Verhaal Klaar Babysitter: Wat ben ik daar toch te oud voor!

[anoniemer]

Babysitter … WAT daar ben ik toch te oud voor

Inleiding

Ik ben Rik een student, en ik ben 21 jaar. Ik woon nu thuis. En dat zal nog redelijk lang zo zijn. Ja als je moet sparen voor een woonst. Zal ik toch eerst moeten gaan werken.
En dan zal ik nog een hele tijd moeten sparen.
Maar ik trek nog veel te graag met men vrienden erop uit dus zal het zeker nog langer duren.

Hoofdstuk 1: Hoe het begon

Ik ga graag met men maten drinken in het weekend. Maar ik denk dat men ouders dat niet zo graag hebben. Maar ze kunnen daar nog mee leven. Het begon in het begin van de week.
S’maandags heb ik een zware discussie gehad met men ouders dat ik beter men best moest doen voor school. Toen was de week nog maar begonnen.
Dinsdags was een vriend van mij blijven slapen omdat hij geen slaapplaats vond. Want zijn woning was door een brand. Onbewoonbaar verklaard. Men ouders lieten dit toe, voor men vriend te helpen. Maar ze werden de volgende dag wel kwaad op mij. Omdat ik daar niets van gezegd had tot hij bij ons thuis aankwam. Woensdag was er een docent afwezig en zijn we met een groepje pinten gaan drinken op café. Dat vinden ze op zich niet zo erg met een groepje van de klas iets gaan drinken. Maar wel hoe dat ik me weer begaaid had, niet gewoon zat maar ladderzat. En dat vonden ze nog niet het ergste van allemaal, ik was met de auto.
Mijn moeder kan daar helemaal niet meer tegen omdat haar vader een alcoholist was, die zijn eigen nog is kapot gereden had tegen een boom. Nadat ik naar men slaapkamer gewaggeld was. had ik voor 2 dagen geen woord meer met ze gesproken, of ik zal het anders zeggen. Ik probeerde wel, maar zij spraken niet meer met me. Mijn moeder was er van aangedaan.

Vrijdag omdat er toch geen woord uitkwam bij ons thuis ben ik direct op café gegaan na het eten. Maar ik had dit keer geen zin voor te drinken met men thuissituatie. Dit had dan de eerste keer geweest dat ik op café ging en zelf geen pint wilde drinken. Maar ik zat toch in het verkeerde milieu denk ik, slechte vrienden want een deel wou me niet kennen omdat ik geen pinten met ze mee dronk of beter gezegd niet trakteerde. En dat ander deel heeft gezorgd dat men leven zeker veranderde. Ik kreeg geen keuze ze hielden mij vast en begonnen mij pinten te voeren. Nu was ik weer ladderzat, maar dit had ik niet gewild. Halverwege de avond moesten ze me niet meer dwingen voor bier te drinken. Ik was weer men oude zelf, een zatlap.

Toen ik die nacht thuiskwam om 5uur snachts maakte ik zoveel kabaal dat men ouders weer wakker werden. Men moeder zag me weeral ladderzat en ze dacht terug aan haar vader, en misschien had ze schrik dat hetzelfde met mij zou overkomen. En ze begon te huilen zoals ze dat nog nooit gedaan heeft. Zegde mijn vader tegen mij de volgende dag. En hij zegde erbij
ALS JE NOG EEN KEER ZO ZAT THUISKOMT, DAN GAAN ER HIER WAT DINGEN IN HUIS VERANDEREN

Ja, ik was er een hele dag van aangedaan. Maar met die kater kon ik niet helder denken en ging ik s’avonds terug op café. En deed ik terug wat ik anders deed op café, zuipen met vrienden. En die nacht was ik weer ladderzat thuisgekomen. Nu maakte ik men ouders niet wakker, want men vader zat te wachten aan de keukentafel. En zegde:”GELUKKIG DAT IK JE MOEDER BIJ HAAR ZUS HEB LATEN GAAN SLAPEN. ZODAT ZE HIER GEEN INZINKING VAN KRIJGT. KRUIP NU IN JE BED, WANT MORGEN WACHT JE EEN GROTE DAG.”

 

[anoniemer]

Hoofdstuk 2: Wat ging er gebeuren

Ik werd zondag om 3uur in de namiddag wakker. Het hele huis was stil. Ik was alleen thuis.
Ik hoorde de klok in de keuken elke seconde tikken. Ik probeerde te eten, maar ik was niet in mijn gewone doen. Omdat ik wist wat men vader mij gezegd had deze nacht. Deze woorden bleven in mijn hoofd. Nu wist ik dat ik iets heel verkeerd gedaan had. Ik had men ouders teleurgesteld op een manier die ze misschien nooit meer vergeten.

