Vakantie Speciaal VII
Het heeft een tijd geduurd, maar ik heb weer een post. Minder lang dan de vorige, maar van betere kwaliteit denk ik. Ik heb ook wat regels gebruikt uit een bekend (officiële Nederlandse literatuur) boekje. Ik ben benieuwd of iemand het kan raden!!! Deze post kan binnenkort weer vervolgd worden, maar als ik geen tijd heb dan houdt het op en dan duurt het weer even. Commentaar altijd welkom!
VII
Ik doe het tentdoek achter ons dicht. Voor mij zit een prachtig meisje mij heel lief aan te kijken. Damn man, dit is niet mis. Ze heeft haar tas in haar handen en begint met zoeken. Ik zit een beetje stom mee te kijken. Ik zie van alles voorbij komen; broeken, shirts, rokje, bh’s, slipjes, telefoonoplader, toilettas. Die gaat er uit en ze duikt de tas weer in. Niet normaal wat vrouwen allemaal mee nemen op vakantie. Affijn, geen probleem. Er komt ook een joggingbroek en lichtroze shirtje uit. Als laatste komt de plastic tas eruit. Ze draait zich weer om, in de kleine ruimte, en ze begint haar broek uit te doen. Langzaam schuift hij over haar benen naar beneden. “Kan ik helpen?”, vraag ik snel. Ze legt zich op haar rug neer en zegt: “doe jij het maar, dat is makkelijker.” Ik pak de broek vast en haal hem uiteindelijk over haar enkels naar beneden. Ze heeft een zwart, kanten slipje aan. Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Dit is dus echt hè, niks geen website etcetera. Dit is live.
Ze heeft ondertussen uit de plastic tas een luier gehaald. Ze legt hem naast mij neer. Ik doe nu ook het slipje naar beneden. Pure business, pure business, probeer ik te denken. Geen emotie, das echt heel lullig op zo’n moment. Letterlijk en figuurlijk, wat een slechte woordgrap….. Ik probeer de luier onder haar te leggen en ze geeft me de bus met poeder. Ik strooi er wat van op haar ‘luiergebied’ en probeer het uit te spreiden. Als ik denk dat ik klaar ben zegt ze lachend: “Vorige keer ook al, je bent bang van mijn kut ofzo hè?”. Als je het nou hebt over ongemakkelijke situaties, dan heb ik er een voor je. Ze pakt mijn hand en legt die in de buurt van haar kut en begint te schudden zodat mijn hand een poging doet om het uit te spreiden. Uiteindelijk plak ik de luier dicht en geeft ze me een kus. “Dankje schatje”, zegt ze zacht, licht ondeugend in mijn oor. “geen probleem schatje”, fluister ik terug. We raken verzeild in een innige zoen partij. Mijn shirt is al uit, het hare ook.
Wel een beetje raar omdat we allebei op de grond van de tent zitten en we eigenlijk nergens plaats hebben om fatsoenlijk te zitten laat staan liggen.
We liggen een beetje te mijmeren, hardop te denken, allebei onder invloed van drank. “Je ben mooi”, zeg ik zacht. Dat is altijd goed, toch?
“Ja? Vind je me mooi?”, vraagt ze?
“Ja, heel erg mooi”, oké, dat komt er dan weer zo geforceerd uit, afijn, probeer iets te bedenken man, kom op.
“Vind je mijn borsten mooi?”, vraagt ze heel oprecht.
“Ja, mooi”. Borsten, borsten, daar moeten toch wel mooie vergelijkingen te vinden zijn op dat gebied?
“Ik heb eens een vriendje gehad die ze te groot vond”, zegt ze terwijl ze zich omdraait en me aankijkt. Ik lig nog steeds op mijn rug en staar naar het dak van de tent.
“Te groot? Helemaal niet. Die gast was zeker niet veel gewend ofzo?”, zeg ik lachend.
“Vind je ze te klein dan?”
