Verhaal Klaar "Vieze Baby!"

Wat vindt je van dit verhaal?

  • 1

  • 2

  • 3

  • 4

  • 5

  • 6

  • 7

  • 8

  • 9

  • 10


De resultaten zijn alleen zichtbaar na stemmen.

LV

Toplid
Nou vooruit dan maar. Laat ik nog eens een verhaaltje plaatsen.

Het verhaal is al geschreven en afgerond, maar ik zal het in delen plaatsen om de spanning er een beetje in te houden. Elke paar dagen een nieuw hoofdstuk, en het zijn 15 hoofdstukken.

Wel een waarshuwing vooraf: dit wordt geen lief verhaaltje over iemand die het leuk vindt een luier te dragen. Het verhaal gaat over de vernedering, onderwerping en mishandeling van een minderjarige jongen. En dat door een meisje uit zijn klas.

Meteen maar alvast drie hoofdstukjes om er een beetje in te komen.

Veel leesplezier, en laat alsjeblieft weten wat je er van vindt!
 

LV

Toplid
Intro – Het kleine zusje

“Kim?” Riep ik vanuit de deuropening van de badkamer naar beneden. Ik wist dat ze televisie zat te kijken want ik kon de televisie horen. Kim was tien jaar oud en ik was zes jaar ouder. We woonden hier alleen met onze moeder, en die moest vanavond werken. Ze zou pas na middernacht thuis komen. Ze werkte veel onregelmatige diensten en was vaak niet thuis wanneer wij wel thuis waren. Op die momenten zorgde ik voor mijn kleine zusje.

“Wat!” Hoorde ik chagrijnig, alsof ik haar stoorde. Maar de televisie ging al zachter, en Kim wist allang wat er ging komen ging. Ondanks dat ik zelf nog lang niet volwassen was, probeerde ik me juist zo volwassen mogelijk naar Kim toe te gedragen wanneer wij alleen thuis waren. Mama had mij die taak gegeven en ik was zelfs trots dat ik nu de baas in huis was. Kim vond het niet altijd even leuk dat haar grote broer de baas over haar speelde, maar ze snapte ook de situatie wel.

En als mama late dienst had en pas na middernacht thuis kwam, dan hanteerde ik een vast ritme. Een ritme waar ik niet van af week, en vandaag dus ook niet. Het bad stroomde al vol met lekker warm water en met daarop een dikke laag schuim, en het schone ondergoed en de pyjama lagen ook al klaar.

“Kim, schiet op!” Snauwde ik terug, want ze wist heel goed wat ik wilde. Ik wist ook wel dat Kim tegenstribbelde, maar zou doen wat ik wilde. Onze moeder was streng en dat kwam vooral door het feit dat ze er enerzijds alleen voor stond en anderzijds ook al zo weinig thuis was. Als ze dan thuis was wilde ze zich laten gelden, als een soort van overcompensatie.

Als ik mama zou vertellen dat Kim niet wilde luisteren, dan zou Kim zeker straf krijgen. Niet dat ze dan een pak slaag zou krijgen, of zoiets, maar wel zou ze een paar dagen geen televisie mogen kijken, of op de tablet mogen spelen. Kim wist dat, en misschien wist Kim ook wel dat ik gelijk had.

Met grote tegenzin sjokte mijn kleine zusje, die in lengte al helemaal niet meer zo klein was, de trap op. Met een theatrale zucht stapte ze langs me heen de badkamer in en begon ze zich uit te kleden. Ik liet haar alleen en toen ik even later terug in de badkamer kwam, lagen haar kleren verspreid door de badkamer en lag ze zelf onder het schuim in het bad. Ik ruimde haar kleren op en nam die mee naar beneden waar ik ze bij de rest van de was in de wasmachine stopte en die aanzette. Ook dat was een taak die ik op me genomen had als mama late dienst had.

Een kwartier later kwam Kim naar beneden. In haar schattige pyjama en met haar natte, lange steile haren. Ze kwam naast me op de bank zitten en trok haar blote voeten op de bank. Ze keek me met haar liefste glimlach aan en ik wist precies wat ze van me wilde. Ik schudde lachend mijn hoofd.

“Halfnegen. Natuurlijk halfnegen.” Zei ik, en ondanks haar teleurgestelde blik kwam ze tegen me aan leunen en keken we nog wat televisie.

Ik hield ontzettend veel van mijn kleine zusje, en ik zou haar het liefste tegen alle kwaad willen beschermen. Maar van die liefde zou binnenkort ongenadig misbruik gemaakt gaan worden.
 

LV

Toplid
Hoofdstuk 1 – De schoolopdracht

“Tom!” Hoorde ik van achter uit de fietsenstalling. Ik wilde net mijn fiets pakken om naar huis te gaan, maar Claudia had op me staan te wachten. Ik schrok! Claudia was alles wat ik niet was. Claudia was niet alleen lang en atletisch gebouwd, ze was ook ontzettend mooi en slim. Alleen haar innerlijk was lang niet zo mooi als de buitenkant, en ik was eigenlijk wel een beetje bang voor haar.

Claudia was de dochter van de apotheker, en volgens mij was haar vader eigenaar van een hele keten aan apotheken, dus hij was rijk. Ze woonden in een mooi vrijstaand huis net buiten de stad, met een zwembad in de tuin. Claudia was ook de slimste van de klas, zelfs wiskunde en natuurkunde gingen haar goed af, en toch was ze geen nerd. Ze had een slank en lenig lichaam en was goed in elke sport die ze wilde doen. Natuurlijk hingen alle meisjes uit de klas rond haar heen. Alle jongens ook, maar die hield ze op afstand met haar scherpe tong en venijnige blik. En met een air van superioriteit.

En ik? Ik was een jongen van zestien die in een rijtjeshuis woonde, samen met zijn moeder en een zusje van tien jaar oud. Mijn vader was er lang geleden vandoor gegaan en ik kon me mijn vader eigenlijk nauwelijks herinneren. Mama werkte in de zorg en draaide onregelmatige diensten, om het geld te kunnen verdienen om twee kinderen te kunnen onderhouden. Arm waren we niet, maar er was zeker geen geld over.

En ik was lang niet zo slim als Claudia. Het leek er zelfs op dat ik dit jaar niet zou overgaan naar de volgende klas. Ik had een flink aan tal vakken waarbij er een klein wonder moest gebeuren wilde ik die cijfers nog voor de zomer opgehaald hebben.

Ik was ook niet bepaald zo slank en sportief als Claudia. Ik was zelfs korter en misschien zelfs wel een beetje te zwaar. Sporten was ook niet mijn ding, en ik was er ook niet goed in. Veel vrienden had ik niet, op school was ik een buitenbeentje, maar school was nog niet zo heel erg.

Totdat… Totdat ik vanmiddag hoorde dat ik een opstel en een presentatie moest gaan geven, samen met iemand anders. En dit keer waren de partners door de school ingedeeld. En ik, juist ik, moest met Claudia gaan samenwerken. We moesten een gezamenlijk verslag schrijven over een nog te bepalen historisch onderwerp, en er samen ook nog een presentatie over geven. Het cijfer zou een gecombineerd cijfer worden voor zowel Geschiedenis en Nederlands. En laten dat nu net twee vakken zijn waar ik wel een wondertje voor kon gebruiken.

Natuurlijk zaten er op papier alleen maar voordelen aan een samenwerking met het slimste en mooiste meisje uit de klas. De kans op een goed cijfer zou groot zijn, en een goed cijfer voor die twee vakken zou me heel erg goed uitkomen. Nog afgezien dat iedereen wel zou willen samenwerken met Claudia. Het project zou een maand gaan duren, en ruim vier weken lang zou ik een geldige reden hebben om met Claudia om te gaan.

Ik wist alleen zeker dat Claudia hier heel anders over dacht. Zij zou helemaal niet met mij samen willen werken. Nu had Claudia voor veel van mijn mannelijke klasgenoten een denigrerende of beledigende bijnaam, dus dat ik ook zo’n bijnaam had was niet zo vreemd. Maar ik was bijzonder ongelukkig met de mijne.

“Baby! Kom hier!” Snauwde ze. Normaal zou ik door haar helemaal niet aangesproken worden, behalve als ik in de weg zat of als ze iets van me wilde hebben. Ik werd grotendeels door haar genegeerd, maar nu kon ze er niet onderuit. Ze was overduidelijk boos en geïrriteerd. En met haar scherpe tong en venijnige trekjes kon je dan beter bij haar uit de buurt blijven

“Ik ga echt niet met je samenwerken. Viezerik!” Sneerde ze. Ik bleef een beetje bij haar uit de buurt en ik kon niets anders doen dan mijn schouders ophalen. Wat kon ik er aan doen? Maar mijn gelatenheid leek haar alleen maar bozer te maken.

“Ga terug, en zeg tegen mevrouw Van Dalen dat je niet met mij wil, of kan, samenwerken. Verzin maar een kutsmoes. Maakt mij niet uit. Regel het!”

“Nee, dat heb ik al gezegd. Ik… Ik had al gevraagd om iemand anders, maar… Het kon niet. Ik…”

“Wat?” Ze deed snel twee passen naar voren en greep me bij mijn arm. “Waarom wil je niet met mij samenwerken? Iedereen wil met mijn samenwerken! Ben ik niet goed genoeg voor je?” Ze trok me aan mijn arm en schudde me door elkaar.

“Ja, nee, ik…” Stamelde ik. Wat wilde ze nu precies horen? Ze rukte me naar zich toe, liet me struikelen en ik viel op mijn knieën. Ik kermde, maar meteen duwde Claudia me nog verder voorover zodat ik languit op het zanderige beton lag. Ze trok een van mijn armen op mijn rug en drukte een knie op mijn hoofd. Anderhalve seconde had ik nog rechtop gestaan, nu lag ik een houdgreep op de betonnen tegels. Ze hield me zonder moeite in bedwang. Ik drukte met mijn wang op de grond en Claudia hield met een flink gewicht mijn gezicht tegen de grond. De arm die ze vast hield, draaide ze net ver genoeg naar achteren dat het pijn begon te doen en waarbij ze met een klein beetje extra druk de pijn verder kon opvoeren.

“Sukkel!” Lachte ze hardop. “Ik had allang begrepen dat ze juist twee tegenpolen laten samenwerken. Dat doen ze expres. Je moet ook kunnen samenwerken met iemand die je niet aardig vind, en de domme kindjes – jij dus – kunnen zich dan optrekken aan de slimme. Dat zag ik meteen toen ik de indeling zag.” Het klonk logisch, maar mij was het niet opgevallen. Ze trok mijn arm nog iets verder op mijn rug en liet me harder kermen.

“Auw, auw. Stop.” Smeekte ik. Mijn andere arm zwaaide hulpeloos rond, maar ik vond geen enkele houvast of methode om me uit haar houdgreep te bevrijden. Claudia grinnikte alleen maar. Zij had nog wel een hand vrij en die voelde ik onder de riem van mijn broek op de rug. Ze viste naar de bovenkant van mijn boxershort, trok hem wat naar boven en pakte hem nog wat beter vast.

“Nee, alsjeblieft. Claudia, alsje…” Smeekte ik, maar met een flinke ruk trok ze de achterkant van mijn onderkant omhoog. Ik kermde nu nog harder. Niet alleen schuurde de stof door mijn bilnaad, ook kwam mijn piemel aan de voorkant in de knel.

“Kom je vanavond om acht uur langs? We moeten wat afspraken maken!” Zei ze, en met nog wat meer kracht trok ze aan mijn boxershort.

“Ja, ja… Auw… Ik… Acht uur.” Zei ik.

“Goed zo, baby.” Ze trok haar knie van mijn gezicht af, maar hield mijn arm op haar rug. “Nu mag je mijn voeten kussen.”

“Wat? Nee! Natuur… Auw, auw… Stop.” Schreeuwde ik. Het voelde alsof ze mijn arm uit zijn kom aan het draaien was. Tegelijkertijd schoof ze haar linkervoet tegen mijn gezicht aan. Ik voelde weer een minieme beweging aan mijn arm en ik had geen aanmoediging meer nodig. Ik tuitte mijn lippen en kuste de bovenkant van Claudia’s schoen. Ze verschoof haar voet en duwde haar andere voet naar mijn gezicht toe.

“Zie je dat vlekje? Lik het schoon!” Commandeerde ze en toen ik niet meteen deed wat ze wilde liet ze me weer hardop kermen van de pijn. Mijn schouder kon niet veel meer hebben, maar het leek alsof Claudia precies wist wat ze deed en tot hoever ze kon gaan. Ik had geen keus en dus likte ik het zand van haar sportschoen. En daarna gaf ik er nog een kusje op. Claudia was misschien niet eens zoveel sterker, maar ze was zoveel handiger en wist precies hoe ze me in bedwang moest houden.

“Dankjewel, Tommie. Armen naar buiten en benen spreidden, en hoofd naar beneden!” Ze drukte haar hand op mijn achterhoofd en liet mijn arm los. Ik was blij dat mijn arm los was en stak mijn handen zo ver mogelijk naar buiten. “Als ik weg ben mag je opstaan. Niet eerder.” Snauwde ze. Vernederd bleef ik plat op de grond liggen, en wachtte tot Claudia haar fiets gepakt had en wegreed.

“Trut!” Snauwde ik haar na, terwijl ik van de grond kwam en het zand van me af veegde. Nu pas zag ik dat er een stuk of tien leerlingen stonden te kijken. Ze begonnen te lachen en grinnikten, of hielden hun telefoon op me gericht. Ik nam niet meer de tijd om al het zand van me af te vegen en pakte snel mijn eigen fiets. Ik wilde hier zo snel mogelijk weg. Weg van de toeschouwers die het hele voorval misschien wel hadden opgenomen en oneindig vaak zouden gaan afspelen. Ik vermoedde dat ook iedereen die er niet bij was geweest het morgen tegen lunchtijd toch gezien zouden hebben.

