Nog niet klaar Xantia

[luierdromer]

Xantia

HOOFDSTUK 14

Dat bleek gelukkig ook wel zo te zijn, maar vooral ik Mirella was blij toen het eindelijk zo ver was.
Ondanks het ongemak, had ze wel genoten van de wedstrijd.

Minder prettig vond ze, dat ze halverwege de 2e helft, zonder er wat aan te kunnen doen had gepoept.
Wat weer deels werd goed gemaakt, doordat ze wist dat ze niet de enige was die bescherming moest dragen.
Terug in de kleedkamer wilde ik direct een toilet in schieten, maar dan vroeg Karin, " waar ga jij naar toe Mirella?".
Terwijl ik niets zei, liep ik door naar het toilet maar nog voor ik het toilet had bereikt, stond Karin voor me.
Niet alleen ik, maar ook Baukje en Sasja waren nat, en wilde op het toilet verschonen maar ook zij werden tegen gehouden.
Dan zei Karin "we verschonen gewoon in de kleedkamer,jullie zien elkaar iedere week in Eva kostuum".
"Ook heeft iedereen wel luiers gezien". "maar vast niet zulke grote, laat staan een tiener in een luier",
Wierp ik tegen," kom op Mirella, iedereen hier weet het nu".
"Nou vooruit dan maar", zei ik, dan ging ik op mijn knieën zitten, en maakte Karin de luier open die goed nat en vies was.
Nadat Karin de luier had weggegooid, waste ze mij grondig droogde me af deed mij een schone luier om,en kleedde me verder aan.
Toen iedereen was aangekleed dronken we nog wat, en gingen naar huis.
Waar ik het hele verhaal vertelde,en uitte na afloop mijn twijfels,maar dan zei Xantia, "als ik zo deed kwam ik nergens" dat was natuurlijk waar.

Mamma voegde er aan toe, "het punt is, dat jij in beide gevallen hoe dan ook gewoon mee gaat".
"verder is het inderdaad zo dat jij voor langere tijd incontinent en spastisch zult zijn".
"Pappa en ik hebben het er gisteravond over gehad, en wij vinden allebei dat je het pas echt begrijpt, als we je voor onbepaalde tijd zo behandelen".
"Dit betekend tot nader orde 24/7 een luier dragen en gebruiken,en volledig afhankelijk zijn".
We hebben bij de huisarts al een doorlopend recept voor zowel luiers als medicatie voor jou".
"Pappa gaat zo langs de apothheek, we moesten toch luiers halen voor Xantia."
"Verder ga jij dinsdag om half 4 mee als Xantia voor haar halfjaarlijkse controle naar de revalidatie arts moet".
Hier schrok ik van, want dat betekende dat ik minstens de hele zomer afhankelijk was van zorg,maar begreep ook wel, dat ik alleen zo een goeie indruk kon krijgen.
Dan zei Xantia, "op zich begrijp ik je weerstand,maar ik vindt het geweldig wat jij doet, en vindt dat je nu moet door zetten".
Intussen was het voor zowel mij als Xantia, bedtijd.
Dan vroeg Mamma aan Xantia of ze mij wilde wassen verschonen, en de nacht medicatie wilde geven.
"Dat wilde ze wel, maar was zelf ook heel moe".
Dan zei mamma,"dan weet ik het goed gemaakt, ik ga Mirella uitkleedden en wassen.als jij dan nachtluiers en jullie pyjama, s wilt pakken en tanden gaat poetsen".
"Voor je dat gaat doen, geef me eerst even de nacht medicatie voor Mirella".
Nu zag Xantia dat José eerst poeders in water oploste, en dat aan Mirella gaf.
Haar daarna op haar zij liet draaien, en een zetpil naar binnen duwde.
Om daarna direct haar billen te poederen,en een nachtluier met dubbele inleg open vouwde
Dan wilde José haar weer op de rug leggen, maar zag dat ze lag te plassen.
Toen ik dat zag liep ik snel richting de wc liet mijn broek zakken, en maakte de romper en luier open.
Ging op de wc zitten, en deed zowaar best nog een grote plas, om vervolgens weer een stevige drol in de toiletpot te dumpen.
Intussen had mamma Mirella de nachtluier omgedaan, en toen ze opkeek zag ze pas dat ik mijn billen stond af te vegen.
Dan vroeg ze, terwijl ze Mirella een romper aantrok,"weer op de wc gepoept Xantia?".
"Ja mamma, en ook geplast, hoewel ik dat pas op het allerlaatste moment voelde".
"Flink hoor meid", lachtte José dan tegen Mirella," flink van Xantia, of niet soms?".
"Ja mam, zou ze uiteindelijk toch zindelijk worden?".
"Dat zou mooi zijn, maar denk van niet"antwoordde José.
"Misschien voor ontlasting, maar waarschijnlijk niet voor urine".
Dan zei Xantia, "ben ik zelf ook bang voor, maar geeft niet, een natte luier is niet zo erg als een vieze poepluier, maar iedere plas in de wc is meegenomen", lachte ze.
Intussen was Mirella aangekleed en klaar, en dus stopte José haar in bed.
Dan mocht Xantia op de verschoontafel komen liggen en begon José haar billen en schaamstreek in te wrijven met talkpoeder.
Dan liet ze liet Xantia op haar rug draaien, vouwde de luier open en poederde Xantia haar billen, en liet Xantia terug op haar rug draaien trok de luier omhoog tot vlak onder de navel en plakte deze dicht.
Dan zei Xantia, terwijl ze ging staan, "ik hoop dat ik vannacht droog blijf".
"Dat zou een stunt zijn"lachte José,terwijl ze Xantia een romper en piyama aantrok.
Dan gaf José Xantia haar nachtmedicatie, en was Xantia klaar om te gaan slapen.
De volgende morgen, zondag.
Waren beide meiden op tijd wakker, ook nu had Mirella haar luier weer goed gebruikt, en was ze hoog nodig aan een schone luier toe.
Xantia had nauwelijks geplast al was ze niet helemaal droog,maar vergeleken met andere nachten had ze maar weinig geplast.
Dan stond ze op pakte de rollator, en ging naar de badkamer.
Trok haar piyama uit haar romper los, en tot slot de luier af,gooide die in de emmer en ging op de wc zitten.
Ook deze keer poepte ze, en plaste helemaal leeg.
Trok door waste haar hande en stapt onder de douche,liet het douche stoeltje zakken en ging zitten.

Zette de douche aan, en begon zich met enige moeite te wassen.
Op zich ging dat goed maar met haar rug en vooral haar billen had ze moeite.
Intussen waren ook Arend en José opgestaan,en terwijl José Mirella hielp kwam Arend naar de badkamer, en vroeg of het goed ging.
"Op zich wel alleen mijn onderrug en billen gaan moeilijk".
"Zal ik je dan maar even helpen liefje?","Graag pappa".
Al snel was Xantia nu schoon afgedroogd en geluierd, en aangekleed.
Dan gingen ze samen naar beneden en maakten het ontbijt.
Ook Arend was het al opgevallen hoe geweldig Xantia bezig was,al snel had ze voor iedereen het brood gesmeerd.
Toen 10 minuten later José en Mirella ook beneden waren, stonden ook de koffie en thee op tafel.
Toen na 20 minuten het ontbijt op was, vertrokken ze naar de kerk.
Ik voelde me wel een beetje opgelaten, omdat ik het zowel in de dienst als straks in de nevendienst, totaal onverwacht in mijn luier kon doen.
Dan keek ik ongemerkt naar Xantia en Renske, en zag dat beide al nat waren.
Ik had het idee dat Renske ook alweer had gepoept, maar dat kon ik niet goed zien.
Pas toen we naar de kindernevendienst gingen, kon ik het haar vragen, en kreeg een bevestiggend antwoord.
Na kort mijn verhaal te hebben verteld, behandelde we het preek onderwerp, en maakte een creatief werkje.
Voor ik het wist was het tijd om terug te gaan naar de zaal voor de rest van de dienst.
Na 1 kwartier was ook dat afgelopen, en gingen we naar huis.
Nadat we na thuiskomst waren verschoont, zagen we toen we weer beneden kwamen, dat er een brief voor ons op tafel lag.
Beide wilde we die open maken, maar mamma zei dat we tot van middag moesten wachten dus gingen we eerst maar eten.

Tegen half 2 ging de bel, en melde Renske zich, even later gevolgd door Marjolein en Nelleke.
Toen begon er bij zowel Xantia als Mirella iets te dagen,maar pas toen ze allemaal drinken hadden, en José de envelop had geopend werd het echt duidelijk.
Toen José de brief voorlas, daarin stond dat Xantia en Mirella in de mei vakantie bij oma mochten komen logeren.
Hun nichten Renate Caroline en Katja zouden ook komen.
Even dacht Marjolein dat zij zichzelf moesten vermaken thuis,maar dan volgde er een ps, Renske en Marjolein zijn bij deze ook uitgenodigd.
Dan volgde er een gejuich.
Dan schreef oma nog dat de verzorging van de 4 meiden totaal geen punt was, ook de zorg voor Mirella niet.
Sterker ze vond het geweldig hoe Mirella met Xantia meeleefde en vooral dat ze dat zelf wilde ervaren,en inmiddels zelf behoorlijk afhankelijk was. Dit deed Xantia opmerken," het lijkt wel of Mirella meer zorg nodig heeft dan Marjolein en ik samen."
Dan zei José," zoals het nu met jullie gaat wel, maar dat komt ook omdat jij momenteel met sprongen vooruit gaat".
"Ik denk dat je wel rekening moet houden met een terugslag".
"Kijk naar Marjolein die na een enorme achteruitgang, weer langaam opkrabbelt".

Dat verhaal beaamde Marjolein volledig, en zei erbij," ik ben nog lang niet op het oude niveau, en of dat ooit gebeurd?".
"Vooral wat betreft lopen, en zelfredzaamheid".
Dan zei José,"jullie grootste winstpunt is, dat jullie redelijk lopen, en als jullie fit genoeg zijn zelf kunnen eten, en regelmatig de grote boodschap op tijd voelen, en dan op tijd op de wc zijn".

" Wat Mirella betreft, we laten haar vooral jullie minder goeie dagen ervaren".
Ondertussen zat Mirella jaloers naar Xantia en Marjolein te kijken,en besefte maar al te goed wat zij op een slechte dag moesten missen.
Ondertussen voelde ze, een warme gloed haar luier in lopen gevolgd door een dikker wordende bobbel.
Keek op de klok, en zag dat het nog anderhalf uur duurde voor ze verschoond zou worden en dat terwijl Marjolein en Xantia, vanochtend al op de wc hadden gepoept.
Direct besefte ze ook dat ze het vaak genoeg in hun luier hadden gedaan en heel goed wisten hoe vies dat was.
Dan was het tijd om te gaan plannen, wat betreft de kleding die mee moest.
Want ondanks dat Wilma ons met het busje zou brengen, namen de luiers die mee moesten aardig wat ruimte in.
Net als de rollators en rolstoel.
Dan hoorde ik Marjolein zuchten dat die andere meiden, het een stuk makkelijker hadden,en hoorde Xantia vragen," wie bedoel je?
"Nou Carolien Iris Katja Renate, om wat te noemen".
"Nou Marjolein nou overdrijf je".
"Je weet heel goed, dat ze enorm met ons mee leven", reageerde ik ( Xantia).
Dan zeiden Renske en Marjolein dat ze naar huis gingen om spullen te pakken.
Even later schrokken Xantia en Mirella, toen ze ontdekten wat er allemaal mee moest.
De kleding viel nog wel mee, maar de vracht luiers!.
Dan keek José Xantia aan en zei, "nu gaat er niet voor 1 maar voor 2 luiers mee."
"Begrijp je?"terwijl ze van Xantia naar Mirella en weer terug keek.
Toen ze verder gingen, bleek al snel dat Xantia maar vooral Mirella moeite hadden om zelf hun kleding te pakken.
Toen José ondertussen eens over het geheel nadacht viel het haar op, dat haar moeder nooit een probleem maakte van de verzorging van Xantia, die altijd even welkom was, als de neven en nichten, die ook al nooit moeilijk deden, als er hulp nodig was bij de verzorging.
Als dat al dreigde zei oma dat ze zich eens in Xantia moesten verplaatsen.
Anderhalf uur later, waren ze klaar met pakken, en zag José dat beide meiden heel moe waren.
Dan zei Xantia dat ze ging verschonen, en direct op de wc poepen en daarna een dutje ging doen.
Die mededeling deed José ook Mirella vragen of ze een dutje wilde doen.
Direct reageerde Mirella dat ze ook wilde slapen, en geen slaappil nodig had.
Ondertussen had Xantia op de wc gepoept en uit geplast,maar had ze wel een schone luier nodig, aangezien haar luier al best wel nat was.
5 minuten na Mirella lag ook Xantia in bed, en vielen ze beide snel in slaap.
Pas na bijna 2 uur werden ze weer wakker, en merkte Mirella direct dat ze weer nat was, en ook nu weer had gepoept.
Terwijl Xantia nog helemaal droog en schoon was.
Tot overmaat van ramp zei José,"het is nog geen tijd om te verschonen Mirella,"en terwijl we wat gingen drinken en een spelletje doen, zei José tegen Xantia.
"Knap hoor, dat je na 2 uur nog helemaal schoon en droog bent".

Dan kregen ze nog drinken, en werd Mirella tegen half 5 eindelijk verschoond.
Bij het eten 1 uurtje later was Xantia fit genoeg om zelf te eten, terwijl Mirella volledig afhankelijk was.
Xantia was zo fit dat zij Mirella mocht helpen, op de soep na dan.
vanwege die soep kreeg Xantia zelf ook wel een slab voor, wat tot haar teleurstelling ook wel nodig bleek.
Na het eten, het was inmiddels half 7 zei José, "Ga jij maar snel aan je huiswerk Mirella, anders kom je te laat in bed".
Ten overvloede zei José "Ja Mirella 8 uur is net als voor Xantia, voor jou bedtijd".
Ik wilde protesteren maar aan de gezichten zag ik dat ik dat beter kon laten, en dus beter direct kon gaan leren.
Inderdaad om 8uur melde mamma dat ik moest gaan afronden en opruimen en als Xantia in bed lag, ik aan de beurt was.
Ja inderdaad om iets na 8 uur, klopte ze op de deur en zei dat ik nu moest stoppen.
Gelukkig was ik aan het afronden, en 2 minuten later echt klaar.
Ook tijdens het leren had ik mijn luier weer goed gevuld.
Mamma was 10 minuten bezig om mij weer enigzins schoon te krijgen,met als gevolg dat ik pas om half 9 in bed lag.
Slapen lukte me niet de gedachte aan het feit dat ik mee moest naar de revalidatie arts zorgde ervoor, dat ik niet in slaap kon komen.
Zodat ik pas tegen 11uur eindelijk in slaap viel, midden in de nacht een nachtmerrie had, waar ik wakker van werd en snel merkte dat het maar een droom was.
Wel merkte ik dat ik mijn luier al weer nat had draaide een paar keer en viel weer in slaap.
Toen ik rond half 7 wakker werd, had ik nog meer geplast,maar nog steeds niet gepoept.
Toen mamma me om half 7 uit bed haalde vroeg ze,"zal ik jou net als Xantia op de wc zetten om te kijken of je moet poepen Mirella?".
"Graag mamma, want ik weet nu al hoe vies een poepluier is".
"Kom dan maar, 1 minuut later zat ik inderdaad op de wc te poepen.
Dan een klop op de deur, dat was Xantia die ook op de wc wilde poepen.
Gelukkig was ik klaar, en nadat mamma mij op het douche stoeltje had gezet, liet ze Xantia binnen die ook direct op de wc ging zitten om te poepen.
Al snel had ze door dat ik ook op de wc had gepoept en vroeg,"Was dat lekker of niet ?".
"Ja heerlijk,na bijna 2 weken alleen maar in luiers te hebben gepoept".
"Of te wel, ik begrijp je volkomen",zei ik terwijl mamma me schoon waste.
Dan gingen we naar beneden om te ontbijten.

 

[luierdromer]

Xantia

HOOFDSTUK 15 LOGEREN BIJ OMA

2 dagen later,was het voor zowel Xantia al Mirella de laatste schooldag voor de mei vakantie.
Direct na thuis komst kwam ook Renske, die ook nu weer geluierd was toen 10 minuten later ook Marjolein er was, konden ze gaan.
Onderweg werd er vrolijk gebabbeld, maar werden er onbewust ook luiers gevuld.
In bijna alle gevallen werd er alleen maar geplast, behalve door Renske.
Die weer spierverslappers slikte, waar ze direct na schooltijd weer aan was begonnen.
Een luier had ze al om sinds ze vanochtend was opgestaan onderweg voelde ze ineens haar luier nat worden, waardoor ze wist dat de pillen begonnen te werken.
Bijna direct realiseerde ze zich, dat ze vandaag nog niet had gepoept.
Nog geen kwartier later voelde ze een beetje poep, haar luier in lopen.
Doordat het diarree achtige poep was, werd het door de anderen vrij snel opgemerkt.
Dan keek iedereen naar elkaar, maar Xantia en Mirella wisten dat zij het niet waren.
Aangezien zij eerder op de dag al op de wc hadden gepoept,bleven dus Marjolein en Renske over.
Toen ze naar beide gezichten keken, hadden ze zeer sterk de indruk dat het Renske was.
Dat konden we zien aan de lichaamstaal van beide meisjes.
Op het moment dat Renske door had, dat wij het wisten,zagen we dat,Renske vuurrood werd.

Direct wilden we wat zeggen, maar Wilma was ons voor, en zei,"geeft niets Renske, dat hoort er gewoon bij".
Dan zei ik( Mirella) "Sinds ik me heb aangepast aan Xantia poep ik minsten 2 keer per dag in mijn luier".
Even later stonden we al bij oma voor de deur, en werden welkom geheten door Oma, maar ook door Renate Katja en Carolien.

Nadat we elkaar hadden begroet werden we allemaal van drinken voorzien,en werd er uitgebreid bij gepraat.
Intussen had Xantia alweer geplast, en ook Marjolein en Mirella waren nat.
Ondertussen zat Mirella zonder dat ze het door had, te poepen,dit tot grote verbazing van, Renate Katja en Carolien.
Net zo verbaasd keken ze toen Marjolein Mirella en Xantia drinken in een afgesloten beker kregen.
Dat ik( Xantia) incontinent was, wisten en accepteerden ze.
Dan vertelden Marjolein en ik dat Marjolein dit soort bekers al langere tijd gebruikte.
Ook vertelde ik dat ik sinds enige tijd behoorlijk spastisch was en dat deze beker daarom helaas bittere noodzaak was.
Dan roken de nichten een poeplucht, en vroegen of ik dat was maar ik schudde van nee.
Ook Marjolein gaf aan, dat ze deze keer alleen had geplast.
Dan vertelde ik(Xantia) over het gesprek wat ik met Mirella had gehad over mijn incontinentie spasme en afhankelijkheid, en wat daar op volgde.
Ook vertelde ik, dat ik de laatste tijd vaak voelde, als ik moest poepen en dat dit ook gold voor Marjolein.
Dan is het dus Mirella, begrepen Carolien en Renate,terwijl Katja ineen gedoken zat te denken.
Ook Katja zei, dat ik me niet minder hoefden te voelen dan zij.
Ondertussen waren we alle 3 wel toe, aan een verschoning.
Tot verbazing van Katja Renate en Carolien, konden Xantia en Marjolein dat zelf en was het juist Mirella die gepoept had, en volledig afhankelijk was van hulp en dus door oma verschoont werd.
Direct viel het Katja Renate en Carolien op, dat dit ook voor oma heel normaal was.
Ook moesten ze toegeven, dat ze Xantia nooit anders hadden gekend, en begrepen wat betreft Marjolein dat voor haar het zelfde gold, zelfs nog iets heftiger dan voor mij,maar dan Mirella, wat die deed was helemaal ongelofelijk.
Oké Renate Carolien en Katja snapten best dat ze mij wilde steunen en begrepen met enige moeite ook nog wel dat ze mijn lot zelf wilde ondergaan maar dan nog!
Ondertussen was het lunch tijd, en door alle drukte was niet alleen Mirella heel moe maar zaten ook Xantia en Marjolein er doorheen.
Dit deed Oma naar Renate Carolien en Katja kijken, en zeggen. "denk erom meiden, niet lachen of kleineren want daar is geen sprake van".
Dan klonk het uit 3 monden "nee oma doen we niet".
Ondertussen was Marjolein in de rolstoel gaan zitten, en werden Mirella en Xantia op een stoel vast gezet.
Dan zagen Katja Carolien en Renate dat de 3 meiden alle 3 een slab voor kregen, en dat oma het brood voor alle 3 in stukjes sneed.
Dan keek oma ze aan en zei nogmaals "niet uit lachen, en indien nodig helpen".
"Ja oma", klonk het uit 3 monden.
Al snel zaten we te lunchen, en helaas hadden niet alleen ik en Mirella maar ook Marjolein die hulp hard nodig, zo moe waren we.
Renske had wel een slab voor maar kon wel zelf eten.
Zonder dat oma er nog eens om moest vragen, kwam Carolien bij Mirella, Renate bij Marjolein, en Katja bij Xantia zitten,en begonnen te helpen met eten, drinken konden we door de afgesloten bekers zelf.
Al snel vonden Xantia en Marjolein, dat het leek of, Katja Carolien en Renate nooit anders hadden gedaan ondertussen aten zij ook hun eigen lunch op.
Na afloop zei oma dat Xantia Mirella Marjolein en Renske verschoond en naar bed moesten en dat ze hulp nodig had bij het opruimen en afwassen.
Besloten werd dat Renate en Katja de verschoningen zouden doen, en Carolien zou opruimen en afwassen.
Dan zei oma,"op mijn bed liggen verschoon matjes, als jullie die er onder leggen blijft het bed schoon".
"Is goed oma" antwoordde Renate, dan liepen we samen naar boven waar Marjolein en Xantia direct gingen liggen.
Omdat beide meisjes niet echt ervaren waren wat betreft verschonen,vertelde Marjolein stap voor stap, wat ze moesten doen.
Direct merkten Katja en Renate dat zowel Xantia als Marjolein behoorlijk hadden geplasten helaas ook allebei hadden gepoept, dit vonden Katja en Renate echt smerig.

Toch wilden ze dat niet laten merken, maar helaas voor hen leek het of Marjolein een zesde zintuig had.
Want ze zei," waarom denken jullie, dat als Xantia en ik de kans krijgen we het op de wc doen?".
Dan reageerde ook Xantia, "helaas ging het nu weer eens mis".
"Geeft niets, is spanning en ongewoonte", reageerde beide nichtjes.
2 minuten later waren ze schoon en geluierd, en stopten Katja en Renate beide meisjes in bed.
Dan waren Mirella en Renske aan de beurt, ook Mirella had een vieze luier waar ze niets aan kon doen, maar Renate en Katja vonden het juist tof dat Mirella Xantia op deze manier steunde.
Renske had gelukkig alleen maar geplast, en nadat ook die in bed was gelegd, gingen Katja en Renate naar beneden.
Waar oma zei, dat als de 4 meisjes straks weer wakker waren,ze met zijn allen boodschappen gingen doen en dat ze daarna wel hulp kon gebruiken, bij het bereiden van het avond eten en voegde er aan toe, dat iedereen mocht helpen.
Toen Renate en Carolien zeiden dat ze van de hulp van Xantia en Marjolein niet veel verwachten riep oma ze direct tot de orde.

Toen ze zei van Mirella waarschijnlijk niet, maar onderschat Xantia en vooral Marjolein niet".
"Als je haar wil uitdagen moet je juist zeggen dat ze het niet kan en dat geldt in iets mindere mate ook voor Xantia".
Intussen zaten de 3 meiden wat te lezen, en voor ze het wisten was het 3 uur en mochten ze de slapers wakker gaan maken, en indien nodig verschonen.
Boven gekomen zagen ze, dat Xantia er al uit was en zich in de badkamer, op de wc aan het verschonen was.
Ook Marjolein was wakker, en bezig een schone luier te pakken.
Direct vroeg Carolien,"lukt het Marjolein?".
"Nu ik weer uitgerust ben wel" was het antwoord, en voegde er aan toe, dat ze nu alleen maar had geplast.
Terwijl Marjolein de badkamer in ging, om te verschonen en te kijken of ze nog meer moest plassen, en eventueel poepen maakte Carolien Mirella en Renske wakker.
Direct toen ze Mirella wakker maakte, merkte ze dat Mirella goed nat was, en snel verschoond moest worden en dat het deze keer Renske was, die een behoorlijke poepluier had.
Net toen Carolien Mirella mee wilde nemen kwam Marjolein alweer terug, en zei," als jij Renske verschoont, neem ik in de badkamer Mirella wel onder handen".

Dan zag ik(Xantia)dat Carolien vol ongeloof naar Marjolein keek,en zei" Carolien Marjolein kan dat heel goed, mits ze fit genoeg is".
Dan nam Carolien Renske mee, en doken Mirella en Marjolein de badkamer in,en begon Marjolein, Mirella uitte kleden, gooide de volle en vieze luier in de emmer, en begon Mirella te wassen.
Ondertussen had Carolien Renske uitgekleed, en had ze gezien dat Renske echt veel gepoept had.
Ondertussen hield Carolien ongemerkt de badkamer in het oog, en zag dat Marjolein het inderdaad heel goed kon, en totaal geen moeite had met de natte luier van Mirella.
Haar grondig waste, en direct daarna een tena maxi omdeed.
Zo gauw als ze beneden waren, trokken ze de jassen aan, en gingen boodschappen doen.

BOODSCHAPPEN DOEN

Dan zei oma "Marjolein en Xantia het is bijna 1 kilometer gaat dat?".
"Best wel een eind"zei Marjolein,"maar er zit een zitje op je rollator", reageerde Xantia "en we hebben de tijd", vulde oma aan.
"Als ik jullie was"zei ze terwijl ze mij(Xantia) Mirella en Marjolein aan keek," doen jullie er verstandig aan per persoon 2 luiers mee te nemen.
Zodat er indien nodig, verschoond kan worden,op het toilet in de Albert-Heijn".
Nadat de luiers waren gepakt konden we echt gaan al snel merkte ik, maar ook Marjolein dat het op zich wel te doen was,maar toch best een aardig eind was.
Uit eindelijk deden we er 20 minuten over, voor we er waren en net toen we naar binnen stapten!.

 

[luierdromer]

Xantia

HOOFDSTUK 16 BIJ OMA DEEL 2

Zagen we dat er een kraam was waar ze ijs verkochten, en aangezien het lekker warm weer was, vroeg oma" wie wil er een ijsje?".
Dat wilden we allemaal wel.
Dan vroeg oma,"Xantia en Marjolein, kunnen jullie het vanmiddag zelf?".
Allebei gaven we aan van wel.
Aangezien we geen slabbers bij ons hadden pakte oma servetten,en bevestigde die aan de t shirts.
Nadat oma ons ijs had gegeven, hielp ze Mirella met haar ijsje,Oma had haar handen vol, aan Mirella.
Terwijl Marjolein en ik ons servet en t shirt schoon hielden, knoeide Mirella behoorlijk.
5 minuten later was alle ijs op, en gingen we de albert-heijn in waar Mirella het wagentje mocht duwen.

Ondertussen hielpen niet alleen Carolien Renske Katja en Renate, maar ook Marjolein en ik waren in staat om te helpen.
Dit tot grote verbazing van Katja en Renate, maar ook Carolien had niet verwacht dat wij hier toe in staat waren.
Met als gevolg, dat ze met open mond naar ons stonden te kijken.
Oma zag het en zei,"ik zeg niet voor niets dat je Xantia en Marjolein niet moet onderschatten",en terwijl we verder gingen plasten Marjolein en ik maar ook Renske Mirella plaste niet alleen maar poepte ook nu weer.
Marjolein maar ook ik voelde wel wat aankomen, maar gelukkig gingen we richting de kassa, waar we direct aan de beurt waren.
Dan zei oma,"gaan jullie maar vast naar het toilet om te poepen, en te verschonen".
"Willen jullie Mirella en Renske mee nemen, en verschonen?".
Direct liepen we naar de balie en vroegen om de sleutel,dan zag ik de medewerkster naar me kijken, en hoorde haar vragen," heb jij in je broek gepoept meisje".
Dan zei ik "mevrouw wij zijn alle 4 incontinent, en moeten nu snel verschonen".
"O sorry, meiden", en gaf de sleutel.

Dan pakte ik de tas met luiers, en nam Mirella en Renske mee om te verschonen.
Op het toilet maakte ik mijn broek en romper los verwijderde de natte luier en ging op het toilet zitten.
Terwijl ik nog wat plaste, en inderdaad poepte Verschoonde ik de vieze luier van Mirella.
'Nadat ze de schone luier om had, en weer was aangekleed stuurde ik haar weer de winkel in, dan begon ik aan Renske, die gelukkig alleen had geplast.
Ondertussen had ik helemaal uitgeplast en inderdaad gepoept.
Terwijl ik me zelf een schone luier omdeed, vroeg ik Renske, of ze toevallig nog moest poepen.
"Nee maar wil je me wel snel een schone luier omdoen?".
Na nog 2 minuten kwamen we het toilet uit, en kon Marjolein er in.
Toen ze 5 minuten later klaar was zei ze,"als het nog even langer had geduurd, had ik alsnog in mijn luier gepoept".
"Die toch al verzadigd was".

Dan konden we naar huis vertrekken, onderweg werd er vrolijk gekwebbeld, thuis gekomen hielpen we allemaal mee met opruimen.
Daarna werden we direct aan het snijwerk gezet, tot mijn verbazing, hielp zelfs Mirella mee.
Zij waste met oma het fruit en de groente schoon ondertussen verdeelde oma het snijwerk, onder de andere meiden.
Ook nu zagen Katja Carolien en Renate, dat oma niets teveel had gezegd.
Al snel waren Marjolein en ik bezig, en al ging het langzaam het resultaat mocht er zijn.
Een ander resultaat was, dat Katja Carolien en Renate nu wel oppaste met het geven van een oordeel, en terwijl zij oma in de keuken hielpen, dekten Marjolein en ik samen de tafel.
Na een tijdje stonden Katja Carolien en Renate weer naar ons ( de doorzetters) te kijken, en zeiden," dit hadden we echt niet verwacht".
"Ik zei toch al, dat zij niet zo maar voor 1 gat te vangen zijn" lachte oma,nu moesten ze 3 alle wel erkennen dat oma gelijk had.

