geschreven door: Werni
(Deel 1)
Geheel over stuur staat ze snikkend tegen me aan. “Kom maar mee. Ik woon hier dichtbij.” Gelukkig springt ze zonder aarzeling achter op mijn fiets. Ook ik ben nog best onder de indruk van het gebeuren. Zag hoe twee jongens van een jaar of zeventien het meisje vasthielden. Het meisje keek me angstig en smekend aan. Zonder na te denken was ik van de fiets gestapt en met stemverheffing had ik gevraagd wat er aan de hand was. De jongens waren geschrokken en gelukkig hard weggerend. Mijn forse gestalte en mijn leeftijd maakten gelukkig genoeg indruk.
Thuis aangekomen schink ik haar een glas water in. Blijkt dat ze van een schoolfeestje kwam en omdat ze haast had om de laatste trein te halen door de tunnel is gegaan. Iets wat ze anders nooit in het donker doet. Het is inderdaad een rot tunneltje. Zo nu en dan lees je wel eens dat er mensen lastig gevallen worden. De jongens zijn er met haar tas en mobieltje van door gegaan. Ik bied haar aan om gebruik te maken van mijn telefoon.
Zij belt en ik schink ondertussen voor ons beiden een glas wijn in. Als ik de kamer inkom reikt ze me de telefoon aan. “Mijn zus wil je graag spreken.” Ik neem de telefoon aan en meldt me. “ Eh, ja met Birgit. U bent een kanjer, wat u voor mijn zus heeft gedaan…” Ik onderbreek haar door te zeggen dat het voor mij van zelfsprekend was. “Ja maar je weet maar nooit hoe het afgelopen was als u niet had geholpen!” Hier wist ik natuurlijk ook geen antwoord op. Een meisje alleen tegen twee kwaadwillende jongens. Moet er niet aan denken. Na wat heen en weer gepraat vertelt ze dat ze graag haar zus wil ophalen. Het probleem is echter dat ze het niet verantwoord vindt om te rijden. Ze heeft te veel alcohol op. Of ik haar zus het geld voor een taxi wil voorschieten. Los van het feit dat ik niet zoveel contanten in huis heb vind ik het ook zonde van het geld. Zo’n lange rit en dat tegen nachttarief!
Ik stel voor dat ze ook mag blijven slapen. Ik heb de gelegenheid. Begrijp heel best dat het “raar”is om bij een vreemde man de nacht door te brengen. Het enige wat ik kan doen is met de hand op mijn hart verzekeren dat ze in mijn huis een veilige plek heeft om de nacht door te brengen. “Begrijp heel goed dat het na vanavond heel gevoelig ligt. Bespreek het maar even met elkaar.” Ik geef de telefoon terug aan Linda en ga even naar de badkamer. Na tien minuten kom ik terug en zit ze achterover met het glas in de hand. De telefoon heeft ze neergelegd.
“Mijn gevoel zei vanavond om een andere weg te gaan. Ik heb er niet naar geluisterd. Nu zegt mijn gevoel dat ik best gebruik kan maken van uw aanbod. Tijd om naar mijn gevoel te luisteren lijkt me.” Ze lacht. Fijn om te zien naar het angstige avontuur. “Zeg maar gewoon je en mijn naam is Werni. Hoe heet jij?” “Linda!” We geven elkaar een hand. Ze vertelt dat haar zus haar morgenochtend komt ophalen. Dat ze dan naar het politiebureau gaan om aangifte te doen. Ze praat honderd uit. Zenuwen waarschijnlijk. Vroeg of het adres op de tv gids het woonadres was. Want dat had ze aan haar zus doorgegeven. Ik beaam het. Ik schink nog een tweede glas in. Ondertussen krijg ik te horen dat ze bij haar oudere zus woont. Haar ouders zijn gescheiden en ze wilde geen keus maken bij wie ze zou gaan wonen. Ook heeft ze de leeftijd wel om zelfstandig te wonen. Birgit is 28 en zij 19. Linda studeert op de HBO en reist elke dag op en neer.
Ondertussen heeft de tijd niet stilgestaan. Ik stel voor om te gaan slapen. Ik wil zelf op de bank gaan slapen en laat Linda mijn slaapkamer zien. “Een tweepersoonsbed?” Linda kijkt me vragend aan. “Ik ga op de bank slapen hoor. Kun je als je het wilt de deur van de slaapkamer op slot doen. Heb vanmorgen mijn bed net verschoond. Heb wel een ander kussen voor je. Ben zelf te veel op mijn eigen kussen gesteld.” Ik draai me om en haal een T shirt van mij uit de kast en wil die aan Linda geven.
Van schrik laat ik het echter vallen. Linda heeft mijn kussen opgepakt en onder het kussen ligt een plasticbroek. Ik vind het heerlijk om zo nu en dan in een luier en plasticbroek rond te lopen en had vanmorgen niet kunnen vermoeden dat ik een logé zou hebben. Nu is het echter gênant. Linda pakt de plasticbroek en kijkt me lachend aan. “Incontinent?” “Eh, jaaa, eh neee!” stotter ik. Linda schiet helemaal in de lach. “Wat is het nou? Of ben je gewoon een liefhebber.” Haar opmerking verbaast me zeer. “Liefhebber? Hoe weet jij dat?” Ze glimlacht mysterieus en ontwijkt mijn vraag door een tegenvraag te stellen. “Wat vind jij zo leuk aan luiers en plasticbroeken?” Ik vertel haar dat ik het idee opwindend vind om door vrouwen gekleineerd en gestraft te worden.
Allerlei straffen krijgen maar altijd speelt het moeten dragen van een luier een centrale rol in de straf. Linda hoort het aan en lacht. “Hoef voor jou niet bang te zijn. Doe maar een luier om en plasticbroek aan en kom maar gewoon naast me liggen!” Het idee spreekt me aan. Vind het wel gek om als oudere man als een baby naast zo’n jonge vrouw te liggen. Als Linda zich omkleed en opfrist in de badkamer doe ik me een luier om en trek de plasticbroek aan. Daarover trek ik een t shirt aan. Linda komt ook gekleed in het t- shirt de slaapkamer binnen. Ze ziet er mooi uit. Haar mooie benen vallen goed op onder het shirt. Haar borsten prikken ondeugend tegen de stof van het shirt. Snel ga ik naar de badkamer. In het voorbij lopen geeft Linda me een tik voor mijn kont. Het doffe geluid van het plastic verspreid zich door de kamer. Als ik de slaapkamer weer in kom ligt Linda al in bed. “Draai je eens om en houdt je shirt omhoog.”
Gehoorzaam voldoe ik aan haar verzoek. Goedkeurend nodigt ze me uit om in bed te komen. “Staat je goed! Plas maar lekker in je luier vannacht. Ik vind je lief bedankt voor alles!” Ze kust me op mijn wang zegt welterusten en draait zich om. Ik doe het licht uit. Kan in eerste instantie de slaap niet vatten. Gelukkig valt Linda vrij snel in slaap. Ik lig te piekeren over wat er gebeurd is de afgelopen uren. Weet niet wat ik spannender vind. Mijn “heldhaftige” optreden of het deelgenoot maken van Linda van mijn geheim. Uiteindelijk val ik toch in slaap.
Ben echter al vroeg wakker. Ga uit mijn bed om me te douchen. De natte luier doe ik zolang in een emmer water. Daarna ga ik verse broodjes kopen en maak ik de ontbijttafel klaar. Na het lezen van de krant ga ik kijken of Linda al wakker is. Als ik de slaapkamer in kom rekt Linda zich net uit. “Wat jammer, je bent al aangekleed.” klinkt het teleurgesteld. “Wil je koffie?” negeer ik haar opmerking. Ik breng haar koffie en nadat ze zich heeft aangekleed ontbijten we. Ze zit met haar lange natte haar en onopgemaakt te genieten van het ontbijt. Ook nu ziet ze er mooi en fris uit. Net als we met het ontbijten klaar zijn gaat de bel. “Dat is vast Birgit!” enthousiast staat Linda op en opent de deur. Aan het rumoer in de hal kan ik opmaken dat het inderdaad Birgit is. Een spontane knappe vrouw komt de kamer binnen. Deze vrouw ziet er veel volwassene uit dan haar zus. Ze omhelst me en geeft me een zoen op mijn wang. Natuurlijk wordt het avontuur nog eens uitgebreid verteld. Birgit vraagt mij of ik mee wil aangifte doen. Natuurlijk wil ik dat.
Op het politiebureau moeten we allerlei formulieren invullen. De beambte die ons helpt is heel vriendelijk en neemt uitgebreid de tijd voor ons. We moeten wat smoelenboeken doornemen. Ik herken niemand. Heb de jongens ook amper gezien. Linda plukt er twee uit. “Verbaast me niet!”zegt de beambte. “Goed dat u aangifte doet!” Geluk bij een ongeluk is dat de tas van Linda op het politiebureau is afgegeven. Natuurlijk ontbreken het mobieltje en het geld. Na afloop besluiten Linda en Birgit nog even een kop koffie bij mij te drinken.
