Vakantie Speciaal

Pandaluiers

Nieuw lid
Ik ben hierbij een nieuw verhaal begonnen. Het is al even geleden dat ik heb geschreven, maar ik hoop dat ik hiermee verder kan gaan.
Ik hoop dat je er van geniet, en commentaar/suggesties zijn altijd welkom!

I
Daar zaten we. Met 7 man, in onze huiskamer. Overleggend. Sterker nog: druk overleggend. We gaan op vakantie. 6 VWO gedaan, en dan heb je ongeveer 3 maanden vakantie. Met deze groep gingen we dan. Goedkope camping aan de kust in België. Althans, dat was het plan, er moesten nog wat mensen genoeg geld bij elkaar zien te zoeken. Bij mij was dat geen probleem. Ik zal het uitleggen. Mijn vader en moeder zijn gescheiden. We hadden het altijd goed. Mijn vader had een drukke baan, en verdiende veel geld. Dat had ook een keerzijde, hij was namelijk niet bijzonder veel thuis. Toen we op vakantie waren in Indonesië, is mijn moeder weggegaan bij ons. Ze vertelde later tijdens dat ene telefoontje dat ze er genoeg van had. Ze heeft sindsdien nooit meer gebeld. Ik begrijp het nu wel, eerlijk gezegd. Als je samen bent gaan wonen en je hebt een zoon die je op wilt voeden, dan moet je dat met zijn tweeën doen, ja toch? Daar heb je op dat moment voor gekozen. Of je dit dan op deze manier op moet lossen is nog steeds een vraag, maar ze heeft de keuze gemaakt en heb dus nu ongeveer 4 jaar geen contact meer met mijn moeder. Een probleem? Ja en nee, dus soms. Ons ‘personeel’ heeft dat goed opgevangen toen, denk ik. Onze huishoudster is als een soort moeder voor me, en onze tuinman is meer een mannelijk vader-figuur. Maar een echte moeder blijft onvervangbaar. Zeker als ik zie hoe dat bij vrienden van mij gaat, dan vraag ik me wel eens af wat ik nou mis. Ben ik nu gelukkig? Ja. Zeker ja, 100% ja, maar deze vakantie ga ik nog veel en veel gelukkiger worden.

Afijn, mijn vader en ik waren dus toen en nu nog steeds alleen. En dat betekende praktisch dat ik alleen was. Toen was ik 14. Nu 18, ik heb ermee leren leven. De pluszijde van deze situatie is dat ik financieel onafhankelijk ben. Ik heb alles wat ik hebben wil: stoere telefoon met alles erop en eraan, een oude range rover, en nu dus een luxe campingset met tent. Ik heb nog nooit gekampeerd eerlijk gezegd. Dat doe je niet als je ook een 5 sterren hotel kunt kiezen. Dat lijkt me vanzelfsprekend. Ehm, wat moet ik nog meer vertellen? Wie ik ben? Haha, ehm, nou, ik ben Lex. Maar iedereen noemt me X (op zijn Engels uitspreken, dus meer als [Ex] dan). Ben dus 18, 1.85 meter, bruin haar. Fors gebouwd zegt men, ik spendeer namelijk veel tijd in de sportschool. Heb toch niets anders te doen. Ik heb nu 6 VWO gehaald, net als de rest van de groep overigens, na herkansingen. Ik heb nog geen idee wat ik ga studeren en ga dus een jaar niets doen, beetje reizen en vooral kijken waar ik nou eigenlijk mijn brood mee wil gaan verdienen. En dan komt natuurlijk de grote vraag waar die jullie allemaal heel graag beantwoord willen hebben. Waarom staat dit verhaal onder de topic luierverhalen? Hahahaha, ben ik een luierliefhebber? Nu wel maar voor mijn vakantie niet. Dat ga ik jullie allemaal gedetailleerd uitleggen in dit verhaal.

Terug naar onze huiskamer, 3 dames, 3 heren en ik. Allemaal 18 en eentje 19. Deze vriendengroep is ontstaan op de middelbare school. De andere 6 zijn al veel langer vrienden. Ik ben erbij gekomen in de laatste maanden van de zesde. Hoe dat kwam? Nou, ik had een andere vriendengroep, allemaal stoere heren die graag met elkaar wat rondhingen en in de sportschool trainden. Maar dat ging helemaal fout. Een van die gasten had het in zijn bolle kop gekregen om in te breken in een huis. Een beetje zielig verhaal hoor, dat wel. Hij was dus in precies de tegenovergestelde scenario terechtgekomen als wat ik heb meegemaakt. Zijn ouders zijn ook gescheiden maar zijn in een financieel probleem terechtgekomen. Hij mocht mij ook het minst, jaloezie. Dat heb ik ook begrepen hoor. Dus ik ben bij die gasten weggegaan. Hoe dat inbreken verder is afgelopen? 3 Keer raden? Ja, in de bak. Het is een kort verhaaltje nu, de werkelijkheid komt denk ik op hetzelfde neer, alleen moeilijker en onpraktischer om te vertellen. De vriendengroep waar ik nu in zit is beter. Gewoon een perfecte groep. Ik zal ze voorstellen. We beginnen bij de dames. Kristy, Anouk en Lola. Kristy is een klein, blond, mooi meisje. Mooie kont, flinke borsten, lief gezichtje. Erg knap overigens dat die 6VWO gehaald heeft, die heeft er hard aan gewerkt en is toe aan vakantie. Zij is de meest ruige van de dames, veel vriendjes gehad et cetera. Ze heeft ook een klein oogje op mij. Bij het stappen, met wat alcohol dan wil ze wel eens handtastelijk worden. En ik kan je vertellen dat dat geen straf is, haha. Veel is er nooit gebeurd, hoor, wees maar niet bang.
Anouk dan. Prachtig leuke griet. Ontzettend slim ook. Bruin, halflang haar. En die ogen, man man man, om in te verzuipen. Ze is iets groter dan Kristy, strak kontje, mooie, bijna perfecte borsten. Ze is wel het meest vrouwelijk van de dames in mijn ogen. Meer volwassen dan de rest. Daar heb ik dan weer een oogje op, to be honest. Wie weet wat er allemaal mogelijk is. Laten we duimen.
Lola tenslotte. Daar kan ik kort over zijn. Je kunt er goed mee praten. Punt. Ze is niet zo bijzonder mooi, sterker nog, ik heb haar wel eens aangeraden om wat mee tijd in de sportschool te spenderen, als je begrijpt wat ik bedoel. Ze is een zeer goede vriendin van beide dames en heeft verder niet bijzonder veel vrienden ofzo.
Door naar de heren. Bart, Pim en José. Ik begin wel bij José, je spreekt het uit als [gossee]. Een van oorsprong Portugees. Op zijn zesde naar Nederland gekomen met zijn familie. José is een echte mediterrane jongen. Met een echte mediterrane mentaliteit. Samenvattend wil dat zeggen: Wat vandaag niet kan, kan morgen misschien wel. En tijd is altijd een relatief begrip. Jonge toch, die gast heeft af en toe echt een probleem gehad met dat mediterrane gedrag. Komt vaak te laat en is altijd rustig. Het mooiste voorbeeld daarvan blijft de brandoefening bij ons op school. Veel paniek enzo, hij was nergens te bekennen en na een aantal minuten komt hij heel rustig naar buiten gelopen met zijn jas enzo aan. Hij zat op toilet en dacht dat dat een nieuwe bel was en hij was nu uit. Briljant toch? Hij is echt grappig. Echt heel grappig.
En dan de laatste twee heren. Pim en Bart. Die kan ik in een keer uitleggen, het is namelijk een tweeling. Een echte eeneiige tweeling. Twee echt Nederlandse jongens, en die bovendien ontzettend veel op elkaar lijken. De rest van de groep gaat soms nog steeds in de fout. Dat levert in combinatie met José echt hilarische situaties op.

Zo, dat was de groep dan. Ik heb er zin in, ik zal je nog snel even vertellen wat er vandaag tijdens onze ‘bijeenkomst’ afgesproken is. We hebben een camping waar we twee weken kunnen staan. We hebben twee tenten, we hebben vervoer. Ik rij met mijn wagen en Bart en Pim kunnen een bestelbus van iemand lenen. Iedereen neemt de spullen mee op de dag van vertrek naar mijn huis waar we de wagens inladen en dan vertrekken voor de exact 378 kilometer lange reis naar de Belgische kust. Ik heb er zin in, nog maar 4 dagen wachten en dan op vakantie. De geldproblemen zijn overigens verdwenen wat ik heb mijn vader even gebeld en die zei dat het geen enkel probleem was om alles op de creditcard te gooien. Een kado van hem omdat ik geslaagd ben. Dat maakt het leven een stuk gemakkelijker.

De dagen gingen langzaam, het was eigenlijk om je kapot aan te ergeren hoe langzaam de tijd ging. Ik wilde zo graag weg van huis. Tot de voorlaatste dag. Morgenvroeg zouden we vertrekken. Ik stond zoals gewoonlijk op, douchte, zette koffie en begaf me naar buiten voor een sigaret in het ochtendzonnetje. Ja, ik heb een slechte gewoonte overgenomen van mijn oude vriendengroep, dat soort dingen gebeuren nou eenmaal. Mijn telefoon ging. Het was Anouk. “Met Lex”, zei ik. “Hoi, met Anouk”, hoorde ik zacht uit mijn telefoon komen. Prachtig eigenlijk die stem. Zelfs aan de telefoon. Maar er zat een rare klank aan haar stem, normaal praatte ze ook niet zo zacht. “Ehm, ik bel voor iets heel raars”, zei ze……………………
 

Pandaluiers

Nieuw lid
Vakantie Speciaal II

II

“Nou, ehm, tsja, ga je gang”, zei ik. Ik had echt totaal geen idee wat er zou gaan gebeuren, of wat ze me zou gaan vertellen. “Ik heb ruzie met mijn ouders, en ik zoek een dak boven mijn hoofd. Bij mijn vriendinnen kan ik niet terecht want mijn ouders weten dan waar ik ben, ze kennen mijn vriendinnen allemaal”, zei ze, ze begon te snikken: “ik heb daar nu gewoon heel even geen behoefte aan”. “uiteraard is dat bij mij geen enkel probleem, dat weet je”. “En als je iemand mee wilt brengen kan ook”, zei ik er nog achteraan om niet over te komen als zo’n smerig ventje. “Ze zijn nu niet thuis, en over een half uur wel. Dus als je me even op kan halen”, zei ze snikkend. “Ja natuurlijk”, riep ik meteen.” Ik pak mijn sleutels en kom eraan oke? Nog ff volhouden”, zei ik terwijl ik mijn sigaret weg deed en mijn koffie wegzette. “echt dankjewel”, zei ze. “Tot zo”, riep ik en stopte mijn telefoon weg. Waarom ik dit meteen zo deed? Normaal zou ik inderdaad wel heel even nadenken over zo’n situatie, maar ik voelde toch meer voor haar dan ik in eerste instantie dacht. Misschien herken je het wel van jezelf dat je dan heel instinctief reageert en dat instinct zegt dan: Doen! Afijn, ik pakte mijn sleutels en liep naar mijn auto. Deur open, instappen, sleutel in het contact en gaan! Ik zal je trouwens nog wel even wat vertellen over mijn auto. Een rode, uit 1973, V8, benzine, Range Rover. Ik heb er wat geklooi mee gehad toen ik hem kocht. De motor deed het niet bijzonder goed, maar bij de Range Rover garage waar mijn vader wel eens een auto kocht, deden ze niet moeilijk en namen ze hem onderhanden. Hij loopt nu dus als een zonnetje en ik schat dat hij rond de 150 pk heeft nu, die oude maar gereviseerde 3.5 liter motor. Verder is het ding ontzettend ruim en leeg is hij erg snel. Hij rijdt niet briljant, de Porsche 911 van mijn vader rijdt beter, maar voor mij is het prima. 4x4 rijdt echt heel machtig, zeker als je zo hoog zit als in mijn Range Rover. Overigens rijden niet veel auto’s beter dan een Porsche 911. Maar dat terzijde. Ah, we zijn er. Het is niet bijzonder ver, en ik rijd ook niet heel zacht om eerlijk te zijn. Ik stopte voor haar huis; een vrijstaand jaren 80 huis. Ze kwam naar buiten. Ze had een joggingbroek aan en een wit hemdje. Haar haar zat gemakkelijk opgestoken. Ik keek naar haar gezicht. Er zaten grote kringen onder haar rode, betraande ogen. Dat paste zo totaal niet bij haar als persoonlijkheid die ik kende. Ik zag dat ze blij was me te zien. Ze kwam naar me toe en gaf me een knuffel. Ik voelde dat ze het nodig had. “Kom”, zei ik: ”even je spullen pakken en dan kunnen we naar mijn huis”. Ze liet me los en we liepen naar binnen. Er stonden twee flinke weekend tassen, een slaapmatje en een plastictas met kussen. Hatsikidee, dacht ik, daar gaan we. Als alle 3 de dames dat mee gaan nemen dan moeten we straks nog een extra auto gaan regelen….. Maarja. Ik pakte haar tassen en liep naar de auto. Deur open en de grote kofferbak stond paraat. Ik legde alles in de auto en keer naar haar. “was het dat?”, vroeg ik. “Ja, alles voor twee weken kamperen”, zei ze, ze leek wat te kalmeren en ze keek verrassend opgelucht toen ze ‘twee weken kamperen’ zei. We reden weg. Ik had de raampjes altijd open, dus we zeiden eigenlijk niks. Ze was met haar telefoon bezig. Waarschijnlijk haar vriendinnen aan het Whats-appen dat ze weg was van huis en dat ze bij mij bleef. We reden de oprijlaan van de statige, oude villa op waar ik woonde. We reden langs het grote grasveld voor het huis waar de konijntjes verschrikt opkeken toen de Range Rover het terrein op reed. Ik zette de wagen stil en stapte uit. Ik wilde de spullen uit gaan laden toen ze zei: “Ik ga mijn ouders bellen dat ik weg ben en dat ze me niet hoeven te zoeken”. “Prima, dat moet je doen ja, anders dan wordt je straks als vermist opgegeven bij de politie” zei ik quasi grappend. Ze toverde heel voorzichtig een klein glimlachje op haar prachtige gezicht. Ja, ik weet zeker dat ik wat voor haar voel. Nu zorgen dat ik me inhoud tot het juiste moment anders dan kan ik de twee weken kamperen wel op mijn buik schrijven. “Ga maar naar binnen en bel maar, ik laad de auto wel uit. Geen enkel probleem”, zei ik terwijl ze uit de auto stapte.