Na een uur twijfelend aan de keukentafel gezeten te hebben kwam mijn vader binnen. Met 2 grote zakken. Ik wilde men eigen excuseren. Ik zegde:”Sorry Pa, ik zal dit nooit meer doen.”
Hij zegde op een strenge toon:”JE HEBT GISTEREN EEN WAARSCHUWING GEKREGEN, DEZE NACHT KWAM JE WEER ZAT THUIS.” Ik probeerde nogmaals sorry te zeggen. Maar ik had nog maar net SOR… uitgesproken en hij begon terug op een strenge toon te praten:”VANAF NU GAAN WE JE ALS EEN KLEIN KIND BEHANDELEN. IK WEET DAT JE DE VOLGENDE WEKEN VERLOF HEBT. EN DAT WE NIET OP JE KUNNEN LETTEN. DUS HEBBEN WE VOOR Jouw EEN BABYSITTER GEREGELD.”

BABYSITTER, Dat bleef in mijn hersenen nazinderen maar toen kreeg ik de kracht terug voor te reageren. “EEN BABYSITTER DAAR BEN IK TOCH TE OUD VOOR”.
“Nee, men klein jongetje hoe jij je de afgelopen week hebt gedragen Hebben we dat zeker en vast nodig. Wat zeg ik de afgelopen week zeg maar de afgelopen jaren.” Zegde mijn vader op een rustige toon.

Nadat hij dit zegde wist ik dat het mijn eigen fout was. Men hoofd ging naar beneden met een gevoel dat ik verslagen was. Nee, ik kan toch moeilijk op straat gaan leven. En die zogenaamde vrienden van me gaan me zeker niet helpen. Want zij hebben me nog dieper in de nesten geholpen. Natuurlijk was het men eigen fout maar ik moest van niemand hulp verwachten. Dus zegde ik tegen mijn vader:”Oké, papa ik zal alles doen voor dat je me terug zal vertrouwen.” Mijn vader toonde een glimlach en zegde:” we zullen je helpen, zodat je de wereld in betere ogen kunt aanzien.” Toen besefte ik dat ik eigenlijk een drankprobleem had.
En ik stortte in tranen uit. Zo had ik geen jaren gehuild. Mijn vader kwam naar me toe en trok me tegen zijn borst en aaide me over men rug waar ik van kalmeerde.

Hij nam me mee naar mijn ouders hun kamer en liet me op het bed zitten. Hij liet me even alleen. Toen hij terug binnenkwam had hij die 2 grote zakken bij. En haalde een plastiek zeil uit een zak en spreidde het over zijn bed. Toen merkte ik de verschillende tekenfilmfiguurtjes op dat zeil. Ik wist niet waar eerst te kijken. Voor men ogen werd er zoiets opengedaan en ik wist niet voor wat het was.
Even later moest ik gaan liggen, op dat zeil. Toen ik daarop lag kreeg ik een preek.

Men vader zegde:
HOE KAN JE MIJ EN JE MOEDER ZO TELEURSTELLEN. Wij hebben altijd het beste met je voor gehad. En nu moeten we een straf geven zodat je terug op het juiste pad zou komen. En we hebben dit de hele week besproken wat we moesten doen als het nog verergerde. En we hebben besloten om je opnieuw op te voeden. En dat je pas terug groot mag worden wanneer wij het zeggen.
Toen ik dat hoorde, wist ik niet wat ik moest denken terug groot worden.

Mijn vader ging verder
We hebben enkele regels voor je opgesteld
1) Je moet te allen tijde een luier aanhebben (behalve als wij deze uitdoen)
2) Je mag je luier niet aanraken, een volwassen persoon zal jou verschonen
3) Iedereen in de omgeving mag weten dat je luiers hebt, dus als ze erachter vragen leg jij uit waarom
4) Je mag alleen maar als een baby praten behalve als ze erachter vragen waarom je deze straf hebt
5) De badkamer is voor jou een verboden ruimte
6) En jij luistert altijd naar volwassene personen
7) Als je een van deze regels verbreekt, krijg je nog een ergere graad van straf, dat je lange time-outs krijgt of dat slaag op je poep krijgt.
En de duur van deze straf hebben we nog niet beslist maar verwacht niet dat je er van een weekje vanaf komt.

Toen begon ik te huilen. Want ik wist dat ik in een luier naar school moest gaan
Want hij zegde het in een toon dat ik zeker het viervoud van een week in een luier moest blijven en ik had op de school maar 2 weken verlof.

Mijn Vader zegde toen Op een strenge toon:”HEB JE DAT BEGREPEN, BABYTJE”

Ik Huilde en probeerde ja te zeggen maar er kwam geen woord tussen het huilen, en alleen maar een jaknikje.

Mijn vader begon me toen uit te kleden terwijl ik nog altijd aan het huilen was.
Toen ik volledig uit gekleed was stak hij eerst een speentje in mijn mond. Waar ik tot mijn eigen verassing tot rust mee kwam. Ik vond het zelfs een goed gevoel zo sabbelen op een speentje. Toen begon hij mijn haren te scheren over mijn hele lichaam, behalve mijn hoofd.

