de Journalist

jeroentb

Nieuw lid
Dit is een fictief verhaal.


Nauwelijks kan ik het nog bevatten, mijn geheugen is nog wazig en ben vermoeid. Alsof er een vrachtwagen over me heen is gereden. Tegenover mij zit een blond jongetje van jaar of anderhalf. De peuter heeft alleen een donkerblauw romper aan en zo te ruiken een poepluier, ik moet er bijna van kokhalzen.

Dit moet het belangrijkste verhaal zijn in mijn carrière. Ik ben onderzoeksjournalist voor de een landelijke krant. Wat het verhaal is? Ik ben het verhaal.

Langzaam laat ik mijn nieuwe realiteit even bezinken. Ik onderzoek verbaasd mijn lichaam. De twee kleine handjes met hele kleine vingertjes. Een bol buikje en de kleintje beentjes. Ik heb een lichtblauw shirt aan zonder mouwen met 2 figuurtjes op mijn borst. Op de kop ik kan het niet zo goed zien, maar het lijken wel Jip en Janneke. Ik kijk verder naar beneden zie dat het shirt doorloopt tot aan mijn kruis. De twee van uiteinden van mijn shirt zitten vastgemaakt door middel van drie knoopjes. Tussen de knoopjes zie ik wat wits zitten. Ik duw de rand bij een knoopje opzij en ik kom tot de schokkende ontdekking dat het een luier is. Met een vinger raak ik de buitenkant van de luier aan, deze voelt zacht en papierachtig. Het zweet me breekt me uit en begin zenuwachtig te worden. Dit is niet mijn lichaam, ik ben niet groter dan 80 cm. Ik zie er precies hetzelfde uit als het jongetje tegenover me, alleen gekleed in een rompertje en een luier.

Na dat ik weer een beetje rustig ben geworden en van de grote schok ben bijgekomen, vraag ik me af waar ik ben. Ik ben omringd door hoge houten spijlen, veel te hoog om eruit te klimmen. Op de grond ligt een zachte plastic mat met blauwe sterretjes. Ik zit in een box voor baby's. In de box ligt verspreid wat baby speelgoed en waaronder wat Duplo. Mijn ‘celgenoot’ is op een plastic speelgoed mobieltje aan het sappelen. Voor beter een overzicht probeer ik te gaan staan, ik pak een van de spijlen vast en hijs me omhoog. Mijn benen staan een uitelkaar door mijn luier. Voorzichtig zet ik een eerste stapje op de plastic mat en laat de spijlen los. Ik zak met mijn voetje een klein beetje weg in de mat. Ik probeer naar de andere kant van de box te lopen waar het jongetje zit. Het is alsof ik opnieuw leer lopen. Door de luier is het evenwicht anders. Elke stapje die ik zet hoor ik mijn luier kraken. Het lukt me zonder te vallen om bij de andere kant van de box te komen. Met 2 handen houd ik me stevig vast aan de spijlen.

Als ik rondkijk zie ik dat in een enorm klaslokaal ben, met allemaal vrolijke kleuren. Door de spijlen heen zie ik meerdere kinderen spelen tussen de 2 en 4 jaar. Naast de box staat een grote commode, ik kan er niet goed opkijken. Met grote ogen kijk ik verder, een meisje is een baby aan voeren. Het meisje of zeg maar vrouw is vergeleken met mij enorm. Ik realiseer me dat ik in een kinderdagverblijf ben. Hoe ben ik hier terecht gekomen?

Ik kijk naar de kwijlende de peuter naast mij. Hij stinkt naar poep. Mijn celgenoot glimlacht naar me en heeft zo te zien geen last van z’n poepluier De jongen haalt het speelgoed uit z'n mond en steekt z'n arm naar mij uit. Hij wil het plastic mobieltje aan mij geven. Met een hand pak ik het natte mobieltje aan, maar verlies mijn evenwicht en val op mijn geluierde kont. Mijn celgenoot pakt duplo steen en doet het in z’n mond. Ik onderzoek het mobieltje, hij lijkt op mijn Iphone 6 maar is dan van plastic. De kwijl veeg ik af aan mijn rompertje. Als ik op een toets druk hoor ik: toet! Misschien kan ik mijn vriendin Lisa bellen en kan ze helpen om hier weg te komen. Ik toets het nummer in en zet de mobiel tegen mijn oor. Hallo? Maar ik hoor niks.