Ik werd nog nageroepen en uitgelachen, maar ik snelde naar huis. Ik troostte me met de gedachte dat ik echt niet de eerste en de laatste was die zo door Claudia werd aangepakt.
 

LV

Toplid
Hoofdstuk 2 – Het voorstel

Ik wilde liever niet, maar ik had geen keus. Dus zat ik om vijf voor acht op de fiets op weg naar het huis van Claudia. Ik haatte haar nu nog meer dan eerder. Niet alleen moest ik met Claudia samenwerken, ook moest ik een goed cijfer halen. Gelukkig dacht ik niet dat Claudia met een zeventje genoegen zou nemen, en er zou echt wel gecontroleerd worden of we wel gezamenlijk aan de opdracht hadden gewerkt.

Claudia stond me op te wachten bij de weg. Ze zat op de gemetselde rand van het bruggetje over de sloot tussen haar huis en de weg. Toen ze me zag liep ze naar haar fiets die tegen een boom aan de weg stond. Ze wenkte me, zei niets, en ik fietste achter haar aan haar huis voorbij. We waren nu eigenlijk net de stad uit. De wijk met vrijstaande huizen hield hier op, en de weg eindigde in een fietspad die onder de rondweg doorliep. Aan de andere kant van de rondweg werd het fietspad een smalle weg tussen de weilanden door met hier en daar een boerderij. Ook was er een stukje onbebouwd land waar hoge bomen stonden en veel struiken. Het was onderdeel van het nieuwe natuurbeheer, geloof ik.

Ze had nog niets tegen me gezegd toen ze afstapte en haar fiets in het gras naast de weg legde. Ik deed hetzelfde. “Claudia, ik…” Begon ik, maar Claudia klom over het klaphek en stapte door het hoge gras. Ze droeg een strakke, korte spijkerbroek en het lange gras moest tegen haar blote benen kriebelen. Ze leek niet bang voor brandnetels of insecten. Ik was niet zo’n natuurkenner of liefhebber, maar ik volgde. Er was wel een soort van pad, maar het gras was hoog en het pad werd weinig gebruikt.

Al snel waren we uit het zicht van de weg, maar Claudia liep door. Ik volgde haar. Claudia had een rugzak over haar rechter schouder hangen, beide schouderbanden over dezelfde schouder. Ik keek naar haar strakke billen in haar nog strakkere spijkerbroek, en de slanke taille daar boven. Natuurlijk was ze mooi om naar te kijken, daar waren al mijn klasgenoten het wel over eens, maar ik was toch liever niet zo dicht bij haar in de buurt, want ik had een voorgevoel dat er iets ging gebeuren wat ik niet leuk zou vinden.

Uiteindelijk kwamen we het eind van het struikgewas uit. Ineens keken we weer over de weilanden heen, die aan de andere kant van de brede sloot begonnen. Er liepen koeien in de verte, en links in de verte liep de rondweg maar die was ver genoeg om er zeker van te zijn dat we hier geen pottenkijkers hadden. En dat was natuurlijk precies waarom Claudia me hier naartoe genomen had.

Ik zag dat ze bij een bankje stond. Het bankje stond met de rug naar de bosjes en keek uit over de weilanden. Ze stond met haar rug naar me toe en had haar rugzak op het bankje neergezet. Ze haalde een kleed uit het de tas en spreidde die twee meter voor het bankje over de grond uit. Ik keek stilletjes toe. Toen Claudia het kleed van twee bij twee meter recht had getrokken, liep ze terug naar het bankje en ging ze zitten.

Ze gebaarde naar het kleedje. “Ga maar zitten, dan kunnen we praten. Wel je schoenen uit!” Zei ze. Zelf leunde ze achterover tegen de houten rugleuning van het bankje, en ik keek beteuterd naar het kleed op het gras. Het bankje was groot genoeg om met zijn tweeën op te kunnen zitten, zelfs als ze de rugtas tussen ons in wilde hebben staan.

Ik keek naar Claudia, die mij negeerde en naar haar telefoon keek, en daarna naar het kleed. Ik zuchtte, schopte mijn schoenen uit, en ging op het kleed zitten. Pas toen ik in kleermakerszit op het kleed zat, legde Claudia haar telefoon aan de kant en keek ze weer naar mij. Ze glimlachte, maar met een glimlach die ik niet vertrouwde.

“Kijk. Ik heb helemaal geen zin om me je samen te werken, maar het moet.” Begon ze. “Nou ja, moeten… Ik heb het voor de zekerheid even nagevraagd, maar het cijfer voor het project bestaat uit twee delen. Als we niet willen samenwerken, dan krijgen we voor dat gedeelte een drie. Voor de moeite, zei van Dalen.”

“Maar…”

“Even je mond houden, Tom. Ik ben aan het woord nu.” Siste Claudia me toe. Ze keek me met een giftige blik aan. “Als ik dan een negen voor de inhoud krijg, dan heb ik gemiddeld nog een zesje. Dat is veel te laag voor mij natuurlijk, maar ik kan er mee leven.” Ze keek Claudia mij ineens met een serieuze blik aan.

“Wat denk je? Kun jij ook die negen halen? En is dat zesje als gemiddelde dan genoeg voor je? Het is wel voor zowel Geschiedenis als Nederlands.” Claudia stelde de vraag, maar ze wist heel goed het antwoord al. Natuurlijk was dat zesje voor mij niet voldoende. Als ik al dat zesje kon halen, want waarschijnlijk zou mijn gemiddelde onder de vijf zakken.

“Dus.” Claudia wachtte mijn antwoord niet eens af. “Dus, we kunnen twee dingen doen. Of we gaan ieder ons eigen ding doen, en ik moet genoegen nemen met een mager zesje. Of we gaan samenwerken en jij gaat tot en met de presentatie precies doen wat ik zeg. Tot die tijd ben ik de baas. Niet zeuren, niet protesteren, alleen maar luisteren. En dan beloof ik dat jij minimaal een acht krijgt, gemiddeld.” Ze beloofde het plechtig, met een glimlach. “Minimaal!” Zei ze nog eens met de nadruk op elke lettergreep. Ze keek me aan en wachtte op antwoord.

“Natuurlijk wil ik… Wil ik wel samenwerken, en… En…” Stamelde ik. Claudia schudde resoluut haar hoofd.

“Ik vraag niet of je met me wilt samenwerken. De vraag die ik je stel is of je me de komende vier weken volledig gaat gehoorzamen, of niet. Dat is de vraag, kleine Tommie. Het is alles of niets!” Ze stond op en kwam naar me toe. Zij stapte wel met schoenen aan op het kleed en ze kwam vlak naast me staan. Ze torende hoog boven me uit. Ik wilde ook gaan staan, maar ze legde haar hand op mijn hoofd en hield me laag.

“Mijn aanbod is simpel. Ik ben vier weken de baas, tot en met de presentatie. View weken lang ben jij de baby, en ben ik de mama. En deze baby moet luisteren en precies doen wat mammie zegt. En dan garandeer ik je een acht, misschien wel meer.” Ze keek met een brede glimlach op me neer. Een gemene glimlach. En een glimlach die superioriteit en macht uitstraalde.

Ze stapte langs me heen, griste mijn schoenen van de grond en liep terug naar de het bankje. Ze zette mijn schoenen op het bankje neer, naast haar rugtas, en ging weer zitten. Ze spreidde haar armen weid en liet ze op de bovenkant van de rugleuning rusten. Ze liet zich comfortabel wat onderuit zakken en strekte haar benen naar voren uit. Ze had haar zegje gedaan, en hoefde nu alleen nog maar te wachten op mijn antwoord.

Zo makkelijk was dat natuurlijk niet. Een acht voor Geschiedenis en Nederlands zou me bijna voor helft uit de brand helpen. Daarmee zou mijn opgave om toch nog te slagen voor dit jaar met de helft versimpeld worden. Dat was een kans die ik niet kon laten liggen. En ik geloofde ook wel dat ik samen met Claudia een acht kon halen voor onze opdracht. Natuurlijk zat er individuele verschillen in onze cijfers, afhankelijk van onze presentatiekunsten, maar naast Claudia presenteerde gemakkelijker dan naast iemand die er ook niet zo goed in was.

Maar was de prijs niet te hoog. Wat bedoelde Claudia precies met de eis dat ik vier weken lang moest gehoorzamen? En wat bedoelde ze met die verwijzingen naar baby en mama? Was dat alleen maar een gemene vergelijking, of bedoelde ze er meer mee. Claudia had op school al meerdere keren getoond dat ze geen medelijden had met iemand die ze niet aardig vond. Ik had het gisteren in het fietsenhok nog ondervonden, maar zo waren er nog meer incidenten waar Claudia haar overmacht had laten blijken op mindere fortuinlijke klasgenoten.

“En? Wil je mijn baby zijn?” Grinnikte ze. “Er is geen weg meer terug. Het is nu beslissen. Je kunt nu weggaan, en dan zijn we van elkaar af. Of je bent mijn baby, en dan ga je doen wat ik zeg. En als kleine kinderen ongehoorzaam zijn krijgen ze straf, en gaan we daarna door alsof er niets gebeurd is.”

“Ik ben geen baby!” Snauwde ik chagrijnig. Claudia reageerde meteen. Ze stond op, greep haar rugtas en zwaaide die over haar linker schouder.

“O? Dat is jammer. Nou, succes dan maar met je presentatie.” Zei ze, en meteen draaide ze zich om en liep ze richting het pad tussen de bosjes door. Ik schrok door haar plotselinge reactie, en realiseerde me dat dit misschien niet was wat ik had bedoeld. Eigenlijk had ik helemaal nog geen beslissing genomen, maar nu leek die beslissing voor mij genomen te worden.

“Nee… Claudia, stop!” Riep ik onzeker. Ook nu reageerde Claudia weer net zo plotseling als zojuist. Ze keek me gepikeerd aan.

“Verspil mijn tijd niet, Tom. Ben je mijn baby, of niet?” Snauwde ze me toe. Ik zat nog steeds, ongemakkelijk en onzeker. Vier meter verder stond Claudia die alleen maar zelfvertrouwen uitstraalde en mij alleen maar onzekerder maakte. Ik dacht aan de acht die Claudia me garandeerde, en eigenlijk kon ik alleen maar hopen dat ze me niet al te hard aan zou pakken, en dat ze die baby-mama woordspraak niet al te letterlijk nam.

“Ja… Maar ik…” Ik kon niet anders, maar Claudia onderbrak me meteen.

“Er is geen maar, baby Tommie.” Lachte ze hardop. En lach die me alleen maar nog nerveuzer maakte.
 

anoniemer

Superlid
LV weeral heel goed geschreven. Ik voel me in deze corona periode weeral een pak gelukkiger als een van mijn favoriete schrijvers terug een verhaal gaat posten.

Ik kan niet wachten op de volgende delen
 
  • Like
Waarderingen: LV

LV

Toplid
Hoofdstuk 3 – De eerste les

“Dan wordt het nu tijd voor de eerste les.” Lachte Claudia. Ze liep weer terug naar het bankje, haalde heel rustig haar rugzak weer van haar schouder af, en zette de rugzak weer op het bankje. Ze ging zitten en staarde naar me.

“Je bent een baby, Tom. En ik ben de baas. Dat is de eerste les die ik je ga geven, en ik ga testen om te zien of je die les goed begrepen hebt.”

“Wat? Hoe… Hoe bedoel je?”

“Jij baby. Ik baas. Duidelijker kan ik het niet maken.” Ze wees eerst naar mij, en daarna naar zichzelf om de les nog duidelijker te maken. “Snap je dat?” Vroeg ze. Met een zucht knikte ik, en bloosde lichtjes.

“Goed zo. Trek dan nu je sokken, je broek en je T-shirt uit.”

“Wat? Nee! Natuurlijk niet! Doe normaal, Claudia.” Claudia schudde haar hoofd en glimlachte daarna.

“Je hebt de les toch nog niet helemaal goed begrepen, geloof ik. Jij bent de baby, ik geef je een opdracht, en jij moet gehoorzamen. Anders krijg je straf. Dat is de afspraak.”

“Nee, nee, nee.” Schutterde ik. Claudia stond op en wenkte me.

“Sta op.” Ze liep weer met schoenen aan het kleed op en kwam vlak voor me staan. Ondanks dat ze lage sportschoenen aan had torende ze een flink stuk boven me uit. Dat verschil werd nu alleen maar pijnlijk duidelijker.

“Daag je me uit?” Vroeg ze. “Denk je dat je me aankan?”

“Nee, maar… Ik…”

“Denk je dat je langs me heen kunt komen? Denk je dat je me kunt ontsnappen? Of… Of denk je dat heel hard schreeuwen je kan redden?” Claudia schaterde. Ze greep me onder mijn kin en duwde mijn hoofd wat achterover en keek me recht in de ogen. Ik wist echt wel dat ik de mindere was van Claudia, en dat had ze al een paar keer bewezen, nog afgezien dat mijn zelfvertrouwen en moed veel minder waren dan die van Claudia.

“Als je sokken, je broek en je T-shirt uit wil hebben, kan ik dat ook echt wel zelf doen, maar ik wil dat je mij gehoorzaamt. En om dat te testen heb ik het netjes aan je gevraagd.” Ze had mijn gezicht iets naar de hare toegetrokken en ze had het me van dichtbij toegesnauwd. Ze liet mijn kin los en greep met beide handen naar de onderkant van mijn T-shirt. Mijn hoofd en armen verdwenen al in mijn shirt voordat ik het doorhad. Ik worstelde om mijn handen vrij te krijgen, maar dat duurde een paar korte seconden.

Ondertussen voelde ik haar handen op mijn broek. Ik wilde nog achteruit stappen. Ik had niet verwacht dat het omhoogtrekken van mijn shirt alleen maar een afleidingsmanoeuvre was om zich op mijn broek te kunnen concentreren. Ik had net een hand uit mijn shirt toen ik mijn broek al naar beneden getrokken voelde worden.

En ze nam meteen mijn boxershort mee.

