Vervolg op: Undercover
geschreven door: Meesteres Gwen
(deel 1)
Zondag de 25e
De volgende ochtend werd Sebastiaan wakker doordat hij de anderen binnen hoorde komen. Hij was toch wel zenuwachtig want ja hij wilde toch wel graag weten wat die opdracht nu was. Toen ze er allemaal bij elkaar waren, begon Matt.
Zo, zei Matt, nu we er allemaal zijn, hebben we het over onze nieuwe opdracht, maar daar zit nogal wat uitkijk werk in. Het is namelijk zo dat er straks een vrachtwagen aankomt, en nu wil onze opdrachtgever graag weten wat daar in zit. Maar ja, ze durven het zelf niet aan, dus mogen wij het opknappen.
Nu heb ik zo gedacht als we Sebastiaan nu eens op de uitkijk zetten, want die heeft onderhand ervaring met luiers, dus die hoeft niet elke keer weg om naar de wc te gaan. Als hij dan truck langs ziet komen loopt hij even om de hoek, en daar zit een cafetaria, waar hij ons kan bellen zodat wij in actie kunnen komen.
Ze vonden het allemaal een goed idee. Dus Sebastiaan, kreeg een luier van Mike, die hij aan trok. Toen Sebastiaan daar mee klaar was, grapte Roland, dat tie wel op een echte baby leek. Maar veel tijd om daar wat op te zeggen kreeg hij niet, want Matt had de auto al gestart. Halverwege moest hij al een beetje plassen en liet dat lopen, maar hij hoopte wel dat de klus niet te lang zou duren. Want zo lang hield die luier het ook niet uit, en stom genoeg had hij geen schone mee genomen. Op de plek aangekomen reden ze eerst een beetje in de omgeving om te kijken of er niemand was. Na dat de kust veilig was reed Matt langs de plek en verstopte Sebastiaan zich snel. Waarna Matt weg reed.
Nadat hij daar een uur gezeten had en er weinig was gebeurd, begon Sebastiaan zich toch wel te vervelen, en langzaam aan begon zijn luier ook zwaar te worden. Maar goed het was verder lekker weer dus was het wel uit te houden daar.
Na een tijdje, kwamen er nog een paar mensen voorbij, een moeder met kinderwagen. Ja dacht Sebastiaan, die baby heeft het makkelijk. Die kan de hele tijd liggen en als die nat is zet die het op een huilen en krijgt een schone luier, en mijn luier stroomt haast over en ik mag niks zeggen, laat staan mezelf bewegen.
Maar toen hij zich op die gedachte betrapte, horde hij een zwaar geluid aan komen. Dat geluid werd zwaarder en zwaarder, en... helaas een stads bus. Nou dacht Sebastiaan, dit wordt leuk, straks komt hij, Nnnnn... verdraait daar rijdt hij toch.
Door die klere herrie van die bus had hij die truck niet horen aankomen. Hij kon nog net op tijd bukken.
Maar de chauffeur, had schijnbaar andere dingen aan zijn hoofd, want die keek niet eens op of om.
Sebastiaan allang blij dat hij daar eindelijk weg kon, en hij ging richting de cafetaria. Maar dat was leuk geweest als...
Balen dacht Sebastiaan daar hebben we Bianca.
Hallo Sebastiaan, wat doe jij nu hier? Zei ze. Ik moet bellen, zei Sebastiaan, dus heb geen tijd. Waarom moet jij dan bellen? Vroeg ze terwijl ze hem eens onderzoekend aankeek. O, ik zie het al jij hebt een schone luier nodig. Maar daarvoor hoef jij niet te bellen, want ik heb een hele goeie plek daarvoor, dus kom maar mee, zei ze toen ze hem mee trok.
Waar, waar gaan we naar toe dan? Vroeg Sebastiaan.
Nou naar een plek waar ze verstand hebben van luiers verschonen.
Sebastiaan geloofde ze eigen oren niet, waar zouden ze nu verstand hebben van luiers verschonen?
Na even gelopen hebben, zagen ze Kim lopen.
Hoi Kim, zei Bianca, kom je helpen?
Helpen zei Kim waarmee?
Nou ken je onze baby nog? Want meer is het niet, want die liep daar bij de cafetaria met een natte luier aan. Nou zei Kim, natte luier? Ze hele broek is nat.
Stoute Baby zei Kim, maar zei ze waar ga je naar toe met die baby?
Nou zei Bianca, je weet die kledingzaak toch wel waar Irene werkt? Ja zei Kim. Nou daartegenover hebben ze toch verstand van luiers? Ja zei Kim bij dat kin... sssssssssstttttttt zei Bianca.
Maar weet jij of dat vandaag open is. Het is tenslotte zondag...
Dacht het wel zei Kim, want toen ik daar langs kwam zag ik daar ook wat collega's van Sebastiaan?
Nu had Sebastiaan toch een probleem, want collega's? zou Matt, Mike en Roland daar ook wezen? Zou wel leuk wezen dacht hij want dat scheelde een telefoon zoeken.
Dus zei hij laconiek: Nou dan ga ik mee, want hun moet ik net hebben. De reactie van Bianca en Kim snapte hij niet, want die stonden er wel zo vreemd bij te kijken.
Maar na een stuk gelopen te hebben, en toen op de plek aangekomen te zijn, zei Bianca gaan jullie effe mee naar binnen? Nou zei Sebastiaan, zijn me collega's hier, Wie bedoel je vroeg Kim? Nou, Matt en de anderen... Nee zei Kim, maar hier hebben ze wel telefoon. Ok zei Sebastiaan, dan ga ik mee naar binnen ff vragen of ik mag bellen.
Maar wat moest die knipoog nu van Bianca? Sebastiaan snapte er helemaal niks van. Zouden ze wat in hun schild voeren?
Dus Sebastiaan vroeg terwijl ze naar binnen liepen: Is er wat?.
Nee hoor, echt niet, zei Kim, wat zou er moeten wezen? Waarop Bianca zei: nee hoor hoe kom je daar bij?
Weet niet zei Sebastiaan, Maar jullie doen zo anders, net alsof er wat aan de hand is.
Maar voor hij zijn gedachten daarover kon breken liep er een oudere vrouw, en toen die vroeg wat ze kwamen doen vroeg Sebastiaan of hij even bellen mocht.
Dat kon wel zei Michelle (want dat stond op haar naamplaatje), je loopt rechtuit tot je niet verder kan, en daar ga je links en daar op het eind is wel een telefoon die je wel even kan gebruiken.
En hoorde Sebastiaan, Bianca nog vragen: tot hoe oud zijn de k...? waarna hij te ver weg was om nog wat te horen.
Hij was allang blij dat hij even naar Matt kon bellen, met dat hij de truck gezien had. Die was niet echt blij toen die te horen kreeg dat het al weer een tijdje geleden was dat Sebastiaan hem gezien had, maar dat ze er meteen vandoor gingen in de hoop toch nog wat te zien.
Tijdens dat gesprek merkte Sebastiaan dat hij nodig poepen moest, maar ja, hij wist niet waar de wc was. Dus meteen na het telefoongesprek, zou hij snel weer terug lopen, maar... Shi... Daar kon hij het niet meer houden, en poepte dus ook nog in z'n luier.
Hij kon wel janken, maar ja, daarmee was hij de luier nog niet kwijt.
En toen hij de hoek om liep kwam Michelle hem al tegemoet, en gevolgd door Bianca en Kim ook aan. Zo zei Michelle, wat heb jij gedaan? Sorry Mevrouw maar ik kon het niet meer ophouden, en toch schoot het zo me luier in., zei Sebastiaan. Baby, Baby riepen Bianca en Kim.
Dat geeft niet zei Michelle, daar weten wij wel raad mee, kom maar mee. En geef maar een handje. Bij een deur aangekomen, deed Michelle hem van het slot. En voor ze naar binnen liep, zei ze, hier even wachten.
Ik heb zo meteen een verrassing voor jou, en daarom ga ik je eerst een blinddoek voor doen. Daarna gaan we naar binnen en dan leg ik eerst wat spullen klaar, waarna je weer kijken mag. Dus ik hoorde de deur open gaan en langzaam nam ze Sebastiaan mee aan me hand, de ruimte in. KliKkkkkkk, ???? Valt die deur nu in het slot, dacht Sebastiaan. En zou wat zeggen maar schrok 'Klikkk' daar ze me handen op me rug vastzette met een stel handboeien.
Voor Sebastiaan goed en wel ze mond open kon doen voelde Sebastiaan dat Michelle er wat instopte. Zo dan blijft het hier tenminste rustig, en hebben we geen paniekerige baby's.
?? en nu dan?, dacht Sebastiaan, terwijl hij hoorde dat er spullen werden gepakt. En dan gaan we nu eens kijken hoe je het hier vindt, hoorde hij, Michelle zeggen terwijl zij de blinddoek weg trok. Daar schrok hij toch wel even, want overal waar hij keek zag hij wiegen met slapende baby's. Lief hé, zei Michelle, eigenlijk zouden ze niet groter moeten worden, maar dat is helaas niet anders. Ze pakte Sebastiaan bij zijn arm en zei, nou gaan we jou eerst maar eens verlossen, van die luier. "voordat je gaat huilen" grapte Michelle. terwijl ze naar een commode liepen.
Als je daar even voor die Commode gaat staan, op dat rubberen matje, zal ik je eerst even van je natte luier af helpen...Want ja die kleintjes moet je overal mee helpen. Zelfs met aan en uitkleden.
Mmmmmmm zei Sebastiaan... Ja precies zei Michelle, want een beetje man plast en poept niet in een luier, maar jij dus wel.
Maar je hebt geluk, tegen de tijd dat ik klaar ben, weten we wat jij bent. ??? dacht Sebastiaan. Ik ben toch een Man? Nou ja, ok, met een luier aan.
Eerst je broek maar eens uit doen, zei Michelle, poeh, die is vies, kan gelijk in de luieremmer. Zal hem wat dichterbij zetten, want dan kan gelijk jou vieze luier er bij in. Want jij bent wel een vieze baby, alles zit er onder, zelfs je broek, en de stront zit tot aan je rug, bah.
Maar je bent op een goede plek, want hier weten wij wel hoe we daar mee om moeten gaan. We hebben zelfs, wat beter passende kleding voor je, maar goed dat komt straks.
Eerst maar eens zien of we jou wat schoner kunnen maken, want alles zit er onder. Michelle hield niet van half werk, en na Sebastiaan eens stevig schoongemaakt te hebben, kon hij op de commode gaan liggen.
Maar dacht Sebastiaan, als Michelle even niet op let ren ik naar de deur, en vraag ik aan Bianca of Kim, of ze me helpen. En die kans bleek al snel te komen, want Michelle draaide haar rug naar hem toe, om de luiers te pakken.
Nu dacht Sebastiaan, nu heb ik de kans, en hij zette het op een lopen naar de deur, en toen hij bij de deur was, verwonderde Sebastiaan dat Michelle niet achter hem aan kwam. Maar bij de deur aangekomen kwam hij er al snel achter waarom... Hij kon namelijk niks vinden om de deur te openen.
En was het wachten op Michelle... Daar zijn wij op voorbereid zei ze, terwijl ze aankwam lopen, want met al die kleine 'handenbindertjes' hier, blijft het altijd oppassen.
Maar aangezien jij dus meer baby ben dan ik verwachtte, krijg je eerst blinddoek weer voor, en een babytuigje om, zodat ik je wat makkelijker in bedwang kan houden, want ik heb je aan de lijn.
