Vertaald door: Diaperpj
Het was de eerste dag van de lange kerstvakantie. Ik kreeg maar liefs drie weken vrij. Dit was het gevolg van een staking van onze leraren op school. Dit betekende dat het schooljaar langer doorging in de zomer. Maar dat maakte voor mij niets uit, als twaalf jarige was dat te ver in de toekomst voor mij. Wat wel uitmaakte was het genieten van mijn vakantie. Dat was belangrijk, ik dacht, om niet zenuwachtig te zijn voor kerst. Ik was bijna een tiener en ik was trots op mijn bijna volwassen status.
Mijn moeder en ik gingen deze vakantie naar mijn tante Linda en haar dochter Sarah. Tante Linda had de jackpot gewonnen een tijdje geleden. Het was mogelijk voor haar om comfortabel te wonen zonder dagelijks werk. Maar ze vond het leuk om op te passen voor wat extra geld binnen te halen. Ze was gespecialiseerd in lange tijd oppassen terwijl hun ouders op reis waren. Sarah, wie een paar jaar ouder was als mij, hielp haar daar een handje bij.
De auto stuurde de oprit op aan de voorkant van het grote huis. Linda en Sarah begroetten ons en begeleidde ons naar de logeerkamers. Er waren genoeg kamers in het huis om allebei een eigen kamer te hebben. Daarna zaten we met zijn allen in de woonkamer en we praatten wat. Het gesprek ging over tante Linda's oppassen. "Je weet wel", zei ze. "We zouden blij zijn om op Jason op te passen voor niks als dat ooit nodig is". Ik werd een beetje rood na die opmerking. Ik wist van tantes houding tegenover jongens. Zij dacht dat jongens langzamer opgroeiden als meisjes. Toen ze naar mij keek, zag ze geen jonge volwassene, maar een klein kind die een oppas nodig had.
Nadat we gegeten hadden vermelde tante dat ze een verrassing had voor me. Een cadeautje dat niet kon wachten tot kerst. Ik hield me schrap. Haar manier van cadeaus geven was het geven van cadeaus van niet helemaal correct was voor mijn leeftijd. Ik wist zeker dat dit cadeau ook zo was. De doos werd voor mijn neus gezet en met een beetje tegenzin begon ik het open te maken. Binnenin waren een soort pyjama's. Dat was goed geweest, totdat ik besloten had dat ik oud genoeg was om een boxer en een T-shirt te dragen als ik naar bed ging. Maar deze waren geprint met tekeningen van ruimteschepen. Ik kreeg het nog net in me op om haar te bedanken. Ik dacht bij me zelf dat het erger had kunnen wezen. Ook als ik ze moest dragen, niemand van mijn vriendenkring zou me ze zien dragen. Ik begon de doos opzij te schuiven, maar me tante zei, "Haal ze eens uit de doos, je hebt ze nog niet helemaal gezien".
Ik haalde ze uit de doos en mijn hart sloeg over. Het waren geen normale pyjama's, maar hele pyjama pakjes, met broek en shirt ineen en onder de eerste waren nog er nog twee. "Ze je waarom ik wilde dat je het open maakte?", vroeg ze aan me. "Dit huis kan erg koud worden s'nachts, nou kan je warm blijven.
Ik moest ze dragen deze nacht, ik slikte even om niet te klagen. "Ze zijn erg schattig, Linda.", zei mijn moeder. "Ik ben er zeker van dat Jason blij is om ze te dragen vannacht." Wetend dat ik genoodzaakt was om ze aan te hebben voor de rest van mijn verblijf kreeg ik er nog een bedankje uit en probeerde ik mijn gedachten er van af te zetten.
Een paar uur later zei mijn moeder dat het tijd was voor mij om naar bed te gaan. Ik probeerde te klagen dat het te vroeg was, maar ze legde uit dat het een vermoeiende lange dag was geweest en dat we de volgende dag vroeg opgingen. "Dus kies maar welke pyjama je wil dragen uit de doos", zei ze.
