Nog niet klaar Xantia

[luierdromer]

HOOFDSTUK 61

Want pal achter hen liepen Lars en Jochem, beide aan de hand van hun vader.
Binnen staande zeiden die dat beide jongens zich van onderen moesten uitkleedden, waardoor ik al snel zag dat beide jongens een pamper omhadden.
De volgende opdracht die ze kregen was om als was het een onderbroek hun luier te laten zakken, waardoor ik kon zien dat beide er in hadden geplast.
Maar, ook dat beide jongens een behoorlijke rode bips hadden door de billenkoek die ze hadden gehad.
Dan zei de vader van Lars dat hij mij om een schone luier moest vragen.
Intussen was de verpleegster terug met zowel voor mamma als voor mij een schone luier.
Dan keek ze naar Jochem en Lars en naar hun vaders en knikten, toen die haar hadden verteld wat beide jongens hadden gedaan, en dat de luiers die ze omhadden onderdeel van hun straf waren.
Dan keken ze terwijl ik hielp om mamma te verschonen zowel mij als de verpleegster aan, terwijl we gewoon doorgingen als of ze er niet waren.
Toen mama schoon was en ik aan de beurt was keek de verpleegster de vaders aan en vroeg of Lars en Jochem kwamen helpen om mij te verschonen. Hierop schudden beide van nee maar, pech voor hen vonden hun vaders dit wel een goed idee en zeiden alleen maar, dat ze naar mij wat hadden goed te maken.
Dan vervolgde de vader van Jochem, " jochie ik zal het je sterker vertellen, ik vindt dat je niet alleen luiers moet dragen en gebruiken maar, ik heb gisteravond met je moeder afgesproken dat we je helemaal opnieuw gaan opvoeden, en dat start bij een peuter van net een jaar, begrepen?"
Toen Theo en Piet dit hoorden begrepen ze dat zij er nog goed vanaf waren gekomen na mij te hebben gepest, aangezien het zelf een luier moeten dragen hun bespaard was gebleven.
Hoewel ze als ze er over nadachten, ook zij dit een terechte straf vonden.
Toen ik beide naar het tafereel zag kijken en ze hoorde zuchtten had ik het geval door maar, zei niets.
Dat ook Barbara het doorhad begreep ik toen ze vroeg," zeg jongens, willen jullie ook een safariluier?" Intussen had Lars zijn luier om.
Om dan tot zijn schrik te merken dat zijn broek niet meer paste, zodat hij met alleen een t shirt en luier over straat moest.
Iets wat ook Jochem even later merkte wat voor hem net te veel was, zodat hij van schrik in zijn luier plaste.

WOENSDAG OP TEXEL

Aangezien het vandaag warm zou worden, had de leiding besloten om de training na 12 uur vanmiddag te staken en in plaats daarvan vanmiddag naar het strand te gaan en naast zwemmen en zonnen water en strandspelletjes te gaan doen.
Met aan het eind van de middag een stevige strandwandeling, waarbij het niet alleen de vraag aan de Gteams maar, ook voor ons of we mee deden.
Vooral omdat we nog steeds allemaal in luiers liepen.
Nu merkte ik eigenlijk pas dat dit ook de gteams was opgevallen, toen Hanna Thessa Cindy en Carolien plasten en Judith Noortje en Baukje aan het eind van dit overleg stonden te poepen.
Maar, ze keken pas echt vreemd op toen Karin plaste en Deborah pas toen ze opstond merkte dat, ze al pratend had zitten poepen en, het nu hoognodig aan een verschoning toe had.

Wat bijna alle andere teams maar, vooral DTS en Gorecht deed opkijken maar, gelukkig hielden alle meiden hun mond dicht.
Intussen had Deborah aan de kampleiding aangegeven dat als wij allemaal waren verschoond, we mee gingen.
Direct zagen we dat ook de meiden van gorecht en Olympia aangaven dat ze mee wilden.
Pas toen we een kwartier later onderweg waren begrepen we dat de kampleiding niet anders had verwacht.
Dan hoorden we de voorzitter vragen hoe het kwam dat ons hele team luiers droeg.
Tot mijn grote schrik deed Karin het hele verhaal over mij en Xantia uit de doeken.

Wat me deed opstaan om naar buiten te gaan maar, Deborah hield me tegen en zei dat ze het juist waardeerde wat ik nu deed .
Dan vervolgde ze, "niet alleen Karin en ik doen dat maar, inmiddels ons hele team Mirella".
Ondertussen rondkijkend zag ik dat alle meiden genoten van deze strandmiddag.
Wat me hierbij vooral opviel was dat de meiden van DTS GORECHT en OLYMPIA het tempo goed bijhielden waarbij ze ook tempoversnellingen niet schuwden.
Hierbij hielde de fanatiekelingen ons niet alleen bij maar, ook deze keer voorbij stoven.
Na ongeveer een kilometer ging het weer over in een wandeltempo, waarbij het Renate en Mirella nu ineens opviel dat, een paar meiden van de gteams een dikker achterwerk hadden dan de rest.
Toen we na een tijdje weer eens stil hielden keken Nicolien Saskia Sasja Baukje en Thessa me aan en fluisterden, " volgens ons dragen bij de g teams
ook een aantal meiden een luier Mirella".
Nou ze het zeiden, viel het me ook op dat een aantal meiden ineens een dikker achterwerk hadden maar, voor ik kon reageren zei Deborah, " meiden het kan best zijn dat, er ook in die teams meiden zijn die vooral bij inspanning moeite hebben om hun plas op te houden".

ONDERTUSSEN THUIS

Thuis was Xantia intussen begonnen met het verzamelen en inpakken van de kleding luiers en toilettas die volgende week mee moesten als ze ging zeilen in Loosdrecht.
Terwijl Brenda op de creché eerst in de box en later in de zandbak had gespeeld, waarbij Nicolette en Nathalie er echt op moesten letten dat Brenda geen zand in haar mond stopte, aangezien ze zich ook nu als een peuter die de wereld om zich heen ontdekte gedroeg.
Op het moment dat ze een hapje zand pakte zei Nicolette, "nee Brenda zand is niet om te eten maar, alleen om mee te spelen".
Tegen half 3 had ik alles verzameld en ingepakt en zei ik tegen tante dat, voor we tegen 4 uur Brenda zouden ophalen ik nog een dutje wilde doen maar, eerst op de wc ging plassen.
Op de wc bleek ik helaas niet helemaal droog maar, dat het broekje het goed had gehouden en dus had gedaan wat het moest doen.
Even later stapte ik mijn bed in en net op dat moment kwam tante nog even kijken, en vroeg " lukt het Xantia?"
"Ja hoor tante, alleen was ik nu niet meer helemaal droog, en daar baal ik van".
Nu kwam tante op het bed zitten keek me aan en zei, "lieve Xantia besef dat je het nog steeds boven verwachting doet".
"Nog afgezien van het feit dat je ook nog druk bent met kleine Brenda maar, ook met de voorbereiding voor de week Robinson Crusoë ".
Hiervoor werd vooral aangeraden om oude kleding mee te nemen wat tegen een stootje kan maar, ook vies mag worden.
Dan vroeg tante, lieve Xantia besef je wel hoe dankbaar je Mirella en je ouders moet zijn?"
"Ja tante, zeker wel, vooral na die heftige avond met Mirella en wat daar de volgende ochtend op volgde".
Dan vervolgde ik, "natuurlijk begrijp ik heel goed de twijfels van Mirella en dat ze twijfelt snap ik best, wat ik me eigenlijk afvraag is of als Mirella had geweten dat het echt voor langere tijd zou zijn, ze er wel aan begonnen was, ik denk eigenlijk van niet".
Terwijl tante me hielp om de laatste kleren in te pakken zei ze, "dat is best mogelijk Xantia".
Dan waren we bijna klaar en hoefden we alleen nog maar, de pakken luiers te pakken.
Terwijl ik de luiers uit de kast trok merkte ik pas dat het gesprek met tante ervoor gezorgd had dat ik de controle nu totaal kwijt was.
Want niet alleen vloeide alle kracht uit mijn lijf en merkte ik dat ik een beste plas had gedaan maar, voor het eerst in bijna 5 weken vulde mijn luier zich met poep.
Direct wilde ik weer het kleine meisje, ukkie in zetten maar, tante had me door en zei dat ik hier mee op moest houden.

"Kom dan zal ik je verschonen, en gaan we samen Brenda halen".
Terwijl tante me verschoonde zei ze, " Xantia ook al baal je , je doet het best goed"
"Om te beginnen is het een heftig jaar geweest, vooral op school en nu kom je tot stilstand ".
"Verder heb je de handen vol aan Brenda en zoals net gebleken laat ook het gebeuren rond Mirella je niet onberoerd".
"Zeker niet, eerlijk gezegd ben ik benieuwd hoe ze het op Texel hebben" "ja ik ook" lachte tante terwijl ze de vol gepoepte luier onder me wegtrok en me begon te wassen.
Iets wat ook tante opviel.
Toen tante me schoon had en me de schone luier om wilde doen, voelde ik dat ik weer moest poepen, wat ik direct zei.
Dus hielp tante me direct naar de wc, waarna ze opmerkte, " nou Xantia toch ben je goed bezig meid".

"Helaas horen die ongelukjes er in het begin bij".
Na in de keuken nog snel een kop thee te hebben gedronken gingen we op weg om Brenda te halen.
Waar we tegen kwart voor 4 aan kwamen en Nathalie ons binnen liet, en zagen direct dat Brenda met Annemiek Renske Sita en Raymond in de box zat te spelen.
Terwijl Jan Renske en Pascal met een speen in een wipstoeltje zaten en zowat in slaap waren gevallen.
Direct legde Leontien de wijsvinger op haar mond, zodat de andere kleintjes stil zouden zijn.
Dan fluisterde Leontien dat Simone die ook al half slapend op de vloer lag net als Jan Renske en Pascal vannacht zouden blijven slapen.
Dan keek tante Leontien aan en vroeg, " klopt het dat jullie ook in het weekend open zijn".

Direct knikte Leontien, "Ja mevrouw, hoewel Nathalie en ik om half 6 naar huis gaan zijn we 24/7 open".
Dan zei tante, " daar ben ik blij mee , ik zou daar graag de komende 2 weekends gebruik van maken aangezien Xantia komende zaterdag een week gaat zeilen, en haar zus en mijn dochters later zaterdag terugkeren van een voetbalkamp op Texel".
"Wat wel een drukke dag wordt, omdat ook de zus van Xantia volledig verzorgd moet worden".
Nog wilde tante doorgaan maar, Nathalie zei dan "dat kan mevrouw alleen rekenen we in het weekend en tussen 19.00 uur en 7.00 uur een toeslag van 15%".
Dan keek tante Nathalie aan en zei, "oké dat is mooi maar, dan heb ik nog 1 vraag".

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 62

Direct hoorde ik dat tante de vraag stelde, een vraag waar ik van op keek, en die ik totaal niet had verwacht.
Tante wilde namelijk weten of het mogelijk was om ook Mirella hoewel ze zich niet als baby of peuter gedroeg maar, behandeld werd als ik zelf als ik een slechte dag heb.
Waarbij ze volledig afhankelijk was van zorg, en dus volledig afhankelijk was hier terecht kon.
Nu keek Nathalie tante aan en zei, " ja mevrouw dat kan maar, dat betekend dat ook al is ze geen baby of peuter dat we haar wel klein houden".
Dit horende vroeg ik me af wat tante hiermee wilde.
Dan keek tante me aan en zei, " ik denk dat Mirella hier net al Brenda van geniet ook al is ze niet direct een peuter maar, het gaat me er vooral om dat de verzorging van je zus best intensief is".
"Als ik dan ook met alle extra was Renate en Carolien om me heen heb" dit gezegd hebbend begon ik het te begrijpen.
Ondertussen kwam Nathalie terug met een inschrijfformulier wat ze aan tante gaf, die het formulier direct invulde ondertekende en direct terug gaf.
Dan keek ze zowel mij als Nathalie aan en zei, "zo Xantia dat is geregeld".
Hierop keek ik tante aan en vroeg, "hm moet pappa of mamma dit niet doen tante?".
"Nee Xantia zolang jullie bij ons wonen hebben je oom en ik de rechten plichten en verantwoordelijkheden die pleegouders ook hebben, snapje?".
Eerlijk gezegd moest ik dit even verwerken maar, begreep ik het uiteindelijk wel.
Onderweg naar huis vertelde tante dat ze na overleg met pappa hadden besloten om deze stap te nemen, hoewel ze niet wisten hoe Mirella hierop zou reageren.
Want hoewel Mirella niet zo zeer baby of peutergedrag vertoonde had ze wel veel verzorging nodig, dat was me het afgelopen halfjaar inderdaad ook al opgevallen.
Maar, toch merkte ik toen tante het vertelde op, " dan gaat ze toch naar pappa, die is ook maar, alleen?"
Hierop keek tante me aan en antwoordde, "dat vindt ik lief van je maar, je vader heeft naast zijn werk en de zorg van je moeder ook nog het huishouden te doen, en dat vreet energie".
Dat begreep ik ook wel, en het was me inderdaad opgevallen hoewel we de teugels soms iets lieten vieren Mirella vaak verzorgd moest worden zoals ik als ik een slechte dag had.
Wat best vermoeiend was, zeker als we allebei veel zorg nodig hadden.
Ondertussen had tante Brenda in haar jasje geholpen, en zei dan tegen Brenda," zeg maar, tegen Leontien en de andere kindjes tot morgen allemaal".
Dan zagen we dat Brenda de andere kindjes aan keek en hoorden we haar brabbelen, " tot mogge Blenda huis toe".

Toen we beide op de achterbank in ons stoeltje zaten en ook tante was ingestapt, zei ze terwijl we richting huis reden, " Xantia alles wat Brenda betreft is geregeld, zowel overmorgen( de nacht van Vrijdag op Zaterdag) als precies een week later mag Brenda."
Opdat moment keek tante in de achteruitkijkspiegel en zag ze zowel mij als Brenda met gespitste oortjes luisteren.
Waarbij we de oogjes van Brenda zagen stralen van voorpret.
Om direct daarna te zien dat Brenda met een smile van oor tot oor haar ogen sloot en in slaap viel.
Waar het mij onderweg naar huis met moeite lukte om droog en schoon te blijven, hoorde ik dat Brenda al slapend haar luier vulde.

Ondertussen waren we bijna thuis en was ik er van overtuigd dat ik droog en schoon was maar, toen tante me bij thuiskomst losmaakte en uit het stoeltje en uit de auto hielp, merkte ik dat ook al was het maar, een beetje had geplast.
Wat me van mezelf deed balen, ondanks dat het zowel tante als mezelf nog steeds verbaasde hoe goed het eigenlijk ging.
Dan zei tante terwijl ze Brenda uit het stoeltje haalde, " Xantia dat jij ooit zo ver zou komen had niemand in de familie ooit verwacht".
Toen ik direct naar binnenkomst naar het toilet wilde om te poepen en me direct te verschonen vroeg tante, "Xantia wil je Brenda mee nemen en niet alleen verschonen maar, ook direct in bad doen?".
Ondanks dat ik moe werd en dat ook toegaf, zei ik toch "ja is goed tante".
Direct pakte ik Brenda bij de hand en nam haar mee naar de badkamer, waar ik direct de kraan van het bad aanzette, en terwijl het bad zich vulde kleedde ik Brenda uit.
Aangekomen bij haar luier, bleek zoals ik al dacht dat de kleine meid een vieze luier had maar, ook dat de kleine meid echt niets had gevoeld.
Wat ook bleek toen ze over mijn hand plaste zonder enige reactie van haar kant, totdat ik haar grondig had gewassen en ik met mijn handen bij haar neus kwam, waarbij ze mijn rechterhand naar plas vond ruiken.
Nog 5 minuten later was Brenda klaar en kon ik zelf naar wc, waarbij ik dacht dat ik al te laat was maar, ondanks dat het even had geduurd had ik maar een klein beetje geplast.
Toen ik ik terwijl Brenda met eendjes in het bad speelde op de wc ging zitten, opende alle sluizen zich alsof ze hierop hadden gewacht en hoorde ik een stevige plas lopen maar, ook dat zich in de pot een stevige hoop poep vormde.

Vooral de combinatie zorgde voor opluchting en toen ik klaar was en mijn luier bekeek bleek die volledig droog te zijn, zodat ik dezelfde luier weer om kon doen.
Direct daarna was het tijd om Brenda uit bad te halen en goed af te drogen.
Bij het uit bad halen van Brenda, zag ik dat het water een beetje geel kleurde, wat betekende dat Brenda in bad had geplast maar ik zei niets, en ging gewoon door met het verzorgen van Brenda.
Nadat ik Brenda een nachtluier had omgedaan en verder had aangekleed trok ik de stop van het bad eruit en toen Brenda was aangekleed en het water helemaal weg was, zag ik pas dat Brenda in bad gepoept had Brenda merkte dat niet eens
Doordat ikzelf ook nog in bad wilde zou het nog wel even duren voor we aan tafel konden, terwijl Brenda hoe dan ook om kwart voor7 na sesamstraat naar bed moest en het inmiddels bijna 6 uur was.

Op dat moment klopte oom Karel op de deur en vroeg hoe ver dat we waren, toen ik dat had verteld stelde hij voor om Brenda vast mee te nemen zodat ik in alle rust zelf in bad kon.
Doordat ik vermoeid raakte koste het badderen meer tijd dan gedacht, vooral omdat het lekkere water me wat loom maakte.
Waardoor ik me toen ik er uit was met moeite zelf kon afdrogen en aankleedden maar, toen ik voorzichtig naar beneden liep merkte ik dat het daarmee wel gezegd was.
Zodat ik dadelijk bij het eten wel geholpen zou moeten worden.
In de kamer aangekomen zag ik dat Brenda inmiddels klaar was met eten en op de bank belangstellend naar sesamstraat keek.
Toen bij tafel wilde aanschuiven zag tante direct dat ik op was, waarop ze zei, "kom maar, in de stoel van Brenda zitten Xantia".
Nu keek ik wel verbaasd op en kon nog net uitbrengen, "hu tante wat zei u daar?"
"Dat je beter in de kinderstoel van Brenda kunt gaan zitten Xantia" herhaalde tante Hanna .
Hoewel ik wel voelde dat tante gelijk had, voelde het als een afgang omdat ik nu zelf het kleine kindje zou zijn.
Dit merkende stelde tante me direct gerust, toen ze zei dat ze het puur deed omdat ik nu heel erg moe was.
Iets wat ik eigenlijk wel begreep maar, toch.

DONDERDAG OP TEXEL

De donderdagochtend bleek toen we aan het ontbijt zaten ingeruimd te zijn om met zijn allen in Den Burg te gaan shoppen.
Dit maakte zoals verwacht de meeste meiden enthousiast maar, zorgde bij Victoria voor twijfels maar, Karin en Deborah zeiden direct dat we wel degelijk mee gingen.
Wat Cindy Vanessa Noortje en Carmen deed protesteren, waardoor ik ( Mirella) dreigde te flippen maar, Debora reageerde direct en zei, " ook Karin en ik gaan mee, uiteraard geluierd aangezien ook wij nu incontinent zijn", sloot ze af.
Uiteindelijk gingen we gewoon mee, en ging het tot onze verbazing zonder problemen.

Tijdens onze afwezigheid werd het terrein in gereedheid gebracht voor een onderlinge competitie waar ook de 3 gteams aan mee zouden doen.
Wat in het geheel voor alle teams een verrassing was maar, wat mij in Den Burg verbaasde was dat veel meiden van andere teams bij ons kwamen lopen en belangstellend waren naar onze verhalen en dan met name het mijne.
Uiteindelijk leverde dit het hele team alleen maar, complimenten op.
Na ons, nou ja vooral mijn verhaal vertelden ook de meiden van de G teams hun verhalen waarbij Nathalie Paula Martine en Sanne van DTS Gorecht en Olympia enthousiast vertelden.
Uiteindelijk was er zo voor iedereen begrip en belangstelling.
Direct bij terugkomst ontdekten we de plannen voor het toernooi van die middag, waar ook nu de meiden van GORECHT DTS en OLYMPIA zeiden dat ze wat anders gingen doen maar, beduide de kampleiding dat de meiden moesten blijven zitten omdat het juist de bedoeling was dat ze mee deden.
Nog zagen we de meiden twijfelen maar, de coaches hadden wel vertrouwen in de bedoelingen van de organisatie.