Dus zo gedaan, Sebastiaan kreeg eerst de blinddoek voor, en toen het babytuigje, waarna hij weer naar de commode moest lopen.
Daar aangekomen moest hij op de commode gaan liggen, waar Michelle, hem op vast bond. Zo, ik zorg er gelijk voor, dat je hier veilig bent, en niet van die commode af kan rollen. Toen dat klaar was, zei Michelle, dit ligt niet zo lekker, en ik zal je een beetje helpen door je handen op je rug los te maken, en ze dan aan de voorkant weer vast te maken.
Als je wat probeert, zal ik je laten weten hoe het voelt om baby te zijn. Ja,ja dacht Sebastiaan, ik grijp je...
En zo gedaan, terwijl Michelle zijn ene hand had losgemaakt, greep Sebastiaan Michelle vast, maar wat Sebastiaan niet wist was dat Michelle, al een tijdje op een gevechtsport zat, en dat Sebastiaan dus eigenlijk geen partij voor haar was.
Dus al snel lag hij daar met zijn handen geboeid voor hem.
Zo, dus je wilt niet luisteren? Nou ik heb je wat belooft, en dat gebeurd dan ook. En toen pakte ze diverse dingen, die Sebastiaan al snel herkende als luiers, en plastic broeken.
Zo, eens even denken, wat voor een mooi pakketje we voor jou zullen maken. eerst maar eens deze mooie roze katoenen luier, dan nemen we nog een katoenen luier, en nog een katoenen luier , en dan deze mooie dikke katoenen luier, en dan een paar inleg luiers nemen, en voor het geval dat je nog een cadeautje produceert, nemen we ook nog een mooie papieren luier. Waar we even een aantal gaten inprikken, zodat al het vocht tenminste door wil naar de andere luiers. Zo en als je dan nu even mee werkt, kan ik dat er zo onder schuiven. Ja dacht Sebastiaan, dat kan jij wel graag willen, maar ... Dus niet.
Je wil dus niet mee werken? Ok, dan doen we het even anders. En toen pakte ze hem bij zijn 'knikkers', en trok hem omhoog. Toen wilde Sebastiaan wel mee werken.
Zo en nu ff je kontje omhoog, dan zal ik je poederen. En omdat je zo goed heb geholpen daar straks, nemen we nu de rode poederbus, die is speciaal voor lieve baby's zoals jij. Waarna ze alles mooi wit maakte, en nog een beetje extra aan de voorkant op de luier strooide.
Zo, ... klaar, laat maar zakken. Voor het geval dat er iets mis gaat, moet ik eerst nog wat in je kontje stoppen, want ja, je bent misschien wel leeg, maar we moeten er ook voorzorgen dat je geen verstopping krijgt. Wees niet bang, het werkt pas als er nog wat in zit. En dan nu even kijken of je blaas leeg is, zei Michelle, want ja, ik heb beloofd dat ik zeer goed op je zou passen.
Toen voelde Sebastiaan dat er iets naar binnen werd geschoven. Dit heet een catheter, zei Michelle, en kijk daar er komt nog iets uit. Toch wel jammer als dat in de luier zou verdwijnen, want ik kan je toch niet een beetje natte luier aandoen?
Zo en dan gaan we je nu mooi aankleden eerst die mooie papieren luier, die zit als 'gegoten', eigenlijk jammer dat je hem niet zien kan, want het lijkt zo net op een echte baby luier. dan de eerste katoenen, met die mooie inleggers, je hebt geluk, want daar ben ik vakvrouw in, weet ze precies goed te plaatsen. "Grinnik". Wat heb ik toch een mooi pakketje voor je samen gesteld, zei Michelle, toen ze de laatste luier dichtspelde.
Nu nog even mooi inpakken, om te beginnen met zo'n mooie doorzichtige plastic broek met drukknopen, dan nemen we nog zo'n mooie gewone doorzichtige plastic broek, en dan nog zo'n hele mooie doorzichtige afsluitbare plastic broek, zodat jij Sebastiaan je geen zorgen hoeft te maken of je de boel vies maakt en dat je zeker weet dat een ander je verschoont.
Zo, zei Michelle, en aangezien je hier nieuw bent, moet jij Sebastiaan hier kruipende over de vloer, naar de deur zoals een echte baby doet. Dus kom maar van die commode af en ga maar op je luiertje zitten. Toen Sebastiaan op de grond zat, maakte Michelle zijn blinddoek los. En nu zullen we kijken of je nu wel door die deur kan. En inderdaad bij de deur aangekomen maakt Michelle de deur open, en kroop hij daar doorheen.
Op de gang aangekomen, wachtte hem een verrassing die hij niet leuk vond. Daar stonden namelijk Bianca, Kim en wat nog erger was Femke, zijn zus.
Die lagen met zijn 3en in een deuk, want Sebastiaan zag er toch wel net als een echte baby uit, zo in zijn luiertje. En zei Femke tegen Sebastiaan, heb je Michelle al bedankt voor haar hulp? Hihi, dat is waar ook, Baby's kunnen niet praten. Dan zal grote zus dat wel even doen. Michelle, Hartelijk bedankt dat je me babybroertje aangekleed hebt, hij schijnt de laatste tijd nogal een probleem daarmee te hebben.
Is al goed, zei Michelle, maar kwam je de baby nu halen?
Nou nee, zei Femke. Me ouders vonden het wel een goed idee dat hij een week blijft, dan kan hij zien hoe het leven van een Baby is.
Want dat schijnt SEbastiaan, nogal leuk te vinden, sprak ze me naam met nadruk uit. Daar ging Sebastiaan ze laatste hoop.
Nou zei Michelle, dan heb ik nog een leuk plekje voor hem, gaan jullie mee hem naar zijn wieg te brengen? Balen, dacht Sebastiaan, ook dat nog. Is het niet genoeg dat ik hier zo rondkruip...
Dus daar gingen ze met zijn allen, door de gang om de hoek, naar een deur, die Sebastiaan nog niet eerder gezien had.
Zo zei Michelle, hier moeten we zijn. Deze kamer is echt iets voor onze Baby. Hier kan hij net zoveel spelen, slapen, als hij wil en nodig heeft.
Dat was even schrikken, want die kamer daar stond een groot bed in, waar als je er eenmaal inzat, niet meer uit kon komen, want er zat een hele grote kooi om heen.
Michelle deed de zijkant open, en toen moest ik daar inklimmen, waarna ze me vast legde. Eerst een riem om me buik, en toen me armen vast, en om ervoor te zorgen dat je echt veilig ligt, zetten we je benen ook even vast.
Kijk, die Baby ligt mooi, veilig, en we kunnen hem met rust laten, want hij gaat zo 'spelen'. Spelen dacht Sebastiaan?, hoe kan dat nu? Ik kan helemaal niks meer.
Voor dat ik het vergeet, zei Michelle, we moeten er wel voorzorgen dat hij geen dorst krijgt. Dus 1 moment, ben zo terug.
Goh wat ligt die Baby daar toch mooi, zei Kim, vinden jullie niet? Ja zei Bianca, had ik dit eerder geweten, dan had ik toen wat foto's genomen. Is toch wel leuk voor zijn "Sebastiaantjes Fotoalbum" Hahahahahaha, lachten ze met zijn allen.
En Sebastiaan moest dat maar aanhoren, en die schaamde zich diep. Hij werd er zelfs rood van tot achter zijn oren. Kijk nou dan, zei Bianca, onze Baby moet poepen, want hij wordt rood.
Lachen deden ze met zijn allen, en Sebastiaan, werd nog roder van schaamte. Maar daar kwam Michelle weer aan, ik hoor het wel, het is hier gezellig, en ons Baby'tje vermaakt zich nog niet zie ik wel, maar goed, daar gaan we nu voor zorgen.
Eerst zette ze een statief naast het hoofdeind van het bed, waar ze een zak aan ophing, met vloeistof. En nu nog even deze slang aan dat mooie dingetje in zijn mond, en dan kan hij zo meteen drinken, want ik heb niet het vertrouwen dat onze 'boreling' dat zelf al doet. Denk niet dat hij die vaardigheid al geleerd heeft.
Maar, hij vindt het vast lekker, zei een knipogende Michelle naar Femke.
En dan nu hier weg zei Michelle, want deze Baby gaat zo meteen lekker spelen en als die alleen is, kan hij dat nog beter. Maar voor ik het vergeet... zet ik ook de beveiligingscamera er nog bij aan, want ja, die kleintjes zijn niet te vertrouwen. Die moet je in de gaten houden.
Femke gaf de Baby nog een kus, en vondt dat hij er toch wel lief uitzag zo in zijn baby uitfit.
En dat ze nog wel een keer zou komen kijken naar zijn vorderingen. Daarna sloot Michelle het bed, en verlieten ze de kamer. Mag ik nog even blijven, vroegen Bianca en Femke? We willen hem graag op de camera zien.
Kom maar mee, zei Michelle, dan kan je een 'spelende' Baby zien.
En ze gingen naar een kantoortje, waar diverse monitoren hingen. Op 1 daarvan was ook de ruimte te zien, waar Michelle en Sebastiaan eerst heen waren geweest, maar daar sliep alles rustig. Toen ze in de gaten kregen, waar de Baby lag, vonden ze hem toch wel onrustig. Het hele bed stond te schudden, van de onrustige bewegingen die Baby maakte.
Femke keek toch wel bedenkelijk, en vroeg aan Michelle of dat wel goed ging? Michelle zei, dat het heel goed ging, daar hij nu lag te 'genieten' van de dingen die hij had opgespaard. Femke keek toch wel vreemd maar toen Michelle verklaarde dat hij nogal stout was geweest, had zij, er voor gezorgd, dat ze zijn luier had gepoederd.
Maar zei Femke, Daar is toch niks mis mee? Nou zei Michelle, ik heb de rode bus genomen en daar zit een gemixt poeder in. En die mix bestaat uit talkpoeder en ... jeukpoeder. Dat poeder begint te werken als het nat wordt. Je kan dus zeggen dat de vloeistof uit die zak die er naast zijn bed hangt, werkt.
Maar is het niet gevaarlijk dan, vroeg Femke? nee hoor zei Michelle, morgen heeft hij luieruitslag, maar ja dat hebben baby's toch af en toe. Maar dat leert hem wel, hoe het is om Baby te zijn. Maar zei Michelle, ik moet nog even verder, blijf rustig kijken, en als je nog iets weten wil, dan zeg je het maar.
Na een tijdje zag Femke dat Sebastiaan rustiger werd, en toen Michelle er ook weer was, vond ze het tijd om weg te gaan.
Sebastiaan ondertussen, vond het minder leuk. Want zijn luier was inmiddels nat, en het jeukte verschrikkelijk. Eerst nog geprobeerd, om door zich te bewegen van die jeuk af te komen, maar daar leek het alleen maar erger van te worden, en daar hij moe werd, gaf hij het maar op. Na een tijd, schrok hij wakker, want... Daar stond Michelle. Ik zie dat je goed je best gedaan heb, want de zak ik leeg en dat komt goed uit want ik heb nog een ander zakje voor je, met lekkers. Die mag je eerst leeg maken. En zo gedaan verruilde ze de ene zak met het andere zakje, die ze dus ook weer aansloot op zijn knevel.
