Anomiem12575123672371651
Gewaardeerd Lid
Na afgelopen week een verhaal voor DL's op het forum te hebben geplaatst, wilde ik ook nog graag wat schrijven speciaal voor de lieve kleine AB'tjes onder ons. Het is geen verhaal geworden, maar een gedicht met een verhaal. Ik hoop dat jullie het mooi vinden. Het heet, 'De eerste herinnering'...
P.S. Ik ben geïnteresseerd in jullie mening, dus nodig jullie graag uit gebruik te maken van de bovenstaande poll.
De eerste herinnering - Auteur: Kingcouche
Door een vreemd geluid ver weg gewekt, knipper ik langzaam met mijn ogen.
Mijn wazig zicht wordt langzaam scherp. Hoeveel tijd is er vervlogen?
Mijn kamer die is schemerig. Gespannen tuur ik in het duister.
Ik zie de spijlen van mijn wieg, knuffel met mijn beer en luister.
Mijn middagdut is nog niet over, want ik hoor mama nog niet boven.
Ik rek mij uit en doezel wat, ‘k moet er nog even aan geloven.
Boo Boo beer kietelt mijn kin. Hij is mijn allerliefste beer.
Hij troost me als ik verdrietig ben, of als ik bang ben voor het onweer.
Als mama weer eens gek doet, lacht hij mee om al haar grapjes.
Ook vertelt hij mij verhaaltjes en hielp hij bij mijn eerste stapjes.
Met Boo Boo in mijn armen, hoef ik nooit meer bang te zijn.
Boo Boo beschermt mij tegen alles. Tegen gevaren groot en klein.
Een beetje kwijl ontsnapt mijn mond, vanachter ’t plaatje van mijn speen.
Pardoes drupt het op mijn kussen, daar slaap ik vast niet zo doorheen.
Het nat tegen mijn wang voelt naar. Voorzichtig tracht ik wat te woelen.
Met moeite draai ik op mijn rug en begin mij weer fijn te voelen.
Met mijn armpjes naast mijn hoofd, lig ik met mijn beentjes wijd.
De slaap die overvalt mij weer, het is nog lang geen tijd.
Langzaam vervaagt mijn pluche mobiel, met daaraan een kat en vis.
Dan dwaalt mijn gedachte af, naar ver weg in de duisternis.
In gedachte hoor ik mama zingen, wat ze zingt versta ik niet.
Maar het klinkt als van een engel, het is mijn favoriete lied.
Nog net voel ik een warme plas, langzaam in mijn luier stromen.
Daarna wordt alles voor mij donker. Ik lig wederom te dromen.
Na een poos komt mama binnen. Ik slaap nog vredig in mijn wieg.
Ik word pas wakker op haar schouder. Het lijkt wel alsof ik vlieg.
Wat ruikt mama toch altijd heerlijk. En wat voelt ze weelderig zacht.
En wat is ze geweldig mooi, zoals ze altijd naar mij lacht.
Zachtjes knuffelt ze met mij en glijdt haar vingers langs mijn rug.
Het kietelt mij een beetje en ik giechel wat terug.
Dan loopt ze met mij naar de keuken, haalt mijn flesje uit de warmer.
Haar weg vervolgt ze naar de tuin, door onze prachtige gang van marmer.
Mama neemt mijn speentje af, eventjes laat ik een snik.
Maar als ik dan mijn flesje zie, volgt daarop geen enkele kik.
Wiegend op mama’s schoot, drink ik uit de fles met grote slokken.
Nog wat suf kijk ik in de tuin, naar de houten konijnenhokken.
Achter het gaas zie ik de konijntjes, springend heen en weer bewegen.
Ze zijn beide van mijn zus, want die heeft ze van mijn oom gekregen.
Soms mag ik ze van haar aaien. Konijntjes voelen heerlijk zacht.
Met mijn kleine babyhandjes, streel ik dan hun dikke vacht.
Konijntjes snappen niets van mij. Ze praten nooit naar mij terug.
Ook hebben ze gekke oren en ze springen vliegensvlug.
Als mijn flesje leeg is, tilt mijn mama mij weer op.
Lief kijkt ze mij in de ogen, dan doet ze op mijn fles de dop.
Zachtjes klopt ze op mijn rug, tot ik een boertje laat.