“Nee!” Ik gilde en graaide naar mijn broek. Claudia Gaf me een zet, bracht me uit evenwicht en liet me vallen. Ze ondersteunde me een moment om me niet te hard te laten vallen, maar ik had beide handen nodig om mijn val te breken. En Claudia gebruikte weer die extra seconden om mijn broek en boxer verder naar beneden te trekken.

“Nee, nee.” Ik schreeuwde en trapte met mijn benen. Mijn voeten zaten al opgesloten in de broekspijpen en mijn trappen zorgde er alleen maar voor dat mijn voeten uit broek schoten die nu Claudia nu binnenstebuiten in haar handen had. Ze lachte alleen maar, en bekeek hoe ik beschaamd mijn kruis probeerde te bedekken met mijn handen.

Claudia draaide zich stomweg van me af. Ik keek met grote afschuw toe hoe ze mijn broek weer fatsoeneerde en opgevouwen op mijn schoenen legde. Mijn boxershort werd voorzichtig aan de randjes beetgepakt en bovenop mijn broek gelegd. Daarna draaide Claudia zich weer naar me om en stapte ze weer op het kleed. In mijn blote billen schoof ik wat naar achteren, maar Claudia greep een voet beet en trok me terug.

Haar vinger gleed in mijn sok en ze trok hem uit. Dat was niet zo erg, en toen ze ook mijn andere voet wist te pakken en ook die van zijn sok wist te ontdoen, had ik alleen nog maar een T-shirt aan. Claudia vouwde mijn sokken in elkaar en legde ze op mijn andere kleding. Maar weer draaide ze zich daarna naar mij om.

“Je T-shirt, please.” Zei ze, en ze terwijl ze aan de rand van het kleed bleef staan, stak ze haar hand naar me uit. Ik schudde in paniek mijn hoofd. Ik was al vanaf mijn middel naakt en ik wilde niet ook mijn laatste kledingstuk kwijtraken. Ik voelde me zo vreselijk machteloos, en Claudia toonde me hoe goed ze me in haar macht had. Ik wist ook wel dat mijn weigering nutteloos was, en dat ik ook mijn laatste kledingstuk kwijt ging raken.

“Nee, nee.” Jammerde ik weer. Claudia stapte het kleed op, trok me naar het midden van het kleed. Ze wist me op mijn buik te draaien en ze drukte een knie in mijn onderrug. Ze greep weer naar de onderkant van mijn shirt en begon het omhoog te trekken. Ik schopte met mijn benen, maar ik raakte alleen de grond, en ook mijn armen waren nutteloos. Ik kon Claudia alleen maar tegenwerken en vertragen.

Natuurlijk ging mijn shirt uit. Toen ik mijn hoofd uit de opening voelde glippen en Claudia het uit mijn handen trok, hoorde ik een triomfantelijke lach. Ze gaf me een speelse pets op mijn blote billen en stond toen op. Ik keek niet, maar ik wist waar mijn short terecht zou komen. Ik bleef op mijn buik liggen, mijn hoofd bij haar vandaan, en met gebogen knieën om nog enigszins het zicht op mijn ontblote billen te ontnemen.

“Wie is hier de baas, baby?” Hoorde ik. “Geef antwoord!”

“Jij, klootzak.”

“Dat soort taal accepteer ik niet van een baby. Dat komt nog bovenop de straf voor het ongehoorzaam zijn.”

“Straf? Doe normaal, Claudia. Ik…”

“Nee! Jij luistert naar mij!” Schreeuwde ze vanaf het bankje. Ik keek naar haar om en zag dat ze weer in die comfortabele houding zat met haar benen gestrekt en haar armen opzij. “Ik ben de baas, en het wordt nu echt tijd dat je dat gaat accepteren. Ik denk dat ik nu toch wel bewezen heb dat ik met je kan doen wat ik wil. Dus als je slim bent ga je nu doen wat ik van je verlang. Is dat begrepen, Tommie?” Riep ze me toe. Ik haatte hoe ze mijn naam verbasterde, maar dat was voor nu niet mijn grootste probleem.

Ik keek weer om naar Claudia en voelde mijn verzet langzaam wegsijpelen in de koude grond die ik onder het kleed voelde. Al mijn kleren lagen naast Claudia en zonder haar toestemming waren die onbereikbaar voor me. Claudia wilde me naakt hebben en dat was haar eigenlijk zonder grote problemen gelukt. Ik had wel tegengestribbeld, maar het was van het begin af aan al hopeloos geweest.

“Sta op, en laat me je bekijken.” Commandeerde ze. En dat was precies de opdracht waar ik al bang voor was en die ik eigenlijk ook al had zien voorbijkomen. Mijn verzet was nog niet helemaal gebroken, maar het scheelde niet veel meer. “Moet ik opstaan en je helpen, baby?” Snauwde ze.

Ik schudde mijn hoofd en probeerde nog een allerlaatste keer een manier te bedenken om hier uit te komen. Hoe kon ik langs Claudia glippen en thuiskomen? Hoe kreeg ik mijn kleren weer terug? Wat kon ik doen om Claudia tegen te houden om me nog meer te vernederen? Vragen genoeg, maar geen antwoorden. Ik zag alleen dat Claudia ongeduldig werd.

Ik had geen keus. Ik draaide me op mijn zij, ging overeind zitten en ging uiteindelijk ook staan. Ik stond nog met mijn rug naar Claudia toe. Ze had vrij en onbelemmerd uitzicht op mijn billen die ik gespannen had samengeknepen, maar dat was vast niet wat Claudia wilde. Ik vouwde mijn handen voor mijn plasser en draaide me heel langzaam naar Claudia toe.

“Alsjeblieft?” Smeekte ik.

“Handjes gewoon langs je lichaam. Laat je piemeltje maar eens zien.” Ze had de macht om het me te vragen, en om me te laten gehoorzamen. Dus opende ik mijn handen en hield ik ze ongemakkelijk naast mijn heupen. Nu stond ik helemaal naakt en onbedekt voor Claudia. Met een brede glimlach zag ik haar blik over mijn lichaam glijden.

“Je bent een lelijk kind. Je bent net een klein, dik propje. En wat heb je een klein piemeltje. Hoort dat zo? Weet je zeker dat er niet iets mis mee is?” Ze lachte me en stampte mijn zelfvertrouwen nog iets verder de grond in. Ik was al erg onzeker over mezelf en dit hielp niet.

Claudia liet me wachten en bleef me bekijken. Ik huiverde. Het was niet zo heel warm en de zon was al achter de bomen gezakt. Er stak een fris windje op en het bezorgde me kippenvel. Ik keek maar naar de grond, naar de plek vlak voor Claudia. Ik kon haar niet aankijken. Ik stond met afgezakte schouders en knikkende knieën.

“Steek je middelvinger maar naar me op.” Grinnikte Claudia. Heel even vonden mijn ogen de hare. Ik begreep niet precies wat ze wilde, maar ik stak maar alvast mijn rechterhand naar voren, krulde alle vingers naar binnen maar liet mijn middelvinger rechtovereind staan. Het leek me juist een gebaar die ze niet van me zou tolereren.

“En nu je duim van je andere hand.” Commandeerde ze. Het waren simpele commando’s en ze leken me onschuldig. Ik vermoedde dat het niet zo onschuldig zou blijven, maar voor nu was er geen belemmering om niet te gehoorzamen. Ik stak dus mijn linkerhand naar voren, balde hem in een vuist en stak mijn duim recht omhoog.

Claudia knikte tevreden. “En nu de laatste test om te zien of je me gaat gehoorzamen. Laat mij maar zien dat je nog een baby bent.” Ik keek weer even Claudia aan, met een blik vol onbegrip. Maar die blik veranderde al heel snel in afschuw. “Een van die uitstekende vingers mag in je mondje, en die andere in je kontje. Ik denk dat je zelf wel snapt welke waar hoort.” Claudia’s lach schaterde weer. Ik schudde verbouwereerd mijn hoofd.

“Ik zal je nog een tip geven, omdat ik in zo’n goede bui ben vandaag. Als je de vinger die in je kontje gaat eerst even in je mondje neemt en goed nat maakt, dan gaat het misschien iets gemakkelijker.”

“Nee, nee, nee. Alsjeblieft.”

“’Nee’ is niet wat ik wil horen, baby.” Claudia grinnikte. Ze draaide zich naar haar rugtas en haalde er een klein rijzweepje uit. Demonstratief zwaaide ze het voor haar heen en weer. De suizende lucht was een dreigement op zich. Een dreigement dat me overhaalde om precies te doen wat ze van me wilde.

Ik stak mijn middelvinger in mijn mind en verzamelde zo veel mogelijk speeksel als ik kon. Het speeksel droop van mijn vinger af toen ik hem achterlangs naar mijn billen bracht. Ik huiverde en trilde, maar ik duwde mijn vinger tegen mijn anus. Ik voelde de nagel tegen de tere huid en ik probeerde me te ontspannen. Ik rilde weer en het lukte me om mijn kringspier te ontspannen.

Mijn middelvinger gleed naar binnen, ver genoeg om mijn knokkels tegen mijn bilnaad te voelen. Het was het meeste vernederende wat ik ooit had moeten doen, en Claudia keek alleen maar met haar brede glimlach toe. Nu stak in mijn duim in mijn mond en was mijn transformatie compleet.

Ik was nu echt haar baby.
 

LV

Toplid
Hoofdstuk 4 – Straf

Ik stond iets voorover gebogen en mijn voeten stonden wat verder naar buiten dan normaal. Naakt keek in naar Claudia, hoopvol dat ik het nu snel voorbij zou zijn. Ik had gedaan wat ze wilde, en mijn middelvinger zat diep in mijn kont en tegelijkertijd had ik mijn duim in mijn mond alsof ik een kleuter was. Claudia keek me vanuit zittende positie aan en gaf me een goedkeurende blik.

“Goed zo, baby Tommie. Dit is wat ik wil. Nu laat je pas zien dat je me wil gehoorzamen. En dat zal nodig zijn ook, willen we ons projectje laten slagen.” Ze liet me in deze ongemakkelijke en hoogste vernederende positie staan en bleef zelf lekker achterovergeleund op het bankje zitten.

“Draai maar heel langzaam een rondje. Heel, heel langzaam, zodat ik je eens goed kan bekijken.” Commandeerde ze, en schuifelend begon ik aan een rondje op mijn plaats. Ze bekeek me van top tot teen en ik voelde me hulpelozer en miserabeler dan ooit. Hoe kon het dat Claudia zoveel sterker was dan ik, zowel geestelijk als lichamelijk? En hoe kon het dat Claudia me dit allemaal aandeed? Waar had ik dit aan verdiend?

Toen ik een heel rondje had gedraaid en weer voorzichtig naar Claudia keek zag ik dat ze een telefoon in haar hand had. Ze had in ieder geval een deel van mijn rondje vastgelegd in een filmpje, of in ieder geval foto’s van me gemaakt. Deze vernederende houding was voor eeuwig vastgelegd en zou me misschien nog wel heel wat jaren achtervolgen.

Ze zag dat ik haar even aankeek en ze knipoogde naar me. Daarna stopte ze haar telefoon weg, pakte ze het zweepje weer op, en ging ze staan. Ze kwam naar me toe lopen, en in eerste instantie ging ze recht voor me staan. Ze stak het zweepje naar voren en porde er mee tussen mijn benen. Ik kermde en probeerde de punt van het zweepje te ontwijken, maar die was beweeglijker dan ik kon zijn.

Ze porde en duwde het zweepje op plekken die privé waren, en ik had geen hand meer vrij om mezelf te beschermen of om de zweep af te weren. Gelukkig liep ze nu door en kwam ze achter me staan. Ik keek angstvallig over mijn schouder om haar in de gaten te kunnen houden. Ik zag haar iets voorover buigen en voelde haar handen op mijn billen. Ze trok ze open en controleerde of ik mijn vinger echt wel bij mezelf naar binnen gestoken had.

Natuurlijk was dat zo, en Claudia concludeerde hetzelfde. Ze duwde mijn hand nog steviger tegen mijn billen aan en mijn vinger gleed nog een extra halve centimeter bij me naar billen.

“Het spijt me, maar ik moet je nog steeds straffen.” Zei ze, terwijl ze nog steeds achter me stond. “Ik vroeg je jezelf uit te kleden en dat weigerde je, en daarnaast moet ik je straffen omdat je me hebt uitgescholden. Ik eis onvoorwaardelijke gehoorzaamheid, en kleine kinderen die niet luisteren, zullen voelen.

“Nee, Claudia. Ik…” Mompelde ik met de duim in mijn mond, maar Claudia kwam voor me staan en ze hield haar vinger recht voor haar eigen lippen.

“Sst. Niet praten, baby.” Ze duwde haar hand onder mijn kin en duwde mijn mond dicht. Mijn duim zat in de weg en ik voelde hoe mijn tanden in mijn eigen vlees drukten. Ze draaide zich om en liep terug naar het bankje. Ze ging weer precies in het midden zitten, vlak naast de rugzak. Ze trok een handdoek onderuit de rugzak, vouwde die demonstratief open, en spreidde hem uit over haar knieën en bovenbenen.

“Kom maar hier. Kom maar over mijn knie liggen, met je gezicht hier.” Ze tikte met haar linkerhand op het bankje links van haar. “Je krijgt nog een pak voor je billen zodat je zult leren dat je voortaan moet gehoorzamen. Je krijgt vijfentwintig slagen voor het niet uitkleden, en nog eens vijf extra voor het uitschelden. En aangezien ik een zweepje zo onpersoonlijk vind, zal ik het met de hand doen.”

Ik luisterde met verbijstering en vroeg me af of deze nachtmerrie ooit zou eindigen. Ze had toch allang haar overwicht op me gedemonstreerd, en ze had me toch al tot op het bot vernederd en die vernedering zelfs opgenomen op haar telefoon. Waarom moest ik nu ook nog een pak slaag krijgen?