Dan prezen ze ons zowat de hemel in, wat mij deed opmerken, dat ze niet moesten overdrijven maar dan zei oma, "het is dat ik jullie eerder bezig heb gezien, anders had ik het ook niet verwacht".
"Dat had ik ook niet"lachte ik, "maar ik ben nu wel goed moe",en ook Marjolein en Mirella gaven aan dat ze er nu echt doorheen zaten.
Dat horende, besloot oma ons naar bed te sturen.
Dan vroeg oma,"Renate en Katja, als jullie Xantia Mirella Marjolein en Renske eens verschonen, en in bed stoppen".
Ondanks dat Marjolein en ik het prima zelf konden, hadden we deze keer toch echt hulp nodig.
Toen oma dat allemaal hoorde zei ze, "jullie gaan nu niet zelf verschonen, boefjes van me".
"Ook Renske mag het niet zelf doen hoor".
Ondertussen zei ze dat ze Renate Katja en Carolien ook direct naar bed stuurde,en voegde er aan toe," als ik zie hoe moe jullie zijn, zou ik jullie eigenlijk ook een luier om willen doen".
Nu schrokken ze alle 3, en schudden van nee,ze hadden in geen jaren in bed geplast, maar het leek erop dat oma voet bij stuk hield.
Dan zeiden Renate en Katja," nou liever niet oma".
Ook uit de houding van Carolien bleek dat ze dit voorstel niet zag zitten, maar oma hield voet bij stuk," meiden niet jullie maar ik, bepaal dus kom op, liggen nu".
Als 1e koos Katja eieren voor haar geld, en ging liggen en tot ergernis van Katja, begon oma haar direct uit te kleedden.
Marjolein en ik echter vonden het geweldig, wat oma deed,maar lieten dat niet merken.
Al snel had oma haar jurk opgekruld, en trok ze Katja,s slipje uit.
Dan lag ze met ontbloot onderlijf, voor allemaal zichtbaar op bed daardoor voelde ze zich erg ongemakkelijk.
Dan pakte oma een tena ultima, en een inlegger en schoof die onder Katja.
Dan werd de schaamstreek van Katja gepoederd, en trok oma de luier omhoog tot aan de navel en plakte deze dicht.
Dan werden de jurk en het t shirt uitgetrokken, en kreeg ze in plaats daarvan een romper met mouwtjes aan.
Dan was Katja klaar en stopte oma haar in bed, en was Renate aan de beurt zij kreeg dezelfde behandeling als Katja, en voelde zich ook al niet echt op haar gemak.

Even later lag ook Renate in bed, voor een dutje.
Nu Carolien nog, maar dat liep niet helemaal zoals gepland, want al snel zagen we dat zij niet van plan was mee te werken.
Dan blafte oma," CAROLIEN, LIGGEN NU!"
"Nee oma, ik ben niet inco, en al helemaal niet van plan"."om me zo te laten behandelen".
"Als ik zeg dat jij een luier om krijgt, krijg jij een luier om, begrepen?".
"Never nooit niet"gilde Carolien".
Aan het gezicht van oma, zagen we dat ze van dit antwoord niet gediend was.
Dan baste oma,"voor over bukken en handen om de enkels".
Dat deed Carolien maar snel, want ze zag wel hoe boos oma nu was.
Dan volgde er 10 klappen met de matteklopper op haar blote billen.
Dan vroeg oma,"laat jij je nu wel een luier omdoen Carolien?".
"Anders stuur ik je vanmiddag nog naar huis".
Dan zagen we dat Carolien onder protest alsnog een luier om kreeg en tot slot een romper en uit eindelijk in bed werd gelegd.
Al snel sliep iedereen.
Wat niemand wist, was dat oma een middeltje in het drinken van de nichtjes had gedaan,zodat ze zouden merken, wat het was om het zonder te merken in je broek te doen.
Het resultaat, merkten we toen we na anderhalf uur wakker werden.

Waar Xantia Marjolein en ik( Mirella),en Renske. wel hadden geplast, hadden Katja Carolien en Renate behoorlijk veel geplast en Katja en Carolien hadden bovendien, ook behoorlijk gepoept in hun slaap.
Ik (Xantia) rook het direct en zag dat Mirella het ook direct merkte en hoorde haar zeggen, dat zij het niet was.

Vlak daarna werden ook Renate en Carolien wakker, terwijl Katja niet wakker te krijgen was.
Toen ze 1 kwartier later, alsnog langzaam wakker werd voelde ze direct dat ze behoorlijk had gepoept.
Dan zag ik(Xantia) dat ze niet begreep wanneer dat gebeurd was.
Dan zei ik,"dat gebeurt er dus als je incontinent bent".
Dan namen Marjolein en ik Mirella Renske, en de 3 nichtjes mee, om te verschonen.
Uiteindelijk waren we ruim 20 minuten bezig, om de 3 meisjes schoon te krijgen.
Toen we later beneden kwamen, gingen Marjolein en ik aan de tafel zitten en verder met het snij werk.
Na eerst een schort voor te hebben gekregen, konden we beginnen.
Dan werden er paprika,s komkommers winterpenen uien en 2 stuks prei op tafel gelegd.

Tot grote verbazing van Carolien Katja en Renate, bleek nogmaals dat oma niets teveel had gezegd, toen ze zagen dat het beide meisjes best goed afging.
Ondertussen hielp Mirella oma met het draaien van soepballetjes,en ook dat ging onder de gegeven omstandigheden, best goed.
Het geheel deed mij( Mirella) beseffen, wat voor moeite Xantia en Marjolein deden om zoiets relatiefs simpels, hoe dan ook voor elkaar te krijgen.

Nu besefte ik ook pas goed wat voor een doorzetters het waren je hoorde ze bijna nooit klagen, ook nu niet.
Ook al zag ik echt wel, dat het Xantia veel energie koste en ook dat Marjolein, van tijd tot tijd op adem moest komen.
Dan keek ik eens naar Renske Carolien Katja en Renate,en zag dat de 3 nichtjes, hun tong uit hun mond hadden hangen,en dan hadden ze alleen maar groente gewassen, en geholpen met de afwas.
Dan keek Xantia me aan, en zei lachend" goed bezig zusje".
Dit deed me beseffen, dat ik best nog wat kon,maar ondertussen zat ik wel van tijd tot tijd te plassen,en aan het gezicht van Carolien te zien, had ze net gepoept.
Verder kijkend naar Renate en Katja, dacht ik dat ze alweer nat waren.

Toen ik even later, nog eens naar Renate keek, leek het er sterk op, dat ze haar 1e poepluier te pakken had.
Na nog een uur waren we klaar met de voorbereidingen begon het bakken braden en koken.
Hier bleek minder hulp bij nodig en vroeg oma, of ik samen met Xantia in de keuken kwam helpen,en aan Marjolein, of ze zich zelf de nichtjes, en Renske wilde verschonen.
Dan zei oma dat de nichtjes, direct een nachtluier om moesten, en in pyjama zodat ze na het eten, direct naar bed konden.
Deze opmerking lokte direct protest uit, maar daar trok oma zich niets van aan,en voegde er aan toe dat ook de andere meiden vanavond op tijd naar bed moesten.
3 kwartier later, zaten we aan tafel, aangezien nu ook de nichtjes, tot hun eigen frustratie gevoerd moesten worden, werd besloten vanavond in 2 etappes te eten.
Waarbij oma Xantia en Renske Marjolein vroeg of ze het zagen zitten om de nichtjes eten te geven.
Direct zag ik de twinkeling in de ogen van Xantia, en Marjolein, want in plaats van zelf gevoerd worden, mochten ze de nichtjes voeren.
Die dat helemaal niet leuk vonden, maar na vanmiddag wijselijk hun mond hielden, en het over zich heen lieten komen, en het zo lieten.
Al snel merkten ze dat ze het nodig hadden, en al snel zat bij alle 3 de slab vol etensresten.
Na bijna een half uur was het eten op, en was het voor de nichtjes om 7uur bedtijd.
Weer wilde Carolien, maar nu ook Renate en Katja protesteren maar durfde dat na vanmiddag, niet meer te doen.
Om kwart over 7 lagen de 3 meisjes dan ook in bed en mede door de slaappil die in het toetje had gezeten, sliepen ze vrijwel direct.
Dan besloten Xantia en Marjolein, om voor ze naar beneden gingen om zelf te eten eerst te douchen en hun nachtluier en pyjama aan te trekken.
Met als gevolg dat ze pas om kwart voor 8 aan tafel zaten,en konden gaan eten.
Intussen had oma mij al gevoerd, zodat ik klaar was.
Dan vroeg oma hoe wij (Xantia en Marjolein ) het wilden.
"Liefst zelf eten, maar ik ben nu wel erg moe", zei ik (Xantia), terwijl ik zag dat Marjolein bevestigend knikte.
Dan werden we gang voor gang om de beurt gevoerd.
Ondertussen zagen we dat Mirella wel merkte, dat wij ons enorm opgelaten voelden,maar besefte zowel zij als wij dat het moest.
Toen we rond half 9, het eten op hadden was het voor ons ook bedtijd.
Na nog snel tanden te hebben gepoetst, lagen ook wij rond kwart voor 9 in bed,maar zowel Mirella als Marjolein en ik zelf, konden de slaap niet vatten.
Om half elf, toen oma nog even kwam kijken voor ze zelf naar bed ging zag ze dat we alle 3 nog wakker waren, en naar het plafond lagen te staren
en af en toe een beetje lagen te fluisteren. Waar oma ons wel zag zagen wij oma niet, pas toen oma dichterbij kwam, zagen we haar.
Dan fluisterde ze, "gaat het schatjes?".
"Ik begrijp er nu helemaal niets meer van", fluisterde ik(Xantia) terug.
"Hoe bedoel je?", vroeg oma.
"Nou eerst Renske toen Mirella, en nu dit weer" zuchtte ik.
"Nou Xantia, ik wil ze alle 3, in ieder geval voor 1 nacht laten ervaren wat het is om het zonder pardon in hun broek te doen, net als jullie".
" Carolien zal als straf, voor haar geklier van straks het zelfde behandeld worden als Mirella".
Dan kregen we alle 3 nog een beker warme melk, en een slaappil zodat we rond 12uur eindelijk in slaap vielen.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 17 BIJ OMA DEEL 3

Na toch nog heerlijk te hebben geslapen, werd ik rond 7 uur uitgerust wakker en zag dat Mirella al wakker was, en om zich heen lag te kijken.
Toen ze zag dat ik wakker was, vroeg ze direct," lekker geslapen Xantia?".
"Nou niet echt Mirella, alle gedoe van de laatste tijd kwam vannacht in mijn dromen voorbij".

" Om het nog erger te maken, weer eens in mijn slaap liggen poepen, BAH VIES".
Dan zei Mirella luchtig, nou dan ben ik tenminste niet de enige deze keer".
Vlak daarna zagen we de deur zachtjes open gaan, en oma binnen komen.
Dan zei oma,"gaan jullie maar lekker douchen",en vroeg mij dan," kan jij Mirella wassen en verschonen Xantia?".
"Ja oma, dat lukt wel", antwoordde ik.
Direct stonden we op en gingen naar de badkamer, terwijl oma Marjolein en Renske wakker ging maken.
Tot haar opluchting had Marjolein vannacht alleen maar geplast,al snel verscheen ze in de badkamer, om op de wc te poepen.
Jaloers keek ik haar aan, en zonder dat ik wat zei zag ze dat het bij mij vannacht mis was gegaan, en ik dus in een vieze luier wakker was geworden.
Voor ze kon reageren, kwam oma alweer binnen, en zag dat ik Mirella praktisch had uitgekleed,en inmiddels met haar vieze luier bezig was.
Dan vertelde ze dat ook Renske alleen had geplast, maar dat Katja Renate en Carolien net als wij, behoorlijk hadden gepoept.
Om te vervolgen dat Carolien, door haar brutaliteit van gister, koste wat kost vandaag ook overdag een luier om moest, en een romper aan.
Ook zei ze dat zowel Katja Renske en Renate zelf mochten bepalen wat ze deden, of wel een gewoon slipje, of wel een luier met daarbij dan de verplichting om deze dan wel te gebruiken.

Waar Renate aangaf alweer genoeg te hebben van het luier dragen, zei Katja net als Renske tot ons aller verbazing," geef mij maar een schone luier".
Dan vroeg oma," weet je het zeker".
"Want dat betekent dat ik je niet alleen vandaag maar ook de rest van de week ga behandelen als Mirella, en je dus een luier draagt en gebruikt, en je ook net als Mirella spierverslappers krijgt zodat je ook hulp nodig hebt bij het eten drinken douchen, en aankleedden", ging oma verder.

Dan hoorden we Katja zeggen dat ze het begreep,en zagen dat oma Katja, een zetpil gaf, en een schone luier omdeed.
Verder kreeg ze net als wij een romper aan, voor ze verder werd aangekleed.
Toen zij klaar was, was Carolien aan de beurt,direct bleek uit alles, dat zij weer gewone kleren en gewoon ondergoed aan wilde, maar dat oma hier niet in meeging.
"Je weet wat ik je gisteren gezegd heb" beet ze Carolien toe.
Dit deed Carolien zwijgen, dan kreeg ook zij een zetpil en een schone luier,om vervolgens verder te worden aangekleed.

Pas toen ze beneden kwam, zag ze dat Katja net als zij zelf en Mirella werd behandeld.
Nu kregen op Renate na alle meiden een slab voor,en kon het ontbijt beginnen.
Dat was voor Renate geen punt, en tot haar verbazing deden ook Xantia Mirella en Renske en Katja niet moeilijk .
De verbazing van Renate werd nog groter, toen ze zag dat het Marjolein en Xantia waren die Mirella Katja en Carolien aan het voeren waren.
Tussendoor ook hun eigen ontbijt nuttigden, veiligheidshalve, kregen ook zij de thee wel in een gesloten beker.
Tot verbazing van Renate bleven de slabbers van Marjolein en Xantia praktisch schoon.

Terwijl de slabbers van Mirella Katja, en vooral die van Carolien vol vlekken zaten.
Ook bleek al snel, dat beide meisjes moeite hadden met kauwen en slikken.
Nog aan het ontbijt zaten Mirella en Katja alweer te plassen, maar niet alleen zij maar ook Carolien zat zonder het te merken, te plassen.
Belangrijker, was dat Carolien aan de ontbijttafel haar luier snel vol poepte, en dan te bedenken, dat er pas rond half elf weer verschoond zou worden, en het nu nog maar kwart voor 9 was.
Dit zorgde ervoor dat Carolien de rillingen over de rug liepen, dat viel Xantia en Marjolein direct op ook oma zag het direct.
Xantia en Marjolein hadden de neiging, om een opmerking te maken, richting Carolien maar deden het niet maar oma zei," zo Carolientje nu voel je eens wat deze schatten vaak moeten voelen".

Terwijl ze vooral naar Marjolein Mirella maar ook naar Renske en mij wees"en krijg je hopelijk respect voor vooral Mirella en Renske, die dit puur vrijwillig doen".
Direct nadat het ontbijt was opgeruimd, gingen we in de tuin badminton spelen en ondanks dat we moeite hadden met lopen, en ons evenwicht,deden Marjolein en ik goed mee.
Dat dit lukte, kwam ook omdat de andere meiden,daar rekening mee hielden, als ze ons aan speelden.
Ook tijdens deze activiteit, werden natuurlijk de nodige luiers gevuld.
Vooral Carolien en Katja poepten hun luier steeds voller, maar ook Renske voelde terwijl ze net weer een shuttle weg sloeg een dunne brij, haar luier inlopen maar vertrok geen spier en speelde door of er niets aan de hand was.
Waardoor zelfs Marjolein en ik niet door hadden, dat Renske met een poepluier rond liep.
Om half 11 kwam oma zeggen dat het tijd was voor een schone luier,dit deed Carolien zuchtten, "hé hé eindelijk"
Ook zagen we de opluchting bij Mirella Renske en Katja hoewel Katja, in tegenstelling tot Mirella en Carolien, alleen had geplast.
Was ze blij, dat het tijd was voor een droge luier.
Dan keek ik Marjolein aan en vroeg.," heb jij energie om te helpen de rest te verschonen?".
Dat hoorde oma, en die zei," nee meiden dat is een mooi klusje voor Renate".
Dan keek oma Carolien aan en zei," jij helpt je zus, en bent zelf als allerlaatste aan de beurt zo niet!!!".
Dan namen Carolien en Renate de andere meiden mee naar boven, en verschoonden als eerste Xantia en Marjolein.
Die boven gekomen, direct gingen liggen, om verschoont te worden en toen zij klaar waren was het de beurt aan Mirella en Katja.
Waar Katja deze keer alleen had geplast, had Mirella weer behoorlijk gepoept.
Direct trok Carolien een vies gezicht, maar ik zei,"tja Carolien het moet toch gebeuren.
Aarzellend gingen Carolien en Renate aan de slag en na 20 minuten was de klus geklaard,en was Carolien eindelijk zelf aan de beurt.
Direct toen ze lag, en Renate haar broek en romper los had, zei ze terwijl ze Caroliens Vieze poepluier opende,
"Echt een gevalletje van de pot die de ketel verwijt, denk hier maar eens over na, Jonge dame".
Dan zagen we dat Carolien een knal rooie kop kreeg, en bovendien alweer lag te plassen en ook alweer lag te poepen, de poep liep echt alle kanten op.
Wat er weer voor zorgde dat Renate een heel vies gezicht trok, en bijna moest braken.
Dit deed oma vragen,"moet ik het over nemen Renate?".
"Nee hoor oma", pas een kwartier later was Carolien weer schoon, en kreeg ze een schone luier om.
Weer beneden kregen we allemaal koffie of thee, en gingen we wat lezen of puzzelen.
Ondertussen werden er plannen gemaakt voor de middag,en terwijl ze daar mee bezig waren, ging de bel.

 

[Little Endy]

"En krijg je hopelijk respect voor vooral Xantia en Renske, die dit puur vrijwillig doen".

Ik denk dat je in plaats van Xantia, Mirella bedoelt, aangezien Xantia wel echt inco is.

Wel weer een goed hoofdstuk geschreven !1

 

[luierdromer]

"En krijg je hopelijk respect voor vooral Xantia en Renske, die dit puur vrijwillig doen".

Ik denk dat je in plaats van Xantia, Mirella bedoelt, aangezien Xantia wel echt inco is.

Wel weer een goed hoofdstuk geschreven !1

Goed gezien little Endy, heb het verhaal nog eens doorgelezen.
En daarbij meer foutjes gezien, ga nu bijwerken.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 18 BIJ OMA DEEL 4

Direct liep oma gevolgd door mij en Marjolein naar de deur, deed open, en zag dat er een pakketbezorger met een grote blanco doos, op de stoep stond.
Hoewel we geen afzender zagen, wist ik genoeg, dit waren de bestelde luiers.
Ook Marjolein had dit direct door, maar de nichtjes hadden dit nog niet door.
Pas toen oma de doos opende, werd het ook Katja Carolien Renske en Mirella duidelijk dat er luiers er in de doos zaten, waar onder een paar pakketen print luiers.
Dan zagen de anderen dat ik maar ook Marjolein daar jaloers naar keken wetende dat die voor ons niet genoeg opnamen.
Oma zag het en zei direct,"Xantia Marjolein, deze zijn puur voor de fun, bovendien heb ik zoveel besteld dat ik jullie makkelijk 2 of 3 keer extra kan verschonen".
Ondertussen waren de bestelde luiers uitgepakt en opgeruimd en kondigde oma een verschoon ronde aan, en vroeg dan," wie eerst?".
"Ik wil riep Marjolein," oké kom maar liggen, Marjolein".
Zo gauw als Marjolein lag begon oma haar uit te kleedden, en zag oma direct dat Marjoleins luier totaal verzadigd was en op het moment dat oma de luier onder Marjolein wegtrok ging haar telefoon.
Omdat Marjolein dichtbij de telefoon lag, kon ze mee luisteren.

Direct zagen ik maar ook Mirella en Renske haar bleek worden,en hoorden haar zeggen.
"O nee lieve help, niet weer".
Nog voordat Carolien of Renske kon vragen wat er aan de hand was, vertelde oma al.
Dat Nelleke compleet was doorgedraaid, en met spoed op de paaz afdeling in het ziekenhuis was opgenomen.
Dan vertelde Marjolein nog dat dit niet de 1e keer was, maar dat ze een paar maanden geleden ook al eens werd opgenomen in de riethorst, op de gesloten afdeling.
"Net in die periode vierde een andere vriendin haar verjaardag," maar door haar opname op de gesloten afdeling mocht ze in principe ook niet naar feestjes en dergelijke ".
" Gelukkig net met de verjaardag van die vriendin, was ze zo ver, dat ze met weekend mocht maar dat wisten wij niet."
"Nauwelijks was het feest begonnen, of de bel ging en stond haar moeder voor de deur".
"Dan deed die een stap opzij, en zagen we Nelleke zelf staan".
"ja dat was geweldig", reageerde Renske, en ging dan door, "hé Marjolein weet je nog dat ze toen ook nog mocht blijven slapen?".

"Ja dat was geweldig, Renske maar als ik het zo hoor,is ze er deze keer erger aan toe".
"Ik hoop dat ik snel op bezoek mag".
Ondertussen was het alweer tijd voor een schone luier, ook Marjolein en ik kregen deze keer een print luier om,dan deden we iets wat we anders nooit deden.
We bewonderden onze luiers voor de spiegel ook de anderen bewonderden ons en elkaar
Dan zei ik nog eens, "nou dat staat beter dan gewone luiers, maar of ze voor ons ook sterk genoeg zijn".
Direct zei oma,"volgens mij valt dat wel mee Xantia, ik heb juist print luiers genomen met een vrij grote capaciteit en mochten ze vol zijn, dan hebben jullie genoeg eigen luiers bij jullie".
Dan fluisterde ik Marjolein in het oor," dat staat je beter, dan die saaie tena luiers".
Hier moest Marjolein om lachen.
Intussen hadden Renate Carolien en Renske touwen gepakt,met de bedoeling om touwtje te springen maar dat was voor oma een rede om in te grijpen.
Kwam naar buiten, en zei,"dat lijkt me geen goed plan meiden".
Toen ze vroegen waarom niet, zei oma,"kijk eens goed om je heen".
Dan zagen ze ons sip kijken en vroeg Carolien,"hé Xantia, hé Marjolein, wat kijken jullie sip, wat is er?".
Direct stelde omaeen tegenvraag, "wat zouden jullie denken?".
Langzaam drong het tot de meiden door dat Marjolein en Xantia hier niet aan mee konden doen.
Dan keken de 3 meiden mij en Marjolein, vol schaamte aan, en zeiden.
"Stom van ons, doordat jullie best wat kunnen, hadden we er niet aan gedacht dat jullie dit niet kunnen".
Ondertussen waren Katja en Carolien naar de schuur gelopen, om de speciale schommels te pakken, en aan de haken op te hangen.
Na 10 minuten was dat klaar, en mochten Marjolein en ik als eerste op de schommels plaats nemen.

Al snel zagen de 3 meiden dat dit een betere keuze was,en dat Xantia en Marjolein naar hartelust mee deden.
Na een tijdje duwen, vroeg Carolien, ruilen van plaats meiden?".
"Ja dat is goed, duwen is geen probleem maar dan ga ik wel op een stoel zitten, antwoordde Marjolein.
"Goed idee Marjolein", lachtte oma.
Dan namen Katja en Carolien plaats in de stoeltjes, en Marjolein en ik op de stoelen achter de schommels, zodat we ze veilig konden opduwen, en ook dat ging geweldig.
Onder het schommelen zeiden Carolien en Katja nog eens," stom van ons, maar doordat het badmintonnen zo goed ging!".
"Ach ja touwtje springen is inderdaad andere koek, maar omdat jullie allebei zo voooruit zijn gegaan, waren we dat schandalig vergeten."
Dan zei ik, "geeft niet, maar je hebt wel gelijk dat Marjolein en ik de laatste tijd goed vooruit gaan, maar helemaal goed zal het wel nooit worden",zuchtte ik.
Dan zei oma,"luister Xantia, dat jij kunt lopen en fietsen is al bijzonder".
Dan zagen Katja Carolien en Renate de tranen in mijn ogen komen, en dat ik even later stond te huilen, en hoorde me snikken," ja maar wel alleen op een speciale 3 wiel fiets".
"Wat geeft dat, een fiets is een fiets", probeerde Carolien mij te troosten.
Direct viel ik tegen haar uit, " JA JA JULLIE HEBBEN MAKKELIJK PRATEN", viel ik tegen haar uit.
"Wat bedoel je?", vroegen Katja en Carolien.
"Xantia laat mij maar even", nam Renske het verhaal over.

Dan vertelde Renske,"Xantia werd in de buurt waar ze woont, nogal gepest om die fiets".
"Anderhalve maand geleden probeerde 2 jongens haar van die fiets af te trekken".
"Het toppunt was wel, toen ze haar luier ontdekte en het nodig vonden haar uit te maken voor baby of peutertje."
"Nou dat kan ik niet uitstaan", vervolgde Renske.
Dan keek ze Marjolein aan, en zei," zeker sinds ik jou en Olaf ken, en heb gezien waar jullie ondanks jullie handicap toe in staat zijn".
Dan zei ik," mede door Olaf en Marjolein ben ik bij scouting gekomen en dat is helemaal te gek".
Dan zagen we Renate Carolien en Katja verbaasd kijken.
Dan vertelde Marjolein, dat we in principe gewoon mee doen met de activiteiten,en er rekening gehouden wordt, met wat we wel kunnen," en er wordt vooral gekeken naar enthousiasme, en inzet", voegde ik er aan toe.
Om dan te vertellen dat we in de 2 week van de zomervakantie een week gaan zeilen met de crea-club.
"Jullie zeilen?", vroeg Katja verbaasd.
"Ja ook daar kijken ze wat je wel in plaats van wat je niet kunt" sloot Marjolein het verhaal af.

Dan voegde ik er aan toe, "we hebben zelfs begrepen, dat voor sailwise niets onmogelijk is".
"Desnoods verzinnen en maken ze ter plaatse iets waardoor het wel mogelijk is".

Dan kwam oma naar buiten en vroeg, "wie wil er nog 1 keer voor mij naar de winkel, om brood melk en een stuk kaas te halen?".
Hierop deden Marjolein en ik een stap naar voren.
Dan zei oma,"dat vind ik wel lief van jullie, maar dat is wel weer 2 en halve kilometer "
"POEH", deed Marjolein, en ik zei"wij hebben zelfs een voordeel, wij kunnen de rollator ook als zitje gebruiken".
Dan zagen we dat oma aarzelde, maar zei," nou vooruit dan maar hier hebben jullie geld, en een briefje".
Dan vroeg ze nog, "hebben jullie telefoon bij jullie?".
Dat hadden we allebei niet, waarop oma zei,"nou neem de mijne maar mee."
5 minuten later waren we onderweg, om 20 minuten daarna binnen te stappen.
Waar de mevrouw achter de service balie ons direct herkende en vroeg, " hé meiden weer hier?".

 

[luierdromer]

Xantia

HOOFDSTUK 19 LOGEREN BIJ OMA DEEL 5

"Ja oma was een paar dingen vergeten," deed ik heel lackoniek."en wij waren de enige die wilden".
Dan vroeg ze,"weer komen lopen?".
"Jazeker, ging prima", zeiden we zo luchtig mogelijk.
"Zal ik jullie, even snel door de winkel loodsen?",vroeg de mevrouw achter de balie.
"Ja dat is goed, maar we lopen wel mee" lachten we" dat is goed, kom maar mee".
Met die hulp hadden we de ontbrekende artikelen zo bij elkaar.
Nadat de boodschappen waren betaald, werd ons gevraagd of we nog moesten verschonen.
Waarop Marjolein zei,"ik geloof van niet, maar ik ga nog wel even naar de wc".
Wat ze niet vertelde was, dat ze het gevoel had,dat ze moest poepen, en zelfs het idee had dat ze een plasje voelde aankomen.
Dan probeerde Marjolein, met alle macht haar sluitspier aan te spannen,terwijl ze naar de wc snelde.
Daar aan gekomen liet ze snel haar broek zakken, opende haar romper en liet haar luier zakken, die nog bijna droog was.
Dan ging ze snel zitten en poepte direct uit en tot mijn opluchting plaste ik inderdaad volledig leeg.
Toen ze klaar was kon ze de luier als een slipje omhoog trekken.
Aangezien ze nog bijna droog was, hoefde ze nog niet te verschonen.
Toen ze even later weer bij de balie stond, zei ze"en ook nu was ik weer op tijd, en tot mijn opluchting, voelde ik zelfs een plasje aan komen.
Dan vroeg ik, "heb je die in je luier laten lopen Marjolein?".

"Wat dacht je zelf, Xantia?".
"Nee ik heb geprobeerd om het op te houden, en tot mijn eigen verbazing kon ik het 2 minuten ophouden en plaste gelukkig op de wc".
Dan keek ik even jaloers naar Marjolein, maar ging dan snel op de wc verschonen".
Mijn plas op houden tot de wc lukte me niet, maar gelukkig kwam mijn grote boodschap deze keer wel in de wc terecht.

Zo gauw als we klaar waren, gingen we richting de uitgang om aan de terugweg te beginnen,maar dan riep de mevrouw achter de balie ons terug, en zei, " wacht even meiden, wij brengen jullie netjes thuis".
Dit deed mij opmerken," maar wij mogen niet zo maar met vreemden mee gaan".
Dan vroeg ze, "mag ik de telefoon dan vertel ik oma dat wij jullie thuis brengen".
Dan belde ze oma die dat geweldig vond, maar wel vroeg wat kost dat?".
"Helemaal niets, dat is service van ons", zei de Balie medewerkster.
"Zie het als een beloning voor de prestatie die de meiden al hebben geleverd".
Dan zei oma dat het goed was, al snel kwam de bezorger ons halen, en nam ons mee naar het Magazijn en hielp ons instappen.
Dan werden de boodschappen ingeladen, en stapte de bezorger in.
Na nog geen 5 minuten rijden werden we netjes bij de voordeur afgezet, direct bedankten we de chauffeur,maar die zei, "ik loop met jullie mee naar de deur".
Dan werden de rollators uitgeladen, en hielp dan Marjolein en mij uit de bus en liep met de boodschappen mee naar de deur, en belde aan.
Toen Renske 1 minuut later open deed grapte hij," de AH bezorg service", en wees naar ons.
Dan bedankten we de chauffeur nog 1 keer, en gingen naar binnen.
Waar Renske Katja Renate en Mirella, direct vroegen hoe we dat voor elkaar hadden gekregen.
Toen we vertelden dat wij nergens om hadden gevraagd,wilden ze ons niet geloven, maar dan zei oma, "punt 1,vindt ik het geweldig dat Xantia en Marjolein zich vrijwillig aanboden, daar mogen jullie een voorbeeld aan nemen".
"Want voor jullie is die afstand en peule schil,maar voor hen zo wat een halve marathon".
Dan zagen we de andere meiden rood worden, en hoorden Katja zeggen. " respect voor jullie".
Dan vertelden we nog dat we allebei op de wc hadden gepoept,en dat Marjolein zelfs voelde dat ze moest plassen, en het zelfs 2 minuten op kon houden.

