Verhaal Klaar winkelierster...

mike2

Gewaardeerd Lid
Leuk verhaal en dat einden laat me op het puntje van mijn stoel zitten ga zo door dance !1
 

nina15000

Superlid
Mag ik je een vraag stellen wil je zo blijven gaan
want dit is een heel leuk verhaal waar ik echt van geniet .
Dus graag vraag ik aan je of je snel een nieuw hoofdstuk wil plaatsen
 

beddenplasser

volwassen peuter
HOOFDSTUK 6

Zowel zijn moeder als zijn zus Lies waren heel blij voor hem toen ze hoorden dat hij de vrijdag erop alles zelf mocht doen. Ze zagen ook met welk enthousiasme Jan dit vertelde, en het deed hen deugd dat Jan iets had gevonden dat hij graag deed buiten de dingen die hij op zijn kamer deed.
Jan zag zoals gewoonlijk die week Marthe uit de winkel komen. Hij had nog niet gevraagd vanwaar ze kwam, en hoe het kwam dat ze zo goed als altijd zo stipt was. Hij was er nog steeds erg nieuwsgierig naar, maar hij had niet de behoefte dit te vragen. Hij vertrouwde erop dat het antwoord hierop vroeg of laat wel ging komen.

Die vrijdag stond hij trouw op tijd bij Marthe en Ella. Ze waren nog aan het eten toen hij aanbelde, en Jan werd in de keuken gevraagd.
Marthe legde uit dat ze de fles kamillethee rond tien voor zeven klaarmaakte zodat die kon afkoelen. Ze liet zien waar alles stond, en legde uit dat hij de avondverzorging van Ella eigenlijk volledig had gezien, met uitzondering van het uitkleden. Ze moest naar haar werk vertrekken, dus ze begon zich klaar te maken.
Het verbaasde Jan dat Marthe hem zo vrij liet. Hij had Ella eigenlijk amper gezien, maar toch mocht hij het meisje volledig klaarmaken om in bed te leggen.
Toen Marthe vertrok met een laatste kus aan haar dochter was Ella net bezig aan haar laatste hap broccolipuree. Jan was beschaamd dat Ella vrolijk broccolipuree at terwijl hij dit nog steeds maar een onsmakelijke prak vond. Hij besloot de volgende keer dat zijn moeder dit maakte beter zijn best te doen het smakelijke van het gerecht in te zien.

Nadat Jan Ella's mond had proper gemaakt liet hij haar naar de woonkamer gaan terwijl hij nog even de tafel proper maakte. Hij wist niet of het de bedoeling was dat hij ook de afwas deed - hij vermoedde van niet - maar vond het maar evident dat de tafel even met nat gebeurde.
Thuis behoorde dit ook tot zijn klusjes, dus waarom niet hier. Voordat hij de natte doek op tafel legde ging hij even naar de woonkamer kijken wat Ella aan het doen was. Ze was aan de salontafel met een puzzel bezig, dus Jan zorgde dat hij snel de tafel deed. Toen hij daarmee klaar was zette hij het water voor de thee op, nam een zakje thee en hing dit al klaar in de zuigfles.
Jan ging terug even langs in de woonkamer waar Ella zat te sukkelen met haar puzzel. Gelukkig moest hij niet lang wachten tot de waterkoker zijn ding had gedaan. Hij ging naast Ella zitten toen de thee trok en vroeg haar of hij moest helpen, maar een overduidelijke "Nee" kwam uit haar mond terwijl ze ook haar hoofd schudde.
Hij ging terug naar de keuken om het theezakje uit de fles te halen en probeerde een tweede keer haar te helpen. Nu veranderde hij van tactiek. Hij nam zelf een puzzelstukje en legde op zo'n manier dat Ella kon zien waar het moest, maar dat ze het zelf op zijn plaats kon leggen. Hij had er geen idee van dat een puzzel van twaalf stukjes zo lastig kon zijn.

Kort na zeven uur gingen ze naar de badkamer. Jan begon haar uit te kleden. Eerst de sloefen en de sokken, dan de blouse en de broek. Toen Jan de broek had uitgetrokken zag Jan iets dat hij niet had verwacht.
Hij had een onderbroek verwacht met een onderhemdje, maar in de plaats daarvan zag hij een romper en een luier. Blijkbaar droeg Ella overdag ook nog luiers. Hij maakte de knoopjes los en deed het body'ke uit.
Moest ze dit nu zo meteen terug aan doen ? Voordat hij haar luier uitdeed, zocht hij even naar haar pyjama. Daar lag geen romper bij dus hij legde het rompertje bij de pyjama. Hij deed de luier uit, zette Ella op het toilet en rolde de volle luier op en kleefde die toe.
Anders dan de week ervoor moest Ella nu geen kaka doen. Ze had ook niet geplast maar daar verschoot Jan niet van. De luier was vol genoeg. Voordat Ella naar de lavabo ging deed ze nog wel iets anders. Ze nam resoluut de volle luier en gooide die in de luieremmer die in de badkamer stond. Daar hoorden dus de gebruikte luiers in gegooid te worden.
De rest van het wasritueel verliep zoals voorheen. Eerst tanden poetsen door Jan, dan even door Ella en mond spoelen.
Omdat Ella de vuile luier had vastgenomen leek het Jan beter dat ze ook even haar handen waste. De handen werden onder het water gehouden, en Jan gaf het meisje de zeep. Dit was absoluut naar de zin van het meisje, want ze begon vrolijk de zeep rond te draaien in haar handen.
Jan zag zich verplicht in te grijpen, en nam het stuk zeep uit haar handen, legde dit terug en hielp het meisje met het wassen van de handen. De kraan werd opengezet om de handen af te spoelen en Jan nam een handdoek van het rek om haar en zijn handen droog te maken.
Hij hing de handdoek terug op en zette Ella op het kussen. Hij deed haar luier aan, en had nu geen enkel probleem om haar romper vast te maken.

