geschreven door: DSW
Hoofdstuk 1 - Inleiding
Het was zomer en ik had net mijn MAVO-diploma gehaald, waar ik bijzonder trots op was. Volgend schooljaar zou ik naar de hotelschool gaan, maar eerst had ik nog ruim twee maanden vakantie.
Ik had nog geen serieuze plannen gemaakt, en zodoende kon ik nu de hele vakantie van dag tot dag kon bepalen wat ik zou gaan doen. Voor vandaag had ik een afspraak gemaakt, ik zou namelijk met Angeline, Linda, Jadinda en Michelle naar het strand gaan. Het vooruitzicht was goed, maar deze dag zou mij nog lang heugen.
Hoofdstuk 2 - Bij Linda
Een paar dagen later zou ik samen met een paar vriendinnen naar het strand gaan. 's Morgens om zeven uur zou ik bij Linda zijn omdat haar zus een rijbewijs had, en mee zou gaan. Linda woonde twee straten verder dus ik liep met mijn(lange) zwembroek en T-shirt aan en handdoeken onder mijn arm naar haar huis. Ik belde aan en Michelle (de zus) deed open.
"Hoi, kom binnen. Je moet even naar boven: helpen sjouwen!" Zei ze, toen ze me binnen liet. Boven aangekomen riep Linda me, ze was op haar kamer. Naast haar bed stond een grote weekend-tas die ze dichtritste toen ik binnenliep.
"Die moet naar beneden?" vroeg ik.
"Ja, maar ga eerst even op bed zitten." Opeens stond Michelle achter me. Ik ging zitten en ineens drukte Michelle me stevig op het matras. Jadinda (een andere vriendin) greep mijn enkels en samen legden ze me languit op bed en hielden me stevig vast zodat ik niet weg kon. Linda stopte een grote speen in mijn mond zodat ik stil zou blijven.
"Zo, Daantje we zullen jouw eens even omkleden." Zei Linda glimlachend toen ze mijn T-shirt begon uit te trekken. Een voor een liet Michelle mijn armen los zodat Linda mijn T-shirt uit kon trekken. "Vandaag ben je niet Daan, maar Daantje!" Daarna pakte ze uit haar kast een stapeltje opgevouwen doeken en wat veiligheidsspelden.
"We dulden geen tegenspraak en je mag allen maar kruipen of zitten begrepen?" Commandeerde ze toen ze de doeken van het stapeltje in elkaar begon te vouwen, "Je krijgt vandaag een luier om, en die zul je gebruiken ook, verder wij zullen jullie als baby’s behandelen!" Zei ze toen ze voorzichtig mijn zwembroek van m’n billen af begon te trekken. Ook hier weer de ´één voor één`-techniek, alleen was het ditmaal Jadinda die mijn enkels los liet.
"Luiers dragen, als baby’s behandelt worden, en wie was die ander dan?" Ik probeerde mijn speen met mijn tong uit mijn mond te duwen. Maar Michelle, die met één hand mijn polsen stevig boven mij hoofd vasthield, duwde hem terug.
"Rustig maar alles wordt je wel duidelijk." Daarna duwde Jalinda mijn knieën op mijn borst, zodat Linda de stapel katoen gemakkelijk onder me kon schuiven. Daarna pakte ze een grote bus babypoeder en gebruikte het kwistig op mijn lichaam. Waarna ze de voorkant van het katoen tussen mij benen door trok.
Omdat Linda extra hulp nodig had bij het vastzetten van mijn luier ging ze op mijn bovenbenen zitten zodat Jadinda mijn luier strak om mijn middel vast kon houden. Al snel had Linda mijn luier strak vast gespeld met wel zes spelden. Ze bleef zitten en vertelde wat ze van plan waren.
"Zoals je misschien al gemerkt hebt, Angeline is er nog niet, maar komt wat later en krijg dezelfde behandeling als jij. Alleen zij doet het vrijwillig, met andere woorden: ze vindt het leuk om als baby behandeld te worden compleet met luiers en alles wat erbij hoort. Dus werk je mee of moet het op de moeilijke manier?" Vroeg ze op zachte toon.
Ik besloot om mee te werken en knikte. Linda stond op en ook Michelle liet nu mijn armen los. Ik wou mijn speen uit mijn mond halen, meer kreeg onmiddellijk een harde tik op mijn vingers van Michelle. "Ik zal je maar even de regels uitleggen. Als je één van die regels overschrijdt zullen we je op gepaste wijze straffen.
Regel 1. Je mag niet lopen of staan, tenzij wij je dat vragen.
Regel 2. Wij bepalen wanneer je speen uit mag.
Regel 3. Wij bepalen wanneer je eet of drinkt, en dit zul je dan ook op gepaste wijze doen.
Regel 4. Wij bepalen wanneer je verschoont wordt dus hoef je dat niet te vragen.
Regel 5. Je zult je gedragen zoals je behandeld wordt.
Regel 6. Je zult alles doen wat we zeggen.
Heb je dit begrepen?"
Ik knikte.
Linda pakte uit de kast mijn kleren voor vandaag. Boven op het stapeltje lag een plastic broekje, ze pakte het en beval me om mijn voeten door de openingen te steken en te gaan staan. Daarna trok ze het broekje over mijn luier en liet het elastiek op mijn buik schieten, wat nog behoorlijk pijn deed ook.
