Stoute Janneke

  • Onderwerp starter Augur_DL
  • Startdatum

Hoe vind je dit verhaal?

  • 1

    Stemmen: 0 0,0%
  • 2

    Stemmen: 0 0,0%
  • 3

    Stemmen: 1 4,8%
  • 4

    Stemmen: 0 0,0%
  • 5

    Stemmen: 1 4,8%
  • 6

    Stemmen: 0 0,0%
  • 7

    Stemmen: 1 4,8%
  • 8

    Stemmen: 5 23,8%
  • 9

    Stemmen: 2 9,5%
  • 10

    Stemmen: 11 52,4%

  • Totaal stemmers
    21
A

Augur_DL

Guest
geschreven door: Dennis Poepbroek


Hoi, ik ben Anne en ik ben 15 jaar, ik zal mezelf even omschrijven, ik ben 1.75 lang, weeg ongeveer 63 kilo, ik heb donkerblond krullend lang haar. Mijn vriendinnen zeggen dat ik er goed uit zie, maar een vriendje heb ik nog nooit gehad, jongens vinden mij meestal te speels. Maakt mij niet uit, ik hoef ook geen verkering. Mijn hobbies zijn paardrijden, volleyballen en dansen. Ik heb een verhaaltje wat ik je wil vertellen.

Afgelopen weekend kwam mijn nichtje Janneke logeren, Janneke is 10 jaar, maar we kunnen het samen fantastisch vinden. Als zij op bezoek is kan ik onder het mom van op haar te passen al die leuke spelletjes spelen die mijn vriendinnen zo kinderachtig vinden. Ik speel nu eenmaal liever verstoppertje in het bos dan dat ik met mijn vriendinnen over jongens en kleren praat, maar dat begrijpen ze niet.

De eerste dag dat Janneke op bezoek was zijn we samen het bos in gegaan om een hut te bouwen, zodat we daar de rest van het weekend in zouden kunnen spelen. We hadden allebei oude kleren aangetrokken, het had namelijk geregend en het zat er dik in dat we heel vies zouden worden (hoe vies kon ik toen ook nog niet weten). Janneke droeg een rode sweater, een vale spijkerbroek en rubberlaarsjes, ik een oude beige paardrijbroek, een gebreide zwarte trui en paardrijlaarzen, onze lange haren hadden we voor het gemak maar in een staartje gedaan.

Toen we na een heel eind lopen op een afgelegen open plek eindelijk een mooie boom hadden gevonden waar we onze hut tegenaan konden bouwen, gingen we gelijk aan de slag. Het schoot echt fantastisch op, dat mocht ook wel want het aanslepen van boomstammen een takken was ook wel zwaar werk. Stukje bij beetje kreeg de hut vorm.

Achteraf gezien was Janneke al de hele tijd wat onrustig. Soms ging ze ook even puffend op haar hurken zitten, ik dacht dat ze alleen even uit moest blazen van het zware werk, ik zocht er verder niets achter. Een tijdje later, toen we bezig waren om een hele zware boomstam naar de hut te slepen, rook ik ineens een poeplucht.

'Zeg jongedame, heb jij een windje gelaten?' Vroeg ik gemaakt streng met een deftige stem.

'Ja, sorry hoor', zei Janneke lachend, ze wist dat ik het niet serieus bedoelde.

'Je weet toch dat een dame geen winden laat?' Deed ik er nog een schepje bovenop. Toen Janneke antwoord wilde geven werd dat gesmoord door het feit dat ik er zelf een knetterende scheet uitperste. We kwamen niet meer bij van het lachen. Ineens verstijfde Janneke en werd ze vuurrood, ik rook wederom die lucht.

'Zo zeg, alweer een scheet?' Zei ik lachend. Toen merkte ik dat Jannekes gezicht ineens wel heel ernstig stond:

'Nee, erger.' Zei ze, en ze draaide zich om. Tussen haar billen was een flinke bolling te zien, ze had overduidelijk in haar broek gepoept. Ineens veranderde ik van vriendinnetje-Anne in oppasser-Anne. Bezorgd stelde ik voor om naar huis te gaan om te verschonen. Janneke wierp tegen dat ze daar geen zin in had, niet nu we de hut bijna klaar hadden. Trouwens, het was wel twee kilometer lopen naar huis en voordat we terug waren zou het al etenstijd zijn.

'Tja, maar je kunt je moeilijk hier verschonen', zei ik, 'we hebben hier geen W.C.-papier en zelfs geen water bij de hand'.

'Ik hoef mij toch niet te verschonen', zei Janneke met een schalkse glimlach, niet begrijpend keek ik haar aan ,'mijn onderbroek is toch al vies, erger kan het niet worden en trouwens het voelt eigenlijk best lekker, ik voel me net een klein stout meisje...'. Nu moest ik toch wel even slikken, stond die kleine feeks hier toch recht in mijn gezicht te zeggen dat ze het lekker vond dat ze in haar broek gepoept had. Veel kon ik echter niet tegen haar redering inbrengen, haar onderbroek was inderdaad toch al vies, ik zou als mijn moeder er achter kwam toch wel op mijn kop krijgen dat ik dit had laten gebeuren en of mijn moeder er nu een paar uur eerder of later achterkwam maakte dan ook niet zoveel meer uit. Ik wilde zelf trouwens ook liever doorbouwen aan de hut, hij was per slot van rekening bijna klaar.

Hoewel ik er mijn twijfels bij had of het een goede beslissing was gaf ik toch toe, we zouden blijven. Zwijgend bouwden we verder aan de hut, vanuit mijn ooghoek keek ik af en toe naar Janneke's bips, de bult die in eerste instantie praktisch de vorm van een tennisbal had werd door het vele bukken steeds platter en platter. Ik begon mij af te vragen hoe zo'n volle broek zou voelen, ik had sinds mijn vijfde geen ongelukje meer gehad, dus ik kon me er echt niets meer bij voorstellen.

'Kun je het nog zien', vroeg Janneke ineens terwijl ze voorzichtig aan haar achterwerk voelde. Nu was het mijn tijd om een rood hoofd te krijgen, ik was zo in gepeins verzonken dat ik niet eens in de gaten had dat ik al een paar minuten naar mijn nichtjes poepbroek aan het staren was.

'Eh, ja, een beetje bult nog, maar het begint nu ook een beetje bruin door te schijnen', zei ik blozend, ik voelde mij betrapt.