Onder het koffiedrinken geeft Birgit nogmaals blijk van haar opluchting. “Gelukkig is het nog goed afgelopen. Ik ben je zo dankbaar. Is er iets waar mee we je kunnen belonen?” Maar dat wil ik beslist niet. “Als ik naar Linda kijk en ook jouw blijdschap zie, is dat ruimschoots genoeg!” Birgit heeft er moeite mee. Maar ik hou me aan mijn uitspraak. Tenslotte neemt Linda het woord. “Werni vindt het fijn om luiers te dragen!” Oeps, ik schrik en krijg een rode kop. “Oh jaaaa, je vindt het fijn? Ben je een adult baby?” Ik kleur nog meer en weet niet wat te zeggen. Linda geeft antwoord voor mij. Ze vertelt dat ik fantasieën heb om door vrouwen gekleineerd te worden en straf te krijgen. O.a. voor straf als een ondeugende niet zindelijke peuter rond te moeten lopen. Met het schaamrood op de kaken hoor ik hoe Linda mijn geheim aan haar zus toevertrouwd. Ook vertelt ze hoe ik de nacht heb door gebracht. “Dus hij deed precies wat je vroeg of opdroeg?”
“Jaa hij was heel gehoorzaam !” reageert Linda op de vraag van haar zus.”Je eerste eigen slaafje!” lacht Birgit. “Was alleen jammer dat hij zelf gauw een luier had omgedaan en vanmorgen al was aangekleed. Had er graag tijd voor genomen!” Deze reactie van Linda verbaast me. Birgit kijkt me onderzoekend aan. “Moet je nog werken of heb je al weekend?” vraagt ze me. “Beter nog! Ik heb deze week en volgende week vakantie!” “Leuk en wat ga je doen?” Ik antwoord dat ik geen concrete plannen heb. Een beetje in de tuin werken en verder gewoon wat aanrommelen. Birgit kijkt Linda aan. Ik zie een glimlach op haar gezicht en een goedkeurend knikje. “Pak een pen en een stuk blanco papier!” Birgit heeft het tegen mij, haar stem is van toon verandert. Duldt duidelijk geen tegenspraak.
Als ik het heb gepakt moet ik aan tafel gaan zitten. “Schrijf op: Ik Werni geef hierbij toestemming aan Linda en Birgit om mij te straffen en te kleineren. Ik onderga al hun bevelen. Hun wensen zijn voor mij een bevel. Wanneer mijn grenzen overschreden worden kniel ik voor mijn Meesteressen en smeek om genade!” Het is even stil. Met bibberende hand heb ik het op papier gezet. “Als je het aandurft onderteken je het en zet je de datum er op.” Ik kijk van de één naar de ander. Gespannen kijken ze toe.
Zichtbaar genieten ze van mijn onzekerheid. Dat dromen uit kunnen komen. Natuurlijk spelen er in mijn fantasie altijd aantrekkelijke vrouwen de hoofdrol. En nu? Nu heb ik de kans waar ik altijd van heb gedroomd. De pen glijdt als van zelf over het papier. Birgit pakt het papier van de tafel leest het nog een keer door en vouwt het op. “Zo” zegt ze terwijl het papier in haar tas verdwijnt. “Jij gaat voorlopig met ons mee. Laten we je koffer maar gaan pakken.” Ik leg de koffer op mijn bed. Als ik zelf wat kleren wil pakken wordt me verstaan gegeven dat ik op bed moet gaan zitten. De klerenkast wordt opengedaan. Linda pakt de stapel luiers en plasticbroekjes. Ik heb er gelukkig nog een paar. Ze zijn bij de drogist helaas niet meer te koop. “Heb je geen leuke plasticbroekjes met motiefjes erop?” vraagt Birgit. Na mijn ontkenning en verbaasde vraag antwoordt Birgit dat die wel bestaan. “Hoe weten jullie dat zo goed?” vraag ik verbaasd. “Ik werk een paar dagen in de week in een SM studio!” is de reactie van Birgit. “Maar vanaf nu zeg je alleen iets wanneer wij je wat vragen. Begrepen!”
Mijn koffer wordt gepakt. Birgit vindt het jammer dat ik alleen maar in het bezit ben van luiers en plasticbroeken. “Ik heb nog Zwitsal poeder en olie in de badkamer staan.” Birgit haalt het op. Als ze terugkomt gaat ze voor me staan. “Bij mij is het regel dat je 24 uur droog moet zijn om geen luier te hoeven dragen! Jij bent vannacht niet droog gebleven!” Ze kijkt opzij naar Linda. “Doe hem maar een luier om.” Linda geeft me met een duwtje een teken dat ik moet gaan liggen. Nu wordt het toch menens. Ik voel hoe mijn broek wordt losgemaakt en naar beneden getrokken wordt. Dan volgt mijn boxershort. Ik wil mijn kruis met mijn handen bedekken maar wordt op de vingers getikt. “Laat ons dat baby plassertje maar eens zien!” Gehoorzaam trek ik mijn handen weg. Ik krijg complimenten voor het feit dat ik zo mooi glad geschoren ben. “Echt een klein jochie, moet alleen leren dat hij zelf zijn luier niet uit mag doen! Daarvoor ga je over de knie. Eerst bij Linda!”
Ik word gesommeerd om over Linda’s schoot te gaan liggen. Ze geeft mij een redelijk stevig pak voor mijn kont. “Je moet nog vaak op hem oefenen Linda dan kun je hem nog steviger straffen!” hoor ik Birgit zeggen. “Zal je laten zien wat ervaring is!” Birgit pakt me in mijn nek en drukt me zo neer dat ik over haar schoot kom te liggen. Eerst streelt ze mijn billen. “Mmmm, lekker kontje hoor.” Dan onverwachts komen de eerste tikken. Ze zijn inderdaad een stuk harder. Al gauw lig ik te schuiven. Maar Birgit houdt me stevig in haar greep terwijl haar rechterhand meedogenloos mijn billen teistert. “Au, au!” De tranen lopen over mijn wangen. “Doe hem nu maar een luier om!” Birgit stopt en geeft aan dat ik op bed moet gaan liggen. “Trek je benen op!” Linda haalt de spulletjes uit mijn koffer.
Ik voel me opgelaten. Lig daar te koop met mijn opgetrokken benen. Linda neemt alle tijd. Uitgebreid worden mijn billen geïnspecteerd. Dan schuift ze een luier onder me en poeiert me. De luier wordt met veiligheidsspelden vast gemaakt en er wordt een plasticbroek over aangetrokken. Birgit gooit me mijn sportbroek toe en beveelt me die erover aan te trekken. De koffer wordt in de auto gelegd en ik krijg opdracht om mee te komen. Voelt vreemd aan zo in de korte broek. Gelukkig staat de auto op de oprit en ziet niemand mij. Voor mijn gevoel is de luier duidelijk zichtbaar. Als ik op de achterbank heb plaats genomen wordt de deur dicht gegooid. De zusjes staan nog even wat te overleggen voordat ze zelf instappen. “Plas in je luier!” Na deze opdracht wordt de reis aanvaart.
Na driekwartier rijden verlaten we de rijksweg. Nog even en we rijden een winkelstraat in. Halverwege stopt de auto. We staan voor een zaak waar ze medische hulpmiddelen verkopen. Linda pakt me bij de arm en neemt me mee de winkel in. Gevolgd door Birgit. In de winkel is het niet druk. Aan de toonbank wordt een vrouw geholpen. Van uit een deuropening verschijnt een verkoopster van middelbare leeftijd. Uit haar hartelijke begroeting merk ik dat ze elkaar al langer kennen. Na wat over en weer gepraat vraagt de verkoopster wat ze voor ons kan betekenen.
Bij die vraag glijdt haar blik naar mijn sportbroekje. Door de urine voelt de luier zwaar aan en zakt die uit. Er verschijnt een vage glimlach om haar lippen. Beroepshalve weet ze die te onderdrukken. “Heb je nog AB spulletjes voor hem. Hij draag b.v. van die saaie plasticbroeken.” vraagt Birgit. Ik kan wel door de grond zakken van schaamte. “Leuk dat je eindelijk eens zo’n grote baby meeneemt. Grappig om te zien hoor. Kom maar mee naar achteren.” We gaan een apart kamertje in. De medische noodzaak artikelen en de toch meer fetisch gerichte artikelen houden ze gescheiden.
