luierfan_boy
Zeg niet wat je weet, maar weet wat je zegt.
Hey mensen,
Hier weer een nieuw verhaal. Het gaat denk 3 delen hebben, waarvan dit - vanzelfsprekend- het eerste deel is.
Ik hoop dat het een beetje in de smaak valt, dit is namelijk heel anders dan wat ik normaal schrijf.
Enjoy!
Het was nog geen 9 uur toen de vijf dames stuk voor stuk enorm zenuwachtig in het bushokje stonden te wachten.
“Ik kan gewoon niet geloven dat we dit toch hebben gedaan!” sprak Natasha de groep toe, terwijl ze met een bedrukt gezicht zachtjes met haar hand over haar achterwerk tastte.
Natasha was met 14 jaar de jongste van de groep, maar zonder twijfel ook de bijdehandste. Vroeger – 3 jaar geleden -, toen hun vriendschap net begon vanwege de middelbare school, probeerden de andere meiden haar vaak op een speelse manier voor schut te zetten. Maar het was de andere meiden ondertussen wel duidelijk dat Natasha niet te kisten was. Sterker nog: Als je een opmerking over haar maakte, kreeg je iets nog veel harders terug.
Vriendinnen voor het leven.
Natasha had d’r lange, stijle, en bruine haar tot net boven haar heupen los hangen. je zou bijna denken dat ze het gene dat ze in plaats van onderbroek droeg, daarmee probeerde te verbergen. Ze liep op simpele All Stars, gevolgd door een donkere spijkerjeans. Dit zorgde er voor dat de – ondanks haar redelijk jonge leeftijd - vrouwelijke vormen van haar onderlichaam strak gecentreerd werden. De 5 meiden hadden een wat aparte hobby, en hadden afgesproken vandaag die hobby uit te voren, met allemaal een strak paar jeans erover. Ze droeg een zwarte Nickelson jas, heel verstandig vanwege de barre weersomstandigheden. Ze had lichtelijk wat mascara en i-liner make-up op gedaan, waardoor haar verfijnde, knappe gezicht nog sterker naar boven kwam. Ze had zoals vaak de laatste tijd haar schuin pony gestyled, waardoor deze half over haar gezicht viel.
De straat waar ze in stonden zag er armoedig uit. Hier en daar wat vrijstaande huisjes, met schaars aangeklede tuinen. Op de stoep liepen weinig mensen, wat het totaalbeeld een beetje grauw maakte.
“Hoe laat kwam de bus dan?”vroeg Kim tegen niemand in het bijzonder. Ze wachtte niet op antwoord, maar liep half waggelend naar het gele bord die aan een paal vlak bij het bushokje hing. Alle andere dames stonden giechelend naar haar te kijken.
“er steek wat uit schat!” grapte Samantha, de lesbische vriendin van Kim. Kim maakte een klein gilletje en bekeek of er schade was, maar ze merkte al snel genoeg dat het gewoon een grap was.
Samantha en Kim leken heel erg veel op elkaar. Beiden vonden ze het belangrijk om alleen met mensen om te gaan die hun geaardheid accepteerde. Verder was Kim 15 jaar, iets korter als de 16 jarige Samantha, en erg verlegen. Ondanks haar verlegen vertoning, wist zei het best van de vijf dames hoe je iemand lief moest hebben, en liet dit dan ook vaak merken bij Samantha. Verder hadden zei beide een “scene- look.” Dit betekende vaak skinny jeans ( wat maar al te slecht uit kwam vanwege hun gezamenlijk voorkeur aan onderkleding), fel roze, of vaak zwarte kleding en allebei blond, gestyled, lang haar.
Eindelijk kwam de bus om de hoek rijden. Hij stopte met een piepend geluid voor het bushokje. De 5 meiden stonden als enige onder het bushokje te wachten en stapten nu dus ook als enige in de bus.
Één voor 1 zeiden ze de nors kijkende, 50 jarige chauffeur gedag. Ze kregen dan een mompelend “goede reis” terug. Terwijl ze dat deden, gleden de ov-chip kaarten van de 5 langs het scanapparaat.
Net iets te vluchtig om bescheiden te blijven zochten Kim en Samantha hand in hand een plaats helemaal achter in een hoekje. De rest zocht ondertussen een plaatsje rondom hen.
