smurfke
Gewaardeerd Lid
amai, amai
veel complimenten,
ik heb eigenlijk al veel in het ziekenhuis gelegen, dus ja, heb al veel ervaringen gehad met bedplassen en in ziekenhuis liggen, maar Ann was toen zo lief, ze stelde me gerust, ik schaamde me rot, maar ze maakte me duidelijk dat ik zelf niet veranderde als persoon. Ik ben daar in bed beginnen te plassen, (ondertussen weten ze wat de oorzaak is eigelijk.) en ze vond het eigenlijk ook erg voor mij. ik wilde ook niet meer slapen, maar ze zei dat dat alleen maar slechte gevolgen ging hebben, had de luier gelekt, ging ik gewoon naar haar en vroeg ze zelf of ik propere lakens nodig had (op zich, was ik dan ook heel verlegen en beschaamd, dus wist ze eigenlijk direct wat er dan scheelde.) Elke keer stak ze me daarna liefdevol onder en streelde ever over mijn hoofd. Op zich heeft Ann toen op andere vlakken ook heel veel gedaan voor mij, ik kon echt met niemand praten, behalve met haar... soms zie ik haar nog. Zij vond mij ook een leuk meiske en ze zei zelfs, "goh, als we elkaar hier nie hadden leren kennen, waren we echt vriendinnen kunnen worden". Nu ontmoet ik haar vaak "toevallig" omdat dat dat eigenlijk niet mag...
de andere vaste nachtverpleegkundige ging er helemaal anders mee om, in een ander zieknhuis was het pure vernedering hoe ze ermee omgingen, ik kan heel wat verhalen vertellen..... zowel positieve als negatieve verhalen
maar dit heeft echt veel betekenis voor mij, ik kreeg toen echt een veilig en geborgen gevoel bij iemand, iets wat ik nog nooit gevoeld had tot dan toe. Toen ik weg was van die afdeling, miste ik haar echt, maar we bleven vaak bellen, wel altijd als ze nacht had, zodat het zogezegd kon zijn omdat ik het moeilijk had (tja, die kon haar job verliezen daardoor). Ach ja, ik zie haar nog af en toe en zij heeft me toen zo veel meegegeven, in positieve zin. Op het einde van mijn opname toen heb ik voor haar een kaartje gemaakt, het staat nog altijd op haar kast, zegt ze. We hebben gewoon ook dezelfde smaak en interesses, dat doet ook veel eigenlijk. Op zich heb ik over t laatst echt opgeschreven wat Ann voor mij betekend heeft die opname, ik wil het haar eigenlijk eens geven... ze was zo goed voor mij, echt waar. En ja, ik zie haar graag, heel graag, niet zoals in een liefdesrelaties, ook niets seksueel of zo, ik heb haar gewoon heel graag.
ach ja, het verhaal is dus echt helemaal waar gebeurd
veel complimenten,
ik heb eigenlijk al veel in het ziekenhuis gelegen, dus ja, heb al veel ervaringen gehad met bedplassen en in ziekenhuis liggen, maar Ann was toen zo lief, ze stelde me gerust, ik schaamde me rot, maar ze maakte me duidelijk dat ik zelf niet veranderde als persoon. Ik ben daar in bed beginnen te plassen, (ondertussen weten ze wat de oorzaak is eigelijk.) en ze vond het eigenlijk ook erg voor mij. ik wilde ook niet meer slapen, maar ze zei dat dat alleen maar slechte gevolgen ging hebben, had de luier gelekt, ging ik gewoon naar haar en vroeg ze zelf of ik propere lakens nodig had (op zich, was ik dan ook heel verlegen en beschaamd, dus wist ze eigenlijk direct wat er dan scheelde.) Elke keer stak ze me daarna liefdevol onder en streelde ever over mijn hoofd. Op zich heeft Ann toen op andere vlakken ook heel veel gedaan voor mij, ik kon echt met niemand praten, behalve met haar... soms zie ik haar nog. Zij vond mij ook een leuk meiske en ze zei zelfs, "goh, als we elkaar hier nie hadden leren kennen, waren we echt vriendinnen kunnen worden". Nu ontmoet ik haar vaak "toevallig" omdat dat dat eigenlijk niet mag...
de andere vaste nachtverpleegkundige ging er helemaal anders mee om, in een ander zieknhuis was het pure vernedering hoe ze ermee omgingen, ik kan heel wat verhalen vertellen..... zowel positieve als negatieve verhalen
maar dit heeft echt veel betekenis voor mij, ik kreeg toen echt een veilig en geborgen gevoel bij iemand, iets wat ik nog nooit gevoeld had tot dan toe. Toen ik weg was van die afdeling, miste ik haar echt, maar we bleven vaak bellen, wel altijd als ze nacht had, zodat het zogezegd kon zijn omdat ik het moeilijk had (tja, die kon haar job verliezen daardoor). Ach ja, ik zie haar nog af en toe en zij heeft me toen zo veel meegegeven, in positieve zin. Op het einde van mijn opname toen heb ik voor haar een kaartje gemaakt, het staat nog altijd op haar kast, zegt ze. We hebben gewoon ook dezelfde smaak en interesses, dat doet ook veel eigenlijk. Op zich heb ik over t laatst echt opgeschreven wat Ann voor mij betekend heeft die opname, ik wil het haar eigenlijk eens geven... ze was zo goed voor mij, echt waar. En ja, ik zie haar graag, heel graag, niet zoals in een liefdesrelaties, ook niets seksueel of zo, ik heb haar gewoon heel graag.
ach ja, het verhaal is dus echt helemaal waar gebeurd
