Hoofdstuk 13 – Nieuw voorstel
Claudia stond plots op en liep weer naar me toe. Ik keek angstvallig toe en wist niet wat ze ging doen. Ze raakte me echter niet aan en liep alleen maar heel langzaam een rondje om me heen. Ik voelde haar denigrerende blik zelfs van achteren op me neerdalen, en toen ze voor me langs kwam lopen durfde ik haar alleen maar vanuit mijn ooghoeken aan te kijken.
“Je bent een baby, Tom. Je bent een vies, dom kind. Niemand vind je aardig. Niemand houdt van je. Niemand wil naast je zitten op school. Iedereen blijft uit je buurt. Je bent lelijk en je bent te dik. Je bent niet om aan te zien.” Ze bleef op een meter afstand en liep nogmaals heel langzaam een rondje om me heen.
Haar woorden deden pijn. Niet alles wat ze zei raakte me, maar sommige dingen juist weer wel. Als geheel deden haar woorden me pijn. Veel pijn. Ik kon wel janken, en aangezien ik toch al in een natte luier voor haar stond kon het me niets meer schelen als ze ook nog tranen uit mijn ooghoeken zag komen. Natuurlijk wist ik dat ze overdreef, maar dat maakte het er niet minder pijnlijk op. Ik wist dat er ook een kern van waarheid in zat. En juist doordat het deels op waarheid gebaseerd was, maakte dit het geheel nog zwaarder.
“Stop, alsjeblieft.”
“Ga maar janken, baby. Laat maar zien wie je bent. En pis tegelijkertijd maar in je luier. Ik heb al gezien wat je echt bent. Je hebt geen geheimen voor me. Je bent een baby. Een baby!” Snauwde ze me toe. Hard genoeg om impact te hebben, maar niet hard genoeg om uit de kamer te kunnen ontsnappen. Dat hoopte ik, tenminste.
“Je zult niets bereiken in het leven! Helemaal niets. Geen goede opleiding, geen goede baan. En een vriendin? Of vriend?’ Ze slaakte een lach. “Laat me niet lachen. Wat denk je zelf, baby?”
Claudia zweeg nu en liet me verdrinken in mijn eigen gedachten. Ik stond er bij en trilde op mijn benen. Ik was niet eens meer boos, ik was nu gewoon bang. Niet alleen voor Claudia, maar ook voor de toekomst. Mijn school verliep inderdaad niet zoals ik had gehoopt, maar dat was nog niet verloren. Wat vriendinnetjes betreft had ze een groter punt. Ik had geen echte vrienden, laat staan vriendinnen. En aan een relatie hoefde ik al helemaal niet te denken.
Claudia stond nu stil voor me, en ik was bang voor wat ze nog meer zou gaan zeggen. Haar woorden deden me pijn en drukten me met de neus op de feiten. Ze was zoveel meer volwassen dan ik, zoveel slimmer en zoveel mooier, en ik was inderdaad maar een baby die in zijn luier had geplast en stond te huilen. Nou, bijna dan. Ik veegde het overtollige vocht met de rug van mijn handen weg uit mijn ooghoeken en voorkwam daarmee dat het tranen konden worden.
Claudia was alweer een tijdje stil, maar ze bleef me maar aankijken. Ineens brak er een glimlach door op haar gezicht. Haar serieuze blik verdween en de haat en afschuw leek uit haar ogen te verdwijnen. Het maakte het me er niet geruster op. Mijn situatie werd er echt niet beter op.
“Baby’s hebben een babysitter nodig om op te kunnen groeien, Tom. Baby’s kunnen niets alleen. Baby’s moeten geholpen worden, en samen met de babysitter kan een baby groeien.” Zei Claudia met haar lieftallige stem. “Laat mij je babysitter zijn, Tom.”
Door mijn nog steeds wat waterige ogen keek ik lichtelijk verbaasd naar Claudia. Ik begreep niet wat ze bedoelde en ik wist ook niet wat ze van me wilde. Maar een ding wist ik wel, en dat was dat ik dat in ieder geval niet zou willen. Ik schudde mijn hoofd.