Ella had nog niet veel tegen hem gezegd, maar ze kon dingen heel duidelijk maken. Toen hij haar de zuigfles met thee gaf, gaf ze hem de fles terug en ging op de zetel liggen met haar hoofd op zijn linkerarm, zodat haar borstkas op zijn schoot lag.
"Moet ik je als een baby de fles geven ?"
"Ja", klonk het weer kort en bondig.
Jan stak de fles in het meisje haar open mond. Ze verdraaide hem nog even met haar hand, maar begon toen te zuigen. Toen de fles leeg was, was het voor Jan een koud kunstje haar op te pakken en naar boven te dragen.
Hij dacht niet dat ze nog wakker was toen ze in haar kamer kwam. Hij moest in ieder geval de fopspeen in haar mond steken, dit in tegenstelling tot de weken ervoor.

Toen Jan dit alles nadien aan Marthe vertelde, wist ze niet wat ze hoorde.
"Ik weet niet wat jij bij haar teweegbrengt, maar dit heeft ze nog nooit bij iemand gedaan. Niet bij mij, niet bij mijn zus, en niet bij mijn ouders. Ik ben jaloers."
Jan stond met zijn mond vol tanden.
"Dank je, maar ik doe eigenlijk niets speciaals. Ik was zelf even verbaasd als jou toen Ella dat deed."
"Waarschijnlijk", zei Marthe, "maar je laat het wel toe, en dat pikt ons Ella op. Ik heb de indruk dat ik op een goudhaantje van een babysit ben gebotst. Kan je volgende week terug komen, want dan moet ik terug werken ?"
Jan moest natuurlijk niet nadenken over het antwoord. Niet alleen deed hij het geweldig graag, maar ook merkte hij dat het contact met Marthe losser werd.
 
Laatst bewerkt:

beddenplasser

volwassen peuter
Goeiedag, Ik vind het geweldig dat jullie het een fijn verhaal vinden, maar kunnen jullie ook aangeven wat jullie er zo goed aan vinden. Dit is mijn eerste verhaal, en hou wel van enige inhoudelijke feedback.
 

beddenplasser

volwassen peuter
HOOFDSTUK 7

Jan had na die laatste babysit niet veel tijd om weg te dromen. Alhoewel hij slim en belezen was, kon hij het zich niet veroorloven het werk voor school te verwaarlozen.
Zijn ervaringen van de voorbije vrijdagen gaven hem wel een warm gevoel, maar hij liet zich het hoofd niet zot maken. Hij had deze week enkele belangrijke toetsen af te leggen, en ook diende hij vrijdag een paper af te geen voor aardrijkskunde.
In de loop van de week kwamen de toetsen in orde. Frans zou zoals gewoonte eerder kantje boordje zijn dan vlot geslaagd, maar de toets van geschiedenis over de 17de eeuwse schilderkunst was zonder meer goed geweest. Hij had al eerder nagedacht wat hij eventueel zou studeren na het middelbaar en geschiedenis en kunstgeschiedenis zaten alletwee nog in de running.
De paper van aardrijkskunde ging over winden en wolkenmassa's. Vanuit zijn kamer had hij op de meest mogelijke en onmogelijke momenten de voorbije weken de lucht en de wolken gefotografeerd als materiaal voor zijn paper. Hij had tot vrijdagmorgen in de vroegste uurtjes blijven werken aan zijn paper, maar hij was af en was er tevreden over.
Na school haastte hij zich op weg naar huis. De voorbije week had hij nog minder dan anders zijn moeder gezien, en hij ervoer zelf dat hij wat tijd had goed te maken voor hij ging babysitten.
Thuisgekomen ging hij na de dagelijkse opruim van zijn schoolgerief naar zijn moeder, die onmiddellijk informeerde naar zijn paper. Ook hielp hij haar tijdens het eten maken. Zijn moeder had al ontdekt dat hij behoorlijk goed aardappelen kon schillen en maakte daar handig gebruik van door meteen een grote hoeveelheid aardappelen klaar te maken.

