toet
Superlid
Dag Lezers,
Carg had me een tijd geleden op een idee gebracht dat niet paste in het verhaal van Jasper dat ik aan het schrijven ben. Ik wilde er toch graag iets mee doen en dat is dan uiteindelijk dit kort verhaal geworden.
Met dank aan Carg voor zijn verbeterwerk.
Veel leesgenot!
Billy en de omgewisselde bagage – Kort verhaal.
Dit wordt mijn slechtste vakantie ooit!
Boos liep Billy achter zijn moeder aan. Hij hield zijn hoofd naar beneden en liet zijn halflange haar voor zijn ogen naar beneden hangen. Hij had zijn haar graag nog langer gewild, maar dat mocht niet van zijn mama. Jongens hun haar is niet zo lang zei ze altijd voor ze bij de kapper binnen gingen.
Billy sleurde zijn bagage mee door de vertrekhal van het vliegveld. Op reis gaan was wel fijn, maar de manier waarop het weer moest gebeuren totaal niet.
Billy wist wel dat hij een nachtelijk probleempje had, en dat hij daar niets aan kan doen en die plas 's nachts kwam wanneer het kwam.
Maar nu was het zelfs nog voor het avondeten! Waarom moest hij van thuis al die stomme Drynite aan terwijl het nog lang geen tijd was om te slapen.
Zijn moeder had wel geargumenteerd dat ze eenmaal aangekomen in de luchthaven eerst nog langs de incheckbalie, daarna de beveiliging moesten passeren en tot slot moesten gaan wachten bij de sluis om naar het vliegtuig te gaan, en dat er weinig kans zou zijn om van ondergoed te wisselen, maar toch?
Om nu al met die stomme Drynite aan te moeten lopen. Dit alleen al maakte dat het tot nu toe zijn slechtste vakantie ooit was.
Billy had thuis lang voor de spiegel gestaan om zichzelf te bekijken. Eerst vlug de Drynite aan - hij zag zichzelf niet graag bloot - en daarna bekeek hij zichzelf ook met al zijn kleren aan. Niet echt de kleren die hij graag zou willen dragen, helemaal de stijl niet die hij zou willen, maar ze bedekten de Drynite tenminste goed.
Zijn zus Mila, twaalf jaar oud en daarmee drie jaar ouder dan hij, liep wel goedgeluimd mee. Ze vond het vooral spannend: het was de eerste keer dat het gezin op reis ging met het vliegtuig en ze keek haar ogen uit. Ze trok zich niets aan van de kleine donderwolk die achteraan het rijtje aansloot.
De mama van Billy probeerde zijn humeur nog te verbeteren. 'Op het schooltoneel deed je dat zo goed, de hoofdrol spelen. Het zag er echt geweldig uit. En dat terwijl je voor het eerst in een toneelstuk mee speelde.'
Billy zweeg; ze maakte het er niet beter op. Hij speelde al heel zijn leven een soort van toneel en had dus meer dan genoeg oefening, maar dat begreep ze toch niet.
Hun papa was de tickets aan het controleren en keek zenuwachtig rond op zoek naar de juiste balie.
'David!' hoorde hij opeens roepen en iedereen keek om naar de bron van het geluid.
'Hé, dag Dirk, ik wist niet dat jullie ook op reis gingen?'
David en Dirk, twee collega's van elkaar, stelden elk hun gezin voor. Het gezin stond in een groepje samen, en Billy stond tegenover een meisje van ongeveer dezelfde leeftijd dat vriendelijk lachte naar hem. 'Hallo' zei ze schuchter tegen Billy.
Billy voelde zich nog steeds stomen vanbinnen, maar dat had natuurlijk niets met dat meisje te maken. Hij deed zijn best om de glimlach te beantwoorden en zei stilletjes 'hallo' terug.
'Kijk, we hebben dezelfde valies.' zei het meisje dat wees op haar eigen stuk bagage.
Billy bekeek het eens goed. Hij zette zijn valies er naast om gemakkelijk te kunnen vergelijken. Het zag er inderdaad helemaal hetzelfde uit, hij kon geen enkel verschil vinden.
Opeens kwam er getoeter, en een wagentje met een hele hoop karretjes achteraan reed hun kant op. Vlug pakte iedereen zijn bagage en zette een paar stappen opzij.
