Luierman1983
Superlid
Beste forumleden,
Hier is weer een verhaal van mij, nadat ik eerder 'Een onschuldig fietstochtje met grote gevolgen' had gemaakt. Deze fantasie is veel korter en bestaat uit maar twee hoofdstukken. Hieronder het eerste hoofdstuk, volgend weekend het tweede en laatste hoofdstuk. Ik wens iedereen veel plezier bij het lezen en hoop dat dit verhaal een beetje in de smaak valt.
Groetjes,
Luierman1983
Hoofdstuk 1: ‘Ga jij hier maar eens een paar uur staan, diefje’
Als ik thuis kom, besluit ik om eens lekker makkelijk voor mijzelf te koken. Ik maak een gehaktbal (stiekem uit blik) en ik doe er een bak aardappeltjes en groente bij. Ik eet alles smakelijk op, sla het toetje over en doe snel de afwas.
Als de afwas klaar is, besluit ik om een rondje te gaan wandelen. Ik zet Strava (een fitness-app die je activiteiten bijhoudt) aan en begin met lopen. Het is echt heerlijk weer. Na een tijdje kom ik langs een ijswinkel en koop ik een ijsje. Lekker genietend van het ijsje wandel ik gestaag door, tot ik bij een groot wit huis kom met een heel lange oprijlaan. Ik kijk ernaar en zie dat er ook een paardenstal bij is. Als ik door wil lopen, zie ik een eindje verderop een goed gevulde plastic tas op de oprijlaan liggen. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en loop ernaar toe, hoewel ik weet dat ik mij op privéterrein bevind. Als ik in de tas kijk, ontdek ik dat er vier luiers in liggen. Mijn hart begint te kloppen in mijn keel. Ik besluit de plastic tas mee te nemen, maak mij uit de voeten en loop opgewonden naar huis.
Als ik thuis ben, ga ik lekker op de bank zitten en zet ik een kopje koffie. Ik haal de vier luiers uit de plastic tas en leg ze op de keukentafel. De koffie is binnen twee minuten klaar, waarna ik weer op de bank ga zitten. Omdat de rolgordijnen dicht zijn, besluit ik naar een abdl-film te kijken, die drie uur duurt. Ik ga naar bed als de film voorbij is, maar ik kan mij onmogelijk nog langer bedwingen en doe eerst een luier om. Nu pas zie ik dat er eenhoorns op staan. Ik moet heel nodig plassen en doe dat in de luier. Wat een heerlijk gevoel is dat!
Voordat ik ga slapen, kijk ik nog even wat rond op Facebook. In de zoekfunctie tik ik luiers in en bekijk wat profielen waar luiers in worden genoemd, totdat mijn hart ineens verzakt. Ik zie tot mijn schrik een filmpje, dat wordt ingeleid met de tekst: ‘Deze luierdief is wel heel brutaal. Hij steelt op onze oprijlaan een plastic tas waar luiers in zitten, die bestemd zijn voor een hulpbehoevende kennis. We hadden de tas speciaal voor hem klaargezet.’
Ik besluit het filmpje te gaan bekijken en zie dat ik gelukkig onherkenbaar ben gemaakt. Heel duidelijk is te zien dat ik de plastic tas openmaak, dat ik de tas meeneem en dat ik mij snel uit de voeten maak. Het filmpje wordt afgesloten met de tekst: ‘Deze dief heeft tot morgenvroeg 11.00 uur om zich te melden. Zo niet, dan komt hij herkenbaar in beeld.’
Van schrik plas ik nog een keer in de luier. Ik kan die nacht niet slapen. Minuten lijken uren te duren. De tijd kruipt langzaam voorbij, tot het eindelijk 09.00 uur is. Ik ga snel uit bed, houd de luier om en doe mijn kleren aan. Ik doe de drie andere luiers netjes in de plastic tas en haast me naar de witte villa.
Met knikkende knieën bel ik aan. Er doet een man de deur open. Hij kijkt mij heel boos aan en roept naar zijn vrouw dat de dief er is. De vrouw komt er aan lopen en zegt tegen mij dat ik dus die brutale luierdief ben. ‘Heb je ze bij je?’, vraagt ze. ‘Ja mevrouw, ik heb ze bij me, maar er zijn er nog maar drie schoon. De andere luier heb ik nog om.’ Ik overhandig haar de plastic tas en bied haar mijn excuus aan.
‘Denk je dat je er zo gemakkelijk vanaf komt?’, zegt ze met een vastberaden blik in haar ogen. Ik moet meelopen naar de tuin. De vrouw heeft een touw voor paarden in haar hand en beveelt mij om mijn broek en mijn shirt uit te doen. Ze neemt mij over de oprijlaan mee naar de straatkant, waar ze mij aan het hek vastbindt met het touw. ‘Ga jij hier maar eens een paar uur staan, diefje!’
