Geschreven door: Raul
Vier uur 's middags, ik kom thuis uit school: 2e klas lagere school. Ik loop de keuken in en geef een schreeuw dat ik thuis ben. Geen antwoord van mijn moeder. Mijn zusje staat gniffelend in de gang: ik moet naar boven komen van mijn moeder. Langzaam loop ik de trap op, zou ze weer iets gevonden hebben? Ik hoor haar stem in de slaapkamer van mijn vader en moeder en loop dus naar binnen. Ze maakt net het bed op en kijkt mij kwaad aan, wijzend met haar vinger naar de hoek achter de deur.
"Wat is dat?", vraagt ze. Ik kijk in de richting en wat ik vreesde was waarheid geworden: ze had mijn plastic-luierbroeken gevonden. Een stuk of zes plasticbroeken lagen op een stapeltje.
"Plasticbroeken", antwoordde ik.
"Hoe kom je daar nou weer aan?", vroeg ze.
"Gevonden, op een mesthoop", was het antwoord.
"Ze zien er anders nog vrij nieuw uit", zei ze, terwijl ze het stapeltje op bed legde. Ze onderzocht de plastic-luierbroeken, 4 gewone en 2 met voorsluiting, nauwkeurig. Ik kon haar toch moeilijk vertellen dat ik ze of ergens van de waslijn getrokken had of bij een drogisterij gestolen had. 2 plasticbroeken waren licht geel gekleurd en het plastic was harder geworden door het intensive gebruik van een niet-zindelijke kleuter. Maat 6 kon ik nog aan. Als ik 's morgens mijn kranten-route fietste en en passant op plasticbroeken-jacht was, moest ik al vrij kieskeurig zijn. Vlak bij mijn huis woonde een vriendje die een tweeling als broertjes had en beide droegen nog luiers. Daar hingen elke dag wel een aantal plasticbroeken aan de waslijn in de tuin achter het huis. Daar verdwenen er dus met regelmaat wel een of twee, hoorde ik zijn moeder klagen.
Het wederom vinden van de plastic-luierbroeken (al sinds mijn 8e gebruikte ik ze regelmatig om mezelf te 'verwennen') was voor mijn moeder aanleiding mij te straffen. Ze zou het me wel af leren! Mijn vader was die dag net weggegaan voor een week en tante Corry zou een aantal dagen komen logeren.
Ik werd weggestuurd om buiten te gaan spelen en liep langs mijn zusje de trap af naar beneden. Ik was eigenlijk sowieso al jaloers op haar vanwege het feit dat zij nog bedplasserig was en regelmatig 's nachts een plasticbroek aan moest van mijn moeder. Dat was dan ook de enige plasticbroek die er bij ons in huis was en zij droeg hem. Ik kon nooit een van mijn plasticbroeken de hele nacht aantrekken, daar ik regelmatig 's nachts gewekt werd om te gaan plassen en 's morgens altijd op mijn 'droog-zijn' gecontroleerd werd door een hand die onder de deken over mijn onderbroek gleed. Mijn zusje vond het dragen van een plasticbroek overigens verschrikkelijk, tot huilens aan toe.
Tegen half 6 werd ik binnen geroepen voor het eten. Handjes wassen en mijn trainingsbroek verwisselen voor een pyjama, daar ik toch niet meer naar buiten mocht, waren de normale procedure, in de koude herfsttijd. Mijn moeder liep mee naar boven en we liepen mijn slaapkamer in.Mijn pyjama lag klaar op het bed en dus begon ik mijn trainingspak uit te trekken. Deze keer moest ik ook mijn hemd en onderbroek uittrekken van mijn moeder, die op me stond te wachten. Toen ik vroeg waarom, trok ze het dekbed van mijn bed af en zag ik mijn 'straf' liggen: een bedzeil, een plastic-luierbroek met voorsluiting en een katoenen inlegluier.
