Hoofdstuk 1
"Schat kom is, ik wil wat bespreken voor we vertrekken." Roept Mats vanaf boven. Als ik boven kom zie ik Mats in zijn vrije tijd kleding op de rand van het bed zitten, naast hem ligt een handdoek en daaronder ligt iets. Misschien is dat wel mijn mooie gala jurk.
Vanavond hebben we in Parijs een Gala voor Mats zijn werk, hij is CEO van een handelsbedrijf.
Mats klopt naast hem op het bed en ik neem plaats. Ik ben zo opgewonden voor vanavond, kan niet wachten tot ik een mooie jurk en mijn nieuwe louboutin's.
"We hebben een straks programma, we moeten doorrijden en kunnen onderweg maar één keer stoppen om een korte pauze te houden. Nu weet ik dat jij elk uur wel moet plassen als we onderweg zijn." Hij stopt even en ik heb geen idee waar hij het over heeft. Hij pakt de handdoek en trekt hem weg, ik verwacht een mooie jurk te zien, maar wat ik zie is een grote witte luier.
"Mats wat is dit, ik kan echt wel mijn plas ophouden, hoe ver is het rijden zes uur. Als we na 3 uur pauze houden en ik dan mag plassen komt het wel goed." Verbrouwereed kijk ik hem aan.
"Babs, ik weet dat dit nogal rauw op je dak komt vallen, maar ik heb geen zin dat jij het humeur van een oorwurm hebt omdat je nodig moet plassen. Dit is gewoon een oplossing. Het is toch gewoon makkelijk. Het is alleen maar voor de auto rit." Is Mats zijn weerwoord.
"Ik ga dit niet doen, ik ben geen baby meer." Ik sta boos op en loop weg, Mats pakt mijn onderarm.
"Als ik jou één keer hoor zuchten omdat je moet plassen dan zet ik de auto langs de weg en doe ik je daar persoonslijk een luier om. Dus of nu of langs de weg." Dreigt Mats.
"Ik ga geen luier om doen en jij zal niks van mij horen."
"Moet je het zelf maar weten." Hij grijnst en loop met de luier in zijn hand weg. "Deze gaat wel mee. Gewoon voor de zekerheid." Zegt hij schouder ophalend en hij loopt de trap af. "Ga jij nog even plassen, dan kunnen we vertrekken." Ik haast mij naar de toilet en plas mijn hele blaas leeg.
"Kom op, ik kan heus wel drie uur mijn plas ophouden." Mompel ik mezelf terwijl ik mijn broek weer omhoog doe.
We zijn ongeveer twee uur onderweg, we hebben allemaal muziek opstaan en zingen vals mee. Mats krijgt een paar zakelijke telefoontjes. Ik merk dat ik al een tijdje moet plassen, maar probeer niks te laten merken. Mats beëindigd zijn gesprek en ik ga verzitten. "Over vijftig kilometer gaan we stoppen, dan eten we wat, kan jij naar de wc en dan gaan we verder voor het laatste stukje." Ik knik, in mijn ooghoek zie Mats grijnzen, hij legt zijn hand op mijn been en knijpt er in.
Eindelijk gaat Mats van de snelweg af, ik kan mijn geluk niet op, de druk op mijn blaas is ondragelijk. Hij zet zijn auto naast een picknicktafel. "Zo gaan we eerst even eten." En Mats stapt uit.
"Kan ik eerst even plassen?" Ik probeer mijn stem zo non chalant mogelijk te houden dat hij niet merkt dat ik het bijna niet meer volhoud.
"We gaan eerst eten en dan naar de toiletten, anders blijven we op en neer lopen." Mats zit inmiddels al aan de tafel en hij heeft de belegde broodjes neergelegd. Het begint steeds moeilijker om mijn plas op te houden en met moeite ga ik ook aan de tafel zitten. Mats probeert vrolijk te kletsen maar al mijn aandacht gaat naar mijn blaas onder controle te houden. Ik neem een hap van mijn broodje en ik verslik me, ik proest het uit. De controle over mijn blaas is volkomen weg en plas vult mijn broek. Zolang ik blijf hoesten krijg ik de controle over mijn blaas niet terug. Inmiddels is mijn blaas leeg en neem ik snel een slok water die Mats me aanreikt. "Gaat het?" Vraagt hij, terwijl hij over mijn rugwrijft. Hij zakt door zijn knieën en doet zijn zonnebril af. "Zo'n natte broek is niet fijn kom, loop even mee." Hij steekt zijn handuit en voor ik die aanpak kijk ik nog even om mij heen, de parkeerplaats is, op een paar vrachtwagens na, verlaten dus loop ik met hem mee. De tranen staan in mijn ogen en Mats opent zijn achterklep. Hij legt de handdoek op de kofferbak en dirigeert mij erop te gaan liggen. Uit de tas naast mij pakt hij die verschrikkelijke luier. "Had je nou maar geluisterd en deze thuis al aangetrokken, dat zou deze natte bende hebben bespaart. Maar goed ongelukjes gebeuren nu eenmaal, daar kan jij niks aan doen. Je hebt het lang vol kunnen houden."