“Kom maar snel, want anders krijg je er nog vijfentwintig extra.” Zei ze, en ze stak haar hand naar me uit. Ik huiverde en keek verbijsterd naar de plek die ze voor me gecreëerd had om te komen liggen. De handdoek die over haar blote bovenbenen gespreid was, lag voor me klaar. Ik wist dat twijfel me nog meer straf zou opleveren, en ik had mijn verzet allang opgegeven.

Ik deed wat er van me verwacht werd en stapte voorzichtig naar Claudia toe. Ze begeleidde me voorover over haar knieën en bovenbenen, maar ik kwam iets schuin te liggen. Mijn hoofd rustte op de houten bank met mijn duim nog in mijn mond, en mijn borst lag schuin over haar linker bovenbeen en ze kreeg het zo voor elkaar dat mijn piemel precies op de punt van haar rechterknie kwam te liggen. Ik kermde en probeerde nog te gaan verliggen, maar Claudia wist dat ik zo precies goed lag. Ik lag zo wel iets schuin, maar ze kon zo nog steeds prima met haar handen bij mijn billen. En die billen werden nu nog deels afgeschermd door de arm en hand waarvan een vinger nog bij me naar binnen stak.

Als eerste voelde ik hoe mijn hand werd weggetrokken. Mijn vinger gleed uit mijn poepgaatje dat zich weer snel sloot. De hand werd op mijn onderrug geduwd, en mijn middelvinger had ik voor de zekerheid maar snel weggestopte tussen mijn andere gekromde vingers, om eventuele poepresten voor haar te verbergen. Ik kon het niet precies zien wat er gebeurde, maar ik voelde dat er iets uit de tas op mijn onderrug werd gelegd.

Het bleek een pakketje met vochtige doekjes te zijn. Ze trok er een doekje uit en met die specifieke Zwitsal geur in mijn neusgaten voelde ik hoe mijn billen schoongeveegd werden. Als laatste werd het doekje door mijn bilnaad geduwd, eerste van boven naar beneden en toen andersom. Als laatste voelde ik het doekje op mijn poepgaatje rustten. Het duurde even, maar langzaam verhoogde ze de druk en ontspande ik. Ik voelde hoe ze het doekje een stukje bij me naar binnen duwde en het daar liet zitten.

“Goed zo. Zo lig je goed en zijn je billetjes weer een beetje schoon. Ik wil dat je stilletjes blijft liggen. Natuurlijk mag je hardop huilen en smeken, maar ik ga je dertig keer slaan, en als je tegenwerkt begin ik weer overnieuw met tellen. Is dat begrepen?”

“Jwa, Cwaudia.” Ik had de duim nog in mijn mond en mijn hoofd lag voorover op het hout, waardoor de duim mijn spraak belemmerde. Ik hoorde Joyce grinniken en ik voelde hoe haar lichaam meer bewoog. Mijn billen voelden vochtig aan, en de frisse wind koelde mijn huid snel af. Het zou vast niet lang meer duren voordat diezelfde huid zou voelen alsof het in vuur en vlam stond.

Ik kon me niet herinneren ooit over de knie gelegd te zijn, en ik had er alleen maar eens wat over gelezen. Nu overkwam het me zelf. Ik lag in een ongemakkelijke positie en haar knie drukte nog steeds pijnlijk tegen mijn piemel. Ik huiverde toen ik ineens een vlakke hand dwars over mijn billen voelde liggen. Toen werd de hand ineens weg getrokken.

Met een flinke klets hoorde en voelde ik haar hand voor de eerste keer neerkomen. Het deed veel minder pijn dan ik in eerste instantie had verwacht, maar de volgende slag kwam er snel achteraan. Ze wisselde de slagen af over mijn billen, maar soms sloeg ze meerdere keren op dezelfde bil. Er leek geen patroon in te zitten en ik moest maar afwachten waar de hand de volgende keer neer zou komen.

Langzaam begon de pijn erger te worden. Waar de pijn eerst nog wegzakte tussen de slagen door, bleef er steeds meer een zeurende pijn over. Ik voelde mijn billen gloeien en ik was allang de tel kwijt. Daarnaast zat mijn piemel ook nog steeds klem en soms kwam ik na een slag een stukje omhoog en voelde ik bij het neerkomen ook nog een stekende pijn uit mijn kruis.

Maar de pijn was misschien nog niet eens het ergste. De geestelijke vernedering was ook enorm. Claudia sloeg me ongenadig hard en ik lag over haar knieën en bovenbenen als een stoute kleuter. Het gevoel van machteloosheid en van vernedering was ongeëvenaard. Elke slag vertelde het verhaal van een machteloos jongetje en een meisje dat volledig in controle was.

Toen ze eindelijk stopte huilde ik hardop. Het deerde me niets meer. Ik mocht dan zestien jaar oud zijn, en zestienjarigen hoorden niet te huilen, maar ik was allang alle schaamte voorbij. Ik moest overeind komen, en met het vochtige doekje nog steeds in mijn poepgaatje gedrukt stond ik volledig uitgeput en emotioneel kapot voor mijn belager.

“Kindertjes mogen huilen, dat geeft niets.” Zei ze vriendelijk, alsof ze me troostte. Daarna raapte ze haar spullen bij elkaar. Terwijl ik huilend met mijn blote voeten in de modder stond, pakte zijn het kleed op, vouwde het in elkaar en propte het in haar rugzak. Ik stond er nog steeds naakt en verslagen bij, terwijl Claudia al op het punt leek te staan om al weg te gaan.

“Vind je ook niet dat dit soort persoonlijk contact ons veel dichter bij elkaar brengt?” Vroeg ze. “Ik ben blij dat we onze afspraak hebben kunnen maken, en ik hoop ook dat je hebt geleerd om me te gehoorzamen. Dat maakt onze samenwerking een stuk simpeler, toch?” Ik had ongevraagd mijn duim uit mijn mond gehaald, en wreef met beide handen over mijn pijnlijke billen. Mijn wangen waren nat van de tranen, maar ik had belangrijkere zaken aan mijn hoofd dan er aan te denken om ze weg te vegen.

“Zullen we morgen op school even praten over onze planning en wat we precies gaan doen?” Ze vroeg het alsof er niets gebeurd was tussen ons. “En waag het niet om je ziek te melden, want dan zal je merken dat ik nog veel ergere dingen kan verzinnen dat een privé lesje in nederigheid en gehoorzaamheid. Is dat begrepen?”

Ik knikte, en zag haar daarna omdraaien en weglopen.

Volkomen uitgeput keek ik haar na. Ze had zo’n mooi lichaam en ze was zo slim. Hoe kon ze in vredesnaam zo gemeen zijn.
 

LV

Toplid
Hoofdstuk 5 – Schone kleren

Tot mijn grote verbazing wijzigde er eigenlijk niets in onze verhouding op school. Ze negeerde me nog steeds grotendeels, met bij gelegenheid een enkele opmerking of belediging. Het leek alsof ze niemand iets wilde laten merken van het feit dat er iets tussen ons was voorgevallen. Wel hoorde ik haar af en toe wel praten over ‘de baby’ of ‘dat vieze kind’ als ze het over mij had in een gesprek. Ze leek me nooit bij naam te noemen. Er verstreken zelfs een paar dagen voordat ze meer dan een woord tegen me sprak.

“Zaterdagochtend, tien uur. Bij mij thuis. Dan kunnen we aan ons project werken.” Zei ze, en ik knikte. Ik wilde niet, maar ik moest. Ik had geen keus. En ze had het ook gezegd in het bijzijn van haar vriendinnen, en dus had ik niet de mogelijkheid om mijn angst en onzekerheid te tonen. Die vriendinnen gniffelden bij het feit dat Claudia met mij moest samenwerken, maar Claudia zei iets tegen hen en dat bracht hen aan het lachen. Het was vast niets goeds.

En dus fietste ik weer met de grootste tegenzin richting de duurdere buitenwijk van de stad en naar het huis van Claudia. Ditmaal stond ze me niet op te wachten, wat ik eigenlijk een beetje had verwacht. Ik keek rond en zocht haar, maar ik zag haar niet en dus fietste ik maar de oprit op. Ik zette mijn fiets tegen de muur en drukte op de deurbel van de deur die grotendeels uit het zicht lag van de weg.

Claudia deed open. Ze droeg een strakke spijkerbroek en een wit topje dat strak om haar bovenlichaam zat. Haar niet al te grote, maar mooi ronde borsten staken fier naar voren. Ze had haar langer haren in een staart. Ze lachte toen ze me zag.

“Je bent mooi op tijd.” Zei ze, en haar ogen gleden langs mijn lichaam naar beneden. “Had je niets schoons om aan te trekken?” Sneerde ze. Ik bloosde en wist dat ze me alleen maar plaagde. Mijn kleren waren misschien niet nieuw, maar ik had ze wel schoon uit de kast getrokken vanmorgen.

Ze liet me niet binnen en bleef in de deuropening staan. Ze boog wat voorover en snoof. “Je stinkt.”

“Niet waar, Claudia, ik…”

“Heb je al een grote bah gedaan vanmorgen?” Vroeg ze plagend, terwijl ze me niet liet uitpraten. Ik knikte. “Heb je je billen wel goed afgeveegd?” Ik was al bang dat vandaag niet alleen maar over ons project zou gaan en dat ik nog een paar onprettige verrassingen zou krijgen, en ik leek inderdaad gelijk te krijgen. Ze nam geen genoegen met mijn stamelende bevestiging. Ze legde haar handen in haar zij en keek me streng aan.

“Laat maar zien.” Commandeerde ze. “Broek naar beneden en voorover bukken. Ik wil zien of jij je billen wel goed afgeveegd hebt.” Ik voelde me met elke seconden alweer nog onzekerder worden, en het rijzweepje en mijn naakte wandelgang stonden me nog vers in mijn geheugen.

“Claudia, alsjeblieft. Ik…”

“Heb je er dan echt niets van geleerd, maandag?” Vroeg ze me, en schudde mistroostig haar hoofd. Ik slikte en besloot om maar te doen wat ze wilde, omdat ze me anders op een andere manier wel zou terugpakken. Ze wilde dat ik mezelf vernederende en een kinderachtige positie zou aannemen, en dus deed ik dat maar. Ik liet mijn broek en boxershort zakken, draaide mijn rug naar haar toe en bukte voorover. Ik vroeg me af waar zo snel een vochtig doekje vandaan haalde, want ik voelde al meteen hoe ze die van onder naar boven door mijn bilnaad haalde.

Natuurlijk was ik schoon, maar Claudia liet me wachten alsof ze nog over haar oordeel moest nadenken. “Grote jongen. Je hebt je billen goed afgeveegd.” Zei ze lachend, maar het was geen compliment waar ik trots op was. “Maar ik wil die vieze kleren niet in huis hebben. Kleed je hier maar uit en leg je kleren maar bij je fiets. Je gaat eerst in bad en daarna krijg je schone kleren van me. Later kun je je eigen kleren wel weer aantrekken als je naar huis gaat.”

Ik zuchtte en slikte. Ik had geweten dat me wat te wachten stond, en ik had ook geweten dat ik alle vernederingen zou ondergaan, en niet alleen omdat ze al veel te veel vernederende dingen van me had opgenomen op haar telefoon, maar ook omdat ik wist dat ze nog steeds de baas over me was.

Ik kleedde me snel helemaal uit en in mijn blootje legde ik mijn kleren in een rommelig stapeltje bij mijn fiets neer. Met mijn blote voeten liep ik over het grind terug naar de voordeur en ditmaal ging Claudia wel voor me opzij. Ik stapte ongemakkelijk en vol gêne de hal in. Claudia sloot de deur achter zich en ik keek voorzichtig om me heen. Het huis was rustig en ik hoorde gelukkig niemand.

Claudia zag me angstvallig rondkijken en lachte. “We zijn alleen vandaag. Mijn ouders zijn met mijn broertje en zusje naar opa en oma. Helaas had ik geen tijd. Ze komen vanavond laat pas terug, dus we hebben alle tijd.”

Ze liep de trap op en wenkte me. “Kom je?” Met mijn handen voor mijn schaamstreek volgde ik haar. Ze leidde me naar een badkamer en keek eigenlijk niet eens of ik haar wel volgde. De badkamer was een stuk groter dan de onze. Claudia liep naar het bad en draaide de kraan open. Ik zag haar een flinke dot badschuim in het water spuiten. Een flinke straal water klaterde in het bad en al snel zag ik het schuim opkomen.

“Kom, plasje doen?” Zei ze lachend, en ze pakte me bij mijn bovenarm en leidde me naar het toilet. Ik moest gaan zitten, en ondanks dat ik niet hoefde wist ik een klein plasje te doen. Claudia trok voor me door en dirigeerde me daarna in het bad. Er zat nog nauwelijks vijftien centimeter water in het bad en Claudia draaide de badkraan al dicht.

Gedwee ging ik in het warme water zitten en het bad was maar voor een heel klein gedeelte gevuld, dus ik kon me er niet in onderdompelen. Beschaamd keek ik naar Claudia op. Ze had me alweer zonder enige moeite in een onderdanige positie gekregen, en nu was ik weer naakt in haar bijzijn. Ik was ook boos, maar ik was vooral boos op mezelf dat ik dit zo makkelijk toestond.

“Ga je maar even goed wassen, dan ga ik kijken of ik nog wat schone kleren voor je heb.” Ze liet me alleen, maar ik wist dat ze besefte dat ik hier in bad zou blijven zitten totdat ik van haar toestemming kreeg om er uit te komen. Ze wist heel goed dat ze de baas over me was, en dat ze de totale controle over me had.

Ik ging languit in het bad liggen en woelde me om in het water en het schuim. Ik was niet vies, dus er viel ook helemaal niets te wassen. Alleen voor de show waste ik me en wreef ik het badschuim door mijn korte haren en over mijn gezicht. Thuis hadden we ook een bad, maar ik kon me niet herinneren de laatste tien jaar nog in bad gegaan te zijn. Misschien als het bad vol was geweest was het misschien wel lekker, maar nu voelde ik me vooral opgelaten.