Verder was er een setje dat bestond uit een lichtblauw luierpakje met bijpassende slofjes en wanten. Linda trok het luierpakje over mijn hoofd heen, terwijl ik mijn armen door de korte mouwtjes deed. Ze trok hem strak en sloot de knoopjes tussen mijn benen waardoor de luier strak in mijn kruis getrokken werd.
Ik moest gaan zitten op het bed. Zodra ik zat trok Jadinda mijn slofjes aan terwijl Linda en Michelle ieder een want aan trokken.
"Zo voorkomen wij dat je dingen gaat doen de we niet willen." Zei Jadinda terwijl ze een laatste voorwerp pakte, het was een tuigje. Ik herkende het omdat mijn twee kleine nichtjes ze ook omkregen tijdens een wandeling. Ze deed het over mijn hoofd en trok daarna de riempjes strak aan.
"En nu naar beneden!" Beval Linda me. Dat was nog moeilijk, door de dikke luier kon ik nog maar amper lopen. Al waggelend liep ik aan de hand Linda de trap af. Toen ik onder aan de trap stond en verder wou lopen, werd ik tot de orde geroepen.
"Heb jij de regels nu al vergeten?"
Ik bedacht dat ik allen mocht kruipen en zakte langzaam op handen en knieën, en kroop de kamer in. Linda pakte een leren riem van de kapstok en maakt deze vast aan de twee ringen die aan de zijkanten van mijn tuigje zaten. Ze leidde mij naar de bank en liet me bij haar op schoot zitten. Jadinda kwam aan met een grote zuigfles met pap en gaf deze aan Linda, die de speen in mijn mond stopte. Ik begon automatisch te drinken.
Zo’n vijf minuten later werd er gebeld, toen Jadinda de deur open deed zag ik Angeline, ze werd door Jadinda direct naar boven gebracht en kwam tien minuten later weer beneden. Ze had hetzelfde aan als ik maar in plaats van blauw was het roze. Ik had in middels mijn fles leeg en werd naar een grote box in de hoek van de kamer gebracht. Linda deed een van de zijkanten open en liet mij er in. "Blijf hier maar even rustig spelen totdat Angeline haar fles leeg heeft en we kunnen vertrekken."
"Het strand!" Ik schrok, "deze kleding is al erg genoeg, maar er ook nog in naar het strand gaan wordt me teveel." dacht ik. Ik keek naar Jadinda en zei: "Alsjeblieft, niet naar het strand!"
"Je bent wel erg hardleers, hè?" zei ze op sarcastische toon, terwijl ze mijn speen pakte. "Zo, op deze manier blijf je wel stil." Ze duwde de speen in mijn mond en maakte hem met een band achter mijn hoofd vast.
Toen kwam ook Angeline de box in, het viel me op dat zij geen tuigje om had maar een grote (en dan ook echt reusachtige) roze strik in haar haar. Al met al ze zag er uit als een echte baby. "Maar wacht eens even: kijk eens naar jezelf, hoe zie ik er dan uit?" Deze gedachte schoot door mijn hoofd.
Hoofdstuk 3 - Onderweg
Jadinda en Linda kwamen op de box af lopen en deden hem open, ze namen ons mee naar de hal. "Rustig aan nu, dan gaan we nu naar de auto en probeer maar niets!" Linda deed de deur open bracht me naar de auto. Het was zo’n overbekend zespersoons koreaans busje, met op de achterbank twee kinderzitjes, alleen deze waren aangepast voor personen van mijn leeftijd. Ik moest er als eerste gaan zitten, Linda maakte de vijfpunts gordels stevig vast zodat ik er niet uit kon. Angeline werd in het andere stoeltje gezet en ook goed ingesnoerd. Linda bleef in het midden zitten, terwijl Jadinda en Michelle samen voorin gingen zitten.
Onderweg zat ik uit het raam te staren, opeens begon Linda: "We willen je niet zo erg vernederen als jij nu denkt, we wilden gewoon dat Angeline iemand had om mee te spelen, en dat ben jij geworden. We gaan trouwens niet naar het gewone strand maar naar het vakantiehuisje van Jadinda’s oom, zolang hij er niet is mogen wij het gebruiken. En het staat op een groot stuk privé-terrein met een stukje strand en een meer erbij. Het dichtstbijzijnde huisje staat twee kilometer verderop in het bos, dus je kunt wel zeggen dat we alleen zijn." Ik wou eigenlijk wat zeggen maar mijn speen hield dat tegen. "Als je je aan de regels houdt, dan wordt het voor iedereen nog een gezellige dag." Ik was opgelucht en voelde mij eerlijk gezegd toch wel prettig in die luier, sterker nog ik vond het heerlijk om helemaal verzorgt te worden.
Na ongeveer een uur rijden kwamen we bij het bos rond het meer. Er stond een groot bord: "VERBODEN TOEGANG VOOR ONBEVOEGDEN" Jadinda stapte uit om het hek open te maken en achter ons weer op slot te doen. Michelle reed stapvoets door het bos richting een grote open plek waar het meer moest zijn.
Het huisje was een behoorlijke houten bungalow met een groot grasveld er omheen. Michelle zette de auto onder een afdakje en begon samen met Jadinda de auto uit te pakken. Linda pakte uit de tas die onder de bank stond nog een tuigje, ze maakte Angeline los uit haar stoeltje en deed het haar om en maakt er de riem aan vast. Daarna maakt ze mijn gordels los pakte de riem stevig vast. "Je weet het, je kruipt!" Zei ze op strenge toon. Voorzichtig stapten we uit. Het nog natte gras was een stuk zachter dan de harde vloerbedekking bij Linda. Angeline en ik kropen samen achter Linda aan achter het huis was het meer er lag tussen het gras en het water een ongeveer vijf meter breed zandstrand.