Direct zagen we Renate Katja en Carolien opkijken, met gezichten waaruit bleek dat ze ons niet wilden geloven.
Nadat tot hen was doorgedrongen dat wij de waarheid hadden gesproken, keken zij verbaasd, en Mirella jaloers, ondanks dat het bij haar te stoppen was.
Ondertussen dacht ik van haar gezicht af te lezen, dat Mirella met een vieze luier naar ons zat te luisteren.
Dan vroeg oma wie er thee wilden, dat wilden we allemaal wel.
Dan stond Marjolein op en liep richting de gang maar nauwelijks was ze bij de deur, of we zagen haar gezicht betrekken, en hoorde haar mompelen,"shit te laat".
Dan zei ze, ik voelde weer een plasje opkomen, maar was niet snel genoeg".
Dan zei Oma,"dat jij uberhaupt wat voelt, en met je grote boodschap vaak op tijd bent, is al pure winst".
"Ja oma dat is zo, maar iedere keer een natte luier!".
Dan kwam ze terug ging weer zitten, en begonnen we een spelletje ganzebord.
Dan was het tijd voor de lunch, toen dat op was vroeg oma wat we vanmiddag wilde doen.
Direct zeiden Katja en Renate dat ze wilden gaan zwemmen in het subtropische zwemparadijs, maar oma zei," voor Xantia is dat met enige moeite wel mogelijk maar voor Marjolein helaas niet.
Dan zag ik Katja en Carolien teleurgesteld kijken, maar dan zei Renske.
"Het kan wel"terwijl Marjolein een gezicht trok, van dat zullen we nog wel eens zien.
"Marjolein kan zelfs van de spectaculaire glijbaan af".
Wat oma deed vragen,"hoe dan?".
Dan vertelde Renske, van de zwemparty met scouting in de voorjaarsvakantie.
Dan zei oma," oké ook Xantia en Marjolein mogen mee, en ook jullie mogen van de glijbaan af, mits ik mee ga naar boven".
Xantia Marjolein en Renske begrepen dat direct, maar Carolien Katja en Renate vroegen," maar oma, Xantia en Marjolein zijn toch oud en wijs genoeg?".
Dan zei oma," luister meiden, gezien de gladde vloeren en drukte op de trap naar boven moeten we geen risico nemen, en voorzichtig zijn".
Ondertussen waren de zwemspullen inclusief zwemluiers gepakt en konden we gaan,na een rit van een half uur, kwamen we aan.
Na wat geklungel met de zwemluiers, hadden ook Katja en Carolien deze aan, onder het badpak.
Hoewel Carolien nog steeds niet wilde, had ze niet nog eens het lef om te protesteren.

Dus liet ze maar toe dat oma haar een zwemluier omdeed, voor ze haar badpak mocht aantrekken.
Wat Katja en Carolien op viel was dat zowel ik als Marjolein zich praktisch helemaal zelf omkleden, alleen met het omdoen van de zwemluier moest oma bij springen.
Na amper 10 minuten waren we allemaal zo ver, en gingen we douchen, en mochten we het water in.
Aangekomen bij het zwembad zag Renske dat het rustig was bij de glijbaan.
Dan zei Renske, "nou Xantia Marjolein het is rustig bij de glijbaan kom op we gaan".
Dan volgde ook oma Katja en Carolien, en sloten we netjes achter in de rij aan om te wachten op onze beurt, maar dan, kwam de badjufvrouw naar ons toe, en vroeg de wachtende rij om ons voor te laten, en even te wachten tot wij weer weg waren.
Zo dat wij niet zo lang hoefden te staan.
Dan zei Oma,"gaan jullie maar wij komen zo", maar dan kregen ook Katja Carolien Renate Renske en oma een seintje dat ze met ons mee mochten lopen.
Toen een paar opgeschoten jongens er wat van zeiden,kregen zij direct een waarschuwing.
Boven gekomen stapte ik direct in de bak van de glijbaan, pakte de stang trok me de pijp in, en daar ging ik.
Toen het licht weer op groen sprong volgde Marjolein direct en ook zij vond het weer supergaaf.
Nadat iedereen beneden was mochten we direct nog 1 keer,en gingen daarna door naar het golfslagbad.
Toen het een tijdje later, iets rustiger werd, deden we een wedstrijdje wie het eerst aan overkant was.
In tegensteling tot wat Renate en Carolien hadden gedacht, lukte het ze niet om Marjolein en mij zo maar even af te schudden.
Sterker na een aanvankelijke achterstand kwamen we steeds dichterbij.
Renske was door de zwemparty met de scouting hier op voorbereid, maar ook zij slaagde er niet in Marjolein en mij voor te blijven, waardoor zij als 3e finishte, achter Marjolein en mij.
Ondertussen waren ook Carolien Renate en Katja gefinishd.
Dan hoorde we dat Renate zich hard op afvroeg hoe het kon dat wij zo hard konden, aangezien wij het praktisch alleen op arm kracht deden.
"Mede door de fysio in het warme water zijn wij goed getraind", grapte ik en Marjolein liet er op volgen," in het water hebben wij Nauwelijks last van onze handicap"
Dan keek Renate oma aan en grapte," volgens mij spelen die 2 vals".
Dan keek oma op de klok en zei,"over 10 minuten gaan we douchen en aankleedden"
Dan keek ik Marjolein aan en vroeg alleen maar," Zullen we nog 1 keer?".
Ook het zwembad personeel had in de gaten dat we ons opperbest vermaakten, maar ook zij zeiden dat we er zo uit moesten.

Om direct te vragen ,"willen jullie als afsluiting, nog 1 keer naar boven?".
Ook de andere 4 meiden wilden dat graag, daarna was het helaas tijd om te douchen en aan te kleedden.
Aangzien veel andere bezoekers al weg waren, was het bij de glijbaan al vrij rustig.
Toen we nog 5 minuten later het water uit kwamen stond er voor zowel mij als Marjolein een rolstoel klaar.'
Waar we met grote tegenzin toch maar gebruik van maakten.
Voor ons zelf voelde dat naar de andere meiden als een enorme afgang,maar Renske Katja Carolien en Renate vonden juist dat wij ons enorm hadden geweerd.
Carolien en Renate zeiden," wij hadden nooit gedacht dat jullie zelf die hoge trap naar de glijbaan op zouden komen".
"Het ging best maar koste ook wel moeite en kracht,moesten we beide toegeven.
"Ja dat zagen we best", glimlachte Renate"maar daardoor maakte het des te meer indruk".
" Dat laat juist goed zien, wat voor een enorme doorzetters jullie zijn", ging Renate door.
"Wil je me verlegen hebben?", ging ik daar op in.

"Nee hoor maar op punten waar wij allang hadden opgegeven, gedacht laat maar het lukt me toch niet, geven jullie niet op maar zetten juist een tandje bij om het toch voor elkaar te krijgen" ging Renate door.
"Mede door hun doorzettingsvermogen, zijn ze zo ver gekomen", ging oma hier op in.
Ondertussen waren we weer bij oma thuis aangekomen en nadat alle badpakken waren uitgespoeld, begon oma aan het avond eten.
Omdat we echt allemaal behoorlijk moe waren, besloot oma om het bij patat en wat snacks te houden,maar zelfs nu hadden Marjolein en ik hulp nodig.
Ongemerkt hadden we in het zwembad zoveel kracht gebruikt, dat we nu onze armen nauwelijks konden optillen.
Zodat we allebei een slab voor moesten, en zelfs met de patat, gevoerd moesten worden.
Dan hoorden we Marjolein mompelen,"wat een afgang zeg",maar direct zeiden Katja en Renate, "valt erg mee hoor".
"Wij begrijpen heel goed dat het zwemmen veel kracht en energie heeft gekost".
"Ja oké, maar als zelfs Mirella nu wel zelf kan eten".
"Marjolein, Mirella is niet mee geweest naar het zwembad", wees oma haar terecht.
Dat was waar, moest Marjolein toegeven, want toen wij naar het zwembad waren, had de buurvrouw op Mirella gepast.

Die dat allerminst leuk vond, maar het wel begreep.
Ook gezien de vele aandacht, die zij door haar situatie alleen al opeiste, maar ook doordat zij deze situatie, in tegenstelling tot mij en Marjolein niet gewend was, was ook haar mee nemen naar het zwembad een te groot risico.
Zo kwam het dat zij nu wel redelijk fit was, waar Marjolein en ik de pap helemaal op hadden.
Dan zagen Marjolein en ik dat Mirella ons wilde helpen met eten,maar oma zei, "dat vindt wel lief Mirella, maar jij helpt oma nog beter door zelf netjes te eten en oma straks te helpen met opruimen".
Waar wij er vandaag een gigantische smeerboel van maakte, hield Mirella haar slab vanavond redelijk schoon maar klagen deed ze totaal niet
Niet alleen wij maar ook Renske was zo moe, dat ook zij niet alleen een slab voor had, maar ook gevoerd moest worden.
Dan keek ze nog eens naar mij en mijn zusje, en zei nog eens hoeveel bewondering ze wel voor ons had.

Omdat nog eens te laten merken door te zeggen," jullie gaan altijd maar door, en klagen nooit en ook al lukt het (bijna) niet, of met veel moeite".
Toen ze haar bord leeg had, zat haar slab inmiddels wel zo vol.
Dat oma zei,"voor we aan het toetje beginnen, doe ik jou eerst een schone slab voor Mirella".
Dan zagen we dat Mirella haar tranen maar ternauwernood kon bedwingen,en oma met grote tegen zin haar gang liet gaan.
Dan fluisterde ze, "nu begrijp ik dat jullie je soms net een baby of peuter voelen".
"Ik voel me net een peutertje van net 18 maanden", "maar dat ben je niet", zeiden Marjolein en ik tegelijk.
"Jij bent gewoon Mirella van 14jaar onthoudt dat goed"hoorde Mirella mij zeggen.
Dan vroeg Renate,"wat is er Xantia?".
"Mijn zus hier, geeft aan dat ze zich net een baby of peuter voelt wat ze niet is".
Dan antwoordde Mirella,"dan wil ik dat van jou en Marjolein ook niet meer horen,Xantia".
"Want ook jullie zijn doodnormale bijna tieners, en niets minder dan dat" gaf Mirella direct lik op stuk.
Dan kwam oma binnen, en vroeg ook al wat er was.
Toen ze het verhaal had gehoord, zei oma"ik kan het van alle 3 wel begrijpen, maar vindt inderdaad ook dat jullie alle 3 gewone tieners zijn, net als jullie nichten en Renske".
"Jullie ADL hulpvraag, en incontinentie veranderd daar helemaal niets aan".
Vlak daarna stond ik op, om op de wc te gaan poepen.

Toen oma dat doorhad, zei ze,"Xantia, zie je wel dat je vooruit gaat?".
"Ja oma dat wel, maar ik ben al wel nat".
"Dat vindt ik lang zo erg niet als een vieze poepluier", hoorde ik zowel Marjolein als oma daar op in gaan.
Intussen was ik bij de wc en had mijn broek en romper al los, nu mijn luier nog rukte die in 1 keer los, en ging zitten.
Bijna direct plofte een flinke drol het toilet in, wat me een zucht van verlichting deed slaken.
Dan hoorde ik uit de huiskamer roepen,"hé Xantia, schiet een beetje op, anders poep ik in mijn luier".
Dat deed me uit mijn trance ontwaken, veegde mijn billen af trok door, en trok de luier als was het een slipje omhoog en sloot dan mijn romper en broek, een droge luier was van later zorg.
Dan riep "ik Marjolein, kom maar"
Direct kwam ze aan lopen liet haar broek zakken opende haar romper en liet haar luier zakken.
Dan ging ze zitten en poepte direct uit,dan hoorde ik haar zuchten, " oef dat was op het nippertje".
Toen ik vlak daarna haar gebruikte luier zag, zag ik de 1e remsporen al zitten, en begreep dat ze het niet meer lang had gehouden.

Toch besloot ik dat maar niet te laten merken, in plaats daarvan zei ik, "nou dan kunnen we elkaar de hand geven Marjolein".
"Ja dank je wel Xantia, maar als het nog iets langer had geduurd had ik het weer eens in mijn luier gedaan".
Intussen was het alweer half acht geweest en keken we naar het nieuws, terwijl we nog een mok koffie of thee kregen.
Direct na het nieuws zei Marjolein tot verbazing van de rest,dat ze naar bed ging en hoewel ik ook wel moe werd, had ik nog helemaal geen zin om nu al naar bed te gaan.
Dan keek ik, terwijl oma en Marjolein naar boven gingen de kamer eens rond, en zag dat, Renske en Katja allebei in slaap waren gevallen.
Ongeveer 1 kwartier later, roken Mirella en ik een poeplucht,maar zagen aan elkaar dat wij het niet waren, dan hoorde ik Mirella fluisteren," krijg nou wat".
"Renske en Katja doen het echt in hun luier, terwijl ze gewoon door slapen".
Dan vertelde ik, van de eerste keer dat Renske bij mij bleef slapen.en ik midden in de nacht wakker werd, en dacht dat ik weer in bed gepoept had.
Om al snel te merken dat niet ik maar Renske een poepluier had, die ook toen gewoon door sliep, alsof er niets aan de hand was.

Toen oma 10 minuten later binnen kwam was het eerste wat ze vroeg," wie van jullie heeft hier zitten poepen?".
Terwijl wij beide wisten dat we het niet waren,wilde oma toch komen ruiken, terwijl wij zeker wisten dat het Renske en of Katja was of waren.
Pas toen oma aan onze luiers had geroken, wilde ze toe geven dat wij het niet waren.
Pas toen ze dat even later ook bij Katja en Renske deed merkte ze, dat in ieder geval Renske in haar slaap had gepoept.
Terwijl ze in tussen haar duim in haar mond had gestopt.
Dan rook oma ook nog bij Katja, en ook nu had oma een sterk vermoeden dat ook Katja in haar slaap had zitten poepen.
Ondertussen moesten we alle 4 hoognodig naar bed, maar hoe kregen we Katja en Renske nu wakker?.

 

[luierdromer]

Xantia

HOOFDSTUK 20 LOGEREN BIJ OMA DEEL 6

Dan besloot oma, om beide meisjes toch heel voorzichtig wakker te schudden.
Al snel opende Renske haar ogen, en merkte dat ze op de bank in slaap was gevallen ook merkte ze, dat ze tijdens haar slaap had zitten poepen.
Daarop hoopte ze dat ze snel verschoond zou worden, ondertussen, was ook Katja langzaam wakker aan het worden
Direct rook ook zij een poeplucht, en keek om zich heen.
Om pas 5 minuten later tot de ontdekking te komen, dat zij zelf in haar slaap, net als Renske had gepoept.
Ondertussen vertelde Renske van de 1e logeer partij bij Xantia.
Vooral over het feit dat niet Xantia, maar zij zelf die ochtend met een vieze poepluier wakker werd.
Intussen waren ze allemaal naar boven gelopen, waar oma Renske en Katja direct verschoonde,en meteen in bed legde.

Nadat ook Carolien was verschoond, waren tot slot Mirella en ik aan de beurt.
Dan vroeg Mirella,"oma wilt u me op de wc zetten, volgens mij moet ik poepen?".
" Ook al doe ik het pas sinds kort weer in een luier, ik weet nu al hoe vies dat is".
Direct zei oma "Kom maar Mirella".
Binnen 1 minuut was ze verlost van haar natte luier, en zat ze op de wc te poepen.
Na 2 minuten, was ik uitgepoept, en maakte oma mijn billen schoon.
Dan kleedde oma mij verder aan en gaf me mijn nachtmedicatie,warna ik tanden mocht gaan poetsen.
Terwijl oma, Xantia hielp met verschonen, en aankleedden.
Inmiddels was het al 9 uur geweest, en moesten we hoognodig naar bed.
'Toen Katja en Renske een kwartier eerder in bed lagen, sliepen ze vrijwel direct weer in.
Net als Carolien en Renate, bijna direct sliepen zodra ze in bed lagen.
Mirella en ik konden de slaap echter niet vatten,en lagen nog een tijdje te fluisteren.
Dan zei Mirella nog eens,"Inmiddels begrijp ik jou en Marjolein beter dan me lief is".
"Hoe bedoel je?", vroeg ik.
"Nou om te beginnen, vindt ik het nu al irritand dat ik zonder het te merken op de meest onmogelijke momenten, in mijn luier poep".
"Zelfs een behoorlijke natte luier is al niet fijn, en het wordt pas echt vervelend, als je lang moet wachten tot je verschoond wordt.
Om dan te vervolgen, "ik weet dat ik tegen jou gezegd heb, dat jij geen kleine meid bent maar nu ik het zelf onderga, en besef wat jullie op zo,n moment voelen".
Dan zei ik,(Xantia)"in zo,n situatie voel ik me inderdaad net een klein meisje van anderhalf".
" Ik(Mirella) zie aan jou en Marjolein dat jullie, dus ik ook het niet zijn maar begrijp het nu wel.".
Dan ging Mirella verder," dat heb ik niet alleen met een vieze luier of aankleedden maar ook met eten bijvoorbeeld".
"Dat heb ik dus ook, daarom geniet ik zelfs van iets kleins als zelf eten of me zelf wassen en aankleedden ",antwoordde ik".
"Dat begrijp ik", zuchtte Mirella.
Dan ging door, "dan moet jij je bigsmile zien als je in plaats van in je luier op de wc hebt gepoept".
"Laat staan als je ook nog hebt geplast".
"Ja dat vindt ik veel fijner als in mijn luier", ging ik daarop in.
"Ja dat begrijp ik nu ook", antwoordde Mirella.
Dan ging ik zitten, om vervolgens op te staan,en hoorde Mirella vragen,"wat ga jij doen Xantia?".
"Plassen op de wc", antwoordde ik.
Terwijl ik naar de badkamer snelde mijn romper los trok, de luier liet zakken, en ging zitten, en bijna direct plaste ik uit, terwijl mijn luier nog droog was.
Ook probeerde ik nog te poepen, maar dat hoefde blijkbaar niet.
Toen ik doortrok en mijn luier omhoog trok, kwam oma kijken wat er was en vond het geweldig dat ik ook nu op de wc had geplast, minder vond ze dat zowel Mirella als ik, niet konden slapen.
Daarom kregen zowel Mirella als ik, nog een beker warme melk,in de hoop, dat we daarna wel konden slapen waarna we rond 12 uur, eindelijk allebei in slaap vielen.
De volgende morgen, waren de meeste meiden rond half 9 weer wakker,maar oma zei direct, dat ze zachtjes moesten doen omdat Mirella en ik pas laat in slaap waren gevallen.
Wat ook oma niet wist was dat ik, om half 7 alweer wakker was geworden.en voelde dat ik moest poepen, direct toen ik opstond merkte ik dat ik nog bijna droog was.
Dit had ik niet verwacht ondanks dat ik vlak voor 12 uur nog op de wc had geplast.
1 maal op de wc, poepte ik inderdaad, bijna volledig leeg, en op het moment dat ik wilde opstaan, voelde ik dat mijn blaas zich melde ten teken dat ik moest plassen.
Uit nieuwsgierigheid probeerde ik ook nu of ik het op kon houden.
Door mijn sluitspier aan te spannen, en deze keer hield ik het weer bijna 3 minuten op dan liet ik mijn blaas bewust leeglopen, en plaste helemaal uit.
Dan stond ik op, veegde mijn billen af, droogde mijn vagina, trok door en waste mijn handen en ging terug naar bed, zodat ik om 10 over half 7 weer in bed lag.
Om tegen 7 uur weer lekker te slapen.
Tegen kwart over 10 werd ik, wakker nog steeds helemaal droog.
Toen ik opkeek zag ik dat Mirella er inmiddels ook uit was,en zelfs al was gedoucht, en aangekleed.
Toen ze in de badkamer zag, dat ik nog helemaal droog was kon ze haar ogen nauwelijks geloven, en dacht dat ik me stiekem had verschoond.
Dan kwam oma binnen en zei dat ze rond 7 uur wel gestommel had gehoord, maar niet wist dat ik het was.
Van Marjolein hoorde ik dat ze vannacht wel had geplast, maar pas bij het opstaan op de wc had gepoept.
Terwijl Katja en Renske maar ook Mirella vanochtend alweer in een poepluier wakker waren geworden,en ook Carolien vannacht in haar slaap had gepoept.
Toen wij ons gingen wassen zei oma, houd jij je luier nog maar even om Xantia".
"Nou liever niet oma, beetje te dik die nachtluier".
"Nou doe dan maar een dagluier om,maar maak de nachtluier wel voorzichtig open,zodat je die komende nacht opnieuw kunt gebruiken".
Nog 10 minuten later zat ik aan de brunch terwijl het voor de rest al bijna lunchtijd was.
Tegen half 1 was ik klaar en stond op, om te helpen met opruimen.
Dan vroegen Katja en Renske,"Xantia wat doe je nou?".

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 21 EINDE VAN DE LOGEERPARTY

Die vraag stelde ze omdat ik mijn rollator liet staan, en zonder enige steun probeerde te lopen.
Toen ik ook nog bordjes en bestek wilde pakken, greep oma in, en zei "eerst je rollator pakken Xantia, dan maak jij het je zelf makkelijker".
"Ja maar oma?".
"Xantia, ik snap best dat jij je zelf wil bewijzen naar de andere meiden".
Niet alleen oma maar ook Renate zei direct, "dat hoeft echt niet meer Xantia".
"Jij maar ook Marjolein hebben hier meer dan genoeg laten zien".
Dan pakte ik de rollator zette de bordjes met bestek erop, en liep zo naar de keuken.
Onderweg zei ook Carolien,"jullie hebben je al meer dan genoeg bewezen".
"Ja vooral in dat subtropische zwemparadijs", vulde Renate aan.
"Toen dachten we, dat we jullie wel even af zouden schudden, en zo kwijt zouden zijn maar we kwamen mooi bedrogen uit", vulde Carolien aan.
Ondertussen hielpen we allemaal mee zodat binnen 20 minuten, alles was opgeruimd en we de hele middag voor ons zelf hadden.

Aangezien het de 1 na laatste dag was, stelde oma voor om te beginnen met inpakken van de kleding, en de andere spullen die mee moesten.
Terwijl we bezig waren, zei Mirella"goh Xantia we houden ruimte over terwijl we vorige week ruimte te kort kwamen".
Dan zei ik, "ja Mirella maar je vergeet de enorme voorraad luiers die nu bijna op zijn".
Katja en Carolien echter kwamen nu ruimte te kort, omdat ze best een vracht luiers mee moesten nemen.
Ook Renske kreeg een paar pakken mee.
Waar Carolien oma boos aan keek, sprongen Katja en Renske juist een gat in de lucht zij vonden het juist fijn, regelmatig een luier te dragen.
Al gaven ze met enige moeite naar mij en Marjolein toe, er niet aan te moeten denken om net als wij echt incontinent te zijn, wat Marjolein en ik heel goed begrepen.
Katja zei zelfs tegen mij, "het zou mooi zijn als jullie er vanaf zouden komen".
"Ik zou niets liever willen" zuchtte ik, dan zag ik dat oma, deze opmerking afkeurde en hoorde haar zeggen,"Xantia, je mag al blij zijn dat je vaak je grote boodschap voelt aankomen en dan ook nog vaak op tijd bent".
"Ben ik ook wel, oma".

Toen ik even later naar Marjolein keek, leek het dat ze haar sluitspier weer probeerde aan te spannen.
Wat even later ook wel bleek te kloppen, toen we haar naar de wc zagen gaan.
Toen ze even later terug kwam, begrepen we, dat ze niet alleen op de wc had gepoept maar zelfs geplast.
Dan vroeg ik, "voelde je dat je moest plassen Marjolein.
"Ja Xantia, en door direct mijn sluitspier aan te spannen kon ik het weer 3 minuten ophouden".
"Nou mooi Marjolein, dat die plas in de wc ligt, in plaats van dat die in je luier zit"
Probeerde ik positief te zijn, "zo is dat"bevestigde oma.
Terwijl we een spelletje deden, zei oma " misschien groeien jullie er wel over heen, maar dat is afwachten".
1 uurtje later was het alweer theetijd, en zagen we Marjolein opstaan en weer met de rollator richting de wc ging.

Wat we niet zagen was, dat ze weer probeerde, om haar sluitspier aan te spannen.
Om 3 minuten later haar broek te laten zakkken haar romper te openen, en haar luier als een slipje te laten zakken.
Om dan te gaan zitten, ontspande haar blaas, en liet bewust haar plas lopen.
Dan ging ze weer staan, trok de luier omhoog sloot de romper en trok haar broek op.
Trok door en waste haar handen dan gingen we door met spelletjes doen zo werd het half 5

Dus tijd om de natte luiers te verschonen, maar aangezien ik tussendoor ook op de wc had geplast,was niet alleen Marjolein maar ook ik nog droog.
Toen oma bij ons beide de luier opende zagen we haar heel verbaasd kijken, toen beide luiers helemaal droog en schoon waren,en hoorde haar vragen," hoe kan het dat jullie na 3 uur, nog droog en schoon zijn?".
Dan keken we oma aan, en zeiden dat we op de wc hadden geplast.
Dan zei oma,"dat jullie voelen dat jullie moeten poepen is 1 ding"," maar dat jullie voelen dat jullie moeten plassen, klinkt ongelofelijk".
"Soms voel ik het echt aankomen, maar deze keer voelde ik wel dat ik moest poepen maar het plasje pas, toen ik op de wc ging zitten" bekende Marjolein.
Dan zei oma," oké maar toch voelde je dat je moest plassen Marjolein en hield jij je luier dus droog".
Dan deed oma de luier romper en broek weer dicht, en was ik aan de beurt.
Dan zei ik,"laat maar oma, ik ben nog helemaal droog".
Al snel was duidelijk dat oma me niet geloofde zei," dat mocht je willen Xantia. hier komen! met grote tegen zin kwam ik, en ging liggen.
Dan opende oma mijn broek romper, en luier en zag dat ik de waarheid had gesproken.
Dan sloot oma mijn luier romper en broek, en vroeg wie er wilde helpen groente te wassen, en aardappels schillen Marjolein en ik, boden ons direct aan.
Want juist omdat we dit nog nooit hadden gedaan,zagen we er juist een uitdaging in.
Deze keer twijfelden niet alleen Carolien en Renate, maar uitte ook Renske Katja en zelfs Mirella hun bedenkingen.
Toch gaf oma ons 1 kilo aardappels, beide een dunschiller en een pan met water, en zei "nou meiden ga jullie gang" en na even wennen, en uitproberen kregen we vrij snel de slag te pakken,
Ondertussen zagen we dat niet alleen Carolien en Renate vol verbazing zaten te kijken maar zelfs Renske en Mirella hadden dit niet van ons verwacht.
Ook al duurde het bijna anderhalf uur voor de kilo aardappels waren geschild, het was ons toch maar mooi gelukt.
Direct zeiden Carolien en Renate," dit hadden wij niet beter gedaan, dan jullie nu".
Dan zei oma, "nou een mooier compliment kunnen jullie niet krijgen".
"Dank jullie wel, makkelijk was het niet maar het is wel gelukt."
"Zo is dat", zeiden beide nichtjes.
Dan vertelde Renate aan Marjolein dat toen ze jonger waren en zij zelf inmiddels zindelijk waren, en dat dit Xantia maar niet lukte.
Begrepen we daar niets van, en hebben ook wij Xantia wel uitgemaakt voor baby of peuter.
Pas in groep 4, begrepen we dat er bij Xantia van binnen iets kapot is,nu zouden we dat dus ook nooit meer doen.
Dan vertelde Renske hoe ze laatst bijna 2 jongens in elkaar had geslagen,toen die Xantia belaagde.
Dan zei ik, "die jongens plaagde mij al langer,en precies op het moment dat ze mij van de fiets wilde trekkken kwam Renske te hulp".
Dan zei Renske.
"Toen ik naar buiten kwam, zette ik direct een grote mond op tegen die blagen, en toen ze niet ophielden heb ik ze een paar goeie klappen verkocht".
"Heb je geslagen Renske?".

"Ja punt 1, ze vroegen erom, punt 2 een directe aanval was de beste verdedeging aangezien het 2 tegen 1 was".
Dan ging ze verder, "als dat soort lui willen klooien moeten ze mij durven pakken, maar dat durven ze niet, omdat ze bang zijn dat ik terug sla".
"Van meiden als Xantia en Marjolein denken ze, die kunnen we wel pakken die doen niets terug"," daar heb je op zich een punt," zei oma.
"Misschien kunnen we dat een keer bespreken bij de fysio", opperde Marjolein.
"Dan nu een ander onderwerp", zei oma vooral om de heftige reacties over en weer af te blokken maar ook omdat ze zag dat Renske hierdoor behoorlijk onrustig werd.
Dan vroeg oma," hoe ver zijn jullie met het inpakken van de bagage?"
"Wij zijn bijna klaar, we hebben nu veel meer ruimte",zei Mirella met een verbaasd gezicht.
"Mirella, weet je hoe dat komt", vroeg ik "nee Xantia, ik snap er niets van".

"Dan zal ik jou even op weg helpen,"reageerde Carolien,"wat dacht je van de vracht luiers, die jullie mee hadden?".
Dan sloeg Mirella haar hand voor haar mond, en mompelde. "ja natuurlijk, daar zijn er nog maar een paar van over".
"Precies", zei oma.
Dan vroeg ze," willen jullie ook een setje met printluiers mee?".
Direct begonnen we beide te stralen,dat printje maakte het onaangename van het incontinent zijn toch iets aangenamer.
Dan reageerde wij maar ook Marjolein, "graag oma direct werd er bij alle 3 een setje printluiers in de tas gestopt.