De twee papa's namen afscheid en ze spraken af om samen nog te gaan avondeten nadat ze de incheckbalie en beveiliging waren gepasseerd.
Met een zucht zette Billy zijn dienblad op hun tafel in het restaurant en zette zich vervolgens neer op zijn stoel. Hij voelde meteen de prop onder zijn billen van de Drynite, en als hij een echte wolk boven zijn hoofd had gehad was die nu zwaar aan het donderen en bliksemen. Billy had hier al verschillende wc's gezien en zo te merken zou er meer dan tijd genoeg geweest zijn om zich hier om te kleden.
'Sorry Billy,' zei Els, zijn mama. 'Het is voor mij ook de eerste keer dat ik een vliegtuig neem. Ik wist niet dat er hier nog zoveel tijd zou zijn.'
In stilte begon Billy zijn bord leeg te eten. Zijn mama moest maar begrijpen dat hij slechtgezind was.
Billy wist dat in zijn rugzak een onderbroek zat. Zijn mama was als de dood dat er bagage kwijt zou raken en iedereen, inclusief zijzelf, had verplicht een schone onderbroek, een tandenborstel en tandpasta in zijn handbagage zitten. Hij had veel zin om naar de wc te gaan en deze om te wisselen tot ze het vliegtuig in gingen. Hij had echter geen zin in ruzie met zijn mama en bande het idee terug uit zijn hoofd.
'Hier zijn we!' zwaaide David naar Dirk, die ook aan kwam gewandeld. Het meisje kwam met haar eten naast Billy zitten en al vlug raakten ze aan de praat. Ze hadden wel wat gedeelde interesses, zoals toneel, tekenen, knutselen en lezen. Terwijl Billy zijn maag gevuld raakte en hij aan het babbelen was raakte zijn humeur wat opgeklaard.
Het andere gezin vertrok. Hun vlucht was een kwartiertje vroeger. Ze gingen naar Turkije terwijl Billy met zijn ouders naar Portugal ging.
De vlucht zelf was voor Billy een teleurstelling. Het opstijgen was wel spannend, maar de tijd daarna was net alsof je in een grote bus zat. Omdat het donker en bewolkt was, was er door het venstertje ook niet veel te zien. Het eerste half uurtje van de vlucht vermaakte Billy zich met een boek, maar daarna moest hij dat aan de kant leggen van zijn mama om te slapen. Billy voelde zich niet moe en er was redelijk wat licht en lawaai dus ging dat slapen moeizaam. Door het monotone gebrom van de motoren en toen de lichten werden gedoofd lukte het Billy dan toch en viel hij in slaap.
Het landen, het uitchecken en de taxi naar het hotel maakte Billy in een halve waas mee. Zijn ouders namen niet de moeite hem om te kleden, ze trokken enkel zijn trui, kousen en schoenen uit. Ze zagen dat zijn Drynite nog droog was, dus die hoefde niet gewisseld te worden. De bagage werd in een hoekje aan de kant gelegd en al vlug was het stil en donker op de hotelkamer.
Billy werd de volgende ochtend wakker van gemompel van zijn vader aan de telefoon. Terwijl hij aan het bellen was liep hij rond en rommelde met de bagage.
Ook Els en Mila werden wakker door het lawaai.
David keerde terug bij Els en ze overlegden even. 'De valies van Billy is omgewisseld met die van de dochter van mijn collega.'
Els zuchtte bij die boodschap.
'Ze moeten die voor het inchecken per ongeluk hebben omgewisseld. Dirk is al gaan informeren bij hem in het hotel en de kosten om de bagage op te sturen zijn niet voor de maatschappij: zij hebben immers geen fout gemaakt. En dan komt er nog bij dat dat gemakkelijk een dag of zes kan duren voordat dat in orde is.'
'Dat is dan bijna de moeite niet meer.' bedacht Els zich.
'Daarom is zijn voorstel dat we de bagage gewoon zelf terug mee nemen naar huis en dan omwisselen. Dan kan er niets mee gebeuren.'
'Zeg maar dat dat goed is. We zullen hier wel gaan winkelen voor Billy dan.'
David belde terug naar Dirk om verder af te spreken.
Billy kreeg het opeens ijskoud. In zijn valies zat een pak Drynites! Dat andere meisje zou ontdekken dat hij die droeg! Wat zou ze niet van hem denken! Billy was er nu helemaal zeker van dat dit zijn slechtste vakantie ooit ging zijn.
