Verhaal Klaar CLAUDIA

Hoe goed is dit verhaal?

  • 1

    Stemmen: 0 0,0%
  • 2

    Stemmen: 0 0,0%
  • 3

    Stemmen: 0 0,0%
  • 4

    Stemmen: 0 0,0%
  • 5

    Stemmen: 2 8,0%
  • 6

    Stemmen: 0 0,0%
  • 7

    Stemmen: 4 16,0%
  • 8

    Stemmen: 6 24,0%
  • 9

    Stemmen: 8 32,0%
  • 10

    Stemmen: 5 20,0%

  • Totaal stemmers
    25

DL_Michel

Administrator
Forumleiding
geschreven door: Pieter


(deel 1)

Hoofdstuk 1 – Claudia wil niet plassen


"Nou, Claudia. Schiet op!" Zei mijn tante vanuit de smalle deuropening. Ze stond met haar linkerhand tegen de deurpost geleund en blokkeerde de uitgang, gelukkig blokkeerde ze zo ook het zicht. Tante keek geïrriteerd op me neer en ik keek blozend naar haar omhoog. Ik had nu al spijt dat ik vorige maand weer contact met haar had gezocht. Zes jaar lang had ik haar niet gezien, maar toen ik vorige maand achttien werd had ik de stoute schoenen aangetrokken en had ik haar gebeld. Ik had haar gemist, maar toch had ik al die tijd geen contact opgenomen. Ik had goede en slechte herinneringen aan haar, maar meestal overheersten de goede herinneringen.

Ik keek naar beneden, naar mijn spijkerbroek en slipje die op mijn enkels hingen. De witte vloertegels van de toiletten waren dof en er hing een lucht van schoonmaakmiddelen om me heen. De kunststof tussenwandjes waren nog geen twee meter hoog, en begonnen op zo’n twintig centimeter van de grond.

Er klonken voetstappen en ik huiverde. De voetstappen kwamen dichterbij. Even leken ze te stoppen, maar mijn tante blokkeerde nog steeds het zicht en ik kon niet zien waar, en van wie, de voetstappen vandaan kwamen. Ik hoorde een deurtje opengaan en onder het tussenschot door zag ik een blauwe schoen van ons schooluniform. Eerst wezen de tenen naar het toilet toe, daarna verdween de linkerschoen uit zicht en kwam de rechterschoen in het zicht, met de neus naar de deur toe. Ik hoorde hoe het deurtje van het toilet naast me gesloten werd.

Ik keek onzeker naar mijn tante omhoog, hopend op clementie, maar ze keek streng op me neer. Ik wilde niet plassen, en hoefde ook helemaal niet te plassen, maar mijn tante had me gedwongen plaats te nemen op het toilet. En nu keek ze op me neer alsof ik een klein kind was. Het feit dat ik niet alleen was, mijn tante niet meegerekend, maakte deze hele situatie nog beschamender. Ik huiverde, en hoorde nog twee meisjesstemmen bij de wastafels.

Er was beweging in het toilet naast me. Alhoewel ik niet kon zien wat er hiernaast gebeurde kon ik het wel raden. Ze tilde haar rok op en trok haar ondergoed naar beneden. Ik hoorde een zacht krakend geluid. Ondanks mijn eigen schaamte moest ik toch glimlachen. Ik voelde de blik van mijn tante nog steeds op me gericht dus ik trok mijn gezicht snel weer in de plooi. Het leedvermaak om mijn buurmeisje maakte mijn eigen situatie er niet beter op.

"Ik... Ik hoef niet te... te plassen." Zei ik fluisterend, terwijl ik met een rood hoofd naar mijn tante omhoog keek. Ze schudde haar hoofd. Ik hoopte niet dat ze hiernaast mijn stem kon verstaan, en ik hoopte nog meer dat ze mijn stem niet zou herkennen.

"Onzin." Zei ze. Ik zag een paar velletjes toiletpapier in haar hand, netjes dubbelgevouwen, en ik huiverde weer. Ze behandelde me weer als dat kleine kind dat ik jaren geleden was. Maar ik was allang geen klein kind meer, ik was achttien en volwassen. Toch zat ik met mijn broek omlaag op het toilet, stond mijn tante in de deuropening op me te wachten met het toiletpapier al in haar handen. Ze wachtte op me, en had geen haast. Ik probeerde te plassen zoals me opgedragen was, maar het lukte niet.

De schoen naast me bewoog en ik hoorde het toilet doorgetrokken worden. Weer hoorde ik dat zachte krakende geluid, voordat het deurtje naast me weer open ging. Mijn tante bewoog en keek naar het meisje dat naast me uit het toilet kwam, en daardoor kreeg ook ik een glimp te zien van wat er achter mijn tante gebeurde. Ik zag Karin, een klasgenootje en ook bewoner van dit internaat.

En Karin zag mij! Ze kon langs mijn tante heen kijken, mijn toilethokje in. Tante knikte vriendelijk naar haar, maar ik zag alleen maar het verbaasde gezicht van Karin, en ik was blij dat Karin doorliep en achter mijn tante verdween. De schaamte van de vernederende situatie maakte het alleen maar moeilijker om te plassen. Ik keek weer naar beneden, naar mijn voeten en mijn witte slipje. Ik probeerde me te ontspannen, probeerde de schaamte te vergeten. Eindelijk leek het te lukken. Langzaam voelde ik wat druppels komen en al snel hoorde ik een forse straal onder me in het water van het toilet klateren.

"Zie je wel dat je het kunt." Zei mijn tante met een glimlach. Ze bleef geduldig wachten terwijl ik de laatste druppels naar buiten probeerde te persen. Ik voelde me opgelucht, maar tegelijkertijd voelde ik me nog kleiner en kinderachtiger. Ik keek naar mijn tante op, en vooral naar het toiletpapier in haar handen. Zou ze me dat aangeven, of zou zij me afvegen? Ik wist het antwoord eigenlijk al, het zou niet de eerste keer zijn dat zij mij hielp met naar het toilet gaan. De laatste keer dat dát gebeurd was, was echter al jaren geleden. Ik was toen elf, misschien twaalf, maar tante leek te doen alsof er in de afgelopen jaren niets veranderd was. Alsof ik niet zes jaar ouder was, en zes jaar volwassener.

Ik deed alsof ik niet gezien had dat mijn tante al klaarstond met het toiletpapier, en mijn hand gleed zo nonchalant mogelijk naar de toiletrol die aan de tussenwand bevestigd was. Ik pakte het loshangende velletje en wilde het naar beneden trekken, maar ik hoorde mijn tante al.

"Laat dat! Ga maar staan." Zei tante streng. Ik keek naar op en schudde paniekerig mijn hoofd. Mijn tante was onverbiddelijk, en ik wist dat ik hier niet aan kon ontkomen. Ik liet het toiletpapier los en met het lood in mijn schoenen stond ik op. Weer keek ik naar mijn tante op, mijn hoofd rood gekleurd door mijn schaamte. Ik zakte iets door mijn benen en opende mijn bovenbenen. Deze houding was zo vreselijk vernederend, en ik voelde me kleiner dan ooit.

De hand met het toiletpapier kwam naar me toe. Mijn tante bukte en haar hand verdween tussen mijn benen. Met het papiertje veegde ze van achteren naar voren door mijn schaamhaar. Haar aanraking deed me meer pijn dan ik kan kunnen voorstellen, maar toch protesteerde ik niet. Ik wist nog heel goed dat tegenstribbelen bij mijn tante geen zin had. Ik zou het alleen maar erger maken. Mijn tante duwde me iets aan de kant en gooide het toiletpapier in de toiletpot. Ze trok door en stapte weer achteruit. Ik stond nog steeds met mijn broek op mijn enkels en wachtte.

"Zal ik je even helpen?" Zei mijn tante lachend en ze klopte me zachtjes op mijn blote bil. Ze bedoelde het als aansporing, en meer had ik niet nodig. Ik bukte en trok mijn slipje en mijn spijkerbroek tegelijkertijd omhoog. Snel kleedde ik me weer aan, terwijl mijn tante eindelijk uit de deuropening vandaan stapte. Zodra ik me weer netjes had aangekleed liep ik achter tante aan naar de wastafels. Tante was haar handen al aan het wassen en ik deed hetzelfde.

Karin stond er nog en ze keek me met een verbaasde glimlach aan. Ze had op me gewacht en was duidelijk nieuwsgierig naar wat er precies aan de hand was. Karin was geen vriendin van me, en ik baalde ervan dat juist zij op dat moment binnen was komen lopen. Ik probeerde me groot te houden en deed alsof er niets aan de hand was. Ik bekeek haar van top tot teen en lachte haar uit. Karin droeg het belachelijke schooluniform: een lange, blauwe rok met daarboven een witte blouse. Onder de rok waren nog de witte sokken en de blauwe schoentjes zichtbaar. Ik was blij dat ik het schooluniform niet meer hoefde te dragen. Het uniform was kinderlijk en lelijk, en het zat ook niet lekker.

"Baby!" Snauwde ik haar zachtjes toe, maar waar ze normaal gesproken altijd beschaamd afdroop, keek ze me nu lachend aan. Ze had duidelijk meer zelfvertrouwen dan normaal gesproken. Haar glimlach was gemeen, en nu was ik degene die beschaamd een andere kant op keek.

Tante had haar handen al gewassen en wachtte op mij. Ik volgde snel haar voorbeeld en ik wilde hier zo snel mogelijk weg.

"Moet je je nog afmelden, of iets dergelijks?" Vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd.

"Ze weten dat ik een paar dagen bij u ga logeren." Tante knikte. Ik realiseerde me dat ik uit mezelf mijn tante met ‘u’ had aangesproken, alsof er een natuurlijk soort van overwicht of respect aanwezig was.

"Zullen we dan maar gaan, we hebben nog een flinke rit te gaan." Ze draaide zich om en liep het toiletgedeelte uit. Ik volgde haar en pakte in de gang mijn sporttas met kleren weer op. Die ik hier had achtergelaten toen mijn tante er een kwartier geleden op stond dat ik eerst een plasje ging doen voordat we in de auto zouden stappen. Ik keek nog eens achterom de gang in, en met een vreemd gevoel verliet ik het internaat. De afgelopen jaren had ik hier dag en nacht geleefd, zonder logeren of vakanties. Dit was voor het eerst sinds zes jaar dat ik buiten het internaat zou slapen. Ik verliet de vertrouwde gang en de drukte van de andere meiden, en liep achter mijn tante aan de onbekende wereld in.
Hoofdstuk 2 – Claudia plast in haar broek

Ik drukte mijn bovenbenen tegen elkaar en terwijl ik zo nonchalant mogelijk om me heen keek. Ik wist dat we nu vlakbij tante’s huis waren. Ik herkende deze buurt van vroeger, alhoewel er wel flink wat was bijgebouwd. Er was een hele nieuwe woonwijk gebouwd op de plaats waar vroeger een appelboomgaard stond, en het winkelcentrum was nu overdekt en een stuk groter geworden.

