Outro – Het kleine broertje
“Tom?” Hoorde ik van boven. “Kom je naar boven?” Ik hoorde het Kim roepen. Ik zat op de bank televisie te kijken. Het was vrijdagavond, twee weken na de presentatie met Claudia. Vanavond waren we weer met zijn tweeën thuis want mama had avonddienst. Ik zelf was van plan geweest om pas over een kwartier naar boven te gaan om het bad vol te laten lopen voor het avondritueel van Kim, maar nu riep Kim mij dus al naar boven.
Ik liep de trap op en vond Kim vlak bij de badkamer. De deur naar de badkamer stond open en ik hoorde hoe er water in het bad stroomde. Ik vroeg me af of Kim misschien eerder naar bed wilde, maar daar had ze mij toch niet voor nodig? Kim keek me aan en vlak voordat ik bij haar was stapte ze de badkamer in. Ze liet de deur open.
“Tom? Kom je?” Hoorde ik, en ik kwam in de deuropening van de badkamer staan. Kim keek naar mij, met haar handen in haar zij, alsof ze stond te wachten. Ik had verwacht dat ze zich zou gaan uitkleden, maar ze maakte geen enkele aanstalten.
“Wat is er? Waarom ga je niet in bad?” Vroeg ik. Kim keek me met een brede lach aan.
“Ik? Nee, nee…” Riep ze vrolijk en met een ondeugende blik in haar ogen. “Dit bad is niet voor mij. Dit is voor jou!” Ik keek Kim niet begrijpend aan, maar voelde me toch wat ongemakkelijker worden. De nachtmerries van mijn belevenissen met Claudia waren nog niet echt weggezakt en even voelde ik een rilling door me heen trekken. Een milliseconde had ik het gevoel alsof het allemaal overnieuw begon.
“Ik heb gehoord dat jij nog een klein jongetje bent. Dus, jij mag in bad en je pyjama alvast aantrekken. Dan zie ik je zo beneden. En, o ja…” Zei Kim alsof ze bijna wat vergeten was. Ze deed dat zonder overtuiging en ik wist dat dit ingestudeerd was. “Er ligt ook een luiertje voor je klaar.” Kim lachte hardop en voordat ik kon reageren dartelde ze langs me heen de badkamer uit. Ze had de badkamerdeur een zetje gegeven en die sloot zich achter haar.
Ontzet keek ik naar de wasmachine. Op die plek legde ik altijd Kims pyjama en schoon ondergoed klaar. En inderdaad lag daar nu ook weer een pyjama klaar. Ik herkende de pyjama niet. Ik bezat helemaal geen pyjama’s, en het was er ook geen van Kim. Maar het ergste was natuurlijk de luier die daar bovenop lag. Het was precies dezelfde soort luier als de luiers die ik van Claudia had gekregen, en dat was toch bewijs dat Claudia hiermee te maken had.
Ik keek nu naar de deur waardoor Kim de badkamer had verlaten. Ik wist niet wat ik moest doen. Ik kon niet geloven dat Kim zo’n gemene streek met me uit zou halen. Het kon niet anders dan dat ze zou denken dat ze een grapje met me uithaalde. Kim kon niet weten dat dit helemaal geen grapje voor mij was. En als het echt een grapje was dan hoefde ik natuurlijk niet in bad en hoefde ik al helemaal niet die luier om.
Maar er lag toch echt een luier bovenop de pyjama, en die kon alleen maar bij Claudia vandaan komen. Hoe kon Kim anders aan een luier komen, en dan ook nog toevallig precies dezelfde als die Claudia voor me geregeld had? En als dit echt een stunt was van Claudia, met of zonder medeweten van Kim, dan had ik geen keus en moest ik de luier om doen.
Maar waarom had Claudia nu ineens de afspraak verbroken dat ze me met rust zou laten, of was dat alleen maar een leugentje geweest om me wat gerust te stellen? Was het altijd de bedoeling geweest om gewoon verder te gaan met de pesterijen en de vernederingen? Waarom had ze me dan de afgelopen twee weken met rust gelaten? Ze had geen woord tegen me gezegd, zelfs niet toen ik in haar bijzijn door klasgenoten werd uitgescholden en gepest. Zelfs toen had ze zich afzijdig gehouden.
Een ding was zeker, en dat was dat Kim niets kwaadaardigs in zich had. Zeker niet naar mij toe. Het enige dat ik kon bedenken was dat ze met dit grapje aan wilde geven dat ze vond dat ik haar teveel als klein meisje behandelde. En daar had ze misschien wel een beetje gelijk in. Ze was natuurlijk ook mijn kleine zusje, maar kleine zusjes werden langzaam groter.
Terwijl ik de kraan van het bad maar vast uitdraaide, besefte ik dat ik een beslissing moest nemen. Ik besefte me dat ik juist van Claudia had geleerd dat ik beslissingen niet oneindig kon uitstellen wanneer ik niet alle gegevens had. Ik moest een beslissing nemen op basis van wat ik nu wist, of dacht te weten.