De verkoopster pakt een paar plasticbroekjes met motieven. Ik vind het opwindend om te zien. Wel eens op internet gezien maar nooit de moed gehad ze te bestellen. Stel je voor dat ze bij de buren bezorgd worden. “Zullen we maar eens gaan passen! Daar is de paskamer” “Kan hier toch ook. Kleine kinderen hoeven toch niet in de paskamer!” reageert Birgit. De verkoopster kijkt op haar horloge. Het is zowat halfeen. Ze loopt naar de winkel toe en ik hoor haar aan haar collega vragen of ze de winkel al vast wil afsluiten. Dan komt ze terug. “Nu hebben we alle ruimte en kunnen we niet gestoord worden. Ik denk dat mijn collega-tje het ook wel leuk vindt om ook eens zo’n grote baby te zien. Laatst zei ze nog dat ze wel wist wat ze er mee aanmoest met zo’n baby!” “Hij is geen AB. Hij wordt voor straf gekleineerd.” “ Daar kan Sylvia zich dan mooi op uitleven.!” Birgit haalt uit haar tas een schone luier en de flacon met poeder. Terwijl ze het mij aanreikt zegt ze: “ Ga maar aan de mevrouw in de winkel vragen of ze je wilt verschonen!” Schoorvoetend stap ik de winkel in. Sylvia tempert net het licht. Ze draait zich om en kijkt me aan. Dan glijdt haar blik naar de luier in mijn hand en dan naar mijn kruis. Ze schiet in de lach. “Moet de baby verschoont worden?” Haar uitbundige lach schatert door de winkel. “Wilt u dat doen?” vraag ik kleintjes. Haar blik glijdt langs mij heen. “Heb jij zeker bedacht?” vraagt ze aan haar collega die samen met de beide zussen achter in de winkel het schouwspel gadeslaan.
“Nou vooruit dan maar!” Met één beweging trekt ze mijn sportbroekje op mijn knieën. Ze tast in mijn kruis en kijkt me uitdagend aan. Spottend zegt ze: “Kom baby. Kruip maar voor tante Sylvia uit!” Het kruipt moeizaam met mijn sportbroekje op mijn knieën. Sylvia ligt in een deuk. “Wat een koddig gezicht die dikke luierkont!” Ik moet naar een ruimte kruipen die als kantine dienst doet.. In het midden staat een grote tafel. Mij wordt opgedragen op de tafel te gaan liggen. De vier vrouwen staan rond de tafel. Ik zoek contact via de ogen met Birgit. Ze kijkt me lachend aan en geeft me haast ongemerkt een knipoogje. Dan kietelt ze me onder mijn kin. “Heeft ons jochie het naar zijn zin?” vraagt ze op een kinderlijke manier terwijl haar ogen me strak aankijken.
Het signaal is duidelijk. Als het me te veel is heb ik nu de gelegenheid om het te melden. Maar dit is toch waar ik altijd over gefantaseerd heb? Bovendien vertrouw ik erop dat Linda en Birgit weten wat ze doen. Ik glimlach flauwtjes. Een signaal dat Birgit direct oppakt en een stap terug zet. “Verschoon hem maar gauw Sylvia, straks krijgt hij nog luieruitslag!” Onder het maken van kleinerende opmerkingen trekt Sylvia mijn plasticbroek uit. Daarna maakt ze de spelden los. Pakt een plasticzak en stopt de natte luier erin. “Zo baby ga jij maar eens lief liggen spartelen, dan gaan wij eerst ons brood eten en een kop koffie drinken. Sylvia wast haar handen terwijl Birgit koffie zet. Het is duidelijk dat ze hier goed bekend is. De verkoopster die ons begroette bij binnenkomst is even weggelopen. Ze komt terug met een grote speen, een rammelaar en een paar plasticbroekjes. De speen wordt in mijn mond gedrukt en de rammelaar in mijn hand. “Lief spelen!” zegt ze terwijl ze met haar wijsvinger mijn wangen streelt.
Daar lig ik in mijn blote kont te spartelen op tafel terwijl de vrouwen om me heen zitten. Nieuwsgierig vraagt Sylvia hoe Birgit aan mij gekomen is.. Uitvoerig wordt omschreven wat er de afgelopen nacht heeft plaats gevonden. Het verhaal maakt veel indruk. “Ik vind jou een dappere baby!” wordt mij gezegd. Ook vinden ze het bijzonder dat ik mijn hele leven al zulke fantasieën heb en er niet veel ruimte aan kon geven en dat zo’n voorval dit tot gevolg had. Als de koffie op is doet Linda mij een luier om en past de plasticbroekjes. Eén met beertjes er op moet ik aanhouden. Sylvia heeft ondertussen nog wat andere kledingsstukken uitgezocht. Een rompertje en een pyjama met ballonnetjes patroon. Ook deze moest ik passen. Het rompertje moet ik aanhouden.
Ik krijg mijn sportbroekje en mij shirt weer aan. De plasticbroekjes pyjama, speen en rammelaar verdwijnen in een plastictas. Ook worden er nog luiers aangeschaft. Zowel katoen als wegwerp. Het is de hoogste tijd om de winkel weer te openen. Wij nemen afscheid. Birgit nodigt de verkoopsters nog uit om langs te komen. Ik krijg van de “tantes”een kus en een tikje voor mijn kont en verlaat de winkel. Ik heb mijn handen vol. In de ene hand de plastictas en in de andere een pak luiers. Ik ben blij wanneer Birgit de kofferruimte geopend heeft en ik de spulletjes uit handen kan geven.
Nog even een druk op de claxon en de auto zet zich in beweging. “Vond je het leuk?” vraagt Linda me terwijl ze zich nieuwsgierig naar me omdraait. “Ja, heel spannend. Vond het soms wel moeilijk omdat een deel van me zegt dat ik niet zo gek moet doen. Maar ja het andere deel geniet er dubbel van en zegt vertrouw maar op Linda en Birgit.” “Juist!” vult Birgit aan. “Je weet toch dat je mag aangeven wanneer je het echt niet meer leuk vindt?” “Ja, ja heb het zelf opgeschreven!” lach ik. De zussen lachen ook. Linda gaat weer recht zitten en naar een kwartier rijden we een oprit op. “Zo we zijn thuis!” Het is een mooi vrij staand huisje net buiten de stad. De zusjes hebben het huis na de scheiding van hun ouders overgenomen. Birgit gaat de keuken in om een lunch voor ons te maken.
Ik word uitgenodigd om op de bank te gaan zitten. Even later komt Linda naast me zitten. Ze legt haar hand op mijn kruis en kijkt me ondeugend aan. “Vind je het echt leuk?” vraagt ze nog eens. “Eigenlijk steeds leuker. Mijn verzet verdwijnt meer en meer na de achtergrond waardoor ik het beter kan toelaten!” “Hoe is het voor jou om zo een volwassene te zien?” Linda lacht en zegt dat een droom uitkomt voor haar. Dan begint ze te vertellen. Ze heeft onderdanige gevoelens naar vrouwen toe. “Ik lijk wel wat op jou. Vind het ook heerlijk om door een dominante vrouw gekleineerd te worden!” Daar staat tegenover dat ze dominante gevoelens naar mannen heeft. Iets waar ze zich de laatste tijd steeds meer bewust van wordt. Had eigenlijk niets met mannen. Door haar studie psychologie en het gaan samen wonen met haar zus is een nieuwe wereld voor haar aan het open gaan. “Wat heeft je zus dan voor je te betekenen?” vraag ik nieuwsgierig. Op dat moment komt Birgit de kamer in met een blad koffie en een schaal sandwiches.
Linda pakt haar kopje en roert de suiker door de koffie. Na een eerste nipje zet ze de koffie weer op tafel en vervolgt haar verhaal. “Zoals je al gehoord hebt werkt Birgit in een SM studio. Misschien is je ook opgevallen dat Birgit nogal dominant kan zijn?” “Dat kun je wel stellen!” merk ik op. Birgit lacht terwijl Linda verder vertelt. Birgit heeft enkele relaties gehad waarbij haar dominante karakter gewaardeerd werd. Alleen de twee relaties die ze heeft gehad konden er niet 24 uur per dag mee omgaan. Daarna heeft Birgit besloten om voorlopig geen relatie meer aan te gaan en heeft ze van haar hobby haar beroep gemaakt. Door dat Birgit een open boek is kan Linda veel van haar leren. Bovendien is de relatie met haar zus zo goed dat ze ook haar onderdanige kant aan haar durft over te geven. “Ik heb nooit vriendinnen gehad die ik mijn geheim durfde toe te vertrouwen. Maar bij Birgit Gaat dat van zelf!” “Mag ik vragen hoe jullie relatie eruit ziet?” Linda neemt een hap van haar sandwich terwijl Birgit het woord overneemt. Ze vertelt dat ze over het algemeen gewoon samen wonen. Ieder heeft een eigen kamer en de
taken hebben ze verdeeld. Ze gebruiken codes wanneer één van hun behoefte heeft om ruimte te krijgen voor haar sm gevoelens. Kan soms zijn dat ze een uur, een dag of soms zelfs een weekend spelen. Soms gaan er ook dagen voorbij dat er niet gespeeld wordt. “Ik noem het met opzet spelen. Want dat is het voor mij. Net als kinderen die met poppen spelen of soldaatje etc.. Gewoon leuk met elkaar spelen. Dus altijd respect naar elkaar en geen dingen doen die de ander niet wil. Daar is het in de relaties stuk gelopen. Mijn exen verlangden onderdanig te zijn maar konden spel en dagelijks samen leven niet scheiden. Er zijn misschien wel relaties die 24 uur p.d. uit sm bestaat maar dat is mij te eenzijdig!” Daarna verlegt ze het gesprek naar mij. Omdat het toeval ons op elkaars pad heeft gebracht lijkt het erop dat mijn onderdanige wensen aansluiten bij de ontluikende dominante behoeften van Linda.