Na nog een tijdje doorwerken was de hut dan toch echt af. Samen kropen we naar binnen, het verwonderde mij dat Janneke zomaar ging zitten, op die manier moest de keutel in haar broek toch flink geplet worden, het zou echt een hels karwei worden om op te ruimen. Ik wilde haar eigenlijk vragen hoe dat nu voelde, zo zitten in die poepbroek, maar ik durfde het toch niet. Janneke moet het aangevoeld hebben, want plots zei ze:

'Dit vind ik altijd het lekkerst, zitten, zodat mijn poepie helemaal plat wordt, nu maar hopen dat het in mijn onderbroekje blijft en niet bij het elastiek eruitkomt zoals de vorige keer, dat was een zooi joh'. Verbouwereerd keek ik haar aan,

'je hebt dit dus, eh... al eerder gedaan; per ongeluk ?' vroeg ik haar geheel ten overvloede, Janneke schudde langzaam nee met een ondeugende glimlach om haar lippen. Plots werd mij duidelijk dat het hier helemaal niet om een ongelukje ging, Janneke had bewust dit moment uitgekozen om mij in te wijden in haar kleine geheimpje. Ik was met stomheid geslagen, ik was er vol ingetuind. Mijn kleine nichtje wist precies waar ze mee bezig was, geraffineerd had ze dit kleine toneelstukje voor me opgevoerd.

'Hoe lang doe je het al', vroeg ik nu onbedoeld gretig.

'O, al een jaar of zo' zei Janneke, 'weet je nog toen Ritchie vorig jaar op de familiebarbeque een ongelukje had, op de weg naar huis heb ik het toen stiekem ook in mijn broek gedaan, mamma kon het toch niet ruiken met die stank van mijn kleine broertje, sindsdien heb ik het steeds vaker gedaan, stiekem in de garage'. Hoewel ik ernstig geshockeerd was door wat Janneke mij hier allemaal opbiechtte, vond ik het maar wat spannend.

Langzaamaan begon zich in mijn hoofd het idee te vormen dat het misschien wel lekker was om in je broek te drukken, het feit dat ook ik nu aandrang voelde, maakte dit idee alleen nog maar concreter. Natuurlijk besloot ik verstandig te zijn en het niet te doen, ik zou per slot van rekening al genoeg te stellen krijgen met mijn moeder als ze erachter kwam dat Janneke een poepbroek had gemaakt terwijl ik beloofd had op haar te passen. Onmiddelijk veranderde ik weer in oppasser-Anne, ik nam Janneke bij de arm en kondigde aan dat we naar huis zouden gaan om te eten, hoe we haar 'probleempje' op zouden lossen zouden we ter plekke wel zien.

Gedwee liep Janneke met me mee, het spel was uit, dat had ze nu ook wel in de gaten. We begonnen aan de lange wandeling naar huis, wanneer Janneke af en toe een stukje voor me uit liep kon ik de tekenen van haar 'ongelukje' duidelijk zien, hoe we hier mee weg zouden kunnen komen kon ik me echt niet voorstellen. De druk op mijn anus werd ondertussen steeds erger, als we nu niet snel thuis kwamen zou ik ergens de bosjes op moeten zoeken vreesde ik.

Na een paar minuten was het echt niet meer te doen, het moest eruit en wel nu. Met het schaamrood op de kaken vroeg ik Janneke om even te wachten, terwijl ik in de bosjes mijn behoefte zou doen.

'Moet je plassen', vroeg ze.

'Nee, dat andere' antwoordde ik, ineens heel preuts.

'Doe het in je broek, net als ik', zei Janneke op onverwachts dwingende toon.

'Nee, dat kan ik toch niet doen, ik ben je verdorie je oppas, hoe zou het eruit zien als we allebei met een poepbroek thuiskomen, dan zijn de rapen echt gaar', probeerde ik, intussen voelde ik dat mijn sluitspier zich al langzaam begon te openen.

'Maar niemand hoeft het te merken, zolang je er niet in gaat zitten kun je de drol er zo uitwippen' zei de wijsneus. Tegen deze poepbroekdeskundige kon ik natuurlijk niet op, het was onderhand sowieso al bijna te laat, het kopje van de keutel zat al zowat tussen mijn billen. Overtuigd door mijn klein nichtje en met het hart kloppend in mijn keel besloot ik het te laten gebeuren.

Ik sloot mijn ogen en ontspande langzaam mijn anus, stukje bij beetje kwam mijn keutel eruit en werd mijn strakke rijbroek gevuld met de warme massa. Het was een onwerkelijk gevoel om hier midden in het bos onder aanmoediging van mijn tienjarige nichtje mijn broek vol te poepen. Toen ik iets gehurkt nog een laatste keer drukte om echt alles eruit te krijgen voelde ik mijn kruis nat worden. Gelukkig kon ik mijn plas inhouden voordat de stroom echt op gang kwam. Toen ik mijn ogen weer open deed zag ik Janneke trots naar mij kijken.

'Draai je eens om', vroeg ze gretig. Voorzichtig, opdat de lading niet teveel zou verschuiven, draaide ik mij om.

'Da's een flinke poepbroek, veel groter dan die van mij' zei Janneke met een zweem van jaloezie in haar stem. Nu moest ik zelf ook maar eens kijken wat ik gedaan had, ik probeerde over mij schouder naar mijn achterwerk te kijken. Hoewel ik wel kon zien dat er een flinke bult tussen mijn billen zat, kon ik de ware grootte niet echt inschatten. Met trillende hand voelde ik de bolling op mijn bips, dit was inderdaad een flinke poepbroek.

'Stoute meisjes zijn wij he' zei Janneke met een babystemmetje, 'nu hebben we allebei poepie in onze broek gedaan'. Ik kon geen woord uitbrengen, ik was zo onder de indruk van het gebeuren, in gedachten streelde ik zachtjes mijn poepbroek, het was alsof de wereld stilstond.

Ik werd ruw uit mijn droom gehaald toen ik in de verte de kerkklok vijf uur hoorde slaan, om halfzes moesten we thuis zijn voor het eten en ik stond hier als een peuter met een enorme poepbroek. Nu moest er snel tot actie overgegaan worden, hoe had ik me in godsnaam kunnen laten overhalen door dat wicht. Voorzichtig liep ik de bosjes in, met mijn benen wijd uit elkaar als een cowboy. Ik trok behoedzaam mijn rijbroek omlaag, ik zag tot mijn grote schrik dat zich in het kruis toch nog een ongeveer tien centimeter grote natte plek had afgetekend. Daarna deed ik centimeter voor centimeter mijn slipje naar beneden. Snel wipte ik de drol eruit en inspecteerde de schade, helaas moest ik constateren dat toch duidelijk te zien was wat de inhoud geweest was. Zo goed en zo kwaad als het kon maakte ik mijn slipje en mijn billen schoon met wat natte bladeren, veel beter werd het er niet op, de rest zou toch echt thuis moeten gebeuren. Snel trok ik mijn broek weer op, nu rap naar huis.

Des te dichter we bij huis kwamen des te zenuwachtiger ik werd. Toen we het dorp binnenliepen, maakte ik mij echt zorgen. Aan mijn broek was buiten de natte plek in mijn kruis niets te zien, maar Janneke was een ander verhaal, gelukkig kwamen we niemand tegen. Door de zenuwen begon mijn blaas ondertussen ook flink op te spelen.

