Nog niet klaar Coen is een Held

[Max1234]

27. Zaterdag

Claire maakt mij al vroeg wakker. Ik voel mij weer best en vol energie. Claire heeft mijn kleding al klaar gelegd. Weer een Tena Pants, korte romper en oranje werkoverall met korte mouwen. Orange is the new black zegt Claire tegen mij. Zo ben je klaar voor een verhuizing bij Petra, mijn boefje. En ze wrijft me over mijn billen.

We ontbijten samen met Vincent. Claire heeft een rugtas gepakt met een paar reserve pants en wat te snoepen. Claire brengt mij weg naar Leiden, naar het oude huis van Petra.

Petra is blij me te zien. Ze geeft mij een omhelzing en 3 kussen. Ze zegt in de omhelzing, wat leuk dat ik wordt geholpen door deze sterke ‘Orange is the new black’ acteur. Samen sjouwen ze alle spullen naar de huur bus. Ze had al veel voorbereidt en met 2 uurtjes zijn we klaar. Dan stappen we in om te vertrekken. Ik voel de zak op mijn been erg vol zitten en begrijp dat ik deze nog moet legen voordat we weg kunnen. Snel stap ik uit, Petra doet haar oude huis open en laat me naar de wc gaan. Zo de bobbel is weg zegt ze als ik terugkom. Is je beenzak geleegd? Ik word er rood van en voel mij betrapt. Ik wil er eigenlijk niet over praten.

Maar in mijn hoofd ben ik er wel druk mee bezig. Het is zo vreemd. Ik voel niets in mijn blaas. Voel mijn plas niet lopen. Alleen soms dat mijn been wat warm wordt. En de urinezak wat opzwelt. Maar alles gebeurt buiten mijn controle. Alsof mijn blaas niet meer bestaat en niet meer nodig is.

Petra rijdt de bus naar Drenthe. Het is ver rijden naar Emmen. We komen pas om 2 uur aan in de middag. Om 4 uur is de bus leeg en staat haar huis vol met dozen en pakketten van meubels. Kan jij nog helpen met mijn bed en meubels in elkaar zetten vraagt ze? Of moet je terug naar je vriendin? Laat mij je maar helpen zeg ik. Ik stuur een appje naar Claire. Claire vind het erg jammer dat het langer duurt maar snapt het wel. Blijf je daar slapen vraagt ze? Er zit al wat extra Pants in je rugtas. En ook je tandenborstel. Ik was hier al bang voor.

Ik ga aan de slag en zet haar bed in elkaar. Dat is een ruim 2 persoons ledikant. Wil je ook het logeerbed doen vraagt ze? En natuurlijk doe ik die daarna. Het logeerbed is een stevig antiek vintage metalen bed spijlen. Het staat snel in elkaar. Het matras ziet er stevig uit maar is volledig in plastic ingepakt. Ik zie dat ik nog een paar bouten mis om het helemaal af te maken maar kan die niet vinden in de zak met onderdelen. Petra is net vertrokken om wat Chinees voor ons te halen dus ik besluit zelf maar even door te zoeken.

Er staan in deze kamer ook een paar dozen met ‘hobbyspullen logeerkamer’. Ik snij het plakband open en kijk in de eerste doos. Hierin vind ik een stapel kleren. Het is keurig en heel strak opgevouwen. Ik weet niet wat het is. Ik strijk er met mijn hand overheen, de stof is heerlijk zacht. En ik zie een symbool erop staan van 4Care. Ik kijk voorzichtig langs de stapel kleding in de doos maar zie geen boutjes zitten. Ik zet de doos opzij en open de tweede doos.

Deze doos zit erg vol en zodra ik deze open maak rollen er al een paar witte leren banden uit, allemaal strak en netjes opgerold. Ik leg deze opzij. Er komen nog een stapel witte banden en een soort harnas. Ik snap niet goed wat dit is maar zoek verder in de doos. Dan zit er een wit stug stoffen iets met banden. Ik haalt het eruit en vouw het open. Het is een dwangbuis. Ik leg deze op het bed neer. Dan hoor ik de deur opengaan en komt Petra binnen. Ik heb een verrassing roept ze. Ja, dat snap ik denk ik. Ze gaat verder, het is toch patat geworden. En ben jij klaar vraagt ze en stapt de logeerkamer binnen. Ik was op zoek naar de laatste bouten en kwam toen dit tegen zeg ik en wijs naar de banden en dwangbuis. Aha, mijn hobbyspullen zegt Petra. Laten we eerst eten, daarna wil ik je het wel laten zien.

