HOOFDSTUK 8
Jan wist niet wat te denken. Marthe had zijn broek gedroogd zodat hij terug naar huis kon en de natte onderbroek wat uitgewassen en in een plastiek zakje gedaan. Hij reed nu op weg naar huis, en hoopte dat hij thuis niemand zou tegenkomen.
Hij was beschaamd en compleet in de war, ook door het feit dat Marthe, die uiteindelijk niet veel jaren ouder dan hem kon zijn, hem had geluierd. Dat hij haar dochter verschoonde vond hij normaal, maar dat Marthe dat bij hem had gedaan was bizar.
Thuis aangekomen had hij geluk dat hij onmiddellijk naar boven kon. Blijkbaar was zijn moeder al gaan slapen, en zijn zus was tien tegen één nog met haar vriendinnen op stap.
Hij ging naar de badkamer, poetste zijn tanden, en ging naar zijn slaapkamer. Hij voelde totaal geen aandrang om te plassen. Blijkbaar had hij Marthe’s zetel de volle laag gegeven. Hij legde de onderbroek open op de leuning van zijn stoel, en deed zijn kleren uit.
Hij was de luier tijdens het fietsen even vergeten, maar werd er nu volledig terug aan herinnerd. Hij zat niet echt aangenaam doordat het een luier was voor kleine kinderen, maar toch zag hij er tegenop hem uit te doen. Waarom wist hij niet, maar hij voelde zich ergens veiliger met de luier om.
Hij besloot hem voor deze nacht aan te houden en trok zijn pyjama aan. Overmand door de gebeurtenissen van het voorbije uur en door het slaapgebrek van de nacht voordien viel Jan als een blok in slaap.
Toen hij wakker werd, kwam alles direct terug naar boven. Onwennig voelde hij aan de luier. Hij leek nog droog te zijn, maar heel zeker was hij niet. Hij maakte de plakkers los en trok hem naar zich toe. Hij was inderdaad droog gebleven.
Hij wist niet waarom hij het deed, maar hij voelde de drang om aan te luier te ruiken. Het rook naar hem, en toch ook naar de luier zelf. Eigenlijk was dat best een prettige geur. Hij kleefde de luier dicht en deed hem in het plastiek zakje dat er nog lag van zijn onderbroek. Hij stopte het zakje in zijn boekentas. In de loop van de week vond hij wel een moment om dit in een vuilbak ergens op straat te kieperen.
Toen hij beneden aankwam, waren zijn moeder en Lies al druk aan het kwetteren over haar avond. Hij hoorde hoe ze bezig waren commentaar te geven op een activiteit die ze met de jeugdbeweging het weekend erop gingen organiseren.
Jan was blij dat hij niet over gisterenavond hoefde te vertellen. Langzaam maar zeker herstelde Jan zich van de schok, maar toen hij die avond in bed kroop, was het toch met een bang hartje. Gelukkig bleef hij de rest van de week droog. Marthe had gelijk gehad. Het was gewoon een eenmalig ongelukje geweest.
Tegen dat het vrijdag was, was hij het ongelukje eigenlijk al bijna vergeten. Toen hij naar Marthe fietste, dacht hij er terug aan.
Hij kreeg zoals de week ervoor een hartelijke reactie met een zoen op de wang. Hij zag dat Marthe Ella voor de televisie had gezet. Hij riep vanuit de gang “Dag Ella”, maar er kwam geen reactie, dus liet hij het er maar bij. Marthe vroeg hem even te volgen naar de badkamer.
“Jan, ik kan me voorstellen dat je geen zin hebt om terug voor te hebben wat er vorige week is gebeurd. Voor mij hoeft het totaal niet, maar ik zag hoe geambeteerd je vorige week was. Ik heb iets gekocht dat je daarbij kan helpen.”
Ze zette een pak Drynites voor jongens van zijn leeftijd op het verzorgingskussen. Ze legde uit dat ze er niets mee in zat om eventuele accidentjes proper te maken, maar dat hij ze mocht dragen als dat hem een beter gevoel gaf. Hij mocht volledig zelf kiezen wat hij er mee deed.
Jan was even geschokt, maar al snel zag hij ook het voordeel van het aanbod in. Hij had al eerder de bedplasluiers in de supermarkt zien staan. Hij wist dat ze bestonden, maar had er nooit veel aandacht aan gegeven.
Hij was alleen blij dat hij ze niet hoefde te dragen, omdat bij hem het bedplassen uiteindelijk was gestopt. Hij had echter veel schrik dat hij terug een accidentje kon hebben, en hij wou het absoluut niet terug bij Marthe hebben.
“Ik denk dat ik maar op je aanbod inga. Ik wil het niet meer meemaken dat de zetel volledig nat is en ik met natte kleren rondloop.”
Jan nam het pak, scheurde het open langs de scheurzone en nam er een broekluier uit.
"Ik ga er ineens één aandoen."
Marthe vertrok uit de badkamer, waarop Jan reageerde.
“Je mag blijven hoor. Je hebt me verleden week al naakt gezien, dus voor mij moet je niet weggaan.”
“Wil je dat ik binnen blijf ?”
Jan keek haar aan.
“Eigenlijk wel, ja. Het geeft me ergens een gerust gevoel.”
Jan deed zijn broek en onderbroek uit en legde die op het kussen. Hij deed de broekluier open, stapte er in en trok hem op. Hij zat als gegoten. Marthe kwam naar hem toe en liftte zijn trui en t-shirt wat naar omhoog om het beter te bekijken.