Claudia kwam na een paar minuten terug en legde een stapeltje kleren op een laag kastje. Ik was nieuwsgierig naar wat Claudia we voor kleren gaf, maar het eerste wat ik zag waren roze sokken. Ook het opgevouwen kledingstuk onderop was lichtroze, maar tussen dat kledingstuk en de sokken lag nog iets wits wat ik niet meteen herkende.

Vanuit mijn ooghoek zag ik dat Claudia haar telefoon alweer op me gericht had en met een grote blos op mijn wangen keek ik in de lens. Ik had genoeg schuim voor mijn kruis verzameld om mijn schaamstreek te verbergen, maar ondanks dat werden het ongetwijfeld leuke foto’s. Meteen keek ik weer geïntrigeerd naar mijn klaarliggende kleding. Ik probeerde te ontdekken wat de wat dikke kledingstuk was, maar ineens herkende ik het. Mijn zusje had die een tijd geleden ook wel gedragen. Het was een luierbroekje, met een zachte buitenkant.

Ik hield me in, maar inwendig kookte ik van woede. Wilde ze me dat laten dragen? Waren al deze vernederingen nog niet genoeg? Ik boog mijn hoofd en wreef nog wat van het schuim richting mijn kruis.

“Wat is er, baby?” Vroeg Claudia, die heel goed wist dat ik had ontdekt wat voor ondergoed ze voor me had uitgezocht. “Vertel het me.”

“Claudia, alsjeblieft. Ik doe al precies wat je zegt en… en ik ben toch gehoorzaam? Laat me alsjeblieft niet… Ik wil dat niet aan.” Stamelde ik, en ik kreeg het woord luier niet uit mijn mond, ok niet als onderdeel van een langer woord.

“O? Je protesteert wel tegen je Pamperbroekje?” begon ze terwijl ze opstond en naar mijn kleding liep. Ze schoof het luierbroekje aan de kant en pakte het onderste, lichtroze kledingstuk. “Maar je hebt geen bezwaar tegen je jurkje?” Ze liet het kledingstuk openvallen en hield het nu aan de twee smalle schouderbandjes vast. Ik slikte en keek er ontzet naar. Het was een echt jurkje, niet zo heel lang, en naar onderen wat weider.

Claudia lachte hardop. “Je wilt toch niet naakt blijven rondlopen, of wel soms?” Het plezier straalde van haar gezicht af, terwijl ze het jurkje ongevouwen op de kast teruglegde en nu naast me op de rand van het bad kwam zitten. Ik zat er alweer verslagen en stilletjes bij. Protesteren was kansloos en contraproductief. Ik slikte al mijn lelijke woorden in en liet Claudia de douchekop van het bad aanzetten.

Ze richtte de straaltjes water op mijn gezicht en op mijn haren en zakte daarna langzaam naar beneden. Al snel richtte ze de tientallen kleine straaltjes water op mijn kruis en verspreidde het schuim zich. Claudia boog al zittend op de rand van het bad naar me toe en haar vrije hand bewoog zich naar mijn kruis.

“Nee… Nee, Claudia. Nee.” Protesteerde ik en ik drukte zelfs mijn bovenbenen bij elkaar. Het was niet eens met veel kracht maar het belette Claudia in ieder geval om verder te gaan.

“Tom!” Snauwde ze, en ze riep me nu voor het eerst bij mijn echte naam. “Spreidden, onmiddellijk!” Commandeerde ze scherp. Ze bevrijdde haar hand van mijn bovenbenen en duwde me achterover in het bad. Het afspoelen werd teniet gedaan, maar dat was totaal niet van belang.

“Kijk me eens aan, Tom?” Vroeg ze, op die ijzige toon die geen tegenspraak duldde. Liggend keek ik naar haar op, en terwijl we in elkaars ogen keken opende ik mijn benen al. Met een huivering die door mijn hele lichaam trok, duwde ik mijn knieën zo ver naar buiten als het kon, tot ze de zijkanten van het bad raakten.

Claudia deed meteen wat ze wilde doen en boog weer voorover. Mijn benen trilden en wilden zich het liefst weer samendrukken, maar de hand van Claudia kwam lager en lager, begeleid door het water uit de douchekop. Ik slaakte een langgerekt ‘aahhhh’ toen ze mijn plasser beetpakte en hem omhoog hield. Er was geen schuim meer in de buurt en het water kwam ook niet zo hoog dat het mijn plasser bedekte. Ze schoof mijn voorhuid terug en ik voelde het sprankelende water op het kopje van mijn plasser. Ze wreef onder het randje en boog hem nog even naar links en rechts om er zeker van te zijn dat alles goed afgespoeld was.

Eindelijk liet ze mijn plasser los. Het leek een eeuwigheid geduurd te hebben, maar waarschijnlijk was het maar een paar korte seconden geweest. De volgende minuten gingen als in een waas voorbij. Ik was met mijn gedachten nog steeds bij de aanranding, bij haar aanraking, bij haar totale minachting voor wat privé en intiem was. In die minuten moest ik staan en werd ik nogmaals afgespoeld, maar ditmaal wat grondiger en definitiever.

Helemaal schoon en ontdaan van schuim mocht ik uit het bad stappen en Claudia gaf me een grote badhanddoek. Terwijl ik me afdroogde, liet Claudia het water uit het bad weglopen en spoelde ze de badkuip schoon totdat al het schuim uit het bad was verdwenen. Ik was juist helemaal droog toen ze daarmee pas klaar was.

Nu kreeg ik weer de aandacht van Claudia en als eerste pakte ze het luierbroekje op. Ik wist al dat ik het bij het juiste eind had gehad en nu keek ik toe hoe Claudia het elastiek van de middel uitrekte en het broekje voor me open hield. Ik stapte er eerst met mijn rechtervoet in en toen met mijn andere voet. Ze trok het broekje omhoog en ik voelde hoe het elastiek van de beenopeningen langs mijn huid omhoog gleed. Het rekte wat uit bij mijn dikkere bovenbenen en nestelde zich daarna in mijn liezen. Claudia trok het broekje hoog op en liet het elastiek op.

“En baby? Hoe zit je Pamper?”

“Het is geen Pamper.” Sneerde ik terug.

“Wil je een echte Pamper om dan? Ik denk alleen niet dat de grootste maat je nog gaat passen, maar we kunnen het allicht even proberen. Dan moet je er wel even bij gaan liggen.” Riposteerde ze, en ik slikte mijn nederlaag in. Zelfs met woorden kon ik het niet van haar winnen. Claudia wachtte niet eens op antwoord op haar retorisch bedoelde vraag, maar ze pakte het lichtroze jurkje van de kast. Ze verzamelde de stof in haar handen en hield het voor me open. Ik hoefde alleen mijn hoofd en mijn armen er maar in te steken.

Het jurkje zat misschien wat strak aan de bovenkant, maar verder leek het precies de juiste maat te zijn. Claudia trok het jurkje naar beneden en ik zag dat het maar een heel kort jurkje was. Het jurkje kwam nog niet eens tot halverwege mijn bovenbenen. Claudia draaide me naar de spiegel toe en ik zag mezelf in deze belachelijke outfit. Voor geen goud zou ik gezien willen worden in het luierbroekje en dat broekje was nu inderdaad uit het zicht verdwenen, maar dat wilde niet zeggen dat het er beter op geworden was. Ook in dit jurkje wilde ik niet gezien worden. Door niemand!

Het elastiek van de pull-up kriebelde tussen mijn benen en op mijn rug, en alhoewel het broekje niet eens zo dik was, voelde ik het als een prop tussen mijn benen zitten. Nu pas keek ik echt naar mezelf en registreerde ik hoe absurd ik er uit zag. De dunne schouderbandjes kwamen zowel op de voorkant als de achterkant uit een horizontale zoom. Het zomerse jurkje liet een flink deel van de borstkas ontbloot. Terwijl ik naar mezelf keek en zag dat mijn wangen en voorhoofd een donkerder kleur begonnen te krijgen dan mijn jurk, haalde Claudia een borstel door mijn haren. Daarna knielde ze ook nog voor me neer en trok me lage sokjes aan met roesjes aan de bovenkant. De hardroze kleur trok de aandacht.

“Goed zo, weer lekker fris en fruitig, en met mooie, schone kleertjes aan.” Claudia lachte veel en nu ook weer, en ik keek beteuterd naar mezelf. Ik was nog geen half uur binnen, de dag moest nog beginnen, en als het zo doorging dat zou er vandaag weinig gewerkt worden.
 

LV

Toplid
Hoofdstuk 6 – Opnieuw straf

Ik schudde resoluut mijn hoofd. Ze had me al heel wat dingen laten doen die ik niet had gewild, en ze had me al over heel wat grenzen geduwd die ik voor onmogelijk had gehouden, maar dit ging echt te ver. Waarschijnlijk zou ze me straffen, en zou ik er misschien wel spijt van krijgen, maar wat ze nu van me verlangde was echt een stapje te ver voor me.

Toch was ik nerveus, want Claudia stond naast me en ik voelde haar blik op me gericht. We stonden samen vooraan in het klaslokaal en presenteerden ons plan van aanpak en de doelstellingen voor het project. Claudia had het grootste deel van het plan uitgeschreven en ik had het grootste gedeelte gepresenteerd. Ik was behoorlijk nerveus geweest, want ik hield er helemaal niet van om een groep mensen toe te spreken. Claudia wist dat, maar had er toch op gestaan dat ik dat ging doen.

Met grote jaloezie had ik gezien met wat voor een gemak Claudia sprak en hoe ze zich op haar gemak voelde voor het klas. Ik had haar zelfs eens op een podium zien zingen tijdens een schoolfeest. Ze was zo zelfverzekerd en spontaan, en zo het tegenovergestelde van mij.

Ik beantwoordde nog een laatste vraag van onze docent en voelde dat daarmee een eind gekomen was van onze presentatie. Ik klapte de laptop dicht en koppelde de kabels los. Ik durfde Claudia niet aan te kijken, want ik wist al dat ze boos op me was. Ik had niet gedaan wat ze van me verlangd had, ondanks de dreigementen die ze had gedaan.

Gelukkig hadden we de rest van de middag vrij en ik was van plan om zo snel mogelijk weg te glippen, voordat Claudia het doorhad. Natuurlijk mislukte dat. Ze hield me in het lokaal totdat onze klas leeg was, en zelfs totdat de zoemer van het begin van het volgende lesuur alweer geklonken had. Het lokaal was nu leeg en een deel van de leerlingen ging naar huis, terwijl de rest zich in een ander lokaal bevond.

Claudia schudde haar hoofd. “Ik noem je al het hele jaar ‘baby’, en ‘vies kind’, en het wordt nu toch echt tijd dat je aan al je klasgenoten gaat laten zien dat ik gelijk heb. Dat ik meteen al zag dat je nog een ‘baby’ bent.”

Ik kon geen kant op. Ze stond tussen mij en de deur in, met haar handen in haar zei. “Nu lachen ze mij uit omdat ik met jou moet samenwerken, maar ik wil dat ze jou uitlachen.” Zei ze met een brede glimlach. “Ik wil dat iedereen jou ‘baby’ gaat noemen.”

Ik schudde mijn hoofd weer, wat minder resoluut nu we met zijn tweeën waren achtergebleven in het lokaal. Nu de rest van de klas weg was, was Claudia ineens een stuk machtiger, maar waren de gevolgen ook minder erg. Nu waren er geen toeschouwers bij die een eventuele nieuwe vernedering zouden meemaken.

“Wat had je vandaag tijdens de presentatie moeten doen? In het bijzijn van de hele klas? Tijdens de presentatie? Terwijl iedereen naar je keek?” Vroeg ze streng.

“In… In mijn broek… plassen.” Stamelde ik zachtjes. Claudia keek me strak aan, maar ik ontweek haar blik. Ik hoefde haar niet aan te kijken om te zien dat ze ontstemd was, en dat ik straf zou krijgen. Ik wist dat ik gestraft zou worden, dat had ik al geweten aan het begin van de presentatie toen ik had besloten om niet in mijn broek te plassen.

En de straf kwam al heel snel. Ik moest meekomen naar het oude gedeelte van de school, waar de meeste lokalen inmiddels leeg stonden en alleen in nood gebruikt werden. Ik werd het damestoilet ingeduwd, en Claudia drukte op het lichtknopje waardoor een reeks TL-balken knipperend aansprongen. Natuurlijk had ik tegengewerkt, ik had getrapt en geschopt, en me proberen te verdedigen, maar bij voorbaat was ik al kansloos.

Met alleen nog maar mijn boxershort aan, lag ik inmiddels op mijn rug op de grond. Ik lag precies tussen de zes toiletten in, drie aan elke zijde, en met mijn hoofd naar de achterwand waar de wasbakken waren. Ik had boeien om mijn enkels en polsen en aan die boeien zaten banden die aan poten van de tussenwandjes van de toiletten waren bevestigd. Wijdbeens en met mijn armen gespreid naar achteren lag ik vast, met een klein beetje bewegingsruimte

Ik had een bal in mijn mond die met een bandje achter mijn hoofd vast zat, en ik gilde zo hard als mogelijk. Maar ik hoorde zelf wel dat mijn gil gedempt werd. Ik schoof met mijn blote rug over de vloertegels, terwijl ik beurtelings mijn linker en rechter hand probeerde los te trekken. Ook mijn voeten kon ik een centimeter of twintig van de grond trekken, maar verder zat er geen rek meer in.

Claudia knielde naast me neer. Ik zag het zweet op haar voorhoofd. Het gaf me geen voldoening te weten dat ik het haar niet gemakkelijk had gemaakt. Het resultaat was nog steeds dat ik volledig hulpeloos op de grond lag, zonder enige hoop om zelf los te komen, en met maar een kledingstuk aan. De rest lag op een hoopje naast me, op een plek waar ik niet bij zou kunnen komen.