Petra heeft patat met mayonaise gehaald. En een paar frikandellen. Cola om te drinken. Wat is er beter dan dit als je de hele dag hard gewerkt hebt. We eten op het balkon van haar appartement. Petra heeft een appartement in het centrum van Emmen. We zien alle gezelligheid en volle terrassen beneden. In de verte zie je zelfs de ingang van de dierentuin.

Tijdens het eten praten we over wat er nog gedaan moet worden. Ze wil graag haar computer en printer geïnstalleerd hebben. Voor mij is dat zeer makkelijk. En ze vraagt of ik haar kan helpen met een kledingkast te monteren.

Ik stuur eerst maar een appje naar Claire. Het gaat hier nog een poos duren voordat ik klaar ben. Weet niet of ik vanavond nog thuiskom of bij Petra blijf slapen. Claire stuurt een appje terug. Doe maar rustig aan. Denk erover om morgen vroeg naar Emmen te rijden met Vincent en een bezoek te brengen aan de dierentuin. Wil je mee? Ik antwoord, ja leuk. Daar ben ik nog nooit geweest.

Na het eten monteren we eerst de kledingkast. Samen hebben we het snel gedaan en zijn we rond 8 uur klaar met deze klus.

Laat ik eerst mijn hobby spullen laten zien zegt Petra. Wil jij de dwangbuis proberen? Natuurlijk wil ik dat wel eens doen. Kan niet zo goed tegen opgesloten zitten, maar dit is een uniek ding. Doe je kleding maar uit zegt ze. Ik stap uit mijn overall en sta in mijn romper. Petra kijkt een beetje verbaasd maar zegt niets. Dan doe ik die uit en sta in mijn Tena Pants met mijn urinezak goed zichtbaar. Petra heeft de dwangbuis opgepakt en houdt deze voor mij open. Doe je armen er maar in zegt ze. Ik doe mijn handen en armen erin en Petra trekt de dwangbuis strak over mijn lichaam. Daarna maakt ze de banden vast op mijn rug. Vervolgens trekt ze een band onder mijn kruis door. Die band loopt van mijn buik, onder mijn kruis naar mijn rug. Waar zij die vast maakt. En als laatste maakt ze mijn armen vast. Kruislings over mijn borst, ook deze band maakt ze vast op mijn rug. Klaar zegt ze. Veel plezier ermee. Ze pakt mijn telefoon en maakt een paar foto’s van mij.

Kom maar even mee en ze begeleid mij naar de bank in de huiskamer. Daar zet ze mij neer, ik kan helemaal niets zelf. Dan loopt ze terug naar de logeerkamer. Ik hoor haar daar werken, ze maakt het bed op. Daarna hoor ik haar in de keuken aan de slag. Een minuut of 30 later komt ze terug. Gaat het goed vraagt ze? Het gaat prima zeg ik. Maar ik verveel mij ontzettend. Dit is niets voor mij. Kom maar even kijken zegt Petra. Ik heb het logeerbed opgemaakt met de Segufix banden. Ik weet niet wat ik moet verwachten. Petra helpt mij omhoog vanaf de bank en samen lopen we naar de logeerkamer. Op het bed ligt een compleet set banden om een patiënt volledig vast te maken. Een harnas, borst en heupbanden. En ook een band voor de enkels. Ik kijk mijn ogen uit. Wat is jouw hobby vraag ik, wil je domineren of vastgebonden worden? Vastbinden vind ik wel leuk. Maar mijn droompositie is altijd in de dwangbuis of vastgebonden op bed zegt Petra. Maar het gebeurt veel te weinig dat dit kan. Zal ik je dan vannacht verzorgen zeg ik, dan bind ik je vast op dit logeerbed. Dat zou ik heerlijk vinden zegt Petra. Na nog een poosje rondlopen in de dwangbuis maakt Petra mij los.

We gaan dan voorbereiden voor de volgende fase. Het vastbinden van Petra. Petra zegt, jij mag vannacht wel op mijn bed slapen. Dat is nu toch leeg. Wat heb jij nodig voor de nacht? Ik kijk in mijn rugtas en vind daar een tandenborstel, tandpasta en een schone Pants. Maar geen pyjama of kleding.