"Kom op ten aanval, we kunnen de rest best aan" motiveerden ze met succes hun meiden."
Dit alles zagen wij niet omdat wij en ook de andere teams zich ieder voor zich en op hun eigen manier voorbereiden op deze middag.
Dat veranderde met de teambespreking die vlak voor het begin aan de rand van het veld plaats vonden.
Hier zeiden Karin en Deborah dat we ook nu van onze eigen kracht moesten uitgaan en ook bij DTS GORECHT en OLYMPIA vol voor onze eigen kansen moesten gaan, en vooral geen medelijden met de GTEAMS moesten hebben.
Dan zeiden de 3 coaches vlak voor de aftrap dat ook zij niet bang waren om te verliezen.
Aan mezelf maar, ook aan de andere meiden merkte ik dat dit ons gerust stelde maar, dat dit ook een waarschuwing was om ze niet te onderschatten.
Dan was het lunchtijd en direct daarna was het zo ver, dat de coaches niets teveel hadden gezegd merkten we al snel.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 63 HET KAMPTOURNOOI

Want niet alleen wij maar, vooral de meiden van topamateurs of van betaald voetbal verenigingen verkeken zich lelijk op de g teams.
Zelfs toen we tegen gorecht na rust met 2-0 voorstonden, en we dachten ze nu wel met gemak op te rollen kwamen we bedrogen uit.
Want hoewel we goed opletten en waar nodig verdedigden, zagen de meiden van gorecht toch kans om eerst het hele middenveld op het verkeerde been te zetten.
Om vervolgens op slinkse wijze onze verdediging te verschalken, zodat voor we het wisten Ingrid Saskia en Judith het nakijken hadden.
In een wanhoopspoging de 2-1 te voorkomen probeerde Saskia haar tegenstandster die haar inmiddels gepasseerd was te vloeren.
Wat niet alleen totaal mislukte maar, bovendien moest Saskia bij de scheidsrechter komen, die haar een gele kaart toonde, en erbij zei dat ze dit soort acties tegen welk team dan ook achterwege moest laten.
Doordat Karin zag dat de stoom bij Saskia uit de oren kwam, besloot ze Saskia naar de kant te halen en Marloes die nog niet zo lang met ons mee deed een kans te geven.
Nauwelijks had Marloes haar plaats ingenomen en was Saskia op de bank komen zitten, of Deborah en Karin zagen aan Saskia dat ze het totaal niet met de beslissing eens was en dat zij niets fout had gedaan.
Toen Saskia ook nog beweerde dat de scheidsrechter op de hand van gorecht was besloten Karin en Deborah dat Karin de coaching zou doen, en Deborah zou proberen om Saskia in de kleedkamer te kalmeren.
Toen Deborah even later aan Saskia vroeg wat er volgens haar was gebeurd, zei Saskia dat ze dacht dat haar tegenstandster hands had gemaakt maar, vooral het feit dat die meid sneller was dan Saskia had ingeschat, deed haar besluiten het meisje onderuit te halen.
Langzaam bedaarde Saskia een beetje, en toen ze na 10 minuten weer rustig was, merkte ze pas dat ze nat was, en alsof de duvel ermee speelde liep er zonder dat ze het zelf merkte een dunne drab haar luier in.
Toen ze dat merkte, trok ze ongemerkt een vies gezicht, waarop Deborah haar meenam naar de verschoonruimte.
Onderweg daarnaar toe zei Deborah dat zij inmiddels ook nat was, en net terwijl ze in gesprek waren ook al had gepoept.
Waarop ze Saskia aankeek en vroeg, " zullen we elkaar verschonen Saskia?"
Nu knikte Saskia en ging direct op een bank liggen, zodat Deborah haar kon verschonen.
Toen Deborah aan de vieze luier van Saskia begon, merkte ze direct de schaamte maar, voor ze kon reageren begon Saskia te praten.
"Dat Mirella haar jongere zusje steunt en voor haar een luisterend oor is, en ook een gevoelig onderwerp als incontinentie niet schuwt begrijp ik nog wel maar, dat zij zelf vrijwillig luiers is gaan dragen?".
"Waarbij ze net al wij nu allemaal pillen slikt, zodat ze het onbewust in haar broek doet oké maar, dat Mirella niet eens in staat is om zelf te eten!".
"Of om zichzelf te verzorgen!".

Hierop keek Deborah Saskia aan en antwoordde, " dat heeft Xantia de zus van Mirella dus echt, als zij een slechte dag heeft".
"Saskia geloof me, ook Xantia zelf vindt het verschrikkelijk dat ze niet zindelijk is."
Terwijl Deborah de schone luier dichtplakte en haar rompertje sloot keek ze Saskia aan en vroeg, " moet ik jou ook extra medicatie geven zodat ook jij het net als Mirella niet alleen in je broek doet maar, we je net als Mirella niet alleen moeten verschonen maar, je net als zij ook moeten wassen aankleedden en helpen met eten?"
"Waarbij je dan net als Mirella in een soort van grote kinderstoel moet zitten met uiteraard een slab voor?".
Intussen was Saskia klaar, en ruilde ze van plaats met Deborah.
Direct toen Deborah lag begon Saskia haar uitte kleedden, om dan te merken dat ook Deborah de boel niet meer kon bedotten, want niet alleen voelde de luier warm aan, wat betekende dat Deborah net had geplast maar, terwijl Saskia de luier opende en zij Deborah op haar zij liet draaien zodat ze ook de billen en anus kon wassen............
Nog voor ze daar aan kon beginnen merkte ze dat terwijl Deborah bleef liggen of er niets aan de hand was, dat Deborah lag te poepen.
Tenminste, ze zag een bruine drab uit de anus van Deborah lopen, hoewel ze niets wilde laten merken zuchtte ze onbewust, "asjemenou, ook zij laat het echt zomaar lopen".
Toen ze even later ook plas bij Deborah zag lopen, was voor Saskia helemaal duidelijk dat ook Deborah niet deed alsof maar, ook zij het echt niet merkte.
Terwijl ze even later terugliepen zei Deborah tenzij Saskia nu zou zeggen dat ze niet wilde, ze nu direct de extra kinderstoel en medicatie en het ledikant voor Saskia ging regelen.
Deze opmerking deed Saskia twijfelen maar, dan nam ze een besluit en zei, " hoewel ik hier niet blij mee ben, doe ik het wel, vooral om Mirella te steunen".
Daarop zei Debora, "nou dat is mooi, en wat mij betreft verdien je daar alleen maar, respect mee".

Opdat moment kwam Karin binnen, terwijl alle andere meiden van een afstandje buiten ons zicht verbaasd toekeken, Mirella en Renate voorop.
Terwijl Karin en Deborah Saskia nu pas een rompertje aantrokken omdat die niet meer in de verschoonruimte lagen en haar verder aankleedden.
Bijna direct daarna was er een gezamenlijke theepauze, waarna er tot minstens half 8 vanavond wedstrijdjes gepland stonden.
Waarbij we al snel zagen dat ook de g teams zich niet ingroeven maar, echt serieus voetbalden, en dus goed verdedigden en aanvielen, waardoor ze niet makkelijk te pakken waren
Zoals de meiden van Zeelandia of AVC dachten maar, zelfs met een portie extra strijdlust kregen die de meiden van DTS of GORECHT niet klein.
Welke laatste onze derde tegenstander bleek te zijn.
Waarbij ook wij merkten dat GORECHT niet van plan was om te verliezen, Cindy Saskia Judith en Hanna hadden in de verdediging net als Thessa Renate en Baukje op het middenveld hun handen vol aan deze tegenstander.
Zodat het middenveld niet echt de kans kreeg om aan te vallen maar, ze gedwongen werden om vooral mee te verdedigen.
De kans om een aanval te stoppen laat staan over te nemen, kregen we nauwelijks.
Sterker Noortje Nicolien en ik kregen nauwelijks een bal.
Om het nog erger te maken, als we al van achteruit konden opbouwen, werd die aanval meestal geblokt en overgenomen.

Dit verbaasde Jessica Cindy en Sasja maar, ondanks dat, Karin en Deborah ons hadden gewaarschuwd stonden we al na 12 minuten 1-0 achter.
Hoe we vervolgens ook probeerden de 1-1 te forceren, na 35 minuten stond het al 2-0.
Toen we in de rust in de kantine thee dronken zeiden Baukje Cindy en Thessa dat ze ondanks de waarschuwing vooraf niet hadden verwacht dat, de aanvallen van GORECHT zo heftig maar, vooral snel zouden zijn.
Toen we voor de 2e helft het veld opliepen kregen we de opdracht mee om op een nette manier te proberen om de achterstand om te buigen naar een voorsprong.
Dus geen teckels of andere lelijke trucjes, na deze opdracht mochten we het veld in.

DE TWEEDE HELFT

Ook in de tweede helft kwamen wij nauwelijks aan aanvallen toe.
Toen Carolien en Carmen, Sasja en Judith hadden afgelost ging het beter, zo konden we een kwartier na rust mede door beginnende vermoeidheid bij GORECHT die dus wat gas terug nam en zo kregen we wat kansen.
Via een 1 2tje kwamen Saskia en ik voor de goal en scoorden we 2-1 maar, toen we dat even later nog eens probeerden werd die aanval gecounterd, en viel in plaats van de 2-2 de 3-1, en ondanks dat wij direct weer een aanval opzetten, bleef de 3-2 laat staan de 3-3 uit, sterker voor we het wisten was de wedstrijd voorbij.
Hier baalde het hele team flink van maar, we waren wel zo sportief om ze te feliciteren en ik zei dat ze goed gespeeld hadden.

DE VOLGENDE WEDSTRIJD

Na anderhalf uur rust wachtte onze volgende wedstrijd, en waren de meiden van Olympia uit Amsterdam ook een G team onze tegenstander.
Doordat we dit team al hadden zien spelen, wisten we dat Olympia voor de winst ging en we dus weer een gevaarlijke tegenstander hadden, en we dus moesten oppassen.
Inderdaad merkten we dat ook dit team erop gebrand was om in ieder geval niet te verliezen, en als het even kon vol voor de winst te gaan.
Aangezien wij dat ook wilden werden er rond het middenveld de nodige duels uitgevochten, zodat tot verbazing van bijna ons hele team er geen moment te zeggen was wie deze wedstrijd zou winnen.
Ook viel me in de loop van het duel op dat zowel Carolien Renate en ik ons ook deze wedstrijd ons meerdere malen op Olympia verkeken.
Wat er vlak voor rust leidde tot 0-1 voor Olympia en ondanks de bespreking in de rust werd het vlak na rust 0-2, waardoor we nu snel in de aanval moesten.

Als de nood het hoogst is, is redding nabij luidt een gezegde, want vlak na de 0-2 verrichte Cindy met hulp van Hanna en Ingrid een paar knappe reddingen.
Toch was hiervoor uiteindelijk de hulp van Judith nodig, de eerste keer vloog de bal hoog over het doel maar, de tweede keer was het raak 1-2.
Nu moesten we proberen om gelijk te komen, in de 20 minuten die nog resten.
Tijdens het vervolg van het spel viel me ineens op dat zelfs Judith haar luier nu accepteerde maar, mij ook met rust liet.
Ook had ze inmiddels vooral door de straf die ze thuis al had gehad inmiddels toch wel respect voor Xantia en mijn situatie.
Iets wat me vlak na deze wedstrijd die we uiteindelijk toch met 3-3 gelijk speelden, dat tot onze grote opluchting.

Na weer een korte pauze was gastheer De Koog onze laatste tegenstander, van vandaag.
Doordat die ploeg alle wedstrijden die ze vandaag hadden gespeeld hadden gewonnen waren wij gewaarschuwd en op onze hoede maar, doordat we nu precies wisten waar hun zwaktes zaten, wonnen we deze wedstrijd.
Waarna we met zijn allen gingen kijken, naar de laatste wedstrijd die ging tussen Texel 94 en vv IJsselmeervogels uit Spakenburg.
Nu dachten we dat De Texel 94 profijt zou hebben van het thuisvoordeel maar, al snel merkten we dat thuis spelen niet altijd een voordeel is.
Sterker, de druk om te presteren voor eigen publiek werd ze teveel, iets wat we ook al hadden gezien bij hun wedstrijd tegen Olympia die uiteindelijk met 2-2 gelijkspeelden.
Waarna de poules wedstrijden voorbij waren, en wij dus dachten dat we klaar waren maar, nu bleek dat er geen echte finale zou komen maar dat iedereen klaar was, en dat er een ranglijst kwam op basis van de behaalde resultaten van vandaag.
Waarbij we van de 10 teams toch 6e waren geworden, tot verbazing van vele hadden ook de g teams het goed gedaan, en waren absoluut niet zoals ze zelf dachten 8e 9e en 10e geworden maar, tot hun eigen verbazing was Gorecht 3e Olympia 5e en DTS 7e geworden.

Waardoor ze alle 3 niet onderdeden voor de andere teams.
Bovendien ging er niemand met lege handen naar huis, want voor ieder team bleek er een beker die naarmate je hoger stond groter werd, en was er voor elke deelneemster een persoonlijk getuigenschrift met alle resultaten van jou team.
Pas toen dat bekend werd gemaakt werd duidelijk dat Spakenburg de winnaar was AVC uit Assen 2e was geworden en De gastvrouwen vv Texel 94 achter Gorecht 4e.
Tot slot kregen alle teams een uitnodiging voor volgend jaar, wanneer er weer een toernooi zou zijn.
Met deze ceremonie was het allemaal afgelopen maar, om er toch een volle week van te maken en om nog wat van het eiland te zien stond er voor morgen ( Vrijdag) een rondrit over het eiland op het programma.
Met onder anderen bezoek aan de zeehondjes van ecomare en museum Kaap Skil in Oudeschild over onder ander de geschiedenis van de VOC.
Michiel de Ruyter en de rede van Texel.
Doordat we met ruim 200 meiden en ruim 30 begeleiders waren zouden we met 4 dubbeldekkers gaan maar, dat laatste was voor iedereen een verrassing.
Voor vandaag was het mooi geweest vond de organisatie, dus gingen we terug naar de bult voor het diner en een spelletjesavond maar, aangekomen bij de bult wachtte vooral mij een verrassing.

 

[luierdromer]

Voor degene die het nieuwe hoofdstuk al gelezen hebben, sorry voor alle foutjes.
heb het verhaal net nog even nagelezen en de foutjes er uit gefilterd, kom je toch nog wat tegen?
Laat maar weten, dan kan ik het alsnog oplossen

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 64 DEZELFDE BEHANDELING

Want zoals Deborah en Saskia onderling hadden afgesproken, bleek dat toen we gingen douchen dat niet alleen ik compleet verzorgd moest worden.
Waar de andere meiden hoofdzakelijk hulp kregen bij het om of afdoen van hun luier, en eventueel hun romper, nam Deborah deze keer ook zoals afgesproken Saskia mee.
Iets waar ik toch van opkeek, het dragen en gebruiken van luiers was intussen algemeen bekend maar, van de gemaakte afspraken tussen Deborah en Saskia wist ik niets af.
Dat Saskia nat was en een beetje gepoept had verbaasde me dus niet, het verder aankleedden en verzorging dus wel.
Wat me verder opviel was dat Saskia wat wankel op haar benen stond, en Deborah haar pillen gaf waarvan ik dacht dat die voor mij waren maar, gaf ze aan Saskia en pas daarna aan mij.
Wat me verbaasd naar beide deed kijken maar, voor ik wat kon zeggen, begon Saskia te vertellen dat mijn situatie haar nog steeds verbaasde.
Dan vervolgde Deborah dat toen Saskia haar verbaasd had aangekeken, zij haar had aangekeken en gezegd dat het haar een goed leek dat Saskia het zelf zou ervaren.
Dus dat Saskia zich bij mij aansloot en dus compleet de zelfde behandeling zou krijgen en dus zou ervaren wat het betekende om net als ik in het dagelijks leven compleet afhankelijk te zijn.
Iets wat ook nadat iedereen was verschoond was en we aan tafel gingen ook de andere meiden opviel.
Wat ervoor zorgde dat Noortje Baukje maar, ook Renate en Carolien vroegen wat er met Saskia aan de hand was, en Deborah het verhaal dus vertelde.
Waarop iedereen zelfs Carolien begrip toonde, en Renate tot mijn verbazing aangaf het ook weer zelf te willen ervaren.
Toen ik Renate er naar vroeg keek ze me aan en zei, "Mirella net als Xantia verdien ook jij steun".
Tijdens ons gesprek had Deborah zowel mij als Saskia de volgende ronde medicatie gegeven en Saskia verder aangekleed, waarbij Saskia niet echt meegaf.

Zo verkrampt als ze door de spierverslappende medicatie inmiddels was geworden.
Dan was Renate aan de beurt, en keek Deborah haar aan en vroeg, " weet je het heel zeker Renate?".
"Want als je ja zegt en de medicatie hebt ingenomen is er voorlopig geen weg terug".
Dan keek Renate Deborah aan, zuchtte eens en vertelde dan terwijl Deborah haar uitkleedde over de avond van de confrontatie waarbij mamma tegen me had gezegd dat het voor mij goed zou zijn om de situatie van mijn jongere zusje te ervaren.
Terwijl Deborah Renate verder aankleedde een zetpil en wat andere extra medicatie gaf, realiseerde ik mij dat dit inmiddels al 9 maanden geleden was.
Wat dus betekende dat ik al driekwartjaar werd behandeld als Xantia, zoals zij als ze een slechtte dag had, en het einde ondanks de vooruitgang van Xantia nog steeds niet in zicht was.
Ondertussen waren we klaar en konden we ons weer bij de groep aansluiten.

Waarbij Deborah ons op het hartdrukte om niet aan de rest van de groep te vertellen over het langere verblijf op Texel, en dus net te doen of de rondrit morgen de daarop volgende bonte avond en de korte toespraak zaterdagochtend vroeg zodat de eerste teams de zaterdag de boot van 10 uur naar Den-Helder nog konden halen het laatste was.
Hierna verlieten we de kleedkamer om ons bij de rest van de groep aan te sluiten, waar de meeste meiden inclusief Carolien wel even opkeken van de keuze van Renate.
Die zonder dat het de bedoeling was Carolien een sneer gaf toen ze Carolien aankeek en zei, " als je Xantia en Mirella echt wil tonen dat je ze steunt zou ook jij je weer eens afhankelijk moeten opstellen Carolien.
Intussen was het bijna 6 uur dus etenstijd, en direct viel het Thessa Baukje maar, ook Carolien en Noortje op dat buiten Saskia en Mirella ook Renate niet alleen geluierd was maar, ook helemaal afhankelijk was geworden.
Iets wat vooral Carolien en Judith echt stom vonden.

Iets wat ze absoluut niet wilden laten merken, aangezien ze donders goed wisten dat zo'n opmerking vervelende gevolgen kon hebben.
Echter toen we tegen kwart voor 7 van tafel gingen konden ze zich hoewel ze het wel probeerde zich niet meer inhouden, en mompelde iets te hard" dat Mirella zich als een klein peutertje laat behandelen om haar kleine zusje te steunen mwah", dat ook Saskia die behandeling wilde volgen verbaasde Carolien al maar, dat ook haar eigen zus zo ver ging kon ze niet begrijpen.
Ondertussen deden Mirella Saskia en Renate bewust moeite om Carolien te negeren maar, Karin was het gedram van Carolien en ook Judith zat en nam Carolien apart.
Terwijl wij aan een avondwandeling naar en op het strand vertrokken en Judith ons wilde volgen schraapte Karin haar keel, "Judith Sinnema, wij gaan niet mee, aangezien wij hoognodig een woordje met elkaar moeten wisselen."
Hoewel Judith heel goed wist waarom Karin haar en Carolien apart nam wilde ze toch met de groep mee, wat ze ook bewust probeerde Karin totaal negerend, en toch met de groep mee te gaan maar, Deborah belette dat direct.
Op het zelfde moment pakte Karin Judith stevig bij haar arm en nam haar dan net als Carolien mee naar haar slaapkamer, waar ze beide meiden op hun luier na volledig uitkleedde.
Waarna ze beide een kort Tshirt aantrok wat nauwelijks tot hun navel kwam zodat de luiers volledig zichtbaar waren.
Toen duidelijk werd dat ze met alleen tshirt luier en sandalen naar buiten zouden moeten, smeekte Judith toch om in ieder geval een bedekkend sportbroekje maar, Karin beet haar direct toe, "die hebben kleine meisjes als jij helemaal niet nodig kleine meid".
"Nu mee komen kleintjes dan gaan we buiten op het grasveld oefeningen doen".
Doordat beide meisjes nu toch bang waren geworden volgden ze Karn met angst in hun ogen maar, in tegenstelling tot wat Karin had gezegd bleek dat ze toch naar het strand gingen.
Waar ze direct op een bankje gingen zitten en zowel Karin als Judith voelden dat ze nat waren, bovendien voelde Judith ook dat ze tijdens de wandeling naar het strand gepoept had.
Ondertussen terwijl ze voor iedereen zichtbaar met een volle luier daar zaten vertelde Karin in niet mis te verstane woorden, dat de meiden zich maar, beter bij de feiten konden neerleggen.
Het tweede punt was dat beide meiden vooral Mirella maar, ook Saskia en Renate moesten respecteren, toen Karin klaar was mocht als eerste Judith reageren.
Die direct duidelijk maakte dat ze totaal niet begreep dat Mirella zich als haar jongere zusje liet behandelen maar, al helemaal niet dat Renate
Mirella steunde.
Ook Carolien maakte Karin in grove taal duidelijk dat ze er met haar verstand niet bij kon dat Mirella zich bewust als peuter liet behandelen.
Hierop riep Karin de meisjes verontwaardigd tot de orde, waarop de meiden om te voorkomen dat ze voortijdig naar huis gestuurd zouden worden zich maar, bij de feiten neerlegden.
Dan keek Judith terwijl Carolien zich voorlopig weer bij de rest van de groep mocht aansluiten en Judith verder liep met Karin haar aan en zei, "dat ik bij jou moet blijven en Carolien notabene alweer naar de groep mag, snap ik niet ".
Dan keek Karin Judith scherp aan en zei, " voor jou is het ergste nu even geweest maar, wees gewaarschuwd houdt je gedeisd, want anders!"
"Voor Carolien is het nog niet ten einde die zal zo dadelijk door de rest van de groep hartelijk worden verwelkomd".