Ik heb alle spulletjes uitgeladen en ze staan keurig in de hal. Tsja, ik zal maar naar binnen gaan. Ik op en de deur en ik zie dat ze al klaar is met bellen. Daar zit ze dan. Toch het meisje van je dromen dat binnen in jou huis zit waar in de wijde omgeving niemand te bekennen is op haar na. “Lust je iets te drinken?”, zeg ik terwijl ik mijn kop pak en die onder het koffieapparaat schuif. “Ehm, ja, ik lust wel koffie met melk en suiker alsjeblieft” zegt ze voorzichtig. Ik zet koffie en zet alles op een dienblad. “Ehm, ik pak een sigaretje buiten……” zeg ik voorzichtig. ”Oh, het is lekker weer, ik kom wel even mee naar buiten” zegt ze terug terwijl we naar buiten lopen. Daar zitten we dan, in het ochtendzonnetje. “En? Wat zeiden je ouders?” vraag ik voorzichtig. “Ik kan je beter het hele verhaal vertellen, dan begrijp je waarom ik zo binnenval”.” Voor mij is het geen enkel probleem hoor” zeg ik snel terwijl ik een peuk opsteek. “Het begon eigenlijk al maanden geleden”, begint ze: “We waren toen op skivakantie en mijn vader keek in het zwembad na het skiën heel graag naar de dames om hem heen. Dat deed hij daarvoor ook al wel een beetje maar in dat kleine zwembadje viel het zo verschrikkelijk op dat mijn moeder daar op een avond een keer naar vroeg. Dat ontaarde in een stampende ruzie. Net zoals ieder getrouwd paar heb je wel eens een meningsverschil maar dit was anders. Dit was heviger en intenser. Ze keken elkaar de volgende dag niet eens meer aan, maar aan het eind van de vakantie viel het gelukkig weer mee. Dat kwam mede door het goede weer om te skiën dat we hadden. Ik dacht dat het toen opgehouden was en dat was het ook tot twee weken terug. Mijn vader kreeg een brief van zijn werk mee dat hij langzaam zijn functie mocht afbouwen en dan moest vertrekken. Dat is niet goed voor de sfeer in huis. Ik heb er niet bijzonder veel van meegekregen want ik heb vooral gestudeerd voor mijn examens.” Ik knik begrijpelijk terwijl ik mijn sigaret uit druk. Ze neemt een slok van haar koffie en gaat verder met haar verhaal: “Die slechte sfeer in huis bouwde zich op tot het punt dat de druppel kwam die de emmer deed overlopen. En die kwam er. Een stom voorval, op het oog iets heel onschuldigs. Mijn vader had de schuurdeur proberen te repareren maar tot overmaat van ramp werd het alleen maar erger en mijn moeder maakte een veel te scherpe opmerking daarover. Ik had het gevoel dat de wereld verging, zo hard schreeuwden ze tegen elkaar. Ze hebben de hele dag ruzie lopen maken en keken elkaar niet meer aan. Iedere ochtend en avond zagen ze elkaar zoals gewoonlijk, maar ze konden geen vriendelijke opmerking naar elkaar maken. Gisterenavond had ik er genoeg van en ben ik tussenbeide gekomen. Ik heb gezegd dat ik weg zou gaan als ze nog ruzie maakten. Dat hielp gisterenavond. Maar vanmorgen werd ik wakker doordat ze elkaar op de gang voor mijn kamer het licht niet meer in elkaars ogen gunden. Toen wist ik dat ik daar weg moest. Toen ik mijn telefoonlijst bekeek zag ik jou naam staan en ik weet zeker dat mijn ouders geen idee hebben waar ik nu ben. Ik heb net aan de telefoon naar mijn vader en moeder gebeld en ze allebei het verhaal uitgelegd. Mijn vader had weinig interesse en mijn moeder zei aarzelend dat dat misschien wel het beste was. Maarja, als ze daarop terug willen komen dat moet ik wel ergens zitten waarvan zij het bestaan niet eens kennen.” Ik heb deze hele monoloog maar een beetje dom zitten knikken en mijn koffie opgedronken. Nu was het tijd voor mij om een slimme, doordachte, helpende opmerking te maken. ”ze moeten het maar zelf oplossen, ja, ben ik met je eens” zeg ik twijfelend: ”ik kan me van de ruzie van mijn ouders heel weinig meer herinneren” zeg ik ingetogen. We staren allebei vooruit zonder iets te zeggen. ”Als je iets wil eten, wil douchen of wil zwemmen, kan dat hè” zeg ik na een tijdje: ” Bijna alles is hier mogelijk” zeg ik lachend terwijl ik opsta om de krant te pakken. Ze is wat opgeklaard, kijkt me aan en zegt: “jij hebt vast een bubbelbad”. Ik begin te lachen: “weet je dat iedereen dat vraagt? Het lijkt wel of mensen allemaal willen bubbelen ofzo” We lachen beiden. Ze is gelukkig weer wat opgevrolijkt.

’s Middags moet ze gaan werken. Ze heeft vanmorgen bij mij in het bubbelbad gezeten. Dat geweldige lichaam in bikini gezien dus. Echt, dat is gewoon onmogelijk zo goed gevormd. Ze heeft wel iets van een buikje. Dat is jammer, maar niet onoverkoombaar ofzo. Maar ik had het wel even moeilijk toen ze het zwembadhuis binnenkwam.
Voor het totaalplaatje heb ik ook maar wat gezwommen. Ik ben eigenlijk niet zo’n zwemmer. Ik vind dat hele geval eigenlijk maar stikirritant. Die chloor-lucht altijd. Ze is nu dus werken. Ze werkt bij de AH heb ik begrepen en ik heb haar weggebracht. Het is maar een kwartiertje op de fiets, hooguit. Maar met deze toestand heb ik haar maar even weggebracht. Als haar ouders haar nou maar niet gaan zoeken daar. Dat wordt de dood van onze vakantie. Ik heb vandaag niet bijzonder veel nuttigs gedaan. Ja, oke, ik heb mijn spullen voor het grootste deel ingepakt. Maar iedere jongen kan het bevestigen: wij mannen nemen nooit veel mee. Een paar broeken, een paar shirts, hier en daar nog wat extra’s. Maar na 20 minuten heb ik het meeste al wel gepakt.
Het is tegen vijven als ik haar ga ophalen. Dan doen we ook meteen even boodschappen voor vanavond. “Als ze nou maar haar ouders niet tegenkomt daar”, zeg ik tegen mezelf als ik het parkeerterrein opdraai………….
 

Robbert32

Nieuw lid
Heel mooi verhaal! serieus.

1 tip wil ik je meegeven probeer wat meer stukjes open te laten tussen de tekst(alinea), leest wat makkelijker.

Ik wacht met smart op deel 3, mooi verhaal nogmaals

Groet
 

Pandaluiers

Nieuw lid
Vakantie Speciaal III

III

Ik rijd mijn auto richting een parkeervak. Oh oh, dat wordt een krappe. “Jezus man!!”, schreeuw ik uit het raam als de bestuurder van de auto rechts van mij zijn portier opeens openzwaait en mijn voorbumper bijna raakt. “Hé, eikel, wat denk je wel man! Moet ik hem er vanaf rijden ofzo?!?” schreeuw ik zo hard mogelijk naar die gast. Nee, dat was niet echt een heel vriendelijke actie. Maar ik had de situatie al ingeschat hoor. Het is zo’n klein mager mannetje. Hij durft in ieder geval niet terug te schreeuwen en hij trekt heel snel zijn deur dicht als ik mijn V8 even goed laat horen. Ik zet mijn auto weg en stap uit. Hij zit nou opeens heel geconcentreerd naar het scherm van zijn telefoon te kijken. Hij heeft geluk, laten we het daar maar op houden. Een oude blauwe Opel station. Achterop een grote plaat van een of andere visclub. Hahaha, is dat zo’n type loser. Geweldig blijf ik dat soort idioten vinden. Affijn, hiervoor waren we niet gekomen naar hier. We zijn hier voor mijn Anouk. Jaja, stiekem noem ik haar al zo. Alleen is het nog niet wederzijds, maar dat terzijde.

Ik loop naar binnen en zie haar al een beetje verdekt bij de servicebalie staan. “Hallo”, zeg ik met een lach op mijn gezicht als ik naar haar toe loop. “Hoi, volgens mij heb ik een probleem”, zegt ze. “Kun jij zien wie er in die blauwe Opel zit?”, vraagt ze terwijl ze langs mij heen richting die auto probeert te kijken. “Haha, hoezo? Dat ik hem bijna raakte maakt verder niets uit hoor!!” zeg ik lachend terwijl ik me omdraai en nog eens een blik werp op dat stomme stuk plastic Opel. “Nee”, zegt ze opeens serieus: ”Het is mijn vader volgens mij”. Eerst voel je zo’n ongelooflijke huivering door je lichaam gaan. Dan schieten er allerlei stupide acties door je hoofd. Ja, daaronder valt ook mijn agressieve gedrag. Daarna neemt het gezonde verstand het weer over. Mijn hoofd racet op dit moment alle mogelijke oplossingen na. “Ehm”, zeg ik snel: “Hebben jullie een dienstingang ofzo?”. Ze pakt haar tas en zegt: “Ja, aan de achterkant van het gebouw”. “Jij loopt door de winkel daar naar toe, ik rijd de auto om en we zijn weg”, zeg ik snel terwijl ik me al omdraai om richting de auto te lopen. Ja, verstandige en simpele oplossing zo. Maar ik moet wel nog even langs de vent die ik net de huid vol heb gescholden. Ik ook met mijn stomme impulsieve en agressieve gedrag. Ik loop snel naar mijn auto en kijk stiekem nog een keer naar de vader van Anouk dus. “Mag ik je wat vragen?” zegt hij opeens. God********, ik kan wel janken. “Tuurlijk meneer”, zeg ik zo rustig en normaal mogelijk terwijl ik zijn kant weer opkijk. “Ken jij Anouk van Doorbergen?” vraagt hij serieus. Wat moet je op dit moment zeggen. Ik probeer het zo slim mogelijk te spelen. “Anouk met van die bruine haren? Die ken ik wel ja” zeg ik nonchalant terug. Is het raar dat iemand je zo opeens vraagt naar iemand? Hier niet. Ik woon bij een niet al te groot dorp en daar heb je eigenlijk maar één school om naar toe te gaan. “Weet je toevallig waar zij nu is?” vraagt hij. “Ik neem aan thuis meneer, het is immers vakantie. Maar als ik haar tegenkom kan ik dan iets doorgeven ofzo?” beantwoord ik zijn vraag half lachend. Dit lijkt mij het beste antwoord mogelijk. “Vraag dan of ze haar vader kan bellen” zegt hij terwijl zijn gezicht veel ernstiger trekt. Weer ga ik proberen zo nonchalant mogelijk antwoord te geven. “Tuurlijk meneer, fijne avond hé”, zeg ik als ik mijn auto weer instap en start. Ik rijd zo snel mogelijk naar de achterkant van de AH. Daar staat ze al. Ze trekt de portier zo snel mogelijk open en roept nog een keer gedag naar d’r collega’s die achter het gebouw staan te roken. “Waar bleef je man?” zegt ze half lachend. “Je vader sprak me aan, hij wilde weten of ik jou ken”, zeg ik lachend terug. “En?!?!, wat zei je?” vraagt ze terwijl ze me aan probeert te kijken. Ik moet mijn ogen heel even op het verkeer focussen maar ik zie vaagjes in mijn ooghoek dat die prachtige ogen mij zo doordringend mogelijk proberen aan te kijken. Als we weer op de doorgaande weg zijn gedraaid, kijk ik haar aan en zeg: “Ja, ik zei dat ik jou wel kende, maar verder niets. Ik vroeg of ik iets door moest geven als ik jou zag. En hij antwoorde weer dat hij graag zou willen dat je hem belde.” Ze ploft terug in de stoel. “Weet je dat dat dus bijna mis ging hè” zegt ze terwijl ik voor de vijfde keer mijn achteruitkijkspiegel check op een blauwe Opel. “We hebben alleen geen eten voor vanavond, maar we bestellen wel wat toch?” zeg ik na een tijdje om de stilte weer een beetje te breken. “Ja, prima”, zegt ze terwijl ze met haar telefoontje bezig blijft.

We komen thuis en ik zet de auto weg. “Ehm, ik ga nog even wat dingetjes aan de auto controleren voor de reis van morgen”, zeg ik twijfelend: “Je weet waar alles staat, hè. Het maakt mij niet uit welke kamer je pakt, kies er maar een uit”, zeg ik met een knipoog. “Ja, dankjewel”, zegt ze terwijl ze in gedachten naar binnen loopt. Het is gewoon maar even een routinecheck. Ik check de batterij, banden, olie, remmen, koeling, airco, uitlaat, want die heb ik laatst weer horen ratelen en tot slot zal ik de auto ook nog even stofzuigen. Ik heb de slechte gewoonte om mijn rotzooi in de auto te laten liggen waardoor het nogal een puinhoop kan zijn.

