HOOFDSTUK 50
De sfeer aan de ontbijttafel was behoorlijk bevreemdend. Mia was volledig haar opgewekte zelf. Ze was ’s morgens vroeg al op stap geweest naar de bakker, en bediende nu met zichtbaar genot de tweeling en het bijhorende zusterpaar.
Jan voelde zich hooguit wat ongemakkelijk nu hij wist dat zijn moeder volledig op de hoogte was van de nachtelijke escapades, maar vooral Lies wist zich geen houding te geven. Haar emoties ging van schaamte naar nagenietend genot en terug.
Het was eerder op de ochtend al begonnen. Lies was naar de badkamer gegaan om wat te drinken en hoorde beneden haar moeder vertrekken voor haar zondagwandeling.
Ze dacht terug aan de belevenissen van de nacht die gepasseerd was, maar bedacht zich ook het lachsalvo die haar geluiden hadden opgewekt in de kamer naast haar. Ze schaamde zich dood.
Tot overmaat van ramp kwam Jan binnen in de badkamer, net op het moment dat ze had besloten terug bij Marthe in bed te kruipen. Ze had nood aan kalmte en hoopte die bij Marthe te vinden. Nu Jan binnenkwam, werd de onrust en de schaamte alleen maar groter, iets wat ook Jan niet ontging.
Jan zag al bij het binnenkomen dat Lies niet op haar gemak was. Haar ogen keken schichtig, en het lukte haar niet hem vrolijk te begroeten, wat er op wees dat ze met muizenissen zat.
Hij gokte er op dat de gebeurtenissen van de voorbije nacht een rol speelden. Hij ging achter haar staan, legde zijn armen rond haar en kuste haar langszij op de kaak.
“Goeiemorgen zusje. Ben je al wat bekomen van vannacht ?”
Lies’ allereerste gedachte toen ze de armen van haar broer rond haar voelde komen, was wegvluchten, maar al bij de eerste aanraking werd ze door zichzelf tegengehouden.
Ze wou de confrontatie eigenlijk niet aangaan, maar het contact met het eveneens naakte lichaam van haar broer bracht haar rust, rust die ze zo hard nodig had. Ze verzette zich dan ook totaal niet tegen de innige omhelzing die volgde.
Lies draaide zich om, en zonder één woord te zeggen omhelsde ze haar broer. Tegelijkertijd duwde ze hem richting de badrand, zodat hij niet veel anders kon dan op de brede badrand te gaan zitten.
Lies zwaaide, nog steeds haar broer omhelzend, haar beide benen over de badrand en zette zich op Jan zijn schoot terwijl haar benen zijn middel omklemde. Ze verplaatste haar armen om zijn middel en klemde zich daarna stevig vast.
Jan voelde de spanning uit het lichaam van zijn tweelingzus vloeien nadat ze dat gedaan had. Al snel voelde hij druppelende nattigheid op zijn linkerschouder. Ook voelde hij zijn bovenbenen lokaal warm worden. Jan wist dat er nu even geen woorden nodig waren, en wachtte geduldig af tot Lies zichzelf emotioneel terug bijeen had geraapt.
Hoe lang Lies bij Jan op de schoot had gezeten, kon ze achteraf onmogelijk zeggen. Ze wist nog wel dat de tranen vanzelf kwamen, net als de stroom urine die ze losliet. Ook wist ze dat Els was binnengekomen, en haar langs achter had vastgenomen, en haar lang had geknuffeld. Het was pas toen Jan opmerkte dat ze wat zwaar begon te wegen, dat ze in staat was terug op de wereld te komen.
Terwijl Els Jan en Lies een goeiemorgen kuste en naar beneden ging om koffie te drinken, bleef de tweeling in de badkamer. Lies zette zich nog even naast Jan op de badrand.
“Jan, merci voor wat je deed. Ik zie jou echt graag. Ik zou eerlijk niet weten wat ik zou moeten doen als ik jou niet had.”