Mijn celgenoot sabbelt nog steeds op de duplo steen. Waarom zou het zo lekker zijn om een speelgoed in je mond te stoppen? Ik breng het mobieltje langzaam naar mijn mond en begin het te onderzoeken met mijn tong. Even vergeet ik alles en sappel op de mobiel, het lijkt wel mediteren. Hoe kan dat ik in het lichaam van een peuter zit, ik was gisteren nog een volwassen man. Ik denk aan mijn lieve vriendin Lisa en begin een beetje te dagdromen. We liggen samen heerlijk op het strand met voor ons een prachtige blauwe zee. Ik kan het geluid van de golven horen.

Achter mij hoor ik een keer een hard gehuil. Ik schrik wakker uit mijn meditatie en laat mijn mobieltje vallen. Ik draai me hoofd en zie twee krijsende meisjes van een jaar of drie, ruzie maken om een pop. Een van de medewerkers van het kinderdagverblijf komt snel aangerend en haalt de meisjes uit elkaar.

Terwijl ik iets naar voren leun om mijn iphone op te pakken voel ik iets warms tussen mijn beentjes. Ik zie dat de luier behoorlijk is opgezwollen en dat hij duwt mijn beentjes nog verder uit elkaar. Ik verstijf en langzaam dringt het tot me door. Ik heb in mijn luier geplast. Ik heb er helemaal van niets gemerkt.Ik voel met een hand aan mijn billen maar mijn romper is nog droog. Met mijn vinger druk ik door de stof van de romper bij mijn kruis. De opgezwollen luier voelt als een warme prop maar ik voel nergens nattigheid. Wat vreemd.

De reclame van Pampers schiet door mijn hoofd, de blije baby’s met hun droge billetjes. Daarom zijn kinderen zo laat zindelijk, je voelt niet eens als je heb geplast. Misschien heb ik nu ook wel een Pamper aan.
Maar ik wil geen blije baby zijn en ik wil geen luier om. Ik begin langzaam boos te worden. De luier moet zo snel mogelijk uit! Ik probeer de drukknoopjes van mijn rompertje los te maken, maar het lukt niet. Mijn vingers zijn gewoon te klein. Langzaam raak ik gefrustreerd en begin te huilen.
 

jeroentb

Nieuw lid
Hoofdstuk 2

Een paar handen tillen mij op. Ik kijk recht in de ogen van een prachtig meisje. Ik schat haar even oud als mij, een jaar of 25. ‘Ach jochie toch, ik ga je straks je over een paar minuten verschonen als je bent uit geplast” en aaide over me over m’n bol. Vanuit mijn nieuwe perspectief leek het meisje een reus. Ik word er stil van word weer teruggezet in de box. Uitgeplast? hoezo uitgeplast dacht ik. “Ik verschoon eerst de poepbroek van Sem”, zei het meisje met een glimlach. Vervolgens pakte ze mijn celgenoot op en legde hem op de commode naast de box.

Ik kijk vanuit de box met angst omhoog naar de commode, hierna ben ik aan de beurt. Ik kan niet laten merken dat ik niet een echte peuter ben. Ik moet dit tot op de bodem uitzoeken. Ik observeer hoe Sem vakkundig wordt verschoond, z’n luier wordt los gedaan en daarna z’n billen afgeveegd met een babydoekje. Ondertussen kijkt Sem mij aan en sappelt nog steeds op het stuk Duplo. Sem is een van de populairste jongensnamen van 2015, ik had er vorig jaar nog een stuk overgeschreven in de krant.

Opeens voel ik dat ik aan het plassen ben, ik druk met handen op mijn kruis en probeer het tegen te houden maar mijn blaas is te zwak. Sem had ondertussen weer een schone luier aan. Het meisje geeft Sem een kusje op z’n wang en zet hem naast mij in de box. Nu ben ik aan de beurt, mijn lichaam verstijft als het meisje mij oppakt onder mijn oksels.

Voorzichtig word ik op mijn rug op de commode gelegd. Het verschoonkussen voelt zacht aan. Ik kijk een beetje rond omdat ik het meisje niet durf aan te kijken. Ik zie een pak babydoekjes, een gele bus en op de planken boven mij allemaal kleren in dozen met een naam erop. Naast mijn hoofd staat een groot pak luiers. Op de voorkant een jongetje in alleen een luier. Kruidvat 4+ Maxi Plus Luiers Jumbopack lees ik, voor kindjes van 9 tot 20 kilo. Ik vraag me af hoeveel ik nu weeg, vast niet meer dan 20 kg.
Het meisje maakt de drukknoopjes tussen beentjes mijn los en doet de flaps van het rompertje omhoog. Ik til me hoofd iets op en kijk recht in donkere blauwe ogen van het meisje. Ik kijk snel de andere kant op en zie Sem in de box zitten. Ik realiseer me dat de situatie nu precies andersom is als twee minuten geleden. De plakstrips van mijn luier worden losgemaakt, een hand pakt mijn beide enkels vast en mijn kont wordt een beetje opgetild. De luier wordt vervolgens weggeschoven en gaat een prullenbak in. Het meisje pakt een babydoekje en begint mijn piemel en billen grondig schoon te maken. In een reflex trek ik mijn benen iets in omdat het babydoekje koud en nat aan voelt, mijn enkels worden nog steeds stevig vastgehouden. Dit is het ergste wat ik ooit heb gemaakt. Ik lig hier naakt tegen mijn wil en word verschoond door een onbekende vrouw als een baby.