De rit had een bijna drie uur geduurd, deels veroorzaakt door de file op de snelweg, en ook waren we net gestopt bij het winkelcentrum waar tante boodschappen had gedaan bij de slager en de groenteboer. Ik had toen al nodig moeten plassen, maar ik had geen kans gezien om naar het toilet te gaan. Eigenlijk voelde het een beetje gênant. Een paar uur geleden had ik pas na lang aandringen een beetje kunnen plassen op het toilet, terwijl ik vol bleef houden dat ik eigenlijk niet hoefde te plassen. En nu, een paar uurtjes later, kon ik mijn plas nauwelijks meer ophouden.

Tante draaide een straat in, verleende voorrang aan een fietser, en reed heel zachtjes. Ondanks dat ik de fietser vervloekte omdat hij de reis nog wat langer liet duren, voelde ik me opgelucht. Ik herkende deze straat; tante woonde misschien maar vijftig meter verder.

"Waarom draag jij geen schooluniform en dat meisje wel?" Vroeg mijn tante. Mijn tante had de afgelopen uren niet zo heel veel gesproken. Ze was wel nieuwsgierig naar wat ik de afgelopen jaren allemaal had gedaan en had meegemaakt, maar aangezien ze had gemerkt dat ik weinig spraakzaam was, had ze het opgegeven. Ik was helemaal niet in een stemming om gezellig te praten. Het feit dat ik zojuist als een klein kind was behandeld, maakte mijn gemoedstoestand er niet beter op. Ik was verontrust over de komende dagen, en hoopte niet dat wat er zojuist was gebeurd een voorbode voor de rest zou zijn.

"Alleen kinderen tot twaalf jaar dragen het schooluniform." Zei ik kortaf, maar natuurlijk was dit niet het volledige antwoord.

"Dat meisje was duidelijk geen twaalf meer, ze was van jouw leeftijd." Zei mijn tante. Ik haalde mijn schouders op. Mijn tante keek me nog wel een ogenblik vragend aan, maar ze zag dat ik geen zin had om alles uit te leggen. De regels op het internaat waren ingewikkeld en streng, en het zou een hele middag kosten om ze allemaal uit te leggen. Voor kinderen tot twaalf jaar golden er in ieder geval heel andere regels. Zij slapen met zijn tienen op een slaapzaal en dragen het schooluniform. Voor kinderen tot twaalf jaar is het een streng internaat, pas na je twaalfde verjaardag krijg je langzamerhand meer vrijheden.

Als je geluk had kreeg je op je twaalfde verjaardag een tweepersoonskamer toegewezen. Soms was er niet meteen een kamer beschikbaar en moest je nog een tijdje op de slaapzaal blijven. Vanaf het moment dat je op je eigen, gedeelde, kamer woonde, mocht je zelf kleren kopen, en gold er een minder streng regime. Natuurlijk stond je wel nog steeds onder toezicht, maar je mocht veel meer je eigen gang gaan.

Toch gold die vrijheid niet voor elk kind ouder dan twaalf jaar. Er waren situaties waarbij je toch weer onder strenger toezicht geplaatst werd. Dat betekende meestal dat je weer op een slaapzaal moest slapen, en ook dat je weer het schooluniform moest dragen. Dit gebeurde vaak bij oudere kinderen die zich misdroegen, of die in bed plasten, of die voor een ander zwaar vergrijp gestraft werden. Op het internaat kon je dus altijd precies zien welke oudere kinderen nog, of weer, onder extra toezicht stonden: het schooluniform was een duidelijk zichtbaar en vernederend teken.

"Plas je nog wel eens in bed?" Vroeg mijn tante ineens. Ik schrok en mijn gezicht kleurde rood. Vroeger had ik vaak in bed geplast, maar gelukkig was dat gestopt. De afgelopen jaren had ik niet meer in bed geplast, en dat was maar goed ook, want het internaat strafte bedplassers erg zwaar. Bedplassers werden onder het extra toezicht geplaatst en sliepen bij elkaar op de slaapzaal. Wat er precies in de slaapzaal van de bedplassers gebeurde wist ik niet, maar ik wist wel dat bijna alle bedplassers ook overdag luiers droegen. Sommigen droegen duidelijk zichtbaar een dikke luier onder hun schoolrok, en anderen droegen luierbroekjes.

Karin was ook een bedplasser en ik wist dat zij overdag een luierbroekje moest dragen. Joyce, een meisje dat een jaar jonger was dan ik, droeg overdag altijd een dikke luier. Als ze voorbij kwam lopen kon je haar luier horen kraken. Ik wist niet precies waarom Joyce wel en Karin geen echte luier hoefde te dragen. Alles wat achter de deuren van de babyzaal gebeurde, zoals wij de bedplaszaal noemden, gebeurde achter gesloten deuren. Natuurlijk was ik nieuwsgierig, maar wat er achter die gesloten deur gebeurde, hoopte ik nooit van dichtbij mee te maken.

"Nee... Nooit!" Stamelde ik, verontwaardigd door de vraag. Tante had me alweer een paar seconden aangekeken en gewacht op mijn antwoord. Ik hoopte alleen maar dat tante een beetje door zou rijden, want de drang om te plassen werd steeds erger. Tante glimlachte naar me.

"Nooit? Ik kan me nog wel herinneren..." Zei mijn tante, maar ik onderbrak haar.

"Toen was ik nog een kind!" Zei ik chagrijnig. Eindelijk draaiden we van de weg af, op de twee rijen tegels die in het gras lagen, wijzend naar de garage die aan het huis vast gebouwd was. De laatste meters reed tante heel langzaam, terwijl ik door de voorruit naar het huis keek dat ik vroeger zo goed kende. Ik herinnerde me de tuin nog heel goed, en hij was maar verbazend weinig veranderd.

Zodra de auto stil stond, opende ik het portier en stapte naar buiten. Ik voelde hoe tante me bekeek, maar ik kon alleen maar denken aan het toilet. De voordeur van het huis was natuurlijk nog gesloten, dus eigenlijk was ik nog geen stap verder. Tante stapte uit en sloot het portier. Ze leek geen enkele haast te hebben, maar dat kwam vooral doordat ik zelf wél zoveel haast had. Met samengeknepen benen stond ik te wachten en ik zag tante naar me kijken.

"Wat is er?" Vroeg ze.

"Ik moet… moet nodig plassen." Stamelde ik blozend. Tante keek me onderzoekend aan.

"Hoe kan dat nou?" Zei tante verbaasd, en ze keek me recht in mijn ogen. "Net voordat we in de auto stapten zat je te klagen dat je helemaal niet hoefde te plassen." Tante stond stil en bleef me aankijken. Haar blik was streng en ik voelde haar ogen in me prikken. Ik keek naar de grond en durfde tante niet meer aan te kijken. Herinneringen aan vroeger kwamen weer boven, net zoals toen leek ik nu weer een standje te krijgen, en het voelde nog net zo beroerd als vroeger.

"Het is maar goed dat ik je toch maar even op het toilet gezet heb, toch?" Vroeg tante en ze wachtte op antwoord. Ik knikte en mompelde een bevestiging, maar dat was niet genoeg.

"Kijk me aan als ik je wat vraag, Claudia!" Hoorde ik streng, en voorzichtig keek ik op. Mijn gezicht was rood van schaamte en woede. Ik werd weer als een kleuter behandeld, net als vroeger. Er was niets veranderd, en dat terwijl ik nu achttien en volwassen was. Tante dacht blijkbaar dat ik nog steeds het kind was dat vroeger bij haar kwam logeren.

"Ja, tante." Zei ik, en ik keek tante een kort ogenblik aan, voordat ik mijn blik weer op mijn voeten richtte. Ik baalde van mezelf dat ik me zo als een klein kind liet behandelen. Ik had gehoopt dat ik inmiddels meer tegen mijn tante opgewassen zou zijn, en dat ze me ook meer als een volwassene zou behandelen. Die hoop vervloog nu heel snel.

"Kom, pak je tas maar uit de auto." Zei tante, gelukkig nu wat vriendelijker. Ze had de achterklep voor me geopend en ik liep snel naar de auto toe en greep mijn tas. Tante sloot de auto af en liep naar de voordeur. Ik volgde haar op de voet en was opgelucht dat ik nu eindelijk snel een toilet zou kunnen opzoeken. Tante viste de huissleutel uit haar handtas en ik volgde de sleutel met mijn ogen naar het slot. Ik zou de snelheid wel willen verhogen, maar ik durfde niet aan te dringen. Binnen, net achter de deur aan de linkerkant was het toilet. Dat kon ik me nog herinneren.

"Heb je een logé, Dineke?" Hoorde ik ineens van achter me. Tante’s hand met de sleutel stopte vlak voor het slot, en tante draaide zich zelfs om. Ze keek naar de persoon die aan de andere kant van de heg stond, in de tuin van de buren. De afstand van de sleutel tot het slot werd langzaam weer groter, en paniekerig keek ik naar tante op. Tante negeerde me en keek naar haar buurvrouw.

"Je kent Claudia toch nog wel?" Zei mijn tante, en ik voelde een onderzoekende blik van de buurvrouw op me gericht. Ineens brak haar gezicht open en ze lachte me vriendelijk tegemoet.

"Natuurlijk! Vroeger speelde je veel met mijn dochter Tanja." Zei de buurvrouw. Ze stak haar hand uitnodigend over de heg heen, en ik was verplicht om er naar toe te lopen en haar hand te schudden. Mijn blaas stond inmiddels op springen en met moeite kon ik haar vriendelijke uitdrukking beantwoorden met een glimlach. Ik moest de pijn in mijn blaas onderdrukken en kneep mijn knieën nog steviger tegen elkaar.

De buurvrouw en mijn tante begonnen over Tanja te praten, en over vroeger, en… Ik luisterde niet meer en probeerde mijn plas op te houden. Ik lette niet meer op de twee vrouwen, en zij leken niet op mij te letten. Ik luisterde niet en keek naar de grond. Ik drukte mijn hand in mijn kruis.

Ineens voelde ik een hand op mijn wang. Er klonk een pets en ik voelde mijn wang prikken. Het was geen harde slag geweest, misschien zelfs maar een klein tikje, maar het bracht me ogenblikkelijk weer terug bij de werkelijkheid.

"Nou kom, zeg eens wat! Er wordt je wat gevraagd!" Hoorde ik mijn tante chagrijnig zeggen. Geschrokken keek ik naar haar op. Twee paar ogen keken me aan en wachtten op een antwoord, maar ik had de vraag niet gehoord. Met het zweet op mijn voorhoofd keek ik beurtelings naar mijn tante en naar de buurvrouw. Weer had ik een standje gekregen, ditmaal in het bijzijn van iemand anders. Ik voelde me miserabel, maar ineens was de vraag niet meer belangrijk. Ik zou de vraag niet meer hoeven te beantwoorden.

Ik plaste in mijn broek.
Hoofdstuk 3 – Claudia is ongehoorzaam

Ik voelde een warme stroom urine uit mijn blaas ontsnappen. Ik slaakte een gilletje terwijl ik mijn onderbroek natter en natter voelde worden. Met een vuurrood hoofd keek ik op naar tante. Ze keek bezorgd op me neer, en begreep niet meteen wat er aan de hand was. Toen ze mijn natte broek zag, lachte ze vriendelijk. Ze legde een hand op mijn schouder

"Claudia is niets veranderd sinds ik haar als tienjarige naar het internaat bracht." Zei tante tegen de buurvrouw. Woedend keek ik tante aan, terwijl ik mijn blaas eindelijk weer onder controle had. Mijn blaas was nog lang niet leeg, maar er was genoeg uitgekomen om mijn onderbroek te doorweken, en mijn spijkerbroek een grote, natte vlek te laten vertonen.