Jan keek haar aan met een brede glimlach en kuste zijn zus op het voorhoofd.
“Ik zou zeggen naar uw vrouw gaan en bij haar in bed duiken en genieten van wat er gebeurd is.”
Mia besloot dat het tijd was om de confrontatie vol aan te gaan. Ze had al langer door dat Jan maar misschien meer nog Lies niet volledig op hun gemak waren.
Ze wist niet in hoeverre Els en Marthe iets hadden doorverteld van hun gesprek in de badkamer, maar wou haar kinderen ook laten merken dat seksueel genot bij een relatie hoorde en dus mocht.
Als er één ding was dat zij radicaal anders wou doen dan haar eigen ouders, dan was het de manier waarop seksualiteit mocht beleefd worden in huis.
“Zeg Jan, we hebben vannacht allemaal gehoord dat Lies het een heel fijne nacht vond, maar hoe is het bij jullie geweest ? Hebben jullie je wat geamuseerd ?”
Het beoogde effect was voor de volle 100 % geslaagd. Zowel Jan als Lies werden vuurrood, en Marthe en Els hadden enorm veel moeite om hun lach in te houden. Jan kon het niet laten angstig naar Els te kijken.
“Mama, ik…, ik,… euh.”
“Weet je niet wat je moet zeggen ?”
Jan wist niet wat doen en zweeg voor alle veiligheid.
“Ik weet wel wat jij moet zeggen. Komaan zeg mij gewoon na. Ik, Jan Van Hoof, …”
Jan wist niet waar zijn moeder naartoe wou, en durfde niet anders dan haar na te zeggen.
“Ik, Jan Van Hoof ?”
“…heb deze nacht…”
“heb deze nacht ?”
“…met mijn lief…”
“met mijn lief ?”
“…geweldige…”
“geweldige ?”
“…seks gehad.”
Marthe bescheurde het toen Mia dit zei, en ook Lies kon de twist van haar moeder enorm smaken. Ze wist goed genoeg dat ook zij aan de beurt zou zijn, maar het feit dat ze het thema zo openlijk op tafel gooide, zonder te oordelen, deed haar ontdooien.
Jan wist niet wat te denken van zijn moeder. Tot voor een paar weken hadden ze het eigenlijk nog nooit deftig over seks gehad. Ze hadden wel de nodige seksuele voorlichting gekregen van haar, maar tussen voorlichting krijgen en er vrijelijk over praten, dat was nog wel iets helemaal anders.
Nu werd Jan openlijk door zijn moeder uitgedaagd om iets te lossen over hun ervaringen. Els pikte jammer genoeg voor Jan de draad op.
“Mia, ik kan natuurlijk niet terugvallen op bakken ervaring. Zoveel bedpartners heb ik nog niet tussen mijn benen gehad, maar ik kan u wel vertellen dat uw zoon het voortreffelijk heeft gedaan. Ik kan u met zekerheid melden dat hij perfect weet hoe hij kinderen moet maken.”
“Mooi, mooi !”
Ze keek hem doordringend aan.
“Ik mag toch hopen dat dat al niet werd uitgeprobeerd ?”
Jans mond viel open van verbazing. Het werd voor hem des te pijnlijker omdat hij er nog steeds niet in slaagde om één deftig woord uit te kramen. Zowel de openhartigheid van Els als die van zijn moeder waren té onverwacht.
Lies kreeg medelijden met haar broer. Zij was aan het begin van het gesprek behoorlijk zenuwachtig geweest, maar voelde zich gaandeweg beter worden. Dat kon ze niet van haar broer zeggen. Ze zette haar stoel dichter bij die van Jan, legde haar arm om hen heen en sloot met haar andere hand zijn mond.
“Jan, zolang het maar plezant was. Wat denk je dat er door mijn hoofd ging toen ik jullie hoorde lachen vannacht ? Ik ging ook door de grond van schaamte op dat moment.