"Je wilt toch zo graag een kleuter zijn met een luier en plasticbroek aan. Ik zal je nu eens een hele week als een echte kleuter behandelen. Deze week draag je dag en nacht luiers en plasticbroeken, ook naar school, en ik zal je regelmatig verschonen. En er gebeurt wat als ik merk dat je niet je luiers gebruikt!" Ze trok mijn kast open en op de middelste plank lagen keurig gewassen en opgevouwen alle plasticbroeken die ze tot nu toe had gevonden, naast een stapel katoenen- en papieren luiers.
"En nu liggen!" Ik ging op het koude zeil liggen en ze schoof de plasticbroek met inlegluier onder mijn billen door en drukte de drukknopen tegen elkaar. Pyjama er overheen en klaar was hij voor de nacht. Eerst nog eten en wat t.v. kijken samen met mijn zusje en toen beiden naar bed. Zij moest meteen slapen, zonder plasticbroek, en ik mocht nog wat lezen. Vijftien minuten daarna kwam mijn moeder langs om te kijken of mijn luier en plastic-broek nog op de juiste plaats zaten (ik zou ze voor geen goud uittrekken) en of ik al wat erin gedaan had. Toen ik nog droog bleek, kreeg ik nogmaals de waarschuwing alleen de luier te gebruiken. Ze hield mij in de gaten! Vijf minuten later had ik een natte luier en viel ik heerlijk in slaap.
Ik hoorde mijn naam in de verte en voelde de kou doordat mijn dekbed weggeslagen werd: controle! Mijn pyjamabroek werd op mijn enkels getrokken, twee handen maakten de drukknopen van mijn plasticbroek los en beentjes omhoog, zoals bij een echte baby.
"Nat, goed zo!" De natte luier werd tegen mijn billen teruggelegd en voelde plots iets minder aangenaam aan.
"Slaap maar lekker verder". Om acht uur 's morgens gewekt door het openen van de gordijnen. Mijn dekbed wordt teruggeslagen, mijn pyjamabroek uitgetrokken en de plasticbroek losgemaakt en onder mijn billen vandaan gehaald.
"Grote jongen! Lekker geslapen zo voor het eerst met je eigen luier en plasticbroek? Tijd voor de douche". Mijn kleren liggen klaar als ik uit de douche kom, en er ligt geen onderbroek bij. Mijn moeder staat klaar met een grote maat papieren luierbroek. Dit had ik toch eigenlijk niet verwacht. Ze meende het dus echt, met een luier aan naar school! Enerzijds wel lekker, anderzijds ook wel link: stel je voor dat je vriendjes of de juf het ontdekken!
De papieren luier paste perfect en ik wilde mijn broek er overheen aan doen. Dat ging dus niet door! Een plasticbroek werd uit de kast gehaald en mij voorgehouden. De extra beveiliging tegen doorlekken, toendertijd.
Op school aangekomen bleek de juf al af te weten van mijn 'tijdelijk' probleem, ze mocht me zelfs af en toe controleren. Volgens haar geen reden tot schaamte, het gebeurde veel vaker op mijn leeftijd! Bang voor reuk en doorlekken bleef alles netjes droog, hetgeen resulteerde in een pak slaag toen ik thuiskwam tussen de middag om te eten. En na het eten zat mijn luier dus wel vol en werd ik op het zeil op mijn bed gelegd, plasticbroek uit, billen schoon gemaakt en een schone luier met dezelfde, zwaar ruikende en natte plasticbroek er overheen.
Op de vraag hoe ik mij voelde als kleuter gaf ik maar geen antwoord, omdat ik stilletjes toch wel zat te genieten. Die middag uit school gekomen was ik weer rijp voor een verschoning. In de serre werd ik op de grond gelegd, uitgekleed en met een washandje schoongemaakt. Hemd weer aan, pyjamajas erover en alleen een plasticbroek zonder luier aan, voor het geval dat.
Zo mocht ik dus nog een tijdje spelen. Door het plastic heen begonnen mijn billen al rood uit te slaan: luier-uitslag! Niet vreemd als je de hele dag met natte luiers in broeiende plastic-luierbroeken rondhuppelt. Billetje ingesmeerd, een zware katoenen nachtluier met veiligheidsspelden vastgezet en een schone plasticbroek moesten mij door de nacht helpen.