Ik keek naar mijn nieuwe pyjama's en slikte. Naast degene met ruimteschepen was er een met dinosauriërs en een met cowboys. Ze waren allemaal blauw. Mijn moeder merkte dat ik moeite had met kiezen, dus koos ze degene met de cowboys voor mij. "Ik denk dat deze leuk zijn", zei ze. Ze gaf ze aan me. "Trek ze maar aan en daarna kan je nog even naar beneden komen en nog wat tv kijken". Ik pakte ze en liep naar boven.
Na beter gekeken te hebben naar de pyjama zag ik dat de rits aan de achterkant zat. Ik vroeg me af hoe ik hem ooit zelf aan kon krijgen. Toen ik erin stapte voelde ik een schok en een raar tinkelende sensatie. Ik probeerde de rits dicht te krijgen, maar ik kreeg hem maar tot halverwege. Ik probeerde het nog een keer toen mijn moeder binnen kwam. "Waarom duurt het zo lang?", vroeg ze.
"Ik krijg de rits niet dicht", antwoordde ik. Ze kwam snel achter me staan en ristte de rits dicht. Ik voelde nog eens een schok. "Luister eens", zei ze. "Ik weet dat je denkt dat je te oud bent om dit te dragen. Maar ik denk dat je een beetje te ver vooruit ziet. Er zijn een aantal dingen dat veranderd zijn als we thuis zijn. Zo, kom maar mee naar beneden."
Ik volgde haar naar beneden richting de woonkamer waar mijn tante en Sarah aan het tv kijken waren. Toen ik ging zitten ging mijn moeder naar de keuken en kwam terug met een glas melk. "Hier lieverd, wil je wat drinken?", vroeg ze. Tante Linda begon te klagen tegen mijn moeder, maar mijn moeder wist wat ze zou gaan zeggen. "Geen paniek", zei ze. "Hij heeft in geen jaren in bed geplast." Ik werd een beetje rood toen over mijn toiletgang spraken.
"Oh, dan is het goed. Ik ben alleen maar bang, omdat hij slaapt op een nieuw matras." In mijn babypyjama zittend en het drinken van een glas melk was het duidelijk voor mij dat er een lijn getrokken was op de eerste avond. Er waren drie volwassen, mijn moeder, mij tante, zelf mijn nichtje. En daar was ik, het kind.
Toen de show over was werd ik naar bed gestuurd. Ik liep naar mijn kamer en trok de lakens een beetje opzij, zodat ik erin kon stappen. Zelf de lakens waren baby's. Er zaten kleine auto tekeningentjes op. Ik hoopte dat dit gelimiteerd werd tot alleen maar babylakens en babypyjama's. Ik stapte in bed en viel snel inslaap.
In mijn droom was ik langs het strand aan het lopen. Ik wist eigenlijk niet waar ik heen liep of waar ik vandaan kwam, maar ik begon langzaam te weten te komen dat ik mijn cowboys pyjama aan had. Een stukje verder werden de golven een stuk hoger. Ik probeerde om naar een hoger gelegen gebied te lopen, maar een grote golf raakte mij en sloeg me op de grond. De golf ging terug de oceaan in en liet mij heel erg nat achter. De pyjama begon te plakken tegen mijn huid en ik probeerde het een beetje los te trekken. "Het enigste wat ik moet doen is het zoeken naar een plek waar ik het uit kan kleden en daarna hoef ik ze waarschijnlijk nooit meer aan", dacht ik. Maar daarna schoot er iets ergs me te binnen, ik was niet aan het strand, ik lag in bed. Ik ging rechtop zitten en trok de lakens weg. Mijn pyjama en het bed waren erg nat.
Hoe kon dit gebeuren? Ik kon geeneens de laatste keer herinneren dat ik in mijn bed geplast had. Maar, hier was ik, twaalf jaar zittend in een natte pyjama. Mijn eerste gedachte was om het te verbergen, maar ik kon niet bij de rits. Ik moest het toegeven dat ik in mijn bed geplast had. Ik opende mijn slaapkamer deur. De geluiden van de drie vrouwen die aan het ontbijten waren hoorde ik al. "Mam!", riep ik naar beneden. "Ik moet je wat vertellen."