Toen hij dit gedaan had begon hij mijn hele lichaam met een lotion in te smeren. Ja, het was een babylotion waar ik heel babyachtig mee ruik. Toen begon hij mijn schaamstreek te poederen en hij deed een luier onder mijn poep en poederde nog eens over die luier.
Trok de luier zeer strak dicht. Nu voelde ik de luier zeer strak zitten die men benen uit elkaar duwde. En hij trok me recht en nam me mee naar mijn kamer. En deed me daar een sleeper aan zo’n babypyama uit een stuk met voetjes, en zelfs men handen kon ik daar niet in bewegen. En deed de rits toe achter mijn rug, dit was gemaakt zodat ik de rits zelf niet kon opendoen. Deze sleeper zag er heel babyachtig uit, een babyblauwe kleur met een voetbal op men borst. Toen liet hij me gaan liggen op men bed en zegde:”ik ben zo terug baby rikskie.”

Zo noemde hij mij toen ik nog een klein jongetje was, maar ik haatte die naam altijd.
Toen ik de situatie nog aan het bedenken was, kwam mijn vader terug binnen met een papflesje die hij mij gaf. En zegde als je dorst hebt kan je hiervan drinken.

En hij liet me slapen, en zegde slaapwel mijn baby’tje morgen komt er weer een nieuwe dag;

Toen heb ik nog een uur wakker gelegen denken aan wat er kwam en ik had nog altijd dat speentje in men mond. Na een halfuur te piekeren, dacht ik zal dat flesje maar even opdrinken. Ik denk dat ik halverwege was toen ik in slaap viel.

 

[qawsedrf]

mooi verhaal!!
ben benieuwt hoe het afloopt!

 

[anoniemer]

Re: Babysitter … WAT daar ben ik toch te oud voor (hoofdstuk3)

Hoofdstuk 3: wakker worden met een ander leven



BABY RIKSKIEEE, BABY RIKSKIEE WAKKER WORDEN.

Zo werd ik door men vader wakker. Waar ik wel van verrast opkeek was dat de papfles die ik gekregen had dat deze helemaal opwas. En dat ik het speentje in mijn mond had. Dit kon ik me allemaal niet meer herinneren. Zou ik dit onbewust verder gedaan hebben in men slaap.

Men vader zegde:”KOM MEN BABYTJE. WE GAAN EEN HAPJE ETEN.”
en toen trok hij me naar de keuken. Ik had ongelofelijk veel moeite om hem te volgen want die luier was zo dik dat ik uiteindelijk struikelde. Papa zegde tegen mij:” ja babytjes moeten kruipen he, ze kunnen nog niet lopen.” Toen ik in keuken kroop pakte men vader me op en zette mij op zen schoot. Dat ging goed nagenoeg dat ik klein gebouwd was. en hij begon me kleine stukjes boterham te voeren. En als die op waren kreeg ik een flesje die hij in men mond hield tot dat het flesje volledig leeg was. En toen begon hij te spreken:” Baby Rikskie, ik hoop dat je goed geslapen hebt, dat je kan genieten van de dag. Maar je kan ofwel met mij en je mama gaan winkelen ofwel laten we je babysitter komen, die je zal behandelen als een klein babytje. En wat wordt je keuze?” Ik was blij verrast dat ik een keuze kreeg. En ik dacht gaan winkelen of behandeld worden als een baby door een onbekende. Men keuze was snel gemaakt. Ik wilde mee gaan winkelen zegde ik tegen papa.

“Oke” zegde mijn papa. “We zullen eerst je vuil luiertje uitdoen.” En we gingen naar men ouders hun kamer. Maar dit keer hield men papa men hand vast zodat ik niet zou vallen.
En toen ik in de kamer kwam zag ik het zeiltje al klaar liggen. Ik voelde me nu nog kleiner, met een luier aan en dat ik het kinderachtige zeiltje zag waar ik op verschoond ging worden.
Mijn vader deed mijn sleeper uit en zag men luier. Hij zegde:”Jij hebt precies goed je best gedaan.” Op dit moment zag ik pas dat ik men luier zonder dat ik het wist had volgeplast.
Ik had men luier gebruikt in men slaap. Ik had de laatste 15jaren niet in men bed geplast, ik wist helemaal niet hoe dit kwam. Ik begon weer te huilen.

Mijn vader zegde:”babytjes hebben nog ongelukjes, daar moet je niet voor huilen, want papa zal je luiertje wel verschonen.” en hij deed me een verse luier aan, en gaf me mijn speentje.
En aaide me over mijn rug zodat ik wat kalmer werd.
En na enkele minuten deed hij me men kinderachtigste t-shirt aan na dat hij het speentje uit men mond nam, dit had ik nog voor carnavalsfeestjes gebruikt. Maar nu was dit naar de kleine kant. En spande het en liet zelfs een deel van mijn buik en rug zien. En daarna deed hij me een trainingsbroek aan. en deed deze over men luier. En bond de koordjes goed vast zodat deze niet zou afzakken.
Je kon de luier weer heel gemakkelijk zien. Ik was niet blij met deze kledingskeuze, maar protesteren deed ik niet meer door te reclameren maar door in een hevige huilbui te schieten.

