De Stiefvader

Hoe goed vinden jullie dit verhaal

  • niets aan

    Stemmen: 0 0,0%
  • Saai

    Stemmen: 0 0,0%
  • Aardig - maar niet bijzonder

    Stemmen: 2 6,7%
  • Goed hoor

    Stemmen: 5 16,7%
  • Top - ga vooral door

    Stemmen: 23 76,7%

  • Totaal stemmers
    30

nieuwkomertje

Nieuw lid
Ik heb vele verhalen inmiddels gelezen op deze site en ben zelf ook in de pen geklommen. Het is puur fictief.


Hoofdstuk 1

“Marijke ik word echt gek van haar. Dit kan zo niet langer. Kim is echt mijn grenzen aan het overschrijden, en ze doet het erom”.

Marijke kijkt op, en slaakt een diepe zucht. Het laatste waar ze nu zin in heeft, is een gesprek aangaan over haar dochter. Niet nu, niet weer. “Klaas denk je niet dat je wat overdrijft? Kom op. We hebben dit gesprek al zo vaak gehad de laatste tijd. Ik heb geen zin om er weer ruzie over te maken. Bovendien ik ga morgen weg, ik moet nog weet ik veel wat doen voor deze week, en ik wil niet ruzie maken over Kim, terwijl we elkaar zo een week niet zien.”

“Je vindt dat ik overdrijf? Marijke, kom op! Kim is 20 jaar, maar ze gedraagt zich als een verwend pubertje, en bij tijden als een kleuter. Vanaf het moment dat ze terug in huis is gekomen, is dit al bezig”.

“Ja ik vind dat je overdrijft Klaas. Kim heeft t gewoon even moeilijk nu. Haar vriendje heeft haar de bons gegeven, haar studie zit niet mee.. “

“Zit niet mee?? Als ze nou eens zou studeren, wat dacht je daar van?? Ze is slim zat. Als ze een kwart van de tijd dat ze met haar vriendinnen aan de telefoon zat, zou spenderen aan leren, zou ze cum laude haar studiepunten binnen halen..”

“Dat bedoel ik nou, overdrijven is ook een vak. Ze is jong, laat haar toch… Bovendien jij voelt je altijd al door haar bedreigd”.

“Nee nou wordt ie mooi Marijke. Hoor je wel wat je zegt? We zijn nu 2 jaar bij elkaar, en Kim was toch echt geen klein meisje meer. Mogen we een keer geluk vinden bij elkaar? Maar nee, ze doet alsof ze het alleenrecht op haar moeder heeft. Ik snap echt niet dat je dat niet ziet. En nog geen 2 maanden nadat ik hier mijn intrek neem, staat ze met haar spullen op de stoep.”

“Wat had ik dan moeten doen? Haar op de stoep laten staan? Het is mijn dochter Klaas, dat weet je. Ze is alles voor me”.

Boven horen ze voetstappen de trap afroffelen. De deur gaat met een zwaai open en Kim, stormt als een wervelwind de kamer binnen. Klaas en Marijke houden hun mond. Kim kijkt van de een naar de ander. “Gezellig is het hier weer, ik zie het al.” Ze ploft op de bank neer. “Is er thee?”

“Kim, je moeder en ik waren even in gesprek. Ik weet niet of je merkt dat je stoort…”

“Oh je wilt dat ik ga? Ik word in mijn eigen huis weggestuurd, door jou?” Kim kijkt Klaas uitdagend aan. Marijke zucht.

“Kim je overdrijft. Klaas stuurt je niet weg, hij vraagt of je niet merkt dat je stoort. Als je merkt dat je stoort, dan is het fijn als je uit eigen beweging ons even wat ruimte .. “

“Ik hoor het al, ik ben teveel. Fijn mam, je kind de deur wijzen omdat je vriendje me niet moet”.

“Dat is niet zo Kim, doe normaal, ik ben gewoon even in gesprek en dan kan je heus…”
Marijke laat haar handen met een zucht neerkomen. Ze praat al weer tegen een dichte deur, want Kim heeft de kamer al weer verlaten, de deur achter zich dicht knallend.

“Klaas wat wil je nou? Moet ik Kim dan de deur uit zetten? Dat kan je niet van me verwachten. Het is voor haar ook vreemd
om jou hier nu in huis te zien.”

“Vreemd? Marijke, hoor wat je zegt. Ze kent me nu 2 jaar. En altijd een beetje geringschattend en neerbuigend naar me. Alsof ik maar een dom automonteurtje ben. Nou ben ik wel automonteur.. “ Klaas grijnst even, en ook Marijke schiet nu in de lach “nee dom ben je niet” vult ze aan.
Klaas trekt Marijke tegen zich aan, naast zich op de bank. Hij geeft haar een dikke zoen, en ze rust even tegen zijn stevige schouder aan. Ze doet haar ogen dicht en geeft zich aan de weldadige rust over, die Klaas haar altijd weet te geven.
Klaas is nu ook een stuk rustiger en slaat haar arm om haar heen.