Toen we de oprit opliepen had ik mijn plan klaar: als we binnenkwamen zouden we gelijk naar boven naar de badkamer gaan, dan kon ik plassen en daarna zou ik Janneke helpen met schoonmaken. Met bonzend hart maakte ik de deur open en we stapten naar binnen, gelijk duwde ik Janneke de trap op. Mijn moeder, die ons binnen hoorde komen, riep vanuit de keuken dat het eten zo op tafel zou staan. Misschien was het verstandiger geweest wanneer ik nu even een praatje met mijn moeder gemaakt had, maar ik moest echt enorm plassen, ik riep dus maar:

'Komen zo, nog even boven iets doen', waarop ik ook de trap op rende. Toen ik de badkamer binnenkwam had Janneke haar laarzen en broek al uit gedaan. In haar onderbroekje was duidelijk de geplette poep zichtbaar.

'Wacht maar even, ik ga eerst plassen en dan help ik je met verschonen', zei ik. Ik deed mijn broek omlaag en zette mij op het toilet, met een ferme straal leegde ik mijn blaas. Op het moment dat ik de laatste plas eruit liet druppelen hoorde ik mijn moeder de trap op komen, ze riep:

'Waar zijn jullie zo stiekem mee bezig'. Tot mijn grote schrik realiseerde ik mij dat ik in de haast vergeten was de badkamerdeur op slot te doen. Met mijn broek nog op mijn enkels spoedde ik mij naar de deur, maar het was al te laat. Toen ik bijna bij de deur was zwaaide die open....

Daar stonden we dan: twee meiden, een van tien en een van vijftien, de een met een poepbroek en de ander met een broek tussen haar enkels waarin zich duidelijk iets vergelijkbaars had afgespeeld. Even was het stil, mijn moeder wist blijkbaar ook niet wat ze erover moest zeggen. Toen barstte het onweer los:

'Wat hebben jullie uitgevreten' riep mijn moeder boos. Geen reactie van ons, natuurlijk. Toen richtte ze zich tot mij

'Jij, trek je broek op en ga beneden aan de keukentafel zitten, daar wacht je tot ik dit opgeruimd heb' ze wees op Jannekes poepbroek.

'Zet het fornuis maar uit, we gaan niet eten voor ik weet hoe de vork in de steel zit', vervolgde ze. In een soort shocktoestand liep ik de trap af, in de keuken deed ik het gas uit, daarna ging ik aan de keukentafel zitten. Ik maakte mij op voor wat komen zou, hoe had ik het in godsnaam zover kunnen laten komen, ik had mij gewoon laten overhalen, stom... stom... stom... Ik wist dat er een enorme straf op me wachtte, het enige wat mij nog hoop gaf was dat mijn vader op zakenreis was, misschien zou mijn moeder zonder hem erbij wat milder zijn.

Na een een korte periode die in mijn beleving wel uren leek te duren kwam mijn moeder met een fris gewassen en zachtjes snikkende Janneke de keuken binnen. Janneke werd naast mij op een stoel gezet, mijn moeder nam tegenover ons plaats.

'Nu, jongedame, vertel eens wat er gebeurd is' vroeg mijn moeder terwijl ze mij strak aankeek. Ik stond in dubio, ik kon natuurlijk alles eerlijk opbiechten, maar tegelijkertijd zou ik Janneke dan in de problemen brengen en dat wilde ik niet, dus verzon ik een smoes.

'Nou...eh...we waren in het bos... enneh... toen moest ik poepen... en toen ik de bosjes inging gleed ik uit... en toen hield ik het niet meer', hakkelde ik.

'En hoe heeft Janneke dan die volle broek gekregen ?', vroeg mijn moeder scherp.

'Eh...ja...ze was...ze moest...weet niet', ik kon op dat moment echt niets verzinnen.

'Het vreemde is dat ik van Janneke boven een heel ander verhaal heb gehoord, dat jullie verdwaald waren en ergens van schrokken... Ik geloof echt niets van die smoesjes van jullie. Wat jullie gedaan hebben is al erg genoeg, maar ik vind het bijna nog erger dat jullie hier glashard tegen mij zitten te liegen. Luister...' nu kwam het vonnis...

'...ik bel dadelijk jouw (ze keek naar Janneke) ouders op, je gaat gelijk weer naar huis en reken maar dat je het daar nog flink te verduren krijgt'. Janneke barstte nu vol in snikken uit.

'En jij jongedame, jij hebt in ieder geval twee maanden huisarrest, dat betekent dus ook : geen TV, geen bezoek, geen volleybal, geen paardrijden, je blijft twee maanden binnen zodat we je in de gaten kunnen houden en reken maar dat je vader hier ook nog wel iets over te zeggen heeft. En nu, eerst douchen, dan ga je naar je slaapkamer zodat je kunt bedenken wat je jezelf aangedaan hebt, ik wil je tot morgen vroeg niet meer zien. Denk niet dat hiermee de kous af is, hier is het laatste woord nog niet over gezegd'. Schoorvoetend liep ik de keuken uit, ik probeerde nog even oogcontact met Janneke te maken, maar die zat snikkend naar het tafelblad te turen.

Nadat ik gedouched was en mijn pyama aangetrokken had, ging ik op bed liggen. Toen pas drongen de volle consequenties tot mij door. Twee maanden huisarrest, dat betekende dus ook geen schoolfeest, geen ponykamp, mijn hele zomervakantie verpest en allemaal doordat ik mij door Janneke in de luren had laten leggen. Zachtjes huilend lag ik op bed, ik hoorde een auto de oprit opkomen, tien minuten later reed hij weer weg, ik wist dat Janneke opgehaald was.

Het maalde maar door mijn hoofd: Geen schoolfeest, geen ponykamp, geen TV, geen.... Nee, ik zou echt nooit meer in mijn broek poepen, nooit meer een stout meisje zijn, hoewel... het was wel een fijn gevoel, nee... nooit. Misschien over een tijdje, als de storm wat geluwd was, misschien... maar dan... stiekem... in de keuken... de tuin... of... in de manege.... de bioskoop... in de klas... of.... Met een glimlach op mijn gezicht en een warm gevoel in mijn onderbuik viel ik in slaap...

Nou, mijn moeder had niet gelogen toen ze zei dat mijn vader na dat verhaal van vorig jaar ook nog wel een duit in het zakje zou doen. Ik heb toen hij de dag erna thuis kwam zo'n pak voor mijn billen gehad dat ik een dag lang amper kon zitten.

