Waar en wil is...

[Bobby_DL]

Na heel lang wachten....en vervolg + nog een kleine update.

De volgende morgen werd Jeroen wakker gemaakt door zijn moeder. Hij voelde hoe de deken van hem af werd geslagen en de zon door zijn raam op z'n gezicht scheen."Goede morgen sunshine." Jeroen gromde wat terwijl hij de slaap uit zijn ogen wreef, eigenlijk had hij vandaag de volgende stap in zijn plan willen zetten, maar zijn wekker had hem niet wakker gemaakt. "Kom opstaan, wassen, eten en naar school. Ik kan het niet maken dat je nog een keer te laat komt." Een idee sprong opeens op in zijn hoofd. Snel zette hij een sprint naar de wc. Op de gang kwam hij Anouk tegen die haar uniform al aan had. "Morge smurf, ik ben gelijk weg, ik moet al werken." Jeroen knikte tijdens het rennen en zei haar nog gedag. "Zo jij hebt haast" merkte Anouk op. Jeroen sloot snel de deur van de badkamer.

Hij had dan wel geen nat bed, maar zijn zus en moeder zouden tenminste denken dat het niet veel had gescheeld. Jeroen douchte zich en toen hij aangekleed beneden kwam had zijn moeder zijn brood al gesmeerd en het ontbijt klaar gezet. "Snel opeten en naar school, dan kan ik nog even bijslapen." Jeroen besloot buiten gekomen maar gelijk de snelle route te nemen te nemen. Eén minuut voor tijd kwam hij de klas ingerend. "Zo dat is nog eens een foto finish," zou juffrouw Anne nonchalant. "Je maakt er wel een sport van he Jeroen." Hij knikte ff kort met zijn bezweten gezicht en ging naast Fien zitten."

"Hoe komt het dat jij altijd zo laat bent," vroeg Josefien. "Het is van ons af even ver." "Ik heb mijn slaap nodig," grapte hij. Anne liep naar het bord, "Zo nu iedereen er precies op tijd is, kunnen we gelijk aan de slag. Pak jullie aardrijkskunde boeken maar, we gaan de hoofdsteden van Europa oefenen." Jeroen, Josefien en de rest van goep 7 zuchtte. Het zou een lange dag gaan worden. Jeroen keek al uit naar zijn Judo les vanavond, dan kon hij tenminste aan de bak.

Met een smak kwam Jeroen op zijn zij terecht. Vanuit zijn ooghoek zak hij hoe Paul om hem af kwam gesprongen. Zijn ribben deden pijn en hij kreunde toen hij snel wegrolde. Paul was uit balans en dit was zijn moment om toe te slaan. Samen rolde de jongens weer op de grond en snel kreeg Jeroen alweer de overhand. Hij was misschien niet zo snel als Paul, maar wel een stuk sterker. Een grondgevecht won hij dan ook altijd. "Maté". de 7 paar jongens op de budomat stopte meteen met hun wedstrijdje en wouden alweer doorwisselen. "Iedereen aan de zijkant," gebiede de judoleraar. Alle 14 jongens maakte een sprint naar de zijkant van de mat. Als hoogste band mocht Jeroen altijd rechts op de lijn staan, met Paul direct links van hem. Hun leraar was een 6e dan zwarte band, hoewel niet de hoogste band wist Jeroen wel dat het heel hoog was. Alleen judoka's met jaren ervaring kregen zo'n hoge dan.

Hun leraar sprak en gaf een paar tips aan enkele jongens. Jeroen lette niet echt op totdat hij opeens de leraar iets harder hoorde roepen. "Dus Paul, moet jij je techniek op Jeroen beter uitvoeren, zeker je worpen zijn belangrijk. Jeroen valt op zijn zij en niet zijn rug. Dus dan is de wedstrijd nog niet afgelopen. Jeroen lokt jou heel slim naar de grond waar hij altijd van jou wint omdat hij sterker is. Dus ik raad je aan om snel wat spieren te gaan kweken of je kop te gebruiken. Ik zou voor de 2e optie kiezen, dan heb je meer en sneller baat van." Hoewel de tip voor Paul was begreep Jeroen precies wat zijn leraar, meneer Langweg bedoelde. Paul zijn techniek was beter aan het worden en hij was sneller. Hij had straks alleen fysiek nog de overhand, dus hij moest harder gaan trainen.

"Goed jongens, denk aan de tips en voor diegene die willen dit is je laatste kans om je in te schrijven voor de komende wedstrijd in Rotterdam." "Pfff alweer zo ver weg." "Ver is maar relatief," reageerde meneer Langweg. "Maar inschrijven kan nu nog, vanavond gaat het formulier op de muur via de fax naar het wedstrijdbureau." "Ga jij ook weer," vroeg Paul. Jeroen knikte, "ik heb me al ingeschreven." "Cool dan kunnen we weer samen gaan." Jeroen reageerde positief. Hoewel hij Paul alleen bij de judo zag begon hij hem wel steeds cooler te vinden. In ieder geval was hij niet meer dat watje van een paar maanden terug, hij was echt goed geworden in Judo. Geen wonder dat hij van Meneer Langweg zo vaak met hem moest trainen.