Natasha ging als laatste zitten. Ze plofte net iets te hard neer, waardoor er een luid krakend geluid ontstond. Op haar knappe, vrouwelijke gezicht verscheen een rode blos. Een paar mensen keken heel even in een schijnbeweging haar richting op, maar draaiden dan weer snel recht uit beleefdheid. Ach, ze weten toch niet wat voor soort ondergoed ik draag. Probeerde Natasha zichzelf gerust te stellen terwijl ze een fijn gevoel in haar onderbuik kreeg. Ze streek haar pony wat naar achter.
“ja Natas, jij was degene die het voorstelde om òok luiers aan te trekken naar Duinrel” voegde Linda even bloedlief aan de situatie toe. Ze kreeg een pesterige glimlach op haar mond.
Linda was zonder twijfel de aantrekkelijkste van het stel. Dit prent ze er vaak ook goed in. 5 jongens zoenen op een schoolfeest is voor haar “niet normaal weinig”, zoals ze dat wel eens zei in zo’n geval. Linda was verder heel normaal, op één vreselijke eigenschap na: ze had er nogal een handje van om alles te zeggen wat ze dacht.
“Jij was toevallig degene die begon met het dragen van luiers!” kaatste Natasha op een bijdehante toon terug. Ze was weer helemaal in haar sas.
Ondertussen had de halve bus zich omgedraaid en zich tot hun gesprek gericht.
In your face, schoot er door de gedachtes van de andere 4 meiden. Linda plukte zenuwachtig aan haar lichtblauwe jeans. Inmiddels hadden de andere mensen in de bus zich weer opgedraaid, wel met een groot vraagteken op hun voorhoofd. Iedereen, op éen persoon na.
“Volgens mij worden we bekeken”, fluisterde Kim, opzettelijk wat harder zodat de andere meiden het ook hoorde. Natasha draaide zich weer en keek recht in de ogen van een jongeman van rond 20. Zijn pikzwarte haar zag eruit alsof het door een tornado gegrepen was, zijn ogen stonden op half 7 en dan nog niet gesproken over de joint achter zijn linkeroor.
“Is er wat?” vroeg Natasha doodsbang. Ze rook de sterk naar wiet ruikende adem van de jongen. Ze werd er misselijk van.
De jongen keek het groepje meiden éen voor 1 aan. Hij had iets onnozels in zijn blik.
“Hier moeten we er uit!” zei Kim duidelijk opgelucht. Ze ramde op de rode knop. Toen de bus gingen stoppen stapte Natasha als eerst uit, gevolgd door de rest.
“Oh ik ben me tas vergeten” lichtte Kim Samantha toe. Ze lieten elkaars hand los en Kim liep terug naar de achterbank. Toen ze langs de verslaafde jongen liep en hem een blik waardig gunde, zag ze dat hij naar haar dijen zat te kijken. Verlegen maar snel liep ze door naar haar zitplaats, griste de tas – vol met luiers – van de bank af, en draaide zich om. De weg werd haar abrupt versperd door de verslaafde jongen die in het gangpad stond, met zijn gezicht naar haar toe.
“Mag ik er door?” vroeg Kim, beleefd als ze was. De jongen lachte geniepig en stapte dichterbij. Kim ging hierdoor automatisch naar achter, totdat ze niet verder kon en met haar geluierde kont op de achterbank van de bus plofte. Zou de buschauffeur niks in de gaten hebben en doorrijden? En misschien zijn de rest van de meiden nu al op weg naar het pretpark. Kim begon het enorm benauwd te krijgen, maar ze wist dat ze snel moest handelen. “Vlikker op!” schreeuwde ze hem toe. Meer als doel dat andere mensen het hoorden, dan dat ze van zich af beet. Het was een doods stilte. De jongeman had een dreigende glimlach op zijn gezicht maar bleef als bevroren staan. Zijn oude spijkerbroek gepaard met het veels te grote vest dat hij droeg hadden een verwaarloosde indruk.
“Opzij viezerik, of ik zal je ball*n moeten amputeren!” dreigde een maar al te vertrouwde stem achter de rug van de stalker. De jongen aarzelde even, en draaide zich toen om. Kim kon niks zien, maar ze wist vanaf meteen dat het Samantha was die het voor haar op nam.
De jongeman ging weer -onnozel als hij zich voordeed- zitten.
“weirdo” sprak Samantha hem vol walging toe. Ze drukte Kim dicht tegen zich aan, pakte haar hand en geleidde haar de bus uit.
