau zitten. Het materiaal van de luier knisperde aangenaam. Hij bewoog een paar keer en liet zich op het zitvlak vallen. Toen hij merkte, dat de nood weer net zo hoog was als op weg van de dierenweide naar zijn huis, glipte hij de badkamer in. Voor de grote spiegel bleef hij staan. Hij bekeek zichzelf. Roi liet zich zakken en ging op de vloer zitten. De koude tegels voelde vervelend aan op zijn bovenbenen. Hij ging op de grond liggen en deed zijn benen omhoog. Hij keek naar zichzelf in de spiegel. De luier zat strak om zijn billen. Roi kreunde en perste. Een raspende wind klonk. Roi zuchtte. Hij vocht nu tegen de druk die toenam. Met zijn handen trok hij zijn luier iets naar beneden, zodat er ruimte ontstond tussen zijn billen en zijn luier. Hij perste nog eens. Hij voelde een kleine scheut plas in zijn luier lopen. En toen kwam een flinke drol zijn anus uit. Roi kreunde van opwinding. De drol vulde zijn luier en hij voelde het warme ding tegen zijn billen kleven. Hij perste er nog wat uit, maar merkte dat de ruimte onvoldoende was. Hij liet zijn benen zakken. Even wipte hij op en neer. Een deel van zijn boodschap werd nu geplet. Met zijn linkerhand masseerde hij zijn penis, zijn rechterhand omklemde zijn achterwerk. Langzaam kwam Roi klaar. Even bleef hij liggen en genoot na. Toen stond hij op. Hij inspecteerde zijn achterwerk. Er was duidelijk een bobbel zichtbaar. Hij gaf zichzelf billenkoek door ritmisch op zijn billen te slaan. Hij maakte wilde bewegingen met zijn benen alsof hij een rituele regendans uitvoerde. Toen vond Roi het welletjes en verschoonde hij zich. Dat was het minst prettige gedeelte van zijn avontuur. De vieze luier verdween, gewikkeld in een plastic tas in de kliko. Hij genoot na onder de douche.
Wordt vervolgd…