"Wat? Nee!" Riep ik woedend. Ik stapte achteruit onder de hand van tante vandaan en sloeg mijn handen voor mijn kruis. Ik kon wel door de grond zakken van schaamte, en ik kon niet geloven dat ik voor het eerst sinds jaren weer in mijn broek had geplast. En dat juist op het moment dat ik weer bij tante ging logeren.

Vroeger plaste ik regelmatig in bed, en soms ook nog wel in mijn broek, maar dat was al heel lang geleden. Tante was er nooit kwaad over geworden, maar ze vond wel dat ik dan geen gewone onderbroekjes meer mocht dragen. Als ik bij tante logeerde deed ze me ’s avonds voor het naar bed gaan een luier om, en ook overdag moest ik regelmatig speciale broekjes dragen. Ik schaamde me daar vreselijk voor, maar tante vond het nooit erg. Alleen als ik tegenstribbelde bij het aantrekken of verschonen werd ze altijd erg boos.

"Geeft niets hoor." Zei de buurvrouw lachend. "Je bent echt niet de enige tiener die nog in zijn of haar broek plast." De woorden troostten me niet. Juist het feit dat niemand boos of verbaasd was, maakte me nog kwader en maakte mijn vernedering nog groter. Het leek alsof het heel normaal was dat ik in mijn broek had geplast, alsof ik nog steeds 10 jaar oud was en alsof ze niets anders van me hadden verwacht. Ik voelde tranen in me op wellen, tranen van woede en van schaamte, maar ik snapte ook wel dat ontkennen dat ik nooit in mijn broek plaste geen zin had.

"Kom maar mee, dan krijg je een schone broek van me." Zei tante, en de toon waarop ze dat zei was zo kleinerend dat het me nog kwader maakte. Woedend keek ik haar aan, maar tante keek me aan met een blik die me mijn woede deed inslikken. Het was me meteen duidelijk dat protesteren geen enkele zin had. Ik kon deze blik nog heel goed herinneren van vroeger. Tante was toen ook altijd al erg streng geweest, en duldde geen tegenspraak. Ik kon met de regelmatige pak voor mijn billen nog heel goed herinneren, en tante’s gezicht had nu dezelfde uitdrukking als toen. Het was een waarschuwing dat ik op het punt stond om te ver te gaan, en ik was bang dat ik, ook nu ik achttien en volwassen was, nog steeds een pak voor mijn billen zou krijgen als ik niet luisterde.

Tante liep voor me uit, opende de voordeur en ik volgde. Terwijl tante de voordeur achter me weer dicht deed keek ik naar het vertrouwde interieur van de hal. Dezelfde tegels op de vloer, dezelfde spiegel en kapstok, en zelfs dezelfde geur als vroeger. Het leek alsof er de niets was veranderd. Ik liep achter tante aan naar boven, en volgde haar de badkamer in.

"Kleed je maar uit." Zei tante. Ze bleef voor me staan en wachtte tot ik begon met uitkleden. Blozend realiseerde me dat ik niet durfde te protesteren, ondanks dat ik voelde dat ik weer als een klein kind behandeld zou worden. Er zat niets anders op dan te beginnen met me uit te kleden. Ik knielde en begon met mijn schoenen uit te trekken. Tante bleef toekijken en ik bleef haar ogen op me gericht voelen. Zodra ik als eerste mijn sokken had uitgetrokken stak tante haar handen uit om de sokken aan te pakken.

Even later stapte ik uit mijn natte spijkerbroek en ook die werd meteen door tante afgenomen. Huiverend door de vernedering kleedde ik me verder uit. De stapel kleren in tante’s handen werd steeds groter, net zoals mijn naaktheid. Ik moest ook mijn bh afgeven en toen stond ik helemaal naakt voor tante. Ze bekeek me van onder tot boven. Tante had me vroeger zovaak naakt gezien, dat was toen heel gewoon. Tante waste me vroeger regelmatig, of deed me in bad. Ze zag me ook naakt als mijn luier of oefenbroekje controleerde, of als ik verschoond werd. En tante zag me ook naakt als ik stout was geweest en ik een pak voor mijn billen kreeg.

"Ga je maar wassen. Ik breng je kleren wel naar de waskamer." Zei tante. Opgelucht zag ik hoe ze zich omdraaide en wegliep. Ik pakte een washandje en een handdoek uit de kast en waste snel de viezigheid van me af. Een paar minuutjes later was ik weer schoon en droog. Ik hoorde dat tante weer naar boven was gekomen, maar ze was niet in de badkamer. Heel voorzichtig liep ik naakt de badkamer uit. Ik vond tante in mijn vroegere logeerkamer. Ze was mijn tas met kleren aan het uitpakken en legde mijn kleren in de grote klerenkast.

Tante zei niets en glimlachte. Ik keek de kamer rond die ook niets was veranderd. Hetzelfde bed stond in de verre hoek van de kamer, onder het raam. Het was een blank, eiken bed met dikke poten en stevige randen. Het was niet al te groot, en ik zou er nu nog maar net in passen. Het bed was opgemaakt met een felgekleurd dekbedovertrek met tekeningen van dieren.

Mijn tas met kleren stond op het bed, en tante haalde de netjes opgevouwen kleren uit de tas en legde ze in de grote eiken kast, eveneens in nette stapeltjes. Ik keek met argusogen naar de kast, en precies zoals ik me kon herinneren was 1 plank al gevuld. Op die plank lagen vroeger de speciale broekjes en luiers die ik moest dragen. Diezelfde broekjes en luiers lagen er nog steeds, evenals de potjes met zalf en poeder die tante soms gebruikte. Helemaal onderin de kast stonden de ongeopende of halflege pakken met luiers en broekjes. De inhoud van de kast was de afgelopen jaren niet gewijzigd. Ik vroeg me af waarom tante die broekjes en luiers van toen bewaard heeft.

Tante zag me kijken en glimlachte lief naar me. Ze legde een hand even op mijn schouder.

"Kleed je maar aan, dan gaan we een kopje thee drinken in de tuin." Zei ze. Tante pakte een broekje van een stapeltje uit de kast en hield het me voor. Ik keek er met grote ogen naar. Tante hield een luierbroekje beet en wilde dat ik het aanpakte en aantrok. Dacht tante echt dat ik nog in de oefenbroekjes van 8 jaar geleden zou passen? Ik keek met afschuw naar het luierbroekje, en daarna naar tante. Dit kon ze toch niet menen? Ik was inmiddels achttien jaar oud, plaste nooit meer in mijn broek op 1 klein ongelukje na, en was natuurlijk veel te oud om luiers of luierbroekjes te dragen.

"Nou schiet op. Pak aan!" Zei tante streng, terwijl ze stond te wachten totdat ik het luierbroekje aan zou pakken. Ik schudde mijn hoofd. Tante keek me streng aan, maar ik bewoog niet. Ik was volledig naakt, maar ik weigerde het aangeboden kledingstuk. Dit was absurd. Ik liet me niet zomaar als een klein kind behandelen.

Plots kwam tante in beweging. Ze pakte me bij mijn arm en trok me naar haar toe. Met haar andere hand sloeg ze me op mijn blote billen. Ik gilde van de schrik, want echt pijn deed het niet. Tante trok me naar de hoek van de kamer en duwde me met mijn neus in de hoek. Dit was de hoek waar ik vroeger veel tijd in had doorgebracht. Tante vond het altijd een goede straf om mij een tijdje zo te laten staan, zodat ik kon nadenken over wat ik gedaan had. Ik had hier een flink aantal uren doorgebracht, vaak huilend. Ik kon me nog heel goed herinneren hoe ik vroeger smeekte om uit de hoek te mogen komen. Vaak had ik er gestaan met mijn broek op mijn knieën en mijn billen bloot, vaak na eerst een pak voor mijn billen gehad te hebben.

Nu stond ik weer in de hoek, als een kleuter. Weer met mijn billen bloot, maar nu zelfs volledig bloot. Ik voelde tranen in mijn ogen opwellen, tranen van schaamte en kwaadheid. Ik schaamde me vreselijk omdat ik me weer als een klein meisje liet behandelen, en tegelijkertijd was ik ook boos op mezelf. Natuurlijk wilde tante me een speciaal broekje laten dragen, dat begreep ik heel goed. Vroeger plaste ik regelmatig in mijn broek, in de tussenliggende jaren had ik nooit in mijn broek geplast, maar zodra tante me opgehaald had was het vrijwel meteen weer gebeurd. Wat tante betreft leek het alsof ik nooit was gestopt met mijn broekplassen.

"Tante, alsjeblieft. Het spijt me." Smeekte ik, maar zonder om te kijken. Ik had tante nog niet weg horen lopen, maar ik durfde niet te kijken of tante er nog wel was. Ik hield mijn handen op mijn rug en steunde met mijn hoofd tegen de hoek van de muur.

"Ik zou je eigenlijk een pak voor je billen moeten geven." Zei tante streng. Ik huiverde bij de gedachte om net als vroeger over de knie gelegd te worden, maar ik wist dat als ik vroeger had geweigerd om een luierbroekje aan te trekken, ik het pak slaag niet had kunnen ontlopen.

"Ja, tante. Ik weet het, Het spijt me." Smeekte ik berouwvol. "Mag ik… alstublieft uit de hoek komen en mijn luierbroekje aantrekken?" Vroeg ik. "Ik zal vanaf nu beter luisteren, tante. Dat beloof ik." Ik stond muisstil en luisterde naar wat er achter me gebeurde. Het was stil achter me. Was tante er nog wel? Ik durfde nog steeds niet te bewegen, of te kijken.

Ineens voelde ik een hand op mijn schouder. Ik mocht me omdraaien en keek met enige angst en schaamte naar het gezicht van tante. Weer hield ze het luierbroekje voor me en nu pakte ik het zonder morren aan. Ik stak mijn handen in het broekje en trok het elastiek uit. Een voor een stak ik mijn voeten in het broekje en ik trok het broekje omhoog. Vrijwel meteen voelde ik het elastiek op mijn benen, het broekje kraakte terwijl ik het omhoog trok. De buitenkant van het broekje voelde zacht aan, maar de dikte verraadde meteen dat het geen gewoon broekje was.

Ik trok het broekje op zijn plaats en voelde het elastiek kriebelen in mijn lies. Met afschuw keek ik naar beneden naar het broekje. Het voelde nog net zo vreemd en irritant als vroeger, maar het broekje paste precies. Dit waren duidelijk niet dezelfde broekjes als vroeger, want die zouden me niet meer passen. Vroeger was de buitenkant van het broekje ook meer plastic-achtig, terwijl het nu warm en zacht aanvoelde.