“Nee, nee, ook niet te klein”. Kom op, een vergelijking voor het te laat is.
“Hoe vind je ze dan?”, vraagt ze terwijl ze mee doordringend aankijkt.
Opgelet: “Engelse heuvels in maanlicht”. Waanzinnige kletspraat. Aangeschoten kletspraat. God, wat haat ik poëzie af en toe zeg. Borsten zijn toch gewoon borsten? Mooie borsten zijn mooie borsten. Wat is anders het hele nut van het woord ‘mooi’. Filosofie hè, en het zat niet eens in mijn eindexamenpakket. Ik zeg het gewoon.
“Mooie borsten zijn mooie borsten”, zeg ik filosoferend.
“En de mijne zijn mooi?”, vraagt ze.
“Ja. De mooiste”, zeg ik zacht terug. Alles is het mooiste, altijd. Mijn hand volgt haar buik tot haar bh. Mijn hand gaat eroverheen. Ik voel de kanten bh. Ik voel ook de mooie ronding van haar borst.
“Dat kietelt”, giechelt ze zacht.
Met haar kleine vingers trekt ze sporen over mijn borst, mijn buik, mijn dij tot mijn knie en weer naar boven.
“En verder? Hoe vind je me verder?”, fluistert ze in mijn oor.
“Ja, bijzonder”, zeg ik terug. Dit zijn misschien wel de mooiste momenten in een relatie maar ook wel de moeilijkste, je moet mooie dingen blijven zeggen. Anders is het gedaan met de pret.
“Ik vind je een wonder”, zeg ik.
“Waarom?”, vraagt ze
“Omdat je een wonder bent”, geef ik als verklaring.
“ Een wonder is een wonder?”
“ Een wonder is inderdaad een wonder”. Een tevreden glimlach. Een kinderhand is gauw gevuld. Ieders hand is gauw gevuld, als je de waarheid maar zegt.
Ze bijt in mijn schouder, ik trek zachtjes aan haar haar. Ik strijk me mijn tong over haar nek, duw mijn tong in haar oor. We knuffelen, aaien, frunniken, soms likken we elkaar. Heerlijk, echte liefde. Een aantal dingen in het leven zijn zo simpel. Liefde om de liefde, geld om de liefde te bewaren en te beschermen en te voeden, want armoede kan de liefde de das omdoen. Liefde om liefde, zo is het.
Dan plotseling gaat de rits van de tent open en komen Lola en Kristy naar binnen. We kijken verschrikt op met wat voor geweld ze naar binnen komen. Anouk gooit een slaapzak over zich heen en ik probeer mezelf te verplaatsen naar een ander deel van de tent, want Lola komt wel heel erg dicht bij. Volgens mij overleef je dat niet als je daar ooit onder zou komen. “Storen we?”, vraagt Kristy als ze eenmaal ziet dat ik zonder shirt naast Anouk heb plaatsgenomen. Allebei zeggen we te snel: “Neuh, neuh, niet direct nee”. We kijken elkaar aan en beginnen te lachen. Kristy en Lola begrijpen er helemaal niets van, heerlijk is dat.
Ik word wakker. Correctie; ben al een tijdje wakker. Maar moet nog even energie vinden om op te staan. Muffe, stinkende rot tent. Hotelkamers zijn echt luxe. Ze hebben frisse lucht als je opstaat. Weer iets wat ik me nooit had gerealiseerd. Zo’n tent is net een broeikas met 4 lijven erin die allemaal warmte produceren. Ik heb het gevoel dat dit erger is dan een sauna. Naast mij zie ik een rits. Hee, dat is handig, deze tent is goed uitgerust, met twee in/uitgangen. Dan kan ik mooi naar de frisse lucht, denk ik euforisch terwijl ik aan de ritsen begin te klooien. Een aantal frustrerende minuten gaan voorbij.