Ik wist dat Kim me niet moedwillig kwaad zou doen. Wat haar betreft was het dus echt een grapje geweest. Ik nam ook aan dat Claudia hier alleen zijdelings bij betrokken was, en dat zij zich niet op deze manier weer in mijn leven wilde binnendringen. Dus wat haar betreft hoefde ik die luier ook niet om.
Ik kleedde me uit en stapte in bad. Het was zonde om het warme badwater koud te laten worden. Ondertussen bleef ik nadenken over de luier. Ik hoefde hem niet aan te trekken, en ik hoefde ook nergens bang voor te zijn. Ik wilde sterk zijn, vooral mentaal, en juist daarom zou ik hem juist wel aantrekken. Om te laten zien dat ik eigen baas was. En ik zou voor vandaag Kims kleine broertje zijn, dat had ze verdiend. Niemand anders hoefde het te weten, alleen Kim en ik.
Ik genoot nog even een paar minuten van het warme water, spoelde me toen af, en pakte een grote handdoek om me af te drogen. Vijf minuten later had ik de luier om, had ik de nieuwe pyjama aangetrokken, en liep ik met natte haren en op bloten voeten naar beneden.
Heel even was ik bang dat Claudia me beneden op stond te wachten, maar dat waren gewoon schaduwen uit het verleden die me teisterden. Kim zag me binnenkomen en klopte met haar platte hand op de bank naast haar. De rollen waren nu echt omgedraaid. Weer zag ik alleen een vriendelijke glimlach in het gezicht van Kim, en ik zag geen spoortje van gemeenheid.
“Heb… Heb je die luier echt omgedaan?” Kim lachte hardop. “Dat was een grapje.” Riep ze, en ze stelde me daarmee gerust. Ik nestelde me op de bank en Kim kroop tegen me aan. Ze keek me met een vragende blik aan, en ze zag nu ook dat ik niet zo opgewekt was als ze had gehoopt. Ze leek te merken dat haar grapje niet zo goed had uitgepakt als ze had gehoopt.
“Heb je de luier van Claudia gekregen?” Vroeg ik. Claudia knikte verbaasd.
“Hoe wist je dat?” Ik glimlachte ongemakkelijk.
“Claudia is heel gemeen tegen me geweest, en dat deed ze ook met precies dit soort luiers. Je weet toch dat ik het niet zo leuk vind op school, en dat komt grotendeels door Claudia.” Zei ik, zonder al te veel te verklappen. “Komt de pyjama ook van Claudia?” Vroeg ik en Kim knikte. Het was een antwoord, maar het vertelde me nog niet heel veel.
Kim maakte het allemaal niets uit of ik populair was op school, en of ik werd gepest. Ze hield van me, en ik hield van haar. Ze lag nu ook weer dicht tegen me aan en ik voelde aan haar dat ze spijt had van haar grapje. “Geeft niets, Kim. Vanavond ben ik het kleine broertje, maar morgen ben jij weer mijn kleine zusje.” Ik prikte haar op de borst en kuste haar op haar voorhoofd.
“Ja, maar… Ik ben niet meer zo klein, en… en ik wil zelf bepalen of ik in bad ga, of niet.” Stamelde ze, en ze keek hoopvol naar me op. Ik moest toegeven dat ze misschien wel een beetje gelijk had, en dat ik haar misschien teveel als een klein meisje had behandeld. En nu ik zelf weer even een klein jongetje was, werd me dat misschien alleen maar duidelijker.
“Oké, oké. Prima. Jij je zin, mevrouw. Maar je bedtijd blijft halfnegen.” Lachte ik met een knipoog. Kim keek me blij aan, kwam wat omhoog, en drukte een kus op mijn wang. Ze zakte weer terug tegen me aan, maar ik voelde dat ze nog steeds niet helemaal op haar gemak was.
“Ik… Mag ik je een geheimpje vertellen? En beloof je me dat je het nooit aan mama zult vertellen?” Ik vroeg me af wat voor geheim een meisje van tien zou kunnen hebben, maar daar kwam ik snel genoeg achter.
“Weet je nog toen… toen ik zogenaamd van mijn fiets was geduwd door… door een scooter?”
“Zogenaamd?” Riep ik geschrokken. En Kim schrok weer van mijn reactie. Ze ging maar snel verder met vertellen.
“Ik… Ik speelde toen bij Saskia. En we speelden in de tuin, in die hoge boom achter in de tuin, en toen…” Ik onderbrak haar, want ineens realiseerde ik me iets.