"Brrrr....brrrrr............brrrrr.....breeeee" Met een half slapend hoofd drukte Jeroen zijn wekker op zijn mobiel weg en draaide zich weer om. Hij doesde alweer bijna in slaap toen hij zich realiseerde waarom hij zijn wekker had gezet. Zijn mobiel gaf 03:01 aan, tijd voor deel 2 van zijn plan. Nadat hij zijn groene pyjamabroek had aangetrokken had zijn moeder hem nog even naar de wc gestuurd. Om het echt te laten lijken had hij naar 1 minuut wachten de wc doorgetrokken en was naar zijn bed gelopen om zich in te laten stoppen. Jeroen pakte een verborgen flesje met water en nam een paar slokken, snel kwam er druk op zijn al best wel volle blaas te staan.

Jeroen legde 'alles' goed neer en ging op zijn rug liggen. Hij probeerde zich compleet te ontspannen en al snel voelde hij zijn onderbroek vochtig worden. Het vocht greep snel om zich heen en hij voelde hoe zijn kont nat werd. Jeroen draaide zich snel om en ging op zijn buik liggen en plaste verder. Zijn hele kruis werd warm en nat terwijl hij ook wat vocht bij zijn navel voelde komen. Het voelde heerlijk, compleet ontspannen en moe viel Jeroen weer als een blok in slaap.

"Jeroen kom opstaan!" In een verre droomwereld hoort Jeroen de bekende stem van zijn moeder, langzaam realiseert hij zich dat het geen droom is....hij is weer wakker. "Kom op Jeroen, het wordt tijd dat je wat eerder opstaat, dan heb je tenminste alle tijd en kom je niet steeds te laat op school. Jeroen is doof voor het geklaag totdat hij de gordijnen hoort open gaan en de zon op zijn gezicht voelt schijnen. Het is heerlijk die warmte, maar het is zo vroeg denkt hij bij zichzelf. Dan pas bedenkt hij zich zijn actie van die nacht, zijn plan!

Jeroen voelt hoe het dekbed wordt weggeslagen, direct slaat de kou toe en voelt hij de nattigheid op zijn kruis. Zijn ogen schieten open en hij ziet hoe zijn moeder naar zijn natte kont staat te staren. Hij draait zich weer op zijn rug en gaat zitten terwijl hij zicht heeft op de natte kruis van zijn groene pyjama en de grote vlek tussen zijn binnen. Hij kijkt zijn moeder aan, ze heeft een blik van teleurstelling en medelijden in haar ogen, het doet hem bijna pijn. "Shit.....sorry...ik......ik" Na een zucht zegt zijn moeder. "Het geeft niet jongen, ga je maar douche ik ruim het wel op. Nog voordat hij van het bed kan springen steekt Anouk haar hoofd langs de deur. Ze heeft vol zicht op het gebeuren.

"Heeft hij alweer in zijn bed geplast?" Jeroen zijn ogen schieten vol met tranen, hoewel het allemaal bij zijn plan hoort krijgt hij toch een enorm gevoel van schaamte. Hij springt van het bed en loopt met zijn hoofd omlaag langs zijn moeder en Anouk richting de badkamer. Zijn zus geeft hem nog een aai over zijn bol, "Hey joh, het geeft niet." Maar ondanks alles is hij toch best wel verdrietig en beschaamt. Het moet voor zijn zus en moeder een vreemd gezicht zijn. Een jongen van 11 met een natte pyjama. Jeroen zet de douche aan, kleed zicht uit en springt er snel onder. Het heerlijke gevoel van het warme water brengt hem weer tot rust. Hij moet doorzetten, de schaamte, de teleurstelling van zijn moeder, dat Josefien waarschijnlijk ook wel lucht gaat krijgen van zijn 'ongelukjes' door alle was die steeds buiten hangt. Het moet het allemaal waard zijn......toch?

 

[alexberg1]

erg goed verhaal. Ben zeer benieuwd hoe het verder gaat.

 

[Bobby_DL]

De buurvrouw en mamma

Jeroen kroop door het bos en zat met een dilemma. Hij moest nodig naar de wc maar het was woensdag middag en hij was met de halve klas en wat kinderen uit de buurt pakkertje aan het spelen. Voorzichtig kruipt hij door wat struiken om te kijken of hij een aantal kinderen 'vrij' kan krijgen uit de gevangenis. Hij moet ze aantikken maar hij ziet teveel 'pakkers' inde buurt lopen. Dan opeens ziet hij 3 jongens voorbij struimen en hij houdt zijn adem in. "krak!"....verdomme een tak "Hey daar ligt Jeroen, pak hem!" Zo snel als Jeroen kan vliegt hij overeind en zet het op een lopen. "Pak hem," hoort hij achter zich schreeuwen.

Jeroen rent over een heuvel dwars door dicht bepakt bos, hij springt over een paar struiken heen en een droge sloot. Hij hoort hoe de voetstappen steeds doffer en verder af klinken. Hij blijft door het bos rennen en opeens is het stil. Jeroen gooit zichzelf tegen de grond en wacht af, behalve de wind en de vogels hoort hij niks. Misschien is hij te ver doorgerend, althans dat dacht hij. "Als ik een pakker was, had je nu de cel in gemoeten," hoort Jeroen opeens achter zich. Hij draait zich om en kijkt zo het vrolijke gezicht in van Josefien. "Tsss niet zo hard." De adrenaline giert nog door zijn lijf en Jeroen voelt de druk op zijn blaas alleen maar toenemen.

