Stefan en Mariska

hallow16

Gelukkig zijn er luiers
Goedendag,

Na lang rondzwerven op dit forum vond ik het tijd om ook een verhaal te beginnen. Ik hoop dat jullie het leuk vinden en eventuele tips en opmerkingen zijn altijd welkom. Het verhaal is gebaseerd op fantasie en zit geen enkele kern van waarheid in(tot nu toe) enjoy!

deel 1

Ik had het haar al geprobeerd uit te leggen. Echt niet, wat ben jij voor een rare had ze geschreeuwd! Mariska vond het maar niks, het idee om luiers in huis te hebben. Toch leek het om de manier hoe ze reageerde dat ze zelf iets verborg. En dat was waar, vandaag was zei niet degene die luiers in de kast had gevonden, maar ik. Ik lachte stiekem. Die zal ik hebben. Maar tegelijkertijd vroeg ik mezelf af, zal ze die later gekocht hebben om het toch te proberen of had ze altijd al een gevoel voor luiers? Ik hield van haar, en vond het jammer dat ze me niet wist te accepteren toen ik het vertelde. Het gevoel dat ze me raar vond, deed me pijn. Daarom heb ik daarna ook nooit meer een luier aan gehad. Dat was inmiddels een jaar geleden. Nu vond ik luiers in haar kast. Hoe ik daar kwam? Geen idee, was op zoek naar mn sokken. Maaarrrrriiisssss? Kun je even boven komen?

Mariska kwam de trap op, ja lief wat is er? Wat zag ze er toch fantastisch uit met haar blonde haar, blauwe ogen en een mooi lijf. Ze kwam de deur doorlopen en schrok zichtbaar. Maar voordat ze van de schrik was bekomen lag ze al vast met handboeien aan het bed. Ze had mij zien staan met een luier in mn hand, die ik haar nu aan het aandoen was. Ja he schatje, stiekem vind je het toch wel lekker is het niet? Ze probeerde zich te bevrijden van haar handboeien, wat als effect gaf dat ze alleen maar strakker kwamen te staan. Wat doe je Stefan? Huilde ze? Niks hoor, rare, herhaalde ik haar eigen woorden. Wat vind je hier nu zelf van? Was dit altijd al je droom, vroeg ik terwijl ik haar op haar geluierde billen sloeg. Nee nee huilde ze, ik wilde alleen Auw!!!! Ja je wilde alleen auw schatje, eerst mij belachelijk maken hierom, en vervolgens zelf luiers aantrekken. Ik stond op, zal ik eens een lekker flesje melk voor je maken? Ze zei niks, er van uitgaand dat het toch wel gebeurde. En ze had gelijk, of het nou een ja of een nee was, het flesje melk ging erin. Absoluut. Wat er nog meer in zat als melk kwam ze vanzelf achter.

Schat, haal me hier alsjeblieft uit! Ik moet gruwelijk nodig naar de wc. Haha, waar denk je dat deze luiers voor gemaakt zijn, wijzend op de dikke abena abriform luier die ze aan had. En volgens mij weet je dat zelf ook wel, is het niet? Ze kreunde, wist dat ik gelijk had. Nog geen minuut later poepte ze heel haar luier vol. Ik deed of ik het niet merkte en zei dat ik boodschappen ging doen, haar geboeid aan het bed achterlatend, smekend of ik haar wou verschonen. Ooh schatje? Je wilt dadelijk dus nog een luier om? Nee, huilde ze, ik wil terug in mn onderbroek. Nou dat gaat de komende tijd in ieder geval niet meer gebeuren Maris, deelde ik haar mee. Ze had het er moeilijk mee. Ik zag dat ze aan het peinzen was. Stiekem wou ze dit, en ik ook. Ik liep de kamer uit, op weg naar de supermarkt, haar achterlatend in haar eigen rotzooi.

Ik werd wakker in een grote kamer, alles was wit. Waar was ik? Ik voelde een enorme pijn aan mijn hoofd en mijn benen. De dokter kwam binnen, en vertelde mij het een en ander. Ik was aangereden, nu begon ik het me te herinneren. Op de terugweg naar huis was ik tijdens het oversteken geschept. Ik schrok, Mariska, vastgebonden. Hoe moest ik dit gaan uitleggen. Hoelang had ik geslapen, hoelang lag zij al in haar stinkende luier vastgebonden aan het bed. Terwijl ik daaraan dacht voelde ik iets dik bij mijn kruis. Ik had zelf ook een luier aan! Hadden ze mijn tas gezien, waar luiers uit de apotheek in zaten en dachten dat het voor mij was? Of was ik?? Nee, ik moest er niet aan denken. Ik drukte op de bel, ik had zoveel vragen. De dokter kwam opnieuw binnen; dokter waarom heb ik een luier aan?
 

hallow16

Gelukkig zijn er luiers
Mariska

Daar lag ze, nog steeds in een stinkende luier, en hij was al 20 minuten weg. Iets klopte er niet. Ze vroeg zich af waar hij was. Ze vroeg zich af waarom hij niet terug kwam. Wou hij haar zo kwetsen door haar zo lang in een vieze luier te laten liggen? Ze dacht na, waar zouden de sleutels van de handboeien kunnen liggen. Nu ze zo nadacht had ze wel sleutels zien liggen in zijn nachtkastje. Ze probeerde of Ze erbij kwam met haar voeten. Ze voelde in het laadje of ze sleutels voelde liggen. Ja, ze had ze, ze bracht ze met haar tenen naar haar bovenlichaam en pakte hem met haar mond. Goedzo, nu nog bij haar armen zien te komen. Na 5 minuten tobben had ze de handboeien af, een hele rode plek op haar arm als gevolg, maar ze waren los. Nu eerst die vieze luier af, ze hield dan wel van luiers, al zou ze dat niet toe geven, een vieze luier vond ze maar niks. Tot nu toe had ze alleen maar in haar luier geplast, en ze vond het raar dat ze nu ineens zo'n aandrang kreeg om te poepen. Ze dacht er verder niet bij na, waste zich en liep naar beneden. Nog steeds geen Stefan te zien, terwijl ze de keuken inliep zag ze een potje staan. Laxeer-middel, de rotzak. Hij probeerde haar te manipuleren.

