1_Vrijdag
Vrijdag, laatste dag van de schoolweek.
Weer een doordeweekse dag tot het zesde lesuur begon. Toen werd er op de deur geklopt.
Mevrouw de directeur kwam binnen om een les bij te wonen. Geen probleem.
De les verliep vlekkeloos. Daar zal ze geen commentaar op kunnen hebben. Mijn agenda daar en tegen. Administratie was niet mijn sterkste kant.
Toen de leerlingen naar buiten liepen kwam ze naar mij toe met de boodschap dat ik me om 16.30 moest komen aanmelden op haar bureau.
Zoals verwacht was ze over de les tevreden.
Ze vroeg waar mijn lesvoorbereiding was.
Nu, ik gebruik mijn cursus als lesvoorbereiding en zie het nut niet van in om wat je gaat zien nog eens op te schrijven. Zo blijf je maar bezig.
Het derde punt was dan mijn agenda. Die was dus niet in orde. Een half schooljaar was die niet meer ingevuld. Gewoon omdat deze toch niet gecontroleerd werd.
Al 10 jaar stond ik nu in het onderwijs. Verschillende directeurs waren gekomen en gegaan. Nooit is er achter de agenda gevraagd en dus gecontroleerd.
En die controle heb ik wel nodig net zoals bij de leerlingen.
Ze lachte. Moet ik je behandelen zoals de leerlingen.
Je weet toch dat leerlingen moeten nablijven als ze niet in orde zijn met hun agenda.
Ja, dienen regel was afgesproken omdat leerlingen hun agenda ook niet invulden.
Nu, we gaan hier ons gesprek afronden, want ik heb nog een afspraak, maar morgen moet ik hier nog wat komen werken.
En jij gaat ondertussen je agenda aanvullen. Ik verwacht je hier om 9.00 stipt.
2_Zaterdag
8.45. Shit, zo laat al. En om 9.00 moet ik me aanmelden bij de directeur. Dat haal ik niet.
Snel maak ik me klaar en spring op mijn fiets.
Om 9.15 melde ik me aan op haar bureau.
Ze vroeg me of ik het uur kon lezen? Ja, mevrouw.
Zo te zien niet, hé, want je bent een kwartier te laat. Sorry, mevrouw.
Blijkbaar moet ik je als een kleuter behandelen, want die kunnen ook nog de tijd niet lezen. Leg je horloge maar hier op mijn bureau, want je gebruikt ze toch niet. Zal ik de tijd wel in het oog houden voor jou.
En nu als straf, omdat je te laat waart ga je daar in de hoek staan, kleuter.
Maar, mevrouw. Geen gemaar en zij stond recht. Daar in de hoek op je knieën en met je handen op je hoofd. En ik wil geen woord horen. Zolang tot ik je zeg dat je eruit mag komen. Is dat begrepen?
Ik ging naar de hoek en nam de positie in dat ze zei.
De tijd tikte weg en ik had geen besef hoelang ik hier al stond. Een half uur, een uur, anderhalf uur?
De directeur was druk bezig en verliet af en toe haar kantoor om iets te gaan halen op het secretariaat.
Opeens stond ze achter mij en voelde ik een klap op mijn billen.
Alé, ga maar aan tafel zitten en begin je agenda aan te vullen.
Daar zat ik dan aan de tafel mijn agenda in te schrijven.
Ik moest naar het toilet gaan. De drang werd groter en groter. Maar durfde het niet vragen. Toch moest het, anders zou ik het in mijn broek doen.
Ze antwoordde dat zij de pauze bepaalde en dat ik mijn plas maar moest inhouden of moet ik een pak pampers gaan halen. Mevrouw aub het is dringend en ik keek haar aan. Ze zag in dat het dringend was en liet me gaan.
Nadat ik het toilet bezocht had, verdween ze weer. Een tijdje later kwam ze binnen met een zak in haar handen. Ze kwam naar de tafel toe en nam er een pak pampers uit.
Sta recht en doe je broek maar uit en dan ga je op de tafel liggen, baby. Maar mevrouw, dat meent u toch niet. Ze nam een handdoek uit de zak en legde die open op tafel. Ga liggen op de handdoek. Gehoorzamend ging ik liggen. Ze trok mijn onderbroek uit en nam een pamper uit het pak.