Trouwens, je mag blij zijn dat jullie er gewoon in kunnen vliegen. Wij pissen alles vol terwijl we vrijen. Wij kunnen niet zomaar overal ons ding doen, maar ik denk dat je ook wel weet dat ik ondanks dat er heel hard van heb genoten.”
Jan keek Lies aan, en legde daarop even zijn hoofd in haar boezem.
“Merci Liesje. Het klopt, het was heel plezant vannacht. Ik had mij alleen niet aan zo’n nabespreking verwacht.”
Hij keek naar Mia.
“En al helemaal niet van jou, mama.”
Mia stapte naar Jan en gaf hem een knuffel.
“Jan, ik weet dat ik je ermee heb overvallen, maar ik wil jullie allemaal duidelijk maken dat seks er gewoon bij hoort, en dat jullie je daarvoor niet moeten schamen.”
Het bleef even stil aan de tafel. Alle vier lieten ze de woorden van Mia even tot hen doordringen. Uiteindelijk was het Jan die verder ging.
“Liesje, één ding vraag ik me toch wel af. Hoe komt het dat ik je nog niet eerder zo heb gehoord zoals vannacht ? Je kon er niet naast horen wat er gebeurde.”
Lies liet een pijnlijke stilte vallen, een stilte die ook Jan niet kon negeren.
“Sorry Lies, heb ik iets verkeerds gezegd ?”
“Nee Jan, het is in orde. Alleen, ik moet eerlijk toegeven dat ik nog nooit een orgasme had gehad, tot vannacht.”
Ze stond recht, stapte naar Marthe, ging op haar schoot zitten en kuste haar vol op de lippen.
“Zoetje, ik weet niet wat jij vannacht hebt gedaan om dat voor mekaar te krijgen, maar wat mij betreft moet het zeker niet bij één keer blijven.”
“Mama, Ella wil met Jan en mij naar de speeltuin van het gemeentepark. Marthe heeft de buggy al klaargezet. Ik weet niet hoe lang we zullen wegblijven, maar veel later dan vier uur zal het niet worden.”
Mia was verrast dat Lies en Jan hun partners thuis lieten.
“Marthe zei zelf dat ze liever hier bleef, en Els weet zich wel een draai te vinden. Die laat zich niet rap van de wijs brengen. En als ik eerlijk moet zijn, ik weet niet hoe het komt, maar op dit moment heb ik veel nood aan mijn broertje. Ik heb het gevoel dat ik hem na vandaag definitief moet loslaten, en ik wil hem zo lang mogelijk houden.”
Mia zette zich tegenover haar dochter.
“Lies, je bent toch niet jaloers op Els, hé.”
“Mama, nee, zo mag je dat niet zien. Alleen, ik heb nooit beseft dat ook Jan op een bepaald moment niet meer bij mij in de buurt zal zijn. Sinds vannacht en vanmorgen voel ik dat wel. Daarom dat ik hem nog één namiddag exclusief voor mij wil hebben. Gewoon wij tweeën broer en zus.”
“Heb je dit ook tegen hemzelf en tegen Els gezegd ?”
“Ik heb het tegen Els gezegd, en zij snapt volledig wat ik bedoel. Het laatste wat zij wil, is zich tussen mij en Jan wringen. Trouwens, ze heeft ons vanmorgen ook al gezamenlijk omarmd toen Jan en ik even een innig moment hadden.”
“En Jan, wat denk je dat die er van vindt ?”
“Els is nu boven samen met hem Ella aan het verschonen. Dat komt wel in orde. Trouwens, het was Ella die zei dat ze met Jan en mij weg wou. Geen van ons heeft haar daarin beïnvloedt.”
Mia peilde in Lies’ ogen.
“Ik hoop het Liesje. Ik wil niet dat je spelletjes speelt met Jan.”
“Dat doe ik echt niet, mama, echt niet.”