Petra zegt, wil jij een pyjama. Dat is wel lastig, ik ben veel kleiner dan jij bent. Je kan niets van mij lenen. Laat mij even denken. Ze kijkt rond naar de dozen en zie de open doos staan die ik als eerste had opengemaakt. Aha, dat is wel wat. Ze zoekt in de stapel met dozen en vind een doos met de tekst, hobbykamer maat L. Ze maakt die open. Dit heb ik voor een ex-vriend van mij gekocht. Het is te groot voor mij. Maar pas jij het maar even. Ze zoekt even in de stapel en haalt er dan een rood kledingstuk uit. Ze legt het neer op bed en maakt de rits open. Dan houdt ze het voor mij klaar zodat ik erin kan stappen. Het is een antischeurpak van 4Care zegt ze. Slechts enkele keren gedragen door mijn vriendje en toen wilde hij niet meer. Ik stap erin. Petra maakt de rugrits dicht. Ze pakt nog een oranje slotje uit de doos en sluit die bovenaan de rits. Het pak past mijn prima, alsof het speciaal voor mij is gemaakt. Ze zoekt nog even in de stapel en pakt er nog iets uit met dino’s op de stof. Hier is een slaapzak van Snugglezzz zegt ze. Dan hoef je niet mijn hele bed op te maken. Ik breng deze naar haar slaapkamer. Er zit wel een hoes om de matras, er ligt ook een kussen. Maar er is geen dekbed. Dus ik ben blij met de slaapzak.

Daarna is het de beurt voor Petra. Ze gaat eerst omkleden. Doet een luier aan. En een lange witte hansop van Adjustforyou. De banden staan al op mijn maat zegt Petra. Dus het moet relatief eenvoudig zijn. Ze gaat op het bed liggen en laat met de eerste banden zien hoe het moet. Ze maakt zelf de banden vast om haar enkels en heupen. Deze sluiten allemaal met een magnetisch slot. Daarna wordt het voor haar lastiger om het zelf te doen. Er lopen kruislingse banden van haar rug, over haar schouders naar haar buik. Dit zijn de eerste die ik sluit.

Dan heeft ze 2 wanten om aan te doen. Ik maak de wanten goed vast bij Petra. Nu de wanten vast zitten maak ik de rest van de banden vast. Door de hansop zijn de lichaamsvormen van Petra goed te zien. Het is goed zichtbaar dat ze helemaal opgewonden wordt door mijn acties, de puntjes op haar borsten staan recht overeind en ik strijk er regelmatig ‘per ongeluk’ overheen terwijl ik de banden vastmaak. Daarna controleer ik de banden nog een keer, met extra aandacht voor de banden in haar kruis. Ze kreunt hard en komt klaar.

Daarna verlaat ik de logeerkamer. Eerst naar de badkamer. Ik leeg mijn urinezak van mijn katheter in de wc. Poets daarna mijn tanden. En ga dan bij mijn bed kijken. Ik vouw de slaapzak open. Het is een dunne groene lange slaapzak met mouwen en dino’s op de print. Het ziet er heerlijk uit en voelt heerlijk zacht. Ik ga erin liggen en val snel in slaap.

Claire stuurt in de avond nog een paar appjes.

Hallo Coen, hoe gaat die?

We komen vrij vroeg. Verwachten om half 10 in Emmen te zijn. Zorg je dat je klaar staat?

Heb je nog iets nodig van ons? Moeten we wat meenemen voor je?

De appjes komen wel aan. Maar de telefoon van Coen staat op stil. Hij heeft niet in de gaten dat er berichten binnen komen. En hij heeft ook geen klok gezet.

 

[Max1234]

28. Zondag

Claire, Vincent en Thamara zijn vroeg opgestaan. Om 7 uur. En vertrekken een half uur later al naar Emmen. Ze willen op tijd zijn om lang te kunnen genieten van de dierentuin. Coen heeft niet meer gereageerd op de appjes. Dus ze zijn wel een beetje bezorgd.

Ze rijden in buurt van Zwolle als Claire vraagt aan Thamara, heb jij die tas met kleding nog meegenomen voor Coen? Nee zegt ze, die hadden we gisteren toch al in de kofferbak gedaan. Of niet? Claire en Thamara weten het niet meer of die tas nu in de kofferbak zit, of nog thuis op tafel staat. Ze kunnen dat onderweg ook niet zien, zij zitten voorin de auto. En Vincent zit vastgesnoerd in zijn autostoel, die kan ook niet in de kofferbak kijken. Ach zegt Thamara, het is nu toch te laat. In het ergste geval nemen we hem mee in de overall waarin hij naar de verhuizing ging. Ja zegt Claire. Het komt vast wel goed en rijd met flinke snelheid door naar Emmen.