Tegen etenstijd waren mijn zusje en tante ook binnen en na het eten, t.v. kijken en warme chocomel bracht mijn tante me naar bed. Ook zij was volledig op de hoogte en controleerde mij uitgebreid op een vieze broek. Zij had er wel lol in, geloof ik. Haar eigen kinderen waren van mijn leeftijd, maar de luiers ontgroeid. Ook zij maakte nog even duidelijk dat een schone broek de volgende ochtend niet gewaardeerd zou worden. Mijn moeder kwam nog even binnenlopen met de schone was: een stapel plasticbroeken en katoenen luiers, die netjes in de kast bij de rest ging. Een zoen en even later sliep ik weer tevreden en nat in. Wat een leven!
De wekker was een hand die in mijn plasticbroek gleed om te voelen of ik nog droog was. Nee, zelfs meer dan dat, bemerkte mijn tante licht opgelaten. Geen douche maar een ouderwetse wasbeurt viel mij ten deel, nadat ze de luier en plasticbroek had uitgetrokken. Op een zeil werd ik grondig gewassen en zelfs gepoederd tegen luier-uitslag. Een plasticbroek met inlegluier werden onder mijn billen geschoven en de drukknopen zorgden voor een perfecte pasvorm onder mijn spijkerbroek, die toch wel iets prijs gaf van wat er onder zat.
Op school werd ik 's morgens twee maal gecontroleerd door de juf door mij in de lerarenkamer op de grond te leggen, broek naar beneden en de plasticbroek los te maken. Helaas voor haar viel er geen eer te behalen. Pas onderweg naar huis liep de boel vol en werd ik door mijn tante opgevangen die de bui al rook, toen ze mij uit de spijkerbroek hielp. Ik werd op de bank gelegd en verschoond, ondertussen mopperend over het feit dat ik op mijn leeftijd nog een luier volmaakte. Een nieuwe papieren luier, billetjes ingesmeerd en klaar voor de avond.
Vriendjes die langs kwamen om te spelen werden weggestuurd met de smoes dat ik niet helemaal lekker was en dus beter binnen kon blijven
Vier uur 's middags, ik kom thuis uit school: 2e klas lagere school. Ik loop de keuken in en geef een schreeuw dat ik thuis ben. Geen antwoord van mijn moeder. Mijn zusje staat gniffelend in de gang: ik moet naar boven komen van mijn moeder. Langzaam loop ik de trap op, zou ze weer iets gevonden hebben? Ik hoor haar stem in de slaapkamer van mijn vader en moeder en loop dus naar binnen. Ze maakt net het bed op en kijkt mij kwaad aan, wijzend met haar vinger naar de hoek achter de deur.
"Wat is dat?", vraagt ze. Ik kijk in de richting en wat ik vreesde was waarheid geworden: ze had mijn plastic-luierbroeken gevonden. Een stuk of zes plasticbroeken lagen op een stapeltje.
"Plasticbroeken", antwoordde ik.
"Hoe kom je daar nou weer aan?", vroeg ze.
"Gevonden, op een mesthoop", was het antwoord.
"Ze zien er anders nog vrij nieuw uit", zei ze, terwijl ze het stapeltje op bed legde. Ze onderzocht de plastic-luierbroeken, 4 gewone en 2 met voorsluiting, nauwkeurig. Ik kon haar toch moeilijk vertellen dat ik ze of ergens van de waslijn getrokken had of bij een drogisterij gestolen had. 2 plasticbroeken waren licht geel gekleurd en het plastic was harder geworden door het intensive gebruik van een niet-zindelijke kleuter. Maat 6 kon ik nog aan. Als ik 's morgens mijn kranten-route fietste en en passant op plasticbroeken-jacht was, moest ik al vrij kieskeurig zijn. Vlak bij mijn huis woonde een vriendje die een tweeling als broertjes had en beide droegen nog luiers. Daar hingen elke dag wel een aantal plasticbroeken aan de waslijn in de tuin achter het huis. Daar verdwenen er dus met regelmaat wel een of twee, hoorde ik zijn moeder klagen.