Even later zat ik met een pamper aan, aan de tafel verder te schrijven.
Ze lachte.
De directeur kwam vanachter haar bureau naar mij toe. En hoever zit je al met je agenda. Ze bladerde eventjes erdoor.
Heb je iets mee om te eten? Neen, mevrouw. Ik dacht niet dat ik hier zolang moest blijven. O, maar dat is geen probleem. Ik zal mijn eten wel delen hoor. Kom we gaan naar de refter boven. Ik stond op maar ze lachte. Baby’s kruipen hoor. En ze gaf me speels een klopje op de luier. Ik zakte door mijn knieën en kroop naast haar richting refter. Eventjes het eten in de microgolfoven zetten en vijf minuutjes wachten.
Sta eens recht. Ben je nog een grote jongen en ze kwam met mijn hand aan de luier.
Nog droog, flinke jongen en ze klopte goedkeurend op de pamper.
Ting, daar ging de bel van de oven en ze nam het potje eten er uit.
Het bleek spaghetti te zijn. Ze nam haar vork en nam een hap.
Eerst zien of dat het niet te heet is voor mijn boeleke, he. Ze draaide haar vork in de spaghetti en kwam ermee naar mijn mond. Mondje open want het vliegtuigje gaat landen, zegde ze. Gehoorzamend deed ik de mond open en nam de hap in mijn mond. We gaan het proper houden hé, want ik heb hier geen slabber bij de hand.
Zo wisselde ze steeds weer. Een hapje voor de directeur en een hapje voor de kleine.
Na een blikje cola leeg gedronken te hebben gingen we terug naar beneden.
En moest ik verder schrijven. Ondertussen kwam de drang weer op om te gaan plassen. Wetend dat ik het in mijn luier moest doen, liet ik het lopen. Raar gevoel.
35 jaar en een natte pamper aan.
De tijd ging in stilte voorbij. Ik had geen besef hoe laat het was.
Plots riep de directeur me naar haar toe.
Oei, blijkbaar moet ik je verschonen.
Kijk eens naar het scherm. Daar stond een foto van mij op toen ik in de hoek stond.
Ze klikte en een tweede foto verscheen van mij waar ik geluierd aan de tafel zat.
Na een derde klik stond er een kruipende man op de foto.
Schone foto’s hé.
Neen, niet echt. Chantage ja.
Ze knikte. Ja, jij gaat mijn baby worden. Je weet dat ik single ben en geen kinderen heb. En met een klik zet ik jou zo voor schut bij de collega’s.
Kom, tijd om naar huis te gaan en jij gaat met mij mee.
Ik kon niet weigeren.
Ze ruimde haar bureau op, terwijl ik mijn gerief in mijn rugzak stak.
Ik nam mijn jeansbroek, maar moest ze aan haar geven. Loop maar in je natte luier naar de auto toe. Stilzwijgend liep ik naast haar en nam plaats. Wat gaan de mensen zeggen. Och, daar moet jij niets van aantrekken.
Onderweg stopte ze nog bij een supermarkt om wat spulletjes te gaan kopen. Ik mocht in de auto blijven zitten. Onder een deken zat mijn luier verstopt.
De directeur stak de spullen in haar koffer en we reden naar huis.
Binnengekomen moest ik naar de badkamer gaan en mij gaan wassen. Ze trok de plakkers van mijn luier en deze viel af.
Even later kwam ze de badkamer binnen en leidde ze me naar mijn kamer. Het bed was opgemaakt en ze dirigeerde me om te gaan liggen.
Vijf minuten later lag ik met een schone pamper aan op bed.
Nu nog een hapke eten en dan is het voor jou bedtijd.
We gingen naar de keuken en ze bereide melk voor mij. Ze goot het in een papfles, nam een slabber en liet me drinken. Bwa, niet lekker. Maar toch moest de fles leeg.
Met een volle maag werd ik dan in bed gelegd en kreeg een tut in mijn mond geduwd. Ik wil je niet horen en je komt er ook niet uit tot ik je kom halen morgen.
Ze gaf me een nachtzoen op mijn voorhoofd.