Ik was wel verrast wat men papa nu deed hij liet me gewoon huilen. En liet me in de kamer staan. Ik wou hem al huilend volgen. Maar door die dikke luier viel ik weer, en moest ik kruipend men papa gaan zoeken. Uiteindelijk vond ik hem beneden in de keuken.
Hij had men jas in de ene hand vast en in de andere mijn speentje.
Je kunt kiezen ofwel doe je nu braaf je jas aan. en gaan we winkelen, ofwel blijf je zo tegendraads doen en doe ik je jas aan en zorg ik ervoor dat je speentje in je mond zit voor de hele winkeldag. Toen schrok ik en zei “IKKE BRAAF” en stak men armen uit en hij hielp me in men jas. Hij stak het speentje in zijn jas. En nam me bij de hand naar de auto.

Ik moest vanachter in de auto plaats nemen.
Toen we in de auto zate zegde hij we gaan eerst je mama ophalen bij je tante. En dan ga je aan je mama je eigen verontschuldigen voor je gedrag de afgelopen tijd. En dan geef je haar een knuffel en een zoen. En voor de rest laat je de grote mensen praten.

En toen we bij tante aangekomen waren had ik me bij men moeder al huilend verontschuldigd en een knuffel gegeven en een zoentje op de wang. Men moeder keek opgelucht na mij na deze gebeurtenis en gaf mijn vader nog een goede omhelzing.

Men tante en men ouders gingen praten in de living terwijl ik op een mat zat te spelen met men nichtje, deze was 5 jaar oud. Eigenlijk was het meer alles over me laten komen. Ze speelde alsof ik haar baby was. Ik durfde niet te protesteren, want ik moest men leven niet erger maken dan het nu al was, en deed zoals men ouders van mij verwachtte. Ik was nu echt een klein babytje niet alleen voor men ouders maar ook voor men nichtje. Die nu in mijn ogen veel ouder leek dan mij.

En na een halfuurtje zegde men moeder:”KOM RIKKIE WE GAAN WINKELEN”
Zo noemde men moeder me altijd, zelfs als ik iets mispeutert had gebruikte ze die naam, ik heb eigenlijk ze me nog nooit Rik horen noemen.

Na het afscheid van men tante en men nichtje gingen we in de auto en vertrokken voor gaan te winkelen.





Vervolg zal pas volgende week komen

 

[qawsedrf]

op naar het volgende deel

 

[anoniemer]

als ik tijd heb
zal ik proberen tegen deze avond een nieuw deel te plaatsen,
maar het zal moeilijk worden

Vrijdag, kan ik met wat geluk tijd creeren

maar zoniet zal het iets zijn voor volgende week dinsdag

mvg

 

[anoniemer]

Re: Babysitter … WAT daar ben ik toch te oud voor (hoofdstuk 4)

Hoofdstuk 4: Men nieuwe spulletjes

Ik zat achterin. En ik wist niet goed wat te zeggen. Men ouders praatte alsof ik er niet bij was. Ik had nu al een paar keer iets proberen te zeggen. Maar het lukte me niet om hun aandacht te krijgen. Na de tiende keer proberen stopte men vader aan de kant. Zonder iets te zeggen controleerde hij of men luier droog is. Deze was nog droog. En men vader zegde:” hier dan kan je mama en papa rustig laten praten.” Hij stopte het speentje in men mond. Ik wist wat er nu van mij verwacht werd. Rustig op het speentje sabbelen, anders moest ik het zeker voor de hele dag in mijn mond houden. Herinnerde ik me van deze morgen.

We kwamen aan een grote winkel aan. Buiten een paar auto’s op de parking was hier buiten geen mens te bespeuren. Daar was ik opgelucht van. Mijn moeder kwam me uit de auto halen en deed de gordel los. En nam me bij haar hand mee naar de ingang van de winkel. Ik was zo blij dat ik men mama terug een hand mocht geven dat ik er niet meer aan dacht dat ik nog op het speentje aan het sabbelen was.

Toen we de winkel binnenkwamen zag het er heel rustig uit. Maar waar ik wel van verschoot was dat er een kinderwagen stond die zeker groot genoeg was voor mij te vervoeren.

En voor ik het wist waren we tot bij een grote buggy gewandeld. En werd ik erin vastgeklikt.
Men moeder zegde:”Zo nu kunnen we veilig wandelen hé.” En ik merkte dat de riemen mij in de buggy drukte. Er waren riemen die over menschouders kwamen, riemen die langs de zijkant kwamen. En een riem die langs onder kwam en toen deze riemen aan elkaar vastgeklikt waren voelde ik de men luier nog harder tegen mijn kruis drukken.

Voor ik het wist had men vader me al een teddybeer in men handen geduwd.
En niet lang na datum kwam er een vrouw naar ons toe en ze gaf mij een papflesje die ik leeg moest drinken. Na dat deze leeg was heb ik even geslapen in de buggy.