Mijn hoofdje rust ik op haar schouder, tot ze plotseling opstaat.
Met geheven hoofd kijk ik nu rond, waar mama toch met mij heen loopt.
Ik krijg vast een droge broek, iets waarop ik al had gehoopt.
Mama loopt met mij naar boven. Op de commode legt ze mij neer.
Ze pakt een luier en wat zinkzalf en gaat met een washand in de weer.
Een hand houdt ze op mijn buik, als ze mijn romper open maakt.
Dan vouwt ze mijn luier open en ben ik van onder naakt.
Met een tissue en een washand, word ik voorzichtig schoongeveegd.
Dan volgt de zinkzalf en het poeder, een busje dat ze op mij leegt.
Met een schone luier om, voel ik mij droog en blij.
Mama sluit dan weer mijn romper en kietelt even in mijn zij.
Ik spartel en ik giechel, maar mis plots mijn speen en beer.
Blijdschap slaat om in verdriet en ik sla mijn oogjes neer.
Als ik begin te huilen, weet mama al wat eraan scheelt.
Vlug doet ze mijn speen in, terwijl ze zacht mijn bolletje streelt.
Dan hoor ik een auto, die stopt en parkeert voor het huis.
Stappen klinken in de gang. Papa is vast thuis.
Met mij in haar armen, loopt mama naar benee.
Mama omhelst papa, staande op de laatste tree.
Papa geeft mam een dikke zoen en dan kust papa mij.
Maar papa’s kusjes prikken en maken mij beslist niet blij.
Dan pakt papa mij zomaar beet, en houdt hij mij in de lucht.
Met mij draait hij dan drie rondjes, en laat mij zakken met een zucht.
Ik zit op papa’s rechter hand en trek zachtjes aan zijn das.
Daarna grijp ik naar zijn bril en zet vingers op het glas.
Papa noemt mij ‘kleine deugniet’ en neemt mij mee de keuken in.
Alwaar mama eten maakt, daarin heb ik nog lang geen zin.
Ik mag bij papa fijn op schoot, terwijl hij zijn krantje leest.
Papa knuffelt dan met mij, daarvan houd ik nog het meest.
Slechts even voor etenstijd komt mijn zus pas binnen.
Mama is beslist ontstemd, ze weet niet waar ze moet beginnen.
Mijn zus moet plassen, handen wassen en dan heel erg vlug aan tafel.
Ze eten vast Arabisch, want op hun borden ligt falafel.
Vanuit mijn hoge kinderstoel, kijk ik bij het eten toe.
Ik speel met mijn rammelaar, maar wordt langzaam alweer moe.
Mijn zus smaakt het eten niet, ze schuift het steeds van rechts naar links.
Soms schuift ze wat in haar servet, dat verbergt ze dan heel slinks.
Het wordt mij alweer teveel, mijn oogjes zakken langzaam dicht.
In de verte hoor ik praten, voor de slaap ben ik gezwicht.
Plotseling word ik wakker, nadat mijn zus hard ‘gatver’ roept.
Als mijn mama bij mij ruikt, blijkt dat ik in m’n luier heb gepoept.
Inmiddels eten ze tezamen van het lekkere nagerecht.
M’n zus eet nu met grote happen, dit smaakt haar beslist niet slecht.
Soms gunt ze mij een vieze blik, maar ik ben mij van geen kwaad bewust.
Ik sabbel vrolijk op mijn speentje, volledig in mijn lot berust.
Na het eten ruimt mama af, en papa neemt mij mee.
Papa steekt zijn hand uit en ook mijn zus die volgt gedwee.
Met mijn zus aan papa’s hand, stijgt het gezelschap tegen de trap.
Ik krijg nu vast een schone luier en straks beneden nog wat pap.
Papa wast mijn vieze billen. Dan ben ik weer schoon en fris.
Dan sluit hij mijn schone luier en kijkt waar mijn zus gebleven is.
Mijn zus plast ook nog in haar bed en krijgt voor ’s nachts een luier om.
Maar mijn zus die is al groot en vindt een luier dragen stom.
Papa die vindt haar al gauw, goed verstopt achter de deur.
Papa pakt haar op, het is gedaan met haar humeur.
‘Ik ben geen baby meer’, schreeuwt ze. En ze barst in huilen uit.
