matthiasje
Nieuw lid
Hoofdstuk 1
Bruno was moe toen hij 's avonds thuiskwam.
Uitgeput kan je gerust zeggen. Niet zozeer fysiek, maar in zijn hoofd was alles verzadigd.
Sinds hij manager geworden was van een groot bedrijf had hij dit wel vaker.
De voortdurende stress, de lange werkuren ... het was hem soms te veel.
Op de koop toe had het hem zijn relatie gekost, zijn vriend was er vandoor gegaan met de veel jongere
zoon van de buren die in zijn vrije tijd wel een vaker in het appartement vertoefde.
Maar Bruno had zo zijn eigen manier om zich te ontspannen na een lange werkdag.
Ook vandaag liep Bruno recht naar de badkamer en ontdeed zich langzaam van zijn poepchique maatpak.
Hij nam een luier - een tena slip maxi vandaag - uit de kast en deed die behoedzaam om. Hij koos er een plastiek broekje bij:
dat blauwe met de beertjes en trok zijn warme footed pyama aan met de leuke eendjes.
Zo zette hij zich languit in de zetel voor het televisietoestel. Nog een fopspeen in de mond en zijn pintje
deed hij steevast in het papflesje dat hij vorige week had gekocht.
Het duurde ook niet lang voor hij zijn luier voelde warm en nat voelde worden: een warme straal urine die hij zachtjes in zijn
luier liet vloeien.
Pas dan voelde hij zich langzaam helemaal ontspannen...
Dan dacht hij niet meer aan het werk .. of ja, toch een beetje .. aan Sam, de mooie jongen die hij als zijn secretaris had aangenomen.
Niet meteen de meest voor de hand liggende kandidaat misschien - hij had hem immers het eerst ontmoet in de homobar in de stad -, maar de zijn speelse blik had hem toch weten te overtuigen.
En het klikt wel met Sam, als secretaris. Hij deed zijn werk keurig, was altijd bereid voor een leuke babbel - soms gingen ze zelfs iets drinken samen -
en was vaak de vrolijke noot in moeilijke periodes.
Bruno had Sam al vaker voorgesteld om 's avonds bij hem thuis langs te komen, maar dat had hij totnutoe nog niet gedaan.
Tot uitgerekend die avond ...
Bruno was in slaap gevallen in de zetel, toen plots de bel ging.
Vermoedend dat het zijn ex was die nog zijn laatste spulletjes kwam ophalen, deed hij in zijn pyama de deur open.
(Zijn ex had het wel niet erg op met zijn luierfetish, maar ach wat kon het hem nog schelen).
Maar voor de deur stond Sam. Sam die hem tot dan toe alleen nog maar in maatpak had gezien, stond oog in oog met zijn baas gekleed in een
toch wel kinderlijke pyama.
Even was het stil, maar Sam leek er zich niet aan te storen ..
'Goh' zei hij, 'nu was ik in de buurt en dacht ik spring even binnen.'
'Maar het past niet erg precies ?' En tegelijkertijd zei hij 'Wat een leuke pyama, zo ken ik je niet'
'Mag ik binnenkomen ?'.
Bruno - een beetje overdonderd -liet Sam binnen. Hij griste snel de papfles en de fopspeen van de salontafel in de hoop dat Sam die niet had opgemerkt.
Hopelijk merkt hij niet de luier op dacht Bruno ...
Hoewel Bruno een beetje zenuwachtig was en het allemaal niet zo goed in de hand had werd het een gezellige avond.
Van het ene pintje kwam het andere en Sam - die zich duidelijk niet leek te vergapen op de kinderlijke eendjespyama - vertelde honderduit.
Plots moest Sam naar het toilet van de vele pintjes. Bruno wees hem de badkamer.
Sam - die ook al een beetje dronken werd - kwam terug uit de badkamer met een luier in zijn hand (Oh nee, dacht Bruno, mijn 'speciale' kast stond nog open) en grapte
'Nou weet ik hoe een manager zoveel pintjes kan drinken zonder naar de wc te gaan'.
En inderdaad Bruno's luier was al erg nat.
Maar Sam leek het leuk te vinden ... 'mag ik er ook één aan ?'.
Bruno voelde zich betrapt, maar anderzijds héél opwindend dat Sam naast hem zou zitten ook met een luier aan.
En zo gebeurde het dat enkele minuten later ook Sam geluierd naast hem zat. Zijn broek liet hij uit en met zijn vrolijke pokemon t-shirt dat
hij toch al aan had leek hij een echt ondeugende jongen.
Het duurde even, maar ook Sam plaste zijn luier vol. Het duurde ook niet lang voor ze aan elkaars luier begonnen te voelen.
Bruno voelde hoe Sam's staaf aangaf er duidelijk zin in te hebben ...
Nog enkele pintjes later begon Sam foto's te nemen van zijn baas met zijn gsm. Te dronken om hem tegen te houden liet Bruno hem doen.
Rond halftwaalf ging Sam naar huis ... met nog één boodschap voor Bruno:
'Vanaf morgen dragen we luiers op het werk, je kan maar zien dat jij het ook doet .. want anders zou ik de foto's wel eens durven laten rondslingeren op het werk..'