Hoofdstuk 4 - Die dag bij het meer
Later die ochtend zaten we met z’n allen op het strand. Angeline en ik zaten allebei vast aan een paaltje dat in de grond vast zat, "dan kunnen jullie geen gevaarlijke dingen gaan doen," had Linda gezegd. Ik was rustig een zandkasteeltje aan het bouwen toen ik plotseling merkte dat ik naar de wc moest, ik kroop richting Linda en wou vragen of ze mijn luier uit wilde doen. Maar mijn speen hield dat tegen.
"Je weet het, niet praten tenzij een van ons dat zegt!" Ze kon echter van mijn gezicht aflezen wat ik wou vragen' "Gebruik je luier waarvoor die is, daarvoor heb je hem om." Mijn blaas kon de druk niet langer meer houden en ik liet mijn plas lopen waarbij ik ook nog eens verschrikkelijk begon te blozen, Mijn gezicht moest zo rood als een tomaat zijn geweest. Ik kroop terug naar mijn zandkasteel en begon zachtjes te huilen.
Linda kwam naar met toe. "Kom nou maar zo erg is het niet, alle kleine baby’s doen het nog in hun luier, daar zijn die dingen nou eenmaal voor." Ze probeerde me te troosten. Dit lukte haar aardig, maar van het feit dat ze me een kleine baby noemde schrok ik nogal. "Rustig maar, jullie krijgen eerst nog een fles melk en daarna zal ik jullie verschonen, Angeline zal ook wel nat zijn."
Ze maakte mijn riem los van het paaltje en nam me mee naar binnen, daar ging ze zitten en nam me op schoot. Michelle deed hetzelfde met Angeline terwijl Jadinda naar de keuken liep om daar twee flessen melk klaar te maken. Na deze op te hebben werd ik naar mijn kamer gebracht. Ik had mijn speen weer in, maar Linda had hem niet vastgemaakt. In mijn kamer stond bed met één meter hoge spijlen er omheen, het matras zelf was ongeveer anderhalve meter van de grond. In de hoek stond een grote kommode met aankleedkussen en vier banden staken uit het blad.
"Ga maar liggen!" Zei ze toen ze naar de kommode wees. Toen ik lag maakte ze als eerste mijn polsen vast in de banden naast mijn hoofd, daarna deed ze hetzelfde met mijn enkels aan het voeteneind. Mijn tuigje werd afgedaan waarna ze mijn romper en luier losmaakte. Met een washandje begon ze me goed te wassen, ze droogde me daarna af en haalde de doorweekte luier weg. Ik lag half naakt op het koude plastic van het aankleedkussen, terwijl ze drie nieuwe luiers pakte en die onder mijn billen schoof.
"Deze zul je wel nodig hebben!" Zei ze toen ze mijn luier strak begon vast te maken. Ze maakte mijn enkels los en verschoonde mijn plastic broekje, dit schoof ze langs mijn benen omhoog en trok het goed over mijn dikke luier heen, daarna maakte ze mijn romper weer vast, en mijn polsen weer los. Ik zat nu rechtop met mijn voeten over de rand van de kommode.
"Het is tijd voor je middagdutje, je zult wel moe zijn." Ze liet me in mijn bed klimmen en deed het hek omhoog, " Zo dan val je er niet uit, en denk erom: als je naar de wc moet niet roepen! Daar heb je je luier voor." Daarna kwam ze met Angeline binnen en zij onderging dezelfde routine. "Welterusten kleintjes" zei ze toen ze de gordijnen dicht deed.
Ik keek naar Angeline die in het bed tegen over mij lag, ze zwaaide even naar me maar kon vanwege haar speen niks zeggen. Daarna draaide ze zich om, kroop nog verder onder de dekens een paar minuten later sliep ze.
Na een tijdje werd ik wakker ik voelde op dat moment een dikke substantie mijn luier vullen, ik poepte in mijn luier en had er geen controle over! Hoe was dat nou mogelijk? De laatste keer dat ik geen controle meer over mijzelf had moest meer dan dertien jaar geleden zijn. Waarschijnlijk had Jadinda een laxeermiddel in mijn melk gedaan. Ik draaide wat onrustig in mijn bed en sliep weer in.
Rond een uur of vier maakte Jalinda me wakker: "Zozo, die extraatjes in je melk hebben goed geholpen. Ik zal je zo gaan verschonen, meer eerst Angeline. Daarna ben jij aan de beurt." Jadinda verschoonde Angeline en ging met haar naar de huiskamer. Linda en Michelle kwamen de kamer binnen lopen, Michelle deed de tralies naar beneden en tilde me zonder enige moeite uit bed en op de kommode. Mijn polsen werden vastgemaakt, terwijl Linda mijn romper losmaakte en mijn plastic broekje uittrok, waarna ze mijn ook mijn enkels vastmaakte.
"Je hebt er een behoorlijke smeerboel van gemaakt!" Zei Michelle, toen ze mijn luier losmaakte en de meeste poep met nog ‘schone’ delen van mijn luier wegveegde. Linda kwam aangelopen met een teiltje water, een washandje en wat handdoeken. Waarna ze me beiden grondig begonnen te wassen.
"En ik dan?" Zou je denken, nou ik voelde mij eigenlijk wel prettig. Ik vond het heerlijk om zo verzorgd te worden en met liefde te worden overstelpt, ik genoot ervan.