"Lieverd, het is niet beleefd om te gillen. Kom maar naar beneden en vertel het me maar." Ik wilde dat niet doen en mijn kleine ongelukje aan iedereen te laten zien. "Maar ik moet het je hier vertellen."
"Je kan of naar beneden komen en het me vertellen of je verteld het me niet!", antwoordde ze. Ik wist dat ik niet de rest van mijn vakantie in mijn kamer kon blijven, dus ging naar beneden. Ik liep door de woonkamer de keuken in. Het was niet nodig om het uit te leggen toen de keuken binnenkwam lopen met een grote natte plek op mijn pyjama. "Ik.....ik had een ongelukje", stotterde ik. "Het spijt me voor je matras tante Linda."
"Wees maar niet ongerust, kleintje", antwoordde tante. "Ik ben juist blij dat je het niet probeerde te verbergen voor me, nu kan ik het schoonmaken voordat het niet meer te verschonen valt." Ze liep naar boven en mam knielde neer en omhelsde me.
"Het is ok, baby", zei ze. "Ik had moeten zorgen dat dit niet kon gebeuren, maar dat kunnen vanavond wel verhelpen, of niet?" Ik had geen idee wat ze bedoelde en eventjes dacht ik dat ze knikte naar mijn nichtje. Maar het voelde goed dat ze niet boos was, dus legde ik mijn hoofd in haar armen en huilde uit. Het was duidelijk dat ik niet behandeld ging worden als een volwassene tijdens deze vakantie. Tante Linda kwam terug in de keuken en vertelde dat ze de gevolgen van mijn kleine ongelukje had schoon gemaakt.
"Het spijt me erg", zei mijn moeder. "Hij heeft dit nog nooit gedaan."
"Het is geen probleem deze ene keer, maar het zal niet zo goed zijn als het nog eens gebeurd."
"Ik dacht dat hij misschien wat bescherming kan dragen?", zei mijn moeder. Mijn ogen sprongen open van verbazing toen ik mijn moeders voorstel hoorde. "Ze kan toch geen luiers bedoelen?, dacht ik. "Ik ben 12 en dit is de eerste keer dat dit gebeurt.
"Ik denk dat, dat een goed idee is.", zei mijn tante. "Mijn herinneringen zijn dat kleine jongetjes niet helemaal zindelijk zijn totdat ze iets ouder zijn dan Jason. Soms is het makkelijker om ze in de luiers te houden als ze ongelukjes hebben."
"Ik beloof dat ik het nooit meer doe", protesteerde ik. "Ik heb geen luiers nodig." Maar mijn moeder had zich er allang bij neer gelegd. "Als dit echt een eenmalig iets is, dan hoef je ze niet meer te dragen, maar ik wil het er niet opwagen." Ze keerde zich richting mijn tante. "Wat stel jij voor dat hij kan dragen?"
"Mmmm, ik weet het niet..."
Sarah kwam tussen beiden. "Je kan hem in Pampers maatje 6 stoppen. Hij heeft de goede maat."
"Ja", zei tante Linda, "die zullen hem wel passen. Ik heb zelfs een aantal pakken in voorraad." Mijn hart zakte in elkaar. Mijn 15 jarige nicht was mijn moeder aan het adviseren in welke soort babyluier ze moest stoppen. "Ok, dat is wat ik dan ga proberen", zei ze waarna ze zich omdraaide en mij aankeek. "Kom, laten we je uit die natte kleding halen."
Ik werd naar mijn kamer geleid, waar mijn moeder me vervolgens uit mijn natte pyjama deed. Ze zei tegen mij dat ik maar een nacht in een luier moest slapen als het eenmalig was. Ze stuurde me naar de douche. Toen ik klaar was met douchen hoorde ik de drie vrouwen discussiëren over mijn ongelukje.
"Ik weet hoe erg hij het vind", kon ik mijn moeder horen zeggen, "maar hij zag er zo schattig uit in zijn natte pyjama. Ik kan haast niet wachten om zijn kontje te poederen en hem een luier om te doen. "Mijn tante en nichtje volgden haar hierin. Ik kleedde me aan en liep naar beneden. De rest van de dag ging snel en ik probeerde het te vergeten.