“Meissie ik weet dat het moeilijk is, en ik zal je nooit vragen te kiezen tussen je dochter en mij, maar ik wil wel dat er iets gaat veranderen ten opzichte van Kim. Ik heb me altijd ingehouden, dat weet je, vooral omdat we elkaar niet zoveel zagen, maar nu wonen we in 1 huis en ze werkt me op mijn zenuwen, en ik heb echt het gevoel dat ze het expres aan het doen is. Ik wil niet dat zij tussen ons in kan komen te staan, dat is 1.”
Klaas zoekt even naar woorden en valt stil.

“En twee..?” Vraagt Marijke.

“Tja hoe moet ik het zeggen. Ik heb het gevoel dat Kim niet lekker in haar vel zit, en alleen maar aan het uitdagen en klieren is, omdat ze niet weet wat ze moet. Uit met haar vriendje, studie die niet loopt, ze weet niet wat ze met jou moet en met mij. Moet ze me nu toch maar accepteren of niet. Het doet me meer denken aan een tiener in puberteit dan aan iemand van 22 jaar, sorry hoor, maar zo zie ik het. En ze wil gewoon niets van mij aannemen. Nu ze bijvoorbeeld weet dat ik de was doe, schept ze er een genoegen in om mij dwars te zitten, door overal kleding neer te gooien. Hoe kinderachtig is het, maar toch..”

“Ja dat heb ik wel gezien, ik heb haar ook gezegd dat ze gewoon op moet ruimen. Ik zal zo wel met haar gaan praten Klaas, zullen we dan nu nog even gewoon rustig zitten, alsjeblieft?”

Klaas trekt Marijke nog even naar zich toe “zo meissie, nog 1 ding. Ik weet niet of jij dat al gemerkt hebt, maar Kim heeft nog een manier gevonden om mij te zieken, tenminste zo zie ik het. Sinds ik haar 1 keer heb aangesproken op de staat van haar ondergoed ..”

“Wat heb je?” Marijke veert op. “Wat bedoel je, de staat van haar ondergoed”.

“Rustig maar. Ik bedoel: ik vond van Kim een keer een slip die zacht gezegd niet schoon was. Wellicht had ze hem langer dan een dag aan, maar toch.. Sindsdien lijkt ze me te willen uitdagen. Sinds een week vind ik haar slips in de was met duidelijke plassporen erin. De andere was ruikt er ook naar. Toen ik er wat van zei, begon ze uit te varen dat ik niet met haar zaken moest bemoeien.”
Marijke veegt een lok van haar voorhoofd.

“Nee ik had dit niet gemerkt. Ik weet niet wat ik er van denken moet Klaas. Weet je, ik ga zo nog wel even met haar praten. Jullie zijn een week alleen en ik wil wel met een gerust gevoel weggaan. Maar nu… alsjeblieft lief, ik wil nog even een beetje rust hebben, ja?”

Klaas geeft haar een kus op haar voorhoofd en trekt haar even stevig tegen zich aan. Zijn hand rust op haar dij en even kietelt hij haar. Marijke geeft een klein gilletje en kietelt hem terug. Maar daar kan hij gewoon tegen. Plagend laat hij zijn hand met een pets op haar bil neer komen. “Wat nou, prikken in de baas, jij durft…” Zo stoeien ze even en liggen dan even stil tegen elkaar aan.
 

nieuwkomertje

Nieuw lid
Hoofdstuk 2

Op de trap zit Kim. Ze was weer naar beneden gegaan, maar had op de trap even door het bovenlicht van de deur gekeken. Nog net zag ze haar moeder en Klaas stoeien. Met een zucht staat ze op en loopt naar boven. Met een mobieltje aan haar oor, laat ze zich op bed neervallen en belt haar vriendin.
Ze kwebbelt even met haar vriendin over alledaagse zaken en dan laat ze zich ontvallen
“Het kan gezellig worden hier van de week. Zit ik met mijn moeders vriend hier opgescheept. Ik krijg de zenuwen van die man…. Hoe bedoel je, hij is aardig?.... Ja dat vind jij, maar jij ziet hem ook maar een enkele keer…. Als je hem elke dag zag zoals ik… Wat nou, kattig?... Ik? Nou dank je wel weer Susan, dat weet ik dan ook weer… Ik dacht dat jij mijn vriendin was…. Overdrijven?... Wat nou, de man zit zelfs aan mijn ondergoed… Ja echt…”

Marijke is ondertussen de trap opgelopen, ze wil toch even rustig met Kim praten. Ze hoort dat ze aan de telefoon zit, en wil weer terug lopen. Ze vangt echter de laatste woorden op van Kim en houdt toch haar pas in.

“Hij heeft aan mijn ondergoed geroken echt Susan, ik zweer het je…. Tuurlijk heb ik gevraagd wat hij deed, weet je wat hij zei… Dat ik eerder naar de wc moest gaan, heb je ooit eerder zo’n stomme smoes gehoord… volgens mij is hij gewoon gek op me… er is een steekje los bij hem hoor..”

Marijke weet niet wat ze hoort, maar schiet ook even in de lach. Als er iets is waar ze 100% zeker van is, dan is het wel dat Klaas op die manier niet gek op Kim is. Hij moet juist moeite doen haar niet als een eigen kind te zien, als Kim zijn eigen dochter was geweest dan…
Marijke spitst haar oren nog even

“.. nou ik zal hem krijgen hoor, dan kan hij ook krijgen wat hij wil.”