Josefien komt naast hem liggen, "Ze hebben het allang opgegeven, je rent veels te hard. Ik wist niet dat jij zo snel kon." Jeroen moppert wat, "op de judo is er een jongen die nog sneller is dan ik." Fien knikt, "Vette tuinbroek heb je aan". "Kom we gaan terug. Misschien kunnen we een paar man vrij tikken." Opeens horen de 2 gegrom achter zich. Achter Jeroen en Fien staat een grote herdershond en hij lijkt niet al te vrolijk. Grommend en blaffend laat het beest zijn tanden zien. Jeroen en Josefien kijken elkaar aan, "langzaam weglopen" zegt Jeroen nog. Maar Josefien is er al vandoor en Jeroen zet het ook maar op een rennen. Hij voelt hoe de grommende hond dicht achter hem zit en Jeroen kan nog net voorkomen gebeten te worden door over een diepe greppel te springen.

De herder moet erom heenlopen wat de 2 wat voorsprong geeft. Dan ziet Josefien een oude overgroeide bunker in het bos staan en snelt rent ze erheen. "He Jeroen, hier snel!" Jeroen rent snel naar Fien toe die aan het proberen is om de groene houten deur van de oude bunker open te krijgen. Maar het stuk hout geeft niet mee. Jeroen kijkt Josefien aan, in haar ogen ziet hij alleen maar angst...diepe diepe angst. "Hij gaat niet open huilt ze en de eerste tranen rollen over haar gezicht. Op dat moment horen ze weer het agressieve gegrom. Langzaam draaien ze zich en weer staat de gemene herder met ontblootte tanden voor hen.

Josefien huilt met angstige stem, "ga weg, ga weg!" Jeroen ziet hoe de hond grommend langzaam naar voren loopt en van angst blijft hij stijf staan. Hij kijk naar Fien en ziet hoe haar oude spijkerbroek bij haar kruis en langs haar benen tot aan de knieën donker verkleurd is. Ze heeft in haar broek geplast! In de verte ziet hij opeens een man "Verdomme Radoy, hier komen." Het beest kijkt de 2 kinderen aan alsof hij ze nog wel een keer te pakken zal krijgen. Dan draait de herder zich om en rent terug naar zijn baas. Jeroen zijn hersenen springen in overdrive, als Fien een ongeluk heeft gehad, kan hij er net zo goed ook eentje hebben. De hond is de perfecte smoes. Zijn angst is opeens weg en zonder verder na te denken laat hij zijn toch al gespannen blaas de vrije loop.

Jeroen voelt hoe zijn tuinbroek gelijk nat wordt aan de voorkant. Langs zijn beide broekspijpen stroomt er urine naar zijn sokken en schoenen toe. Hij kijkt eerst naar Josefien die nog altijd nagelvast aan de grond staat. Daarna bekijkt hij de schade van zijn 'ongelukje'. Bij Fien valt de schade nogal mee, maar hij is echt doorweekt. Josefien breekt het zwijgen, "de hond is weg he." "Jah,"reageert Jeroen. Hij hoort Fien zeggen, "ik heb in mijn broek geplast." Van binnen glimlacht Jeroen maar met een zo zielig mogelijke stem zegt hij, "ik ook." Jeroen voelt hoe Fien naar zijn natte tuinbroek kijkt en opeens voelt hij toch weer een schaamte opkomen. Ook al had hij het expres gedaan.

"Ik wil naar huis," zegt Fien en Jeroen knikt. Waggelend als 2 peuters lopen ze door het bos naar huis. Voorzichtig zorgen ze ervoor dat niemand ze ziet totdat ze aan de bosrand staan. Van hieruit is het nog een paar honderd meter weiland, de straat over en dan de brandgang in naar hun huis. Fien zucht en loopt voorop. Gelukkig ziet niemand ze en snel duiken de 2 de brandgang in. "Ga jij het tegen je moeder zeggen," vraagt Fien opeens. Jeroen moet even nadenken....."Ik denk het wel, ze moet toch de was doen. "Misschien kunnen we onze broek drogen op de verwarming in de kamer," stelt Fien voor. "Ey Jeroen, je houdt dit wel geheim he?"

Jeroen kijkt naar zijn tuinbroek en naar de broek van Josefien. "Is goed, ik zou jou er nooit mee pesten." "Ik jou ook niet reageert Fien terug." "Tot morgen." "Doei." Fien loopt bij haar de tuin in en Jeroen draait zich. Hij doet het hekje open en loopt zijn eigen tuin in. Hij voelt hoe de natte spijkerstof tegen zijn benen slaat en opeens vindt hij dit allemaal een ontzettend slecht idee. De tuindeur staat open en voorzichtig loopt hij de keuken in, hij hoort zijn moeder in de woonkamer kletsen. De andere stem is overduidelijk de buurvrouw, de moeder van Josefien. Stiekem blijft hij luisteren. "Hoelang heeft hij er dan al last van," hoort hij de buurvrouw vragen. "Noujah, het speelt nu een week of 2. Hij is toch al een keer of 6 nat wakker geworden."