Maar de realiteit kwam hard terug. Toen mijn moeder besloot dat het bedtijd was, vroeg ze aan mijn tante waar ze de luiers kon vinden. Ze vroeg aan Sarah om ze te pakken, ze kwam terug met een pak luiers en een bus babypoeder.
"Goed nagedacht Sarah. We willen geen luieruitslag, hè?", prijsde tante. Ik werd weer naar mijn kamer geleid. Mijn moeder vertelde me om op bed te gaan zitten en ik gehoorzaamde haar. Ze begon mijn schoenen los te maken. Ze haalde mijn schoen van mijn voeten af en vroeg me om mijn armen op te steken. Mijn shirt werd uitgetrokken en werd neergelegd op het bureau. Daarna duwde ze me zachtjes op mijn rug en begon mijn broek los te knopen, die ze snel uittrok en legde hem bij mijn shirt. Daarna verwijderde ze mijn ondergoed. Ik lag naakt op bed op mijn moeder wachtend om me een luier om te doen als een klein baby'tje. Ze opende de bus met poeder en sproeide het over mijn luier gebied. Ze pakte een luier uit het pak en vouwde het open.
"Ok, baby, de je billetjes maar omhoog, zodat ik de luier onder je billen kan leggen." Ik wist dat er geen mogelijkheid was om verzet te plegen dus gehoorzaamde ik. Ze bracht de luier omhoog tussen mijn benen en plakte het vast aan beiden kanten.
"Zo, laten we je pyjama maar aantrekken", zei ze. Ze hield de dino pyjama naar voren, zodat ik erin kon stappen. Ik werkte mijn weg naar boven toen ze hem dicht ritste. "Hopelijk zijn er geen lekken. Ik wil ze niet iedere dag wassen.", zei ze.
Daarna trok ze de lakens opzij en gaf me een klein klapje op mijn geluierde kont. Ik klom in bed. "Welterusten, baby, blijf droog", ze kuste me. Ze deed het licht uit en verliet de kamer. Ik kon de babypoeder ruiken en ik hoorde mijn luier kraken onder mijn pyjama. Ik voelde me klein, hopeloos en een baby. Ik vroeg me af hoelang dit ging duren en ik zakte langzaam in slaap.
Ik werd de volgende morgen en begon langzaam te realiseren de gebeurtenissen van de vorige dag. Voor een moment was ik blij dat het bed droog was, maar toen herinnerde ik me dat ik een luier om had. Het was moeilijk te zeggen ofdat ie nat was. Ik kon het niet zien en ik had er geen toegang tot. Ik moest wachten totdat ik gecontroleerd werd.
Mijn moeder opende de deur. "Goedemorgen, ben je nat?"
"Ik weet het niet, mam", vertelde ik.
"Laten we dat maar controleren dan." Ze trok de lakens weg en begon de drukknopjes tussen mijn benen los te maken. Ik had ze wel opgemerkt, maar ik wist niet waar ze voor waren. Ze stak een vinger in de luier en zei dat ik heel erg nat was. Zonder iets te zeggen maakte ze mijn luier los en gooide hem weg. Daarna pakte ze een babydoekje en begon mijn billetjes schoon te maken. Ik bedacht me ineens dat die knopjes daar gemaakt waren om verschoningen uit te voeren. Waarom zou tante Linda mij zo'n pyjama geven? Waar had ze, ze vandaan?
In de keuken tante Linda en Sarah waren het ontbijt aan het klaarmaken. "We hadden een natte luier vanmorgen, maar al het andere was mooi droog.", zei me moeder.
"Oh, goed", zei tante Linda. "Is het niet veel lekkerder om in een droog bed wakker te worden?"
"Ik denk het, ja"zei ik.
"Je moet je tante echt even bedanken voordat ze ons die luiers laat gebruiken", zei mam.
Ik bedankte tante. Ze lachte en zei, "bedankt lieverd" Ik wist dat ik iets moest doen om ze te laten zien dat ik ook een volwassene was. Als ik maar wist hoe?
