Carl de loodgieter.
Carl krijgt van z’n baas de opdracht om bij een vrouw daar en daar een lekkende kraan te repareren. Precies waar Carl voor opgeleid is.
Met de auto van de zaak op weg naar het opgegeven adresje. Nog extra spullen meegenomen want kranen? Je komt altijd voor verassingen te staan.
Ja die ene keer. Een hele oude kraan met Engels draad. Wat een kut klus. Vervangen zou sneller zijn geweest maar ja.
De emoties van de familie lag hoog bij dat kreng.
Hij belt aan, een jonge vrouw doet verblijd open. Dat Carl er zo snel kon zijn wat heerlijk.
Gezien de inrichting lijkt het erop dat zij alleen woont samen met haar kat. Ze bloost en bekend dat er eigenlijk twee kranen beetje druppelen.
De keuken en de badkamer.
Carl:’ Mevrouw laat mij maar eens kijken. Eerst de keuken.’
Ze begeleid hem door het halletje door de ruime woon en eetkamer het hoekje om en daar de keuken.
Hij bukt en opent eerst de kastdeurtjes onder de wasbak. Oh goddank er zit een afsluitkraan. Hij kruipt terug en bekijkt nu de kraan.
Gelukkig een standaard kraan. Hij pakt hem beet:’ Nou mevrouw hij zit wel een beetje losjes. Zullen we dat ook maar meteen fixen?’
De vrouw blij:’ Oh graag. Wat moet ik zeggen loodgieter?’
Carl lacht:’ Naar Carl luister ik ook naar.”
Mevrouw:’ Carl ik ben Lena. Wil je koffie voordat je alles afsluit?’
Carl heeft er wel oren naar:’ Nou als dat niet teveel moeite is….(kleine aarzeling) Lena.’
Snel haalt Lena water uit de lekkende en loszittende kraan. Ondertussen loopt Carl terug voor ‘t juiste gereedschap, pleurt ‘t in zijn klus emmer.
Doe ook maar een beetje sanitair kit. Je weet maar nooit hoe een koe een haas vangt.
Terugkomend in de keuken pruttelt het apparaat en de koffie lucht ruikt aangenaam. Weer dat bukken. De afsluitkraan gaat moeilijk door al dat kalk.
Met een schroevendraaier het meeste weg krabben en heel voorzichtig draaien met een lange waterpop tang. Toch maar een beetje kruipolie erbij.
Zo gebukt heeft Carl geen erg in dat zijn werkbroek een beetje afzakt. Als de kraan uiteindelijk dicht zit komt hij weer kruipend uit zijn hol.
Even kijkt hij naar Lena die een beetje glimlachend aankijkt. Dan merkt hij dat zijn broek behoorlijk is afgezakt en zijn luier zichtbaar is. Verdomme.
Hij hijst z’n broek op met een tronie alsof er niks aan de hand is en dat elke loodgieter een luier draagt. Carl rommelt aan de kraan en draait alles los.
Ja dat ringetje is duidelijk aan vervanging toe. Wat een kalkafzetting. In zijn emmer zoekt hij tussen zijn gereedschap naar de juiste maat.
Achter hem vraagt Lena:’ Zwart?’
Carl draait zich om:’ Euh neen alles erin. Met drie klontjes suiker graag.’
Naast hem staat Lena pakt de kopjes en lepeltjes. Uit een ander kastje de suiker, uit de koelkast koffieroom.
Ondertussen monteert Carl de kraan weer in elkaar, heeft meteen ook de andere kraan gedaan voor de zekerheid.
Dan weer terug in zijn hol wroet hij met baco en sleutel de ring vast die de kraan vast zet op het aanrecht.
Inderdaad is het spaanplaat rot van al dat water dus ring los grotere ring ertussen morrelen. Yep dit lukt.
Op het aanrecht zelf checkt hij of het echt goed vastzit. Wel veel rot.
Krabt met zijn schroevendraaier wat weg en neemt de kitspuit ter hand. Heerlijk dit vlot. Keurig eromheen.
Achterkant tegen de tegelwand gaat wat lastiger. Dan vraagt Carl of Lena een emmertje water heeft met sop. Tuurlijk klinkt het.
Wat een lieve assistente heeft hij nu getroffen. Je zou de kost geven hoe moeilijk mensen kunnen zijn als je iets eenvoudigs vraagt.
De emmer met sop komt naast hem te staan.
Met een speciaal mes om overtollig kit te kunnen verwijderen haalt hij nadat hij eerst dat mes in 't sop heeft gehouden de kit weg.
Mooi dat smoelt weer. Dan gebukt weer die kut broek die afzakt draait Carl de afsluitkraan open en teven de kraan van het boilertje.