'Mijn Drynites.' fluisterde hij voor zich uit.
Mila hoorde wat er aan de hand was en wist waar Billy aan dacht. 'Trek het je niet aan. Je gaat haar waarschijnlijk nooit meer zien, en wie weet heeft ze wel hetzelfde probleem als jij? Dan zal ze er zeker niets van zeggen!’
'Nee, dat kan niet. Ik ben de enige!' schoot Billy uit.
'Nee hoor, je bent niet de enige. Ik heb nog eens twee jongens ontmoet, die maar een jaartje jonger zijn dan jij, die dragen ook nog een pamper om te gaan slapen. Dat was op het verjaardagsfeestje van Heleen. Ik heb die luiers zien staan daar in de badkamer. Dries en Jasper heetten die jongens geloof ik.'
Billy keek haar vol ongeloof aan. 'Dat kan niet' zei hij.
'Toch wel.' zei ze. 'Ze gebruikten net hetzelfde excuus als jij. Dat die voor een klein neefje zijn.' zei ze met een glimlach.
'We mogen uit de valies nemen en gebruiken voor Billy wat we willen.' zei David, die het telefoontje met Dirk afrondde.
'Dat is fijn, dan kunnen we Billy toch in iets van schone kleren steken vandaag voor we naar de winkel gaan.'
Els nam de valies op, zette hem op een tafeltje en opende hem. 'Eens kijken wat we kunnen vinden.'
Els zocht kort en vond bovenaan een rode short en een geel T-shirt. Aan het T-shirt was wel te zien dat het eigenlijk een meisjesmodel was, maar dat was niet erg opvallend. Uit de handbagage van Billy viste ze nog zijn onderbroek en ze stuurde Billy naar de badkamer om zich te wassen.
Nadat ook David, Els en Mila opgefrist waren ging het gezin samen op zoek naar het hotel-restaurant voor hun ontbijt.
David, Els en Mila wilden meteen na het ontbijt graag op verkenning in het hotel en de omgeving. Billy verkoos om op de kamer even te spelen op zijn Nintendo.
David zag dat zijn zoon even rust nodig had aan zijn hoofd en hij stond het toe. Ze spraken af dat Billy op de kamer bleef tot ze hem kwamen halen voor het middageten, of dat hij moest bellen met zijn gsm als hij iets anders wilde afspreken.
Billy installeerde zich op het terras van de hotelkamer en genoot van een paar spelletjes op zijn Nintendo. Na een uurtje waren de batterijen echter leeg. Billy legde zijn Nintendo aan de kant om op te laden en hij keek rond wat hij nog verder kon doen.
Hij werd nieuwsgierig aangetrokken door de valies dat daar nog open stond. Hij ging er naar toe en spreidde de kleren stuk voor stuk uit over het bed om goed te bekijken. Toen hij een nachtjapon uit de valies tilde verschoot hij. Daar lag ook een pak Drynites! Niet degene die hij had; hier was er een meisje te zien op de verpakking in plaats van een jongen, maar voor de rest was het wel hetzelfde.
Hij vroeg zich af of zijn zus helderziende was. Ze had goed voorspeld dat dat meisje hetzelfde probleempje had als hij. Billy was opgelucht dat hij een medestander had, iemand waarvan hij wist dat hij kon vertrouwen dat ze zijn geheim niet ging doorvertellen.
Hij nam een Drynite uit de verpakking en legde die klaar onder zijn hoofdkussen voor de volgende nacht. Deze had een andere tekening op het broekje staan dan dat hij gewend was, maar dat gaf hem niet. Deze zag er ook wel mooi uit.
Onder het pak Drynites lag nog een roze onesie met Disney-prinsessen er op, die Billy ook klaar legde voor de volgende nacht.
Vrolijk nu ging hij door de rest van de kleren. Hij vond het wel fijn om alles open te leggen, combinaties te maken en hij probeerde zich in te beelden hoe het hem zou staan.
Toen hij een speciale mooie jurk met glitters zag kon hij zich niet meer inhouden. Hij deed zijn kleren uit, trok de jurk aan en ging voor de spiegel staan om zichzelf te bekijken.
Billy zag zichzelf en voelde zich helemaal warm worden. Dit zag er uit zoals het hoorde. Met tranen van geluk draaide hij een rondje voor de spiegel en liet hij de onderkant van de jurk omhoog komen.