DE VERDERE VERNEDERING VAN CAROLIEN

Terwijl Karin en Judith doorliepen over het strand was Carolien met de rest van de groep weer terug bij De Bult waar na de strandwandeling direct een training op het veld volgde.
Ondanks de waarschuwing van Karin vond Carolien het nu toch nodig om kort en fel uitte halen naar Mirella, niet alleen met haar grote mond maar, ook fysiek.
Hopende dat de andere meiden maar, vooral Deborah het niet zouden merken maar, Mirella zo bang voor haar zou worden dat Mirella in het vervolg alles zou doen wat Carolien wilde.
Helaas voor Carolien verliep het niet zoals Carolien had gehoopt, om te beginnen reageerde Mirella niet of nauwelijks, behalve dat Mirella haar neus optrok en een spuug beweging maakte waaruit Carolien opmaakte dat Mirella haar nichtje het liefste in haar gezicht gespuugd had.
Waarop Carolien opmaakte dat Saskia Renate maar, ook Renske Cindy en Vanessa wel degelijk hadden gezien dat zij het weer op Mirella gemunt had.
Toch verbaasde het Carolien nog het meeste dat Mirella niet bang voor haar was maar, deze keer ongekend fel van zich afbeet.
"Ben je jaloers Carolientje?".
"Wou je net als Renate Saskia en ik nog een keer helemaal afhankelijk zijn van die fijne verzorging?"
Niet alleen aan de gezichtsuitdrukking maar, ook aan de kinderachtige toon waarmee Mirella Carolien aansprak, was te merken dat Mirella gesterkt door de steun van de meeste andere meiden, voelde ze zich zo sterk dat ze nu op haar beurt Carolien op haar nummer probeerde te zetten.
Hierbij wel oplettend dat ze niet te ver zou gaan en in aanvaring zou komen met Deborah.
Iets waar ze niet bang voor hoefde te zijn aangezien die net als Karin vond dat het gedrag van Carolien ook nu niet door de beugel kon.
Toen Carolien zich even later na alle vernederingen van vandaag in bond en zich terugtrok, zei Deborah, "goed voor jezelf opgekomen Mirella ".

"Maar, voor nu is het genoeg geweest".
Ook Renate liet merken dat ze het geweldig vond hoe Mirella zich had verdedigd en Carolien schaakmat had gezet.
Hoewel het inmiddels al niet zo vroeg meer was, wilde Deborah vooral om de ontstane spanning te breken nog een onderling partijtje spelen.
Toen de meiden zich hiervoor gereed maakten stapte ook Karin en Judith binnen en vertelde Deborah aan Karin hoe Carolien ondanks het apart nemen en de waarschuwing die daar vanuit was gegaan zij zich toch weer had misdragen.
Dit horende stemde Karin in met het door Deborah aangekondigde partijtje, ondanks dat het inmiddels kwart voor 9 was geweest maar, zei wel dat Judith en Carolien als straf voor hun misdragingen van vooral vandaag direct naar bed moesten.
Een beslissing die duidelijk niet in goeie aarde viel, en direct protesten van beide meiden uitlokte.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 65 BLIJVEN SLAPEN OP DE CRECHE

Ondertussen vermaakte Brenda zich na een beetje onwennige Dinsdag bij de Vrolijke boefjes, waar ze zich inmiddels helemaal thuis voelde, en vrolijk speelde met de andere tienerpeuters.
Hierdoor hadden Nathalie Leontien geen kind aan haar maar, ik mijn handen vrij om de spullen voor de zeilvakantie uit te zoeken en in te pakken.
Daarom zou Brenda vanaf vandaag tot en met Zondag op de créche blijven slapen zodat tante en ik onze handen vrij hadden maar, dit alles was voor Brenda nog een verrassing.
Nathalie en Leontien zouden dat pas vertellen als ze na het middagslaapje de fles had gehad, tot die tijd verliep het programma deze middag zoals dat tot nu iedere keer was gegaan.
Iets wat Brenda zodoende door had toen de kindjes nadat er was opgeruimd in de grote kring kwamen zitten om nog wat kinderliedjes te zingen.
Waarna het tijd was dat de kindjes hun jasjes aantrokken.
Ook nu was het zo dat Leontien alle kindjes moest helpen met de jasjes, pas toen Brenda en Renske op hun beurt stonden te wachten riep Nathalie Brenda en Renske bij zich, wat Brenda verbaasd deed opkijken.
Nu keek Brenda verbaasd op en werd het haar duidelijk dat naast Renske en zij zelf ook Sita en Simone vanavond zouden blijven slapen.
Nadat Leontien de 4 kindjes in 1 van de 8 kinderstoelen had gezet en vast een slab had voorgedaan hielp ze Nathalie bij het aankleedden van de andere tienerpeuters, terwijl ondertussen de ophalende ouders binnen kwamen.
Toen Leontien ons even later drinken gaf, waren er alleen maar, flesjes en dus geen tuitbekers meer, direct viel het Brenda op dat waar zij en Renske
door Nathalie werden gevoed de andere kindjes het flesje zelf met twee handjes mochten vasthouden.

Toen behalve de overnachters alle kindjes wegwaren, kwam Nathalie binnen direct gevolgd door Annemiek haar moeder en broertje, die Robby bleek te heten.
Direct vertelde Nathalie dat ook Annemiek en Robby zouden blijven slapen, aangezien beide ouders moesten werken wat het aantal slapers op 6 bracht.
Niet alleen viel het Brenda nu op dat er direct twee kinderstoelen werden bijgeschoven maar, vooral dat Annemiek nog steeds in haar peuterrol zat.
Toen ze met een speen in haar mond brabbelde, " keine Miekje hie sape".
Ook Robby zat direct in zijn rol wat we merkte toen ook hij begon te brabbelen maar, ook aan zijn zich inmiddels snel vullende luier.
Doordat de onverwachte komst van Annemiek en Robby de volledige aandacht van Brenda had, merkte ze niet dat alle dag kindjes inmiddels wegwaren maar, ook niet dat Anne en Samira die vanavond en vannacht op de kleintjes zouden passen, binnen waren.
Pas toen Samira Brenda aankeek, en vroeg, "wie is dit leuke kleine meisje?", " ikke Blenda "had ze de aandacht van zowel de grote als de kleine Brenda, en begreep de grote Brenda dat Samira en Anne vanavond en vannacht op hen zou passen en Nathalie en Leontien zo naar huis gingen.

Intussen merkte Brenda dat ook Annemiek en Robby een flesje melk hadden gekregen, en dat ze intussen met zes kindjes waren. zodat bijna alle bedjes bezet waren maar, ook dat Annemiek en Robby zich inmiddels als een anderhalf jarige peuter gedroegen.
Iets wat haar verbaasde maar, de kans om er als de grote Brenda ernaar te vragen kreeg ze niet, want nadat er intussen het nodige tussen Samira Anne en de nieuwkomers was uitgewisseld werd ze direct weer in de peuterrol gedrukt en zat ze samen met Annemiek Robby Renske te wachten tot ze eten zouden krijgen.
Wat er vanavond op het menu stond wist ze niet, eerlijk gezegd kon het zelfs de grote Brenda niet veel schelen.
Uiteindelijk bleken ze fijngemalen spruitjes met aardappelpuree appelmoes en een in hele kleine stukjes gesneden gehaktbal te krijgen.
Hoewel de grote Brenda wel spruitjes lustte, was ze er niet echt gek op maar, nu ging het erin als koek.
Zoals gewoon bij een peuter die nog niet zindelijk was, plaste niet alleen Brenda maar, ook Robby en Annemiek onder het eten, zonder het zelf te merken terwijl Brenda ook zat te kwijlen.
Terwijl Brenda aan Renske merkte dat ze onder het eten zat te poepen alsof dat heel gewoon was, en ook niemand acht op sloeg.
Toen we na nog 10 minuten klaar waren, werden alle kindjes in afwachting van sesamstraat voor de grote televisie in een wipstoeltje gezet.
Waarbij het niet veel scheelde of Brenda was ondanks dat ze vanmiddag een middagdutje had gedaan in slaap gevallen.
Ondanks dat genoten de peuters van sesamstraat, waarbij Samira en Anne opviel dat vooral Annemiek Simone en Robby er nu helemaal als peuters naar zaten te kijken en, zelfs echt een beetje bang waren voor het tweehoofdige monster maar, Brenda en Renske zich een bult lachten en zelfs zaten te poepen toen koekiemonster een stenen bord naar binnen schrokte, als was het een koekje.
Zo vlogen de 20 minuten sesamstraat voorbij, waarop Samira om 10 voor 7 het groepje rondkeek en zei, "kom kindjes, tandjes poetsen schoon luiertje om pyjamaatje aan en lekker slapen".

Direct zette Anne Robby Annemiek Simone tot ze aan de beurt waren in de box, en nam Brenda en Renske mee nam om tandjes te poetsen en medicatie te geven en te verschonen.
Waarbij Samira toen ze Brenda op de commode hielp merkte dat Brenda een beetje warm aanvoelde, waarop Samira besloot om Brenda te temperaturen en als er aanleiding voor was ze zowel oom en tante als Lea en Thomas in te lichten.

Toen Renate op mijn verzoek tante had gevraagd om Lea en Thomas te bellen, deed tante dat bijna direct en was het Thomas die de telefoon aan nam en, direct verklaarde dat Brenda wel vaker last had van bijwerkingen en, dat Samira zich daar geen zorgen over hoefde te maken.
Hierdoor gerustgesteld lichtte tante Samira in die dat direct begreep, waarna ze Brenda en Renske verder verzorgde.
Nadat zowel Renske als Brenda een Crinklz luier met beertjes print om gekregen had ze beide verder aankleedde waarna ze beide mee nam naar de grote slaapkamer, waar 8 ledikantjes stonden.

Toen Brenda even op Renske en Samira lette bleek dat elk kindje wat hier vaker logeerde een eigen ledikantje had, dit deed Brenda twijfelen of er ook een bedje voor haar was maar, deze twijfel bleek al snel onnodig aangezien Brenda van Samira begreep dat een eigen bedje niet meer zei dan dat kindjes die hier vaker hadden geslapen een voorkeur voor een bepaald bedje hadden maar, dat hier niet een bepaald bedje konden claimen.
Toen Renske was ingestopt en ze ook het speentje in haar mondje had waren Pascal Robby en Annemiek aan de beurt, toen Brenda het piemeltje van Robby zag brabbelde Brenda, "wa is da ?".
Nu keek Samira achterom lachte en zei, " dat leggen we je wel uit als je wat groter bent Brenda, ga maar, lekker slapen kleine meid" maar, net op het moment dat ze haar ogen wilde sluiten zag Brenda dat Robby plaste.
Waarna het Samira moeite koste om Robby schoon te krijgen, doch tegen 5 voor 7 lag ook Robby in zijn ledikant en stopte het speentje in zijn mondje, waarna ze bij alle kindjes de boven de bedjes hangende flesjes melk op de speentjes aansloot en zette de knop van de melktoevoer om. Zodat er zonder dat de kindjes het merkte melk hun mondjes inliep maar, dat was niet alles, want naast een slaapmiddeltje hadden Samira en Anne
zowel een plas als laxeerpil in de melk verwerkt, zodat alle kindjes al slapend hun luier zouden vullen.
Door het technies vernuft van zowel Anne als Samira was de techniek zo ontwikkeld dat de speentjes in de mondjes bleef zitten tot het flesje na vier uur leeg was maar, het speentje dan uit de mondjes zou vallen.
Wat vooral was zodat de kleintjes konden huilen of om hulp roepen, iets wat bijna nooit gebeurde maar, tot verbazing van Anne en Samira deze avond wel, en beide direct naast hun bed stonden.

VOORBERIDINGEN VOOR HET ZEILKAMP.

Ondertussen was ik deze donderdag druk met uitzoeken en inpakken van kleding voor het zeilkamp van komende week.
Om te beginnen met mijn toilettas maar, ook een puzzelboekje en leesboeken waaronder natuurlijk mijn Engelse leesboek.
Waarbij toen tante dat zag ze ook nu zei dat ik dit boek wel thuis mocht laten, "Xantia je hoeft volgende week echt niets aan school te doen hoor".
"Geniet en vermaak je daar met zeilen en alle andere leuke dingen".
Hierop zei ik dat ik dat begreep en ook zou doen maar, op de schaarse momenten die er overbleven wilde ik het Engels toch een beetje bijhouden.
Terwijl ik bezig was met mijn toilettas kwam tante met de pakken luiers en medicijnen die mee moesten en, zei erbij dat ik de luiers maar, vooral de medicijnen direct aan Kimberley Jan of aan begeleidende ouders moest geven, wat ik braaf beloofde.
Nadat na een onderbreking voor de lunch tegen half 3 alles was ingepakt vroeg tante of ik voor ik zaterdag wegging ik nog bij mamma op bezoek wilde.

Direct zei ik dat te willen waarop tante zei, "oké dan gaan we dat regelen maar, hoe staat het met je broekje?"
"Die is helemaal droog tante", " bovendien ga ik nu op de wc plassen", nog voor ik was uitgesproken was ik al onderweg naar de wc.
OP de wc bleek dat ik op wat druppeltjes na droog was, waardoor ik na te hebben geluncht tegen half2 op de fiets stapte en op weg ging naar mamma.
Om daar stipt om 2 uur aan te komen, en me direct op de afdeling waar mamma verbleef te melden, die op dat moment aan de grote tafel in de rolstoel het DagBlad zat te lezen.
Na mamma te hebben begroet zag ik dat ze net de advertentie van de vrolijke boefjes zat te lezen, toen ik dat zag en mamma bovendien vroeg waar Brenda was, vertelde ik dat Brenda voor de derde dag op rij naar deze creché was.
Direct keek mamma me aan en zei, "dat verbaasd me niets Xantia, en net wat tante zegt ook je vader en ik denken dat deze creché ook wel wat voor Mirella en jou is".
Hierop keek ik mamma aan en zei, "dat zei tante ook al en, eerlijk gezegd verbaasde het me toen tante me dat zei maar, nu denk ik dat jullie gelijk hebben".
Ondertussen waren we weer een paar keer van drinken voorzien en, was ik de afgelopen 2 uur nog 2x naar de wc geweest, toen de deur open ging en, Leny in de deuropening stond.
Direct zag ze aan mamma dat het zitten energie koste en pijn ging doen, wat Leny deed vragen, "gaat het nog José?"
Direct keek mamma Leny aan en zei, "Leny dit vreet energie, ik wil eigenlijk gaan liggen".
Terwijl Leny en de net binnen gekomen Barbara mamma op bed hielpen, stond ik op om mijn jas te pakken en aan te trekken maar, dan keek Barbara me aan en zei, " Xantia even wachten".

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 66 SCHAAMTE EN VERRASSINGEN BIJ MAMMA

Toen ik hoewel ik wel voelde dat ik niet alleen nat was wilde ik dat uit schaamte niet toegeven naar Leny en Barbara en, speelde dus de vermoorde onschuld.
Iets wat deze keer vooral te maken had met de drukte rond de voorbereiding van de zeilvakantie van volgende week.
Toch merkte ik dat je voor deze dames niet snel iets verborg, want alleen al het feit dat ik door mijn volleluier anders bewoog sprak voor hen boekdelen.
Waardoor ze me voor ik naar oom en, tante zou gaan hoe dan ook zouden verschonen of ik dat wilde of niet, iets wat ik wel degelijk begreep maar, nog probeerde ik de dames wijs te maken dat, hoewel mijn luier begon door te hangen, ik maar, een klein beetje had geplast.
Dus al helemaal niet had gepoept, hoewel ik de drab wel degelijk aan mijn billen voelde plakken.

Nu keken niet alleen de 2 verpleegsters maar, ook mamma me aan en, zei José, " nee Xantia je hebt niet alleen geplast maar, in alle drukte ook ongemerkt gepoept en, ook ik vindt dat ik je zo niet naar huis kan laten gaan".
Toch wilde ik me niet laten verschonen dus speelde ik tegen beter weten in de troefkaart van geen luiers bij me hebben maar, ook dat mislukte want direct zei Leny, terwijl Barbara de kamer uitliep, " Xantia zoals je inmiddels weet hebben we hier meer dan genoeg luiers en, malen we niet zo snel om een pak meer of minder".
"Dus kom op liggen dan zal ik je verschonen".
Terwijl Leny sprak was Barbara inmiddels weer de kamer ingekomen met schoonmaak spullen maar, ook met een luier voor mij.
Nog terwijl ze sprak pakte ze me onder de oksels en achter mijn schouders en, met haar andere hand tussen mijn benen door achter de billen en, tilde me alsof ik een kleine peuter was op en, legde me op het logeerbed neer, om dan zonder blikken of blozen mijn broek uit te trekken, mijn romper te openen en, tot slot aan mijn overvolle vieze luier te beginnen en, ondanks dat ze me hier vaker hadden verschoond, vond ik dat ik dit niet kon maken maar, hoe het ook zei, ik was weer schoon maar, moest nu opschieten als ik om 6 uur thuis wilde zijn om te eten.
Op het moment dat ik weer naar mijn jas liep kwam Barbara binnen gevolgd door pappa, die vertelde dat hij bij mamma kwam eten.
Direct wenste ik beide eetsmakelijk en trok mijn jas aan maar, toen ik de rollator de gang op duwde kwam Barbara van het kantoortje af, keek me aan en zei, "Xantia, als je lasagne lust, mag je met je vader en moeder samen eten aangezien we een paar afzeggingen hebben vanavond" .
Direct hapte ik toe, ondanks dat ik wel moe werd, waardoor ik net als mamma en andere patiënten een slab voor kreeg maar, nog wel zelf kon eten.
Terwijl pappa mamma volledig moest helpen met eten.

Waarbij de slab van mij nauwelijks wat spetters jus en soep bevatte, was mamma's slab halverwege de maaltijd hoognodig aan vervanging toe.
Toch kon ik niet ontkennen dat ook ik moe werd, toen we tegen 7 uur eindelijk het eten ophadden wilde ik om een beetje op tijd bij oom en tante te zijn direct vertrekken maar, voor ik stond kreeg ik de vraag of ik koffie bleef drinken.
Eigenlijk wilde ik dat wel maar, besefte direct dat het dan vanavond laat zou worden, dus wilde ik dit aanbod afslaan maar, dan keek Barbara me aan en zei, "Xantia bij de afzeggingen van vanavond zaten ook een paar bezoekers die komende nacht zouden blijven slapen".
"Bovendien staat er een gasten bed bij je moeder op de kamer", vervolgde Leny.
Door deze opmerking was de beslissing snel genomen, helemaal toen pappa zei dat hij oom en tante zou inlichten en, Barbara zei dat ze een toilettas met inhoud en een pyjama zou regelen.