“Ik meen het, Tom. Ik kan je helpen.” Ze stapte ineens naar me toe en aaide met haar hand over mijn voorhoofd. Ze drukte zelfs een kus op mijn voorhoofd. Dat was het dichtst bij dat ik ooit bij een meisje van mijn eigen leeftijd was geweest, maar dit was niet de situatie waarin ik die aanraking gevoeld had willen hebben.
“Ik kan je op school helpen. Het is niet zo dat we ineens vrienden zullen zijn, maar ik kan je wel een beetje helpen. En je zult ook echt altijd wel een beetje een buitenbeentje blijven, maar dat geeft niets. Je bent niet de enige.” Lachte Claudia, maar ditmaal voelde het niet als een gemene lach. “Je bent nu echt het pispaaltje van de klas, en zelfs de andere loosers kijken je niet meer aan, maar dat hoeft maar tijdelijk te zijn. Ik kan je leren hoe je wat populairder wordt, en hoe je vrienden maakt.”
Claudia’s woorden klonken te mooi om waar te zijn. Eerst had ze me met de grond gelijk gemaakt, en nu wilde ze me ineens weer helpen. Ik had geen enkele twijfel dat ze niet kon waarmaken wat ze aanbood. Ik snapte ook wel dat alles om status ging op school, en dat mijn omgang met Claudia statusverhogend kon werken. En ik dacht ook wel dat ze me zou kunnen helpen met mijn andere sociale problemen.
“Maar…” Begon Claudia. Natuurlijk was er een maar. Ze lachte erbij, en nu weer gemeen. “Maar je blijft mijn baby.” Claudia zag mijn onnozele blik. “Publiekelijk tolereer ik je, en zal ik je helpen. Privé ben je mijn baby. Luiers, vernedering, verkleedpartijtjes, straf, lijfstraffen misschien wel.” Claudia grinnikte. “Alles heeft tenslotte een prijs. Voor niets gaat de zon op.”
Natuurlijk schudde ik weer mijn hoofd. Ik had meer dan genoeg luiers, vernedering, verkleedpartijtjes en straf gehad om de rest van mijn leven therapie nodig te hebben. Voor geen goud zou ik vrijwillig doorgaan met dit alles. Zelfs al zou ik de zekerheid hebben dat ik wel de populaire jongen van de school zou worden, dan nog zou ik het niet doen. Hoe kon je van een zestienjarige jongen verwachten dat hij er vrijwillig mee zou instemmen om vernederd en gekleineerd te worden?
“Ik zal me aan de afspraak houden, Tom.” Zei Claudia na me een half minuutje te hebben laten nadenken. “De foto’s en filmpjes die ik gemaakt heb zullen nooit publiek worden. Dat beloof ik met mijn hand op mijn hart. En als jij wilt kijk ik je na vandaag nooit meer aan, en zal ik je nooit meer aanspreken.”
Claudia deed een stapje naar me toe en pakte me bij de hand. Ze trok me zachtjes mee terug en ging op haar bureaustoel zitten. Ik had me laten meevoeren en ze trok me nu zo dicht naar haar toe dat ik tussen haar benen in kwam te staan. Haar knieën drukte ze nog iets naar buiten en ze liet me op haar linker bovenbeen zitten. De vieze luier tussen mijn stinkende billen en haar blote bovenbeen, protesteerde krakend tegen de kracht waarmee het samengeperst werd.
Ze trok me nog dichter tegen haar aan. Haar linker arm liep achter mijn rug langs en haar hand lag alweer bijna op mijn buik. Met haar rechterhand duwde ze voorlangs mijn hoofd op haar schouder, met mijn neus tegen haar nek aan. Ik voelde me hier echt niet prettiger bij dan toen ik nog rechtop midden in de kamer stond. Claudia was volledig aangekleed en ik droeg alleen maar een luier, en deze houding vertelde ook wat over onze relatie.
“Je bent een baby. Baby’tjes mogen huilen en mogen in hun luiertje plassen. Kom, laat je traantjes maar komen, en laat je luiertje zijn werk maar doen. Het geeft niets, baby Tom.” Ik zat er verstijfd bij, helemaal niet zoals ik had gehoopt bij een eerste knuffel van een leeftijdgenootje, maar haar woorden hielpen niet.