Ook voor mij geldt dat er alleen gespeeld wordt wanneer al de betrokken partijen willen. Birgit zal Linda ondersteunen en opleiden om mij te domineren. We bekijken het van dag tot dag. Als het klikt kunnen we de relatie misschien uitbreiden en kun je Linda’s privé slaafje misschien wel worden. Klikt het niet omdat het jouw tegen valt of dat de wederzijdse verwachtingen niet op elkaar aansluiten verbreken we de relatie en gaan als goede vrienden uit elkaar. Ik kan me in deze houding wel vinden. “Mooi dat vieren we dan. Ik nodig jullie uit om vanavond met mij uit eten te gaan en pakken we het spel morgen weer op. Stel wel voor dat Werni een wegwerpluier omkrijgt zodat hij elk moment aan zijn positie wordt herinnerd.”
Het eten smaakt heerlijk. Bovendien is het erg gezellig. Aan gespreksstof geen gebrek. Het klikt bijzonder goed. Ik vertel iets over mijn werk maar al gauw gaat het gesprek over onze achtergronden. Filosoferen we over de invloed van onze opvoedingen op onze onderdanige/dominante gevoelens. Daar dit gebied voor mij niet onbekend is en ik veel tijd besteed heb om kennis op te doen over dit onderwerp heb ik een duidelijk beeld hoe mijn onderdanigheid is ontstaan. Mijn heldere verwoording van mijn geschiedenis maakt indruk op mijn gezelschap. “Ben je dan niet kwaad op je ouders?” vraagt Birgit me nadat ik de invloed van hun karakters heb uiteengezet. Ik laat haar weten dat ik dat niet meer ben. Wel geweest dus. Maar het zelfonderzoek heeft zo zijn fases. Eerst ontdekte ik hoe het gekomen zou kunnen zijn en voelde ik me het slachtoffer.
Heb dat ook ten opzichte van mijn ouders geleefd. Maar achteraf was dat niet nodig geweest. Want na mijn boosheid komt het inzicht dat zij niet anders konden. Ook zij waren slachtoffer van hun opvoeding. Ik besef me meer en meer dat ik bevoorrecht ben dat ik in deze tijd leef. Mijn ouders hadden niet de mogelijkheid om zelfonderzoekgroepen te volgen of literatuur aan te schaffen over dit onderwerp. “Ik zeg altijd maar zo: Wanneer ze een andere betere methode hadden gekend ze beslist daar voor gekozen zouden hebben. Met dit inzicht kan ik veel duidelijker hun pijn en hun liefde zien!”
Er valt een stilte. Mijn woorden hebben indruk gemaakt. “Tjee, boeiend heb er al wel wat over gelezen!” reageert Linda. “Sorry!” valt Birgit haar in de rede. “We zijn de laatste gasten. Ik ga even afrekenen kunnen we daarna nog even naar het wijnlokaal gaan op de markt!” Birgit loopt naar het buffet om te gaan afrekenen. Linda kijkt me teder aan en legt haar hand op de mijne. “Fijn je ontmoet te hebben!” Ik word er verlegen van.
Als Birgit terug komt heeft ze de jas al aan. “Hebben jullie nog tijd om mee te gaan?” vraagt ze lachend. Ze kijkt haar zus aan die kleurt en snel op staat. Ik voel me ook betrapt. Merk dat Linda me veel doet. Maar valt het zo op dat Birgit het al aanvoelt. Bovendien lijkt het erop dat Linda ook tedere gevoelens voor mij heeft. Buiten gekomen lopen we gearmd met zijn drieën naar het wijnlokaal. Er wordt niet gesproken. In het wijnlokaal is het gezellig druk. In een nis komt net een tafeltje vrij. We gaan daar zitten. Ik loop weg om wat drinken te halen. Op de terugweg naar mijn tafel kom ik Birgit tegen. “Geef mijn spa-tje maar hier. Ik sta hier even te praten!” Ik overhandig haar het glas knik naar de vrouw die bij Birgit staat en begeef me naar ons tafeltje.
Omdat de muziek vrij hard staat ga ik naast Linda op het bankje zitten. “Proost dan maar!” Ik hef het glas en kijk haar aan. Ze kijkt me indringend aan. “Proost op mijn slaafje!” Ik voel kriebels in mijn buik. “Heb je er vertouwen in?” vraag ik nieuwsgierig. “Steeds meer. In het begin vond ik eigenlijk dat ik er nog niet aan toe was. Toen ik je fetisj ontdekte zag ik het eerst als een mooie gelegenheid om iets voor je terug te doen. Maar ik vind je een mooie lieve man en je boeit me!” “Oei!” laat ik me ontvallen. Linda schrikt en vraagt gespannen wat er is. “Slaafjes horen hun Meesteres toch niet te boeien?” Linda schiet in de lach. “Dat bedoel ik nou. Je bent serieus maar doorbreekt dat onverwachts met je humor!” Toch vind ik dat ik ons leeftijdsverschil ter sprake moet brengen. Ik vraag haar op de vrouw af of ik eigenlijk niet te oud voor haar ben. “Zou je vader kunnen zijn!” besluit ik mijn vraag.
Deze opmerking raakt Linda. Tranen schieten in haar ogen. Ik schrik ervan en aai haar over haar hoofd. Linda laat het gebeuren. Haar hoofd zakt tegen me aan. Ze snikt een paar keer en vermand zich dan weer. Ze kijkt op en glimlacht. Spontaan geeft ze me een zoen op mijn mond. Haar tong zoekt zacht mijn lippen. Overmand door haar spontaniteit laat ik het gebeuren. Het voelt warm en teder aan. Dan trekt Linda zich terug en kijkt me liefdevol aan. “Misschien is dat wel de link.” Ze begint te vertellen over hoe haar verhouding met haar vader is. Dat hij vaak negatief aanwezig was. Kinderachtige grapjes maakte en haar niet serieus nam. Ze vond dat ik het tijdens het eten zo mooi had verwoord. Ze heeft sterk het gevoel gekregen dat ze d.m.v. ons spel haar jeugdtrauma’s een plek kan geven. Eindelijk “wraak” op mannen die haar zovaak geestelijk hebben gekleineerd. “En daar komt bij…” zegt ze “Dat ik haar vertrouwen in mannen kan sterken.” Er valt een stilte. Ik weet niet wat te zeggen.
Birgit heeft drinken gehaald en komt bij ons zitten. Linda richt zich tot Birgit. Ze buigt zich wat voorover om zich beter verstaanbaar te kunnen maken. Ik kan niet horen wat ze bespreken, hiervoor staat de muziek te hard. Birgit reageert en kijkt mij daar bij aan. “Sorry, de muziek staat te hard, ik heb jullie niet verstaan!” “Laat maar!” zegt Linda. “Komt straks wel!” We drinken onze glazen leeg en gaan naar huis. Thuis trekt Birgit nog een flesje wijn open. Haar BOB avond zit erop. Linda doet ondertussen de kaarsjes aan en komt naast me zitten. Ze legt de hand in mijn kruis en vraagt: “Nog droog!” Ik moet het ontkennen. Heb de hele avond mijn plas opgehouden maar in de auto moest ik het wel laten lopen.
“Mooi, blijf je toch een baby! Maar terugkomend op ons gesprek. We hebben afgesproken dat we je opleiden tot mijn slaafje. Maar dat is slechts de helft. Alleen de “wraak” kant. Ik zou ook graag mijn vertrouwen willen sterken naar mannen toe en dat soms ook uitspelen.?” Ik kijk haar vragend aan. “Nou je weet dat ik me soms door Birgit laat kleineren Zou het leuk vinden om soms samen klein te zijn en dat jij mijn broertje bent!” Verrast kijk ik haar aan. “Hoe vindt je dat idee?” vraagt ze nieuwsgierig. Haar ogen glinsteren. Natuurlijk wil ik dat wel. “Heb er geen ervaring mee en zal soms best onhandig zijn!” Maar Birgit lacht dat weg: “Onhandigheid straf ik net zolang tot je een model broertje bent!” “Zo en nu jullie glaasjes leegdrinken. Het is de hoogste tijd dat ik jullie klaarmaak voor bed!”