Het wederom vinden van de plastic-luierbroeken (al sinds mijn 8e gebruikte ik ze regelmatig om mezelf te 'verwennen') was voor mijn moeder aanleiding mij te straffen. Ze zou het me wel af leren! Mijn vader was die dag net weggegaan voor een week en tante Corry zou een aantal dagen komen logeren.
Ik werd weggestuurd om buiten te gaan spelen en liep langs mijn zusje de trap af naar beneden. Ik was eigenlijk sowieso al jaloers op haar vanwege het feit dat zij nog bedplasserig was en regelmatig 's nachts een plasticbroek aan moest van mijn moeder. Dat was dan ook de enige plasticbroek die er bij ons in huis was en zij droeg hem. Ik kon nooit een van mijn plasticbroeken de hele nacht aantrekken, daar ik regelmatig 's nachts gewekt werd om te gaan plassen en 's morgens altijd op mijn 'droog-zijn' gecontroleerd werd door een hand die onder de deken over mijn onderbroek gleed. Mijn zusje vond het dragen van een plasticbroek overigens verschrikkelijk, tot huilens aan toe.
Tegen half 6 werd ik binnen geroepen voor het eten. Handjes wassen en mijn trainingsbroek verwisselen voor een pyjama, daar ik toch niet meer naar buiten mocht, waren de normale procedure, in de koude herfsttijd. Mijn moeder liep mee naar boven en we liepen mijn slaapkamer in.Mijn pyjama lag klaar op het bed en dus begon ik mijn trainingspak uit te trekken. Deze keer moest ik ook mijn hemd en onderbroek uittrekken van mijn moeder, die op me stond te wachten. Toen ik vroeg waarom, trok ze het dekbed van mijn bed af en zag ik mijn 'straf' liggen: een bedzeil, een plastic-luierbroek met voorsluiting en een katoenen inlegluier.
"Je wilt toch zo graag een kleuter zijn met een luier en plasticbroek aan. Ik zal je nu eens een hele week als een echte kleuter behandelen. Deze week draag je dag en nacht luiers en plasticbroeken, ook naar school, en ik zal je regelmatig verschonen. En er gebeurt wat als ik merk dat je niet je luiers gebruikt!" Ze trok mijn kast open en op de middelste plank lagen keurig gewassen en opgevouwen alle plasticbroeken die ze tot nu toe had gevonden, naast een stapel katoenen- en papieren luiers.
"En nu liggen!" Ik ging op het koude zeil liggen en ze schoof de plasticbroek met inlegluier onder mijn billen door en drukte de drukknopen tegen elkaar. Pyjama er overheen en klaar was hij voor de nacht. Eerst nog eten en wat t.v. kijken samen met mijn zusje en toen beiden naar bed. Zij moest meteen slapen, zonder plasticbroek, en ik mocht nog wat lezen. Vijftien minuten daarna kwam mijn moeder langs om te kijken of mijn luier en plastic-broek nog op de juiste plaats zaten (ik zou ze voor geen goud uittrekken) en of ik al wat erin gedaan had. Toen ik nog droog bleek, kreeg ik nogmaals de waarschuwing alleen de luier te gebruiken. Ze hield mij in de gaten! Vijf minuten later had ik een natte luier en viel ik heerlijk in slaap.
Ik hoorde mijn naam in de verte en voelde de kou doordat mijn dekbed weggeslagen werd: controle! Mijn pyjamabroek werd op mijn enkels getrokken, twee handen maakten de drukknopen van mijn plasticbroek los en beentjes omhoog, zoals bij een echte baby.
"Nat, goed zo!" De natte luier werd tegen mijn billen teruggelegd en voelde plots iets minder aangenaam aan.
"Slaap maar lekker verder". Om acht uur 's morgens gewekt door het openen van de gordijnen. Mijn dekbed wordt teruggeslagen, mijn pyjamabroek uitgetrokken en de plasticbroek losgemaakt en onder mijn billen vandaan gehaald.