Het meisje pakt een schone luier uit het grote pak naast mij, vouwt hem open en schuift de luier onder mijn billen. Ze pakt de grote gele bus en in een flits zie ik een Zwitsal logo. Ze strooit wat poeder over mijn kruis voordat ze de plakstrips van de luier vastmaakt. Daarna word ik opgetild en neergezet op het verschoonkussen. Ik sta nu bijna op dezelfde ooghoogte als het meisje. Het is best hoog als je zo klein bent. Ik hou me stevig vast aan haar trui. Voor het eerst kan ik even goed rondkijken in het kinderdagverblijf. Ik zie een stuk of 10 kinderen tussen de 2 en 3 jaar aan het spelen, een keukentje, een grote tafel met een heleboel kinderstoelen en een deur met daarop bordje ‘slaapruimte’.
Een van de plakstrips van mijn luier wordt weer losgemaakt en nog een keer goed vastgemaakt. Op de voorkant van de luier staat een vrolijke afbeelding van een schaapje. De luier lijkt zelfs een beetje te groot, de bovenkant komt tot mijn navel. Het meisje pakt het vervolgens de lange achterkant mijn romper en maakt drukknoopjes aan de voorkant weer dicht. “Zo heb je weer schone broek” ze kietelde mijn buik. In een keer schaterde ik van het lachen, ik schrok omdat mijn lach klonk als een echte baby. “Moet je zo lachen om juf Annemiek" en gaf ze me kus op mijn voorhoofd. Ah ze naar naam is dus Annemiek. Ze tilt me weer op en zet me in de box bij Sem.

De hele vernedering van de verschoning was voorbij, ik voelde me echter wel een stuk beter. Alles voor een goed verhaal. Helaas ben ik nog een peuter maar had tenminste een schone luier. Ik hield me vast aan de spijlen en keek zuchtend naar de andere kinderen die vrij aan het spelen zijn. Ik wil eruit en op onderzoek gaan wat is gebeurd, maar voorlopig kan ik geen kant op.

Ik draaide me maar weer om naar Sem. Ik zet een stap en viel ineens op mijn kont. Het deed geen pijn op de zachte plastic mat en mijn luierkont. Sem moet lachen om mijn val. Ik beweeg een beetje met mijn beentjes. Deze luier voelt nog wat stijf en ik zie door mijn romper heen de vierkante brede vouw van de nieuwe luier nog zitten. Geen wonder dat ik viel. Ik probeer de vouw mijn luier te breken door mijn benen naar elkaar te brengen.
“Pas je een beetje op”, zei Annemiek terwijl ze voorover boog en twee flesjes neerzette in de box. Sem pakte gretig een van de flesjes met 2 handen en zet de speen van de fles tegen z’n mond. Ik kijk naar het flesje voor mij op de grond en daarna met afschuw naar Sem. Ik heb wel een beetje dorst maar als volwassen man kan ik toch niet uit een flesje gaan drinken en trap de fles weg buiten mijn bereik.
 

jeroentb

Nieuw lid
Hoofstuk 3

Mijn celgenoot drinkt verder uit de fles. Ik raak gefascineerd door de jongen die zo rustig aan het drinken is. Ik kijk naar de fles verder op. Een paar slokjes moet toch wel kunnen? Ik zet mijn handen voor me neer en ga kruipend richting de fles. Kruipen gaat eigenlijk een stuk makkelijker dan loper, zeker met een luier aan. Voor de fles ga ik weer zitten. Met beide handen pak ik de fles op en ruik aan de speen. Ik ruik niks speciaals. De fles voelt warm aan. Ik zet de speen in mijn mond, maar er komt helemaal niets uit. Met mijn tong duw ik tegen de speen en ineens proef ik warme melk in mijn mond. Nu ik weet hoe het trucje werkt en begin te drinken. De melk proeft anders dan ik gewend ben, veel zoeter best lekker. Met mijn ogen dicht drink ik verder. Na enige tijd komt er niets meer uit de fles. Mijn fles is leeg. Ik schaam me dat ik als een baby de fles heb leegdronken. Ik voel een boertje opkomen en spuug daarna behoorlijk wat melk uit op mijn romper. Ik probeer het weg te vegen, maar de vlek wordt alleen maar groter. Ik besluit het zo maar te laten.