“Saskia, is dat niet de…”
“Ja, het zusje van Claudia. Claudia kan inderdaad een beetje gemeen zijn, maar meestal is ze wel lief.” Beaamde Kim, maar ze ging weer snel verder met haar verhaal. “Nou, en toen… toen viel ik uit de boom. Mijn broek was stuk, en ik had pijn. Dat was een nieuwe broek, en ik was bang dat… dat mama boos zou worden. Dus…”
“Dus bedacht Claudia maar dat je beter dat verhaal van die scooter zou kunnen vertellen?” Vroeg ik, maar ik wist het antwoord al. Kim knikte bevestigend. Ze zag dat ik ontzet en misschien wel boos was, en toen ik de ongerustheid bij Kim zag, vermande ik mezelf en drukte ik snel een kus op de voorhoofd van Kim. Ik probeerde een oprechte glimlach op mijn gezicht te toveren.
“Ik ben niet boos op je.” Zei ik. “En ik zal het niet aan mama vertellen. Dat beloof ik.” Kim was gerustgesteld en liet zich ontspannen tegen me aan zakken. Alle spanning was nu echt bij haar verdwenen en ik had juist wel weer wat over na te denken. Wat ik me als eerste realiseerde was dat ik nu ook snapte waarom ik eigenlijk nooit had begrepen waarom Claudia kim dat had aangedaan. Ik kon begrijpen dat Claudia mij iets aandeed, maar dat ze Kim iets aan zou doen had ik niet kunnen begrijpen. Dat had me juist zo onzeker gemaakt.
Nu bleek dat ze Kim dus ook nooit echt wat had aangedaan, en dat haar dreigementen ook nooit echt op Kim gericht waren geweest. Ik denk dat ze een toevallige gebeurtenis heeft weten te misbruiken om me te kunnen laten geloven dat ze Kim wel iets kan zou kunnen doen. Dat was gemeen, maar heel sluw geweest.
Een kwartiertje later vroeg Kim me nog een laatste keer of ik niet boos op haar was vanwege de luier. Ik stelde haar nogmaals gerust, en ik vertelde haar ook dat haar geheim veilig bij me was als zij niets over mijn luier zou zeggen. Toen vertrok ze met een gerust hart naar boven. Ze wenste me welterusten, ging douchen en daarna naar bed.
Ik vertrok een kwartiertje later ook maar naar mijn eigen kamer. Ik een hoop om over na te denken. Het belangrijkste wat ik geleerd had was dat Kim in ieder geval veilig was, en dat niemand haar iets aan wilde doen. Ik vervloekte Claudia om het feit dat ze me dat had laten denken. Ik besefte nu pas dat de angst voor Kim zo aan me gevreten had de laatste weken. Nu die angst weg was voelde ik een vreemd soort van opluchting, alsof mijn wereld er een stuk beter op geworden was en ik de wereld weer wat beter aan kon. Maar er was niets veranderd, en maandag zou ik weer gewoon gepest en uitgekotst worden door de rest van de klas.
Ik had mijn luier en pyjama nog aan toen ik uiteindelijk achter mijn laptop ging zitten. Ik haatte mezelf voor wat ik ging doen. Ik haatte mezelf voor wat ik moest doen. De laatste twee weken waren niet leuk geweest op school. Claudia had me inderdaad met rust gelaten en ze had me niet aangesproken of aangekeken, maar dat hadden mijn klasgenoten natuurlijk wel gedaan. Ik was nu inderdaad het pispaaltje van de klas, en zelfs de jongens met wie ik nog wel eens aan tafel zat in de kantine keken me nu niet meer aan. Zelfs zij lachten me nu uit. Misschien voelden zij zich nu ook een beetje superieur omdat ze zelf niet meer helemaal onderaan de sociale ladder stonden. De pesterijen richten zich nu op mij, zij deden mee, en voelden zich nu ergens bij horen.
Ik opende Skype, en mijn muis hing boven de knop die een verbinding zou maken met Claudia. Ik wilde niet, maar ik wist dat ze gelijk had gehad. Ik was een baby en ik had een babysitter nodig. Ik had Claudia nodig om mijn leven op school weer op de rit te krijgen, om mijn sociale leven überhaupt op de rit te krijgen. En misschien wilde ze me zelfs wel helpen met leren.
Ik klikte, de verbinding werd gelegd en ik keek na een half minuutje in het verraste gezicht van Claudia. Zij had zich aan de afspraak gehouden, want ik had de verbinding gelegd. Zij had mij met rust gelaten, behalve dat ze Kim de luier had gegeven om me mee te plagen. Maar ik was degene die nu contact zocht, en toch wist ik ineens niet meer wat ik moest zeggen.
“Mooie pyjama, Tom.” Zei Claudia en ze keek me even onderzoekend aan. “Heb je de luier ook aan?” Ik bloosde, en knikte toen heel lichtjes. Ze bleef me aankijken en leek te wachten tot ik wat ging zeggen, maar mijn mond was droog en ik had niets te zeggen. Claudia wist het wel. Voor haar was alles duidelijk. Zo slim was ze wel.
“Oké, baby Tommie. Ik zal je helpen op school.” Claudia begreep heel goed waarom ik contact gezocht had. Daar kon tenslotte maar één reden voor zijn.
Ik was een baby, en ik had een babysitter nodig.