Lukt niet, verdomme! Naast mij komt een lichaam omhoog. Het lichaam heeft een schattig slaapshirt van een of andere animatiefiguur aan. Dat is mijn schatje. Ze wrijft in haar ogen en zegt: “Moeilijk hè, een rits openmaken”. Ik kijk haar verbaasd aan als ze in één vloeiende beweging het tentdoek los ritst en zich weer omdraait.
“Môgge, schat, en dank je hè.” Ik geef haar snel een kus die beantwoord wordt met wat gekreun wat lijkt op: “doe dat doek dicht het is nog vroeg”. Ik snel me naar buiten en doe zoals gevraagd het doek dicht. Ik heb mijn jeans van gisteravond nog aan. Geen tijd, plaats et cetera gehad om de broek uit te doen gisterennacht. Was leuk als de dames allemaal tegelijk zich proberen om te kleden in een niet al te ruime tent. Ook heel leuk het verschil tussen Kristy en Lola weer gezien. Lola die alle moeite van de wereld doet om te zorgen dat ik geen glimp van haar blote lijf te zien krijg. Terwijl Kristy daarentegen zich gewoon uitkleedde tot op haar string na en zich daarna in iets wat op slaapkleren hees. Veel bedekkend was het allemaal niet. Geen fout lichaampje hoor. De andere dames keken overigens nauwelijks op van Anouk in haar luier. Mooi, dan voelt ze zich tenminste op haar gemak. Een kwartier en een nachtzoen verder hebben we het licht uitgemaakt en zijn we ook gaan slapen.
Een probleempje is dat ik momenteel geen shirt of iets aan heb. Wel heb ik slippers hier naast de tent gezet gisteren, oké gegooid, maar ze liggen er wel. Een beetje nat van de douw maar afijn, geen problemen. Als ik naar de voorkant van de tent loop zie ik de deken van gisterenavond nog hangen over de stoel waar ik met Anouk heb gezeten. Mooi. Overigens ben ik niet helemaal helder. Een ietwat duf gevoel. Ik geloof dat we gisterenavond toch nog best gek hebben gedaan. Beetje brakjes maar verder niets.
Ik pak de deken en ga even lekker zitten in het ochtendzonnetje. Ik schat dat het een graad of 16 is, een beetje frisjes maar verder niet. Ik voel in mijn broekzakken. Een telefoon, altijd handig. Het is tien over acht. Ik zie nog wat berichtjes langs komen van maten die vragen of ik mee ga sporten. En een berichtje van mijn pa of het gezellig is. Lachen, hij heeft zowaar interesse in wat ik doe. Dat is ook voor het eerst. Het was precies twee weken nadat ik de uitslag van mijn examens had gekregen toen hij vroeg of ik niet moest leren voor mijn examens. En hij denkt nog steeds dat ik 17 ben. Mijn achttiende verjaardag is volledig aan hem voorbij gegaan. Dat terzijde.
Als ik mijn mail check zie ik dat mijn Range Rover dealer een mail heeft gestuurd dat ze de nieuwe stoelen binnen hebben. Ik heb nieuwe stoelen besteld voor mijn auto omdat ik het idee heb dat er allerlei leven in zit waarvan ik niet wil weten wat het eigenlijk allemaal is. In mijn andere broekzak zit mijn portemonnee. Maar waar zijn mijn sigaretten? Ik kijk door het ‘kamp’ heen en zie ze eigenlijk nergens liggen. Ik voel wel dat mijn autosleutels naast mijn portemonnee zitten en misschien ligt er wel iets in mijn auto.
In mijn auto liggen inderdaad sigaretten, fijn, en als ik er een op heb gestoken komt Pim naar buiten. Die ziet er goed brak uit. Hebben we gisterenavond zo veel gedronken?
“Môgge”, zegt hij gapend.
“Môgge”, zeg ik terug terwijl ik de rook uitblaas. Hij gaat zitten en ik volg zijn voorbeeld.
“We hebben hier niks te vreten, hè?”, zegt hij terwijl hij me vragend aankijkt.