Het valt allemaal wel mee, uurtje werk, ik heb de banden nog wat opgepompt, uitlaat nog wat meer vast geschroefd, en de auto gestofzuigd. Dat was geen overbodige luxe, zeker niet als er nog dames in die wagen moeten. Oh ja, ik heb de ruitenwisservloeistof nog bijgevuld, die kwam ik nog tegen, tijdens de controle van de rest. Mijn auto is in goede staat gelukkig.
Het is half zeven als ik naar binnen loop en mijn handen ga wassen. Anouk komt ook naar beneden en ze heeft gedoucht en andere kleren aangedaan. Een jeans en T-shirt- achtig geval met een leuke inkijk. Daar kan ik wat mee, haha. “Zal ik iets gaan bestellen? Wat lust je graag?” vraag ik met m’n telefoon in mijn hand. ”Eventueel kunnen we ook uit eten, ik ken wat tentjes, maar ik weet niet wat gemakkelijk is. Dan moet ik me sowieso even douchen en verkleden”, zeg ik grappend. “Ken je die italiaan bij de hoek met de kerk?”, vraagt ze twijfelend. “Dan moet je heel even wachten en dan kunnen we zo gaan”, zeg ik terwijl ik me richting te trap begeef. Ik loop naar boven terwijl er dingen door mijn hoofd vliegen. Zou ze me zien zitten en gaat ze daarom met mij uit eten? Is dit een begin? Wanneer moet ik kenbaar gaan maken dat ik haar echt zie zitten? Het leven kan echt moeilijk zijn soms. Zo goed, maar zo moeilijk.
Na een minuutje of 20 kom ik terug beneden. Ik heb een van mijn beter jeans en een overhemd aangetrokken. Niets bijzonders, maar toch iets beter dan een afgetrapte broek met een versleten T-shirt. “Madame”, zeg ik terwijl ik de voordeur opendoe en mijn arm die kant op wijs. Ze loopt langs me heen en ik sluit af. Ik loop naar de passagierszijde van de auto en open deze deur ook. “Een echte gentlemen” zegt ze glimlachend. “Heb ik toch een soort van opvoeding gehad dan”, zeg ik grappend terug. Ik stap aan mijn kant in en rijd richting het centrum. Gelukkig is het niet druk in het centrum en kan ik mijn auto gemakkelijk kwijt. Nou ja, gemakkelijk is niet het juiste woord. Zo’n auto is toch wat lastiger parkeren. Er is plek, laat ik het zo stellen. Ik doe mijn best zo strak mogelijk te parkeren maar ja, hij steekt toch wat lomp uit. Ik kan er niets aan doen. De gemeente moet verdomme die plekken groter maken. Ik stap uit en laat haar er ook uit. Ik probeer helemaal niets fout te doen vanavond. We lopen de italiaan binnen. De ober komt meteen naar ons toe. “Heb je een tafeltje voor twee? Het liefst buiten”, zeg ik snel. Ik kijk haar aan en zeg: ”Of heb je liever niet dat ik rook vanavond?”. “Als het kan, het is best koud buiten” zegt ze met een beetje besmuikte glimlach op haar gezicht. “Dan een tafeltje binnen”, zeg ik lachend terwijl ik me richting de ober keer. “Geen probleem”, zegt hij direct en geeft ons het tafeltje bij het raam. Mooi tentje eigenlijk. Ik kom er eerlijk gezegd niet zo vaak, sterker nog, ben ik hier ooit binnen geweest? Nou ja, we zitten prima nu. De ober komt onze kant weer op met 2 menukaarten in zijn hand. Hij geeft er een aan Anouk, en vervolgens een aan mij. “Wat heeft u graag te drinken?”, vraagt de ober terwijl hij het kaarsje op onze tafel aansteekt. Ik heb erg veel zin in bier, maar ik ben met de auto dus dat wordt een gegarandeerde alcoholvrije avond hier. Een van de weinige levenslessen die ik altijd toepas: Geen alcohol als je achter een stuur moet zitten. “Doe mij maar een Fanta”, zegt Anouk vriendelijk. “Maak er maar 2 Fanta van dan”, zeg ik lachend er achter aan. “Wat een eensgezindheid”, lacht de ober mee: “Zou ik jullie erop mogen attenderen dat het tweepersoonsliefdes-diner de kok z’n specialiteit is”. Ja, leuk, een jongen en meisje die samen gaan eten. Misschien wel meer dan 99% zijn ook daadwerkelijk paartjes of zijn op date. Maar vanavond dus die ene luttele procent. Misschien worden we inderdaad wel eens een paartje, maar of dat vanavond is betwijfel ik. Eens kijken wat Anouk er van vindt. Ik kijk haar aan. “Jullie pizza’s zijn ook heel erg lekker” zegt ze terug. “Het diner is een Italiaans aperitiefje, daarna ieder een halve pizza geserveerd met een koude pasta salade, afgesloten met echte Italiaanse tiramisu”, zegt de ober vriendelijk. “Hebben we daar tijd voor?” vraag ik aan Anouk. “Ik ben eigenlijk nogal moe….”, antwoord Anouk. “Dan worden het twee pizza’s” zeg ik concluderend tegen de ober. “Neem uw tijd voor uw keuze”, zegt de ober terwijl hij zich omdraait om ons drinken te pakken. “Jij kent het hier, wat is hun beste pizza?”, vraag ik aan Anouk. “Ik houd ontzettend van hun tonijnpizza”, zegt Anouk terug terwijl ze de kaart nog eens goed bestudeerd.

Het onvermijdelijke is gebeurd. Helaas, helaas, maar het blijkt dat Lola, de goede vriendin van Anouk, hier vlak bij woont en die zag mijn auto staan. Ik heb je al eerder vertelt dat ik Lola niet bijzonder graag zie, en nu verknalt ze dus ook nog mijn avond. Nu zittende dames van alles te bespreken. Lola heeft zelfs gewoon een pizza meegepakt. Wat moet ik anders zeggen? Zo iets van: nee dikke, ga eerst afvallen ofzo. Haha, ik had die kop wel eens willen zien. Maar ja, wees eerlijk, mijn avond is dus wel een beetje om zeep geholpen hierdoor. Wat kom ik nu te weten? Nou, ze hebben het al gehad over een of andere serie op tv, de uitverkoop in het dorp, hetgene wat Kristy aanhad, of beter gezegd, wat niet een aantal dagen geleden, en nu zijn ze bezig te bespreken wat ze allemaal willen gaan doen aan de Belgische kust.
Ik ga iets zeggen dames en heren. Het heeft volgens mijn bijna een half uur geduurd sinds Lola binnen kwam vallen, maar we gaan het proberen. “Lijkt me toch logisch, we zitten bij het strand en er is een dorp in de buurt dus dat wordt een vakantie van op het strand liggen, en af en toe een keer gaan kijken of het bier in het dorp smaakt”, zeg ik lachend. Anouk kan er gelukkig om lachen omdat Lola al een heel programma had bekeken van wat er op de camping allemaal te doen is komende twee weken. Bam, die heb ik even heel hard weggezet, die Lola. Overigens is het niet raar dat ik deze opmerking maak hoor. Ik heb een schijthekel aan al die activiteiten. Op vakantie moet je zelf kunnen doen wat je wilt en kiezen wanneer je dat wilt. Dan heb je al die mensen en activiteiten toch helemaal niet nodig. Ja, overigens, Anouk vindt deze opmerking helemaal goud en verslikt zich bijna in haar laatste stukje pizza. Ik lach gezellig mee en Lola zit er maar een beetje bij voor Jan met de korte achternaam op dit moment. Ik heb mijn pizza op en Anouk heeft niet echt zin in een toetje. Ik vraag de rekening en zet ’t allemaal op de creditcard. Daarna lopen we naar buiten en dan ben ik benieuwd. Wilt Anouk graag dat Lola mee gaat of laat ze die hier. De spanning stijgt..............
 

Pandaluiers

Nieuw lid
Vakantie Speciaal IV

IV

Ik steek snel een peuk op als we buiten staan. Ik rook nooit in mijn auto, dus moet het heel even tussendoor. Kan ik zonder sigaretten? Misschien wel, misschien niet. Nu is het vakantie en ik vind dat ik het heb verdiend. Tijdens de examens heb ik al niet veel gerookt omdat ik van te voren al veel had geminderd. Ik had geen afkickverschijnselen en die wilde ik ook niet tijdens mijn examens. Lijkt me nogal logisch. Dus ik heb rustig aangedaan. Overigens ook met de drank, maar dat lijkt me logisch. De dames staan nog het een en ander te bespreken. “Heb je je spulletjes allemaal al klaar staan?”, vraag ik aan Lola. “Jaja, ik heb ook die mooie 4-persoons tent van mijn oom en tante mogen lenen, dus wij slapen luxe”, zegt Lola opgewonden tegen Anouk. Een tent en luxe? Oké, nieuw voor mij, maar ja, nooit te oud om te leren zullen we maar zeggen. “Wat doen we nu?”, vraag ik terwijl ik nog een goede hijs neem. “Ik denk dat ik naar huis ga en nog eens goed slaap voordat ik dat niet meer kan op vakantie”, zegt Lola. Oké, die begrijp ik niet helemaal maar ik ben allang blij dat ze niet mee wil naar mijn huis. Ze doelt waarschijnlijk op het nachtleven op vakantie.
“Dan stappen wij ook op, denk ik, hè?”, vraag ik aan Anouk. We nemen afscheid van Lola en lopen richting de auto. “Dat had je even nodig hè, even praten met een vriendin”, zeg ik met een glimlach op mijn lippen. Ze lacht terug: “dat kun je denk ik wel stellen ja”.

Drup, drup en opeens uit het niets gaan de sluizen open. Ja, oké, ik merkte tijdens het opsteken van mijn sigaret dat het harder waaide dan vanmiddag. Maar dit noem je dus echt plaatselijk noodweer geloof ik. “God********”, roep ik keihard over de straat. Nog 150 meter. Oké, dit is een enorm nat pak. Ik maak haar deur open en laat haar instappen. Daarna sprint ik naar mijn eigen portier. We zijn beiden echt heel erg nat geworden. Ik begin te lachen, ze lacht mee. We kunnen de lol hiervan wel inzien. Ik rijd rustig naar huis en als we thuis komen is het allang opgehouden. Ik heb ondertussen wel gevoeld dat mijn schoenen verzopen zijn en dat mijn onderbroek ook wel wat nat geworden is. Zo hard regende het. We stappen uit en ik doe de auto op slot. Ik doe de voordeur open en we stappen naar binnen. “Ik denk dat ik ruzie krijg met de schoonmaakster als we zo nat naar binnen gaan.”, zeg ik als we op de deurmat nog wat staan uit te lekken. “Ik trek mijn kleren wel ff uit en ren naar de bovenste badkamer. Dan kun jij die op de eerste verdieping gebruiken, oké? Die ben je wel tegen gekomen denk ik?” stel ik voor. “ja ja, klopt, dat is helemaal prima hoor” zegt ze: “dat kan ik begrijpen ook, met dat mooie parket wat bij jullie in de woonkamer ligt”. “Nou dat is het hem ja”, zeg ik terwijl ik mijn overhemd losknoop en uitdoe. Anouk begint ook met uitkleden. “Ho, ehm, wacht maar hoor, ik ben zo weg”, zeg ik snel en ongemakkelijk. Dit is om twee redenen dat ik dit zeg. De eerste is dat ze dan misschien meer op haar gemak is. Dames zijn over het algemeen best wel op hun privacy gesteld. En de tweede is dat ik misschien wel een steigerende jongen in mijn broek krijg. En die is dan niet echt heel gemakkelijk te verbergen. “Je hebt me toch ook gezien in bikini?”, zegt ze terwijl ze me een beetje schuin aankijkt en haar T-shirt-ding over haar hoofd uitdoet. Ik zie de bh tevoorschijn komen. Oké, dilemma, ik wil blijven kijken want dit zie je misschien wel maar een keer in je leven. Van de andere kant wil ik me niet voor schut zetten door een bolling in mijn onderbroek. Ik probeer zo vloeiend mogelijk mijn schoenen, sokken en jeans uit te doen. Dit wordt lastig aangezien een van de mooiste dames die ik ooit gezien heb, zich naast mij aan het uitkleden is en dat trekt mijn aandacht nogal. “Het bubbelbad is nog warm, dus als je wilt?”. “Zou dat kunnen ja?”, vraagt ze: “Dat is op dit moment wel extreem lekker ja”. “Ik denk dat ik mijn zwembroek boven ff pak en dan erin ga”. Is dit slim? Misschien niet, maar ik denk wel dat ik lekker slaap als ik haar nog een keer in bikini mag aanschouwen. Ik heb alles uit op mijn onderbroek na en ga de trap op. “Zie ik je zo in de pool, lust je nog iets te drinken? Ik kan een wijntje ofzo openmaken. Kan ook iets anders zijn hoor”, zeg ik snel terwijl ik boven op de trap sta. “Ik ben wel in voor een wit wijntje zo op de avond”, zegt ze van beneden. “Ik zal een lekkere uitkiezen, oké?” roep ik terwijl ik al bijna op de badkamer ben waar mijn zwembroek ligt. Ik hoor dat ze de trap op gaat en de badkamer in loopt. *Klik*; dat was de deur. Ik kan veilig naar beneden. Ik heb mijn zwembroek aan, ga weer naar beneden, en loop richting de wijnkast; zo’n mooie klimaatkast voor wijn. Ik pak er een witte die ik er wel chique uit vind zien en pak meteen twee glazen mee. Ik weet echt helemaal niets van wijn. Ik heb wijn ook nooit zo bijzonder lekker gevonden. Ik kan genieten van bieren en allerlei lekker sterkere drank zoals whisky, cognac of cocktails. Maar wijn heb ik nooit bijzonder gevonden. Daarom heb ik er gewoon geen enkele verstand van. Ik loop richting de pool en zet de glazen en fles neer bij het bubbelbad.