En zei Michelle, hoe is het met ons Baby'tje dan? Is die uitgeslapen, zo te zien wel, en dat is maar goed ook, want nu moet onze Baby een tijd wakker blijven, want Baby moet toch weten hoe het leven is als echte baby zijnde. Ik zie wel dat je als baby in elk geval goed je luier nat kan maken, zei ze, en je vindt het nog lekker ook (terwijl ze zachtjes over de luier streelde). Je luier zit in elk geval niet te strak, wat je ziet, er zit beweging in. Maar goed, ik zie wel dat je het wel extra lekker vindt en aangezien dat het dus niet bij een baby hoort, houdt ik er maar snel mee op.
Balen dacht Sebastiaan, nu ben ik bijna op me hoogtepunt en nu houdt ze er mee op.
Och wat kijk je nu beteuterd zei Michelle, ja wij weten het beste, wat goed is voor baby's. inwendig moest ze toch wel lachen.
Maar wacht eens even, ben jij aan het tegenwerken? Nou dan moet ik toch even helpen... zei Michelle, en kneep ze zijn neus dicht. Zo, gaat het beter, zei Michelle, je kan best lief zijn, maar blijkbaar moet je soms even voelen wie er de Baas is.
Ik zal gelijk even kijken of je luier goed dicht zit, want ja, je snapt natuurlijk wel, dat je die luier niet voor niets draagt.Want die zorgt er voor dat we niet de hele tijd hoeven te dweilen en dergelijke.
Baby leert het al, want het zakje is leeg. Zo en dan nu de volgende zak. Deze zak is zoveel groter omdat er voeding en drinken voor een halve dag in zit, zodat ik me daar geen zorgen over hoeft te maken dat jij niet genoeg eet en drinkt. Deze vindt jij vast wel lekker, want het is voeding maar dan met een fruit smaak.
Baby's mag je best verwennen zei Michelle. Zeker als ze goed hun best hebben gedaan. Want dat kleine zakje van zonet, daar zit iets in dat je helpt wakker te blijven, want het zou toch jammer zijn als je er een 'slaapvakantie' van maakt, terwijl je er zoveel van kan 'genieten'.
Maar voor ik je teveel afleid, ga ik weer, zei Michelle. Zoals het nu lijkt zie ik je morgen pas weer, dus geniet er van, en geen domme dingen doen. Daarna sloot ze de deur achter haar en verdween.
Nou gaat ook leuk, dacht Sebastiaan. Ik lig hier te vergaan van de jeuk, kan niks doen, en me luier wordt al aardig nat. Het zal me nachtje wel worden, (tenminste dat idee heb ik want ik zie hier niks geen licht van buiten).
Af en toe hoorde hij wel voetstappen, maar die gingen steeds voorbij.
Na een tijd, klonken er weer stappen, en die... ging ineens de deur open en stapte er een jonge vrouw binnen.
Ik ben Sabrina zei ze, en ik kom even kijken hoe het met Baby is.Ik heb gehoord dat je nogal stout bent geweest, en dan heb je een slechte aan Michelle, want die vindt dat wat leuk. Is niet mijn stijl maar ja, Michelle is de Baas hier en die maakt de regels.
Maar hoe is het met je, vroeg Sabrina? Vindt je dit niet leuk? Och, daar mag ik niks aan doen, maar ik kan je wel iets anders geven. Dus Sabrina deed een zijkant van het bed naar beneden, en ging bij hem op de rand zitten. Arm Baby'tje, hebben ze je zo te pakken gehad?
Wat is dat nu? Ga jij huilen? Is het zo erg? Waarom moet jij dan ook zo stout zijn, je weet toch dat Baby's moeten luisteren en gehoorzaam moeten zijn.
Nou kom maar eens hier, krijg je een knuffel van me, want ik vindt jou als Baby wel lief. Helaas kan ik je niet de hele tijd knuffelen wat ik heb meer te doen, want er zijn hier meer baby's waar ik op moet passen. Als je lief bent, zei Sabrina, kom ik straks als ik tijd heb wel weer even. En onderwijl veegde ze zijn tranen weg. Zal ik gelijk eens kijken of ik nog iets leuks voor je heb?. Vindt je dat wel leuk? Aan je oogjes te zien wel, want die staan al weer wat vrolijker, dus tot strakjes.
Ze sloot de zijkant van het bed weer, en na even achterom gekeken te hebben, sloot ze de deur achter haar.
Sebastiaan was allang blij, dat Michelle niet de enigste was die hem in de gaten hield, wat daar had hij toch wel zo'n hekel aan. Sabrina was wel leuk, want die was tenminste niet zo hard, meer een moeder...???? Wat dacht die nu? Hij schrok er zelf van. Ok, ze was leuk en ergens wilde hij haar graag beter willen kennen, maar ja, of dat lukte?
Onderwijl, Was Sabrina verder met haar avondronde, en ze kon die Speciale Baby toch maar niet uit haar hoofd zetten. Ze vond hem leuk, en zou wel... maar... Ach wat was ze toch aan het doen, ze kende hem nog geen '5' minuten. Dus eerst maar eens kijken, hoe het gaat lopen.
In de speelruimte aangekomen, keek ze even of alles opgeruimd was, en toen viel haar blik op een sprookjesboek. Sabrina dacht; Ik kan hem een verhaaltje voorlezen, en dan kan hij tenminste even ergens anders aan denken. Misschien kan hij dan zelfs nog een beetje slapen...
Dus na een paar uur keerde ze bij Sebastiaan terug. Die was allang blij dat ze er weer was, want hij was inmiddels niet alleen nat, maar ook vies. Maar gelukkig was die jeuk verdwenen, want dat deed raar zeer. Ze luier brandde wel maar goed, nu Sabrina er weer was, voelde hij zich al weer een heel stuk beter.
Kijk eens wie ik heb mee gebracht, voor je, zei Sabrina, en liet hem een grote teddybeer zien. Die wil je graag bij Baby zijn.
Mag die dat wel?
Sebastiaan knikte, was die tenminste niet helemaal alleen in deze kamer.
En zei Sabrina, ik heb eens gekeken en dacht dat het misschien een goede was, als ik jou een verhaaltje voorlees. Dan kan je misschien straks ook nog een beetje slapen, want slapen is goed voor baby's, dat weet iedere moe... Daar schrok ze toch wel ff, want wat zei ze nu dan?
Ze keek nog eens goed naar Sebastiaan, maar die reageerde er niet op, en ze was allang blij.
Ik zal eerst eens kijken of je goed ligt zei Sabrina, want dan wil het vast beter slapen. Dus toen ze had gekeken of er niks afknelde, of op andere manier belemmerde, ging ze er bij zitten. Dit is ook wel kaal zo zei Sabrina... Weet je wat... Dan laat ik een zijkant van het bed zakken, en kom ik dichterbij jou zitten. Of vindt je dat goed?
Sebastiaan knikte, hij vond het schitterend, zeker nu ze zo dichtbij kwam.
Zo en dan nu een verhaaltje, zal ik eens een mooi verhaaltje uitzoeken over een beertje?
Sebastiaan knikte, hij vond het prima, zolang als zij er maar was, dan voelde hij tenminste de pijn niet zo erg.
Nou zei Sabrina, moet je nu maar eens horen: Er was eens een beer, die... Sebastiaan was zo uitgeput dat hij het eigenlijk niet eens meer hoorde, en doordat Sabrina bewoog, sukkelde hij zo in slaap.
Daarbij dromende van een beer, die samen met een ander lieve beer, op avontuur uitging.
Halverwege de pagina, vond Sabrina, het toch wel rustig, en toen ze ging kijken, zag ze wel dat hij sliep.
Gelukkig dacht ze, die voelt even een tijdje niks, want ze vond het toch wel erg, wat er met hem gebeurde. Maar waarom moest hij dan ook zo koppig wezen?
Voorzichtig deed ze het boek dicht, en stond langzaam op, om die Baby maar niet wakker te maken.
Toen sloot ze heel voorzichtig de zijkant weer, en keek ze nog even naar hem. Ze vond hem zo toch een lieve baby. En na even van die aanblik genoten te hebben ging ze weg. De deur achter haar sluitende.
Toen ze op het kantoortje aankwam, zag ze hoe laat het eigenlijk al was, en dat het niet zo lang meer duurde voordat ze afgelost zou worden.
Maandag de 26e
Zo kleine stinker, hoorde Sebastiaan, toen hij wakker schrok van een stem vlakbij hem. Toen zag hij Michelle weer. Heb Baby goed ze best gedaan? Vervolgde ze. Laten we dat eerst maar eens controleren, en zo gezegd, stak ze haar vingers langs zijn been omhoog, om te voelen of zijn luiers nat waren.
Goed zo, Baby is geslaagd, voor luiers vullen, en hoe is het met Baby zelf?
Zal Baby lief zijn vandaag? Vroeg ze. Sebastiaan knikte, hij wilde maar graag die luier kwijt.
Als je niet lief bent, kan je vandaag en de komende nacht, hetzelfde mee maken, of erger met het verschil dat ik dan Sabrina, maar op een andere afdeling laat werken, glimlachte ze.
Nee, nee schudde Sebastiaan, die wilde hij niet graag missen.
Ik maak je eerst los, en dan zullen we eens kijken wat we dan gaan doen.
Sebastiaan was blij dat hij tenminste, meer bewegingsvrijheid had, en wachtte toen gelaten af wat Michelle nu ging doen.
Da's waar ook, je hebt je tuigje nog om, dat komt mooi uit want dan kan ik daar mooi de leiband aan vast maken en kan je mooi naast me kruipen naar de wasruimte.
Maar goed, zogedaan, de leidsband vastgemaakt en toen de zijkant van het bed opengemaakt, waarna Sebastiaan er zo uit kon kruipen.
Hij was zo blij dat hij die luier binnen kort kwijt zou zijn, dat hij graag met Michelle mee ging, naar de wachtruimte. Eigenlijk ging het hem veel te langzaam, want die luier brandde erg, maar ja Michelle remde hem af. Niet zo hard, Baby's kunnen niet zo snel, zei Michelle en dus ging hij maar langzamer.
Eerst door de deur, en toen de gang op. Daar schrok hij toch wel even, want er liepen net heel veel mensen op de gang.
En sommige die hem zagen, moesten nog lachen ook.
Nieuwe service, Michelle, "Baby uitlaten"? en Welke baby voeding heb je die gegeven? Waren een paar dingen die Sebastiaan hoorde.
Het schaamrood stond hem op de kaken.
Maar daar hij toch niks zeggen kon, kroop hij maar wat graag verder naar de wasruimte.
Bij de deur aangekomen van de wasruimte, deed Michelle de deur open, en kon Sebastiaan zo naar binnen kruipen.
Die ruimte vond hij wel een beetje vreemd want er hing een takel, maar dacht Sebastiaan, wat kan het schelen als ik die luier maar kwijt ben.
Maar hij had het kunnen weten, want toen hij goed en wel in het midden van de ruimte was aangekomen, moest hij rechtop gaan staan, en kreeg hij van Michelle 2 polsboeien aangereikt.
Geef je ene hand eens, vroeg ze, waarna ze die polsboei omdeed, waarna die andere pols volgde.
Die klikte ze samen, en toen liet ze de takel zakken, waarna ze zijn polsboeien er aan vast haakte. Zo, dan ga ik je handjes nu mooi omhoog brengen, zodat je zo meteen mooi als baby op je teentjes staat.
Michelle vond hem daar eigenlijk wel mooi staan, zo balancerend op zijn tenen, en deed extra langzaam om het eens goed te kunnen aanschouwen. Daarna begon ze heel voorzichtig, hem van zijn plastic broeken te ontdoen.