Mijn gezicht lag in haar nek, en ik voelde haar warmte. De geur van haar parfum drong in mijn neus, en ik voelde haar haren in mijn nek kriebelen. Toch protesteerde ik. Ik wilde niet meewerken aan haar plannetje. Ik wilde haar baby niet zijn. Ik was geen baby, en ik haatte Claudia.
“Volgens mij komen er de komende weken voor de zomervakantie nog een paar opdrachten voorbij die in kleine groepjes gedaan moeten worden. In ieder geval één die we met zijn tweeën kunnen doen, en twee anderen waar ik je in mijn groepje van vier kan krijgen. Zou je dat leuk vinden?” Vroeg ze. Weer was het even stil en weer werd ik me nog meer bewust van de luier die ik droeg. Het plastic dat kraakte bij elke minieme beweging, het elastiek dat strak in mijn liezen, het klamme, warme gevoel in mijn hele luier. En ook de vieze brei tussen mijn billen en haar bovenbenen.
“En in de zomervakantie wordt ik zeventien, en dan geef ik hier een groot feest. Stel dat ik je uitnodig?” Zei ze. Dat was niet echt een aanmoediging, want ik zou toch niet komen. Maar Claudia was nog niet klaar. “Maar aangezien je toch niet zou komen in je eentje, zou ik naar die hopeloze vriendjes van je stappen. Of die voormalige vriendjes tenminste, want ze zullen je nu ook niet meer aankijken. En dan zou ik zeggen dat ik hun ook maar uitnodig omdat jij anders niet wil te komen.”
Claudia slaakte weer een lach. “En reken maar dat die vriendjes van je echt wel willen komen. Die kijken al geil als ze die dikke meid uit klas 3A zien bukken. Ze zullen je dankbaar zijn. Al mijn vriendinnen in bikini bij ons zwembad in de tuin?” Dat was gemeen van haar. Stel dat we met zijn vieren zouden komen, zouden we niet echt integreren met de aanwezige meiden, maar we zouden wel een leuke tijd kunnen hebben. En ik wist zeker dat we dit desondanks leuk zouden vinden.
Ik besefte heel goed dat Claudia een meester was in het bespelen van mensen en situaties. Ze zou me inderdaad kunnen helpen, en dat werd me meer en meer duidelijker. Maar de prijs was te hoog, veel te hoog.
“Kom, waar blijft je plasje nu?” Vroeg ze zachtjes. Ik huiverde. Wilde ze echt dat ik bij haar op schoot in mijn luier zou plassen? Ze zou het meteen voelen, want de luier zou ineens een stuk warmer worden. En wist ze dat wel zeker? Het zou mijn tweede plas worden in de luier, en ik had geen idee hoeveel een luier precies op kon nemen.
“Nee, stop. Laat me los.” Zei ik, maar zonder overtuiging. Ik tilde mijn hoofd op, duwde tegen de hand die mijn hoofd op zijn plaats hield. Ik ging niet nogmaals in mijn luier plassen, en ik ging mezelf niet nog verder vernederen bij haar op schoot. Nu niet, en in de toekomst niet.
“Tom, doe nou niet. Je…”
“Nee. Ik heb me aan de afspraak gehouden. Nu is het jouw beurt. Je… Je hebt al genoeg gedaan.”
“Wees niet zo stom, baby. Denk na.”
Ik rukte mezelf los en stond op. Natuurlijk was mijn zelfvertrouwen niet terug, maar de gedachte aan meer vernederingen was een duidelijk punt waar ik niet voorbij ging.
“Je hebt het beloofd, Claudia. Je hebt het beloofd.” Riep ik haar toe, maar ik voelde mijn stem nu toch weer wat haperen. Claudia schudde moedeloos haar hoofd. Ze keek me aan alsof ik een grote fout maakte, alsof ze zelf geloofde dat het beter was als ik haar de kans gaf om me nog meer, nog erger en nog vaker te laten vernederen.
“Weet je het zeker, Tom?”
