Verhaal Klaar "Vieze Baby!"

Wat vindt je van dit verhaal?

  • 1

  • 2

  • 3

  • 4

  • 5

  • 6

  • 7

  • 8

  • 9

  • 10


De resultaten zijn alleen zichtbaar na stemmen.

LV

Toplid
Hoofdstuk 11 – Herkansing

Ik was al bijna een uur wakker. Liggend op mijn rug staarde ik naar het plafond. Mijn luier was klam en dik. Vannacht om kwart voor drie had ik gedaan wat Claudia me had opgedragen. Ik was er voor uit bed gekomen en was gaan staan, ik had mijn voeten een stukje uit elkaar gezet en toen had ik mijn plas laten lopen. Het was weer hetzelfde afschuwelijke gevoel als toen ik gisteren voor de klas in mijn broek had geplast, alleen nu voelde ik niets langs mijn benen naar beneden stromen.

Ik had de luier dikker voelen worden terwijl het mijn plas in zich opnam, en ik was nog een paar minuten blijven staan om de luier de tijd te geven mijn plas volledig op te nemen. Pas toen was ik heel voorzichtig gaan zitten. Ik had gedacht dat de binnenkant van de luier als een natte spons zou voelen, maar dat viel gelukkig mee. Ook rook ik bijna niets. Toch voelde het afschuwelijk en voelde ik me echt als een baby

Zittend op de rand van mijn bed had ik mijn telefoon gepakt en mijn natte luier gefilmd. Het was van buiten goed zichtbaar dat de luier niet meer droog was. Ik keek het filmpje terug en vond het goed genoeg. Ik stuurde het naar Claudia en ging weer terug in bed liggen. Ik vervloekte iedereen nog een keer en voelde me als een kleuter die door een grote pestkop werd geplaagd. Alleen was ik geen kleuter, en wat mijn pestkop even oud als ik.

Inmiddels was het buiten al licht en ik keek nogmaals op mijn wekkerradio. Het was nu kwart voor zeven, nog een kwartier te vroeg om me in mijn vieze luier te tonen aan Claudia. Ik had liggen woelen en draaien de tweede helft van de nacht en mijn luier zag er nu heel anders uit dan net nadat ik er in geplast had. De absorberende pulp was gaan samenklonteren en was op sommige stukken dikker dan op andere stukken. Vooral het smalle gedeelte tussen mijn benen leek niet meer op het dikke, egale pakket van een schone luier.

Uit verveling las ik nog maar een keer mijn tekst door van de presentatie. Claudia was duidelijk geweest dat ze een hoog cijfer wilde. Dat wilde ik natuurlijk ook en voor mij was het zelfs noodzakelijk om over te kunnen gaan. Als ik dit zou verprutsen zou ik niet alleen het hele jaar over moeten doen, maar ook mijn directe toekomst in de klas zou er niet beter op worden. Of eigenlijk: nog slechter.

Om vijf voor zeven stapte ik uit bed en startte ik mijn laptop op. Ik zat op mijn bureaustoel, maar de natte luier zat helemaal niet lekker meer. En daarnaast moest ik eigenlijk weer nodig plassen, maar dat moest nog maar even wachten. Ik opende Skype en startte een videoverbinding met Claudia. Vrijwel meteen antwoordde ze, alsof ze op me had zitten wachten.

“Goedemorgen, baby. Heb je lekker geslapen?” Vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op en knikte daarna toch maar. “Goed zo, laat maar eens zien. Steek je duim maar in je mond en ga maar midden in je kamer staan. Ik wil je goed kunnen zien.” Hoorde ik. De nachtmerrie leek niet te eindigen, maar ik gehoorzaamde wel. Ik stond op, schoof mijn bureaustoel aan de kant, deed een paar passen naar achteren en stak daarna mijn duim in mijn mond.

Claudia liet me een half minuutje staan. Ik was een zestien jaar oude, gezonde jongen, en ik stond midden in mijn kamer in een vieze luier. Ik had mijn duim in mijn mond en mijn andere hand hing ongemakkelijk langs mijn lichaam. Ik had met mijn hand mijn luier wel willen verbergen, of in ieder geval het gedeelte wat liet zien dat ik er in geplast had, maar dat was nutteloos en ongewenst. Claudia was de baas en ik was haar baby.

“Ik zie je straks op school. Vergeet je niet netjes aan te kleden, want ik wil niet nog een ongelukje voor de klas.” Haar lach werd halverwege afgekapt doordat de verbinding werd verbroken. Ik liep snel naar mijn laptop, klapte hem dicht zodat ik zeker wist dat ik niet meer bekeken werd, en scheurde daarna de luier van me af. Het voelde als een bevrijding, maar ik wist dat het niet voor lang was.

Twee uur later parkeerde ik mijn fiets in het fietsenhok en liep ik met een luier om naar de ingang van de school. Elke stap was afschuwelijk. Mijn luier was goed verborgen onder een ruim zittende broek en voor de zekerheid had ik mijn T-shirt ook maar in mijn broek gestopt. Ik wilde er zeker van zijn dat niet per ongeluk mensen de luier boven mijn broek uit konden zien komen. Schichtig keek ik om me heen. Ik zag niet zo heel veel mensen, en in ieder geval nog niemand uit mijn klas. Dat duurde helaas niet lang.

Ik was het fietsenhok nog niet uit of er gebeurde precies waar ik al bang voor was geweest. “Hé, baby!” Hoorde ik. Twee jongens uit mijn klas lachten en wezen naar me. Ze riepen nog meer dingen naar me, maar ik liep snel richting de ingang van de school. Ik was vroeg, dus gelukkig was het nog rustig. Natuurlijk was Claudia me voor. Ze stond naast de ingang van school me op te wachten.