(Deel 1)
Geheel over stuur staat ze snikkend tegen me aan. “Kom maar mee. Ik woon hier dichtbij.” Gelukkig springt ze zonder aarzeling achter op mijn fiets. Ook ik ben nog best onder de indruk van het gebeuren. Zag hoe twee jongens van een jaar of zeventien het meisje vasthielden. Het meisje keek me angstig en smekend aan. Zonder na te denken was ik van de fiets gestapt en met stemverheffing had ik gevraagd wat er aan de hand was. De jongens waren geschrokken en gelukkig hard weggerend. Mijn forse gestalte en mijn leeftijd maakten gelukkig genoeg indruk.
Thuis aangekomen schink ik haar een glas water in. Blijkt dat ze van een schoolfeestje kwam en omdat ze haast had om de laatste trein te halen door de tunnel is gegaan. Iets wat ze anders nooit in het donker doet. Het is inderdaad een rot tunneltje. Zo nu en dan lees je wel eens dat er mensen lastig gevallen worden. De jongens zijn er met haar tas en mobieltje van door gegaan. Ik bied haar aan om gebruik te maken van mijn telefoon.
Zij belt en ik schink ondertussen voor ons beiden een glas wijn in. Als ik de kamer inkom reikt ze me de telefoon aan. “Mijn zus wil je graag spreken.” Ik neem de telefoon aan en meldt me. “ Eh, ja met Birgit. U bent een kanjer, wat u voor mijn zus heeft gedaan…” Ik onderbreek haar door te zeggen dat het voor mij van zelfsprekend was. “Ja maar je weet maar nooit hoe het afgelopen was als u niet had geholpen!” Hier wist ik natuurlijk ook geen antwoord op. Een meisje alleen tegen twee kwaadwillende jongens. Moet er niet aan denken. Na wat heen en weer gepraat vertelt ze dat ze graag haar zus wil ophalen. Het probleem is echter dat ze het niet verantwoord vindt om te rijden. Ze heeft te veel alcohol op. Of ik haar zus het geld voor een taxi wil voorschieten. Los van het feit dat ik niet zoveel contanten in huis heb vind ik het ook zonde van het geld. Zo’n lange rit en dat tegen nachttarief!
Ik stel voor dat ze ook mag blijven slapen. Ik heb de gelegenheid. Begrijp heel best dat het “raar”is om bij een vreemde man de nacht door te brengen. Het enige wat ik kan doen is met de hand op mijn hart verzekeren dat ze in mijn huis een veilige plek heeft om de nacht door te brengen. “Begrijp heel goed dat het na vanavond heel gevoelig ligt. Bespreek het maar even met elkaar.” Ik geef de telefoon terug aan Linda en ga even naar de badkamer. Na tien minuten kom ik terug en zit ze achterover met het glas in de hand. De telefoon heeft ze neergelegd.
“Mijn gevoel zei vanavond om een andere weg te gaan. Ik heb er niet naar geluisterd. Nu zegt mijn gevoel dat ik best gebruik kan maken van uw aanbod. Tijd om naar mijn gevoel te luisteren lijkt me.” Ze lacht. Fijn om te zien naar het angstige avontuur. “Zeg maar gewoon je en mijn naam is Werni. Hoe heet jij?” “Linda!” We geven elkaar een hand. Ze vertelt dat haar zus haar morgenochtend komt ophalen. Dat ze dan naar het politiebureau gaan om aangifte te doen. Ze praat honderd uit. Zenuwen waarschijnlijk. Vroeg of het adres op de tv gids het woonadres was. Want dat had ze aan haar zus doorgegeven. Ik beaam het. Ik schink nog een tweede glas in. Ondertussen krijg ik te horen dat ze bij haar oudere zus woont. Haar ouders zijn gescheiden en ze wilde geen keus maken bij wie ze zou gaan wonen. Ook heeft ze de leeftijd wel om zelfstandig te wonen. Birgit is 28 en zij 19. Linda studeert op de HBO en reist elke dag op en neer.
Ondertussen heeft de tijd niet stilgestaan. Ik stel voor om te gaan slapen. Ik wil zelf op de bank gaan slapen en laat Linda mijn slaapkamer zien. “Een tweepersoonsbed?” Linda kijkt me vragend aan. “Ik ga op de bank slapen hoor. Kun je als je het wilt de deur van de slaapkamer op slot doen. Heb vanmorgen mijn bed net verschoond. Heb wel een ander kussen voor je. Ben zelf te veel op mijn eigen kussen gesteld.” Ik draai me om en haal een T shirt van mij uit de kast en wil die aan Linda geven.
Van schrik laat ik het echter vallen. Linda heeft mijn kussen opgepakt en onder het kussen ligt een plasticbroek. Ik vind het heerlijk om zo nu en dan in een luier en plasticbroek rond te lopen en had vanmorgen niet kunnen vermoeden dat ik een logé zou hebben. Nu is het echter gênant. Linda pakt de plasticbroek en kijkt me lachend aan. “Incontinent?” “Eh, jaaa, eh neee!” stotter ik. Linda schiet helemaal in de lach. “Wat is het nou? Of ben je gewoon een liefhebber.” Haar opmerking verbaast me zeer. “Liefhebber? Hoe weet jij dat?” Ze glimlacht mysterieus en ontwijkt mijn vraag door een tegenvraag te stellen. “Wat vind jij zo leuk aan luiers en plasticbroeken?” Ik vertel haar dat ik het idee opwindend vind om door vrouwen gekleineerd en gestraft te worden.
Allerlei straffen krijgen maar altijd speelt het moeten dragen van een luier een centrale rol in de straf. Linda hoort het aan en lacht. “Hoef voor jou niet bang te zijn. Doe maar een luier om en plasticbroek aan en kom maar gewoon naast me liggen!” Het idee spreekt me aan. Vind het wel gek om als oudere man als een baby naast zo’n jonge vrouw te liggen. Als Linda zich omkleed en opfrist in de badkamer doe ik me een luier om en trek de plasticbroek aan. Daarover trek ik een t shirt aan. Linda komt ook gekleed in het t- shirt de slaapkamer binnen. Ze ziet er mooi uit. Haar mooie benen vallen goed op onder het shirt. Haar borsten prikken ondeugend tegen de stof van het shirt. Snel ga ik naar de badkamer. In het voorbij lopen geeft Linda me een tik voor mijn kont. Het doffe geluid van het plastic verspreid zich door de kamer. Als ik de slaapkamer weer in kom ligt Linda al in bed. “Draai je eens om en houdt je shirt omhoog.”
Gehoorzaam voldoe ik aan haar verzoek. Goedkeurend nodigt ze me uit om in bed te komen. “Staat je goed! Plas maar lekker in je luier vannacht. Ik vind je lief bedankt voor alles!” Ze kust me op mijn wang zegt welterusten en draait zich om. Ik doe het licht uit. Kan in eerste instantie de slaap niet vatten. Gelukkig valt Linda vrij snel in slaap. Ik lig te piekeren over wat er gebeurd is de afgelopen uren. Weet niet wat ik spannender vind. Mijn “heldhaftige” optreden of het deelgenoot maken van Linda van mijn geheim. Uiteindelijk val ik toch in slaap.
Ben echter al vroeg wakker. Ga uit mijn bed om me te douchen. De natte luier doe ik zolang in een emmer water. Daarna ga ik verse broodjes kopen en maak ik de ontbijttafel klaar. Na het lezen van de krant ga ik kijken of Linda al wakker is. Als ik de slaapkamer in kom rekt Linda zich net uit. “Wat jammer, je bent al aangekleed.” klinkt het teleurgesteld. “Wil je koffie?” negeer ik haar opmerking. Ik breng haar koffie en nadat ze zich heeft aangekleed ontbijten we. Ze zit met haar lange natte haar en onopgemaakt te genieten van het ontbijt. Ook nu ziet ze er mooi en fris uit. Net als we met het ontbijten klaar zijn gaat de bel. “Dat is vast Birgit!” enthousiast staat Linda op en opent de deur. Aan het rumoer in de hal kan ik opmaken dat het inderdaad Birgit is. Een spontane knappe vrouw komt de kamer binnen. Deze vrouw ziet er veel volwassene uit dan haar zus. Ze omhelst me en geeft me een zoen op mijn wang. Natuurlijk wordt het avontuur nog eens uitgebreid verteld. Birgit vraagt mij of ik mee wil aangifte doen. Natuurlijk wil ik dat.
Op het politiebureau moeten we allerlei formulieren invullen. De beambte die ons helpt is heel vriendelijk en neemt uitgebreid de tijd voor ons. We moeten wat smoelenboeken doornemen. Ik herken niemand. Heb de jongens ook amper gezien. Linda plukt er twee uit. “Verbaast me niet!”zegt de beambte. “Goed dat u aangifte doet!” Geluk bij een ongeluk is dat de tas van Linda op het politiebureau is afgegeven. Natuurlijk ontbreken het mobieltje en het geld. Na afloop besluiten Linda en Birgit nog even een kop koffie bij mij te drinken.