Nadat hij zich even bewonderd had keek Billy terug in de valies en zag iets anders dat hij wilde passen. Hij nam een mooi rokje en topje en liep terug naar de spiegel. Hij bewonderde zichzelf voor een laatste keer en trok dan de jurk uit.
De onderbroek met de bobbel vooraan die tevoorschijn kwam vanonder de jurk deed hem huiveren. Vlug draaide hij zich weg van de spiegel om dat beeld niet meer te hoeven zien.
Hij keek tussen de kleren in de valies en zag een pakje met slipjes. Hij deed zijn eigen jongensonderbroek uit en trok het meisjesslipje aan. Toen hij opnieuw voor de spiegel stond voelde hij zich al iets beter.
Hij duwde vlug zijn penis en balzak naar achteren tussen zijn benen, klemde deze dicht en stond mooi recht. Nu was er helemaal niets meer van bobbel ter hoogte van zijn kruis te zien. Dit was echt hoe het hoorde. Hij was zo jaloers op alle meisjes die geboren waren zoals het hoorde.
Billy deed het topje en de rok aan en rommelde verder door de bagage. Hij had immers horen zeggen dat hij mocht gebruiken wat hij wilde?
In de toilettas zag hij speldjes zitten. Hij ging zitten op een stoel voor de spiegel en was even aan het prutsen om de speldjes in zijn haar te doen. Hij vond het niet gemakkelijk!
Billy had enkel aandacht voor de valies en de spiegel. Al de rest sloot hij buiten zijn wereld voor het moment.
Terwijl hij bezig was met de speldjes hoorde hij plots het slot en ging de deur open. Verbouwereerd zaten David, Els en Mila hem aan te kijken.
'Billy, wat heb je nu aan?' riep Els uit. 'Trek dat uit, dat is toch niets voor jou!'
Billy's ogen schoten vol met tranen. Hij had zich het voorbije uur zo gelukkig gevoeld en de afkeer die hij nu van zijn mama voelde deed emotioneel veel pijn.
'Maar mama!' huilde Billy. 'Waarom moet ik me van jou toch altijd anders voordoen dan ik ben. Waarom heb je van mij een jongen gemaakt, waarom hou je niet van mij?'
Els had veel verwacht, maar dit antwoord zeker niet.
David duwde iedereen naar binnen op de kamer en sloot de deur achter zich.
Els ging zitten en nam Billy op haar schoot om te troosten. 'Ik houd wel van jou.' snikte ze terug.
Terwijl bij Billy de tranen over de wangen rolden bleven David en Els even in gedachten verzonken. Met de laatste uitspraak van Billy begonnen er een aantal puzzelstukjes op hun plaats te vallen.
De Barbies van Mila die verdwenen en teruggevonden werden op Billy zijn kamer, de schoenen met glitters waar Billy altijd bij bleef staan in de schoenenwinkel. Zijn afkeer van voetbal en ruw spelen. Dat Billy vooral thuis kwam met vriendinnetjes en zelden met vriendjes. Dat hij voor Sinterklaas een pop vroeg,...
Hoe langer ze bleven zitten, hoe meer naar boven kwam.
'Billy,' vroeg David. 'Wil je echt graag een meisje worden?'
'Nee papa, ik ben een meisje. Ik heb gewoon niet het juiste lichaam.'
Els schakelde vlug verder in haar hoofd.
'Billy, geen probleem. Houd die rok en dat topje maar aan. Kom zo maar mee eten straks. En als je de rest van de week de andere jurken, rokjes, jumpsuits en al wat er nog is wilt uitproberen mag je je helemaal laten gaan. Dat vinden wij goed.'
Billy keek op naar zijn mama. 'Dus je houd toch wel van mij...' zei hij met een grote glimlach.
Mila had ondertussen in haar eigen bagage zitten rommelen en kwam aangelopen met een klein opmaaksetje.
'Kom, kleine zus van me. We moeten iets doen aan die ogen van jou.'
Mila was eventjes in de weer met oogschaduw en ging daarna door met nagellak, lippenstift en make-up.
Met een glinstering in de ogen zoals David, Els en Mila nog nooit gezien hadden keek Billy in de spiegel naar zichzelf.
'Dit wordt mijn beste vakantie ooit!'