Na dat broekpoepavontuur in het bos heb ik inderdaad twee maanden huisarrest gehad. Vervelend joh, ik mocht de deur niet uit (behalve voor school natuurlijk) en ik kon niet eens eerlijk aan mijn vriendinnen uitleggen waarom ik straf had. Ik heb maar een verhaal opgehangen dat ik mijn vaders auto per ongeluk bekrast had (ik kon niets ergers verzinnen, mijn vader is echt gek op dat ding). Nu doet natuurlijk het verhaal de ronde dat mijn vader belachelijk streng is. Lullig voor hem natuurlijk, maar alles was beter dan dat iemand uitvond wat er werkelijk aan de hand was.

Janneke en ik hebben een half jaar niet samen mogen spelen, dat vond ik erg jammer, niet omdat ik het incident had willen herhalen (ik keek wel uit, ik voelde mijn billen nog pijn doen als ik eraan dacht), maar omdat ik nu mijn speelkameraadje kwijt was, 'kinderachtige spelletjes' kon ik natuurlijk met mijn vriendinnen wel vergeten. Misschien is het ook wel goed, ik denk dat ik door een tijdje niet met Janneke op te trekken een stuk volwassener geworden ben. Ik kreeg zelfs een vriendje.

Oh, ja dat was ik bijna vergeten, ik had dus huisarrest, maar van mijn ouders mocht ik bij hoge uitzondering toch naar het schoolfeest en daar heb ik dus Ruben ontmoet. Het was echt fantastisch, Ruben kan echt heel goed dansen en op een gegeven moment merkte ik dat hij steeds dichter bij mij danste. Ik dacht eerst dat ik het me maar verbeeldde, maar toen er een langzaam nummer kwam trok hij mij tegen zich aan, het was zo romantisch, we hebben echt de hele avond samen gedanst en gepraat. Aan het einde van de avond heeft hij me naar huis gebracht, voor de deur hebben we toen gezoend en toen hadden we verkering.

Het was wel spannend in het begin hoor, ik had per slot van rekening nog nooit een vriendje gehad, maar Ruben was erg lief voor mij. Na een tijdje vroeg hij wel of we niet een keer verder konden gaan dan zoenen, toen ik hem uitlegde dat ik mijzelf daar nog te jong voor vond leek hij daar begrip voor te hebben. Een paar keer hebben we wel fikse ruzie gehad hoor, als we na het stappen ergens in een portiek stonden te zoenen en hij was een beetje aangeschoten, dan probeerde hij wel eens met zijn handen onder mijn trui te komen. Ik wilde daar natuurlijk niets van weten, omdat ik die stap pas wilde zetten als ik echt zeker van hem was. Als ik het liet gebeuren moest het ook echt romantisch zijn en een portiek leent zich daar nu eenmaal niet voor. Wanneer ik hem dat uitlegde zei hij dat ie het wel kon begrijpen. Hoewel ik achteraf bekeken in zijn ogen zag dat hij het niet echt meende, vertrouwde ik hem toch. Ik wilde hem gewoon geloven, verliefd als ik was. Tot zover Ruben.

Nu terug naar Janneke. Ik was Janneke natuurlijk wel vaker tegengekomen op familiefeesten en zo, maar samen praten zonder anderen erbij zat er echt niet in. Toen ik dan ook een jaar later na lang zeuren eindelijk weer eens een keer bij Janneke mocht gaan logeren hadden we eigenlijk nooit meer samen over ons broekpoepavontuur gesproken. Het was in het begin natuurlijk wel ongemakkelijk toen we weer bij elkaar waren. We lagen samen op Jannekes bed bij te kletsen toen ze erover begon.

'Heb jij nog erge straf gehad', vroeg ze aan mij. Ik vertelde over het huisarrest en dat het ponykamp niet door gegaan was en natuurlijk over het pak rammel van mijn vader.

'En jij', haakte ik in. Janneke vertelde dat ze ook huisarrest had gehad, geen billenkoek, maar een eindeloze preek van haar vader over verantwoordelijkheid en dat ze toch geen kleuter meer was enzovoorts, enzovoorts. Daarna had ze het nog lang te verduren gehad van de zevenjarige Ritchie, die bleef haar maandenlang 'zusje poepbroek' noemen. Gelukkig deed hij dat niet op school of zo, maar vervelend was het wel. Janneke stoomde gelijk door met de volgende vraag:

'Heb jij na het bos nog in je broek gepoept'. Ik begon door de directheid van de vraag gelijk te blozen,

'Nou... eh... nee... of eigenlijk... niet echt... eh... maarreh...' hakkelde ik.

'Je mag het me best vertellen, ik kan wel een geheimpje bewaren' probeerde Janneke mij over te halen.

'Vertel jij dan' probeerde ik de zaken om te draaien.

'Nee, eerst jij, dan vertel ik' zei Janneke resoluut.

'Ik heb het nog een keertje stiekem gedaan...' flapte ik er ineens uit '...op de badkamer, ik had wel een laagje WC-papier in mijn broek gelegd dus eigenlijk telt het niet'.

'En daarna heb je het niet meer gedaan?' vervolgde Janneke geinterresseerd 'Waarom eigenlijk niet ?'. Alhoewel ik het wel een beetje vervelend vond dat mijn kleine nichtje mij aan een soort kruisverhoor onderwierp over iets waar ik zelf niet eens meer over na wilde denken, besloot ik toch antwoord te geven,

'Nou... toen ik het die ene keer deed, werd ik al bijna betrapt. Mijn moeder stond ineens voor de deur omdat ze de was uit de machine wilde halen, ik wist niet hoe snel ik op moest ruimen, ik schrok me echt kapot. Trouwens, ik wil het ook nooit meer doen, veel te riskant. En zo fijn was het nu ook weer niet. Plus, ik heb nu verkering en ik zou echt door de grond gaan als Ruben erachter kwam', Janneke kon een blik van teleurstelling niet onderdrukken.

'Nu jij, heb jij het nog gedaan ?' kaatste ik de bal terug, om de aandacht van mijzelf af te wenden.

'In het begin niet, ik was veel te bang dat ik betrapt zou worden, na een tijdje durfde ik weer en ben ik gewoon weer begonnen, ik kon het toch niet laten' zei Janneke met een brutale glimlach.

'Als je het maar laat terwijl ik hier op vakantie ben', sprak ik haar streng toe en ik meende het 'Ik heb er geen zin in om weer de wind van voren te krijgen, wat je doet als ik er niet ben zal me worst zijn, maar zolang ik hier ben hou je je in, afgesproken ?'.

'Okee dan' zei Janneke, duidelijk met tegenzin, ze had zich er kennelijk op verheugd om haar spelletjes met mij te delen.

'Had ik jou trouwens al verteld over Ruben', gooide ik het over een andere boeg.

'Nee, vertel eens', antwoordde Janneke, duidelijk meer uit beleefdheid dan uit echte interesse. Blij dat ik van het onderwerp broekpoepen af kon stappen deed ik haar in geuren en kleuren verhaal over Ruben, over hoe knap hij wel niet was, hoe we verkering hadden gekregen en wat we allemaal samen gedaan hadden, Janneke luisterde gelaten toe.