Onder het koffiedrinken geeft Birgit nogmaals blijk van haar opluchting. “Gelukkig is het nog goed afgelopen. Ik ben je zo dankbaar. Is er iets waar mee we je kunnen belonen?” Maar dat wil ik beslist niet. “Als ik naar Linda kijk en ook jouw blijdschap zie, is dat ruimschoots genoeg!” Birgit heeft er moeite mee. Maar ik hou me aan mijn uitspraak. Tenslotte neemt Linda het woord. “Werni vindt het fijn om luiers te dragen!” Oeps, ik schrik en krijg een rode kop. “Oh jaaaa, je vindt het fijn? Ben je een adult baby?” Ik kleur nog meer en weet niet wat te zeggen. Linda geeft antwoord voor mij. Ze vertelt dat ik fantasieën heb om door vrouwen gekleineerd te worden en straf te krijgen. O.a. voor straf als een ondeugende niet zindelijke peuter rond te moeten lopen. Met het schaamrood op de kaken hoor ik hoe Linda mijn geheim aan haar zus toevertrouwd. Ook vertelt ze hoe ik de nacht heb door gebracht. “Dus hij deed precies wat je vroeg of opdroeg?”
“Jaa hij was heel gehoorzaam !” reageert Linda op de vraag van haar zus.”Je eerste eigen slaafje!” lacht Birgit. “Was alleen jammer dat hij zelf gauw een luier had omgedaan en vanmorgen al was aangekleed. Had er graag tijd voor genomen!” Deze reactie van Linda verbaast me. Birgit kijkt me onderzoekend aan. “Moet je nog werken of heb je al weekend?” vraagt ze me. “Beter nog! Ik heb deze week en volgende week vakantie!” “Leuk en wat ga je doen?” Ik antwoord dat ik geen concrete plannen heb. Een beetje in de tuin werken en verder gewoon wat aanrommelen. Birgit kijkt Linda aan. Ik zie een glimlach op haar gezicht en een goedkeurend knikje. “Pak een pen en een stuk blanco papier!” Birgit heeft het tegen mij, haar stem is van toon verandert. Duldt duidelijk geen tegenspraak.
Als ik het heb gepakt moet ik aan tafel gaan zitten. “Schrijf op: Ik Werni geef hierbij toestemming aan Linda en Birgit om mij te straffen en te kleineren. Ik onderga al hun bevelen. Hun wensen zijn voor mij een bevel. Wanneer mijn grenzen overschreden worden kniel ik voor mijn Meesteressen en smeek om genade!” Het is even stil. Met bibberende hand heb ik het op papier gezet. “Als je het aandurft onderteken je het en zet je de datum er op.” Ik kijk van de één naar de ander. Gespannen kijken ze toe.
Zichtbaar genieten ze van mijn onzekerheid. Dat dromen uit kunnen komen. Natuurlijk spelen er in mijn fantasie altijd aantrekkelijke vrouwen de hoofdrol. En nu? Nu heb ik de kans waar ik altijd van heb gedroomd. De pen glijdt als van zelf over het papier. Birgit pakt het papier van de tafel leest het nog een keer door en vouwt het op. “Zo” zegt ze terwijl het papier in haar tas verdwijnt. “Jij gaat voorlopig met ons mee. Laten we je koffer maar gaan pakken.” Ik leg de koffer op mijn bed. Als ik zelf wat kleren wil pakken wordt me verstaan gegeven dat ik op bed moet gaan zitten. De klerenkast wordt opengedaan. Linda pakt de stapel luiers en plasticbroekjes. Ik heb er gelukkig nog een paar. Ze zijn bij de drogist helaas niet meer te koop. “Heb je geen leuke plasticbroekjes met motiefjes erop?” vraagt Birgit. Na mijn ontkenning en verbaasde vraag antwoordt Birgit dat die wel bestaan. “Hoe weten jullie dat zo goed?” vraag ik verbaasd. “Ik werk een paar dagen in de week in een SM studio!” is de reactie van Birgit. “Maar vanaf nu zeg je alleen iets wanneer wij je wat vragen. Begrepen!”
Mijn koffer wordt gepakt. Birgit vindt het jammer dat ik alleen maar in het bezit ben van luiers en plasticbroeken. “Ik heb nog Zwitsal poeder en olie in de badkamer staan.” Birgit haalt het op. Als ze terugkomt gaat ze voor me staan. “Bij mij is het regel dat je 24 uur droog moet zijn om geen luier te hoeven dragen! Jij bent vannacht niet droog gebleven!” Ze kijkt opzij naar Linda. “Doe hem maar een luier om.” Linda geeft me met een duwtje een teken dat ik moet gaan liggen. Nu wordt het toch menens. Ik voel hoe mijn broek wordt losgemaakt en naar beneden getrokken wordt. Dan volgt mijn boxershort. Ik wil mijn kruis met mijn handen bedekken maar wordt op de vingers getikt. “Laat ons dat baby plassertje maar eens zien!” Gehoorzaam trek ik mijn handen weg. Ik krijg complimenten voor het feit dat ik zo mooi glad geschoren ben. “Echt een klein jochie, moet alleen leren dat hij zelf zijn luier niet uit mag doen! Daarvoor ga je over de knie. Eerst bij Linda!”
Ik word gesommeerd om over Linda’s schoot te gaan liggen. Ze geeft mij een redelijk stevig pak voor mijn kont. “Je moet nog vaak op hem oefenen Linda dan kun je hem nog steviger straffen!” hoor ik Birgit zeggen. “Zal je laten zien wat ervaring is!” Birgit pakt me in mijn nek en drukt me zo neer dat ik over haar schoot kom te liggen. Eerst streelt ze mijn billen. “Mmmm, lekker kontje hoor.” Dan onverwachts komen de eerste tikken. Ze zijn inderdaad een stuk harder. Al gauw lig ik te schuiven. Maar Birgit houdt me stevig in haar greep terwijl haar rechterhand meedogenloos mijn billen teistert. “Au, au!” De tranen lopen over mijn wangen. “Doe hem nu maar een luier om!” Birgit stopt en geeft aan dat ik op bed moet gaan liggen. “Trek je benen op!” Linda haalt de spulletjes uit mijn koffer.
Ik voel me opgelaten. Lig daar te koop met mijn opgetrokken benen. Linda neemt alle tijd. Uitgebreid worden mijn billen geïnspecteerd. Dan schuift ze een luier onder me en poeiert me. De luier wordt met veiligheidsspelden vast gemaakt en er wordt een plasticbroek over aangetrokken. Birgit gooit me mijn sportbroek toe en beveelt me die erover aan te trekken. De koffer wordt in de auto gelegd en ik krijg opdracht om mee te komen. Voelt vreemd aan zo in de korte broek. Gelukkig staat de auto op de oprit en ziet niemand mij. Voor mijn gevoel is de luier duidelijk zichtbaar. Als ik op de achterbank heb plaats genomen wordt de deur dicht gegooid. De zusjes staan nog even wat te overleggen voordat ze zelf instappen. “Plas in je luier!” Na deze opdracht wordt de reis aanvaart.
Na driekwartier rijden verlaten we de rijksweg. Nog even en we rijden een winkelstraat in. Halverwege stopt de auto. We staan voor een zaak waar ze medische hulpmiddelen verkopen. Linda pakt me bij de arm en neemt me mee de winkel in. Gevolgd door Birgit. In de winkel is het niet druk. Aan de toonbank wordt een vrouw geholpen. Van uit een deuropening verschijnt een verkoopster van middelbare leeftijd. Uit haar hartelijke begroeting merk ik dat ze elkaar al langer kennen. Na wat over en weer gepraat vraagt de verkoopster wat ze voor ons kan betekenen.
Bij die vraag glijdt haar blik naar mijn sportbroekje. Door de urine voelt de luier zwaar aan en zakt die uit. Er verschijnt een vage glimlach om haar lippen. Beroepshalve weet ze die te onderdrukken. “Heb je nog AB spulletjes voor hem. Hij draag b.v. van die saaie plasticbroeken.” vraagt Birgit. Ik kan wel door de grond zakken van schaamte. “Leuk dat je eindelijk eens zo’n grote baby meeneemt. Grappig om te zien hoor. Kom maar mee naar achteren.” We gaan een apart kamertje in. De medische noodzaak artikelen en de toch meer fetisch gerichte artikelen houden ze gescheiden.