Ik loop naar het bedieningspaneel van de pool. Echt een heel duur, speciaal apparaatje. Luchttemperatuur op 23, bubbelbad op 38, zwembad op 28,de verlichting gedimd, muziekje op de achtergrond. Handig dat zo’n bediening ook eens een keer werkt. Volgens mij zijn de keren dat dat apparaat ook daadwerkelijk werkte, op één hand te tellen. Ik leg twee handdoeken en twee badjassen klaar en settle mezelf in een van de ligstoelen rond het zwembad. Ik kijk nog even in het groepsgesprek van de vakantie. Er werd wat gediscussieerd over het zakgeld voor twee weken. Sommige krijgen een paar honderd euro van hun ouders, José is, zoals eigenlijk altijd, best blut en ik heb het hoogste budget. Tsja, zo werkt dat nou eenmaal. Ik kan er niets aan doen. Ik zal wel vaker het eten betalen, of wat meer rondjes geven in de kroeg ofzo. Dat heb ik altijd gedaan, en ik was niet van plan daarmee te stoppen voordat mijn pa daar geen toestemming meer voor geeft.
Ah, ik hoor een deur. Daar komt ze aan. Ze opent de glazen deur die de gang scheidt van het pool-gedeelte van het huis. Ze komt binnen. Zou ik er een keer een opmerking over haar prachtige lichaam durven maken. Het moet wel een hele goeie zijn dan. Ik doe het maar niet. Voor het zelfde geld maak je er een k**-opmerking van en is de hele vakantie om zeep. Ze loopt richting het bubbelbad, gaat op de rand zitten en glijdt er vervolgens in. Ik sta op en pak de fles wijn. “Ik zal eerlijk zijn dat ik geen enkel verstand heb van wijn en dat ik dus ook geen enkel idee heb van wat ik daarnet uit de kast heb gepakt”, zeg ik lachend en ik haal mijn schouders op. “Ik ook niet, dus laten we hopen dat hij smaakt” zegt ze terug. Ik open de fles en schenk twee glaasjes in. “Alstublieft, madame” zeg ik terwijl ik haar een glas voorhoud. “Dankuwel” antwoord ze. Ze neemt een slok en zegt: ”Dit is wel een goede hoor”. Ik neem zelf ook een slok. Ja, ik ben geen wijn-mens als je dat zo kan zeggen. Het is wat zoet, niet vervelend nee. “Had je je vader nog gebeld?” vraag ik uiteindelijk om een gesprek op gang te krijgen. “Ja”, antwoordt ze: “Hij verontschuldigde zich ervoor dat hij zo reageerde vanmorgen toen ik hem belde. Hij begreep hoe ik me voelde zei hij, en na mijn vakantie hebben ze de situatie verbeterd zei hij”. “Aha, nou, dan is er werk voor twee weken gok ik”, zeg ik terwijl ik nog eens een slok neem. “Het eten was trouwens heerlijk, heel erg bedankt”, zegt ze uiteindelijk omdat er weer een stilte is gevallen. Ze is in gedachten, ik kan het zien en normaal is het helemaal niet moeilijk om een gesprek met haar te beginnen. “Ik wilde net zeggen, een heel goed tentje is dat daar”, zeg ik lachend. Ze pakt haar telefoon en begint weer te turen in dat ding. Ik besluit om er maar een keer een opmerking over te maken. “Ze kunnen je niet missen geloof ik hè”, zeg ik grappend. Dat zeg ik ook altijd als mijn pa constant aan het telefoneren is. “Het is het groepsgesprek van de dames voor onze vakantie. Ze vragen wie wat bij zich heeft want de broertjes hebben een maximum van 2 tassen aangesteld. Anders past het niet in hun wagen zeggen ze”. “Tsja”, reageer ik: “We hebben ook nog niet echt afgesproken wie er in welke auto gaat. Hoeveel man zou er eigenlijk in die wagen van hun kunnen?” . “We zullen het eens vragen in het groepsgesprek”, zegt Anouk. Ik zie het bericht verschijnen op mijn telefoon: hoe doen we het eigenlijk met de auto qua indeling??? Hoeveel kunnen er bij jou in Bart of Pim? Na een paar minuten komt er een antwoord van Pim: IK rijd, dus IK ben chauffeur, niks aan Bart vragen dus xD en er kunnen maar 3 man in, de rest is bagageruimte. Direct zie ik een bericht van Kristy komen: De heren in jullie auto, en de dames bij Lex in zijn auto. Overigens is er nog een random bericht van José doorheen gekomen. Dat gebeurt wel eens vaker hoor. Hij vraagt wat voor weer het wordt zodat hij weet hoeveel winterjassen hij mee moet nemen. Ook daar wordt direct op gereageerd. Kristy vertelt hem dat hij eens op zijn computer moet opzoeken wat voor weer het is. Pim reageert met de standaard opmerking: 1000. Dat zegt hij wel vaker. Een soort stopwoordje als iemand zo’n random opmerking maakt. En Lola stuurt een link van een of andere site die weer denkt te kunnen voorspellen. Ik reageer door te zeggen: Aan zee weet je het nooit, dat schijnt lastig voorspellen te zijn. Daar wordt instemmend op gereageerd. Daarna een berichtje van Anouk die dus naast mij in het bubbelbad ligt: Overigens liggen Lex en ik in het bubbelbad bij hem xxx losers. Ik begin te lachen en kijk haar aan. We schateren het allebei uit als er allerlei grappend bedoelde verwensingen langs komen. Overigens weet de rest dat Anouk bij mij is want de situatie is gemeld in het groepsgesprek vanmorgen.
En uiteraard José met het slotakkoord: heb ik ook als ik eens een goede scheet laat in mijn badkuip. Ik stuur een bericht terug: zullen we nu even gaan zwemmen in het zwembad of over 5 minuten, Anouk? . We lachen allebei om de situatie en na een tiental minuten is de rest ook weer vertrokken van Whatsapp. Allemaal moesten ze nog spullen inpakken enzo. Lekker op tijd denk ik dan, maarja, sommige mensen doen dat nou eenmaal last-minute. De fles wijn is ondertussen halverwege. We zwemmen nog wat en gaan er daarna uit. “Dat doet goed hè”, zeg ik. “Helemaal als ik weet dat die jaloerse bokken dat lekker niet hebben”, zegt ze lachend terwijl ze kinderachtig haar tong uitsteekt. “Inderdaad”, reageer ik lachend. We gaan allebei naar boven om te douchen en ik ben als eerste van ons twee weer beneden. Ik sluit alles bij de pool nog even af. Daarna loop ik terug naar de gang waar onze natte kleren van vanavond nog liggen. Tsja, zometeen maar even doen denk ik. Ik weet niet wat zij met haar kleren wilt doen. Ik kan ze hier wel in de was gooien, maar dat is voor haar toch net even een ander verhaal. Ze komt weer naar beneden. Ik hoor haar van de trap afkomen. Ze heeft de badjas die ik haar had gegeven nog aan. Ik zie er niets onderuit komen. Zou ze……. Nee toch zeker. Kan mijn verlangen toch zo dicht tegen realiteit aan komen? Ze heeft ook de konijnensloffen aan. Die droeg ik toen ik nog 12 was ofzo. Ze zijn heerlijk zacht, maar mij te klein. Zo te zien passen ze haar wel. “Kijk eens!”, zegt ze vrolijk. “Ja, dat is een tijd geleden dat ik die heb gedragen, ze passen mij niet meer, maar jou passen ze perfect. Lust je trouwens iets te drinken nog ofzo?” reageer ik. “Doe nog maar zo’n glaasje van die lekkere wijn van daarnet als dat kan” zegt ze terwijl ze gaat zitten in de sofa.

“Uiteraard, ik zal hem even pakken, wat doe je trouwens met die kleren van vanavond? Die natte”, vraag ik: “Ik kan ze ook nog even in de wasdroger gooien als je wilt?”, vervolg ik terwijl ik nog twee glazen wijn inschenk. “Ik hang ze gewoon vanavond uit op de badkamer ofzo, dan zijn ze morgen echt wel droog”, reageert ze. Ik zet de glazen neer en ik ga zitten. Na een tijdje nog wat met haar vriendinnen gecommuniceerd te hebben, legt ze haar telefoon weg en neemt een goede slok wijn. “Lex….”, begint ze twijfelend. Haar gezicht is weer wat serieuzer geworden. Ik kijk haar zo vriendelijk mogelijk aan. “Lex…..”, zegt ze nog een keer: “Ik moet je eigenlijk iets vertellen wat best serieus is en wat ik tegen niet veel mensen heb gezegd. Het is best zwaar voor mij, maar ik zal het je moeten vertellen. Kijk, we hebben een 4-persoons en een 3-persoons tent straks hè?”. Ik knik instemmend. “Wel”, vervolgt ze: “Dan moet er dus een van de dames bij de heren of andersom, anders wordt het wel heel krap in de tent van Bart en Pim. En jullie gaan niet met z’n vieren in de tent van Lola, dat durft ze niet aan. En zoals je weet blijven de dames altijd bij elkaar dus zal er een van de heren bij ons moeten komen. Door deze hele situatie heb ik met de dames overlegd dat jij dat wordt omdat ik je nu vertrouw. Deze situatie heeft dus een klein gelukje bij het ongeluk”. Ik knik nog steeds instemmend en zeg: “maar wat is het probleem dan, ik bedoel, ik slaap voor twee weken bij jullie en dan……” . “Daar wil ik het nou juist even met je over hebben”, zegt ze en ze vervolgt: “Ik ben kerngezond. Maar ik heb een klein minder dingetje. Ik ben ’s nachts een bedplasser”. Ze slikt een keer bij het zeggen van haar laatste zin. Ze neemt nog een slok wijn en vervolgt haar verhaal weer: “Ik draag daarvoor luiers ’s nachts. En ik wilde echt niet dat iemand anders daar achter zou komen, maar omdat het bittere noodzaak is straks en ik jou ondertussen zo goed vertrouw wilde ik dit even kwijt. Je moet het weten, en als laatste: vertel het tegen niemand. Echt niemand. Ik hoop dat ik je kan vertrouwen”, zegt ze terwijl ze begint te snikken. “Dat is toch helemaal geen probleem. Als jij een geheim hebt dan hang ik dat echt niet aan de grote klok ofzo hoor”, reageer ik terwijl ik nog eens door mijn hoofd na ga wat ze nou daarnet tegen mij heeft gezegd. Ze begint iets meer te snikken. “Kom eens hier”, ik sta op en ga naast haar op de bank zitten en leg haar hoofd tegen mijn schouder bij wijze van troosten. Of dit een slimme actie is weet ik ook niet maar ik haar hoofd ligt al op mijn schouder als ik er over na begin te denken.

Daar zit je dan. Het begon zo positief. Ik kreeg helemaal een goed gevoel van binnen toen ze zei dat ik bij hun in de tent mocht. Maarja, daarna kwam dat andere. Ik voel genoeg voor haar om daar langs te kijken en het te negeren. Zo erg is het niet. Maar toch is het even een smetje op haar prachtige lichaam en persoonlijkheid. Ik weet niet waarom en ik probeer het te negeren maar dat blijkt moeilijker dan dat het lijkt. Ze is een bedplasser. Datgene wat ik rond mijn 6 de heb afgeleerd. Ze is 18. Tsja, het komt voor maarja…… Dit is dus echt heel raar.
Ik leg mijn arm rond haar schouder en klop er nog een keer op. “Kom op, mij kun je toch vertrouwen, dat weet je toch?” zeg ik opbeurend. Ze doet haar hoofd omhoog en kijkt me aan met haar waterige oogjes. “dankjewel”, zegt ze zacht en ze geeft me voorzichtig een kusje op mijn wang. Ze staat op en zegt: “ik ben moe en ik ga slapen”. Ik ben nog even in trance vanwege dat contact van mijn wang met haar lippen. “Eh, ja, prima natuurlijk. Als je iets nodig hebt of als ik iets moet helpen dan roep je maar hè. Ik pak even een sigaretje buiten en gaan dan ook pitten” zeg ik terwijl ik ook opsta. Ik loop met haar mee naar de gang. Zij om naar boven te gaan en ik om mijn jas te pakken. Terwijl ik achter haar loop kijk ik nog eens naar haar kont. Zou daar nou een luier onder zitten? Ik twijfel, zou ik het vragen of niet. Achja, weetje, op de camping bij haar in de tent kom ik er vast wel eens achter. Zij pakt haar kleren van de grond en ik pak mijn jas en wens haar een goede nacht. Zij gaat de trap op en ik loop richting de keukendeur met een pakje sigaretten in mijn hand. Ik kom langs de drankenkast en schenk ook maar meteen een glas whisky in, en neem die mee naar buiten. Het is best fris geworden buiten, maar onder de veranda is het prima te doen. Ik steek er een op en neem een grote hijs. Ik ben nog wat aan het nadenken en pak mijn telefoon. Ik zal het maar eens op internet opzoeken. Ehm, hoe zou je dat omschrijven. Luiers voor volwassenen ofzo? Ik heb echt geen idee en tik dat maar eens in. Ik zie wat een merk langschieten: Tena. Google geeft ook meteen wat plaatjes. Zo, godverdikke, dat zijn echt hele grote luiers. Er staan ook wat dames en heren op die helemaal als grote baby gekleed zijn. Heel raar en verwarrend.
Ik ben moe en besluit er maar mee te kappen. Ik drink mijn whisky op en neem nog wat hijsjes tot mijn sigaret op is. Ik sluit verder heel het huis af en doe de lichten uit. Ik loop naar boven met mijn natte kleren die ik in het washok dump, en roep nog even snel: “Goedenacht”, terwijl ik weer door wil lopen. “Ehm, Lex, kun je misschien even helpen…….”, hoor ik uit haar kamer komen…………….
 