Het was de eerste dag van de lange kerstvakantie. Ik kreeg maar liefs drie weken vrij. Dit was het gevolg van een staking van onze leraren op school. Dit betekende dat het schooljaar langer doorging in de zomer. Maar dat maakte voor mij niets uit, als twaalf jarige was dat te ver in de toekomst voor mij. Wat wel uitmaakte was het genieten van mijn vakantie. Dat was belangrijk, ik dacht, om niet zenuwachtig te zijn voor kerst. Ik was bijna een tiener en ik was trots op mijn bijna volwassen status.
Mijn moeder en ik gingen deze vakantie naar mijn tante Linda en haar dochter Sarah. Tante Linda had de jackpot gewonnen een tijdje geleden. Het was mogelijk voor haar om comfortabel te wonen zonder dagelijks werk. Maar ze vond het leuk om op te passen voor wat extra geld binnen te halen. Ze was gespecialiseerd in lange tijd oppassen terwijl hun ouders op reis waren. Sarah, wie een paar jaar ouder was als mij, hielp haar daar een handje bij.
De auto stuurde de oprit op aan de voorkant van het grote huis. Linda en Sarah begroetten ons en begeleidde ons naar de logeerkamers. Er waren genoeg kamers in het huis om allebei een eigen kamer te hebben. Daarna zaten we met zijn allen in de woonkamer en we praatten wat. Het gesprek ging over tante Linda's oppassen. "Je weet wel", zei ze. "We zouden blij zijn om op Jason op te passen voor niks als dat ooit nodig is". Ik werd een beetje rood na die opmerking. Ik wist van tantes houding tegenover jongens. Zij dacht dat jongens langzamer opgroeiden als meisjes. Toen ze naar mij keek, zag ze geen jonge volwassene, maar een klein kind die een oppas nodig had.
Nadat we gegeten hadden vermelde tante dat ze een verrassing had voor me. Een cadeautje dat niet kon wachten tot kerst. Ik hield me schrap. Haar manier van cadeaus geven was het geven van cadeaus van niet helemaal correct was voor mijn leeftijd. Ik wist zeker dat dit cadeau ook zo was. De doos werd voor mijn neus gezet en met een beetje tegenzin begon ik het open te maken. Binnenin waren een soort pyjama's. Dat was goed geweest, totdat ik besloten had dat ik oud genoeg was om een boxer en een T-shirt te dragen als ik naar bed ging. Maar deze waren geprint met tekeningen van ruimteschepen. Ik kreeg het nog net in me op om haar te bedanken. Ik dacht bij me zelf dat het erger had kunnen wezen. Ook als ik ze moest dragen, niemand van mijn vriendenkring zou me ze zien dragen. Ik begon de doos opzij te schuiven, maar me tante zei, "Haal ze eens uit de doos, je hebt ze nog niet helemaal gezien".
Ik haalde ze uit de doos en mijn hart sloeg over. Het waren geen normale pyjama's, maar hele pyjama pakjes, met broek en shirt ineen en onder de eerste waren nog er nog twee. "Ze je waarom ik wilde dat je het open maakte?", vroeg ze aan me. "Dit huis kan erg koud worden s'nachts, nou kan je warm blijven.
Ik moest ze dragen deze nacht, ik slikte even om niet te klagen. "Ze zijn erg schattig, Linda.", zei mijn moeder. "Ik ben er zeker van dat Jason blij is om ze te dragen vannacht." Wetend dat ik genoodzaakt was om ze aan te hebben voor de rest van mijn verblijf kreeg ik er nog een bedankje uit en probeerde ik mijn gedachten er van af te zetten.
Een paar uur later zei mijn moeder dat het tijd was voor mij om naar bed te gaan. Ik probeerde te klagen dat het te vroeg was, maar ze legde uit dat het een vermoeiende lange dag was geweest en dat we de volgende dag vroeg opgingen. "Dus kies maar welke pyjama je wil dragen uit de doos", zei ze.