“Lig je lekker?” Sneerde ze. Haar linkerhand kneep aan de voorkant in mijn boxer en ze kneep raak. Ik kermde en probeerde onder haar hand vandaan te komen, maar natuurlijk lukte dat niet. Ze moest de wanhoop in mijn ogen gezien hebben, maar ze lachte alleen maar. Ik schreeuwde en smeekte, maar er kwam alleen een gedempt gemompel uit mijn mond.

Ik kon niet voorkomen dat ze ook mijn zicht afnam. Ze drukte een blinddoek op mijn gezicht en knoopte hem stevig vast. Ik zag alleen nog maar wat licht langs de randen binnensijpelen, maar dat was dan ook echt alles.

“Je hebt nog één kans, baby.” Ik voelde een vinger over mijn wang glijden, richting mijn mond. Haar vinger gleed over het bandje dat de bal in mijn mond op zijn plaats hield. “Nog één kans om te doen wat ik je vraag. En je zult doen wat ik wil, baby. Ik kan nog veel ergere dingen verzinnen dan dit.” Ik hoorde haar lachen, maar haar stem klonk langzaam verder weg. Ik denk dat ze was gaan staan.

Ineens voelde ik haar voet op mijn kruis. Ze drukte precies op mijn plasser en schoof met haar voet zachtjes heen en weer. Ze deed me pijn en ik kermde. “Je zult in je broek gaan plassen midden voor de klas, en je zult iedereen laten zien wat voor een baby je bent.”

Ik schudde mijn hoofd en voelde de druk van haar voet nog wat opgevoerd worden. Ik tilde mijn hoofd op, maar natuurlijk kon ik niets zien en liet ik mijn hoofd weer zakken. Ik kermde en ik huilde in de blinddoek.

“Iedereen zal je uitlachen en je voortaan baby noemen. En ze zullen gelijk hebben. Je bent nog een baby.” Haar voet verdween en ik hoorde haar weglopen. Ik hoorde zelfs de deur openen. Het licht ging uit en de deur sloot zich. Ik was alleen!

Ik rukte tevergeefs aan mijn boeien, maar ik had allang gevoeld dat ik er geen enkele beweging in kreeg. De boeien zaten strak op de huid, en de poten van de tussenwandjes van de toiletten waren stevig aan de vloer verankerd. Ik trok nog harder, probeerde al mijn kracht uit op de rechter polsboei, maar er gebeurde helemaal niets.

Ik kermde hardop van frustratie en woede en bleef maar even stil liggen. De vloer was koud en hard en mijn rug schuurde soms pijnlijk over de scherpe randjes van de tegels. Ik besefte heel goed dat ik niets anders kon doen dan wachten, wachten tot Claudia weer terug kwam. Ik vroeg me af hoe groot de kans was dat ik hier gevonden zou worden. Sommige klaslokalen waren nog in gebruik vanmiddag, maar het was al halverwege de middag en sommige klassen waren al naar huis.

Ik wist eigenlijk niet eens zeker of ik wel gevonden wilde worden. Wat zou er dan gebeuren? De directeur zou er bij geroepen worden, of een leraar. Nog afgezien van het meisje dat me zou vinden. Ze zou het ongetwijfeld aan iedereen doorvertellen. Ik zou het lachertje van de klas zijn. En Claudia? Zou ik Claudia verraden? Ik vermoed van wel. Het was tijd dat ook zij straf zou krijgen. Ze zou misschien wel van school gestuurd worden. Of erger.

De kou van de tegels drong door de dunne stof van mijn boxershort heen. Ik kon me een heel klein beetje op mijn zij draaien en een bil van de grond houden, maar dat hield ik niet lang vol. Er was geen gemakkelijke en comfortabele houding te vinden.

De deur ging open, en door de randjes van mijn blinddoek drong ineens weer wat licht binnen. Ik hoorde een gilletje, en toen een lach. De deur werd weer gesloten. Dit was Claudia niet! Het klonk alsof degene die binnen was gekomen verrast was geweest. Dat ze niet had verwacht dat ik hier lag. Dus het was zeker niet Claudia!

Ik voelde een punt van een schoen in mijn zij prikken. Ik kermde en schoof het kleine beetje aan de kant dat de banden me toelieten. Nogmaals schopte ze me in mijn zij, met een lach. Ik probeerde aan haar stem te ontdekken wie het was, maar ze praatte niet, en haar lach was niet genoeg.

Ik voelde dat ze vlak bij me stond, maar ik hoorde haar niet meer. Weten dat er iemand vlak bij je stond, neerkijkend op je bijna naakte lichaam, en niet kon zien wat ze deed of ging doen, was verschrikkelijk. Ik was gespannen en bang, en dit leek minuten te duren.

Nu hoorde ik haar voetstappen. Ze stapte over me heen en ging een toilet binnen. Ik hoorde een broek naar beneden gaan en vlak daarna een straal urine in de pot klateren. Ze had niet eens de moeite genomen om het deurtje van het toilet te sluiten. Ik hoorde de wc-rol afrollen en papier scheuren, en daarna werd het toilet doorgetrokken.

Weer hoorde ik papier scheuren en even daarna voelde ik het wc-papier op mijn buik, net boven het elastiek van mijn boxer. Met het papier en dus zonder dat ze zelf mijn boxershort hoefde aan te raken, trok ze het elastiek omhoog en wat naar beneden. Ik schopte en trok aan de boeien en ik gilde in de bal. Ik schokte en schudde op de tegels, maar ik was niet in staat om haar tegen te houden. Ik probeerde mijn bovenbenen ook wat bij elkaar te duwen, maar ook dat kon niet.

Het elastiek van mijn ondergoed rekte volledig uit en ik voelde haar blik op mijn plasser. Ik hoorde haar grinniken, maar ook dat was niet genoeg om te kunnen herkennen wie er nu over me heen gebogen stond. Was dit nog steeds Claudia die een spelletje met me speelde, of stond er echt iemand anders naast me.

Ik schreeuwde en huilde, maar de zachte bol in mijn mond en de dikke blinddoek maakte dat allemaal grotendeels onschadelijk. Het gevoel van hulpeloosheid was enorm. Er was niets was ik kon doen, en dit was nog erger dan gedwongen worden iets te doen wat je niet wilde. Dan had je tenminste nog een keus, dan had je in theorie nog de optie om het niet te doen. Nu was ik volledig overgeleverd aan de wil van degene die me vond.

Met een pets kwam het elastiek op mijn buik neer. Ze had mijn boxershort losgelaten. En nu leek ze me zelfs alleen te laten. Ik hoorde haar voetstappen en daarna zag ik het licht uitgaan. En de deur werd geopend en gesloten. Ik hoopte eigenlijk dat ze hulp zou gaan halen. Dat ze me zou redden van deze vernedering en mishandeling. Het kon me niet meer schelen dat iedereen dan wist wat me aangedaan was, misschien zou het daarna zelfs stoppen. Behalve de scheldwoorden dan, want die zouden nooit meer stoppen.

Doodstil was het ineens weer, en ik was weer op mezelf aangewezen. Ik was weer alleen in mijn eigen wereld. Ik kreeg het langzaam koud en de kou van de vloer op mijn blote huid hielp me niet. Minutenlang lag ik in het donker te wachten. De volgende persoon die binnenkwam zou mijn redding kunnen zijn, maar me ook nog meer kunnen vernederen en pesten.

Eindelijk ging de deur weer open. Ik hoorde voetstappen. De deur ging eerst dicht en toen pas ging het licht aan. Had ik nu echt meerdere voetstappen gehoord? Waren er nu meerdere mensen die op me neerkeken? Zou mijn vernedering nog groter worden?

Ik hoorde gegiechel en gegrinnik. Van meerdere personen. Het waren meisjesstemmen maar ze hielden hun identiteit natuurlijk geheim. Ik verstijfde wel, maar ik had de nutteloosheid van me verzetten en inspannen inmiddels wel ingezien. Smeken, schelden of dreigen kon ik niet. Ik hoorde en voelde hoe ze om me heen kwamen staan. Ik denk dat ze knielden en ik schrok toen ik een eerste aanraking voelde. Ik voelde een koele, plastic vinger me in mijn buik prikken. Het was in ieder geval geen huid op huid contact. Al snel voelde ik meer handen. Ze prikten en porden me, en het voelde alsof ik van alle kanten werd aangeraakt. Maar alle aanrakingen waren van plastic handschoentjes.

Het gegrinnik en de stiekeme lach klonken dichterbij, de meiden zaten om me heen geknield, handen op mijn buik, benen en hoofd. Plots voelde ik een hand op mijn kruis, bovenop mijn boxer. Ik schrok en verstijfde, en tevergeefs probeerde ik mezelf onder de hand vandaan te manoeuvreren. Ik schreeuwde, schopte, en balde mijn vuisten. Mijn hoofd stootte op de grond en ik kermde van de pijn. Ik hoorde alleen maar gedempt lachen.

De hand verdween en voor een heel kort moment voelde ik niemand meer. Die rust was van korte duur. Ik huilde van ontzetting en paniek toen ik drie handen onder het elastiek van mijn boxershort voelde glijden. Heel langzaam voelde ik de vingers naar beneden glijden in de richting van mijn plasser en er was helemaal niets wat ik er tegen kon doen.

De vingers hadden geen haast, alsof ze me plaagden, maar ik voelde ze al door mijn schaamhaar glijden. De kille, onpersoonlijke vingers, in het plastic gehuld, gleden nu nog weer verder naar beneden. Ik voelde andere handen plat op mijn borst, op mijn voorhoofd en ook op mijn benen. Waren er dan vier personen? Of waren het er meer?

De vingers vonden waar ze naar op zoek waren en het voelde alsof een golf van vingers mijn schaamstreek overspoelde. Ze voelden, plukten, wreven en knepen zachtjes in mijn teelballen en plasser. Ik voelde vingers op het kopje van mijn plasser en een andere vinger die zich onder mijn voorhuid duwde. Ik voelde vingers die andere vingers wegduwden en leken te zoeken naar genoeg ruimte om mijn plasser voor haarzelf te hebben. En het gegrinnik ging ondertussen gewoon door.

Doodstil lag ik nu en ik probeerde me af te sluiten van wat er allemaal met me gebeurde. Onder de blinddoek sloot ik mijn ogen en probeerde aan andere dingen te denken. De aanrakingen gingen maar door. Nieuwe vingers, of dezelfde. Ik raakte er niet aan gewend. Elke aanraking deed pijn, geen fysieke pijn, maar het deed wel pijn. En het was een aanhoudende, langdurige pijn.

Nu voelde ik twee handen op mijn hoofd. Ze aaiden me over mijn voorhoofd. “Je bent een stout jongetje. Heel stout, Tommie.” Hoorde ik. Dit was Claudia. Ze was nu vlak bij mijn hoofd. “En stoute jongetjes verdienen nu eenmaal straf.” Haar aanrakingen waren bijna liefkozend, als de situatie niet heel anders was. Ze wachtte een aantal seconden en begon toen het riempje van de zachte bal in mijn mond, los te maken. De bal zat onder het kwijl toen ze hem tussen mijn tanden vandaan trok. Ik slikte en kuchte, maar durfde niets te zeggen.

“Zullen we ophouden?” Vroeg ze zachtjes. Ik knikte en hoopte dat het inderdaad nu bijna afgelopen was. “Als ik je losmaak en je laat staan, zal je dan je blinddoek nog even ophouden?”

“Ja, ja… Alsjeblieft. Ik…” Huilde ik. Claudia legde een vinger over mijn lippen.

“Sst. Ik praat en jij luistert, baby.” Siste Claudia. Nog steeds voelde ik de priemende vingers in mijn ondergoed, en ik kermde zachtjes toen ik nogmaals geknepen werd. Dit was overduidelijk een signaal dat het nog niet helemaal voorbij was. Weer was het een aantal seconden stil.

“En als ik je laat staan, waar hoort je duimpje dan?” Vroeg ze, en blijkbaar moest ik toch praten. En aan de vraag wist ik al waar het naar toe ging en hoe ik er straks bij zou moeten staan. Maar dat vond ik een noodzakelijk kwaad als daarmee een einde zou komen aan deze marteling.

“In mijn mond.”

“En je middelvingertje?” Ik hoorde de glimlach in haar stem.

“In… In mijn kont.” Ik hoorde weer het zachte gegiechel van de toeschouwers.

“Beloof je dat, baby’tje? Ik wil geen verrassingen.”

“Ja, ja… Ik beloof het. Alsjeblieft… Ik zweer het.” Ik zou alles beloven wat ze me maar vroeg om uit mijn huidige situatie te komen. Ik voelde hoe alle handen zich terugtrokken, ook die van Claudia, en ik wachtte op wat er komen ging. Het duurde seconden, en het voelde eindeloos. Ik hoopte met heel mijn hart dat ik eindelijk losgemaakt zou worden.

Gelukkig gebeurde dat ook. Mijn opluchting was enorm, ondanks dat ik er nog niet helemaal vanaf was. Ik voelde dat mijn handen en voeten door verschillende meiden tegelijkertijd werden losgemaakt. Niet alleen werden mijn boeien geopend, maar ook hoorde ik hoe de banden waaraan de boeien vast hadden gezeten werden opgeruimd. Ook dat was een opluchting.

Ik voelde een hand op mijn bovenarm en ik werd overeind geholpen. Ik was hulpeloos en gedesoriënteerd door de blinddoek. Ik krulde mijn tenen op de koude vloer en huiverde. Ik denk dat het Claudia was die me tegen een muur duwde. Ik wist dat we nog met minimaal vijf personen in de toiletruimte waren en ik zou heel graag willen weten wie er behalve Claudia nog meer bij waren, maar ik durfde de blinddoek niet af te doen. Er was een kort moment van twijfel geweest, maar ik wist dat ik mezelf dan nog meer in de problemen zou werken.

Ik wist wat ik moest doen, en ik maakte mijn middelvinger weer nat in mijn mond en duwde die hand achter in mijn boxershort. Ik was veel te gespannen en mijn eigen lichaam weigerde mijn vinger toe te laten, en Claudia zag het meteen aan mijn bewegingen. Ze gaf me even de tijd en ik probeerde me te ontspannen. Gelukkig lukte het me en gleed mijn vinger langzaam verder bij me naar binnen. Ook stak ik mijn duim in mijn mond.