Carg had me een tijd geleden op een idee gebracht dat niet paste in het verhaal van Jasper dat ik aan het schrijven ben. Ik wilde er toch graag iets mee doen en dat is dan uiteindelijk dit kort verhaal geworden.
Met dank aan Carg voor zijn verbeterwerk.
Veel leesgenot!
Billy en de omgewisselde bagage – Kort verhaal.
Dit wordt mijn slechtste vakantie ooit!
Boos liep Billy achter zijn moeder aan. Hij hield zijn hoofd naar beneden en liet zijn halflange haar voor zijn ogen naar beneden hangen. Hij had zijn haar graag nog langer gewild, maar dat mocht niet van zijn mama. Jongens hun haar is niet zo lang zei ze altijd voor ze bij de kapper binnen gingen.
Billy sleurde zijn bagage mee door de vertrekhal van het vliegveld. Op reis gaan was wel fijn, maar de manier waarop het weer moest gebeuren totaal niet.
Billy wist wel dat hij een nachtelijk probleempje had, en dat hij daar niets aan kan doen en die plas 's nachts kwam wanneer het kwam.
Maar nu was het zelfs nog voor het avondeten! Waarom moest hij van thuis al die stomme Drynite aan terwijl het nog lang geen tijd was om te slapen.
Zijn moeder had wel geargumenteerd dat ze eenmaal aangekomen in de luchthaven eerst nog langs de incheckbalie, daarna de beveiliging moesten passeren en tot slot moesten gaan wachten bij de sluis om naar het vliegtuig te gaan, en dat er weinig kans zou zijn om van ondergoed te wisselen, maar toch?
Om nu al met die stomme Drynite aan te moeten lopen. Dit alleen al maakte dat het tot nu toe zijn slechtste vakantie ooit was.
Billy had thuis lang voor de spiegel gestaan om zichzelf te bekijken. Eerst vlug de Drynite aan - hij zag zichzelf niet graag bloot - en daarna bekeek hij zichzelf ook met al zijn kleren aan. Niet echt de kleren die hij graag zou willen dragen, helemaal de stijl niet die hij zou willen, maar ze bedekten de Drynite tenminste goed.
Zijn zus Mila, twaalf jaar oud en daarmee drie jaar ouder dan hij, liep wel goedgeluimd mee. Ze vond het vooral spannend: het was de eerste keer dat het gezin op reis ging met het vliegtuig en ze keek haar ogen uit. Ze trok zich niets aan van de kleine donderwolk die achteraan het rijtje aansloot.
De mama van Billy probeerde zijn humeur nog te verbeteren. 'Op het schooltoneel deed je dat zo goed, de hoofdrol spelen. Het zag er echt geweldig uit. En dat terwijl je voor het eerst in een toneelstuk mee speelde.'
Billy zweeg; ze maakte het er niet beter op. Hij speelde al heel zijn leven een soort van toneel en had dus meer dan genoeg oefening, maar dat begreep ze toch niet.
Hun papa was de tickets aan het controleren en keek zenuwachtig rond op zoek naar de juiste balie.
'David!' hoorde hij opeens roepen en iedereen keek om naar de bron van het geluid.
'Hé, dag Dirk, ik wist niet dat jullie ook op reis gingen?'
David en Dirk, twee collega's van elkaar, stelden elk hun gezin voor. Het gezin stond in een groepje samen, en Billy stond tegenover een meisje van ongeveer dezelfde leeftijd dat vriendelijk lachte naar hem. 'Hallo' zei ze schuchter tegen Billy.
Billy voelde zich nog steeds stomen vanbinnen, maar dat had natuurlijk niets met dat meisje te maken. Hij deed zijn best om de glimlach te beantwoorden en zei stilletjes 'hallo' terug.
'Kijk, we hebben dezelfde valies.' zei het meisje dat wees op haar eigen stuk bagage.
Billy bekeek het eens goed. Hij zette zijn valies er naast om gemakkelijk te kunnen vergelijken. Het zag er inderdaad helemaal hetzelfde uit, hij kon geen enkel verschil vinden.
Opeens kwam er getoeter, en een wagentje met een hele hoop karretjes achteraan reed hun kant op. Vlug pakte iedereen zijn bagage en zette een paar stappen opzij.