In Emmen aangekomen hebben ze nog steeds geen contact met Coen. Thamara heeft een paar keer geprobeerd te bellen. Maar de telefoon werd niet opgenomen. Ze lopen van de parkeerplaats naar de dierentuin. Ze besluiten dat ze splitsen. Claire gaat met Vincent in de dierentuin kijken. Thamara loopt ondertussen door naar het centrum van Emmen om Coen op te halen.

Bij het appartementengebouw aangekomen kan Thamara direct doorlopen naar binnen. De voordeur van de centrale hal staat open vanwege een andere verhuizing. Ze gaat direct naar de 3e verdieping waar Petra woont en belt daar aan bij de voordeur.

Petra en Coen liggen allebei nog te slapen. Coen was erg moe. Eerst de hele week werken op kantoor. Daarna de vrijdag doorbrengen op de brancard bij Thamara voor de darmspoeling. En dan een dag verhuizen en tot in de avond bezig zijn. Geen wonder dat hij nog slaapt. En Petra is ook moe van de verhuizing. En het gevoel van opgesloten geven geeft haar eindeloze ontspanning.

Coen wordt langzaam wakker van de voordeurbel. Met moeite komt hij overeind. Hij probeert de slaapzak open te maken maar dat gaat niet. Omdat er weer wordt gebeld schuifelt hij richting de intercom als een beginnend zakloper. Hij pakt de intercom op en zegt Hallo. Dan hoort hij geklop en ziet Thamara op het raam naast de voordeur kloppen. Ze kijkt vanaf de hal bij de lift naar binnen in het appartement. Coen is zeer verbaast en schuifelt richting de voordeur.

Hallo Coen zegt Thamara. Lag je nog te slapen? Ja, zegt Coen heel dufjes. Hoe laat is het?

Ze lopen samen naar de huiskamer. Waar is Petra vraagt Thamara. Oh, die ligt nog in de logeerkamer. Die moet ik nog losmaken zegt hij spontaan. Thamara roept verbaast uit, hoe bedoel je? Ze lopen samen de logeerkamer en Thamara ziet Petra liggen. Ze schiet spontaan in de lag. Coen wat je gedaan vraagt ze al lachend. Petra wordt ook wakker en is niet blij dat Thamara in haar kamer staat. Ze begint gelijk te mopperen. Thamara ziet de sleutel liggen van de magneetsloten en doet deze snel in haar shirt, steekt deze sleutel in haar BH bij haar borsten. Ho, zegt ze. Niet gaan mopperen. Ik heb nu alle macht bij deze logeerpartij. Ik heb de sleutel. Leg mij maar eens uit hoe dit in elkaar zit.

Petra draait waT bij en houdt haar mond. Kijk leg ik uit. Ik was gisteren dit bed in elkaar aan het zetten en was opzoek naar onderdelen. En toen vond ik deze banden van Segufix en een dwangbuis. En van het een kwam het ander. Petra wil graag vastgebonden worden en dat het ik gedaan. Thamara moet erg haar best doen om haar lachen in te houden. Wat een leuke hobby zegt ze tegen Petra. Eigenlijk ben ik reuze nieuwsgierig en wil alles bekijken. Maar ik heb Claire belooft dat we snel naar de dierentuin komen.

Coen, als jij je eens gaat klaarmaken voor ons uitje van vandaag. Dus slaapzak en pyjama uit. En wat kleding aantrekken. Dan maak ik ondertussen Petra los van dit bed.

Coen vraagt, kan je mij dan eerst helpen Thamara. Mijn slaapzak wil niet open. En de rits van mijn pyjama zit op mijn rug, die kan ik niet zelf openen. Thamara kijkt eerst naar de slaapzak. Ze ziet dat in de hoek van de slaapzak een sleuteltje is vastgemaakt met een veiligheidsspeld. Deze gebruikt ze op de rits, dan gaat die wel open.

Daarna kijkt ze naar de pyjama van Coen. Dat is stevige stof zegt ze. Ze pakt de magneetsleutel uit haar BH en maakt het slot op zijn rug open. Dat slot steekt ze in haar broekzak. En daarna maakt ze de rits open zodat Coen eruit kan stappen.