 

[luierdromer]

Xantia

HOOFDSTUK 22 TERUG NAAR HUIS

Ook deze avond was het om half 9 echt bedtijd, en gelukkig vielen we deze keer allemaal vrij snel in slaap en had ik inderdaad weer de luier om, die ik de vorige nacht had droog gehouden.
Hoewel ik deze nacht niet droog bleef, werd ik toch rond 2 uur wakker om in 1e instantie te balen dat ik niet droog meer was, maar voelde ik nu weer een plasje?.
Dan stond ik op, en liep voorzichtig naar de badkamer en inderdaad plaste ik nog meer en voelde ook dat ik moest poepen, en Poepte dan ook bewust leeg.
Toen ik bijna klaar was hoorde ik Marjolein aankomen, die direct vroeg "wie is daar?".
Dan zei ik," ik ben het Xantia, en ik ben bijna klaar".
Dan zei Marjolein,"dat is mooi want ik moet poepen, en volgens mij nog plassen ook".
Zei ze, terwijl ik de badkamer verliet, en Marjolein er in stapte.
Toen ze 10 minuten later binnen kwam, vertelde ze dat ze inderdaad had geplast, en nog gepoept bovendien.
Dan vertelde ik, dat ik helaas niet meer helemaal droog was maar wel had uitgeplast, en bovendien ook op de wc had gepoept.
Na nog een slaap lekker, vielen we weer in slaap om rond half 9 weer wakker te worden.
Waarbij we direct merkten dat zowel Katja en Carolien, in hun slaap hadden gepoept,en Mirella wel behoorlijk had geplast, maar nog niet had gepoept.
Wat bleek toen ze vrij snel vroeg,"Xantia, wil je me op de wc zetten om te poepen?".
"Ja is goed Mirella", en samen liepen we naar de badkamer.
Waar ik haar begon uit te kleedden, en terwijl ik daar mee bezig was kwam Renate kijken, wat wij deden en begon ook te helpen.
Zodat Mirella binnen de kortste keren op de wc zat,en inderdaad op de wc zat te poepen.
Om dan direct te worden gewassen verschoond en aangekleed.
Dan vroeg ze," red jij je zelf Xantia?".
"Ja hoor".
Terwijl ik het zei, was ik al bezig om mij zelf uit te kleedden, en te wassen.
Toen iedereen klaar was, werd er direct ontbeten, om vervolgens de laatste spullen in te pakken waarna er direct weer een luier controle volgde.
Ook nu waren Marjolein en ik nog droog, terwijl Carolien en Mirella alweer behoorlijk nat waren.
Nadat we nog wat spelletjes hadden gedaan, was het alweer snel lunch tijd en deze keer hadden niet alleen Carolien en Mirella hulp nodig,maar waren Renske Marjolein en ik zo moe, dat we net als Mirella totaal geen kracht meer hadden.
Toen we lieten merken daarvan te balen zeiden zowel oma als Carolien en Renate, " op zich niet gek meiden".
"Jullie hebben al zoveel laten zien, het badminton, met zijn 2en boodschappen doen, groente snijden", somde Renate en Carolien maar ook Katja op.
Dan lieten Carolien en Renate erop volgen," jullie doen absoluut niet voor ons onder en wat vooroordelen betreft, daar moeten we mee oppassen", sloot ze af.
Terwijl we het over de geslaagde logeerparty hadden, merkte ik niet alleen dat mijn luier nat werd.

Erger was dat ik zonder er wat aan te kunnen doen aan tafel zat te poepen ,wat me direct in huilen deed uitbarsten.
Toen Carolien en Renate vroegen wat er was, was ik direct stil,maar zei ook niets meer.
Direct wilde ik weg lopen, maar Renate hield me tegen en vroeg," mogen we raden?".
"Toe maar", zeiden we," volgens mij moeten we 2 vieze luiers verschonen", zei ze zo luchtig mogelijk, " ja helaas wel", zuchtte ik.
"Helaas?, hoe bedoel je?" vroeg Renate.
"Nou het ging de laatste dagen zo goed, en moet je nou kijken" zuchtte ook Marjolein.
"Uh wat hadden we afgesproken?", viel Mirella Marjolein in de rede,dat deed ons direct zwijgen.
Dan voegde Mirella er aan toe," niet alleen jullie maar ik kan ook wel een schone luier gebruiken."
Terwijl we naar de badkamer gingen zei oma,"Op zich begrijp ik dat jullie balen maar vergeet niet dat gister en vandaag behoorlijk intensief bezig geweest zijn".
"Want op zich hebben jullie het allebei aardig onder controle".

"Helemaal als je na gaat, waar jullie diepte punten lagen kijk maar naar Mirella".
Dan keek oma op de klok, waar ze zag dat er nog tijd genoeg was voor we om half 3 zouden worden opgehaald.
Direct zei ze tegen Carolien en Renate," als jullie alle meiden nu eens verschonen en vervolgens in bed leggen".
Dan gingen we allemaal naar boven en ging ik bij binnenkomst direct liggen, dit met een knal rooie kop en vol van schaamte.
Ook aan Marjolein zag ik, dat ze zich niet op haar gemak voelde.
Zo ie zo al omdat we daar beide met een vieze poepluier lagen, en we ons bovendien moesten laten verschonen terwijl we dat prima zelf konden.
Terwijl ik verschoond werd, keek ik Mirella aan en zei "nu ervaar ik zelf weer eens een slecht moment".
"Niets aan de hand, kan gebeuren Xantia" reageerde Carolien, terwijl Carolien en Renate Marjolein en mij verschoonde.
Dan vervolgde Carolien," als ik zie waar jij en Marjolein vandaan komen,en waar jullie nu toe instaat zijn".

Dat moesten we lachend toe geven, nog 5 minuten later lagen ook wij in bed, en sliepen vrijwel direct.
Toen we weer wakker werden was het inmiddels half 1, en tijd voor de lunch gelukkig waren we vanmiddag zo fit, dat we allemaal zelf konden eten.
Toen we klaar waren, en alles was opgeruimd was het inmiddels 2 uur en was het wachten op de ophalers, na 10 minuten ging de bel, en liet oma Wilma en José binnen.
Vlak daarna gevolgd door de ouders van Carolien en Renate, Katja zou met ons mee rijden.
Toen Wilma en José vroegen hoe het was gegaan zei oma, dat Mirella Marjolein en ik ons voorbeeldig hadden gedragen,en dat ook de verzorging geen problemen had gegeven.
Ondertussen waren Marjolein en ik stilletjes de kamer uit gelopen om te plassen, maar dat hielden we voor de moeders bewust stil.
Na nog een kop thee was het tegen kwart voor 3 en tijd om te verschonen, waarbij Wilma en José ons zouden verschonen, en niet toe lieten dat we het zelf deden.
Ondertussen hadden Marjolein en ik binnen pretjes voor 10 aangezien wij allebei nog droog waren.

Toen Wilma even later de luier van Marjolein opende, keek ze dan ook vreemd op dat Marjolein nog droog was.
Dan Vroeg Wilma,"wanneer heb jij voor het laatst geplast, Marjolein?".
"1 half uur geleden op de wc", antwoordde Marjolein dan vertelde ze dat ze de laatste 2 nachten, wakker werd, en voelde dat ze moest plassen.
" Zo heb ik 2 nachten, met 1 nachtluier gedaan sloot ze af.
Dan sloot Wilma de luier en romper weer, en sloot Marjolein haar broek weer.
Dan was ik aan de beurt, en ook José keek vreemd op dat ik nog helemaal droog en schoon was.
Nadat ook Katja Mirella en Renske waren verschoond, konden we gaan.
Echter niet voor Carolien op hoge toon had ge-eist dat ze weer een gewoon slipje aan mocht en weer naar de wc mocht, maar direct zagen we dat haar moeder dat weigerde, en zei, "leer jij je eerst maar eens om je als een nette tiener te gedragen", beet Hanna haar dochter toe.
Dan werd de bagage ingeladen, en werden Marjolein Mirella en ik in de stoeltjes gezet en vast gemaakt en werd Katja op de bank vastgezet.
Dan reden we weg, om 3 kwartier later thuis te komen.
Dan werd de bagage uitgepakt, en zagen Wilma en Cora de printluiers.
Dan zei Cora,"leuk dat ook jullie printluiers mee kregen".
Na 20 minuten was alles opgeruimd, en zei Wilma, "gaan jullie je maar even zelf vermaken, ik ga aardappels schillen en groente wassen en snijden".
In plaats daarvan pakten wij de dunschillers en zeiden," geef de aardappels maar dan helpen wij wel mee".
Al snel zaten we te schillen, niet alleen Wilma en Cora keken verbaasd maar ook Olaf en Jan-Willem wisten niet wat ze zagen, ondanks dat ze wisten dat, wij ons graag lieten uitdagen.
Ondertussen hielp Mirella weer met het groente wassen en wat ons niet vaak lukte, gebeurde nu wel, Wilma en José stonden er met open monden naar te kijken.

Hun verbazing werd nog groter, toen ze ons op zagen staan om op de wc te gaan plassen,en al helemaal toen we zeiden dat we nog droog waren.
Al snel bleek dat zowel Wilma Cora als José dat niet geloofde, en moesten we gewoon mee komen , toen Wilma Olaf en Jan-Willem ging verschonen.
Toen de jongens en Mirella verschoond waren, moest ik gaan liggen wat ik met veel tegen zin deed.
Al snel zag José dat ik inderdaad nog droog en schoon was.
Dan moest Marjolein komen liggen, en zag Wilma dat ook zij nog droog en schoon was.
Niet alleen Wilma Cora en José keken verbaasd, maar ook Olaf en Jan-Willem keken vreemd op.
Dan vroeg Olaf,"hoe krijgen jullie dat voor elkaar?".

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 23

Dan zeiden Marjolein en ik, "vraag ons niet hoe het kan maar sinds de logeerpartij voelen we niet alleen vaak, dat we moeten poepen maar ook dat we moeten plassen zei ik.
"Sterker nog, zowel Marjolein als ik, zijn afgelopen week al een paar keer midden in de nacht wakker geworden, omdat we beide voelden dat we moesten plassen of poepen".
"Daar snap ik niets van", zuchtte Olaf
Dan zei Wilma," doordat de beschadiging die bij jullie de incontinentie veroorzaakt niet al te ernstig is, is er een kleine kans dat het lichaam de beschadiging hersteld en jullie er over heen groeien".
"Of dat uiteindelijk gebeurd, en zo ja in hoe ver is afwachten."

Dan keek ze mij en Marjolein aan en zei,"dus hoe groot de kans is dat jullie van de luiers afkomen, durf ik niet te zeggen meiden".
Dat begrepen we heel goed, en ik zei," een plasluier is daar aan toe, als we maar wel van die vieze poepluiers afkomen zou dat wel fijn zijn", zuchtte ik.
"Vertel mij wat" zuchtte Jan-Willem, en ook Olaf zei,"dat is al een enorme winst".
Nauwelijks had hij dat gezegd, of we zagen Olaf zijn gezicht betrekken en roken direct dat hij zo uit het niets zat te poepen, en hoorden hem mompelen," bah vies".
Dan zei Marjolein," kom maar Olaf dan zal ik je direct verschonen".
Direct zagen we Olaf verbaasd kijken, maar ook ik zei." ga maar met Marjolein mee, dan komt het wel goed".
1maal in de badkamer was Marjolein, zo gauw als Olaf lag, direct begonnen hem uit te kleedden en terwijl Olaf vol verbazing lag te kijken, ging Marjolein rustig door alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Ook zagen we dat Wilma verbaasd stond te kijken, en al helemaal omdat we beide zelfs bij een behoorlijke vieze poepluier geen krimp gaven.
Toen Olaf 5 minuten later klaar was, nam ik de plaats van Marjolein in om Jan-Willem te verschonen.
Zagen we weer Wilma en José verbaasd kijken, maar hoorde we ook Mirella zeggen "Mamma Xantia kan dat heel goed".
Dan zei José aarzelend," nou laat dan maar zien Xantia".
Dan ging ik aan de slag, en al snel zag José dat Mirella niets te veel had gezegd.
Snel en vakkundig werd Jan-Willem door mij verschoond en toen ik klaar was met Jan-Willem, zei José dat heb je goed gedaan Xantia".
Dan keek ik Mirella aan en zei," zo nou jij nog zusje",en voegde er aan toe," zo te ruiken ben je niet alleen nat maar heb je vooral een vieze luier".
Aan Mirella,s schaamte zagen niet alleen Marjolein en ik maar ook Wilma en José dat Mirella zich absoluut niet op haar gemak voelde en ten volle begreep hoe Marjolein en ik ons in zo,n situatie vaak voelden.

Ook nu weer zagen Wilma en José, hoe professioneel ik te werk ging.
Dan zeiden zowel José als Wilma," wat kan jij dat goed Xantia".
Dan begon ik,"ja dit kleine meisje".........
"UH grote meid bedoel je", reageerde José en Mirella.
Dan vervolgde José,"ik hoef je bijna niet meer te verzorgen en ook eten aankleedden en douchen doe jij inmiddels bijna altijd zelf".
"Nee Xantia jij bent absoluut geen klein meisje meer".
Dan richtte José haar aandacht op Mirella en zei." en dat geldt ook voor jou, want dat jij een luisterend oor bent voor je zusje is al super goed maar dat je ook nog haar lot zelf aan den lijve wil ervaren"..........

Ondertussen zaten we beneden aan een kop thee.
Dan vertelden we nog een keer, hoe we Katja Carolien en Renate eraf hadden gezwommen.
Iets wat vooral Renate en Carolien totaal niet hadden verwacht.
Dan was het tijd om te gaan koken, ook hier wilden we helpen maar Wilma zei," jullie hebben al goed geholpen met voorbereidden gaan jullie maar met elkaar tafel dekken".
Toen dat was gebeurd, voelden zowel ik als Marjolein de vermoeidheid toeslaan, maar wilden dat naar Olaf Jan-Willem, maar vooral Mirella niet toegeven maar helaas.
Het leek wel of beide moeders een zesde zintuig hadden, want direct kwamen ze voor ons beide met een slab aan en zeiden, terwijl ze ons de slab om deden," dan zullen we jullie beide maar helpen".
Dit bezorgde ons allebei een rooie kop vol van schaamte maar José zei, "om te beginnen is het niet vreemd dat jullie nu zo moe zijn."
"Helemaal niet als wij van oma hoorden, wat jullie 2 daar allemaal hebben gepresteerd".
Tot onze opluchting mochten we wel zelf eten, maar dit koste zoveel moeite dat we deze keer zelf om hulp vroegen en wat het voor ons nog genanter maakte, was dat het juist Mirella en Olaf waren die ons kwamen helpen.
Mirella zei direct," rustig maar meiden morgen kan het weer andersom zijn en terwijl ze ons eten gaf, zat Mirella zonder er wat aan te kunnen doen eerst te plassen en bijna direct daarop te poepen.

Niet alleen wij, maar vooral zij zelf trok direct een vies gezicht toen ze het merkte, maar zowel Wilma als José zeiden, "geeft niets Mirella dat hoort erbij".
"Ja maar het voelt zo vies, en het ruikt ook niet echt lekker"was het antwoord van Mirella.
Al snel daarna bleek dat niet alleen Mirella maar ook Jan-Willem aan tafel had zitten poepen.
Waarop Wilma direct na het eten zei, terwijl ze op de klok keek die kwart voor 7 aan gaf. "dan gaan we maar direct douchen en de nachtluiers omdoen".
Waarop direct niet alleen Mirella maar ook Olaf protesteerden, " Ja hallo maak het een beetje, dit is kinderbedtijd",maar Wilma en José zeiden direct," kijk naar Xantia en Marjolein die helemaal op zijn".
"Bovendien moeten Mirella en Xantia morgen ochtend al om half 10 bij de revalidatie arts zijn, dus die moeten er vroeg uit". "en zo te zien, zitten ook jullie er behoorlijk doorheen".
Nu konden zowel Olaf als Jan-Willem niet anders dan erkennen dat ze best moe waren.
Voor het gemak bleven we vannacht bij Olaf en Marjolein slapen.
Mede hierdoor, lagen Mirella en ik al om kwart over 7 gedoucht en verschoont in bed, en mede door onze slaap medicatie sliepen we snel in.

Toen Olaf Jan-Willem en Marjolein rond kwart over 8 binnen kwamen, sliepen wij al als rozen.
Ook deze nacht plaste en poepte Mirella haar luier vol, en niet alleen zij maar ook ik plaste en poepte deze nacht weer eens in bed.
Pas de volgende ochtend hoorde ik van mamma dat we op verzoek van de dokter een hogere dossering van de slaap medicatie hadden gehad.
Waardoor we vaster hadden geslapen dan anders.
Deze opmerking zorgde voor enige opluchting, Mirella was juist blij dat ze deze nacht niet de enig was die haar luier vol had.
Wat ze me ook duidelijk liet merken, toen ze bij het ontbijt zei " ik hoop echt dat het wat mij betreft tijdelijk is".

"Dat hoop ik ook voor jou", antwoordde ik.
"Ja ik begrijp nu al jullie opluchting als jullie op de wc in plaats van in jullie luier hebben geplast, laat staan gepoept".
"Want ook ik vindt een poepluier nu al een verschrikking",.
"Ja maar voor jou is het maar tijdelijk, zo snel als jou medicatie stopt ben je weer gewoon zindelijk", zuchtte ik.
"Ja zusje dat is wel zo, maar of en wanneer dat stopt heb ik niets meer over te zeggen".
Dan zei Mamma, "dat heb je goed Mirella, door dat jij heb ingestemd is het nu aan pappa en mij, om daar over te beslissen".
Dan zag ik dat deze opmerking haar een diepe zucht ontlokte, en ze haar ogen neersloeg.en hoorde haar mompelen," nou daar ben ik lekker mee".
Dan keek ze mij aan en zei, dan ben jij straks degene die zindelijk is".

" Ik hoop inderdaad dat de positieve ontwikkeling doorzet"lachte ik, maar daarnaast ook dat deze actie voor jou geen blijvende gevolgen heeft".
Dan keek mamma me aan en zei," mooi gezegd Xantia".
"Jij doet het de laatste maanden geweldig, maar het is afwachten of en zo ja hoe ver deze ontwikkeling doorzet".

"Ja mamma dat begrijp ik maar zo,n terugslag als vannacht kan me gestolen worden" mompelde ik.
Dan keek mamma me aan en zei," wil je geloven dat jij al meer hebt gepresteerd en bereikt dan dat je vader en ik ooit hadden durven dromen?".
"Ja dat begrijp ik", lachte ik.
Dan keek José op de klok, en zei dat we zo moesten gaan.
5 minuten later hadden we onze tanden gepoetst, en weer 5 minuten zaten we in de auto.
Zowel ik als Mirella werden volledig vastgezet in een stoeltje,en waar ik al moeite had, om wat dat betreft als een kleuter te worden behandeld.
Zag ik dat Mirella dit echt afschuwelijk vond, maar er net als ik toch echt aan moest geloven.
Nog geen half uur later arriveerden we bij het revalidatiecentrum waar we nadat we ons hadden gemeld, plaats namen in de wachtkamer.
Nauwelijks zaten we, of de deur ging opnieuw open.
Toen we zagen wie er binnen kwamen, vielen onze monden open van verbazing.

 

[luierdromer]

Xantia

HOOFDSTUK 24 BIJ DE REVALIDATIE ARTS.

Want wie zagen we daar binnen stappen?
Hanna samen met Carolien, die zo ver wij konden zien, nog steeds een dikke luier om had, en die naar mijn idee alweer had gebruikt ook.
Nog voor ik kon reageren kwam dokter Derks ons al halen.
1 maal binnen zei hij," zo te zien heb je niet alleen je moeder mee genomen?"
Dan vroeg hij aan Mirella, "zo en wie ben jij?".
"Ik ben Mirella, de oudere zus van Xantia" was het antwoord, dan vertelde José het verhaal vanaf de avond dat ik mij finaal zat af te kraken.
Toen we uitverteld waren, zei dokter Derks," zoiets heb ik kort geleden ook al eens mee gemaakt".
Dan vroeg ik," bedoelt u Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke?".

"Ja inderdaad Xantia, ken je die?".
"Ja inderdaad", en vervolgde "dan zijn er meer overeenkomsten", lachte ik.
"Want net als Marjolein, voel ik het de laatste tijd vaak aankomen dat ik moet poepen en vaak ben ik dan ook nog op tijd bij de wc".
" Sinds ongeveer anderhalve week, voelen zowel Marjolein als ik ook nog vaak dat we moeten plassen en ook dan zijn we vaak op tijd".
"Nog sterker, afgelopen week zijn we allebei al een paar keer midden in de nacht wakker geworden, omdat we voelden dat we moesten plassen".
"Nou dat is geweldig Xantia".
Dan zagen we dat dokter Derks een boekje uit de la van zijn bureau pakte, en dat aan mij gaf.
Dan gaf hij mij de opdracht om bij te houden hoe vaak en wanneer ik op tijd bij de wc was, overdag, maar ook wanneer ik snachts wakker werd of juist niet wanneer ik moest plassen of poepen.
Ook moest ik bij houden, wanneer ik juist met een natte en of vieze luier wakker werd.
Dan zei dokter Derks," kom maar Xantia dan kan ik je onderzoeken."
Toen ik de rollator wilde pakken, zei hij.
"Neem die maar mee naar de gang, maar daar wil ik dat je een stukje zonder rollator loopt om te kijken hoe dat gaat".
Van die vraag werd ik bang om te vallen, maar dokter Derks had mij direct weer rustig, toen hij mij de leuningen aan beide zijden van de gang liet zien, waar ik me aan vast kon pakken indien nodig.
Ook dat er daarnaast op verschillende plaatsen, stoelen stonden, dit gaf me vertrouwen in een goeie afloop.
Dan stond ik op, en wilde direct de rollator laten staan, maar dokter Derks zei.
"Dat hoeft niet Xantia,tot aan het punt in de gang waar de beugels beginnen mag jij je rollator gebruiken".
Ook dit maakte mij weer iets rustiger, 10 seconde later kwam ik op het punt waar ik de rollator moest laten staan.
Toen ik die aan de kant had gezet, zag ik dat de dokter aan de ene en zijn assistente aan de andere kant van de gang stond,hier werd ik nog rustiger van.
Dan liet ik de rollator los, en stapte voorzichtig strak voor me kijkend richting de assistente.

Al snel merkte ik dat het welliswaar ging, maar dat het wel veel kracht en concentratie koste,en het slechts met hele kleine stapjes ging maar toen ik 1 keer op gang was, ging het best goed.
Tot mijn eigen verbazing, liep ik in 1 keer door naar het andere eind van de gang en hoewel ik 5 minuten over die 100 meter deed, haalde ik het wel.
Wat ik wel fijn vond, was dat de assistente daar met een rolstoel op mij stond te wachten.
Aangekomen mocht ik in de rolstoel stappen, en bracht de assistente me terug naar de spreekkamer.
Waar Mirella inmiddels was gewogen, en nu werd gemeten hoe lang ze was toen dat was gebeurd en ik terug was mocht ik onder de meetlat komen staan, en bleek dat ik in een halfjaar 10 centimeter was gegroeid.
Direct daarna werd ik gewogen, en bleek ik 3 kilo te zijn afgevallen.
Direct grapte ik, "dat komt zeker door al die activiteiten waar ik aan mee doe".
Dan vroeg dokter Derks, "vertel eens Xantia"!
Dan vertelde ik dat Olaf Marjolein Miranda en Jeroen me mee hadden genomen naar de crea-club, en een paar dagen later naar scouting,en dat ik het in beide gevallen goed naar mijn zin had, en net als Olaf en Marjolein overal aan mee deed.
"Dat is mooi om te horen, maar heb je nog last van pesten?".

"Nee dokter helemaal niet meer".
"Dat wil zeggen laatst wilden die zelfde jongens mij weer van de fiets trekken, maar net op dat moment kwam Renske naar buiten, die dat had gezien."
" Die zette direct een grote mond op tegen die Jongens, en gaf ze vervolgens een rake klap in hun gezicht, waardoor ik de kans kreeg om te vluchtte".
"Zo leerde ik ook Olaf Marjolein Jan-Willem en Nelleke kennen, maar ook de andere jongens en meiden van beide clubs, en wat me opvalt".
"Dat iedereen ons accepteert en we overal bij betrokken worden, toen had ik direct een vriendinnetje".
"Ook valt me op dat Marjolein en ik elkaar stimuleren om verder te komen", sloot ik af.
"Fijn om te horen Xantia, en al helemaal omdat dit ook jou gezondheid ten goede komt".
Dan werd nog mijn bloeddruk gemeten,en in mijn keel en neus gekeken maar dat zag er allemaal goed uit.
"Oké Xantia wij zijn klaar, ik zie je over 3 maanden terug".
Dan kreeg ik nog potje mee, met de opdracht daarin urine op te vangen zodat dat in het lab gecontroleerd kon worden.
Dan richte dokter Derks zich tot Mirella, die intussen op haar luier na helemaal door José was uitgekleed.
Direct werd Mirella gemeten en gewogen,waaruit bleek dat haar lengte van 1,56 goed bij haar leeftijd paste,en ook haar bloeddruk en neus en oren waren goed.
Haar gewicht van bijna 75 kilo,wel aan de behoorlijk hoge kant was.
Dan zei hij," ik adviseer je in ieder geval 5 en nog liever 10 kilo af te vallen dat je voetbalt is het positieve punt."
"Het lijkt mij een goed idee om samen met Xantia en Olaf en Marjolein Fysio therapie in het warme water te gaan volgen".
"Daarnaast lijkt het mij een goed idee als jullie allebei, onder leiding van een fysio therapeut gaan fitnesse".
Deze opmerking deed José de wenkbrauwen fronsen,maar toen dokter Derks nogmaals zei dat dit onder leiding van een fysiotherapeut zou zijn, stelde dat José enigzins gerust.
"Dat lijkt me voor jou Xantia helemaal geen probleem, aangezien jij toch al iedere week bij de fysio komt".
"Jullie moeten samen maar kijken, of jullie een extra afspraak maken of het inpassen in de bestaande afspraak van Xantia".
Dan werd de afspraak afgesloten en mochten we gaan.
Nu probeerde ik mij zelf aan te kleedden, terwijl Mirella door Mamma werd aangekleed.
Door alle hecktiek en indrukken had ik al een paar keer geplast, hoewel ik het idee had, dat ik nog niet helemaal leeg was, daarnaast had ik het idee dat ik moest poepen.
Dan spande ik mijn sluitspieren aan, en vroeg aan mamma een schone luier.
"Ik zal je zo verschonen Xantia","nee mamma ik ben al wel nat maar moet nu niet alleen plassen, maar ook poepen".
"Dus ik ga naar de wc, en wil daar gelijk een schone luier omdoen.
Ondertussen terwijl ik mijn sluit spier aanspande voelde ik toch wat druppels in mijn luier verdwijnen,maar 1keer op de wc, pakte ik het potje voor het onderzoek en hield het zo dat ik er precies in plaste.
Dan sloot ik het potje, ging staan maakte mijn clitoris schoon deed een schone luier om.
Sloot de romper, en trok tot slot mijn broek op dan gooide ik de natte luier in de daarvoor bestemde emmer.
Na nog 5 minuten voegde ik me bij mamma en Mirella bij de assistente troffen we ook Carolien en Hanna weer en vertelde Hanna dat erbij Carolien, gelukkig niets verontrustends was gevonden.
Carolien had wel te horen gekregen, dat ze zich beter moest gaan gedragen omdat er anders maatregelen zouden volgen.
Waarbij ze als stok achter de deur voorlopig 24/7 luiers moest blijven dragen, maar dat Carolien het alles behalve hier mee eens was, bleek al snel.
Want op haar grote mond beet Hanna haar toe," Jij gedraagt je als een peutertje van 2 en zo ga ik jou vanaf nu voorlopig ook behandelen net zolang als ik het nodig vindt"
Direct wilde Carolien protesteren, maar Hanna ging op een bankje bij het parkeerterrein zitten.
Maakte de broek van Carolien los, en liet deze zakken, vervolgens verwijderde ze de romper en luier.
Dan trok Hanna Carolien over de knie, trok dan een tafeltennisbetje uit haar handtas en begon daarmee Caroliens billen te bewerken.
Na op elke bil 15 klappen, werd Carolien weer aangekleed, dat wil zeggen, haar broek en ook haar romper kreeg ze niet terug.
Wat betekende dat ze in t shirt luier en sokken schoenen over straat moest.
Dan moest Carolien Hanna een hand geven, en vertrokken ze voor straf lopend naar huis wat zeker een afstand van 12 kilometer was.
Dan zei ik, "dat zou ik nooit volhouden" .
Ook Mirella gaf aan dat ze dat in deze omstandigheden niet aan kon.
Al snel zaten we allebei weer in het stoeltje, en nauwelijks reden we weg of ik zag dat Mirella haar duim in haar mond stak.
Iets wat ik haar nog nooit eerder had zien doen.
Niet veel later sliep niet alleen Mirella maar was ook ik in slaap gevallen,en helaas ondanks dat ik bij het revalidatie centrum naar de wc was geweest plaste ik nu niet alleen, maar poepte ook weer behoorlijk.
Dit alles, zonder er ook maar iets van te merken.
Pas toen ik thuis wakker werd gemaakt, merkte ik dat ik onderweg in mijn slaap net als Mirella behoorlijk geplast en gepoept had,maar we sliepen zo vast, dat we maar half wakker werden, dus tilde pappa ons uit de auto, en legde ons direct in bed.
Toen mamma ons na 2 uur slapen tegen 4uur wakker maakte,zag ze direct dat we allebei doodmoe waren.
Ook merkte ze direct dat niet alleen Mirella maar ook ik een behoorlijke natte maar ook vieze luier had, en hoewel mamma dat van mij gewend was, schaamde ik me dood.
Direct zei mamma dat dit nergens voor nodig was, en dat ze dat eigenlijk van ons allebei wel had verwacht na het heftige dokters bezoek.
Omdat we beide zo moe waren gingen we al om 5 uur eten, waarbij zowel pappa als mamma aan mij en Mirella de handen vol hadden.
Na het eten werden we direct allebei gedoucht, want ook ik kon dat vanavond niet zelf.
Tot mijn schaamte maar ook van Mirella, hadden we allebei alweer ongemerkt gepoept,maar ook nu zei mamma dat het door de heftige middag kwam.
Waardoor we beide al om 10 voor 7 in bed lagen, en nog voor 7 uur sliepen we al en we sliepen zo vast dat ook ik direct weer in bed plaste.
Mirella bovendien alweer poepte, dat bleef mij gelukkig bespaard.
Tegen kwart voor 2 werd ik weer wakker en merkte dat ik al geplast had,gepoept gelukkig nog niet, maar voelde wel dat er poep tegen de sluitspier aandrukte.
Dan stond ik voorzichtig op, en ging naar de badkamer om te poepen en te verschonen aangezien ik goed nat was.
Toen ik 10 minuten later terug liep, hoorde ik,"Ppsstt, ben jij dat Xantia?".
Direct bleek dat Mirella me riep,"Ja Mirella ik ben het, Xantia".
"Wil je me nu verschonen Xantia?, want ik heb niet alleen behoorlijk geplast maar ook diarreeachtige poep mijn luier ingespoten".
"Ja dat ruik ik", zei ik,"nou kom maar lieverd, dan zal ik je lekker verschonen".
Al na 3 minuten had ik Mirella uitgekleed en was ik haar aan het wassen.
Na 10 minuten was ze weer schoon en kreeg ze van mij, een schone luier gevolgd door een schone romper en een nachthemd.
Tegen half 3 lagen we weer in bed, en we sliepen vrijwel direct weer.
Toen we tegen 7 uur wakker werden waren we beide nog droog, dit tot grote verbazing van mamma die er niets van snapte.
Dan vertelde ik, dat ik vannacht met een natte luier wakker was geworden, maar wel op de wc had gepoept, en dat daarna Mirella had gevraagd of ik haar natte en vieze luier wilde verschonen.
Dan vroeg mamma, "wat zeg jij? heb jij midden in de nacht niet alleen zelf geplast maar ook Mirella verschoond?".
Dan zei Mirella, "door gestommel werd ik wakker en voelde direct die vieze dunne brij in mijn luier,ECHT VIES BAH".
" Ook nu ging dat goed, en liet die grote meid weer niets merken".
Dan zei ik," ik vindt het nog steeds tof wat jij nu doet Mirella".
"Ja maar jij en ook Marjolein maken nu met of zonder steun van mij reuze sprongen vooruit Xantia".
"Grote meid?, je bedoeld toch kleine meid hé?".
"Nee Xantia,ze bedoelt echt grote meid want dat ben je ook",nam mamma het over, "nou grote meiden doen het niet in hun broek, maar op de wc " protesteerde ik.
"Dacht je dat? ", " nou vergeet het maar, incontinentie, komt van jong tot oud voor".
"Zelfs mensen die gewoon zindelijk zijn, kunnen op oudere leeftijd om wat voor rede dan ook incontinent worden, en kijk eens naar Nelleke en Jan-Willem."
"Ook opa,s of oma,s kunnen, kunnen door lichamelijke of bijvoorbeeld dementie klachten volledig afhankelijk worden van hulp bij zorg".
"Dus net als bij mij met douchen aankleedden en eten?".
"Ja Xantia,en er zijn genoeg voorbeelden van ouderen die uren moeten wachten tot hun vieze luier eindelijk verschoond wordt".
Dan zei mamma, genoeg hier over we moeten nu even opschieten anders komen jullie te laat op school".
Toen we die avond zaten zei Mirella, "toeval bestaat want bij maatschapijleer hebben we het volgende week Dinsdag een hele dag een thema dag over de zorg en verzorging dan gaat het ook over incontinentie, hebben mevrouw Vriezema en maatschapijleer leraar meneer Hamers gezegd".
"Dat zou ook iets voor jullie zijn,maar jullie moeten helaas zelf naar school".
Dan zei José,"dat lijkt me zeker ook voor Renske en Xantia intressant".
"Ik zal dit morgen direct aankaarten bij meester klaas, en bij de leerkracht van Olaf Marjolein en Jan-Willem", zei José.
"Misschien kunnen ze er beter een onderwerp over handicaps bij kinderen en jongeren van maken", grapte ik.
"Daar zeg je iets" reageerde José direct,"het was maar een grapje", lachte ik.
"Ja maar wel een grapje waar je serieus over na gaat denken", antwoordde José.
"Bovendien ben jij samen met Marjolein al eens meer bij Mirella in de klas geweest".
"Dus waarom nu niet?".