Jeroen gelooft zijn oren niet, is zijn moeder nu aan de buurvrouw aan het vertellen dat hij in bed plast. Dit hoorde niet bij zijn plan! "Achjah, hij is pas 11. Josefien heeft er soms ook nog wel een last van hoor. Zeker met spannende dagen, en nu de entree toets er ook weer aan zit te komen. Die kinderen staan onder behoorlijk wat stress hoor. En ja, wat is 11 jaar. Janneke heeft soms nog een ongelukje, maar dat zal meer aan de alcohol van het stappen liggen." Jeroen hoort de buurvrouw lachen. Nu vallen zijn oren pas echt van zijn kop. Plast Fien nog in bed! En haar zus Janneke ook nog, maar die is al 16 jaar. "Laten we maar hopen dat het stress is, ik hoop niet dat het iets medisch is," zegt zijn moeder. "Ach nee meid, geloof me. Veel huiswerk, school, sporten, presteren. Die kinderen zijn gewoon doodop in de avond. Dan gebeuren dat soort dingen, zelfs op hun leeftijd."

"Maar je kunt bij de super van die absorberende broekjes halen, als het je teveel was wordt. En ze hebben ook matrasbeschermers, die gebruik ik voor Fien en Janneke ook. Die dingen werken perfect, beschermen het matras en mocht het een keer fout gaan met de kids. Dan vouw je het ding op en gooi je het weg, heel simpel eigenlijk. Jeroen zijn moeder maakt een instemmend geluid. Maar hij voelt de natte stof weer tegen zijn been en een trilling loopt over zijn rug. Voorzichtig sluipt hij naar de trap, het gesprek tussen zijn moeder en de buurvrouw spint door zijn hoofd.

Als hij net bij de 3e trede komt, maakt het ding een krakend geluid. Shit helemaal vergeten denk Jeroen, maar het is al te laat. "Jeroen ben jij dat," roept zijn moeder. "Koms eens even hier." "Even wachten." "Jeroen hierkomen, gebied zijn moeder." Hij loopt de trap weer af en als laatste redmiddel steekt hij alleen zijn hoofd om de deur. "Ik dacht dat wij een afspraak hadden jongeman. Jij zou eerst naar huis komen voor je buiten ging spelen, en dat weet je heel goed. "Sorry stamelt hij uit." "Het is je al vergeven jongen, maar dat is dan ook gelijk de laatste keer. Pak even de de glazen op en breng ze naar de keuken lieverd." Jeroen zijn hoofd slaat rood aan....."Ik ....ik....." hij beseft dat hij geen andere keus heeft dan te bekennen, ook al kan de buurvrouw zijn natte broek dan ook zien. "Sorry", mompelt hij. "Wat sorry, Jeroen wat is er aan de hand."

Langzaam loopt hij dan toch de kamer in, "ik heb in m'n broek geplast." Een ijskoude stilte neemt bezit van de woonkamer en het lijkt wel een eeuwigheid te duren. Jeroen kan zich niet herinneren dat hij zich ooit zo beschaamd heeft gevoelt. Waarom moest de moeder van Fien dan ook weer op de koffie. Zijn moeder staat op "Jeroen Josef van Vught. Bedplassen is één ding maar met 11 jaar mag ik toch zeker verwachten dat jij gewoon naar de wc kan gaan, desnoods een boom!" "Sorry sorry," huilt Jeroen terwijl tranen over zijn wangen vloeien. "Het kwam door een grote hond." En met zijn meest zielige stem "ik was bang." Maar zijn moeder komt nog niet echt tot bedaren. "En jij gaat mij vertellen dat een grote knul als jij met 11 jaar in je broek plast vanwege een blaffende hond."

"Hij gromde heel gemeen!" verdedigde Jeroen zich. En toen deed hij iets waar hij gelijk al spijt van kreeg. "Fien heeft ook in haar broek geplast hoor!" De 2 moeders keken elkaar aan, "Pfff kinderen, wat moet je er soms mee." "Nou dan ga ik ook maar eens naar huis, kijken of mijn dochter al wel droge kleren heeft gevonden. Zijn moeder kijkt hem behoorlijk nijdig aan. "Jeroen naar boven, kleren uit en douche. We hebben het er straks wel over."

 

[Paddy]

!1 hoop dat het verhaal verder gaat, mooi opgebouwd

 

[Bobby_DL]

bedankt

 

[PietjeDLimburg]

ik wil ook weer 11 zijn

 

[ImALittleBabyBoy]

leuk verhaal

 

[Bobby_DL]

De schaamte

Jeroen was druk bezig met knutselen. Ze hadden op donderdag altijd de laatste 2 uur tekenen of knutselen op school. Omdat ze deze week als klas zo goed bezig waren geweest met oefenen mochten ze vandaag al na de pauze beginnen. Juffrouw Anne had een zeer goede bui want zij had getrakteerd op thee en koekjes tijdens de knutselles. Met wat ducktape en lijm probeerde Jeroen om het dak van een huisje vast te maken. Zijn groepje tafels was al 3 weken bezig met het maken van een gehele woonwijk met villa, flats, een speeltijd, supermarkt, ziekenhuis en nog veel meer. Nadat hij het dak van het kleine huisje goed vast had zitten stond hij op en leunde over zijn tafel heen. Jeroen moest wat rood papier hebben om op het kartonnen dak te plakken. Alle huisjes in de wijk hadden namelijk rode daken. Toen Jeroen weer op zijn houten schoolstoel ging zitten, was er iets mis.