Linda pakte twee luiers en een schoon plasticbroekje. Terwijl Michelle me kwistig poederde vouwde Linda de luiers in elkaar en schoof ze onder me. Mijn luier werd weer strak vastgespeld waarna ik het schone plastic broekje aankreeg en mijn romper weer vastgemaakt werd. Michelle maakte mijn polsboeien los en liet mij rechtop op de kommode zitten, zodat ik mijn tuigje weer om kon krijgen. Ik werd weer aangelijnd en mocht naar de veranda kruipen waar een grote box stond waar Angeline al met een paar grote teddyberen zat te spelen, ik moest er bij gaan zitten. Linda deed mijn speen uit en maakte de riem los van mijn tuigje. "Als jullie een beetje lief zijn mogen wel met elkaar praten.
"Zo, en hoe hebben ze jou zover gekregen? Ik had namelijk nooit gedacht dat het hen zouden lukken." Zei Angeline op een beetje kinderlijke wijze.
"Hoe bedoel je: je had het nooit gedacht dat het hen zou lukken?"
"Nou we zijn alle vier al sinds dat we die afspraak voor het strand hebben gemaakt druk bezig met de voorbereidingen."
"Ze hebben me eigenlijk geen keus gelaten, tegen die drie kan ik in mijn eentje niet op." Was mijn antwoord.
"Ha, zoiets dacht ik al. Maar wees eens eerlijk wat vind je er nou van?"
"In het begin vond ik het echt ‘weird’ maar ik begin er een beetje aan te wennen."
"Maar zeg eens wordt dit de laatste keer, of kom je de volgende keer ook?"
"Volgende keer?" Ik was verbijsterd.
"Volgende week gaan we weer hierheen maar dan blijven we twee weken als je wilt kan je ook mee, eerlijk gezegd hoop ik daar wel op, ik ben altijd zo alleen."
"Om eerlijk te zijn," zei ik een beetje chagrijnig, "Ik vind het een fantastisch idee, als ik mijn ouders zover krijg ben ik er ook bij, en dat lukt waarschijnlijk wel."
"Dus je vindt dit echt leuk?" Vroeg ze.
"Ja ik vind het heerlijk om zo verzorgt te worden. Alleen hoe ben jij erachter gekomen dat je dit leuk vindt?"
"Vijf jaar geleden ben ik erg ziek geweest ik mocht en kon toen niet uit bed en moest luiers dragen. Toen ik weer beter was kon ik de drang om opnieuw luiers te dragen niet weerstaan en heb mijn luiers en plastic broekjes weer opgezocht."
"Maar hoe zijn Linda, Jadinda en Michelle er dan achter gekomen?"
"Na de basisschool hebben Linda en Jadinda mij geholpen met het opknappen van mijn kamer en hebben ze mijn luiers gevonden. Toen heb ik hun het hele verhaal verteld en ze vonden het heerlijk om mij zo te bemoederen. Michelle heeft het weer van Linda gehoord, en nu hoor jij het van mij." We hebben daarna nog een half uurtje gespeeld.
"Het is etenstijd!" Jadinda kwam met een groot dienblad en zette het op de tafel die aan de andere kant van de veranda stond. Ze nam Angeline uit de box en bond haar een slabbetje voor en zette haar in een kinderstoel waar ze het tuigje aan de rugleuning vastmaakte. Linda deed hetzelfde bij mij, zodat we tegenover elkaar zaten. En terwijl Linda en Jadinda ons voerden maakte Michelle foto’s. Het werd nog een behoorlijke kliederboel totdat we ons eten ophadden. We werden met ieder een grote fles melk weer in de box gezet zodat de ‘volwassen’ zelf konden eten.
Ik was halverwege mijn fles toen ik ineens moest plassen, ik stopte met drinken en begon verschrikkelijk te blozen.
"Laat het maar gaan, ik heb net zelf ook geplast." Toen ze dat zei begon ze zelf ook rood te worden. Ik ontspande mijn blaas en ging maar weer verder met mijn fles. We hebben toen nog een paar uur gespeeld en gepraat. Toen de afwas gedaan was kwam Linda naar ons toe om ons te controleren, ze liet eerst Angeline opstaan en voorover buigen en stak twee vingers bij haar kruis onder het elastiek door, daarna deed ze hetzelfde bij mij waar bij ik weer eens vreselijk begon te blozen.
"Het is maar goed dat jullie een luier om hebben: jullie zijn doorweekt. Daar moeten we maar eens wat aan doen." Linda nam ons om beurten mee naar de kinderkamer om ons te verschonen.
Hoofdstuk 5 - Terug naar huis
Jadinda en Michelle hadden de auto alweer ingepakt toen we allebei waren verschoond en weer aangelijnd naar buiten kropen. Linda hielp ons een voor een in onze autostoeltjes en maakte de gordels weer goed vast. We kregen weer allebei onze speen in onze mond en vertrokken richting huis. Het begon al donker te worden en ik viel al snel in slaap.
Thuis aangekomen deed Linda mijn droge luier af, ik werd overladen met complimentjes omdat ik het droog had gehouden, en ik kreeg mijn nog droge zwembroek weer aan.
Beneden hebben we met z'n allen nog wat nagepraat over vandaag, ook kreeg ik alles te horen over volgende week, en maakten we de afspraak dat ik ook mee zou gaan als ik toestemming had van mij ouders.
"Dat zal geen probleem zijn." zei ik toen ik de deur uit liep, op weg naar mijn eigen huis.