Zachtjes loopt ze weer naar beneden. Klaas kijkt verbaasd op, hij weet niet beter dan dat Marijke met Kim gaat praten, en had haar nog niet beneden verwacht. Marijke kijkt hem een beetje ontredderd aan.

“Wat is er meissie? He? Je kijkt of je spoken hebt gezien”. Hij spreidt zijn armen en Marijke laat zich door hem vasthouden. Tegen zijn borstkas aan prevelt ze “je hebt gelijk Klaas, ze doet het erom”.

“Wat zeg je?” Klaas duwt haar even van zich af en houdt haar op armlengte afstand.

“Je hebt gelijk zeg ik. Ik hoorde haar met een vriendin praten, zal wel Susan zijn. Ze denkt dat je op haar valt en daarom aan haar ondergoed ruikt en nu doet ze het erom”.

Klaas zijn mond valt even open “wat denkt ze..?” Dan kijkt hij Marijke aan “jij denkt toch niet ook, Marijke nee echt, geen seconde. Ik zie haar gewoon als..”

“Ssst, hoef je niet te zeggen, ik weet het. Je ziet haar gewoon als een kind, als je eigen kind ook al duwt ze jou weg. Maar wat nu?” Marijke voelt tranen opkomen.

Klaas ziet het en zegt met krachtige stem “ik ga dit stoppen Marijke, echt. Laat dit maar aan mij over. Ik wil alleen dat
je 1 ding voor me doet?”

Marijke kijkt op. “Wat? En wat ga je doen?”

“Wat ik ga doen, daar ga ik zo nog even over nadenken, ik heb wel een idee. Maar dit is iets tussen Kim en mij. Vertrouw
je me hierin?”

Marijke knikt. Ze weet niet waarom, maar ze vertrouwt Klaas blindelings, hij is haar steun en toeverlaat. “Wat moet ik dan doen?” vraagt ze nog.

“Ga naar haar toe. Zeg alleen dat je wil dat ze zich normaal gedraagt en niet als een klein kind. Dat je dat van haar verwacht. En dat je als je terugkomt van je zakenreis hier met zijn 3-en over wilt praten, omdat ze zich moet gedragen als ze weer in huis komt wonen. Meer niet.”

Marijke kijkt hem nog even vragend aan. Maar ze ziet al een rust in Klaas gevaren, die haar verbaast, maar ook geruststelt. Klaas geeft haar een zetje onderin de rug “kom meissie, doe het gelijk dan hebben we dat gehad. Ik maak de rest van het eten even klaar. Komen jullie zo dan ook eten?”

Marijke loopt naar boven. Met een forse klop laat ze haar knokkels op Kims deur neerkomen. Ze wacht tot een “wat is er” hoort van Kim.

“Zo mag het wat vriendelijker Kim, jeetje ik ben het maar”. Kims gezicht stond op onweer, maar verheldert wat als ze haar moeder binnen ziet komen. Ze staat op en slaat een arm om haar moeders hals. Maar Marijke duwt haar van zich af.

“Niet zo Kim, kom op. Je kan niet het ene moment stampei maken en het andere moment lieve koekjes bakken bij me. Ik kom je halen omdat we gaan eten, maar ik wil nog even wat aan je kwijt. Ga even zitten”.

Kim laat zich met een plof op haar bed vallen en Marijke gaat op haar bureaustoel zitten. Ze ziet de onwil op Kims gezicht in de ontevreden trek om haar mond.

“Kim, dit werkt zo niet. Je bent nu bijna 2 maanden in huis terug, en je zit alleen maar verder te zieken”. Marijke steekt haar hand op, als Kim haar wil onderbreken “nee laat me uitpraten. Dit wordt geen discussie, ik heb je wat te zeggen”.

Kims mond valt dicht. Haar moeder spreekt niet vaak zo tegen haar.

“Ik wil je laten weten dat ik merk dat je zit te zieken. Je doet raar tegen Klaas en dat verdient hij niet. Ik weet niet waarom, je zit overduidelijk niet lekker in je vel, maar dit gedrag vind ik niet acceptabel. Ja dit blijft jouw ouderlijk huis, maar het is vooral mijn huis, waar ik woon, met mijn partner. Jij hebt tijdelijk onderdak nodig en dat zal je hier altijd krijgen, maar je gedraagt je wel. Geen brutaal gedoe, geen uitdagend gedoe, je behandelt Klaas gewoon respectvol, en je zorgt dat je je zooi opruimt. Je laat geen wasgoed slingeren, en verzorgt je gewoon goed…”
Marijke weet niet goed wat ze verder moet zeggen.
“Begrijp je me?”

“Klaas zit mij te zieken mam, hij zit zelfs in mijn ondergoed en …”

“Kim schei uit. Ik ken deze man als geen ander. Je zit gewoon als een verwende puber uit te dagen. Zorg dat je je leven en je studie op de rit krijgt, je bent volwassen, gedraag je ook zo. Ik heb het volste vertrouwen in Klaas en ik ga dan ook met dat vertrouwen morgenvroeg weg. Ik ben minimaal een week weg, het kan 10 dagen worden. Maar ik ga er echt van uit dat jij je best ook doet om in deze tijd te laten zien dat je een fijne meid bent, die normaal in een huishouden kan meedraaien. Die gewoon tijdelijk weer in huis kan wonen. Tijdelijk Kim, want je gaat weer op eigen benen staan. Begrepen?”