Als Carl weer uit het kastje kruipt hijst hij eerst zijn broek op. In zijn ooghoek ziet hij wel dat Lena hem observeert.
Wat zou ze denken dat hij een luier draagt en een plastic luierbroekje. Opent de kraan en draait deze weer dicht. Nu de andere.
Even met een droog vaatdoekje die naast hem hangt even weer de kranen droog vegen. Weer open en dicht. Gluren komt er wat. Ja een klein druppeltje.
Met de waterpomptang wat vaster zetten. Oh maar dat is bijna een halve slag. Weer drogen. Perfect. Gemaakt.
Hij recht zijn rug hijst nog even ter controle zijn broek op en gaat zitten tegen over Lena. De koffie smaakt.
Je zult ze maar de kost geven hoeveel mensen een smerige bak kunnen zetten. Lena bedankt hem al voor dit klusje. Ook zij nipt aan haar kopje.
Dan heel voorzichtig bijna fluisterend vraagt Lena:’ Altijd al een luier om gehad?’
Carl kijkt verbaasd:’ Neen na een heftig ziekbed met complicaties bleef dit als verassing over.’
Lena knikt:’ Oh wat rot, kost wat al die luiers.’
Carl knikt:’ Ja ik moet bijna overuren maken om hiermee de kosten te kunnen dekken.’ Vreemd hoe weet zij dat ‘t zoveel kost.
Lena:’ Ik koop ze meestal online.’
Carl is verrast:’ Oh u draag ook…?’
Lena knikt:’ Ja na een abortus kreeg ik ook bijzaken waar ik niet om vroeg maar ‘t bleef goddank alleen bij luiers en daar heb ik geen moeite mee.
Ik vind ‘t best wel prettig. Nooit meer vieze plee onder weg.’
Carl moet grinniken:’ Ja inderdaad. Heel practisch in vele opzichten.’
Lena voorzichtig:’ Als ik te brutaal ben moet je ‘t zeggen hoor. Maar wat vindt uw vrouw ervan?’
Carl glimlacht:’ Die vond ‘t verschrikkelijk.’
Lena langzaam:’ Vond? Nu niet?’
Carl schudt:’ We zijn gescheiden zo’n vier jaar geleden.’
Lena knikt:’ Ah zo. Ik ben nooit getrouwd geweest. Toen ik in verwachting was van mijn vriendje nam hij de benen.
Achteraf ben ik blij dat het een abortus uitliep. Ik was ernstig ziek namelijk.’
Carl knikt:’ Oei heftig meid.’
Lena lacht:’ Leuk dat je me meid noemt. Hoor ik nooit anders.’
Na het tweede kopje stiefelen ze omhoog en showt Lena de badkamer. Oh jee waar zit hier de afsluitkraan. Carl vraagt het.
Lena grinnikt:’ Ik ben een leek wat dit soort dingen betreft maar gelukkig weet ik dat er in die kast daar alle kranen zitten en leidingen.'
Ze wijst naar haar bad waar een luikje zit. Uiteraard stevig afgekit. Uit de klus emmer de Stanleymes. Gebukt snijdt hij het los.
Toch goed dat hij extra sanitair kit bij zich heeft. Je ziet maar. Nu zij weet van z’n luier en plastic luierbroekje laat hij het maar zo qua broek.
Ergens achterin ziet hij, met zijn mobieltje die licht brengt, een kraan zitten die lijkt inderdaad alles op deze contreien af te sluiten.
Natuurlijk kom je er niet gemakkelijk bij. Verdomme waarom worden die dingen altijd weggemoffeld.
Op zijn buik kruipt hij bijna in het gat met in zijn mond ‘t mobieltje die meer onder hem verlicht dan aldaar.
Toch lukt het hem ook met extra kruipolie en zo. Langzaam kruipt hij terug en draait de wasbak kraan open. Niks. Een dure kraan ziet hij meteen.
Heeft hij wel daarvoor de juiste pas ringetjes. Hij demonteert de kraan zoekt in zijn emmer maar vangt bot.
Carl staat op:’ Sorry ik moet even terug naar m’n auto.’
Lena knikt:’ Jij bent de baas Carl.’
Samen lopen ze naar beneden. Carl duikt in zijn auto en opent het laatje met bijzondere dingetjes. Oh mijn hemel zijn dank de juiste ring ligt ertussen.
Als een blij kind snel omhoog en ook deze kraan werkt weer naar behoren. Alles werkt weer en sluit nu ‘t luikje.
