Verhaal Klaar De Lift

[Jappie1996]

Zo braaf en gehoorzaam als Rosalie is, zal ze, zoals afgesproken, de aankomende dagen een luier dragen. Ze zou het toch gemakkelijk halen, dus waarom dan niet meteen je commitment aan de directeur laten zien, dacht Rosalie.

Ze scheurt de plastic verpakking open en kijkt er in. 15 witte plastic luiers, netjes op een rijtje. Het ziet er bijzonder uit. Ze pakt er een en deze voelt verrassend zacht, het plastic kraakt een beetje. Ze draait haar kantoordeur op slot en gaat uit het zicht staan. Ze trekt haar broek en onderbroekje naar beneden en plaatst de luier tussen haar dijbenen. Alle plakkers worden vastgemaakt en de luier zit lekker zacht tegen haar billen aan. hmmm, dit voelt verrassend goed eigenlijk, denkt Rosalie. Met beide handen glijdt ze over haar geluierde billen en het zachte plastic voelt heerlijk aan terwijl het plastic kraakt. Dit zou ze wel langer dan vijf dagen kunnen volhouden denkt ze. Ze is spontaan verliefd op dit warme gevoel. Haar onderbroekje en spijkerbroek gaan weer omhoog. Gelukkig zijn er geen contouren van de luier te zien. Ook valt het gekraak eigenlijk niet op wanneer Rosalie meerdere bewegingen maakt om dit te testen.

Het blijft spannend om met de onwetende collega’s samen koffie te drinken tijdens de pauzes, of vergaderingen te houden terwijl Rosalie geluierd is. Het gevoel van de zachte luier bevalt haar wel. Tijdens het werken haalt ze dan ook meerdere keren haar handen langs de luier. Dit windt Rosalie flink op. Ook is ze wel benieuwd naar het gevoel hoe het zal zijn als ze haar luier zal gebruiken in plaats van een bezoek aan het toilet. Toch zal ze haar carrière niet op het spel zetten en de afspraak met Dhr. van der Broek niet verbreken. Daarom gaat ze gewoon naar het toilet wanneer dit nodig is. Dit houdt ze gemakkelijk vijf dagen vol. Al heeft ze elke dag wel een klein momentje van vreugde wanneer ze een zachte, witte plastic luier uit de verpakking kan halen en deze om mag doen.

Haar leidinggevende controleert Rosalie eigenlijk niet eens, ze vindt het een extreme maatregel en heeft veel medelijden met Rosalie. Na vijf dagen komt Dhr. van der Broek naar Rosalie toe. “Ik heb goede berichten gehoord. Chapeau. Hierbij wil ik ook laten weten dat dit niet meer hoeft. Ik moet toegeven dat we misschien wat streng zijn geweest en dat je vanaf nu gewoon normaal aan het werk kan. Dit kantoor was dan ook even een tijdelijke oplossing, je nieuwe werkplek is klaargemaakt en vanaf dit moment ben je ook officieel werknemer van Master Business Marketing. Rosalie juicht en geeft Dhr. van der Broek een hand.

De volgende dag komt Rosalie al vroeg bij het kantoor aan. Haar oog valt direct op de vuilnisbakken naast het kantoorgebouw. Hier lijkt de doos, welke Rosalie gekregen heeft, op de grond te staan. Ze loopt langs de doos en gluurt er in. En jawel! Alle overgebleven luiers zaten er nog in! Dit zou zomaar weggegooid worden. Wat zonde, dacht Rosalie.
Ze kijkt om haar heen, het is op deze ochtend nog erg rustig. Snel grijpt ze de doos op en loopt hiermee het gebouw in. Met mazzel komt ze niemand tegen die haar aankijkt of iets opmerkt aan de, met luiers gevulde, doos. Deze verstopt ze goed in haar kantoor, zodat niemand, vooral Mevr. van der Kack, dit niet zal zien. Ze zal raar opkijken als die doos met luiers ineens weer op het kantoor van Rosalie staat.

Aan het einde van de dag neemt Rosalie de kartonnen door weer mee. Het idee dat ze vandaag met anderhalf pak luiers naar huis loopt windt haar erg op. In de metro, onderweg naar huis, is het toch wel spannend om zoveel luiers bij je te hebben. Enkel een dun laagje karton omhuld de luiers en zorgt dat niemand anders het doorheeft. Naast een nieuwe en goede baan, heeft Rosalie nu ook een nieuwe fetish ontwikkeld. De luiers zorgen voor een enorm fijn en veilig gevoel wanneer Rosalie na een lange werkdag thuiskomt. De luiers gebruiken durft ze nog niet en ze draagt ze eigenlijk alleen voor het zachte gevoel. Op de derde werkdag besluit ze dan ook om de luier maar eens te gebruiken waar deze voor gemaakt is.