“Nope, we hebben gisteren alleen maar voor die avond eten gehaald. Ik rijd zometeen we even naar het dorp en haal we even wat, geen probleem.”
Ik neem een goede hijs en blaas de rook langzaam uit. Ook Kristy komt nu de tent uit. Ze heeft en klein navelshirtje en een ultra kort broekje aan. Ze steekt meteen een peuk op.
“Môgge”, zeggen we tegen elkaar.
We maken afspraken en het komt erop uit dat Kristy en ik zo meteen even naar het dorp gaan. Ik pak spullen om even te douchen terwijl zij hetzelfde doet. Alleen zit er een verschil in hoeveelheid spullen. Om een duidelijk beeld te geven; ik heb een handdoek en een klein toilettasje en zij ongeveer een hele koffer. We lopen zwijgend naar de toiletgebouwen. Ik kijk goed om me heen. Niet veel mensen zijn al wakker. We zijn inderdaad heel erg vroeg, dat zal wel met de kwaliteit van onze bedden te maken hebben. Ik zie een aantal caravans, twee campers en een stuk of 20 tentjes tussen de bomen door. Het is wel een ruim opgezette camping.
Ik douche me en zit al een kwartiertje te wachten als Kristy aan komt lopen. Ik pak mijn sleutels en ga vast in mijn auto zitten. Ik open mijn raam en spits mijn oren als ik de sleutel omdraai. Het is exact 9 uur als de machtige V8 wordt gestart. Heerlijk moment altijd. Kristy stapt in en ik rijd over het kampeerterrein richting de poort. Ik zie, als we de hoek omkomen, de openstaande poort en geef en dot gas. Motorgeluid. Om exact te zijn: Het geluid van een V8 die naar 3500 gaat. Zo knallen we met 70 over het onverharde paadje en zijn we in luttele minuten in het dorp. Ik parkeer de auto een tikkeltje asociaal voor de supermarkt, maar ik vind dat dat wel mag. Het is nog vroeg.
Shoppen hier is gemakkelijk want ze hebben niet veel. Uiteindelijk hebben we een kar vol met brood, beleg, drinken, koffie (zeer belangrijk), en nog veel meer. We flikkeren de spullen op de band en kijken toe hoe een ongeïnspireerde Belgse dame onze spullen langs de scanner haalt en er dan iedere keer hetzelfde piepje klinkt. Dit moet inderdaad heel erg saai werk zijn.
Maar dan. Ik sta voor de kassa, en Kristy staat achter mij. Ze wil de spullen in gaan tassen gaan doen en gaat dus achter mij langs. Dat is niet heel breed, maar het gaat. Terwijl ze achter me door schuifelt voel ik een knijpje in mijn kont. Ik draai mijn hoofd om om te kijken wat er aan de hand is en Kristy geeft me een knipoog. Even sta ik heel verbouwereerd te kijken. Dit gebeurt me dus ook al. Ik heb nauwelijks een paar dagen een vriendin, knijpt mijn ‘tentgenoot’ me nu al in mijn kont. Als we alle spullen hebben ingepakt en ik heb afgerekend, lopen we terug naar de auto, laden in en vertrekken weer. De zon staat ondertussen hoog aan de hemel en dus ga ik op zoek naar mijn zonnebril.
“Kun je even in het handschoenkastje kijken of daar mijn zonnebril in zit?”, vraag ik vriendelijk als we allebei weer zijn ingestapt. Ze heeft hem gevonden en geeft hem me terwijl ze zegt: “Mooie zonnebril, tijger!”. Ik zet mijn zonnebril op en vraag: “Waar gaat dit allemaal over joh? Jaloers op Anouk?’. We rijden stapvoets door het inmiddels zeer drukke dorp. Een tractor moet de stadsbus passeren in de smalle hoofdstraat.
“Ik zeg toch niets verkeerd?”, zegt ze quasi verbaasd. Ik laat het maar zo. Geen zin in om zo vroeg op de morgen, zonder koffie op, daarover te gaan bakkeleien.