Ik werd wakker terwijl ze me een katoenen luier aan het aandoen waren. En dat ze daarover plasticbroeken aan het passen waren. Maar omdat ik nog maar aan het wakker worden was. Had ik niet gemerkt hoe dat deze eruitzagen.

Nadat dit gedaan was werd ik in een kinderstoel gezet. En begon men mama me als een klein kindje babyvoeding te geven. En zegde bij elke hap:”eentje voor de mama, eentje voor de papa.” En zo tot ik het bordje had leeg gegeten. Na het eten kreeg ik een papfles. En lieten ze me in de kinderstoel zitten. Terwijl ze iets verder in een paar zetels met de verkoopster gingen praten.

Na een halfuurtje, had ik men papflesje volledig opgedronken. Maar nu kreeg ik de aandrang voor in men luiertje te poepen. Na het lang ophouden kon ik het niet meer ophouden. Ik wou dit echt niet hier in een winkel doen. En al huilend poepte ik men luier vol. Een andere verkoopster had het gemerkt. En kwam me troosten, en merkte direct waarom ik huilde.

Ze nam me uit de kinderstoel. En pakte me op zoals een echt peutertje. En nam me mee naar een commode. En daar begon ze mij te verschonen met een washandje men poep schoonmaken. En alles grondig wassen. Nadien liet ze met terug op een luiertje gaan liggen. En bepoederde ze mij en deed de luier terug strak. Maar nu kreeg ik er een romper aan. En kreeg ik daarover een pyjama uit een geheel aan. Met voetjes en handjes zodat ik zelf niets kon vastpakken.

Nadat ik terug aangekleed was. Bracht ze me nog altijd huilend naar men mama en papa die op een zetel aan het praten waren met een verkoopster. En ze zette me naast mij mama die me direct tegen haar aantrok. En men speentje terug in men mond kreeg en waar ik snel terug in slaap viel. Na een uurtje daar te liggen maakte men mama me terug wakker. En zette me in de buggy. We reden door de winkel en naar de auto. Daar zag ik dat men papa op de achterbank met iets bezig was. Toen we naderde. Begon ik terug te huilen.

Daar stond nu een groot kinderzitje. Waar ik ingegespt werd. Ik kreeg men teddy en al sabbelend op men speentje. Vertrokken we terug naar huis.

“Je zal je kamertje niet meer herkennen, men schatje.” Zegde men mama.
Ik wist niet, wat ze hadden gekocht toen ik sliep. Dus wat zou er nog overblijven van men kamer.

Toen we terug op de oprit waren. Deed men vader de gespjes van het kinderzitje los. En nam me mee naar de voordeur.



Volgende deel: wat is er veranderd voor mij in ons huisje

 

[anoniemer]

Hoofdstuk 5: Wat is er veranderd voor mij in ons huisje

Toen men vader me door de voordeur liet gaan. Verschoot ik al direct van de veranderingen.
Wij hadden vroeger 3 grote zetels en een Tv-toestel in de woonkamer. Maar nu stond daar een grote zetel. En een grote babybox.

Maar we gingen verder naar de keuken en daar zag ik een grote kinderstoel.
Maar we passeerde die gewoon en gingen naar boven. We gingen naar het bureau van men vader. Alleen daar stond nu geen bureau maar een grote commode. Juist zoals die in de winkel een waar ik met gemak op kon liggen. En ze deed men pyjama terug uit. Deden men rompertje los met de drukknopjes aan men kruis.

En ze begonnen mij te verschonen. Ik begon dit zelf al leuk te vinden een proper luiertje aan te krijgen. Ik genoot van de aandacht. Ik werd proper gemaakt terug gepoederd en men luiertje werd weer mooi vastgemaakt. Men romper werd terug met de drukknopjes dichtgemaakt ik kreeg nu terug de sleeper aan. Ik was weer klaar voor de nacht zegde men mama. Terwijl ik van de commode werd gepakt. En op de grond gezet.

Papa zegde:”Kruip maar naar je kamer baby rikskie. We komen direct.”
Ik begon naar men kamer te kruipen. Toen ik de deur doorkroop.
Zat ik daar met open mond. En beweegde ik niet meer.

Men papa en mama stonden achter mij. En zegde: “Heeft nonkel Gilbert geen mooi werk geleverd aan je babykamer.” Wat zag ik daar allemaal. Een ledikantje voor mijn groot formaat. Al men muren waren babyblauw geverfd en daar stonden tekeningen op van sneeuwwitje.
In de hoek lagen een hoop teddyberen. Op de vloer ligt een bekleding met verschillende kleurtjes en is een zachte stof.

Men vader gaf mij een knuffel en een zoen op de wang. SLAAPWEL BABY RIKSKIE hoorde ik hem nog zeggen toen hij de kamer verlaatte. Men moeder schoof de railing van de crib opzij en liet me gaan zitten en gaf me een papflesje. En zegde ik ben blij dat ik mijn klein kindje terug heb. En liet me rustig drinken en toen het op was. Stak ze mij in een trappelzak. Zo kon ik helemaal niet meer bewegen.