Om half zeven stond Jan bij Marthe en Ella binnen. Ze waren al klaar met eten en anders dan de voorbije weken begroette Marthe hem met een kus op de wang en een welgemeende "Kom binnen !"
Ella was doorheen het huis met een speelgoedbuggy vol met knuffels aan het rijden. Toen Jan aan Ella vroeg of zij hem ook een kus gaf, kwam er een snelle "Nee !", maar Jan had al geleerd er niet teveel gewicht aan te geven. Ze zei met korte duidelijke woorden of zinnetjes wat er op dat moment door haar hoofd ging en niets meer.
Marthe had het antwoord van Ella ook gehoord en maakte er een opmerking over.
"Ik ben al blij dat ze af en toe iets zegt. Tot enkele maanden geleden sprak ze amper. Nu zegt ze alleen het hoogstnoodzakelijke, maar dat maakt het net iets gemakkelijker. Gelukkig maakt haar non-verbale communicatie veel goed."
Jan zei dat hem niet stoorde dat ze niet veel sprak. Zijn tweelingzus was al genoeg een spraakwaterval bij momenten, dus de rust van Ella was een welkome afwisseling. Marthe moest er smakelijk om lachen. Het was de eerste keer dat hij Marthe hardop hoorde lachen.

Nadat Marthe naar haar werk was vertrokken besloot Jan eerst de thee klaar te maken. Toen hij net klaar was, kwam Ella naar hem toe gelopen. Ze maakte hem duidelijk dat hij haar moest pakken. Hij hief ze op, en voor hij iets kon doen, kuste zij hem op de mond en zei "Hallo !".
Doordat Ella enkel een romper en een rokje droeg voelde Jan de volle luier goed zitten. Lang mocht hij niet meer wachten om haar te verschonen. Jan begroette haar ook, en besloot met haar nog wat te spelen. Ella had echter niet veel zin om iets met hem te doen en ging onmiddellijk terug op in haar eigen spel.
Jan ging daarom maar even in de cd-kast kijken of hij zin had in één van de cd's van Marthe. Jan had tot nu niet gedurfd om een cd te spelen, maar Marthe had hem daarnet nog duidelijk gemaakt dat hij gerust muziek mocht opzetten. Thuis stond al zijn muziek op usb-sticks, maar Marthe had een mooie muziekcollectie met zo op het eerste gezicht ook een fijne muzieksmaak.

Het avondritueel verliep zoals de week ervoor, met dat verschil dat hij nu wel wist wat te doen met de vuile luier. Het viel hem op dat de luier eigenlijk helemaal niet vies rook. Hij dacht altijd dat dit hard stonk, maar deze zeker niet. Ella protesteerde even bij het tandenpoetsen, maar ligt zich gewillig luieren en de pyjama aandoen.
Ook nu ging Ella op hem liggen als een baby, zodat hij haar de fles moest geven. Dat ging zonder problemen. Het leesboek had hij al naast zich gelegd zodat ze kon blijven liggen. Ook nu weer was het een kort verhaaltje uit het verhalenboek, waarna hij haar naar boven bracht.
Boven zette hij haar in het kinderbedje en deed de deken vanachter goed, maar Ella wou niet gaan liggen. Jan begon haar dan maar te kietelen en al snel lag ze plat.
Jan deed de deken over haar en gaf haar nog een kus op de kaak en stak haar fopspeen in haar mond, tenminste pas na eerst twee keer te hebben gedaan alsof hij de tut in haar mond stak, maar hem er op de juiste moment terug uit te nemen.
Beneden spoelde hij de fles uit, dronk zelf tegen de grootste dorst een glas water en nam een groot glas cola. Daarna zette hij muziek op en nam het leesboek dat hij elke week meenam. Al snel was ook zijn cola op. Hij had grotere dorst dan gedacht dus dronk hij nog wat water. Hij ging terug in de zetel zitten met zijn boek terwijl de muziek op de achtergrond speelde.

Het volgende moment schoot hij wakker. Marthe zat naast hem en het duurde enkele ogenblikken voor hij doorhad dat hij slaap was gevallen in de zetel.
"Ik zie dat je een ongelukje hebt gehad, dus dat gaan we even moeten oplossen."
Jan begreep niet wat Marthe bedoelde. Hij had wel gezien dat zijn boek was gevallen, maar dat kon niet het probleem zijn. Ook zijn glas stond in de keuken.
Toen hij voorover boog om zijn boek op te rapen had hij het onmiddellijk door. Zijn jeansbroek had een donkere plek rond zijn middel en alles voelde nat aan. Hij had in zijn slaap geplast. Jan stond recht en ging ongemakkelijk naar de badkamer. Hij schaamde zich enorm, en hij was er van overtuigd dat hij het babysitten nu wel kon vergeten.
Marthe was in de badkamer bezig haar haardroger te nemen. Jan ging door de open deur naar binnen en bood zijn excuses.
"Jan, alsjeblieft, daar moet je je niet voor excuseren. Je kunt er niet aan doen."
Marthe wou niet dat Jan met zo'n natte broek naar huis ging.
"Het is te koud buiten. Zo'n natte broek is vragen voor problemen, en ik had gehoopt je volgende week terug te zien. Ik wil niet op mijn geweten dat je door die natte broek ziek wordt."
Jan wist niet wat hij hoorde.
"Je wilt dat ik terugkom ? Ik eh, ik dacht dat ..."
"Jan, denk je dat ik je ga laten vallen voor een natte broek ? Je bent veel te goed voor Ella. Ze heeft afgelopen week af en toe naar je gevraagd. Geloof me vrij, je maakt indruk op die dochter van mij."