gommu

Gewaardeerd Lid
een tip ; voeg meer Alina's toe dat maakt het makkelijker lees baar (doe ik zelf ook) ;)
 

Paddy

Superlid
Blijft een mooi verhaal wat makkelijk te lezen is.
De alinia's storen mij niet en het idee van het schrijveb alsof je het aan me verteld bevalt me oppers best :)
 

Pandaluiers

Nieuw lid
Vakantie Speciaal V

V

Mijn hart begint te bonzen. Nu gaan we wat meemaken, dat garandeer ik. Ik doe de klink voorzichtig naar beneden. Daarna duw ik de deur zachtjes open. De kamer is niet bijzonder groot. Er staan twee grote kasten, een bed en een bureautje met een stoel ervoor. Haar kleren liggen op de stoel. Ze ligt op het bed in de hoek van de kamer. Er ligt een pak luiers, Tena, op de grond en een ervan ligt om haar heen. Ze heeft alleen een ruim T-shirt aan. “Ehm, dus, kun je hem vastplakken?” vraagt ze blozend. Oké, de situatie blijkt dus zo te zijn dat ze de luier om haar heeft uitgevouwen en dat hij alleen nog maar vastgeplakt hoeft te worden. “Tuurlijk, maar ik heb dat nog nooit gedaan dus je zal heel even moeten helpen ben ik bang”, zeg ik snel. Ik loop richting het bed en ga naast haar benen op het bed zitten. Ze heeft dus de twee ‘flappen’ aan de zijkant vast. Die zal ik vast moeten plakken. Ik leun voorover en bekijk waar ik hem moet vastplakken dan. “Daar zitten twee blauwe plakkers, die moet je loshalen en dan strak op de andere kant plakken, begrijp je?”, zegt ze helpend omdat ik nogal aan het zoeken ben wat er nou precies van mij wordt gevraagd. Ik zie inderdaad twee blauwe, plastic plakkertjes. Oké die moeten dus op de andere kant dan. Ja dat lijkt er wel op denk ik. Het plastic kraakt wel wat, maar dat schijnt zo te horen want Anouk reageert niet en kijkt alleen maar of hij wel goed zit.

Ik heb ze! Alle vier zitten ze vast en Anouk staat op van haar bed. Weer dat gekraak. “Dankje”, begint ze blozend: “dit is de eerste keer dat ik ben geholpen hiermee door een jongen”. “Ja”, antwoord ik, “is toch helemaal geen probleem. Ik ben er om te helpen dat weet je”. “Ik kan eigenlijk die plakkers wel zelf doen, maar dan is er meer kans dat ie gaat lekken, en aangezien ik in iemand anders zijn bed slaap…..” vervolgt ze terwijl ze blozend naar haar voeten kijkt. Ik loop haar kamer weer uit en zeg: “Is geen enkel probleem. Ik ben boven, als er nog iets is val je maar binnen hè. Overigens ik heb de wekker om 8 uur staan. Zal ik je dan wakker maken?” “Oh, ja, goed idee, is prima, welterusten” zegt ze terwijl ze haar deur weer zachtjes dichtmaakt. “Truste”, roep ik nog terwijl ik naar boven loop.

Ik hoor gestommel. Ik kijk snel even op m’n wekker. 2 Uur ’s nachts. Gestommel is niet heel raar ofzo. In ons grote, oude huis lopen wel vaker muizen of misschien wel grotere dieren. Ook slapen er duiven in de goot en hebben we af en toe een uil die uitrust onder het kapje bij de schoorsteen. Dat gebeurt als je in een ouder huis woont met veel bos eromheen. Maar dit is iets anders. Ik zou toch zweren dat dit mijn trap is! Opeens zie ik de klink van de deur bewegen. Spooky!! En dan zie ik het. Anouk d’r hoofd beweegt zich om de open deur heen en fluistert zachtjes: “Lex…., Lex…..”. “Ja, wat is er” zeg ik zo vriendelijk en zacht mogelijk. Dat moet je maar eens proberen als je zo wakker wordt gemaakt. Het is moeilijker dan je denkt om dan vriendelijk iets te zeggen. “Er lopen overal beesten heb ik het idee”, fluistert ze terwijl ik toch een beetje angst in haar stem hoor. “Ehm, ja, je kunt gerust op een andere kamer gaan liggen, die beesten kunnen hier nou eenmaal lopen in zo’n oud huis”, zeg ik alweer zo vriendelijk mogelijk. ”Mag ik niet even bij jou in bed?”, vraagt ze zacht. Het klopt dat ik in een tweepersoonsbed slaap. Heerlijk die ruimte. En ik heb het bed al een tijdje, maar niemand heeft daar nog in geslapen behalve ik zelf. “Ehm, ja, dat kan ook”, zeg ik terwijl ik alvast wat naar een kant toe kruip.
Ze doet de deur volledig open en komt naar binnen. “Ik zal wel even een lampje aanmaken of zie je het al?”, vraag ik. Terwijl ze de deur zachtjes dicht doet zegt ze: “Ja, als dat kan….”. Ik knip de lamp aan en zie eerst heel even niks. Zo’n fel licht. M’n ogen wennen er al snel aan en door mijn ooghaartjes door zie ik een hele mooie meid in een ruim T-shirt met haar haar los op haar schouders, maar ook met een dikke luier aan. Op zich is het wel sexy. Ze ziet er zo kwetsbaar uit nu, en dat maakt dat het ook heel sexy is. Toch kan ik er niets aan doen dat het er ook raar uit ziet. Ze kruipt naast mij onder de deken terwijl ik het lichtje weet uit knip. Ik hoor het gekraak van haar luier net zoals ik die hoorde toen ik hem dichtmaakte. Haar benen tikken de mijne aan. Ik sidder al bijna bij het contact van onze benen. Er liggen genoeg kussens in mijn bed en ze heeft er al gauw een te pakken die ze onder haar hoofd legt. Ik weet niet wat ik moet zeggen, maar ik draai me maar om, om weer te gaan slapen. Ze doet hetzelfde en ik slaap weer langzaam in.

De volgende ochtend word ik weer wakker omdat mijn wekker om exact 8 uur begint met piepen. Ik laat hem even piepen en daarna zet ik hem met een klassieke en harde klap weer uit. Het ochtendzonnetje schijnt flauwtjes door de gordijnen mijn kamer in. Ik voel iets kouds tegen mijn knie. Ik lig gedraaid naar binnen en opeens voel ik het warmer worden. Oh ja, Anouk ligt naast mij in mijn bed. Dat wist ik maar…… Ehm…. Dat warme is dan? Ik kijk stiekem onder mijn bed en ja, ja. Ik lig met mijn knie zachtjes tegen haar luier aan.
Ze draait zich om en ziet mijn naar mijn benen kijken. “Och god, nee toch?” zegt ze proestend. Ik begin ook te lachen en al snel zijn we beiden goed wakker door deze enorme lachpartij. “Ehm, ik denk dat ik sorry moet zeggen”, zegt ze na een tijdje. “Mag ik één flauw grapje maken dan. Ik ben blij dat je die luier om had anders dan had ik nou een nat been en bed gehad”, zeg ik grappend. Beiden lachen we er nog wat om en daarna sta ik op. “Gebruik jij de badkamer op de eerste verdieping weer?”. “Ja prima”, zegt ze terwijl ze de deken van haar af slaat. Daar ligt dus het meisje van mijn dromen in een luier in mijn bed. Raar en sexy. Echt, ik heb echt gemixte gevoelens. Ik weet nog steeds niet helemaal wat ik er van moet vinden. Ze staat op en loopt, of misschien toepasselijker gezegd, waggelt richting de deur. “Mag ik wat vragen?” vraag ik nieuwsgierig terwijl ik naar de luier kijk. “Tuurlijk, hoezo?” vraagt ze terug. “Nou, hoe ga je dat ooit in die tent aan en uit doen zonder die ruimte die er nodig is?” vraag ik denkend. Gisteren had ze toch behoorlijk wat ruimte nodig. Want dat moet allemaal in die tent gebeuren zonder dat de buren het horen of zien. Ik heb overigens geen idee hoe groot een tent is, maar ik kan me indenken dat dat kleiner is dan onze logeerkamer waar ik haar gisteren heb geholpen.
Ze begint te lachen. En terwijl ze naar beneden loopt zegt ze: ”Ik denk dat jij wel kan helpen”. Ikhoor dat ze de badkamerdeur openmaakt, naar binnen gaat en de deur weer sluit. Oké, gaat dat betekenen dat ik mee moet gaan helpen met verschonen? Is dat fijn of juist niet fijn? Allerlei vragen schieten door mijn hoofd terwijl ik ga douchen.

Ik heb de krant al doorgebladerd en al een ontbijttafel neergezet als Anouk beneden komt. Ze ziet er weer stralend uit zo helemaal opgemaakt en in wat schone kleren. Dit keer heeft ze een blauwe katoenen broek aan en een strak zittend hemdje. Een met een blauwe tekening erop, ik kan niet ontcijferen wat het is, maar het staat haar wel. We gaan aan de ontbijttafel zitten en ik vraag: ”wat lust je te drinken, koffie of thee, of sap? Zeg het maar”. We zeggen verder niet veel terwijl we rustig ontbijten.

Als we allebei klaar zijn met eten zeg ik: “De rest kwam rond een uur of twee hè?”. “Ja, klopt, omdat we pas vanaf 5 uur op de camping mogen”, antwoordt ze. We zetten samen de spulletjes terug in de keuken en ik schuif de vaat ook even in de vaatwasmachine. Anouk legt haar telefoon weg en zegt: “Lex”, zegt ze: “kun je even mee naar boven lopen?”. “Tuurlijk, geen probleem”, zeg ik terwijl ik haar naar boven volg.

We gaan de kamer in waar ik haar afgelopen avond heb geholpen. Op het bed ligt een uitgevouwen luier. Hagelwit en echt best wel groot. Ze draait zich om naar mij en zegt: “Kijk, ik vertrouw je helemaal, zeker na vanavond en vannacht. Ik bedoel…….”, ze kan haar woorden moeilijk kiezen. Uiteindelijk vervolgt ze haar verhaal: ”Maar, eh, ik wil je wat vragen, wil jij mij op vakantie ook voor de nacht klaarmaken en '’s morgens ook mee helpen enzo?”. Ze bloost en kijkt naar haar voeten. Een erg rare situatie als je het mij vraagt. “Ehm, ja, ik help graag, dat weet je”, reageer ik zo nuchter mogelijk. “Ja maar dat vraag ik niet, laat ik het anders vragen, ik vertrouw je dan totaal omdat ik mijn lijf aan jou prijsgeef als het ware. Niet veel mensen krijgen te zien wat jij dan gaat zien. Dat begrijp je toch?”. Haar toon is omgeslagen. Haar blik is serieuzer geworden en voor de zoveelste keer deze dagen weet ik niet waar dit heen gaat. Ik begrijp het nu wel een beetje. Het is dus dat ze straks naakt voor mij ligt zonder dat we een relatie hebben. Misschien is er dan nog wel iets anders mogelijk. Maar laat ik niet te ver afdwalen. “Ja, Anouk, weet je, ik help je graag met verschonen, stiekem vindt ik je een hele leuke meid”, zeg ik oprecht. Ze bloost weer, maar verder besteedt er ze helaas geen aandacht aan. “Wil je het dan nu leren of vanavond in de tent?”, vraagt ze weer. “Verschonen? Ehm, ja, misschien wel gemakkelijk om dat nu te leren”, zeg ik weer.

Aha, daar wilde ze dus heen. “Dan zal ik eerst maar uitleggen waarom verschonen goed moet gebeuren. Kijk, als zo’n luier niet goed zit dan gaat hij lekken dus dat moet je goed kunnen doen. Ze doet haar broekknoop los. Mijn brein werkt op vol vermogen en er schiet mij iets te binnen wat ik direct ga vragen: ”waarom laat je Kristy of Lola dit niet gewoon doen?” Ze begint te blozen en stopt met haar broek naar beneden te doen. “Eerlijk?”, vraagt ze. “Ik eerlijk tegen jou, jij eerlijk tegen mij”, zeg ik met een glimlach op mijn lippen terug. “Nou, Kristy kan het niet, dus die had ik het ook van te voren of in de tent moeten leren, en dan is het veel beter om dat van tevoren te doen. En Lola vindt het eigenlijk maar niks. Ze vindt het vies, of ze durft niet. Ik weet niet wat het met haar is maar ik heb het haar gevraagd en ze zei eigenlijk gewoon nee. Dus ik had me al voorbereid op de mogelijkheid dat ik het door Kristy zou laten doen en zelf wat onhandig mee zou helpen. Maar ik ben serieus, ik vertrouw je en het is veel makkelijker om dat van tevoren zo te leren.”
Ze kijkt me met die mooie, doordringende ogen aan. Gaf ze mij nou net een knipoog? Ik weet het niet zeker maar volgens mij wel. “Tsja, we zullen eens gaan kijken dan”, zeg ik terwijl ze haar broek nu helemaal uit doet. Ze doet haar shirt iets omhoog en ik heb nu vol zicht op haar slipje. Een mooie, rode, hipster. Ze pakt die ook aan de zijkant vast om naar beneden te doen. “Ehm, oh, dat hoeft niet hoor als je dat niet wilt hè”, zeg ik snel en ongemakkelijk. Het is toch dat iemand zich uitkleedt voor je neus. Ik wil dat ze zich op haar gemak voelt.
“Tsja, lieve schat, ik ga mijn hipster niet vies maken in die luier dus ik ga er gewoon au naturel in, oké? Ben je bang ofzo?” zegt ze met een glimlach op haar gezicht terwijl ze langzaam haar hipster op de grond laat vallen. Het ene moment zit je thuis je voor te bereiden op een vakantie. Twee dagen later staat het meisje uit je dromen zich voor je neus uit te kleden!!!! Bijna krankzinnig dit.