En ze zegde slaapwel, gaf me een zoen en stak men speentje in mijn mond. En deed de rail van de crib terug omhoog en liet me alleen achter in mijn babykamer. Ik zat daar wat te sabbelen op men speentje en dacht. Ik geniet hier eigenlijk wel van. Ik voel me dichter bij men ouders. En ik mis het uitgaan helemaal niet. Ik was al aan het genieten van men nieuwe leven.

Ik viel lekker in slaap. Terwijl er een nachtlampje over me waakte

 

[anoniemer]

Re: Babysitter … WAT daar ben ik toch te oud voor (hoofdstuk 6)

Hoofdstuk 6: wakker worden in men nieuwe kamer

Ik voelde de zonnestraaltjes op men gezicht. Ik werd al sabbelend op men speentje wakker.
Ik zat in de trappelzak waar ik helemaal niet uit kon. En ik moest poepen. Ik zat daar gevangen nu kon ik daar helemaal niet weg. Dat was de tweede keer dat ik het in men luier moest doen. Ik probeerde het zo lang mogelijk op te houden. Ik begon zelfs te schreeuwen.
Na een tijdje kwam mijn mama de kamer in en zegde:”ik ben direct voort, ik moet gaan werken baby rikkie. Papa is al vertrokken.” En ze hangde over de railing voor mij een zoentje te geven op men voorhoofd. “OHJA de babysitter komt direct naar je kijken” Zegde ze nog toen ze de kamer verliet.

Terwijl dat ze dat zegde kon ik men poep niet meer houden. En ik deed een grote boodschap in de luier. Maar wat ik nog erger vond, er was een babysitter. Ik kende haar helemaal niet eens. Of dat dacht ik toch.

“Hey baby rikskie” zegde een vrolijk meisje toen ze de deur opende. Toen ze binnen was. Zag ik dat dit een meisje was waar ik het laatste jaar mee op café ging. Ze vond me altijd veel te kinderachtig, en ze heeft dikwijls mij een preek gegeven dat ik zoveel niet mocht drinken.
Karen vond me een leuke jongen als ik niet samen met men vrienden aan het drinken was.
Eigenlijk vond ik haar ook wel leuk. Behalve dat ze me zo vaak een preek gaf.

En ze zegde.” Gelukkig dat je ouders eindelijk door hebben gehad dat je nog een klein baby’tje bent.” Ik begon te huilen, want ze ging snel ontdekken hoe klein ik wel niet was ik had in men luier gepoept.

En ze begon me over men wang te aaien. En zegde:” je moet niet huilen, ik zal men baby’tje goed verzorgen.” En ze deed de railing open. Ze begon de trappelzak te openen. “ WAT RUIK IK HIER, RIKSKIETJE moest jij huilen omdat je bah gedaan hebt in je luiertje?”
En het enige wat ik deed was nog harder huilen. En ze begon me ook uit de sleeper te doen.
En daar stond ik dan voor een meisje van mijn eigen leeftijd. Die me in een romper zag met daaronder een vuile stinkende luier.

Ze zegde:" We gaan eerst ontbijten en daarna ga ik je een lekker badje geven."
En ze nam me bij de hand naar beneden de keuken in. En zette mij in de kinderstoel. En deed me een slabbetje aan. Waarop stond baby rikskie. En ze begon me een fruitpapje te voeren. En ze lepelde zo snel dat ik niet meer kon volgen met eten. En dat ik mijn heel gezicht onder smoste en dat men slabbetje ook vol hing. Maar het ergste van al was dat die poep in men luier aan het verschuiven was. waardoor ik nog een viezer gevoel kreeg. Ik wou beginnen te huilen. Maar dit kon ik niet meer want er werd een papfles in men mond geduwd waarop ik moest beginnen te zuigen. En nadat men flesje leeg was. Nam ze me uit de kinderstoel. En pakte ze me op. Nu was ik helemaal verschoten, dat ze me kon opheffen. En klopte ze op men rug. Waarbij ik uiteindelijk een boertje moest laten.

En ze nam me mee naar de verschoonkamer. Zoals ze het noemde. Het was dus niet meer men vader zen bureau. Maar mijn verschoonkamer. De romper werd uitgedaan. Toen begon ze aan men luier. En zegde terwijl ze deze opende. “JE HEBT PRECIES JE BEST GEDAAN.”
Ik wou iets zeggen, maar voor ik het kon had ze men speentje in men mond gedaan. En ze zegde:”LAAT TANTE KAREN MAAR DOEN.” en ze begon met schoonmaken met babydoekjes en toen ze het grootste gedeelte had schoongemaakt. Nam ze me terug van de commode. En moest ik naakt mee gaan. Terwijl ze men handje vast had.