De verkoopster pakt een paar plasticbroekjes met motieven. Ik vind het opwindend om te zien. Wel eens op internet gezien maar nooit de moed gehad ze te bestellen. Stel je voor dat ze bij de buren bezorgd worden. “Zullen we maar eens gaan passen! Daar is de paskamer” “Kan hier toch ook. Kleine kinderen hoeven toch niet in de paskamer!” reageert Birgit. De verkoopster kijkt op haar horloge. Het is zowat halfeen. Ze loopt naar de winkel toe en ik hoor haar aan haar collega vragen of ze de winkel al vast wil afsluiten. Dan komt ze terug. “Nu hebben we alle ruimte en kunnen we niet gestoord worden. Ik denk dat mijn collega-tje het ook wel leuk vindt om ook eens zo’n grote baby te zien. Laatst zei ze nog dat ze wel wist wat ze er mee aanmoest met zo’n baby!” “Hij is geen AB. Hij wordt voor straf gekleineerd.” “ Daar kan Sylvia zich dan mooi op uitleven.!” Birgit haalt uit haar tas een schone luier en de flacon met poeder. Terwijl ze het mij aanreikt zegt ze: “ Ga maar aan de mevrouw in de winkel vragen of ze je wilt verschonen!” Schoorvoetend stap ik de winkel in. Sylvia tempert net het licht. Ze draait zich om en kijkt me aan. Dan glijdt haar blik naar de luier in mijn hand en dan naar mijn kruis. Ze schiet in de lach. “Moet de baby verschoont worden?” Haar uitbundige lach schatert door de winkel. “Wilt u dat doen?” vraag ik kleintjes. Haar blik glijdt langs mij heen. “Heb jij zeker bedacht?” vraagt ze aan haar collega die samen met de beide zussen achter in de winkel het schouwspel gadeslaan.
“Nou vooruit dan maar!” Met één beweging trekt ze mijn sportbroekje op mijn knieën. Ze tast in mijn kruis en kijkt me uitdagend aan. Spottend zegt ze: “Kom baby. Kruip maar voor tante Sylvia uit!” Het kruipt moeizaam met mijn sportbroekje op mijn knieën. Sylvia ligt in een deuk. “Wat een koddig gezicht die dikke luierkont!” Ik moet naar een ruimte kruipen die als kantine dienst doet.. In het midden staat een grote tafel. Mij wordt opgedragen op de tafel te gaan liggen. De vier vrouwen staan rond de tafel. Ik zoek contact via de ogen met Birgit. Ze kijkt me lachend aan en geeft me haast ongemerkt een knipoogje. Dan kietelt ze me onder mijn kin. “Heeft ons jochie het naar zijn zin?” vraagt ze op een kinderlijke manier terwijl haar ogen me strak aankijken.
Het signaal is duidelijk. Als het me te veel is heb ik nu de gelegenheid om het te melden. Maar dit is toch waar ik altijd over gefantaseerd heb? Bovendien vertrouw ik erop dat Linda en Birgit weten wat ze doen. Ik glimlach flauwtjes. Een signaal dat Birgit direct oppakt en een stap terug zet. “Verschoon hem maar gauw Sylvia, straks krijgt hij nog luieruitslag!” Onder het maken van kleinerende opmerkingen trekt Sylvia mijn plasticbroek uit. Daarna maakt ze de spelden los. Pakt een plasticzak en stopt de natte luier erin. “Zo baby ga jij maar eens lief liggen spartelen, dan gaan wij eerst ons brood eten en een kop koffie drinken. Sylvia wast haar handen terwijl Birgit koffie zet. Het is duidelijk dat ze hier goed bekend is. De verkoopster die ons begroette bij binnenkomst is even weggelopen. Ze komt terug met een grote speen, een rammelaar en een paar plasticbroekjes. De speen wordt in mijn mond gedrukt en de rammelaar in mijn hand. “Lief spelen!” zegt ze terwijl ze met haar wijsvinger mijn wangen streelt.
Daar lig ik in mijn blote kont te spartelen op tafel terwijl de vrouwen om me heen zitten. Nieuwsgierig vraagt Sylvia hoe Birgit aan mij gekomen is.. Uitvoerig wordt omschreven wat er de afgelopen nacht heeft plaats gevonden. Het verhaal maakt veel indruk. “Ik vind jou een dappere baby!” wordt mij gezegd. Ook vinden ze het bijzonder dat ik mijn hele leven al zulke fantasieën heb en er niet veel ruimte aan kon geven en dat zo’n voorval dit tot gevolg had. Als de koffie op is doet Linda mij een luier om en past de plasticbroekjes. Eén met beertjes er op moet ik aanhouden. Sylvia heeft ondertussen nog wat andere kledingsstukken uitgezocht. Een rompertje en een pyjama met ballonnetjes patroon. Ook deze moest ik passen. Het rompertje moet ik aanhouden.
Ik krijg mijn sportbroekje en mij shirt weer aan. De plasticbroekjes pyjama, speen en rammelaar verdwijnen in een plastictas. Ook worden er nog luiers aangeschaft. Zowel katoen als wegwerp. Het is de hoogste tijd om de winkel weer te openen. Wij nemen afscheid. Birgit nodigt de verkoopsters nog uit om langs te komen. Ik krijg van de “tantes”een kus en een tikje voor mijn kont en verlaat de winkel. Ik heb mijn handen vol. In de ene hand de plastictas en in de andere een pak luiers. Ik ben blij wanneer Birgit de kofferruimte geopend heeft en ik de spulletjes uit handen kan geven.
Nog even een druk op de claxon en de auto zet zich in beweging. “Vond je het leuk?” vraagt Linda me terwijl ze zich nieuwsgierig naar me omdraait. “Ja, heel spannend. Vond het soms wel moeilijk omdat een deel van me zegt dat ik niet zo gek moet doen. Maar ja het andere deel geniet er dubbel van en zegt vertrouw maar op Linda en Birgit.” “Juist!” vult Birgit aan. “Je weet toch dat je mag aangeven wanneer je het echt niet meer leuk vindt?” “Ja, ja heb het zelf opgeschreven!” lach ik. De zussen lachen ook. Linda gaat weer recht zitten en naar een kwartier rijden we een oprit op. “Zo we zijn thuis!” Het is een mooi vrij staand huisje net buiten de stad. De zusjes hebben het huis na de scheiding van hun ouders overgenomen. Birgit gaat de keuken in om een lunch voor ons te maken.
Ik word uitgenodigd om op de bank te gaan zitten. Even later komt Linda naast me zitten. Ze legt haar hand op mijn kruis en kijkt me ondeugend aan. “Vind je het echt leuk?” vraagt ze nog eens. “Eigenlijk steeds leuker. Mijn verzet verdwijnt meer en meer na de achtergrond waardoor ik het beter kan toelaten!” “Hoe is het voor jou om zo een volwassene te zien?” Linda lacht en zegt dat een droom uitkomt voor haar. Dan begint ze te vertellen. Ze heeft onderdanige gevoelens naar vrouwen toe. “Ik lijk wel wat op jou. Vind het ook heerlijk om door een dominante vrouw gekleineerd te worden!” Daar staat tegenover dat ze dominante gevoelens naar mannen heeft. Iets waar ze zich de laatste tijd steeds meer bewust van wordt. Had eigenlijk niets met mannen. Door haar studie psychologie en het gaan samen wonen met haar zus is een nieuwe wereld voor haar aan het open gaan. “Wat heeft je zus dan voor je te betekenen?” vraag ik nieuwsgierig. Op dat moment komt Birgit de kamer in met een blad koffie en een schaal sandwiches.
Linda pakt haar kopje en roert de suiker door de koffie. Na een eerste nipje zet ze de koffie weer op tafel en vervolgt haar verhaal. “Zoals je al gehoord hebt werkt Birgit in een SM studio. Misschien is je ook opgevallen dat Birgit nogal dominant kan zijn?” “Dat kun je wel stellen!” merk ik op. Birgit lacht terwijl Linda verder vertelt. Birgit heeft enkele relaties gehad waarbij haar dominante karakter gewaardeerd werd. Alleen de twee relaties die ze heeft gehad konden er niet 24 uur per dag mee omgaan. Daarna heeft Birgit besloten om voorlopig geen relatie meer aan te gaan en heeft ze van haar hobby haar beroep gemaakt. Door dat Birgit een open boek is kan Linda veel van haar leren. Bovendien is de relatie met haar zus zo goed dat ze ook haar onderdanige kant aan haar durft over te geven. “Ik heb nooit vriendinnen gehad die ik mijn geheim durfde toe te vertrouwen. Maar bij Birgit Gaat dat van zelf!” “Mag ik vragen hoe jullie relatie eruit ziet?” Linda neemt een hap van haar sandwich terwijl Birgit het woord overneemt. Ze vertelt dat ze over het algemeen gewoon samen wonen. Ieder heeft een eigen kamer en de
taken hebben ze verdeeld. Ze gebruiken codes wanneer één van hun behoefte heeft om ruimte te krijgen voor haar sm gevoelens. Kan soms zijn dat ze een uur, een dag of soms zelfs een weekend spelen. Soms gaan er ook dagen voorbij dat er niet gespeeld wordt. “Ik noem het met opzet spelen. Want dat is het voor mij. Net als kinderen die met poppen spelen of soldaatje etc.. Gewoon leuk met elkaar spelen. Dus altijd respect naar elkaar en geen dingen doen die de ander niet wil. Daar is het in de relaties stuk gelopen. Mijn exen verlangden onderdanig te zijn maar konden spel en dagelijks samen leven niet scheiden. Er zijn misschien wel relaties die 24 uur p.d. uit sm bestaat maar dat is mij te eenzijdig!” Daarna verlegt ze het gesprek naar mij. Omdat het toeval ons op elkaars pad heeft gebracht lijkt het erop dat mijn onderdanige wensen aansluiten bij de ontluikende dominante behoeften van Linda.