Ondertussen doet hij de knoop van mijn broek los. "Billen omhoog." Automatisch doe ik wat hij zegt en hij trekt mijn broek en slip naar beneden. "Die kunnen we wel weggooien." Hij pakt de luier. "Nog één keer omhoog." En weer doe ik mijn billen de lucht in. Als ik mijn billen weer naar beneden doe, voel ik de zachtheid van de luier. Langzaam duwt Mats mijn benen uit elkaar en doet de luier om mij heen en plakt de strips dicht. Hij trekt mij weer een beetje overreind. Ik voel hoe ik zit op de luier en mijn benen kan ik niet tegen elkaar doen"Ga maar in de auto zitten dan ruim ik her hier op." Ik loop rood aan en begin zachtjes te huilen.
"Wil je mij een broek geven." Mats is de spullen al bij elkaar aan het rapen.
"Je hebt alleen maar strakkenbroeken, die gaan niet over dat luierkontje." De tranen worden erger. "Het is niet erg, als je snel gaat zitten ziet niemand het." Mats gaat gewoon door met opruimen. "Komt er nog wat van, we hebben niet de hele dag de tijd." Hij loopt naar de prullebak en gooit mijn broek en slipje erin. Snel ren ik naar de bestuurders stoel, doe de deur dicht. Mats doet de deur weer open met een dekentje. "Voor je koude beentjes." Zegt hij en leg de deken over mijn benen heen
Zo is de luier niet te zien. Hij kan mij zo toch niet meer aantrekkelijk vinden, hoe wil hij ooit nog seks hebben met iemand die in een luier zit en net haar hele broek heeft vol geplast. "Ik ga nog even naar het toilet, ben zo terug." Hij zegt het met een voldane grijns en doet de deur weer dicht. Hij geniet hiervan, hij wist dat het fout zou gaan en ik heb mij nog nooit zo vernederd gevoelt als nu.
"Schat kom is, ik wil wat bespreken voor we vertrekken." Roept Mats vanaf boven. Als ik boven kom zie ik Mats in zijn vrije tijd kleding op de rand van het bed zitten, naast hem ligt een handdoek en daaronder ligt iets. Misschien is dat wel mijn mooie gala jurk.
Vanavond hebben we in Parijs een Gala voor Mats zijn werk, hij is CEO van een handelsbedrijf.
Mats klopt naast hem op het bed en ik neem plaats. Ik ben zo opgewonden voor vanavond, kan niet wachten tot ik een mooie jurk en mijn nieuwe louboutin's.
"We hebben een straks programma, we moeten doorrijden en kunnen onderweg maar één keer stoppen om een korte pauze te houden. Nu weet ik dat jij elk uur wel moet plassen als we onderweg zijn." Hij stopt even en ik heb geen idee waar hij het over heeft. Hij pakt de handdoek en trekt hem weg, ik verwacht een mooie jurk te zien, maar wat ik zie is een grote witte luier.
"Mats wat is dit, ik kan echt wel mijn plas ophouden, hoe ver is het rijden zes uur. Als we na 3 uur pauze houden en ik dan mag plassen komt het wel goed." Verbrouwereed kijk ik hem aan.
"Babs, ik weet dat dit nogal rauw op je dak komt vallen, maar ik heb geen zin dat jij het humeur van een oorwurm hebt omdat je nodig moet plassen. Dit is gewoon een oplossing. Het is toch gewoon makkelijk. Het is alleen maar voor de auto rit." Is Mats zijn weerwoord.
"Ik ga dit niet doen, ik ben geen baby meer." Ik sta boos op en loop weg, Mats pakt mijn onderarm.
"Als ik jou één keer hoor zuchten omdat je moet plassen dan zet ik de auto langs de weg en doe ik je daar persoonslijk een luier om. Dus of nu of langs de weg." Dreigt Mats.
"Ik ga geen luier om doen en jij zal niks van mij horen."
"Moet je het zelf maar weten." Hij grijnst en loop met de luier in zijn hand weg. "Deze gaat wel mee. Gewoon voor de zekerheid." Zegt hij schouder ophalend en hij loopt de trap af. "Ga jij nog even plassen, dan kunnen we vertrekken." Ik haast mij naar de toilet en plas mijn hele blaas leeg.