Kim zwijgt.

“Heb je me begrepen Kim?”

Kim knikt stuurs. Marijke zucht. Meer zit er niet in, begrijpt ze. “Nu kom, we gaan eten”.

“Ik heb geen trek. En ik ga zo naar Susan”.

“Kim!”

Maar Kim staat op en loopt naar de badkamer. Marijke hoort het slot dichtknippen.
Als ze beneden komt, kijkt Klaas haar vragend aan. “Ik heb het haar gezegd Klaas, echt. Of het helpt? Ik weet het niet. Ze komt in ieder geval niet eten, gaat naar Susan geloof ik.” Marijke kijkt een beetje vertwijfeld naar Klaas.

“Dan niet. Kom dan gaan wij eten.” Klaas pakt de placemat en bestek van Kim op en legt het in de keuken op het aanrecht. Hij schept de borden op, en zet er ook 1 voor Kim neer in de keuken.”
Als ze rustig aan het eten zijn, ieder met een glas wijn erbij, horen ze de voordeur dichtslaan. Kim is weg, begrijpen ze. Klaas legt zijn hand even over die van Marijke heen en geeft er een kneepje in.

“Loslaten schat, ik ga dit oplossen. Kom we laten je laatste avond niet vergallen. Zullen we zo nog even een eind gaan wandelen? Het is heerlijk nog buiten”.
Als ze uitgegeten zijn, ruimen ze de tafel af. Met een beslist gebaar gooit Klaas het eten van Kim in de afvalbak. Daarna trekken ze hun wandelschoenen aan en gaan naar buiten.
Als ze na een uurtje weer thuis komen, zien ze het raam op Kims kamer openstaan en horen zachte muziek.

“Sterk zijn meissie, we horen het wel als ze beneden wenst te komen, we gaan haar niet achterna lopen”.

Binnen drinken ze thee en kijken het journaal. Een half uur later, komt Kim naar beneden. Marijke ziet het gesloten gezichtje, maar gesterkt door Klaas zegt ze er niets van en houdt ze het even op oppervlakkigheden.
Als de klok 10 uur slaat gaan ze naar boven, de wekker zal vroeg gaan. Boven geeft ze Kim nog even een knuffel “ik hou van je meisje, vergeet dat niet, dat zal nooit veranderen”.
Kim klemt even haar armen om haar moeders nek, en slikt even. “Ik hou ook van jou mam, goede reis. Ik hoop dat je snel terug bent”.
 

nieuwkomertje

Nieuw lid
Hoofdstuk 3

De volgende ochtend vroeg, hoort Kim de voordeur dichtslaan. Ze hoort haar moeders hakken tikken als ze naar de auto loopt, en staat snel op. Op het moment dat ze haar moeder de auto in ziet stappen, kijkt Marijke op naar het raam van Kim. Gewoonte die ze al jaren heeft, net zoals ze Kim altijd nakijkt als die haar fiets pakte om naar school te gaan. Verrast is ze als ze Kim voor het raam ziet staan. Kim zwaait en Marijke wuift een handkus haar kant op.

Kim laat zich weer met een plof op bed vallen, en kijkt op de wekker. Acht uur. Ze kan nog minstens 2 uur slapen, bedenkt ze. Ze hoeft pas de bus van kwart voor elf te hebben naar de campus.
Om 10 over negen schrikt ze wakker van de klop op de deur. Klaas doet de deur open en stapt naar binnen.

“He ik had niet gezegd dat je binnen mocht komen”

“Nee dat weet ik Kim, maar ik had al 2 keer geroepen en dat hoorde je niet”.

Kim trekt het dekbed op tot hoog onder haar kin. Klaas negeert het en pakt haar bureaustoel, draait deze om en gaat er achterstevoren op zitten.

“Wat moet je..” vraagt Kim onvriendelijk.

“Wat ik moet? Nou ik moet niets, ik wil alleen wat tegen je zeggen en wat met je afspreken.”

“Moet dat nu?”

“Ja dat moet nu Kim. Goed…. Wat ik je wilde zeggen is het volgende: Ik wil met jou een goede en gewone verstandhouding hebben. Daar zijn 2 mensen voor nodig. In mijn ogen zal je, hoe oud je ook bent, altijd kind blijven van Marijke. En in die zin, sta je voor mij op 1 lijn met mijn eigen kinderen die maar een vier jaar ouder zijn dan jij. Mijn eigen kinderen zijn ook altijd welkom bij mij, maar in mijn huis, en dit huis is nu ook mijn huis, leven mijn kinderen en dus ook jij wel volgens mijn regels”.

Kim schiet op en haar ogen vuren “Wat nou jou regels, doe ff normaal man..”

Klaas houdt zijn hand op “wacht even, kruidje-roer-me-niet”, je weet nog niet eens wat ik wil zeggen. Die regels zijn heel simpel. We respecteren elkaar, laten elkaar uitspreken, je maakt geen rotzooi in andermans huis, en je gedraagt je volwassen. Mee eens?”