Coen gaan naar de badkamer. Leegt zijn urinezak en poetst zijn tanden. En doet de romper weer terug aan. Dan gaat hij in de logeerkamer kijken. Wat moet ik aandoen vraagt hij? Thamara vertelt, we zijn vergeten om wat andere kleding mee te nemen, dus je kan het beste de overall van gisteren weer aandoen. Ik heb wel een jas voor je meegenomen omdat het zo koud is vroeg in de ochtend. Coen gaat opzoek naar de overall.

Ik vind de overall in de keuken. Maar die is helemaal vies geworden. De overall ligt onder een grote fles cola. De fles cola zat niet goed dicht en is helemaal leeggelopen op de overall. Ik til de overall op, maar die is grotendeels bruin en vies van de cola. Ik loop terug naar de logeerkamer en zeg, dames, ik heb een probleem. Mijn overall lag onder een fles cola. En die fles is helemaal leeggelopen. Nu is die nat en vies, ik kan die niet aantrekken. Petra is grotendeels los gemaakt en kijkt mij bezorgt aan. Dat is lastig. Ik heb ook niets liggen wat jouw past.

Het enige wat ik nog voor jou heb is nog zo’n 4Care scheurpak maar dan de lange variant. Kijk maar in die stapel, ze wijst naar de 4Care stapel in de open doos. Hij is donkerblauw. Coen kijkt door de stapel en vind een donkerblauwe overall. Hij maakt de rits open en stapt erin. Thamara is net klaar met Petra losmaken en maakt de rits van Coen dicht. Het scheurpak past geweldig. Nog je jas er overheen en niemand die het ziet zegt ze. Omdat de flappen in de nek van Coen loshangen haalt ze het magneetslot uit haar zak en maakt ze aan elkaar vast.

Coen doet sokken en schoenen aan. En is bijna klaar voor vertrek. Thamara stuurt ondertussen een appje naar Claire. We komen er bijna aan. Ik moest iedereen nog los maken. Met een smiley.

Petra pakt snel 2 snedes brood met beleg voor mij. En neem voor de zekerheid de korte smeerpak ook nog maar mee. Als het erg warm wordt vanmiddag is de blauwe hansop wel erg warm. En in je romper wil je niet rondlopen. Ze geeft de korte smeerpak aan Thamara die deze in haar rugtas stopt. Moeten we deze kleding vanavond nog terugbrengen zeg ik tegen haar. Nee, ben je gek zegt Petra. Dat komt allemaal de volgende keer wel. En anders mag je het wel houden als cadeau omdat je mij zo goed geholpen hebt.

Thamara en Coen lopen daarna samen de deur uit, op weg naar de dierentuin. Het enige dat ze vergeten zijn, is om de hansop van Petra open te maken. De rits hiervan zit nog steeds dicht op haar rug.

Al met al zijn Thamara en Coen pas om 11 uur weer bij Claire en Vincent. Vincent is erg blij Coen te zien en geeft hem een grote knuffel. Samen gaan ze verder door de dierentuin. Ze lopen verder volgens de route en komen al snel in een warme grote kas. Iedereen doet al snel de jassen uit vanwege de hitte. Maar Coen wil dat eerst niet. Daarna wordt het hem teveel en doet ook hij zijn jas uit. Coen vergeet al snel dat hij een smeerpak aanheeft. Hij ziet alleen de voorkant. En dat ziet er heel normaal uit. Als ze halverwege zijn, wilt Vincent nog meer uitdoen. Hij heeft een denim / spijker shortall aan. Met daarboven een shirt met lange mouwen. En daaronder een zwarte legging om zijn benen warm te houden. Hij gaat een invalide toilet in met Claire en ze helpt hem om de legging uit te doen. En zijn shirt met lange mouwen ruilt ze om voor de uitvoering met korte mouwen.

Vincent stuitert blij de wc uit. Dit is veel beter roept hij. Ik kies daarom om ook om te ruilen. Van de lange blauwe smeerpak, naar de korte rode uitvoering. Ook voor mij is dat veel aangenamer. De lange uitvoering was veel te warm, ik werd en chagrijnig van.

