K
Katrien Duck
Guest
Ik fietste op een mooie zomerdag door een straat in de stad waar ik woon en ik zie daar een meisje van zestien jaar, ongeveer even oud als dat ik zelf ben, op straat spelen met haar jongere buurjongen. Dan gaat de buurjongen naar binnen en blijft het meisje nog even in de zon zitten.
Als ze me bij de brievenbus ziet staan zwaaid ze naar me en wenkt me. Ik ken haar vaag, ze zit bij mij in hetzelfde schooljaar, havo 4.
Ik ga samen met haar op het bankje zitten en ze bied me een drankje aan. We raken aan de praat over vanalles. We praten over haar vriendje die het een paar dagen terug heeft uitgemaakt en we praten over mijn vriendje en mijn ouders.
Ik vertel dat mijn ouders het er echt totaal niet mee eens zijn dat ik een vriendje heb. Zij vinden dat ik mijn aandacht moet richten op school en niet op jongens.
Plotseling loopt het andere meisje –Silvine- weg. Ze wenkt me en ik loop met haar mee. We gaan op het stoeprandje zitten. Plotseling zie ik hoe een klein watervalletje van tussen haar benen vandaan loopt.
‘Wat ben je aan het doen?’ vraag ik.
‘Dat zie je toch.’ zegt Silvine, en ze glimlacht naar me
‘Waarom?’ vraag ik een beetje op mijn hoede
‘Waarom niet?’
‘Omdat het..’ ik weet zo snel even niets te bedenken.
‘Loop je even mee naar binnen?’
Ik loop met haar mee naar binnen en ga naar haar kamer. Daar ligt op het bed een pak met witte luiers.
‘Ik draag luiers, en plas erin en in mijn broek als ik ze niet draag. Dat doe ik omdat ik dat fijn vind.’
Ze lijkt het er wel uit te schreeuwen, zo snel zegt ze het, bang dat ik haar zal onderbreken.
‘En je ouders?’ vraag ik.
‘Vind je het niet raar?’ vraag zij weer op haar beurt voordat ze mijn vraag beantwoord door te zeggen dat haar ouders het niet weten en dat ze zelden thuis zijn.
‘Hooguit appart.’ antwoorde ik en keek met interesse hoe ze een luier uit haar pak haalde en kleding uit de kast pakte.
‘Wil jij ook?’ ze kijkt me vragend aan.
Ik pak de luier aan die ze in haar hand heeft en ze legt me uit hoe ik hem om moet doen. Als ik hem om heb sta ik daar, middenin de zolderkamer met alleen een luier en t-shirt met korte mouwen.
‘Wil je hem bij mij om doen?’ vraag Silvine.
Ik antwoord ja, en doe de luier bij haar om.
Evenlater liggen we samen op haar bed in onze luiers. We praten op de koele zolder verder over mijn vriendje en over haar ex.
Dan pakt ze mijn hand vast en legt die op haar luier, langzaam voel ik de luier warm worden. Het voelt heel appart. De natte, warme pulp onder het dunne plastic.
Ik probeer ook in mijn luier te plassen, want ik moet best wel nodig, maar het lukt niet. Dan begint Silvine me te kietelen en ik voel langzaam hoe het warme vocht mijn luier vult.
Evenlater zit ik weer op de fietst terug. Een paar weken daarna hoorde ik dat Silvine het huis was uitgeplaatst en heb ik nooit meer wat van haar gehoord.
THE END
Als ze me bij de brievenbus ziet staan zwaaid ze naar me en wenkt me. Ik ken haar vaag, ze zit bij mij in hetzelfde schooljaar, havo 4.
Ik ga samen met haar op het bankje zitten en ze bied me een drankje aan. We raken aan de praat over vanalles. We praten over haar vriendje die het een paar dagen terug heeft uitgemaakt en we praten over mijn vriendje en mijn ouders.
Ik vertel dat mijn ouders het er echt totaal niet mee eens zijn dat ik een vriendje heb. Zij vinden dat ik mijn aandacht moet richten op school en niet op jongens.
Plotseling loopt het andere meisje –Silvine- weg. Ze wenkt me en ik loop met haar mee. We gaan op het stoeprandje zitten. Plotseling zie ik hoe een klein watervalletje van tussen haar benen vandaan loopt.
‘Wat ben je aan het doen?’ vraag ik.
‘Dat zie je toch.’ zegt Silvine, en ze glimlacht naar me
‘Waarom?’ vraag ik een beetje op mijn hoede
‘Waarom niet?’
‘Omdat het..’ ik weet zo snel even niets te bedenken.
‘Loop je even mee naar binnen?’
Ik loop met haar mee naar binnen en ga naar haar kamer. Daar ligt op het bed een pak met witte luiers.
‘Ik draag luiers, en plas erin en in mijn broek als ik ze niet draag. Dat doe ik omdat ik dat fijn vind.’
Ze lijkt het er wel uit te schreeuwen, zo snel zegt ze het, bang dat ik haar zal onderbreken.
‘En je ouders?’ vraag ik.
‘Vind je het niet raar?’ vraag zij weer op haar beurt voordat ze mijn vraag beantwoord door te zeggen dat haar ouders het niet weten en dat ze zelden thuis zijn.
‘Hooguit appart.’ antwoorde ik en keek met interesse hoe ze een luier uit haar pak haalde en kleding uit de kast pakte.
‘Wil jij ook?’ ze kijkt me vragend aan.
Ik pak de luier aan die ze in haar hand heeft en ze legt me uit hoe ik hem om moet doen. Als ik hem om heb sta ik daar, middenin de zolderkamer met alleen een luier en t-shirt met korte mouwen.
‘Wil je hem bij mij om doen?’ vraag Silvine.
Ik antwoord ja, en doe de luier bij haar om.
Evenlater liggen we samen op haar bed in onze luiers. We praten op de koele zolder verder over mijn vriendje en over haar ex.
Dan pakt ze mijn hand vast en legt die op haar luier, langzaam voel ik de luier warm worden. Het voelt heel appart. De natte, warme pulp onder het dunne plastic.
Ik probeer ook in mijn luier te plassen, want ik moet best wel nodig, maar het lukt niet. Dan begint Silvine me te kietelen en ik voel langzaam hoe het warme vocht mijn luier vult.
Evenlater zit ik weer op de fietst terug. Een paar weken daarna hoorde ik dat Silvine het huis was uitgeplaatst en heb ik nooit meer wat van haar gehoord.
THE END