De twee klasgenoten liepen inmiddels vlak achter me en ondertussen bleven ze me baby noemen en andere soortgelijke termen. Claudia keek ze uit de hoogte aan en zoals ze dat bij alle jongens deed, stuurde ze weg. “Sukkels.” Ze wachtte tot de deur weer gesloten was en keek me toen aan. Haar blik gleed van boven naar beneden langs mijn lichaam. Ze schudde haar hoofd en begon mijn T-shirt uit mijn broek te trekken.

“Nee, niet… niet doen.”

“Kom, dit ziet er niet uit.” Zei ze, maar ze had ongetwijfeld een andere reden om dit te doen. Terwijl ze mijn T-shirt uit mijn broek trok, controleerde ze meteen of ik wel een luier omhad. De luier stak een stukje boven de rand van mijn broek uit, en ondanks dat ik wel mijn langste shirt aangetrokken, voelde het toch veiliger met mijn shirt in mijn broek.

“Nee, nee… Je maakt het alleen maar erger.” Jammerde ik.

“Ach, kom. Het valt wel mee. Niemand zal het zien.” Zei ze geruststellend. “En anders heb je pech. Ze weten toch al dat je een baby bent, dus veel erger kan het niet worden.”

“Jawel. Je maakt mijn leven een hel.”

“Niet huilen, baby. Of ben je chagrijnig omdat je luiertje nu al nat is? Is dat het? Wil je dat ik luier verschoon?”

“Nee! Houd op. Doe normaal.”

“Zorg nou maar voor een goed cijfer voor onze presentatie. Gewoon ontspannen, rustig praten, en niemand kan je luier zien. Alles komt goed.” Samen liepen we alvast naar het lokaal waar we de presentatie zouden geven. Ik ging op dezelfde plaats staan waar ik gisteren een plas had achtergelaten. We testten de apparatuur en controleerden of onze presentatie op de muur werd geprojecteerd.

Al snel kwam de lerares binnen. Ze sloot de deur achter zich en kwam naar me toe. “Het spijt me wat er gisteren gebeurd is. Ik kan je zenuwen helaas niet wegnemen, en ik kan ook niet voorkomen dat je klasgenoten je ermee zullen pesten. Ik… Ik kan je alleen maar succes wensen en… en zeggen dat je nog tijd hebt om naar het toilet te gaan.” Zei ze, en natuurlijk was dit ook voor haar een situatie die ze nog niet op de middelbare school had meegemaakt.

Ik bloosde. Claudia gaf me de tijd om wat te zeggen en kwam daarna vlak naast me staan. “Ik vind het dapper dat Tom hier wel weer gewoon staat vandaag. Vind u ook niet?” Onze lerares knikte.

“Ik… Zal ik het vertellen, Tom?” Ik keek Claudia met enige schrik aan. “Tom… Tom heeft nu eenmaal een zwakke blaas, en… en vooral als hij heel erg nerveus is… dan… dan gebeurt dit soms.”

“Ik… Nee!” Stamelde ik.

“Ik snap dat jij je ervoor schaamt, Tom, maar wees eerlijk. Ik vind het nog dapperder dat je niet alleen hier weer staat, maar dat… dat je zelfs een luier om hebt. Als de klas dat wist dan zouden ze je nooit meer stoppen met pesten.”

Met een wit weggetrokken gezicht en een ingehouden woede keek ik Claudia aan. Vanuit mijn ooghoek zag ik de verbaasde blik van onze lerares en met opluchting constateerde ik dat ze Claudia niet wilde geloven. Claudia zag dat ook en tilde plots mijn T-shirt een klein stukje omhoog en toonde het witte plastic dat bovenuit mijn broek stak. Er was geen twijfel meer mogelijk: ik droeg een luier, en onze lerares wist het nu ook.

“O? Ja… Ehhh, Tom. Dat is inderdaad erg dapper en… en gewaagd.” Stamelde de lerares verbijsterd. “Dat moeten we inderdaad maar voor de klas verborgen houden.” Zei ze met een ongemakkelijke glimlach. “We hebben nog een paar minuten. Kom even tot rust, dan houd ik nog even iedereen buiten.”

De lerares liep weg en toen ze weg was keek ik Claudia woedend aan. “Waarom! Waarom doe je dit?” Riep ik geëmotioneerd. Claudia glimlachte alleen maar.

“Je cijfer is zojuist met een heel punt gestegen. Je kunt me ook gewoon bedanken.” Antwoordde ze cynisch en kalm. Verslagen ging ik zitten. We hadden inderdaad nog maar een paar minuten en ik moest weer wat kalmeren. Claudia liet me gelukkig even met rust, dat was tenslotte ook in haar eigen belang.

Vijf minuten later ging de deur open en stroomde het lokaal vol. Iedereen keek naar mij, en iedereen zag ik besmuikt glimlachen, of breeduit lachen. Niemand zei iets, het bleef verrassend stil. Waarschijnlijk had de lerares iets gewaarschuwd dat ze geen pesterijen wilde in de klas.

Ik begon de presentatie weer net zo ongemakkelijk als gisteren, maar al snel raakte ik er beter in. Ik geloof niet dat die extra dag had geholpen, maar eigenlijk was ik wel tevreden over hoe het liep. Natuurlijk was ik niet zo op mijn gemak als Claudia, en was ik ook niet zo welbespraakt en naturel als haar, maar het leek mij mee te vallen. En zolang ik stil kon blijven staan vertrouwde ik er op dat niemand kon zien wat voor ondergoed ik droeg, en door de concentratie vergat ik het zelf ook een paar minuten. Bijna een half uur waren we samen aan het woord, en na afloop leek niemand een vraag te durven stellen.