Nadat ik van kleding ben veranderd is het ook voor mij veel aangenamer. Ik kruip samen met Vincent door alle kleine speurpaatjes. Klim over touwbruggen die boven de hokken hangen. We gaan weer naar buiten. Het is nu 12 uur en warm genoeg om zonder jas verder te gaan. We kijken bij de zeehonden en alle andere dieren hieromheen. Dan gaan we lunchen in een volgende hal, de Jungle Arena. Naast heerlijk eten kunnen we ook daar heerlijk klimmen in de speeltoestellen.

Daarna gaan we naar de safari. Daar kan je een rondrit maken in een safaribus. Dat willen we natuurlijk graag en sluiten aan in de rij. Het valt mij dan wel op dat er na een poosje over mij wordt gepraat. Ik hoor een meisje vragen aan haar ouders, wat heeft hij aan voor een rode overall? Zijn rits zit op zijn rug. Ik weet het niet fluistert haar moeder. Er zit ook een slot bovenaan die rits. Mogelijk kleed hij zich anders uit. Dan gaat het meisje verder. En wat is dat aan zijn been. Het lijkt wel een zakje plas met een kraantje. Ik begrijp dat mijn urinezak te laag hangt. Sttt zegt de moeder. Het is niet netjes om zo over andere mensen te praten. Maar het meisje wil niet ophouden en blijft vragen stellen. Kan hij niet zelf plassen? Draagt hij een luier. Mams zegt nog een paar keer sttt. En eindelijk houdt het meisje op. Maar de halve rij staat wel ondertussen naar ons te kijken. Gelukkig komen we eindelijk vooraan en mogen we instappen in de bus. De safaririt is geweldig. We zien alle dieren van dichtbij en alle heuvels en bochten maakt het heel spannend.

Om 5 uur besluiten we naar huis te gaan. We lopen naar de auto en vertrekken richting het westen. Vincent en ik vervelen ons een beetje in de auto en proberen wat te stoeien, ondanks dat we vastzitten in onze autostoelen met vijfpuntsgordel. Claire zegt er wel een paar keer wat van maar we gaan toch elke keer weer door.

Na een uurtje wil Claire wel ergens gaan eten en stoppen we bij een van de Valk restaurant. Ik vind het niet zo prettig om dit ook nog te moeten doen in mijn smeerpak maar heb geen keus als ik iets wil eten.

Het is vrij koud in het restaurant dus Claire vindt dat we wat warmers moeten aantrekken. Ze vraagt waar het invalidetoilet is en we mogen een heerlijk grote en comfortabel toiletruimte gebruiken. Thamara gaat plassen terwijl Claire Vincent helpt met omkleden. Hij krijgt een schone luier. Weer zijn zwarte legging aan. En een romper met lange mouwen. En daaroverheen zijn denim shortall.

En ik word omgekleed. Een romper aan. En het blauwe, lange smeerpak. Reuze simpel ik ben zo klaar.

Vrij snel nadat we zijn omgekleed komt het eten. Voor mij is er heerlijke friet met een zigeunerschnitzel. Als dessert nemen we nog allemaal ijs. En daarna terug naar de auto voor de rest van de terugrit.

Coen en ik worden goed vastgemaakt in de veilige autostoelen achterin. De 5 puntsgordel gaat vast. En Claire zegt, ik wil geen gedoe deze keer. Ze pakt 2 kleine zakjes uit haar kofferbak. Ze maakt Vincent zijn polsen vast met een polsband aan de middensluiting van de gordels. En daarna doet ze hetzelfde bij mij. Ook mijn polsen gaan vast. Zo, wie niet wil luisteren, moet maar voelen zegt ze. We zitten allebei strak vastgesnoerd in onze stoelen en kunnen echt niet meer stoeien. Claire zet ook geen tv aan onderweg maar alleen wat zachte klassieke muziek. En ze beginnen samen een heel verhaal over Napoleon. Thamara weet alles over zijn leven en zijn strijd in Rusland. Ik schakel geestelijk uit en val al snel in slaap en merk niets meer van de terugweg. Thuis helpen Claire en Thamara me samen mijn bed in en ik slaap direct door tot de volgende ochtend.

 

[B4B135P33N]

Gaaf verhaal ik heb het in 1 keer weg gelezen. Ga zo door.

 

[DiaperWoerd]

Geweldig het duurt elke keer een tijd moet er even inkomen maar het blijft feest als er een nieuw hoofdstuk is

 

[luierdromertje]

Mooi verhaal, hoop op meer

 

[kous]

Geweldig en heerlijk verhaal, misschien een hint, wat dieper ingaan op de meisjes Vincent en Coen als jong volwassenen