Ze gaf haar mama een dikke zoen, en ging haar schoenen aan doen in de hal.
“Is ons Els er nog niet ?”
Erica keek vragend naar de achterdeur toen ze Mia buiten zag komen met vier glazen cava.
“Oh, die komt er wel aan. Ze weet waar we zijn. Ik neem aan dat ze nog even afscheid aan het nemen is van de tweeling.”
Mia bedeelde de glazen aan Marthe en haar ouders.
“Ik zou zeggen, schol, op nog vele fijne momenten samen.”
“Marthe, je hebt hier eigenlijk een mooi graspleintje liggen. Ik neem aan dat Ella alle hoekjes en kantjes al heeft afgecrosst met haar loopfietsje. Dat vind ik het enige spijtige aan onze tuin. We hebben veel bloemen en een moestuin en zo, maar we hebben door de niveauverschillen geen stuk waar kleine kindjes kunnen ravotten.”
“Patrick, ik ga daar eerlijk in zijn. Het feit dat er bij ons eigenlijk alleen maar gras is, is ook meer gemakzucht. Ik heb absoluut geen groene vingers en ken veel te weinig van planten om er veel mee te kunnen doen, en onze Jan doet altijd het gras af. Maar je hebt wel gelijk, voor kleine kindjes is dit een zalig graspleintje.”
Patrick en Erica keken elkaar aan. Erica ging verder op wat Mia zei.
“Mia, dan denk ik dat je een kantje van ons Els nog niet hebt gezien. Zij heeft veruit de groenste vingers van ons allemaal, en ze heeft ook absoluut de feeling om bloemen mooi bij elkaar te zetten. Ze was heel verdrietig dat we moesten verhuizen, maar de tuin heeft voor haar veel goedgemaakt.”
“Ons mama heeft daar wel gelijk in, Mia. Ik geef eerlijk toe dat zij meer in mijn tuin werkt dan ikzelf. Trouwens, als je van de duivel spreekt.”
Els had nog maar net de vliegendeur gesloten, of Marthe riep haar.
“Elske, we zijn aan het stoefen over je tuinwerkzaamheden. Als Mia ermee akkoord gaat, kan je misschien hier ook wel aan de slag.”
“Els, komt er eerst bij staan. Moet ik voor jou ook een glaasje cava nemen, of wil je iets anders ?”
Els zette zich bij de rest.
“Voor mij geen cava. Is die bus appelsiensap al op die in de ijskast stond ? En anders is een glas bruiswater ook goed.”
Terwijl Mia naar de keuken ging om Els haar drinken te halen, polste Els bij Marthe.
“Wat was dat nu allemaal met je tuinen ?”
“Och niks, onze papa heeft Mia gewoon laten merken dat hij haar tuin veel te kaal vind en daarom heeft mama beslist dat jij dat hier gaat veranderen.”
Marthe wist dat ze een enorm risico nam met deze boodschap, maar toch was ze nog verrast door de snelheid van haar vader. Patrick had er een duivels genoegen in zijn hand op de volle linkerbil van zijn oudste dochter te zetten en er een goeie harde kneep in te zetten.
Marthe’s gil hoorden ze tien huizen verder waarschijnlijk ook nog, en ze moest alle moeite van de wereld doen om haar glas recht te houden.
Lies drukte zich tegen Jan aan. Ella had zich vol enthousiasme op de speeltoestellen gestort en speelde nu samen met twee andere kleuters die bij haar op school zaten, zo had de moeder van de twee hen vertelt. Lies en Jan hadden zich op een zitbank gezet.
“Stoort het dat ik zo bij je lig ?”
“Nee helemaal niet, maar wat is er eigenlijk, Lies. Al van vanmorgen ben je enorm aanhankelijk. Je gaat me nu toch niet vertellen dat je spijt hebt van vannacht hé ?”