Deze ochtend heeft Rosalie een luier in haar tas verstopt en deze trekt ze aan vlak voordat ze het kantoor verlaat. Lopend naar het metrostation ziet ze overal mensen lopen en fietsen. De luier zit strak om haar middel en het voelt heerlijk zacht. Al deze mensen zouden eens moeten weten wat Rosalie op dit moment draagt. Het is erg druk op het metrostation wat het extra spannend maakt om hier geluierd rond te lopen.

Rosalie heeft de afgelopen dagen expres een bezoek aan het toilet overgeslagen. Ze moet ondertussen al wel nodig poepen. Toch besluit ze om hier nog even mee te wachten. In de metro heeft ze het gevoel dat ze door iedereen aangekeken wordt, alsof iedereen ziet dat ze een dikke luier draagt. Toch weet Rosalie dat dit niet zo is. Onderweg naar huis wordt de drang om te poepen steeds groter en groter. Toch durft ze nog niet, misschien gaat het wel helemaal mis en wordt haar broek weer enorm vies. Dat zou niet kunnen zo midden op straat.

Ze wacht totdat ze bij haar appartementencomplex is aangekomen. Eenmaal door de hoofdingang gelopen, blijft Rosalie op de benedenverdieping wachten en besluit dat het nu een goed moment is. Rosalie zet haar benen uit elkaar en houdt de hoofdingang in de gaten. Voorzichtig begint ze te drukken. In eerste instantie lukt het niet. Het kan niet zomaar op commando. Ze haalt een paar keer rustig adem en probeert niet te veel te forceren. Het is erg lastig om zomaar in je luier te poepen. Ze pakt haar telefoon en loopt de werkmail nog eens door, wat voor afleiding zorgt. Als ze dan eenmaal aandrang krijgt, lukt het misschien beter denkt ze.

Zo staat ze een minuutje totdat ze haar darmen weer voelt. Weer zet ze haar benen uit elkaar en begint opnieuw te persen. Haar billen worden uit elkaar geduwd en een grote drol vindt een weg naar buiten. De drol drukt tegen de luier aan en perst zich verder tussen de billen van Rosalie. Het plastic kraakt door het opbollen van de luier. Met een luid geknisper wordt de luier verder gevuld met meerdere warme stevige drollen. Deze warme massa perst zich langzaam naar de voorkant van Rosalie’s luier. De achterkant is al een stuk voller en begint al bol te staan. Een enorm overweldigend gevoel zorgt voor kippenvel over het hele lichaam van Rosalie. Ook voelt ze dat ze moet plassen. Een zachte straal begint haar luier begint te vullen. De straal wordt steeds harder en harder en de plas begint zich door de luier te verspreiden. Het warme vocht kruipt ook omhoog bij het kruis van Rosalie. De warme gloed straalt tegen haar zachte huid. Ze gaat gehurkt staan en voelt dat de laatste drol de luier ingedrukt wordt. Wanneer ze uitgepoept is, lijkt Rosalie te ontwaken uit een soort trance, en landt ze weer op aarde. Ze staat met knikkende knieën op de grond en beseft dat ze bewust haar luier heeft volgepoept. Wat een ongelooflijk gevoel, zo’n warme poepluier tussen je benen. Dit keer heeft Rosalie totaal geen paniek of stress. Juist het tegenovergestelde, opluchting, rust en een gevoel van genot. Met beide handen voelt ze aan de opgezwollen luier, deze is dik en warm. Langzaam stijgt een penetrante poeplucht op, afkomstig van de volle luier die tussen de benen van Rosalie hangt. Snel, voordat ze andere mensen tegenkomt, of voordat de poeplucht te erg wordt, loopt ze de trappen op richting haar appartement. De dikke luier voelt zwaar wanneer Rosalie de trappen oploopt. Ook moet ze een beetje wijdbeens lopen doordat de luier opgebold is. De plakkerige bruine massa voelt heerlijk warm tegen de billen van Rosalie en beweegt heen en weer wanneer ze de trap op gaat.