“Als er geen vragen zijn, dan bedank ik Tom en Claudia voor hun presentatie. Zullen we de evaluatie in de middagpauze doen? Dan kunnen we nu nog even wat lesstof behandelen.” Zei de lerares. Ik knikte en haalde opgelucht adem. Er waren geen gekke dingen meer gebeurd en Claudia had me ook niet nogmaals voor schut gezet. Ik schuifelde snel door naar een vrij bureau en ging zitten. Claudia koppelde haar laptop af en kwam daarna naast mij zitten, ondanks dat er achterin de klas nog wel meer plekken vrij waren.

Ondanks dat ik maar een halve dag school had, verliep het me veel te traag. Ondanks de wijde broek zat de luier strak en knelde het. Ook was het warm en benauwd tussen mijn benen, en werd het langzaam klam binnen het plastic. Daarnaast was ik continu bang dat mijn shirt omhoog zou kruipen en dat iemand mijn luier zou kunnen zien. Of dat Claudia mijn shirt omhoog zou trekken, of misschien wel mijn broek naar beneden zou rukken.

Gelukkig gebeurde dat alles niet. Claudia nam me nog wel even apart om nog even wat voor te spreken voor de evaluatie. Die zou plaatsvinden na onze laatste les in de pauze. Claudia vertelde wat zij verwachtte en wat ik zou moeten zeggen over hoe het gegaan was. Ze bereidde me voor op het gesprek en ik geloofde niet dat dit zou helpen, maar vooruit.

Gelukkig was de schooldag bijna voorbij. Ik liep tussen mijn klasgenoten in naar het lokaal waar we onze laatste les van de dag zouden hebben. Ik werd weer van alle kanten gepest en uitgescholden. Ik hoorde grappen over luiers en over de kleuterschool en ik probeerde ze te negeren. Ineens kwam Claudia naast me lopen. Ze duwde een plaaggeest weg en snauwde haar hem. Ik denk dat iedereen vooral verbaasd was over het feit dat Claudia zich nu over mij ontfermde, en dat het daarom ineens rustig was.

Claudia nam me mee naar een plekje achterin het klaslokaal en ze ging naast me zitten. Ik nam niet aan dat ze dit deed omdat ze medelijden met me had, maar ik vermoedde het ergste. De les was nog maar nauwelijks begonnen en Claudia boog iets naar me toe en fluisterde wat in mijn oor.

“Plas in je luier, baby.” Claudia bleef ondertussen gewoon voor zich uit kijken en deed alsof er niets aan de hand was. Ik had om eerlijk te zijn al het vermoeden dat dit ging gebeuren, maar toch voelde ik de grond alweer onder me vandaan zakken. Moest ik me nu weer verlagen tot het niveau van een baby? Moest ik nu weer een tijdje, minimaal een uur, in een natte luier verblijven? Zelfs midden in de klas, op school tussen mijn leeftijdsgenoten?

Met een diepe zucht accepteerde ik mijn lot. Ik wilde Claudia niet kwaad maken, zeker niet nu ik hoopte dat dit alles zou stoppen omdat onze gezamenlijke opdracht nu echt voorbij was. Ik hoopte dat onze relatie weer terugging tot normaal: volledig genegeerd worden en af en toe uitgescholden worden voor baby. Dat was tenslotte de afspraak.

Moeite met plassen had ik niet, want dat hield ik alweer een tijdje op. Ik had niet naar het toilet durven gaan, want de toilethokjes zouden het geluid van het krakende plastic niet dempen. Ik opende mijn bovenbenen en gaf mijn luier zo de ruimte. Ook kwam ik iets omhoog van mijn stoel en liet daarna mijn plas lopen. Ik voelde het warme vocht in mijn luier stromen en het verzamelde zich onder me. Nu voelde het wel alsof ik op een spons zat, en dat gevoel trok maar langzaam weg.

Claudia zat naast me en glimlachte. Ze wist wat ik gedaan had en ze wist hoe ik me moest voelen. Ik kon me de rest van de les niet echt meer concentreren, want behalve de angsten die ik al had, was ik nu ook nog bang dat anderen zouden ruiken dat ik had geplast. Al was dat dit keer misschien minder zichtbaar door mijn luier.

Daar zat ik dan. Het mooiste meisje van de klas zat naast me. Ze was lang en slank, en voelde zich onaantastbaar. Ik zat er naast, minder lang en minder slank. Ik was even oud, maar ik had een luier om alsof ik een baby was. En ik had er in geplast, expres, enkel en alleen om Claudia dat wilde. Claudia was de baas.

Ik was een baby.
 

Kaka

Toplid
volgens mij moet er nog een vervolg komen. Het zou pas compleet zijn als de luier begint te lekken voor heel de klas
 
  • Like
Waarderingen: LV

anoniemer

Superlid
ik kan niet wachten op een vervolg. Dit is weer heel mooi geschreven.

LV je hebt een hele mooie schrijfstijl. Elke keer ik een hoofdstuk lees zit ik precies mee in het verhaal
 
  • Like
Waarderingen: LV

DLY85

Superlid
Ik ben niet snel van vernederingen, of het kwetsen van anderen.. Maar man, wat leest dit lekker!
Goed bezig!
 
  • Like
Waarderingen: LV

LV

Toplid
Hoofdstuk 12 – Afsluiting

“Zie je wel!” Claudia straalde. We waren net het lokaal uit en hadden onze presentatie besproken met de lerares. Claudia had het cijfer wat ze wilde hebben, een negen-en-een-half. De inhoud van onze presentatie was een tien waard geweest, en die tien had ik dus ook gekregen. Mijn cijfer voor het presenteren was natuurlijk lager uitgevallen, maar gemiddeld had ik er toch een acht-en-een-half aan overgehouden.