Kim schokschoudert. Wat kan ze hier tegen in brengen?

“Bedoel je dit als ja Kim?”

Kim kleurt een beetje. Ze is niet gewend dat er zo tegen haar gesproken wordt.

“Ja” zegt ze dan ook een beetje snibbig.

“Mooi. Nu nog iets dat ik ook altijd tegen mijn eigen kinderen heb gezegd. Als jij je volwassen gedraagt, dan behandel ik je ook volwassen. Als jij je als een klein kind gedraagt, dan behandel ik je zo. Is dat ook duidelijk?”

Kim weet niet waar ze kijken moet. Als Klaas haar vragend aan blijft kijken, knikt ze dan maar ja.

“Dat beschouw ik dan maar als een ja. 1 van de dingen waar jij je mateloos in gedraagt als een klein kind, en die ik zeer vervelend vind, is dat je de hele wasmand laat stinken doordat je je ondergoed erg vies maakt. Ik weet niet of je dit opzettelijk doet, of niet, maar het moet stoppen. Of je wast al je kleren zelf, maar dan bewaar je ook je vieze kleding op je eigen kamer, inclusief je beddengoed, en zorgt zelf voor een manier om het te wassen maar dat is niet hier in huis. Of je gaat je per direct als een volwassene gedragen. Aan jou de keuze.”

Kims ogen spugen nu vuur. “Man wie denk je dat je bent. Je bent gewoon een vies oud mannetje dat aan ondergoed ruikt, ja ik heb je wel gezien, wat is dat, val je op jonge meisjes of zo?”

Klaas klemt zijn kaken op elkaar, en staat op “Kim, dit is je reinste nonsens. Ik was alleen op zoek naar de doordringende urine lucht die uit de wasmand kwam. Op geen enkele manier zijn mijn gedachten over jou op deze manier zoals jij beschrijft”.

“Ja ja, dat zeg je nu wel..” Kim komt onder het dekbed vandaan en staat in haar korte nachthemd voor Klaas. Even schudt ze met haar billen en gooit haar lange haren over haar schouder. “Ik zie je wel hoor, als mama dit wist…”

Klaas, die met zijn 1,95 behoorlijk uitsteekt boven Kim, die tot zijn schouder komt, pakt Kim onverwachts in haar nekvel beet en duwt haar voorover. Doordat hij op haar rug duwt, staat ze gebogen voor hem. Hard haalt hij uit en geeft haar drie petsen op haar billen. Dan duwt hij haar hard terug op bed. Verbouwereerd kijkt Kim hem met open mond aan.

“Nu moet je eens goed horen meisje. Ik ben dit goed zat. Zoals ik al zei, als jij je als een klein kind gedraagt dan zal ik je zo behandelen. Ga vooral zo door zou ik zeggen. Maar ik kan je 1 ding verzekeren, de volgende keer blijft het niet bij 3 petsen, dan ga je ouderwets bij me over de knie en zal je blij zijn als je geen lang hoorcollege te gaan hebt, want dan zit je niet lekker. Nu schiet je op. Ik heb gisteravond nog alle kleding gewassen en we beginnen met een schone lei. Jij zorgt dat jij je aan de afspraken houdt, dan heb je van mij geen last. Hou jij je er niet aan, dan heb jij een probleem. Ben ik duidelijk?”

Kim is onder de deken gekropen en wrijft over haar linker bil die hard gloeit. Ze kijkt Klaas boos aan.

“Ik vroeg je wat Kim, ben ik duidelijk?”

“Ja!!” Schreeuwt Kim verontwaardigt

Klaas wacht niet meer op haar verdere commentaar en beent de kamer uit. Nog net hoort hij een zin die eindigt op “eikel”.
Beneden belt hij naar de zaak, en hij krijgt zijn collega aan de lijn. “Ha baas, whats up?” Hoort hij Mark grappend zeggen “je bent er vroeg bij”.
Kim mag dan wel spottend over een automonteurtje spreken, maar Klaas heeft een goed lopend autobedrijf waar hij zo’n 20 man heeft werken. Nog maar zelden buigt hij zich zelf over een auto. Hij stuurt de boel aan en houdt de mensen aan het werk. Al jaren is het louter kantoorwerk voor hem.
“Mark, ik bel inderdaad vroeg. Ik gooi mijn agenda beetje om deze week. Marijke is deze week weg, maar ik heb hier thuis nog het nodige te regelen. Ik log dus vanuit hier in. Ik ben gewoon bereikbaar en zal ook wel wat uurtjes er zijn van de week, maar weet dat het wat onregelmatig zal zijn. Heb je even een stuk papier, dan kan je even wat zaken noteren voor me, die je moet uitzetten…”
In rad tempo geeft Klaas wat orders aan Mark. Na 5 minuten legt hij de telefoon neer. Dan pakt hij de wasmand op met schoon opgevouwen kleding en draagt hem naar boven. De deur van Kims kamer staat inmiddels open en de badkamer is hoorbaar in gebruik. Hij loopt haar kamer in en opent de lade met ondergoed. Die is leeg, en op het moment dat hij het met schone slips wil vullen, bedenkt hij zich. Hij legt alle schone kleding van Kim op haar bureau, maar van de slips legt hij er maar 1 neer en loopt weer weg.