De twee papa's namen afscheid en ze spraken af om samen nog te gaan avondeten nadat ze de incheckbalie en beveiliging waren gepasseerd.
Met een zucht zette Billy zijn dienblad op hun tafel in het restaurant en zette zich vervolgens neer op zijn stoel. Hij voelde meteen de prop onder zijn billen van de Drynite, en als hij een echte wolk boven zijn hoofd had gehad was die nu zwaar aan het donderen en bliksemen. Billy had hier al verschillende wc's gezien en zo te merken zou er meer dan tijd genoeg geweest zijn om zich hier om te kleden.
'Sorry Billy,' zei Els, zijn mama. 'Het is voor mij ook de eerste keer dat ik een vliegtuig neem. Ik wist niet dat er hier nog zoveel tijd zou zijn.'
In stilte begon Billy zijn bord leeg te eten. Zijn mama moest maar begrijpen dat hij slechtgezind was.
Billy wist dat in zijn rugzak een onderbroek zat. Zijn mama was als de dood dat er bagage kwijt zou raken en iedereen, inclusief zijzelf, had verplicht een schone onderbroek, een tandenborstel en tandpasta in zijn handbagage zitten. Hij had veel zin om naar de wc te gaan en deze om te wisselen tot ze het vliegtuig in gingen. Hij had echter geen zin in ruzie met zijn mama en bande het idee terug uit zijn hoofd.
'Hier zijn we!' zwaaide David naar Dirk, die ook aan kwam gewandeld. Het meisje kwam met haar eten naast Billy zitten en al vlug raakten ze aan de praat. Ze hadden wel wat gedeelde interesses, zoals toneel, tekenen, knutselen en lezen. Terwijl Billy zijn maag gevuld raakte en hij aan het babbelen was raakte zijn humeur wat opgeklaard.
Het andere gezin vertrok. Hun vlucht was een kwartiertje vroeger. Ze gingen naar Turkije terwijl Billy met zijn ouders naar Portugal ging.
De vlucht zelf was voor Billy een teleurstelling. Het opstijgen was wel spannend, maar de tijd daarna was net alsof je in een grote bus zat. Omdat het donker en bewolkt was, was er door het venstertje ook niet veel te zien. Het eerste half uurtje van de vlucht vermaakte Billy zich met een boek, maar daarna moest hij dat aan de kant leggen van zijn mama om te slapen. Billy voelde zich niet moe en er was redelijk wat licht en lawaai dus ging dat slapen moeizaam. Door het monotone gebrom van de motoren en toen de lichten werden gedoofd lukte het Billy dan toch en viel hij in slaap.
Het landen, het uitchecken en de taxi naar het hotel maakte Billy in een halve waas mee. Zijn ouders namen niet de moeite hem om te kleden, ze trokken enkel zijn trui, kousen en schoenen uit. Ze zagen dat zijn Drynite nog droog was, dus die hoefde niet gewisseld te worden. De bagage werd in een hoekje aan de kant gelegd en al vlug was het stil en donker op de hotelkamer.
Billy werd de volgende ochtend wakker van gemompel van zijn vader aan de telefoon. Terwijl hij aan het bellen was liep hij rond en rommelde met de bagage.
Ook Els en Mila werden wakker door het lawaai.
David keerde terug bij Els en ze overlegden even. 'De valies van Billy is omgewisseld met die van de dochter van mijn collega.'
Els zuchtte bij die boodschap.
'Ze moeten die voor het inchecken per ongeluk hebben omgewisseld. Dirk is al gaan informeren bij hem in het hotel en de kosten om de bagage op te sturen zijn niet voor de maatschappij: zij hebben immers geen fout gemaakt. En dan komt er nog bij dat dat gemakkelijk een dag of zes kan duren voordat dat in orde is.'
'Dat is dan bijna de moeite niet meer.' bedacht Els zich.
'Daarom is zijn voorstel dat we de bagage gewoon zelf terug mee nemen naar huis en dan omwisselen. Dan kan er niets mee gebeuren.'
'Zeg maar dat dat goed is. We zullen hier wel gaan winkelen voor Billy dan.'
David belde terug naar Dirk om verder af te spreken.
Billy kreeg het opeens ijskoud. In zijn valies zat een pak Drynites! Dat andere meisje zou ontdekken dat hij die droeg! Wat zou ze niet van hem denken! Billy was er nu helemaal zeker van dat dit zijn slechtste vakantie ooit ging zijn.