"Ik stel voor dat ik even met mijn haardroger over je jeansbroek ga om ze te drogen. Voor je onderbroek heb ik ook iets in gedachten maar ik weet niet of dit gaat lukken. Dat zien we zo direct wel. Doe je jeansbroek even uit, dan ga ik ze drogen.”
Gegeneerd deed Jan zijn broek uit. Zijn onderbroek was zichtbaar doornat. Jan schaamde zich dood.
"Ik zou eens willen proberen wat het geeft als ik je één van mijn onderbroeken laat aan doen. Neem ze dan volgende week maar terug mee. Je hoeft ze zelfs niet te wassen. Ik vermoed dat je ouders dit doen, dus die beproeving hoef je niet aan te gaan.”
"Mijn moeder doet dit inderdaad. Mijn ouders zijn al lang gescheiden. Eigenlijk hebben we al lang geen contact meer gehad met mijn vader."
"Het spijt me dit te horen, Jan."
Ze haalde een onderbroek van haar en ging de badkamer uit. Toen Jan riep dat hij klaar was, werd duidelijk dat de onderbroek geen succes was. Marthe's achterwerk was beduidend breder dan dat van hem, en hij moest de onderbroek vasthouden anders zou ze afvallen.
"Dat is het niet. Zo kan je niet naar huis."
"Jan, ik heb nog een ander idee, maar je mag dit niet verkeerd opvatten. Mijn enige bedoeling is er voor zorgen dat je iets droog aan je poep hebt als je straks naar huis gaat."
Marthe legde uit dat ze net die dag een grotere maat luiers voor Ella had gekocht. Met een beetje geluk zou deze grootste maat luiers (van het Kruitvat) hem nog net passen, en anders zou de luier als inlegger dienen in de natte onderbroek zodat zijn vitale delen beschermd waren tegen de kou.
Jan had lang genoeg luiers gedragen om te weten dat luiers hun nut hadden, maar hij zag er tegenop om als zestienjarige een luier rond zijn poep te hebben. Jan ging ermee akkoord en Marthe pakte uit de kast een vol pak luiers en maakte het open. Ze nam er één uit en gaf die aan Jan.
"Zal het gaan om hem om te doen ? Ik zit er niets mee in om je even te helpen als je dat wil."
Jan zag er inderdaad tegenop en dat merkte Marthe op.
"Kom hier, dat ik je help."
Snel nam ze de luier terug over van Jan, vouwde hem open en legde hem klaar op het verzorgingskussen. Ze bukte door haar knieën en deed Jans onderbroek behendig naar beneden.
Ze vroeg hem zo goed en zo kwaad als het kon op het kussen te gaan liggen. Jan klom op de verzorgingstafel en ging zo ver als mogelijk naar voor liggen. Zijn kleine gestalte maakte het hem wel gemakkelijker.
Even werden zijn benen stevig samengenomen en naar boven getild. De luier werd onder hem goed gelegd en Marthe liet zijn benen terug zakken. De luier werd rond hem gelegd en Jan hoorde de plakkers loskomen en vastgekleefd worden. Blijkbaar paste de luier nog.

Jan ging van de tafel af en bedankte Marthe. Samen gingen ze naar de woonkamer om de zetel na te kijken. Op de zetel was een grote natte plek zichtbaar. Nog voor Jan iets kon zeggen was Marthe hem voor.
"Het is niet de eerste keer dat onze zetel nat wordt en het zal ook niet onze laatste keer zijn. Ik was dat gewoon uit."
Marthe begon ondertussen zijn broek te drogen met de haardroger. Een urinegeur verspreidde zich in de kamer, waardoor Jan zich nog meer schaamde. Hier zat hij dan, in eenzelfde luier die Ella binnenkort zou aandoen...
 
Laatst bewerkt:

beddenplasser

volwassen peuter
HOOFDSTUK 8

Jan wist niet wat te denken. Marthe had zijn broek gedroogd zodat hij terug naar huis kon en de natte onderbroek wat uitgewassen en in een plastiek zakje gedaan. Hij reed nu op weg naar huis, en hoopte dat hij thuis niemand zou tegenkomen.
Hij was beschaamd en compleet in de war, ook door het feit dat Marthe, die uiteindelijk niet veel jaren ouder dan hem kon zijn, hem had geluierd. Dat hij haar dochter verschoonde vond hij normaal, maar dat Marthe dat bij hem had gedaan was bizar.
Thuis aangekomen had hij geluk dat hij onmiddellijk naar boven kon. Blijkbaar was zijn moeder al gaan slapen, en zijn zus was tien tegen één nog met haar vriendinnen op stap.
Hij ging naar de badkamer, poetste zijn tanden, en ging naar zijn slaapkamer. Hij voelde totaal geen aandrang om te plassen. Blijkbaar had hij Marthe’s zetel de volle laag gegeven. Hij legde de onderbroek open op de leuning van zijn stoel, en deed zijn kleren uit.
Hij was de luier tijdens het fietsen even vergeten, maar werd er nu volledig terug aan herinnerd. Hij zat niet echt aangenaam doordat het een luier was voor kleine kinderen, maar toch zag hij er tegenop hem uit te doen. Waarom wist hij niet, maar hij voelde zich ergens veiliger met de luier om.
Hij besloot hem voor deze nacht aan te houden en trok zijn pyjama aan. Overmand door de gebeurtenissen van het voorbije uur en door het slaapgebrek van de nacht voordien viel Jan als een blok in slaap.