De dagen die daar op volgden hebben we het niet meer over broekpoepen gehad. Ik was blij om weer met Janneke op te trekken en zoals altijd waren we de hele dag bezig met al die 'kinderachtige spelletjes' waar ik zo van hou. Toch was het anders, ik moest natuurlijk vaak aan Ruben denken, ik had hem dan ook al een hele tijd niet gezien, terwijl ik hem normaal iedere dag zag. We hadden natuurlijk wel lange gesprekken over de telefoon (Janneke deed er overigens alles aan om die te verstoren), maar ik miste hem wel. Ruben kon natuurlijk onmogelijk op bezoek komen, ome Jan en tante Tiny zouden het nooit toestaan. Het zag er naar uit dat we elkaar twee weken lang niet zouden zien.

Totdat ik hoorde van Janneke en haar ouders samen met Ritchie nog een keer een weekendje naar familie in Amersfoort zouden gaan, dit was mijn kans... Ik zag het al echt voor me, Ruben en ik 's avonds alleen op de bank, een mooie film, een wijntje erbij. Nu zou ik hem wel verder laten gaan, nu wel, het zou zo romantisch zijn. Ik werd echter al snel uit die droom gehaald door tante Tiny, ze had contact met mijn ouders gehad en samen waren ze tot de conclusie gekomen dat het misschien niet zo'n goed idee was om ons tweeen alleen achter te laten, na wat er vorig jaar gebeurd was (ik kreeg gelijk weer een rood hoofd, ik was blij dat ze er niet over doorging).

In samenspraak met mijn ouders was besloten dat Marieke, een andere nicht van ons, dat weekend bij ons zou blijven. Hoewel ik in eerste instantie natuurlijk flink teleurgesteld was omdat mijn plannen met Ruben van de baan waren verheugde ik me uiteindelijk toch op het meidenweekend wat er aan zou komen, Janneke en ik hadden het al helemaal uitgedacht. Samen monopoly spelen, een lekkere jankfilm huren, pizza en natuurlijk verschrikkelijk veel chips en snoep. We hadden er echt zin in.

De grote dag was aangebroken, de film was gehuurd, de voorraadkast en de koelkast zaten vol met alles wat maar ongezond is, Janneke was op haar kamer om het monopoly-spel alvast te pakken, we waren er helemaal klaar voor. Ik had Tante Tiny en ome Jan geholpen met de tassen in de wagen leggen, samen zaten we in de woonkamer te wachten op Marieke.

Toen ging de telefoon, tante Tiny nam op, het bleek Marieke te zijn. Ze had de griep gekregen en lag met flinke koorts op bed. Ze kon met geen mogelijkheid op ons komen passen. Tante Tiny zat echt met haar handen in het haar, alles was al afgesproken en nu kon het misschien niet doorgaan. Snel pleegde ze wat telefoontjes met andere oppassers, maar op zo'n korte termijn en dan zelfs voor een heel weekend, niemand kon natuurlijk. Ik hoorde haar overleggen met ome Jan, ze overwoog blijkbaar om dan maar achter te blijven om op ons te passen, ze had immers aan mijn moeder beloofd dat er een oppas zou zijn.

Ik zag het meidenweekend al aan mijn neus voorbijgaan. Ome Jan vond het gelukkig onzin als tante Tiny alleen omdat ze geen oppas hadden thuis zou moeten blijven, hij stelde uiteindelijk voor om dan nog maar een keer met mijn ouders te bellen, de enige andere optie zou zijn dat ik het weekend de verantwoordelijkheid zou hebben. Mijn hoop laaide op, Janneke en ik het rijk voor ons zelf, dat zou fantastisch zijn.

Terwijl met mijn vingers gekruisd toekeek, belde ome Jan mijn moeder. Uit het gesprek wat volgde kon ik opmaken dat mijn moeder er toch ernstige problemen mee had dat ik op Janneke zou passen. Het werd mij niet echt duidelijk wat nu uiteindelijk de conclusie was. Met ingehouden adem wachtte ik tot ome Jan de hoorn op de haak gelegd had en zich tot mij richtte:

'Jij bent dit weekend verantwoordelijk dame !...' zei hij met ernstige stem, ik sprong zowat een gat in de lucht. Ome Jan vervolgde direct zijn zin:

'...je moeder is het er niet helemaal mee eens, maar ze vertrouwt je, ik hoop dat je dat vertrouwen niet beschaamd.' Deze laatste zin ging zowat aan mij voorbij, zo blij was ik dat we uiteindelijk toch een weekendje helemaal alleen zouden zijn. Nu pas drongen de mogelijkheden volledig tot mij door, ook mijn plannen met Ruben konden weer op de rails gezet worden. Bijna huppelend van geluk rende ik naar boven om het goede nieuws aan Janneke te vertellen, ondertussen pakten mijn oom en tante de laatste spulletjes bij elkaar.

Toen Janneke en ik even later naar beneden kwamen, zat Ritchie al in de auto. Natuurlijk namen ome Jan en tante Tiny nog eerst ruim de tijd om ons nog allerlei regels en verboden op te leggen, echter toen Ritchie na een paar minuten ongeduldig op de claxon begon te drukken, gingen ze dan eindelijk weg. Nadat we ze uitgezwaaid hadden ploften Janneke en ik neer op de bank, wat een heerlijk gevoel, helemaal alleen en dat een heel weekend lang. Gelijk gingen we de plannen doornemen.

De middag was al gauw gepland, we zouden allerlei spelletjes spelen en ons natuurlijk ongans eten aan alle lekkernijen die we in huis hadden. Toen we het over de avond hadden, werd het wat moeilijker. Nu moest ik Janneke vertellen dat ik graag Ruben uit wilde nodigen en ik wist dat ze dat vervelend zou vinden. Toen ik het haar uiteindelijk vertelde keek ze inderdaad wat teleurgesteld, toch bleef ze sportief, ze begreep ook wel dat dit heel belangrijk voor mij was. De lieverd bood zelfs aan om wat vroeger naar boven te gaan om daar verder TV te kijken zodat wij samen 'Klef konden doen' zoals ze dat spottend noemde. Helemaal in mijn nopjes belde ik Ruben, die natuurlijk gelijk enthousiast was, rond etenstijd zou hij komen we zouden samen pizza eten en daarna een film kijken.

De hele middag lang had ik vlinders in mijn buik, ik speelde weliswaar monopoly met Janneke, maar ik was er duidelijk niet met mijn hoofd bij, hoewel ik normaal altijd met gemak won van mijn nichtje, ging ik nu wel drie keer failliet. Het mocht de pret niet drukken, samen werkten we twee zakken chips, een zak spekjes en twee flessen cola naar binnen, het was feest en dat wilden we weten ook.