Papa troost haar even en geeft haar een kusje tot besluit.
Dan landen een voor een, al haar kleertjes op de grond.
Weldra heeft ze net als ik, een dik ingepakte kont.
Mijn zus krijgt haar pyjama aan, die is roze met rode harten.
Papa moet nu vlug zijn, Sesamstraat gaat bijna starten.
Nog net op tijd zitten we, met zijn vieren voor de buis.
Ik zit bij mijn zus op schoot en voel mij daar als vanouds thuis.
Mijn zus geeft mij mijn laatste fles, alvoor wij slapen gaan.
Buiten wordt het donker. Vannacht is het volle maan.
Ik ben erg trots op mijn zus, ze kent heel het ABC.
Dat moet ik allemaal nog leren en dat valt vast beslist niet mee.
Als Sesamstraat is afgelopen, dragen papa en mama ons naar bed.
Mama legt mij in mijn wiegje. De babyfoon wordt aangezet.
In de naastgelegen kamer, maakt mijn zus een grote scene.
Ze vindt het nog geen bedtijd en gilt keihard zonder gene.
Papa wenst haar goede nacht en zucht als hij de deur sluit.
Nog even komt hij bij mij kijken, maar bij mij is het licht al uit.
Ik ben al in dromenland, jong zijn dat is erg vermoeiend.
Dagelijks leer ik weer wat, dat maakt het jong zijn boeiend.
Ik droom alleen maar mooie dromen. En Boo Boo beer die houdt de wacht.
Knus lig ik in mijn bedje, in mijn slaapzakje zo zacht.
Gegrift in mijn geheugen, staat deze ene mooie dag.
Mijn allereerste herinnering, waar ik graag aan denken mag.
Zoveel pril geluk, je hoopt ervan te dromen.
Ach, ik wist toen nog niet, dat er nog zoveel moois zou komen…
Al snel kon ik staan en daarna lopen. Toen kreeg ik mijn eerste fiets.
Ineens kon ik ook zonder luier, ik vond het eigenlijk maar niets.
Het ABC en leren tellen. Het wordt allemaal overschat.
Ineens moest ik mijzelf gaan douchen, mocht niet bij mama meer in bad.
Ook papa knuffelt nu veel minder, maar speelt tikkertje met mij.
Nu moet ik maar vriendjes maken, met de kindjes op de galerij.
Van mama mag ik niet op schoot. Ik word haar veel te zwaar.
Nu is ze soms teleurgesteld, dat ben ik niet gewend van haar.
Met eten mag ik niet meer knoeien. Daarvoor ben ik echt te oud.
Mama zingt niet meer voor mij, ondanks haar prachtige stem van goud.
Mijn fijne knusse wiegje, dat is met het vuilnis mee.
Ik slaap nu in een groot koud bed, mij rest niets dan heimwee.
Mijn grote zus is sterker, en ze slaat me elke dag.
Huilend doe ik dagelijks, bij papa mijn beklag.
Mama’s glimlach die vervaagt. Soms kijkt ze ronduit boos.
Ook Boo Boo beer ik ontgroeid. Die rust op zolder in een doos.
Mijn eerste vriendje/vriendin wilde mij kussen. Oh, wat is dat vies!
En jullie vragen je nog af, waarom ik mijn jeugd verkies?
Niets dan ellende in de krant en oorlog op tv.
De beelden achtervolgen mij, van honger overzee.
Elke dag maar weer, voor zware keuzes staan.
Ik wil slechts mijn teddybeer en mijn luierpakje aan.
Met twintig jaar verliet ik het huis, mijn mama liet een traan.
Mijn ouders waren trots op mij, ik kon op eigen benen staan.
In mijn nieuwe huis gekomen, zocht ik als eerste Boo Boo op.
Het arme dier zat in een doos en ook nog op zijn kop.
Zachtjes stofte ik hem af, wat had ik hem gemist.
Met Boo Boo in mijn armen, leek mijn nieuwe lot beslist.
Spijltjes maakte ik die avond, voor op mijn grote houten bed.
En ik maakte een commode, die werd in de hoek gezet.
De dag erna kwamen de luiers en een doos vol babykleren.
Mijn diploma dat verscheurde ik, ik wilde niet meer leren.
Al zachtjes sabbelend op mijn speen, hervond ik mijn geluk.