Ik wilde het niet toegeven, maar Claudia had op het laatste moment toch ook mijn cijfer nog extra omhoog geholpen. Het leek dat de leugen over mijn luier, en de reden waarom, toch ook hadden geholpen. En zelfs de voorbereiding van Claudia had geholpen. De lerares had gevraagd hoe we hadden samengewerkt en wie het voortouw had genomen. Dat was natuurlijk volledig Claudia geweest, en daar had ik haar in moeten gelijk geven. Ik voelde dat de lerares dat een minpuntje vond in onze samenwerking, maar ik had juist gezegd dat ik Claudia juist het voortouw had gegeven omdat ik wilde leren van haar aanpak, en dat ik er veel van geleerd had en die aanpak in de toekomst ook wilde gaan gebruiken. Dat leek de lerares dan juist weer positief op nemen. Feitelijk vertelde ik dus precies wat de lerares wilde horen, en dat leek zeker geholpen te helpen.

“Ben je tevreden?” Vroeg Claudia me. Natuurlijk was ik tevreden met het cijfer, heel erg tevreden zelfs, maar ik kon niet tevreden zijn over hoe het gelopen was. Als ik tegen Claudia zou zeggen dat ik blij was met het eindcijfer, dan gaf ik misschien wel impliciet toe dat ik het niet erg vond dat het zo gelopen was. Ik gunde haar dat genoegen niet. Ik haalde dus nonchalant mijn schouders op en mompelde een ‘oké, prima’.

“Kom op! Beetje enthousiaster mag wel, hoor.” Lachte ze, terwijl ze me speels stompte op mijn arm. Ik liet me niet uit de tent lokken en ik werd hier ook zeker ziet enthousiast door. Tenslotte stond ik wel gewoon in de gang van onze school met een natte luier om mijn billen. En regelmatig liepen er leerlingen langs ons heen die van of naar een klaslokaal gingen.

“Is het nu klaar? We hadden een afspraak.” Vroeg ik, maar ik besefte zelf ook wel dat ik niet in de positie was om die afspraak af te dwingen. Als Claudia meer wilde dan de afspraak, en me na vandaag vaker wilde vernederen, dan kon ze dat naar hartenlust doen. Ze had niet eens meer de dreiging nodig om mijn zusje iets aan te doen.

“Ja, ja. Ik weet de afspraak nog wel. Ik stel voor om naar mijn huis te gaan, dan praten we er nog een laatste keer over en dan sluiten we het af. Als je dan niets meer met mij te maken wilt hebben, dan beloof ik dat ik jou met rust zal laten.” Zei ze. Natuurlijk geloofde ik haar niet, en ik had al helemaal geen zin om dit alles bij haar thuis ‘af te sluiten’. We konden het hier ter plekke toch ook afsluiten? We konden beiden ons eigen weg gaan en elkaar nooit meer aankijken. Dat zou mijn voorkeur hebben.

“Kom nou maar. We gaan nog even wat te drinken halen, want ik heb dorst, en dan gaan we daarna naar mijn huis.” Ze legde een arm op mijn schouder en nam me mee richting de kantine. Ik controleerde nog even of mijn shirt wel mijn luier bedekte en de hand op mijn schouder maakte me wat dat betreft wel nerveus. Claudia gedroeg zich echter netjes en toen we samen door de kantine liepen, voelde ik de blikken op ons gericht.

Niet alleen keek iedereen naar die baby die gisteren voor de klas in zijn broek geplast had, want dat zou inmiddels echt iedereen wel te weten zijn gekomen, en naar het meisje dat naast me liep en zelfs haar hand op mijn schouder had. Het was de meest onwaarschijnlijke combinatie, en dat was af te lezen aan de gezichten om ons heen.

De meeste van mijn klasgenoten waren al wel naar huis, maar toch zag ik er nog een aantal rondhangen in de kantine. Claudia haalde twee blikjes cola uit de machine en gaf me er een. Claudia dronk het langzaam op en leek zich niets aan te trekken van de blikken die we kregen. En misschien doordat Claudia naast me stond bleven de scheldwoorden en pesterijen uit, al hoorde ik natuurlijk wel wat gegniffel hier en daar.

Nu ik zo stil stond, met al die mensen om me heen, werd ik me meer en meer bewust van mijn eigen situatie. Mijn broek mocht dan mijn kinderachtige ondergoed uit het zicht houden, maar ik voelde de klamme, wat dikker geworden luier, wel degelijk. Juist het gedeelte dat klem zat tussen mijn benen, wat mijn bovenbenen misschien wel iets uit elkaar duwde, was wat opgezet door de plas die het had opgenomen.

Het feit bleef dat ik als zestienjarige jongen met een luier om in de kantine van mijn school stond. Ik was er niet helemaal van overtuigd dat je de vorm van luier niet kon ontdekken onder mijn broek. Er werd al meer naar me gekeken dan me lief was, en ik had het liefst dat er nu helemaal niet naar me gekeken werd. En natuurlijk nam Claudia haar tijd en liet me zo lang mogelijk in deze situatie sudderen.

Ik was blij dat we uiteindelijk de drukte verlieten, maar ik was ook wel weer bang voor wanneer we met zijn tweeën alleen zouden zijn. Ik fietste met Claudia mee naar haar huis en even later waren we inderdaad alleen op haar slaapkamer. Ze gooide haar tas in de hoek van de kamer, zette via haar telefoon wat muziek aan, en draaide zich toen naar mij om. Ze glimlachte weer op een manier waar ik nerveus van werd.

“Ben je bang voor me?” Vroeg ze lachend. Ze kwam vlak voor me staan en pakte de onderkant van mijn T-shirt beet. Ze trok hem omhoog en ontblootte mijn borst. De bovenkant van mijn luier stak onder mijn broek vandaan, maar ik zag het nog niet want mijn shirt werd nog verder omhoog getrokken. Ze trok het me uit.