“Nee, helemaal niet, integendeel zelfs. Alleen, ik besef heel goed dat wij groter aan het worden zijn, en ik heb op dit moment gewoon een enorme drang om ons terug even heel klein te voelen. Gewoon, wij tweeën die voor altijd bij elkaar zijn, zoals vroeger.”
“En dan moet ik de grote beschermende broer zijn voor jou, neem ik aan. Vind je dat niet een beetje raar ? Je ben zelfs net ietsje groter dan ik, en gegarandeerd sterker.”
“Jan, zo bedoel ik het niet. Ik vind het gewoon enorm fijn om nog één keer van jou te kunnen genieten, doen alsof we nog geen partner hebben. Hoe langer we daarmee wachten om dat nog één keer te beleven, hoe moeilijker dat wordt.”
Jan snapte wel wat Lies bedoelde. De band die hij met Lies had, was ook voor hem een heel speciale band. Ook hij kon het beeld niet van zich afzetten dat Lies altijd deel van hem ging zijn, ondanks het feit dat hij nu met Els een relatie was begonnen.
Hij had het er met Els nog niet over gehad, maar blijkbaar voelde ook Lies dat hun relatie als tweeling voor hen beiden even diep ging dan hun beider relatie.
“Lies, heb je dit al eens besproken met Marthe ?”
“Nee, zot, zolang zijn wij nog niet samen hé. Alleen, ik voel wel dat Marthe en Els er aan het bij komen zijn, en voor vandaag wil ik dat even niet meer. Het moet nu even ons met tweeën zijn en niets meer.”
Jan wist perfect wat ze bedoelde.
“Lies, we gaan even zot doen. De wipwap is vrij. We gaan hem gewoon uittesten. Ella gaat ons sebiet toch komen halen om mee te spelen.”
Hij stond op en sleurde zijn zus mee door het zand. Even later zaten ze als volleerde kleuters zich mee te amuseren, en zoals Jan had voorspeld kwam Ella meedoen.
Samen met Ella beleefde de tweeling dolle pret, vooral omdat Lies zich volledig liet gaan. Ella kon de pret niet op dat haar tweede mama een tijdje net even oud leek als haar en om net dezelfde dingen lachte als haar.
Ook Jan liet zich vol gaan in het spel om met twee kleutertjes in de speeltuin te zijn. Hij voelde zich geen vier, maar had geen probleem met het gedrag van zijn even oude zus.
Na een tijdje wou Ella nog even in het zand spelen en legde de tweeling zich op het gras. Lies had zich tussen Jan zijn benen gelegd en legde nu zijn armen rond haar. Geschrokken trok hij terug toen hij voelde dat zijn handen terecht kwamen tussen haar borsten, maar Lies liet zich niet doen en legde ze meteen terug op hun plaats.
“Broertje, het wordt tijd dat jij aanvaard dat ik die heb. Waar zou je anders met je handen moeten blijven ? Wat mij betreft liever ertussen dan er vol op.”
Om haar woorden kracht bij te zetten, en vooral omdat ze wist dat hij dit helemaal ongemakkelijk maakte, verplaatste ze zijn handen iets naar buiten, zodat die recht op haar borsten kwamen te liggen. Jan legde zijn handen onmiddellijk terug.
“Was dat te direct, broertje ?”
Lies voelde haar broer onder zich trillen.
”Lies, tuurlijk, waarom deed je dat ? Iedereen kan ons zien.”
“Gewoon om je te plagen. En ik ga daar heel eerlijk in zijn. Ik heb er niets op tegen dat je ze hier aanraakt, hoor. Ik weet goed genoeg dat je er niks meer achter zoekt, en je hebt ze in bed ook al vastgehad.”
Ze draaide haar hoofd en gaf hem een kus op zijn kaak.
“Andere mensen gaan denken dat wij een koppel zijn zoals wij hier nu liggen.”
Lies moest lachen.