Ook voor mij geldt dat er alleen gespeeld wordt wanneer al de betrokken partijen willen. Birgit zal Linda ondersteunen en opleiden om mij te domineren. We bekijken het van dag tot dag. Als het klikt kunnen we de relatie misschien uitbreiden en kun je Linda’s privé slaafje misschien wel worden. Klikt het niet omdat het jouw tegen valt of dat de wederzijdse verwachtingen niet op elkaar aansluiten verbreken we de relatie en gaan als goede vrienden uit elkaar. Ik kan me in deze houding wel vinden. “Mooi dat vieren we dan. Ik nodig jullie uit om vanavond met mij uit eten te gaan en pakken we het spel morgen weer op. Stel wel voor dat Werni een wegwerpluier omkrijgt zodat hij elk moment aan zijn positie wordt herinnerd.”
Het eten smaakt heerlijk. Bovendien is het erg gezellig. Aan gespreksstof geen gebrek. Het klikt bijzonder goed. Ik vertel iets over mijn werk maar al gauw gaat het gesprek over onze achtergronden. Filosoferen we over de invloed van onze opvoedingen op onze onderdanige/dominante gevoelens. Daar dit gebied voor mij niet onbekend is en ik veel tijd besteed heb om kennis op te doen over dit onderwerp heb ik een duidelijk beeld hoe mijn onderdanigheid is ontstaan. Mijn heldere verwoording van mijn geschiedenis maakt indruk op mijn gezelschap. “Ben je dan niet kwaad op je ouders?” vraagt Birgit me nadat ik de invloed van hun karakters heb uiteengezet. Ik laat haar weten dat ik dat niet meer ben. Wel geweest dus. Maar het zelfonderzoek heeft zo zijn fases. Eerst ontdekte ik hoe het gekomen zou kunnen zijn en voelde ik me het slachtoffer.
Heb dat ook ten opzichte van mijn ouders geleefd. Maar achteraf was dat niet nodig geweest. Want na mijn boosheid komt het inzicht dat zij niet anders konden. Ook zij waren slachtoffer van hun opvoeding. Ik besef me meer en meer dat ik bevoorrecht ben dat ik in deze tijd leef. Mijn ouders hadden niet de mogelijkheid om zelfonderzoekgroepen te volgen of literatuur aan te schaffen over dit onderwerp. “Ik zeg altijd maar zo: Wanneer ze een andere betere methode hadden gekend ze beslist daar voor gekozen zouden hebben. Met dit inzicht kan ik veel duidelijker hun pijn en hun liefde zien!”
Er valt een stilte. Mijn woorden hebben indruk gemaakt. “Tjee, boeiend heb er al wel wat over gelezen!” reageert Linda. “Sorry!” valt Birgit haar in de rede. “We zijn de laatste gasten. Ik ga even afrekenen kunnen we daarna nog even naar het wijnlokaal gaan op de markt!” Birgit loopt naar het buffet om te gaan afrekenen. Linda kijkt me teder aan en legt haar hand op de mijne. “Fijn je ontmoet te hebben!” Ik word er verlegen van.
Als Birgit terug komt heeft ze de jas al aan. “Hebben jullie nog tijd om mee te gaan?” vraagt ze lachend. Ze kijkt haar zus aan die kleurt en snel op staat. Ik voel me ook betrapt. Merk dat Linda me veel doet. Maar valt het zo op dat Birgit het al aanvoelt. Bovendien lijkt het erop dat Linda ook tedere gevoelens voor mij heeft. Buiten gekomen lopen we gearmd met zijn drieën naar het wijnlokaal. Er wordt niet gesproken. In het wijnlokaal is het gezellig druk. In een nis komt net een tafeltje vrij. We gaan daar zitten. Ik loop weg om wat drinken te halen. Op de terugweg naar mijn tafel kom ik Birgit tegen. “Geef mijn spa-tje maar hier. Ik sta hier even te praten!” Ik overhandig haar het glas knik naar de vrouw die bij Birgit staat en begeef me naar ons tafeltje.
Omdat de muziek vrij hard staat ga ik naast Linda op het bankje zitten. “Proost dan maar!” Ik hef het glas en kijk haar aan. Ze kijkt me indringend aan. “Proost op mijn slaafje!” Ik voel kriebels in mijn buik. “Heb je er vertouwen in?” vraag ik nieuwsgierig. “Steeds meer. In het begin vond ik eigenlijk dat ik er nog niet aan toe was. Toen ik je fetisj ontdekte zag ik het eerst als een mooie gelegenheid om iets voor je terug te doen. Maar ik vind je een mooie lieve man en je boeit me!” “Oei!” laat ik me ontvallen. Linda schrikt en vraagt gespannen wat er is. “Slaafjes horen hun Meesteres toch niet te boeien?” Linda schiet in de lach. “Dat bedoel ik nou. Je bent serieus maar doorbreekt dat onverwachts met je humor!” Toch vind ik dat ik ons leeftijdsverschil ter sprake moet brengen. Ik vraag haar op de vrouw af of ik eigenlijk niet te oud voor haar ben. “Zou je vader kunnen zijn!” besluit ik mijn vraag.
Deze opmerking raakt Linda. Tranen schieten in haar ogen. Ik schrik ervan en aai haar over haar hoofd. Linda laat het gebeuren. Haar hoofd zakt tegen me aan. Ze snikt een paar keer en vermand zich dan weer. Ze kijkt op en glimlacht. Spontaan geeft ze me een zoen op mijn mond. Haar tong zoekt zacht mijn lippen. Overmand door haar spontaniteit laat ik het gebeuren. Het voelt warm en teder aan. Dan trekt Linda zich terug en kijkt me liefdevol aan. “Misschien is dat wel de link.” Ze begint te vertellen over hoe haar verhouding met haar vader is. Dat hij vaak negatief aanwezig was. Kinderachtige grapjes maakte en haar niet serieus nam. Ze vond dat ik het tijdens het eten zo mooi had verwoord. Ze heeft sterk het gevoel gekregen dat ze d.m.v. ons spel haar jeugdtrauma’s een plek kan geven. Eindelijk “wraak” op mannen die haar zovaak geestelijk hebben gekleineerd. “En daar komt bij…” zegt ze “Dat ik haar vertrouwen in mannen kan sterken.” Er valt een stilte. Ik weet niet wat te zeggen.
Birgit heeft drinken gehaald en komt bij ons zitten. Linda richt zich tot Birgit. Ze buigt zich wat voorover om zich beter verstaanbaar te kunnen maken. Ik kan niet horen wat ze bespreken, hiervoor staat de muziek te hard. Birgit reageert en kijkt mij daar bij aan. “Sorry, de muziek staat te hard, ik heb jullie niet verstaan!” “Laat maar!” zegt Linda. “Komt straks wel!” We drinken onze glazen leeg en gaan naar huis. Thuis trekt Birgit nog een flesje wijn open. Haar BOB avond zit erop. Linda doet ondertussen de kaarsjes aan en komt naast me zitten. Ze legt de hand in mijn kruis en vraagt: “Nog droog!” Ik moet het ontkennen. Heb de hele avond mijn plas opgehouden maar in de auto moest ik het wel laten lopen.
“Mooi, blijf je toch een baby! Maar terugkomend op ons gesprek. We hebben afgesproken dat we je opleiden tot mijn slaafje. Maar dat is slechts de helft. Alleen de “wraak” kant. Ik zou ook graag mijn vertrouwen willen sterken naar mannen toe en dat soms ook uitspelen.?” Ik kijk haar vragend aan. “Nou je weet dat ik me soms door Birgit laat kleineren Zou het leuk vinden om soms samen klein te zijn en dat jij mijn broertje bent!” Verrast kijk ik haar aan. “Hoe vindt je dat idee?” vraagt ze nieuwsgierig. Haar ogen glinsteren. Natuurlijk wil ik dat wel. “Heb er geen ervaring mee en zal soms best onhandig zijn!” Maar Birgit lacht dat weg: “Onhandigheid straf ik net zolang tot je een model broertje bent!” “Zo en nu jullie glaasjes leegdrinken. Het is de hoogste tijd dat ik jullie klaarmaak voor bed!”