Kit het keurig rondom dicht en met het emmertje sop en snijmesje afwerken. Nog even met zijn vinger erlangs. Perfect. Wat is hij toch weer goed.
Hij gaat op de rand van het bad zitten. Lena komt ernaast. Merkwaardig. Lena pakt een doosje sigaretten en bied hem er eentje aan.
Wauw ze rookt ook nog. Graag neemt hij het aan. Lena steekt de zijne aan en dan de hare.
Heerlijke rook dampen glijden omhoog richting de afzuig installatie. Dan begint zijn blaas te spelen. Voorzicht lost hij de inhoud van zijn blaas.
Hm die heerlijke warmte. Carl zucht, geniet van zijn sigaretje maar ook van zijn plas die een weg zoekt in zijn luier. Langzaam bolt het op.
Zachtjes hoort hij Lena:’ Hmm je hebt geplast hé? Heerlijk hé die warmte.’
Ze heeft haar zin nog niet uitgesproken of Carl hoort een zacht gesis naast hem. Waarom sissen vrouwen altijd en nooit mannen.
Is geen loodgieters probleem dus.
En toch het idee dat naast hem een vrouw zit ook te plassen heeft wel wat en op zijn gevulde kruis na geeft het wel een warm gevoel.
Onder de kraan maakt Lena haar peuk nat en gooit deze in een pedaal emmer. Carl ziet daar luiers in liggen.
Hij volgt Lena en neemt zijn emmer op. Lena pakt hem bij zijn arm.
Zachtjes fluisterend bijna:’ Ik heb nog een probleempje.’
Carl grijnst:’ Die op mijn vlak?’
Lena grinnikt:’ Ja juist. Eigenlijk weet ik niet of mijn CV ketel wel goed is. Zou jij ernaar willen kijken?’
Carl:’ En waar heb jij die verstopt?’
Lena kijkt met pretoogjes naar hem:’ Op zolder. Ik weet dat jij er geen moeite mee hebt. Je draagt immers luiers en plastic luierbroekjes.’
Carl:’ En ja wat heeft dat met de ketel te maken?’
Lena bloost bijna:’ Ook daar hangen mijn plastic luierbroekjes te drogen maar niet alleen luierbroekjes.
Ik had nog geen tijd om dat op te ruimen maar ben zo blij dat jij ook geluierd bent.’
Even aait zij zijn getatoeëerde arm:’ Zou je willen kijken?’
Carl staat op:’ Laten we het maar doen. Stond niet op mijn werkbriefje maar goed ik vind wel een oplossing.’
Lena opent op de gang een deur. Samen gaan ze de trap op. Inderdaad geen woord gelogen.
Twee waslijnen hangen vol met luierbroekjes maar ook plastic jurkjes en hemdjes en rompertjes. Carl kijkt zijn ogen uit.
Een complete nieuwe wereld op plastic gebied onthult zich. Diep in zijn hart heeft Carl ook iets met plastic.
Anders droeg hij geen plastic luierbroekjes onder zijn werkbroeken.
Soms alleen met plastic luierbroekje aan achter de computer geeft hem altijd een heerlijk ultiem moment.
En nu zomaar blijkt die Lena hetzelfde te hebben. Hij doet of ‘t hem niks doet, passeert de waslijnen. Achterin staat de ketel. Hij checkt de getallen.
Ziet de metertjes. Ja vind je het gek. Hij moet bijgevuld. Gelukkig hangt daar de juiste slang en zelfs hij zit eraan vast.
Het is een kwestie van de kranen opendraaien. Hij draait zich om naar Lena die zich toch wel een beetje beschamend bij staat.
Carl:’ Ik denk dat ik dit snel heb opgelost.’ Hij draait de kranen open, hoort het al pruttelen en stromen.
Lena staat naast hem:’ Toch een lekker geluid hé al dat water dat je hoort vloeien.’
Carl grijnst:’ In je luier vloeit ‘t maar door een pijp stroomt het.” Lena:’ Sorry voor mijn plastic fetisjisme.’
Terwijl het verder stroom draait Carl zich om:’ Geeft niet. Ik heb dit nog nooit eerder gezien.
Ik zie dat je soms ook alleen plastic draagt puur voor de pret. Ja ik ken dat gevoel.’
Lena aait nu zijn schouder:’ Wat lief dat je dat zegt.’
Carl kijkt op het metertje. Bijna gevuld. Carl staat op:’ Waar is hier de hoogste radiator?’
Lena:’ Eén verdieping lager. Ik denk de handdoeken element.’
Carl:’ Nou laat maar zien.” Samen stiefelen ze weer naar beneden en daar op de gang gaat de badkamerdeur open.