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 25 HEFTIGE DAGEN MET GEVOLGEN.

De eerst volgende schooldag, namen mevrouw Vriezema, en de leraar maatschappijleer direct contact op met juf Jolanda en meester Klaas, die beide direct enthousiast waren.
Dan vroegen beide basisschool leraren," is het de bedoeling dat alleen de leerlingen met een handicap komen?".
"Of juist om de hele klas mee te nemen?", vroeg meester Klaas.
"Het is inderdaad juist de bedoeling dat beide klassen mee komen",antwoordde mevrouw Vriezema.
"Daar zullen wij bij het voorbereiden rekening mee houden, zodat het voor beide basisschool klassen te begrijpen en interessant is.".
Dan spraken ze af om vanavond direct te beginnen met de voorbereiding van de les waar een hele middag voor vrijgehouden zou worden.
Verder werd afgesproken om de klassen alleen te vertellen dat er een speciale les zou komen.
Echter aan het eind van dit gesprek, kwam het bericht dat Nelleke was ingestort en opnieuw met psychise klachten was opgenomen op de paaz afdeling van het ziekenhuis.
Ook werd duidelijk dat inmiddels ook Marjolein daar was opgenomen, waarop direct werd besloten dat de les voorlopig werd uitgesteld.
Dit alles stelde vooral meester klaas en juf Jolanda voor een dillema, wat moesten ze wel of juist niet aan de klas vertellen?.

Vooral voor meester Klaas was dat een dilemma aangezien hij Nelleke en Marjolein niet kende,maar Xantia en Renske ze wel kende, voor zo ver hij wist.
Dan zei juf Jolanda," dat Nelleke kwetsbaar was wisten we al, dat hebben we al eerder mee gemaakt, wat Marjolein betreft zit het iets complexer in elkaar".
Dan vertelde juf Jolanda, kort samengevat de voorgeschiedenis van Marjolein.
Dus van voor ze bij haar in de klas kwam,maar ook van Olaf, en voegde er aan toe dat hun resultaten ondanks dat heel goed waren.
"Dat viel ook de klas op, waarop hun klasgenoten dachten dat ik Marjolein en Olaf geen onvoldoendes durfde te geven maar dat heb ik kunnen weerleggen, door hun de cijfers te laten zien."
Zodat ze zagen, Dat ook Olaf en Marjolein wel degelijk, indien nodig een onvoldoende krijgen iets dat eigenlijk nauwelijks nodig is".

"Dit was voor mij wel rede om repetities en toetsen vaak met de klas te bespreken",sloot Jolanda haar verhaal af.
"Dat heb ik niet", reageerde meester Klaas," buiten het feit dat Xantia incontinent is en vaak last heeft van spasmes heeft ze geen moeite met leren, en is zij in het algemeen een gemiddelde leerling".
"Wat we ook van haar vorige school hebben begrepen".
Dan zei Klaas,"Jolanda dan heb ik eigenlijk nog een gewetens vraag".
"Wat doe je als, alleen de cijfers van Olaf en Marjolein zo zijn dat ze het jaar over moeten doen?".
"Durf je ze dan als enige te laten zitten terwijl de rest van de klas wel over gaat?".
"Waardoor ook het leefijds verschil nog groter wordt".
"Ja absoluut klaas, ook al ziet het daar helemaal niet naar uit".
"Want ondanks dat ze wat ouder zijn, en soms iets meer moeite met de stof hebben, en ik daar wel rekening mee houdt, hebben ze echt geen streepje voor en krijgen ze indien nodig onverbiddelijk een onvoldoende".
"Wat niet vaak voorkomt maar wel al gebeurd is, kortom Olaf en Marjolein zijn gemiddelde leerlingen".
"Wat me wel opvalt, is dat hun lezen met sprongen vooruit gaat in het begin van het schooljaar, hadden ze moeite met het leesniveau van de klas.
Nu 9 maanden later, zitten ze bijna op het niveau van hun eigen leeftijd".
"Dat is geweldig", zei Klaas.
"Dat mag je wel zeggen, want ondanks dat ik er vertrouwen in had, was het ook voor mij iets nieuws echt een experiment, wat goed heeft uitgepakt".

"Dan terug naar Nelleke en Marjolein, wat hun betreft moeten we afwachten hoe dat afloopt".
Direct nam Jolanda contact op met beide ouders, en hoorde dat het met Nelleke niet goed ging, en bij Marjolein nu ze sinds gisteravond uit haar comfort zone was gehaald, haar kwetsbaarheid langzaam zichtbaar werd.

Toen Mirella maar ook ik dat de volgende ochtend hoorde, zagen klasgenoten bij zowel mij als Mirella dat we beide enorm schrokken, toen we van beide opnames en het uitstellen van het project hoorden.
Later thuis hoorden we van Mamma dat Marjolein in 1e instantie een paar dagen bij Nelleke logeerde, maar dat we met allerlei senario,s rekening moesten houden.
Direct woensdagavond, merkten we dat bij de crea-club zowel Nelleke als Marjolein ontbraken.
Ook de 1e zaterdag waren ze er niet, Coby kon aardig wat vertellen, aangezien zij op de paaz afdeling werkte.
Ze vertelde onder meer waarom Nelleke was opgenomen en dat toen Marjolein het logeerbed had zien staan, zij wel en paar dagen wilde blijven logeren.
Wat wel mocht, als ze zelf een vorm van behandeling wilde ervaren.
Waar ze direct op in ging, om er vervolgens binnen 3 dagen achter te komen dat, ook haar eigen beerput open ging.
Met als gevolg dat er allerlei flashbacks uit haar eigen verleden,door haar hoofd schoten.

Waardoor het er naar uitzag dat het niet bij een paar dagen zou blijven, maar dat ook zij serieus behandeld moest worden wat betekende dat ze langer binnen moest blijven.
Ook hoorden we dat ze wel op de goeie weg waren, wat ons een zucht van verlichting deed slaken.
Hierdoor waren ze er de 2e woensdag bij de crea-club weer niet, maar kwamen ze de zaterdag erna wel naar de scouting.
Die middag was wel anders als anders,om te beginnen was Hans er wel, maar Coby(nog) niet maar waren er wel 2 vervangers, Fred en Mirella.
Verder werd ons verteld dat we in plaats van om 5 uur, al om 4 uur zouden stoppen.
Onze verbazing werd pas echt groot toen even voor 2 uur, Coby samen met Marjolein binnen stapte.
Zelf weer naar buiten ging, en even later opnieuw maar nu met Nelleke binnen kwam,en Hans vervolgens de deur op slot draaide, en direct vertelde waarom dat was.
Dan heette Hans iedereen welkom, en vertelde dat het programma beperkt bleef tot knutselen en dat we door de aanwezigheid van Nelleke en Marjolein, niet naar de zolder mochten.

Al snel waren we toch lekker bezig, ik was met Olaf Jan-Willem Jeroen Mirte Pim en Paul direct bij Marjolein en Nelleke gaan zitten.
Daar vertelde Jeroen hoe we geschrokken waren van de beide opnames.
Vlak daarop zagen we Fred snuiven, direct voelde ik het, en realiseerde me dat ik tijdens het gesprek, ongemerkt had zitten poepen.
Dan rook ik het zelf ook, en hoorde dan Fred vragen, "Wie van jullie heeft hier zitten poepen?"
"Daar is de........",dan viel Hans hem in de rede,en zei." ik merk dat we iets belangrijks hebben vergeten te vertellen".
Ondertussen voelde ik mijn gezicht verkleuren,dan stond ik op pakte mijn rollator met de bedoeling om in een hoekje stilletjes uitte huilen.
Direct hield Hans me tegen, en zei,"sorry Xantia, ik had Fred en Mirella niet verteld dat jullie incontinent zijn".
Bijna direct verontschuldigde Fred en Mirella zich, en nam Mirella me mee om te verschonen.

Onderweg naar de verschoonruimte zei Mirella, "sorry Xantia dat we je zo lieten schrikken, maar wij wisten niet dat jullie incontinent zijn".
"Geeft niet het is al goed Mirella","maar met die opmerking van Fred, voelde ik me heel klein terwijl ik er echt niets aan kan doen".
"Stop maar, jij hoeft je niet te verantwoorden", kapte Mirella mij af.
Aangekomen verschoonde Mirella mij razendsnel, zodat we binnen 5 minuten al terug waren,en we nog een spel deden, waar ook Nelleke en Marjolein aan mee deden.
Ondertussen waren ook Mirte en Miranda bij ons aangeschoven.
Direct merkte ik, dat ze schrokken van de verhalen van Nelleke en Marjolein.
Dan kwam ook Coby erbij zitten, die zei," dat Nelleke kwetsbaar is weten jullie,maar we hebben nu gemerkt dat ook Marjolein, de afgelopen jaren en dan met name het laatste jaar veel heftige dingen mee gemaakt".

"Wat er bij een bezoek aan Nelleke vorige week plotseling allemaal uitkwam".
"Daar buiten zag ze het logeerbed staan, waar de ouders van Nelleke hadden geslapen, en wilde ze blijven logeren, wat dus onder voorwaarden mocht met het net vertelde verhaal als gevolg".
"Na dit alles leek het ons verstandig om ook Marjolein voorlopig op te nemen,dit vooral om haar tot rust te laten komen".
Dan hoorde ik verschillende leden vragen," dus jij zit ook op de paaz afdeling Marjolein?"
"Ja helaas zit ik nu ook opgesloten", antwoordde Marjolein,"nou opgesloten?", reageerde Coby.
Dan zei Marjolein," zo voelt het wel Coby ook al weet ik inmiddels dat het ook voor mij.op dit moment het beste is" hoorde ik Marjolein reageren.
Dan was het tijd voor wat drinken, en zagen we dat hier voor Marjolein en Nelleke een pil bij zat.
Nadat het drinken op was, volgde er nog een opdracht, we moesten ieder voor zich.een kluwe touw uit elkaar halen, wat nog niet mee viel.
Tot verbazing van velen, waren het juist Olaf en Marjolein die dit als snelste voor elkaar hadden.
Wat Sandra deed vragen,"ze hebben het voor jullie zeker minder moeilijk gemaakt?".
Hans die net langs liep zei,"nee hoor alle knopen waren gelijk".
Dan gingen we opruimen, en toen dat gebeurt was mochten Marjolein en Nelleke de jas aan trekken,terwijl ons werd gevraagd te wachten tot zij in de auto zaten.

DE THUISKOMST

Direct bij thuiskomst zeiden Mirella en mamma direct,"goh wat ben je vroeg Xantia!"
"Ja door omstandigheden, stopte we al om 4 uur", antwoordde ik, " maar zo te zien waren dat wel leuke omstandigheden", reageerde Mirella.
"Ja want wat ik niet had verwacht, was iedereen aanwezig", zei ik.
"Op Nelleke en Marjolein na dan", reageerde Mirella.
"Ik zei dat iedereen er was",reageerde ik geirriteerd nu zag ik dat Mama en Mirella vreemd opkeken.
Dan vertelde ik dat Coby in eerste instantie ontbrak, maar werd vervangen door 2 andere leiders.
Totdat iets voor 2 uur de deur open ging, en Coby met Nelleke en Marjolein binnen kwam.
Door hun aanwezigheid hadden we een rustig programma, met wat knutselen rond de grote tafel, en stopten we dus al om 4 uur,maar het voornaamste was dat zij er waren.
Dan zei ik," op het laatst kon ik bij zowel Nelleke als Marjolein wel zien dat het voor hun lang genoeg was".

Dan vroeg Mirella," was er geen risico dat ze weg zouden lopen?".
"Nee want de deur naar buiten, ging op slot en alleen de deur naar de binnenplaats bleef open".
"Buiten dat ondernamen ze totaal geen aktie om weg te komen,ze hadden het veel te druk met bij praten met iedereen".
"Ook al zag ik best dat 2 uurtjes voor allebei lang genoeg was, ze waren om 4 uur goed moe".
"Dat is ook geen wonder, dat ze er waren was een goed teken."
"Bedenk wel ze verblijven niet voor niets op de paaz afdeling, ook Marjolein niet, ook al was de rede dat zij daar bleef in1instantieanders",vervolgde José.
"Inderdaad, wat ik er van begreep was dat het als het ware een emmer was die nu zo vol was dat die over dreigde te lopen."
"Ja ze vertelde dat doordat ze nu stil viel, alle ellende van de afgelopen jaren er nu langzaam uitkomt".
Ondertussen zat niet alleen Mirella, onbewust te plassen en te poepen.zodat ze inmiddels een behoorlijke volle luier had, maar had ook ik alweer een paar keer ongemerkt geplast.
Ik schrok pas echt, toen ik uit het niets ineens stond te poepen, helaas voor mij zagen zowel Mama als Mirella het direct.

Dan foeterde ik in mij zelf," BAH vieze meid dat had je op de wc moeten doen, dat kan je best".
Dan begon ik direct te huilen, maar zowel Mamma als Mirella zeiden, "dit verbaasd ons niets".
"Om te beginnen zien we aan je, dat deze middag ook jou heeft uitgeput".
Om te vervolgen,"je bent qua zindelijkjheid op de goeie weg,maar bij kindjes gaat het zeker in het begin ook nog al eens mis".
"Dus ben ik toch".......begon ik.
"Nee Xantia dat ben je niet, dat het je vaak wel lukt is al boven verwachting".
Dan vervolgde mamma,"dat het nu mis gaat is een combinatie van vermoeidheid na een heftige middag, en het feit dat jou incontinentie niet zo maar ineens weg is".
Dan zei Mirella,"ik heb ook alweer een behoorlijke vieze maar ook natte luier,en heb al een uur zoiets van, ik wil een schone luier nu".
"Zit jij al een uur in een vieze luier?", vroeg ik.
"Ja Xantia", dan vroeg mamma"gaan jullie mee meiden?".
"Dan ga ik jullie douchen en verschonen.
Boven gekomen was deze keer niet alleen Mirella volkomen hulpeloos,maar ook ik kon tot mijn eigen frustratie niets meer, zo moe was ik.

Boven gekomen, zei mamma," kom maar Xantia dan zal ik je uitkleedden en lekker wassen".
Deze keer vond ik het heerlijk hoe mamma me als een kleine meid schoon spoelde waste afdroogde een schone luier omdeed en verder aan kleedde.
Dan zei ik,"ik ben te moe om zo dadelijk zelf te eten","en anders ik wel", voegde Mirella daar direct aan toe.
"Ik had al bijna geen kracht meer, maar door jou verhaal heb ik nu helemaal geen kracht meer".
Dan zei José,"Oké dan pak ik deze keer de 2 stevige stoelen er bij,en zullen pappa en ik jullie allebei moeten voeren".
Direct zagen we aan elkaar, dat we beide knalrood werden.
Stipt om half 6 zaten we aan tafel, in een soort van grote kinderstoel volledig vastgezet, en met een slab voor.
Vrijwel direct zag ik bovendien, dat Mirella zat te kwijlen dan keek ik naar mamma en zei," moet je zien, hoe Mirella zit te kwijlen".
Waarop mamma niets zei, maar een spiegel pakte die ze mij voor hield.
Direct zag ik, dat ook ik gigantisch zat te kwijlen,waardoor mijn slab al snel vol slijm zat.
Dan keek ik Mirella aan en zei," we lijken wel 2 peutertjes".
Hier moest Mirella om lachen, en zei,"daar lijken we inderdaad wel wat op maar we zijn het niet, weet je nog?".

"Nou daar ben ik niet zo zeker van", antwoordde ik.
Direct riepen Mirella en mamma me tot de orde,"XANTIA!".
"Jullie zijn allebei erg moe", voegde mamma er aan toe.
Dan naar mij toe,"als jij zo moe bent heb je altijd al de neiging om te kwijlen en moeite met slikken", dus dit verbaasd mij niet".
Dan zei Mamma tegen Mirella, "wat dat betreft ben je nu een excate kopie van Xantia".
Dat vond ik niet leuk om te horen,voor het eerst in 3en halve week, had ik zoiets van Mirella waar ben je aan begonnen!.
Helaas ik wist inmiddels heel goed, dat ik er nu voor langere tijd aan vast zat.
Dan zei mamma," Mirella jij bent nu inderdaad een exacte kopie van Xantia, en voorlopig blijft dat zo".
Ik zuchtte eens diep, daar kon ik het dus mee doen!.
Het eten werd een regelrechte nachtmerrie,bij allebei zat de slab helemaal vol en ook onze mondjes, waren vies.
Toen we eindelijk het eten op hadden, was het inmiddels kwart voor 7, en zei mamma "kom op meiden tanden poetsen verschonen, en naar bed".
Dan zei Mirella," Mamma het is pas kwart voor 7".
"Ja meid, maar als je jou gezicht nu zou zien!".
"Dus komen jullie mee?".
Met grote tegenzin volgden we mamma naar boven, boven gekomen vroeg mamma, " zo meiden Wie eerst?".

Dan gaf ik Mirella een knikje," ga jij maar ik ben er aan gewend".
"Dat is geen rede om Mirella voor te laten Xantia!".
"Op deze manier leert ze juist wat het is om met een vieze luier te moeten wachten".
Dan zag ik dat Mirella wilde protesteren, maar 1 blik van mamma was voldoende om haar te laten zwijgen.
Toen ik 1 keer lag had mamma mij met al haar ervaring, zo uitgekleed,en begon ze zonder blikken of blozen aan mijn vieze luier.
Helaas had ik door vermoeidheid, minder controle waardoor ik een goed volle plasluier had, en ook nog een beetje gepoept.
Dat vond ik intussen echt smerig, waarop mamma vroeg, " zal ik je toch maar op de wc zetten Xantia?".
"Ja graag mamma, want volgens mij ben ik toch niet helemaal leeg".
Dan hielp mamma me van de verschoontafel af, en begeleide me naar de wc.
Onderweg rook ik toch een behoorlijke poeplucht,had ik intussen nog meer gepoept?
Toen ik omkeek was dat niet het geval,dan hoorde ik Mirella mompelen," bah nog meer stront".
Intussen zat ik op de wc te plassen en te poepen, en was mamma terug naar Mirella, waar ze zag dat zij gelekt had.

Intussen lag Mirella op de commode, en zag mamma dat Mirella wat bleek zag.
Toen mamma wat voelde bij Mirella vond ze dat Mirella warm aanvoelde.
Toen ze even later haar luier opende, zag ze bovendien dat Mirella aan de diarree was, en zei," het is maar goed dat je een luier om hebt lieverd".
Nadat Mirella was gewassen, pakte José de thermometer draaide Mirella op haar zij en duwde de thermometer in haar anus.
Die 3 minuten later een piepje gaf, en 38,4 aan gaf.
Dan bracht José een zetpil in bij Mirella, en deed haar een tena ultima met 2 inleggers om kleedde haar verder aan en gaf haar dan haar nacht medicatie, en legde haar in bed.
Ondertussen was ik klaar op de wc, trok door en waste mijn handen,en liep naar de commode om een nachtluier te pakken, terwijl mamma Mirella instopte.
Mamma zag het, en zei "wachten Xantia," " waarom ik kan het zelf".
"Niets daarvan, ik doe het vanavond en daar mee uit", nou daar kon ik het mee doen.
Waarom ze dat wilde, begreep ik toen ik even later op de commode lag.
En mamma ook nu de thermometer pakte, en die tussen mijn billen duwde terwijl ze naar mijn bleke gezicht keek, en ook bij mij voelde.
Na 3 minuten mocht de thermometer er uit en gaf 38,7 aan, ook ik had dus koorts.
Dan kreeg ik een zetpil, en deed mamma me mijn luier met in plaats van 1 2 inleggers om.
Dan kleedde mamma me verder aan, en gaf me tot slot mijn nacht medicatie.

Dan kregen we beide nog een paracetamol en een extra slaappil.
Ondanks dat, kon ik niet in slaap komen,terwijl Mirella al lekker lag te slapen.
Dan hoorde ik wat geprutttel, en dacht dat ik lag te poepen maar het was Mirella die ook nu lekker door sliep,maar die poeplucht was te veel voor mij, en dan begon ik over te geven.
Ik probeerde nog de emmer die mamma naast het bed had gezet te pakken, maar het was al te laat ik spuugde het hele bed onder.
Dan deed ik het nachtlampje aan, en probeerde te gaan staan om het bed te verschonen, maar ik was nu zo zwak dat ik niet overeind kwam, watnu?
Wat ik niet wist, was dat mamma de babyfoon had aangezet en mij zodoende al had gehoord.
Zodat terwijl ik mij op bed zat af te vragen wat nu te doen,mamma al met een zaklampje binnen kwam, en direct zag dat ik had overgegeven.

Ook rook ze direct een sterke poeplucht, en vroeg," heb je ook nog gepoept?"
"Nee mamma dat is Mirella die met haar vieze luier gewoon door slaapt",iets wat mij nog steeds verbaasde.
Dan zei mamma, "ga jij maar op mijn bed liggen dan zal ik jou bed verschonen.
2 minuten later lag ik naast pappa, en sliep vrijwel direct.
Nadat José het bed van Xantia had verschoond, stond ze te dubben Mirella wel of niet verschonen?
Zo ja wel of niet wakker maken.
Ze besloot om haar dochter al slapend te verschonen, toen ze 1 maal Mirella haar romper open had, rook ze direct een zure poeplucht,en zette eerst maar een raam open.
Op het moment dat José Mirella verschoonde zag ze allemaal blaasjes op het lichaam van haar dochter.
Waarvan een aantal al waren veranderd in korstjes, direct begreep José dat Mirella de waterpokken had,en begreep nu ook waar de koorts en misselijkheid bij haar beide dochters vandaan kwam.
Dan liep ze naar Xantia, en zag dat die al door haar zus was besmet gezien de sympthomen.
Aangezien Xantia nog wakker was, zag ze haar moeder kijken en vroeg wat is er mamma?

"Ik zag net dat Mirella waterpokken heeft opgelopen, en ik wilde weten, of ze jou al heeft besmet, en inderdaad zie ik dezelfde blaasjes ook bij jou, dus heeft of zij jou, of jij haar besmet".
Dan vroeg ik," mamma wil je me verschonen?".
"Ik heb een behoorlijk diarree achtige poepluier", en begon dan te huilen.
"Stil maar Xantia, dat had Mirella net ook al".
Dan zag ik dat voor mamma me zou verschonen, ze me eerst ging wassen en waar ik het de laatste tijd het liefst zelf deed, was ik nu blij dat mamma het deed.
Minder blij was ik, toen ik zag dat mamma weer de thermometer pakte,en mij dus weer wilde temperaturen, dan realiseerde ik me dat ik het nu nog veel warmer had als daar straks.
Dan verwijderde mamma mijn luier, duwde mijn benen omhoog en de thermometer naar binnen.
Dan hoorde we op de overloop een harde bons, en zei mamma," even blijven liggen Xantia, ik ga even kijken".
Al snel vond ik dat mamma wel erg lang weg bleef,na 5 minuten haalde ik de thermometer er maar uit,en zag dat de koorts was gestegen, naar 39,3.
Dan pakte ik een schone luier met weer 2 inleggers, en deed die maar zelf om.
Kleedde me verder aan,en stond met moeite voorzichtig op om ook te gaan kijken wat er was gebeurd.
Aangezien ik bijna niet kon staan,ging ik op mijn knieën zitten, en kroop naar de overloop daar aangekomen, wist ik niet wat ik zag.

 

[luierdromer]

Xantia

HOOFDSTUK 26 SAMEN IN HET ZIEKENHUIS.


Ik zag dat Mirella languit op de vloer lag,blijkbaar was ze haar bed uit gekomen, en in de gang onderuit gegaan.
Vlak daarop ging de bel, en nadat mamma open had gedaan, zag ik een man en vrouw boven komen gekleed in een geel-groen uniform.
Ondertussen zat ik op mijn billen, en voelde hoe de poep tegen de sluitspier drukte.
Nu schrok ik, van wat ik zag, maar zag ook dat mamma mij intussen had opgemerkt, en dat ze op het punt stond om mij terug naar bed te sturen. dan zag, en begreep ze hoe ik van de bons was geschrokken en zei," Mirella had zoveel last van haar vieze luier, dat ze mij wilde vragen om haar te verschonen,maar door de sterke slaapmedicatie kon ze nauwelijks op haar benen staan," waardoor ze niet meer voor of achteruit kon".
Toen had ze zoiets van dan maar de badkamer proberen te halen,maar het gebrek aan kracht zorgde dat ze in de gang onderuit ging".
Intussen begeleide het ambulance personeel Mirella naar beneden.
Eigenlijk wilde mamma me omdat ik ziek was, weer naar bed sturen, maar ze zei,"ik pak jou dekbed, ga jij maar vast naar beneden en op de bank liggen.
" Denk er aan, niet lopend maar op je billen de trap af anders val jij zo ook nog".
Dan hielp mamma mij te gaan zitten, waarna ik tree voor tree naar beneden schoof.
Pas na 5 minuten was ik beneden, en pakte de rollator en ging stapje voor stapje naar de kamer, en door naar de bank, waar ik de rollator op de rem zette ging zitten, en dan direct liggen.
Direct kwam mamma achter me aan legde het dekbed over me heen, en gaf me een beker water,waarna mamma in de keuken aan het eten begon.
Totdat 10 minuten later pappa vanuit het ziekenhuis belde, en vertelde dat ze bij Mirella wat testjes hadden gedaan.

Waaruit was gebleken dat ze niet allen waterpokken en koorts had, maar er ook een beginnende longontsteking was gevonden.
Dan vroeg mamma, "en wat zeiden ze over de ondersteuning van haar, aan haar zus?"
"In het begin keken ze er even van op, maar zeiden al snel,dat ze er hier mee doorgaan.
Vooral omdat, dit er voor zorgd dat haar hart en longen minder hard hoeven te werken".
"Wat haar evenwicht betreft, hier wordt verder onderzoek naar gedaan dus dat is afwachten".
Nog steeds zag ik in gedachte Mirella die zich probeerde te verplaatsen,en onderuit ging.
Ook hoorde ik in mijn hoofd, nog steeds de bons van de val.
Dan wilde ik gaan zitten maar had de kracht niet om overeind te komen,en viel dus even hard weer terug.
Tegen 5 uur vroeg mamma," wil je wat eten Xantia?".
"Eerlijk gezegd heb ik niet veel trek, maar heb je een kop soep en een beschuitje met kaas?".
"Ja hoor, op zich geen gek idee eerst maar eens kijken of je dat binnen houdt".

Dan probeerde ik om op te staan omdat ik voelde dat ik moest plassen, maar merkte direct dat, het niet lukte.
Dan mopperde ik," voel ik mijn plas aankomen, en kan ik niet opstaan zodat ik het toch in mijn luier moet doen".
Dan pakte José een emmer uit de kast, kwam naar mij toe en hielp me overeind.
Trok mijn broek romper en bijna schone luier uit, en liet met tot vlak boven de emmer zakken.
Dan pakte ze me onder mijn oksels, en ging achter me staan.
Nu plaste ik direct uit, ondertussen voelde ik ook mijn darmen in beweging komen, dan vroeg mamma, "ben je klaar Xantia?".
"Nee mamma, ik moet ook poepen", en bijna direct liet ik bewust een flinke drol in de emmer vallen.
Dan zei mamma, terwijl ze me omhoog trok en mijn billen afveegde "knap dat je ondanks dat je ziek bent, je toch niet alles in je luier hebt gedaan".
Dan zei ik," ja echt lekker, maar wil je me wel verschonen?
"Want ik ben helaas niet meer helemaal droog".
"Ja is goed, maar weet dat ik het geweldig vindt, dat je het zelfs als je ziek bent je nog in staat bent, om het op te houden, en het op de emmer in plaats van in je luier te doen".
Dan ging ze verder, "als je nu zoiets had van, ik ben niet lekker en mamma verschoond me toch wel had ik dat niet erg gevonden".
" Ik wel, als ik iets erg vies vindt is het wel een poepluier, helemaal als ik die kan voorkomen".
"Toch als je zoals nu ziek bent, en het gaat mis is dat toch geen schande?".
"Klopt mamma maar toch".
Dan hoorden we de telefoon over gaan, en zag ik dat mamma opnam.
Direct hoorde ik dat het pappa was, en hoorde hem zeggen dat Mirella er vooral door de hoge koorts en bijkomende longontsteking er slecht aan toe was.
Waar ik al van schrok, maar ik schrok pas echt, toen pappa vertelde dat de artsen wilde dat ook ik zo snel mogelijk voor onderzoek naar het ziekenhuis zou komen, en me op de tiener afdeling moest melden.
Toen ik dat hoorde, reageerde ik behoorlijk heftig, maar mamma zei, ,"Xantia jij kunt wel meer niet willen, maar dit is toch beter".
Dan hoorde ik pappa zeggen, dat hij ons over 20 minuten zou komen halen.
Dan keek mamma me aan en zei,"Xantia je bent toch een grote flinke meid?"
Al snel had mamma me nu aangekleed wat er voor zorgde dat we klaar stonden toen pappa aan kwam rijden, zodat we zo konden instappen.