Niet langer was ik groot maar klein, zoals die schattige kleine uk.
Ik droomde van mijn mama en mijn papa zoals toen.
Zoals in mijn eerste herinnering, wat ik er niet voor zou doen…
P.S. Ik ben geïnteresseerd in jullie mening, dus nodig jullie graag uit gebruik te maken van de bovenstaande poll.
De eerste herinnering - Auteur: Kingcouche
Door een vreemd geluid ver weg gewekt, knipper ik langzaam met mijn ogen.
Mijn wazig zicht wordt langzaam scherp. Hoeveel tijd is er vervlogen?
Mijn kamer die is schemerig. Gespannen tuur ik in het duister.
Ik zie de spijlen van mijn wieg, knuffel met mijn beer en luister.
Mijn middagdut is nog niet over, want ik hoor mama nog niet boven.
Ik rek mij uit en doezel wat, ‘k moet er nog even aan geloven.
Boo Boo beer kietelt mijn kin. Hij is mijn allerliefste beer.
Hij troost me als ik verdrietig ben, of als ik bang ben voor het onweer.
Als mama weer eens gek doet, lacht hij mee om al haar grapjes.
Ook vertelt hij mij verhaaltjes en hielp hij bij mijn eerste stapjes.
Met Boo Boo in mijn armen, hoef ik nooit meer bang te zijn.
Boo Boo beschermt mij tegen alles. Tegen gevaren groot en klein.
Een beetje kwijl ontsnapt mijn mond, vanachter ’t plaatje van mijn speen.
Pardoes drupt het op mijn kussen, daar slaap ik vast niet zo doorheen.
Het nat tegen mijn wang voelt naar. Voorzichtig tracht ik wat te woelen.
Met moeite draai ik op mijn rug en begin mij weer fijn te voelen.
Met mijn armpjes naast mijn hoofd, lig ik met mijn beentjes wijd.
De slaap die overvalt mij weer, het is nog lang geen tijd.
Langzaam vervaagt mijn pluche mobiel, met daaraan een kat en vis.
Dan dwaalt mijn gedachte af, naar ver weg in de duisternis.
In gedachte hoor ik mama zingen, wat ze zingt versta ik niet.
Maar het klinkt als van een engel, het is mijn favoriete lied.
Nog net voel ik een warme plas, langzaam in mijn luier stromen.
Daarna wordt alles voor mij donker. Ik lig wederom te dromen.
Na een poos komt mama binnen. Ik slaap nog vredig in mijn wieg.
Ik word pas wakker op haar schouder. Het lijkt wel alsof ik vlieg.
Wat ruikt mama toch altijd heerlijk. En wat voelt ze weelderig zacht.
En wat is ze geweldig mooi, zoals ze altijd naar mij lacht.
Zachtjes knuffelt ze met mij en glijdt haar vingers langs mijn rug.
Het kietelt mij een beetje en ik giechel wat terug.
Dan loopt ze met mij naar de keuken, haalt mijn flesje uit de warmer.
Haar weg vervolgt ze naar de tuin, door onze prachtige gang van marmer.
Mama neemt mijn speentje af, eventjes laat ik een snik.
Maar als ik dan mijn flesje zie, volgt daarop geen enkele kik.
Wiegend op mama’s schoot, drink ik uit de fles met grote slokken.
Nog wat suf kijk ik in de tuin, naar de houten konijnenhokken.
Achter het gaas zie ik de konijntjes, springend heen en weer bewegen.
Ze zijn beide van mijn zus, want die heeft ze van mijn oom gekregen.
Soms mag ik ze van haar aaien. Konijntjes voelen heerlijk zacht.
Met mijn kleine babyhandjes, streel ik dan hun dikke vacht.
Konijntjes snappen niets van mij. Ze praten nooit naar mij terug.
Ook hebben ze gekke oren en ze springen vliegensvlug.
Als mijn flesje leeg is, tilt mijn mama mij weer op.
Lief kijkt ze mij in de ogen, dan doet ze op mijn fles de dop.
Zachtjes klopt ze op mijn rug, tot ik een boertje laat.
Mijn hoofdje rust ik op haar schouder, tot ze plotseling opstaat.
Met geheven hoofd kijk ik nu rond, waar mama toch met mij heen loopt.
Ik krijg vast een droge broek, iets waarop ik al had gehoopt.