Toen we tegen kwart over 9 op mamma's kamer kwamen keek ik heel verbaasd toen op het nachtkastje van het logeerbed mijn medicatie klaar lag.
Nadat ik dat had ingenomen wilde ik Leny en Barbara helpen maar, zowel Leny als mamma zeiden," Xantia, je bent moe, dus als jij probeert om jezelf te redden!"
Hoewel wat ze zeiden volledig waar was en, ik me bij deze realiteit moest neerleggen, vond ik het wel zwak van mezelf, helemaal toen bleek dat waar tandenpoetsen nog lukte, ik me voor de rest aan Barbara moest overgeven.
Die zoals verwacht, geen spier vertrok en, ook nu gewoon doorging toen ze mijn romper open had en, vervolgens mijn luier opende bleek deze bijna droog te zijn maar, doordat ik geen kracht meer had om op te staan en, ik voelde dat ik moest plassen maakte ik Barbara duidelijk dat ze mijn luier maar, weer moest sluiten zodat ik in mijn luier kon plassen maar, tot mijn verbazing begreep Barbara direct het probleem.
Dan keek ze me aan en, vroeg dan of ik het nog een minuut kon houden, deze vraag deed mij weer verbaasd kijken maar, voor ik wat kon zeggen trok Barbara een po onder mijn bed vandaan en, terwijl Leny me met enige moeite omhoog trok, waarbij ik zoveel als mogelijk meewerkte door me met de handen op het vrij harde matras omhoog te drukken. zodat Barbara de po onder mijn billen kon plaatsen en, Leny me hielp om goed op de po te gaan zitten.
Waardoor ik gesteund door Leny op de po zat en, direct bewust plaste, terwijl Barbara intussen mamma verschoonde haar de pyjama aantrok en haar de tanden poetste.
Toen Leny me even later van de po afhielp zat deze tot haar verbazing goed vol.
Ondanks dat ik door alle indrukken doodmoe was en, het al een wonder was dat mijn luier bijna droog was en, ik net heel bewust op de po had geplast, wilde ik zelf mijn luier omdoen verder aankleedden maar, zowel Barbara als Leny zeiden dat ze me gezien het feit dat ik doodmoe was verder zouden verzorgen en, dat het ze al had verbaasd dat ik ondanks dat, ik toch op de po had geplast.
Ondertussen deed Leny mij een nachtluier om en pakte Barbara de tandenborstel en tandpasta, zodat toen Leny me had aangekleed Barbara me de nog in te nemen medicijnen gaf.
Tijdens dit proces dacht ik dat mamma inmiddels in slaap was gevallen maar, toen ik een extra slok water nam zag ik haar opkijken en, begreep ik dat ze alles had meegekregen.

Helemaal toen we even later waren ingestopt en Barbara en Leny de kamer hadden verlaten mamma zei, " Xantia gezien alles van het afgelopen jaar, en ook van vanmiddag begrijpt iedereen dat je moe bent".
Dan vertelde mamma nog dat zowel Barbara als Leny maar, eigenlijk alle verzorgenden het hele verhaal van zowel mij als Mirella kenden.
Ondanks alles bleek dat we toch ruim voor 10 uur in bed lagen maar, waar mamma na ons korte gesprekje inmiddels sliep terwijl ik door alle indrukken van vandaag niet in slaap kon komen maar, ik lag te malen.
Om me zelf af te leiden maakte ik minimaal licht om mamma niet wakker te maken maar, wel te kunnen lezen en, pakte mijn Engelse boek Two girls and the animals.
Nauwelijks lag te lezen of ik hoorde een stem die vroeg, " gaat het Xantia ?"

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 67 DE NACHT EN DE VOLGENDE OCHTEND

Direct begreep ik dat mamma nog wakker was en, de situatie lag te overdenken.
Voorzichtig keek ik nu haar kant op en, zei" ja hoor maar, doordat er vandaag weer veel is gebeurt heb ik even tijd nodig om het allemaal te verwerken
maar, ik wilde je niet wakker maken mam".
Direct keek mamma me aan en zei, " je hebt me ook niet wakker gemaakt Xantia, want net als jij vindt ook ik dat er vandaag ontzettend veel is gebeurt maar, dat geldt niet alleen voor vandaag maar, al vanaf dat ik met je vader op zakenreis was en, ik met die rugklachten in het ziekenhuis belande, nu bijna vier maanden geleden".
Dan vertelde ik terwijl rustig doorlas dat ik me nog steeds welkom voelde bij oom en tante maar, pappa en mamma maar, vooral thuis en mijn eigen kamer wel miste.
Direct zei mamma " dat laatste is wederzijds Xantia, wij missen jullie ook en, ook ik mis thuis en, mijn eigen bed maar, helaas gaat het door alle complicaties nog zeker tot na de herfstvakantie duren Xantia".
Nu schrok ik echt, want hoewel Mirella en, ik bij oom en tante liefdevol verzorgd werden en, niets te kort kwamen verlangde ik dus wel naar mijn eigen kamer en gewoon het eigen van ons eigen huis.
Toen ik opkeek van mijn van mijn boek zag ik dat mamma zonder dat ik mijn gedachten had uitgesproken precies wist wat er nu door me heen ging.
Dan keek ze terwijl ze op het alarm drukte omdat ze een extra pijnstiller wilde me aan en zei, " ook je vader en, ik balen dat het herstel veel trager gaat dan we hadden verwacht".

Ondertussen was Ingrid binnengekomen om te vragen wat er aan de hand was en, had mamma de pijnstillers gekregen, waarna Ingrid tot mijn verbazing aan zowel mamma als mij vroeg of we nog wat wilden drinken, waarop we beide om honingthee vroegen.
Toen we even later beide aan de thee zaten en, ik met mamma de dag doornam merkte ik dat mijn luier hoewel we nog niet zo lang in bed lagen, nu al sopte en, dus vervangen moest worden maar, niet dat ik door al het gebeuren ook een bruineluier had gemaakt.
Terwijl we rustig pratend onze thee opdronken zag ik op mamma's wekker dat het alweer 2 uur was, 5 minuten later hadden we onze thee op en, drukte mamma nogmaals het alarm in omdat ze nog weer een slaappil wilde en, haar luier wilde laten controleren, omdat deze zwaar aanvoelde.
Dat had ik nu niet nodig, ondanks dat alweer een beetje had geplast, tenminste dat dacht ik maar, toen ik van mijn rechter zij op mijn rug draaide lag ik direct met mijn billen in een vieze drab.

Hard zuchtte ik, "bah gepoept!", hoewel ik wist dat ik moe was en, alle indrukken ook hun steentje hadden bijgedragen baalde ik wel.
Toen Ingrid binnen kwam om mamma de laatste verzorging voor het slapen te geven, zag ik al dat ze ook voor mij zowel een luier als een slaappil bij zich had.
Toen Ingrid mamma had verzorgd en, haar de extra slaappil had gegeven kwam ze bij mij en, zei toen ik vertelde dat ik van zowel het plassen maar, vooral van het ongemerkt poepen niets had gemerkt "Xantia met alles wat we van jou weten en, vandaag gezien en, gehoord hebben verbaasd me dit niets maar, begrijp wel dat je vooral door je vooruitgang van de laatste maanden baalt als het een keer gebeurt".
Dan vervolgde Ingrid, " als je me nu helpt door zo ver als mogelijk mee te werken ben je zo weer schoon en, kun je weer verder slapen".
Zo gezegd zo gedaan en, ondanks alles vond ik het verzorgd worden deze keer best lekker, zeker toen ik me steeds schoner voelde maar, toch wilde ik dit niet laten merken.

Helaas voor mij, prikte Ingrid dit ballonnetje direct door maar, zei ook" Xantia dat geeft helemaal niets zoals je weet werk ik al jaren in de zorg en, heb zowel met volwassenen als tieners maar, ook peuters en baby's gewerkt".
Dan ging ze verder, "de allerkleinsten waren natuurlijk nog niet zindelijk maar, bij de tieners als volwassenen waren het zowel gevallen die incontinent zijn maar, ook die na een operatie tijdelijk geen controle meer hadden".
Dan keek ze me aan en zei, " geloof me, iedereen die zo'n terugval ondergaat, al is het door een operatie vindt het verschrikkelijk en, schaamt zich".
Doordat Ingrid tijdens het vertellen rustig was doorgegaan was ik inmiddels weer schoon en aangekleed, waarna we beide lekker werden ingestopt.
Nadat Ingrid vervolgens het het licht uitdeed en de kamer verliet vielen we al snel in slaap, om donderdag rond 8 uur uitgerust wakker te worden.
Doordat ik goed had geslapen en, lekker was uitgerust redde ik me vanochtend helemaal zelf, en, hoewel mamma nog steeds vooruit ging bleef ze kwetsbaar en, duurde het bijna een half uur voor zij helemaal klaar was en, we samen konden ontbijten.

Waarbij Leny die vandaag vroege dienst had mama wilde helpen maar, merkte dan dat terwijl ik zelf zat te ontbijten mama al hielp zodat zij intussen andere cliënten kon gaan helpen.
Al snel nadat we het ontbijt op hadden en, alles was opgeruimd kwam de activiteiten begeleidster om de gene die wilden mee te nemen en, wat afleiding en, nuttige tijdsbesteding te geven.
Direct kwam ze naar mama toe keek haar aan en, vroeg" ga je mee José?"
Om dan te vervolgen, "dan gaan we de actualiteit doornemen koffie drinken en, een spelletje doen".
"Ja graag", antwoordde mama terwijl de mevrouw mij aankeek zich voorstelde als Annelies en dan vroeg, "is dit je dochter José ?"
Direct keek José Annelies aan en, zei, "ja dit is Xantia waar ik je vorige week over vertelde"
De laatste opmerking deed me verkleuren maar, direct zei Annelies, " o dat is niets bijzonders hoor Xantia maar, ga je nu ook mee?".
Eigenlijk was ik van plan om tegen half10 naar huis te gaan om de laatste spullen voor de zeilvakantie in te pakken maar, nog voor ik dat kon zeggen zei mama, dat ze het leuk zou vinden als ik bleef en, Annelies zei, "Xantia als je blijft laten we je zien wat we op zo'n ochtend doen en, vooral dat we in samenwerking met de ergotherapeut vooral proberen om het herstel te bevorderen en, weer zo zelfstandig en redzaam mogelijk te worden".
Dit verhaal maakte me nieuwsgierig, dit wilde ik met eigen ogen zien, waarop ik besloot om te blijven en, mee te doen.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 68 DE ACTIVITEITEN OCHTEND

Binnen gekomen en, na plaats te hebben genomen aan de grote tafel zagen we nog een stuk of 8 andere cliënten binnen komen.
Sommige lopend andere in een rolstoel of lopend achter een rollator of met krukken, als laatste kwamen er een paar verpleegkundigen met een meneer in een ziekenhuisbed.
Hier keek ik enig zins verbaasd van op, waarop mamma vertelde dat ze de eerste weken hier volledig plat moest liggen maar, hier wel kwam inderdaad liggend in bed.
Na deze uitleg pakte Annelies de krant om samen de actualiteit door te nemen, waarin ook vandaag corona de hoofdtoon voerde maar, gelukkig was er ook ruimte voor wat vrolijker nieuws.
Over onder andere de Keukenhof of mensen die noodgedwongen met de zomervakantie in Nederland bleven en, nu ontdekten hoe mooi het eigenland wel niet is.
Na ongeveer een kwartier hadden we het nieuws behandeld en, vroeg Annelies wat de plannen van de groep waren geweest tot de ziekte waarvoor ze hier waren roet in het eten had gegooid.
Dat bleek heel divers te zijn, van een weekje Zeeland of twee weken Texel of Terschelling tot twee weken wandelen in de Vogezen of de Dolomieten.
Of lekker luieren aan het strand in Benidorm of de Algarve.
Echt van alles kwam er voorbij, hierna was het tijd om op een creatieve manier het gebruik van handen en vingers te stimuleren.
Pas nu viel het me ineens op dat een paar cliënten vingers misten of zelfs helemaal geen handen meer hadden.
Hoe die moesten tekenen kleuren schilderen of een spelletje wilden doen was mij een raadsel maar, net als bij de crea club of scouting waren ze ook hier niet voor één gat te vangen zoals ik al snel merkte.

CREATIEF TEN TOP

Want waar ik dacht dat Olaf Marjolein Jan-Willem en, ik al moeite moesten doen als onze spieren verkrampten zag ik hier iets wat ik nog nooit had gezien, in een hoekje zat een meneer en daar schuin tegenover een mevrouw die met hun mond een kwast op pakten en, in de verfpot dompelden om dan letterlijk mondeling met de kwast over het op de schildersezel bevestigde doek te strijken.
Toen ik het resultaat bekeek was het best mooi geworden, de schilders mochten tevreden zijn.
Ondertussen bedacht ik me dat ik het van Olaf Jan-Willem en, Marjolein al bijzonder vond wat ze met hun spastische handen voor elkaar kregen en, vooral Olaf nog vooruit ging en, Jan-Willem heel langzaam richting zijn oude niveau ging was dat al verbazingwekkend maar, dit sloeg echt alles.
Ik zat zo geboeid te kijken, dat ik niet zag dat Annelies naar mij stond te kijken, tot ze naast me stond en, vroeg "Xantia wil je het ook eens zonder handen maar, met je mond proberen?".
Deze vraag deed me denken aan het verhaal wat Marjolein me over de bevers had verteld, waar ze de armen en benen van de leden kaarsrecht hadden gespalkt, om ze te laten voelen wat José en, Sofieke en, die twee jongens voelden.
Wat ze nog het vreemdste had gevonden was het feit dat Marjolein haar had verteld dat toen Elza gespalkt werd en, Sofieke al mocht gaan omdat zij zelf zonder spalken goed wist hoe dat voelde, Sofieke erop stond om zelf toch ook gespalkt te worden.
Terug uit dromenland keek ik Annelies aan en zei, " ja Annelies dat ga ik proberen" en, terwijl ik mijn armen en handen zo had gelegd dat Annelies ze kon spalken vertelde ik het verhaal over die spalken bij de scouting maar, ook mijn ervaringen met scouting.
Intussen was het zo ver en, liet Annelies me zien hoe ik zonder mijn handen te gebruiken een kwast moest pakken en vasthouden.

Bijna direct merkte ik dat dit niet meeviel, het laten bewegen van de kwast ging nog wel maar, het resultaat werd totaal anders dan gepland.
Toch vonden naast mamma en Annelies toen ik na bijna een uur zwoegen moest stoppen velen dat het resultaat er mocht zijn.
Toen we na te hebben opgeruimd op het punt stonden om naar de afdeling te gaan om te lunchen vroeg Annelies, "Xantia kom je nog een keertje terug?".

WOENSDAG OP DE CRÉCHE

Doordat Brenda Renske en, de andere overnachters zoals het peuters betaamt om 7 uur waren gaan slapen, waren de meeste kindjes waaronder Brenda Sita en, Robby de volgende ochtend rond half7 wakker, terwijl Annemiek en, Simone nog lekker lagen te slapen.
Toen grote Brenda eens snoof merkte ze dat de meeste kindjes het afgelopen nacht echt in hun luier hadden gedaan.
Doordat ze vast lag in haar bedje merkte ze nauwelijks iets aan haar eigen luier, ja dat ze een beetje had geplast .
Pas toen Anne haar rond kwart over 7 samen met Renske en, Simone uit hun bedjes haalde voelde ze de grote bobbel achter in haar luier maar, reageerde nauwelijks.
Het enige wat Anne merkte was dat Brenda net als even later Annemiek niet wilde toegeven dat ze nodig verschoont moest worden, zodat toen Anne haar wilde oppakken Brenda probeerde om zo snel kruipend als ze kon weg te komen.
Helaas voor de meisjes kenden Samira en Anne hun pappenheimers, zodat zowel Brenda als Annemiek nog voor ze opgang waren al waren gesnapt.
Zelfs een afleidingsmanouvre van Renske en Sita die ook al niet schoon waren maar, geen zin hadden in een wasbeurt maar, direct wilde spelen hielp niets.
Want terwijl ze de andere wenkend wegkroop en, dacht dat haar trucje werkte kwam ze ook deze keer bedrogen uit, want net als Nathalie en Leontien deden Samira en, Anne dit werk al jaren, zowel met echte als met tienerpeuters.
Dat merkte Brenda toen Samira zuchtte, " moet je ze zien, het zijn echt peutertjes", op het zelfde moment deed Anne een sprong naar voren en, greep Brenda in haar nekvel en, trok haar omhoog.
Ondanks dat ze in verhouding tot echte peuters veel groter en zwaarder waren, tilden de dames ze vervolgens met gemak op.
Zelfs toen Brenda doelbewust nog eens probeerden om weg te komen, keek Samira haar streng aan en, zei, "nee Brenda hierrrrr blijven want ik ga je nu wassen een schone luier omdoen en, aankleedden.".
Ook nu merkte Samira dat Brenda vandaag in de twee is nee fase zat en, een behoorlijk eigenwilletje had.

Toen ze Brenda even later gewassen had en, haar na te hebben aangekleed in de kinderstoel had gezet en, wegliep om de volgende te halen, vroeg ze zich af hoe ze de kleine Brenda in het gareel konden houden.

ONDERTUSSEN BIJ MAMMA

Intussen waren mamma en, ik weer op de afdeling en, kreeg ik voor de vijfde keer de vraag hoe mijn ochtend was geweest.
Uiteindelijk vertelde ik dat het een leuke leerzame ochtend was geweest, nu was het tijd om aan tafel te gaan, waar ik niet alleen instaat was om zelf te eten maar, tot verbazing van Leny ik de gene was die mamma de slab voor deed, om dan mamma eten te willen geven.
Hierop keek niet alleen Leny maar, de hele afdeling verbaasd op en zei Leny, "Xantia dit verbaasd me maar, ga je gang".
Even later zag ik dat niet alleen Leny maar, ook Carla een nieuwe collega van Leny die ik nog niet eerder gezien had verbaasd opkeek.
Haar verbazing werd nog groter toen ze zag en dat het me ook lukte en, ik bovendien mijn eigen slab schoon hield maar, het toppunt was wel dat ook mijn luier nog helemaal droog en, schoon was.
Nu zag ik vooral Carla verbaasd kijken maar, nadat Leny het nodige had verteld werd het haar wel duidelijk.
Uiteindelijk was het bijna 1 uur voor we klaar waren en, wilde ik direct vertrekken maar, nog voor ik mijn jas aan had keek Carla me aan en vroeg, "Xantia je slab was nog schoon maar, hoe staat het met je luier?".
Waar ik tot tijdens de lunch nog helemaal droog was bleek toen ik van tafel opstond ik tijdens de lunch toch ongemerkt had geplast en, dus nat was.
Toch vertelde ik het aan Carla en, voegde eraan toe dat ik me als ik zo thuis was wel zou verschonen, "ik denk dat het komt door alle indrukken van deze ochtend", voegde ik er nog aan toe maar, ook deze keer lieten ze me niet met een gevulde luier vertrekken, want nog voor ik maar, 1 stap gezet had kwam Carla voor me staan en, zei" nee Xantia ook deze keer laten we je niet met een natte luier vertrekken".

Eigenlijk wilde ik protesteren en, had al op mijn lippen liggen dat ik dit belachelijk vond maar, helaas voor ik zo ver was zei Carla terwijl Leny en, Ingrid mamma verschoonde en, haar naar bed hielpen.
" Xantia hoe je het ook wendt of keert als jij hier binnen bent voelen wij ons ook al ben jij geen patiënt ons wel moreel verantwoordelijk voor jou".
Hoewel ik dit moeilijk kon verkroppen, begreep ik het eigenlijk wel en, dus liet ik het toe dat Carla mij verschoonde, toen dat klaar was en, ik opstond zag ik dat mamma al in bed lag maar, voor ze haar ogen sloot wenkte ze me om bij haar te komen, waarop ik direct steunend op de rollator naar haar toe liep hoewel ik geen idee had wat ze van me wilde.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 69

Om te beginnen gaf ze me een paar stevige kussen en, drukte me dan op het hart volgende week in Loosdrecht vooral te genieten van het zeilen en, de andere activiteiten en, vooral geen medelijden met haar of Mirella te hebben.
Van het feit dat Mirella langer weg zou blijven, wisten we op dat moment nog niets af, laat staan van het luiergebeuren rond Victoria.
Juist dat we niets hoorden wat op zich een goed teken was maakte me nieuwsgierig, omdat ik wilde weten of Mirella het wel leuk had.
Zowel mama als papa die inmiddels ook binnen was zeiden dat ze daar geen idee van hadden, mede omdat er voor was gekozen deze week alleen contact te maken als er iets dringends was.
Waardoor we dus ook niets wisten van het feit dat ook Renate en, Carolien net als andere meiden waren gedwongen om deze week pillen te slikken zodat ze het net al Mirella en, ikzelf het ongemerkt in hun broek oftewel luier moesten doen.
Naast het bezoek aan mama was ik deze donderdag inmiddels druk bezig met inpakken voor de zeilvakantie op het eiland in Loosdrecht wat zaterdag ging beginnen, iets waar de hele club al meer dan een halfjaar naar uitkeek.
Bij het pakken van kleding pakte ik vooral oudere kleding in wat vies mocht worden en, waarbij het niet erg was als het beschadigd zou raken.