"Goed zo." Zei tante complimenterend. "Kleed je maar aan." Zei ze, en daarna liep ze de kamer uit. Ze liet een achttienjarige, volwassen vrouw achter die met moeite de tranen in haar ogen kon bedwingen. Het luierbroekje voelde dik en vernederend aan, en ik begon zelfs terug te verlangen naar het kille, liefdeloze internaat. Ik voelde me weer net zo oud als vroeger, toen ik hier regelmatig logeerde omdat mijn ouders de hele tijd ruzie maakten.
 

DL_Michel

Administrator
Forumleiding
CLAUDIA (Deel 2)

Deel 2

Hoofdstuk 4 – Claudia plast in bed

Tante liet me achter in de slaapkamer. Ik had een luierbroekje aan dus tante was tevreden. Ik keek tante na en hoorde haar de trap aflopen. Ik voelde tranen in me opwellen. Het was lang geleden dat ik me zo vernederd voelde als nu. Nooit plaste ik meer in mijn broek, maar door een klein ongelukje op het verkeerde moment, moest ik nu ineens weer een luierbroekje dragen. Alsof ik een klein kind was.

Ik ging op de rand van het bed zitten en legde mijn gezicht in mijn handen. Het matras voelde lekker zacht aan. Herinneringen van vroeger kwamen boven. Ik had redelijk veel in dit bed gelegen, bijna altijd met een luier om. Toch had ik geen slechte herinneringen aan dit bed, of aan tante. Tante was altijd heel streng tegen me geweest, maar tegelijkertijd kon ze ook heel lief zijn. Door alle ruzies thuis tussen mijn vader en mijn moeder was ik vaak liever bij tante dan thuis. Tante troostte me als ik verdrietig was, en speelde met me als ik me verveelde. Ze werd nooit boos als ik in mijn broek plaste, maar nam me dan liefdevol mee naar de badkamer waar ze me hielp met wassen en me een luierbroekje liet aantrekken. Ik haatte die luierbroekjes, maar tolereerde ze toen omdat ik me veilig voelde in zo’n broekje.

Nu droeg ik weer zo’n broekje. Ik keek naar de kast waarvan de deuren open stonden. Ik zag mijn kleren netjes gestapeld liggen op de planken, en ik zag ook de stapels met luierbroekjes en luiers. Ik huiverde weer en vroeg me af waarom tante luierbroekjes en luiers in mijn maat had gehaald. Als ze dat speciaal voor mij had gedaan, dan had ze weinig vertrouwen in me. Ik keek naar mijn kleren en vroeg me af onder welke broek ik mijn luierbroekje het best zou kunnen verbergen.

Door het openstaande raam hoorde ik tante weer met de buurvrouw praten. Ik kan maar flarden van het gesprek opvangen, maar ik wist zeker dat ze over mij praatten. Ik keek door het raam naar buiten en zag mijn tante bij de lage schutting staan. De buurvrouw stond aan de andere kant van de schutting. De tuin van tante en die van de buren waren nauwelijks van elkaar gescheiden, er was weinig privacy. Je kon heel gemakkelijk over de lage schutting kijken en zien wat er bij de buren gebeurde. Aan de andere kant van de tuin was de afscheiding veel hoger, en van die kant konden er geen nieuwsgierige ogen meekijken.

Ik wilde niet naar beneden. Ik wilde mijn luierbroekje voor zoveel mogelijk mensen verborgen houden. Welke broek of rok ik ook aan zou trekken, de dikte van luierbroekje zou ik slecht kunnen verbergen. Mensen zouden zien dat ik een luierbroekje droeg, me aanstaren en misschien wel uitlachen. Ik wilde hier blijven, op deze kamer, zonder pottenkijkers.

Ik legde mijn hand op het kussen en voelde de zachte stof. De lakens waren zacht en voelden comfortabel aan. Ik keek een ogenblik naar de deur die openstond, maar ik had geen zin om op te staan. Ik tilde mijn voeten van de grond en duwde ze onder de lakens. Ik schoof mijn voeten naar het voeteneind, voelde het hout van het ledikant, en liet me onderuit zakken. Ik trok het dekbed over me heen, draaide me op mijn buik en legde mijn wang op het matras, met mijn gezicht naar de deur.

Het bed was net groot genoeg. Mijn tenen raakten de houten omtrek van het ledikant, en met mijn hoofd lag ik bijna tegen het hoofdeind aan. De warmte van het dekbed verwarmde mijn bijna naakte lichaam. De lakens waren heerlijk zacht en roken zo lekker fris. Ik sloot mijn ogen en luisterde naar de vogeltjes buiten. Ik waande me weer terug in de tijd, toen ik ook met een luier in dit bed lag, en ik luisterde naar de stilte om me heen. Geen geschreeuw van mama of papa, of slaande deuren in het huis. Vroeger had ik meer ruimte in dit bed, maar het hinderde me niet. Het voelde prettig en knus, en ik realiseerde me dat ik dit gemist had.

Op het internaat sliep ik met een kamergenoot, daar had ik geen eigen kamer. Nu lag ik wel alleen, ik hoefde niets te delen. Ik draaide mijn gezicht van de deur af, duwde het kussen van me af, verder de hoek in. Ik voelde het elastiek van mijn luierbroekje, en dat was precies wat ik vroeger ook voelde. Het stoorde me minder dan ik had verwacht. Eigenlijk voelde je er weinig van, zeker als je stil lag.

Minutenlang lag ik stilletjes in het bed. Ik had geen slaap, het was tenslotte nog maar net drie uur geweest. Ik probeerde niet eens te slapen, ik wilde zolang mogelijk genieten van dit zachte, warme bed. Ik voelde wel weer een nieuw plasje aankomen, maar dat probeerde ik te negeren. Ik probeerde alle signalen die dit perfecte moment kon verstoren te onderdrukken.

Ineens hoorde ik voetstappen op de trap. Ik schrok en kwam overeind. Ineens realiseerde ik me ook weer hoe naakt ik eigenlijk was, waarschijnlijk door de koelere lucht in de kamer. Ik trok het dekbed voor mijn borsten en keek ietwat beschaamd naar de deur. Tante had gezegd dat ik me aan moest kleden, en dat had ik niet gedaan. Ik was weer ongehoorzaam geweest en was in bed gekropen. Misschien was tante boos op me, misschien had ik niet in dit bed mogen kruipen. Ik bedacht me ook dat ik een luierbroekje droeg, en geen echte luier. Luierbroekjes waren voor overdag bedoeld, en ik kon me niet herinneren ooit met ene luierbroekje geslapen te hebben. In bed had ik altijd een echte luier gedragen.

Tante kwam in de deuropening staan en keek de kamer in. Toen ze me in het bedje zag liggen glimlachte ze. Ze zag ook mijn bezorgde en wat bangige gezicht, en liep op me af. Tante kwam op de rand van het bed zitten en drukte een kus op mijn voorhoofd. Ze lachte en leek gelukkig niet boos.

"Pas je hier nog in?" Vroeg ze. Ik knikte blozend.

"Het spijt me, ik… ik moest me aankleden." Stamelde ik, maar tante schudde haar hoofd.

"Het geeft niet, je mag best even een middagdutje doen." Zei tante vriendelijk. Ze pakte het dekbed van me over en trok het van me af. "Maar je begrijpt dat ik graag zou willen dat je dan een luier draagt." Tante deed alsof het een verzoek was, maar ik wist heel goed dat het helemaal geen verzoek was. Zonder luier zou tante me niet laten slapen; dat wist ik nog heel goed van vroeger.

Ik keek tante beschaamd aan. Ik wilde geen luier om, maar ik wilde ook geen ruzie maken. Een luierbroekje gaf nog een bepaalde mate van zelfredzaamheid, maar met een luier was ik helemaal aan tante overgeleverd. Tante had vroeger altijd de regel dat je een luierbroekje eventueel zelf kon aan- en uittrekken, maar luiers werden altijd door tante omgedaan en afgedaan. Tante trok het dekbed helemaal van me af en hing het dekbed over het voeteneind van het ledikant.

Zonder pardon werd mijn luierbroekje naar beneden getrokken. Ik huiverde, maar werkte wel mee. Weer helemaal naakt lag ik nu op mijn rug op bed, kippenvel bedekte mijn lichaam. Ik keek naar tante die mijn luierboekje apart legde en in de kast een luier van de stapel pakte. Mijn gezicht werd vuurrood van schaamte toen ze in mijn blikveld de luier begon open te vouwen. Tante ging weer op de rand van het bed zitten.

"Dat is lang geleden, toch Claudia?" Lachte tante vriendelijk. Ik rilde en voelde haar blik op mijn naakte lichaam. De luier zag er enorm uit, en ik kon nu al zien dat de luier veel dikker was dan het luierbroekje. Ik hoefde geen aanmoediging te hebben om mijn knieën in te trekken, want ik wist nog precies hoe ik me moest gedragen als ik een luier omkreeg.

Tante duwde de luier onder mijn billen en ik liet mijn benen weer zakken. Vlug maar zorgvuldig werd de luier dichtgeplakt. Het elastiek drukte nu nog steviger in mijn liezen en op mijn buik, en de luier zag veel strakker om me heen dan het luierbroekje. Ik voelde de dikke prop tussen mijn benen, en plots voelde ik ook mijn blaas weer. Ik was helemaal vergeten om te vragen of ik naar het toilet mocht, en ik was bang dat als ik het nu zou vragen tante boos zou worden. Hopelijk kon ik mijn plas nog een tijdje ophouden.

"Ga maar lekker even slapen, schat." Zei tante. Ze trok het dekbed weer over me heen en bedekte mijn beschamende kledingstuk. Ze boog en drukte een kus op mijn wang. Ook aaide ze me door mijn haren. Tante wilde opstaan, maar bedacht zich en draaide zich toch weer wat naar me toe.

"Ik vind het leuk dat je weer komt logeren, Claudia." Zei tante. "Het lijkt alsof er niets is veranderd." Ging tante verder, en die constatering had ik ook al gemaakt. Acht jaar nadat ik voor het laatst een luier om had gehad, lag ik nu weer met een luier om in bed. Ik was in de tussentijd gegroeid, zowel lichamelijk als geestelijk, maar voor tante maakte dat niet uit. Haar strenge regels waren nog precies hetzelfde, en zolang ik me gedroeg zoals ik vroeger deed, dan veranderde er inderdaad niets.

Nu stond tante wel op, maar niet nadat ze me nogmaals een kus gegeven had. Ze knipoogde naar me en liep de slaapkamer uit. Ik draaide me om, voelde mijn luier bewegen, en ging weer op mijn buik liggen. De luier bleef ik voelen, maar het gaf me ook een veilig gevoel. In een luier kon me niets gebeuren: ongelukjes waren niet erg, en alhoewel ik jarenlang niet in bed had geplast voelde ik me met een luier om toch veiliger.

Ik keek de kamer in, schoof in een nog iets comfortabelere houding en sloot mijn ogen met een glimlach. De luier beschermde me tegen ongelukjes, het dekbed tegen vernederende blikken en tante beschermde me tegen de rest. Zo was het altijd geweest, en zo was het nu weer.