Snel haalt Lena wat handdoeken weg zodat Carl bij met het sleuteltje de radiator kan ontluchten. Het pruttelt en sist.
Dan een klein zwart straaltje. Snel het kraantje dicht en Carl veegt met een oud vaatdoekje het kraantje droog.
Carl glimlacht, wijst omhoog:’ Nog even kijken en de bijvul kraan dicht draaien.’
Lena:’ Kan ik je nog koffie aanbieden?’
Carl glimlacht:’ Een lekker bakje sla ik nooit af.’
Terwijl Lena beneden koffiezet gaat Carl omhoog en op zijn hurken bij de ketel zitten. Alles goed en sluit het zwikkie af.
Veegt alles bij elkaar en stopt zijn gereedschap in zijn tas. Altijd weer sleep je te veel mee alleen maar voor het geval dat.
Beneden komend ruikt hij de koffie en betreed de keuken waar Lena alles schoon weer klaarzet. Beide gaan zitten. Lena schenkt in.
Carl voelt zijn blaas en genoeglijk plast hij in zijn luier. Als Lena naast hem staat bij te schenken hoort hij ook bij haar een heerlijk gesis.
Even kijkt hij tegen haar op:’ Zo weer ruimte voor de volgende lading.’
Lena grinnikt:’ Hmm heerlijk gevoel. Heb jij nooit bij een klant dat je plast en niet weet of zij het horen?’
Carl haalt zijn schouders op:’ Bij mezelf hoor ik ‘t zelden. Soms vind ik dat jammer.’
Lena lacht:’ Ja ik vind het een heerlijk geluid. Ook als je twee plastic broekjes draagt en zo fijn knispert.’
Carl knikt:’ Ja als ik alleen thuis ben gewoon in je luier en twee plastic broekjes op de bank.’
Ze hebben het over welke merken het lekkerst zitten en welke types plastic broekje het leukst zijn. Er groeit een band tussen hen.
Carl vindt ‘t dan ook jammer dat hij hier klaar is. Hij legt zijn tablet op tafel.
Veegt naar zijn werk opdracht en vraagt of Lena even daar een krabbel wil zetten. Lena staat op en gaat vlak naast hem staan.
Ze bukt en veegt met een tablet pen over het scherm. Carl kijkt toe. Dan weer een ferm gesis bij Lena.
Carls handen jeuken om niet op Lena heerlijke luier kontje te leggen. Ze blijft staan en Carl pakt zijn spullen bijeen en schud de hand van Lena.
Lena kijkt even twijfelend. Dan drukt ze zichzelf tegen Carl aan en omhelst hem.
Bij zijn oor fluistert ze:” Hm ik vond het gezellig je hier te hebben. Kom je een keer langs als je niks te doen hebt?’ Ze laat hem los.
Even kijken ze elkaar aan. Carl voelt de vonken over en weer schieten.
Buigt en kust Lena op haar wang:’ Graag kom ik langs.’ Lena kijkt verheugt. Ook zij voelt wel dat er iets bloeit tussen hen.
Dolgraag wil ze meer met hem. Het idee samen geluierd in plastic bij elkaar zijn. Heerlijk bij elkaar voelen als de ander plast.
Ze hunkert ernaar. Een man naast je in bed en dan wakker worden en heerlijk je ochtendplas laten gaan.
Ze moet stoppen met fantaseren want ze wordt nu ook anders nat van opwinding. Nog even aait ze zijn arm.
Laat hem uit met zijn volle tas en emmer. Ze gluurt naar zijn kont. Ja de luier doet zijn werk dat ziet ze meteen aan hem. Wat een heerlijk kerel.
En brutaal vlak voor de deur, ze kan het niet laten, legt ze haar hand op zijn luierkont. Het plastic knispert. Carl voelt het.
Hij draait zich om en kust vol op de mond. Gewillig drukt nu Lena haar lichaam tegen de zijne.
Heerlijk tongen ze even en rusten nu wel hun handen op elkaars luier kontjes. Geil wrijft ze met haar bolstaande voorkant tegen de zijne.
Zuchtend laten ze los. Carl bijna hees:’ Zie ik je vanavond?’
Lena druppelt van blijdschap:” Oh Carl graag.’
Nu weten ze ‘t van elkaar en staat hun relatie in de startblokken.
Opgetogen laat ze Carl uit. Met haar blik volgt ze haar nieuwe liefde totdat deze de hoek om verdwijnt. Vol wrijft ze over haar kruis.
Het plastic knispert en geil plast ze haar blaas leeg in de luier.
Oh god die warmte.
Daar wen je nooit aan.
goed verhaal, heb het met plezier gelezen
een vervolg?
