Tom de fotograaf.
Druk met de laatste correcties retoucheert Tom de foto om in het magazine te kunnen plaatsen.
Uit het niets nou ja misschien toch de koffie begint het langzaam te stromen in zijn luier.
Hier neemt hij altijd even het momentje van genieten en leunt achterover in zijn bureaustoel. Oh die warmte. Het blijft genieten.
De druk van het opvullende pulp begint lichtjes met het plastic luierbroekje te drukken tegen zijn kruis. Nog zo’n heerlijk momentje.
Midden in dit proces wordt er op zijn deur geklopt en voordat hij kan reageren komen er mensen binnen.
Het is zijn nieuwe leidinggevende met, hij denkt klanten, nog een paar. Jakkes nu moet hij uit beleefdheid opstaan maar zijn blaas loopt nog leeg.
Even aarzelt hij om dan toch maar langzaam op te staan. Ilse zijn leidinggevende stelt die paar vreemde voor aan Tom.
Ilse geeft hem een knipoog. Waarom? Heel even onzeker checkt hij snel zijn kruis van zijn jeans.
Niks verraad zijn luier gedrag althans dat denkt hij. Hij schudt de handen van een meneer en twee vrouwen.
De laatste vrouw kijkt glimlachend hem aan en houd even zijn hand bezet. Een warme hand van een mooie vrouw.
Ze ziet er ook schitterend uit in haar shinny outfit.
Lakplastic of vinyl zit losjes om haar heen.
Van Ilse is Tom wel gewend dat ze altijd wel iets van lakplastic of leder draagt en draagt mede daarom ook haar wel een warm hart toe.
Zelf durft Tom nog niet leder te verschijnen alhoewel hij het graag wil dragen. De namen is hij alweer vergeten behalve van die laatste dame. Britt.
Hard gezicht met priemende ogen. Zwaar opgemaakt als Tom haar beter observeert. Noem het vak deformatie als fotograaf en ontwerper.
Daar valt heel wat te retoucheren. Een asymmetrisch gezicht. Niks laten blijken en vriendelijk knikt hij naar hen.
Tom hoort aan wat Ilse over hem vertelt en wat hij zoal doet voor het blad.
Als Tom de laatste druppels heeft toevertrouwd aan zijn luier gaan de gasten weer met een korte knik.
Even tikt Ilse op Toms schouder en bedankt hem. Dit in nog geen twee minuten.
Nu kan hij zich weer concentreren op die laatste details en zit er weer middenin. Zijn mobieltje trilt naast zijn toetsenboard.
Het is Ilse die hem straks even wilt spreken. Even toetst hij een duimpje als retour en hervat met een digitale pen de pixels in de juiste kleuren palet.
Met een begeleiding briefje mailt hij de foto naar de hoofdredacteur. Mooi. Lunchen.
Op de zolder van het gebouw is de bedrijfskantine en moet een paar trappen op. Heerlijk drukt het plastic tegen de binnen kant van zijn bovenbenen.
In de kantine loopt hij langs het buffet en pakt een broodje kaas en besteld een broodje kroket. Hollandser kan het niet.
Toch maar koffie en een glas versgeperste sinaasappelen. Gaat zitten bij de afdeling administratie en raakt in een leuk gesprek met hen.
Het is Ilse die hem op zijn schouder tikt met de vraag of hij na zijn lunch even langs kan komen wippen.
Grappend vraagt hij of hij even met zijn agenda mag overleggen. Ilse glimlachend vindt het best als hij er maar is.
Binnen het uur zit hij bij Ilse voor haar bureau. Ilse is content met zijn laatste werk en heeft weer een riks nieuwe opdrachten klaarliggen.
Ze neemt een map en haalt daar een paar schetsen uit en wil dat Tom ernaar kijkt en het gaat realiseren.
Snel kijkt Tom ernaar en ziet geen problemen wel tijd. Ilse verexcuseerd zich dat dit te lang is blijven liggen en of Tom het kan doen.
De andere ontwerper is namelijk ziek en Tom is eigenlijk de enige die dit varkentje kan wassen.
Tom wrijft over zijn kapsel en verteld wel dat het overuren wordt. Geen probleem vindt Ilse.