Een warme en nattig gevoel nam gelijk bezit van zijn kont en Jeroen schrok zich stijf. Hij keek naar zijn kruis en op het zitvlak van de stoel lag inderdaad vocht, had hij....?....nee. Jeroen keek links en daar zat Josefien met een nog half vol glas warme thee. Handig gooide zij de andere helft over het nog droge kruis van Jeroen. Daarom was zijn stoel dus nat. Verbaast keek hij Josefien aan, het leek net op hij nu in zijn broek had geplast. "Wat doe je nu!" fluisterde hij. Fien nam een hap van haar koek en grijnsde, "wraak." Met een nog verbaasde on onbegrepen blik bleef hij Josefien aankijken, daarna nam angst bezit van hem. Hij zat in de klas met 24 kinderen om hen heen in een natte broek en het zou net lijken alsof.....de paniek sloeg toe en Jeroen keek angstig om zich heen.

Totdat zijn blik in contact kwam met die van Juffrouw Anne, en die zag gelijk in de ogen van Jeroen dat er wat aan de hand was. Snel liep ze van de andere kant van de klas naar het tafelgroepje van Jeroen. "Jeroen is er iets?" ...."Ik ....ik....." Fien gaf hem een por, "zeg het nu maar gewoon." Boos keek hij Fien aan de een snelle knipoog gaf, Jeroen stamelde door. "Ik weet......Ik ....heb....." "Ben je misselijk", vroeg Anne nu bezorgt. Waarna Fien haar onderbrak en voor het grootste gedeelte van de klas de niet mis te verstane woorden uitsprak, "Volgens mij heeft Jeroen in zijn broek geplast juffrouw." Het werk viel stil en op een enkeling na die te druk bezig waren en de woorden van Fien niet verstaan hadden keken er nu bijna 24 kinderen naar Jeroen. "Je hebt wat", zei Anne verbaast en ze trok Jeroen van zijn stoel af." Zijn natte kruis en kont waren in vol zicht en nu braken bijna al zijn klasgenootjes in lachen uit. "Dit ga je toch niet menen Jeroen, kom op met 11 jaar zeg. Ik zit hier toch niet voor groep 2 les te geven." "Maar ik....ik was......" Maar Juffrouw Anne hield hem al bij zijn arm en trok hem mee voor zijn 'walk of shame' door de klas. "Josefien loop je even mee om te helpen?" "Ja hoor geen probleem" en vrolijk liep Fien achter het tweetal aan.

Terwijl de klas verder brulde van het lachen en Jeroen allemaal verwijten naar zijn hoofd kreeg. "Broekplasser, baby, Jeroen de natte oen, waar is je luier?" en het lachen ging maar door. Bij de deur van de volgende klas bleven ze even staan en Anne liep naar binnen met het verzoek of de meester even op haar groep wilden passen. Dit gaf Jeroen net genoeg tijd om de vraag te stellen aan Fien. Met een sip gezicht zei hij "Waarom?" "Jij hebt mij tegen mam verraden, je had beloofd het niet te doen!" "Sorry....sorry Fien echt, maar ik was door jouw en mijn moeder betrapt, ik stond daar met een natte tuinbroek en het vloepte er gewoon uit." "Je had het beloofd zij Fien verdrietig," boos gaf ze hem een duw waardoor Jeroen zijn evenwicht verloor. Met een harde knal kwam hij tegen de muur terecht. Jeroen verloor alle controle en het werd hem in een keer zwart voor de ogen.

 

[qawsedrf]

je schrijft goed vooral doorgaan.

 

[Paddy]

!1 vind het een mooi verhaal

 

[Bobby_DL]

Jeroen voelde zichzelf slap worden en viel naar de grond. Om daarna te blijven vallen.....met een schrok werd hij wakker terwijl het vreemde val gevoel nog bezit had van zijn hele lichaam. Als zwetend en angstig schoot hij omhoog van z'n bed. Hij keek om zich heen en kon uit de donkere contouren duidelijk zien dat hij in zijn eigen kamer was. Jeroen pakte zijn mobiel om te kijken hoe laat het was en op dat moment ging net zijn gezette wakker af, het was precies 4 uur. Tijd voor de volgende stap in zijn plan. Hij draaide zich op zijn zij op het verstopte flesje water te pakken en op dat moment merkte Jeroen dat er iets niet klopte. De koude stof van zijn pyjama sloeg tegen zijn benen.....had hij? Langzaam schoof hij met zijn hand onder de dekens naar zijn kruis. Die was nat! Hij had nu echt per ongeluk in zijn bed geplast.

