Geschreven door: Theo Everts
Het is 2300. Op een heldere avond tuurt sterrenkundige José weer naar de sterrenhemel. Ze is op zoek naar nieuwe planeten. Al weken heeft ze niks gevonden. Dan staat ze op het punt te stoppen voor de avond. Ze kijkt nog een keer. Dan ontdekt ze een planeet. Het was een grote witte. Ze maakte meteen melding van haar ontdekking. Ze had een week eerder ook al op die plek gekeken, maar toen was er niets. Ze dacht dat ze zich had vergist.
Na een jaar onderzoek werd besloten om de planeet van dicht bij te onderzoeken. Er werd een missie opgezet naar de planeet. Na een jaar van voorbereiden kon de missie vertrekken. José ging ook mee. De groep bestond alleen maar uit vrouwen. Alleen de kapitein was een man.
Op 10 augustus vertrok de groep met een raket richting de planeet. De planeet had een naam gekregen. Het hete "Luier" omdat ie zo wit was als een schone luier. Het duurde een half jaar voor dat ze er waren. Dan zijn ze vlak bij de planeet. Ze bleven eerst een paar dagen rond de planeet zweven. Op de derde dag gebeurde er iets op de planeet. Men kon niet ontdekken wat het was. Het gebeurde aan de andere kant van de planeet.
Dan was het weer rustig. iedereen ging weer aan zijn werk. De volgende dag gebeurde er weer iets. Er kwam een ruimteschip hun kant op. Er was leven op de planeet. Iedereen juichte. Het ruimteschip was veel groter dan hun schip. Het ging boven hun hangen. Een luik gaat open en ze werden in het ruimteschip getrokken. Dan staan ze in het schip.
Allen moesten ze het schip verlaten. Dan moeten ze op een rij staan. De buitenaardse wezens waren veel grotere en droegen witte uniformen. Die leken veel op verpleegsterskleren. Het waren allemaal vrouwen. Dan komt de commandant van het schip binnen. Ze bekeek de groep. De kapitein moest mee. De kapitein wilde mee lopen, maar hij werd opgetild door een van hen en die nam hem op de arm.
Dan is de kapitein weg. Na een half uur ging de deur weer open. Dan kwam de kapitein weer binnen. Weer op de arm. Maar wat was dat. hij droeg geen uniform meer maar had nu andere kleren en was veranderd. Hij word in een bakje op wieltjes gelegd. Dan werd hij weg gebracht.
Dan was José aan de beurt. Ook zij word op getild. José werd ook de kamer in gebracht. Het was een vreemde kamer. Ze had zo'n kamer eerder gezien. Ze dacht na. Het was bij haar buurvrouw. Die had een baby. In de kamer verschoonde ze altijd de baby. Maar wat moet zij in zo'n kamer. Daar kwam ze snel achter.
Binnen een paar seconden zat ze op een grote tafel. Haar uniform werd los gemaakt. Ze probeerde het tegen te houden maar het lukte niet. De verpleegsters waren veel groter en sterker. Het topje van het uniform is nu uit. Dan moet ze staan. Een verpleegster houd haar stevig vast en de andere begint het broekje van het uniform los te maken. Dan is het broekje helemaal los. De verpleegster trekt dan haar broek naar beneden en verwijdert die van haar. Intussen word haar slipje ook verwijdert en ze staat naakt op de tafel. De verpleegster voor haar houd haar nu beet.
De kamer was goed warm, zodat ze het niet koud had. Dan ineens voelde ze iets in haar kontje gaan. Dan ging niet zachtjes. het deed haar zeer. Ze begon te gillen. Ze kreeg een thermometer in haar kont. Een verpleegster begon haar te sussen, maar José stopte niet met gillen. De verpleegster pakt dan iets van de tafel. Het was een speentje. Die stopte ze in haar mondje. José begreep niet waarom ze een speen krijgt.
Dan is haar temperatuur opgemeten. Haar temperatuur word genoteerd in een boek. Dan moet ze op de grond. Ze word naar de andere kant van de kamer gebracht. Daar stond een meet apparaat. Ze word van de tafel getild en naar een badje gebracht die in de kamer stond. Daar werd ze ingezet. Het water was niet te warm. Meteen werd ze gewassen. Haar hele lichaam werd stevig gewassen.