Met een ontspannen gevoel werd ik wakker. Ik had een kwartiertje wakker gelegen en was daarna in slaap gevallen. Ik gaapte en strekte me uit. Mijn voeten raakten het voeteneind en hoofd stootte tegen het andere eind van het bed. Ik moest glimlachen om de absurditeit van mijn kleine bed, maar tegelijkertijd wilde ik niet anders. Ik hoopte maar dat ik vannacht ook in dit bed zou mogen slapen.

Het voelde klam aan in mijn luier. Ik gooide resoluut het dekbed en spreidde mijn benen. Verbaasd keek ik naar mijn luier, terwijl ik met mijn rechter wijsvinger voorzichtig in de luier porde. De conclusie was overduidelijk: ik had in mijn luier geplast. Toen ik ging slapen wist ik dat moest plassen, maar ik wist heel zeker dat ik niet bewust in mijn luier geplast had. Op zich was dat niet zo erg, want niemand zou het me kwalijk nemen, maar het was onbewust gebeurd. Een ongelukje! Ik had in mijn slaap in mijn luier geplast!

Zachtjes begon in te huilen om mijn eigen kinderlijke gedrag. Waarom gedroeg ik me als een klein kind?
Hoofdstuk 5 – Claudia ontmoet Tanja

Ik drukte mijn gezicht in het kussen, en probeerde mijn tranen te stoppen. Ik probeerde mezelf te overtuigen dat het niet zo erg was, dat ik komende nacht toch al een luier zou moeten dragen door wat er vanmorgen was gebeurd. Tante vond het vast niet erg dat ik in mijn luier geplast had, ze zou er zeker niet boos om worden. Behalve dat het een beetje klam in mijn liezen voelde, was het ook niet zo heel erg om een luier te dragen. De dikke luier drukte comfortabel tegen mijn billen en onderbuik, en het meeste vocht was allang door de luier opgenomen. En hoe langer je een luier omhad, hoe minder strak het elastiek werd.

Mijn schaamte kon ik echter niet vergeten. Het kon toch bijna geen toeval zijn dat ik op de eerste dag dat ik terug bij tante was, al meteen een keer in mijn broek plaste en daarna ook nog in een natte luier wakker werd. Jarenlang had ik geen enkel probleem met het ophouden van mijn plas gehad, maar nu was het weer net zo erg als toen ik tien jaar oud was. Het leek alsof het nooit was weggeweest. Ik troostte mezelf dat als dit toch moest gebeuren, dat dit dan wel het meeste ideale moment was. Tante zou het me vergeven, en me helpen met mijn probleem.

Ik wilde niet blijven liggen mokken, en kwam omhoog. Ik schoof naar de rand van het bed en zocht naar natte plekken op het matras, maar gelukkig waren die er niet. Wel voelde ik dat het vochtig was in mijn liezen, en ik wist dat dát niet alleen van het zweet was. Ik liet me achterover zakken, met het hoofd op mijn kussen. Het was warm genoeg om zonder dekbed te liggen, zeker nu de zon op de achterkant van het huis scheen. Het raam stond ver open en er kwam genoeg koele lucht binnen om het ook weer niet te warm te laten zijn.

Buiten hoorde ik tante praten. Zittend op mijn bed keek ik uit het raam. Tante zat in de tuin, maar ze was niet alleen. Samen met de buurvrouw en een meisje van mijn leeftijd zaten ze op tuinstoelen rond een ronde tafel. Op de tafel stond een grote kan met thee, met daaromheen vier doorzichtige theeglazen. Drie theeglazen waren gevuld. Het meisje van mijn eigen leeftijd keek wat verveeld om zich heen, en ze zat duidelijk niet op haar gemak. Ze leek wat nerveus of gespannen. Ze praatte niet mee met tante en de buurvrouw. Het meisje kwam me vaag bekend voor, en ineens begreep ik dat dit het buurmeisje was waar ik vroeger veel mee gespeeld had. Dit was Tanja.

Ik verborg me zoveel mogelijk achter het gordijn, terwijl ik nieuwsgierig probeerde te volgen waar ze over praatten. Af en toe kon ik maar een paar woorden verstaan, vooral als de stem wat luider werd, maar helaas was dat meestal niet zo. Tante en de buurvrouw bleven doorkletsen en dronken ondertussen hun thee op. Op een schoteltje naast de theekan lagen een soort van gebakjes. Het schaaltje was al bijna leeg en er lagen wat kruimeltjes op tafel. Ik zag Tanja naar het schaaltje kijken, en nonchalant pakte ze een gebakje en bracht het naar haar mond. De buurvrouw stopte plots met praten en keek Tanja verontwaardigd aan.

De buurvrouw zei wat tegen Tanja wat ik niet kon verstaan, en Tanje keek geschrokken. Snel legde ze het gebakje weer terug op het schoteltje. Vanuit de slaapkamer kon ik zien hoe Tanja's gezicht rood kleurde. Ik glimlachte om het tafereel: Tanja was ondeugend, en de buurvrouw was nog strenger dan mijn tante. Blijkbaar was het hiermee nog niet afgelopen. Tanja werd gesommeerd te gaan staan en dat kon ik goed verstaan. Ik zag Tanja tegensputteren, ze wilde duidelijk niet gehoorzamen. Nogmaals hoorde ik de stem van de buurvrouw, ditmaal nog strenger. Tanja gehoorzaamde schoorvoetend en schoof haar tuinstoel naar achteren. Ze liep twee passen naar haar moeder toe en ging naast haar moeder staan.

Verbaasd keek ik toe. Niemand had in de gaten dat ik hen aan het gadeslaan was. Ik zag Tanja en zag dat ze met tegenzin naast de stoel van haar moeder stond. Tanja droeg een zomers jurkje en had kortgeknipt en een beetje stoer kapsel, maar dat gaf haar geen jongensachtig uiterlijk door haar ronde gezichtje met bolle wangetjes. Ook haar borsten staken onder het zomerjurkje naar voren, verstopt in een witte bh met kanten randjes dat onder het jurkje uitstak. Tanja hield haar handen op haar rug, terwijl de buurvrouw mijn tante aankeek en een opmerking maakte over het gedrag van haar dochter.

Weer kon ik niet helemaal verstaan wat er gezegd werd, maar toen de buurvrouw het jurkje van Tanja omhoog trok en aandachtig naar het ondergoed van Tanja keek, luisterde ik niet meer. Tanja's ondergoed was duidelijk zichtbaar, en het was overduidelijk dat Tanja geen gewoon ondergoed droeg. Tanja's ondergoed was veel groter dan een normaal slipje. Ik kneep mijn ogen samen om nog beter te kunnen zien, maar ook zonder samengeknepen ogen herkende ik een luierbroekje bij Tanja.

Ik vergat mijn eigen luier en keek naar het beschaamde gezicht van Tanja. De gezichtsuitdrukking van de buurvrouw kon ik niet zien, omdat ze met haar rug naar me toe gedraaid zat, maar aan haar houding zag ik dat ze geen goed humeur had.

"Houd vast!" Hoorde ik de buurvrouw commanderen en Tanja nam de onderkant van de jurkje van haar moeder over. Met twee handen hield Tanja nu haar eigen jurkje omhoog, en toonde haar ondergoed aan de buurvrouw. Mijn tante en ik keken uiteraard mee, maar tante leek het schouwspel normaal te vinden. De buurvrouw pakte het luierbroekje aan twee kanten beet en trok het in een ruk naar beneden, tot op haar knieen. Van deze afstand kon ik niet goed zien of het luierbroekje nat was, maar ik nam aan dat Tanja er in geplast had.

"Wat hadden we afgesproken, Tanja?" Hoorde ik de buurvrouw zeggen. Tanja antwoordde niet en keek weg. Met opgetrokken wenkbrouwen keek ik naar de naaktheid van Tanja. Met haar luierbroekje op haar knieen en haar jurkje tot boven haar navel opgetrokken, moest Tanja de beschamende blikken van haar toeschouwers wel toelaten. Het leek van deze afstand of Tanja geen schaamhaar had, en aangezien Tanja donker haar had, moest dan van hieruit eigenlijk wel zichtbaar zijn.

Ik zag Tanja wat mompelen, maar de buurvrouw nam daar bijkbaar geen genoegen mee. Ze stond resoluut op en Tanja deed geschrokken een stapje achteruit. De buurvrouw stapte op haar dochter af en greep haar bij haar nek. Tanja werd in een voorovergebogen positie gedwongen en haar billen kwamen in het zicht. Het leek inderdaad of Tanja's spierwitte billen wat leken te glanzen van het vocht, en dat zou betekenen dat ze inderdaad in het luierbroekje geplast had.

Ik hoorde Tanja vanuit mijn positie hoog boven de tuin kermen en smeken, maar tot mijn grote verbazing zag ik hoe de buurvrouw haar rechterhand optilde. Haar linkerhand had ze stevig in Tanja's nek liggen, en met haar rechterhand sloeg ze op Tanja's billen. Tanja kermde, maar ze probeerde niet de klap niet te ontwijken. Nogmaals haalde de buurvrouw haar hand naar achteren en zonder pardon liet ze haar vlakke hand neerkomen op Tanja's billen. Ik kon Tanja's gezicht niet meer zien, ik had een beter uitzicht op haar billen, maar aangezien Tanja wel kermde maar niet tegenwerkte, concludeerde ik dat dit geen uitzondering was.

"Nee, mama. Stop... Ik..." Hoorde ik Tanja smeken tussen het kermen door, maar de buurvrouw bleef doorslaan. Pas na een slag of vijftien hield de buurvrouw op. Ze haalde meteen haar linkerhand uit Tanja's nek en Tanja kwam overeind. Tanja's gezicht was betraand, maar ze hield zich groot. Tanja bleef haar jurkje met een hand vasthouden en met haar andere hand veegde ze snel de tranen van haar wang. Haar moeder ging weer zitten en pakte haar theeglas weer op, alsof er niets gebeurd was. Tanja moest blijven staan met haar jurkje omhoog en het luierbroekje op haar knieën. Ze mocht zichzelf blijkbaar niet bedekken en ik kon de schaamte van Tanja van haar gezicht aflezen.

Vijf minuten lang gebeurde er niets. Tante en de buurvrouw kletsen gewoon door en Tanja bleef maar in dezelfde houding naast haar moeder staan. Ik begon me te vervelen, maar met alleen een luier om durfde ik ook niet uit bed te stappen. Ik wist eigenlijk niet eens zeker of ik van tante wel uit mijn bed zou mogen komen, of dat ik zou moeten wachten totdat tante me kwam halen. Aan de andere kant wilde ik ook niet door Tanja gezien worden in een luier, en zeker niet in een natte luier. Hier op mijn eigen slaapkamer was ik veilig, en tegelijkertijd had ik een goed uitzicht op de tuin.

Tante had haar theeglas leeg en na een korte mededeling stond ze op. Ze liep het huis in en even later hoorde ik haar de trap op komen. Snel ging ik liggen en trok ik het dekbed over me heen. Tante stak haar hoofd om de deur heen om te kijken of ik wakker was, en stapte daarna met een glimlach de slaapkamer in. Ze kwam op de rand van het bed zitten en aaide me over mijn voorhoofd.