(wordt nog één keer vervolgd)
Hier is weer een verhaal van mij, nadat ik eerder 'Een onschuldig fietstochtje met grote gevolgen' had gemaakt. Deze fantasie is veel korter en bestaat uit maar twee hoofdstukken. Hieronder het eerste hoofdstuk, volgend weekend het tweede en laatste hoofdstuk. Ik wens iedereen veel plezier bij het lezen en hoop dat dit verhaal een beetje in de smaak valt.
Groetjes,
Luierman1983
Hoofdstuk 1: ‘Ga jij hier maar eens een paar uur staan, diefje’
Als ik thuis kom, besluit ik om eens lekker makkelijk voor mijzelf te koken. Ik maak een gehaktbal (stiekem uit blik) en ik doe er een bak aardappeltjes en groente bij. Ik eet alles smakelijk op, sla het toetje over en doe snel de afwas.
Als de afwas klaar is, besluit ik om een rondje te gaan wandelen. Ik zet Strava (een fitness-app die je activiteiten bijhoudt) aan en begin met lopen. Het is echt heerlijk weer. Na een tijdje kom ik langs een ijswinkel en koop ik een ijsje. Lekker genietend van het ijsje wandel ik gestaag door, tot ik bij een groot wit huis kom met een heel lange oprijlaan. Ik kijk ernaar en zie dat er ook een paardenstal bij is. Als ik door wil lopen, zie ik een eindje verderop een goed gevulde plastic tas op de oprijlaan liggen. Ik kan mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en loop ernaar toe, hoewel ik weet dat ik mij op privéterrein bevind. Als ik in de tas kijk, ontdek ik dat er vier luiers in liggen. Mijn hart begint te kloppen in mijn keel. Ik besluit de plastic tas mee te nemen, maak mij uit de voeten en loop opgewonden naar huis.
Als ik thuis ben, ga ik lekker op de bank zitten en zet ik een kopje koffie. Ik haal de vier luiers uit de plastic tas en leg ze op de keukentafel. De koffie is binnen twee minuten klaar, waarna ik weer op de bank ga zitten. Omdat de rolgordijnen dicht zijn, besluit ik naar een abdl-film te kijken, die drie uur duurt. Ik ga naar bed als de film voorbij is, maar ik kan mij onmogelijk nog langer bedwingen en doe eerst een luier om. Nu pas zie ik dat er eenhoorns op staan. Ik moet heel nodig plassen en doe dat in de luier. Wat een heerlijk gevoel is dat!
Voordat ik ga slapen, kijk ik nog even wat rond op Facebook. In de zoekfunctie tik ik luiers in en bekijk wat profielen waar luiers in worden genoemd, totdat mijn hart ineens verzakt. Ik zie tot mijn schrik een filmpje, dat wordt ingeleid met de tekst: ‘Deze luierdief is wel heel brutaal. Hij steelt op onze oprijlaan een plastic tas waar luiers in zitten, die bestemd zijn voor een hulpbehoevende kennis. We hadden de tas speciaal voor hem klaargezet.’
Ik besluit het filmpje te gaan bekijken en zie dat ik gelukkig onherkenbaar ben gemaakt. Heel duidelijk is te zien dat ik de plastic tas openmaak, dat ik de tas meeneem en dat ik mij snel uit de voeten maak. Het filmpje wordt afgesloten met de tekst: ‘Deze dief heeft tot morgenvroeg 11.00 uur om zich te melden. Zo niet, dan komt hij herkenbaar in beeld.’
Van schrik plas ik nog een keer in de luier. Ik kan die nacht niet slapen. Minuten lijken uren te duren. De tijd kruipt langzaam voorbij, tot het eindelijk 09.00 uur is. Ik ga snel uit bed, houd de luier om en doe mijn kleren aan. Ik doe de drie andere luiers netjes in de plastic tas en haast me naar de witte villa.
Met knikkende knieën bel ik aan. Er doet een man de deur open. Hij kijkt mij heel boos aan en roept naar zijn vrouw dat de dief er is. De vrouw komt er aan lopen en zegt tegen mij dat ik dus die brutale luierdief ben. ‘Heb je ze bij je?’, vraagt ze. ‘Ja mevrouw, ik heb ze bij me, maar er zijn er nog maar drie schoon. De andere luier heb ik nog om.’ Ik overhandig haar de plastic tas en bied haar mijn excuus aan.
‘Denk je dat je er zo gemakkelijk vanaf komt?’, zegt ze met een vastberaden blik in haar ogen. Ik moet meelopen naar de tuin. De vrouw heeft een touw voor paarden in haar hand en beveelt mij om mijn broek en mijn shirt uit te doen. Ze neemt mij over de oprijlaan mee naar de straatkant, waar ze mij aan het hek vastbindt met het touw. ‘Ga jij hier maar eens een paar uur staan, diefje!’
(wordt nog één keer vervolgd)