Ze gaat op de luier liggen. Haar benen zijn iets wijd dus ik heb vol zicht op haar kruis. Mijn blik wordt er heel even door aangetrokken. Ze ziet het. Oh oh, ben bang wat ze nu gaat zeggen. “Dus…. Is het naar wens?”, vraagt ze met een besmuikte glimlach op haar gezicht. “Ehm, ja, oké, hé, weet je dat dit de eerste keer is dat dit live voor mij is. Niet gek toch?”, zeg ik een beetje geïrriteerd en half lachend terug. Ik zal je even uitleggen wat er te zien is. Het is dus kaal daar. Alles is verder van nature zo, dus alles is te zien daar. Ja, ik weet dat omdat ik wel eens porno kijk ja, niet raar als je vaak alleen thuis bent en je in de pubertijd bent.
“Ik scheer het omdat die geur anders blijft hangen”, zegt ze. “Oké, oké” zeg ik geïnteresseerd: “Leg het me nou eens uit hoe het werkt”, zeg ik om er maar niet te lang verder bij stil te staan hoe haar geslachtsdeel eruit zien. “Ik zal het eerst voordoen en dan doe je het daarna zelf, oké?” stelt ze voor. “Lijkt me een strak plan”, antwoord ik terwijl ik in mijn broek iemand duidelijk aanwezig voel worden. Hij was al wakker sinds ze zich uitkleedde, maar nou voel ik dat hij in ‘actie-mode’ begint te komen. Nu maar hopen dat ze het niet ziet anders staat dat ook zo lullig. Letterlijk en figuurlijk.
“Je legt hem eerst in het midden, dan trek je hem over mijn kruis naar boven, je legt de flappen over elkaar en doet dan de plakkertjes vast. En ze moeten best wel strak zitten ander ga ik lekken. Tot slot ga je nog een keer met je vinger langs deze onderrand om de anti-lek randjes op te zetten”, zegt ze terwijl ze elke handeling voordoet en tot slot op staat. “En tegen de luier uitslag doe je er normaal wat poeder uit deze fles op mijn luiergebied. Anders krijg ik pijn en kriebel enzo en dat wil ik niet, oké? “ Ze heeft een grote, witte fles in haar hand. Oké het zal verder wel denk ik maar

Ze gaat weer liggen en doet de strips er weer af. Ze staat naakt weer op en zegt: “Nu jij!, en doe maar met talkpoeder, zo heet dat, dan kan ik direct zien of je dat goed doet”. “Oké, let’s go” zeg ik terwijl ik haar begeleidt naar haar luier toe. Ze gaat liggen en ik probeer elke handeling zo goed mogelijk uit te voeren. Eerst haar lichaam in het midden. Ik trek de luier recht en keur het goed zo. Mijn broek staat het ondertussen best wel bol. Ik hoop niet dat ze dat ziet.
Vervolgens het poeder dan. Ze geeft me de fles en ik strooi wat op haar ‘luiergebied’. Ik neem aan dat dat het gebied is waar haar luier normaal zit. “Mag best iets meer zijn hoor”, zegt ze vriendelijk terwijl ze toekijkt. Ik strooi nog wat extra, ik zet de fles weg en wil vervolgens de luier dicht gaan maken als ze zegt: “Eerst een beetje verdelen met je hand, anders heb ik er nog niks aan”. Ik ga met mijn vingers lang haar liezen en over haar bekken. “Ook mijn vagina nog!”, zegt ze opeens lachend: “Anders dan wordt ik helemaal gek straks, hahaha”.
Ik slik en ga met mijn vinger en wat poeder langs haar schaamlippen. Ik doe er rondomheen ook nog wat en ik voel dat er een siddering door haar lijf gaat. “Prima, dat is al beter”, zegt ze lachend. Ik vervolg door de luier dicht te maken. Dat had ik gisteren al gedaan en als het klaar is staat ze op. Ze geeft me een knuffel en een kus op mijn wang. “Dankje, nou weet ik dat iemand mij kan helpen op vakantie!”, zegt ze blij. “Hoeveel kan dat ding nou hebben?”, vraag ik nieuwsgierig. “Wil je dat weten? Dan moet je er zelf ook een proberen??”, zegt ze terwijl ze me uitdagend aankijkt. “Ehm, ik zou wel willen, maar door jou staat er nou een paal in mijn broek, dus dat zal niet gaan”, zeg ik eerlijk. Dat klinkt erg raar maar het is zo. Eigenlijk is dit helemaal niet de zin die ik wilde zeggen maar ik heb hem al gezegd voor dat ik er erg in had. “Ik zag het al inderdaad” zegt ze lachend. “Weetjewat? Dat ga ik regelen hiernaast en dan doe ik er een aan? Wat dacht je daar van?”, zeg ik vrolijk. Dan maar zo hè. Heel veel andere dingen kan ik niet voorstellen
“Dus je gaat je hiernaast staan afrukken?”, zegt ze lachend. “Jij mag het ook doen hoor”, zeg ik grappend. “Oeh, dat klinkt als een uitdaging!”, zegt ze. Ik kijk raar op en zeg: “We hebben totaal geen relatie of iets en dan wil je zoiets?”. “Is dat zo?”, zegt ze uitdagend terwijl je haar lippen naar de mijne brengt.

Daar staan we; zoenend. Het moment waar ik op wachtte. Ik durfde niet, maar zij dus wel. Dit is het dus. Heerlijk subtiel en rustig gaat het. Heerlijk. Maarja, dan moet ik verder gaan zeker? Het zal wel, ik kan me niet meer houden. Ik ga naar de onderkant van haar hemdje met mijn handen en haal hem langzaam omhoog. Onze lippen laten elkaar los en ze zegt: “zie je wel, we hebben veel meer dan je denkt”. Ik doe haar hemdje van over haar hoofd en daar staat ze dan in een prachtige, rode bh. Ze heeft ondertussen mijn broek te pakken en die ligt nu al op mijn enkels. Ze gooit me op het bed. Ik kom omhoog om haar bh uit te doen. Ze duwt mijn handen terug en zegt: “Tut tut tut, jij eerst.” Ik doe mijn shirt uit en ondertussen is ze bovenop me gesprongen. Ze zit op mijn buik. Ik ga weer omhoog om met mijn handen achter haar, de sluiting van haar bh los te maken. Onze lippen komen elkaar weer tegen. We zoenen weer innig. Onze tongen zijn in perfecte harmonie met elkaar. Ik voel het koude plastic op mijn buik. Ik heb de sluiting los en laat de bh over haar armen glijden. Er komen twee prachtige borsten tevoorschijn. “We zullen nu eens wat aan die paal gaan doen dan?”, zegt ze geil. Ze schuift naar achteren en zit nu boven mijn benen. Ze zit recht voor mijn penis. Ze doet mijn onderbroek naar beneden en ze begint met trekken.
Dit houdt ze vol tot mijn hoogtepunt. Ik pak haar bij haar middel en leg haar naast mijn op haar bed en ga met mijn hand haar luier in. Ik vinger haar ook klaar terwijl we zoenen.

“De ene dienst is de andere waard, hè?” zeg ik terwijl we naast elkaar, hand in hand, liggen uit te hijgen. “Je bent geweldig”, zegt ze lachend. Dit wilde ik, maar ik had eerlijk gezegd al gehoopt, en heel blij geweest als dit na onze vakantie zou gebeuren. Maar nu is het al gebeurt voor dat we überhaupt in België zijn. Keivet!! Kennelijk was ze al wat van plan ofzo en hier liggen we dan. Met nog twee weken vakantie voor de boeg. Heerlijk dit.
Ze draait zich naar mijn kant toe, kijkt me aan en zegt: "Jij zou toch ook nog een luier aan doen nu??………
 

Pandaluiers

Nieuw lid
Vakantie Speciaal VI

VI

Ik kijk haar aan. Het is waar. Ik heb gezegd dat ik dat zou doen. “moet dat?”, vraag ik met een grimas op mijn gezicht. Het is toch wat raar eerlijk gezegd. “Niks moet, maar je hebt het beloofd”, zegt ze terwijl ze met haar bovenlichaam op mijn borst kruipt. Ik voel de twee stevige borsten tegen mijn borstkas drukken en ik kan niet zeggen dat het oncomfortabel is ofzo. Ik glimlach weer. “Als ik jou er een groot plezier mee doe, dan doe ik het”, zeg ik uiteindelijk. “Maar”, vervolg ik: “ik pas die toch nooit. Jij bent toch veel slanker dan ik?”. “Bij mij zitten ze wel wat ruim hoor, en jij bent nou ook niet heel dik ofzo hoor”, zegt ze giechelend terwijl ze opstaat en er een uit de verpakking, die naast het bed staat, haalt. Ik begin te lachen. Het ziet er zo groot uit dat ik hem inderdaad misschien wel pas. “In principe is het een M dus is hij mij wat groot, maar dan zit hij wel wat comfortabeler”, zegt ze terwijl ze hem uitvouwt. Ik lig daar maar wat op het bed totdat ze zegt: “Kont omhoog!”. Ik doe wat ze me vraagt en ze schuift hem eronder. “Kont weer laten zakken!”, zegt ze vrolijk. Ik kom neer op het zachte materiaal. Nee, eigenlijk niet slecht ofzo. Ze pakt mijn penis en doet hem omlaag terwijl ze de voorkant dicht vouwt. Ze plakt hem dicht en kijkt triomfantelijk naar mij. “Zo, dat is het dus”, zegt ze lachend terwijl ze van het bed af stapt en er naast gaat staan. Ik kom overeind en sta ook op. “Hij pas wonderwel. Het zit raar, maar niet vervelend ofzo”, zeg ik lachend.
Daar sta je dan. Naast je vriendin, althans ik denk dat ik haar ondertussen wel zo mag noemen, in een luier. “Moet je niks?”, vraagt ze terwijl ze me lief aankijkt. S***, ja man, eigenlijk moet ik wel plassen ja. Ook dat nog. Ik begin te lachen en zeg: “Ja, eigenlijk wel”. “Daar zijn ze voor hoor schat”, zegt ze lief terwijl ze naar mijn luier kijkt. “Echt?”, vraag ik voor de zekerheid. “Durf je niet ofzo?”, vraagt ze lachend: “zo moeilijk is het niet, kijk maar”, zegt ze weer en ik kijk naar haar luier. Ik zie de voorkant langzaam geel worden. Ik begin te lachen. “Oké, daar gaat ie dan, maar niet lachen hè”, zeg ik terwijl ik me probeer te ontspannen. Het is veel moeilijker dan het lijkt, zo daarin plassen. Ja, ik voel het komen. Ik voel de luier het vocht opnemen en hij wordt langzaam warmer en zwaarder. Uiteindelijk barst ik in een lachen uit en ze doet vrolijk mee.

“Ik sta te plassen in een luier”, zeg ik tussen het lachen door. Uiteindelijk zijn we allebei uitgeplast en stoppen we met lachen. Ik werp een blik op de klok en zeg: “ Het is ondertussen al tien uur, ik heb zin in koffie en een peuk”. “Verslaafde”, zegt ze grappend. “Ehm”, zeg ik moeilijk: “kun je me bevrijden van dat ding?”. Ze begint weer te lachen. “Tuurlijk”, zegt ze: “ga maar liggen”. “Ik hoef geen nieuwe, hè.”, zeg ik snel als ik ga liggen. “Als je wilt mag je een nieuwe”, zegt ze terwijl ze de plakkers openmaakt. “Hoeft niet hoor”, zeg ik snel: “ik heb al genoeg gekke toeren uitgehaald vandaag”. Ze glimlacht, trek de luier onder me vandaan en zegt: “zo gek is het toch niet? Je vindt me toch niet gek?”. “Schat, ik vind je TE gek”, zeg ik terwijl ik een poging tot zoenen onderneem. “ho ho ho, ik ben nog niet klaar”, zegt ze terwijl ze me terugduwt. Ze pakt wat doekjes uit een of ander pakje en begint me daarmee schoon te maken van onderen. Ik kijk beteuterd toe.

Als ze me heeft schoongemaakt, pakt ze mijn onderbroek van de grond en doet die weer aan. Ze buigt weer voorover en begint me te zoenen. Het voelt best raar zo’n luier op je lichaam. Maar ik merk dat ik het al iets minder bijzonder of raar vind dan gisteren. Ik lijk eraan te wennen!
We knuffelen nog wat en daarna vraag ik: “Wil jij een nieuwe of hoe wil je het?”. “Ik doe mijn gewone kleren weer aan hoor”, zegt ze. “correctie, ik doe je je kleren weer aan”, zeg ik snel terwijl ik van het bed stap en van de grond haar hipster en broek oppak. Ik doe haar luier af en maak haar schoon met doekjes uit hetzelfde pakje als wat ze bij mij gebruikte. Ik kan het niet laten om toch wat langzamer langs haar kont en geslachtdelen te gaan. Ze giechelt af en toe zachtjes mee. Ik schuif uiteindelijk haar hipster weer naar boven. Aan de andere kant van het bed zie ik haar bh liggen en ik pak die ook op. Ze gaat staan en ik doe d’r haar bh ook weer aan. “Je broek en shirt doe je zelf maar, mij te lastig”, zeg ik lachend. terwijl ik opzoek ga naar mijn broek en T-shirt.