Mama loopt met mij naar boven. Op de commode legt ze mij neer.
Ze pakt een luier en wat zinkzalf en gaat met een washand in de weer.
Een hand houdt ze op mijn buik, als ze mijn romper open maakt.
Dan vouwt ze mijn luier open en ben ik van onder naakt.
Met een tissue en een washand, word ik voorzichtig schoongeveegd.
Dan volgt de zinkzalf en het poeder, een busje dat ze op mij leegt.
Met een schone luier om, voel ik mij droog en blij.
Mama sluit dan weer mijn romper en kietelt even in mijn zij.
Ik spartel en ik giechel, maar mis plots mijn speen en beer.
Blijdschap slaat om in verdriet en ik sla mijn oogjes neer.
Als ik begin te huilen, weet mama al wat eraan scheelt.
Vlug doet ze mijn speen in, terwijl ze zacht mijn bolletje streelt.
Dan hoor ik een auto, die stopt en parkeert voor het huis.
Stappen klinken in de gang. Papa is vast thuis.
Met mij in haar armen, loopt mama naar benee.
Mama omhelst papa, staande op de laatste tree.
Papa geeft mam een dikke zoen en dan kust papa mij.
Maar papa’s kusjes prikken en maken mij beslist niet blij.
Dan pakt papa mij zomaar beet, en houdt hij mij in de lucht.
Met mij draait hij dan drie rondjes, en laat mij zakken met een zucht.
Ik zit op papa’s rechter hand en trek zachtjes aan zijn das.
Daarna grijp ik naar zijn bril en zet vingers op het glas.
Papa noemt mij ‘kleine deugniet’ en neemt mij mee de keuken in.
Alwaar mama eten maakt, daarin heb ik nog lang geen zin.
Ik mag bij papa fijn op schoot, terwijl hij zijn krantje leest.
Papa knuffelt dan met mij, daarvan houd ik nog het meest.
Slechts even voor etenstijd komt mijn zus pas binnen.
Mama is beslist ontstemd, ze weet niet waar ze moet beginnen.
Mijn zus moet plassen, handen wassen en dan heel erg vlug aan tafel.
Ze eten vast Arabisch, want op hun borden ligt falafel.
Vanuit mijn hoge kinderstoel, kijk ik bij het eten toe.
Ik speel met mijn rammelaar, maar wordt langzaam alweer moe.
Mijn zus smaakt het eten niet, ze schuift het steeds van rechts naar links.
Soms schuift ze wat in haar servet, dat verbergt ze dan heel slinks.
Het wordt mij alweer teveel, mijn oogjes zakken langzaam dicht.
In de verte hoor ik praten, voor de slaap ben ik gezwicht.
Plotseling word ik wakker, nadat mijn zus hard ‘gatver’ roept.
Als mijn mama bij mij ruikt, blijkt dat ik in m’n luier heb gepoept.
Inmiddels eten ze tezamen van het lekkere nagerecht.
M’n zus eet nu met grote happen, dit smaakt haar beslist niet slecht.
Soms gunt ze mij een vieze blik, maar ik ben mij van geen kwaad bewust.
Ik sabbel vrolijk op mijn speentje, volledig in mijn lot berust.
Na het eten ruimt mama af, en papa neemt mij mee.
Papa steekt zijn hand uit en ook mijn zus die volgt gedwee.
Met mijn zus aan papa’s hand, stijgt het gezelschap tegen de trap.
Ik krijg nu vast een schone luier en straks beneden nog wat pap.
Papa wast mijn vieze billen. Dan ben ik weer schoon en fris.
Dan sluit hij mijn schone luier en kijkt waar mijn zus gebleven is.
Mijn zus plast ook nog in haar bed en krijgt voor ’s nachts een luier om.
Maar mijn zus die is al groot en vindt een luier dragen stom.
Papa die vindt haar al gauw, goed verstopt achter de deur.
Papa pakt haar op, het is gedaan met haar humeur.
‘Ik ben geen baby meer’, schreeuwt ze. En ze barst in huilen uit.
Papa troost haar even en geeft haar een kusje tot besluit.
Dan landen een voor een, al haar kleertjes op de grond.
Weldra heeft ze net als ik, een dik ingepakte kont.
Mijn zus krijgt haar pyjama aan, die is roze met rode harten.