Rond een uur of vijf ging ik naar boven om me te douchen en me om te kleden voor mijn grote avond. Ik trok een kort zwart zomerjurkje van stretchstof aan waarvan ik wist dat het mij enorm sexy stond, mijn haar deed ik los, een klein beetje make-up maakte het plaatje af. Met pijn in mijn buik van de zenuwen (en waarschijnlijk van de chips) ging ik de trap af, Ruben zou nu wel snel komen.

Janneke keek echt haar ogen uit toen ze mij de kamer binnen zag stappen, ze had haar speelkameraadje per slot van rekening nog nooit zo gezien. 'Wat ben je mooi...' zei ze met een bijna verbaasde blik '...nou, die jongen valt echt als een blok voor je vanavond, dat kan ik je verzekeren.' Deze opmerking deed me goed, hoewel ik me nog steeds wat ongemakkelijk voelde. Ik ging op de bank zitten en probeerde wat TV te kijken in afwachting van Ruben, hij was al te laat en ik was op van de zenuwen. Een half uur later dan afgesproken hoorde ik dan toch zijn scooter, gelijk erna ging de bel.

Met knikkende knieen deed ik de deur open, daar stond hij dan. Onhandig pakte hij mij vast, de bromfietshelm drukte in mijn rug. We gaven elkaar een zoen. Gelijk hoorde ik achter mijn rug Janneke giechelen. Met een rood hoofd vroeg ik Ruben of hij binnen wilde komen.

Nadat hij zijn jas aan de kapstok gehangen had en zijn helm neer had gelegd, kwam hij mee de woonkamer in. Janneke, die snel weer op haar plek was gaan zitten, keek hem vanaf de bank brutaal aan, de spanning was te snijden. Ongmakkelijk vroeg ik of hij iets wilde drinken. Terwijl ik in de keuken was om cola te halen hoorde ik Janneke en Ruben praten, toen ik terug kwam in de woonkamer waren ze samen gezellig in gesprek over het TV-programma dat opstond. Gelukkig, het ijs was gebroken.

De rest van de avond hebben we gezellig samen TV gekeken en pizza gegeten, na het eten gingen natuurlijk weer de zakken chips open, met z'n drieen hadden we een enorme lol.

Toen was het tijd om die romantische film te gaan draaien, ik had voor Ruben en mij een wijntje ingeschonken, die van Ruben kon ik echter gelijk weer terug gieten, hij had liever een biertje zei hij. Ik had het licht wat gedimd en wat kaarsjes aangestoken toen ik de band in de recorder stopte. Janneke zat gedurende de eerste scene al te gapen en een kwartiertje later lag ze te slapen. Dit was het sein voor Ruben om zijn arm om mij heen te slaan, ik kroop dicht tegen hem aan. Toen hij daarna probeerde mij te zoenen, weerde ik hem echter af. 'Waarom niet ?' vroeg hij, stil wees ik op de slapende Janneke. 'Stuur haar dan naar boven' zei hij dwingend. Ik wist dat nu het moment gekomen was, ik schudde dus Janneke wakker en vroeg haar om naar bed te gaan. Zonder morren blies Janneke gapend de aftocht, maar niet zonder ons eerst nog met een schalkse blik een fijne avond te wensen.

Nu waren we eindelijk alleen, ik vleide mij weer tegen Ruben aan. Binnen de kortste keren hadden we geen oog meer voor de film en waren we verwikkeld in een hartstochtelijke zoenpartij. Nadat we een tijdje gekust hadden voelde ik Rubens hand langzaam richting mijn borsten gaan, met kloppend hart liet ik dit toe. Ruw streelde hij mijn tepels, ik kon niet helpen dat ik af en toe een klein gilletje slaakte, niet van genot maar van pijn, hij wist duidelijk niet waar hij mee bezig was.

Hoewel het steeds meer tot mij doordrong dat het helemaal niet zo romantisch was als ik mij voorgesteld had, liet ik hem toch begaan, het zou straks wel beter worden, dacht ik. Ruben had echter al snel genoeg van mijn borsen, ik voelde zijn hand afdwalen naar onder, dat was niet de bedoeling. Ik weerde hem af, maar iedere keer probeerde hij toch weer met zijn hand onder mijn jurkje te komen. Na een paar mislukte pogingen maakte hij zich plotseling los uit de omhelzing en ging aan de andere kant van de bank zitten. Geschokt en verward keek ik hem aan,

'Wat is er ?', vroeg ik. 'Dat kan ik ook wel aan jou vragen', zei Ruben nors. 'Hoezo', probeerde ik nog eens. 'Het is toch niet normaal dat ik DAT nog niet eens mag nadat we al een half jaar verkering hebben, je bent toch geen kind meer !' zei Ruben hard. De tranen sprongen mij in de ogen. 'M.. m.. maar, dat heb ik je toch uitgelegd... en je zei dat je het begreep... en je mag toch... mijn borsten... nu... vind je dat niet genoeg...', zei ik met trillende onderlip.

'Komop joh, iedereen doet HET al en dan zit ik opgescheept met zo'n preuts kind, hoe denk je dat het voor mij is !' vervolgde Ruben bitter, 'Als je nu niet verder wil, is het uit...'

Die klap kwam hard aan, ik barstte nu echt in huilen uit. 'Nou ? ', Ruben wilde blijkbaar gelijk antwoord hebben. Snikkend schudde ik mijn hoofd, nee, nu al helemaal niet, hoe had ik me zo in hem kunnen verkijken. 'Dan is het uit...!!!', zei Ruben resoluut. Door mijn betraande ogen keek ik verbouwereerd toe hoe hij opstond en de gang in liep, mij alleen achterlatend. Ik overwoog nog om hem achterna te lopen, ik wist echter dat dat geen zin had. Even later hoorde ik de deur dichtvallen, het was over.

Snikkend zat ik op de bank, wat voelde ik mij een domme koe zeg, dat ik daar nu zomaar in had kunnen trappen. Ik voelde mij echt stom, daar zat ik dan met de kaarsjes, de wijn en een sexy jurkje, de aftiteling van een romantische film op de achtergrond, te grienen als een klein kind.

Janneke die de deur had dicht horen vallen kwam nu ook eens polshoogte nemen en trof mij daar zo aan. 'Wat is er gebeurd , hebben jullie ruzie gehad ?' vroeg ze verbaasd. Ik was nog zo ondersteboven dat ik geen woord uit kon brengen en knikte dus maar ja. 'Waarover...?' Hoewel ik eigenlijk geen zin had om mijn nichtje dit verhaal te vertellen, moest ik toch mijn hart luchten.

Toen ik hakkelend en stotterend het verhaal gedaan had voelde ik mij al een stuk beter.