Tom denkt dat hij klaar is en staat op maar Ilse wil hem nog iets vragen. Iets voorleggen en overleggen.
Het team bij hem op visite kwam waren enthousiast over dit bedrijf en Ilse heeft een nieuwe opdracht binnen gesleept denkend aan Tom.
Het waren designers en willen dat Tom hun spullen fotografeert. Het volgende editie zou dan over hen gaan. Tom knikt.
Vind dat hij veel op zijn bordje krijgt de laatste tijd. Ilse heeft dat ook gemerkt maar het is eenmaal zo.
Verdomme nu ze bijna klaar zijn vraagt zijn blaas even zijn aandacht. Tom blijft even zitten en weer die heerlijke warmte.
Ilse begrijpt het niet waarom Tom blijft zitten en geeft te kennen dat hij kan gaan.
Met een list pakt Tom even die schetsen en houd een zeer onduidelijk verhaal op. Ziet zogenaamd beren op de weg.
Ilse ziet het niet en komt naast hem staan en buigt over Tom schouder heen om mee te kijken.
Tom probeert zo snel mogelijk de stroom op te voeren en daarna de druppels weg te werken maar zijn blaas houdt er toch nog een andere methode op na.
Die laat zich niet opjutten. Dan als er niks meer te verzinnen valt schuift hij behoedzaam langzaam de schetsen terug in de map.
Bijna en dan kan hij staan. Zijn blaas is nog niet klaar maar hij moet gaan staan. Met een zucht komt hij uit de stoel. Shit.
Duidelijk zichtbaar vertoond de gevulde luier in plastic nu wel een aardige bobbel. Zou Ilse het opmerken?
Probeert de map voor zijn kruis te houden en bedankt Ilse voor de tijd die hierop vreemd aankijkt. Voorzichtig schuift hij naar de deur.
Ilse loopt met hem op. En dan bij de deur tempert Ilse haar stem, zegt dat ze ‘t niet erg vindt als hij luiers draagt.
Verbaasd en overdonderd kijkt Tom haar aan. Ilse grinnikt en vind dat Tom er lief uitziet als hij bloost. Ze opent voor hem de deur en knikt.
Tom schuift voorzichtig langs de bureaus waar men druk bezig is en gelukkig geen oog hebben voor hem met een volle luier.
Alleen op de trap naar beneden hoort hij zachtjes zijn plastic luierbroekje knisperen. Zacht en warm drukt het zalig tegen zijn lichaam aan.
Tom overdenkt tijdens zijn reis naar zijn kamertje over wat Ilse zei. Ze weet het dus. Zal hij nu gezakt zijn in haar peilingen.
Een werknemer die plast op zijn werk? Het maakt hem altijd zo onzeker hoe andere over hem denken.
Ja in zijn gezicht glimlachend vinden zij zijn werk mooi. Men is altijd weer verbaasd. Hoe Tom een eenvoudige baksteen nog erotisch kan vastleggen.
Tom ziet dingen in objecten en dat wil hij naar voren brengen waarvan andere zich altijd afvragen waar hij het vandaan haalt.
Ook een baksteen heeft een ziel. Op zijn kamer ruimt hij zijn computer op en catalogiseert hij alle foto’s en data.
Alles gaat in mapjes, files, sub files. Terabytes aan data. Stapel harde schijven waar zijn werk opstaat.
Eigenlijk zou hij minder willen werken en meer tijd voor zichzelf willen om eigenwerk te kunnen maken.
Alleen die Ilse leuke meid hoor overdonderd hem met stapels werk.
Soms drinken ze met nog een paar collega’s een borrel en dan is Ilse na een paar drankjes wat losser en uit ze zich altijd zeer lovend over Tom uit.
Tom wimpelt dan dat af als paaien omdat ze verder niemand heeft.
Neen dat is niet eerlijk want laatst kreeg hij spontaan opslag en dat was best een genereus bedrag. Ilse heeft hem echt hoog zitten.
Hoe lang is ze er al. De nieuwe leidinggevend blijkt bij narekenen alweer vier jaar bij het blad te zitten.