Sebastiaan vond de stank die van zijn luiers af kwam beslist niet lekker, dus hij wilde maar wat graag dat Michelle een beetje opschoot met hem te verschonen.
Maar toen zij alle luiers had laten zakken en hij in zijn nakie stond, pakte ze de waterslang en spoot hem schoon.
Das waar ook zei Michelle, ik moet nog even wat pakken., even geduld, ik ben zo terug.
En toen verliet ze de wasruimte.
Lekker dacht Sebastiaan, nu laat ze me zo hangen, in die stank maar goed, ik ben me luier kwijt.
Maar hij vond het wel lang duren voor ze terug kwam, dus ging hij er toch maar eens over denken, of hij misschien van die takel kon komen.
En toen hij eens goed bekeken had hoe hij dat kon doen, ontdekte hij dat de kraanbediening vlakbij hem lag, maar of hij daar bij kon? Eerst reikte hij er naar toe, en toen kon hij er net niet bij.
Dus eens kijken of hij op zijn tenen er naar toe kon trippelen...
En toen weer proberen, en ... ja toen lukte het dus wel.
Maar ja toen kon hij er wel bij, maar..., hoe moest hij nu die takel laten zakken? Even kijken of dat misschien met zijn dikke teen lukte, en... Bsssssssssssssssss, daar ging de takel naar beneden.
Hè hè, dat was een opluchting, gewoon op zijn voeten staan.
Maar dacht Sebastiaan, nu ik zover ben, misschien kan ik nog wel verder gaan ook.
Maar ja, Hoe moest hij nu die kraanhaak losmaken? Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Want die haak had een beveiliging dat wat er aan die haak vastzat, er niet zomaar uit kon schieten.
Eerst geprobeerd om hem met zijn mond, die beveiliging, open te 'bijten' maar dat wilde niet lukken.
Ineens had hij het... als hij nu eens zijn linker pols voorlangs die haak kon halen, en dan met zijn voet die haak tegen kon houden, wilde die beveiliging misschien wel mee geven.
Dus, die haak nog verder laten zakken, en ... Dat was balen, zo ver kwam die niet.
Maar al snel kreeg hij door dat hij dat ook met zijn knieën kon doen., probleempje was nog wel dat hij die haak een beetje kantelen moest, maar dat lukte na een 3de poging.
Gelukkig dat was los, maar nu die boeien nog. Want met die handen zo bij elkaar, dat wilde nog niet echt lekker als je ontsnappen wil.
Maar dacht hij, als ik hier eerst uit ben, kan ik altijd nog zien, hoe ik die boeien kwijt raak.
De deur was geen probleem, die kon hij zo open doen, maar ... Wie liep daar?
Sabrina... En ze zag hem ook nog.
Hij baalde, want wat nu???? Zou hij er tussen uitknijpen? Of...
Er was iets wat hem liet aarzelen, want Sabrina vond hij toch wel mooi.
Dus hij wachtte totdat ze bij hem was. Waar gaat mijn Baby heen? Vroeg ze Of wil jij weer naar bedje?
Hij knikte, wat het verwarde hem dat Sabrina zei, "Haar Baby"
Nou geef maar een handje, zei ze. Dan zal ik jou naar bedje brengen, en zal ik jou dan eens mooi aankleden?
Sebastiaan wist niet meer hoe hij het had, want wat moest hij hier van denken? Haar baby, Mooi aankleden? Hij was even perplex, maar ja, hij was blij dat hij Sabrina weer zag, en dat beviel hem eigenlijk heel goed.
In de kamer aangekomen waar hij had geslapen moest hij op bed gaan liggen, waarna Sabrina, het bed weer afsloot.
Even niet weglopen, ik zal even wat mooie kleding voor je halen, zei Sabrina toen ze de deur uit liep.
En toen... was er herrie. Het leek wel of er brand was. Maar dacht Sebastiaan, ik ruik niks, dus zal het wel mis hebben. Het bleek namelijk dat Michelle, Sebastiaan inmiddels kwijt was en... was er paniek, want waar kon die Sebastiaan zitten?
Overal waren ze aan het zoeken, maar ze vonden hem niet.
Totdat Michelle, Sabrina zag lopen. En toen Michelle Sabrina vroeg of ze Sebastiaan ook gezien had, zei ze, Ja.
Waar dan, zei Michelle verwonderd, want ik ben hem kwijt.
Nou zei Sabrina, tot nog toe is hij weer in zijn bed, maar zo straks, kwam ik hem hier op de gang tegen, het leek wel of hij er tussen uit wou knijpen, maar hij ging zo mee toen ik hem vroeg.
Dat heb je dan goed gedaan, zei Michelle, want als die naar buiten was gegaan... hadden we met heel andere dingen te maken kunnen hebben. Want hij wilde er inderdaad tussenuit knijpen, maar goed daar heb ik het dan zometeen wel over, met die Baby.
Zo dan ga ik nu eerst maar eens de zoektocht afblazen, nu ik weet waar hij is, zei Michelle. En daarna zie ik je bij die Baby? Is goed zei Sabrina, heb net wat spullen voor hem opgezocht.
Da's waar ook zei Michelle, ik had ook nog wat voor hem opgezocht, en dat zal ik dan gelijk even ophalen en mee brengen.
Tot zo, en toen gingen ze ieder hun weg.
Sabrina, liep de kamer bij Sebastiaan binnen. Zo zei ze, wat hoor ik nu... Wilde jij weg lopen?
Nee zei Sebastiaan, vlugger dan goed voor hem was.
Dus nog liegen ook zei Sabrina? Waarna Sebastiaan schaamtevol weg keek.
Wacht maar, zei Sabrina, Michelle komt zo meteen, om nog een hartig woordje met je te spreken, en nu jij zo doet, zal ik weinig voor je doen. Want dat zal je eerst moeten verdienen.
Gelukkig hebben we hele leuke spullen, voor Baby's als jij maar daar kom je vanzelf achter, nu je zo doet.
En toen kwam Michelle binnen, met diverse spullen. Zo zei Michelle, was ons weglopertje hier? Sebastiaan wist niet meer waar hij kijken moest, en dat werd nog erger toen Sabrina had verteld dat hij loog, over dat hij ontsnappen zou.
Gelukkig heeft die zijn tuigje nog niet afgedaan, zei Michelle want dan zullen we hem daar eerst weer mee vast zetten, en zo gedaan.
Waarna ze de beide zijkanten van het bed omhoog deed.
Zo zei Michelle, dan gaan we je eerst maar eens een tijdje leren hoe het is om baby te zijn, en... die spreken niet dus stoppen we eerst die mooie knevel er maar weer in die Baby heeft af gedaan. En je hebt geluk, Sabrina wil vast wel een handje helpen, nu je zo aardig voor was.
Ja knikte Sabrina, en pakte de knevel.
Sluit je hem gelijk even af, met een slotje, zei Michelle, want je weet het maar nooit met Baby's, Dat zie je wel weer.
Zullen we hem dan maar gelijk van die mooie handschoenen aan doen, zei Sabrina, want stel je voor dat onze Baby zijn nageltjes scheurt, want dan is het huilen geblazen.
Goed idee zei Michelle, ik kom gelijk even helpen.
Wat vindt je er van Sabrina, Wordt hij zo niet mooi, net een Baby als kerstboom. Kan wel een foto van hem maken, voor de kerst, als Kerstkaart, zei Sabrina, terwijl ze Michelle een knipoog gaf.
Zou nog even wachten, zei Michelle, terwijl ze terug knipoogde, want we zijn nog niet klaar met deze Babykerstboom.
Dat is nu toch ook wat, zei Michelle, plast die nog in zijn bed ook. Wat moet je nu met zo'n Baby?
Misschien als cadeautje een katoenen luier omdoen? Zei Sabrina. En dan zei Michelle?
Euh, nou, dan kan hij met die luier even een stuk vocht van het bed opzuigen, is ze luier wel nat, maar ja, dat zal niemand verbazen. Als die daar dan even gezeten heeft trekken we hem nog een paar katoenen luiers aan, zodat hij nog meer kan opsparen, en dan zo'n mooie plastic broek.
Eigenlijk kunnen we hem die roze plastic broek wel eens aantrekken, zei Michelle, want die is pas nieuw. Haal ik wel even zei Sabrina.
Als je dan toch loopt, zei Michelle, ken je die witte zak die aan de kast in het kantoortje hangt ook gelijk even mee nemen. Daar zit ook iets leuks in, wat we nu kunnen gebruiken..
Doe ik, en weg was Sabrina.
Zo zei Michelle, wilde Baby'tje er tussen uit knijpen. Het is maar een geluk dat Sabrina ons Baby'tje zag, want anders had ik iets met je moeten doen, wat nog erger was dan gisteren.
En nu, zei Michelle ga ik het idee maar uitvoeren wat Sabrina heeft. En dus pakte ze een katoenen luier. Zo, kan Baby'tje even meewerken, want dan kan ik zo die luier er onder schuiven, het zou toch eigenlijk zonde zijn dat het zo maar zou verdwijnen. Nu kan je er tenminste nog een keer van genieten. Want je hebt er eerst zoveel moeite voor gedaan om het te maken, en dan zo wegspoelen, Nee dat kan niet. Zei Michelle terwijl ze hem die luier omdeed.
Maar omdat je met Sabrina mee gelopen ben zal ik je straf niet zo zwaar maken. Maar straf krijg je. Had je maar niet een vluchtpoging moeten ondernemen. Want je weet waar ik toe in staat kan zijn.
Sebastiaan knikte, want wat moest hij hier mee? Hij begon meer en meer een hekel aan haar te krijgen.
Zo zei Michelle, dan ga ik nu even wat spullen klaar leggen en ondertussen kan jij tenminste nog even 'spelen' met je mooie 'watertje', en als Sabrina dan terug komt, zullen we je even verder aankleden.
Op een bepaald moment was Michelle klaar, maar nog steeds geen spoor, van Sabrina.
En na een tijdje wilde Michelle toch wel weten waar ze bleef, en terwijl ze naar de deur liep, kwam Sabrina terug.
Sorry hoor zei Sabrina, maar er kwam een telefoontje tussendoor. Het was iemand die wilde graag weten of hun ook bij de baby kon komen kijken.
Over welke baby heb je het nu? Vroeg Michelle.
Nou je weet wel die nieuwe... Zei Sabrina.
Nieuwe? zei Michelle. Ja zei Sabrina.
Ik heb gezegd dat het nu niet uit kwam daar ze de baby aan het verzorgen zijn, maar dat ze begin van de middag, wel even op bezoek kunnen komen.
Nou weet ik het, zei Michelle, ja dat is goed, dan zullen we eens kijken wat we die baby dan aan kunnen trekken voor het bezoek.
Maar goed, je hebt alles kunnen vinden, zo te zien, zei Michelle, hang die zak maar even aan de rand van het bed, want die kunnen we nu toch nog niet gebruiken.
Help je even zei Michelle tegen Sabrina, want Baby moet nog een luier om. Nou zei Sabrina, misschien is het wel een goeie om er een mooi pakket van te maken. Een Baby met eendekontje is toch wel schattig om te zien, zeker als dat heen en weer schud.
Goed idee zei Michelle, en heb je dan nog voorkeur voor een bepaald soort luier?
Nou zei Sabrina, (met een knipoog) die voorgevormde vind ik wel leuk, en als we 4 luiers nemen en die stuk voor stuk opvullen met een inlegger, wordt het mooi rond.
Vind ik een hele goeie, zei Michelle.