"Heb je lekker geslapen?" Vroeg ze, en ik knikte blozend. Ik schaamde me voor mijn natte luier, en tante zou dat nu ontdekken.

"Tante, ik... mijn luier... het spijt me..." Stamelde ik, maar tante legde een vinger op mijn mond en schudde vriendelijk haar hoofd. Ze vond de staat van mijn luier helemaal niet belangrijk, en ze maakte me duidelijk dat ik er zeker geen excuses voor hoefde aan te bieden.

"Ben je al lang wakker? Heb je naar buiten zitten kijken?" Vroeg tante. Ze lachte en ik voelde dat ze niet kwaad werd als ik zou bekennen dat ik inderdaad al een tijdje wakker was en naar Tanja en de buurvrouw had zitten kijken. Ik knikte weer.

"De buurvrouw is streng voor Tanja." Constateerde mijn tante, en tegelijkertijd trok ze nonchalant het dekbed van me af. Ze keek even vluchtig naar mijn luier en zag dat ik nat was. Zonder pardon trok tante de plakstrips van de luier los. Ik huiverde toen mijn luier opengevouwen werd en tussen mijn gespreide benen op het bed gelegd werd. Ik voelde mijn huid afkoelen door de koelere lucht op mijn vochtige huid. Ik voelde me net zo als Tanja buiten, maar gelukkig liet tante mij niet zo liggen.

Tante stond meteen op, liep naar de wastafel en pakte een handdoek. Ze liep ermee terug en ik moest mijn knieën intrekken. Mijn rug kromde zich en mijn billen kwamen iets van de luier omhoog. Tante trok de luier onder me vandaan en duwde de handdoek ervoor in de plaats. Ik moest met mijn benen in de lucht blijven liggen, terwijl tante een washandje bij de wastafel nat maakte. Ik huiverde weer toen ik met het koude, natte washandje werd gewassen. Gelukkig was het snel voorbij, en voelde ik hoe ik met de handdoek werd afgedroogd.

Helemaal naakt keek ik toe hoe tante het washandje in de handdoek vouwde, en de handdoek in de wastafel gooide. Daarna vouwde tante mijn luier dicht, en zag ik de luier verdwijnen in een afsluitbare afvalbak. Op de terugweg liep tante langs de kledingkast en met argusogen volgde ik haar. Ik was bang dat ze weer een luier zou pakken en dat ik de rest van de dag in een luier zou moeten doorbrengen, maar gelukkig pakte tante een luierbroekje van het andere stapeltje.

"Kom maar." Zei tante. Ze vouwde het luierbroekje open en rekte het elastiek uit. Ik stapte uit bed en liep naar tante toe. Tante knielde en hield het luierbroekje voor me open. Ik stapte er voetje voor voetje in en daarna trok tante het luierbroekje omhoog. Liefkozend aaide ze me over mijn wang. Ik glimlachte moeizaam, maar ik was blij dat tante niet boos geworden was.

"Grote meid!" Lachte ze. "Kleed je maar snel aan, dan gaan we kennismaken met Tanja."
Hoofdstuk 6 - Tanja wordt gestraft

Snel trok ik een korte broek en T-shirt aan en stak ik mijn voeten in een paar slippers. Tante wachtte op me, en toen ik aangekleed was liepen we samen naar beneden. Tijdens het lopen bekeek ik of het zichtbaar was dat ik een luierbroekje aan had, maar dat leek mee te vallen. Wel voelde ik tijdens het lopen het luierbroekje schuren in mijn lies, en dat was geen prettig gevoel. Met plaatsvervangende schaamte liep ik achter tante aan de tuin in. De buurvrouw keek me vriendelijk aan.

"Heb je lekker geslapen?" Vroeg ze, en ik knikte. Tanja en ik keken elkaar recht in de ogen. Tanja stond nog steeds met haar broekluier op de knieën en haar jurkje omhoog. Ook nu ik de tuin in was komen lopen, had ze zich niet mogen bedekken. Tanja keek weg en zei niets. Ik wist me geen houding te geven en bleef onhandig naar Tanja kijken.

"Tanja? Ken je Claudia nog van vroeger?" Vroeg tante, maar Claudia draaide haar gezicht weg. De buurvrouw keek geïrriteerd naar Tanja op en tikte Tanja op haar dijbeen. Tanja's gezicht was rood van schaamte, maar toch keek ze me weer een moment aan. Ik voelde vijandigheid in haar blik, maar dat was op dit moment natuurlijk niet zo heel vreemd. Ik begreep best dat Tanja geen pottenkijkers wilde hebben terwijl ze door haar moeder gestraft werd.

"Hallo Claudia." Zei Tanja beleefd, en daarna keek Tanja weer naar de grond. Tanja's moeder leek hiermee tevreden gesteld te zijn, maar ik vroeg me af of ik niet wat tegen Tanja moest zeggen. Werd van mij hetzelfde verwacht als van Tanja? Ik kon toch moeilijk vragen hoe het met Tanja ging? Wat dat was een open deur. Tanja was ook niet in de stemming om te praten. Gelukkig hielp tante me.

"Wil je een kopje thee?" Vroeg tante, en ik knikte. Ik liep om de tafel heen en ging zitten in de niet gebruikte tuinstoel. Tante schoof het schoteltje met de gebakjes naar me toe. Ik pakte het gebakje op dat Tanja eerder al vast had, en tijdens het eten keek ik regelmatig vanuit mijn ooghoek naar Tanja. Haar straf was blijkbaar nog steeds niet afgelopen, en ze bleef maar in dezelfde houding staan. Ik at met smaak en dronk mijn thee op, en luisterde met een half oor naar de gesprekken van tante en de buurvrouw.

"Mam, ik..." Zei Tanja ineens, maar de dreigende blik van haar moeder deed haar de rest van zin inslikken. Tanja's gezicht werd weer rood van schaamte en ik zag Tanja's handen trillen van ingehouden woede en schaamte. Ik moest een glimlach onderdrukken, maar tegelijkertijd had ik ook wel medelijden met haar. Ik nam mezelf voor om tante niet ongehoorzaam te zijn, want ik wilde nooit gestraft worden zoals Tanja.

"Houd je mond, Tanja!" Zei de buurvrouw en daarmee was het gesprek tussen Tanja en haar moeder afgelopen. Ik bleef op Tanja letten, en het leek erop alsof Tanja steeds meer problemen begon te krijgen met haar straf. Ze had minimaal een uur zo met haar middel open en bloot stil gestaan, maar de laatste paar minuten zag ik regelmatig Tanja's gezicht betrekken. Ik bedacht me dat Tanja waarschijnlijk moest plassen, en hoe langer ik Tanja observeerde hoe zekerder ik van mijn zaak werd.

Het duurde nog een paar minuten, en toen zag ik aan de gezichtsuitdrukking van Tanja dat er wat ging gebeuren. Ze leek de strijd op te geven, en haar gezicht werd langzaam roder en roder. Ze kermde en trok daarmee de aandacht van zowel tante als de buurvrouw. Met zijn drieën keken me naar Tanja, die nog steeds stil stond zoals er van haar verwacht werd.

Nog terwijl we met zijn drieën toekeken, liet Tanja haar jurkje zakken. Haar gezicht betrok en met twee handen duwde ze de stof van het rokje in haar kruis. Ze keek ons geen van allen aan en was diep in zichzelf gekeerd. Ze kermde nogmaals en ze drukte met beiden handen tussen haar licht opengesperde benen. Nog voordat de buurvrouw er wat van zei zag ik straaltjes urine tussen haar vingers begonnen te sijpelen. De urine druppelde tussen haar benen op de tegels neer, en er vormden zich ook kleine stroompjes langs de binnenkant van haar benen.

We keken sprakeloos toe en zagen Tanja misschien nog geen dertig seconden plassen. Toen hield de stroom urine alweer op. Tanja's gezicht was bezweet en vuurrood en ik zag een rilling door haar lichaam trekken. Even stond ze doodstil en wachtte ze de straf die ze zou gaan krijgen. De buurvrouw keek echter alleen maar, eerst naar Tanja's handen tussen haar benen, en daarna naar Tanja's gezicht. Tanja keek angstig op haar moeder neer. De stilte aan tafel was drukkend en ik wachtte op de uitbarsting van de buurvrouw.

Er gebeurde niets. Tanja was zichtbaar in de war, maar herinnerde zich ineens wel wat er van haar verwacht werd voordat ze begon te plassen. Midden in het poeltje urine schoven haar voeten weer tegen elkaar. Tanja ging weer rechtop staan en pakte de doorweekte onderrand van haar jurkje beet. Ze trok het jurkje omhoog en de natte huid van haar kruis werd zichtbaar. Net zoals een paar minuten geleden bleef Tanja nu haar jurkje omhoog houden, alsof er niets gebeurd was. Tanja's gezichtsuitdrukking en haar hele houding was echter wel degelijk veranderd. Ik zag dat Tanja tegen de tranen vocht.

De buurvrouw keek niet meer naar Tanja, maar ik zag de buurvrouw wel diep zuchten. Tante keek minachtend naar Tanja, en ik zag dat Tanja de blik van mijn buurvrouw opgemerkt had. De minachting moest pijn doen als achttienjarige, maar zoals Tanja nu behandeld werd, leek ze in niets op een achttienjarige.

"De zindelijkheidstraining verloopt nog moeizaam, zie ik." Zei tante tegen de buurvrouw. De buurvrouw knikte. Ik keek verbaasd naar tante en daarna naar Tanja. Was Tanja nog niet zindelijk? Ik vroeg me af of ze nog nooit zindelijk was geweest, of dat dit een tijdelijke terugval was. Ik probeerde niet te denken aan mijn eigen ongelukjes, en hield mezelf voor dat ik uiteraard wel zindelijk was, en dat wat vandaag gebeurd was een uitzondering was. Ik had ook geen enkele reden om te denken dat het anders was. Het idee dat Tanja, die net als ik achttien jaar oud was, niet zindelijk was en een zindelijkheidstraining moest ondergaan was belachelijk.

"Hopeloos." Zei de buurvrouw diep zuchtend. "Ik zal het nog eens met de gedragstherapeute bespreken, maar ik zit eraan te denken om de training maar te stoppen." Tanja schrok en trilde.

"Nee mama... alsjeblieft. Ik... Ik doe mijn best!" Huilde Tanja. Er sprongen ineens tranen uit haar ooghoeken, en de zelfbeheersing die ik bij Tanja had gezien was ineens weg. Ik vond dat Tanja haar straf en kinderlijke behandeling dapper onderging, ze leek in ieder geval precies te doen wat er van haar verwacht werd. Ze bleef netjes stilstaan met haar middel ontbloot als haar dat werd opgedragen, en ze had de slagen op haar billen ook zonder al teveel tegenstribbelen ondergaan. Ik had ook tot nu toe nog geen tranen bij Tanja gezien.

"Het spijt me, Tanja. Als jij niet beter je best gaat doen, dan gaan we weer gewoon terug naar de luiers. Dag en nacht! Blijkbaar ben je er nog steeds niet aan toe." Zei de buurvrouw streng. Tanja snikte en stond er beteuterd bij. Ze leek absoluut niet terug te willen naar de luiers, terwijl het mij leek alsof de huidige situatie ook niet ideaal was. Misschien zou ik de voorkeur wel aan luiers geven en de nadelen erbij op de koop toenemen, in plaats van een met veel straf gepaard gaande zindelijkheidstraining. Gelukkig hoefde ik die keuze niet te maken.
 