Kunst, mode en design in papier vorm en online te bezichtigen. Tom weet dat online een flauwe- aftreksel is qua zijn werk.
Papier met mooi druk heeft zoveel diepgang. Kleuren leven veel meer. Klaar voor zijn volgende klus geeft hij even zijn blaas zijn tijd.
Leunend achterover in zijn stoel, wel eigen inbreng, een echte Eames. Daar kan je dag in doorbrengen zonder rugklachten.
Tom pakt de schetsen en gaat het voorbereiden. Belt om afspraken te maken met de mode groothandel wanneer en waar hij kan komen.
Praat met de ontwerpers zelf wat zij precies willen. Gelukkig kan het ook s’ avonds maar dan in het atelier zelf.
De ontwerper zal voor mannequins zorgen. Snel belt Tom naar een collega of die kan helpen met sjouwen van spullen.
Deze vindt het leuk en wil dolgraag. Eindelijk weer eens actie.
Twee dagen later gaat hij met zijn collega naar de bewuste atelier in de middag om alvast te kunnen opbouwen en uitlichten.
Gelukkig verloopt alles volgens plan. Tja dat noem je goed voorbereiden. Er wordt flink wat geschoten en diep in de nacht heeft Tom alles.
Hij kan meteen de volgende dag eraan beginnen terwijl zijn collega de boel weer afbreekt.
En zo zit hij nu naar een wintercollectie te kijken terwijl de zomer nog moet beginnen.
Die ene mannequin die lakplastic droeg dat deed iets met Tom. Heerlijk toen hij haar in zijn lens had liet hij fijntjes een plas lopen in zijn luier.
Dit was zijn momentje van geluk. Wel een magere graat die meid. Je kon de botten zien zitten. Eindeloos veel shoots en moet selecteren.
Ilse komt even kijken en pikt juist de verkeerde eruit die Tom net had afgekeurd. Meningsverschil mag maar niet op zijn werkvlak.
Dan is hij de baas en kan dit fijntjes aan Ilse uitleggen waarom die wel en die niet erdoor heen komen.
Pas als Tom in alle rust dat heeft uitgelegd kan Ilse ermee instemmen en krijgt Tom weer een opbouwend schouderklopje.
Ze kwam eigenlijk om een afspraak te maken. De designers hadden haar gevraagd wanneer er aan hun gedacht werd.
Ilse wil met Tom langs hen gaan om eerst eens te kijken en alvast een voorselectie te gaan maken.
Tom wijst naar zijn scherm en wil toch wel verder zijn dan dit voordat hij iets met wat anders begint.
Ilse knikt en vraagt zomaar wanneer ze iets zullen afspreken. Ilse wil met Tom uit eten.
Tom lacht en zegt dat dit alleen nog s'nachts kan vanwege de werkdruk. Dat wordt s'nachts een gezellig zit met kaarslicht in een snackbar.
Ilse grinnikt maar heeft toch andere gevoelens met eten dan in een snackbar. Ze verlaat de kamer weer en Tom duikt weer in zijn computer.
Zo’n drie dagen werk zit het er bijna op en kunnen de prints naar de redactie ter inzage. Ilse is content dat dit zo snel geklaard is.
Tom knikt en ziet uit naar het weekend. Rust in de tent.
Doch Ilse heeft een afspraak gemaakt in de hoop dat Tom erbij kon zijn voor zaterdag middag bij één van die designers.
Gewoon een korte visite in hun atelier en werkplek. Tom baalt en vraagt of hij echt nodig is. Ilse staat erop en wil best die overuren betalen.
Daar gaat het niet om vindt Tom. Ilse belooft na afloop op een goede maaltijd bij haar thuis desnoods. Ilse merkt dat Tom zwaar twijfelt.
Ze haalt verschillende argumenten aan waarvan ze zelf wel weet die niks voor stellen.
Dan belooft ze als hij accoord gaat hij dan die komende week vrij mag nemen. Zomaar als goedmakertje en met zijn overuren meegerekend.
Die week vrij dat ziet Tom wel zitten. Hij stemt erin mee. Ilse is dolenthousiast en zomaar omhelst ze Tom en kust hem al bedankend op zijn beide wangen.