“Wat… Wat doe je?” Stamelde ik. Mijn shirt kwam werd op haar bed terecht. Claudia stond heel dicht voor me en knipoogde naar me. Ondertussen voelde ik haar handen op mijn broek. Dat werd me teveel en ik duwde haar van me af. Claudia greep me aan mijn ontblote bovenarm beet en trok me terug. Ze schudde resoluut haar hoofd.

“Nee, baby. Die broek gaat uit. Kom hier!” Siste ze. Ze greep meteen de bovenkant van mijn broek vast en opende de knoop en de gulp. Gedecideerd schoof ze de broek over mijn luier naar beneden en al knielend trok ze mijn broek tot op mijn enkels. Toen ze opstond en een metertje naar achteren stapte keek ze me aan en toen gleden haar ogen naar mijn natte luier.

Natuurlijk had ze me al in een natte luier gezien, maar nu was het niet via een videoverbinding, nu stond ik recht tegenover haar. Vanmorgen had ik nog alleen in mijn slaapkamer gestaan en had ik in de camera gekeken. Nu keek ik in de sprankelende ogen van Claudia en voelde ik me nog kleiner en nog meer vernederd dan vanmorgen.

“Claudia, alsjeblieft?” Smeekte ik, maar Claudia week natuurlijk niet. Ze knielde weer naast me neer en hielp me nu helemaal uit mijn broek. Ze trok meteen mijn sokken uit en toen lagen al mijn kleren op het bed, behalve mijn luier natuurlijk. Ik voelde me naakter en kwetsbaarder dan ooit. Claudia liet me midden in haar kamer staan en ging zelf op haar bureaustoel zitten.

“Wil je nog een plasje voor me doen?” Vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd. Ze liet me midden in de kamer staan en keek alleen maar naar me. Ik voelde me een gevangene terwijl ik feitelijk nergens aan vast zat. Ik kon mijn kleren pakken en weglopen, misschien zou ze me tegenhouden. Of ik kon hard schreeuwen want we waren niet alleen thuis.

Toch bleef ik staan, voelde ik me miserabel en vies en klein. Ik liet me bekijken en op die manier mezelf vernederen en kleineren. Mijn vieze luier was het toppunt van mijn onmacht. Claudia deed met me wat ze wilde en het enige waar ik op kon hopen was dat ze zich aan haar woord ging houden.
 

anoniemer

Superlid
dit vervolg is weer zo goed geschreven

het einde van dit hoofdstuk maakt het moeilijk voor mij ik kan niet wachten op het vervolg. zo'n mooie stop van het hoofdstuk
waar ik nu alleen maar kan hopen dat het vervolg snel komt. ik wil meer weten wat er nog gaat gebeuren.

weer schitterend geschreven
 
  • Like
Waarderingen: LV
Ik zou zeggen doe gewoon je ding blijf schrijven of rond het af ik kijk alvast uit naar het volgende verhaal van jouw
 
  • Like
Waarderingen: LV

LV

Toplid
Hoofdstuk 13 – Nieuw voorstel

Claudia stond plots op en liep weer naar me toe. Ik keek angstvallig toe en wist niet wat ze ging doen. Ze raakte me echter niet aan en liep alleen maar heel langzaam een rondje om me heen. Ik voelde haar denigrerende blik zelfs van achteren op me neerdalen, en toen ze voor me langs kwam lopen durfde ik haar alleen maar vanuit mijn ooghoeken aan te kijken.

“Je bent een baby, Tom. Je bent een vies, dom kind. Niemand vind je aardig. Niemand houdt van je. Niemand wil naast je zitten op school. Iedereen blijft uit je buurt. Je bent lelijk en je bent te dik. Je bent niet om aan te zien.” Ze bleef op een meter afstand en liep nogmaals heel langzaam een rondje om me heen.

Haar woorden deden pijn. Niet alles wat ze zei raakte me, maar sommige dingen juist weer wel. Als geheel deden haar woorden me pijn. Veel pijn. Ik kon wel janken, en aangezien ik toch al in een natte luier voor haar stond kon het me niets meer schelen als ze ook nog tranen uit mijn ooghoeken zag komen. Natuurlijk wist ik dat ze overdreef, maar dat maakte het er niet minder pijnlijk op. Ik wist dat er ook een kern van waarheid in zat. En juist doordat het deels op waarheid gebaseerd was, maakte dit het geheel nog zwaarder.

“Stop, alsjeblieft.”

“Ga maar janken, baby. Laat maar zien wie je bent. En pis tegelijkertijd maar in je luier. Ik heb al gezien wat je echt bent. Je hebt geen geheimen voor me. Je bent een baby. Een baby!” Snauwde ze me toe. Hard genoeg om impact te hebben, maar niet hard genoeg om uit de kamer te kunnen ontsnappen. Dat hoopte ik, tenminste.

“Je zult niets bereiken in het leven! Helemaal niets. Geen goede opleiding, geen goede baan. En een vriendin? Of vriend?’ Ze slaakte een lach. “Laat me niet lachen. Wat denk je zelf, baby?”

Claudia zweeg nu en liet me verdrinken in mijn eigen gedachten. Ik stond er bij en trilde op mijn benen. Ik was niet eens meer boos, ik was nu gewoon bang. Niet alleen voor Claudia, maar ook voor de toekomst. Mijn school verliep inderdaad niet zoals ik had gehoopt, maar dat was nog niet verloren. Wat vriendinnetjes betreft had ze een groter punt. Ik had geen echte vrienden, laat staan vriendinnen. En aan een relatie hoefde ik al helemaal niet te denken.