Jeroen stond op en voelde aan de nattigheid van zijn bed. Hij had het echt gedaan! Aan de ene kant voelde Jeroen het als een overwinning, aan de andere kant was het ook wel eng. Dit had hij niet verwacht maar het was toch echt gebeurt. Het probleem was nu alleen, dat de kou toesloeg. Hij kon onmogelijk in zijn bed gaan slapen en er zat dus maar één ding op. Op zijn blote voetjes sloopt Jeroen door de gang terwijl hij alvast een verdrietig gezicht opzet. Langzaam doet hij de kamerdeur van zijn moeder open en voorzichtig gaat hij naast haar bed staan. "Mama."...."Mam." Jeroen geeft zijn moeder een klein duwtje en roept haar stilletjes nog een keer. Langzaam en vermoeit gaan haar ogen open, "wat is er?" vraagt haar schore stem. "Ik had een nachtmerrie....Het was de hond.....en ..en....ik ben nat."

Zijn moeder zucht een keer en wrijft de slaap uit haar ogen terwijl ze rechtop zit. Haar hand gaat naar zijn pyjamabroek en Jeroen voelt de hand van zijn moeder tegen de natte stof drukken. "Kom, dan gaan we dat even opruimen." Ze aait hem over zijn wang en pakt liefdevol zijn hand vast, als een peuter wordt Jeroen naar de badkamer geleid. "Trek je spullen maar even uit en leg ze maar bij de wasmand bij je tuinbroek. Die gooi ik dan maar gelijk met de rest in de was." Met een washandje maakt Jeroen zich wat schoon terwijl zijn moeder hem een schone boxer en T-shirt geeft. "Trek die maar aan en dan ga je maar in mijn bed liggen. Ik kom er zo bij." Jeroen loopt vlug naar zijn moeders bed en tien minuten later komt ze er zelf ook bijliggen terwijl hij nog een kus krijgt. "Ga maar slapen, de rest regelen we morgen."

In de morgen wordt Jeroen wakker en hij merkt gelijk dat het mooi weer gaat worden. Hij loopt nog wat versuft naar zijn kamer en trekt een korte broek aan. Zijn matras staat al gestript tegen de muur te drogen. Nadat hij zijn tanden heeft gepoetst en naar benden loopt komt net zijn moeder van de tuin naar binnen gelopen. "Ik wou je net gaan wakker maken, kom eten en naar school. Dan komt je ook weer eens een keertje op tijd." Binnen een voor Jeroen ongekende snelheid zorgt zijn moeder ervoor dat hij snel zijn ontbijt opeet en de tuin in wordt geduwd. "Ojaah Jeroen, na school graag gelijk naar huis komen dan mag je me met de boodschappen helpen." Jeroen knikt en loopt naar het achterpoortje toe. In de tuin hangt 'zijn' was te drogen, zijn beddengoed en pyjama naast zijn boxer en tuinbroek. Gister middag had hij goed op zijn duvel gekregen en Jeroen was dan ook van plan om maar niet meer in zijn broek te plassen.

Zijn moeder begreep het uiteindelijk wel, maar ze was er niet blij mee. Het hoorde ook niet bij zijn plan dus liet hij alle gedachte erover varen. Over het lage hegje kon Jeroen zo in de tuin van Josefien kijken en die kwam net via de achterdeur naar buiten gelopen. "Hey Jeroen, zullen we samen naar school lopen" riep ze. Jeroen knikte, maar zijn aandacht zat ergens anders, ook in de tuin van Fien hing de was buiten. Daar hing niet alleen haar broek waarin ze gister haar ongelukje had, maar ook haar nachtjapon en beddengoed. Het kon maar een ding betekenen en Jeroen wist precies wat. Fien gaf hem en duw wat Jeroen weer terug op aarde zette. "Ik vroeg of je moeder gister nog boos was" lachte ze. Jeroen keek verbaast, "boos waarover?" "Wat denk je," terwijl ze naar zijn tuinbroek aan de waslijn wees. Jeroen voelde direct de schaamte opkomen en zijn hoofd werd rood. "Ze was niet blij nee," maar dat jouw moeder het heeft gezien vond ik nog veel erger.

"Heeft ze het gezien dan!" Jeroen knikte. "Ik ben ook gesnapt hoor, ik had wel al een droge broek aan maar mijn moeder kwam net binnenlopen toen ik de natte broek in m'n handen had. Ze vond het gelukkig niet zo erg." "Je hebt maar geluk met jouw moeder, die van mij was ronduit pissed." Met een gek stemmetje deed hij zijn moeder na. "Jeroen Josef van Vught. Bedplassen is één ding maar met 11 jaar mag ik toch zeker verwachten dat jij gewoon naar de wc kan gaan, desnoods een boom!" Beide kinderen moesten grinniken maar Jeroen begreep gelijk zijn blunder. Had hij dat.....hij had zojuist bekend dat hij in bed plaste. Hij wou iets zeggen maar Fien onderbrak hem al. "Ik dacht al, je was hing al zo vaak in de achtertuin." Jeroen knikte beschamend en bleef stil. "Hey het geeft niet hoor, heel soms gebeurt het mij ook wel." "Zoals vandaag?" onderbrak Jeroen haar. Fien's hoofd sloeg rood aan...."hoe" ..."Hoe weet je dat?" Jeroen lachte. "Je was he" "Kom race naar school, wie het eerste op de stoel zit!