Bijna huppelend verlaat Ilse de kamer.
Op het bewuste adres belt Tom aan. Een oud schoolgebouw denkt hij. Wacht even maar merkt niks. Het zal toch niet waar zijn? Weer bellen.
Dan in de verte hoort hij een vrouwenstem roepen dat ze eraan komt. Hij hoort hoe naaldhakken door de lange galmende gang nader klinken.
De deur wordt ontgrendeld. Oog in oog staat hij tegenover Britt. Weer in een lakplastic outfit. Maar nu geen grijs maar zwart en geel.
Ze schudden de handen en Britt enthousiast laat hem binnen. Hij volgt haar die zich in versnelde pas zich haast. Volgt haar de trap op. Maar dan.
Als een geile bok op glimmend goed gluurt hij naar haar glimmende kontje. Geniet hoe de glans mee plooit om haar kontje. Kontje?
Brede achterwerk en soms plooit het lakplastic zo alsof het lijkt. Neen dat zal toch niet. Hij staart ernaar. Verdomd.
Hij herkent de contouren van een luier. Jeetje is zij ook? Meteen aanschouwt hij Britt geheel anders. Lekker mens. Zijn hart wordt warm.
Op de eerste verdieping draait zij zich om en kijkt glimlachend naar Tom die de laatste treden achter zich laat.
Britt grinnikt:” En heb je het gezien. Ook ontdekt dat ik geluierd ben net als jij.’
Tom bloost en voelt zich betrapt. Toch knikt hij braaf.
Dan spontaan omarmt Britt hem en loodst hen samen door een brede gang en passeren inderdaad een paar lokalen. Achterin staat een deur open.
Ze gaan erdoorheen. Langs de muur schappen vol objecten. Probeersels. Dingen die net niet af zijn en verstoffen.
Britt:’ Ja sorry je moet het met mij doen. Die andere twee Carl en Judith konden niet, maar dat geeft ons de gelegenheid om beter nader kennis te maken.’
Tom:’ En Ilse?’
Britt knikt:’ Die belde net dat ze verlaat is. Wat kan ik voor je inschenken? Thee koffie of een frisje?”
Tom glimlacht:’ Ach koffie vind ik altijd wel een geschikt medium.”
Britt grijnst:’ Hm vent naar mijn hart. Ja sorry ik ben een koffie leut en praat graag.’
Tom glimlacht en voelt zich meteen thuis in dit atelier. Het heeft sfeer. Het werk wat er staat heeft potentie.
Terwijl Tom rondkijkt zet Britt op het geïmproviseerde keukentje koffie. Draait zich om:’ Ik heb ook stroopwafels. Kan ik je daarmee verblijden?’
Tom bedankt. Britt:’ Mooi dan heb ik er eentje meer. Ik hou van stroopwafels. Jij niet? Welke koekjes vind jij dan lekker?’
Tom vindt deze directheid van Brit leuk. Tom:” Bitterkoekjes.”
Britt lacht:’ Ach jee. Dat zijn toch oma koekjes?”
Tom glimlacht:’ Ja nu je het zegt.’ Britt wast snel twee mokken af en zowaar Tom weet het zelf ook niet helpt hij met afdrogen. Ze heeft iets opgeruimds.
Op twee versleten stoelen die nogal wankel op hun schamele pootjes staan nemen ze plaats.
Tom wiebelt expres:’ Konden jullie nu zelf niet iets beters bedenken dan dit als ontwerpers?’
Britt lacht:’ Euh die hadden we maar die hebben we verkocht om de huur te kunnen betalen. Deze vonden we op straat. Trouwens jij had een mooie bureaustoel een echte Eames. Altijd nog een droom om er ook zo eentje te mogen bezitten.’
Al nippend aan de koffie raken ze al snel in gesprek en dan vooral niet over hun werk. Er is meteen een klik tussen Tom en Britt.
Dan het onderwerp mode om langzaam toch over hun beide werk te hebben en hun achtergrond daarover.
Er klinkt opeens een schelle bel. Britt staat op:” Dat zal Ilse wel zijn.’ En loopt naar de deuropener.