“Ja, en we zijn dan op stap met onze dochter zeker. Langs de andere kant, Ella zal ik vroeg of laat echt wel moeten beschouwen als mijn dochter als onze relatie blijft voortduren.”
“Klopt. En ik ben er van overtuigd dat jij een goede moeder gaat zijn.”
De twee bleven nog een tijdje zo liggen, af en toe bekeken door passanten, maar zonder echt aangestaard te worden. Het was Lies die terug de stilte doorbrak.
“Zeg Jan, heb jij toevallig aan een schone luier en verschoonmateriaal voor Ella gedacht ?”
“Nee, waarom ?”
“Je moet eens kijken. Ze heeft geen body’ke aan, en ze steunt vol met haar luier op het zand. Gegarandeerd gaat er zand in haar luier zitten.”
“Ja, en ?”
“Wat denk je dat er gebeurt als ze plast met al dat zand in haar luier ? Die gaat gelijk in de douche moeten als we thuiskomen.”
Lies stond recht en trok ook daarna Jan mee.
“Het is trouwens dringend tijd om door te gaan. Gedaan met vadertje en moedertje spelen.”
“We kunnen trouwens niet zeggen dat het een succes was. Onze kleine doet zijne pamper vol zand, terwijl wij aan de kant wat liggen te vrijen. Belabberde ouders zijn wij.”
Lies moest smakelijk lachen om de opmerking van haar broer. Ze deden Ella in de buggy, en vertrokken naar huis, Jan de buggy duwend met Lies arm in arm gehaakt naast hem.
“Moeten we Ella niet wakker maken ?”
“Erica, ik zou daar nog even mee wachten. We gaan nog niet onmiddellijk eten, en eerlijk gezegd, nu we er allemaal zijn, had ik graag de vier kinderen verrast met de cadeaus. Marthe, beschouw het voor jou ook maar als een soort van verjaardagscadeau. Ik heb het daarom ook laten inpakken.”
Ella had de uitgang van het park niet meer gehaald. Lies en Jan wisten dat ze sliep doordat ze haar zagen wegzakken. Ze hadden daarom de buggy op ligstand gezet voor de rest van de wandeling. Nu zaten ze in de tuinstoelen op hun beurt te genieten van een aperitiefje.
“Mama, sinds wanneer geef jij ons allemaal cadeaus. Ik dacht dat ik met jou juweeltjes mocht gaan kiezen ?”
“Lies, dat is ook zo. Mijn eigenlijke cadeau voor jullie blijft een dagje winkelen, maar hetgeen ik nu heb is voor jullie alle vier bestemd, als een soort van definitieve welkom in de familie. Erica, heb je geen zin om even mee te gaan om ze te helpen dragen ?”
“Marthe, heb je bij Ella kunnen zien wat de schade is ?”
“Ik heb haar daarjuist haar tut gaan geven. Ze gaat zeker een douche’ke kunnen gebruiken. Haar luier ziet goed bruin van het zand. En Lies, ik kan u geruststellen. Een romper houdt op dat vlak ook niks tegen. Ook met een romper komt zo’n speelzand in de luier te zitten.”
Toen Mia en Erica even later buiten kwamen met vier even grote pakken, zagen ze Els bij haar vader op de schoot zitten.
“Wat krijgen we nu ?”
“Oh, dat is heel simpel. Ons Els wou niet dat ik bleef rechtstaan, en ik wou niet dat zij bleef rechtstaan. En omdat ze ook niet op jullie stoelen wou gaan zitten, heb ik haar op mijn schoot getrokken. Op dit moment is zij de jongste van de hoop, dus kan dat perfect.”
Erica gaf haar pakken aan Jan en Els, terwijl Mia de andere twee verdeelde.
“Vinden jullie het een goed idee dat we dan met de jongste beginnen, en eindigen bij Marthe ?”
Els begon, mee gestimuleerd doordat ze bij haar vader op de schoot zat, als een klein kind het cadeau uit te pakken. Het bleek een fotokader te zijn met een grote foto van twee baby’tjes, enkel met een luier en een romper, die gelepeld liggen, waarbij de achterste de arm om de voorste heeft geslagen.