Toen hij wakker werd, kwam alles direct terug naar boven. Onwennig voelde hij aan de luier. Hij leek nog droog te zijn, maar heel zeker was hij niet. Hij maakte de plakkers los en trok hem naar zich toe. Hij was inderdaad droog gebleven.
Hij wist niet waarom hij het deed, maar hij voelde de drang om aan te luier te ruiken. Het rook naar hem, en toch ook naar de luier zelf. Eigenlijk was dat best een prettige geur. Hij kleefde de luier dicht en deed hem in het plastiek zakje dat er nog lag van zijn onderbroek. Hij stopte het zakje in zijn boekentas. In de loop van de week vond hij wel een moment om dit in een vuilbak ergens op straat te kieperen.
Toen hij beneden aankwam, waren zijn moeder en Lies al druk aan het kwetteren over haar avond. Hij hoorde hoe ze bezig waren commentaar te geven op een activiteit die ze met de jeugdbeweging het weekend erop gingen organiseren.
Jan was blij dat hij niet over gisterenavond hoefde te vertellen. Langzaam maar zeker herstelde Jan zich van de schok, maar toen hij die avond in bed kroop, was het toch met een bang hartje. Gelukkig bleef hij de rest van de week droog. Marthe had gelijk gehad. Het was gewoon een eenmalig ongelukje geweest.

Tegen dat het vrijdag was, was hij het ongelukje eigenlijk al bijna vergeten. Toen hij naar Marthe fietste, dacht hij er terug aan.
Hij kreeg zoals de week ervoor een hartelijke reactie met een zoen op de wang. Hij zag dat Marthe Ella voor de televisie had gezet. Hij riep vanuit de gang “Dag Ella”, maar er kwam geen reactie, dus liet hij het er maar bij. Marthe vroeg hem even te volgen naar de badkamer.
“Jan, ik kan me voorstellen dat je geen zin hebt om terug voor te hebben wat er vorige week is gebeurd. Voor mij hoeft het totaal niet, maar ik zag hoe geambeteerd je vorige week was. Ik heb iets gekocht dat je daarbij kan helpen.”
Ze zette een pak Drynites voor jongens van zijn leeftijd op het verzorgingskussen. Ze legde uit dat ze er niets mee in zat om eventuele accidentjes proper te maken, maar dat hij ze mocht dragen als dat hem een beter gevoel gaf. Hij mocht volledig zelf kiezen wat hij er mee deed.
Jan was even geschokt, maar al snel zag hij ook het voordeel van het aanbod in. Hij had al eerder de bedplasluiers in de supermarkt zien staan. Hij wist dat ze bestonden, maar had er nooit veel aandacht aan gegeven.
Hij was alleen blij dat hij ze niet hoefde te dragen, omdat bij hem het bedplassen uiteindelijk was gestopt. Hij had echter veel schrik dat hij terug een accidentje kon hebben, en hij wou het absoluut niet terug bij Marthe hebben.
“Ik denk dat ik maar op je aanbod inga. Ik wil het niet meer meemaken dat de zetel volledig nat is en ik met natte kleren rondloop.”
Jan nam het pak, scheurde het open langs de scheurzone en nam er een broekluier uit.
"Ik ga er ineens één aandoen."
Marthe vertrok uit de badkamer, waarop Jan reageerde.
“Je mag blijven hoor. Je hebt me verleden week al naakt gezien, dus voor mij moet je niet weggaan.”
“Wil je dat ik binnen blijf ?”
Jan keek haar aan.
“Eigenlijk wel, ja. Het geeft me ergens een gerust gevoel.”
Jan deed zijn broek en onderbroek uit en legde die op het kussen. Hij deed de broekluier open, stapte er in en trok hem op. Hij zat als gegoten. Marthe kwam naar hem toe en liftte zijn trui en t-shirt wat naar omhoog om het beter te bekijken.
“Dit zit precies wel goed, beter in ieder geval dan die luier van verleden week.”
“Ja inderdaad. Merci, Marthe, voor alles.”