Uiteindelijk zijn we allebei weer aangekleed en lopen we naar beneden. Ze heeft een plastic tas met de vieze luiers in haar hand. “Kom maar”, zeg ik: “Ik gooi die wel in de kliko als jij koffie zet”. “Oké”, zegt ze terwijl ze mij de tas geeft. Het is behoorlijk zwaar. Althans, zwaarder dan ik in eerste instantie had gedacht.
Als ik alles in de kliko heb gedaan, loop ik weer naar binnen. Ze heeft twee dampende koppen koffie in haar handen. “Het zonnetje schijnt buiten, dus zullen we daar gaan zitten?”, stel ik voor. “Oké, vooruit dan maar”, zegt ze terwijl we naar de deur lopen. Ik gris ondertussen van de keukentafel een pakje sigaretten mee. Ik draai de deur open en houd hem voor haar open. “Waar wil je zitten?”, vraag ik terwijl ik een sigaret uit mijn pakje probeer te peuteren. Altijd wat lastig als je pakje nog vrij vol zit. “Ergens in de zon”, zegt ze met een lach op haar stralende gezicht. Ik besluit om vlak voor de veranda te gaan zitten; daar hebben we het minste last van de wind, en zitten we vrij aardig in de zon. Ze zet de koppen op het tafeltje wat erbij staat. Ik steek mijn peuk aan en neem een hijs. Heerlijk. Met een bakje koffie, een peuk en een prachtig meisje in de zon. Wat wil je nog meer?

Uiteindelijk vraag ik: ”Hoe gaan we het nou in de groep zeggen?”. “Hoezo?”, zegt ze verbaasd: “Is er iets dan?”. Ze weet niet wat ik bedoel. “Ja, ehm, nou, dat we samen zijn enzo?”, vraag ik haar. “Zijn we dat dan?”, zegt ze uitdagend en ze neemt een slok van haar koffie. Ze wil dus dat ik het echt vraag. Nouja, ik ben niet bijzonder goed in dit soort momenten maar ik zal een poging wagen. “Allerliefste Anouk, wil jij mijn enige echte vriendin zijn?”, zeg ik zo mooi mogelijk terwijl ik haar hand vastpak. “Oh, dat is zo lief, ja natuurlijk”, zegt ze terwijl ze zich naar mij toe buigt en me zoent. Ik zoen lekker mee en als we klaar zijn zeg ik: “Dat bedoelde je toch?”. “Helemaal, schat van me”, zegt ze blij terug. “Mooi, dan is dat nu allemaal officieel”, zeg ik grappend concluderend. “En iedereen moet er maar genoegen mee nemen, vind ik hoor”, vult ze aan. “Mee eens”, zeg ik uiteindelijk. Kennelijk is zo’n toneelstukje nodig. Achja, als ik haar daarmee gelukkig kan maken. Het is geen moeite toch?
“Zeg eens eerlijk”, zeg ik na een tijdje: ”Hoelang vind je me al leuk? Of is dat iets echt nieuws van de laatste twee dagen?”. “Ahwel”, zegt ze terwijl ze haar gezicht mijn kant op draait: “Ik vond je altijd al een hele leuke, behulpzame, vrolijke, goed uitziende jongen, maar hoe je me hebt geholpen met mijn probleem van thuis. Dat heeft de doorslag gegeven en ik kreeg gisterenavond echte vlinders in mijn buik. Daarom ben ik uiteindelijk bij jou in bed gaan liggen”. “Serieus?!?!”, vraag ik fronsend : ”Dus je hoorde helemaal geen beesten ofzo?”. Ik begin te lachen als ze nee begint te schudden met haar hoofd. “Je bent echt een schatje”, zeg ik terwijl ik me naar haar toe buig en haar een kusje geef. Ik ruik haar parfum of deo of wat het ook moge zijn. Maar het ruikt heerlijk. “Je stinkt een beetje”, zegt ze als ik me weer in mijn stoel laat zakken. Anticlimax. Ik doe mijn arm omhoog en ruik onder mijn oksel. “Nee, dat bedoel ik niet”, zegt ze terwijl ze naar mijn peuk wijst die ik in mijn andere hand vast heb. “Oh”, zeg ik beteuterd: “Tsja, dat is nou eenmaal iets wat bij mij hoort vrees is”. “Gelukkig rook je niet teveel”, zegt ze uiteindelijk om de stilte te breken. Ik ga hier niet verder op in. Ik ben wie ik ben. Ik neem nog een laatste hijs en druk mijn peuk uit in de asbak die naast mij staat. “Zullen we alvast even jou en mijn spullen in de kofferbak zetten?” vraag ik als onze koffie op is. “Slim plan, ja. Doen we”, zegt ze als ze opstaat.

Ik doe de voordeur open en klik de auto open. “Ik zal mijn tassen boven even pakken”, zegt ze terwijl ze de trap op loop. Ik pak mijn tassen alvast en zet ze naast de kofferruimte neer. Ik doe de achterklep open en kijk even hoe we het gaan aanpakken. Gewoon naast elkaar moet passen, dus de tassen kunnen gewoon naast elkaar erin. Ik zet alles erin en Anouk komt al naar buiten met haar tassen.
Als alle koffers erin zitten doe ik de klep weer dicht. Past prima, en ik kan nog door de achterruit kijken ook. “Mooi”, zeg ik tevreden. Net na dat ik dat zei hoor ik een auto de oprijlaan opdraaien. Dat is wel wat vroeg eerlijk gezegd. Als de auto voor het huis staat kan ik zien wie erin zitten. Het zijn Kristy, Lola en een bestuurder die ik niet ken. Dat zal wel een van de vaders zijn. De portieren slaan open en dan begint het: van alle kanten wordt er gekust, geknuffeld en ik schudt rustig de hand van de bestuurder. “Ik zal maar mee helpen uitladen zeker, dan kun je ook weer verder”, zeg ik lachend terwijl ik naar de achterklep loop. “Heel graag”, zegt de vent.

“Mooi optrekje hier”, zegt hij terwijl hij twee tassen uit de kofferruimte pakt. “Zeker weten, ik woon er al heel mijn leven, en geen moment willen verhuizen”, zeg ik lachend. We wisselen nog wat woorden. Er staat nu wel een grote stapel tassen, met een grote, langwerpige bundel. Dat zal de tent wel zijn, maar wat een berg spullen! Dan neemt de man uitgebreid afscheid van Lola als de kofferruimte van de auto leeg is.
Aha, dat is dus de vader van Lola. Oké, weer wat geleerd. De dames bespreken vanalles volgens mij, en als de vader van Lola weer weg is, komen ze op mij af. Kristy als eerste: “Gefeliciteerd Lexie”. Ze geeft me nog 3 kussen en dan is Lola aan de beurt die praktisch hetzelfde zegt. Kristy zegt nog: “Ik wist het wel, er moest iets gebeuren hier”. Ik lach wat mee en kom dan ter zake: “Niet dat jullie niet welkom zijn ofzo, maar jullie zijn wel wat vroeg”. “Anders hadden we geen vervoer voor onze spullen”, zegt Lola. “Hebben jullie al wat geluncht of eten jullie mee?”, vraag ik terwijl we naar binnen lopen. “Ehm, eigenlijk niet”, zegt Kristy als we binnen zijn. “Laten we dan gezellig met z’n allen gaan lunchen”, stelt Anouk voor.

Dus. We zitten te wachten totdat de heren er zijn. Ze hebben de gehele voorraad opgegeten die in huis was. En ik heb niet eens veel op!! Ze vallen gewoon binnen, eten de oren van mijn kop en dan hebben we niet eens een goed gesprek ofzo. Alleen maar vrouwenpraat. Ik voelde me vanmiddag meer een ober. Ik had zo graag nog iets romantisch met Anouk gedaan.
Gelukkig is het bijna 2 uur en hebben ze netjes mee geholpen met de afwas. De vaatwasmachine is nutteloos, want dat duurt veels te lang. Dus hebben we alles met de hand afgewast.
Als alles klaar is en we nog wat staan te babbelen over de Belgische kust (jaja, de laatste 10 minuten dat ze bij mij zijn gaat het eindelijk tenminste ergens over), rijdt er een Volkswagen busje over de oprijlaan, en Pim zet ‘m rustig achter de Range Rover. Een Volkswagen Transporter met de belettering van een of ander klusbedrijf op de zijkant.
De dames en ik gaan naar buiten en het hele begroet begint weer opnieuw. José is overigens al opgehaald door Bart en Pim, dus hij is niet eens te laat! “We zijn er, we hebben Lex gered”, roept José blij. Ik begin te lachen maar beaam dat een gesprek van 3 vrouwen, nogal saai kan zijn voor een jongen. “Wat is hij zielig, hè”, zegt Anouk lachend terwijl ze me een kusje geeft. “Oh, zo, is hier iets gebeurt dat wij nog niet weten?”, zegt Bart nieuwsgierig. “Ze zijn een stelletje, wat schattig hè!!” roept Kristy dolenthousiast. Ik sta er wat rustiger bij terwijl ik mijn arm over de schouder van Anouk leg. We wisselen nog wat woorden als ik voorstel: “Spullen in de auto’s, mensen verdelen en op naar België?”. Iedereen is het er wel mee eens en al snel staan de spullen van Kristy en Lola in de bus bij de spullen van de 3 heren. “Mooi bussie”, zeg ik ondertussen. “Geleend van een maat van mij, hij is toch op vakantie voor 3 weken dus kon ik hem mooi lenen voor deze 2 weken”, zegt Pim triomfantelijk. “Hoe is de route eigenlijk?”, vraag ik ook nog. Pim antwoordt dat hij de navigatie van zijn ouders heeft mogen lenen en dat die aangeeft dat we gewoon over de snelweg richting België moeten. Verder niets bijzonders. “Mooi”, zeg ik: “Dan volg ik jou gewoon”.

Als alles en iedereen is ingescheept, ik de boel heb afgesloten en alles klaar is, gaan we rijden. Bart rechts, José in het midden en Pim links aan het stuur in de Transporter. Ik zit aan het stuur in mijn wagen natuurlijk. Rechts van mij zit Anouk en achter mij zitten andere twee dames op de achterbank. Na het dorp staan de Transporter en de Range Rover naast elkaar voor het rode stoplicht de provinciale, tweebaans weg op. Ik laat de motor wat grommen. Pim begrijpt hem en doet hetzelfde. Zodra het stoplicht op groen springt geef ik alles. De motoren grommen, en de auto’s schieten weg. Door naar de 4000 toeren, vlot in z’n 2, plankgas naar die 4000, in z’n 3. Ik hoor een gilletje vanaf de achterbank komen. Zo’n start hadden ze daar niet verwacht.

Ik loop uit en schuif hem uiteindelijk voor die van Pim zodat er een andere gehaaste automobilist in zijn opgesmukte BMW langs kan. Ik zou er zo graag achteraan gaan, erachter blijven drukken en dan op een prachtig moment hem inhalen en klem zetten achter een vrachtwagen. Gewoon om die gast te pesten. Maarja, de Transporter moet mij bijhouden en ik heb passagiers en bagage bij me dus het gaat niet door. Helaas.

Eenmaal op de snelweg probeert Pim de Transporter toch richting de 130 te gassen. Ik tuf er rustig achteraan en we spreken elkaar pas weer bij de tussenstop. Een paar mensen moeten naar toilet, ik moet tanken en ik heb honger. Het is een Belgisch tankstation. Ik gooi de bak vol met goeiekope benzine. Dat scheelt toch wel iets vergeleken met Nederland. Terwijl onze passagiers gebruik maken van het toilet in het tankstation, loop ik samen met Bart naar binnen. “Ik heb honger, maat”, zeg ik. Ik neem een zak M&M’s, een zak chips en een doosje drop mee. Bij de kassa haal ik ook nog een pakje sigaretten. De mijne zijn bijna op.
Als we op het parkeerterrein achter het tankstation staan en ik begin te eten en een peuk opsteek, komen ze terug van toilet met nog meer eten en wat te drinken. Als de chauffeurs, ik en Pim dus, uitgerookt en uitgegeten zijn gaan we weer rijden. Ondertussen kon ik het niet laten om een opmerking te maken over mijn winst bij onze race bij het stoplicht. “Ik had je daar toch wel ff te pakken”, zeg ik lachend tegen Pim. “Twee dingen. Een, het is niet mijn auto. Twee, ik heb veel bagage.”, zegt Pim wijzend op het busje. We lachen er uiteindelijk maar wat om.
Het is nog anderhalf uur volgens de navigatie van Pim. Ik blijf na het tankstation ook alleen maar achter Pim aan rijden. Ondertussen is het in mijn auto een waar snack-festijn geworden waarbij de dames zich goed doen aan allerlei Belgische chocolade en frisdranken. Af en toe zegt Anouk: “Hier, dit moet je ook eens proeven, echt heerlijk”, terwijl ze een stuk chocolade in mijn mond schuift. Wat lief, maar ik houd eigenlijk helemaal niet van chocolade. Achja, maakt verder niet uit.

We zijn ondertussen al best wel even van de Belgische snelweg af, en rijden over de Belgische landweggetjes door het platteland terwijl je de duinen kunt zien liggen. Af en toe passeren we een dorpje. Ik ben benieuwd naar de camping en probeer Pim niet uit het oog te verliezen. Opeens zet Pim zijn richtingaanwijzer naar rechts uit, een klein, onverhard boerenlandweggetje. En dan zie ik het. Het bord: Camping Zeezicht (noot: verzonnen naam). “Weinig zicht op de zee heb je hier achter de duinen ben ik bang”, zeg ik grappend terwijl ik mijn wagen ook naar rechts stuur.
We komen, na 150 meter, aan bij een oud hek. Ik zie Bart en Pim uitstappen. Zij hebben de camping geboekt dus ze mogen het van mij regelen ook. “Mooie omgeving”, zegt Lola uiteindelijk. “Ja, ben ik wel mee eens, maar daarvoor ben ik hier niet gekomen”, zeg ik weer lachend. Anouk en Kristy kunnen er gelukkig ook om lachen.