'Mijn Drynites.' fluisterde hij voor zich uit.
Mila hoorde wat er aan de hand was en wist waar Billy aan dacht. 'Trek het je niet aan. Je gaat haar waarschijnlijk nooit meer zien, en wie weet heeft ze wel hetzelfde probleem als jij? Dan zal ze er zeker niets van zeggen!’
'Nee, dat kan niet. Ik ben de enige!' schoot Billy uit.
'Nee hoor, je bent niet de enige. Ik heb nog eens twee jongens ontmoet, die maar een jaartje jonger zijn dan jij, die dragen ook nog een pamper om te gaan slapen. Dat was op het verjaardagsfeestje van Heleen. Ik heb die luiers zien staan daar in de badkamer. Dries en Jasper heetten die jongens geloof ik.'
Billy keek haar vol ongeloof aan. 'Dat kan niet' zei hij.
'Toch wel.' zei ze. 'Ze gebruikten net hetzelfde excuus als jij. Dat die voor een klein neefje zijn.' zei ze met een glimlach.
'We mogen uit de valies nemen en gebruiken voor Billy wat we willen.' zei David, die het telefoontje met Dirk afrondde.
'Dat is fijn, dan kunnen we Billy toch in iets van schone kleren steken vandaag voor we naar de winkel gaan.'
Els nam de valies op, zette hem op een tafeltje en opende hem. 'Eens kijken wat we kunnen vinden.'
Els zocht kort en vond bovenaan een rode short en een geel T-shirt. Aan het T-shirt was wel te zien dat het eigenlijk een meisjesmodel was, maar dat was niet erg opvallend. Uit de handbagage van Billy viste ze nog zijn onderbroek en ze stuurde Billy naar de badkamer om zich te wassen.
Nadat ook David, Els en Mila opgefrist waren ging het gezin samen op zoek naar het hotel-restaurant voor hun ontbijt.
David, Els en Mila wilden meteen na het ontbijt graag op verkenning in het hotel en de omgeving. Billy verkoos om op de kamer even te spelen op zijn Nintendo.
David zag dat zijn zoon even rust nodig had aan zijn hoofd en hij stond het toe. Ze spraken af dat Billy op de kamer bleef tot ze hem kwamen halen voor het middageten, of dat hij moest bellen met zijn gsm als hij iets anders wilde afspreken.
Billy installeerde zich op het terras van de hotelkamer en genoot van een paar spelletjes op zijn Nintendo. Na een uurtje waren de batterijen echter leeg. Billy legde zijn Nintendo aan de kant om op te laden en hij keek rond wat hij nog verder kon doen.
Hij werd nieuwsgierig aangetrokken door de valies dat daar nog open stond. Hij ging er naar toe en spreidde de kleren stuk voor stuk uit over het bed om goed te bekijken. Toen hij een nachtjapon uit de valies tilde verschoot hij. Daar lag ook een pak Drynites! Niet degene die hij had; hier was er een meisje te zien op de verpakking in plaats van een jongen, maar voor de rest was het wel hetzelfde.
Hij vroeg zich af of zijn zus helderziende was. Ze had goed voorspeld dat dat meisje hetzelfde probleempje had als hij. Billy was opgelucht dat hij een medestander had, iemand waarvan hij wist dat hij kon vertrouwen dat ze zijn geheim niet ging doorvertellen.
Hij nam een Drynite uit de verpakking en legde die klaar onder zijn hoofdkussen voor de volgende nacht. Deze had een andere tekening op het broekje staan dan dat hij gewend was, maar dat gaf hem niet. Deze zag er ook wel mooi uit.
Onder het pak Drynites lag nog een roze onesie met Disney-prinsessen er op, die Billy ook klaar legde voor de volgende nacht.
Vrolijk nu ging hij door de rest van de kleren. Hij vond het wel fijn om alles open te leggen, combinaties te maken en hij probeerde zich in te beelden hoe het hem zou staan.
Toen hij een speciale mooie jurk met glitters zag kon hij zich niet meer inhouden. Hij deed zijn kleren uit, trok de jurk aan en ging voor de spiegel staan om zichzelf te bekijken.
Billy zag zichzelf en voelde zich helemaal warm worden. Dit zag er uit zoals het hoorde. Met tranen van geluk draaide hij een rondje voor de spiegel en liet hij de onderkant van de jurk omhoog komen.