Papa moet nu vlug zijn, Sesamstraat gaat bijna starten.
Nog net op tijd zitten we, met zijn vieren voor de buis.
Ik zit bij mijn zus op schoot en voel mij daar als vanouds thuis.
Mijn zus geeft mij mijn laatste fles, alvoor wij slapen gaan.
Buiten wordt het donker. Vannacht is het volle maan.
Ik ben erg trots op mijn zus, ze kent heel het ABC.
Dat moet ik allemaal nog leren en dat valt vast beslist niet mee.
Als Sesamstraat is afgelopen, dragen papa en mama ons naar bed.
Mama legt mij in mijn wiegje. De babyfoon wordt aangezet.
In de naastgelegen kamer, maakt mijn zus een grote scene.
Ze vindt het nog geen bedtijd en gilt keihard zonder gene.
Papa wenst haar goede nacht en zucht als hij de deur sluit.
Nog even komt hij bij mij kijken, maar bij mij is het licht al uit.
Ik ben al in dromenland, jong zijn dat is erg vermoeiend.
Dagelijks leer ik weer wat, dat maakt het jong zijn boeiend.
Ik droom alleen maar mooie dromen. En Boo Boo beer die houdt de wacht.
Knus lig ik in mijn bedje, in mijn slaapzakje zo zacht.
Gegrift in mijn geheugen, staat deze ene mooie dag.
Mijn allereerste herinnering, waar ik graag aan denken mag.
Zoveel pril geluk, je hoopt ervan te dromen.
Ach, ik wist toen nog niet, dat er nog zoveel moois zou komen…
Al snel kon ik staan en daarna lopen. Toen kreeg ik mijn eerste fiets.
Ineens kon ik ook zonder luier, ik vond het eigenlijk maar niets.
Het ABC en leren tellen. Het wordt allemaal overschat.
Ineens moest ik mijzelf gaan douchen, mocht niet bij mama meer in bad.
Ook papa knuffelt nu veel minder, maar speelt tikkertje met mij.
Nu moet ik maar vriendjes maken, met de kindjes op de galerij.
Van mama mag ik niet op schoot. Ik word haar veel te zwaar.
Nu is ze soms teleurgesteld, dat ben ik niet gewend van haar.
Met eten mag ik niet meer knoeien. Daarvoor ben ik echt te oud.
Mama zingt niet meer voor mij, ondanks haar prachtige stem van goud.
Mijn fijne knusse wiegje, dat is met het vuilnis mee.
Ik slaap nu in een groot koud bed, mij rest niets dan heimwee.
Mijn grote zus is sterker, en ze slaat me elke dag.
Huilend doe ik dagelijks, bij papa mijn beklag.
Mama’s glimlach die vervaagt. Soms kijkt ze ronduit boos.
Ook Boo Boo beer ik ontgroeid. Die rust op zolder in een doos.
Mijn eerste vriendje/vriendin wilde mij kussen. Oh, wat is dat vies!
En jullie vragen je nog af, waarom ik mijn jeugd verkies?
Niets dan ellende in de krant en oorlog op tv.
De beelden achtervolgen mij, van honger overzee.
Elke dag maar weer, voor zware keuzes staan.
Ik wil slechts mijn teddybeer en mijn luierpakje aan.
Met twintig jaar verliet ik het huis, mijn mama liet een traan.
Mijn ouders waren trots op mij, ik kon op eigen benen staan.
In mijn nieuwe huis gekomen, zocht ik als eerste Boo Boo op.
Het arme dier zat in een doos en ook nog op zijn kop.
Zachtjes stofte ik hem af, wat had ik hem gemist.
Met Boo Boo in mijn armen, leek mijn nieuwe lot beslist.
Spijltjes maakte ik die avond, voor op mijn grote houten bed.
En ik maakte een commode, die werd in de hoek gezet.
De dag erna kwamen de luiers en een doos vol babykleren.
Mijn diploma dat verscheurde ik, ik wilde niet meer leren.
Al zachtjes sabbelend op mijn speen, hervond ik mijn geluk.
Niet langer was ik groot maar klein, zoals die schattige kleine uk.
Ik droomde van mijn mama en mijn papa zoals toen.
Zoals in mijn eerste herinnering, wat ik er niet voor zou doen…