Naakt en met een speentje in men mond ging ik als een klein kindje met haar mee naar de badkamer. Toen we in de badkamer kwamen zag ik een bad met schuim. Ik werd in het bad gezet terwijl het speentje uit mijn mond werd genomen. En ze begon me te wassen zoals je een klein baby’tje wast. Ik had in heel deze periode maar amper iets gezegd tegen haar.
Maar toen zegde ze:” Je hebt een keus of ik help je zodat je straf maar een week duurt of ik zorg ervoor dat je straf minstens een halfjaar duurt. Ik luisterde met mijn mond wagenwijd open, verrast dat ze dit vroeg. Maar als je vraagt dat je straf maar een week zou duren. Dan zal je me nooit meer zien.

Maar als je vraagt dat je straf minstens 6maanden duurt blijf ik bij je als babysitter en ook na je straf blijf ik je steunen.

Nu wist ik het helemaal niet meer. Ik had al jaren een oogje op haar. Zou ik vrijwillig langer straf krijgen, voor Karen bij mij te houden.

En ik zegde in een babytaaltje:”Ik wil KAAR.”
Er kwam een glimlach op het gezicht van Karen. En ze begon me verder te wassen waarbij ze alles grondig waste.

Ik liet me met veel plezier wassen. Na dit gesprek wilde ik alles doen voor Karen, zelfs een klein baby’tje zijn. Na dat ik gewassen was deed ze me een luiertje aan en deed een kort T-shirt aan. Ze nam me daarna mee naar de woonkamer waar ik in de grote babybox mocht spelen.
Na even te spelen met de blokken. Hoorde ik dat Karen aan het bellen was.
Maar omdat ze in de keuken was kon ik niet verstaan wat er gezegd werd.

 

[qawsedrf]

mooi verhaal

 

[Babydre]

Leuk verhaal, ga zo door

 

[qawsedrf]

komt er nog een vervolg??

 

[anoniemer]

Re: Babysitter … WAT daar ben ik toch te oud voor (hoofdstuk7)

Hoofdstuk 7: het bezoekje

Ze kwam in de woonkamer naar me toe en zegde:”We zullen je flesje eerst is geven hé.” Ze liet me uit de box en liet me op haar schoot liggen. Ze stopte het flesje in men mond. En liet me drinken terwijl ze door men korte haren wreef.

Op dit moment voelde ik me echt verliefd, ze gaf me aandacht. Daar was ik heel blij om. En na dat dit flesje opgedronken was. Liet ze me even in de zetel zitten. Maar kwam direct terug met een stapeltje kleren.

Ze deed men T-shirtje uit en controleerde of ik nog droog was. Toen pakte ze een rompertje met tekeningetjes van ballonen op. En deed me die aan en sloot vervolgens de knoppen aan mijn kruis. Daarna pakte ze een broek. Maar dit was gewone broek. Dit was zo’n tuinbroek.
Deze had vooraan op men borst een eendje op afgebeeld. Ze had deze snel aangedaan bij mij en vastgemaakt met de bretels. En dan werd er op deze bretels een koordje aan vast gemaakt waar men speentje aanhangt. Ze stak het speentje in men mond.

Karen nam me mee naar de gang waar ik mezelf in de spiegel zag. Nu zag ik er als een klein peutertje uit. Ze trok me verder en zette me in de buggy. En deed de riempjes vast. Karen zegde:”baby rikskie, ik ben er direct eerst nog je luierzak pakken.”

Ik begon zwaar te huilen. Want nu wist ik het zeker. Ik ging als een echt baby’tje over de straat gaan. Waar iedereen mij kende. Dus al mijn maten en buren zullen mij te zien krijgen als een echt baby’tje.

Oh je moet zo niet huilen, de meeste mensen zijn toch op het school of aan het werken.
Hoorde ik Karen zeggen.

Maar er moest maar een persoon me zien. Die er wel voor zal zorgen dat heel de streek het weet. Maar ik had men eigen lot aan dat van Karen gelegd, en dat betekende dat ik naar haar moest luisteren of ik was ze kwijt.

Ze deed men speentje in men mond, en deed de deur open en duwde de buggy buiten.
Ik zag dat het rustig was. Ik was zo stil als ik maar kon zijn, zo trok ik geen aandacht. Ze wandelde met mij de straat uit. Ik wist niet waar we heen gingen.

Toen hoorde ik ineens, HEY KAREN, BEN JE AAN HET BABYSITTEN. Karen antwoordde hier rustig op en zegde JA, Ik ben op mijn babyneefje aan het babysitten. Maar ik moet snel zijn luiertje gaan vervangen. Want hij heeft in zijn luiertje gepoept.

Ik hoorde zeggen Ah veel succes met zijn luiertje. Ik snapte niet waarom Karen had gezegd dat ik in mijn luier zou gepoept hebben. Toen merkte ik dat ze naar me boog. Hey, schatje ben je nu niet blij dat ik gezorgd heb dat Jef gewoon verder reed met zijn fiets. Ik knikte ja. Want als hij me zo zou gezien hebben zou ik me nergens meer kunnen vertonen. Hij heeft de grootste mond van alle personen die ik kende. Hij zou zeker en vast iedereen op de hoogte brengen van mijn situatie.