Op het schermpje herkent ze Ilse en opent de deur en roept één trap op en dan naar rechts einde gang.’
Tom is verbaasd:’ Bij mij deed je dat niet.”
Britt bloost:’ euh ik zag je op het schermpje en wou je persoonlijk opendoen. Ja het was een uitgedacht plan. En die werkte.”
Tom verbaasd:’ wat voor plan?”
Britt staart even naar haar pumps om dan zachtjes te vertellen:’ Dat je me luier kont zou zien. Ik wou dat je het moest zien. Ik zag wel bij onze eerste ontmoeting dat je vaak naar mijn kleding gluurde. Dat gaf mij weer een soort zekerheid die ik zelf amper bezit. Dus om jou te plezieren draag ik graag lakplastic. Mag ik je iets vragen?’ Tom knikt en vind het wel leuk hoe Britt hem bespeelt. Vlak voor dat Britt het wil vragen horen ze in de verte Ilse naderen.
Britt legt haar hand op Toms arm:’ komt later wel heeft geen haast. Fijn dat je er eerder was.’
Ilse komt binnen:’ Hee Tom je bent er al en je hebt je koffie tempel gevonden.’
Britt loopt op Ilse af. Tom gluurt naar de glimmende kont van Britt. Toch is het zo amper te zien. Of zou ze nog droog zijn? Dan komt Ilse op Tom af.
Nooit nog nooit heeft Ilse zich zo openlijk opgesteld en kust Tom zowaar op beide wangen. De tweede keer nar vier jaren elkaar te kennen.
Tom bekijkt Ilse. Deze draagt een glimmende leren broek met een bijbehorende leren colbert. Zelfs haar vest is van leder.
Met die blauwe leren stropdas over dat smetteloze witte blouse en in zwart leder ziet Ilse er streng uit.
Britt schenkt voor Ilse ook koffie in:’ Hoe drink je het? En wil je een stroopwafel?’
Ilse knikt:’ met alles en hunker naar stroopwafel.’
Britt grinnikt:’ Jammer mis ik m’n tweede extraatje.”
Ilse kijkt even verbaasd.
Tom lacht:’ De eerste was mijn afwijzing.’
Ilse knikt glimlachend:’ Fijn dat het zo kon. Wat een drukte in de stad. Ik kon nergens normaal erdoorheen.’
Krakend neemt Ilse stoel. Durft er amper op te zitten en kijkt Tom aan:’ Ben je hier al lang?’
Tom haalt zijn arm tevoorschijn en showt zijn pols waar zijn horloge aan bevestigd is en tikt erop:’ Op tijd meid.’
Ilse grijnst:’ Die Tom van mij een man van mijn hart.’
Weer zo’n uitlating waar Tom zijn wenkbrauwen bij fronst. Maar dan al snel beginnen ze over het project en wat wel en wat niet kan.
Ilse en Britt kunnen het ook al snel goed met elkaar vinden. Hij kijkt dan naar Ilse en dan naar Britt.
Beide zien er goddelijk uit en bedenkt zich als hij nu moest kiezen kan hij de keuze niet maken.
Britt wint het vanwege haar luier gedrag, maar Ilse is toch meer zijn type qua uiterlijk. Met een half oor luistert hij mee wat de vrouwen bespreken.
Hij voelt zijn blaas en staat snel op en doet zogenaamd een rondje langs de kasten en tafels waar alles uitgestald ligt.
De warmte maakt hem loom en laat zijn blaas zijn werk doen. Bij een duister object blijft hij dromerig genietend lang staan.
Opeens voelt hij een arm om zijn taille.
Het is Ilse:’ En moest je plassen?” Tom is stomverbaasd. Ilse knikt:’ Ik herken het aan je houding. Je stond zo te genieten. Je gelaat verried alles.’
Britt komt ook erbij staan:’ Toch heerlijk om zo je eigen momentje te hebben.’
Ilse grinnikt:’ Ja die warmte in je kruis verlamt je gewoon.’
Tom kijkt verbaasd naar Ilse hoe weet zij dat nou allemaal?
Britt:’ Ja die verdomde warmte en dan die prop in je plastic luierbroekje.’