Claudia stond nu stil voor me, en ik was bang voor wat ze nog meer zou gaan zeggen. Haar woorden deden me pijn en drukten me met de neus op de feiten. Ze was zoveel meer volwassen dan ik, zoveel slimmer en zoveel mooier, en ik was inderdaad maar een baby die in zijn luier had geplast en stond te huilen. Nou, bijna dan. Ik veegde het overtollige vocht met de rug van mijn handen weg uit mijn ooghoeken en voorkwam daarmee dat het tranen konden worden.

Claudia was alweer een tijdje stil, maar ze bleef me maar aankijken. Ineens brak er een glimlach door op haar gezicht. Haar serieuze blik verdween en de haat en afschuw leek uit haar ogen te verdwijnen. Het maakte het me er niet geruster op. Mijn situatie werd er echt niet beter op.

“Baby’s hebben een babysitter nodig om op te kunnen groeien, Tom. Baby’s kunnen niets alleen. Baby’s moeten geholpen worden, en samen met de babysitter kan een baby groeien.” Zei Claudia met haar lieftallige stem. “Laat mij je babysitter zijn, Tom.”

Door mijn nog steeds wat waterige ogen keek ik lichtelijk verbaasd naar Claudia. Ik begreep niet wat ze bedoelde en ik wist ook niet wat ze van me wilde. Maar een ding wist ik wel, en dat was dat ik dat in ieder geval niet zou willen. Ik schudde mijn hoofd.

“Ik meen het, Tom. Ik kan je helpen.” Ze stapte ineens naar me toe en aaide met haar hand over mijn voorhoofd. Ze drukte zelfs een kus op mijn voorhoofd. Dat was het dichtst bij dat ik ooit bij een meisje van mijn eigen leeftijd was geweest, maar dit was niet de situatie waarin ik die aanraking gevoeld had willen hebben.

“Ik kan je op school helpen. Het is niet zo dat we ineens vrienden zullen zijn, maar ik kan je wel een beetje helpen. En je zult ook echt altijd wel een beetje een buitenbeentje blijven, maar dat geeft niets. Je bent niet de enige.” Lachte Claudia, maar ditmaal voelde het niet als een gemene lach. “Je bent nu echt het pispaaltje van de klas, en zelfs de andere loosers kijken je niet meer aan, maar dat hoeft maar tijdelijk te zijn. Ik kan je leren hoe je wat populairder wordt, en hoe je vrienden maakt.”

Claudia’s woorden klonken te mooi om waar te zijn. Eerst had ze me met de grond gelijk gemaakt, en nu wilde ze me ineens weer helpen. Ik had geen enkele twijfel dat ze niet kon waarmaken wat ze aanbood. Ik snapte ook wel dat alles om status ging op school, en dat mijn omgang met Claudia statusverhogend kon werken. En ik dacht ook wel dat ze me zou kunnen helpen met mijn andere sociale problemen.

“Maar…” Begon Claudia. Natuurlijk was er een maar. Ze lachte erbij, en nu weer gemeen. “Maar je blijft mijn baby.” Claudia zag mijn onnozele blik. “Publiekelijk tolereer ik je, en zal ik je helpen. Privé ben je mijn baby. Luiers, vernedering, verkleedpartijtjes, straf, lijfstraffen misschien wel.” Claudia grinnikte. “Alles heeft tenslotte een prijs. Voor niets gaat de zon op.”

Natuurlijk schudde ik weer mijn hoofd. Ik had meer dan genoeg luiers, vernedering, verkleedpartijtjes en straf gehad om de rest van mijn leven therapie nodig te hebben. Voor geen goud zou ik vrijwillig doorgaan met dit alles. Zelfs al zou ik de zekerheid hebben dat ik wel de populaire jongen van de school zou worden, dan nog zou ik het niet doen. Hoe kon je van een zestienjarige jongen verwachten dat hij er vrijwillig mee zou instemmen om vernederd en gekleineerd te worden?

“Ik zal me aan de afspraak houden, Tom.” Zei Claudia na me een half minuutje te hebben laten nadenken. “De foto’s en filmpjes die ik gemaakt heb zullen nooit publiek worden. Dat beloof ik met mijn hand op mijn hart. En als jij wilt kijk ik je na vandaag nooit meer aan, en zal ik je nooit meer aanspreken.”

Claudia deed een stapje naar me toe en pakte me bij de hand. Ze trok me zachtjes mee terug en ging op haar bureaustoel zitten. Ik had me laten meevoeren en ze trok me nu zo dicht naar haar toe dat ik tussen haar benen in kwam te staan. Haar knieën drukte ze nog iets naar buiten en ze liet me op haar linker bovenbeen zitten. De vieze luier tussen mijn stinkende billen en haar blote bovenbeen, protesteerde krakend tegen de kracht waarmee het samengeperst werd.

Ze trok me nog dichter tegen haar aan. Haar linker arm liep achter mijn rug langs en haar hand lag alweer bijna op mijn buik. Met haar rechterhand duwde ze voorlangs mijn hoofd op haar schouder, met mijn neus tegen haar nek aan. Ik voelde me hier echt niet prettiger bij dan toen ik nog rechtop midden in de kamer stond. Claudia was volledig aangekleed en ik droeg alleen maar een luier, en deze houding vertelde ook wat over onze relatie.

“Je bent een baby. Baby’tjes mogen huilen en mogen in hun luiertje plassen. Kom, laat je traantjes maar komen, en laat je luiertje zijn werk maar doen. Het geeft niets, baby Tom.” Ik zat er verstijfd bij, helemaal niet zoals ik had gehoopt bij een eerste knuffel van een leeftijdgenootje, maar haar woorden hielpen niet.

Mijn gezicht lag in haar nek, en ik voelde haar warmte. De geur van haar parfum drong in mijn neus, en ik voelde haar haren in mijn nek kriebelen. Toch protesteerde ik. Ik wilde niet meewerken aan haar plannetje. Ik wilde haar baby niet zijn. Ik was geen baby, en ik haatte Claudia.