Marthe vertrok naar haar werk en Jan begon aan zijn babysitwerk. Hij deed het rustig aan. Ella zat voor de televisie, en maakte niet direct aanstalten om iets van het programma te willen missen. Jan maakte rustig de fles klaar.
Zoals gewoonlijk gingen ze rond zeven uur naar de badkamer. In de badkamer stond het pak Drynites nog op het kussen. Ella wees ernaar en vroeg :
“Wat dat ?”
“Dat zijn broekjes voor grote kinderen”, zei Jan en dat was oké voor Ella.
Jan zette het pak onder het verzorgingskussen naast de stapel luiers van Ella. Hij zou later wel aan Marthe vragen waar ze best konden staan. Nu hing Jan er wel aan om haar poep af te vegen nadat ze op de wc kaka had gedaan. De rest van de verzorging ging vlotjes.
Beneden zette hij Ella terug voor de tv en ging de zuigfles halen. Terwijl hij de speen erop draaide, vroeg hij zich af wat er voor zorgt dat kleine kinderen zo sterk bleven verlangen naar iets om te zuigen.
Jan trok met de zuigfles naar de woonkamer, zette de tv af en ging in de zetel klaar zitten. Ella ging met open mond op hem liggen, en Jan stak de speen in haar mond.
De zuiggeluiden hadden deze keer bij Jan echter een onverwachte bijwerking. Hij besefte dat hij al veel te lange tijd niet meer naar het toilet was geweest, en dat hij dringend moest plassen. De geluiden van Ella en het borrelen van de lucht in de fles maakte het er alleen maar erger op.
Jan durfde de fles echter niet uit Ella’s mond te nemen zodat hij naar de wc kon. Voor hij er erg in had, voelde hij de warme pipi uit zijn lichaam komen en zijn huid en het broekje nat worden.
Tegen de tijd dat Ella klaar was, was zijn blaas leeggelopen en hoopte Jan uit de grond van zijn hart dat het broekje zijn werk goed had gedaan, en dat de zetel niet opnieuw nat was.
Ella kroop zelf van zijn schoot en zette de fles op de salontafel. Ze nam het voorleesboek van de tafel en kroop terug op Jan. Hij had moeite om het verhaal goed voor te lezen, hoe kort het ook was. Hij dacht constant aan het broekje beneden hem.
Ella stoorde zich er niet aan. Na het verhaaltje legde ze het boek op tafel en ze stak haar handen naar hem uit als teken dat ze gepakt wilde worden. Jan stond op en keek eerst achterom naar de zetel. Geen enkele donkere plek, dus dat was al in orde. Hij voelde nu heel duidelijk de prop tussen zijn benen.
Hij nam Ella op, en voelde aan haar luier dat ook zij al flink had geplast tijdens het zuigen. Het leek hem beter haar nog even te verschonen. Voor ze naar boven gingen, passeerden ze dus nog even langs de badkamer. Ella keek vragend naar hem en Jan zei dat ze beter eerst een nieuwe luier kreeg.
Na het verschonen gingen ze naar boven. Ella was al in dromenland op het moment dat hij haar neerlegde, dus stak hij de fopspeen in haar mond en legde de deken over haar. Hij boog voorover om haar een zoentje te geven op haar voorhoofd en deed dan het licht uit en ging naar beneden.

Onderweg naar beneden werd Jan zich zeer bewust van de natte Drynites tussen zijn benen. Dit was niet echt wat hij voorzien voor vanavond. Hij had het broekje nog geen uur aan, of het was al volgeplast. Niet dat hij überhaupt van plan was te plassen in het broekje, maar dit was er ver over.
Anderzijds moest hij voor zichzelf toegeven dat het niet eens zo’n onaangenaam gevoel was, zo’n vochtige luier. Hij liep naar de badkamer en trok zijn broek en onderbroek uit. Het broekje was ondertussen licht gaan doorhangen door het gewicht van de urine.
Hij wou het uitdoen, maar in plaats van het naar beneden te trekken, trok hij het eerst terug op. Dit voelde raar maar waar prettig en vertrouwd aan.
Hij kreeg plots een stoute gedachte. Hij deed zijn onderbroek en broek terug aan, en ging zo terug naar de keuken. Hij nam een glas cola, en ging terug in de zetel zitten.
In de badkamer had hij al gevoeld dat al het vocht door het broekje was opgenomen, dus hij had geen schrik om door te lekken. Hij zette de tv aan en begon te zoeken. Hij vond een film en klokslag half elf was de film gedaan.
Hij besefte dat hij beter alles in orde ging maken. Hij nam Ella’s zuigfles mee naar de keuken om ze uit te spoelen. Na nog een glaasje water te hebben gedronken, ging hij naar de badkamer om het broekje uit te doen, naar het toilet te gaan en zich wat op te frissen.
Terwijl hij bezig was zijn broek terug aan te doen, hoorde hij Marthe binnenkomen. Hij kreeg het luierbroekje niet meer bij in de luieremmer, dus liep hij met het broekje in de hand naar de keuken, waar hij Marthe hoorde.
“Marthe, waar moet ik dit laten ?”, vroeg hij terwijl hij de keuken indraaide.
Hij keek recht in de ogen van een jongere kopie van Marthe…
 
Laatst bewerkt:

nina15000

Superlid
nog steeds een verhaal waar ik van geniet
je krijgt er gewoon een beeld bij zo goed is het