Dan moet ze zitten. Er werd shampoo in haar haar gedaan. En haar haren werden flink gewassen. Ze had lang haar. De verpleegster waste haar haar stevig. Het deed José verschrikkelijk zeer. Ze wilde gillen, maar ze had nog steeds een speen in haar mond. Tranen liepen langs haar wangetjes.
Dan word haar haar uitgespoeld. Ze moet even staan en de verpleegsters spoelden het zeep van haar lichaam af. Dan word ze uit bad gehaald. Ze word in een badlaken gedaan en word dan naar de tafel gebracht. Ze moet staan op de tafel. Een verpleegster wrijft haar stevig droog. De andere verpleegster loopt naar een kast. Ze haalt er wat spullen uit en loopt weer terug. Ze legt de spullen op de tafel neer.
Intussen was José gedroogd. José moet blijven staan. De verpleegster ruimen het badje op en de badlaken gaat in de wasmand. José keek rond. Dan keek ze naar de spullen die de verpleegster had gepakt. José schrikt. Ze ziet een Pamper en een blauw slaappakje. Daarnaast stond een potje met babyzalf. Terwijl ze keek kwamen de verpleegsters weer naar de tafel. Voordat José het door had lag ze op haar rug. Ze wilde omhoog komen maar een verpleegster duwt haar weer naar beneden en houd haar stevig beet, José kon nu niets meer doen. Ze hoort dat het potje met babyzalf werd open gemaakt en dan werden haar enkeltjes beet gepakt en op getrokken. Haar beentjes worden zo op gehouden.
Dan voelt ze dan haar billetjes werden ingezalft. Het voelde koud aan. Haar billen werden stevig ingesmeerd. Dan zijn haar billen ingezalft. Haar enkeltjes worden los gelaten en ze lag weer op de tafel. José kijkt naar de verpleegster, die pakte de Pamper. Ze vouwt de Pamper open en schuift die onder de billen van José. Dan kijkt ze of José goed ligt en maakt dan de Pamper strak vast.
Dan moet José staan. José kijkt naar de luier. Het zat als een broekje om haar kont. De achterkant was dikker. De verpleegster controleren de luier en de randjes bij haar beentjes en haar buikje, dan kloppen ze haar op de kont. Dan word het broekje van de pyjama gepakt. De voetjes van haar worden beet gepakt en in het broekje gezet. Dan hijst een verpleegster het broekje over de luier. Dan moet ze zitten. Het topje gaat over haar hoofd en word naar beneden getrokken.
Dan is ze aangekleed. Dan moet José in een kinderstoel zitten, ze word stevig vast gemaakt. Als ze goed vast zit, pakt een verpleegster een fohn. Ze begon haar haren te fohnen en te borstelen. Na een tijdje is haar haar droog en uit geborsteld. José begreep niet wat er ging gebeuren.
Dan ziet ze een verpleegster met een schaar. En een tondeuse. José kreeg het vermoeden dat ze werd geknipt. Die vermoeden was juist. Ze werd meteen geknipt. Haar haren viel op de grond. Als ze een klein bosje haar heer begint een verpleegster haar bij te knippen en bijgeschoren.
Dan is ze geknipt. José werd uit het stoeltje gehaald en op de arm genomen. Dan lopen ze langs een spiegel richting de deur. José kon zien wat voor kapsel ze had. Had was een peuterkapseltje. Ze begon te spartelen. De verpleegster werd kwaad op José. Ze houd haar met een hand beet en slaat haar met de andere hand voor de billen.
Als José weer rustig is loopt de verpleegster weer verder. Ze gingen de kamer uit en daar stond weer een wagentje, daar werd ze in gelegd en ze werd weggebracht. Ze werd naar een hal gebracht in die hal stonden allemaal kinderbedjes. José werd van de tafel getild en in een bedje gelegd. José werd flink in gestopt. Dan verlaten de verpleegsters de zaal.