...
Bruno was moe toen hij 's avonds thuiskwam.
Uitgeput kan je gerust zeggen. Niet zozeer fysiek, maar in zijn hoofd was alles verzadigd.
Sinds hij manager geworden was van een groot bedrijf had hij dit wel vaker.
De voortdurende stress, de lange werkuren ... het was hem soms te veel.
Op de koop toe had het hem zijn relatie gekost, zijn vriend was er vandoor gegaan met de veel jongere
zoon van de buren die in zijn vrije tijd wel een vaker in het appartement vertoefde.
Maar Bruno had zo zijn eigen manier om zich te ontspannen na een lange werkdag.
Ook vandaag liep Bruno recht naar de badkamer en ontdeed zich langzaam van zijn poepchique maatpak.
Hij nam een luier - een tena slip maxi vandaag - uit de kast en deed die behoedzaam om. Hij koos er een plastiek broekje bij:
dat blauwe met de beertjes en trok zijn warme footed pyama aan met de leuke eendjes.
Zo zette hij zich languit in de zetel voor het televisietoestel. Nog een fopspeen in de mond en zijn pintje
deed hij steevast in het papflesje dat hij vorige week had gekocht.
Het duurde ook niet lang voor hij zijn luier voelde warm en nat voelde worden: een warme straal urine die hij zachtjes in zijn
luier liet vloeien.
Pas dan voelde hij zich langzaam helemaal ontspannen...
Dan dacht hij niet meer aan het werk .. of ja, toch een beetje .. aan Sam, de mooie jongen die hij als zijn secretaris had aangenomen.
Niet meteen de meest voor de hand liggende kandidaat misschien - hij had hem immers het eerst ontmoet in de homobar in de stad -, maar de zijn speelse blik had hem toch weten te overtuigen.
En het klikt wel met Sam, als secretaris. Hij deed zijn werk keurig, was altijd bereid voor een leuke babbel - soms gingen ze zelfs iets drinken samen -
en was vaak de vrolijke noot in moeilijke periodes.
Bruno had Sam al vaker voorgesteld om 's avonds bij hem thuis langs te komen, maar dat had hij totnutoe nog niet gedaan.
Tot uitgerekend die avond ...
Bruno was in slaap gevallen in de zetel, toen plots de bel ging.
Vermoedend dat het zijn ex was die nog zijn laatste spulletjes kwam ophalen, deed hij in zijn pyama de deur open.
(Zijn ex had het wel niet erg op met zijn luierfetish, maar ach wat kon het hem nog schelen).
Maar voor de deur stond Sam. Sam die hem tot dan toe alleen nog maar in maatpak had gezien, stond oog in oog met zijn baas gekleed in een
toch wel kinderlijke pyama.
Even was het stil, maar Sam leek er zich niet aan te storen ..
'Goh' zei hij, 'nu was ik in de buurt en dacht ik spring even binnen.'
'Maar het past niet erg precies ?' En tegelijkertijd zei hij 'Wat een leuke pyama, zo ken ik je niet'
'Mag ik binnenkomen ?'.
Bruno - een beetje overdonderd -liet Sam binnen. Hij griste snel de papfles en de fopspeen van de salontafel in de hoop dat Sam die niet had opgemerkt.
Hopelijk merkt hij niet de luier op dacht Bruno ...
Hoewel Bruno een beetje zenuwachtig was en het allemaal niet zo goed in de hand had werd het een gezellige avond.
Van het ene pintje kwam het andere en Sam - die zich duidelijk niet leek te vergapen op de kinderlijke eendjespyama - vertelde honderduit.
Plots moest Sam naar het toilet van de vele pintjes. Bruno wees hem de badkamer.
Sam - die ook al een beetje dronken werd - kwam terug uit de badkamer met een luier in zijn hand (Oh nee, dacht Bruno, mijn 'speciale' kast stond nog open) en grapte
'Nou weet ik hoe een manager zoveel pintjes kan drinken zonder naar de wc te gaan'.
En inderdaad Bruno's luier was al erg nat.
Maar Sam leek het leuk te vinden ... 'mag ik er ook één aan ?'.
Bruno voelde zich betrapt, maar anderzijds héél opwindend dat Sam naast hem zou zitten ook met een luier aan.
En zo gebeurde het dat enkele minuten later ook Sam geluierd naast hem zat. Zijn broek liet hij uit en met zijn vrolijke pokemon t-shirt dat
hij toch al aan had leek hij een echt ondeugende jongen.
Het duurde even, maar ook Sam plaste zijn luier vol. Het duurde ook niet lang voor ze aan elkaars luier begonnen te voelen.
Bruno voelde hoe Sam's staaf aangaf er duidelijk zin in te hebben ...
Nog enkele pintjes later begon Sam foto's te nemen van zijn baas met zijn gsm. Te dronken om hem tegen te houden liet Bruno hem doen.
Rond halftwaalf ging Sam naar huis ... met nog één boodschap voor Bruno:
'Vanaf morgen dragen we luiers op het werk, je kan maar zien dat jij het ook doet .. want anders zou ik de foto's wel eens durven laten rondslingeren op het werk..'
...