Ik keek naar mijn nieuwe pyjama's en slikte. Naast degene met ruimteschepen was er een met dinosauriërs en een met cowboys. Ze waren allemaal blauw. Mijn moeder merkte dat ik moeite had met kiezen, dus koos ze degene met de cowboys voor mij. "Ik denk dat deze leuk zijn", zei ze. Ze gaf ze aan me. "Trek ze maar aan en daarna kan je nog even naar beneden komen en nog wat tv kijken". Ik pakte ze en liep naar boven.
Na beter gekeken te hebben naar de pyjama zag ik dat de rits aan de achterkant zat. Ik vroeg me af hoe ik hem ooit zelf aan kon krijgen. Toen ik erin stapte voelde ik een schok en een raar tinkelende sensatie. Ik probeerde de rits dicht te krijgen, maar ik kreeg hem maar tot halverwege. Ik probeerde het nog een keer toen mijn moeder binnen kwam. "Waarom duurt het zo lang?", vroeg ze.
"Ik krijg de rits niet dicht", antwoordde ik. Ze kwam snel achter me staan en ristte de rits dicht. Ik voelde nog eens een schok. "Luister eens", zei ze. "Ik weet dat je denkt dat je te oud bent om dit te dragen. Maar ik denk dat je een beetje te ver vooruit ziet. Er zijn een aantal dingen dat veranderd zijn als we thuis zijn. Zo, kom maar mee naar beneden."
Ik volgde haar naar beneden richting de woonkamer waar mijn tante en Sarah aan het tv kijken waren. Toen ik ging zitten ging mijn moeder naar de keuken en kwam terug met een glas melk. "Hier lieverd, wil je wat drinken?", vroeg ze. Tante Linda begon te klagen tegen mijn moeder, maar mijn moeder wist wat ze zou gaan zeggen. "Geen paniek", zei ze. "Hij heeft in geen jaren in bed geplast." Ik werd een beetje rood toen over mijn toiletgang spraken.
"Oh, dan is het goed. Ik ben alleen maar bang, omdat hij slaapt op een nieuw matras." In mijn babypyjama zittend en het drinken van een glas melk was het duidelijk voor mij dat er een lijn getrokken was op de eerste avond. Er waren drie volwassen, mijn moeder, mij tante, zelf mijn nichtje. En daar was ik, het kind.
Toen de show over was werd ik naar bed gestuurd. Ik liep naar mijn kamer en trok de lakens een beetje opzij, zodat ik erin kon stappen. Zelf de lakens waren baby's. Er zaten kleine auto tekeningentjes op. Ik hoopte dat dit gelimiteerd werd tot alleen maar babylakens en babypyjama's. Ik stapte in bed en viel snel inslaap.
In mijn droom was ik langs het strand aan het lopen. Ik wist eigenlijk niet waar ik heen liep of waar ik vandaan kwam, maar ik begon langzaam te weten te komen dat ik mijn cowboys pyjama aan had. Een stukje verder werden de golven een stuk hoger. Ik probeerde om naar een hoger gelegen gebied te lopen, maar een grote golf raakte mij en sloeg me op de grond. De golf ging terug de oceaan in en liet mij heel erg nat achter. De pyjama begon te plakken tegen mijn huid en ik probeerde het een beetje los te trekken. "Het enigste wat ik moet doen is het zoeken naar een plek waar ik het uit kan kleden en daarna hoef ik ze waarschijnlijk nooit meer aan", dacht ik. Maar daarna schoot er iets ergs me te binnen, ik was niet aan het strand, ik lag in bed. Ik ging rechtop zitten en trok de lakens weg. Mijn pyjama en het bed waren erg nat.
Hoe kon dit gebeuren? Ik kon geeneens de laatste keer herinneren dat ik in mijn bed geplast had. Maar, hier was ik, twaalf jaar zittend in een natte pyjama. Mijn eerste gedachte was om het te verbergen, maar ik kon niet bij de rits. Ik moest het toegeven dat ik in mijn bed geplast had. Ik opende mijn slaapkamer deur. De geluiden van de drie vrouwen die aan het ontbijten waren hoorde ik al. "Mam!", riep ik naar beneden. "Ik moet je wat vertellen."