Alleen heb ik een ding aan te merken je verwisselt Ella en marthe soms van persoon probeer daar op te letten
ga zo door

groetjes nina
 

beddenplasser

volwassen peuter
HOOFDSTUK 9

“Hallo, ik ben Els, de jongere zus van Marthe. Jij bent Jan neem ik aan ? Ons Marthe heeft al veel over je verteld. Kom, geef dat maar hier. Ik smijt dat wel weg.”
Voordat Jan kon reageren, had Els hem een kus op de wang gegeven als begroeting, de broekluier uit zijn handen genomen en was op weg naar de vuilbak die onder de gootsteen stond. Jan was te verbouwereerd om iets te zeggen. Nog voor hij hersteld was van de schok was Marthe binnengekomen in de keuken.
“Dag Jan. Is alles goed gegaan ? Dat is ons Els, mijn jongere zus. Volgens mij zijn jullie ongeveer even oud. Alles in orde ? Je staat erbij alsof dat je een spook hebt gezien.”
Els was ondertussen naar de woonkamer gegaan, en Jan was eindelijk in staat iets te zeggen. Hij ging zitten en langzaam maar zeker begon hij zijn relaas. Gaandeweg had Marthe het moeilijker en moeilijker om haar lach in te houden, en toen hij het bewuste plasmoment beschreef, schaterde Marthe het uit.
"Oh Jan, je mag Ella echt wel even onderbreken als er iets tussenkomt. Het is mij ook al gebeurd dat ik telefoon krijg, of dat ik naar het toilet of zo moet. De volgende keer haal je de fles gewoon even uit haar mond en dan zeg je gewoon wat je gaat doen.”
Marthe was ondertussen naar de vuilbak gegaan om een snoepverpakking weg te gooien.
“Ik zie dat je het broekje hier hebt gegooid. Is de luieremmer vol ?”
Jan knikte ja, en vertelde daarna het relaas met Els. Hij vertelde nog niet dat hij het broekje de ganse tijd had aangehouden, maar toen hij de ontmoeting met Els beschreef, werd hij rood van schaamte, en stond het huilen hem nader dan het lachen.
Marthe zag dit, ging naast hem staan, nam hem vast en drukte zijn hoofd tegen haar aan. Jan voelde zijn gezicht duidelijk tegen haar stevige boezem gedrukt worden en dit had een enorm kalmerend effect op hem. Dit was iets dat zijn moeder al lang niet meer had gedaan, besefte hij, en diep van binnen voelde hij nog een nood aan dit gevoel.
“Zit er maar niet over in wat er met Els is gebeurd. Ons Els is niet iemand die snel een oordeel velt over iemand, en uitlachen staat totaal niet in haar woordenboek.”

“Kom je nog even mee naar de woonkamer ? Ik zou je nog iets anders willen vragen.”
De vraag kwam er nadat ze had gemerkt dat Jan was gekalmeerd en ze hem kon loslaten. Ze namen beiden nog iets om te drinken naar de woonkamer, waar Els in de zetel een boekje zat te lezen.
"Jan, ik zit met een probleem. Niet voor volgende week, maar voor de twee weekends die daarna komen. Ik moet die weekends uitzonderlijk laatavondshiften doen, maar dan ben ik meestal vrij laat thuis.
Normaal gezien zou ik ons Ella dan naar mijn ouders doen, maar die zijn dan op reis. Ik zou het heel fijn dat jij dan zou kunnen komen, maar dat zou betekenen dat je twee weekends na elkaar beter twee nachten blijft slapen.”
Jan moest eigenlijk niet lang nadenken. Er waren geen speciale activiteiten met thuis gepland, hij had zelf die dagen toch ook niets gepland en hij was graag hier, ondanks alles wat er gebeurde.
“Ik moet het nog even navragen thuis, maar als het aan mij ligt, dan doe ik het. Ik laat morgen iets weten.”
“Ik begin te begrijpen waarom ons Marthe zo vol lof over je is”, kwam Els tussen.
“Ik denk dat er maar weinigen zijn die zonder problemen twee weekends na mekaar volledig kunnen vrijmaken om te babysitten en te blijven slapen. Mij lukt dat in ieder geval niet.”
“Ons mama en papa lieten enkele maanden geleden al weten dat ze het niet meer zagen zitten om elke vrijdag naar hier te komen. Ons papa durft zo ver niet meer rijden met de auto. Je weet niet hoe blij Marthe was dat ze zo snel een babysit had gevonden, en wat voor één dan nog. Als ik Marthe mag geloven, krijg jij dingen van Ella gedaan die geen van ons lukt.”
Jan voelde dat hij begon te blozen. Zonet nog had hij in een heel genante situatie gestaan tegenover Els, en nu zat ze hem de hemel in te prijzen.
“Merci !”, was het enige dat uit Jans mond kwam.
“Pas op, Marthe. Hij begint Ella’s slechte gewoonte over te nemen van kort te antwoorden”, was haar gevatte antwoord.
Het ijs was gebroken en ze moesten alle drie smakelijk lachen.