Om de tijd te doden pak ik wat duplo steentjes. Mijn gedachten dwalen af. Ik was vorig week getipt door een onbekende bron over een verslavingskliniek in het zuiden van de stad. Daarna ben ik onderzoek gegaan. In mijn buik krijg ik een warm gevoel door de melk, ik voelde voor de zekerheid maar even aan de voorkant van mijn luier. Opgelucht haal ik adem. Volgens mij is mijn luier nog droog. Ik pak nog wat meer duplo steentjes en probeer een huisje te bouwen. Lisa en ik droomden ervan om huis te kopen, maar met ons huidige salaris gaat dat voorlopig niet lukken. Deze scoop kon weleens mijn doorbraak betekenen in mijn journalistieke carrière. Dan zou ik samen met Lisa een huis kunnen kopen. Ik kijk tevreden naar mijn bouwwerk van duplo. Er mist nog een steentje voor het dak. Ik kijk om heen of ik nog meer duplo zie liggen. Aan de andere kant van de box zie ik Sem met een duplo steentje in z’n handen. Precies het stukje wat ik nodig heb!

Ik ga weer op mijn knieën zitten en zet mijn twee handen op de plastic mat. Weer dat geluid van mijn luier terwijl ik aan kruipen ben, ik probeer het te negeren. Ondertussen heb ik een vreemd gevoel in mijn buik. Ik schenk er geen aandacht aan en kruip richting Sem. Als ik halverwege ben, voel ik mijn darmen opspelen en laat een scheetje. Ik blijf even stil staan en voel iets bij mijn billen. Ik hou me adem in en staar met open mond vooruit. Het zal toch niet zijn wat ik denk dat het is? Ik voel de poep uit mijn billen komen. Door mijn armen kijk ik langs mijn onderduik naar waar mijn luier moet zitten. Aan de buitenkant van mijn rompertje zie ik niks. Zonder na te denken ga ik zitten. Ik voel de poep nu ook aan de voorkant in mijn luier bij mijn piemel. Het was eigenlijk niet zo slim om te gaan zitten. Van schaamte voel ik mijn hoofd rood worden. Ik heb in mijn luier gepoept. Als ik geen luier aan had, waren de gevolgen niet te overzien geweest. Ik heb geen enkele controle over mijn sluitspieren. Het is raar maar ik ben enigszins blij dat ik een luier om heb. Ik accepteer dat ik nu nog keer moet worden verschoond. Wat ik vreemd vind is dat ik helemaal geen poep ruik. Misschien stinkt mijn poep niet zoals die van mijn celgenoot.

Wat ging ik ook al weer doen? Ik heb steeds meer moeite om m'n concentratie vast te houden. Oh ja ik weet het het alweer. Ik ben een huis aan het bouwen voor Lisa en mij. Ik weer kruipend richting Sem. Hij heeft mijn duplo steentje!
 

jeroentb

Nieuw lid
friendly zei:
Veelbelovend begin!
Leuk idee, zo uit het perspectief van een 'echte' baby/peuter.
We want more!
Thx. Mocht je tips hebben dan hoor ik het graag. Dit is mijn eerste verhaal.
 

jeroentb

Nieuw lid
Als ik bij Sem ben, ga ik voor hem zitten. Ik heb ook mijn in luier geplast tijdens het kruipen, mijn luier is behoorlijk opgezwollen. Ik zie zelfs wat poep tussen mijn benen en op mijn romper, de luier lekt ook een beetje. Vervelend maar ik kan niks aan doen. Ik kijk Sem aan en wijs naar het duplo steentje. Sem begrijpt het niet, misschien moet ik het gewoon proberen af te pakken. Mijn handjes probeer ik het steentje uit de handen van Sem te pakken, maar hij houdt het stevig vast. “Mij” schreeuwt hij keihard. Dan tillen twee grote handen mij op.