“Volgens mij komen er de komende weken voor de zomervakantie nog een paar opdrachten voorbij die in kleine groepjes gedaan moeten worden. In ieder geval één die we met zijn tweeën kunnen doen, en twee anderen waar ik je in mijn groepje van vier kan krijgen. Zou je dat leuk vinden?” Vroeg ze. Weer was het even stil en weer werd ik me nog meer bewust van de luier die ik droeg. Het plastic dat kraakte bij elke minieme beweging, het elastiek dat strak in mijn liezen, het klamme, warme gevoel in mijn hele luier. En ook de vieze brei tussen mijn billen en haar bovenbenen.

“En in de zomervakantie wordt ik zeventien, en dan geef ik hier een groot feest. Stel dat ik je uitnodig?” Zei ze. Dat was niet echt een aanmoediging, want ik zou toch niet komen. Maar Claudia was nog niet klaar. “Maar aangezien je toch niet zou komen in je eentje, zou ik naar die hopeloze vriendjes van je stappen. Of die voormalige vriendjes tenminste, want ze zullen je nu ook niet meer aankijken. En dan zou ik zeggen dat ik hun ook maar uitnodig omdat jij anders niet wil te komen.”

Claudia slaakte weer een lach. “En reken maar dat die vriendjes van je echt wel willen komen. Die kijken al geil als ze die dikke meid uit klas 3A zien bukken. Ze zullen je dankbaar zijn. Al mijn vriendinnen in bikini bij ons zwembad in de tuin?” Dat was gemeen van haar. Stel dat we met zijn vieren zouden komen, zouden we niet echt integreren met de aanwezige meiden, maar we zouden wel een leuke tijd kunnen hebben. En ik wist zeker dat we dit desondanks leuk zouden vinden.

Ik besefte heel goed dat Claudia een meester was in het bespelen van mensen en situaties. Ze zou me inderdaad kunnen helpen, en dat werd me meer en meer duidelijker. Maar de prijs was te hoog, veel te hoog.

“Kom, waar blijft je plasje nu?” Vroeg ze zachtjes. Ik huiverde. Wilde ze echt dat ik bij haar op schoot in mijn luier zou plassen? Ze zou het meteen voelen, want de luier zou ineens een stuk warmer worden. En wist ze dat wel zeker? Het zou mijn tweede plas worden in de luier, en ik had geen idee hoeveel een luier precies op kon nemen.

“Nee, stop. Laat me los.” Zei ik, maar zonder overtuiging. Ik tilde mijn hoofd op, duwde tegen de hand die mijn hoofd op zijn plaats hield. Ik ging niet nogmaals in mijn luier plassen, en ik ging mezelf niet nog verder vernederen bij haar op schoot. Nu niet, en in de toekomst niet.

“Tom, doe nou niet. Je…”

“Nee. Ik heb me aan de afspraak gehouden. Nu is het jouw beurt. Je… Je hebt al genoeg gedaan.”

“Wees niet zo stom, baby. Denk na.”

Ik rukte mezelf los en stond op. Natuurlijk was mijn zelfvertrouwen niet terug, maar de gedachte aan meer vernederingen was een duidelijk punt waar ik niet voorbij ging.

“Je hebt het beloofd, Claudia. Je hebt het beloofd.” Riep ik haar toe, maar ik voelde mijn stem nu toch weer wat haperen. Claudia schudde moedeloos haar hoofd. Ze keek me aan alsof ik een grote fout maakte, alsof ze zelf geloofde dat het beter was als ik haar de kans gaf om me nog meer, nog erger en nog vaker te laten vernederen.

“Weet je het zeker, Tom?”

Ik knikte. Claudia keek me een paar seconden aan en schudde toen nogmaals haar hoofd. Ik dacht te kunnen aflezen aan haar houding dat ze haar pogingen opgaf om me over te halen voor haar methode te kiezen, maar misschien was dat alleen maar ijdele hoop. Claudia draaide zich om, opende een bureaula en pakte er een luierbroekje uit. Het was een pull-up broekje zoals ik hier in huis al eerder gedragen had, onder een jurkje.

“Dan moet je het zelf maar weten.” Zei ze berustend. “Je mag je luier hier laten. Ik zal je niet in een vieze luier naar huis sturen.” Ze stak de pull-up naar me toe, maar toen ik hem wilde pakken trok ze hem snel terug. Ze glimlachte er gemeen bij.

“Nee, eerlijk oversteken. Een schoon broekje voor een natte luier. Dat lijkt me een goede deal, toch?”

“Nee… Alsje…”

“Dit is mijn laatste plagerijtje.” Lachte ze.

“Maar ehhh… Hier?” Vroeg ik voorzichtig. Claudia knikte. Natuurlijk knikte ze. Ik huiverde. De vernederingen waren blijkbaar nog niet afgelopen. Wilde ze me nu nogmaals helemaal naakt zien? Was het al niet voldoende om me nu in deze vieze luier in haar kamer te hebben?

Ik wist ook wel dat protesteren geen zin had. Claudia zou niet toegeven en het me misschien alleen maar nog moeilijker maken. Ik wilde alleen maar dat deze nachtmerrie voorbij was, en Claudia had weer beloofd dat het na vandaag voorbij zou zijn, dus misschien moest ik maar doen wat ze wilde en hopen dat het dan snel afgelopen was.

“Je mag ook op je rug gaan liggen op de grond, dan krijg je van mij een schone luier om. Wil je dat liever?” Plaagde Claudia. Met gebogen hoofd draaide ik me van Claudia af en begon de plakstrips los te trekken. Het onderliggende plastic scheurde bij het loskomen van de witte plakstrips. Bij de vierde plakstrip die loskwam hield ik de luier aan de voorkant vast, drukte ik mijn knieën even iets naar buien en voelde ik de zware luier tussen mijn benen door vallen.