Janneke, die zorgzaam toegeluisterd had, steunde mij door met een ernstige blik te verkondigen dat die jongen toch maar een klootzak was en dat die niet eens zo'n mooie meid waard was. Door mijn tranen heen kon ik al weer glimlachen, toch voelde het alsof er iets diep in mij uitgedoofd was, mijn eerste liefde was over.

Janneke probeerde mij te troosten door de hele voorraadkast voor mij op tafel uit te stallen, ik had echter geen zin om te eten, ik had nergens zin in, alleen om me op te sluiten op m'n kamer de hele dag te huilen en nooit meer naar buiten te komen. Janneke trok gekke bekken en deed in haar met beertjes bedrukte nachtkleed met de muts van Ritchie op haar hoofd rare loopjes door de kamer, alles om mij beter te doen voelen. Hoewel ik af en toe bijna in lachen uitbarstte bleef ik intens verdrietig.

'Ik weet wel iets wat je zeker op zal vrolijken, mij helpt het in ieder geval altijd', vervolgde Janneke haar pogingen. Nu wel nieuwsgierig naar wat die gekke Janneke nu weer verzonnen had, zei ik glimlachend : ' Wat dan, komop'. Met een samenzweerderige blik in haar ogen ging Janneke op haar knieeen voor mij op de bank zitten met haar benen een stukje uit elkaar, ik zag haar hoofd rood worden terwijl ze duidelijk perste. Gelijk rook ik ook een poeplucht, het was weer zover, oh nee he....

Terwijl er vanallerlei dingen door mijn hoofd schoten, het avontuur in het bos, mijn actie in de badkamer, maar vooral ook de straf die ik gehad had, kon ik mij er toch niet aan onttrekken dat ik een vreemd gevoel in mijn onderbuik kreeg. Dit mocht niet gebeuren, ik was toch verantwoordelijk, nu moest ik streng zijn. Ruben was ik voor het moment even vergeten terwijl ik langzaam maar zeker opgewonden werd....

Ik wist echt niet wat ik nu moest doen, natuurlijk had ik de verantwoordelijkheid gekregen dus eigenlijk zou ik nu streng moeten zijn en Janneke hard aanpakken. Aan de andere kant, Janneke zat me daar met een engelachtige blik verwachtingsvol aan te kijken en dan dat vreemde gevoel in mijn onderbuik. Het had op de een of andere manier ook wel enorm ontspannend en geruststellend aangevoeld, toen, in het bos, met die warme lading tussen mijn billen gedrukt.

Ik wist dat Janneke gelijk had, ik zou mij beter gaan voelen als ik in mijn broekje zou poepen, binnen de kortste keren zou ik Ruben vergeten zijn. Maar toch, als iemand er toch achter zou komen, in herinnering van de straf van mijn vader voelde ik mijn billen weer gloeien. Terwijl ik zo nadacht zat Janneke nog steeds op haar knieen voor mij op de bank, ze draaide langzaam met haar heupen zodat de lading in haar onderbroekje heen en weer schoof. Ik zag duidelijk in haar ogen dat ze er enorm van genoot.

Dit was voor mij de druppel, dat genot dat ik daar in de ogen van mijn kleine nichtje zag, wilde ik ook beleven. Zonder er verder over na te denken ontspande ik mijn anus, de compacte massa die zich in mijn darmen had opgebouwd door de chips, de snoep en de pizza kwam gelijk in beweging, de eerste drol werkte zich met een knisperend geluid tussen mijn billen en mijn broekje, om halverwege tegen gehouden te worden door de stijve kussens van de bank. Oh shit, ja, de bank, in mijn haast om toe te geven aan het verlangen was ik vergeten dat ik nog steeds gewoon op de bank zat.

Gelijk richtte ik mij op en ging in de zelfde positie als Janneke op mijn knieeen op de bank zitten, terwijl ik mijn nichtje aankeek drukte ik mijn broekje helemaal vol. De lekkernijen van de afgelopen dag hadden hun uitwerking op mijn spijsvertering niet gemist, het duurde een eeuwigheid voor ik uitgepoept was, ik maakte mij zelfs zorgen of mijn slipje het wel zou houden.

Ook Janneke maakte klaarblijkelijk haar lading nog wat groter, met een rood hoofd en haar bips net boven haar hielen zat ze flink te persen. Toen ik klaar was voelde ik mij echt fantastisch, de warme massa tussen mijn billen voelde echt heerlijk aan, vooral toen ik even mijn billen op mijn hielen liet rusten, de poep breidde zich hierdoor uit zodat echt elke lege ruimte tussen mijn billen gevuld werd.

Ik voelde mij zo gelukkig, zachtjes begon ik te huilen, deze keer niet van verdriet, maar van vreugde. Janneke (de schat) omarmde mij gelijk, en snikkend hing ik tegen haar aan.

Plotseling voelde ik Janneke's hand op mijn billen, ze zou toch niet... jawel hoor. Voor dat ik het goed en wel in de gaten had drukte ze haar hand tussen mijn billen en begon mijn poepbroek voorzichtig te kneden. Hoewel ik wat overdonderd was door deze brutale actie vond ik het een heerlijk gevoel.

'Nu jij...', fluisterde stoute Janneke na enige minuten, en leidde mijn trillende hand naar haar achterwerk. Met mijn hand op de zachte flanellen nachtjapon rond haar bips voelde ik onder de lagen stof duidelijk de stevige knobbelige keutel. Ook Janneke had flink haar best gedaan, want toen ik de drol probeerde te omvatten met mijn hand lukte dat niet. Langzaam kneedde ik de bult, de nachtjapon begon al gauw wat klam aan te voelen, gelukkig maar dat wij de dag erna ook nog alleen thuis zouden zijn, onze kleren zouden na vanavond nodig een wasje kunnen gebruiken.

Met mijn ogen dicht genoot ik van de handelingen van mijn nichtje. Ik moet eerlijk toegeven dat ik terwijl we zo bezig waren echt een vochtig poesje kreeg, tja, zo had het met Ruben ook moeten zijn. Ruben ? nou die was nu wel echt vergeten.

Ineens ging de bel, verschrikt verbraken Janneke en ik onze omhelzing. Wie kon dat nou toch zijn, in ieder geval niet ome Jan en tante Tiny, die zouden pas morgenavond thuiskomen en ze hadden toch een sleutel. Wie dan?... Marieke?...zou ze opgeknapt zijn en toch gekomen...maar toch niet midden in de nacht, het was per slot van rekening al 1 uur...Mijn ouders dan ? De schrik sloeg mij om het hart, misschien had mijn moeder het toch niet vertrouwd en was ze gekomen om ons in de gaten te houden.