Ilse knikt:’ Ja plastic doet veel.’ Ilse tegen Tom:’ Ja dat wist jij niet hé? Ik ben ook een liefhebster van luiers in plastic.”
Tom schudt met zijn hoofd:’ En dat Britt?’
Ilse knikt:’ ik ken haar van een luierclubje. We zijn beide een plastic luierbroekjes fetisjisten en dragen luiers om ervan te genieten.’
Tom valt bijna omver van verbazing.
Dan voelt hij de hand van Britt over zijn luierkont aaien:’ Misschien moet jij ook eens leer gaan dragen misschien kunnen we dan voordragen bij het groepje of je lid mag worden.’
Tom gaat bijna stotteren:’ Leer? Luiers in plastic luierbroekjes?”
Ilse knikt:’ Ja gewoon luiers is gewoon maar wij willen juist er spannende stofjes erbij hebben. Zoals Britt lakplastic draagt en ik graag leer maar ook wel eens lakplastic.”
Opeens ziet Tom Ilse anders. Wat een wijf. Nog nooit aan haar gemerkt. Dan zowel links van hem als rechts hoort hij zacht gesis.
Tom knikt:’ Die verdomde warmte is zo verslavend.’
De beide vrouwen grinniken en knikken beamend. Britt vraagt nu aan Tom welke stukken hij het liefst zou willen fotograferen.
Ilse pakt snel van de tafel een vel met stickers. Gedrieën spreken ze onafhankelijk van elkaar hun keuzes.
Maar waar Tom honderd procent zeker van is krijgt een sticker. Tom is rood. Ilse groen en Britt geel. Ilse begint de tafel vrij te maken.
Britt en Tom helpen haar en dan komen de dingen op tafel. Tom speelt ermee en bestudeert ze.
Het lijkt Britt fijn als Tom het hier komt fotograferen. Ilse vindt dat ook het handigst. Tom vraagt hoe de andere twee erover denken.
Britt lacht en onthult dat zij de eindverantwoordelijke is qua keuzes. Dat de fiat heeft van de andere twee.
Er komt ook een uitgebreid interview in het blad over de ontwerpers die het gefotografeerde werk uitleggen.
Langzaam ontvouwt zich een dik blad bijna een catalogus. Al pratend en nippend aan de koffie glijdt de tijd voorbij.
Als Tom plast kijken geïnteresseerd de dames toe en ook anders om. Er groeit nu wel een steviger band tussen Tom en Ilse.
Het is al laat als opeens Britt vindt dat dit later verder afgemaakt moet worden. Ilse vraagt of Tom nu wel zin heeft om bij haar te komen eten en vraagt Britt ook.
Britt haakt af omdat ze thuis een leuke vriendin heeft die op haar wacht en dat ze nodig verschoont moet worden door haar.
Ze grinnikt en onthuld een soort onderdanige rol te hebben en haar vriendin overheersende rol speelt. Zeg maar kind en mama.
Ilse grinnikt en vraagt hoe het met Karin gaat. Die twee kletsen even over Karin en Tom speelt met een half oor met de voor hem uitgestalde objecten.
Vazen kandelaars schalen borden noem het maar op. Ilse vindt het tijd is. Men staat op.
Ilse neemt innig afscheid van Britt en Tom hoort dat die twee elkaar binnenkort weer zien bij hun luier clubje. Dan neemt Tom afscheid van Britt.
Deze wrijft over zijn luierkontje en grinnikt:’ Je zou het goed doen bij Karin als ondeugend jongetje die stiekem plast in zijn broekje.’
En dan tegen Ilse:’ Heb je nog nagedacht over ons plannetje?”
Ilse knikt:’ Ik ben ermee bezig.’
Britt:’ Maak Tom lekker, hij past nu precies in het plaatje.’
Ilse knikt:’ Vanavond ga ik hem polsen. Misschien wel als ik hem verschoon.’
Weer even zoenen en dan laat Britt hen persoonlijk bij de deur uit. Buiten vraagt Ilse hoe Tom hier is gekomen. Tom wijst naar zijn fiets.
Ilse knikt:’ Die kan in de achterbak.” Tom vraagt waar staat ze dan? Ilse wijst naar een grote pick-up loeder.
Tom verbaasd:” Maar je hebt toch een andere auto? Zo’n dure elektrische?’
Ilse knikt:’ Ja maar deze rijdt zo lekker.’
Tom sleept zijn fiets naar de achterkant van de auto en hijst zijn vervoermiddel erin. Ilse sluit de klep en het dekzeil. Samen kruipen ze in de auto.
Beetje onwennig zit hij nu naast zijn meerdere. Ilse wacht met starten en grinnikt. Ze bloost:’ Euh eerst even plassen.’
Tom hoort gesis en geniet mee met plaatsvervangende warmte. Als de motor ronkt vraagt Tom waar Britt op doelde met het plannetje.
Ilse grijnst en legt uit dat ze voor zichzelf wil beginnen met een blad. Tom vraagt wat voor blad.
Ilse bloost en onthult dat ze begrepen heeft dat er een grote behoefte bestaat aan mooie foto’s en verhalen over mensen die met liefde luiers dragen in plastic luierbroekjes. Tom vraagt maar dat is toch duur? Ilse knikt en verteld niet als het allemaal online is. Via het internet. Dat ze het liefst Tom erbij wil hebben.
Tom knikt en vraagt zich af kunnen we daarvan leven? Ilse denkt van wel. Natuurlijk moet men contributie betalen of lidmaatschap.
Er komen bijeenkomsten en feesten waar gelijkgezinden elkaar kunnen treffen.
Het moet meteen breed opgezet worden zodat de doelgroep zich gesteund voelen en ervoor willen gaan.
Allemaal luier dragende klinkt voor Tom als muziek in zijn oren. Hij knikt en legt brutaal zijn hand op de leren been van Ilse.
Deze staat net stil voor het stoplicht en kijkt Tom even vragend aan. Tom knikt en zegt dat hij er graag bij wil zijn.
Ilse giechelt en vraagt of Tom nu zijn hand wat hoger wil leggen. Voorzichtig schuift hij een stukje op. Ilse zeurt hoger.
Nog een stukje. Ilse smeekt hoger. Tom zit nu bij haar leren kruis.
Ilse gromt:” Geil drukken nu ik wil plassen terwijl jij meevoelt.’
Er gaat een nieuwe triller dor Tom heen als hij nu vol op Ilse leren kruis rust. Hij voelt een goed gebruikte volle luier.
Als hij een beetje wrijft herkent hij het plastic eronder. Ilse kreunt en plast nu luid sissend in haar luier.
Tom geniet mee en zomaar nu van zijn kant kust hij snel Ilse op haar wang.
Als Tom zich terugtrekt met z'n mond kijkt Ilse hem aan:’ Ik hou van je Tom. Al vanaf 't moment dat ik wist dat jij ook graag plast in je luier. Ik ben geil, wil seks met je.’
Tom knikt. Diep in zijn hart had hij hierop gehoopt. Tom:’ Ik ben ook geil. En wil dolgraag iets met je.’
De auto sjeest nu verder. Ze zijn beide stil en genieten nu ze het weten van elkaar. Tom laat zijn hand in Ilses kruis die soms kleine tegen stootjes geeft.
Als ze bij Ilses huis zijn grijpt zij vol in Toms kruis:’ Plas mijn jongen. Plas geil in je luier. Mama gaat je verschonen en verwennen.’
Tom buigt naar Ilse toe. Hun lippen raken elkaar.
Hun tongen bevechten elkaars mondholtes en Ilse geniet dat ze behalve een volle luier in een plastic luierbroekje voelt ook een harde jongen komt op zetten.
Het is haar gelukt. Ze heeft haar Tom gevonden. Samengaan een heerlijk site opzetten met Britt en Karin.
Honger naar eten heeft zich omgezet in honger naar seks.
En Tom? Tom denkt er ook zo over. Heerlijk een vrouw, zijn verzorgerster, zijn mama die ook van luiers houdt in plastic luierbroekjes.
En die wil dat hij leer gaat dragen. Opwindende druppels glijden in zijn luier.