Eenmaal aangekomen in haar appartementje, loopt Rosalie direct naar de slaapkamer. Hier doet ze haar gordijnen dicht en kleed zich helemaal uit, totdat ze daar enkel in haar natte poepluier staat. Ze bekijkt zichzelf in de spiegel. De luier is deels verkleurd. Met een sissend geluid laat Rosalie nog een plasje in haar luier lopen. Kijkend in de spiegel kan ze goed zien hoe deze plas zich door de luier verspreid, de verkleurde vlek aan de voorkant wordt weer groter. De luier wordt weer lekker warm en is heerlijk gevuld. Aan de achterkant, bij haar bijbenen zijn wat bruine vlekken te zien. Ze raakt opgewonden van de hangende luier en de warme, zachte inhoud. De stinkende lucht vult het kleine slaapkamertje van Rosalie. Het is vreemd maar het voelt zo onbeschrijfelijk lekker. Rosalie begint aan de luier te voelen. Ze voelt aan de grote stevige bobbel aan de achterkant van haar luier. Voorzichtig knijpt ze er in en begint de warme hoop tegen haar billen te drukken. Met haar andere hand wrijft ze over de voorkant van haar luier, dit gaat steeds heftiger op en neer. Het gekraak van het plastic wordt alsmaar harder. Ze wrijft de zachte, warme vulling op en neer en bereikt, na enkele minuten van wrijven en betasten, een hoogtepunt. Uithijgend en puffend blijft Rosalie even op bed liggen totdat ze helemaal bijgekomen is. Ze kijkt nog een keer in spiegel en trekt de luier uit, het is een flinke smeerboel geworden! Na het douchen trekt ze direct weer een nieuwe luier aan. Eigenlijk kan ze voor haar gevoel nu al niet meer zonder!

Einde 9
(terug naar start)

 

[Jappie1996]

Rosalie heeft een plannetje bedacht. Als ze namelijk alleen aan het einde van de dag een controle hoeft te doen, dan kan ze die luier ook net zo goed pas een half uur van te voren omdoen. Dat zal vast niemand doorhebben.

Dhr. van der Broek zit ondertussen op zijn bureaustoel en is niet blij. Dhr. van der Broek laat zich namelijk niet zomaar afsnauwen, al helemaal niet door een net gestarte werknemer. Geïrriteerd belt Mevr. van der Kack. “Zou je even langs willen komen. We moeten iets bespreken”. Mevr. van der Kack loopt enkele minuten later het hoofdkantoor in en gaat aan het bureau van Dhr. van der Broek zitten. “Ik heb net een gesprek gehad met die nieuwe, Rosalie. Ze was het niet eens over de getroffen maatregelen. Vooral het luiergebruik kon ze niet hebben. Nu hebben we een afspraak dat ze vijf dagen een luier draagt, in plaats van de hele maand. Ze was brutaal, heel erg brutaal en zoals je weet accepteer ik dat gedrag absoluut niet. Ik zou graag willen dat je haar zo veel mogelijk gaat dwarsbomen. Het mag Rosalie hoe dan ook niet lukken om naar het toilet te gaan. Laat het haar maar berouwen dat ze zo tegen mij tekeer is gegaan. Ik zou graag willen dat je het haar zo ongemakkelijk mogelijk maakt. graag dus voorkomen dat ze naar het toilet kan en laat haar maar merken dat ze een luier draagt, dus vaak controleren of opmerkingen over luiers naar haar maken”. Mevr. van de Zijck knikt. “Komt goed. We zullen haar een lesje leren. Ik zal ervoor zorgen dat ze die vijf dagen niet gaat halen”. Daarna schuift ze haar stoel naar achter en loopt het kantoor uit. “Dank je”, zegt Dhr. van der Broek, “ik wist dat je mij niet teleur zou stellen”.

Ondertussen doet Rosalie, zover het kan, haar werk. Het voelt nog allemaal wat vreemd en nieuw. Zoveel informatie over klanten en bedrijven, welke allemaal extreem hoge eisen hebben. Het is lastig om nu al echt iets zelf te kunnen doen en haar werk bestaat dan ook vooral uit inlezen van klantenbestanden en uitgevoerde opdrachten.
Na de koffiepauze, welke om half 10 wordt gehouden, loopt mevr. van der Kack achter Rosalie aan. “Kan ik je even spreken?” Rosalie nodigt haar uit in het kantoortje. “Ik was even benieuwd of je je aan onze gemaakte maatregelen houdt? Ik zie dat het pak nog dicht is namelijk”. Rosalie wordt een beetje verlegen, haar plannetje is nu al mislukt. “Ik raad het je aan om nu direct zo’n ding aan te doen en je aan de maatregelen te houden. ik zal namelijk op willekeurige momenten een controle gaan uitvoeren”.