Wordt wel even uitkijken grapte Michelle, straks heeft die hoogtevrees.
geschreven door: Meesteres Gwen
(deel 1)
Zondag de 25e
De volgende ochtend werd Sebastiaan wakker doordat hij de anderen binnen hoorde komen. Hij was toch wel zenuwachtig want ja hij wilde toch wel graag weten wat die opdracht nu was. Toen ze er allemaal bij elkaar waren, begon Matt.
Zo, zei Matt, nu we er allemaal zijn, hebben we het over onze nieuwe opdracht, maar daar zit nogal wat uitkijk werk in. Het is namelijk zo dat er straks een vrachtwagen aankomt, en nu wil onze opdrachtgever graag weten wat daar in zit. Maar ja, ze durven het zelf niet aan, dus mogen wij het opknappen.
Nu heb ik zo gedacht als we Sebastiaan nu eens op de uitkijk zetten, want die heeft onderhand ervaring met luiers, dus die hoeft niet elke keer weg om naar de wc te gaan. Als hij dan truck langs ziet komen loopt hij even om de hoek, en daar zit een cafetaria, waar hij ons kan bellen zodat wij in actie kunnen komen.
Ze vonden het allemaal een goed idee. Dus Sebastiaan, kreeg een luier van Mike, die hij aan trok. Toen Sebastiaan daar mee klaar was, grapte Roland, dat tie wel op een echte baby leek. Maar veel tijd om daar wat op te zeggen kreeg hij niet, want Matt had de auto al gestart. Halverwege moest hij al een beetje plassen en liet dat lopen, maar hij hoopte wel dat de klus niet te lang zou duren. Want zo lang hield die luier het ook niet uit, en stom genoeg had hij geen schone mee genomen. Op de plek aangekomen reden ze eerst een beetje in de omgeving om te kijken of er niemand was. Na dat de kust veilig was reed Matt langs de plek en verstopte Sebastiaan zich snel. Waarna Matt weg reed.
Nadat hij daar een uur gezeten had en er weinig was gebeurd, begon Sebastiaan zich toch wel te vervelen, en langzaam aan begon zijn luier ook zwaar te worden. Maar goed het was verder lekker weer dus was het wel uit te houden daar.
Na een tijdje, kwamen er nog een paar mensen voorbij, een moeder met kinderwagen. Ja dacht Sebastiaan, die baby heeft het makkelijk. Die kan de hele tijd liggen en als die nat is zet die het op een huilen en krijgt een schone luier, en mijn luier stroomt haast over en ik mag niks zeggen, laat staan mezelf bewegen.
Maar toen hij zich op die gedachte betrapte, horde hij een zwaar geluid aan komen. Dat geluid werd zwaarder en zwaarder, en... helaas een stads bus. Nou dacht Sebastiaan, dit wordt leuk, straks komt hij, Nnnnn... verdraait daar rijdt hij toch.
Door die klere herrie van die bus had hij die truck niet horen aankomen. Hij kon nog net op tijd bukken.
Maar de chauffeur, had schijnbaar andere dingen aan zijn hoofd, want die keek niet eens op of om.
Sebastiaan allang blij dat hij daar eindelijk weg kon, en hij ging richting de cafetaria. Maar dat was leuk geweest als...
Balen dacht Sebastiaan daar hebben we Bianca.
Hallo Sebastiaan, wat doe jij nu hier? Zei ze. Ik moet bellen, zei Sebastiaan, dus heb geen tijd. Waarom moet jij dan bellen? Vroeg ze terwijl ze hem eens onderzoekend aankeek. O, ik zie het al jij hebt een schone luier nodig. Maar daarvoor hoef jij niet te bellen, want ik heb een hele goeie plek daarvoor, dus kom maar mee, zei ze toen ze hem mee trok.
Waar, waar gaan we naar toe dan? Vroeg Sebastiaan.
Nou naar een plek waar ze verstand hebben van luiers verschonen.
Sebastiaan geloofde ze eigen oren niet, waar zouden ze nu verstand hebben van luiers verschonen?
Na even gelopen hebben, zagen ze Kim lopen.
Hoi Kim, zei Bianca, kom je helpen?
Helpen zei Kim waarmee?
Nou ken je onze baby nog? Want meer is het niet, want die liep daar bij de cafetaria met een natte luier aan. Nou zei Kim, natte luier? Ze hele broek is nat.
Stoute Baby zei Kim, maar zei ze waar ga je naar toe met die baby?
Nou zei Bianca, je weet die kledingzaak toch wel waar Irene werkt? Ja zei Kim. Nou daartegenover hebben ze toch verstand van luiers? Ja zei Kim bij dat kin... sssssssssstttttttt zei Bianca.
Maar weet jij of dat vandaag open is. Het is tenslotte zondag...
Dacht het wel zei Kim, want toen ik daar langs kwam zag ik daar ook wat collega's van Sebastiaan?
Nu had Sebastiaan toch een probleem, want collega's? zou Matt, Mike en Roland daar ook wezen? Zou wel leuk wezen dacht hij want dat scheelde een telefoon zoeken.
Dus zei hij laconiek: Nou dan ga ik mee, want hun moet ik net hebben. De reactie van Bianca en Kim snapte hij niet, want die stonden er wel zo vreemd bij te kijken.
Maar na een stuk gelopen te hebben, en toen op de plek aangekomen te zijn, zei Bianca gaan jullie effe mee naar binnen? Nou zei Sebastiaan, zijn me collega's hier, Wie bedoel je vroeg Kim? Nou, Matt en de anderen... Nee zei Kim, maar hier hebben ze wel telefoon. Ok zei Sebastiaan, dan ga ik mee naar binnen ff vragen of ik mag bellen.
Maar wat moest die knipoog nu van Bianca? Sebastiaan snapte er helemaal niks van. Zouden ze wat in hun schild voeren?
Dus Sebastiaan vroeg terwijl ze naar binnen liepen: Is er wat?.
Nee hoor, echt niet, zei Kim, wat zou er moeten wezen? Waarop Bianca zei: nee hoor hoe kom je daar bij?
Weet niet zei Sebastiaan, Maar jullie doen zo anders, net alsof er wat aan de hand is.
Maar voor hij zijn gedachten daarover kon breken liep er een oudere vrouw, en toen die vroeg wat ze kwamen doen vroeg Sebastiaan of hij even bellen mocht.
Dat kon wel zei Michelle (want dat stond op haar naamplaatje), je loopt rechtuit tot je niet verder kan, en daar ga je links en daar op het eind is wel een telefoon die je wel even kan gebruiken.
En hoorde Sebastiaan, Bianca nog vragen: tot hoe oud zijn de k...? waarna hij te ver weg was om nog wat te horen.
Hij was allang blij dat hij even naar Matt kon bellen, met dat hij de truck gezien had. Die was niet echt blij toen die te horen kreeg dat het al weer een tijdje geleden was dat Sebastiaan hem gezien had, maar dat ze er meteen vandoor gingen in de hoop toch nog wat te zien.
Tijdens dat gesprek merkte Sebastiaan dat hij nodig poepen moest, maar ja, hij wist niet waar de wc was. Dus meteen na het telefoongesprek, zou hij snel weer terug lopen, maar... Shi... Daar kon hij het niet meer houden, en poepte dus ook nog in z'n luier.
Hij kon wel janken, maar ja, daarmee was hij de luier nog niet kwijt.
En toen hij de hoek om liep kwam Michelle hem al tegemoet, en gevolgd door Bianca en Kim ook aan. Zo zei Michelle, wat heb jij gedaan? Sorry Mevrouw maar ik kon het niet meer ophouden, en toch schoot het zo me luier in., zei Sebastiaan. Baby, Baby riepen Bianca en Kim.
Dat geeft niet zei Michelle, daar weten wij wel raad mee, kom maar mee. En geef maar een handje. Bij een deur aangekomen, deed Michelle hem van het slot. En voor ze naar binnen liep, zei ze, hier even wachten.
Ik heb zo meteen een verrassing voor jou, en daarom ga ik je eerst een blinddoek voor doen. Daarna gaan we naar binnen en dan leg ik eerst wat spullen klaar, waarna je weer kijken mag. Dus ik hoorde de deur open gaan en langzaam nam ze Sebastiaan mee aan me hand, de ruimte in. KliKkkkkkk, ???? Valt die deur nu in het slot, dacht Sebastiaan. En zou wat zeggen maar schrok 'Klikkk' daar ze me handen op me rug vastzette met een stel handboeien.
Voor Sebastiaan goed en wel ze mond open kon doen voelde Sebastiaan dat Michelle er wat instopte. Zo dan blijft het hier tenminste rustig, en hebben we geen paniekerige baby's.
?? en nu dan?, dacht Sebastiaan, terwijl hij hoorde dat er spullen werden gepakt. En dan gaan we nu eens kijken hoe je het hier vindt, hoorde hij, Michelle zeggen terwijl zij de blinddoek weg trok. Daar schrok hij toch wel even, want overal waar hij keek zag hij wiegen met slapende baby's. Lief hé, zei Michelle, eigenlijk zouden ze niet groter moeten worden, maar dat is helaas niet anders. Ze pakte Sebastiaan bij zijn arm en zei, nou gaan we jou eerst maar eens verlossen, van die luier. "voordat je gaat huilen" grapte Michelle. terwijl ze naar een commode liepen.
Als je daar even voor die Commode gaat staan, op dat rubberen matje, zal ik je eerst even van je natte luier af helpen...Want ja die kleintjes moet je overal mee helpen. Zelfs met aan en uitkleden.
Mmmmmmm zei Sebastiaan... Ja precies zei Michelle, want een beetje man plast en poept niet in een luier, maar jij dus wel.
Maar je hebt geluk, tegen de tijd dat ik klaar ben, weten we wat jij bent. ??? dacht Sebastiaan. Ik ben toch een Man? Nou ja, ok, met een luier aan.
Eerst je broek maar eens uit doen, zei Michelle, poeh, die is vies, kan gelijk in de luieremmer. Zal hem wat dichterbij zetten, want dan kan gelijk jou vieze luier er bij in. Want jij bent wel een vieze baby, alles zit er onder, zelfs je broek, en de stront zit tot aan je rug, bah.
Maar je bent op een goede plek, want hier weten wij wel hoe we daar mee om moeten gaan. We hebben zelfs, wat beter passende kleding voor je, maar goed dat komt straks.
Eerst maar eens zien of we jou wat schoner kunnen maken, want alles zit er onder. Michelle hield niet van half werk, en na Sebastiaan eens stevig schoongemaakt te hebben, kon hij op de commode gaan liggen.
Maar dacht Sebastiaan, als Michelle even niet op let ren ik naar de deur, en vraag ik aan Bianca of Kim, of ze me helpen. En die kans bleek al snel te komen, want Michelle draaide haar rug naar hem toe, om de luiers te pakken.
Nu dacht Sebastiaan, nu heb ik de kans, en hij zette het op een lopen naar de deur, en toen hij bij de deur was, verwonderde Sebastiaan dat Michelle niet achter hem aan kwam. Maar bij de deur aangekomen kwam hij er al snel achter waarom... Hij kon namelijk niks vinden om de deur te openen.
En was het wachten op Michelle... Daar zijn wij op voorbereid zei ze, terwijl ze aankwam lopen, want met al die kleine 'handenbindertjes' hier, blijft het altijd oppassen.
Maar aangezien jij dus meer baby ben dan ik verwachtte, krijg je eerst blinddoek weer voor, en een babytuigje om, zodat ik je wat makkelijker in bedwang kan houden, want ik heb je aan de lijn.