Weer dat gegiechel en gesmoorde lachen. Ik voelde hoe mijn boxershort van achteren werd geopend en er werd gecontroleerd of mijn vinger echt wel diep in mijn achterste zat gestoken. Ik stond weer iets voorover gebogen en deed echt mijn best om mijn vinger zo diep mogelijk in mijn poepgaatje te steken. Ik werd aan mijn arm getrokken en volgens mij werd ik de kring met meiden rond geduwd, alsof ik tentoongesteld werd.

Volgens mij kwam ik uiteindelijk weer tegen de muur te staan. Ik voelde iemand vlak bij me komen staan. “Plas maar in je broek. Dat is het laatste, dan is het voorbij.” Hoorde ik in mijn oor gefluisterd. Het was zo zacht dat de anderen het niet hadden kunnen horen. Ik schrok, maar ik wist al meteen dat ik zou gehoorzamen. Ik was murw geslagen en de langdurige marteling had me bevrijd van mijn schaamte en terughoudendheid. Ik zou gehoorzamen als Claudia me iets vroeg, in ieder geval op dit moment.

Claudia deed een stapje terug, of een paar stapjes, en ik voelde dat ik alleen stond. Letterlijk en figuurlijk. Ik voelde me verachtelijk en verslagen met de duim in mijn mond en de vinger in mijn kont, maar de vernedering werd nog erger. Ik had geen enkele moeite om te plassen. Mijn blaas was al een tijdje behoorlijk vol geweest.

Ik liet mijn plas lopen. Ik ontspande en gaf me over aan het moment. Een ogenblik voelde ik een warme gloed in mijn boxershort, en toen voelde ik mijn urine langs mijn benen naar beneden stromen, langs mijn knieën, over mijn kuiten en langs mijn voeten. Ik stond al snel in een natte plas.

Ik huilde, en ik huilde hardop. Ik hoorde de verrassing van de meiden en de harde lach. Ik huilde zo hard dat ik de stemmen niet meer herkende. De stemmen die toch in elkaar overgingen en zich vermengden tot een kakafonie aan vernederende tonen.

Minutenlang stond ik stil in mijn eigen pis, en minutenlang hoorde ik ze lachen. Natuurlijk waren het geen echte minuten, maar het voelde wel zo lang.

“Nog vijf minuutjes zo blijven staan, en dan mag je weg. Tel maar zachtjes tot driehonderd.” Hoorde ik Claudia zeggen, en ondertussen ging de deur al open en ging het licht uit. Even was er nog wat licht vanuit de gang, maar toen de deur werd gesloten was het weer helemaal donker.

Ik telde tot driehonderd, en voor de zekerheid tot driehonderdvijftig omdat ik misschien wel te snel had geteld.
 

LV

Toplid
Hoofdstuk 7 – Dreigement

Huilend kwam Kim thuis. Ze was doorweekt van de regen en haar kleren zaten onder de modder. Haar spijkerbroek was gescheurd en ik zag dat ze haar rechterknie had geschaafd. De regen droop uit haar vieze, donkere haren, waar de modder en het gras nog in zaten.

Het was een vreselijk gezicht om mijn jongere zusje zo te zien. Ze was zo overduidelijk geschrokken en overstuur. Met horten en stoten en met lange onderbrekingen wist ze te vertellen dat ze van haar fiets was geduwd door een scooter met daarop twee jongens. En ze had geen idee waarom, alleen dat de jongens hadden gelachen en heel hard doorreden toen ze gevallen was.

Ik wilde haar troosten en geruststellen, maar nu had mama haar al tegen zich aan gedrukt. De kleren van onze moeder werden er ook nat en vies van, maar dat maakte niet uit. Terwijl ik langzaam mijn zusje zag kalmeren en mama haar gescheurde broek en knie kon inspecteren voelde ik woede in me op komen. Maar ook schaamte en schuldgevoel.

Het was mijn schuld!

Natuurlijk had ik haar niet zelf van de fiets af geduwd, maar ik wist wel dat ik het had kunnen voorkomen. Om eerlijk te zijn had ik niet gedacht dat dit zou gebeuren, en ik had ook niet geweten wat er precies zou gaan gebeuren, maar het dreigement dat er iets ergs zou gaan gebeuren als ik niet zou meewerken was wel degelijk geuit. Het dreigement was niet specifiek geweest, en zeker niet op mijn zusje gericht, maar ik had geweten dat er wat ergs zou gaan gebeuren. En alleen omdat ik niet had gedaan wat ik had moeten doen.

En nu huilde mijn zusje nog hardop na. Ze had pijn, en ze was bang en verdrietig. Het was geen loos dreigement geweest, en dat had ik natuurlijk ook wel geweten, maar ik had nooit verwacht dat mijn zusje wat aangedaan zou worden. Ik keek weer naar Kim en voelde me nu ineens nog schuldiger. Hoe haalde iemand het in zijn hoofd om een onschuldig meisje van tien zo te grazen te nemen alleen maar om mij te pestten? En dat allemaal om mij wat te laten doen wat ik absoluut niet wilde doen. Claudia had me in haar macht. Ze kon me pijn doen en me vernederen, maar ze kon me geen dingen die ik absoluut niet wilde.

Tot aan vandaag. Ik was boos en dat toonde ik ook. Terwijl mijn moeder voorzichtig de broek van Kim uittrok en Kim zelf een handdoek door haar verwilderde haren wreef, hoorde ik mama foeteren over de klootzakken die dit haar dochter hadden aangedaan. Mijn moeder dacht dat mijn boosheid ook op die twee jongens op de scooter waren gericht, maar dat was maar deels waar.

Ten eerste wist ik dat het geen jongens waren geweest op de scooter, en ten tweede was ik niet zozeer boos omdat ze dit een onschuldig meisje hadden aangedaan, maar omdat ze dit een onschuldig meisje hadden aangedaan om mij te overtuigen dat ik haar moest gehoorzamen. En ‘haar’ was natuurlijk Claudia.

Mama nam Kim mee naar de badkamer en ik trok me terug naar mijn slaapkamer op de zolder. Met een angstig voorgevoel opende ik mijn laptop en ik zag al meteen drie gemiste Skype oproepen. Alle drie van Claudia. Natuurlijk van Claudia. En terwijl ik nog nadacht wat ik hiermee aan moest kwam de vierde oproep al voorbij. Ik keek eerst om, om te controleren of mijn slaapkamerdeur wel dicht was, en toen beantwoordde ik de oproep.

Claudia’s gezicht kwam in beeld en zodra ze merkte dat we een verbinding hadden legde ze een vinger over haar lippen. “Ik zet je op ‘stil’, dus ik kan je niet horen. Ik wil je ook helemaal niet horen. Je hoeft alleen maar te luisteren.” Zei ze, voordat ik iets kon zeggen. Ik was woedend, maar ik was ook bang. Ze had bewezen meedogenloos te zijn, en dat beangstigde me.

“Wat er met Kim gebeurd is, is jouw schuld. Baby! Dit is helemaal jouw schuld. Ik vind het vreselijk wat ik haar heb moeten aandoen, maar ik beloof je dat het nog veel erger kan. Dit is geen waarschuwing, geloof me. Dit is echt geen waarschuwing. Het is een belofte!” Claudia keek me met een serieuze blik aan. Ik draaide het volume voor de zekerheid nog ietsje zachter en nogmaals keek ik achterdochtig naar de slaapkamerdeur. “Heb je dat begrepen, vies kind? Knik maar als je me begrepen hebt.”

Ik knikte. Natuurlijk knikte ik.

“Goed zo. Ik hoop echt dat ik dat lieve kind niets meer hoef aan te doen.”

Even was ze stil, maar haar ogen keken me door het scherm recht aan.

“Ga eens opzij! Ik wil je kamer zien.” Commandeerde ze. Ik schoof uit beeld. “Draai je laptop maar heel langzaam rond.” Ik gehoorzaamde en draaide de laptop heel langzaam naar links, en daarna weer terug naar rechts en daarna nog iets verder door dan zijn oorspronkelijke positie.

“Stop! En kantel je laptop een klein beetje rechter op.” Ik deed het.

“Ja, zo. Stop! En nu wil dat je me even aankijkt zonder dat je nog aan de laptop komt.” Ik hurkte voor het bureau neer en keek naar het beeldscherm.

“Luister even goed naar me. Je hebt straf verdiend omdat ik dit je zusje hebt aan moeten doen. Ik tolereer geen enkele ongehoorzaamheid meer van je. Is dat begrepen?”

Ik knikte.

“Goed zo, baby.” Ze glimlachte even, en het was een onheilspellende glimlach. “Je bent stout geweest, en stoute jongetjes moeten in de hoek gaan staan zodat ze goed kunnen nadenken over wat ze fout gedaan hebben en wat ze de volgende keer anders moeten doen. En kinderen van zestien jaar oud, moeten zestien minuten in de hoek blijven staan. Een minuut voor elk jaar.”

Ik keek even snel om en zag dat de camera van mijn laptop nu inderdaad op een hoek van mijn kamer stond gericht.

“En… En je weet vast wel in welke houding ik je in de hoek wil hebben staan?” Zei ze, en weer toonde ze die gemene, onheilspellende glimlach.” Natuurlijk wist ik dat. Ik had al twee keer naakt voor haar gestaan in die houding.

“Goed zo. Kleed je maar helemaal uit en ga maar in de hoek staan. Met je neus tegen de muur. Die hele zestien minuten lang blijf je stilletjes staan en kijk je alleen maar recht naar voren. Als ik je zie bewegen, of je om zie kijken, dan start ik de timer opnieuw. Jij hoeft alleen maar naar de muur te kijken, en ik zeg wel wanneer de tijd om is. Is dat begrepen?”

Ik knikte. Ik kwam overeind en liep naar de hoek van mijn slaapkamer. Ik twijfelde maar een heel kort moment, maar ik opende de gulp en duwde mijn duimen onder het elastiek van mijn boxershort. Ik duwde mijn broek en mijn onderbroek in een enkele beweging tot op mijn enkels, er voor zorgend dat ik niet half omdraaide en misschien wel meer liet zien dan alleen mijn blote billen. Ik trok mijn shirt over mijn hoofd en gooide dat op het bed. Ik stapte uit mijn broek en boxershort en schoof dat met mijn voeten aan de kant.

Naakt schuifelde ik nog iets verder de hoek in, en duwde mijn voorhoofd tegen de hoek van de muur aan. Ik maakte mijn vinger weer nat en duwde hem langzaam bij mezelf naar binnen. Ik besefte dat me dat al gemakkelijker af ging. Ook stak ik mijn duim in mijn mond. Ook met mijn gezicht naar de muur voelde ik de blik van Claudia op me gericht.

“Goed zo, baby. Ik start nu de timer.” Dat was het laatste wat ik van haar hoorde. Ik hoorde zelfs een zachte klik alsof zij ook het geluid aan haar kant uitzette. Of misschien zette ze juist het geluid van mijn kant weer aan.

Daar stond ik dan. Mijn leven werd met de dag gecompliceerder. Tot aan vandaag werd ik gepest en vernederd door een meisje uit mijn klas, en ook dat was de afgelopen weken een stuk erger geworden. Maar nu leek alles nog een stapje erger te worden. “Er gaat wat ergs gebeuren als je niet doet wat ik zeg.” Ze had het me meerdere keren toegesnauwd, en nu begreep ik wat ze ermee bedoeld had.

Ik wist heel goed wat ze van me wilde. En ik besefte nu dat ik zou gaan doen wat ze van me verlangde
 

LV

Toplid
Hoofdstuk 8 – De presentatie

Dit was de dag. Vandaag zou het gebeuren. Dit was de dag die ik mijn leven lang niet zou vergeten. De afgelopen weken waren er al meer van die dagen geweest, maar vandaag zou het nog erger worden. En mijn leven zou er op korte termijn vast niet beter van worden.

Gisteren en vandaag had ik al die blikken van de meiden uit mijn klas op me gericht gehad. Ik had geen idee wie van hen me had vastgebonden gezien in het meisjestoilet, maar degene die er niet bij waren geweest hadden de verhalen inmiddels vast wel gehoord. En misschien hadden ze er zelfs wel foto’s of filmpjes van gezien. Ik wist het niet zeker, maar hun blikken spraken boekdelen.

Ze schade bij mijn zusje was gelukkig meegevallen. Ze had wat schaafwondjes op haar knieën en een paar blauwe plekken op haar bovenbenen, maar verder was er vooral schade aan haar kleren geweest. Ook leek ze al snel van de schrik bekomen te zijn. En dat was maar goed ook. Het was nu aan mij om te zorgen dat haar niet nog meer overkomen zou.

Onze presentatie was aan het einde van de middag, en de hele dag was ik al nerveus en niet echt bij de les. Ik zocht wanhopig naar een andere oplossing waarbij mijn zusje veilig zou zijn en ik toch niet het ondenkbare hoefde te doen. Er gingen veel fantastische plannen door mijn hoofd, maar geen van allen waren ze uitvoerbaar. En hoe dichter het bij drie uur kwam, hoe zeker ik wist dat ik geen andere keus had dan te doen wat er van me gevraagd werd.

Ik had Claudia al een paar keer horen zeggen dat ik wel erg nerveus was voor onze presentatie. Ze had het in de pauze tegen haar vriendinnen gezegd, toen ze me even bij haar en de meiden aan het tafeltje had geroepen. Ze had me toen nog een vraag gesteld of ik nog die laatste wijzigingen in de presentatie had doorgevoerd. Ik had er ongemakkelijk bij gestaan en snapte meteen dat de vraag alleen maar een list was geweest om me even te kunnen roepen. Blozend had ik maar geknikt.