DL_Michel

Administrator
Forumleiding
Deel 3

Hoofdstuk 7 - Claudia plast in haar luierbroekje

Nadat Tanja en de buurvrouw waren vertrokken had ik tante geholpen met de lege kopjes naar de keuken te brengen. Het was toen al laat in de middag en tante begon aan het avondeten. Ik had gevraagd of ik kon helpen, maar tante had gezegd dat ik wel wat voor mezelf mocht doen. Ik had met heel veel vragen rondgelopen over Tanja, maar had ze niet durven stellen. Ik was in mijn eentje weer de tuin ingelopen, en had vanuit de tuin geluisterd hoe Tanja gestraft werd. Tanja had gehuild en gekermd terwijl ze waarschijnlijk over de knie lag en geslagen werd. Ik had medelijden met haar, maar tegelijkertijd vond ik het ook een beetje haar eigen schuld. Het was tenslotte niet normaal dat een achttienjarige nog niet zindelijk was.

Ik hielp tante mee de tafel in de tuin te dekken, en een uurtje later zaten we met zijn tweetjes aan het avondeten in de tuin. Tante vroeg me over de afgelopen jaren, en over school en het internaat. Ditmaal was ik spraakzamer dan op de heenweg in de auto. Ik vertelde tante over mijn cijfers en mijn vriendinnen op het internaat. Ik probeerde in mijn antwoorden de strenge gewoonten of bedplassers te ontwijken, en tante vroeg er gelukkig ook niet naar. Uiteindelijk kwam het gesprek op Tanja.

"Waarom is Tanja niet zindelijk?" Vroeg ik, met enige schaamte. Ik dacht aan mijn eigen ongelukjes vandaag, maar probeerde die te verdringen. Tante haalde haar schouders op.

"Tanja is nooit helemaal zindelijk geweest; ze is altijd in bed blijven plassen. Een jaar geleden begon ze ook weer regelmatig overdag in haar broek te plassen." Zei tante. Beiden namen we nog een paar happen eten, maar mijn nieuwsgierigheid was nog lang niet geblust. Tante leek het ook niet erg te vinden dat ik vragen over Tanja stelde.

"Maar... Ze krijgt een zindelijkheidstraining?" Vroeg ik.

"Ja. In overleg met een gedragstherapeut en een psycholoog is een specifieke zindelijkheidstraining voor Tanja samengesteld. Tanja is al bijna twee maanden in training." Zei tante.

"Twee maanden?" Zei ik verbaasd. Tante knikte.

"Twee maanden waarin Tanja overdag luierbroekjes draagt, dezelfde die jij nu aan hebt trouwens, en waarin ongelukjes worden bestraft." Zei tante. Ik bloosde en dacht aan mijn eigen ongelukjes van de laatste tijd. Ik was blij dat ik geen zindelijkheidstraining meer hoefde. Alle nieuwe informatie tolde in mijn hoofd, het kwam me allemaal zo ongeloofwaardig over. Het deed me zelfs denken aan mishandeling. Maar het gebeurde echt, ik had het tenslotte met eigen ogen gezien. En ik zou er dit weekend vast nog meer van te zien krijgen.

Ik dacht aan de arme Tanja en dronk ondertussen van de koude melk. De warmte maakte me dorstig en ik sloeg in een teug een groot deel van het glas achterover. Ik voelde de koude vloeistof door mijn keel lopen, maar tegelijkertijd voelde ik dat er een warme plek in mijn luier ontstond. Terwijl ik het halfvolle glas op de tafel neerzette realiseerde ik me ineens dat ik aan het plassen was. Ik duwde mijn hand tussen mijn benen, eigenlijk precies zoals Tanja vanmiddag had gedaan, en probeerde te stoppen met plassen.

Mijn gezicht moest vuurrood geworden zijn en toen het me was gelukt om de rest van mijn plas op te houden keek ik met een schaamtevolle blik naar mijn tante. Dit was al de derde keer vandaag dat ik mijn plas niet kon ophouden. Ik schaamde me vreselijk en schrok van mijn eigen onkunde. Tante keek naar mij en wist natuurlijk meteen wat er aan de hand was.

"Ben je een plasje aan het doen?" Vroeg tante overbodig. Ik knikte. Tante legde haar mes en vork neer. Ze keek me vriendelijk aan, en ik zag geen enkele boosheid of teleurstelling in had haar gezicht. Ze stak haar hand naar me uit.

"Kom maar even hier. Laat mij maar eens kijken." Zei tante, en ze wees naar een plek vlak naast haar. Ik keek geschrokken naar tante. Ik wilde blijven zitten, en wilde in ieder geval mijn luierbroekje verborgen houden. Ook voor tante.

"Niet bang zijn, ik word niet boos. Dat weet je toch?" Zei tante, maar haar stem verraadde wel dat ze wilde dat ik gehoorzaamde. Mijn broekplassen mocht me dan vergeven worden, ongehoorzaamheid zeker niet. Met lood in mijn schoenen stond ik op en liep ik de drie passen naar de plek die tante me aanwees. Ik stond nu zo dicht bij tante dat ze me met beide handen kon aanraken, en dat terwijl mijn urine nog door het luierbroekje opgenomen moest worden.

Waar ik al bang voor was, gebeurde. Tante opende mijn korte broek en trok hem een stukje naar beneden. Net zoals bij Tanja vanmiddag werd mijn luierbroekje goed bekeken. En mijn luierbroekje was nu net zo nat als die van Tanja, ondanks dat ik mijn plas had kunnen afbreken. Tante legde haar hand op de voorkant van mijn luierbroekje, voelde in de luier, kneep er in, en bekeek of mijn luierbroekje lekte bij mijn benen. De controle leek minuten te duren, en al die tijd stond ik maar hulpeloos met mijn broek op mijn knieen.

Ik hield mijn handen krampachtig op mijn rug omdat ik wist dat als ik mezelf iets meer vrijheid gaf, ik zeker mijn luier zou gaan beschermen tegen de prikkende en porrende vingers van tante. Ik rilde en huiverde en keek om, naar de tuin van de buren. Ik verwachtte min of meer dat net op dit moment de buurvrouw of, nog erger, Tanja over de schutting zou kijken en zou zien dat ik me net zo kinderachtig gedroeg als Tanja. Dat ik eigenlijk net zo´n klein kind was als het meisje dat hiernaast woonde, dat ook ik niet zindelijk was, en dat ik net als Tanja misschien wel een nieuwe zindelijkheidstraining nodig had.

Eindelijk voelde ik hoe mijn korte broek weer omhoog getrokken werd, en mijn natte luierbroek uit het zicht verdween.

"Ga maar weer zitten. Er is niets gebeurd waar je luiertje niet tegen kan." Zei tante, en gaf me een klein zetje als aanmoediging. Zwijgend liep ik terug naar mijn stoel. Tante zei verder niets meer, en nerveus pakte ik mijn mes en vork weer op. Stilletjes at ik mijn bordje leeg, terwijl ik voelde hoe mijn billen vochtig bleven. Een luier had veel meer absorptievermogen en een paar minuutjes nadat je erin geplast had, voelde je al dat de luier het meeste vocht had opgenomen. Mijn luierbroekje had daar duidelijk veel meer moeite mee, en liet een vochtig en onprettig gevoel achter.

Ik moest denken aan Tanja en aan de straf die Tanja kreeg toen ze in haar luierbroekje had geplast. Ik prees me gelukkig dat de buurvrouw niet mijn tante was, en dat ik niet zo streng werd behandeld. Toch was ik bang dat ik op den duur ook op dezelfde manier gestraft zou worden. Ik realiseerde me ook dat ik zondagavond, of anders maandagochtend, weer terug naar het internaat zou moeten. En ik wist de consequenties als ik op het internaat in mijn broek zou plassen.

Ik barstte in huilen uit. De tranen biggelden over mijn wangen, terwijl ik mijn gezicht achter mijn handen verborg. De gedachte dat ik onzindelijk zou zijn werden me teveel. Tante keek verbaasd en bezorgd naar mij. Door mijn tranen heen zag ik haar hand over de tafel op me af komen. Ze aaide me over mijn wang.

"Ik... het spijt me, tante." Huilde ik. Tante schudde haar hoofd.

"Geeft niets." Zei tante. "Wees maar blij dat ik je een luierbroekje hebt aan gedaan." De woorden van tante waren geen troost voor me. Ik was helemaal niet blij dat ik een luierbroekje aanhad, en het logeren bij tante kreeg op deze manier een heel andere wending dan ik me had voorgesteld.

"Hou maar op met huilen, en eet je bordje leeg." Zei tante, nu wat strenger. Tante vond dat ik nu wel lang genoeg had getreuzeld. Door mijn tranen heen voelde ik verontwaardiging. Tante kon blijkbaar niet begrijpen dat ik moeite had met het feit dat ik ineens mijn plas niet meer op kon houden. Tante moest toch snappen dat ik daar als achttienjarige moeite mee had. Haar opmerking dat ik mijn bordje moest leegeten voelde kinderachtig, en deed pijn. Tante bleef me streng aankijken, en ik kon niet anders doen dan mijn verontwaardiging inslikken.

Ik schuifelde op mijn stoel, voelde het vocht in mijn luier en pakte mijn vork weer op. Ik had geen honger meer, maar mijn bord was nog halfvol. Het eten smaakte me niet meer, maar tante volgde elke beweging van mijn vork. Ik voelde me als een kleuter die zijn bordje leeg moest eten. Ik voelde me elke minuut minder volwassen worden.
Hoofdstuk 8 - Bijna bedtijd voor Claudia

De afwas was gedaan en de keuken was opgeruimd. Tante en ik stonden samen in de keuken, en ik had nog steeds mijn natte luierbroek aan. Ik wilde graag een schoon en droog broekje aantrekken, maar wist dat ik daar zelf niet over mocht beslissen. Tante was de baas wat luiers en luierbroekjes betreft, en ik durfde er zelfs niet om te vragen.

"Kom maar mee naar boven, dan zal ik je in bad doen." Zei tante. Ik aarzelde en de toon waarop ze dit had gezegd beviel me niet. Tante draaide zich al om en liep de keuken uit, het halletje in en ik hoorde haar de trap op lopen. Ik volgde haar met tegenzin en dacht aan hoe ik vroeger in bad werd gedaan. Als tienjarige werd ik in de badkamer helemaal uitgekleed, werd mijn luier afgedaan en mocht ik soms nog even op het toilet zitten. Uiteraard onder toezicht. Ondertussen liet tante het bad vollopen met een klein laagje water, maximaal een centimeter of vijftien. Daar moest ik dan in aan zitten, maar ik hoefde mezelf toen nooit te wassen. Dat deed tante altijd. Elke avond, vlak na het eten, werd ik grondig gewassen, afgedroogd en kreeg ik een extra dikker luier om voor de nacht. Dat was gelukkig meer dan acht jaar geleden. Ik nam me voor dat als tante me nu weer wilde gaan wassen, ik zou protesteren.