"Grote jongen! Lekker geslapen zo voor het eerst met je eigen luier en plasticbroek? Tijd voor de douche". Mijn kleren liggen klaar als ik uit de douche kom, en er ligt geen onderbroek bij. Mijn moeder staat klaar met een grote maat papieren luierbroek. Dit had ik toch eigenlijk niet verwacht. Ze meende het dus echt, met een luier aan naar school! Enerzijds wel lekker, anderzijds ook wel link: stel je voor dat je vriendjes of de juf het ontdekken!
De papieren luier paste perfect en ik wilde mijn broek er overheen aan doen. Dat ging dus niet door! Een plasticbroek werd uit de kast gehaald en mij voorgehouden. De extra beveiliging tegen doorlekken, toendertijd.
Op school aangekomen bleek de juf al af te weten van mijn 'tijdelijk' probleem, ze mocht me zelfs af en toe controleren. Volgens haar geen reden tot schaamte, het gebeurde veel vaker op mijn leeftijd! Bang voor reuk en doorlekken bleef alles netjes droog, hetgeen resulteerde in een pak slaag toen ik thuiskwam tussen de middag om te eten. En na het eten zat mijn luier dus wel vol en werd ik op het zeil op mijn bed gelegd, plasticbroek uit, billen schoon gemaakt en een schone luier met dezelfde, zwaar ruikende en natte plasticbroek er overheen.
Op de vraag hoe ik mij voelde als kleuter gaf ik maar geen antwoord, omdat ik stilletjes toch wel zat te genieten. Die middag uit school gekomen was ik weer rijp voor een verschoning. In de serre werd ik op de grond gelegd, uitgekleed en met een washandje schoongemaakt. Hemd weer aan, pyjamajas erover en alleen een plasticbroek zonder luier aan, voor het geval dat.
Zo mocht ik dus nog een tijdje spelen. Door het plastic heen begonnen mijn billen al rood uit te slaan: luier-uitslag! Niet vreemd als je de hele dag met natte luiers in broeiende plastic-luierbroeken rondhuppelt. Billetje ingesmeerd, een zware katoenen nachtluier met veiligheidsspelden vastgezet en een schone plasticbroek moesten mij door de nacht helpen.
Tegen etenstijd waren mijn zusje en tante ook binnen en na het eten, t.v. kijken en warme chocomel bracht mijn tante me naar bed. Ook zij was volledig op de hoogte en controleerde mij uitgebreid op een vieze broek. Zij had er wel lol in, geloof ik. Haar eigen kinderen waren van mijn leeftijd, maar de luiers ontgroeid. Ook zij maakte nog even duidelijk dat een schone broek de volgende ochtend niet gewaardeerd zou worden. Mijn moeder kwam nog even binnenlopen met de schone was: een stapel plasticbroeken en katoenen luiers, die netjes in de kast bij de rest ging. Een zoen en even later sliep ik weer tevreden en nat in. Wat een leven!
De wekker was een hand die in mijn plasticbroek gleed om te voelen of ik nog droog was. Nee, zelfs meer dan dat, bemerkte mijn tante licht opgelaten. Geen douche maar een ouderwetse wasbeurt viel mij ten deel, nadat ze de luier en plasticbroek had uitgetrokken. Op een zeil werd ik grondig gewassen en zelfs gepoederd tegen luier-uitslag. Een plasticbroek met inlegluier werden onder mijn billen geschoven en de drukknopen zorgden voor een perfecte pasvorm onder mijn spijkerbroek, die toch wel iets prijs gaf van wat er onder zat.
Op school werd ik 's morgens twee maal gecontroleerd door de juf door mij in de lerarenkamer op de grond te leggen, broek naar beneden en de plasticbroek los te maken. Helaas voor haar viel er geen eer te behalen. Pas onderweg naar huis liep de boel vol en werd ik door mijn tante opgevangen die de bui al rook, toen ze mij uit de spijkerbroek hielp. Ik werd op de bank gelegd en verschoond, ondertussen mopperend over het feit dat ik op mijn leeftijd nog een luier volmaakte. Een nieuwe papieren luier, billetjes ingesmeerd en klaar voor de avond.
Vriendjes die langs kwamen om te spelen werden weggestuurd met de smoes dat ik niet helemaal lekker was en dus beter binnen kon blijven