Even later had ze me in de gang even apart genomen. Ze had me in een hoekje geduwd waar we even wat minder publiek hadden. Ze had me bij mijn nek gegrepen en me met mijn rug tegen de muur geduwd. Het was meer dan twee uur voordat de presentatie zou beginnen, maar Claudia wilde nog even haar overmacht op me laten merken.

“Veel drinken, en niet meer naar de wc.” Snauwde ze me toe. “Ik wil geen klein, nat plekje in je broek. Ik wil een grote plas, en ik wil dat iedereen het ziet. Is dat begrepen?” Ze fluisterde het me toe, maar wel met een dreigende toon en met vuurspugende ogen. Ik knikte. Ik was twee uurtjes geleden voor het laatst naar de wc geweest en sindsdien had ik alweer twee bekertjes melk gedronken.

“Goed zo, grote jongen.” Lachte ze me toe. Ze liet me los en haalde een flesje water uit haar tas. Het was een flesje van een halve liter en ze gaf het me. “Drink op!” Commandeerde ze. Blozend pakte ik het flesje aan, draaide de dop eraf en zette het flesje aan mijn mond. Claudia keek toe hoe ik in meerdere teugen het water naar binnen liet lopen. Ze zag het waterpeil in het flesje snel dalen en toen het bijna leeg was, draaide ze zich abrupt om. Ze liep weg en sprak me de laatste twee uur voor de presentatie niet meer aan.

Totdat we naast elkaar in de klas stonden natuurlijk. Claudia was nog eerder in het klaslokaal aangekomen dan ik. Dit was het klaslokaal waarin het zou gaan gebeuren. Claudia had haar laptop op het bureau van de lerares neergezet en aangesloten op de projector. Met de grootste tegenzin liep ik naar haar toe. De rest van het lokaal was nog leeg. Pas over een minuut of tien zou de klas volstromen met toeschouwers.

Claudia keek me onderzoekend aan. Ik wist wat ze wilde weten, maar ik zag dat ze het antwoord van mijn gezicht af had kunnen lezen. Ja, mijn blaas was vol en ik moest hoognodig plassen. Dat was wat Claudia wilde weten. Het was nog geen bewijs dat ik ook echt zou voldoen aan haar wens, maar het was een eerste teken dat ik het wel van plan was.

Ik ontweek haar blik en liep achter haar langs naar mijn afgesproken plek. Natuurlijk was die plek door haar zo uitgekozen dat als ik weg wilde rennen, ik de keus had om dat door de klas heen te doen, of langs Claudia. In feite sloot ze me hiermee een soort van op. Ik probeerde er nog niet aan te denken.

Ik legde mijn tas aan de kant en pakte mijn aantekeningen. De delen die ik zou vertellen had ik helemaal uitgeschreven en herschreven, en herschreven, en herschreven. Net zolang totdat Claudia het goed had gevonden. Ik kende de tekst bijna uit mijn hoofd, maar toch keek ik de tekst nog maar een keer door.

Claudia keek de klas rond en kwam toen vlak naast me staan. “Pas aan het eind van de presentatie hoef je in je broek plassen.” Zei ze met een glimlach. “Dus je hoeft je in het begin helemaal geen zorgen te maken.”

“Claudia, alsjeblieft?” Vroeg ik nog eenmaal smekend. Ze schudde haar hoofd.

“Ik zal het makkelijk voor je maken. Ik zal het signaal geven wanneer je in je broek mag plassen. Zullen we daar een codewoordje voor afspreken? Of een kort zinnetje?” Ik zweeg en boog mijn hoofd.

“Kijk me eens aan, Tom. Laten we dit duidelijk afspreken zodat er geen misverstand over kan zijn.” Zei ze, en ik keek haar nu aan. “Als ik zeg ‘Wat is er? Wat doe je?’ dan doe jij je ding. Begrepen?” Ik knikte. Claudia keek me nog een tiental seconden stilzwijgend aan en ik liet mijn blik terug naar het bureau glijden.

“Dus? Heb je het goed begrepen? Kun je het herhalen?” Vroeg ze me.

“Ja… Ik… Als jij ‘Wat is er? Wat doe je?’ zegt dan… dan zal ik…” Stamelde ik.

“Dan zal je wat?” Drong Claudia aan.

“Dan… dan plas ik in mijn broek.” Zei ik heel zachtjes. Claudia knikte en leek tevreden. Ze keek nu nog even door haar eigen aantekeningen heen. Dat was vast ook om de tijd maar een beetje te doden.

Een paar minuutjes stonden we stilletjes onszelf voor te bereiden op de presentatie, toen kwam de lerares al binnen. Ze liep naar ons toe en kwam vlak voor ons staan. Ik geloof dat ze zag dat ik niet helemaal op mijn gemak was, maar ze wist vast niet waarom.

“Alles goed voorbereid? De presentatie getest op de projector? De verdeling gemaakt wie wat doet?” Ze keek ons een voor een even aan en beiden knikte we. Toen keek Claudia mij aan en voelde ik twee paar ogen op me gericht. Ondanks dat het er straks nog veel meer zouden zijn, voelde ik me zelfs nu al niet op mijn gemak.

“Waarom ben je zo nerveus?” Vroeg Claudia me met een onschuldige glimlach. “We hebben alles perfect voorbereid en je weet precies wat je moet doen?”

“Claudia kennende zal ze niets aan het toeval hebben overgelaten. Ik weet bijna wel zeker dat alles goed komt.” Zei onze lerares, en daarna zocht ze een stoeltje op achterin het klaslokaal. Ze nam haar laptop op schoot voor aantekeningen.

Langzaam stroomde de klas vol, en met elke klasgenoot die binnenkwam voelde ik me beroerder en beroerder worden. Misschien had Claudia haar vriendinnen al wat verteld over wat er zou gaan gebeuren. Ik zag de klok wegtikken tot drie uur, maar daarna tikte te klok nog wat verder. We konden pas om vijf over drie beginnen.

Ik durfde nu al nauwelijks de klas in te kijken. Ik zag al mijn klasgenoten naar mij en naar Claudia kijken, maar Claudia genoot van de aandacht. Ik niet. Zij startte de presentatie en sprak de openingszinnen. Ze leek op haar gemak en sprak duidelijk en op een natuurlijke manier waarbij het niet leek alsof ze zinnen opsprak die ze uit haar hoofd had geleerd.

Mijn eerste woorden kwamen er stotterend uit en ik sprak precies de woorden die ik had opgeschreven. Het duurde een minuutje voordat de ergste nervositeit was wat gezakt. Ik toonde een kaart van Europa via de projector en half naar de projectie gedraaid wees ik een paar belangrijke plekken aan.

Heel even vonden mijn ogen die van Claudia en keken we elkaar recht in de ogen. Ze keek naar me alsof er niets aan de hand was, en met een ogenschijnlijke rust en zelfverzekerdheid glimlachte ze naar me.

Ik stond er een stuk ongemakkelijker bij. Mijn blaas was vol en ik moest hoognodig plassen. Misschien had ik toch vooraf even snel mijn blaas een beetje kunnen legen, maar ik was bang dat ik dan halverwege niet meer had kunnen stoppen. Dan had ik nu met een lege blaas voor de klas gestaan en dan had ik niet kunnen doen wat Claudia van me verlangde. En dan zou mijn kleine zusje daarvoor moeten boeten.

Heel even was ik uit mijn concentratie. Claudia had gezegd dat ik pas aan het eind van de presentatie in mijn broek zou hoeven plassen, en natuurlijk was dat omdat ons cijfer voor de presentatie dan al grotendeels vast zou staan. Mijn stem haperde even, en ik begon mijn zin opnieuw.

“Tom? Wat is er?” Hoorde ik Claudia ineens zeggen. Ik schrok. Dit was veel te vroeg. “Wat doe je?” Klonk er meteen achteraan. Ik wilde het uitschreeuwen van frustratie en woede, maar ik kon het niet. Heel even vonden mijn ogen weer die van Claudia, en daarna keek ik naar de grond. Ik stopte met praten en ineens voelde ik de stilte van de ruimte. Alsof het een fysieke deken was die over ons heen laag. Het was een drukkende stilte.

Ik wist wat ik moest doen, en ik wist wat er ging gebeuren als ik het niet zou doen. En dus… en dus ontspande ik me. Het was gemakkelijk, mijn blaas was vol en mijn plas wilde er uit, dus ik hoefde me alleen maar te ontspannen. Meteen voelde ik mijn boxershort nat worden, en die nattigheid verspreidde zich razendsnel. Het duurde niet lang voordat ik mijn pis aan de binnenkant van mijn benen naar beneden voelde stromen.

“Tom?” Hoorde ik weer. Het was Claudia en ze klonk bezorgd. Natuurlijk was ze dat niet, maar haar toneelspel was overtuigend. Ik keek haar aan. Mijn gezicht voelde vuurrood aan. Mijn broek werd natter en natter, en toen ik naar beneden keek zag ik hoe mijn kruis donkergekleurd was en hoe er donkere, verticale strepen op mijn broek ontstonden. Ik plaste in mijn broek, en het werd steeds zichtbaarder voor iedereen.

De klas wist dat er iets aan de hand was. Ik was stilgevallen halverwege een zin en stond er nu stilletjes bij. Ik stond half naar de klas gedraaid, en het duurde niet lang voordat er wat geroezemoes ontstond. Diegenen die rechts voorin de klas zaten hadden het beste uitzicht op mij en mijn natte broek, en die kregen ook sneller door wat ik aan het doen was.

Mijn ogen vonden die van Dion en daarna van Shanice, en ik zag ze verbaasd naar me kijken. En vooral naar mijn kruis. “Tom? Wat is er?” Nu hoorde ik de stem van de lerares van achteruit de klas. Ik keek de klas in, naar de oorsprong van die stem, en daardoor draaide ik me onbewust naar de klas toe.

Nu zag iedereen het. Het was ook moeilijk te missen. Er stonden geen bureaus voor die het zicht belemmerden. Mijn hele klas kon zien dat die zestienjarige jongen die voor de klas stond in zijn broek stond te plassen, en hij plaste nog steeds. Ik stond er apathisch bij, verstijfd en beduusd. Ik keek de klas wel in, maar ik zag niets. Ik registreerde het gewoonweg niet. Ik keek in het niets, in hetzelfde niets als waarin ik zou willen verdwijnen.

Pas toen de eerste lach door de klas schalde kwam ik weer bij bewustzijn. Ik keek nog eenmaal naar Claudia, griste toen mijn tas en aantekeningen bij elkaar, en rende voor Claudia langs naar de uitgang van het lokaal.

Ik liet een grote plas op de grond achter, en druppels op mijn pad, als bewijs dat het echt gebeurd was.
 
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
Berth Vieze luiers het grappigste snoepje Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 4
L Vieze luier AB/DL Fotos 1
D Edit: vieze luiers Contact advertenties 1
D Vieze luiers Contact advertenties 7
R Waar gooien jullie je vieze luier weg Algemeen 103
H Savonds rondje lopen. En in een vieze luier thuiskomen Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 14
Jappie1996 Een flinke vieze broek dit weekend Broekplassers en Poepers 11
Poobottom vieze onderbroekjes Broekplassers en Poepers 9
E Straf voor vieze onderbroek S 36
Baby Charlotte vieze luier verschonen met draagbare elektrische bidet? Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 12
slo123 Gezocht iemand die men vieze luiertje wilt verschonen 16+ Board 4
pamperboy1994 mama en papa gezocht voor peutertje met vieze broek Algemeen 9
B Waar gooien jullie je vieze luier? Tiener Baby's / Luierliefhebbers 1
NekoEllie Vieze Luiers Afkomen? Tiener board 4
R Luiers i.p.v. vieze wc Pub 9
V Iemand anders' vieze luier omdoen Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 77
1 Vieze luier weg doen Broekplassers en Poepers 19
Jongen24jaar Luiers in Hilversum, anders vieze broek ^^ Broekplassers en Poepers 6
friendly Vieze Babymeiden (18+) 16+ Verhalen 173
friendly Vieze babymeid (18+) 16+ Verhalen 28
kevintje10 vieze broek Broekplassers en Poepers 10
Baby Charlotte vieze lucht uit plastic broek wassen? Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 27
N weer eens een vieze luier AB/DL Fotos 16
B jeanette stond met haar vieze poep billen te kijk J 1
Peterinluiers Zaterdag ochtend in een vieze luier AB/DL Fotos 8
N Mijn zondagochtend vieze luier... AB/DL Fotos 10
B Miranda heeft nog vieze broekjes deel 1 2 3 en 4 M 3
B De vieze broekjes van Senna V 5
J mag ik jullie echt gebeurde natte en vieze verhalen horen Tiener Baby's / Luierliefhebbers 6
N paardrijden met een vieze luier aan Tiener Baby's / Luierliefhebbers 10
Tkb Onvolwassen baby boy zoek mamma/papa caregiver Contact advertenties 1
B Baby fairy hier! Voorstellen 23
BabyWinx BabyWinx op zoek naar contact Contact advertenties 6
B Iemand ervaring met online aankopen op Adult-baby-shop.eu ? Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 1
B Baby op zoek naar zijn Mama regio Lokeren, België Contact advertenties 3
Babyboy2024 Baby op zoek naar zijn Mama Contact advertenties 5
Berth baby luiers - volwassen luiers. Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 8
durkje Beste winkel online voor adult baby rompers? Kleding 6
Pamperslove baby zijn Contact advertenties 15
L Baby jongen zoekt mama of papa Voorstellen 12
P Baby- en tienerluiers fotodump AB/DL Fotos 4
M Hey baby bttm hier Voorstellen 6
daddy1985 Voorstellen, Daddy Ben Voorstellen 16
P Gaat maat 7 baby luiers passen ? Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 16
P Welke baby luiers Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 19
P Gebruikte baby luier moderator talk 28
Tkb natte onderbroek bij denken aan ABDL/luiers/baby dingen 16+ Board 0
P Een echte film... The Baby uit 1973 Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 5
Tkb Baby boy zoekt mommy/daddy caregiver Contact advertenties 4
tirinty89 Verhaal over een adult baby Ethan V 3
Similar threads


















































Bovenaan