Al snel zat ik nu in het stoeltje,1 maal onderweg zei ik," eerlijk gezegd ben ik bang voor wat er komen gaat".
"Daar hoef je niet bang voor te zijn Xantia, ik denk dat het een zelfde soort onderzoek is als bij de revalidatie arts".
Dit stelde me enigzins gerust, maar vrolijk werd ik niet,en dat al helemaal bij de gedachte dat ik voorlopig moest blijven.
10 minuten later, melden we ons op bij de 1e hulp van het ziekenhuis.
Toen we ons verhaal hadden verteld, werden we direct doorverwezen naar de afdeling waar ik direct werd onderzocht.
Al tijdens het onderzoek zei de kinderarts dat er op de tiener afdeling een meisje van 14 lag met praktisch de zelfde verschijnselen.
Waterpokken hoge koorts en misselijkheid,en die ook nog eens de zelfde achternaam had, Munniks.
Daarop begon ik ondanks de ernstige situatie heel hard te lachen.
"Wat valt er te lachen?", vroeg de kinderarts.
"Dat is mijn oudere zus Mirella", hikte ik.
"Aha jullie hebben dus elkaar besmet","dat is vrijwel zeker", bevestigde José.
Dan vroeg ik, "u zei dat ik niet op de kinder maar op de tienerafdeling kom?".
"Jullie zeiden niet dat ik samen met mijn grote zus een kamer zou delen".
"Nou grote zus?, ik voel me nu net zo klein en afhankelijk als jij" hoorde ik Mirella reageren.
Dan zei de kinderarts,"als jij je pyjama aantrekt en in bed gaat liggen, dan kom ik jullie allebei zo onderzoeken".
Op het moment dat de kinderarts even later de kamer verliet, zei Mirella.
"De verpleging vertelde mij 20 minuten geleden dat, ik gezelschap zou krijgen van een jonger meisje,maar ik had niet door, dat jij dat zou zijn, Xantia".
Dan kwam de kinderarts weer binnen gevolgd door 2 verpleegsters, die direct de gordijnen rond de bedden wilden sluiten,maar ik zei direct, "laat maar daar ligt mijn oudere zus en wij hebben geen geheimen voor elkaar"
"Bovendien elkaar al vaak genoeg bloot gezien of zelfs verzorgd".
Dan vertelde ik van die heftige avond, en zei "sterker sinds die avond heb ik veel steun aan Mirella".
Dan vertelde ik hoe ik mij die avond onderuit had gehaald, en wat dit met Mirella had gedaan.
Waardoor ze het niet meer kon los laten, en ze bij onze ouders stoom moest afblazen.
"Toen zeiden pappa en Mamma dat, het wel eens goed zou zijn als Mirella zelf zou ondervinden, waar ik dagelijks tegen op loop".
"Nog die zelfde avond, ging ze naar mamma, en zei dat ze het zelf wilde ervaren en wel direct"

"Ik kan u wel vertellen, dat ik de volgende morgen vreemd opkeek, toen Mirella met een luier om en een slab voor aan tafel zat en ik haar in plaats van zij mij eten gaf".
Ondertussen waren we allebei helemaal nagekeken, waarbij was gebleken dat Mirella niet alleen waterpokken,maar ook een forse longontsteking had.
Bij mij bleek al snel, dat ik naast de hoge koorts en de als gevolg daarvan hoge bloeddruk,ook mijn darmen van slag waren.
Wat wel weer bleek, toen er nog tijdens het onderzoek een diarree aanval kwam en er meteen een lading dunne poep mijn luier in liep, waardoor ik direct een knalrode kop kreeg.
De ondersteunende verpleegkundige, stelde me enigzins gerust, en zei.
"Deze diarree aanval heeft niet zo zeer met jou incontinentie te maken, maar is meer een gevolg van je verminderde weerstand, en daardoor zijn ook je darmen van streek".
Dat zorgde voor enige opluchting, niet alleen bij maar ook bij Mamma en Mirella en ook die zeiden dat ik door de waterpokken, bijna geen weerstand had.
Wat even later ook bij Mirella bleek toen die een diarree aanval kreeg, en bijna direct daarna begon over te geven en niet alleen haar pyjama maar, ook haar hele bed onder spuugde.
Om het vervolgens ook heel benauwd te krijgen, wat voor de verpleging aanleiding was om bij haar een infuus met vocht in te brengen en haar een slaappil te geven waardoor ze al snel in slaap viel.
Dan kwamen ze naar mij toe, om ook een infuus in te brengen.
Wat ondanks dat ik daar niet blij mee was, toch snel gebeurd was. dan kreeg ook ik een slaappil, en zag nog net dat Mirella al sliep,
Even later sloot ook ik mijn ogen en viel direct in slaap.
Uren later, het was inmiddels 7 uur s,avonds werden we weer wakker.
Vlak daarna zag ik ook Mirella wakker worden, waarop we beiden meteen op het alarm drukten waarop snel 2 verpleegkundige kwamen aan snellen.
Die direct zeiden," goedenavond langslapers", dan werden direct onze natte luiers verschoond.
Wat niet alleen mij maar ook Mirella direct rood deed aanlopen maar, Robin zei, terwijl hij zijn handen grondig waste en schone handschoenen en een mondkapje pakte.
"Ook al is jouw verhaal apart Mirella, wij vinden hier niet snel iets gek of vreemd".
"Wisten jullie dat zowel incontinentie als, volledig verzorgd moeten worden bij alle leeftijden voorkomt?".
"Dat patiënten die normaal gewoon zindelijk, en totaal zelfredzaam zijn zij als ze zo ziek zijn als jullie het ineens volledig in hun broek doen en totaal afhankelijk zijn van zorg, en dan dus luiers moeten dragen".

" Dan heb je ook nog de gene die net als jullie, spastisch en verlamd raken en dus verzorgd moeten worden".
Dan onderbrak ik Robin, en vroeg," Robin wil je mijn luier af doen en me op de wc zetten ik voel weer eens dat ik moet poepen".
Direct ging ik op de rand van het bed zitten en liet mijn benen over de rand van het bed bungelen
"Natuurlijk Xantia" dan tilde Robin me op en droeg me naar het aangrenzende toilet kleedde me van onder bijna helemaal uit, en zette me op de wc.
Dan zag Robin dat mijn luier praktisch droog was.
Dan hoorde hij mijn plas het toilet in lopen, en wilde me helpen opstaan, maar ik zei, "wacht even Robin, ik zit te poepen".
Dan vroeg Robin," ben je normaal zindelijk Xantia?".
"Helaas(nog ) niet maar, ik voel al een tijdje als ik moet poepen en, sinds enige tijd ook als ik moet plassen".
"Ik hoop dat ik toch helemaal zindelijk wordt".
Dan zei Robin," het zou kunnen doordat jij nog in de groei bent, ontwikkelen ook jouw spieren zich nog verder ontwikkelen, dus wie weet !".
Dan voegde ik er aan toe," helaas gaat het ook nog wel eens mis".

"Dat is geen wonder", zei Robin terwijl hij me hielp met opstaan mij de luier weer omdeed, en me terug naar het bed begeleide en terwijl hij me instopte zei hij, "aangezien jij volledig incontinent was is deze situatie al winst".

Toen ik weer in bed lag vroeg Robin," hebben jullie vanavond al eten gehad?".
Beide gaven we aan dat dit niet het geval was, dan vroeg Robin," wat willen jullie?".
Dan zei Mirella," doe mij maar, aardappelpuree met rodekool en een hamburger".
"En jij Xantia?", ook aardappelpuree maar dan met worteltjes en doperwtjes, en een schnitzel", antwoordde ik.
Toen Robin wegliep riep ik hem na," houdt er rekening mee, dat we allebei geholpen moeten worden met eten".

Dan zei Robin "de vrijwilligers die het eten komen brengen, weten dat jullie spastisch zijn en zij zullen jullie helpen".
Al na 20 minuten kwamen er vrijwilligers alle 2 met een karretje met eten en op de onderste plank zagen we voor allebei een slab liggen.

Dan deden ze ons allebei de slab voor, en pakten de bordjes met eten zo snel als ze zaten kwam bijna direct de eerste hap op ons af.
Direct zagen we aan elkaar dat we ons beide kapot schaamden maar, de vrijwilligers zeiden, "er is niets om je voor te schamen, wij doen dit dagelijks bij zowel jong als oud".
"Dus ook bij volwassenen die dat om wat voor rede dan ook niet zelf kunnen", ondertussen smaakte de warme hap ons best.
Ook was ik nieuwsgierig of ik wel alles binnen zou houden. Van boven was dit geen probleem maar, van onder begon er wat te pruttelen en voor ik het besefte zat ik onder het eten aan tafel, te poepen.
Mirella had dat direct door maar, liet merken dat zij inmiddels ook een vieze luier had.
Direct zeiden ook beide vrijwilligers dat ook zij dat vaker mee maakten.
Ook bij patiënten die niet incontinent waren maar, door een medische ingreep tijdelijk geen controle hadden.
Ondertussen waren alle bordjes leeg maar, alle slabbetjes en vooral de buikjes vol.
Dan wenste de vrijwilligers ons een prettige avond en voor later een goeie nacht.

Even later drukten we op het alarm, omdat we verschoond wilden worden en, gaan slapen, ondanks dat het nog maar, half 7 was.
Omdat we in carantaine lagen kwam er toch geen bezoek, althans dat dachten wij maar, pappa en mamma kwamen toch maar, doordat ze helemaal ingepakt zaten, hadden we ze niet herkend.
Toen wij ons verhaal hadden verteld zei mamma, "wij hebben begrepen dat dit een dag of 4 gaat duren en dit is pas dag 1, dus even geduld jullie".
Dan praten we nog wat door, totdat rond kwart voor acht een zuster binnen kwam, die zich voorstelde als Hendrika en, die ons kwam verschonen en temperaturen.
Waarna we op bed tanden mochten poetsen, en daarna maar, moesten proberen te slapen.
Toen wij protesteerden zei Hendrika dat patiënten in het ziekenhuis meestal vroeg gingen slapen.
"Bovendien hebben jullie je rust hard nodig om te herstellen."
Bijna direct stak Hendrika bij beide een thermometer in het oor.
Al snel kwam voor beide de uitslag en die logen er niet om,39,8 voor mij en zelfs 40,1 voor Mirella.
Ook was de bloeddruk van beide erg hoog 165over 80 voor mij, en 160 over 80 voor Mirella.

Dan zei ik," Hendrika ik moet plassen", dan pakte Hendrika snel een po, en vroeg dan aan Mirella" en, Mirella hoe staat het met jou luier?".
"Ik ben al wel nat maar, zet mij ook maar, op de po, want ik betwijfel of ik helemaal leeg ben".
Dan zei ik," zet Mirella maar, als eerste op de po, ik houdt het nog wel een paar minuten".
Dan pakte Hendrika een bedpan, maakte Mirella, haar romper en luier los die nog niet vol was, en zette haar op de po.
Dan kwam ze bij mij maakte mijn romper los en, verwijderde mijn luier en, hielp me op de po te gaan zitten.
Ondertussen kon ik horen dat Mirella zat te plassen.
Vlak daarna hoorde ik haar zuchtten, hé hé dat zit in de po en niet in mijn luier".
Dan vroeg ik," snap je nu mijn opluchting als ik het op de po of de wc doe in plaats van in mijn luier?".
"Ja Xantia heel goed maar, dat snap ik al, sinds ik zelf weer luiers draag".

Dan kwam Hendrika weer terug ,haalde bij beide de bedpan weg, en deed ons beide een nachtluier met 2 inleggers om kleedde ons verder aan, dan zei ze" zie je nu dat, ik met het verzorgen van jullie 2 alweer 1 half uur verder ben?".
"Het is alweer 5 voor half 9 dus de hoogste tijd om te gaan slapen".
Dan kregen we nog onze nacht medicatie en een extra slaappil en, nog voor Hendrika onze kamer had verlaten, sliepen we al.
Waar Xantia redelijk rustig sliep, had Mirella een onrustige nacht om te beginnen poepte ze snel haar luier vol, daarnaast lag ze door de koorts behoorlijk te eilen.
Ook lag ze in zich zelf te praten, ik hoorde haar zeggen," laat me los halve gare".
Dan schrok ik echt wakker, deed mijn lampje aan en schrok van wat ik zag.
Om te beginnen lag ze te kwijlen maar, ik schrok echt van hoe Mirella met haar armen sloeg.
Toen ze even later, met haar vuisten tegen de hekken van het bed sloeg, zag ik bloed uit haar knokkels komen.
Terwijl ze gewoon door sliep, was ik ondertussen klaar wakker.
Dan drukte ik het alarm in, binnen 1 minuut kwam de nachtzuster binnen, die zich voorstelde als Hilde.
Dan vroeg ze," wat kan ik voor je doen, Xantia?".
"Voor mij niets maar. kijk eens naar de knokkels van Mirella", zei ik terwijl ik naar mijn zusje wees.

Direct zag Hilde dat beide handen van Mirella onder het bloed zaten en, begreep ze direct dat Mirella met haar knokkels tegen de spijlen van het hek had geslagen.
Dan probeerde Hilde voorzichtig Mirella te wekken, terwijl ze het gordijn om het bed van Mirella wilde trekken zei ze tegen mij," probeer maar, wat te slapen Xantia".
Direct protesteerde ik," denk je dat ik na dit te hebben gezien kan slapen?".
"Ik ben helemaal over mijn slaap heen".
Dan zei Hilde "als je even geduld hebt, geef ik jou zo een beker warme melk en een extra slaappil".
"Mag dat dan wel in een grote afsluitbare mok met grote oren", vroeg ik, en voegde er aan toe," omdat ik zo ie zo al spastisch ben en nu ook nog erg moe".
Ondanks dat maakte ik toch aanstalten om mijn bed uit te komen.
Toen Hilde dat zag, kwam ze me helpen, zette me op de rand van het bed.
Pakte een stoel die ze bij Mirella neer zette en hielp mij dan op de grond en, begeleide me naar het bed van Mirella en, zette me daar op de klaar staande stoel.
Dan gaf ze me de opdracht om de armen van Mirella vast te houden, zodat zij deze kon schoonmaken en verbinden.
Doordat Hilde nu 2 handen vrij had, ging dit heel snel.

Toen we 10 minuten later bijna klaar waren, werd Mirella wakker en, zag dat wij haar handen hadden ingepakt en vertelde Hilde dat we haar handen hadden ingepakt omdat Mirella zich zelf had verwondt.
Dan zag ik, dat Mirella dit Nauwelijks kon geloven maar, ik kon niet anders dan het verhaal van Hilde bevestiggen.
Dan keek Mirella me aan, en vroeg" wat doe jij uit je bed Xantia?".
"Hilde helpen jou te verbinden", antwoordde ik.
Dan hoorde ik Mirella mompellen, "grote opschepper" maar, Hilde zei,"Xantia heeft gelijk, doordat zij jou armen vast hield had ik 2 handen vrij om jou schoon te maken en te verbinden".
Toen Hilde het verhaal had verteld kon Mirella dat nauwelijks geloven "maar, wil je nog wat drinken?"
"Ik ga voor Xantia een beker warme melk maken".
"Ja lekker doe ook maar, voor mij een beker warme melk".
Na 10 minuten kwam Hilde terug met 2 gesloten mokken warme melk.
Dan vroeg ze, "had jij een nachtmerrie Mirella?".
"Ja inderdaad maar, ik wil er niet over praten ".

"Goed hoor maar, Xantia werd wakker omdat jij gilde, en toen ze haar nachtlampje aan deed zag ze dat jij met je vuisten tegen de spijlen van het bed sloeg, en omdat ze zag dat jou handen onder het bloed zaten, piepte ze ons op".
" Doordat Xantia jou arm vasthield, was het voor mij makkelijker om jou wonden te verzorgen en, te verbinden".
Dan zei Mirella," zie je nou Xantia dat je een grote flinke meid bent?".
"Ja nu wel", lachte ik.
Toen we 10 minuten later onze melk op hadden zei Hilde, "nou Xantia dan leg ik je weer in bed".
Dan zag ze mijn luier opbollen, en rook onder de deken bij Mirella een poeplucht en zei.
"Ik zal jullie maar, direct een schone luier geven, zodat jullie zo weer lekker kunnen slapen".
Terwijl ik verschoond werd keek ik op de klok en zag dat het net 2 uur geweest was.
Na nog wat draaien, en onbewust nog een plas te hebben gedaan viel ik 10 minuten later toch in slaap om de volgende morgen rond kwart over 6 alweer wakker te worden en, te zien dat Mirella nog sliep
Direct had ik het weer warm, en voelde ook een vieze brij in mijn luier.
Even later kwam Robin die vandaag vroege dienst had en, om 7 uur moest beginnen maar, om iets na half 7 al binnen was.
Toen hij langs liep zwaaide ik en Robin zwaaide terug.

Dan zag ik dat hij, steriele kleding aantrok een mondkapje voor deed en, binnen kwam.
Nadat hij bij mij was komen zitten, fluisterde hij" zo jij bent vroeg wakker".
Dan fluisterde ik, "ja ik heb het warm en een vieze luier waar ik graag vanaf wil normaal kan ik dat zelf maar. nu helaas niet".
Dan zei Robin," dan pak ik nu alvast een thermometer, een schone luier en, spullen zodat je direct kunt douchen".
Dan liep Robin weg om alles te halen, maar was al snel weer terug stopte direct de thermometer in mijn oor, die al na 1 minuut 38,5 aan gaf.
Dan zei Robin," beetje hoog voor dit vroege tijdstip".
Dan hielp hij me uit bed en, begeleide me naar de badkamer waar hij me uitkleedde, en me verloste van mijn vieze luier.
Waarbij hij zag dat ik me daar voor schaamde maar, hij zei dat dit niet nodig was.
Terwijl ik me met hulp van Robin waste verschoonde en aankleedde, zag ik dat 2 andere verpleegsters, die zich hadden voorgesteld als Lonneke en Anneke, bezig waren mijn bed te verschonen.
Ook van mijn bed had ik vannacht een bende gemaakt.
Tegen 10 voor 7 zag ik dat ook Mirella wakker werd en, ook zij had weer een goed vol geplaste en gepoepte luier.

Dan trok ik een schone pyjama aan, en kroop weer in bed.
Ondertussen werden bij Mirella alle controles uitgevoerd, waarna ze gewassen en, verschoond werd.
Al snel bleek dat zij zo vroeg in de ochtend maar, 37,6 had maar, wel net als ik een diarree achtige poepluier had.
Dan hielp Robin Mirella uit bed, en begeleide haar naar de badkamer, waar ook Mirella gewassen en verschoond werd.
Nauwelijks zaten we weer op bed of de kinderarts kwam al langs en, onderzocht ons direct.
Dan zei hij," wat betreft de waterpokken als de koorts, gaat het de goeie kant op".
"Dat betekend dat jullie naar een open kamer op de afdeling kunnen maar, die longontsteking van Mirella baart me nog wel zorgen".
"Verder gaan we vanochtend bij jullie allebei jullie de keel amandelen er uit halen".
"tot die tijd mogen jullie vanaf nu, niets meer eten of drinken".
Van deze mededeling schrokken we wel, en Mirella zuchtte, "ook dat nog".

Wel mochten we uit bed en, naar de speelkamer, tot we aan beurt zouden zijn.
Uiteindelijk werden we 1 uur later opgehaald en, meegenomen naar de slaapdokter.
Waar eerst infusen en apparaten werden aangesloten, waarna we een prikje kregen en direct in slaap vielen waardoor we van de operatie niets merkten.
3 uur later werden we weer wakker in de uitslaapkamer, wat direct werd doorgegeven aan de afdeling
Al binnen 5 minuten werden we daar opgehaald, direct werd gevraagd of we naar de speelkamer wilde, of naar onze eigen kamer.
Direct zeiden we dat we wilden spelen "maar, jullie moeten wel in bed blijven", zei Sabine die ons samen met Esther en Koen naar de speelkamer bracht.
Waar we direct een water ijsje kregen tegen de stekende keelpijn.
Vlak daarna was het alweer 12 uur en, dus lunchtijd dus vroeg pedagogisch medewerkster, Anneke of en zo ja wat we wilden eten.
Direct zeiden we dat we dat wel wilden maar nog wel last hadden van onze keel en het dus wilden beperken tot wat vla of vruchtenyoghurt.
Direct volgde er nog een vraag, "kunnen jullie zelf eten?".
"Vast voedsel wel maar, vloeibaar wordt lastig met onze spasmes', antwoordde ik.
Ook Mirella wilde vruchtenyoghurt en, ook zij wilde geholpen worden "maar, we schamen ons daar wel voor", fluisterde ik.
"Dat hoeft echt niet, jullie zijn echt de enige niet", antwoordde Anneke.

Dan keek ze ons aan en zei," als jullie denken dat jullie hier de enige zijn dat is niet zo, ook nu niet let maar, op".
Dan werd iedereen zo veel mogelijk op stoelen gezet, sommige net als wij vast.
Ook zagen we dat er ook nu een aantal kids met bed en, al naar de speelkamer waren gekomen, hier werden speciale bedtafels op bevestigd.
Toen we zaten te eten, zagen we dat we inderdaad niet de enige waren maar, zeker nog 5 anderen ook werden geholpen en inderdaad verdeeld over verschillende leeftijdsgroepen van jong tot oud.
Dit stelde me enigzins gerust en, die rust werd nog groter toen we even later, een poepgeur roken.
Automatisch keek ik naar Mirella maar, merkte al snel dat zij het niet was.
Ook bij de kleintjes rook het lekker fris, wat betekende dat het bij andere leeftijdsgenoten vandaan moest komen.
Dat bleek wel te kloppen toen we een tijdje later werden opgehaald, om te worden verschoond en, daarna een rust uurtje.
Bij het verschonen bleek dat zowel Mirella als ik alleen hadden geplast.
Na het eten nam Robin ons mee naar een andere kamer, waar we niet in carantaine zouden liggen wel was ook dit een kamer voor 2.

Tijdens het verschonen vroeg Robin of we nog naar de wc wilden.
Direct liet Mirella merken dat ze moest poepen en, zei "maar, ik moet snel zijn, want het begint al een beetje te lopen".
Dan zag ik dat ze met alle macht haar billen tegen elkaar drukte en, Robin snel een bedpan pakte vervolgens Mirella uitkleedde en, op de po zette.
Dan hielp Robin mij van de wc af en, zag dat ik inderdaad zowel geplast als gepoept had.
Dan liep hij terug naar Mirella, haalde haar van de po, sloot de bedpan af en, deed Mirella een schone luier om en stopte haar hierna direct in bed, dan was ik aan de beurt.
Nadat ook ik een schone luier omhad vroeg Robin, "moeten jullie nog een slaappil meiden?".
"Ik wil het eigenlijk zonder proberen", antwoordde ik.
"Dat is verstandig want als je te veel went aan slaapmedicatie, kun je na verloop van tijd niet meer zonder" en, dat is niet verstandig".
Dan richtte hij zich tot Mirella en vroeg" en, jij Mirella?".
"Ik wil wel een pil", dat is goed maar, ik geef je nu een lichte dosering".
"Dank je Robin", nog geen 5 minuten later sliepen we al.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 27 DE BEDENKING VAN MIRELLA

Inmiddels zijn we weer 5 dagen verder en zijn de meiden zo goed hersteld, dat ze van de waterpokken af zijn.
Ook zijn we sinds 2 dagen beide koortsvrij zijn, wat betekende dat ze vanmiddag naar huis mochten.
Direct na de lunch was het tijd voor het rust uurtje, waarna temperatuur en bloeddruk nog eens gemeten werden, en toen dat allemaal goed was, kwam om half 3 bij het begin van het bezoek uur de behandelend arts nog eens kijken.
Toen die ons had nagekeken gaf hij toestemming om naar huis te gaan.
Waarna José ons hielp met het inpakken van kleding kaarten en andere cadeautjes.
Zodat we tegen 10 over 3 konden gaan, en rond 5 over half 4 thuis waren, waar we eerst een kop thee kregen waarna alles werd opgeruimd.
Dan was het alweer etenstijd, zelf eten lukte mij vanavond nog wel,maar ik zag al bijna direct dat Mirella hier alweer te moe voor was.
Halverwege de maaltijd, zei ook ik dat ik hulp nodig had,waarop Arend bij me kwam zitten, en me begon te helpen.
Waarbij na afloop de slab van zowel mij als Mirella weer van grote waarde bleken te zijn geweest.
Toen we het eten eindelijk op hadden, was het inmiddels half 7 geweest, en waar ik nog wat tv zat te kijken, zag ik dat Mirella naast me in slaap was gevallen.

Nog geen 5 minuten later viel ik ook in slaap, en wel zo vast dat zowel Mirella als ik in onze slaap weer niet alleen plasten maar ook behoorlijk poepten.
Van het feit dat pappa me rond kwart over 7 naar boven tilde verschoonde en in bed legde merkte zowel Mirella als ik zelf helemaal niets.
Hoewel ik tijdens het verschonen wel half wakker werd, en ik zag ook maar net, dat ik een vieze luier had.
Direct gaf pappa me mijn nacht medicatie, en nauwelijks 5 minuen later sliep ik alweer.
Mirella sliep zo vast, dat ze helemaal niet merkte dat ze werd verschoond.
Na nog 1 week thuis mochten we weer naar school en onze activiteiten waar we erg blij mee waren.

Nadat we weer 2 weken later voor controle naar het ziekenhuis waren geweest, en weer in het autostoeltje zaten zei Mirella, terwijl ze alweer een vieze luier had.
"Xantia niet dat ik je niet meer steun, maar ik heb nu wel genoeg van de luiers, ik stop ermee".
Deze mededeling overviel me, en hoewel ik Mirella heel goed begreep was ik er niet blij mee.
Dan zei ik, "ik begrijp het wel maar vindt het erg jammer, dat gaf mij juist steun".
Ook voorin hadden ze de opmerking van Mirella gehoord,waarop José direct op reageerde.

"Mirella punt 1, daar beslis jij niet over, de afspraak was voor onbepaalde langere tijd"
"Dan kun je het na nog geen 2 maanden naar je zusje niet maken te stoppen,dus dat feest gaat niet door Mirella".
"Bovendien kan je nu niet eens zomaar stoppen, dat kan pas als je de bij behorende medicatie stopt, en die zijn uitgewerkt".
" Het belangrijkste is dat je zusje weliswaar controle begint te krijgen maar nog altijd niet zonder kan".
"Wat ook zij, geloof me maar graag zou willen".
Dan zei ik terwijl we bijna thuis waren, je doet mij geen groter plezier dan die rot luiers te dumpen en mij gewoon ondergoed te laten dragen".
Terwijl ik dat zei, merkte ik dat ik terwijl ik vast zat in het stoeltje, ik zat te plassen.
Bijna op het zelfde moment hoorde ik dat Mirella een harde wind liet, en dat ze een vrachtje poep haar luier inspoot.
Ook ik had door de vermoeidheid niet alleen geplast maar ook goed gepoept.
Bij thuiskomst kregen we nog wat te drinken, maar daarna werden we beide naar boven gestuurd voor een verschoning en een dutje.

Dan liepen we samen naar boven waar ik zei, "kom maar Mirella waarna Mirella bijna direct op de tafel lag.
Toen ik Mirella haar luier opende besloot ik direct even te wachten, aangezien mijn grote zus net lag te plassen.
Direct toen ik stopte vroeg Mirella,"waarom stop je Xantia?".
Hieruit begreep ik dat Mirella het zelf niet voelde.
"Je ligt te plassen Mirella", "ik plassen?, ik voel niets".
Dan zei ik,"dat bewijst wel dat je die vervelende rotluiers echt nodig hebt Mirella.
Dan ging ik verder om haar te verschonen, en hoorde Mirella zuchten,"helaas wel".
Even later keek Mirella me aan en zei,"maar je hebt wel gelijk dat jij graag die keuze ook zelf had gehad".
"Dat zou ik graag willen, maar of dat ooit gebeurt?", antwoordde ik met een somber gezicht.
Terwijl ik dreigde te gaan huilen, maar dat door keihard op mijn lip te bijten net wist te voorkomen.
"Kom kom niet zo somber zusje van me",dan opende ik nogmaals de luier van Mirella en zag dat die nu echt vol zat.
Terwijl ik de ergste poepresten opruimde zei ik, kom maar mee naar de badkamer dan zal ik je daar wassen".
Wat een heel karwei bleek te zijn, pas na ruim 10 minuten was ze weer enigzins schoon.
Dan droogde ik haar af en had Mirella al snel weer een schone luier om en haar pyjama aan, nu ik nog, maar of ik mij zelf zou redden?.

Dan zag ik dat Mirella dat ook merkte en hoorde haar vragen," zal ik proberen jou te wassen, grote meid?".
"Ja graag, want ik ben op", "maar ik ben geen grote meid, want die......".
"XANTIA ondanks alles wat je wil zeggen, ben je dat wel getuige hoe jij net mij hebt verzorgd".
10 minuten later, was ook ik verzorgd gewassen en aangekleed,waarbij het me opviel dat al koste het haar moeite Mirella dat zonder morren deed.
Ondanks dat ik ook nu alweer een poepluier had.
Dan vroeg ik haar nog eens,"bessef je wel hoe ik baal iedere keer als ik met een vieze poepluier in dat stoeltje zit?".
"Ja Xantia, en ook dat je die luiers het liefst zou wegflikkeren snap ik heel goed"," maar als je een beetje fit bent, lukt het je de laatste tijd best vaak om je luier schoon te houden".
Daarop fluisterde ik," slijmjurk ".
"Nee Xantia niets slijmjurk, want ik zei niet voor niets dat ik wilde stoppen".
Dan zei ik"ik hoop echt dat het zo ver komt".
"Dat hoop ik ook voor jou, en pappa en mamma hadden wel gelijk, ook ik heb nu geen keuze".
Dan liep Mirella naar beneden om te melden dat we klaar waren, waarop mamma zei.
"Haal Xantia maar dan krijgen jullie nog een beker warme chocolademelk met wat lekkers".
Nog geen 5 minuten later zaten we aan tafel met een beker chocolademelk en een grote mokka punt.'
En helaas waren we beide niet in staat om zelf te eten, wat voor mij op zich geen punt was, maar waar Mirella nog altijd de grootste moeite mee had.
Toen we alles op hadden, was het inmiddels half 9 en dus bedtijd,en waar ondanks alles Mirella vrij snel sliep, lag ik nog een hele tijd te piekeren.