“Dit zit precies wel goed, beter in ieder geval dan die luier van verleden week.”
“Ja inderdaad. Merci, Marthe, voor alles.”
Marthe vertrok naar haar werk en Jan begon aan zijn babysitwerk. Hij deed het rustig aan. Ella zat voor de televisie, en maakte niet direct aanstalten om iets van het programma te willen missen. Jan maakte rustig de fles klaar.
Zoals gewoonlijk gingen ze rond zeven uur naar de badkamer. In de badkamer stond het pak Drynites nog op het kussen. Ella wees ernaar en vroeg :
“Wat dat ?”
“Dat zijn broekjes voor grote kinderen”, zei Jan en dat was oké voor Ella.
Jan zette het pak onder het verzorgingskussen naast de stapel luiers van Ella. Hij zou later wel aan Marthe vragen waar ze best konden staan. Nu hing Jan er wel aan om haar poep af te vegen nadat ze op de wc kaka had gedaan. De rest van de verzorging ging vlotjes.
Beneden zette hij Ella terug voor de tv en ging de zuigfles halen. Terwijl hij de speen erop draaide, vroeg hij zich af wat er voor zorgt dat kleine kinderen zo sterk bleven verlangen naar iets om te zuigen.
Jan trok met de zuigfles naar de woonkamer, zette de tv af en ging in de zetel klaar zitten. Ella ging met open mond op hem liggen, en Jan stak de speen in haar mond.
De zuiggeluiden hadden deze keer bij Jan echter een onverwachte bijwerking. Hij besefte dat hij al veel te lange tijd niet meer naar het toilet was geweest, en dat hij dringend moest plassen. De geluiden van Ella en het borrelen van de lucht in de fles maakte het er alleen maar erger op.
Jan durfde de fles echter niet uit Ella’s mond te nemen zodat hij naar de wc kon. Voor hij er erg in had, voelde hij de warme pipi uit zijn lichaam komen en zijn huid en het broekje nat worden.
Tegen de tijd dat Ella klaar was, was zijn blaas leeggelopen en hoopte Jan uit de grond van zijn hart dat het broekje zijn werk goed had gedaan, en dat de zetel niet opnieuw nat was.
Ella kroop zelf van zijn schoot en zette de fles op de salontafel. Ze nam het voorleesboek van de tafel en kroop terug op Jan. Hij had moeite om het verhaal goed voor te lezen, hoe kort het ook was. Hij dacht constant aan het broekje beneden hem.
Ella stoorde zich er niet aan. Na het verhaaltje legde ze het boek op tafel en ze stak haar handen naar hem uit als teken dat ze gepakt wilde worden. Jan stond op en keek eerst achterom naar de zetel. Geen enkele donkere plek, dus dat was al in orde. Hij voelde nu heel duidelijk de prop tussen zijn benen.
Hij nam Ella op, en voelde aan haar luier dat ook zij al flink had geplast tijdens het zuigen. Het leek hem beter haar nog even te verschonen. Voor ze naar boven gingen, passeerden ze dus nog even langs de badkamer. Ella keek vragend naar hem en Jan zei dat ze beter eerst een nieuwe luier kreeg.
Na het verschonen gingen ze naar boven. Ella was al in dromenland op het moment dat hij haar neerlegde, dus stak hij de fopspeen in haar mond en legde de deken over haar. Hij boog voorover om haar een zoentje te geven op haar voorhoofd en deed dan het licht uit en ging naar beneden.
Onderweg naar beneden werd Jan zich zeer bewust van de natte Drynites tussen zijn benen. Dit was niet echt wat hij voorzien voor vanavond. Hij had het broekje nog geen uur aan, of het was al volgeplast. Niet dat hij überhaupt van plan was te plassen in het broekje, maar dit was er ver over.
Anderzijds moest hij voor zichzelf toegeven dat het niet eens zo’n onaangenaam gevoel was, zo’n vochtige luier. Hij liep naar de badkamer en trok zijn broek en onderbroek uit. Het broekje was ondertussen licht gaan doorhangen door het gewicht van de urine.
Hij wou het uitdoen, maar in plaats van het naar beneden te trekken, trok hij het eerst terug op. Dit voelde raar maar waar prettig en vertrouwd aan.
Hij kreeg plots een stoute gedachte. Hij deed zijn onderbroek en broek terug aan, en ging zo terug naar de keuken. Hij nam een glas cola, en ging terug in de zetel zitten.
In de badkamer had hij al gevoeld dat al het vocht door het broekje was opgenomen, dus hij had geen schrik om door te lekken. Hij zette de tv aan en begon te zoeken. Hij vond een film en klokslag half elf was de film gedaan.
Hij besefte dat hij beter alles in orde ging maken. Hij nam Ella’s zuigfles mee naar de keuken om ze uit te spoelen. Na nog een glaasje water te hebben gedronken, ging hij naar de badkamer om het broekje uit te doen, naar het toilet te gaan en zich wat op te frissen.
Terwijl hij bezig was zijn broek terug aan te doen, hoorde hij Marthe binnenkomen. Hij kreeg het luierbroekje niet meer bij in de luieremmer, dus liep hij met het broekje in de hand naar de keuken, waar hij Marthe hoorde.
“Marthe, waar moet ik dit laten ?”, vroeg hij terwijl hij de keuken indraaide.
Hij keek recht in de ogen van een jongere kopie van Marthe…