 

[Paddy]

dance ik moet nu elke avond kijken in de hoop dat er een hoofdstuk bij geplaatst is
is het boek nog niet uit zo dat ik vooruit kan lezen? !1

 

[tb_laurens]

heel leuk verhaal ga zodoor

 

[Bobby_DL]

dance ik moet nu elke avond kijken in de hoop dat er een hoofdstuk bij geplaatst is
is het boek nog niet uit zo dat ik vooruit kan lezen? !1

Haha....alles wordt op het moment uitgedacht als er inspiratie is. !1

 

[qawsedrf]

supper verhaal.
denk er maar even goed over na dat het ook een suppper verhaal blijft

 

[Paddy]

supper verhaal.
denk er maar even goed over na dat het ook een suppper verhaal blijft

Maar niet te lang, ik ben heel ongeduldig

 

[Bobby_DL]

De supermarkt

"Dus om daarmee af te sluiten scoren jullie gemiddeld een 7.3 op de proeftoets, dus dat is redelijk goed. De scores op de ENTREE worden net wat anders weergegeven maar ik heb er het volste vertrouwen in dat het allemaal goed gaat komen. Bij iedereen heb ik apart wat tips gegeven waar jullie op school of thuis nog op kunnen oefenen." Jeroen kijkt verbaast naar zijn score en beoordeling van juf Anne. Hij vond de toets nu niet echt moeilijk, maar hij had dan ook goed geoefend. Maar een 9.3 als cijfer had hij nooit verwacht, hij las de beoordeling. "Hey Jeroen, helemaal top zo. Alleen wat kleine schoonheidsfoutjes. De laatste maand van school kun je alvast beginnen met stof uit groep 8." Terwijl juf Anne iedereen een goede dag wenst en de kinderen snel het lokaal uit naar huis toe rennen, blijft Jeroen nog enigszins beduusd zitten. Als Jeroen eindelijk opkijkt ziet hij net Fien bij de klasingang staan. "Hey Jeroen kom je nog?" Juf Anne loopt naar Josefien toe en fluisterd iets in haar oor. Fien knikt, kijkt even naar Jeroen en loopt dan de klas uit.

Anne doet de deur dicht en loopt naar het tafeltje van Jeroen. Hij wil net opstaan maar zijn juf onderbreekt hem. "Ey Jeroen, blijf eens even zitten joh, wij moeten even praten." Jeroen weet niet wat hem overkomt, is dit de Anne die hij kent? Normaal altijd streng en strikt....maar nu opeens een blijk van zorgen over hem. Hij merkt dat hij te lang stil blijft maar voor hij wat kan zeggen gaat juf Anne al verder. "Jeroen, wat is er toch joh? Je bent de laatste tijd zo onrustig, dan weer stil en afwezig. En je komt ook zo vaak te laat de laatste tijd. Wil je misschien iets tegen me zeggen?" Jeroen wordt overrompeld door gevoelens, wat geeft zij nou om hem. "Ik...Ik weet...." Anne staart hem aan zoals alleen juffen en moeders dat kunnen. Een soort doordringende blik, alsof ze de waarheid toch al weten. "Ik heb gewoon veel geoefend voor de toets juf....een.....uum..... Ik sport veel met judo. Daarom verslaap ik me soms denk ik." Hij beseft gelijk dat het er niet al te overtuigend uitkwam en Anne lijkt ook niet overtuigd.

Zittend op een stoeltje leunt ze een beetje naar voren over zijn tafeltje. "Hey Jeroen, ik ben je juf. Als je een probleem hebt dan ben ik er om naar je te luisteren. En misschien kan ik je wel helpen met een oplossing." Jeroen herpakt zich een beetje. "Ik denk dat ik gewoon wat zenuwachtig ben voor de toets, ik wist niet wat ik ervan kon verwachten." Juf Anne knikt begrijpelijk. "Nou voor de ENTREE toets hoef jij je geen zorgen te maken. Een 9.3 is toch een super goed punt, ik zou maar snel naar huis rennen en het je moeder laten zien." "SHIT!" Reageert Jeroen. "Pardon jongeman," zegt Anne terwijl ze Jeroen verbaast aankijkt. Jeroen staat snel op en rent naar de deur. "Ik moest vandaag vroeg thuis zijn van mam. Doei juf Anne, tot morgen." Hij wacht niet op een antwoord en zet een volle sprint in naar huis.

Thuis aangekomen was zijn moeder de auto al aan het inladen en ze keek niet blij. "Ah daar is meneer, vond hij het gelukkig toch nog nodig om zijn moeder vandaag even te helpen," zei ze sarcastisch. "De juf wou me nog even spreken mam....en...uuumm.. ik heb een 9.3 voor m'n oefentoets." Jeroen zijn moeder bleef even stil staan en keek haar zoon aan. "Een 9.3! Jeroen dat is fantastisch. Super gedaan joh, nou heb snel de auto in dan mag je in de supermarkt iets lekkers uitkiezen." Iets wat Jeroen zich geen 2e liet zeggen, snel gooide hij zijn tas op de achterbank en ging in de passagiersstoel zitten. Onderweg complimenteerde zijn moeder hem nogmaals met zijn goede cijfer. "Heeft al dat oefenen met Anouk toch nog zin gehad."