Dus zo gedaan, Sebastiaan kreeg eerst de blinddoek voor, en toen het babytuigje, waarna hij weer naar de commode moest lopen.
Daar aangekomen moest hij op de commode gaan liggen, waar Michelle, hem op vast bond. Zo, ik zorg er gelijk voor, dat je hier veilig bent, en niet van die commode af kan rollen. Toen dat klaar was, zei Michelle, dit ligt niet zo lekker, en ik zal je een beetje helpen door je handen op je rug los te maken, en ze dan aan de voorkant weer vast te maken.
Als je wat probeert, zal ik je laten weten hoe het voelt om baby te zijn. Ja,ja dacht Sebastiaan, ik grijp je...
En zo gedaan, terwijl Michelle zijn ene hand had losgemaakt, greep Sebastiaan Michelle vast, maar wat Sebastiaan niet wist was dat Michelle, al een tijdje op een gevechtsport zat, en dat Sebastiaan dus eigenlijk geen partij voor haar was.
Dus al snel lag hij daar met zijn handen geboeid voor hem.
Zo, dus je wilt niet luisteren? Nou ik heb je wat belooft, en dat gebeurd dan ook. En toen pakte ze diverse dingen, die Sebastiaan al snel herkende als luiers, en plastic broeken.
Zo, eens even denken, wat voor een mooi pakketje we voor jou zullen maken. eerst maar eens deze mooie roze katoenen luier, dan nemen we nog een katoenen luier, en nog een katoenen luier , en dan deze mooie dikke katoenen luier, en dan een paar inleg luiers nemen, en voor het geval dat je nog een cadeautje produceert, nemen we ook nog een mooie papieren luier. Waar we even een aantal gaten inprikken, zodat al het vocht tenminste door wil naar de andere luiers. Zo en als je dan nu even mee werkt, kan ik dat er zo onder schuiven. Ja dacht Sebastiaan, dat kan jij wel graag willen, maar ... Dus niet.
Je wil dus niet mee werken? Ok, dan doen we het even anders. En toen pakte ze hem bij zijn 'knikkers', en trok hem omhoog. Toen wilde Sebastiaan wel mee werken.
Zo en nu ff je kontje omhoog, dan zal ik je poederen. En omdat je zo goed heb geholpen daar straks, nemen we nu de rode poederbus, die is speciaal voor lieve baby's zoals jij. Waarna ze alles mooi wit maakte, en nog een beetje extra aan de voorkant op de luier strooide.
Zo, ... klaar, laat maar zakken. Voor het geval dat er iets mis gaat, moet ik eerst nog wat in je kontje stoppen, want ja, je bent misschien wel leeg, maar we moeten er ook voorzorgen dat je geen verstopping krijgt. Wees niet bang, het werkt pas als er nog wat in zit. En dan nu even kijken of je blaas leeg is, zei Michelle, want ja, ik heb beloofd dat ik zeer goed op je zou passen.
Toen voelde Sebastiaan dat er iets naar binnen werd geschoven. Dit heet een catheter, zei Michelle, en kijk daar er komt nog iets uit. Toch wel jammer als dat in de luier zou verdwijnen, want ik kan je toch niet een beetje natte luier aandoen?
Zo en dan gaan we je nu mooi aankleden eerst die mooie papieren luier, die zit als 'gegoten', eigenlijk jammer dat je hem niet zien kan, want het lijkt zo net op een echte baby luier. dan de eerste katoenen, met die mooie inleggers, je hebt geluk, want daar ben ik vakvrouw in, weet ze precies goed te plaatsen. "Grinnik". Wat heb ik toch een mooi pakketje voor je samen gesteld, zei Michelle, toen ze de laatste luier dichtspelde.
Nu nog even mooi inpakken, om te beginnen met zo'n mooie doorzichtige plastic broek met drukknopen, dan nemen we nog zo'n mooie gewone doorzichtige plastic broek, en dan nog zo'n hele mooie doorzichtige afsluitbare plastic broek, zodat jij Sebastiaan je geen zorgen hoeft te maken of je de boel vies maakt en dat je zeker weet dat een ander je verschoont.
Zo, zei Michelle, en aangezien je hier nieuw bent, moet jij Sebastiaan hier kruipende over de vloer, naar de deur zoals een echte baby doet. Dus kom maar van die commode af en ga maar op je luiertje zitten. Toen Sebastiaan op de grond zat, maakte Michelle zijn blinddoek los. En nu zullen we kijken of je nu wel door die deur kan. En inderdaad bij de deur aangekomen maakt Michelle de deur open, en kroop hij daar doorheen.
Op de gang aangekomen, wachtte hem een verrassing die hij niet leuk vond. Daar stonden namelijk Bianca, Kim en wat nog erger was Femke, zijn zus.
Die lagen met zijn 3en in een deuk, want Sebastiaan zag er toch wel net als een echte baby uit, zo in zijn luiertje. En zei Femke tegen Sebastiaan, heb je Michelle al bedankt voor haar hulp? Hihi, dat is waar ook, Baby's kunnen niet praten. Dan zal grote zus dat wel even doen. Michelle, Hartelijk bedankt dat je me babybroertje aangekleed hebt, hij schijnt de laatste tijd nogal een probleem daarmee te hebben.
Is al goed, zei Michelle, maar kwam je de baby nu halen?
Nou nee, zei Femke. Me ouders vonden het wel een goed idee dat hij een week blijft, dan kan hij zien hoe het leven van een Baby is.
Want dat schijnt SEbastiaan, nogal leuk te vinden, sprak ze me naam met nadruk uit. Daar ging Sebastiaan ze laatste hoop.
Nou zei Michelle, dan heb ik nog een leuk plekje voor hem, gaan jullie mee hem naar zijn wieg te brengen? Balen, dacht Sebastiaan, ook dat nog. Is het niet genoeg dat ik hier zo rondkruip...
Dus daar gingen ze met zijn allen, door de gang om de hoek, naar een deur, die Sebastiaan nog niet eerder gezien had.
Zo zei Michelle, hier moeten we zijn. Deze kamer is echt iets voor onze Baby. Hier kan hij net zoveel spelen, slapen, als hij wil en nodig heeft.
Dat was even schrikken, want die kamer daar stond een groot bed in, waar als je er eenmaal inzat, niet meer uit kon komen, want er zat een hele grote kooi om heen.
Michelle deed de zijkant open, en toen moest ik daar inklimmen, waarna ze me vast legde. Eerst een riem om me buik, en toen me armen vast, en om ervoor te zorgen dat je echt veilig ligt, zetten we je benen ook even vast.
Kijk, die Baby ligt mooi, veilig, en we kunnen hem met rust laten, want hij gaat zo 'spelen'. Spelen dacht Sebastiaan?, hoe kan dat nu? Ik kan helemaal niks meer.
Voor dat ik het vergeet, zei Michelle, we moeten er wel voorzorgen dat hij geen dorst krijgt. Dus 1 moment, ben zo terug.
Goh wat ligt die Baby daar toch mooi, zei Kim, vinden jullie niet? Ja zei Bianca, had ik dit eerder geweten, dan had ik toen wat foto's genomen. Is toch wel leuk voor zijn "Sebastiaantjes Fotoalbum" Hahahahahaha, lachten ze met zijn allen.
En Sebastiaan moest dat maar aanhoren, en die schaamde zich diep. Hij werd er zelfs rood van tot achter zijn oren. Kijk nou dan, zei Bianca, onze Baby moet poepen, want hij wordt rood.
Lachen deden ze met zijn allen, en Sebastiaan, werd nog roder van schaamte. Maar daar kwam Michelle weer aan, ik hoor het wel, het is hier gezellig, en ons Baby'tje vermaakt zich nog niet zie ik wel, maar goed, daar gaan we nu voor zorgen.
Eerst zette ze een statief naast het hoofdeind van het bed, waar ze een zak aan ophing, met vloeistof. En nu nog even deze slang aan dat mooie dingetje in zijn mond, en dan kan hij zo meteen drinken, want ik heb niet het vertrouwen dat onze 'boreling' dat zelf al doet. Denk niet dat hij die vaardigheid al geleerd heeft.
Maar, hij vindt het vast lekker, zei een knipogende Michelle naar Femke.
En dan nu hier weg zei Michelle, want deze Baby gaat zo meteen lekker spelen en als die alleen is, kan hij dat nog beter. Maar voor ik het vergeet... zet ik ook de beveiligingscamera er nog bij aan, want ja, die kleintjes zijn niet te vertrouwen. Die moet je in de gaten houden.
Femke gaf de Baby nog een kus, en vondt dat hij er toch wel lief uitzag zo in zijn baby uitfit.
En dat ze nog wel een keer zou komen kijken naar zijn vorderingen. Daarna sloot Michelle het bed, en verlieten ze de kamer. Mag ik nog even blijven, vroegen Bianca en Femke? We willen hem graag op de camera zien.
Kom maar mee, zei Michelle, dan kan je een 'spelende' Baby zien.
En ze gingen naar een kantoortje, waar diverse monitoren hingen. Op 1 daarvan was ook de ruimte te zien, waar Michelle en Sebastiaan eerst heen waren geweest, maar daar sliep alles rustig. Toen ze in de gaten kregen, waar de Baby lag, vonden ze hem toch wel onrustig. Het hele bed stond te schudden, van de onrustige bewegingen die Baby maakte.
Femke keek toch wel bedenkelijk, en vroeg aan Michelle of dat wel goed ging? Michelle zei, dat het heel goed ging, daar hij nu lag te 'genieten' van de dingen die hij had opgespaard. Femke keek toch wel vreemd maar toen Michelle verklaarde dat hij nogal stout was geweest, had zij, er voor gezorgd, dat ze zijn luier had gepoederd.
Maar zei Femke, Daar is toch niks mis mee? Nou zei Michelle, ik heb de rode bus genomen en daar zit een gemixt poeder in. En die mix bestaat uit talkpoeder en ... jeukpoeder. Dat poeder begint te werken als het nat wordt. Je kan dus zeggen dat de vloeistof uit die zak die er naast zijn bed hangt, werkt.
Maar is het niet gevaarlijk dan, vroeg Femke? nee hoor zei Michelle, morgen heeft hij luieruitslag, maar ja dat hebben baby's toch af en toe. Maar dat leert hem wel, hoe het is om Baby te zijn. Maar zei Michelle, ik moet nog even verder, blijf rustig kijken, en als je nog iets weten wil, dan zeg je het maar.
Na een tijdje zag Femke dat Sebastiaan rustiger werd, en toen Michelle er ook weer was, vond ze het tijd om weg te gaan.
Sebastiaan ondertussen, vond het minder leuk. Want zijn luier was inmiddels nat, en het jeukte verschrikkelijk. Eerst nog geprobeerd, om door zich te bewegen van die jeuk af te komen, maar daar leek het alleen maar erger van te worden, en daar hij moe werd, gaf hij het maar op. Na een tijd, schrok hij wakker, want... Daar stond Michelle. Ik zie dat je goed je best gedaan heb, want de zak ik leeg en dat komt goed uit want ik heb nog een ander zakje voor je, met lekkers. Die mag je eerst leeg maken. En zo gedaan verruilde ze de ene zak met het andere zakje, die ze dus ook weer aansloot op zijn knevel.