Vrijdag, laatste dag van de schoolweek.
Weer een doordeweekse dag tot het zesde lesuur begon. Toen werd er op de deur geklopt.
Mevrouw de directeur kwam binnen om een les bij te wonen. Geen probleem.
De les verliep vlekkeloos. Daar zal ze geen commentaar op kunnen hebben. Mijn agenda daar en tegen. Administratie was niet mijn sterkste kant.
Toen de leerlingen naar buiten liepen kwam ze naar mij toe met de boodschap dat ik me om 16.30 moest komen aanmelden op haar bureau.
Zoals verwacht was ze over de les tevreden.
Ze vroeg waar mijn lesvoorbereiding was.
Nu, ik gebruik mijn cursus als lesvoorbereiding en zie het nut niet van in om wat je gaat zien nog eens op te schrijven. Zo blijf je maar bezig.
Het derde punt was dan mijn agenda. Die was dus niet in orde. Een half schooljaar was die niet meer ingevuld. Gewoon omdat deze toch niet gecontroleerd werd.
Al 10 jaar stond ik nu in het onderwijs. Verschillende directeurs waren gekomen en gegaan. Nooit is er achter de agenda gevraagd en dus gecontroleerd.
En die controle heb ik wel nodig net zoals bij de leerlingen.
Ze lachte. Moet ik je behandelen zoals de leerlingen.
Je weet toch dat leerlingen moeten nablijven als ze niet in orde zijn met hun agenda.
Ja, dienen regel was afgesproken omdat leerlingen hun agenda ook niet invulden.
Nu, we gaan hier ons gesprek afronden, want ik heb nog een afspraak, maar morgen moet ik hier nog wat komen werken.
En jij gaat ondertussen je agenda aanvullen. Ik verwacht je hier om 9.00 stipt.
2_Zaterdag
8.45. Shit, zo laat al. En om 9.00 moet ik me aanmelden bij de directeur. Dat haal ik niet.
Snel maak ik me klaar en spring op mijn fiets.
Om 9.15 melde ik me aan op haar bureau.
Ze vroeg me of ik het uur kon lezen? Ja, mevrouw.
Zo te zien niet, hé, want je bent een kwartier te laat. Sorry, mevrouw.
Blijkbaar moet ik je als een kleuter behandelen, want die kunnen ook nog de tijd niet lezen. Leg je horloge maar hier op mijn bureau, want je gebruikt ze toch niet. Zal ik de tijd wel in het oog houden voor jou.
En nu als straf, omdat je te laat waart ga je daar in de hoek staan, kleuter.
Maar, mevrouw. Geen gemaar en zij stond recht. Daar in de hoek op je knieën en met je handen op je hoofd. En ik wil geen woord horen. Zolang tot ik je zeg dat je eruit mag komen. Is dat begrepen?
Ik ging naar de hoek en nam de positie in dat ze zei.
De tijd tikte weg en ik had geen besef hoelang ik hier al stond. Een half uur, een uur, anderhalf uur?
De directeur was druk bezig en verliet af en toe haar kantoor om iets te gaan halen op het secretariaat.
Opeens stond ze achter mij en voelde ik een klap op mijn billen.
Alé, ga maar aan tafel zitten en begin je agenda aan te vullen.
Daar zat ik dan aan de tafel mijn agenda in te schrijven.
Ik moest naar het toilet gaan. De drang werd groter en groter. Maar durfde het niet vragen. Toch moest het, anders zou ik het in mijn broek doen.
Ze antwoordde dat zij de pauze bepaalde en dat ik mijn plas maar moest inhouden of moet ik een pak pampers gaan halen. Mevrouw aub het is dringend en ik keek haar aan. Ze zag in dat het dringend was en liet me gaan.
Nadat ik het toilet bezocht had, verdween ze weer. Een tijdje later kwam ze binnen met een zak in haar handen. Ze kwam naar de tafel toe en nam er een pak pampers uit.
Sta recht en doe je broek maar uit en dan ga je op de tafel liggen, baby. Maar mevrouw, dat meent u toch niet. Ze nam een handdoek uit de zak en legde die open op tafel. Ga liggen op de handdoek. Gehoorzamend ging ik liggen. Ze trok mijn onderbroek uit en nam een pamper uit het pak.