Als Kim even later aangekleed langs hem loopt, vraagt ze “waar is de rest van mijn ondergoed”. Haar blik is brutaal, maar ze laat het hier bij.

Rustig antwoordt Klaas “die heb ik en nee, niet omdat ik daar van geniet”.

“Dat zei ik helemaal niet”.

“Nee maar je ogen spreken boekdelen Kim”.

“Nou?”

“De rest heb ik. En als jij je aan de afspraak houdt dat jij normaal zindelijk ermee om gaat, dan krijg je ze ook van mij terug”.

“Zindelijk?”

“Ja zindelijk Kim. Want steeds zulke vieze slips, dat is niet zindelijk. Als je het doet om mij te pesten, omdat ik hier de was doe, nou dan heb je je lol gehad. Als je het niet expres doet, dan heb je een probleem dat verholpen moet worden. Dus, zeg het maar. Ik zie het wel als je terug komt van college vandaag.”

Klaas wacht niet op antwoord en beent met grote stappen door naar boven, waar hij zijn eigen kleding en van Marijke opbergt. Dan gaat hij naar zijn kantoor toe en start de computer op. Hij negeert de boze geluiden van Kim volledig en start met zijn werk. Een uur later hoort hij hoe ze de voordeur achter zich dicht laat knallen en dan staat hij op. Beneden pakt hij een kop koffie en staart even uit het raam. Hij is heel benieuwd of Kim de boodschap opgepikt heeft. Hij hoort een piepje en kijkt op zijn telefoon. Marijke appt hem.

“ik ben geland, reis ging goed”
“fijn meissie, blij om dat te horen. Succes met je presentatie straks’”
“dank je. Bij jullie ook goed?”
“ja hoor, ik heb met kim gepraat en ze begrijpt het. Ze is nu naar college”.
“oh, gelukkig”
“maak je maar geen zorgen”
“zal ik proberen. Dag schat”

Dan volgt een kussend smiley tekentje, en met een grijns stuurt Klaas haar er 1 terug.
 

nieuwkomertje

Nieuw lid
Hoofdstuk 4

In de bus zit Kim. Ze heeft de oortjes van haar Ipod wel in haar oren, maar hij staat niet aan. Ze is in gedachten, en wil niet dat er tegen haar aan gekletst wordt. In gedachten speelt het scenario van vanmorgen af. Weer voelt ze de harde petsen op haar billen neerkomen en ze rilt even. Ze weet niet wat ze moet denken. Aan de ene kant maakt het haar nijdig, aan de andere kant voelt ze ook… ja wat.. beetje ontzag misschien is dat wel het beste woord. Tegelijk krijgt ze ontzettend de neiging om haar tong uit te steken, kinderachtig misschien.
Ze schudt even haar hoofd, komt er niet uit. Ze draait even op haar zitting. Door alle haast is ze voor vertrek niet naar de wc gegaan. Nu ja, straks op de universiteit maar gelijk gaan. Leren, pfff, als ze daar aan denkt. Ze kan het op zich makkelijk, maar is niet gewend om te leren. Op het VWO ging het haar gemakkelijk af. Ze is een late leerling en was al 19 toen ze van het VWO af kwam. En nu is het april en hoopt ze over 3 maanden haar propedeuse sociologie af te ronden. Maar het vlot totaal niet. De stof is best confronterend soms, en sommige vakken zijn ook stampwerk, en dat is ze niet gewend. Ze heeft het haar moeder nog niet verteld, maar ze moet toch al 2 van de 4 herkansingsmogelijkheden gaan benutten. En dan moet ze ook nog het 3e trimester afmaken.
En dat Michael het uitmaakte, hielp ook niet echt. Nou ja, Michael, ze had het anders zelf wel uitgemaakt, het is gewoon een watje, maar het was de bedoeling dat zij hem zou dumpen en niet hij haar. Wat had hij ook al weer gezegd? “Ik kan niet zijn wat jij nodig hebt Kim. Jij hebt een stevig iemand nodig, ik wil juist met iemand zijn waar ik niet mee hoef te twisten. Ik wil het kalm, jij wilt vuurwerk. Ik ben afwachtend, jij wilt dat ik initiatief neem”. Ze had smalend gezegd dat het knap was dat hij al bij de A van analyse was gekomen in het studieboek dat over karaktereigenschappen ging. Hij had alleen maar zijn schouders opgehaald en was daarna weggegaan. Alleen kon ze de huur niet betalen, bovendien stond de flat die ze deelden op zijn naam. Ze had niet anders gekund dan naar haar moeder terug gaan.

Als ze bij de eindhalte is aangekomen, moet ze even stevig doorstappen. Ze neemt altijd de laatst mogelijke bus op maandag, maar dan is ze altijd op het randje van te laat komen voor het 4e collegeuur. Net een 20 seconden na de zoemer stapt ze de collegezaal binnen.

“Fijn dat u als altijd weer op tijd wilde komen, mejuffrouw” begroet de hoogleraar haar sarcastisch.

“Ach vent ga fietsen stelen op het Damrak”, mompelt ze terwijl ze naar een plekje zoekt in de collegebanken.

“Ik meen dat hier geen fietsen meer staan, sorry”, hoort ze achter zich nog. Oeps, iets te hard gesproken dus.