Rosalie knikt onderdanig, wetende dat er geen andere mogelijkheid meer bestaat om dit te ontlopen. “Weten andere collega’s hiervan?” vraagt Rosalie. “Nee, nee. Dit blijft tussen jou, Dhr. van der Broek en mij. Maak je daar maar niet druk om. Tenminste, als je geen ‘onprofessioneel gedrag’ laat zien, dan zullen je collega’s niks te weten komen”. Rosalie knikt en accepteert haar lot. Dus alleen een luier aan, en dan gewoon naar de wc gaan, dan zal niemand het door hebben en dan is dit na een werkweek voorbij, denkt ze in zichzelf. “Sorry, het voelt alleen zo onnatuurlijk dus vandaar dat ik het niet aandurfde” zegt Rosalie verontschuldigend. “Dat snap ik, maar het blijft tot zover tussen ons en als je dit doorstaat dan hebben we het er nooit meer over. Je snapt dat het enkel een controlemaatregel is hé, dus wanneer je naar het toilet moet, dan moet je gewoon gaan uiteraard”. Rosalie knikt en gaat akkoord.

Even later scheurt Rosalie de plastic verpakking open en kijkt in de verpakking. 15 witte plastic luiers, netjes op een rijtje. Het ziet er bijzonder uit. Ze pakt er een en deze voelt verrassend zacht, het plastic kraakt een beetje. Ze draait haar kantoor deur op slot en gaat uit het zicht staan. Ze trekt haar broek en onderbroekje naar beneden en plaatst de luier tussen haar dijbenen. Alle plakkers worden vastgemaakt en de luier zit strak om haar middel. Het voelt niet prettig en erg kinderachtig maar het zal nou eenmaal moeten. De dikke prop tussen haar benen voelt raar. Ze durft bijna niet zo door het kantoor te lopen, haar strakke spijkerbroek laat de contouren van de luier goed zien. Ook kraakt de luier flink als ze een beweging maakt.

Na een paar uur werken, moet Rosalie toch echt een keer plassen. in het toilethokje maakt ze de plakstrips met veel geluid los. het harde geluid van de loslatende plakstrips echoët door de toiletruimte. Hopelijk voor Rosalie hoort niemand dit. Na haar toiletbezoek plakt ze de luier weer goed vast, aangezien Mevr. van der Kack toch nog wel een controle op een onverwacht moment zal uitvoeren. Rosalie had ook gelijk, ze is nog geen 10 minuten terug van het toilet en Mevr. van der Kack loopt het kantoortje van Rosalie binnen. “Controle! Laat je luier maar even zien” roept ze commanderend. Rosalie staat op en maakt haar broek gehoorzaam los en laat deze zakken. “Netjes, nog mooi schoon en het stinkt niet hier. Trek maar snel je broek weer aan”. Rosalie gehoorzaamt. Doorbijten, doorbijten. Het is met een paar dagen voorbij, spookt telkens door haar hoofd. Ze moet en zal bewijzen dat ze zich niet laat gek maken en dat ze thuishoort binnen dit bedrijf.

De rest van de werkdag verloopt gemakkelijk. Tegen half 5 begint Rosalie met het inpakken van haar tas om daarna naar huis te gaan. Misschien is het wel verstandig om de luier alvast uit te doen. Nog voordat ze dit kan uitvoeren, komt Mevr. van der Kack onaangekondigd het kantoortje van Rosalie binnengelopen. “Een laatste controle voor vandaag”, dit keer staat ze met een fotocamera in haar hand. “En ik moet ook een bewijs hebben dus we gaan even wat foto’s maken”. Rosalie is voor de zoveelste keer stomgeslagen. “Waa… Waarom.. wat gaat er met die foto’s gebeuren?” “Niks. het is een bewijs dat je je professioneel gedraagt. deze laat ik aan Dhr. van der Broek zien en daarna wordt het gewist”. “Is een bevestiging van jou niet voldoende dan?” vraagt Rosalie ongerust. Mevr. van der Kack schudt haar hoofd. “Trek je broek maar even uit, dan zijn we zo klaar”. Rosalie twijfelt maar heeft weinig keus.

Rosalie maakt de broeksknopen weer los en laat de broek zakken. “Houd je truitje even omhoog alsjeblieft, dan is de hele luier goed zichtbaar op de foto. mevr. van der Kack maakt meerdere foto’s van het kruis van Rosalie, omhuld door de schone luier. “Oke, nu even van de achterkant”. Rosalie draait zich om en laat het over haar heen komen. Nogmaals gaat de gedachte weer door haar hoofd; het is maar voor even, gewoon jezelf bewijzen. Haar volle, ronde billen, deels verborgen achter de luier worden goed gedetailleerd vastgelegd. “Ik heb genoeg bewijs. Trek je broek maar weer aan” dirigeert Mevr. van der Kack.