"Lieverd, het is niet beleefd om te gillen. Kom maar naar beneden en vertel het me maar." Ik wilde dat niet doen en mijn kleine ongelukje aan iedereen te laten zien. "Maar ik moet het je hier vertellen."
"Je kan of naar beneden komen en het me vertellen of je verteld het me niet!", antwoordde ze. Ik wist dat ik niet de rest van mijn vakantie in mijn kamer kon blijven, dus ging naar beneden. Ik liep door de woonkamer de keuken in. Het was niet nodig om het uit te leggen toen de keuken binnenkwam lopen met een grote natte plek op mijn pyjama. "Ik.....ik had een ongelukje", stotterde ik. "Het spijt me voor je matras tante Linda."
"Wees maar niet ongerust, kleintje", antwoordde tante. "Ik ben juist blij dat je het niet probeerde te verbergen voor me, nu kan ik het schoonmaken voordat het niet meer te verschonen valt." Ze liep naar boven en mam knielde neer en omhelsde me.
"Het is ok, baby", zei ze. "Ik had moeten zorgen dat dit niet kon gebeuren, maar dat kunnen vanavond wel verhelpen, of niet?" Ik had geen idee wat ze bedoelde en eventjes dacht ik dat ze knikte naar mijn nichtje. Maar het voelde goed dat ze niet boos was, dus legde ik mijn hoofd in haar armen en huilde uit. Het was duidelijk dat ik niet behandeld ging worden als een volwassene tijdens deze vakantie. Tante Linda kwam terug in de keuken en vertelde dat ze de gevolgen van mijn kleine ongelukje had schoon gemaakt.
"Het spijt me erg", zei mijn moeder. "Hij heeft dit nog nooit gedaan."
"Het is geen probleem deze ene keer, maar het zal niet zo goed zijn als het nog eens gebeurd."
"Ik dacht dat hij misschien wat bescherming kan dragen?", zei mijn moeder. Mijn ogen sprongen open van verbazing toen ik mijn moeders voorstel hoorde. "Ze kan toch geen luiers bedoelen?, dacht ik. "Ik ben 12 en dit is de eerste keer dat dit gebeurt.
"Ik denk dat, dat een goed idee is.", zei mijn tante. "Mijn herinneringen zijn dat kleine jongetjes niet helemaal zindelijk zijn totdat ze iets ouder zijn dan Jason. Soms is het makkelijker om ze in de luiers te houden als ze ongelukjes hebben."
"Ik beloof dat ik het nooit meer doe", protesteerde ik. "Ik heb geen luiers nodig." Maar mijn moeder had zich er allang bij neer gelegd. "Als dit echt een eenmalig iets is, dan hoef je ze niet meer te dragen, maar ik wil het er niet opwagen." Ze keerde zich richting mijn tante. "Wat stel jij voor dat hij kan dragen?"
"Mmmm, ik weet het niet..."
Sarah kwam tussen beiden. "Je kan hem in Pampers maatje 6 stoppen. Hij heeft de goede maat."
"Ja", zei tante Linda, "die zullen hem wel passen. Ik heb zelfs een aantal pakken in voorraad." Mijn hart zakte in elkaar. Mijn 15 jarige nicht was mijn moeder aan het adviseren in welke soort babyluier ze moest stoppen. "Ok, dat is wat ik dan ga proberen", zei ze waarna ze zich omdraaide en mij aankeek. "Kom, laten we je uit die natte kleding halen."
Ik werd naar mijn kamer geleid, waar mijn moeder me vervolgens uit mijn natte pyjama deed. Ze zei tegen mij dat ik maar een nacht in een luier moest slapen als het eenmalig was. Ze stuurde me naar de douche. Toen ik klaar was met douchen hoorde ik de drie vrouwen discussiëren over mijn ongelukje.
"Ik weet hoe erg hij het vind", kon ik mijn moeder horen zeggen, "maar hij zag er zo schattig uit in zijn natte pyjama. Ik kan haast niet wachten om zijn kontje te poederen en hem een luier om te doen. "Mijn tante en nichtje volgden haar hierin. Ik kleedde me aan en liep naar beneden. De rest van de dag ging snel en ik probeerde het te vergeten.