Hoofdstuk 1 - Inleiding
Het was zomer en ik had net mijn MAVO-diploma gehaald, waar ik bijzonder trots op was. Volgend schooljaar zou ik naar de hotelschool gaan, maar eerst had ik nog ruim twee maanden vakantie.
Ik had nog geen serieuze plannen gemaakt, en zodoende kon ik nu de hele vakantie van dag tot dag kon bepalen wat ik zou gaan doen. Voor vandaag had ik een afspraak gemaakt, ik zou namelijk met Angeline, Linda, Jadinda en Michelle naar het strand gaan. Het vooruitzicht was goed, maar deze dag zou mij nog lang heugen.
Hoofdstuk 2 - Bij Linda
Een paar dagen later zou ik samen met een paar vriendinnen naar het strand gaan. 's Morgens om zeven uur zou ik bij Linda zijn omdat haar zus een rijbewijs had, en mee zou gaan. Linda woonde twee straten verder dus ik liep met mijn(lange) zwembroek en T-shirt aan en handdoeken onder mijn arm naar haar huis. Ik belde aan en Michelle (de zus) deed open.
"Hoi, kom binnen. Je moet even naar boven: helpen sjouwen!" Zei ze, toen ze me binnen liet. Boven aangekomen riep Linda me, ze was op haar kamer. Naast haar bed stond een grote weekend-tas die ze dichtritste toen ik binnenliep.
"Die moet naar beneden?" vroeg ik.
"Ja, maar ga eerst even op bed zitten." Opeens stond Michelle achter me. Ik ging zitten en ineens drukte Michelle me stevig op het matras. Jadinda (een andere vriendin) greep mijn enkels en samen legden ze me languit op bed en hielden me stevig vast zodat ik niet weg kon. Linda stopte een grote speen in mijn mond zodat ik stil zou blijven.
"Zo, Daantje we zullen jouw eens even omkleden." Zei Linda glimlachend toen ze mijn T-shirt begon uit te trekken. Een voor een liet Michelle mijn armen los zodat Linda mijn T-shirt uit kon trekken. "Vandaag ben je niet Daan, maar Daantje!" Daarna pakte ze uit haar kast een stapeltje opgevouwen doeken en wat veiligheidsspelden.
"We dulden geen tegenspraak en je mag allen maar kruipen of zitten begrepen?" Commandeerde ze toen ze de doeken van het stapeltje in elkaar begon te vouwen, "Je krijgt vandaag een luier om, en die zul je gebruiken ook, verder wij zullen jullie als baby’s behandelen!" Zei ze toen ze voorzichtig mijn zwembroek van m’n billen af begon te trekken. Ook hier weer de ´één voor één`-techniek, alleen was het ditmaal Jadinda die mijn enkels los liet.
"Luiers dragen, als baby’s behandelt worden, en wie was die ander dan?" Ik probeerde mijn speen met mijn tong uit mijn mond te duwen. Maar Michelle, die met één hand mijn polsen stevig boven mij hoofd vasthield, duwde hem terug.
"Rustig maar alles wordt je wel duidelijk." Daarna duwde Jalinda mijn knieën op mijn borst, zodat Linda de stapel katoen gemakkelijk onder me kon schuiven. Daarna pakte ze een grote bus babypoeder en gebruikte het kwistig op mijn lichaam. Waarna ze de voorkant van het katoen tussen mij benen door trok.
Omdat Linda extra hulp nodig had bij het vastzetten van mijn luier ging ze op mijn bovenbenen zitten zodat Jadinda mijn luier strak om mijn middel vast kon houden. Al snel had Linda mijn luier strak vast gespeld met wel zes spelden. Ze bleef zitten en vertelde wat ze van plan waren.
"Zoals je misschien al gemerkt hebt, Angeline is er nog niet, maar komt wat later en krijg dezelfde behandeling als jij. Alleen zij doet het vrijwillig, met andere woorden: ze vindt het leuk om als baby behandeld te worden compleet met luiers en alles wat erbij hoort. Dus werk je mee of moet het op de moeilijke manier?" Vroeg ze op zachte toon.
Ik besloot om mee te werken en knikte. Linda stond op en ook Michelle liet nu mijn armen los. Ik wou mijn speen uit mijn mond halen, meer kreeg onmiddellijk een harde tik op mijn vingers van Michelle. "Ik zal je maar even de regels uitleggen. Als je één van die regels overschrijdt zullen we je op gepaste wijze straffen.
Regel 1. Je mag niet lopen of staan, tenzij wij je dat vragen.
Regel 2. Wij bepalen wanneer je speen uit mag.
Regel 3. Wij bepalen wanneer je eet of drinkt, en dit zul je dan ook op gepaste wijze doen.
Regel 4. Wij bepalen wanneer je verschoont wordt dus hoef je dat niet te vragen.
Regel 5. Je zult je gedragen zoals je behandeld wordt.
Regel 6. Je zult alles doen wat we zeggen.
Heb je dit begrepen?"
Ik knikte.
Linda pakte uit de kast mijn kleren voor vandaag. Boven op het stapeltje lag een plastic broekje, ze pakte het en beval me om mijn voeten door de openingen te steken en te gaan staan. Daarna trok ze het broekje over mijn luier en liet het elastiek op mijn buik schieten, wat nog behoorlijk pijn deed ook.