De deur niet open maken was geen optie, overal in het huis brandde nog licht, het was duidelijk dat er iemand thuis was. Gelukkig had ik in mijn 'romantische bui' in ieder geval nog de gordijnen dicht gedaan, inkijk was er dus niet, maar door het lichte stof moest het voor degene die buiten stond duidelijk te zien zijn dat er binnen nog licht brandde. Met angst en beven liep ik naar de deur naar de gang, ik voelde de enorme uitpuiling in de achterkant van mij strakke zwarte jurkje van links naar rechts zwaaien. Door een kiertje probeerde ik te ontwaren wie daar aan de voordeur stond. In een oogopslag werd het mij duidelijk, achter het gebobbelde glas naast de deur zag ik de rode jas van Ruben en onder de kapstok op de grond lag zijn bromfietshelm.

Nu wist ik dat er al helemaal geen mogelijkheid was dat ik de deur niet open zou maken, Ruben maakte er zelf geen probleem van om zonder helm brommer te rijden (sterker nog, door de regel had hij hem vaker aan zijn arm dan op zijn hoofd), maar zijn moeder was hier heel fel in. Een keer, toen hij na het voetballen zijn helm vergeten was mee te nemen en door zijn moeder betrapt werd, had ze voor straf zijn brommer een week aan de ketting gelegd. Als hij die helm niet kreeg zou hij net zo lang stampei maken tot hij zijn zin kreeg, die brommer was zijn meest dierbare bezit.

'Doe open Anne, ik weet dat je er bent...doe niet zo kinderachtig....ik moet m'n helm hebben!!', begon hij al te schreeuwen. Nu moest ik snel handelen, voordat hij de hele buurt zou alarmeren, het moest maar even gebeuren. Ik liep zo gewoon als maar mogelijk is in een poepbroek naar de helm en pakte hem op, snel deed ik de deur op een kier, net groot genoeg voor de helm en drukte hem met het hart kloppend in mijn keel in Ruben's handen.

'En mijn sjaal', zei ruben dwingend, dat kon er ook nog wel bij. Ik draaide mij om en bukte mij om de sjaal op te pakken, gelijk voel ik mijn jurkje omhoog schuiven...verrek, die poepbroek, helemaal vergeten, gelukkig staat de deur maar op 'n..... Terwijl ik mij omdraaide om de sjaal aan Ruben te geven zag ik dat de deur helemaal niet meer op een kier stond... Hoe het gebeurd is weet ik niet, maar de deur stond wagenwijd open. Ruben moet dus een riant uitzicht op mijn volgepoepte witte onderbroekje gehad hebben. Ruben was zo mogelijk nog meer perplex dan ik, met zijn mond wijd open keek hij me aan.

'Heb jij...in je broek...eh... ge..??' stamelde hij ongelovig. Ineens kwam bij mij alle woede die ik voor hem voelde eruit: 'Ja, dit preutse kinderachtig kind heeft zonet expres in d'r broek gepoept en ik zal je eens wat vertellen, ik werd er heel wat meer opgewonden van dan van dat klungelachtige gerommel van jou !!!', snauwde ik hem toe. Ik stopt hem de sjaal toe, daarna gooide ik de deur dicht. Ik beende gelijk terug naar de woonkamer, Ruben verward achterlatend.

Nog briesend van woede, maar ook erg opgelucht plantte ik mij neer aan de eettafel. De lading in mijn onderbroek werd onherroepelijk geplet, gelukkig hoorde ik gelijk daarna de brommer van Ruben wegrijden, exit Ruben. Janneke kwam kijken hoe het met mij ging, zij had natuurlijk die hele scene op de gang vanuit de woonkamer bijna letterlijk kunnen volgen.

'Gaat het ?' vroeg ze vriendelijk. 'Nou, gezien het dat ik vanavond gedumpt ben, een enorme poepbroek heb die ik zonet ook nog eens erger heb gemaakt door er in te gaan zitten en ook nog eens dat ik zojuist door mijn ex-vriendje betrapt ben, mag ik niet klagen !' zei ik sarcastisch. Janneke moest lachen om de manier waarop die zin mijn mond uitkwam. Ook ik kon mijn lachen niet houden, het was natuurlijk wel een bizarre situatie. Janneke ging voorzichtig tegenover me zitten,

'En nu...?', vroeg ze terwijl ze nog wat nagrinnikte. 'Niets' zei ik, ' Ruben kan natuurlijk weinig met wat hij zonet gezien heeft, als hij dit aan iemand vertelt komt dat natuurlijk niet echt reeel over uit de mond van iemand die het net uitgemaakt heeft...'. Janneke moest mij wel gelijk geven.

'Kom, we praten er niet meer over, laten we gewoon doorgaan waar we mee bezig waren, lekker stoute meisjes zijn' vervolgde ik, ondertussen schoof ik wat heen en weer op mijn stoel om mijn lading nog eens goed te voelen.

'Monopoly ?' vroeg Janneke terwijl ze alvast de doos weer open maakte, 'Okee, maar deze keer win ik' anwoordde ik.

We hebben die nacht nog minstens een uur of zo in onze poepbroek monopoly gespeeld. Ik geloof dat we allebei wat afgeleid waren door de inhoud van onze broek, we speelden echt stom. Uiteindelijk hebben we een remise uitgeroepen en zijn we gapend naar boven gegaan om ons te verschonen voor de nacht. Nadat we elkaar grondig schoongeschrobd hadden zijn we samen in Jannekes bed gaan liggen. Nagenietend van ons avontuur vielen we in elkaars armen in slaap.

Ik moet wel zeggen dat het de volgende ochtend in de woonkamer niet echt fris rook, maar dit was gelukkig niet iets wat met een paar uurtjes luchten niet op te lossen was. Ik heb nog snel een wasje gedraaid, zodat er geen spoor van onze stoute actie over was. Toen mijn oom en tante 's avonds thuis kwamen was het alsof er niets was gebeurd.

Ruben heeft het nooit meer over het voorval gehad, als hij mij tegenkomt op school probeert hij mij zo veel mogelijk te negeren. Toch heb ik hem een keertje betrapt toen ik een keer met hoge nood naar het toilet rende. Toen ik naar buiten kwam stond hij stiekem te kijken, verdekt opgesteld achter een plant. Als ik mij niet vergis had hij zijn hand in zijn kruis en had hij een stijve. Zou hij het ook.... Nee het is een klootzak, niet aan denken Anne... maar toch.

Of ik nog meer meegemaakt heb met Janneke...??? Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet. Misschien vertel ik het je nog wel een keer........
 
J

JPdiaper23

Guest
leuk verhaal, leest vlot door.
vind ik wel een van de leukste, was ook mijn eerste verhaal dat ik hier las.
nu heb ik meer verhalen gelezen, maar vind nog steeds de beste !1

groetjes. diapertje98
 

bambie

bambie is een lief klein gek hertje
Erg leuk verhaal


Nu hoopen dat er een vervolg van gaat komen !1
 
Bovenaan