Ze vond het tijd worden om hem te gaan zoeken, hij was nu al bijna 3 kwartier weg. Ze liep naar buiten, richting de supermarkt. Ze wist dat hij lopend was gegaan, omdat de auto nog thuis stond. Ze liep de bocht door en geloofde haar ogen niet, ze schrok zich wild, zag haar geliefde man daar voor een auto liggen, terwijl de ambulance erbij stond en de straat was afgezet door de politie. Ze vroeg of dat ze erdoor mocht, dat het haar man was. Ze hoefde er niet veel moeite voor doen. Toen ze er aankwam, vroeg een broeder of hij ergens allergisch voor was, of hij medicijnen gebruikte of dat hij ziek was. Ze vertelde van niet, en de broeder vroeg of dat ze meeging naar het ziekenhuis. Ze stapte in.

In het ziekenhuis aangekomen ging alles snel, hij moest naar de onderzoekskamer om te kijken of er wat mis was met zijn benen. Stefans ene been bleek gebroken en de andere bleek gekneusd. Terwijl ze bezig waren kwam er een gemeen plannetje in Mariska op. Ze vroeg een dokter om even mee te komen.

Stefan

Waarom heb ik een luier aan dokter? De dokter antwoordde dat dat een vervelende mededeling voor hem zou zijn. U bent namelijk urine-incontinent geworden door het ongeval vanmiddag. Stefan schrok, wat een ramp was dit. En mijn vrouw dokter, is zij ingelicht? We hebben haar geprobeerd te bellen, maar ze nam niet op. Nu is de buurvrouw gebeld. Ik schrok, kut, de buurvrouw. De norse vrouw die mij kapot zou maken als ze zag dat ik mijn vrouw had vastgebonden. De dokter ging verder, de buurvrouw heeft de deur bij jullie opengemaakt en je vrouw ingelicht. Je vrouw werd wel in een aparte situatie aangeftroffen maar dat gaat mij verder niets aan. Ik moet weer aan het werk, je vrouw komt er zo aan. Wat Stefan niet wist is dat dit allemaal in overleg verzonnen was, en dat zijn vrouw al lange tijd dichtbij hem was.

Mariska kwam voorzichtig binnen en vroeg hoe het ging. Ze klonk lief, en meelevend. Goed schat, en hoe is het met jou afgelopen, ik vind het zo vervelend dat dit gebeurt is! Ik zal je nooit meer zo achterlaten, er van uitgaand dat de buurvrouw haar losgemaakt had. Ja, de buurvrouw was op zn minst gezegd niet blij Steef. Ik heb er nog een verhaal aan gemaakt, maar volgens mij begreep ze jou spelletje. En nu zijn de rollen omgedraaid, alleen bij jou voor altijd Steef, voor altijd een luier. Wat vind je er zelf van? Ik moest er niet aan denken, en liet dat ook merken. Al wist ik dat er niks anders op zat. Voor altijd een dikke prop tussen mijn benen, door mijn dwarsigheid om gewoon door te lopen bij het zebrapad, onder het mom van ik heb toch wel voorrang.

En nu lag ik hier, ondertussen al weer twee dagen verder. Mariska was er bijna full time bijgeweest, had enorm veel steun aan me gegeven. Het aantal pijnstillers was enorm, en die luiers werden nu al vervelend. Aan de andere kant wel lekker warm en zacht, maar het idee dat ik dit voor altijd moest dragen vond ik vreselijk. De eerste dag durfde ik mariska niet aan te kijken, bang dat ze kwaad was dat ik haar vastgebonden had. Maar kennelijk was ze het al bijna vergeten, ze heeft er niet meer over gehad. En nu, mocht ik bijna naar huis. Mariska bereidde alles voor, kreeg advies van de dokter over luiers en over medicijnen en daar gingen we. Ik op krukken, mijn ene been zat nog in het gips, en met de andere moest ik rustig aan doen. Elke stap was een hel. Ik hoopte dat we snel thuis waren.

Mariska liet me naar binnen. En schat? Wil je een schone luier? Om de rollen maar even om te draaien lachte ze gemeen, maar tegelijkertijd bedoelde ze het goed. Ik was in goede handen bij haar. Elke keer weer had ik het niet door als ik in mijn luier plaste. Ik was totaal incontinent. Mariska trok mijn vieze luier uit, terwijl ze dat deed voelde ik dat ik net weer aan het plassen was. Nu is de maat vol schreeuwde ze, jij gaat niet zomaar over mn handen heen plassen. Maar maris, huilde ik, ik kan er niks aan doen! Niks mee te maken, zei ze terwijl ze met een zweep in haar handen terug kwam.
 
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
DL_Michel Mariska M 2
Similar threads

Bovenaan