Even later was alle kleding ingepakt net als een toilettas handdoeken en, stevige waterschoenen, nu moest alleen het vervelendste product nog ingepakt worden, te weten de luiers.
Waar helaas ondanks de vooruitgang van het afgelopen jaar geen ontkomen aan was.
Toen ik een pak dag en 7 nachtluiers had ingepakt was de tas echt boordevol, net als zo te voelen mijn blaas.
Dus ging ik als een haas naar de wc in de badkamer waar ik mijn jurk omhoog en, het luierbroekje omlaag trok en, op de wc ging zitten waar toen ik ontspande een stevige straal inliep.
Ondertussen bekeek ik het broekje en, merkte dat ondanks dat die had gedaan wat die moest doen namelijk kleine plasjes opvangen het broekje minder vol zat dan verwacht.

VIJF DAGEN VERLENGING.

Ondertussen namen op Texel Karin en, Deborah na weer een gezamenlijke training hun meiden apart en, stelden voor om een strandwandeling te maken en, vanavond in plaats van met alle anderen samen te eten vanavond een bbq op het strand te houden.
Direct merkte ze dat iedereen positief reageert maar, zegt met nadruk tegen Saskia en, Renate dat ze ook op het strand behandeld en, verzorgt zullen worden als Mirella, iets wat beide meiden direct begrepen en, mee instemden maar, als ze nu instemden er voor de rest van het verblijf op Texel geen weg terug was.
Toch zeiden beide tot verbazing van Judith en, Carolien dat ze Mirella 100% steunde onder andere door zichzelf afhankelijk op te stellen.
Hierna richtte Deborah zich op Judith en, Carolien en, zei " meiden blijf jullie gedragen je ook op het strand want anders, behandelen we ook jullie als Mirella Saskia en, Renate".
Toch merkte Deborah dat Carolien na de gebeurtenissen van eerder dit jaar twijfelde maar, uiteindelijk keek ze Deborah aan en, zei, "Deborah ik accepteer mijn incontinentie en, luier maar, dat is het dan ook maar, ik respecteer mijn zus, Saskia en, Mirella wel, ook hoop ik echt dat Xantia uiteindelijk definitief zindelijk wordt".
Judith daarentegen bleef hooghartig en, accepteerde haar luier puur om te voorkomen dat ze naar huis gestuurd zou worden en, van Deborah had gehoord dat Deborah echt had gezegd dat ze alleen dan mocht blijven meedoen.
Dat was voor Karin rede om nog eens te zeggen dat ze hun lot voor deze week moesten accepteren maar, verder mochten genieten.
Dan keek ze de groep rond en, zei "en, nu als de wiedeweerga allemaal verschonen, dan kunnen we daarna naar het strand voor een bbq".
Inderdaad was binnen 20 minuten iedereen verschoond waarbij de meiden elkaar mochten helpen terwijl Karin en, Deborah zich richten op Mirella Saskia en, Renate.
Toen ze daarna elkaar wilde verschonen zeiden Sasja en, Vanessa, "nee dames ook jullie worden verschoond en, wel door ons dus liggen".
Ook nu vonden de dames het beter om zich erbij neer te leggen maar, daardoor was het wel snel gebeurd en, konden ze gaan.
Aangekomen op het strand liepen ze door tot ze op het punt kwamen waar de bbq zou worden gehouden.

Ter plaatse werden zoals toegezegd ook Saskia en, Renate in een kinderstoel vastgezet en, kregen ook Renate en, Saskia een slab voor waarna de bbq echt kon beginnen.
Tot verbazing van Carolien en, Judith maar, ook van Sonja Noortje Thessa en, Vanessa zat niet alleen Mirella te kwijlen maar, ook Saskia en, Renate deden dat waarbij vooral Saskia merkte hoe weinig kracht ze nu in haar armen en, handen had.
Al snel merkte ik dat Saskia het echt vervelend vond dat ze nu net als ik volledig afhankelijk was van de hulp van anderen, ook al liet ze dat verbaal niet merken maar, haar lichaamstaal sprak boekdelen.
Eigenlijk had Mirella een opmerking hierover op haar lippen liggen maar, de kans om die te uiten kreeg ze niet want terwijl Deborah de bbq voorbereide keek Karin de meiden aan en, zei " meiden zo te zien hebben de meeste van jullie het hier nog steeds naar de zin en, willen nog wel even blijven!".

Toen hierop algemeen gejoel opsteeg vervolgde Karin, "nou dat kan ik regelen, wat zeg ik? is al geregeld we blijven namelijk tot de volgende Woensdag".
Op de vraag van Thessa Vanessa Renate Ingrid en, Cindy waar het idee van de verlenging vandaan kwam keek Karin de meiden aan en, vertelde dat DTS GORECHT en, OLYMPIA nog een paar dagen bleven om wat specifieke zaken van het G voetbal te oefenen maar, tot verbazing van de coach van alle 3 vonden de meiden dat een goed idee maar, nu ze toch volledig hadden mogen meedoen waarbij verschillende teams lelijk op hun neus hadden gekeken als de G teams ze bijhielden of zelfs hadden verslagen wilden de meiden meer, namelijk een team erbij!
Wat de meiden vooral hadden laten doorschemeren was dat ze Texel 94, en, VV de Koog erbij wilde hebben, wat de coaches direct begrepen.
Toen de teams van DTS en, GORECHT en, Olympia werd gevraagd welk team ze als zesde wilde vragen kozen ze unaniem voor ons.

Dan keek Mirella Karin en, Deborah aan en, zei, " dat komt zeker omdat ik ervoor gezorgd heb dat we nu allemaal incontinent zijn?".
Direct zag Mirella duidelijk dat Karin en, Deborah deze vraag niet hadden verwacht en ter plekke zaten te bedenken hoe ze hierop moesten antwoorden.
Pas na bijna vijf minuten keek Karin de meiden in het algemeen en, Mirella in het bijzonder aan en, antwoordde, " meiden dat speelt een rol maar, ook zijn ze de afgelopen dagen zo vooruit gegaan dat ze de komende week willen proberen om nog beter te worden".
"Dus toen de mogelijkheid zich voordeed om het ook tegen de Koog en Texel 94 op te nemen grepen ze dat met alle handen aan, waarbij de coaches hen op het hart drukten en, ook mij vertelde dat we zelf voluit moeten gaan en, ook nu voor onze eigen kansen moeten gaan en, bij partijtjes geen medelijden moeten hebben".

Nauwelijks uitgesproken zag Karin alleen maar, glimmende gezichten op Carolien en, Judith na dan terwijl de meiden voor de rest positief reageerden, merkten een aantal meiden onder wie Sasja Saskia Cindy en, Carmen toen ze gingen zitten dat ze gepoept hadden en, ze voor ze aan de wandeling over het strand zouden beginnen eerst verschoond wilden worden.
Dit werd bijna direct door middel van wat gemompel door de rest van de meiden bevestigd waarna ze een beschutte plek in de duinen opzochten waar bleek dat zowel Karin als Deborah een rugzak met eten en drinken bij zich hadden maar, waar ook genoeg luiers in zaten.
Dan begonnen Karin en, Deborah snel met het verschonen van het team, waarbij ze merkten dat niet alleen Mirella maar, nu ook Renate en, Saskia ongecontroleerde bewegingen maakten.
Iets wat de meiden zelf nauwelijks merkten, totdat Saskia een apart geluid hoorde en, Deborah Saskia wit zag wegtrekken en, verkrampen.
Hoe dat kwam begreep zowel Saskia zelf als ook Deborah pas toen Saskia opstond.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 70 LANGER OP TEXEL EN VOORBEREIDINGEN VOOR DE ZEILWEEK

Al snel snapten zowel Deborah als Karin dat dit twee en, misschien wel drieledig was .
Het eerste was dat door de extra medicatie net als bij Mirella Saskia haar spieren zwakker werden, die bovendien iets begonnen te verkrampen.
Tweede punt was, dat Saskia inmiddels goed nat was en, bovendien had Karin het idee dat Saskia zonet een flats poep in haar luier te laten lopen.
Iets waar ze net als Mirella op het moment niets aan kon doen maar, dat ze dat verre van prettig vond bleek de andere meiden al snel., want terwijl hun plaatsen werden ingenomen door Vanessa Thessa en, Saskia en, Renate door Sonja en, Carmen geholpen werden met eten of drinken, die ondertussen zelf ook zaten te smullen en, zagen dat ondanks alles ook zij genoten van de ambiance op het strand terwijl Mirella nog eens vertelde over onze beruchte avond en, het al veel langer duurde dan Mirella ooit had verwacht.
Dit deed Noortje en, Jessica vragen of ik Xantia ook gesteund zou hebben als ik geweten had dat het maanden zou gaan duren.
Dit voelde als een gewetensvraag waar ik even over moest nadenken maar, uiteindelijk zei ik, " ja zeker en, achteraf ben ik blij dat ik toch mee ben gegaan naar Texel".
Dan ging ik door, "helemaal nu we allemaal inclusief Deborah en, Karin een luier dragen ook, al is dat omdat wij hen daar toe dwongen".
Nu keek Deborah ons aan en, zei "ook wij zijn blij dat je toch mee bent en, dat jullie nu allemaal incontinent zijn hebben gedaan is om jullie te laten voelen wat Mirella moet voelen."

Hierna vervolgde Deborah, " Dat jullie met zijn allen Karin en, mij dwongen om dat ook te ondergaan, was natuurlijk niet de bedoeling maar, dat jullie uiteindelijk jullie zin kregen deden we puur om geen gedoe te krijgen maar, aan de andere kant blijkt dat het de sfeer in de groep ten goede is gekomen".
Dan dachten we terwijl we zaten te eten en, ook Renate en, Saskia een slab voor hadden en, net als ik werden gevoerd en, hun drinken in een tuitbeker hadden gekregen dat we het spreken wel hadden gehad maar, gaf Deborah het woord aan Karin die vertelde dat de dames waren benaderd door DTS GORECHT en, OLYMPIA die in plaats vantot en, met Zaterdag, tot Woensdag op Texel zouden blijven om verder te oefenen, waarbij bijna alle meiden hadden aangegeven dat ze er andere teams bij wilden hebben om het tegen op te nemen.
Waar vv De Koog en, Texel94 inmiddels ja op hadden gezegd, wat gezien dat Texel hun thuis was natuurlijk snel te regelen was.
Een derde team zou moeilijker zijn omdat die net als de g teams zelf van de vaste wal kwamen.

"Toen de begeleiders alle meiden hadden gevraagd welk team ze zouden vragen om een zestal te krijgen, hadden alle meiden ons genoemd", sloot Karin af.
Toen ze even later vroeg of we een idee hadden waarom ze juist ons hadden gevraagd, wilde ik al zeggen dat dit kwam omdat ik Xantia steunde
en, ik dus al langeretijd incontinent en, spastische was maar, Judith Saskia Jessica en, Thessa waren me alle 4 voor, terwijl we ondertussen verder aten en, ik merkte dat ik mijn luier aan het vullen was maar, ook dat meer meiden dat deden.
Om aan de stand van hun gezichten te zien dat Deborah Judith en, Carolien tijdens het eten ook hadden gepoept waarop Karin zei," inderdaad meiden mede hierom wilden alle meiden van die teams jullie er bij hebben"
Direct daarna peilde Karin de interesse van ons om te blijven, waarna ze hier een stemming over hield, zoals de dames al hadden verwacht stemden alleen Carolien en, Judith tegen.
Dat juist zij tegenstemden verbaasde mij niets net als het feit dat bijna alle meiden nu wel genoeg hadden van het luiergedoe en, ook Saskia en, Renate die mij helemaal volgden hoopte dat het niet al te lang zou duren, Carolien en, Judith stonden zelfs op het punt om op brutale toon te eisen dat ze verlost zouden worden van het luiergedoe maar, Karin antwoordde, " geen sprake van, zolang we hier blijven, blijven we geluierd".
"Dat geldt voor ons allemaal, dus ook voor Deborah en, mijzelf" liet ze er op volgen.
Nu zagen we dat Judith met grote tegenzin instemde maar, Carolien was dat echt niet van plan, dan keken Deborah en, Karin beide dwarsliggers aan zuchtte eens en, zei " meiden dit is de laatste waarschuwing, zo niet dan volgt voor jullie dezelfde behandeling als voor Mirella Saskia en, Renate begrepen?"
Nog wilde Judith niet luisteren zelfs toen Karin met een harde solotraining dreigde, als ze nu niet inbond.

Dan zuchtte Karin nog eens keek Judith aan en, zei " Carolien om te beginnen ben jij je basisplaats voorlopig kwijt verder zijn we nu verplicht om het aan jou ouders te melden".
Hier schrok Carolien van maar, Karin liet duidelijk merken dat ze niet met zich liet sollen en, het voor excuses nu te laat was en, dat Carolien zich nu met alleen een luier 15x in het mulle zand moest opdrukken.
Waar Carolien zich om nog erger te voorkomen maar, bij had neergelegd en, waarvan de andere meiden zagen dat het veel moeite koste.
Terwijl Carolien zich noodgedwongen in het zweet werkte genoten wij van een hapje en, een drankje.
Op het moment dat Carolien haar opdracht bijna had volbracht melde haar blaas zich en, op het moment dat ze even later opstond liep haar blaas leeg en, haar luier vol.
Toen Karin dit zag zei ze dat het voor nu genoeg was maar, de rest van de sanctie later zou volgen.
Nu mocht ze op een deken die voor iedereen zichtbaar op het strand lag komen liggen om verschoond te worden.
Om het feit dat Karin Carolien klein wilde houden, liet Karin de verschoning van Carolien over aan vrijwilligers uit het team, waarop uitgerekend Sasja en, Renate zich melden, om te doen.
Direct merkte Renate maar, ook Karin dat dit nou net was wat Carolien niet wilde en, Carolien op het punt stond om commentaar te geven maar, zweeg toen ze de waarschuwing in de ogen van Deborah zag maar, herinnerde zich maar, al te goed het dreigement van Karin van een paar minuten geleden.
Ondertussen waren we begonnen om Carolien uitte kleedden waarbij we merkten toen we met haar bezig waren dat ook wij op onze tellen moesten passen, want toen wij Carolien wilden kleineren en, haar in peutertaal wilde toespreken greep Deborah in en, riep " hé meiden denk eraan gedraag jullie want we gaan Carolien en, Judith niet zomaar kleineren en, als er opgetreden moet worden is dat aan Karin of aan mij begrepen?"

DE LAATSE VOORBEREIDINGEN.

Ondertussen was ik thuis bijna klaar met pakken voor de zeilvakantie, toen tegen half 5 de telefoon ging en, Karin vertelde dat Renate Carolien en, Mirella in plaats van Zaterdagmiddag pas Woensdagmiddag zouden terugkeren, omdat er G teams waren die langer bleven en, ook andere teams waaronder Victoria hadden gevraagd om met hen mee te doen.
Ook begreep ik van tante dat er ook 2 teams van Texel zelf mee zouden doen, dan vertelde tante me nog dat Victoria dus door het trio was gevraagd en, ook Victoria graag wilde.
Over het algemene luiergebruik van Victoria geen woord naar ons, dat ging ons niets aan vonden ze daar, dat zou ik pas na de zeilweek van de meiden te horen krijgen.
Toen Brenda dat hoorde dacht ze dat nu de meiden langer wegbleven zij naar huis moest maar, tante Hanna zei, " Brenda jij gaat morgen zo als afgesproken naar de créche en, blijft daar slapen".
"Ik heb van Nathalie begrepen dat er genoeg kindjes zijn die het leuk vinden om bij een ander kindje te logeren, of dat er een ander kindje bij hen komt logeren".
Direct reageerde Brenda dat haar dat ook leuk leek, om het voor mij verwarrend te maken vermengden de grote en, de kleine Brenda zich nu, zodat ik niet meer wist met welke Brenda ik nu van doen had.
Totdat Brenda even later weer in haar rol zat en, tante haar in de box zette en, ze met een rammelaar begon te spelen en, languit ging liggen en, met haar hoofd tegen de grote beer aanlag.
Ondertussen had ik een boek gepakt en, was op de bank gaan zitten, eenmaal aan het lezen vergat ik alles om me heen zodat ik na een tijdje indommelde en, echt in slaap viel en, tante me tegen etenstijd moest wekken.
Half wakker zag ik dat tante bezig was om Brenda die een poepluier had te verschonen, iets wat ik had moeten doen maar, tante zei dat ze het niet erg vond om het nu even over te nemen.
Toch twijfelde ik toen ik opstond of ik het niet zelf was maar, direct merkte ik dat ik wel had geplast en, dus wel moest verschonen maar, vooral Brenda haar luier vol had.

Terwijl ik de rollator pakte en, opstond zag ik dat tante de vieze luier onder Brenda wegtrok, het was dus echt Brenda!
Terwijl ik verder liep keek ik nog even over mijn schouders naar Brenda en, zag zowaar een straaltje plas lopen terwijl de kleine meid rustig op haar speen lag te sabbelen.
Nu liet ik Brenda aan tante over en, snelde zelf naar de wc , daar aangekomen en, half uitgekleed merkte ik dat ik in mijn slaap wel had gedruppeld maar, mijn luier nog zo droog was dat ik deze opnieuw kon gebruiken, nadat ik op de wc bewust plaste en, een grote hoop poep liet gaan, kon ik de gebruikte luier weer optrekken en, sluiten.
Waarna ik me verder aankleedde en na mijn handen te hebben gewassen keerde ik terug naar de kamer waar Brenda inmiddels in de kinderstoel zat waar tante haar bruine bonen met aardappelpuree en, ham van Olvarit voerde en, Brenda haar slab totaal onbewust vulde.
Toen ik bij de tafel aankwam en, ging zitten vertelde ik wel dat ik naar de wc was geweest maar, verzweeg dat ik praktische droog was.
Terwijl ik opschepte, was tante klaar met Brenda en , deed ze de slab bij Brenda af, haalde haar uit de kinderstoel en, zette de kleine meid voor de tv voor de Teletubbies en, Sesamstraat.
Terwijl ik zat te eten, wat ondanks dat het inpakken voor volgende week energie had gekost wel helemaal zelf lukte en, ik tot verbazing van tante bovendien mijn slab schoon hield.
Toen ook ik het eten ophad was het half 7 en, dus tijd voor Brenda om tandjes te poetsen in bad en, naar bed te gaan, op het moment dat ik Brenda uitkleedde bleek dat Brenda alweer nat was.
Toen Brenda één keer in bad zat werkte ze goed mee, zodat ik daar niet meer energie aan hoefde te spenderen dan strikt noodzakelijk.
Waar ik wel vreemd van opkeek was toen ik na Brenda te hebben gewassen afgedroogd aangekleed en, in het ledikant had gelegd, haar had voorgelezen en, het speeldoosje had aangezet, ik terugkwam in de bad kamer, om het bad leeg te laten lopen.
Terwijl het bad leegliep, zag ik toen het bad bijna leeg was dat Brenda terwijl ze in bad zat, had zonder enige reactie had gepoept.
Terwijl ik de poep verdunde en, in het riool liet verdwijnen mompelde ik, "hm Brenda voelt het nu echt niet!".
Hierna ging ik zelf douchen waarna ik in pyjama en, nachtluier beneden ging en, met oom en tante koffie dronk, waarna ik naar bed ging en, me in bed afvroeg waarom Mirella Renate en, Carolien langer wegbleven!
Zo lag ik zeker een kwartier te piekeren en, pas toen ik het kon loslaten viel ik tegen half 10 in slaap.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 71 HET BEGIN VAN DE ZEILVAKANTIE

Toen ik Vrijdagochtend tegen half 10 gewassen en, aangekleed beneden kwam en, aanschoof voor het ontbijt keek tante me aan en, zei" Xantia toen jij gisteravond naar bed was, kwamen Kimberley en, Jan nog even op de koffie met wat mededelingen voor de achterblijvers maar, ook vertelden ze dat !".
Nu hield tante om de spanning op te voeren even in en, vertelde dan verder, "jullie vanmiddag om 4 uur op de club verwachtten waar jullie vanavond samen zullen eten en, later op de avond zullen gaan slapen en, morgenochtend samen zullen ontbijten".
Direct begon ik te stralen om nu snel te ontbijten en, de laatste spullen te pakken.
Terwijl ik daar mee bezig was sloeg de twijfel toe, aangezien ik mamma had beloofd om vanavond op de koffie te komen iets wat nu niet door kon gaan.
Dan keek tante me aan en, zei" Xantia dat gaan we regelen mijn voorstel is dat wij jou vanmiddag rond 3 uur bij mamma afzetten en, je vader je rond kwart voor vier naar de club brengt, nou hoe klinkt dat?"
Na heel even nadenken keek ik tante aan en, zei " geweldig tante".
Dit zorgde er wel voor dat ik na het ontbijt tegen 10 uur snel begon met de laatste spullen die mee moesten bij elkaar te zoeken en in pakte.
Toen ik de pakken luiers in één aparte weekendtas pakte dacht ik alle luiers te zullen moeten gebruiken en, er rekening mee hield dat het amper genoeg was, hoopte ik stilletjes dat ik net als vaker de laatste maanden de nodige luiers droog zou houden zodat die mee terug naar huis konden maar, of dat gezien de activiteiten en, het ongewone zou lukken betwijfelde ik.
Geluk bij één ongeluk was dat ik niet de enige was met dit probleem.