De week erachter was in die zin speciaal dat Ella ziek was. Ze had niet gegeten, en lag nu lusteloos op de zetel. Marthe legde uit wat hij moest doen als ze zou overgeven of kaka in haar luier doen.
Ze liet zien waar de propere washandjes en handdoeken lagen, waar hij met vuile kleren mocht blijven en ze legde enkele propere rompers klaar in de badkamer. Jan wou zeker nu geen risico nemen, en deed terug een luierbroekje aan. Hij had al genoeg meegemaakt ondertussen.
De zuigfles met kamillethee ging er verbazend genoeg goed in, maar Jan had inderdaad pech want toen hij Ella even neerzette om er voor te zorgen dat de thee niet op haar maag bleef liggen, zag en rook hij de grote boodschap komen.
Het was ook de eerste keer dat hij Ella zag en hoorde huilen. Snel maakte hij alles klaar zoals Marthe had verteld : het elektrisch vuurtje opzetten in de badkamer zodat het goed warm werd, warm water in de lavabo, handdoek, zeep en washandje pakklaar.
Voor hij er aan begon, ging hij boven snel haar fopspeen halen. Die kon volgens hem wel van pas komen nu. Hij gaf Ella de fopspeen en nam ze mee naar de badkamer, legde ze op het kussen en begon eraan. Nadat hij Ella’s poep had proper gemaakt en gewassen nam hij nog eerst haar koorts met de thermometer die naast het kussen lag.
Marthe had hem gezegd dat ze nog iets tegen de koorts had gekregen om 18 uur, maar wou wel weten of het hielp. De thermometer piepte af op 38,5° waarna Jan de thermometer proper maakte op de klaarliggende luier. Snel sloot hij de luier, en deed voorzichtig een propere romper aan.
Hij was er zeker van dat Ella niet meer wist dat ze in haar bedje werd gelegd. De koorts, de verse luier en haar fopspeen hadden haar onderweg naar boven al doen wegdommelen.

Wegdenkend aan wat hem te doen stond, ging Jan de trap af. Voor hij goed en wel besefte wat er gebeurde, miste hij een trede. Hij kantelde voorover en in een reflex nam hij de leuning en trok. Zijn lichaam zwaaide richting de leuning en hij knalde vol tegen de houten spijlen.
Vol pijn strompelde hij de trap af en ging op de grond zitten. Het duurde even voor hij bekomen was. Zijn hand en een scheenbeen deden behoorlijk pijn, maar hij was vooral met zijn kruis vol tegen een spijl gebotst en hij had moeite om recht te komen door de hevige pijn rond zijn middel.
Uiteindelijk lukte het hem om naar de badkamer te gaan en aan de opruim te beginnen. Gaandeweg vergat hij wat er gebeurd was, en prees zich gelukkig dat hij er zo goed vanaf was gekomen. Het had veel erger kunnen zijn.
Toen hij het laatste gerief aan het wegleggen was, realiseerde hij zich plotseling iets. Toen hij bezig was met Ella te verschonen had hij een drang gevoeld om te plassen, en die drang was nu compleet weg. Het kon toch niet waar zijn. Niet nog eens. Zijn vrees was echter volledig terecht. Het luierbroekje was goed gevuld.
Verslagen ging Jan daarna naar de woonkamer zitten zappen. Hij had even in alles de pest. Hij vond het eigenlijk heel fijn om voor Ella te zorgen, zeker nu ze extra zorg nodig had, maar elke keer weer waren er dergelijke stommiteiten. Jan had het broekje ook maar aangehouden uit schrik dat er nog meer kwam dat hij niet zou voelen.

Toen Marthe thuiskwam en Jan vertelde wat er gebeurd was, liet Marthe er geen gras over groeien.
“Jan, jij komt nu mee naar de badkamer om je wonden te laten zien. Ik ga al zalf pakken voor blauwe plekken.”
In de badkamer moest Jan zijn kleren uitdoen. Uiteindelijk had hij enkel nog de volle broekluier aan.
Op verschillende plaatsen waren er inderdaad schaafplekken die Marthe uitwaste en ontsmette, en blauwe plekken die ze inzalfde. Toen ze daarmee klaar was, vroeg ze Jan naar het toilet te gaan. Hij deed de luier uit en ging op het toilet zitten. Het lukte hem zonder problemen, en hij had ook geen pijn. Snel deed Jan zijn kleren aan.
“Ik denk dat je geluk hebt gehad deze keer. Je zult waarschijnlijk te hard geschrokken zijn geweest om te bemerken dat je aan het plassen was. Het gebeurt wel meer dat een lichaam uit zichzelf plast na zo’n schok, maar toch. Ik zou graag weten dat je oké bent. Is het goed dat ik morgen even naar je bel ?”
De volgende dag was Jan zo stijf als een plank en waren zijn blauwe plekken volledig doorgekomen. Zijn moeder moest helpen met inzalven omdat sommige plaatsen op zijn rug waren. Jan was opgelucht toen Marthe belde en hij kon zeggen dat alles in orde leek. Hij had buiten zijn blauwe plekken en wat schaafwonden geen andere problemen.
 
Laatst bewerkt:
Bovenaan