In de supermarkt was het niet al te druk dus zonder problemen vonden ze een parkeerplek voor de auto en liepen Jeroen en zijn moeder met een karretje naar binnen. Door de hele winkel heen lopend was de moeder van Jeroen bezig om de kar met spullen in te laden. Groeten, fruit, pasta en saus. Even langs de bakker voor brood en wat croissantje en binnen no-time was de kar gevuld. Jeroen had eigenlijk nooit zoveel zin om boodschappen te doen, meestal eindigde het ook dat hij altijd alle zware spullen moest tillen. Jeroen wou al bijna links afslaan langs de magazines en roddelbladen op weg naar de kassa's maar zijn moeder liep rechtdoor en sloeg de laatste rij pas linksaf. Verbaast liep Jeroen haar achterna langs het schoonmaakmiddel, wc papier, doekjes, babyluiers en zijn moeder bleef staan bij......dryNites!

Alles ging voor Jeroen in slowmotion, hij zag hoe de hand van zijn moeder langzaam naar één van de pakken afdaalde om het op te pakken en de tekst erop te lezen. Zou zijn plan dan al zo snel slagen....binnen zo'n korte tijd. Toen zag hij hoe ze het pak weer terugzette en een ander blauw/wittig pak uit het schap haalde. Jeroen keek naar het plaatje van een lachende jongen in bed en het kleine icoontje van een hoes. Dit moesten die beschermde matjes zijn waar zijn buurvrouw het overhad gehad. Achjah, het was in ieder geval een begin. Langzaam kwam hij uit zijn extase van geluk en kreeg weer besef van de wereld om hem heen. Toen zag Jeroen het pas, juf Anne kwam recht op hem af lopen. "Hey die Jeroen, komen we elkaar vandaag toch weer tegen."

Hij wist niks beters te zeggen dan "ja" terwijl zijn moeder zich omdraaide met het pak matrasbeschermers van DryNites nog in haar handen. "Goedemiddag mevrouw Vughts." "Oo hey die Anne, wat toevallig dat we elkaar hier tegen komen." Achteloos pakte ze nog een pak uit de schappen en legt de 2 pakken hun winkelkar, iets wat Anne niet ontgaat. Snel wisselt de blik van haar ogen enkele keren tussen Jeroen en de DryNites waarna Anne Jeroen aankijkt en lief lacht. "Jeroen heeft u zeker al verteld over zijn goede punt van vandaag, als het zo doorgaat kan hij na groep 8 zeker naar het vwo toe." Terwijl zijn juf en moeder zo trots als een pauw verder praten raakt Jeroen in een soort roes. Het was nooit de bedoeling geweest dat Anne hiervan iets had mogen merken, hij doet een klein schietgebedje en wacht tot de twee eindelijk zijn uitgesproken.

Opeens, zonder dat hij het eigenlijk in de gaten heeft nemen de twee vrouwen afscheid van elkaar. Anne lacht naar hem, "nou tot morgen Jeroen." "Doei," is het enige wat hij uit zijn keel krijgt. Terwijl hij met zijn moeder in de kortste rij voor de kassa's aansluit zegt zijn moeder. "Ik begrijp niet waarom je zoveel over haar klaagt, Anne lijkt me juist een hele lieve Juf." Maar Jeroen heeft geen gehoor voor zijn moeder, het volgende probleem doemt alweer op. Achter de kassa zit Janneke, zijn buurmeisje en de oudere jus van Josefien. "Hey mam, kunnen we niet beter die andere kassa pakken, volgens mij is die sneller." Maar zijn poging om de zaak nog te redden is hopeloos. "Onzin, kijk ik kan al uitladen...ooo hallo Janneke, ik had je nog helemaal niet gezien.

Snel raken zijn moeder en Janneke alweer in gesprek totdat ze de twee pakken DryNites matjes scant en Janneke, Jeroen ziet staan. Een snelle blik wisselt tussen de twee pakken en hem. Het hoofd van Janneke loopt lichtelijk rood aan. Jeroen begrijp gelijk waarom, ij had goed geluisterd tijdens het gesprek van zijn moeder en de buurvrouw. Janneke heeft die matjes ook op haar bed liggen. Janneke breekt snel de stilte. "Ooo hey die Jeroen, Fien was net even hier om wat snoep te kopen. Hoorde van haar dat je een goed punt had voor de toets. Goed bezig joh." "Eeyy....bedankt" zegt Jeroen terwijl hij angstig naar Janneke en daarna weer naar het pak kijkt. Zijn hoofd draait overuren..."Verdomme, iedereen komt er zo achter dat ik zogenaamd in bed plas. Hij kan het bijna uitschreeuwen, maar weet zijn woede toch nog binnen te houden. Snel helpt hij zijn moeder met inladen, hij wil hier weg en wel nu! Hij is dan ook blij als hij eindelijk in de auto zit met alle spullen ingeladen. Hij had maar één conclusie, "wat een F*CK dag."

 

[Paddy]

dance, ik keek toevallig of er wat bij was voor mij geen ... dag !1

 

[Tiuri]

Joepie weer een stuk erbij dance !
ik kan al bijna niet meer wachten op het volgende stuk

 

[qawsedrf]

mooi mooi mooi.