En zei Michelle, hoe is het met ons Baby'tje dan? Is die uitgeslapen, zo te zien wel, en dat is maar goed ook, want nu moet onze Baby een tijd wakker blijven, want Baby moet toch weten hoe het leven is als echte baby zijnde. Ik zie wel dat je als baby in elk geval goed je luier nat kan maken, zei ze, en je vindt het nog lekker ook (terwijl ze zachtjes over de luier streelde). Je luier zit in elk geval niet te strak, wat je ziet, er zit beweging in. Maar goed, ik zie wel dat je het wel extra lekker vindt en aangezien dat het dus niet bij een baby hoort, houdt ik er maar snel mee op.
Balen dacht Sebastiaan, nu ben ik bijna op me hoogtepunt en nu houdt ze er mee op.
Och wat kijk je nu beteuterd zei Michelle, ja wij weten het beste, wat goed is voor baby's. inwendig moest ze toch wel lachen.
Maar wacht eens even, ben jij aan het tegenwerken? Nou dan moet ik toch even helpen... zei Michelle, en kneep ze zijn neus dicht. Zo, gaat het beter, zei Michelle, je kan best lief zijn, maar blijkbaar moet je soms even voelen wie er de Baas is.
Ik zal gelijk even kijken of je luier goed dicht zit, want ja, je snapt natuurlijk wel, dat je die luier niet voor niets draagt.Want die zorgt er voor dat we niet de hele tijd hoeven te dweilen en dergelijke.
Baby leert het al, want het zakje is leeg. Zo en dan nu de volgende zak. Deze zak is zoveel groter omdat er voeding en drinken voor een halve dag in zit, zodat ik me daar geen zorgen over hoeft te maken dat jij niet genoeg eet en drinkt. Deze vindt jij vast wel lekker, want het is voeding maar dan met een fruit smaak.
Baby's mag je best verwennen zei Michelle. Zeker als ze goed hun best hebben gedaan. Want dat kleine zakje van zonet, daar zit iets in dat je helpt wakker te blijven, want het zou toch jammer zijn als je er een 'slaapvakantie' van maakt, terwijl je er zoveel van kan 'genieten'.
Maar voor ik je teveel afleid, ga ik weer, zei Michelle. Zoals het nu lijkt zie ik je morgen pas weer, dus geniet er van, en geen domme dingen doen. Daarna sloot ze de deur achter haar en verdween.
Nou gaat ook leuk, dacht Sebastiaan. Ik lig hier te vergaan van de jeuk, kan niks doen, en me luier wordt al aardig nat. Het zal me nachtje wel worden, (tenminste dat idee heb ik want ik zie hier niks geen licht van buiten).
Af en toe hoorde hij wel voetstappen, maar die gingen steeds voorbij.
Na een tijd, klonken er weer stappen, en die... ging ineens de deur open en stapte er een jonge vrouw binnen.
Ik ben Sabrina zei ze, en ik kom even kijken hoe het met Baby is.Ik heb gehoord dat je nogal stout bent geweest, en dan heb je een slechte aan Michelle, want die vindt dat wat leuk. Is niet mijn stijl maar ja, Michelle is de Baas hier en die maakt de regels.
Maar hoe is het met je, vroeg Sabrina? Vindt je dit niet leuk? Och, daar mag ik niks aan doen, maar ik kan je wel iets anders geven. Dus Sabrina deed een zijkant van het bed naar beneden, en ging bij hem op de rand zitten. Arm Baby'tje, hebben ze je zo te pakken gehad?
Wat is dat nu? Ga jij huilen? Is het zo erg? Waarom moet jij dan ook zo stout zijn, je weet toch dat Baby's moeten luisteren en gehoorzaam moeten zijn.
Nou kom maar eens hier, krijg je een knuffel van me, want ik vindt jou als Baby wel lief. Helaas kan ik je niet de hele tijd knuffelen wat ik heb meer te doen, want er zijn hier meer baby's waar ik op moet passen. Als je lief bent, zei Sabrina, kom ik straks als ik tijd heb wel weer even. En onderwijl veegde ze zijn tranen weg. Zal ik gelijk eens kijken of ik nog iets leuks voor je heb?. Vindt je dat wel leuk? Aan je oogjes te zien wel, want die staan al weer wat vrolijker, dus tot strakjes.
Ze sloot de zijkant van het bed weer, en na even achterom gekeken te hebben, sloot ze de deur achter haar.
Sebastiaan was allang blij, dat Michelle niet de enigste was die hem in de gaten hield, wat daar had hij toch wel zo'n hekel aan. Sabrina was wel leuk, want die was tenminste niet zo hard, meer een moeder...???? Wat dacht die nu? Hij schrok er zelf van. Ok, ze was leuk en ergens wilde hij haar graag beter willen kennen, maar ja, of dat lukte?
Onderwijl, Was Sabrina verder met haar avondronde, en ze kon die Speciale Baby toch maar niet uit haar hoofd zetten. Ze vond hem leuk, en zou wel... maar... Ach wat was ze toch aan het doen, ze kende hem nog geen '5' minuten. Dus eerst maar eens kijken, hoe het gaat lopen.
In de speelruimte aangekomen, keek ze even of alles opgeruimd was, en toen viel haar blik op een sprookjesboek. Sabrina dacht; Ik kan hem een verhaaltje voorlezen, en dan kan hij tenminste even ergens anders aan denken. Misschien kan hij dan zelfs nog een beetje slapen...
Dus na een paar uur keerde ze bij Sebastiaan terug. Die was allang blij dat ze er weer was, want hij was inmiddels niet alleen nat, maar ook vies. Maar gelukkig was die jeuk verdwenen, want dat deed raar zeer. Ze luier brandde wel maar goed, nu Sabrina er weer was, voelde hij zich al weer een heel stuk beter.
Kijk eens wie ik heb mee gebracht, voor je, zei Sabrina, en liet hem een grote teddybeer zien. Die wil je graag bij Baby zijn.
Mag die dat wel?
Sebastiaan knikte, was die tenminste niet helemaal alleen in deze kamer.
En zei Sabrina, ik heb eens gekeken en dacht dat het misschien een goede was, als ik jou een verhaaltje voorlees. Dan kan je misschien straks ook nog een beetje slapen, want slapen is goed voor baby's, dat weet iedere moe... Daar schrok ze toch wel ff, want wat zei ze nu dan?
Ze keek nog eens goed naar Sebastiaan, maar die reageerde er niet op, en ze was allang blij.
Ik zal eerst eens kijken of je goed ligt zei Sabrina, want dan wil het vast beter slapen. Dus toen ze had gekeken of er niks afknelde, of op andere manier belemmerde, ging ze er bij zitten. Dit is ook wel kaal zo zei Sabrina... Weet je wat... Dan laat ik een zijkant van het bed zakken, en kom ik dichterbij jou zitten. Of vindt je dat goed?
Sebastiaan knikte, hij vond het schitterend, zeker nu ze zo dichtbij kwam.
Zo en dan nu een verhaaltje, zal ik eens een mooi verhaaltje uitzoeken over een beertje?
Sebastiaan knikte, hij vond het prima, zolang als zij er maar was, dan voelde hij tenminste de pijn niet zo erg.
Nou zei Sabrina, moet je nu maar eens horen: Er was eens een beer, die... Sebastiaan was zo uitgeput dat hij het eigenlijk niet eens meer hoorde, en doordat Sabrina bewoog, sukkelde hij zo in slaap.
Daarbij dromende van een beer, die samen met een ander lieve beer, op avontuur uitging.
Halverwege de pagina, vond Sabrina, het toch wel rustig, en toen ze ging kijken, zag ze wel dat hij sliep.
Gelukkig dacht ze, die voelt even een tijdje niks, want ze vond het toch wel erg, wat er met hem gebeurde. Maar waarom moest hij dan ook zo koppig wezen?
Voorzichtig deed ze het boek dicht, en stond langzaam op, om die Baby maar niet wakker te maken.
Toen sloot ze heel voorzichtig de zijkant weer, en keek ze nog even naar hem. Ze vond hem zo toch een lieve baby. En na even van die aanblik genoten te hebben ging ze weg. De deur achter haar sluitende.
Toen ze op het kantoortje aankwam, zag ze hoe laat het eigenlijk al was, en dat het niet zo lang meer duurde voordat ze afgelost zou worden.
Maandag de 26e
Zo kleine stinker, hoorde Sebastiaan, toen hij wakker schrok van een stem vlakbij hem. Toen zag hij Michelle weer. Heb Baby goed ze best gedaan? Vervolgde ze. Laten we dat eerst maar eens controleren, en zo gezegd, stak ze haar vingers langs zijn been omhoog, om te voelen of zijn luiers nat waren.
Goed zo, Baby is geslaagd, voor luiers vullen, en hoe is het met Baby zelf?
Zal Baby lief zijn vandaag? Vroeg ze. Sebastiaan knikte, hij wilde maar graag die luier kwijt.
Als je niet lief bent, kan je vandaag en de komende nacht, hetzelfde mee maken, of erger met het verschil dat ik dan Sabrina, maar op een andere afdeling laat werken, glimlachte ze.
Nee, nee schudde Sebastiaan, die wilde hij niet graag missen.
Ik maak je eerst los, en dan zullen we eens kijken wat we dan gaan doen.
Sebastiaan was blij dat hij tenminste, meer bewegingsvrijheid had, en wachtte toen gelaten af wat Michelle nu ging doen.
Da's waar ook, je hebt je tuigje nog om, dat komt mooi uit want dan kan ik daar mooi de leiband aan vast maken en kan je mooi naast me kruipen naar de wasruimte.
Maar goed, zogedaan, de leidsband vastgemaakt en toen de zijkant van het bed opengemaakt, waarna Sebastiaan er zo uit kon kruipen.
Hij was zo blij dat hij die luier binnen kort kwijt zou zijn, dat hij graag met Michelle mee ging, naar de wachtruimte. Eigenlijk ging het hem veel te langzaam, want die luier brandde erg, maar ja Michelle remde hem af. Niet zo hard, Baby's kunnen niet zo snel, zei Michelle en dus ging hij maar langzamer.
Eerst door de deur, en toen de gang op. Daar schrok hij toch wel even, want er liepen net heel veel mensen op de gang.
En sommige die hem zagen, moesten nog lachen ook.
Nieuwe service, Michelle, "Baby uitlaten"? en Welke baby voeding heb je die gegeven? Waren een paar dingen die Sebastiaan hoorde.
Het schaamrood stond hem op de kaken.
Maar daar hij toch niks zeggen kon, kroop hij maar wat graag verder naar de wasruimte.
Bij de deur aangekomen van de wasruimte, deed Michelle de deur open, en kon Sebastiaan zo naar binnen kruipen.
Die ruimte vond hij wel een beetje vreemd want er hing een takel, maar dacht Sebastiaan, wat kan het schelen als ik die luier maar kwijt ben.
Maar hij had het kunnen weten, want toen hij goed en wel in het midden van de ruimte was aangekomen, moest hij rechtop gaan staan, en kreeg hij van Michelle 2 polsboeien aangereikt.
Geef je ene hand eens, vroeg ze, waarna ze die polsboei omdeed, waarna die andere pols volgde.
Die klikte ze samen, en toen liet ze de takel zakken, waarna ze zijn polsboeien er aan vast haakte. Zo, dan ga ik je handjes nu mooi omhoog brengen, zodat je zo meteen mooi als baby op je teentjes staat.
Michelle vond hem daar eigenlijk wel mooi staan, zo balancerend op zijn tenen, en deed extra langzaam om het eens goed te kunnen aanschouwen. Daarna begon ze heel voorzichtig, hem van zijn plastic broeken te ontdoen.