Verder was er een setje dat bestond uit een lichtblauw luierpakje met bijpassende slofjes en wanten. Linda trok het luierpakje over mijn hoofd heen, terwijl ik mijn armen door de korte mouwtjes deed. Ze trok hem strak en sloot de knoopjes tussen mijn benen waardoor de luier strak in mijn kruis getrokken werd.
Ik moest gaan zitten op het bed. Zodra ik zat trok Jadinda mijn slofjes aan terwijl Linda en Michelle ieder een want aan trokken.
"Zo voorkomen wij dat je dingen gaat doen de we niet willen." Zei Jadinda terwijl ze een laatste voorwerp pakte, het was een tuigje. Ik herkende het omdat mijn twee kleine nichtjes ze ook omkregen tijdens een wandeling. Ze deed het over mijn hoofd en trok daarna de riempjes strak aan.
"En nu naar beneden!" Beval Linda me. Dat was nog moeilijk, door de dikke luier kon ik nog maar amper lopen. Al waggelend liep ik aan de hand Linda de trap af. Toen ik onder aan de trap stond en verder wou lopen, werd ik tot de orde geroepen.
"Heb jij de regels nu al vergeten?"
Ik bedacht dat ik allen mocht kruipen en zakte langzaam op handen en knieën, en kroop de kamer in. Linda pakte een leren riem van de kapstok en maakt deze vast aan de twee ringen die aan de zijkanten van mijn tuigje zaten. Ze leidde mij naar de bank en liet me bij haar op schoot zitten. Jadinda kwam aan met een grote zuigfles met pap en gaf deze aan Linda, die de speen in mijn mond stopte. Ik begon automatisch te drinken.
Zo’n vijf minuten later werd er gebeld, toen Jadinda de deur open deed zag ik Angeline, ze werd door Jadinda direct naar boven gebracht en kwam tien minuten later weer beneden. Ze had hetzelfde aan als ik maar in plaats van blauw was het roze. Ik had in middels mijn fles leeg en werd naar een grote box in de hoek van de kamer gebracht. Linda deed een van de zijkanten open en liet mij er in. "Blijf hier maar even rustig spelen totdat Angeline haar fles leeg heeft en we kunnen vertrekken."
"Het strand!" Ik schrok, "deze kleding is al erg genoeg, maar er ook nog in naar het strand gaan wordt me teveel." dacht ik. Ik keek naar Jadinda en zei: "Alsjeblieft, niet naar het strand!"
"Je bent wel erg hardleers, hè?" zei ze op sarcastische toon, terwijl ze mijn speen pakte. "Zo, op deze manier blijf je wel stil." Ze duwde de speen in mijn mond en maakte hem met een band achter mijn hoofd vast.
Toen kwam ook Angeline de box in, het viel me op dat zij geen tuigje om had maar een grote (en dan ook echt reusachtige) roze strik in haar haar. Al met al ze zag er uit als een echte baby. "Maar wacht eens even: kijk eens naar jezelf, hoe zie ik er dan uit?" Deze gedachte schoot door mijn hoofd.
Hoofdstuk 3 - Onderweg
Jadinda en Linda kwamen op de box af lopen en deden hem open, ze namen ons mee naar de hal. "Rustig aan nu, dan gaan we nu naar de auto en probeer maar niets!" Linda deed de deur open bracht me naar de auto. Het was zo’n overbekend zespersoons koreaans busje, met op de achterbank twee kinderzitjes, alleen deze waren aangepast voor personen van mijn leeftijd. Ik moest er als eerste gaan zitten, Linda maakte de vijfpunts gordels stevig vast zodat ik er niet uit kon. Angeline werd in het andere stoeltje gezet en ook goed ingesnoerd. Linda bleef in het midden zitten, terwijl Jadinda en Michelle samen voorin gingen zitten.
Onderweg zat ik uit het raam te staren, opeens begon Linda: "We willen je niet zo erg vernederen als jij nu denkt, we wilden gewoon dat Angeline iemand had om mee te spelen, en dat ben jij geworden. We gaan trouwens niet naar het gewone strand maar naar het vakantiehuisje van Jadinda’s oom, zolang hij er niet is mogen wij het gebruiken. En het staat op een groot stuk privé-terrein met een stukje strand en een meer erbij. Het dichtstbijzijnde huisje staat twee kilometer verderop in het bos, dus je kunt wel zeggen dat we alleen zijn." Ik wou eigenlijk wat zeggen maar mijn speen hield dat tegen. "Als je je aan de regels houdt, dan wordt het voor iedereen nog een gezellige dag." Ik was opgelucht en voelde mij eerlijk gezegd toch wel prettig in die luier, sterker nog ik vond het heerlijk om helemaal verzorgt te worden.
Na ongeveer een uur rijden kwamen we bij het bos rond het meer. Er stond een groot bord: "VERBODEN TOEGANG VOOR ONBEVOEGDEN" Jadinda stapte uit om het hek open te maken en achter ons weer op slot te doen. Michelle reed stapvoets door het bos richting een grote open plek waar het meer moest zijn.
Het huisje was een behoorlijke houten bungalow met een groot grasveld er omheen. Michelle zette de auto onder een afdakje en begon samen met Jadinda de auto uit te pakken. Linda pakte uit de tas die onder de bank stond nog een tuigje, ze maakte Angeline los uit haar stoeltje en deed het haar om en maakt er de riem aan vast. Daarna maakt ze mijn gordels los pakte de riem stevig vast. "Je weet het, je kruipt!" Zei ze op strenge toon. Voorzichtig stapten we uit. Het nog natte gras was een stuk zachter dan de harde vloerbedekking bij Linda. Angeline en ik kropen samen achter Linda aan achter het huis was het meer er lag tussen het gras en het water een ongeveer vijf meter breed zandstrand.