Het uur erna, concentreert ze zich op de stof. Ze vindt het heus boeiend , maar toch schuift ze af en toe ongedurig in de bank heen en weer. Als het uur om is, spoedt ze zich naar het toilet. In het hokje laat ze met een zucht haar plas gaan. Ze ziet een klein vlekje in haar slip, maar het is gelukkig maar miniem.

Zittend weer achter zijn bureau, is Klaas ingelogd op de computer. Hij heeft zich afgevraagd wat hij moet doen. Enerzijds hoopt hij dat Kim de boodschap begrepen heeft, anderzijds denkt hij te weten dat Kim niet zomaar als een blad aan de boom om zal slaan. En dan? Wat dan? Want als je A zegt moet je ook B zeggen bedenkt hij. Hij besluit de huisarts te bellen. Hij kent Dick de Groot goed, ze zijn samen opgegroeid. Als hij de assistente aan de lijn krijgt en vraagt of Dick hem even kan bellen, duurt het niet lang, of Dick belt terug.

“He Klaas, wat is er, toch geen urgentie hoop ik?”

“Nee Dick, geen zorg. Marijke en ik maken het goed. Maar ik wil wat met je bespreken over Kim. Zou dat op korte termijn kunnen?”

“Oh .. goed.. ja dat kan. Even kijken. Ik ben om 1 uur klaar met spreekuur, moet om 3 uur visites gaan rijden. Dus als je dan tijd hebt. Je moet wel naar de praktijk komen, want ik moet standbye staan. Lukt dat? … Komt Kim mee?... Hoezo?... Oh, nou dat leg je dan straks maar uit. Ik ga nu snel verder. Tot zo”

Klaas grijnst als hij de hoorn neerlegt. Dick is altijd to the point. Altijd al geweest. Prima huisarts en belangrijk ook, hij heeft levenservaring en is zelf ook vader van 3 inmiddels volwassen kinderen.
Vervolgens werkt hij twee uur intensief voor de zaak. Hij kan het vrij makkelijk gelukkig, zich even afsluiten en focussen op wat voor hem ligt. Met een schuin oog houdt hij de tijd in de gaten. Om half 12 sluit hij af en rijdt naar het dorp toe.

Hij loopt eerst de Etos drogist binnen en loopt direct door naar de afdeling met damesverbanden. Mmmm, hij ziet wel Tena inleg liggen, maar dat is het toch niet helemaal. Toch pakt hij een pakje mee met het grootste verband. Dan loopt hij door naar de kinderluiers. Helaas, het pak voor de grootste maten van Huggies gaat maar tot 50 kg, dat gaat het niet worden. Hij weet dat Kim zo’n 1,65 m is en ze heeft een sportief slank postuur maar is geen mager poppetje. Hij schat dat ze zo’n 60 kilo weegt. Als hij afgerekend heeft, twijfelt hij even of hij naar de apotheek zou gaan. Nee, dan wacht hij toch even op het gesprek met Dick straks. Toch nog even bij het Kruidvat kijken.
Bij de kinderafdeling ziet hij DryNites staan. De grootste maat gaat tot 65 kilo. Bingo. Zal dit passen? Genoeg in 1 pak voor een week ziet hij. Bij de kassa rekent hij af, even kijkt hij wat verlegen om zich heen, maar gek genoeg kijkt niemand hem gek aan. Toch is hij wel blij met het tasje erom heen.
Thuis gekomen, legt hij de spullen op zijn kantoor neer in een afgesloten kast. Het blijft immers mogelijk dat Kim zich gewoon nu opstelt.

Na de lunch rijdt hij naar de huisartsenpraktijk. Al snel roept Dick hem binnen.

“Wat kan ik voor je doen Klaas, je zei dat het over Kim ging. Wat is het probleem?”

Klaas begint uit te leggen hoe het nu gaat. Hoe hij de weerstand bij Kim voelt, maar ook merkt dat ze in de knoop zit met zich zelf. Hoe ze een watje van een vriendje had, op het punt stond dit uit te maken, maar vervolgens toch boos was dat hij dit deed. Hoe ze terug in huis kwam, maar zich steeds tegen hem keerde, terwijl het in de jaren hiervoor niet zo was geweest. Ja ze deed wel eens wat neerbuigend over hem, maar niet zo.

Dick hoort het allemaal rustig aan.
“En wat brengt je nu bij mij Klaas?”

Dan vertelt Klaas hoe hij de laatste weken steeds geconfronteerd wordt met Kim die steeds een beetje in haar slip plast, ook heeft hij al eens wat sporen op lakens gevonden. Niet heel erg, maar erg genoeg voor hem om er iets over op te merken. En dat het daarna alleen maar erger is geworden.

“Je denkt dat ze het erom doet?”

“Ja eerlijk gezegd wel.”

“Dat hoeft niet het geval te zijn Dick. Het kan gewoon ook zijn dat ze niet goed genoeg uitplast, niet op tijd gaat, dat ze bij een krachtsinspanning ineens wat verliest, alhoewel daar is ze wat jong voor..”

“Ja dat weet ik wel, maar toch”.

“Het kan ook een combinatie zijn. Maar goed, wat wil je eraan doen?”