Ondertussen was ik helemaal klaar en, terwijl tante alle bagage oppakte keek ze me aan en, vroeg dan, "heb je alles Xantia?"
"Ja tante", "oké geef me de tassen en, je slaapzak maar, dan zet ik die in de auto en, kan jij nog even naar de wc".
Direct gaf ik alles aan tante en, ging dan direct naar de wc waar ik terwijl tante de auto inpakte alles bewust liet lopen waarna ik mijn luier bekeek, die dus toch te nat was om opnieuw te gebruiken hoewel niet heel erg nat.
Deze constatering zorgde voor één tweestrijd, aan de ene kant was ik blij dat ik zo goed als droog was, aan de andere kant baalde ik dat ik me toch moest verschonen.
Iets wat tante helaas ook merkte maar, het maar, liet voor wat het was en, nam me toen ik helemaal klaar was mee naar de auto, klapte de rollator in en, schoof deze in de achterbak zette mij op de achterbank vast en, stapte dan zelf in.
Na een ritje van twintig minuten kwamen we bij mama, die in de huiskamer aan de grote tafel zat te kleuren, iets wat mij verbaasden, want hoewel ik wist dat kleuren onder volwassenen een grote vlucht had genomen en, ik intussen ook had begrepen dat dit bij mama haar therapie hoorde maar, mij toch verbaasde.
Ondertussen dronken we thee en, kletsten wat bij waarna ze toen we na iets meer dan een half uur weer vertrokken me nogmaals op het hart drukte om van de zeilvakantie te genieten en, me geen zorgen over haar of Mirella te maken.
Ondertussen was het alweer tijd om te gaan onderweg bedacht ik me dat er naast het bespreken van de laatste details voor morgen vanavond besproken zouden worden en, het voor de rest vooral één gezellig samen zijn zou worden, wat ik op dat moment niet wist was dat ik vanavond mijn beschermengel weer zou treffen.
Wat me na binnenkomst en, de nodige begroetingen en, na wat drinken wel opviel was dat hoewel we rond 6 uur zouden gaan eten we om kwart over 6 nog niet aan tafel zaten en, er nog steeds ouders die als begeleiders mee zouden gaan naar Loosdrecht binnen kwamen maar, de echte rede van het wachtten met eten werd me duidelijk toen om 10 voor 7 de deur opnieuw openging en, ik tot mijn verbazing zag dat na één lange afwezigheid Renske binnenstapte.
Door dat Renske door privé omstandigheden al weken lang niet meer bij activiteiten was geweest had ik niet meer verwacht dat zij deze week mee zou gaan maar, vond het wel fijn dat ze er was.

Iets anders wat me nu pas opviel was dat er twee meiden meegingen die ik nog niet kende en, waarvan er een in een rolstoel zat maar, zich toen ik aan de grote tafel zat voorstelde als Sanne en, Willemien en, Sanne vertelde dat zij alle twee op de mytylschool bij Olaf en, Marjolein in de klas hadden gezeten en, ze elkaar bij het schoolreisje één paar weken geleden weer hadden getroffen, waarna ze zich zowel bij scouting als hier hadden aangemeld.
Zo werd er aardig wat bij gekletst tijdens het eten en, vloog de tijd voorbij waarna de maaltijd vrijwilligers voor het opruimen en, de afwas werden gevraagd.
Die waren er al snel genoeg zodat alles al snel aan kant was en, het tijd was voor koffie, dit was ook het moment dat Kimberley en, Jan het programma voor morgen presenteerde waarna er nog één ronde koffie volgde.
Direct hierna merkte ik dat Nelleke en, Marjolein aangaven dat ze gezien hun psychische situatie wilden gaan douchen en, naar bed zodat ze morgen fit zouden zijn.
Toen zij weg waren en, we onder elkaar één beetje waren uitgepraat en, de zaak tot stilstand kwam merkte ook ik dat alles rond mamma Mirella maar, ook de onverwachte verschijning van Renske vanavond indruk op mij hadden gemaakt.
Dit merkt ik pas echt toen ik opstond.

 

[jjcvdk]

Weer een heel mooi hoofdstuk luierdromer en gaat u vooral zo door mvg

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 72

Want toen ik opstond, nou ja op wilde staan merkte ik dat me dat niet lukte maar, ook dat er één dunne drab in mijn luier was gelopen en, bovendien dat ik zo te voelen had gelekt.
Dat laatste deed me in mezelf mompelen, "hé bah ook dat nog", nu strompelde ik met veel pijn en, moeite naar de badkamer om te douchen,
er alles aan doende om vooral mijn vieze luier verborgen te houden.
Dit lukte me in bijna alle gevallen maar, Kimberley en, de moeder van Mirte hadden aan mijn moeilijke opstaan in combinatie met de soppende luier en, het feit dat ik zelfs achter de rollator nauwelijks bleef staan en, bijna niet vooruit kwam genoeg, want nog voor ik ook maar, één stap had gezet pakte Sien de moeder van Carola die het ook al had gemerkt me op en, droeg me alsof ik een veertje was naar de badkamer, toch snel 50 meter.
Toen ik aangekomen in de badkamer en, steunend op de rand van het bad mijn schaamte liet merken, keek Sien me aan en, zei " Xantia, het was vandaag één drukke dag met bovendien veel indrukken en, dito informatie en, daar bovenop kwam totaal onverwacht Renske ineens binnen".
Ondertussen kleedde Sien me uit en, liet ze het bad voor me vollopen werd ik weer rustig maar, ik schrok toch toen ze terwijl ik op de rand van het bad steunde mijn luier losmaakte en, deze met een klap op de stenen vloer plofte, zo zwaar was dat ding geworden, waarbij de poepresten in het rond vlogen maar, ook nu bleef Sien rustig alsof het heel gewoon was dat één negenjarig meisje het net als één Baby of peuter het 24/7 in haar broek deed en, dus een luier omhad.

Eigenlijk wilde ik nu tegengas geven maar, Sien legde terwijl ze me verzorgde haar vinger op mijn lippen en, zei "Xantia, dit wisten wij van tevoren, want alle ouders hebben een formulier moeten invullen zodat Kimberley en, Jan voor zo ver ze jullie nog niet kenden ge informeert
werden over al jullie bijzonderheden".
Ondertussen had Sien terwijl ze vertelde mij gewassen en, pakte nu een schone luier voor mij, schoof deze onder mij en, trok hem dan tussen mijn benen door omhoog zodat de luier strak op mijn onderbuik kwam te liggen en, plakte deze dan dicht, terwijl ze ondertussen vertelde "ook mijn dochter Carola moest wennen aan het feit dat Jan-Willem achteruit was gegaan maar, ook aan Olaf Marjolein en, de problemen van Nelleke en, kort daarna aan jou maar, toch kwam ze korte tijd later iedere keer enthousiast thuis en, vertelde dan dat vooral Olaf en, Marjolein veel meer konden dan dat Carola voor mogelijk had gehouden".
"Bovendien vertelde ze direct dat Olaf en, Marjolein zich ook graag laten uitdagen om hun grenzen te verleggen ", ging Sien verder terwijl ik weer was aangekleed en, we terugliepen naar de grote zaal, waar alle anderen die ook naar het toilet waren geweest of net als ik waren verschoond al zaten, zodat we, het was inmiddels kwart over 7 geweest, aan tafel konden.
Tot mijn verbazing was iedereen fit , dus ook Olaf Marjolein Jan-Willem maar, vooral ikzelf vanavond zelf konden eten en, waar Marjolein en, Olaf hun slab schoon hielden en, ook de slab van Nelleke en, Jan-Willem nauwelijks vuil werd kon ik vanavond wel zelf eten maar, gebruikte ik mijn slab volop maar, het eten smaakte heerlijk.
Na het eten werden er vrijwilligers gevraagd om op te ruimen en, af te wassen, gelukkig voor mij waren er vanavond genoeg, zodat ik er vanavond mooi onderuit kwam.
Tot mijn verbazing zag ik dat niet alleen Marjolein mee hielp maar, dat ook Nelleke mee deed ondanks de vermoeiende dag van vandaag.
Dat Nelleke het direct na dat alles was opgeruimd voor gezien hield en, ging douchen en, daarna direct naar bed ging verbaasde me niet.
Tijdens het koffie drinken even later viel me op dat Renske wel met iedereen praten maar, weinig losliet over de rede van haar lange afwezigheid.

Toch wilde ik het fijne er van weten en, probeerde Renske uit de tent te lokken maar, Kimberley kapte dat direct af, " Xantia ophouden dat is niet voor nu, ik ben allang blij dat Renske er nu is en, morgen mee gaat".
Hierop besloot ik Renske maar, met rust te laten en, de zaak niet te forceren, bovendien was ik ook wel nieuwsgierig naar de verhalen van de twee meiden uit de oude klas van Olaf en, Marjolein, die de laatste weken voor de zomervakantie bij zowel scouting als hier ineens meededen.
Wat me daarbij vooral was opgevallen, was dat Willemien wel in één rolstoel zat maar, niet incontinent was.
Nu merkte ik dat ondanks dat ik nieuwsgierig was, ik het spannend vond om Willemien aan te spreken, dat kwam vooral omdat ik door alle gepest en, getreiter uit het recente verleden, ik nog altijd zenuwachtig werd als mij naar het waarom van mijn luiers maar, ook ook mijn rollator werd gevraagd.
Na nog één slok koffie en, nog één keer diep ademhalen had ik eindelijk de moed op te staan en, naar Willemien te lopen maar, realiseerde me dan dat zij net zo goed wel eens vragen voor mij kon hebben!
Vooral omdat toen ik opstond ik merkte dat ik alweer nat wat en, tijdens mijn overpeinzingen had zitten poepen, wat me deed zuchten, "bah Xantia, moest dat nou?".
Gelukkig reageerde ze heel nuchter toen ik haar één minuut later aansprak en, bleek mijn situatie al snel voor haar niets bijzonders zodat we beide weer rustig adem konden halen.

VRIJDAGAVOND OP TEXEL

Deze avond stond er omdat het voor de meeste teams de laatste avond was één gezamenlijk afscheidsdiner op het programma waarde organisatie een cateraar voor had ingehuurd, die een driegangen menu had samengesteld met hoofdzakelijk gerechten die een link hadden met Texel.
Al snel merkten we dat net als wij eigenlijk alle meiden hier wel zin in hadden, ook ik wel maar, toch aarzelde Renate Saskia en, vooral ikzelf.
Waarbij ik merkte dat Saskia aan zichzelf begon te twijfelen maar, ze heel goed wist dat er voorlopig geen weg terug was en, ze net als ik haar lot moest ondergaan.
Terwijl Saskia en, ik alles overdachten kwam Marloes naar ons toe, keek ons aan, lachte en, zei dan, "respect meiden, niet alleen jij Mirella maar, ook ik heb sterk getwijfeld of ik wel mee zou gaan."
"Ik bedoel ik speel nauwelijks en, had niet veel zin meer om er één beetje voor spek en, bonen bij te hangen maar, ben toch maar, mee gegaan en, hoop nu maar, dat ik ook de komende dagen wat speelminuten zal krijgen".
Nu keek Karin haar aan en, zei "als jij goed je best doet op de training en, presteert geef je mij één probleem Marloes".
Daarop knikte ook Deborah en, vroeg dan, "Marloes wil je Karin en, mij zo helpen aangezien we zo dadelijk niet alleen Mirella maar, ook Saskia en, Renate eten moeten geven aangezien zij buiten het voetbalveld volledig de rol van Mirella hebben aangenomen".

Nu zag ik Marloes knikken maar, ook dat de herinnering aan het bezoek aan de dokter op Texel en, hoe ze daarna door Karin en, Deborah werden opgevangen en, ze net als alle andere meiden één luier om kreeg door haar hoofd flitsten één verrassing waar ze net als de andere meiden niet blij mee was geweest maar, het voor lief nam.
Ondertussen vroeg ik ( Xantia) me af hoe het met Mirella ging maar, ook hoe het met Brenda ging die naar de créche was, waar ze vanaf vandaag donderdag tot maandag één aantal nachtjes mocht logeren .
Echt zorgen maakte ik me niet aangezien ze al eerder had laten merken dat graag te willen maar, toch maakte dat me wel nieuwsgierig.

BRENDA 'CRÉCHE WEEKEND

Nauwelijks waren tante en, ik vertrokken, of het volgende kindje kwam al binnen wat Simone bleek te zijn en, zij werd weer snel gevolgd door Jan en, Pascal en, zo volgden bijna alle kindjes die er de vorige keer ook waren.
Op Renske na dan, want die was mee op zeilkamp naar Loosdrecht maar, toen Brenda dacht dat voor de rest iedereen binnen was, bleek toch al snel dat ze nog niet compleet waren, toen tegen half 10 de deur opnieuw van het slot ging en, er één oudere vrouw met twee tieners binnen kwam.
Het enige wat de grote Brenda hier van opving was, "goeiemorgen mevrouw, ik ben Cindy en, ik kom mijn twee tienerpeuters Melissa en, Johan brengen".
Direct keek Leontien de twee tieners die al vanaf het moment dat ze binnen waren in de peutermodus zaten aan en, zei "leuk dat jullie er zijn maar, zeg maar, dag tegen mama dan mogen jullie met de andere kindjes spelen".
Nu zag Brenda terwijl ze samen met Raymond Annemiek en, Robby met de grote knuffelbeer en, dito hond aan het spelen was dat Melissa en, Johan naar het clubje toe kwamen kruipen en, mee wilde spelen waarbij ze op speelse wijze probeerden om de knuffels af te pakken wat ze niet lukte.
Wel kregen ze beide een bijtring en, één rammelaar te pakken, waar ze al snel lekker mee speelden en, zag Brenda dat beide dat prachtig vonden.

Net als de vorige keren had Brenda al snel geen enkel besef van tijd en, programma meer, laat staan van de toestand van haar luier.
Wat wel bleek toen Leontien tuitbekers met ranja uitdeelde, wat de grote Brenda deed beseffen dat het tegen kwart over tien liep en, ze zo verschoond zou worden, iets wat niet nodig was.
Tenminste dat dacht Brenda net als Raymond Robby en, Annemiek zelf, want wie ze roken!, dat waren Johan en, Melissa.
Dit had tot gevolg dat Brenda toen ze nadat ze één flesje ranja had gehad, ze toen Leontien haar wilde oppakken één afwerende beweging maakte en, ze aan Leontien probeerde te ontkomen maar, helaas voor de kleine meid had Leontien niet alleen Brenda maar, ook Annemiek direct bij de hand gepakt en, beide omhoog getrokken en, ze meegenomen naar de commode.
Waar Leontien Zo gauw als Brenda plat lag, haar broek los maakte en, uittrok om dan Brenda haar shirt omhoog te trekken en, dan Brenda's romper opende.
Op dat moment merkte Brenda pas dat haar luier ging hangen en, toen Leontien Brenda's luier opende en, onder Brenda wegtrok merkte Brenda pas de poep op die tegen haar billen plakte maar, Brenda reageerde totaal niet.

Pas toen net voor Leontien de schone luier onder Brenda wilde schuiven Brenda plaste merkte ze iets hoewel dit niet kwam door de reactie van Leontien maar, van Melissa en, Johan die kwamen kijken en, Brenda Melissa met de speen in haar mond hoorde brabbelen terwijl die Johan aankeek, " Benda poepoe doe".
Ondertussen was Brenda weer schoon en, aangekleed en, zette Leontien haar op de grond waarna ze Melissa op wilde pakken om haar te verschonen.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 73

Melissa echter was niet van plan om zich nu te laten verschonen, dus kroop ze weg.
Doordat Leontien zich nu op Johan richtte, die hoewel hij dacht dat hij droog was wel gewillig op de commode kwam liggen en, Leontien al snel bezig was om Johan uitte kleedden, dacht Melissa dat ze haar gang kon gaan en, Melissa van een afstandje kon zien dat Johan nat was en, Leontien Johan grondig waste en, hem een schone luier omdeed maar, hem in plaats van aankleedde hem juist verder uitkleedde en, hem dan alleen één Disneyshirt aantrok en, Leontien Johan op de grond zette en, Johan direct wegkroop en, Melissa hem naar de ander kindjes zag kruipen.
Hierop besloot Melissa om direct achter Johan aan te kruipen, weg van Leontien de waarschuwende blik van haar negerend maar, nu was Leontien het zat vooral omdat vooral Raymond Robby en, Sita werden aangestoken door het dwarse gedrag van Melissa en, het Leontien leek dat het kwartet zou gaan samenspannen, iets wat Leontien koste wat kost wilde voorkomen.
Dus dwong ze Melissa tot stoppen en, de rest van het clubje om achteruit te schuiven en, daar te gaan zitten zodat ze konden zien dat Leontien niet met zich liet sollen en, Melissa zo dadelijk de gevolgen van haar gedrag zou voelen.
Het eerste was dat Nathalie Leontien één luier talkpoeder schoonmaakdoekjes en, één speentje voor Melissa aanreikte.

Terug bij de andere kindjes zagen Brenda Johan Raymond Annemiek en, Sita hoe Leontien Melissa bij haar nekvel pakte en, haar niet al te
zachtzinnig naar de grond drukte, zodat Melissa plat op haar buik viel wat zo merkte de andere kindjes pijn deed maar, Leontien zei dat Melissa zich nu niet moest aanstellen omdat het haar eigen schuld was.
Na deze vernedering kreeg Melissa weliswaar een schone luier maar, aangezien het een rearz dus een best dikke luier was, zodat toen ze de luier om en, één veel te kort t shirt met Pino en, Tommy erop aanhad ze haar benen niet meer bij elkaar kon krijgen maar, ook kreeg ze één speentje in wat werd vastgezet zodat ze geen commentaar kon geven.
Waarna ze in afwachting van één flesje roosvicé in de box werd gezet, waarna Johan aan de beurt was die zich wel netjes wist te gedragen.
Hoewel hij dacht dat hij volledig droog en, schoon was, merkte hij toen hij languit lag en, Leontien hem uitkleedde dat hij door de medicatie niet alleen nat was maar, toen hij op zijn billen lande dat hij tijdens het spelen gepoept had.
Zodat hij blij was dat Leontien hem verschoonde en, helemaal toen hij de schone luier om had en, zag Johan toen hij was aangekleed hoe Leontien de andere kindjes verschoonde.
Waarna hij net als Brenda Annemiek en, de meeste andere kindjes een flesje kreeg, terwijl Melissa vanuit de box slechts kon toekijken en, zo op haar beurt moest wachten.

Nu kon ze niet anders dan dat accepteren, hoewel ze de pest in had, ondertussen zaten Brenda Annemiek Simone en, Patricia al in de kinderstoel terwijl Nathalie Pascal oppakte en, hem in de volgende kinderstoel zette en, hem één slab voordeed en, zijn handjes onder het blad vast maakte, waarna Raymond en, Jan aan de beurt waren.
Direct toen ze allemaal zaten en, de slab voor hadden verdeelde Nathalie en, Leontien de kindjes in twee groepjes van vier en, zette ze op elk blad een bordje, waarna ze de kindjes begonnen te voeren, van de pap die al op de tafel stond af te koelen, zodat die niet te heet zou zijn, terwijl Melissa vanuit de box moest toekijken, terwijl ze praktisch vast lag en, dus weinig bewegingsruimte had.
Nu zag ze dat Brenda Simone en, Raymond zich net als de andere kindjes zich nu net als anderhalf jarige peuters gedroegen.

Iets wat ook Nathalie en, Leontien aan van alles merkten, niet alleen zaten ze allemaal te kwijlen en, hadden vooral Brenda Raymond Simone en, Robby moeite met goed slikken, zodat er aardig wat op hun slab lande, zoals Leontien die dit clubje vanmiddag eten gaf opviel.
Iets anders wat Leontien opviel was dat, de geur aan tafel langzaam minder fris werd, wat betekende dat wat er van boven werd ingestopt er van onderen al weer uitliep zonder dat de kindjes reageerden.
Ondertussen zat Nathalie even verderop Sita Johan Robby Pascal Patricia en, Annemiek te voeren, die er ook allemaal een knoeiboel van maakten, zodat toen tegen een uur de lunch werd afgesloten de slab van alle kindjes rijp waren voor de wasmand en, er negen luiers verschoond moesten worden, waarna het direct tijd was voor het dagelijkse middagdutje.
Tot verbazing van Leontien die dit werk nog niet zolang deed waren de tienerpeuters na een ochtend spelen en, spelend leren echt moe en, net als echte peuters wilden ook deze peuters niet naar bed maar, direct verder spelen.