Nadat hij zich even bewonderd had keek Billy terug in de valies en zag iets anders dat hij wilde passen. Hij nam een mooi rokje en topje en liep terug naar de spiegel. Hij bewonderde zichzelf voor een laatste keer en trok dan de jurk uit.
De onderbroek met de bobbel vooraan die tevoorschijn kwam vanonder de jurk deed hem huiveren. Vlug draaide hij zich weg van de spiegel om dat beeld niet meer te hoeven zien.
Hij keek tussen de kleren in de valies en zag een pakje met slipjes. Hij deed zijn eigen jongensonderbroek uit en trok het meisjesslipje aan. Toen hij opnieuw voor de spiegel stond voelde hij zich al iets beter.
Hij duwde vlug zijn penis en balzak naar achteren tussen zijn benen, klemde deze dicht en stond mooi recht. Nu was er helemaal niets meer van bobbel ter hoogte van zijn kruis te zien. Dit was echt hoe het hoorde. Hij was zo jaloers op alle meisjes die geboren waren zoals het hoorde.
Billy deed het topje en de rok aan en rommelde verder door de bagage. Hij had immers horen zeggen dat hij mocht gebruiken wat hij wilde?
In de toilettas zag hij speldjes zitten. Hij ging zitten op een stoel voor de spiegel en was even aan het prutsen om de speldjes in zijn haar te doen. Hij vond het niet gemakkelijk!
Billy had enkel aandacht voor de valies en de spiegel. Al de rest sloot hij buiten zijn wereld voor het moment.
Terwijl hij bezig was met de speldjes hoorde hij plots het slot en ging de deur open. Verbouwereerd zaten David, Els en Mila hem aan te kijken.
'Billy, wat heb je nu aan?' riep Els uit. 'Trek dat uit, dat is toch niets voor jou!'
Billy's ogen schoten vol met tranen. Hij had zich het voorbije uur zo gelukkig gevoeld en de afkeer die hij nu van zijn mama voelde deed emotioneel veel pijn.
'Maar mama!' huilde Billy. 'Waarom moet ik me van jou toch altijd anders voordoen dan ik ben. Waarom heb je van mij een jongen gemaakt, waarom hou je niet van mij?'
Els had veel verwacht, maar dit antwoord zeker niet.
David duwde iedereen naar binnen op de kamer en sloot de deur achter zich.
Els ging zitten en nam Billy op haar schoot om te troosten. 'Ik houd wel van jou.' snikte ze terug.
Terwijl bij Billy de tranen over de wangen rolden bleven David en Els even in gedachten verzonken. Met de laatste uitspraak van Billy begonnen er een aantal puzzelstukjes op hun plaats te vallen.
De Barbies van Mila die verdwenen en teruggevonden werden op Billy zijn kamer, de schoenen met glitters waar Billy altijd bij bleef staan in de schoenenwinkel. Zijn afkeer van voetbal en ruw spelen. Dat Billy vooral thuis kwam met vriendinnetjes en zelden met vriendjes. Dat hij voor Sinterklaas een pop vroeg,...
Hoe langer ze bleven zitten, hoe meer naar boven kwam.
'Billy,' vroeg David. 'Wil je echt graag een meisje worden?'
'Nee papa, ik ben een meisje. Ik heb gewoon niet het juiste lichaam.'
Els schakelde vlug verder in haar hoofd.
'Billy, geen probleem. Houd die rok en dat topje maar aan. Kom zo maar mee eten straks. En als je de rest van de week de andere jurken, rokjes, jumpsuits en al wat er nog is wilt uitproberen mag je je helemaal laten gaan. Dat vinden wij goed.'
Billy keek op naar zijn mama. 'Dus je houd toch wel van mij...' zei hij met een grote glimlach.
Mila had ondertussen in haar eigen bagage zitten rommelen en kwam aangelopen met een klein opmaaksetje.
'Kom, kleine zus van me. We moeten iets doen aan die ogen van jou.'
Mila was eventjes in de weer met oogschaduw en ging daarna door met nagellak, lippenstift en make-up.
Met een glinstering in de ogen zoals David, Els en Mila nog nooit gezien hadden keek Billy in de spiegel naar zichzelf.
'Dit wordt mijn beste vakantie ooit!'
Laatst bewerkt:
