Verhaal Klaar Trein Broekplassen

[dlbub]

iets overdreven maar wel een aantal situaties in het verhaal die waargebeurd zijn. Mijn eerste verhaal, hoop dat jullie het goed vinden.

Ik heb vaak het gevoel dat ik nodig moet, en op de wc komt er dan weinig. dat heb ik heel vaak, en als ik het negeer gaat het wel eens mis. dus ik raak vaak in paniek als ik denk dat ik moet. na een gesprek bij de huisarts werd het blaasontsteking, maar na 2 weken ben ik terug gegaan met de zelfde klachten en toen vroeg ik of ik voor de zekerheid een verband kon krijgen. dat kreeg ik en dat daarbij voelde ik me veel veiliger. toch kwam ik vaak in situaties dat ik niet gepland mijn halve of hele blaaas leegde in de luier. hij kon veel hebben maar ik vond het niet fijn. ( achteraf stiekem wel ) maar op het moment zelf had ik soms geen extra bij of moest ik nog een lange weg voor ik weer thuis was .

Hier zo'n situatie


Ik ben mijn spullen aan het pakken en heb net ontbeten en goed gedronken, medicatie geslikt en klaar om met de bus te vertrekken om verder te gaan met de trein. Ik hoop altijd stiekem dat de wc in de trein defect is, en dat is ook zo.
ik wil altijd van te voren nog naar de wc, maar ben zo chaotisch dat ik dat vergeet ( ookal hoef ik niet )
zodra ik met de bus naar het station ben gegaan, merk ik dat ik wel dorst heb, dus ik koop wat drinken. Ik moet toch ruim 2 uur in de trein zitten, en dan nog met de bus verder voor een halfuur.
na een tijdje merk ik dat ik toch wel naar de wc moet, maar het kan nog wachten en heb ook geen zin om te gaan ( tena slip aan, dus in zo'n wc hokje is dat vervelend )
ik stel het uit en luister muziek, ik klets wat bij via de app met vrienden en staar naar buiten, slokje slokje slokje,
en mijn blaas vult zich. na anderhalf uur in de trein duw ik op mijn blaas, die is best hard en ik overweeg om naar de wc te gaan. na een paar stations is het druk in de trein en de eerste wc is bezet, dus ik ga terug naar mijn plek en hou goed het bordje 'wc' in de gaten. ik zie het rode lampje uit en meteen weer aan gaan dus ik blijf maar gewoon zitten. ik ga er vanuit dat mijn blaas groot genoeg is om gewoon te wachten tot ik op mijn eindbestemming ben, mijn ouders.
na een halfuur stap ik over op de bus. dus geen mogelijkheid meer om te plassen op de wc. ik vind het wel spannend maar heb toch geen zin om alles in mn broek te doen. mijn flesje ice tea is leeg, en dat werkt ook niet echt goed mee op mijn blaas. ik ben niet iemand die staat te wiebelen en te knijpen maar het duurde niet lang.
met de bus moest ik nog 20 minuten en dan zou ik opgehaald worden door mijn broer. dan nog een kwartier rijden en dan zijn we thuis dat moet ik wel redden.
na 10 minuten in de bus stel ik mezelf te vraag of ik eerder uit zal stappen en naar een café of restaurant zou gaan om snel een pitstop te maken, maar dan moet ik weer wachten op de volgende bus en daar heb ik geen zin in. ik begin ligt te zweten en het doet echt pijn met krampen.
na 10 minuten kom ik met veel moeite en pijn in mijn buik aan bij de eindbushalte.
ik zie alleen niet de auto van mijn broer. zal vast niet langer duren, tot hij er is, maar ook tot ik echt mijn blaas moet legen.
ik heb gebeld en hij zei dat hij nu pas aan gaat rijden, dus binnen 10 / 15 minuten er is. dat red ik niet denk ik. ik moet nu gaan. maar waar, ik sta midden in het centrum, en er is geen openbare wc.
langzaam voel ik een beetje plas in mijn luier lopen, waarbij ik begin te knijpen om de scheutjes tegen te gaan. ik ga zitten op een bank en doe mijn benen over elkaar. ookal zie je niet dat ik een luier draag, ik ben wel in een bekend dorp en ik zou niemand willen tegen komen nu. de kramp word zo erg dat ik weer een scheutje laat gaan, deze keer wat meer en ik druk met mijn hand in mijn kruis. het lucht even op maar mijn blaas is nogsteeds aardig vol. na 10 minuten nog niks van mijn broer, bel ik hem, maar hij neemt niet op. ik app hem dat ik even het dorp in ga naar de wc.
zodra ik op sta komt er weer een behoorlijke stroom urine in mijn broek maar met even knijpen stopt het weer. ik ben bijna bij de hema om naar de wc te gaan terwijl op dat moment mijn broer belt dat hij er is.
ik kies ervoor om terug te gaan en thuis naar de wc te gaan.
het is toch even lopen naar bushalte waar ik uit ben gestapt.
tijdens het lopen blijf ik knijpen maar het heeft geen zin, de kramp word te erg en ik verlies de controle, een flinke stroom urine in mijn luier waardoor hij helemaal dik word. ik voel dat ik rood word en loop snel door, ik voel nog of ik doorlek, maar mijn broek is droog. ik baal enorm maar voel me ook wel weer stout.
eenmaal opgehaald en thuis gebracht door mijn broer heb ik toch stiekem genoten van het ongelukje.

 

[PisLover]

Leuk en spannend verhaaltje.
In het verhaal merk ik wel dat je een tikkeltje eigenwijs bent om naar de wc te gaan
Maar dat maakt het spannend.

 

[dlbub]

ik breng mezelf graag in de situatie waarin ik nodig moet maar niet kan .

 

[incoluier]

!1 mooi verhaal en ook herkenbaar voor mijn persoonlijk. !1

Ik reis ook elke met de trein en de tram voor mijn werk.
En door mijn incontinentie draag ik luiers.
En dan komt het ook regelmatig voor dat ik urine verlies in de trein of de tram.

 

[dlbub]

na een lange tijd eindelijk een datum kunnen prikken om samen met een vriendin te gaan shoppen.
voor de zekerheid had ik niet veel gedronken en voor vertrek nog naar de wc geweest,en toch maar een zware inco aan gedaan, dan hoef ik me nergens zorgen om te maken als ik niet al te veel drink.
het zou vandaag warm worden. toch nam ik een flesje water mee voor de zekerheid.
we hebben in het centrum afgesproken en we kijken gewoon hoe ver we komen, misschien terrasje tussendoor.
ik had een flinke lijst met kleding die ik had gezien op internet die ik wou gaan passen.

ik neem de bus naar het centrum en loop naar het afgesproken punt toe. ik vind het wel spannend om voor een hele dag te gaan shoppen met iemand die niks van mijn probleempje af weet.

ze is precies optijd en we lopen van begin tot einde van het centrum alle straatjes af. we komen overal weer nieuwe leuke winkeltjes tegen. de hitte begint al zoals voorspelt.
gelukkig is het in de winkels wat minder warm als buiten. ik ben er dan ook op gekleed ( een shirtje met korte mouwen en een broek met all stars ) om het niet te warm te krijgen maar ik merk dat ik het toch wel fris vind in de meeste winkels met goede airco.
we passen en passen en ik slaag hier en daar voor een leuk setje kleding. ik heb het goed, geld is geen probleem.
we spreken af een nieuw flesje drinken te kopen want het blijft warmer worden buiten.
ondertussen gaan we door met shoppen. zij gaat naar de wc bij de mc donalds, maar ik voel nog geen aandrang dus ik wacht rustig. we lopen langs allerlei leuke winkels maar na een tijdje begin ik toch het gevoel te krijgen dat ik binnenkort naar de wc moet gaan.
eigenlijk heb ik er helemaal geen zin in, maar ik wil het ook graag droog houden. ik beloof mezelf er nog even mee te wachten omdat we net bij de mc zijn geweest en ik niet ben gegaan.

we pakken een terrasje en het is er erg druk. ik besluit niks te drinken maar wel wat te eten, en weer kies ik ervoor om nog niet naar de wc te gaan. het kan nog wel even door. zo erg is de nood nog niet. daarbij is het zonde om de inco helemaal uit te moeten doen en weer aan, dat kan niet zo vaak dus ik stel het uit.
we zijn ondertussen al ruim 2 uur aan het shoppen, met het terrasje erbij en ik begin de druk op mijn blaas te voelen.
ik probeer tussen ons gesprek door te breken om even langs een dichtbij zijnde wc te stoppen, maar we komen net langs een paar winkels waarvan we hadden afgesproken grote inkopen te doen. we gaan naar binnen en zoeken en passen van alles. ik ben de druk op mijn blaas alweer vergeten.
als we uit de winkel komen maak ik me licht zorgen, ik zou graag een wc opzoeken maar mijn vriendin wil percé nog langs een paar winkels. ondertussen anderhalf uur later hou ik het met veel moeite mijn blaas in bedwang. ik ben inmiddels klaar met shoppen voor mezelf, dus ik wacht en hoop dat mijn vriendin snel heeft wat ze nodig heeft. dan gaan we nog even langs de AH en dan richting de bushalte om het dagje shoppen af te sluiten. klinkt simpel, maar de tijd ging traag voorbij. tijdens de laatste koopjes zoek ik een zit plek en kruis mijn benen over elkaar. mijn vriendin lijkt totaal niet geluisterd te hebben naar het feit dat ik naar de wc wil. ze neemt alle tijd. ik spreek een medewerker aan in de schoenen winkel maar krijg zoals steeds vaker een nee, alleen voor personeel. helaas.
eindelijk is ze klaar en heeft ze alles. we lopen terug vanuit het centrum naar de AH. ik sta inmiddels op knappen en heb hier en daar al wat laten lopen om de druk er even af te laten. het is link want mijn blaas is goed vol. het is dan ook moeilijk even te plassen en weer te stoppen. mijn 2e drinkflesje heb ik ondertussen ookal op, dus niet zoveel gedronken zou je zeggen, maar alles bij mekaar toch een liter die er nu echt uit moet. bij de AH halen we nog wat eten en onverwachts stelt mijn vriendin voor om bij haar thuis te koken. dat is goedkoper en gezellig. ik ga akkoord en we zoeken een lekker gerecht bij elkaar. ik vrees alleen dat het echt rennen word voor een wc, want ze woont verder weg dan ik vanaf het centrum waar we nu zijn. eenmaal klaar in de AH vraag ik nog of we naar de wc kunnen maar ze ziet de bus al aankomen en ze sleurt me mee, rennend om de bus te halen naar haar woning. daar gaat het fout, tijdens het rennen verlies ik de controle en ik blijf ineens stil staan en plas een flinke straal in mijn broek, ik voel tranen in mijn ogen en probeer het te stoppen maar het blijft doorgaan. ik herpak mezelf en snel me naar de bus, ik haal diep adem en voel snel of ik niet heb gelekt, gelukkig niks. we rijden met de bus en na een lange tijd stappen we uit. ik kan natuurlijk nooit de natte luier bij haar in een prullenbak doen. ik hou hem dus maar aan. wat stom dat ik nooit een reserve meeneem. ik ga er altijd vanuit dat het wel goed komt. ik drink de rest van de avond niks meer en met de smoes dat ik erg moe ben van het winkelen koken we samen en eten we wat sneller, neem afscheid en bedank haar en ga richting huis.
achteraf vind ik het een erg spannende ervaring.

 

[engelien]

leuke en herkenbare verhalen.
Maar een reserve is toch wel zo makkelijk

 

[bluesbrother1984]

Leuk verhaal