Bart en Pim komen uit het huisje waar ze hebben geregeld dat we naar binnen kunnen, want een wat oudere man doet het hek voorzichtig open. Ze stappen weer in en rijden rustig het terrein op. Ik volg hun op de voet. Ze rijden links, rechts, weer links tussen de tenten en caravans door. Bij een wat open plek stoppen ze en stappen ze uit. Ik zet de motor uit en stap ook uit. De dames volgen mijn voorbeeld. “Plek 35 en 36!”, roept Bart naar ons met een aantal papieren in zijn hand. Ik zie een klein bordje met 36 staan. “Hier is 36”, roept Kristy meteen. “En hier 35, mooi, dit is dus ons thuis voor de komende twee weken”, zegt Bart triomfantelijk. Het zijn mooie plekken. Het gras is er niet al te slecht, het is er droog en het is best ruim. Ik denk dat de twee plekken samen een meter of 20 bij 30 zijn. De paaltjes geven onze ‘erfgrenzen’ aan volgens mij.
“Tenten achter de auto’s, neem ik aan?”, vraag ik. “Ja”, antwoordt Pim: “of ernaast”. “Zullen we eerst eens kijken hoe groot de tenten zijn voordat we daarover beginnen?”, merkt Anouk slim op.

We hebben de tenten al opgezet. Het is nu half 7 en ze staan allebei. De 3-persoons is inderdaad wel merkbaar kleiner dan de 4-persoons. Nooit gedacht dat dat zoveel scheelde. “Éen auto kan ernaast, en één erachter”, zegt Pim. “We gebruiken de mijne als boodschappenwagen zodat je jouw geleende bus niet teveel hoeft te gebruiken. Dus die van jou erachter en de mijne ervoor of ernaast?”, stel ik voor. “Strak plan”, zegt Pim terwijl hij zijn sleutels tevoorschijn haalt. Hij parkeert zijn wagen behendig achter de tenten. Ik stap nu in en start de wagen. Ik kan hem mooi tussen de tent van de buren en die van Lola schuiven. Terwijl ik hem achteruit erin steek zie ik iets bewegen links naast mij. “Stop!!!”, schreeuwt Anouk keihard. Ik zet mijn voet meteen op de rem en kijk haar kant op. “Je rijdt over de lijnen van de tent van de buren!!”, schreeuwt ze proestend. Dat is dus datgene wat bewoog in mijn ooghoek. Mistery solved. Ik heb de tent van de buren gesloopt. Ik stap uit en kijk naar hetgene wat ik daarnet heb geruïneerd.
Dat is waar ook. Daarom kan een tent overeind blijven staan. Dat komt omdat de tent onder spanning staan met een aantal lijnen die vast zitten in de grond. Zoveel kampeerervaring heb ik dus; dat ik me dat in eerste instantie niet realiseerde.
“Das is mooi k**”, zeg ik terwijl ik nog eens een blik werp op de half ingezakte tent van de buren. “Je hebt geluk dat ze niet thuis zijn”, zegt Pim lachend. Ik loop naar de achterkant van de auto. Ik heb onze lijnen op 10 centimeter gemist. “Haha, en je hebt nog meer geluk”, zegt José lachend: “had je die van ons ook maar bijna overreden!”. Ik stap weer terug in de auto en zet hem uiteindelijk voor onze tenten.

We hebben het overigens mooi opgebouwd, en we hebben nog ruimte over ook. Onze tenten staan naast elkaar, in de breedte van onze plek. Voor onze tenten hebben we nog 2 meter over waar nu een paar campingstoeltjes, een gaspitje voor de koffie, en een aantal tassen staan. Het is overigens prachtig weer; zon, weinig wind, en een graad of 23 gok ik. Perfect, eerlijk waar. Ik kruip onze tent in. Er liggen al vier matras-achtige matjes naast elkaar en erachter en ervoor liggen tassen. Ook liggen de slaapzakken er al. Ik kijk waar ze me hebben neergelegd. Aan de rand, op het eerste matje, tegen de ‘deur’ van de tent. Opeens hoor ik buiten: “Bierpauze!!”. Pim staat er triomfantelijk te kijken terwijl iedereen naar de plek voor onze tenten komt. Met een krat bier. Jupiler, jaja, vakantie in België dus ook Belgisch bier. “Heerlijk!”, roep ik als ik de tent uit probeer te kruipen.

Als we allemaal zitten, en ik een sigaret heb, vraagt José wat je hier eigenlijk allemaal kan doen. “Goede vraag”, zeg ik terwijl ik naar Lola kijk. Die heeft het uitgezocht. Ze begint meteen een verhaal over strandwandelingen, culturele dingen in verschillende dorpen in de buurt, en ze geeft een lijst door met dingen die je ook nog op de camping kunt doen. Ik kijk naar Bart, en die zie ik met dezelfde blik als ik zitten. Dan opent Pim zijn mond: “Je kunt ook bier drinken en op het strand gaan liggen”. Ik begin te lachen en zeg: “vind ik ook allemaal prima”. Ondertussen voel ik mijn maag knorren.
“En wat eten we vandaag?”, vraag ik. “we kunnen ff naar het dorp lopen en daar wat ophalen en hier klaar maken?”, zegt Anouk. “zullen wij tweetjes dat eens gaan doen, dan hebben wij het eten voor vandaag alvast verzorgd”, zeg ik terwijl ik opsta. Iedereen stemt daarmee in en al snel lopen Anouk en ik hand in hand richting het dorpje. Het is nog geen 10 minuten lopen, echt om de hoek. We vinden vrijwel direct de lokale buurtsuper en halen daar wat saté, salades en stokbrood. Terwijl we in de rij staan voor de kassa, die eigenlijk best lang is, zegt Anouk: “Ik loop nog ff langs de drogist of apotheek ofzo”. Ik vind het allemaal prima, dat zijn nou typisch vrouwendingen, volgens mij.

Als ik heb afgerekend en de boodschappen in de tassen heb verdeeld, loop ik naar buiten. Ze komt er net aanlopen. “Timing”, zeg ik vrolijk. “jep”, zegt ze terug. We lopen terug naar de camping. Ondertussen probeer ik een peuk uit mijn broekzak te vissen en op te steken. Het gaat niet zonder slag of stoot, maar ik heb er een. Nu aansteken. Waar is mijn aansteker? Ik voel mijn broekzakken en vindt er uiteindelijk een. Terwijl ik tevreden een peuk opsteek, lopen we over het landweggetje, tussen de weilanden, naar de camping. Anouk is aan het bellen. Waarschijnlijk met haar ouders, als ik het gesprek zo hoor. Als ze klaar is, stopt ze haar telefoon weer weg in haar tasje. “Gelukt?”, vraag ik best wel nieuwsgierig. “Ja hoor, ze wilden nog even zeggen dat ik moet genieten hier, en dat thuis alles goed komt”. “Mooi”, zeg ik vrolijk als we de camping weer oplopen. Eenmaal bij de tenten aangekomen vraag ik: “wie heeft er eigenlijk allemaal gedacht aan spullen om te koken?”. De heren hebben gasbrandertjes, Kristy wat kruiden in een reisverpakking, en Lola tenslotte twee pannen. Een koekenpan en een gewone. Anouk vist wat bestek uit een van haar tassen terwijl Bart de borden ergens vandaan tovert. Ondertussen sta ik de saté de bakken en de saus op te warmen, met een pilsje in mijn hand. Al het eten wordt op onze ‘tafel’ neergezet. Dat wil zeggen: twee kratten bier met een houten plaat erop die uit de klusbus van Pim komt. We hebben overigens 7 stoelen. Jaja, gewoon genoeg stoelen. 4 Van Lola, 2 van Pim en Bart, en een krukje van José. Volgens mij zit dat ding voor geen meter, maar hij is al heel trots dat hij íets heeft om op te zitten. We eten gezellig in het avondzonnetje. Het is nog niet eens zo verkeerd eigenlijk. Als we hebben gegeten en de dames naar het gebouwtje zijn gelopen om de afwas te doen, zegt Pim: “zouden we een kampvuur mogen maken?”. “One way to find out”, zeg ik: “we zullen het eens gaan vragen”. Pim en ik lopen richting het hoofdgebouw en praten daar met een mevrouw die ons kan vertellen dat het mag. Maar op de voorwaarde dat er een emmer met water naast staat, terwijl ze ons een lege emmer geeft. “En niemand mag er last van hebben!”, roept ze ons nog na als we het gebouw weer verlaten. “waar halen we überhaupt brandstof vandaan?”, vraag ik lachend terwijl we terug lopen. “Jij ziet niet bijzonder goed voor verraf denk ik?”, zegt Pim lachend terwijl hij wijst naar wat bomen aan het eind van het kampeerterrein. “Je gaat een boom omhakken?”, vraag ik. “Nee, ik ga met jullie takken verzamelen. En we hebben vast nog wel ergens wat benzine.”, zegt Pim terwijl hij stevig de pas erin zet.

Onze avond verloopt verder gezellig. We hebben zowaar een beschaafd vuurtje gemaakt. Er is genoeg bier, en toen het wat kouder begon te worden heb ik een deken gepakt en ben lekker met Anouk samen elkaar warm gaan houden. Heerlijk. Ook heb ik onze buren gesproken. Ja, de buren van wie ik de tent heb gesloopt. Ze waren wel wat verbaasd, maar gelukkig konden ze ermee lachen. Ik heb meegeholpen het mee terug op te zetten, en ik was blij dat er verder niets echt kapot was. Nu is het bijna 1 uur ’s nachts. Ik moet eerlijk zeggen dat ik al moe begin te worden en ik stel voor om te gaan pitten. Anouk is het daarmee eens, en samen vertrekken we naar de tent. De rest zegt dat ze zo wel gaan slapen. Lola gaat alvast haar tandenpoetsen zegt ze en ze loopt met haar toilettas onder de arm richting het gebouwtje. Ik kruip met Anouk de tent in, terwijl de heren ook alvast hun tent in orde gaan maken. Die gasten hebben vanmiddag alleen hun tent opgezet en de spullen erin gegooid. Kristy blijft bij het vuur zitten met haar pilsje en een sigaret.

Als Anouk en ik naar binnen kruipen zegt ze zacht: “Kun je mij klaarmaken schatje”. “Misschien kan ik nog wel veel meer”, fluister ik gniffelend terug terwijl ik zachtjes in haar bil knijp………..
 
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
A Nog niet klaar De vakantie ABDL Luierverhalen 13
F Nog niet klaar Nog steeds een grote meid?? N 82
D Vakantie(luier)maatje(s) gezocht Contact advertenties 8
L Niet kunnen plassen onderweg auto vakantie Broekplassers en Poepers 1
L Plassen onderweg vakantie 16+ Board 1
pampervuller Vakantie geboekt naar Disney world, 2024 Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 2
DaddyNHWF Laatste dagen van mijn vakantie goed eindigen AB/DL Fotos 0
L Ook op vakantie? Contact advertenties 2
L Strikslip gemist op vakantie Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 5
André Adult Baby Wie gaat er naar Egypte op vakantie en welke streek. Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 7
A Vakantie nu 3 weken 24 7 luieren Contact advertenties 2
M Luier om op vakantie/verschonen tijdens reis.2 Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 19
maxicosie Max Vakantieman: Neem een Luier mee op vakantie Pub 1
H Vakantie VVV 1
A Wat is jouw abdl droom vakantie of weekend Pub 20
Watermeloen Nog 1 weekje vakantie Contact advertenties 0
Snakebite "Vakantie"-kleintje gezocht Contact advertenties 6
briekje 3x raden wat ik tegenkom op vakantie Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 8
MaxxToddlerLife Abdl vakantie Gran Canaria Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 7
K Ik ga op vakantie en neem mee.... Pub 8
LittleOrion AB vakantie in Drenthe Kalender 17
R Vakantie Curacao Contact advertenties 9
lovediaper Incontinent en vakantie Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 17
Waggelaar Ondeugende vakantie Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 3
Luierboyamersfoort Vakantie AB/DL Fotos 12
L Vakantie 16+ Board 4
Luiersersen Vakantie V 7
Remco1992 Nog niet klaar Vakantie naar Madrid V 13
lisa Vakantie Pub 35
Little Endy ABDL-camping? Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 20
John Vakantie in eigen land (Amsterdam?) Pub 18
incoluier Vakantie en corona/covid19 Pub 27
annemiek we gaan op vakantie ( knuf ) Spelletjes 78
Plasbibs Vakantie 2002 Broekplassers en Poepers 1
Jappie1996 Verhaal Klaar Op vakantie bij tante Celine O 221
Limbonees Vakantie Pub 14
K Vakantie in Portugal. Broekplassers en Poepers 2
K Luiers op vakantie. Waar te koop? Broekplassers en Poepers 6
knuf Strand vakantie S 84
I Vakantie verrassing 16+ Board 13
L vakantie 16+ Board 6
yellow rose waar gaan jullie op vakantie?? (naamswijziging!) Pub 39
bluesbrother1984 Vakantie Florida America Algemeen 2
slaaf.johannes De vakantie van radiotijger 16+ Verhalen 13
Q vakantie zweden noorwegen. Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 12
D De vakantie V 3
LBV Vakantie moderator talk 0
K Vakantie en kleding Broekplassers en Poepers 13
D Vakantie met mijn vrienden (Waargebeur V 19
Luiertje-om Vakantie in luiers Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 37
Similar threads


















































Bovenaan