Ik knikte. Claudia keek me een paar seconden aan en schudde toen nogmaals haar hoofd. Ik dacht te kunnen aflezen aan haar houding dat ze haar pogingen opgaf om me over te halen voor haar methode te kiezen, maar misschien was dat alleen maar ijdele hoop. Claudia draaide zich om, opende een bureaula en pakte er een luierbroekje uit. Het was een pull-up broekje zoals ik hier in huis al eerder gedragen had, onder een jurkje.
“Dan moet je het zelf maar weten.” Zei ze berustend. “Je mag je luier hier laten. Ik zal je niet in een vieze luier naar huis sturen.” Ze stak de pull-up naar me toe, maar toen ik hem wilde pakken trok ze hem snel terug. Ze glimlachte er gemeen bij.
“Nee, eerlijk oversteken. Een schoon broekje voor een natte luier. Dat lijkt me een goede deal, toch?”
“Nee… Alsje…”
“Dit is mijn laatste plagerijtje.” Lachte ze.
“Maar ehhh… Hier?” Vroeg ik voorzichtig. Claudia knikte. Natuurlijk knikte ze. Ik huiverde. De vernederingen waren blijkbaar nog niet afgelopen. Wilde ze me nu nogmaals helemaal naakt zien? Was het al niet voldoende om me nu in deze vieze luier in haar kamer te hebben?
Ik wist ook wel dat protesteren geen zin had. Claudia zou niet toegeven en het me misschien alleen maar nog moeilijker maken. Ik wilde alleen maar dat deze nachtmerrie voorbij was, en Claudia had weer beloofd dat het na vandaag voorbij zou zijn, dus misschien moest ik maar doen wat ze wilde en hopen dat het dan snel afgelopen was.
“Je mag ook op je rug gaan liggen op de grond, dan krijg je van mij een schone luier om. Wil je dat liever?” Plaagde Claudia. Met gebogen hoofd draaide ik me van Claudia af en begon de plakstrips los te trekken. Het onderliggende plastic scheurde bij het loskomen van de witte plakstrips. Bij de vierde plakstrip die loskwam hield ik de luier aan de voorkant vast, drukte ik mijn knieën even iets naar buien en voelde ik de zware luier tussen mijn benen door vallen.
Met mijn billen bloot stond ik voor Claudia, met mijn billen naar haar toe. De huid was vies en klam door mijn eigen urine en door het zweet. Ik wilde me niet omdraaien naar Claudia toe en ik kon alleen maar hopen dat ze het me gunde om me niet naar haar om te hoeven draaien. Met die vreselijke luier in mijn hand keek ik naar Claudia om.
“Waar wacht je op? Tot ik je billen gewassen heb? Eerlijk oversteken, heb ik gezegd.” De hele gifbeker moest leeg en eigenlijk kon het me ook niets meer schelen. Ik wilde naar huis, en als ik me daarvoor moest tonen aan Claudia dan moest dat maar. Ik draaide me om en liep naar Claudia om. Ik stond helemaal naakt voor haar. Mijn kruis was nat en mijn vieze luier hield ik in mijn rechterhand vast. Met mijn andere hand tastte ik naar het luierbroekje.
“Wil je deze?” Lachte ze, maar ze hield het broekje net buiten mijn bereik.
“Ja, Claudia. Mag ik alsjeblieft het luierbroekje?” Ik sprak het meest gehate woord zelfs met extra nadruk uit om Claudia nog meer van dienst te zijn. Ze wilde het graag horen, dus dan deed ik het maar.
Eindelijk stak ze me de pull-up toe en nam ze mijn gebruikte luier over. Ik draaide me meteen weer van Claudia af, en trok razendsnel het luierbroekje aan. Ik kleedde me verder ook in razend tempo aan, terwijl ik Claudia mijn luier in een plastic zak zag doen.
Zonder dat we nog wat tegen elkaar zeiden, liet ze me de kamer uit en zat ik twee minuten later op de fiets naar huis. Dat was precies wat Claudia had gezegd. Ze zou me negeren en niets meer tegen me zeggen. Ik was daar volkomen tevreden mee.