Met mijn billen bloot stond ik voor Claudia, met mijn billen naar haar toe. De huid was vies en klam door mijn eigen urine en door het zweet. Ik wilde me niet omdraaien naar Claudia toe en ik kon alleen maar hopen dat ze het me gunde om me niet naar haar om te hoeven draaien. Met die vreselijke luier in mijn hand keek ik naar Claudia om.

“Waar wacht je op? Tot ik je billen gewassen heb? Eerlijk oversteken, heb ik gezegd.” De hele gifbeker moest leeg en eigenlijk kon het me ook niets meer schelen. Ik wilde naar huis, en als ik me daarvoor moest tonen aan Claudia dan moest dat maar. Ik draaide me om en liep naar Claudia om. Ik stond helemaal naakt voor haar. Mijn kruis was nat en mijn vieze luier hield ik in mijn rechterhand vast. Met mijn andere hand tastte ik naar het luierbroekje.

“Wil je deze?” Lachte ze, maar ze hield het broekje net buiten mijn bereik.

“Ja, Claudia. Mag ik alsjeblieft het luierbroekje?” Ik sprak het meest gehate woord zelfs met extra nadruk uit om Claudia nog meer van dienst te zijn. Ze wilde het graag horen, dus dan deed ik het maar.

Eindelijk stak ze me de pull-up toe en nam ze mijn gebruikte luier over. Ik draaide me meteen weer van Claudia af, en trok razendsnel het luierbroekje aan. Ik kleedde me verder ook in razend tempo aan, terwijl ik Claudia mijn luier in een plastic zak zag doen.

Zonder dat we nog wat tegen elkaar zeiden, liet ze me de kamer uit en zat ik twee minuten later op de fiets naar huis. Dat was precies wat Claudia had gezegd. Ze zou me negeren en niets meer tegen me zeggen. Ik was daar volkomen tevreden mee.
 

luieraapje145

Nieuw lid
super mooi verhaal :tmb , elke keer als ik zie dat er een nieuw hoofdstuk op staat wordt ik blij.
zo zonde dat er nog maar 1 hoofdstuk komt:(
 
  • Like
Waarderingen: LV
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
Berth Vieze luiers het grappigste snoepje Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 4
L Vieze luier AB/DL Fotos 1
D Edit: vieze luiers Contact advertenties 1
D Vieze luiers Contact advertenties 7
R Waar gooien jullie je vieze luier weg Algemeen 103
H Savonds rondje lopen. En in een vieze luier thuiskomen Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 14
Jappie1996 Een flinke vieze broek dit weekend Broekplassers en Poepers 11
Poobottom vieze onderbroekjes Broekplassers en Poepers 9
E Straf voor vieze onderbroek S 36
Baby Charlotte vieze luier verschonen met draagbare elektrische bidet? Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 12
slo123 Gezocht iemand die men vieze luiertje wilt verschonen 16+ Board 4
pamperboy1994 mama en papa gezocht voor peutertje met vieze broek Algemeen 9
B Waar gooien jullie je vieze luier? Tiener Baby's / Luierliefhebbers 1
NekoEllie Vieze Luiers Afkomen? Tiener board 4
R Luiers i.p.v. vieze wc Pub 9
V Iemand anders' vieze luier omdoen Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 77
1 Vieze luier weg doen Broekplassers en Poepers 19
Jongen24jaar Luiers in Hilversum, anders vieze broek ^^ Broekplassers en Poepers 6
friendly Vieze Babymeiden (18+) 16+ Verhalen 173
friendly Vieze babymeid (18+) 16+ Verhalen 28
kevintje10 vieze broek Broekplassers en Poepers 10
Baby Charlotte vieze lucht uit plastic broek wassen? Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 27
N weer eens een vieze luier AB/DL Fotos 16
B jeanette stond met haar vieze poep billen te kijk J 1
Peterinluiers Zaterdag ochtend in een vieze luier AB/DL Fotos 8
N Mijn zondagochtend vieze luier... AB/DL Fotos 10
B Miranda heeft nog vieze broekjes deel 1 2 3 en 4 M 3
B De vieze broekjes van Senna V 5
J mag ik jullie echt gebeurde natte en vieze verhalen horen Tiener Baby's / Luierliefhebbers 6
N paardrijden met een vieze luier aan Tiener Baby's / Luierliefhebbers 10
Tkb Onvolwassen baby boy zoek mamma/papa caregiver Contact advertenties 1
B Baby fairy hier! Voorstellen 23
BabyWinx BabyWinx op zoek naar contact Contact advertenties 6
B Iemand ervaring met online aankopen op Adult-baby-shop.eu ? Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 1
B Baby op zoek naar zijn Mama regio Lokeren, België Contact advertenties 3
Babyboy2024 Baby op zoek naar zijn Mama Contact advertenties 5
Berth baby luiers - volwassen luiers. Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 8
durkje Beste winkel online voor adult baby rompers? Kleding 6
Pamperslove baby zijn Contact advertenties 15
L Baby jongen zoekt mama of papa Voorstellen 12
P Baby- en tienerluiers fotodump AB/DL Fotos 4
M Hey baby bttm hier Voorstellen 6
daddy1985 Voorstellen, Daddy Ben Voorstellen 16
P Gaat maat 7 baby luiers passen ? Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 16
P Welke baby luiers Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 19
P Gebruikte baby luier moderator talk 28
Tkb natte onderbroek bij denken aan ABDL/luiers/baby dingen 16+ Board 0
P Een echte film... The Baby uit 1973 Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 5
Tkb Baby boy zoekt mommy/daddy caregiver Contact advertenties 4
tirinty89 Verhaal over een adult baby Ethan V 3
Similar threads


















































Bovenaan