Hoofdstuk 4 - Die dag bij het meer
Later die ochtend zaten we met z’n allen op het strand. Angeline en ik zaten allebei vast aan een paaltje dat in de grond vast zat, "dan kunnen jullie geen gevaarlijke dingen gaan doen," had Linda gezegd. Ik was rustig een zandkasteeltje aan het bouwen toen ik plotseling merkte dat ik naar de wc moest, ik kroop richting Linda en wou vragen of ze mijn luier uit wilde doen. Maar mijn speen hield dat tegen.
"Je weet het, niet praten tenzij een van ons dat zegt!" Ze kon echter van mijn gezicht aflezen wat ik wou vragen' "Gebruik je luier waarvoor die is, daarvoor heb je hem om." Mijn blaas kon de druk niet langer meer houden en ik liet mijn plas lopen waarbij ik ook nog eens verschrikkelijk begon te blozen, Mijn gezicht moest zo rood als een tomaat zijn geweest. Ik kroop terug naar mijn zandkasteel en begon zachtjes te huilen.
Linda kwam naar met toe. "Kom nou maar zo erg is het niet, alle kleine baby’s doen het nog in hun luier, daar zijn die dingen nou eenmaal voor." Ze probeerde me te troosten. Dit lukte haar aardig, maar van het feit dat ze me een kleine baby noemde schrok ik nogal. "Rustig maar, jullie krijgen eerst nog een fles melk en daarna zal ik jullie verschonen, Angeline zal ook wel nat zijn."
Ze maakte mijn riem los van het paaltje en nam me mee naar binnen, daar ging ze zitten en nam me op schoot. Michelle deed hetzelfde met Angeline terwijl Jadinda naar de keuken liep om daar twee flessen melk klaar te maken. Na deze op te hebben werd ik naar mijn kamer gebracht. Ik had mijn speen weer in, maar Linda had hem niet vastgemaakt. In mijn kamer stond bed met één meter hoge spijlen er omheen, het matras zelf was ongeveer anderhalve meter van de grond. In de hoek stond een grote kommode met aankleedkussen en vier banden staken uit het blad.
"Ga maar liggen!" Zei ze toen ze naar de kommode wees. Toen ik lag maakte ze als eerste mijn polsen vast in de banden naast mijn hoofd, daarna deed ze hetzelfde met mijn enkels aan het voeteneind. Mijn tuigje werd afgedaan waarna ze mijn romper en luier losmaakte. Met een washandje begon ze me goed te wassen, ze droogde me daarna af en haalde de doorweekte luier weg. Ik lag half naakt op het koude plastic van het aankleedkussen, terwijl ze drie nieuwe luiers pakte en die onder mijn billen schoof.
"Deze zul je wel nodig hebben!" Zei ze toen ze mijn luier strak begon vast te maken. Ze maakte mijn enkels los en verschoonde mijn plastic broekje, dit schoof ze langs mijn benen omhoog en trok het goed over mijn dikke luier heen, daarna maakte ze mijn romper weer vast, en mijn polsen weer los. Ik zat nu rechtop met mijn voeten over de rand van de kommode.
"Het is tijd voor je middagdutje, je zult wel moe zijn." Ze liet me in mijn bed klimmen en deed het hek omhoog, " Zo dan val je er niet uit, en denk erom: als je naar de wc moet niet roepen! Daar heb je je luier voor." Daarna kwam ze met Angeline binnen en zij onderging dezelfde routine. "Welterusten kleintjes" zei ze toen ze de gordijnen dicht deed.
Ik keek naar Angeline die in het bed tegen over mij lag, ze zwaaide even naar me maar kon vanwege haar speen niks zeggen. Daarna draaide ze zich om, kroop nog verder onder de dekens een paar minuten later sliep ze.
Na een tijdje werd ik wakker ik voelde op dat moment een dikke substantie mijn luier vullen, ik poepte in mijn luier en had er geen controle over! Hoe was dat nou mogelijk? De laatste keer dat ik geen controle meer over mijzelf had moest meer dan dertien jaar geleden zijn. Waarschijnlijk had Jadinda een laxeermiddel in mijn melk gedaan. Ik draaide wat onrustig in mijn bed en sliep weer in.
Rond een uur of vier maakte Jalinda me wakker: "Zozo, die extraatjes in je melk hebben goed geholpen. Ik zal je zo gaan verschonen, meer eerst Angeline. Daarna ben jij aan de beurt." Jadinda verschoonde Angeline en ging met haar naar de huiskamer. Linda en Michelle kwamen de kamer binnen lopen, Michelle deed de tralies naar beneden en tilde me zonder enige moeite uit bed en op de kommode. Mijn polsen werden vastgemaakt, terwijl Linda mijn romper losmaakte en mijn plastic broekje uittrok, waarna ze mijn ook mijn enkels vastmaakte.
"Je hebt er een behoorlijke smeerboel van gemaakt!" Zei Michelle, toen ze mijn luier losmaakte en de meeste poep met nog ‘schone’ delen van mijn luier wegveegde. Linda kwam aangelopen met een teiltje water, een washandje en wat handdoeken. Waarna ze me beiden grondig begonnen te wassen.
"En ik dan?" Zou je denken, nou ik voelde mij eigenlijk wel prettig. Ik vond het heerlijk om zo verzorgd te worden en met liefde te worden overstelpt, ik genoot ervan.
