Het is zomervakantie. Ik ben een jongen van 12 jaar en heb net het eerste leerjaar op de middelbare school achter de rug.
Van mijzelf ben ik een beetje onzeker waardoor ik me altijd wat stoerder gedraag dan ik daadwerkelijk ben.
Al sinds ik een jaar of 8 ben vindt ik luiers heel erg interessant. Onze buren waren toen een aantal weken op vakantie en omdat kennissen van hun aan het verhuizen waren woonde zij tijdelijk in het huis van onze buren. En hun zoontje die toen 7 was droeg ´s nachts nog een luier. Dat was de eerste keer dat ik dacht: dat wil ik ook.
Maar omdat ik dit ook meer wilde ontdekken heb ik steeds vaker laten vallen dat ik wel op kinderen kon passen.
Ik zou bijna 13 worden en dan mag je een krantenwijk nemen maar mijn oudere zus is toen begonnen met oppassen en dat zag ik ook wel zitten.
Maar daar vond mijn moeder me nog wel wat jong voor. Maar nu is het zomervakantie en nadat ik voor de zoveelste keer aan mijn zus vroeg of ze niet iemand wist waar ik kon oppassen zei mijn moeder: ¨Ik heb met de buurvrouw gesproken en je kunt haar helpen op de crèche deze vakantie¨
Echt waar? vroeg ik nog. Ik kon het bijna niet geloven.
Ja, je kunt morgenochtend langskomen.
Ik had al wel eens van de crèche van onze buurvrouw gehoord.
Ze heeft daar maar weinig kinderen omdat ze daarnaast ook haar eigen webshop runt en dit op deze manier heel goed kan combineren.
Wij wonen op de hoek van een rijtje huizen en deze buurvrouw woont dus in het enige vrijstaande huis in de straat.
Haar zoon was een jongen van 9 jaar oud en omdat ik die soms ook wel eens met de baby´s zag spelen heb ik die wel eens geplaagd dat als hij met een luier om net ook een baby was. Iedere keer dat ik hem in hun tuin zag dacht ik daar aan en riep ik dit, ik was zo jaloers.
Maar nu mocht ik dus zelf gaan helpen op de crèche.
Ik kan niet wachten op morgen.
´s Nachts in mijn bed bleef het maar in mijn hoofd malen. Ik zag mezelf al aan een commode staan met een baby erop en een schone luier in mijn handen.
Daarna kreeg ik dat beeld van de buurjongen in mijn hoofd waar hij met de baby´s aan het spelen was maar nu zag ik niet de buurjongen maar mezelf daar zitten.
Al malend viel ik in slaap. Op naar de dag van morgen.
Wordt vervolgd.
Ik weet het, beetje kort. Maar ik wil de delen dag per dag plaatsen. Ik ben nu bijna klaar met dag 1 op de crèche
Van mijzelf ben ik een beetje onzeker waardoor ik me altijd wat stoerder gedraag dan ik daadwerkelijk ben.
Al sinds ik een jaar of 8 ben vindt ik luiers heel erg interessant. Onze buren waren toen een aantal weken op vakantie en omdat kennissen van hun aan het verhuizen waren woonde zij tijdelijk in het huis van onze buren. En hun zoontje die toen 7 was droeg ´s nachts nog een luier. Dat was de eerste keer dat ik dacht: dat wil ik ook.
Maar omdat ik dit ook meer wilde ontdekken heb ik steeds vaker laten vallen dat ik wel op kinderen kon passen.
Ik zou bijna 13 worden en dan mag je een krantenwijk nemen maar mijn oudere zus is toen begonnen met oppassen en dat zag ik ook wel zitten.
Maar daar vond mijn moeder me nog wel wat jong voor. Maar nu is het zomervakantie en nadat ik voor de zoveelste keer aan mijn zus vroeg of ze niet iemand wist waar ik kon oppassen zei mijn moeder: ¨Ik heb met de buurvrouw gesproken en je kunt haar helpen op de crèche deze vakantie¨
Echt waar? vroeg ik nog. Ik kon het bijna niet geloven.
Ja, je kunt morgenochtend langskomen.
Ik had al wel eens van de crèche van onze buurvrouw gehoord.
Ze heeft daar maar weinig kinderen omdat ze daarnaast ook haar eigen webshop runt en dit op deze manier heel goed kan combineren.
Wij wonen op de hoek van een rijtje huizen en deze buurvrouw woont dus in het enige vrijstaande huis in de straat.
Haar zoon was een jongen van 9 jaar oud en omdat ik die soms ook wel eens met de baby´s zag spelen heb ik die wel eens geplaagd dat als hij met een luier om net ook een baby was. Iedere keer dat ik hem in hun tuin zag dacht ik daar aan en riep ik dit, ik was zo jaloers.
Maar nu mocht ik dus zelf gaan helpen op de crèche.
Ik kan niet wachten op morgen.
´s Nachts in mijn bed bleef het maar in mijn hoofd malen. Ik zag mezelf al aan een commode staan met een baby erop en een schone luier in mijn handen.
Daarna kreeg ik dat beeld van de buurjongen in mijn hoofd waar hij met de baby´s aan het spelen was maar nu zag ik niet de buurjongen maar mezelf daar zitten.
Al malend viel ik in slaap. Op naar de dag van morgen.
Wordt vervolgd.
Ik weet het, beetje kort. Maar ik wil de delen dag per dag plaatsen. Ik ben nu bijna klaar met dag 1 op de crèche