Daandinges
Oeps
Elke keer als ik nieuwe luiers bestel wordt mijn aandacht getrokken naar de grote fopspeen.
Geen idee waar dat vandaan komt. Ik ben al geruime tijd wees, wat betekent dat ik niemand meer kan vragen of ik er in mijn kindertijd mee rond gelopen heb. Op oude foto’s kan ik niks terug vinden en mijn geheugen gaat niet zo ver terug.
Kort om geen idee wat ik met die speen heb.
Bij mijn laatste bestelling van luiers kon ik het dan uiteindelijk niet weerstaan om toch een speen mee te laten komen.
Wat een hoop leuke kleurtjes zijn er te koop, maar voor mij trekt de zwarte. Misschien omdat hij zo lekker bij mijn romper past.
Na het ophalen van mijn bestelling, natuurlijk even controleren of alles goed gekomen is. Daar naast de Megamax luiers lag hij dan, de zwarte speen in een klein plastic zakje. Onbewust pak ik hem uit de doos en stop hem in m’n jaszak.
Thuis gekomen haal ik m’n sleutels uit m’n zak en daar is hij weer. Met de afwas toch maar even door het sopje voor de zekerheid, maar ik kan me er nog steeds niet toe zetten hem op de daar voor bestemde plaats, m’n mond, te stoppen. Er is iets wat me tegenhoud en kan er maar niet de vinger op leggen wat dat zou kunnen zijn.
Je moet weten ik zie me zelf echt als DL en kan ook eigenlijk niks met het AB zijn. Leuk om al die AB luiers, kleertjes en andere spulletjes te zien, maar je gedragen als een baby kan ik gewoon niet.
Wat moet ik dan toch met die verrekte speen!!!
In de avond na het douchen me klaar gemaakt voor bed. Lekker dikke luier aan en m’n zwarte romper het bed in.
Na een jaren lange strijd tegen het bedplassen, met veel natte lakens, plaswekkers en meer van dat soort martelingen, heb ik op latere leeftijd toch de luier omarmd en ben er zelfs van gaan genieten. Iets wat ik zelf lange tijd voor onmogelijk heb gehouden.
Na een uurtje draaien in bed komt die speen weer in m’n gedachte, dus ik het bed weer uit en op zoek naar dat verrekte ding. Waar had ik hem toch gelaten? Ijskoud en onwennig terug het warme bed weer in en uiteindelijk wat onwennig die speen in m’n mond. Wat was ik blij dat niemand dit kon zien.
Hoe weet je nou wat te doen met dat ding? Nou dat gaat eigenlijk van zelf blijkt dus.
Ik weet niet hoe lang, maar na een poosje sabbelen, voelde ik dat ik langzaam rustiger werd en de slaap zich beetje voor beetje kwam opdringen.
Het laatste wat ik merkte was dat het langzaam warm in m’n kruis werd en de speen op het kussen viel.
Tot mijn verwondering moet ik zeggen dat ik inderdaad wat met de fopspeen heb.
Geen idee waar dat vandaan komt. Ik ben al geruime tijd wees, wat betekent dat ik niemand meer kan vragen of ik er in mijn kindertijd mee rond gelopen heb. Op oude foto’s kan ik niks terug vinden en mijn geheugen gaat niet zo ver terug.
Kort om geen idee wat ik met die speen heb.
Bij mijn laatste bestelling van luiers kon ik het dan uiteindelijk niet weerstaan om toch een speen mee te laten komen.
Wat een hoop leuke kleurtjes zijn er te koop, maar voor mij trekt de zwarte. Misschien omdat hij zo lekker bij mijn romper past.
Na het ophalen van mijn bestelling, natuurlijk even controleren of alles goed gekomen is. Daar naast de Megamax luiers lag hij dan, de zwarte speen in een klein plastic zakje. Onbewust pak ik hem uit de doos en stop hem in m’n jaszak.
Thuis gekomen haal ik m’n sleutels uit m’n zak en daar is hij weer. Met de afwas toch maar even door het sopje voor de zekerheid, maar ik kan me er nog steeds niet toe zetten hem op de daar voor bestemde plaats, m’n mond, te stoppen. Er is iets wat me tegenhoud en kan er maar niet de vinger op leggen wat dat zou kunnen zijn.
Je moet weten ik zie me zelf echt als DL en kan ook eigenlijk niks met het AB zijn. Leuk om al die AB luiers, kleertjes en andere spulletjes te zien, maar je gedragen als een baby kan ik gewoon niet.
Wat moet ik dan toch met die verrekte speen!!!
In de avond na het douchen me klaar gemaakt voor bed. Lekker dikke luier aan en m’n zwarte romper het bed in.
Na een jaren lange strijd tegen het bedplassen, met veel natte lakens, plaswekkers en meer van dat soort martelingen, heb ik op latere leeftijd toch de luier omarmd en ben er zelfs van gaan genieten. Iets wat ik zelf lange tijd voor onmogelijk heb gehouden.
Na een uurtje draaien in bed komt die speen weer in m’n gedachte, dus ik het bed weer uit en op zoek naar dat verrekte ding. Waar had ik hem toch gelaten? Ijskoud en onwennig terug het warme bed weer in en uiteindelijk wat onwennig die speen in m’n mond. Wat was ik blij dat niemand dit kon zien.
Hoe weet je nou wat te doen met dat ding? Nou dat gaat eigenlijk van zelf blijkt dus.
Ik weet niet hoe lang, maar na een poosje sabbelen, voelde ik dat ik langzaam rustiger werd en de slaap zich beetje voor beetje kwam opdringen.
Het laatste wat ik merkte was dat het langzaam warm in m’n kruis werd en de speen op het kussen viel.
Tot mijn verwondering moet ik zeggen dat ik inderdaad wat met de fopspeen heb.