De tweede dag verloopt net als de vorige. Rosalie heeft drie willekeurige luiercontroles gedurende de dag. Vandaag heeft rosalie een lange rok aangetrokken, zodat de luier veel minder zichtbaar is. Toch voelt het elke keer weer erg vernederend wanneer Rosalie haar rok moet laten zakken om de luier te laten zien tijdens een van de controles. Ook na deze werkdag komt Mevr. van der Kack met de fotocamera het kantoor in. Met oog voor detail, als een professionele fotografe, legt ze de luierbillen van Rosalie vast. Nog maar twee dagen… dan is het voorbij denkt Rosalie.

Vlak voordat Rosalie naar huis gaat, kijkt ze nog een keer in haar agenda en checkt nogmaals de mail. Voor morgen staan er veel aaneengesloten vergaderingen gepland… en nu komt er nog eentje bij… lekker dan. EIgenlijk staat haar hele dag volgepland, zonder ook maar een enkele pauze. Mevr. van der Kack zal ook bij alle vergaderingen aanwezig zijn. Dat kan er ook nog wel bij denkt Rosalie.

De volgende ochtend begint voor Rosalie al vroeg. Ze is de eerste van haar afdeling deze ochtend. Nu kan ze zich nog even snel inlezen voor de komende vergaderingen. Pas wanneer ze ziet dat Mevr. van der Kack op de verdieping aankomt, trekt ze snel een nieuwe luier aan. Het blijft een onwennig gevoel, dat rare witte ding tussen haar benen maar hierna hoeft ze dit nog maar een dag vol te houden! Nog even doorgaan dus, denkt Rosalie. Het zal een lange en zware dag worden voor Rosalie en Mevr. van der Kack. De laatstgenoemde heeft een manier bedacht om het brutale gedrag van Rosalie tegen Dhr. van der Broek af te leren. Vandaag zal ze geen mogelijkheid krijgen om naar het toilet te kunnen. Mevr. van der Kack heeft expres de hele dag afspraken ingepland en daarnaast is iedereen, behalve Rosalie, op de hoogte dat de toiletten op de verdiepingen gesloten zijn vanwege ‘onderhoud’. Mevr. van der Kack heeft zelf een lint voor de deur gehangen en heeft met de sleutel de deur op slot gedraaid. Daarnaast heeft ze een bordje aan de deur gehangen, 'onderhoud, geen toegang' staat er op.

Het eerste overleg begon al om 8 uur. Alhoewel dit overleg goed verliep en de klanten positief de zaal verlieten, was Rosalie al genoodzaakt om naar het toilet te gaan. Ze heeft al meerdere dagen last van verstopte darmen maar het leek nu wel op te spelen. Helaas is hier geen tijd meer voor. De volgende klanten waren al eerder aangekomen Rosalie werd door Mevr. van der Kack gevraagd om deze alvast naar de vergaderruimte te brengen en koffie aan te bieden. Ondertussen ging Mevr. Van der Kack snel naar het toilet, wat zogenaamd is afgesloten voor 'onderhoud'.

Het overleg met de klanten duurt nogal lang. Mevr van der Kack schenkt voor haarzelf en Rosalie nog een kopje koffie in. Rosalie had hier niet echt om gevraagd en haar darmen begonnen al te rommelen. Alleen staat het zo onbeleefd om dit kopje koffie te laten staan. Met enige tegenzin drinkt ze het kopje maar leeg. De klanten verlaten na 1,5 uur overleg de vergaderruimte en Rosalie neemt ze mee naar de liften, waarmee de klanten naar beneden gaan. Nu heeft Rosalie mooi de kans om op de terugweg even langs het toilet te lopen. Helaas voor haar hangt er voor de deur van het toilet een rood wit gestreept lint en een bordje met 'onderhoud, geen toegang'. Rosalie moet ondertussen heel nodig poepen en kijkt snel om haar heen. De gang is leeg dus zal ze toch proberen om de deur te openen. Misschien kan ze wel gewoon naar binnen toe. Ze trekt en duwt aan de deur maar er zit geen beweging in, ze kan er echt niet in. Misschien een verdieping lager! Ze snelt zich naar de lift maar wanneer de liftdeuren opengaan hoort ze die akelige stem van Mevr. Van der Kack weer. "Rosalie! Kom je even hier? We moeten even wat bespreken voordat de volgende meeting begint”. Ze had al lang door dat Rosalie naar het toilet zou gaan en ze wilt de opdracht van Dhr. van der Broek goed uitvoeren. Rosalie keert teleurgesteld om, terug naar de vergaderruimte.