In het voorbijgaan lege ze heel kort een hand op haar geluierde billen.
Hier weer een nieuw verhaal. Het gaat denk 3 delen hebben, waarvan dit - vanzelfsprekend- het eerste deel is.
Ik hoop dat het een beetje in de smaak valt, dit is namelijk heel anders dan wat ik normaal schrijf.
Enjoy!
Het was nog geen 9 uur toen de vijf dames stuk voor stuk enorm zenuwachtig in het bushokje stonden te wachten.
“Ik kan gewoon niet geloven dat we dit toch hebben gedaan!” sprak Natasha de groep toe, terwijl ze met een bedrukt gezicht zachtjes met haar hand over haar achterwerk tastte.
Natasha was met 14 jaar de jongste van de groep, maar zonder twijfel ook de bijdehandste. Vroeger – 3 jaar geleden -, toen hun vriendschap net begon vanwege de middelbare school, probeerden de andere meiden haar vaak op een speelse manier voor schut te zetten. Maar het was de andere meiden ondertussen wel duidelijk dat Natasha niet te kisten was. Sterker nog: Als je een opmerking over haar maakte, kreeg je iets nog veel harders terug.
Vriendinnen voor het leven.
Natasha had d’r lange, stijle, en bruine haar tot net boven haar heupen los hangen. je zou bijna denken dat ze het gene dat ze in plaats van onderbroek droeg, daarmee probeerde te verbergen. Ze liep op simpele All Stars, gevolgd door een donkere spijkerjeans. Dit zorgde er voor dat de – ondanks haar redelijk jonge leeftijd - vrouwelijke vormen van haar onderlichaam strak gecentreerd werden. De 5 meiden hadden een wat aparte hobby, en hadden afgesproken vandaag die hobby uit te voren, met allemaal een strak paar jeans erover. Ze droeg een zwarte Nickelson jas, heel verstandig vanwege de barre weersomstandigheden. Ze had lichtelijk wat mascara en i-liner make-up op gedaan, waardoor haar verfijnde, knappe gezicht nog sterker naar boven kwam. Ze had zoals vaak de laatste tijd haar schuin pony gestyled, waardoor deze half over haar gezicht viel.
De straat waar ze in stonden zag er armoedig uit. Hier en daar wat vrijstaande huisjes, met schaars aangeklede tuinen. Op de stoep liepen weinig mensen, wat het totaalbeeld een beetje grauw maakte.
“Hoe laat kwam de bus dan?”vroeg Kim tegen niemand in het bijzonder. Ze wachtte niet op antwoord, maar liep half waggelend naar het gele bord die aan een paal vlak bij het bushokje hing. Alle andere dames stonden giechelend naar haar te kijken.
“er steek wat uit schat!” grapte Samantha, de lesbische vriendin van Kim. Kim maakte een klein gilletje en bekeek of er schade was, maar ze merkte al snel genoeg dat het gewoon een grap was.
Samantha en Kim leken heel erg veel op elkaar. Beiden vonden ze het belangrijk om alleen met mensen om te gaan die hun geaardheid accepteerde. Verder was Kim 15 jaar, iets korter als de 16 jarige Samantha, en erg verlegen. Ondanks haar verlegen vertoning, wist zei het best van de vijf dames hoe je iemand lief moest hebben, en liet dit dan ook vaak merken bij Samantha. Verder hadden zei beide een “scene- look.” Dit betekende vaak skinny jeans ( wat maar al te slecht uit kwam vanwege hun gezamenlijk voorkeur aan onderkleding), fel roze, of vaak zwarte kleding en allebei blond, gestyled, lang haar.
Eindelijk kwam de bus om de hoek rijden. Hij stopte met een piepend geluid voor het bushokje. De 5 meiden stonden als enige onder het bushokje te wachten en stapten nu dus ook als enige in de bus.
Één voor 1 zeiden ze de nors kijkende, 50 jarige chauffeur gedag. Ze kregen dan een mompelend “goede reis” terug. Terwijl ze dat deden, gleden de ov-chip kaarten van de 5 langs het scanapparaat.
Net iets te vluchtig om bescheiden te blijven zochten Kim en Samantha hand in hand een plaats helemaal achter in een hoekje. De rest zocht ondertussen een plaatsje rondom hen.