"Kom op, ik kan heus wel drie uur mijn plas ophouden." Mompel ik mezelf terwijl ik mijn broek weer omhoog doe.
We zijn ongeveer twee uur onderweg, we hebben allemaal muziek opstaan en zingen vals mee. Mats krijgt een paar zakelijke telefoontjes. Ik merk dat ik al een tijdje moet plassen, maar probeer niks te laten merken. Mats beëindigd zijn gesprek en ik ga verzitten. "Over vijftig kilometer gaan we stoppen, dan eten we wat, kan jij naar de wc en dan gaan we verder voor het laatste stukje." Ik knik, in mijn ooghoek zie Mats grijnzen, hij legt zijn hand op mijn been en knijpt er in.
Eindelijk gaat Mats van de snelweg af, ik kan mijn geluk niet op, de druk op mijn blaas is ondragelijk. Hij zet zijn auto naast een picknicktafel. "Zo gaan we eerst even eten." En Mats stapt uit.
"Kan ik eerst even plassen?" Ik probeer mijn stem zo non chalant mogelijk te houden dat hij niet merkt dat ik het bijna niet meer volhoud.
"We gaan eerst eten en dan naar de toiletten, anders blijven we op en neer lopen." Mats zit inmiddels al aan de tafel en hij heeft de belegde broodjes neergelegd. Het begint steeds moeilijker om mijn plas op te houden en met moeite ga ik ook aan de tafel zitten. Mats probeert vrolijk te kletsen maar al mijn aandacht gaat naar mijn blaas onder controle te houden. Ik neem een hap van mijn broodje en ik verslik me, ik proest het uit. De controle over mijn blaas is volkomen weg en plas vult mijn broek. Zolang ik blijf hoesten krijg ik de controle over mijn blaas niet terug. Inmiddels is mijn blaas leeg en neem ik snel een slok water die Mats me aanreikt. "Gaat het?" Vraagt hij, terwijl hij over mijn rugwrijft. Hij zakt door zijn knieën en doet zijn zonnebril af. "Zo'n natte broek is niet fijn kom, loop even mee." Hij steekt zijn handuit en voor ik die aanpak kijk ik nog even om mij heen, de parkeerplaats is, op een paar vrachtwagens na, verlaten dus loop ik met hem mee. De tranen staan in mijn ogen en Mats opent zijn achterklep. Hij legt de handdoek op de kofferbak en dirigeert mij erop te gaan liggen. Uit de tas naast mij pakt hij die verschrikkelijke luier. "Had je nou maar geluisterd en deze thuis al aangetrokken, dat zou deze natte bende hebben bespaart. Maar goed ongelukjes gebeuren nu eenmaal, daar kan jij niks aan doen. Je hebt het lang vol kunnen houden."
Ondertussen doet hij de knoop van mijn broek los. "Billen omhoog." Automatisch doe ik wat hij zegt en hij trekt mijn broek en slip naar beneden. "Die kunnen we wel weggooien." Hij pakt de luier. "Nog één keer omhoog." En weer doe ik mijn billen de lucht in. Als ik mijn billen weer naar beneden doe, voel ik de zachtheid van de luier. Langzaam duwt Mats mijn benen uit elkaar en doet de luier om mij heen en plakt de strips dicht. Hij trekt mij weer een beetje overreind. Ik voel hoe ik zit op de luier en mijn benen kan ik niet tegen elkaar doen"Ga maar in de auto zitten dan ruim ik her hier op." Ik loop rood aan en begin zachtjes te huilen.
"Wil je mij een broek geven." Mats is de spullen al bij elkaar aan het rapen.
"Je hebt alleen maar strakkenbroeken, die gaan niet over dat luierkontje." De tranen worden erger. "Het is niet erg, als je snel gaat zitten ziet niemand het." Mats gaat gewoon door met opruimen. "Komt er nog wat van, we hebben niet de hele dag de tijd." Hij loopt naar de prullebak en gooit mijn broek en slipje erin. Snel ren ik naar de bestuurders stoel, doe de deur dicht. Mats doet de deur weer open met een dekentje. "Voor je koude beentjes." Zegt hij en leg de deken over mijn benen heen
Zo is de luier niet te zien. Hij kan mij zo toch niet meer aantrekkelijk vinden, hoe wil hij ooit nog seks hebben met iemand die in een luier zit en net haar hele broek heeft vol geplast. "Ik ga nog even naar het toilet, ben zo terug." Hij zegt het met een voldane grijns en doet de deur weer dicht. Hij geniet hiervan, hij wist dat het fout zou gaan en ik heb mij nog nooit zo vernederd gevoelt als nu.