“Voordat het volgende overleg begint, wil ik nog even een controle uitvoeren. Dus trek maar even snel je broek uit, dan is het zo gedaan”. Rosalie heeft hier echt geen zin meer in. De druk op haar darmen neemt ook met de minuut toe. Mevr. van der Kack pakt de fotocamera weer en maakt meerdere foto's van Rosalie in haar luier. “Zo, ik heb genoeg gezien hoor, trek je broek maar weer aan” zegt Mevr. van der Kack. Wanneer Rosalie klaar is, loopt ze snel de vergaderruimte uit en snelt zich naar de liften om opnieuw naar de toiletten op de verdieping hieronder te gaan. Op de gang komt Drh. van der Broek voorbij gelopen. “Hallo Rosalie, hoe gaat het. Je hebt een drukke dag vandaag zag ik in de agenda. Hoe ging het met de vorige klanten?” Rosalie baalt, ze kan dit gesprek met de directeur niet zomaar afkappen en weglopen. Respectvol gaat ze het gesprek aan met Dhr. van der Broek, ondanks dat ze zo nodig naar het toilet moet. Plots gaan de liftdeuren open en de personen voor de volgende meeting komen alweer naar de vergaderzaal gelopen. Rosalie baalt enorm, ze kan weer niet naar het toilet.

TIjdens de meeting schenkt Mevr. van der Kack weer een volle kop koffie in voor haar en Rosalie. Rosalie kijkt Mevr. van der Kack enigszins verbaasd aan maar die geeft geen reactie. Rosalie besluit om de koffie niet op te drinken, anders kan ze echt niet meer ophouden. Het overleg verloopt gelukkig soepel en de klanten zijn tevreden, wat de vergadering enigszins beter maakt. ‘Je koffie wordt koud hoor, drink maar snel op” dringt Mevr. van der Kack op een dirigerende manier aan. Dit doet ze meerdere malen en bij de derde keer drinkt Rosalie de koud geworden koffie maar met tegenzin op. In een teug drinkt ze de kop leeg. Ze voelt hoe de grote hoeveelheid thee door haar lichaam stroomt. Ook haar darmen reageren hierop. Dit kan niet goed gaan. Ze krijgt buikpijn en haar darmen rommelen en steken.

Ook Mevr. van der Kack hoort de buik van Rosalie rommelen. Ze heeft al een vermoeden wat er zal gaan gebeuren. Rosalie blijft van zithouding wisselen. Af en toe ontglipt er een warme wind in haar luier, welke het geluid gelukkig dempt. Ze kijkt op haar horloge, het overleg zal nog wel minimaal drie kwartier duren… dit kan, en mag, niet zo aflopen. “Ik moet even naar het toilet. Mag ik even?” Rosalie onderbreekt een discussie tussen de klanten en Mevr. van der Kack, die Rosalie geïrriteerd aankijkt. Daarna schudt ze haar hoofd. “Nee rosalie, we zijn net met een heel belangrijk stuk bezig… snap je dat nou echt niet? Sorry hoor, ze is nog nieuw hier. Rosalie levert goed werk maar moet hier en daar nog wel wat leren. Het zijn soms net kleine kinderen” verontschuldigd Mevr. van der Kack zich tegen de klanten. Ze knikken en gaan verder waar de discussie gebleven was.

Rosalie probeert haar aandacht te verleggen op de vragen van de klanten maar door de aanhoudende steken in haar buik kan ze niet goed volgen waar het gesprek over gaat. Onder tafel knijpt ze in haar vingers maar het helpt niet. Rosalie wilt opstaan om toch naar het toilet te lopen. Dit wordt opgemerkt door Mevr. van der Kack en ze laat duidelijk blijken dat Rosalie niet mag opstaan. Langzaam maar zeker worden haar billen uiteen gedrukt en perst zich een grote drol naar buiten. Rosalie knijpt haar billen samen en kan maar net voorkomen dat de drol in de luier beland. Ze blijft op haar billen zitten en verroert zich niet. Als ze op deze manier kan blijven zitten, dan komt het misschien wel goed.