Na 10 minuten komen we pas aan op de camping. De campinghouder, of in ieder geval de man die ik daar voor aanzie, staat voor de ingang en gebaart me te stoppen. Hij komt langszij en wijst op de weg en daarna op het schuurtje naast de weg. Hij kijkt me nors aan.
“Weet u wat dat is, jongeman?”, vraagt hij. Nu zie ik het pas. Het raampje van de schuur is gesneuveld.
“Vanmorgen accelereerde u hiervoor en zie wat er is gebeurt. Mijn raampje aan diggelen!!”, zegt hij terwijl Kristy naast mij in lachen uitbarst. Ik heb het grind onder de banden vanmorgen door het ruitje heen gejaagd. Zo weinig grip hier? Hoe doen al die mensen dat hier met hun topzware, achterwiel aangedreven auto’s?
Als ik het allemaal heb opgelost rijden we rustig verder over het parkeerterrein. Hij zet de herstelkosten op de rekening. Mierenneuker. Ik ben er dus achter gekomen dat ik vooral veel dingen sloop op zo’n camping. Er zijn nu meer mensen wakker. Ik zie vooral complete families, stelletjes en oudere echtparen. Bijna geen leeftijdsgenoten.
Aan het eind van het eerste grasveld staan wij. Ik zet mijn auto ervoor neer en we stappen uit. Iedereen is op en zit rond de tafel. Klaar voor ontbijt. We gooien wat spullen richting de tafel en laten de rest in de auto staan. Ik loop meteen naar het gasstelletje om heet water op te zetten voor koffie. We hebben van dat poeder wat in koffie verandert als je er heet water bij gooit. Er wordt gepraat over gisterenavond. Er worden paracetamolletjes uitgedeeld door Lola die notabene zelf niet eens drinkt. Die wordt later dus echt een moeder van veel kinderen hè.
Normaal ontbijt ik nooit. Ik heb nooit honger ’s morgens, maar wel een cafeïne verslaving dus koffie is zeer belangrijk.
Met een mok hete koffie loop ik naar de stoel waar mijn schatje zit. We geven elkaar een kus. Ik pak een stoel en kom erbij zitten. Het gaat erover wat we gaan doen vandaag. Het weer ziet er prima uit dus we gaan sowieso kijken bij het strand. Na overleg, dat overgaat in gezellig gepraat, een paar koppen koffie en een sigaret gaan we klaar maken voor het strand. Ik snel de tent in om mijn zwembroek aan te doen voordat de dames komen. Het mocht niet baten, want terwijl ik op zoek ben naar dat ding komen ze al weer binnen. Druk vertellend over bikini’s. Ik zie mijn mouwloze strandhemd dus die gaat aan, maar die zwembroek. Ah, daar is ie. Ik draai me om en kijk hierdoor de tent in. Kristy d’r bh gaat uit. Wat een kwarktassen, nondenju. Ze doet een zeer minimalistische bikinitop aan en gaat verder. Ondertussen vraagt Anouk of ik haar topje van achter vast kan maken. Ik leg dus een strikje in de twee ‘veters’.
Na dit hele omkleedverhaal gaan we naar buiten waar de heren op ons wachten. “En Lexxie, veel moois te zien daar in die tent?”, vraagt Bart lachend. “Zekers, zekers”, roep ik lachend terug. We lopen al pratende naar het strand.
We gaan terug. Sterker nog, we zijn al bijna terug op de camping. Het was een lekker dagje strand. Lekker wat klooien met een voetbal met de jongens. Lekker zwemmen. De dames gingen al eerder terug. Hadden ze rustig de tijd om zich om te kleden want we hebben besloten om vanavond uit te gaan in de dichtstbijzijnde stad. Benieuwd wat dat gaat brengen. Dit wordt de eerste keer in mijn leven dat ik uitga terwijl ik al een vriendin heb………