Het is 2300. Op een heldere avond tuurt sterrenkundige José weer naar de sterrenhemel. Ze is op zoek naar nieuwe planeten. Al weken heeft ze niks gevonden. Dan staat ze op het punt te stoppen voor de avond. Ze kijkt nog een keer. Dan ontdekt ze een planeet. Het was een grote witte. Ze maakte meteen melding van haar ontdekking. Ze had een week eerder ook al op die plek gekeken, maar toen was er niets. Ze dacht dat ze zich had vergist.
Na een jaar onderzoek werd besloten om de planeet van dicht bij te onderzoeken. Er werd een missie opgezet naar de planeet. Na een jaar van voorbereiden kon de missie vertrekken. José ging ook mee. De groep bestond alleen maar uit vrouwen. Alleen de kapitein was een man.
Op 10 augustus vertrok de groep met een raket richting de planeet. De planeet had een naam gekregen. Het hete "Luier" omdat ie zo wit was als een schone luier. Het duurde een half jaar voor dat ze er waren. Dan zijn ze vlak bij de planeet. Ze bleven eerst een paar dagen rond de planeet zweven. Op de derde dag gebeurde er iets op de planeet. Men kon niet ontdekken wat het was. Het gebeurde aan de andere kant van de planeet.
Dan was het weer rustig. iedereen ging weer aan zijn werk. De volgende dag gebeurde er weer iets. Er kwam een ruimteschip hun kant op. Er was leven op de planeet. Iedereen juichte. Het ruimteschip was veel groter dan hun schip. Het ging boven hun hangen. Een luik gaat open en ze werden in het ruimteschip getrokken. Dan staan ze in het schip.
Allen moesten ze het schip verlaten. Dan moeten ze op een rij staan. De buitenaardse wezens waren veel grotere en droegen witte uniformen. Die leken veel op verpleegsterskleren. Het waren allemaal vrouwen. Dan komt de commandant van het schip binnen. Ze bekeek de groep. De kapitein moest mee. De kapitein wilde mee lopen, maar hij werd opgetild door een van hen en die nam hem op de arm.
Dan is de kapitein weg. Na een half uur ging de deur weer open. Dan kwam de kapitein weer binnen. Weer op de arm. Maar wat was dat. hij droeg geen uniform meer maar had nu andere kleren en was veranderd. Hij word in een bakje op wieltjes gelegd. Dan werd hij weg gebracht.
Dan was José aan de beurt. Ook zij word op getild. José werd ook de kamer in gebracht. Het was een vreemde kamer. Ze had zo'n kamer eerder gezien. Ze dacht na. Het was bij haar buurvrouw. Die had een baby. In de kamer verschoonde ze altijd de baby. Maar wat moet zij in zo'n kamer. Daar kwam ze snel achter.
Binnen een paar seconden zat ze op een grote tafel. Haar uniform werd los gemaakt. Ze probeerde het tegen te houden maar het lukte niet. De verpleegsters waren veel groter en sterker. Het topje van het uniform is nu uit. Dan moet ze staan. Een verpleegster houd haar stevig vast en de andere begint het broekje van het uniform los te maken. Dan is het broekje helemaal los. De verpleegster trekt dan haar broek naar beneden en verwijdert die van haar. Intussen word haar slipje ook verwijdert en ze staat naakt op de tafel. De verpleegster voor haar houd haar nu beet.
De kamer was goed warm, zodat ze het niet koud had. Dan ineens voelde ze iets in haar kontje gaan. Dan ging niet zachtjes. het deed haar zeer. Ze begon te gillen. Ze kreeg een thermometer in haar kont. Een verpleegster begon haar te sussen, maar José stopte niet met gillen. De verpleegster pakt dan iets van de tafel. Het was een speentje. Die stopte ze in haar mondje. José begreep niet waarom ze een speen krijgt.
Dan is haar temperatuur opgemeten. Haar temperatuur word genoteerd in een boek. Dan moet ze op de grond. Ze word naar de andere kant van de kamer gebracht. Daar stond een meet apparaat. Ze word van de tafel getild en naar een badje gebracht die in de kamer stond. Daar werd ze ingezet. Het water was niet te warm. Meteen werd ze gewassen. Haar hele lichaam werd stevig gewassen.