Natasha ging als laatste zitten. Ze plofte net iets te hard neer, waardoor er een luid krakend geluid ontstond. Op haar knappe, vrouwelijke gezicht verscheen een rode blos. Een paar mensen keken heel even in een schijnbeweging haar richting op, maar draaiden dan weer snel recht uit beleefdheid. Ach, ze weten toch niet wat voor soort ondergoed ik draag. Probeerde Natasha zichzelf gerust te stellen terwijl ze een fijn gevoel in haar onderbuik kreeg. Ze streek haar pony wat naar achter.
“ja Natas, jij was degene die het voorstelde om òok luiers aan te trekken naar Duinrel” voegde Linda even bloedlief aan de situatie toe. Ze kreeg een pesterige glimlach op haar mond.
Linda was zonder twijfel de aantrekkelijkste van het stel. Dit prent ze er vaak ook goed in. 5 jongens zoenen op een schoolfeest is voor haar “niet normaal weinig”, zoals ze dat wel eens zei in zo’n geval. Linda was verder heel normaal, op één vreselijke eigenschap na: ze had er nogal een handje van om alles te zeggen wat ze dacht.
“Jij was toevallig degene die begon met het dragen van luiers!” kaatste Natasha op een bijdehante toon terug. Ze was weer helemaal in haar sas.
Ondertussen had de halve bus zich omgedraaid en zich tot hun gesprek gericht.
In your face, schoot er door de gedachtes van de andere 4 meiden. Linda plukte zenuwachtig aan haar lichtblauwe jeans. Inmiddels hadden de andere mensen in de bus zich weer opgedraaid, wel met een groot vraagteken op hun voorhoofd. Iedereen, op éen persoon na.
“Volgens mij worden we bekeken”, fluisterde Kim, opzettelijk wat harder zodat de andere meiden het ook hoorde. Natasha draaide zich weer en keek recht in de ogen van een jongeman van rond 20. Zijn pikzwarte haar zag eruit alsof het door een tornado gegrepen was, zijn ogen stonden op half 7 en dan nog niet gesproken over de joint achter zijn linkeroor.
“Is er wat?” vroeg Natasha doodsbang. Ze rook de sterk naar wiet ruikende adem van de jongen. Ze werd er misselijk van.
De jongen keek het groepje meiden éen voor 1 aan. Hij had iets onnozels in zijn blik.
“Hier moeten we er uit!” zei Kim duidelijk opgelucht. Ze ramde op de rode knop. Toen de bus gingen stoppen stapte Natasha als eerst uit, gevolgd door de rest.
“Oh ik ben me tas vergeten” lichtte Kim Samantha toe. Ze lieten elkaars hand los en Kim liep terug naar de achterbank. Toen ze langs de verslaafde jongen liep en hem een blik waardig gunde, zag ze dat hij naar haar dijen zat te kijken. Verlegen maar snel liep ze door naar haar zitplaats, griste de tas – vol met luiers – van de bank af, en draaide zich om. De weg werd haar abrupt versperd door de verslaafde jongen die in het gangpad stond, met zijn gezicht naar haar toe.
“Mag ik er door?” vroeg Kim, beleefd als ze was. De jongen lachte geniepig en stapte dichterbij. Kim ging hierdoor automatisch naar achter, totdat ze niet verder kon en met haar geluierde kont op de achterbank van de bus plofte. Zou de buschauffeur niks in de gaten hebben en doorrijden? En misschien zijn de rest van de meiden nu al op weg naar het pretpark. Kim begon het enorm benauwd te krijgen, maar ze wist dat ze snel moest handelen. “Vlikker op!” schreeuwde ze hem toe. Meer als doel dat andere mensen het hoorden, dan dat ze van zich af beet. Het was een doods stilte. De jongeman had een dreigende glimlach op zijn gezicht maar bleef als bevroren staan. Zijn oude spijkerbroek gepaard met het veels te grote vest dat hij droeg hadden een verwaarloosde indruk.
“Opzij viezerik, of ik zal je ball*n moeten amputeren!” dreigde een maar al te vertrouwde stem achter de rug van de stalker. De jongen aarzelde even, en draaide zich toen om. Kim kon niks zien, maar ze wist vanaf meteen dat het Samantha was die het voor haar op nam.
De jongeman ging weer -onnozel als hij zich voordeed- zitten.
“weirdo” sprak Samantha hem vol walging toe. Ze drukte Kim dicht tegen zich aan, pakte haar hand en geleidde haar de bus uit.
In het voorbijgaan lege ze heel kort een hand op haar geluierde billen.