Ik liet een traantje van blijdschap dat ze me zo had geholpen. Ze wreef met haar hand de tranen weg. En ze stak het speentje in mijn mond. Hier begon ik rustig op te sabbelen terwijl ze verder met me wandelde. Nu had ik pas door waar we heen wandelde.

Ik zag het huis waar Karen met haar ouders woonde. Ik kwam daar niet meer, want de ouders behandelde mij altijd of ik een klein kindje was. Nu zou ik daar aankomen gekleed als een klein peutertje.

Ik werd door de achterdeur naar binnen geduwd. Ze maakt men riempjes los. En nam me mee naar de woonkamer waar ze me op haar schoot zette. En zegde we zullen je is je papje geven.
En ze liet me van mijn papfles drinken.

Ik was halverwege de fles en daar stond iemand met een glimlach in de keukendeur. Het was de moeder van Karen. Ik hoorde haar zeggen WE HADDEN TOCH MAAR GELIJK DAT JE EEN KLEIN BABYTJE BENT. En terwijl ik aan het drinken was werd ik zo rood van schaamte. Omdat ze mij zo zag, als een echt baby’tje.

Ze aaide me over mijn wang terwijl ze zegde ik zal is wat spulletjes voor je zoeken. Nadat ik men flesje opgedronken had lag ik nog tien minuten tegen Kaar aan.

Haar moeder kwam terug binnen met een paar dozen. Waar ze uit de eerste doos een speelkleed uitnam en dit in de woonkamer legde. En uit de volgende doos nam ze allemaal blokjes.
En uit de laatste doos haalde ze wat speeltjes boven en ook een leuke teddybeer die ze mij gaf.

Ik was blij met deze teddybeer ik gaf hem een goede knuffel. Terwijl karen mij op het speelkleed zette en mij men speentje terug in men mond deed. Zegde ze dat ik maar lief moest gaan spelen. Terwijl ze samen met haar moeder in de zetel gingen praten terwijl ze een theetje dronk.

Begon ik met veel plezier met de blokjes te spelen. Terwijl ik zelfs niet door had dat ik in men luiertje zat te plassen. Alle blokjes vielen op mij. En ik begon hard te schreeuwen. Ik was nu echt een klein baby’tje.

Kaar nam me bij zich en troostte me terwijl ik tegen haar leunde. Ze stak men speentje in mijn mond. En ze hiel mij goed vast tot ik gekalmeerd was. Merkte ze dat ik in men luiertje geplast had. Zegde ze ik zal je eerst verschonen voor we je terug naar huis brengen.

Haar moeder zegde OH GAAT ONS KLEINE BABYTJE NAAR HUIS GAAN EN SLAAPJES DOEN IN ZIJN BABYBEDJE.

Voordat ik deze straf kreeg zou ik mij slecht voelen en met vuile woorden terug reageren. Maar nu vond ik het leuk dat ze me zo aansprak. Ik voelde mezelf ook een klein peutertje. Ik genoot van het baby zijn.

Nadat ze me verschoonde zette ze me terug vast in de buggy. Toen we buitenkwamen zag ik dat het drukker geworden was. Ik vond het niet zo erg want Karen deed het zonnescherm over de buggy. Zo konden de omstanders toch niet in de buggy kijken.

En zo verlieten we het huis en de straat van Karen.






Er komt nog een vervolg, het kan een tijd duren. Omdat ik weinig tijd heb voor verder te schrijven. Ik zit in een heel drukke periode van mijn leven.

 

[qawsedrf]

weet een mooi deel er bij.
jammer dat het vervolg even duurt maar, liever wat langer wachten en weer een deel dan geen vervolg

 

[LBV]

Heel erg mooi verhaal! !1

Laterzzzz dance

 

[qawsedrf]

komt er nog meer??

 

[anoniemer]

hey,

leuk dat je mijn verhaal volgt en hoopt op een nieuw stuk

hier komt zeker nog een vervolg, ook op mijn andere verhalen komt nog een vervolg.
Maar ik moet je met spijt in mijn hart melden. Dat ik echt geen tijd heb voor in een van de volgende weken werder te schrijven.
Als deze drukke periode gepasseerd is zal ik zeker en vast verder werken aan mijn verhalen.

Dus ik hoop dat ik je hierbij niet te veel telleurstel.
In de tussentijd kan je verder dromen hoe het verhaal zou kunnen lopen.

mvg

 

[LBV]

We respecteren dat wel denk ik
Ik wacht in spanning af op het vervolg! !1

Laterzzzz dance

 

[JustYouri]

hopelijk komt er snel weer een deel bij, Ik vind dit echt een super verhaal !!!

 

[LBV]

1234 komt er nog wat van?
567 we wachten al zo lang! !1