Sebastiaan vond de stank die van zijn luiers af kwam beslist niet lekker, dus hij wilde maar wat graag dat Michelle een beetje opschoot met hem te verschonen.
Maar toen zij alle luiers had laten zakken en hij in zijn nakie stond, pakte ze de waterslang en spoot hem schoon.
Das waar ook zei Michelle, ik moet nog even wat pakken., even geduld, ik ben zo terug.
En toen verliet ze de wasruimte.
Lekker dacht Sebastiaan, nu laat ze me zo hangen, in die stank maar goed, ik ben me luier kwijt.
Maar hij vond het wel lang duren voor ze terug kwam, dus ging hij er toch maar eens over denken, of hij misschien van die takel kon komen.
En toen hij eens goed bekeken had hoe hij dat kon doen, ontdekte hij dat de kraanbediening vlakbij hem lag, maar of hij daar bij kon? Eerst reikte hij er naar toe, en toen kon hij er net niet bij.
Dus eens kijken of hij op zijn tenen er naar toe kon trippelen...
En toen weer proberen, en ... ja toen lukte het dus wel.
Maar ja toen kon hij er wel bij, maar..., hoe moest hij nu die takel laten zakken? Even kijken of dat misschien met zijn dikke teen lukte, en... Bsssssssssssssssss, daar ging de takel naar beneden.
Hè hè, dat was een opluchting, gewoon op zijn voeten staan.
Maar dacht Sebastiaan, nu ik zover ben, misschien kan ik nog wel verder gaan ook.
Maar ja, Hoe moest hij nu die kraanhaak losmaken? Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Want die haak had een beveiliging dat wat er aan die haak vastzat, er niet zomaar uit kon schieten.
Eerst geprobeerd om hem met zijn mond, die beveiliging, open te 'bijten' maar dat wilde niet lukken.
Ineens had hij het... als hij nu eens zijn linker pols voorlangs die haak kon halen, en dan met zijn voet die haak tegen kon houden, wilde die beveiliging misschien wel mee geven.
Dus, die haak nog verder laten zakken, en ... Dat was balen, zo ver kwam die niet.
Maar al snel kreeg hij door dat hij dat ook met zijn knieën kon doen., probleempje was nog wel dat hij die haak een beetje kantelen moest, maar dat lukte na een 3de poging.
Gelukkig dat was los, maar nu die boeien nog. Want met die handen zo bij elkaar, dat wilde nog niet echt lekker als je ontsnappen wil.
Maar dacht hij, als ik hier eerst uit ben, kan ik altijd nog zien, hoe ik die boeien kwijt raak.
De deur was geen probleem, die kon hij zo open doen, maar ... Wie liep daar?
Sabrina... En ze zag hem ook nog.
Hij baalde, want wat nu???? Zou hij er tussen uitknijpen? Of...
Er was iets wat hem liet aarzelen, want Sabrina vond hij toch wel mooi.
Dus hij wachtte totdat ze bij hem was. Waar gaat mijn Baby heen? Vroeg ze Of wil jij weer naar bedje?
Hij knikte, wat het verwarde hem dat Sabrina zei, "Haar Baby"
Nou geef maar een handje, zei ze. Dan zal ik jou naar bedje brengen, en zal ik jou dan eens mooi aankleden?
Sebastiaan wist niet meer hoe hij het had, want wat moest hij hier van denken? Haar baby, Mooi aankleden? Hij was even perplex, maar ja, hij was blij dat hij Sabrina weer zag, en dat beviel hem eigenlijk heel goed.
In de kamer aangekomen waar hij had geslapen moest hij op bed gaan liggen, waarna Sabrina, het bed weer afsloot.
Even niet weglopen, ik zal even wat mooie kleding voor je halen, zei Sabrina toen ze de deur uit liep.
En toen... was er herrie. Het leek wel of er brand was. Maar dacht Sebastiaan, ik ruik niks, dus zal het wel mis hebben. Het bleek namelijk dat Michelle, Sebastiaan inmiddels kwijt was en... was er paniek, want waar kon die Sebastiaan zitten?
Overal waren ze aan het zoeken, maar ze vonden hem niet.
Totdat Michelle, Sabrina zag lopen. En toen Michelle Sabrina vroeg of ze Sebastiaan ook gezien had, zei ze, Ja.
Waar dan, zei Michelle verwonderd, want ik ben hem kwijt.
Nou zei Sabrina, tot nog toe is hij weer in zijn bed, maar zo straks, kwam ik hem hier op de gang tegen, het leek wel of hij er tussen uit wou knijpen, maar hij ging zo mee toen ik hem vroeg.
Dat heb je dan goed gedaan, zei Michelle, want als die naar buiten was gegaan... hadden we met heel andere dingen te maken kunnen hebben. Want hij wilde er inderdaad tussenuit knijpen, maar goed daar heb ik het dan zometeen wel over, met die Baby.
Zo dan ga ik nu eerst maar eens de zoektocht afblazen, nu ik weet waar hij is, zei Michelle. En daarna zie ik je bij die Baby? Is goed zei Sabrina, heb net wat spullen voor hem opgezocht.
Da's waar ook zei Michelle, ik had ook nog wat voor hem opgezocht, en dat zal ik dan gelijk even ophalen en mee brengen.
Tot zo, en toen gingen ze ieder hun weg.
Sabrina, liep de kamer bij Sebastiaan binnen. Zo zei ze, wat hoor ik nu... Wilde jij weg lopen?
Nee zei Sebastiaan, vlugger dan goed voor hem was.
Dus nog liegen ook zei Sabrina? Waarna Sebastiaan schaamtevol weg keek.
Wacht maar, zei Sabrina, Michelle komt zo meteen, om nog een hartig woordje met je te spreken, en nu jij zo doet, zal ik weinig voor je doen. Want dat zal je eerst moeten verdienen.
Gelukkig hebben we hele leuke spullen, voor Baby's als jij maar daar kom je vanzelf achter, nu je zo doet.
En toen kwam Michelle binnen, met diverse spullen. Zo zei Michelle, was ons weglopertje hier? Sebastiaan wist niet meer waar hij kijken moest, en dat werd nog erger toen Sabrina had verteld dat hij loog, over dat hij ontsnappen zou.
Gelukkig heeft die zijn tuigje nog niet afgedaan, zei Michelle want dan zullen we hem daar eerst weer mee vast zetten, en zo gedaan.
Waarna ze de beide zijkanten van het bed omhoog deed.
Zo zei Michelle, dan gaan we je eerst maar eens een tijdje leren hoe het is om baby te zijn, en... die spreken niet dus stoppen we eerst die mooie knevel er maar weer in die Baby heeft af gedaan. En je hebt geluk, Sabrina wil vast wel een handje helpen, nu je zo aardig voor was.
Ja knikte Sabrina, en pakte de knevel.
Sluit je hem gelijk even af, met een slotje, zei Michelle, want je weet het maar nooit met Baby's, Dat zie je wel weer.
Zullen we hem dan maar gelijk van die mooie handschoenen aan doen, zei Sabrina, want stel je voor dat onze Baby zijn nageltjes scheurt, want dan is het huilen geblazen.
Goed idee zei Michelle, ik kom gelijk even helpen.
Wat vindt je er van Sabrina, Wordt hij zo niet mooi, net een Baby als kerstboom. Kan wel een foto van hem maken, voor de kerst, als Kerstkaart, zei Sabrina, terwijl ze Michelle een knipoog gaf.
Zou nog even wachten, zei Michelle, terwijl ze terug knipoogde, want we zijn nog niet klaar met deze Babykerstboom.
Dat is nu toch ook wat, zei Michelle, plast die nog in zijn bed ook. Wat moet je nu met zo'n Baby?
Misschien als cadeautje een katoenen luier omdoen? Zei Sabrina. En dan zei Michelle?
Euh, nou, dan kan hij met die luier even een stuk vocht van het bed opzuigen, is ze luier wel nat, maar ja, dat zal niemand verbazen. Als die daar dan even gezeten heeft trekken we hem nog een paar katoenen luiers aan, zodat hij nog meer kan opsparen, en dan zo'n mooie plastic broek.
Eigenlijk kunnen we hem die roze plastic broek wel eens aantrekken, zei Michelle, want die is pas nieuw. Haal ik wel even zei Sabrina.
Als je dan toch loopt, zei Michelle, ken je die witte zak die aan de kast in het kantoortje hangt ook gelijk even mee nemen. Daar zit ook iets leuks in, wat we nu kunnen gebruiken..
Doe ik, en weg was Sabrina.
Zo zei Michelle, wilde Baby'tje er tussen uit knijpen. Het is maar een geluk dat Sabrina ons Baby'tje zag, want anders had ik iets met je moeten doen, wat nog erger was dan gisteren.
En nu, zei Michelle ga ik het idee maar uitvoeren wat Sabrina heeft. En dus pakte ze een katoenen luier. Zo, kan Baby'tje even meewerken, want dan kan ik zo die luier er onder schuiven, het zou toch eigenlijk zonde zijn dat het zo maar zou verdwijnen. Nu kan je er tenminste nog een keer van genieten. Want je hebt er eerst zoveel moeite voor gedaan om het te maken, en dan zo wegspoelen, Nee dat kan niet. Zei Michelle terwijl ze hem die luier omdeed.
Maar omdat je met Sabrina mee gelopen ben zal ik je straf niet zo zwaar maken. Maar straf krijg je. Had je maar niet een vluchtpoging moeten ondernemen. Want je weet waar ik toe in staat kan zijn.
Sebastiaan knikte, want wat moest hij hier mee? Hij begon meer en meer een hekel aan haar te krijgen.
Zo zei Michelle, dan ga ik nu even wat spullen klaar leggen en ondertussen kan jij tenminste nog even 'spelen' met je mooie 'watertje', en als Sabrina dan terug komt, zullen we je even verder aankleden.
Op een bepaald moment was Michelle klaar, maar nog steeds geen spoor, van Sabrina.
En na een tijdje wilde Michelle toch wel weten waar ze bleef, en terwijl ze naar de deur liep, kwam Sabrina terug.
Sorry hoor zei Sabrina, maar er kwam een telefoontje tussendoor. Het was iemand die wilde graag weten of hun ook bij de baby kon komen kijken.
Over welke baby heb je het nu? Vroeg Michelle.
Nou je weet wel die nieuwe... Zei Sabrina.
Nieuwe? zei Michelle. Ja zei Sabrina.
Ik heb gezegd dat het nu niet uit kwam daar ze de baby aan het verzorgen zijn, maar dat ze begin van de middag, wel even op bezoek kunnen komen.
Nou weet ik het, zei Michelle, ja dat is goed, dan zullen we eens kijken wat we die baby dan aan kunnen trekken voor het bezoek.
Maar goed, je hebt alles kunnen vinden, zo te zien, zei Michelle, hang die zak maar even aan de rand van het bed, want die kunnen we nu toch nog niet gebruiken.
Help je even zei Michelle tegen Sabrina, want Baby moet nog een luier om. Nou zei Sabrina, misschien is het wel een goeie om er een mooi pakket van te maken. Een Baby met eendekontje is toch wel schattig om te zien, zeker als dat heen en weer schud.
Goed idee zei Michelle, en heb je dan nog voorkeur voor een bepaald soort luier?
Nou zei Sabrina, (met een knipoog) die voorgevormde vind ik wel leuk, en als we 4 luiers nemen en die stuk voor stuk opvullen met een inlegger, wordt het mooi rond.
Vind ik een hele goeie, zei Michelle.
Wordt wel even uitkijken grapte Michelle, straks heeft die hoogtevrees.