Dan begon ik zachtjes te snikken, maar steeds harder en lag uiteindelijk heftig te huilen
Waarop mamma rond 10 uur naar boven kwam, om te kijken wat er aan de hand was.
Toen vertelde ik dat dit kwam door wat Mirella in de auto had gezegd, zei mamma," voorlopig blijft Mirella in deze situatie.
Dan vroeg ik," hoe lang is voorlopig?".
"Dat hebben we nog niet echt doorgesproken, maar neem maar van mij aan, in ieder geval een half jaar".
Dan overdacht ik de hele situatie, en realiseerde me dan dat we krap 8weken onderweg waren".
Dan vertelde mamma nog dat ze de volgende morgen, een verrassing hadden.
Hierdoor gerustgesteld viel ik nu snel in slaap.

 

[luierdromer]

Xantia

HOOFDSTUK 28 LOGEREN BIJ RENATE EN CAROLIEN

De volgende morgen aan het ontbijt zei Arend.
"Ik moet volgende week donderdag voor 2 weken naar Amerika, en mamma gaat mee."
"Wat voor jullie betekend, dat jullie vanaf komende dinsdag 3 weken gaan logeren bij,tante Hanna en oom Karel ".
Dan keek Arend vooral naar Mirella en zei,"oom en tante zijn volledig van jullie situatie op de hoogte, en maken er totaal geen probleem van".
"Trouwens zo ver wij weten, loopt de straf van Carolien nog steeds".
Dan vertelde José dat hun was verteld dat Carolien thuis al langer brutaal was en dat dit ook voor oom en tante de druppel was geweest.
Trouwens ook nu zijn beide nichten gewaarschuwd dat, ze jullie niet lastig moeten vallen maar indien nodig juist te helpen.

Bijna direct na dit gesprek,begonnen we met de spullen te pakken die mee moesten en ook nu schrokken we weer van de enorme vracht luiers die mee moesten.
Dan was dat nog maar voor 1 week, de rest zou de apotheek bij oom en tante bezorgen.
Iets meer dan 2 uur later, het was inmiddels 3 uur was met de hulp van mamma alles ingepakt.
Nu was vooral Mirella maar ook ik zo moe, dat we beide een dutje wilden doen maar José zei," voordat jullie in bed stappen, wil ik jullie beiden eerst controleren".

Ik mocht deze keer als 1e, en tot mijn grote schaamte had ik door alle drukte en geklets, niet alleen behoorlijk geplast maar ook weer eens een keer flink gepoept.
Wat ik overigens pas merkte, toen ik op de tafel kwam liggen maar mamma hielp me snel en vakkundig, en voor ik het wist was ik weer schoon en was Mirella aan de beurt.
Ook zij was goed nat en ook zij had deze keer gepoept, sterker terwijl mamma haar luier opende lag Mirella alweer te poepen.
Dat zag ik, toen ik binnen kwam en mamma de benen van Mirella omhoog hield.
Dan had Mirella in de gaten dat ik het gezien had, wat Mirella knalrood deed worden, en terwijl ik haar hand pakte zei ze, "hier baal ik van".
"Wat denk je van mij als mij dat overkomt?", vroeg ik.
"Ik vindt dat echt verschrikkelijk vooral als het op school of een activiteit gebeurd".

Dan vervolgde ik, "maar helaas heb ik dat niet zelf in de hand".
Dan zei Mirella, "nou je hebt het gehoord dat heb ik ook niet meer".
Intussen was de vieze luier verwijderd en Mirella weer schoon,dan schoof José een tena ultima met inleg onder Mirella.

Waarna José haar billen cliatores en schaamstreek poederde.
Terwijl ze dat deed, sijpelde er wat urine uit de plasbuis van Mirella wat precies over de hand van José heen ging.
Ik zag het, maar mamma liet merken dat ik dat stil moest houden, maar toen mamma haar hand terug trok, zodat ze de luier omhoog en over de buik van Mirella kon trekken.
Zag Mirella de vochtige hand van haar moeder, en begreep direct hoe dat kwam, en dat zij zonder het zelf te merken had geplast.
Hier schrok ik( Mirella ) van, en voelde direct mijn kop rood worden, maar zowel Xantia als mamma zeiden," geeft niets Mirella dat hoort er bij".
Waarop ik( Xantia) er met een flauw lachje op liet volgen," dat doe ik ook wel eens".
"Ja meiden dat hoort er helaas bij", antwoordde José.
Nog geen 2 minuten later later lagen we in bed, en sliepen beide bijna direct om beide pas tegen kwart voor 5 weer wakker te worden.
Beiden alweer goed nat, waarbij de indicators weer helemaal groen uitsloegen,en waar Mirella alleen had geplast, had ik nu ook in mijn slaap weer goed gepoept.
Terwijl Mirella verschoond werd zei ze," nu maar hopen dat ik het deze keer netjes binnen houdt".
Dan zei ik( Xantia) "dat kunnen we wel willen Mirella, maar helaas kunnen we er nu beide niets aan doen".

Ondertussen was Mirella verschoond en aangekleed,en zei José "kom maar Xantia".
Nauwelijks lag ik, of José begon me uit te kleedden, en terwijl ik daar lag voelde ik wel hoe moe en geëmotioneerd ik was.
Waar ik de laatste tijd zowel mijn grote als kleine boodschap onder controle had, had ik vandaag mijn dag niet.
Mede al doordat ik vanmiddag niet wakker werd, om te plassen en terwijl mamma mijn luier naar binnen vouwde om weg te gooien, precies op dat moment poepte ik zonder het zelf te merken.
Toen mamma de luier uiteindelijk wegtrok zag ik dat er ook poep op haar hand zat,direct begreep ik dat ik dat op mijn geweten had.
Dat besef deed me vuurrood worden en voor ik het wist lag ik te huilen denkend dat mamma nu boos en chagerijnig zou reageren.
Nu was het Mirella die mijn hand pakte, en mij lieve woordjes in fluisterde.
Dan zei José," ik denk dat het verhaal van vanmiddag er in heeft gehakt bij jullie Xantia, maar kom dan krijgen jullie voor we gaan eten nog een kop thee".
Aan tafel gezeten, merkte ik dat Mirella zich deze keer aardig redde, maar dat ik zat te kwijlen bij het leven,en totaal geen kracht had om zelf te eten.
Waardoor het deze keer Mirella was, die mij hapje voor hapje zat te voeren.
Waarbij mijn slab hard nodig was, en wel zo dat José halverwege zei," Mirella wacht even dan doe ik Xantia even een schone slab voor".
Al snel bleek ook die verzadigd, en tot overmaat van ramp zat ik tijdens het hoofdgerecht ook nog te poepen.
Wat wel werd opgemerkt maar geen aandacht aan besteed.
Toen we tegen half 7 waren uitgegeten, zei ik"tot morgen ik ga naar bed".
Waar ik op liet volgen, "ik red me vanavond zelf wel", maar zowel Mirella als mamma zeiden," daar zijn wij niet zeker van Xantia, dus Mirella brengt jou nu naar bed".
Dit bleek een goeie zet aangezien Mirella mij boven zelfs met tanden poetsen moest helpen, en terwijl Mirella mijn tanden poetste stond ik weer te poepen.
Mirella rook het niet alleen, maar zag op dat moment ook mijn gezicht betrekken, en nadat ik mijn mond had gespoeld zei ik, "hé bah alweer en ik vindt het zo vies".
"Xantia, je bent emotioneel helemaal op dus geeft niet".
"Daarnaast heb ook ik alweer gepoept, en ben ook bijna helemaal leeg".
Dan deed ze me de nachtluier om trok me de romper en pyjama aan, nu probeerde ik ook Mirella te helpen wat met moeite gelukkig wel ging.
Tot mijn verbazing zag ik dat ook haar luier helemaal vol zat,en ook zij een poepluier omhad.
Na 10 minuten had ik haar schoon en verschoond, en nadat José ons onze nacht medicatie had gegeven, lagen we om kwart over 7 in bed en sliepen we al snel.

DINSDAG LOGEER DAG

Inmiddels was het dinsdag wat betekende dat we om half 4 op school opgehaald zouden worden door tante Hanna,tot haar grote schrik zag Mirella dat ook hier vergrote kinderstoeltjes op de achterbank waren bevestigd, en voelde de bui al hangen.
Nadat Hanna ons had begroet werd Mirella in het stoeltje gezet, en gingen we naar hun huis.
Toen ze in het stoeltje vastzat, viel het Mirella op dat haar klasgenoten totaal niet meer reageerden.

Waarbij Tineke Nienke en Sandra zeiden,"het duurt nu al zo lang, dat het voor ons inmiddels normaal is dat jij incontinent en afhankelijk bent van hulp".
Dit deed me even slikken,maar Tineke vervolgde, "dat wil nog steeds niet zeggen dat jij minder bent dan wij".
Nienke voegde daar nog aan toe," een baby of peuter ben je voor ons al helemaal niet".
Ook Abel Sabine en Janneke sloten zich hier direct bij aan.

Dan vertelde ik het clubje nog, dat toen we afgelopen weekend in de auto zaten, ik had laten merken er nu wel genoeg van te hebben, en te willen stoppen
Buiten dat dit voor teleurstelling en verdriet zorgde bij Xantia, wat ik goed begrijp,kreeg ik ook direct mijn ouders over me heen.
Die me fijntjes even op mijn plek zetten.
Dan vroeg Sabine,"heb jij enig idee hoe lang ze jou in de luiers willen houden Mirella?"
"Nee meiden helaas niet, maar als ik de reactie van mijn ouders peil, dan denk ik eerder aan maanden dan weken".
Dan begon Abel," Mirella wees eens rieeël, Je zusje haar vriendjes en vriendinnetjes hebben die keuze toch ook niet?".
"Inderdaad Abel, en ik heb het idee dat mijn ouders mij juist dat willen laten ervaren".
De volgende ochtend begonnen we met geschiedenis, en maatschappijleer.
Daar 1 maal binnen zei meneer Hamers, dat er voor volgende week dinsdagmiddag met juf Jolanda en meester Klaas was afgesproken voor de uitgestelde les over handicaps.
Meneer Hamers en mevrouw Vriezema, namen hier de week voor de les uitgebreid de tijd voor.
Waar er in de klas van Mirella bloed serieus mee werd omgegaan werd er in de andere havo2 klassen lacherig over gedaan, maar ook die moesten er aan geloven aangezien was besloten om alle havo 2 klassen erbij te betrekken.'

Louise en Barbara uit 2c hadden zelfs het lef om op te merken," we krijgen dus een groep peuters op bezoek".
Waarop meneer Hamers nogal kortaf zei,"nee absoluut niet, en als ik merk dat jullie Mirella of de bezoekers, hier of waar dan ook lastig vallen dan hebben die gene een groot probleem".
"Punt 1 hebben ze voor dit onderwerp dan automatische een 1, en punt 2 zal er nog een nader te bepalen praktische straf volgen".
Dan tegen Barbara en Louise,"jullie blijven vandaag direct na, om strafregels te schrijven en corvé klussen voor de conciërge te doen".

Hier schrokken Barbara en Louise wel van, toen ze probeerden terug te krabbelen liet meneer Hamers duidelijk merken dat het daarvoor nu te laat was.
Toen het uiteindelijk tijd was voor de pauze, schrokken de andere havo 2 klassen toen ze van de straf en de rede waarom hoorden.
Waarop die klassen begrepen dat ze op hun tellen moesten passen.
Direct na de lunch zagen die klassen ook dat Tineke Sandra en Janneke met Mirella mee liepen naar het invalidetoilet,toen ze langs een groep leerlingen liepen roken die aan de urine geur, dat de luier verzadigd was.
Precies dan poepte Mirella ook nog eens.
In plaats van Mirella nog eens uit te maken voor peuter, zeiden ze dat ze haar keuze vreemd vonden en ook haar zwakte hen was opgevallen,maar dat ze intussen wel nieuwsgierig waren naar haar verhaal.
Daarvoor moesten ze wachten tot aanstaande dinsdag,verder lieten ze haar voor nu met rust,binnen 5 minuten was Mirella schoon en kon ze lunchen.
Aangekomen zag iedereen de opluchting van Mirella, en zeiden Joop en Erica. " kom eens hier en vertel maar".

Direct gingen ze zitten, en pakte Tineke een slab uit de tas van Mirella.
Toen Mirella die omhad, vroeg Tineke"willen jullie Mirella helpen met eten?".
"Hu moeten we haar voeren?", vroeg Joop onzeker.
"Ja doordat de ouders van Mirella haar laten ervaren wat Xantia, haar jongere zusje die echt incontinent en spastich is dagelijks ervaart en ondervindt, hebben zij Mirella ook in die situatie gebracht".
"Dus vandaar die luier, en de hulp met eten, en de slab".
"Aanstaande dinsdag krijgen alle 2 havo klassen daar les over".
Terwijl Erica de beker vulde met koffie en afsloot, zei ze," Kom maar Mirella", dan zei Janneke nog, "maar geen kinderachtig gedoe hier".
Nadat Mirella was uitgegeten hadden alle mede leerlingen gezien dat de slab echt nodig was geweest.
Ook hadden ze gemerkt dat Mirella zonder er wat aan te kunnen doen, onder het eten had zitten plassen.
Even was het stil, maar dan lieten Joop Erica maar ook Leontien en Adrie merken dat ze het apart vonden, maar Mirella wel respecteerden.
Dan was de pauze voorbij en dus tijd voor economie daarna nog Duits, en tot slot wiskunde, toen dat afgelopen was, was het inmiddels 10 over 3.
Toen ze even later naar buiten liepen stond tante Hanna al te wachten.

Direct toen Mirella zat, reden ze weg om ook Xantia op te halen, en toen ook ik in het stoeltje zat, reden we direct naar het huis van oom en tante.
Onderweg vroeg tante Hanna," hebben jullie er een beetje zin in meiden?".
Dan zei ik,"ja hoor maar hoe staat het eigenlijk met Carolien?".
Dan zei tante," die moet nog steeds 24/7 luiers dragen en gebruiken, verder wordt ze behandeld als een peuter van bijna 2, dat blijft voorlopig zo".
Dan vervolgde Tante Hanna," op zich vond ik het een goeie zet van oma aangzien ook wij haar recalcitrante gedrag al een tijdje zat zijn".
Intussen waren we aangekomen op ons logeer adres.
1 maal binnen zagen we dat ook Renate en Carolien binnen waren, en waar wij nog wel even konden vroeg Carolien,"mamma wil je me verschonen?".
Dan keek Hanna op de klok, die 10 voor 4 aan gaf, en zei "nee Carolien, je weet dat het daar voor pas om half 5 tijd is".
Dan zeiden wij,"dat geldt dus ook voor ons?".
"Ja goed geraden lieverds", was tantes antwoord.
Waarop Mirella eens diep zuchtte, wat Hanna duidelijk maakte dat ook Mirella inmiddels een verzadigde en of vieze luier had.
Wat ze zag aan de manier waarop tante haar aan keek.
Dan keek tante mij aan, waarop Mirella zei,"shit Xantia ze heeft me door".
Dan keek Tante Hanna ons aan, en zei"daar hoeven jullie je niet voor te schamen meiden."
"Nou het is anders verre van normaal", mompelde ik (Mirella).
"Mirella, ik heb Xantia nooit anders gekend, en net als voor oma, is zij en ben nu ook jij daarom niet minder dan alle andere neven en nichten".
"Ondanks de incontinentie, en spasmes".
Doordat we hier nog over door praten, was het voor we het wisten half 5, en dus tijd om te verschonen. deze keer deed tante Hanna het zelf.

Aangekomen op de slaapkamer van Carolien, wilde die direct gaan liggen maar dan volgde er,"uuhh eerst de gasten Carolien".
Waarop Carolien heel boos naar haar moeder keek, wat op Hanna totaal geen indruk maakte.
Nadat we alle 3 waren verschoond was het 5 uur, en bijna direct tijd voor het avond eten.
Waarbij ik(Mirella) direct de grote kinderstoel opmerkte, even dacht ik dat die voor mij was, maar dan riep tante Hanna Carolien bij zich, zette haar in de stoel en vast met de bij behorende riem, dan deed ze het blad ervoor.
Waar Carolien haar handen onder moest houden, die tante daar vastzette,en deed haar tot slot de slab voor.
Dan zagen we nog 2 slabbers liggen, en begreep ik direct dat die voor mij en Mirella waren.
Dan vroeg tante Hanna,"moeten we jullie ook helpen met eten?".
Dan zagen we Mirella knikken, terwijl ze behoorlijk rood werd, " en jij Xantia?", "Ik kan het zelf" blufte ik, niet helemaal zeker van me zelf.
Wat tante Hanna ook door had en zei," je mag het zelf proberen Xantia, maar als wij vinden dat het niet goed gaat grijpen we onverbiddelijk in", waarop er direct tranen kwamen.
Waarop Renate vroeg,"is dat nou zo erg Xantia?".
Dan viel ik tegen haar uit, "denk jij dat ik het leuk vindt om als een peuter te worden behandeld?".
"Sorry hoor, rustig maar".
Dan zei ook Tante Hanna,"rustig maar Xantia ik snap dat dit kwetsend overkwam, maar ik geloof niet dat Renate het zo bedoelde, hé Renate?".
"Zeker niet mamma, maar ik zie dat beide nichtjes doodmoe zijn".
Net toen Renate mij de eerste hap wilde geven, wilde ik opstaan, waarop Renate vroeg, " wat is er Xantia?".

"Je weet toch dat ik sinds een paar maanden regelmatig voel, dat ik moet plassen of poepen?".
"Ook nu voel ik dat ik moet plassen, maar als ik niet van tafel mag, doe ik het wel in mijn luier".
Dan zei oom Karel, "eigenlijk hebben we dat inderdaad liever niet, maar voor deze keer ben jij een uitzondering".
"Ga dus maar snel".
Toen ik terug kwam zei hij,"als je slim bent ga je in het vervolg voor de zekerheid 5 minuten voor het eten".
Binnen 5 minuten was ik terug, direct zagen ze dat ik op tijd was geweest en zelfs nog droog was.
Waarop Mirella zei," dat kan ik al niet meer zeggen ik heb alweer geplast".
Dan gingen we verder met eten, waarbij Renate aan mij( Xantia) de handen vol had,bovendien kwijlde en knoeide ik ook behoorlijk.
Ook Mirella had haar slab echt nodig, getuige slijm en etens resten die erop zaten.
Carolien hield het nu netjes, hoewel we wel zagen dat ze het absoluut niet met haar ouders eens was.
Direct na het eten zei tante Hanna,"kom Carolien douchen tanden poetsen en naar bed".
Terwijl zij naar boven gingen, reinigde Mirella de tafel, en deden Renate en ik de afwas.
Ondertussen was Hanna boven Carolien die wel maar niet van harte mee werkte, aan het douchen.
Dan zei oom Karel, "juliie redden het wel, ik ga even boven kijken".
Dan keek ik op de klok in de keuken die 10 over half 7 aan gaf.
Waarop Renate zei," sinds de logeerpartij bij oma gaat Carolien om half7 douchen, en moet ze om uiterlijk 7 uur gaan slapen, ook in het weekend".

Boven gekomen vroeg hij," lukt het Hanna?".
"Met moeite,want madam werkt wel mee maar duidelijk wel onder protest".
Dan zei Karel,"Hanna ga jij maar naar beneden dan help ik Carolien wel naar bed".
Dan ging Hanna naar beneden, en nam Karel Carolien stevig onder handen.
Waarbij hij haar te verstaan gaf, dat ze er verstandig aan deed om mee te werken en beter te luisteren, omdat anders de straf alleen maar erger zou worden.
Dan kreeg ze haar haar medicatie, en vervolgens deed Karel haar de nachtluier om.
Dan werd Carolien in bed gelegd, waarna Karel het licht uit deed,en de deur dicht.
Waarna hij naar beneden ging, waar de 3 andere meisjes aan de grote tafel een spelletje ganzebord deden,waarbij ze voorzien waren van koffie of thee.
Tegen 8 uur begon ook Xantia te gapen, en zei nog geen 5 minuten later "dit kleine meisje gaat naar bed, tot morgen".
Direct zag ik dat Mirella mij wilde tegen spreken, maar ook dat oom Karel haar voor was.
"Xantia, ondanks je spasmes en incontinentie ben je geen klein meisje, sterker wij vinden juist dat je het afgelopen jaar behoorlijk zelfstandig bent geworden".
Dan mompelde ik," daar was vanavond aan tafel anders niets van te merken".
Waarop Mirella zei,"vergeet niet dat we allebei doodmoe zijn".
Inmiddels was het 10 over 8, en gaf ook Mirella aan dat ze naar bed wilde.

Dan zei tante Hanna,"dan loop ik met jullie mee, om te laten zien waar jullie slapen,en om te helpen met verschonen en omkleden".
Al snel waren we boven, waar ik eerst tanden poetste, waarna Hanna me verschoonde en me in mijn Pyjama hielp.
Terwijl we daar mee bezig waren, hoorden we beneden de deur open gaan, en Xantia samen met Renate naar boven komen maar ook dat Xantia beneden eerst nog op de wc ging plassen.
Dan zag Renate dat ik, mijn luier nog helemaal schoon had, en zei,"Wat goed zeg Xantia".
"Ja Renate dit kleine meisje, begint een grote meid te worden".
Dan keek Renate mij aan, en zei,"ondanks dat ik begrijp dat jij je door je spasmes en incontinentie vaak klein voelt, ben je dat voor mij niet trouwens nooit geweest ook".
"Sterker nog, sinds dat incident met Renske en die 2 jongens, ben jij met sprongen vooruit gegaan".
"Zal ik eens eerlijk zijn lieverd?",
"Dat jij ooit in staat zou zijn om op de wc te poepen had ik nooit verwacht, dat staan dat jij net als ik zou voelen dat je moet plassen".
Dan zei ik," daar ben ik inderdaad blij mee, en vindt het intussen echt vies als het toch misgaat, vooral met de grote boodschap".

"Begrijpelijk", lachte Renate.
Dan was ook ik klaar, en hoefde ik alleen nog maar tanden te poetsen zodat ik 5 minuten later in bed lag.
Waarna ook Renate zich omkleedde, waarbij ze zag dat, ik verlangend naar haar slipje keek.
Dan zei Renate, "zoals het nu met jou gaat zou het best kunnen dat het ook bij jou zo ver komt".
"Dat zou fijn zijn", lachte ik terug.
Dan liep ik naar de logeerkamer, waar Hanna ondertussen klaar was met Mirella.
Dan zei ik dat ik nog helemaal droog was en alles op de wc had gedaan.
Daarop vroeg tante Hanna,"heb je nu wel een nachtluier om?".
"Ja tante", "en wat heb je met de droge luier gedaan?".
"Opgevouwen en op de stapel gelegd".
"Goed zo Xantia", dan kreeg ik mijn nacht medicatie en stapte toen ik dat had ingenomen in bed, en binnen 10 minuten was iedereen in slaap.

Terwijl Karel en Hanna onder het genot van een mok koffie nog even na praten.
Dan zei Hanna, "wat is die Xantia een flinke meid geworden,ik herinner me nog goed dat ze een bang en verlegen schepseltje was".
Daarop zei Karel," klopt maar dat komt vooral omdat er een paar meiden zijn opgestaan, die het voor haar opnamen en haar steunen".
"Ja vooral die flinke Renske", antwoordde Hanna.
Vlak daarop hoorden ze boven gestommel, waarop Hanna zei dat ze ging kijken, boven gekomen zag ze dat ik inmiddels op de wc zat.
Dan zei ze,"dat vindt ik nou geweldig Xantia".
Dan zei ik,"ja het gaat gelukkig steeds beter", antwoordde ik.
Dan vertelde ik hoe Mirella in de luiers was gekomen, maar ook dat ik sinds Renske ook vriendjes en vriendinnetjes had.
"Nou kijk eens aan", lachte tante Hanna.
Dan ging ik terug naar bed, en tante naar beneden maar toen ze halverwege de trap was, hoorde ze Carolien haar kamer uit komen en omdat ze wel vermoede wat die ging doen, bleef ze wachten.

 

[Little Endy]

Leuk hoofdstuk weer, maar één dingetje (niet offensief bedoeld): urine komt niet uit vagina's, die fungeren voor onder andere kinderen ter wereld brengen. Voor urine hebben vrouwen een aparte urinebuis.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 29

Toen ze haar dochter inderdaad richting de badkamer zag gaan, vroeg ze kortaf "wat moet jij in de badkamer Carolien?".
"Poepen waar het hoort, en dat is de wc", was het brutale antwoordt.
"Niet voor jou kleine meid, jij gaat nu terug naar je bed, en doet het maar in je luier".
"Waarom mag Xantia dan naar de wc, terwijl ze incontinent is?".
"Eigenlijk gaat jou dat geen bliksem aan kleine meid, maar ik zal duidelijk zijn".
"Even voor de duidelijk, "zowel Xantia als een vriendinnetje van haar, voelen de laatste tijd steeds vaker dat ze naar de wc moeten".
"Eerst alleen dat ze moesten poepen, later ook als ze moesten plassen en zowel hun ouders als ook wij moedigen dat van harte aan, maar nu terug naar bed jij".
Dan ging ze met tegenzin terug naar bed, en ze lag nog geen 5 minuten in bed of, ze poepte in haar luier.
Waarop ze maar op haar zij ging liggen en probeerde te slapen, want om nu haar ouders te roepen!!!.

Dat durfde ze niet, daar kende ze haar ouders te goed voor.
Na nog een tijdje piekeren, viel ze 3 kwartier later, eindelijk in slaap.
De volgende morgen waren we allemaal ruim op tijd wakker.
Waarop we direct samen uit bed stapten en ontdekten dat we allebei goed hadden geplast,en ook allebei een beetje hadden gepoept direct zag Mirella die zelf al baalde, dat ik nog veel harder baalde.
Dan hoorde ik Mirella zeggen," ik denk dat het zo wel voor jou als voor mij ook te maken heeft met het onverwacht enige tijd bij oom en tante moeten wonen".
Dan gaf ik naar Mirella toe dat ik me inderdaad voor mijn incontinentie en spasmes naar oom en tante toe schaamde.

Waarop Mirella vroeg,"je weet toch dat, niemand hier daar een punt van maakt?".
"Klopt maar","maar wat?"vroeg Renate, die wakker was geworden om dat ze naar de wc moest en ons had horen praten.
Dan vertelden we samen het verhaal waarop Renate zei,"Xantia jij doet het vooral sinds de logeerpartij bij oma geweldig".
"Dat je gisteravond leeg was is niet zo vreemd want de rede van de logeerpartij nu is best heftig voor jullie".
"Dan jij Mirella verdiend alleen al respect voor het feit dat jij je zus steunt, laat staan de manier waarop".
"Zusje", verbeterde ik Renate, maar die zei," nee Xantia zus, want ook ik vindt dat jij ondanks je handicap geen peuter of kleuter bent".
"Sterker ook ik vindt dat jij de laatste maanden snel zelfstandiger word, en ook jij Mirella bent geen kleintje, hoewel ik me dat gevoel in jouw geval wel kan voorstellen".
"Dus ook dat jij er nu wel weer genoeg van hebt".

"Dat doe ik ook", gaf Mirella toe.
Dan zei ik, "dan zullen we het maar niet over Carolien hebben", waarop Renate zei.
"Dat heeft helemaal niets met jullie te maken, maar is puur het gevolg van haar eigen kinderlijke gedrag".
"Ja dat weten we, maar toch".
Dan stond ik op, om te gaan plassen, waarop Renate vroeg," wat ga jij doen Xantia?".
"Het zelfde als wat jij net hebt gedaan", lachte ik terwijl ik voorzichtig naar de deur liep, en gelukkig was ik op tijd bij de wc.
Toen ik terug kwam zei Renate," goed gedaan Xantia".
"Daar ben ik nu al jaloers op", zuchtte Mirella,en dat maakt dat ik mij op zo, n moment, ook nu heel klein voel".
Dan zei Renate," ook dat begrijp ik maar ook jij bent geen kleintje.maar wij vinden het fantastisch hoe jij je zus steunt".
Dit maakt jou juist heel groot", ging Renate door.
"We hebben hier in huis maar 1 kleintje, en dat is Carolien die zich echt als een 2 jarige peuter gedraagt".

"Wie gedraagt zich als een 2 jarige peuter?", vroeg Hanna die van ons gekwebbel wakker was geworden.
Dan vertelde Renate het verhaal aan haar moeder,die daarop zei.
"Carolien moet eerst leren zich te gedragen,en wat jou Mirella betreft willen ook wij dat jij langere tijd ervaard waar Xantia haar hele leven al mee te maken heeft".
"Ondanks dat jij het op dit moment ver boven verwachting doet Xantia".
Daarop zei ik," dat het zo goed gaat ben ik erg blij mee",maar liet erop volgen," en toch begrijp ik ook Carolien wel".
"Ja dat snap ik, maar het punt is dat Carolien zich al langere tijd rond uit recalcitrant gedraagt dat gaat al terug naar nog voor de logeerpartij bij oma".

Dan vroeg tante Hanna," willen jullie een beker warme melk meiden?".
"Ja graag", luide 3 maal het antwoord.
Dan vroeg ik,"mag ik het in een gewone mok?".
"Doe maar niet Xantia, gezien het tijdstip en het feit dat je niet helemaal wakker bent"
"Nou ja doe het dan maar in een peuterbeker", mompelde ik, terwijl ik direct een paar tranen voelde komen.
"Nee geen peuter beker Xantia",ging Renate daar op in.
""Ja hé jij mag wel.........begon ik".
Dan hoorden we Renate zeggen,"doe mij ook maar een beker met grote oren en een deksel, mamma".
"Hé Renate?", mamma ik begrijp dat jullie dat nu verstandig vinden, maar ook dat vooral Xantia een gewone mok wil, hoewel ze heel goed weet......"
"Ja Renate klopt", antwoordde ik.

