maarten123
Nieuw lid
Het was nog zo duidelijk gezegd door Pappie tegen maarten: geen Southpark kijken. Maarten had het voor het eerst gezien bij een vriendje thuis, maar zijn vader vond toch dat het niet voor 10-jarige kinderen goed was om naar te kijken.
Maar een week later, in het weekend, was er een Southpark marathon. Terwijl pappie naar sporten was en mammie aan het boodschappen doen was, ging maarten toch stiekem Southpark kijken. Hij was heel geconcentreerd aan het kijken en had niet door dat zijn vader al eerder terug was gekomen.
"Wat zullen we nou krijgen?!" zei Pappie.
Maarten keek verschrikt op en kreeg een rood hoofd, snel zette hij de TV uit. Alsof dat nog wat uit zou maken.
"Naar welk programma keek je daar?" zei Pappie, terwijl hij de kin van maarten vastpakte en hem in zijn ogen keek.
"Naar Southpark..." zei Maarten heel zachtjes.
"En wat had ik daarover gezegd?"
Maarten hield zijn mond
"Je weet het heel goed, dat dat niet mocht. Ga de spatel maar halen."
Maarten liep naar de keuken en pakte de teflon spatel uit de lade.
"Doe je broek maar omlaag"
Maarten deed gehoorzaam zijn broek naar beneden, waarna Pappie hem over de knie nam.
Hij probeerde door met zijn benen te spartelen aan de slagen te ontkomen, maar dat had geen zin. Na twintig slagen werd hij in de hoek gezet. "Verroer je niet".
Daar stond maarten dan. Met een brandend achterwerk stond hij stil in de hoek. Hij wist dat hij niet mocht bewegen, want dan zou het alleen maar langer duren. Hij hoorde Pappie weggaan, en weer teruglopen. Seconden tikten weg, minuten. Zou hij vergeten zijn?
Na ongeveer 10 minuten werd hij uit de hoek bevrijdt.
"Voor straf hou je het hele weekend luiers aan. Als je niet kan houden aan regels, dan zal ik je behandelen als een klein kind".
"Neeeeeeeej!"
Zijn vader legde hem op de bank en deed hem een dikke luier om.
"Om te zorgen dat ik goed kan controleren of je luier nog droog is, krijg je geen normale kleren aan". Zei Pappie, terwijl hij een lange, roze nachtjapon liet zien.
Maarten begon te huilen en te jammeren, maar wist dat hij moest gehoorzamen. Hij deed zijn armen omhoog terwijl zijn Pappie hem de nachtjapon aantrok. Maarten mocht ook even voor de spiegel kijken hoe stom hij eruit zag. En hij wist dat hij de rest van het weekend zo gekleed zou zijn.
(vervolg volgt hieronder)
Maar een week later, in het weekend, was er een Southpark marathon. Terwijl pappie naar sporten was en mammie aan het boodschappen doen was, ging maarten toch stiekem Southpark kijken. Hij was heel geconcentreerd aan het kijken en had niet door dat zijn vader al eerder terug was gekomen.
"Wat zullen we nou krijgen?!" zei Pappie.
Maarten keek verschrikt op en kreeg een rood hoofd, snel zette hij de TV uit. Alsof dat nog wat uit zou maken.
"Naar welk programma keek je daar?" zei Pappie, terwijl hij de kin van maarten vastpakte en hem in zijn ogen keek.
"Naar Southpark..." zei Maarten heel zachtjes.
"En wat had ik daarover gezegd?"
Maarten hield zijn mond
"Je weet het heel goed, dat dat niet mocht. Ga de spatel maar halen."
Maarten liep naar de keuken en pakte de teflon spatel uit de lade.
"Doe je broek maar omlaag"
Maarten deed gehoorzaam zijn broek naar beneden, waarna Pappie hem over de knie nam.
Hij probeerde door met zijn benen te spartelen aan de slagen te ontkomen, maar dat had geen zin. Na twintig slagen werd hij in de hoek gezet. "Verroer je niet".
Daar stond maarten dan. Met een brandend achterwerk stond hij stil in de hoek. Hij wist dat hij niet mocht bewegen, want dan zou het alleen maar langer duren. Hij hoorde Pappie weggaan, en weer teruglopen. Seconden tikten weg, minuten. Zou hij vergeten zijn?
Na ongeveer 10 minuten werd hij uit de hoek bevrijdt.
"Voor straf hou je het hele weekend luiers aan. Als je niet kan houden aan regels, dan zal ik je behandelen als een klein kind".
"Neeeeeeeej!"
Zijn vader legde hem op de bank en deed hem een dikke luier om.
"Om te zorgen dat ik goed kan controleren of je luier nog droog is, krijg je geen normale kleren aan". Zei Pappie, terwijl hij een lange, roze nachtjapon liet zien.
Maarten begon te huilen en te jammeren, maar wist dat hij moest gehoorzamen. Hij deed zijn armen omhoog terwijl zijn Pappie hem de nachtjapon aantrok. Maarten mocht ook even voor de spiegel kijken hoe stom hij eruit zag. En hij wist dat hij de rest van het weekend zo gekleed zou zijn.
(vervolg volgt hieronder)