Maar de realiteit kwam hard terug. Toen mijn moeder besloot dat het bedtijd was, vroeg ze aan mijn tante waar ze de luiers kon vinden. Ze vroeg aan Sarah om ze te pakken, ze kwam terug met een pak luiers en een bus babypoeder.
"Goed nagedacht Sarah. We willen geen luieruitslag, hè?", prijsde tante. Ik werd weer naar mijn kamer geleid. Mijn moeder vertelde me om op bed te gaan zitten en ik gehoorzaamde haar. Ze begon mijn schoenen los te maken. Ze haalde mijn schoen van mijn voeten af en vroeg me om mijn armen op te steken. Mijn shirt werd uitgetrokken en werd neergelegd op het bureau. Daarna duwde ze me zachtjes op mijn rug en begon mijn broek los te knopen, die ze snel uittrok en legde hem bij mijn shirt. Daarna verwijderde ze mijn ondergoed. Ik lag naakt op bed op mijn moeder wachtend om me een luier om te doen als een klein baby'tje. Ze opende de bus met poeder en sproeide het over mijn luier gebied. Ze pakte een luier uit het pak en vouwde het open.
"Ok, baby, de je billetjes maar omhoog, zodat ik de luier onder je billen kan leggen." Ik wist dat er geen mogelijkheid was om verzet te plegen dus gehoorzaamde ik. Ze bracht de luier omhoog tussen mijn benen en plakte het vast aan beiden kanten.
"Zo, laten we je pyjama maar aantrekken", zei ze. Ze hield de dino pyjama naar voren, zodat ik erin kon stappen. Ik werkte mijn weg naar boven toen ze hem dicht ritste. "Hopelijk zijn er geen lekken. Ik wil ze niet iedere dag wassen.", zei ze.
Daarna trok ze de lakens opzij en gaf me een klein klapje op mijn geluierde kont. Ik klom in bed. "Welterusten, baby, blijf droog", ze kuste me. Ze deed het licht uit en verliet de kamer. Ik kon de babypoeder ruiken en ik hoorde mijn luier kraken onder mijn pyjama. Ik voelde me klein, hopeloos en een baby. Ik vroeg me af hoelang dit ging duren en ik zakte langzaam in slaap.
Ik werd de volgende morgen en begon langzaam te realiseren de gebeurtenissen van de vorige dag. Voor een moment was ik blij dat het bed droog was, maar toen herinnerde ik me dat ik een luier om had. Het was moeilijk te zeggen ofdat ie nat was. Ik kon het niet zien en ik had er geen toegang tot. Ik moest wachten totdat ik gecontroleerd werd.
Mijn moeder opende de deur. "Goedemorgen, ben je nat?"
"Ik weet het niet, mam", vertelde ik.
"Laten we dat maar controleren dan." Ze trok de lakens weg en begon de drukknopjes tussen mijn benen los te maken. Ik had ze wel opgemerkt, maar ik wist niet waar ze voor waren. Ze stak een vinger in de luier en zei dat ik heel erg nat was. Zonder iets te zeggen maakte ze mijn luier los en gooide hem weg. Daarna pakte ze een babydoekje en begon mijn billetjes schoon te maken. Ik bedacht me ineens dat die knopjes daar gemaakt waren om verschoningen uit te voeren. Waarom zou tante Linda mij zo'n pyjama geven? Waar had ze, ze vandaan?
In de keuken tante Linda en Sarah waren het ontbijt aan het klaarmaken. "We hadden een natte luier vanmorgen, maar al het andere was mooi droog.", zei me moeder.
"Oh, goed", zei tante Linda. "Is het niet veel lekkerder om in een droog bed wakker te worden?"
"Ik denk het, ja"zei ik.
"Je moet je tante echt even bedanken voordat ze ons die luiers laat gebruiken", zei mam.
Ik bedankte tante. Ze lachte en zei, "bedankt lieverd" Ik wist dat ik iets moest doen om ze te laten zien dat ik ook een volwassene was. Als ik maar wist hoe?