5 minuten later was Hanna terug met 3 mokken, maar de deksels zaten er (nog) niet op wat het vooral voor mij minder erg maakte.
Waarop Hanna vroeg," zo goed Xantia?".
"Ja hoor zo is het goed", zei ik terwijl ik voorzichtig een slok nam.
Dan zag ik dat het ook Mirella zonder deksel lukte, en dat Renate de beker met 1 hand wilde pakken.
Waarop ik zei,"uh Renate met 2 handjes".
Wat bij zowel Renate als Mirella een lach op hun gezicht toverde.
Dan vroeg Renate,"hoe staat het met jullie luiers schatjes?".
"Bijna droog", grinnikte ik.
"Ik helaas goed nat en alweer een beetje gepoept", zuchtte Mirella.

Dan zei Renate,"Xantia ga jij maar naar de wc, dan richte Renate zich op Mirella en vroeg.
"Zal ik jou eens voorzien van een schone luier lieve schat?".
"Ja graag, maar volgens mij ruik ik niet alleen mijn eigen vieze luier".
Dan snoof Renate eens, en fluisterde"dat is Carolien die vlak voor jullie wakker werden probeerde om op de wc te poepen, maar door mamma werd betrapt, en terug gestuurd naar bed".
Intussen had Renate Mirella verschoond en was Xantia naar de wc geweest.
Waar ze goed had geplast, 1x terug zei ze dat haar luier nog helemaal droog was,daarop zei Renate," laat zien Xantia".
Dan opende ik mijn romper en trok mijn nachtpon en romper omhoog, en liet vol trots mijn droge luier aan Renate zien.
5 minuten later, het was inmiddels half 3, lagen we alle 3 weer in bed waar we alle 3 bijna direct in slaap vielen.
Toen we rond half 7 weer wakker werden was ik nog helemaal droog, terwijl Mirella al weer behoorlijk nat was.
Dan zei ik," nou die luier kan ik vanavond zo weer gebruiken".
Ook oom en tante waren verbaasd, wat wel bleek toen tante Hanna even later met Carolien binnen kwam. Terwijl zij Carolien in de kinderstoel vast zette, en een slab voor deed vroeg ze,"Xantia waar heb jij je gebruikte luier gelaten?".

Dan keken Renate Mirella en ik elkaar aan, maar zeiden niets maar op de manier waarop wij keken, begreep Hanna dat we iets verzwegen.
Dan zei ze ook," jullie houden wat voor me achter meiden".
Uiteindelijk zei ik,"Ik heb mijn nachtluier terug gelegd, want ik was vanochtend helemaal droog".
Dan zagen we tante Hanna verbaasd kijken, waarop Mirella zei," ja tante Xantia wordt de laatste tijd vaak wakker als ze moet plassen".
Dan zei ik," ja ook afgelopen nacht weer".

"Ik wou dat ik dat mocht" mompelde Carolien,maar 1 blik van haar moeder deed haar direct zwijgen.

Ondertussen zaten we samen aan het ontbijt, waarbij ik zelf kon eten en bovendien zo fit was, dat ik vanochtend ook Mirella eten gaf waarbij ik zag dat ze genoot, en heerlijk smulde.
Dan vroeg ik," lekker lieverd?".
"Ja Xantia heerlijk, en wat doe jij het weer geweldig".
Hierop reageerde ik,"kom nou Mirella niet overdrijven".
Hierop keek tante Hanna ons aan en zei,"Xantia Mirella overdrijft niet, want jij doet het echt goed zeker vergeleken met 1 jaar geleden".
Dan was het tijd om naar school te vertrekken, en tegen kwartvoor 8 zaten we in de auto.
Niet alleen Mirella en ik moesten in het stoeltje, maar ook carolien moest in het stoeltje waarbij ook nu weer bleek dat ze het er helemaal niet mee eens was.
Wat Mirella en mij ook op viel, was het gebrek aan begrip bij Carolien op school.
Iets waar Mirella en ik wel begrip en steun kregen, ontbrak dat bij Carolien volledig.
Toen wij op school aan kwamen, viel Iris Karel Abel Bernhard, maar ook Machteld Bracha Nadine Manon Jarno en Heidi onze vrolijke stemming op.
Dan vroegen Bracha en Manon,"Xantia heb je de lotery gewonnen?".
Dan keek ik ze met droge ogen aan en zei,"ja meiden ik heb de lotery gewonnen".
Dan vroeg Bracha,"en wat was de hoofdprijs?".
"Een droge nachtluier"antwoordde ik opvallend rustig.
"Wat goed zeg", lachte Bracha Jarno en Heidi, en Machteld Manon Koos Karel en Iris grapten," dat kost je koffie/thee met gebak Xantia".
Ondertussen was het kwart over 8, wat betekende dat we pas over 10 minuten naar binnen mochten, toch liep ik naar de ingang maar hoorde dan juf Paula van groep 3 vragen," wat ga jij doen Xantia?".

"Juf ik ben nog droog maar voel dat ik moet plassen,en als ik nu 10 minuten moet wachten, doe ik het alsnog in mijn luier".
"Nou ga in dat geval maar snel, maar als het nog geen tijd is wel terug komen naar buiten".
"Ja juf", dan snelde ik naar binnen,naar het dichtst bij zijnde toilet,daar aangekomen was ik ondanks het op onthoud gelukkig nog droog.
Toen ik klaar was kwam ik zoals afgesproken weer naar buiten,waar Bracha Heidi en Manon vroegen of ik droog het toilet had gehaald.
Waarop ik antwoordde, "ja meiden gelukkig wel".

Waar ik op liet volgen,"nu wordt ik net als jullie toch nog een grote meid".
Waarop Bracha Machteld Iris en Manon direct riepen,"Xantia dat ben je al" en Machteld vroeg," wordt je nog wel eens gepest Xantia?".
"Gelukkig bijna niet meer" antwoordde ik," nou dan!!! ".
Dan mochten we eindelijk naar de klas, waar meester Klaas direct vroeg waarom ik al binnen was geweest.
Toen ik dat had verteld zei ook hij," goed gedaan Xantia".
Dan begonnen we met het in groepjes samen lezen gevolgd door rekenen en een les over planten en dieren.

Voor we het wisten was het alweer bijna pauze, en voor mij dus tijd om te verschonen.
Waar bleek dat ik ook nu weer helemaal droog was, dan ging ik op de wc zitten, en plaste bewust uit.
Stond op en trok de luier goed en sloot deze af, gevolgd door mijn romper.
Dan trok ik mijn broek op, en sloot deze af, en ging dan direct met de klas naar buiten waar de klas eigenlijk een tik spelletje wilde gaan doen.
Waarop ik naar de achtergrond schoof, en een traantje liet gaan in de hoop dat het niet werd gezien, maar Bracha Manon en Iris zagen het wel.
Direct liet ze het tik spelletje voor wat het was,1maal bij me, begreep ze direct wat er loos was.
Dan zei Bracha,"sorry Xantia", maar vroeg dan direct wat ik wilde.
"Gewoon een beetje overgooien met de bal".
Al snel kwamen er meer meiden van diverse klassen en werd er fanatiek overgegooid.
Totdat ik 3 minuten voor het einde zei dat ik nog snel naar de wc ging.
Toen de klas 2 minuten later naar binnen ging vroeg meester klaas direct waar is Xantia?
"Nog snel naar de wc", antwoordde Manon.
Nauwelijks zaten we of Xantia kwam ook binnen,waarop meester Klaas zei," mooi snel Xantia".

"Dank u, en ik was gelukkig weer optijd".
"Mooi, dan kunnen we verder met de les die ging over de regering en het parlement.
Aan het eind kondigde de meester aan, dat we binnenkort een excursie naar Den-Haag zouden hebben.
Helaas koste deze les me zoveel concentratie, dat ik ongemerkt een plas deed en bijna 1 uur later er nog een flinke plas volgde, en tot overmaat van ramp poepte ik sinds langere tijd weer eens in de klas.
Dan probeerde ik bewust niets te laten merken, maar helaas had niet alleen de meester mij door maar ook Bracha Manon en Iris, die direct naast en tegenover mij zaten merkten het op.
Niet alleen roken ze het, maar ze zagen het ook aan mijn gezicht.

Dan fluisterden ze,"jammer maar kan gebeuren".
Ook nu wilde ik weer zeggen dat zij makkelijk praten hadden.
Dan zei Bracha,"dat jij controle begint te krijgen is al mooi, maar net als nu bij jou, ging het bij ons vroeger ook met vallen en opstaan".
Direct wilde ik weer tegengas geven, door te zeggen dat dit op de gangbare leeftijd was,maar Iris legde mij het zwijgen op, bij het begin van de pauze ging ik direct verschonen.
Ondertussen was bijna de hele klas bij elkaar gaan zitten.

Omdat ik zelf vond dat ik me vanochtend weer eens als een peuter had gedragen, wilde ik me afzonderen maar dit werd direct door Koos Abel en Machteld opgemerkt,waarop ze mij er bijna letterlijk direct bij trokken.
Direct gaf ik aan dat ik erg moe was, wat betekende dat ik de slab en aangepaste mok moest gebruiken.
Waarop ze vroegen wat het probleem was.
Dan zei ik, "dit en dan in combinatie met die natte en vieze luier van daarnet, maakt dat ik me nu net weer een peuter van amper 2 jaar voel".
Dan zeiden Iris en Manon,"hé schat je bent welliswaar een uitzondering, maar daarom ben je nog niet minder dan wij, laat staan een peuter".
Dan zeiden ze nogmaals dat het zindelijk worden ook bij hun met stapjes was gegaan.
Dan zei Heidi,terwijl ik zag dat ze langzaam begon te verkleuren en ze dichterbij kwam," jij denkt dat ik helemaal zindelijk ben?".
"Nou Xantia vergeet het maar, naast jou zit een vieze bedplasser".
"Ja Xantia ook al ben ik ruim 9, bijna 10, overdag ben ik volledig zindelijk,maar snachts niet", dan zag ik ook bij haar tranen komen, en hoorde Heidi vervolgen, "ik plas nog iedere nacht in mijn broek".
"Daarnaast poep ik ook ongeveer iedere week 1a 2 keer in mijn slaap".
Dan zagen ze een flauw lach je op mijn gezicht komen,en vertelde ik dat ik ook snachts steeds vaker wakker werd, eerst alleen om te poepen, later ook als ik moet plassen".
"Dus daarom grapte ik vanochtend van de droge luier als hoofdprijs".
"Nou kijk aan, dat gaat de goeie kant op Xantia".
Dan gingen we nog even buiten spelen, en was het al snel weer half 2.
Smiddags begonnen we met een schrijfles, en als laatste volgde er een aardrijkskunde les toen ik om 5 over half 4 naar buiten kwam was ik erg moe, en was blij dat tante Hanna al stond te wachten.
Dan nam ik afscheid van de andere meiden, en zette Tante mij in het stoeltje naast Mirella.
Toen we reden vroeg tante Hanna hoe onze dag was geweest.
Dan vertelde ik dat Manon Bracha Heidi Machteld en nog een boel andere meiden inmiddels begrip voor mij hadden, en direct toen het vanochtend mis ging zeiden, dat het bij hun ook niet vanzelf was gegaan.
Ook vertelde ik dat Heidi nog iedere nacht in bed plaste, en zeker iedere week wel een keer poepte.
Dan keek Mirella me aan en zei, "zie je wel Xantia dat je op de goeie weg bent?".
"Ja zeker Mirella".
Dan zei ik,"maar het slechte nieuws is dat ik tijdens een energie vretende les, niet alleen ongemerkt plaste maar ook weer een keer in de les een poepluier had".
"Vandaar dat verhaal van Heidi".

Ondertussen waren we weer bij oom en tante thuis, en ook Renate die Carolien had opgehaald was binnen.
Dan zeiden Mirella en ik dat we direct wilden douchen en verschonen.
Waarop Hanna zei," Renate neem alle meiden maar mee naar boven om te douchen waarna je ze alle 3 in bed mag leggen".
Direct zei ik," ik heb die hulp niet nodig, ik kan het zelf".

Boven gekomen zei Renate," niet om het 1 of ander Xantia, maar kijk eens in de spiegel".
Toen ik me zelf zag moest ik toegeven dat ik er moe uitzag, en zei dan met tranen in de ogen.
"Help me maar deze keer, maar dat maakt dat ik me wel klein voel".
Intussen lag ik op bed,en begon Renate aan mijn alweer natte en vieze luier.
Dan zei Renate terwijl ze rustig doorging vergeet niet Xantia dat de afgelopen week een heftige week was voor jullie beide".
" Dan nog een keer," net als voor klasgenoten, ben jij voor mij nooit maar dan ook nooit een klein meisje, laat staan een baby of peuter geweest".
"Ondanks de soms intensieve zorg die jij nodig hebt".

Ondertussen verwijderde Renate mijn vieze luier en waste ze me lekker schoon wat ik totaal onbewust ook liet merken.
Waarop Renate glimlachte en zei," jij bent weer lekker schoon lieverd" nog 2 minuten later lag ik in bed, en begon Renate aan Mirella.
Terwijl ik zag dat Carolien een gezicht trok van, schiet op zus ik wil van die vieze luier af, en op de wc plassen.
Waarop Renate zei," ik ben zo klaar met Mirella, en als ik jou was zou ik nu plassen of poepen want je weet dat de wc voor jou verboden is".
Dan zuchtte Carolien, van haar zus hoefde ze dus ook al geen steun te verwachten.
Dan dacht ze dan kan ik ook beter direct poepen.
Direct zette ze druk en voelde meteen poep haar luier in lopen, ook plaste ze direct helemaal uit.
Waardoor haar luier toen ze 7 minuten later eindelijk aan de beurt was, totaal verzadigd was en nog net niet lekte.
Dan verschoonde Renate Carolien, en legde ook haar in bed.
Dan zuchtte Carolien,"ik dacht dat jij mij steunde Renate?".

"Mijn mening doet er in deze niet toe Carolien,ik voer alleen uit wat mamma mij vraagt".
Intussen lagen we in bed, en sliepen alle 3 binnen 5 minuten.
Om anderhalf uur later te worden gewekt voor het avondeten, en ook nu was het Renate die ons uit bed haalde.

Toen ze boven kwam zag ze dat ik er al uit was, en nu op de wc zat te plassen maar ook te poepen.
Waarop Renate zei,"goed bezig Xantia".
Dan vroeg Renate, "is je luier nog droog meid?".
"Jazeker, kijk zelf maar".
Dan bekeek Renate de urine indicator, en zag dat die nog helemaal geel was.
Dan zei Renate, terwijl ik opstond om mijn billen af te vegen," dan zal ik maar eens bij Mirella en Carolien gaan kijken".
Direct liep ze de badkamer uit, terwijl ik mijn luier als een slipje omhoog trok, en mijn romper afsloot.
Anderhalve minuut later kwam ik de slaapkamer binnen, waar Renate bezig was om Carolien te verschonen.
Waarop ik vroeg,"zal ik Mirella verschonen Renate?".
"Is goed Xantia", antwoordde Renate met een diepe zucht.
Toen ik tijdens het verschonen van Mirella Renate recht in haar gezicht keek, vond ik dat ze behoorlijk bleek zag.
Bij beter kijken zag ik dat ze zweette en rilde tegelijk.

Dan vroeg ik, terwijl ik haar nog steeds aan keek,"gaat het meisje?".
"Nee Xantia ik voel me niet lekker, en om jou de waarheid te zeggen, kon ik vanmiddag maar net de wc halen, om te poepen".
Dan kleedde Renate Carolien verder aan, terwijl ik verder ging met Mirella.
Vlak daarna roken we ineens een poeplucht, en toen ik op keek zag ik onder Renate een dunne bruine brij liggen.
Dan kwam Hanna eens kijken hoe het ging, en zag direct de bruine brij liggen maar zag ook dat Renate wat bleek zag en rilde.
Dan voelde Hanna aan Renate en constateerde dat Renate koorts had.
Toen Carolien klaar was, nam Hanna Renate mee naar de badkamer en waste haar grondig.
Dan pakte ze een luier, en begreep Renate direct dat die voor haar was.
Vouwde deze open, en legde die op het bed van Renate, en beduide dat Renate erop moest gaan liggen.
Dan poederde Hanna ook de billen en schaamstreek van Renate,waarna Renate goed ging liggen zodat Hanna haar de luier om kon doen.

Dan kreeg ook Renate een romper aan, en tot slot haar nachthemd waarna Hanna ook Renate in bed stopte.
Dan kreeg Renate nog een paracetamol, en liet Hanna haar alleen.

Ondertussen was het bijna 5 uur, deze vrijdagmiddag, wat betekende dat het weekend was begonnen.
Toen ze om half6 aan tafel gingen, viel het Carolien en Mirella op dat Renate ontbrak.
Dan zei ik,"Renate is ziek naar bed gegaan", vervolgens werd er goed gegeten.
Waarbij ik me redelijk redde, maar Mirella en Carolien volledig geholpen moesten worden oom en tante hadden hun handen vol aan de 2 meiden.
Waarbij vooral bij Mirella de schaamte van haar gezicht was af te lezen.
Waarop tante Hanna zei,"niets aan de hand Mirella, je oom en ik vinden juist dat jullie het allebei geweldig doen".
Dan keek Mirella, haar tante aan en zei,"dank u wel tante Hanna",en vervolgde dan," dat vindt ik dus van jou Xantia".
"Eerst was ze stick jaloers op haar vriendinnetje Marjolein die kort geleden bijna de zelfde ontwikkeling heeft doorgemaakt".
"Nadat ze eerder enorm achteruit was gegaan.".
Ondertussen was het eten gedaan, en terwijl Mirella en Carolien tante Hanna hielpen bij de afwas,was ik stilletjes naar boven verdwenen.

Om bij Renate te gaan kijken,boven gekomen zag ik dat Renate weer wakker was, en een beetje lag te lezen.
Direct bij binnenkomst rook ik een behoorlijke poeplucht, wat betekende dat Renate inderdaad de controle over haar darmen tijdelijk kwijt was.
Toen ze me zag, keek ze me met haar koortsige ogen blij aan en vroeg "Xantia kan je me verschonen?".
"Ja hoor Renate, kun je mee komen naar de badkamer?".
Direct gingen ze samen naar de badkamer, waar Renate vroeg." Xantia kun je mij uitkleedden?".
"Ja hoor dat kan dit kleine......."
"XANTIA jij laat hier van alles zien, behalve dat jij een klein meisje bent".
"Hu ik.."
"Je eet bijna altijd zelf, wassen en aan en uitkleedden doe je eigenlijk altijd zelf, en als klap op de vuurpijl haal je vaak overdag maar ook snachts op tijd de wc".
Ondertussen had ik Renate op haar luier na uitgekleed waar ik nu aan begon, en die inderdaad aardig was vol gepoept.
Dan stapte Renate onder de douche, en begon ik haar te wassen.
Beneden waren Hanna Mirella en Carolien intussen bijna klaar met de afwas,en pas nu viel het tante op dat ik was verdwenen.

Dan vroeg ze," hé meiden weten jullie waar Xantia naar toe is?".
Dan zei Mirella,"geen idee maar volgens mij is ze naar boven, maar wat ze daar doet?".
Dan zei Hanna," dan denk ik dat ze bij Renate is gaan kijken".
Hierop besloot Hanna om zelf boven te gaan kijken.
Boven gekomen zag ze het licht in de badkamer branden, en begreep dat beide meiden in de badkamer waren, dan klopte ze aan en vroeg," lukt het Xantia?".
"Ja hoor tante".
"Renate wil je als je klaar bent, nog wat eten of drinken?".
"Ja graag mamma, doe maar een beetje vla en een kop thee".
Nog geen 10 minuten hierna was Renate weer aangekleed, inclusief een schone luier.
Dan nam tante Hanna Renate mee naar beneden, waarna ik zelf nog een douche nam, droogde me af, en kleedde me snel aan en ging naar beneden, waar ik zag dat nu ook Renate een slab voor moest.

Direct bij de eerste hap merkte ze dat ze net als ik en Mirella zat te knoeien en ondanks dat smaakte de thee en vla haar best, en waar ze eerst door de diarree vooral poepte, was ze nu zo zwak dat ze zonder het zelf te merken plaste,en net zo ongemerkt zat te kwijlen.
Inmiddels was het bijna 9uur, en ondanks dat het vrijdag avond was,vonden oom en tante het mooi geweest.
Zeker als Mirella en ik zaterdag naar onze activiteiten wilde.
Wat voor Mirella betekende dat ze om kwart over 9 bij de club moest zijn,aangezien ze een uitwedstrijd had op 2 uur rijden.
Nog voor half 10 lagen we beide in bed, waarbij ik het vanavond niet helemaal droog had gehouden,maar wel mijn nachtluier van de vorige nacht weer kon gebruiken.
Toen ik liet merken dat ik baalde, zei oom Karel, "snap ik maar is geen punt aangezien jij weer goed geholpen hebt met het verzorgen van Renate".
"Dank je wel daarvoor".

 

[luierdromer]

Xantia

HOOFDSTUK 30 MIRELLA GAAT LOGEREN.

De volgende morgen in de kantine van Victoria dacht ik dat ik de enige was met een luier,en dat beide andere meiden weer zo,n broekje aan hadden.
Totdat Sasja vroeg" kom je Mirella dan verschonen we nog even onze luiers voor we vertrekken".
Aangekomen op het toilet trok Sasja haar broek en slipje uit, en pakte in plaats van zo,n speciaal broekje een tena maxi uit haar tas.
Vouwde deze uit over de deksel van de wc, en ging erop zitten om dan de luier omhoog en strak te trekken en vast te kleven.
Dan ging ze staan en trok ze haar spijkerbroek weer omhoog strak en sloot deze af.
Welke procedure Baukje die ook direct was mee gelopen herhaalde hierna was ik aan de beurt,en met hulp van beide meiden was ik snel weer schoon en voorzien van een droge schone luier.

Dan verzamelden we aan de grote tafel, waar we nog koffie of thee dronken om dan om 10 voor 10 te vertrekken.
Inderdaad merkte ik dat, terwijl de rit vorderde niet alleen ik van tijd tot tijd plaste, maar zag aan hun gezichten dat ook Baukje en Sasja niet in staat waren om lange tijd hun plas op te houden.
Na bijna anderhalf uur rijden zag ik dat Sasja een vies gezicht trok, en hoorde haar dan mompelen "hé bah, dit is me nog nooit gebeurd".

Dan vroeg ik," wat is je nog nooit gebeurd Sasja?".
Direct keek ze me aan en fluisterde dan met tranen in haar ogen.
"Ik heb net gepoept, zonder ook maar te voelen dat ik moest poepen".
Ondertussen waren we aangekomen op onze bestemming, en kwam Karin vragen hoe het er voor stond.
Dan vertelde Baukje en ik dat we nat waren, dan keek Karin Sasja aan en vroeg. "en jij Sasja?".
Dan zei Sasja terwijl ze haar ogen neersloeg,"Karin ik heb deze keer niet alleen geplast maar ook zonder maar iets te hebben gemerkt gepoept". Dan vervolgde ze met een vuurrood gezicht," net als Mirella merkte ik het pas toen het mijn luier in liep".

Dan vroeg Karin terwijl ze Mirella verschoonde en aankleedde,"wat dacht je ervan om tijdens de wedstrijd deze keer net als Mirella een luier te dragen Sasja?".
Direct zagen we Sasja van de vraag schrikken, en merkten ook dat ze van schrik nog een keer plaste.
Dan keek ze Karin aan en zei,"dat lijkt me nu inderdaad beter".
Direct zei Karin, "nou kom maar Sasja", en terwijl Karin Sasja verschoonde en aankleedde, gaf ook nu de rest van het team geen krimp.
Dan gaven alle meiden toe dat, als je het wist en erop lette er wel wat te zien was maar als we met de training of wedstrijd bezig zijn, en er niet specefiek op letten zie je er nauwelijks wat van, gaven Saskia Cindy en Ingrid toe.
Dan was het tijd voor de warming-up, en toen we dat 10 minuten later achter de rug hadden gaven Ingrid en Nicolien vooral naar Sasja toe, dat het nauwelijks zichtbaar was.
Intussen had ik alweer geplast, en had Sasja zelfs alweer een beetje gepoept.

Al snel viel het Sasja op, dat hier geen reacties op kwamen en ook toen Karin ons in de rust bij zich riep om te verschonen bleef het rustig.
Ondanks de vertraging door het verschonen, hadden ook wij ruim op tijd onze thee op.
Vlak na het begin van de 2e helft kwam de tegenstander al snel onze kant op en ondanks goed optreden van Hanna Ingrid Judith, en natuurlijk doelvrouw Cindy konden we niet voorkomen dat we op achterstand kwamen.
Waarna we direct uit allemacht probeerden om in ieder geval gelijk te komen.
Nu probeerden Baukje Thessa Nicolien en ik om, Sasja Hanny en Carmen goed aan te spelen en weg te sturen, maar helaas werd dit doorzien, en toch slaagden Sasja en Carmen er vlak daarna in om door de verdediging te breken en de doelvrouw te verrassen.
Wat in 1e instantie leek te mislukken maar dan kwam de bal terug, en kon Sasja de bal opvangen en Carmen aan spelen, die direct uithaalde en scoorde.
Bijna direct daarna floot de scheidsrechter af, en mochten we naar de kleedkamer, om te douchen waar bleek dat niet alleen ik maar ook Sasja alweer nat was.
Dan vroeg ik, wie me wilde helpen met douchen en aankleedden.
En hoewel er nog steeds meiden waren die het allemaal maar vreemd vonden, kwam er toch al snel hulp.
Want direct kwamen Noortje en Saskia naar voren en zeiden,"Komen jullie maar".
Direct zagen ze dat ik goed nat was, maar dat ook Sasja goed nat was maar ook dat Sasja tijdens de 2e helft ook had gepoept.
Dan zag ik dat Sasja van vooral dat laatste enorm baalde, maar ook dat ze heel goed begreep hoe Xantia of ik dat beleefden.
Al snel hadden Noortje en Saskia ons uitgekleed, en hielpen ons nu met wassen waarbij er geen plekje werd overgeslagen.
Ondertussen lieten Saskia Sasja en Noortje blijken, enorm uit te kijken naar het kamp op TEXEL, wat snel dichterbij kwam.
Dan keek ik ze aan en zei,"nou ik zie er juist enorm tegen op".
Waarop Baukje en Sasja zeiden," Mirella je weet toch dat we allemaal begrip voor jou hebben?".

"Buiten dat, als we gaan hardlopen trimmen,of een lange(nacht)Wandeling gaan maken moeten ook Sasja en ik een luier om".
Aangekomen bij de club vroegen Sasja en Judith, "ga je mee bij ons spelen Mirella?".
Direct zei hun moeder,"ja dat is goed en wat mij betreft mag je blijven slapen".
Waarop Hanna zei,"ja leuk en aardig maar gezien de zorg die Mirella nu nodig heeft lijkt me dat niet haalbaar".
Dan vroeg hun moeder," wat is er dan met Mirella?".
Dan vertelde ik over Xantia, en hoe ik haar nu steunde.
Wat ik ook nog ongewild bevestigde, doordat ik zonder het zelf te merken pooepte en ook nog een flinke plas liet lopen.
Waarop Judith vertelde dat ik daardoor spastische en incontinent was.
Daarop zei Hanna," juist meiden en daarom kan het niet".
"Jammer", zeiden Judith en Sasja, en ook ik liet mijn teleurstellinig merken.
Ondertussen zat ik in het stoeltje, en stapten Judith en Sasja op de fiets en reden direct weg, maar nauwelijks waren we bij tante thuis, of de telefoon ging.

Waar ik direct begreep dat het de moeder van Judith en Sasja was.
Die zei,"ik heb het er met beide meiden mijn man over gehad, en niemand heeft er bezwaar tegen".
Ondertussen merkte tante Hanna, dat ik probeerde mee te luisteren dus zette Hanna de telefoon op de speaker.
Na het telefoongesprek zei Hanna," in tegenstelling tot wat wij dachten is jou verzorging ook nu geen probleem".
"Dus wat ons betreft mag je bij Sasja en Judith logeren".
Hier werd ik echt vrolijk van, wat weer een beetje werd gedempt, toen ik merkte dat ik tijdens het telefoongesprek weer had gepoept.
Dan keek ik tante Hanna aan en zuchtte,hé bah alweer een poepluier".
Dan keek tante me aan en vroeg, "begrijp jij nu de schaamte van Xantia?".
"Heel goed, en daarom vroeg ik ook hoe lang ik luiers moet dragen en gebruiken".
Daarop zei tante Hanna, "daarvoor moet je niet bij mij maar bij je ouders zijn".

Dan ging de achterdeur open, en stapte Xantia binnen samen met Renske en Anouk.
Direct toen ze de gevulde weekendtas en het pak luiers zagen staan, vroeg Xantia wat er ging gebeuren.
Nog voor we konden antwoordden, ging de bel en liet Hanna Judith Sasja en hun moeder binnen.
Nu vertelde Hanna dat ik een nachtje bij Judith en Sasja ging logeren, waarop ik(Xantia) reageerde," wat leuk Mirella".
Dan werd het zitje in de auto gezet, en ik ( Mirella) in het zitje gezet.
Dan werd de bagage ingeladen, en stapten ook Sasja Judith en hun moeder in 10 minuten later waren we bij Sasja en Judith thuis.
Nadat eerst de voetbal kleding in de was, was gegooid en mijn weekendtas was geleegd en dat was opgeruimd, keken beide meisjes wel weer even op van mijn slab.
Vooral hun moeder, maar na de nodige uitleg, deed die me de slab direct voor en kregen we koffie met wat lekkers.

Waarbij Sasja direct bij me kwam zitten, om te helpen met eten.
Waarop Judith ondanks dat ze me kende van voetbal het nodig vond om op te merken.
"Het lijkt wel of ik naar een peuter in plaats van een 10ner zit te kijken.
Direct zagen ze dat ik deze opmerking echt niet leuk vond.
Waarop Sasja het woord nam en Judith nog maar eens wees op het gebeuren sinds die avond.

Ondertussen was het gebak op, en was het bijna tijd voor het avond eten en nadat hun moeder het begeleidende briefje had gelezen, gaf ze me direct de medicatie voor bij het eten.
Dan zei ik nog maar eens tegen Judith, "kijk maar goed, dan zie je wel hoe hulpbehoevend ik nu ben".
Dan zei Judith dat ze dacht dat ik het allemaal groter maakte dan het was.
"Nee Judith dat doe ik niet", protesteerde Mirella, "maar zo ervaar ik wat Xantia, mist of wat het betekend om zelfs bij dingen waar jullie, en ook ik tot voor kort niet eens bij na dachten maar gewoon deden, geholpen te moeten worden,en wat zij en ik nu ook uit handen moet geven, omdat het te veel kracht kost".

Dan riep hun moeder dat het avond eten op tafel stond, waarop we alle 3 naar beneden gingen en namen direct aan tafel, waar Judith me nu wel de slab om deed.
Wat niet een alledaags iets was, maar nu Judith en Sasja het achter liggende verhaal kenden hadden ze wel begrip,althans dat dacht ik.