Dan moet ze zitten. Er werd shampoo in haar haar gedaan. En haar haren werden flink gewassen. Ze had lang haar. De verpleegster waste haar haar stevig. Het deed José verschrikkelijk zeer. Ze wilde gillen, maar ze had nog steeds een speen in haar mond. Tranen liepen langs haar wangetjes.
Dan word haar haar uitgespoeld. Ze moet even staan en de verpleegsters spoelden het zeep van haar lichaam af. Dan word ze uit bad gehaald. Ze word in een badlaken gedaan en word dan naar de tafel gebracht. Ze moet staan op de tafel. Een verpleegster wrijft haar stevig droog. De andere verpleegster loopt naar een kast. Ze haalt er wat spullen uit en loopt weer terug. Ze legt de spullen op de tafel neer.
Intussen was José gedroogd. José moet blijven staan. De verpleegster ruimen het badje op en de badlaken gaat in de wasmand. José keek rond. Dan keek ze naar de spullen die de verpleegster had gepakt. José schrikt. Ze ziet een Pamper en een blauw slaappakje. Daarnaast stond een potje met babyzalf. Terwijl ze keek kwamen de verpleegsters weer naar de tafel. Voordat José het door had lag ze op haar rug. Ze wilde omhoog komen maar een verpleegster duwt haar weer naar beneden en houd haar stevig beet, José kon nu niets meer doen. Ze hoort dat het potje met babyzalf werd open gemaakt en dan werden haar enkeltjes beet gepakt en op getrokken. Haar beentjes worden zo op gehouden.
Dan voelt ze dan haar billetjes werden ingezalft. Het voelde koud aan. Haar billen werden stevig ingesmeerd. Dan zijn haar billen ingezalft. Haar enkeltjes worden los gelaten en ze lag weer op de tafel. José kijkt naar de verpleegster, die pakte de Pamper. Ze vouwt de Pamper open en schuift die onder de billen van José. Dan kijkt ze of José goed ligt en maakt dan de Pamper strak vast.
Dan moet José staan. José kijkt naar de luier. Het zat als een broekje om haar kont. De achterkant was dikker. De verpleegster controleren de luier en de randjes bij haar beentjes en haar buikje, dan kloppen ze haar op de kont. Dan word het broekje van de pyjama gepakt. De voetjes van haar worden beet gepakt en in het broekje gezet. Dan hijst een verpleegster het broekje over de luier. Dan moet ze zitten. Het topje gaat over haar hoofd en word naar beneden getrokken.
Dan is ze aangekleed. Dan moet José in een kinderstoel zitten, ze word stevig vast gemaakt. Als ze goed vast zit, pakt een verpleegster een fohn. Ze begon haar haren te fohnen en te borstelen. Na een tijdje is haar haar droog en uit geborsteld. José begreep niet wat er ging gebeuren.
Dan ziet ze een verpleegster met een schaar. En een tondeuse. José kreeg het vermoeden dat ze werd geknipt. Die vermoeden was juist. Ze werd meteen geknipt. Haar haren viel op de grond. Als ze een klein bosje haar heer begint een verpleegster haar bij te knippen en bijgeschoren.
Dan is ze geknipt. José werd uit het stoeltje gehaald en op de arm genomen. Dan lopen ze langs een spiegel richting de deur. José kon zien wat voor kapsel ze had. Had was een peuterkapseltje. Ze begon te spartelen. De verpleegster werd kwaad op José. Ze houd haar met een hand beet en slaat haar met de andere hand voor de billen.
Als José weer rustig is loopt de verpleegster weer verder. Ze gingen de kamer uit en daar stond weer een wagentje, daar werd ze in gelegd en ze werd weggebracht. Ze werd naar een hal gebracht in die hal stonden allemaal kinderbedjes. José werd van de tafel getild en in een bedje gelegd. José werd flink in gestopt. Dan verlaten de verpleegsters de zaal.