Tijdens de vergadering wordt een beamer gebruikt. Deze hangt aan het plafond en kan zo plaatjes op de muur projecteren. met een klikkend geluid gaat deze beamer ‘plotseling’ uit. Niemand zag dat Mevr. van der Kack dit deed met de afstandsbediening welke ze tussen haar benen had liggen. “Ojee”, zegt ze nietsvermoedend, “Zou je hem weer even aan kunnen zetten Rosalie, ik heb geen idee hoe dit zomaar kan”. Rosalie begint te zweten, nu moet ze namelijk opstaan en ze is bang dat het dan helemaal fout zal aflopen. “Euh, ja. Ja hoor… waar ligt de afstandsbediening?”, vraagt ze ongerust. “Deze beamer heeft geen afstandsbediening, je moet er even een stoel onder zetten en met de hand weer aanzetten”. “Als zij de beamer even opnieuw opstart gaan wij even bellen met ons hoofdkantoor, is dat goed? Dan zijn we met vijf minuten wel terug”. Mevr. Van der Kack knikt, "dat is goed hoor". Rosalie kijkt haar aan. "Zou ik dan even naar het toilet mogen? Mevr. Van der Kack schudt haar hoofd, “Maak jij die beamer maar eerst even in orde, dan kan je daarna wel even naar het toilet”. Nog even volhouden, denkt Rosalie, ze zou bijna naar het toilet kunnen. Eerst nog even deze beamer aanzetten.

Met samengeknepen billen staat Rosalie op. Al schuifelend, zonder grote stappen te zetten, verplaatst ze zich onder de beamer. Ze heeft toch echt een stoel nodig om de knoppen van de beamer te bedienen. Achter Rosalie staat een stoel en deze tilt ze gehurkt op. Hierdoor spant ze haar beenspieren aan en begint ze automatisch te drukken. Een grote drol glijdt tussen haar billen de luier in. Het plastic kraakt door het opbollen van het plastic. Met een flink gepruttel wordt de luier gevuld met een enorme lading poep. Rosalie zakt verder door haar benen en perst er nog een enorme drol uit. Deze zorgt voor een grote bolling aan de achterkant van de luier. Het is niet meer te stoppen. Rosalie kreunt en blijft ongestoord drukken, ze kan het niet meer tegenhouden. Een laatste drol perst zich met een knisperend geluid tussen de ronde billen van Rosalie. Daarna beseft Rosalie wat er zojuist gebeurd is. Een enorme dampende bruine massa is door haar hele luier geperst. Mevr. Van der Kack kan haar ogen niet geloven. Ze heeft het plan perfect uitgevoerd maar dat Rosalie voor haar ogen haar hele luier vol zou poepen had zij ook niet verwacht. Ze staat op een slaat een hand voor haar mond. Het hoofd van Rosalie wordt knalrood. Mevr. van der Kack loopt naar de deuren van de vergaderzaal en draait deze op slot, die klanten wachten maar even. “Rosalie. wat doe je nu! dat was toch helemaal niet de afspraak!”
Rosalie gaat weer rechtop staan en voelt de warme, dikke poepluier tussen haar benen hangen. De stevige plakkerige inhoud drukt tegen haar billen en dijbenen. Haar knieën knikken en ze moet zich vasthouden aan de tafel om niet door haar benen te zakken. Ongecontroleerd en compleet in paniek begint Rosalie in haar luier te plassen. Een warme straal plas stroomt de luier in, waardoor deze nog verder gevuld wordt.

Mevr. van der Kack schudt haar hoofd en wijst naar de vergadertafel. “Ga daar maar even staan”.
Met een rood aangelopen hoofd waggelt Rosalie wijdbeens terug naar de tafel. Mevr. van der Kack ziet aan de contouren van Rosalies broek dat de luier erg bol staat.
“Goed. Laat het maar even zien”. Rosalie heeft geen andere keus en trekt haar broek naar beneden maar krijgt deze lastig over de dikke, opgebolde luier heen. Een enorme stank afkomstig van de luier van Rosalie komt vrij wanneer de broek is afgedaan. “Gadverdamme wat een lucht”, Mevr. van der Kack wappert met haar hand voor haar neus om de zure lucht weg te krijgen. “Oke, trek je trui ook maar even uit anders kan ik het niet goed vastleggen” vervolgt ze. De volgepoepte luier is aan de voorkant door haar plas verkleurd en hangt tussen de benen van Rosalie. Ze houdt haar handen voor haar hoofd wanneer er uitgebreid gefotografeerd wordt. “Goh, ik wist niet dat je het echt kon doen, zo in je luier poepen. Je bent echt nog een peuter. Draai je maar even om. De achterkant van de luier stond bol en bij haar liezen waren bruine vlekken te zien. Ook deze worden vakkundig vastgelegd. “jeetjemina, deze zit echt goed vol. getverderrie” vertelt Mevr. van der Kack doodleuk. Rosalie staat daar nu enkel in een topje en een volgeplaste poepluier, met haar handen voor haar hoofd in de vergaderzaal. Mevr. van der Kack maakt gedetailleerde foto’s van de poepluier en voelt met haar hand aan de volle luier. Ze drukt de warme, stinkende massa tegen de billen van Rosalie aan. Daarna geeft ze een paar flinke tikken op de ronde billen van Rosalie.
De warme inhoud wordt nu tegen haar billen geplet. “Goed. Ik weet genoeg, trek je broek maar weer aan kleine stinkmeid”.