“Wel netjes spelen en volgens heeft mij dit jongetje een schone luier nodig” en ik word uit door Annemiek naar de commode gedragen. Annemiek zet me op het verschoonkussen neer. Omdat ik weet wat er komen gaat, wil ik gaan liggen. “Blijf maar even zitten, dan gaan we eerst je vieze rompertje uit doen”. Mijn rompertje is inderdaad wel beetje vies; de spuugvlekken en de poep bij mijn billen. De knoopjes van mijn worden rompertje losgemaakt. “Armpjes omhoog” en de romper wordt over mijn hoofd uitgetrokken.
Wat voor beestje staat erop jouw luier? Vraag Annemiek. “Fijn” denk ik, ze probeert een gesprek met me aan te gaan. Ik besluit om het spelletje maar mee te spelen en kijk naar het plaatje op de voorkant van mijn luier. “Schaap?, zeg ik mijn peuterstemmetje” Goed zo, zegt Annemiek met enthousiasme alsof ik een hele moeilijke had beantwoord. Het rare is dat ik zelfs trots ben dat ik het goede antwoord heb gegeven. “en wat het zegt het schaapje? Beehhhh. “Goed zo!”, zullen we een schone luier aandoen? Zonder op antwoord te wachten duwt me ze naar achter op het kussen. De plakkertjes van de luier worden losgemaakt. “Volgens mij heeft het schaapje een poepje gedaan, of heb jij dat gedaan?”. Ik voel mijn gezicht rood worden.

Mijn enkels worden vastgepakt en richting mijn gezicht geduwd. Ik zie mijn voetjes recht voor mijn gezicht. Nooit geweten dat ik zo lenig ben. Ik zou mijn voeten zelfs in mijn mond kunnen stoppen, even lijkt dit heel verleidelijk. "Wat ben je toch een vies poepjongetje", zegt Annemiek met een lach. Met de luier veegt ze de ergste poep van mijn billen. Daarna de veegt mijn billen en kruis af met babydoekjes. Ik ben gelukkig weer schoon, maar lig helemaal naakt op de commode. Ik hoop dat ik snel wat weer een luier en kleren aankrijg.
Annemiek smeert wat zalf op mijn billen en mijn kruis. “Zo dan krijg je geen luieruitslag” ze schuift een nieuwe luier onder mijn billen en maakt de luier weer goed vast. “Wat staat er op jouw luier, vraagt Annemiek? Ik ga rechtop zitten en kijk naar mijn nieuwe “ondergoed’. Op de voorkant mijn luier staat 4+ en een afbeelding van een konijntje. “Konijn”. Goed zo, zegt Annemiek.

Uit een doos met “Jeroen” erop pakt Annemiek een kledingstuk. Ik ben verbaasd dat mijn naam op de doos staat. Ik ben wel benieuwd wat er allemaal in mijn doos zit. “Handjes omhoog”, zegt Annemiek. Ze trekt een schone romper over mijn hoofd en maakt knoopjes een voor een weer vast. Deze keer heb ik een witte romper aan. Ik kan mijn luier goed zien. De afbeelding van het konijn schijnt door de stof heen.

“Zo zullen we maar even slaapje gaan doen?” Slapen? ik ben helemaal niet moe, denk ik. Annemiek pakt mij op en draagt me richting de slaapruimte. Het is een beetje donker in de slaapruimte. In de slaapruimte staan een heleboel bedjes, in sommige bedjes slaapt zie ik een kindje slapen. Het zijn eigenlijk een soort stapelbedden maar dan met spijlen zodat kleine kinderen er niet uit kunnen. Ik word beneden in een bedje gelegd. Het matras voelt zacht maar wel een beetje plastic aan. In het bedje ligt ook een knuffelbeer. Krijg je een lekkere warme slaapzak aan, zegt Annemiek terwijl ze mijn armen door de gaten van de slaapzak doet. Het lijkt een soort pyjama en deken in een. De rits van mijn slaapzak wordt dicht gedaan. Op de slaapzak staan allemaal autootjes. Ik trappel met mijn beentjes in de slaapzak en hoor mijn luier kraken, best veel ruimte om te bewegen.

Ik krijg een speen in mijn mond geduwd. In een reflex ik ga er vanzelf op zuigen. Als Annemiek weg is, haal ik hem wel uit mijn mond denk ik. “Ga maar lekker slapen” en Annemiek doet de spijlen van mijn bedje naar beneden. Mijn bed lijkt meer op een konijnenhok met de spijlen ervoor. Ik moet er bijna om lachen want er staat ook een konijn op mijn luier. Wat een absurde situatie, hier lig ik dan met slaapzak en luier in een kinderbedje. De slaapzak is wel lekker warm en zacht. Ik herinner me nu dat ik tot 12 jaar in mijn bed heb geplast en van mijn moeder altijd een drynites luierbroekje aan moest. Ik hoop dat ik mijn luier droog kan houden mocht ik slaap vallen. Ik probeer mijn ogen open te houden maar langzaam val ik met in slaap met een speen in mijn mond.
 
Bovenaan