Zo ook nu, want nauwelijks waren Brenda Patricia Simone en, Sita uit de kinderstoel bevrijd of ze kropen weg en, niet zoals de bedoeling was naar de slaapkamer maar, terug naar de speelmat om verder te spelen.
Dit was iets wat de dames wel hadden verwacht, aangezien vooral Brenda Simone en, Sita dit vaker probeerden en, ook Pascal en, Patricia wilden liever spelen dan slapen.
Dat wil zeggen in hun kleine rol, die uiteraard nu de overhand had, hoewel ze in hun grote rol moesten toegeven dat het peutertje zijn best vermoeiend was en, ze in de grote rol best zin hadden om één tukkie te doen maar, de kleine variant wilde alleen maar, spelen.
Toch merkten Brenda Raymond en, Sita dat Nathalie en, Leontien Pascal en, Johan inmiddels te pakken hadden en, ze werden meegenomen om verschoond en, in bed gestopt te worden.
Toen Brenda even later aan de beurt was, merkte Leontien toch de opluchting bij Brenda toen Leontien Brenda van haar vieze luier verloste waste en, haar een schone luier omdeed.
Ook merkte Leontien dat één ochtend peuter zijn voor de grote Brenda best vermoeiend was, want nauwelijks was de kleine meid verschoond en, had Leontien Brenda in de trappelzak gelegd, of nog voor die dicht was en, het hek van het ledikant was gesloten, viel Brenda al in slaap.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 74 DONDERDAGMIDDAG OP DE CRÉCHE

Pas toen op Melissa na tegenkwart voor 2 alle kindjes in bed lagen haalde Leontien Melissa uit de box en, zei " Melissa als je lief bent krijg je eten en, mag je na het eten en, het middagdutje met de andere kindjes spelen".
Vooral omdat Melissa intussen best trek had bont ze in en, liet ze zich door Leontien losmaken en, uit de box halen waarna Leontien haar mee nam en, haar in de kinderstoel zetten en, tot slot kreeg ze een slab voor.
Hierna voerde Leontien Melissa een paar broodjes en, een fruithapje, zodat ook zij tegen 10 voor 2 haar lunch op had waarna Leontien de slab bij Melissa afdeed en, zag dat Melissa deze goed gebruikt had, net als aan de geur te ruiken haar luier.
Dus zei ze, "kom Melissa dan krijg je een schone luier van me en, mag je daarna lekker slapen".

Direct zag Leontien de opluchting van Melissa en, hoorde haar zeggen, "ikke nie meer stout ikke lief zijn".
Dan keek Leontien Melissa die netjes als gevraagd op de commode was gaan liggen aan en , nu sabbelend op haar speen lag te wachten op het moment dat Leontien haar overvolle luier af zou doen, " Lieverd als jij je gedraagt komt het goed".
Ondertussen opende Leontien de romper en, direct daarna de volle luier van Melissa welke ze wegtrok opvouwde en, in de emmer gooide, nu hoopte Melissa dat ze snel een schone luier om zou krijgen maar, Leontien zei, "Melissa, ik moet jou eerst schoon wassen en, dat is best wat werk lieverd"
Direct begon ze aan de schaamstreek en, billen van Melissa die al snel merkte dat Leontien er echt werk aan had maar, voor nadat ze de vieze luier had weggegooid eerst schone medische handschoenen aantrok.
Op het moment dat Leontien hiermee bezig was begon Melissa ineens te plassen zodat het maar, goed was dat Leontien medische handschoentjes aan had en, een medische schort voor.
Toen de kleine meid eindelijk schoon was kreeg ze een Rearz Bella luier om en, een pyjama shirt met smurfen aan, waarna zij van de commode af mocht komen.
Hierna moest ze Leontien één handje geven en, meelopen naar de slaapkamer, waar ze zachtjes moest doen om de andere kindjes niet te wekken.

Nadat Melissa in de in het bedje liggende trappelzak lag en, deze beide waren gesloten viel de kleine meid nog voor Leontien het licht uit had gedaan en, de slaapkamer had verlaten als een blok in slaap om dan net als de meeste andere kindjes tegen half vier weer wakker te worden en, net als Brenda Robby en, de meeste andere kindjes dacht Melissa dat ze droog en, schoon was maar, toen Leontien en, Nathalie de slapers uit bed haalden zeiden die dat ze moesten wachten met spelen, omdat ze eerst verschoond zouden worden en, dan een fruithapje zouden krijgen.
Uiteindelijk was iedereen binnen het kwartier verschoond en, kregen ze twee aan twee een fruithapje waarbij Brenda en, Annemiek de pech hadden dat ze vanmiddag als laatste aan de beurt waren maar, toen ook zij uiteindelijk hun bordje leeg hadden gingen ze samen naar buiten .
Hier pakten een aantal kindjes een fietsje of stepje en, sommige gingen schommelen maar, Brenda Jan en, Pascal spoedden zich rap naar de zandbak.
Waar Brenda zich ook nu weer goed vermaakten, totdat Leontien ze na bijna driekwartier kwam halen om in de grote kring wat kinderliedjes te zingen.
Ook deden ze nog wat spelletjes als zakdoekje leggen, wat Brenda Pascal Raymond en, Patricia prachtig vonden, waardoor de tijd omvloog en, ze alweer veel te snel naar binnen moesten.

Omdat de eerste ouders al spoedig hun kindjes weer zouden komen ophalen, waardoor uiteindelijk iets na half zes Brenda Melissa Raymond en, Johan nog over waren en, direct aan tafel gingen.
Toen ze even later zaten te eten kwamen Anne en, Samira binnen, die ook deze nacht over de kleintjes zouden waken, iets wat Brenda een geruststellende gedachte vond.
Zoals zij zich bedacht terwijl Samira die inmiddels de plaats van Nathalie die zich na een lange dag gereed maakte om naar huis te gaan, had ingenomen en, direct hun handen vol hadden aan de vier kleintjes.
Zodat ze vanavond voor het driegangenmenu een vol uur nodig hadden en, het daarna direct tijd was voor Sesamstraat en, het daarna bedtijd was en, het dus tanden poetsen waarna de kleintjes werden omgekleed en, een nachtluier om kregen en, Brenda dacht dat ze nauwelijks had geplast en al helemaal niet had gepoept maar, toen Anne Brenda en, Melissa kwam halen om te verschonen merkte Brenda al snel dat ze meer had geplast dan gedacht en, weldegelijk een beetje gepoept had.

Dat alles zonder zelf ook maar, iets te hebben gemerkt maar, Anne deed ook nu of het heel gewoon was dat dat één 16 jarige zich als een anderhalf jarige peuter gedroeg.
Dus zei ze niets over de volle luier die ze nu omhad, zelfs niet toen Anne de luier opende en, Brenda lag te plassen zodat het verschoonkussen waar Brenda op lag nat werd.
Waar grote Brenda dacht dat ze van Anne op haar kop zou krijgen lachte Anne en, zei ze "Brenda dat doen ander halfjarige peutertjes nu eenmaal kleine meid".
Al snel hierna was Brenda klaar en, wilde ze terwijl Anne de handen vol had aan Johan stilletjes weer naar het speelkleed maar, merkte nu dat ook Samira alles in de gaten had.
Want op het moment dat Raymond in de box zat en, Melissa al wel in haar bedje lag en, Brenda weg kroop zag ze in een flits dat Samira had begrepen wat Brenda wilde en, zij dus snel kwam aanlopen om Brenda tegen te houden en, zei ze "Brenda als jullie hier zijn luisteren jullie naar ons en, gaan we na 7 uur niet meer spelen maar, zo snel mogelijk naar bed, kleine meid".
Nu wilde de grote Brenda wat zeggen maar, Samira was sneller, "luister Brenda als jullie hier zijn laten jullie de de grote versie van jullie zelf achterwege, begrepen ukkepuk?"
Om dan door te gaan, "ik zag heus wel dat jij de tandpasta wild pakken om op te eten".
Dat Samira er niet ver naast zat zag ze wel aan het verkleurende gezicht wat Brenda liet zien.
Direct pakte Samira Brenda bij de hand en, nam haar mee naar de wastafel waar Pascal stond te wachten op het moment dat Samira zijn tandjes zou poetsen.
Nadat zijn tandjes waren gepoetst zei Samira, "even wachten dan poets ik de tandjes van Raymond , Simone en, Pascal en, dan kunnen jullie als jullie zijn aangekleed tot 5 over 7 fabeltjeskrant kijken maar, daarna is het echt naar bed kindjes".
Inderdaad zaten ze om iets voor 7 uur fabeltjeskrant te kijken maar, toen dat om 5 over 7 was afgelopen was het voor het peuterkwartet bedtijd en, nog geen 5 minuten later lagen ze alle 4 in het ledikant en, in de trappelzak en, kregen ze ook nu de speentjes in die ook nu weer op de boven de bedjes hangende flesjes werden aangesloten, zodat de kleintjes in hun slaap zonder het te merken lagen te drinken maar, ze ook goed zouden slapen wat ook wel nodig was, aangezien het 24/7 als peuter behandeld worden vermoeiender was dan ze dachten.


DONDERDAG OP VRIJDAGNACHT

Toen Anne tegen half 8 nog even kwam kijken hoe de kleintjes erbij lagen zag ze dat Brenda en, Melissa inmiddels in en diepe slaap waren terwijl Raymond wel sliep maar, heel ligt zodat hij lag te mompelen wat door de speen in zijn mond niet te verstaan was.
Ook Johan sliep al maar, hij had alweer zo'n vieze luier dat als hij vanavond wakker werd voor het laatste flesje hij eerst verschoond zou worden.
Hierop Liep Anne op haar tenen de kamer uit naar het kantoortje om wat aan de administratie te doen en, toen dat klaar was bereide zij de flesjes voor morgenochtend voor en, nog vier voor het geval er komende nacht kleintjes wakker zouden worden.
Toen dat klaar was deden Anne en, Samira voor ze gingen slapen nog een rondje over de afdeling om te kijken of er nog kleintjes verschoond moesten worden maar, het leek er op dat alles rustig was, tot ze de gang opliepen en, ze konden horen dat er meerdere kindjes lagen te plassen en, er 1 maar, waarschijnlijk 2 lagen te poepen.
Dit merkende kwamen de dames direct in actie en, ze stilletjes Brenda en, Melissa verschoonden waarbij het opviel dat niet Brenda maar, Melissa nu in haar slaap gepoept had.
Gelukkig slaagden ze erin om de meisjes te verschonen zonder dat ze wakker werden, waarna ook Johan en, Raymond aan de beurt waren, die ook al lekker lagen te slapen.
Hoewel ook zij niet droog meer waren hoefde ze nog niet verschoond te worden.
Na dit alles dronken Anne en, Samira tegen 8 uur koffie terwijl ze ondertussen verslagen lazen en, bijwerkten, waarna ze na een laatste controle tegen half 10 zelf naar bed gingen.
Want hoewel zij nachtdienst hadden betekende dat nog niet dat ze de hele nacht wakker moesten blijven maar, buiten een rondje rond 2 uur, alleen in actie hoefden te komen als er zich kindjes via de babyfoon zouden melden.
Nauwelijks hadden ze het rondje van 2 uur gedaan of ze hoorden tegen kwart over twee ineens gerucht door de babyfoon, wat bekende dat minsten een van de kindjes wakker was.
Direct besloot Anne om te gaan kijken terwijl ze Nathalie liet liggen, dit kon ze alleen wel af maar, toen ze de kinderkamer binnen kwam wist ze toch niet wat ze zag!

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 75 DE ONRUSTIGE NACHT

Door het beperkte licht van de telefoon moest ze goed kijken om te zien wat er was en, wie de boel op stelten probeerde te zetten.
Pas na anderhalve minuut zag ze dat Brenda zover als de trappelzak het toeliet was gaan zitten en, in haar handjes zat te klappen en, kinderliedjes zat te zingen terwijl ook Melissa wakker was geworden en, lag te brabbelen.
Nu keek Anne Brenda aan en, fluisterde "sssttt Brenda, zo maak je de andere kindjes wakker", nu keek Brenda Anne aan en, antwoordde, "ikke nie sape, ikke pele en, ikke dlinke ".
Direct keek Anne Brenda streng aan en, zei "nee Brenda je krijgt een flesje melk van me en, als het nodig is een schone luier maar, daarna moet je weer slapen hoor".
Dan wilde Anne weglopen maar, hoorde dan ook Melissa brabbelen, "ikke wi oo dlinke", direct keek ze richting het geluid en, zag dat Melissa helemaal wakker was en, probeerde om te gaan zitten.
Nu ging Anne naar Melissa en, vroeg, "wil jij ook een flesje melk Melissa?"
"Ikke dlinke wille" brabbelde Melissa nog een keer terwijl ze wat plaste en, bijna op het zelfde moment wat poepte maar, dat was zo weinig dat ze er geen last van had maar, doordat ze de poep platdrukte verspreide ze wel een enorme vieze lucht.
Ondertussen Opende Anne de hekken van de ledikantjes van de meisjes en, vervolgens de trappelzakjes waarna ze de meisjes uit de ledikantjes hielp bij de hand pakte en, beide meisjes meenam naar de grote zaal.
Aangekomen in de grote zaal zette ze beide meisjes vast in een kinderstoel en, gaf beide een speeltje wat gretig werd aangepakt.
Terwijl Melissa en, Brenda zich met het speelgoed best vermaakten, bereide Anne voor allebei een flesje peutermelk en, zette de gevulde flesjes dan in de flessenwarmer.
Terwijl de melk opwarmde ging Anne terug naar Brenda en, Melissa die zich nog steeds met hun speeltje vermaakten.

Toen Anne dat had gezien ging ze weer naar de keuken en, zag nu dat, de flesjes melk op temperatuur waren, direct pakte Anne de flesjes uit de opwarmers zette de opwarmers uit en, ging dan met de flesjes naar de meisjes waar ze tussenin ging zitten duwde dan de hoofdjes voorzichtig achterover en, dan de flesjes in de geopende mondjes en, direct begonnen de meisjes te drinken en, terwijl de meisjes rustig hun flesje leegdronken ging de deur open en, stapte Samira binnen.
Direct keek die Anne aan en, vroeg dan "nou Anne wat is hier aan de hand?"
" Ik zit Brenda en, Melissa te voeden", " ja dat zie ik maar, waarom midden in de nacht?
Nu vertelde Anne dat ze wakker was geworden doordat Brenda in plaats van te slapen rechtop in haar bedje best hard kinderliedjes zat te zingen.
"Toen ik haar stil had en, uit bed haalde werd ook Melissa wakker", dan vervolgde Anne, " en, die brabbelde ook al dat ze wilde drinken".

"Terwijl Brenda ook wilde spelen" nu keek Samira Brenda aan en, begon, " dat gaan we niet...... " maar, Anne vervolgde al, " ik heb beide meisjes al gezegd ze een flesje melk en, indien nodig een schone luier krijgen maar, dat we vannacht niet gaan spelen maar, weer naar bed en, verder slapen",.
Dan zei Samira, dat het zo goed was en, vroeg dan, " heb je een slaapmiddel in de melk gedaan Anne?"
"Ja Samira, zelfs een dubbele dosis zodat we zeker weten dat deze meisjes de rest van de nacht ongestoord verder slapen".
Nu liet Samira merken dat het dan goed was en, zij Anne zou helpen, ondertussen hadden Brenda en, Melissa hun flesje leeg en, nadat Anne beide meisjes een boertje had laten doen bevrijde Anne Brenda uit haar stoel terwijl Samira Melissa uit haar stoel haalde.
Nu keek Anne de meisjes aan en, zei, "kom meisjes, dan gaan we verschonen en, lekker slapen." Dan zagen Anne en, Samira dat Brenda heftig
met haar hoofd schudde en, hoorde haar brabbelen, "Blend sjoon en, dloog" terwijl de grote Brenda weldegelijk voelde dat ze nat was en, een beetje gepoept had maar, toch wilde ze nu niet verschoond worden.
Ook Melissa liet merken dat ze helemaal droog was, wat ook al een grote leugen was maar, toch merkten de meisjes direct dat Anne en, Samira hier met hun ervaring niet intrapten.
Dus nam Anne Brenda bij de hand terwijl Samira Melissa dwong om haar een handje te geven en, mee te komen naar de commode.
Doordat er twee commodes stonden konden de meisjes tegelijk verschoond worden, zodat aangekomen beide meisjes direct op de commode werden geholpen en, zo snel als beide meiden lagen werden ze van onderen uitgekleed en, net toen Anne de luier van Brenda opende zag Anne niet alleen dat Brenda weldegelijk nat was en gedrukt had maar, ook dat het kleine meisje nu plaste
Op het zelfde moment merkte ook Samira dat Melissa goed nat was, want toen Samira de luier van Melissa opende zag ze dat de luier zo goed als vol was en, ze Melissa hoognodig moest verschonen.
Echter op het moment dat Samira de luier opende plaste Melissa en, zag Samira dat zij ook al gedrukt had maar, zij het zelf totaal niet gemerkt had behalve dat Samira ineens haar hand wegtrok om deze voor ze verder ging te wassen maar, na nog twee minuten had Melissa weer een schone luier om en, werd ze verder aangekleed.
Waarna de meisjes van de commode werden geholpen en, weer naar bed gebracht en, nauwelijks lagen ze in hun trappelzak of nog voor Anne en, Samira de trappelzak en, het hekje hadden gesloten sliepen Brenda en, Melissa al.
Na nog een snelle blik op de andere kindjes gingen ook Anne en, Samira weer naar bed gingen en, al snel weer in slaap vielen, waarbij Anne nog net zag dat het inmiddels 3 uur was.
Dit betekende dus dat Brenda en, Melissa Anne en, Samira 3 kwartier bezig hadden gehouden.
Gelukkig verliep de rest van de nacht vrij rustig zodat Anne en, Samira pas tegen 7 uur wakker werden van de eerste kindjes maar, het was wel direct een drukte van belang.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 76

Want natuurlijk wilde het kwartet er allemaal gelijk uit zodat Anne en, Samira besloten om eerst Raymond en, Pascal uit bed te halen en, te verlossen van hun vieze luier en, ze vervolgens direct in bad te doen , om ze grondig te wassen.
Omdat Brenda en, Melissa vannacht behoorlijk actief waren geweest vonden Samira en, Anne dat zij nu maar, even moesten wachten, iets waar Brenda het niet mee eens was, zoals Anne die Pascal uitkleedde en, in bad deed al snel merkte maar, haar tot frustratie van Brenda zelf totaal negeerde en, ondanks dat Pascal ondertussen doodleuk lag te poepen rustig verder ging.
Ondertussen had had terwijl Anne met Pascal bezig was Samira Raymond uit bed gehaald en, kleedde hem direct uit om dan ook Raymond in bad te doen.
Toen Brenda merkte dat haar geroep niet het door haar gewenste resultaat had begon ze van alles wat er los in haar bedje lag over de rand van haar bedje te gooien.
Toen ook niet werkte besloot de ondeugende kleine Brenda om dan maar, gericht met zachte knuffels op Anne te mikken zachtjes maar, toch hard genoeg om haar aandacht te trekken, want nu staakte zij haar werkzaamheden en, keek nu over haar schouder om te zien wie er met knuffels gooide of gooiden, direct zag ze dat het Brenda was en, keek haar streng aan maar, begreep ook dat Brenda aandacht wilde.
Toen ze even later opnieuw keek en, scherp luisterde hoorde ze Brenda brabbelen, " Blenda poepie daan, Blenda sjone luie wille Blenda dlinke wille".
Aangezien Samira en, Anne nu aan beide jongens hun handen vol hadden gaf Anne Brenda maar, een flesje melk en, terwijl Brenda haar Flesje leegdronk gingen Samira en, Anne door met de jongens maar, uiteindelijk waren beide jongens iets voor half acht klaar en, terwijl Samira hen in de box zette haalde Anne Brenda uit bed om direct aan haar verzorging te beginnen, wat Brenda heerlijk vond.
Wat Anne duidelijk merkte toen ze Brenda waste en, aankleedde terwijl Samira ondertussen Melissa uit bed had gehaald en, haar op de commode uitkleedde en, Melissa in bad deed waar zij grondig werd gewassen aangezien Melissa vannacht goed had liggen kwijlen en, goed gedrukt had zodat de poep zelfs tussen haar schaamlipjes zat.
Nadat Melissa eindelijk schoon was en, was aangekleed nam Anne de meisjes mee naar de tafel en, werden de meisjes beide in een kinderstoel gezet, terwijl Samira inmiddels melk voor de pap stond te koken en, toen dat bijna kookte haalde Samira dat van het vuur en, vermengde de melk met de meel van de pap en, klopte dat tot een stevig geheel.
Toen Anne ook Raymond en, Pascal in de kinderstoel had gezet en, het hele kwartet een slab voor had was de pap klaar en, was het tijd voor het ontbijt.
Nu gaf Samira de jongens en, Anne de meisjes eten die als echte peuters van net twee kwijlden en, knoeiden terwijl Nathalie en, Leontien binnen komen gaan Anne en, Samira verder met de kleintjes voeren terwijl Leontien en, Nathalie ondertussen de dag voorbereiden zoals Brenda vanuit haar stoel ziet.

Ook ziet ze dat Annemiek Patricia Sita en, Jan aan de hand van hun moeder binnen worden gebracht en, het inderdaad net als in het echt de moeders zijn die de jasjes bij hun kleintjes uittrekken en, ophangen, waarna ze hun tienerpeuter overdragen aan Leontien, die de kleintjes in een wipstoeltje of de box zet.
Als we tegen kwart over acht klaar zijn met eten en, uit de kinderstoel mogen kruipt Brenda direct naar het speelkleed waar ze zich samen met Jan Annemiek Simone en, Robby daar al snel met de duplostenen vermaakt maar, merkt kleine Brenda ook dat ze ondanks dat ze de grote Brenda thuis moest laten deze onbewust toch nog aanwezig is.
Dat merkte ze vooral toen tegen half 9 de deur open ging en, er iemand binnenstapte die ze totaal niet had verwacht, want nadat ze van de eerste schrik was bekomen zag ze dat er een nieuw kindje aan de hand van zijn moeder binnen kwam maar, toen ze goed keek zag ze dat het Hendrik was die ze nog kende van de basisschool terwijl zijn moeder met Nathalie overlegde nam Hendrik de créche in zich op.
Nadat de dames even later waren uitgepraat kreeg Hendrik een korte rondleiding waarbij Hendrik de créche in zich opnam maar, hij waarschijnlijk door de spanning die uit zijn ogen straalde Brenda niet opmerkte en, zei Nathalie, "zo Hendrikje dat was dat maar, voor we kennis maken met de andere kindjes gaan eerst jou grote jongens kleertjes uit doen en, krijg je kleertjes aan die beter bij jou leeftijd passen".
Hier keek Brenda al niet meer vanop maar, wel toen Hendrik aan de hand van Nathalie werd rondgeleid en, Hendrik ter hoogte van het speelkleed waar Brenda samen met Sita Jan en, Annemiek aan het spelen is ze ineens een onfrisse geur hangt en, als ze opkijkt ziet ze het niet alleen maar, ruikt ze het vooral.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 77

Terwijl ik met Willemien in gesprek was en, ondertussen genoot van mijn tweede kop koffie, zag ik dat Nelleke inmiddels naar bed was en, ook Marjolein aanstalten maakte om na nog een kop koffie en, een lekkere douche naar bed te gaan maar, niet voor, Jan en, Kimberley het programma voor morgen hadden besproken, waaruit duidelijk werd dat we rond 7 uur zouden opstaan en, tegen 8 uur ontbijten zodat we tegen 10 uur zouden kunnen vertrekken
Om dan na de nodige stops waaronder een voor een lunch rond 12 uur, uiteindelijk tegen 2 uur in Loosdrecht aan te komen.
Ondanks dat wij nieuwsgierig verder vroegen wilden Jan en, Kimberley op dit moment niet meer vertellen maar, maande de groep om als de koffie of thee op was naar bed te gaan, terwijl Kimberley alleen nog zei, "het hoe en, wat na aankomst merken jullie morgen wel", om dan de hele groep naar de badkamer te sturen.
Hier zag ik dat niet alleen Sanne maar, vooral Willemien ondanks dat zij in een rolstoel zat zich prima redde, zodat ze als er een aanbod kwam om te helpen beide meiden dat vriendelijk maar beslist afwezen en, zagen we dat beide meiden zich inderdaad prima redde maar, ook zag ik dat Mirte Miranda Jeroen en, Paul door de meiden aan een scherpe inspectie werden onderworpen en, hoorden dan dat Sanne op haar beurt vroeg terwijl Willemien zelf naar de wc ging of zij Miranda met haar luier moest helpen.
Direct zagen we dat Miranda deze tegenvraag totaal niet had verwacht maar, zagen we ook dat Sanne en, Willemien slimmer waren dan Miranda had verwacht en, die nu dus geen antwoordt had en, met haar mond vol tanden stond en, terwijl Miranda onrustig werd zag ik dat Jeroen Suzanne en, Annemarie zich het hoofdbraken over hoe ze dit op een leuke manier konden oplossen maar, toch besloot ik dit antwoord niet af te wachten maar, mijn spullen te pakken en, in één aangepaste douche te verdwijnen omdat het nu toch alweer later was geworden dan ik gehoopt had.
Toch kwam ik in tegenstelling tot wat ik dacht nog het nodige te weten doordat ik toen ik in bed kroop ontdekte dat ik vlakbij Miranda lag, net als Marjolein die ik op fluistertoon het nodige aan Miranda hoorde vragen.
Waardoor ook voor mij het nodige duidelijk werd verder besloot ik dat ik Willemien en, Sanne de komende dagen beter wilde leren kennen en, ook hun verhaal van de ontmoeting met Olaf en, Marjolein wilde horen.
Met die gedachte viel ik in slaap om de volgende morgen nat maar, uitgerust wakker te worden.

ZATERDAG OCHTEND

Na rustig wakker te zijn geworden en, een lekkere douche te hebben genomen schoof ik aan bij het ontbijt en, waar ik bij het douchen zag dat Suzanne toen Marjolein en, Willemien zich naar de douche begaven zij hen net als Iris direct volgde om ze te helpen maar, hoorde dan Willemien zeggen, "Suus ik mag dan niet kunnen lopen maar, aan mijn handjes mankeert niets hoor".
Nu zag ik Suzanne en, Miranda vertwijfeld achteruit stappen en, al snel in een van de andere douches verdwijnen maar, ook dat Willemien zich inderdaad prima redde zodat we al snel daarna aan het ontbijt zaten en, terwijl wij ontbeten kwamen de ouders die deze week mee zouden gaan binnen.
waarna we met elkaar na het ontbijt de afwas deden en, het gebouw zogen en, poetsten en, terwijl we daar mee bezig waren werd er verteld dat doordat het Restaurant waar wij zouden lunchen dubbel was geboekt zouden we nu hier nog lunchen en, pas tegen 1 uur vertrekken.

AFSCHEID EN, VERTREK OP TEXEL

Terwijl wij ons voorbereiden op het begin van de zeilweek, bereide op Texel de meeste teams zich juist voor op het vertrek naar huis en, aangezien velen van hen na aankomst in Den-Helder best nog wat kilometers voor de boeg hadden maar, toch een beetje op tijd thuis wilden zijn was was er al om half 10 een korte sluitingsceremonie, zodat de eerste teams de boot van half 11 nog konden halen.
Toen na de sluitingsceremonie de laatste bus vertrokken was, was het twaalf uur geweest wat betekende dat het voor de zes achterblijvende teams lunchtijd was.
Om ons en, de teams van Texel te bedanken hadden de begeleiders van GORECHT DTS en, OLYMPIA de koppen bij elkaar gestoken en, besloten om samen in een restaurant te lunchen.
Een aanbod wat op zich een leuk idee was maar, mij maar ook Saskia en, Renate bedenkelijk deed kijken, want hoewel alle aanwezige teams mijn verhaal kenden en, echt waardeerden en, steunden was dit weer iets waarbij ik net als Xantia geen keus had en, ik nu net als zij ondanks alles mijn luier vervloekte.
Nu besefte ik ineens hoeveel Xantia had moeten accepteren en, voor zich had gehouden en, hoe weinig zij losliet over de last die ze hier van had.

Aangekomen bij het restaurant bleek dat we samen met alle begeleiders met 70 mensen waren maar, wat Mirella het meest verbaasde was dat er bij de gereserveerde plaatsen drie groot uitgevallen kinderstoelen stonden, toen zij dat zagen zonk niet alleen Mirella maar, vooral Renate en, Saskia de moed in de schoenen omdat wij direct begrepen dat die voor ons waren maar, Karin en, Deborah waren onverbiddelijk en, dus moesten wij in de kinderstoel en, kregen we ook nu alle drie een slab voor en, na dat er een kort moment van stilte was geweest vroeg Karin wie ons eten wilde geven.
Hoewel zij er vanuit ging dat zij het waarschijnlijk zelf zou moeten doen, of dat het door de meiden van Victoria gedaan zou worden maar, tot verbazing van iedereen waren het waren het Annechien Meike en, Lindsey van DTS GORECHT en, OLYMPIA die direct opstonden en, onze kant opkwamen en, naast ons kwamen zitten en, ons zonder blikken of blozen eten gaven alsof dat heel gewoon was.

Hierdoor waren we tegen twee uur klaar met de uitgebreide lunch waarna er een strandwandeling werd aangekondigd en, voor we het wisten waren we na een snelle verschoningsronde onderweg waarbij echt iedereen genoot maar, dat zeelucht ook moe maakt merkte de meiden toen ze terugliepen naar de centrale kantine

OP WEG NAAR LOOSDRECHT

Zo vloog de zaterdagochtend om en, was het al snel lunchtijd en, doordat ik me tussen Sanne en, Willemien had genesteld en, we onder het eten best zaten te kletsen, leerden we elkaar al snel kennen maar, aangezien er toch snel werd gegeten waren we tegen half 1 klaar waarna we samen opruimden zodat we na bijna een kwartier al klaar waren en, stond de bus inmiddels voor zodat de meeste ouders aan het inladen waren.
Nu riep Kimberley de groep bij elkaar en, toen we in de grote kring zaten zei Kimberley, " hoewel we hadden gezegd dat we dat we om 10 uur zouden vertrekken en, onderweg zouden lunchen kon dat helaas niet doorgaan doordat het Restaurant dubbel geboekt was".
Dan kregen we nog de gelegenheid om naar het toilet te gaan of te verschonen, waarbij ik zag dat Marjolen en, Olaf deze middag om hulp vroegen, redde ik het vanmiddag helemaal zelf en, waren we al snel kaar om in te stappen.
Pas toen iedereen zat stapten Kimberley en, Jan in en, waar Jan plaats nam naast de chauffeur en, iedereen speciaal Willemien en, Sanne welkom heette, waarna er nog wat praktische informatie volgde.
Al snel daarna gingen Marga en, Sien met blikjes fris door de bus terwijl we voor we het wisten Amersfoort voorbij waren en, nu koers zetten richting Hilversum terwijl ik met Sanne en, Willemien in gesprek was, terwijl ook Renske bij ons was gaan zitten en, in bedekte termen vertelde dat het tussen haar ouders wat moeilijk ging en, ze daardoor na school vaak zo moe was dat ze dan geen zin meer had om nog naar activiteiten te gaan en, terwijl we inmiddels tussen de plassen doorreden en, Loosdrecht steeds dichterbij kwam vertelde Renske dat haar ouders haar hadden aangespoord om hun problemen nu naast zich neer te leggen en, lekker op zeilvakantie te gaan en, gewoon te genieten.
Terwijl we door praten reden we via Nieuw-Loosdrecht naar Oud-Loosdrecht waar we op het parkeerterrein opreden en, uitstapten met de uitdrukkelijke instructie om naast de bus te wachten omdat we niet op het terrein van de Golden Tulip mochten komen maar, we na het lossen van de bagage Jan moesten volgen naar de steiger waar het pontje wat ons op kwam halen en, naar het eiland zou brengen op ons lag te wachten.

 

[luierdromer]

HOOFDSTUK 78 OP HET EILAND

Nauwelijks kwamen we de steiger oplopen, of één van de heren stapte van de pont stelde zich voor en, nodigde iedereen uit om aan boord te komen maar, waarschuwde wel dat ondanks dat het best een brede steiger was, we uit moesten kijken voor natte of gladde plekken.
Toch stonden we al snel op het pontje en, werd er snel koers gezet naar het eiland, waar we bijna direct aan land mochten stappen waar de twee assistenten zich voorstelden als Guus en, Heleen, nadat de schipper/ beheerder zich even te voor had voorgesteld als Simon.
Nadat Guus en, Heleen samen de loopplank hadden uitgelegd hielpen zij eerst alle rolstoelers van boord het kleine eiland op en nadat ook alle anderen aan land stonden hielpen Guus en, Heleen de ouders met het lossen van de bagage, totdat Simon Heleen aankeek en, zei "Heleen neem jij de groep maar, onder je hoede dan lossen wij de bagage wel".
Nadat Heleen was wegelopen van het lossen, vroeg ze ons direct om haar te volgen.
Op het moment dat Heleen de groep bij elkaar had nam ze ons allemaal mee voor een rondleiding en, zei " als jullie het huis hebben gezien en, wij jullie de brandblussers en, de nooduitgangen hebben gewezen en, we de totale veiligheidsprocedures zowel aan land als op het water hebben besproken en, gedemonstreerd kunnen we binnen een uur het water op".
Vooral dat laatste werd met groot gejuich ontvangen maar, eerst moest er toch het nodige geregeld worden, nadat de noodprocedures bij brand waren besproken en, gedemonstreerd gebeurd hetzelfde met de zwemvesten en, vertelde Heleen wat je wel maar, ook wat je vooral niet moest doen als je vast kwam te zitten of in het water zou vallen.
Als laatste werd de corveelijst ingevuld, iets wat niet echt enthousiast werd ontvangen en, nog voor het nodige tumult zorgde.

MEER PRAKTISCHE ZAKEN EN VOOR HET EERST HET WATER OP

Voor we nu echt het water op konden volgde er eerst de kamerindeling waarbij mij was gebleken dat Kimberley en, Jan eigenlijk geen jongens en, meisjes wilden mengen maar, deze strikt gescheiden houden maar beide al snel merkten dat dit onbegonnen werk was, zodat Olaf Marjolein Jan-Willem en, Nelleke al snel hun zin kregen.
Uiteindelijk kwam ik tot mijn eigen opluchting samen met Willemien Renske en, Sanne wel op een volledige meidenkamer terecht en, waar ik mij naar Sanne en, Willemien schaamde voor mijn incontinentie merkte ik dat zij door de mytylschool wel wat gewend waren en, ik mij dus nergens druk over hoefde te maken.
Nadat dit was geregeld snelden we samen naar de grote tafel in de huiskamer waar zo dadelijk het nodige over de verschillende boten zou worden verteld.
Al snel merkten we dat Simon en, Heleen hier uitgebreid de tijd voor namen maar, ook waarschuwden ze de leden zonder handicap nadrukkelijk dat zij niet moesten denken dat het voor hen makkelijker zou zijn dan voor de leden met een beperking, wat tot hun verbazing direct werd begrepen.

OP HET WATER

Dan ging het weer richting de steiger waar we mochten kiezen met welke boot we wilden, ik koos voor de randmeer, hoewel ik al snel begreep dat voor deze boot enige zeilervaring een pre was, waagden we het er toch op, waarbij Heleen zei "meiden op zich durven wij het wel aan maar, ik ben degene die met jullie mee gaat".
Direct knikten we heftig van ja en, nadat we waren ingestapt, waarbij de rollator op de steiger achter bleef en, ik toch wel wat ondersteuning kon gebruiken, ging dat toch goed, zodat we na een korte uitleg van Heleen de boot konden optuigen en, de zeilen konden hijsen wat ondanks alles best zwaar werk was.
Dat dit mijn poging om te proberen toch zindelijk te worden in combinatie met de drukte van gisteren en, vanochtend niet ten goede kwam merkte ik toen we na het zeilen hijsen en, Heleen Renske had aangewezen om de schoot te bedienen en, mij om de fok in de gaten te houden en, indien nodig aan te trekken gingen zitten en, de meiden om me heen direct merkte dat ik nat was maar, ik intussen ook had zitten poepen, wat me niet alleen diep deed zuchtten maar, ook rood aanlopen maar, ook een vies gezicht deed trekken zodat iedereen om mij heen direct wist wat er loos was.
Zodat Renske en, Maria die ook nog met ons mee was gegaan net als Heleen direct begrepen waarom ik baalde maar, tot mijn verbazing bleven niet alleen alle meiden maar, ook Heleen rustig en, zei die" Xantia ook dat maken we hier vaker mee ".
Hierbij kunnen velen zichzelf verschonen maar, er zijn genoeg Jongeren maar, ook volwassenen die daarbij geholpen moeten worden, of zoals
Olaf Marjolein Jan-Willem volledig verzorgd moeten worden" ging Heleen door terwijl de zeilen bolden in de wind.
Zodat we intussen een aardig eindje de plas op waren gevaren, wat eerst best makkelijk ging omdat we het voor de wind hadden maar, toen we na bijna anderhalf uur zeilen aan de terugweg naar het eiland begonnen ging het tegen de wind in en, moesten we menigmaal overstag.

Een best pittige klus waarbij het alle hends aan dek was maar, voor een eerste keer ging het best goed en, waren we ruim op tijd terug op het eiland.
Waarna we na ons te hebben verschoond we zo aan tafel konden, toen ik me ging verschonen liep Renske met mij mee en, dacht ik dat zij dat deed om mij te helpen maar, dan keek Renske me aan en, zei "dat niet zozeer Xantia maar, ook ik heb nu een luier om en, ben ook nat en, heb net als jij op de terugweg zitten poepen" zuchtte Renske.

Terwijl wij ons verschoonde vroeg ik Renske, " heb jij nu alles bewust laten lopen, of slik jij weer spierverslappers?"
"Nee Xantia niet bewust maar, ook nu slik ik weer spierverslappers" " hm dat getuigd van doorzetten maar, wat anders, wat me opviel was toen we terugkwamen en, de zeilen streken opvouwden en, vastknoopten, de zeilen goed vastzitten maar, je de zeilen als het moet ze ook in één beweging los hebt".
Dan keek ik Renske aan die dacht dat het Marjolein was die dit was opgevallen en, zei, " nee Renske het was niet Marjolein het waren juist Willemien en, Sanne wie het opvielen en, er naar vroegen".
Hierna schoven we vast aan tafel en, toen even later ook Marjolein en, Olaf waren aangeschoven konden we eten, waarbij iedereen zich ondanks de hele drukke zaterdag zichzelf redde.
Direct hierna werd er afgewassen en, opgeruimd waar niemand zin in had maar, doordat Simon en, Heleen hadden gezegd dat als we op tijd klaar zouden zijn we vanavond nog een keer het water op mochten kwam er toch al snel schot in, zodat we om kwart voor 7 klaar waren en, Simon ons verzocht bij de grote tafel te komen zitten.

KANOËN

Toen we allemaal zaten keek Simon ons aan en, zei" Jongelui we hebben gezien dat jullie allemaal een leuke middag hebben gehad en, jullie goed samenwerken en, bovendien de leden met een beperking er op een leuke manier in het proces betrekken".
"Hier gaan we juist uit van wat mensen wel in plaats van wat ze niet kunnen en, dat vergroten we niet alleen uit maar, bovendien zetten jullie mij aan het puzzelen als ik zie dat er leden zijn die handelingen niet op de gebruikelijke manier kunnen maar, er een aanpassing moet komen zodat het wel kan, sterker al ben ik daar de hele avond en, nacht mee bezig die aanpassing komt er".
Nu knikten Iris Carla Jeroen Arjan Sandra en, zei Renske, " daarom is deze activiteit juist uitgezocht en, eerlijkgezegd ging het vanmiddag geweldig".
" Dat horen we graag, want een creatief club als jullie hier te gast hebben is voor ons iets bijzonders maar, als iedereen zo ver is, is het tijd om naar het water te gaan" vervolgde Simon.
Op het moment dat we naar buiten gingen waren Marjolein en, Olaf in de rolstoel gaan zitten, welk voorbeeld Willemien en, zelfs Nelleke direct volgden terwijl ik mijn rollator wilde pakken zag ik dat Heleen me aankeek en, hoorde ik haar zeggen, "uh Xantia, gezien de vermoeiende dag en, het feit dat de steiger en, de kanohelling glad kunnen zijn en, wij niet willen dat er iemand in het water valt, daarom adviseer ik je om je in ieder geval te laten ondersteunen maar, nog beter voor nu ook een rolstoel te gebruiken".
Hoewel ik de redenering van Heleen wel begreep keek ik er toch van op en, hoewel ik er niet blij mee was begreep ik haar ook wel.
Uiteindelijk gebruikte ik mijn verstand en, volgde het advies van Heleen op en, stapte in een reserverolstoel van Sailwise, waarna het echt tijd was om naar buiten te gaan maar, op het moment dat we naar buiten liepen kregen we allemaal, dus ook alle ouders Kimberley en, Jan een zwemvest uitgereikt en, pas toen iedereen het zwemvest aanhad en, deze goed zat gingen we naar de steiger, waar we pas zagen wat we gingen doen.