“Dit is zóóó schattig. Zijn dat Jan en Lies ? Woooh, jullie waren echt wel om op te eten.”
Ze boog zich naar voor om Jan een dikke zoen te geven.
“Jullie zal al wel begrepen hebben dat het vier foto’s zijn, die ik boven in de traphal naar het tweede ga ophangen. Ik ken de volgorde van de foto’s niet, dus Jan, ik zou zeggen, begin maar uit te pakken.”
Nieuwsgierig geworden door wat er ging komen, vloog ook Jan op zijn pak. Toen hij de foto zag, begon hij toch licht te blozen, want op de foto stond opnieuw de tweeling, weliswaar zestien jaar later. Ook nu lag de tweeling gelepeld tegen elkaar, beiden geluierd en met een romper en Lies die haar arm om Jan had.
Marthe en Els hadden dolle pret. Het verhaal van de tweede foto werd verteld, de foto die genomen werd op de avond dat Jan en Lies het van elkaar te weten kwamen dat ze problemen hadden met incontinentie.
Door de manier waarop ze lagen, herinnerde Mia zich een gelijkaardige foto die haar man destijds had genomen toen de baby’s nog geen jaar waren, en in de box lagen.
Haar man had de meeste fotoclichés meegenomen toen ze scheidden, maar niet allemaal, en ze had ongelooflijk veel geluk dat ze van deze foto het cliché wel nog had. Met de hulp van de specialisten op het werk, was het haar gelukt de foto terug te ontwikkelen, en op groot formaat te krijgen.
Lies was nu wel heel benieuwd geworden naar de andere twee foto’s. Ze had nooit geweten dat haar moeder de tweede foto had genomen, dus eigenlijk konden ze zich nu aan alles verwachten.
Lies pakte het cadeau voorzichtig uit, anders dan de twee brute krachten voor haar, deels omdat ze voorzichtig wou zijn, maar ook deels uit schrik wat ze te zien ging krijgen.
Ze zag drie slapende vrouwen op een bed, alle drie in elkaar gelepeld met enkel een romper en een luier. De foto was anders belicht dan de twee vorige, maar Marthe, Lies en Ella waren toch helder te onderscheiden.
Marthe stak haar bewondering niet onder stoelen of banken.
“Mia, dit is ongelooflijk mooi, en heel mooi getrokken ook. Wanneer heb je dit gedaan ?”
“De allereerste nacht dat jullie samen waren. Ik heb van mijn man gelukkig wel wat fotoles gekregen toen we nog samen waren, en ik ken genoeg van fotografie om te weten hoe ik zo’n donkere ruimte met weinig licht toch goed moet krijgen.”
Ook Erica en Patrick waren onder de indruk van de foto.
“Als we nog eens een feest geven, dan denk ik dat ik weet wie we als fotograaf gaan vragen. Wat vraag je, Mia ?”
Patrick kon niet verhinderen dat Erica hem een por in de zij gaf en een semi-boze blik van zijn vrouw kreeg.
Marthe was nu wel heel benieuwd wat de vierde foto ging zijn. Het kon bijna niet anders dan dat ook Jan en Els samen op een foto stonden. Toen ze de foto voor zich hield, kon ze een glimlach niet onderdrukken. Ze legde de foto voor haar vader, die Els nog steeds op de schoot had.
Patrick bekeek de foto.
“Beter kan onze jongste er niet op staan. Helemaal zoals ze is. Heel mooi gedaan, Mia.”
Els was vuurrood geworden en ook Jan begon ongemakkelijk te draaien op zijn stoel. Ook nu stond er een gelepeld koppeltje op de foto, met enkel een romper en een luier, maar de foto die in het schemerdonker was genomen, onthulde toch goed zichtbaar twee fopspenen.