Daarna, om de situatie nog erger te maken, komt Dhr. van der Broek de ruimte in. hij is ondertussen al geïnformeerd door Mevr. van der Kack over de situatie en heeft als enige de mogelijkheid de deur van buiten van het slot te halen. “Pfff, wat een stank hier” zegt Dhr. van der Broek wanneer hij binnenkomt. “Rosalie, wat is dit nu? Dit lijkt niet op wat wij afgesproken hebben? Zo’n volle luier heb ik nog nooit gezien en ik heb thuis drie kinderen. Dit had ik niet van je verwacht hoor. Onze afspraak was vijf dagen droog blijven en nu heb je je luier echt helemaal vol geplast”. Hij schudt zijn hoofd. “Helaas Rosalie. Dit is niet het niveau wat wij eisen. Zoals ik eerder heb gezegd; wij zoeken volwassen mensen en geen onzindelijke broekpoepende meisjes. Ik denk dat het beter is dat je gaat”.

Rosalie denkt hetzelfde. Zonder een woord te wisselen, trekt ze haar broek omhoog, doet haar trui aan en loopt zonder Dhr. van der Broek en Mevr. van de Kack aan te kijken de vergaderruimte uit. Met een beetje geluk weet ze de camera uit de handen van Mevr. van de Kack te grijpen. Snel loopt ze naar haar kantoor en pakt hier haar jas. Ook haalt ze het geheugenkaartje uit de camera en stopt deze in haar broekzak. De camera smijt ze stuk tegen de muur.

Rosalie loopt de gang op en wilt zo snel mogelijk naar het toilet lopen totdat ze opmerkt dat het kantoor van Dhr. van der Broek open staat. Er is helemaal niemand in aanwezig en Rosalie bedenkt zich razendsnel. Snel loopt ze terug naar haar kantoor. Hier haalt ze de gedragen luiers van de voorgaande dagen uit de vuilnisbak, welke nog schoon waren. Ook neemt ze het restant van het pak luiers mee. Daarna vlucht ze snel naar het toilet. Hier doet ze de zware luier af, welke met een doffe dreun op de betegelde vloer valt. Een enorme stank vult het toilethokje maar dat maakt Rosalie op dit moment niet uit. Ze pakt enkele schone luiers van de vorige dagen en hiermee veegt ze haar billen en kruis goed schoon. Ook de nieuwe luiers worden gebruikt als toiletpapier. Als haar billen en kruis weer schoon zijn, vouwt ze alle luiers dicht.
Met de volle poepluier en vijf vies geworden luiers rent ze weer naar het kantoor van de directeur, welke nog steeds leeg en open is. De vies gemaakte luiers vouwt ze open en legt deze verspreid over het bureau en op het toetsenbord. De volle poepluier legt ze opengevouwen op de lederen bureaustoel. Daarna pakt ze nog snel de laatste schone luiers en gooit deze door het hele kantoor op de grond. Zo. Die krijg je terug, denkt Rosalie. Daarna stapt ze ongezien de liften in en verlaat het gebouw. Tot nooit meer ziens, zegt Rosalie in haar hoofd.

Een paar verdiepingen lager wast Rosalie haar handen en spoelt haar gezicht af. haar lichaam staat stijf van de adrenaline. In de metro weet Rosalie het zeker, dit is toch niet het mooie bedrijf zoals ze dat in gedachte had. Het was eigenlijk het tegenovergestelde, de mensen hier zijn allemaal vreselijk, vals en enorm gemeen. Ze zal hier nooit meer terugkomen.

Na een paar weken is ze aangenomen bij een ander reclamebureau, waar ze nu met plezier werkt en precies het werk kan doen wat ze leuk vindt. Van Dhr. van der Broek heeft ze nooit meer iets gehoord.

Einde 10
(terug naar start)

 

[anoniem444]

Mooie verhalen einde van 4 vond ik het beste

 

[anoniem444]

slim allemaal ongeveer het zelfde maar toch anders wel geinig die keuzes goed gedaan

 

[Jappie1996]

slim allemaal ongeveer het zelfde maar toch anders wel geinig die keuzes goed gedaan

Dank je, het heeft veel tijd en denkwerk gekost om dit allemaal uit te schrijven zonder te veel aparte hoofdstukken te maken.