Ik liep de trap op en tante stond al bij de deur van de badkamer op me te wachten. Met een hand op mijn schouderblad duwde ze me lichtjes naar binnen, waarna ze de deur achter ons sloot. Nog voordat ik me had omgedraaid, had tante mijn T-shirt al beet en trok ze het over mijn hoofd uit. Daarna knielde ze voor me neer en trok mijn korte broek naar beneden.

"Nee tante!" Protesteerde ik. Ik deed een stapje achteruit, maar veel ruimte was er niet. "ik... Ik kan mezelf wel wassen, hoor." Riep ik verontwaardigd. Tante keek op.

"Dat zal je best kunnen," zei tante, "maar nu moet je even gehoorzamen, Claudia." Tante was streng en haar blik toonde me dat er niet met haar te spotten viel. Tante bukte voorover en greep me bij mijn korte broek beet en trok me naar zich toe. Mijn korte broek hing al op mijn knieen en met een sprongetje kon ik mezelf nog maar net in evenwicht houden.

Tante besteedde geen aandacht meer aan mijn protest en tikte mijn rechtervoet aan om aan te geven dat ik die op moest tillen. Ik gehoorzaamde en liet me zo mijn korte broek en sokken uittrekken. Tante stond weer op en scheurde de zijkanten van mijn luierbroekje open. Het luierbroekje viel tussen mijn benen naar beneden en tante trok het tussen mijn benen vandaan. Ik keek een beetje beteuterd toe hoe tante mijn vieze luierbroekje oprolde en in een afvalbak gooide. Ik stond naakt in het midden van de badkamer en voelde me vies en klein. Het bad was achter me, maar was nog leeg en ik keek met argusogen naar het toilet. Als tante nog dezelfde gewoonte hanteerde als vroeger dan zou ik daar nu moeten gaan zitten, en zou ik voor de tweede keer vandaag onder toezicht mijn behoeften moeten doen. Ik huiverde nu al bij de gedachte.

Tante liep om me heen en draaide de kraan van het bad open. Ze spoot een flinke scheut badschuim in het bad en onder de klaterende straal water uit de kraan begon het schuim zich meteen al te vormen.

"Wil je nog een plasje doen?" Vroeg tante. Ik schudde mijn hoofd. Ik wilde dolgraag even naar het toilet, maar wilde het niet doen waar tante bij was. Tante keek me onderzoekend aan en volgens mij had ze precies in de gaten wat ik dacht.

"Weet je het zeker? Als ik je gewassen heb, krijg je meteen je luier om voor de nacht en dan kun je niet meer naar het toilet. Het lijkt me dus verstandig dat je nog snel even een plasje doet." Zei tante, en natuurlijk wist ik dat ze gelijk had. Ik moest nodig plassen en wist dat als ik nu niet naar het toilet zou gaan, ik binnen een paar uur in mijn luier zou moeten plassen. En als ik in mijn luier zou plassen, zou tante denken dat ik tijdens mijn slaap geplast had. Als ik slim was zou ik nu op het toilet gaan zitten en mijn schaamte inslikken. Helaas was mijn emotie sterker dan mijn verstand.

Tante pakte me bij mijn bovenarm beet en trok me richting het toilet. Ik schudde mijn hoofd en verzette me. Tante keek me chagrijnig aan, maar ik had een uitlaatklep voor mijn afkeur gevonden en tegen beter weten in hield ik me daaraan vast. Tante liet me los en keek me streng aan.

"Je moet het zelf weten, Claudia, maar laat me niet merken dat je in bad plast!" Zei tante, en ik knikte. Ik had deze slag gewonnen, maar ik voelde de euforie niet. Eigenlijk wist ik al dat ik het verkeerde gevecht was aangegaan, en dat dit helemaal niet zo slim van me was. Ik kon nu niet meer terug, mijn trots verhinderde dat, en met een bijna volle blaas stapte ik voetje voor voetje het bad in. Ik ging zitten en tante kwam op de rand van het bad zitten. Tante pakte de douchekop en liet het water via de douchekop stromen.

Ik had mijn benen gestrekt en die waren nog niet onder water verdwenen, en tante begon mijn bovenlichaam te besproeien. Stilletjes liet ik tante haar gang gaan. Ik had me erbij neergelegd dat ik vandaag als een klein kind behandeld zou worden, en als ik tante goed begrepen had dan duurde de dag voor mij niet meer zolang. Tante waste mijn haar met shampoo en spoelde mijn haren uit, daarna pakte ze een washandje en begon ze me vanaf mijn gezicht af te wassen. Ik kneep mijn ogen dicht en voelde hoe tante mijn gezicht stevig waste, daarna voelde ik de straal van de douchekop in mijn gezicht en kon ik mijn ogen weer openen.

Tante waste de rest van mijn bovenlichaam en nam daar goed de tijd voor. Stukje voor stukje werd ik gewassen. Ik moest mijn armen optillen om mijn oksels te laten wassen, voorover buigen om tante bij mijn rug te laten en mijn armen naar buiten steken om tante omgehinderd toegang te geven tot mijn borsten en buik. Na mijn bovenlichaam waren mijn benen en voeten aan de beurt. Ik lag achterover in het bad en moest mijn benen een voor een optillen. Mijn wasbeurt duurde minuten en toen tante mijn benen en voeten gewassen had, was ze nog niet klaar. Het ergste moest nog komen.

"Kom maar even staan, en spreid je benen." Zei tante. Vroeger was dit gewoon een onderdeel van het gewassen worden, en ik had er nooit zoveel moeite mee gehad. Nu lag dat heel anders. Natuurlijk had tante me vanmiddag op bed al even snel gewassen, nadat ik met een natte luier wakker was geworden, maar ik zou hier nooit aan kunnen wennen.

"Tante, mag ik alsjeblieft zelf..." Stamelde ik blozend, terwijl ik zitten vanuit het bad naar tante omhoog keek. Tante schudde resoluut haar hoofd en gebaarde me nogmaals overeind te komen.

"Nee Claudia. Zolang je niet droog kunt blijven, wil ik je tenminste een keer per dag eens goed wassen." Zei tante, en ze drukte me weer met mijn neus op de feiten. Ik gedroeg me als een klein kind, en zolang ik me als een klein bleef gedragen zou ik ook als een klein kind behandeld worden. Tante boog voorover en pakte me bij mijn bovenarm. Ze hielp me overeind komen en daarna wachtte tante demonstratief met haar armen over elkaar totdat ik mijn bovenbenen spreidde om ruimte te maken aan tante's hand.

Tante legde een hand op mijn billen, en duwde daarna met haar andere hand het washandje tussen mijn benen. Ik huiverde en kon maar met moeite de neiging weerstaan om mijn bovenbenen bij elkaar te drukken. Tante wreef het washandje heen en weer, en die beweging leek eindeloos herhaald te worden. Het badschuim bleef als sneeuw in mijn schaamhaar achter toen ik me om moest draaien. Vrijwel meteen voelde ik het washandje op mijn billen, en ook dit leek eindeloos te duren.

Eindelijk verdween het uitgeknepen washandje in de wasmand. Ik haalde opgelucht adem, terwijl tante de douchekop weer pakte en me schoonspoelde. Een half minuutje later stond ik druipend van het water, maar zonder een spoortje badschuim om mijn lichaam, naast het bad. Al snel vormde er een plasje water en stond ik daar met mijn voeten middenin. Met een grote handdoek werd ik afgedroogd, en toen ik droog was werd de handdoek ruw gevouwen en op de natte plek in de badkamer achtergelaten.

"Ga maar even op bed liggen." Zei tante. "Je commode van vroeger nam teveel ruimte in en staat nu in de rommelkamer. Bedolven onder de dozen." Zei tante lachend. Ik herinnerde me ineens dat er vroeger inderdaad een grote commode in mijn kamer had gestaan. Dat was de plek waar ik altijd een luier omkreeg, of verschoond werd. Dat de commode weg was, was me nog niet opgevallen. Op de plek waar de commode stond, stond nu het bureau'tje dat vroeger was weggestopt tussen de wastafel en het bed.

Naakt ging ik op het bed liggen, en ik was eigenlijk wel blij dat de commode weg was. Een luier omkrijgen was al erg genoeg, maar om dat op een commode te laten gebeuren leek me nog duizendmaal erger. Bij een commode had ik het beeld van baby's die verschoond en aangekleed werden, en ik kon me trouwens nauwelijks voorstellen dat ik op een commode zou passen.

Liggend wachtte ik op tante, die voor mijn kast stond en mijn ondergoed voor de nacht stond uit te zoeken. Natuurlijk zou ik een luier omkrijgen en ik had het gevoel dat dát maar goed ook was. Ik wist nu al dat ik zeer binnenkort in mijn luier zou moeten plassen, en op basis van mijn ervaringen van vandaag was ik bang dat ik vannacht nog wel een keertje onbewust in mijn luier zou plassen.

Tante draaide zich naar me toe en terwijl ze naar het bed liep vouwde ze inderdaad een luier open. Ik trok mijn knieen in en liet tante de luier onder me schuiven. Zodra ik de luier onder me voelde liet ik mijn billen zakken, maar tante hield me tegen. Met mijn benen in de lucht moest ik blijven wachten totdat tante een geel busje met poeder had gepakt en mijn billen begon te besprenkelen. Ze wreef het witte poeder over mijn huid, niet alleen op mijn billen, maar ook door mijn schaamhaar en op mijn onderbuik. De geur van het babypoeder deed me denken aan vroeger. Het poeder gaf me een lekker fris gevoel, en ik wist van vroeger dat ik er soms zelfs om vroeg. Ik moest onwillekeurig glimlachen.

"Dit vind je lekker, hé." Lachte tante en ik knikte ongemakkelijk. Tante zette het busje op mijn nachtkastje en vouwde mijn luier dicht. Het was nog geen acht uur geweest, en de luier zou zeer waarschijnlijk minimaal twaalf uur dichtblijven. Toen de luier dichtzat zette tante het busje weer terug in de kast. Toen tante weer naar me toe draaide had ze nog iets in haar handen. Weer moest ik mijn billen van het matras tillen, en een ondoorzichtig plastic broekje werd onder me geschoven. Met drukknoopjes werd het plastic broekje gesloten, en nu voelde ik behalve het elastiek van de luier, ook het elastiek van het plastic broekje in mijn liezen knellen.
 

LV

Toplid
Ik ben al een tijdje geleden gestopt met schrijven aan dit verhaal... Het heeft eigenlijk nog wel een paar extra hoofdstukken, maar ik ben gestopt met het plaatsen van verhalen, dus...
 

luierfan_boy

Zeg niet wat je weet, maar weet wat je zegt.
Super verhaal!

Maar ene Pieter heeft dit toch geschreven, en niet DL-michel zelf?


luierfan_boy. :D
 

LV

Toplid
Klopt,

Volgens mij zijn bijna alle oude verhalen van mijn oude website hier geplaatst door de site-beheerders. De verhalen zijn dus niet geplaatst door de originele schrijvers.

LV
 
Bovenaan