Linda pakte twee luiers en een schoon plasticbroekje. Terwijl Michelle me kwistig poederde vouwde Linda de luiers in elkaar en schoof ze onder me. Mijn luier werd weer strak vastgespeld waarna ik het schone plastic broekje aankreeg en mijn romper weer vastgemaakt werd. Michelle maakte mijn polsboeien los en liet mij rechtop op de kommode zitten, zodat ik mijn tuigje weer om kon krijgen. Ik werd weer aangelijnd en mocht naar de veranda kruipen waar een grote box stond waar Angeline al met een paar grote teddyberen zat te spelen, ik moest er bij gaan zitten. Linda deed mijn speen uit en maakte de riem los van mijn tuigje. "Als jullie een beetje lief zijn mogen wel met elkaar praten.
"Zo, en hoe hebben ze jou zover gekregen? Ik had namelijk nooit gedacht dat het hen zouden lukken." Zei Angeline op een beetje kinderlijke wijze.
"Hoe bedoel je: je had het nooit gedacht dat het hen zou lukken?"
"Nou we zijn alle vier al sinds dat we die afspraak voor het strand hebben gemaakt druk bezig met de voorbereidingen."
"Ze hebben me eigenlijk geen keus gelaten, tegen die drie kan ik in mijn eentje niet op." Was mijn antwoord.
"Ha, zoiets dacht ik al. Maar wees eens eerlijk wat vind je er nou van?"
"In het begin vond ik het echt ‘weird’ maar ik begin er een beetje aan te wennen."
"Maar zeg eens wordt dit de laatste keer, of kom je de volgende keer ook?"
"Volgende keer?" Ik was verbijsterd.
"Volgende week gaan we weer hierheen maar dan blijven we twee weken als je wilt kan je ook mee, eerlijk gezegd hoop ik daar wel op, ik ben altijd zo alleen."
"Om eerlijk te zijn," zei ik een beetje chagrijnig, "Ik vind het een fantastisch idee, als ik mijn ouders zover krijg ben ik er ook bij, en dat lukt waarschijnlijk wel."
"Dus je vindt dit echt leuk?" Vroeg ze.
"Ja ik vind het heerlijk om zo verzorgt te worden. Alleen hoe ben jij erachter gekomen dat je dit leuk vindt?"
"Vijf jaar geleden ben ik erg ziek geweest ik mocht en kon toen niet uit bed en moest luiers dragen. Toen ik weer beter was kon ik de drang om opnieuw luiers te dragen niet weerstaan en heb mijn luiers en plastic broekjes weer opgezocht."
"Maar hoe zijn Linda, Jadinda en Michelle er dan achter gekomen?"
"Na de basisschool hebben Linda en Jadinda mij geholpen met het opknappen van mijn kamer en hebben ze mijn luiers gevonden. Toen heb ik hun het hele verhaal verteld en ze vonden het heerlijk om mij zo te bemoederen. Michelle heeft het weer van Linda gehoord, en nu hoor jij het van mij." We hebben daarna nog een half uurtje gespeeld.
"Het is etenstijd!" Jadinda kwam met een groot dienblad en zette het op de tafel die aan de andere kant van de veranda stond. Ze nam Angeline uit de box en bond haar een slabbetje voor en zette haar in een kinderstoel waar ze het tuigje aan de rugleuning vastmaakte. Linda deed hetzelfde bij mij, zodat we tegenover elkaar zaten. En terwijl Linda en Jadinda ons voerden maakte Michelle foto’s. Het werd nog een behoorlijke kliederboel totdat we ons eten ophadden. We werden met ieder een grote fles melk weer in de box gezet zodat de ‘volwassen’ zelf konden eten.
Ik was halverwege mijn fles toen ik ineens moest plassen, ik stopte met drinken en begon verschrikkelijk te blozen.
"Laat het maar gaan, ik heb net zelf ook geplast." Toen ze dat zei begon ze zelf ook rood te worden. Ik ontspande mijn blaas en ging maar weer verder met mijn fles. We hebben toen nog een paar uur gespeeld en gepraat. Toen de afwas gedaan was kwam Linda naar ons toe om ons te controleren, ze liet eerst Angeline opstaan en voorover buigen en stak twee vingers bij haar kruis onder het elastiek door, daarna deed ze hetzelfde bij mij waar bij ik weer eens vreselijk begon te blozen.
"Het is maar goed dat jullie een luier om hebben: jullie zijn doorweekt. Daar moeten we maar eens wat aan doen." Linda nam ons om beurten mee naar de kinderkamer om ons te verschonen.
Hoofdstuk 5 - Terug naar huis
Jadinda en Michelle hadden de auto alweer ingepakt toen we allebei waren verschoond en weer aangelijnd naar buiten kropen. Linda hielp ons een voor een in onze autostoeltjes en maakte de gordels weer goed vast. We kregen weer allebei onze speen in onze mond en vertrokken richting huis. Het begon al donker te worden en ik viel al snel in slaap.
Thuis aangekomen deed Linda mijn droge luier af, ik werd overladen met complimentjes omdat ik het droog had gehouden, en ik kreeg mijn nog droge zwembroek weer aan.
Beneden hebben we met z'n allen nog wat nagepraat over vandaag, ook kreeg ik alles te horen over volgende week, en maakten we de afspraak dat ik ook mee zou gaan als ik toestemming had van mij ouders.
"Dat zal geen probleem zijn." zei ik toen ik de deur uit liep, op weg naar mijn eigen huis.