Even later zat ik met een pamper aan, aan de tafel verder te schrijven.
Ze lachte.
De directeur kwam vanachter haar bureau naar mij toe. En hoever zit je al met je agenda. Ze bladerde eventjes erdoor.
Heb je iets mee om te eten? Neen, mevrouw. Ik dacht niet dat ik hier zolang moest blijven. O, maar dat is geen probleem. Ik zal mijn eten wel delen hoor. Kom we gaan naar de refter boven. Ik stond op maar ze lachte. Baby’s kruipen hoor. En ze gaf me speels een klopje op de luier. Ik zakte door mijn knieën en kroop naast haar richting refter. Eventjes het eten in de microgolfoven zetten en vijf minuutjes wachten.
Sta eens recht. Ben je nog een grote jongen en ze kwam met mijn hand aan de luier.
Nog droog, flinke jongen en ze klopte goedkeurend op de pamper.
Ting, daar ging de bel van de oven en ze nam het potje eten er uit.
Het bleek spaghetti te zijn. Ze nam haar vork en nam een hap.
Eerst zien of dat het niet te heet is voor mijn boeleke, he. Ze draaide haar vork in de spaghetti en kwam ermee naar mijn mond. Mondje open want het vliegtuigje gaat landen, zegde ze. Gehoorzamend deed ik de mond open en nam de hap in mijn mond. We gaan het proper houden hé, want ik heb hier geen slabber bij de hand.
Zo wisselde ze steeds weer. Een hapje voor de directeur en een hapje voor de kleine.
Na een blikje cola leeg gedronken te hebben gingen we terug naar beneden.
En moest ik verder schrijven. Ondertussen kwam de drang weer op om te gaan plassen. Wetend dat ik het in mijn luier moest doen, liet ik het lopen. Raar gevoel.
35 jaar en een natte pamper aan.
De tijd ging in stilte voorbij. Ik had geen besef hoe laat het was.
Plots riep de directeur me naar haar toe.
Oei, blijkbaar moet ik je verschonen.
Kijk eens naar het scherm. Daar stond een foto van mij op toen ik in de hoek stond.
Ze klikte en een tweede foto verscheen van mij waar ik geluierd aan de tafel zat.
Na een derde klik stond er een kruipende man op de foto.
Schone foto’s hé.
Neen, niet echt. Chantage ja.
Ze knikte. Ja, jij gaat mijn baby worden. Je weet dat ik single ben en geen kinderen heb. En met een klik zet ik jou zo voor schut bij de collega’s.
Kom, tijd om naar huis te gaan en jij gaat met mij mee.
Ik kon niet weigeren.
Ze ruimde haar bureau op, terwijl ik mijn gerief in mijn rugzak stak.
Ik nam mijn jeansbroek, maar moest ze aan haar geven. Loop maar in je natte luier naar de auto toe. Stilzwijgend liep ik naast haar en nam plaats. Wat gaan de mensen zeggen. Och, daar moet jij niets van aantrekken.
Onderweg stopte ze nog bij een supermarkt om wat spulletjes te gaan kopen. Ik mocht in de auto blijven zitten. Onder een deken zat mijn luier verstopt.
De directeur stak de spullen in haar koffer en we reden naar huis.
Binnengekomen moest ik naar de badkamer gaan en mij gaan wassen. Ze trok de plakkers van mijn luier en deze viel af.
Even later kwam ze de badkamer binnen en leidde ze me naar mijn kamer. Het bed was opgemaakt en ze dirigeerde me om te gaan liggen.
Vijf minuten later lag ik met een schone pamper aan op bed.
Nu nog een hapke eten en dan is het voor jou bedtijd.
We gingen naar de keuken en ze bereide melk voor mij. Ze goot het in een papfles, nam een slabber en liet me drinken. Bwa, niet lekker. Maar toch moest de fles leeg.
Met een volle maag werd ik dan in bed gelegd en kreeg een tut in mijn mond geduwd. Ik wil je niet horen en je komt er ook niet uit tot ik je kom halen morgen.
Ze gaf me een nachtzoen op mijn voorhoofd.