Klaas slikt even. Om het zo hardop te zeggen is toch wel even wat anders. Maar goed.
“Dick, je weet hoe ik altijd ook met mijn eigen kinderen ben omgegaan. Ik behandel ze naar hun leeftijd en geloof in het beste. Maar als ze me uitdagen of kinderachtig doen, dan maak ik daar korte metten mee. Ik laat niet over mij lopen en hou er van om duidelijkheid te geven”.

“Ja Klaas dat weet ik. En dat hoort bij jou. Is geen slechte eigenschap overigens. Maar nu concreet..”

Klaas schiet ook in de lach even “jij het er anders ook een handje van hoor Dick. Maar oke, als Kim haar slip niet droog houdt, dan wil ik dat ze zich daar van bewust wordt en daarvoor heb ik Drynites gekocht bij het Kruidvat. Dan ben ik in ieder geval van het probleem af en zal zij zich er bewuster van worden.”

“Dat kan helpen ja, al zal ze zich enorm schamen, en het is maar de vraag of ze dit zal doen natuurlijk…” Dick wrijft even over zijn kin. “Aan de andere kant .. als ze het inderdaad ook doet om jou te zieken, dan wel jou uit te proberen, dan kan het zijn dat ze inderdaad wacht tot jij haar een halt toe roept en ingrijpt”.

“Maar wat als ze verder gaat?” vraagt Klaas op de man af. “Ik wil dat het stopt, laat dat duidelijk zijn, maar als zij moedwillig dit doet, dan heb ik het liefst een echte luier achter de hand, om haar te laten weten dat ze niet met me moet spotten”.

Even is het stil in de behandelkamer.
Dick kijkt Klaas vorsend aan. “Wat vindt Marijke hiervan? Hoe staat zij hierin?”

“Marijke geeft aan dat ze vertrouwen in mij heeft. En Dick…. Kim lijkt in vele opzichten op Marijke.”

“Waarmee je wilt zeggen?”

Nu schuifelt Klaas even op de stoel. “Nu .. ja.. nee niet dat Marijke dit ook doet.. maar goed, Marijke weet van zich zelf dat ze goed bij mij past. Ze is heel zelfstandig, doet van alles, zit nu ook voor een belangrijke vergadering in het buitenland, maar bij mij kan ze gewoon zich zelf zijn en ook op mij leunen. Als zij zichzelf voorbij draaft dan weet ze dat ik dat niet laat gebeuren. Zij zoekt dat ook in een partner. Ik meen dat Kim ook op zoek is naar zichzelf en die grenzen af tast. “

Dick staat op en loopt even heen en weer door de spreekkamer.
“Tjonge Klaas, daar zeg je wat. Dank voor je openhartigheid, want zo goed ken ik Marijke niet, maar ik herken jou er wel in. Ze zal ook goed voor jou zijn dan, want niet veel vrouwen waarderen het tegenwoordig als een man hen soms “de baas” is. Maar je neemt wel een enorme gok nu met Kim. Als dit niet goed uitpakt dan kan dit met Marijke ook tot problemen leiden, dat realiseer je je toch wel?”

“Ja als je het zo zegt wel, maar Dick ik weet gewoon dat dit erachter zit, vraag me niet waarom, maar ik herken gewoon een patroon. Nou ja…”

“Dus concreet wil je wat? Dat ik je aan wat incontinentiemateriaal help?”

“Ja”

“maar dat kan ik niet permanent doen, dat snap je. Als Kim dit expres doet..”

“Nee dat zien we dan wel weer, maar als ik er zeg maar een stuk of 10 kan krijgen.”

“Hoe groot is Kim?”

Klaas beschrijft het postuur van Kim
Dick schrijft een briefje, zet zijn paraaf eronder en schuift het naar Klaas.
“Hierzo. Hiermee kan je een pak Tena maxi halen, maat M moet goed zijn. En een klein pak inleggers. Dat kan je eventueel in de drynites gebruiken. Want drynites dat zijn broekjes, daarmee kan ze gewoon naar de wc gaan. Maar die houden niet veel. Met een inlegger erbij gaat dat beter. Die andere dat zijn luiers, dat werkt minder makkelijk, maar die kunnen meer hebben.”

“Dank je Dick”

“Klaas, ik wil wel weten hoe dit verder gaat. En ik wil dat Marijke dit weet. Je bent een goede vriend van me, maar meer dan dit kan ik niet doen, zonder dat ik Marijke, maar vooral Kim hierin zelf spreek.”

“Dat begrijp ik Dick. Volgende week hoor je meer van me, dan is Marijke terug. Die blijft minimaal een week, maar waarschijnlijk 10 dagen weg”.
Met een stevige handdruk nemen de mannen afscheid van elkaar. Klaas rijdt gelijk door naar de apotheek, waar hij de spullen in een discrete zak mee krijgt.
Kwart voor twee rijdt hij de oprit weer op en bergt snel de spullen op in kantoor. Als hij zich met een kop koffie achter de krant nestelt, lijkt er ogenschijnlijk niets aan de hand. 10 minuten later komt Kim thuis.
 

Paddy

Superlid
Top verhaal, toch ergens het gevoel dat ik hem al ken.... Soort van deja vu.
Kan ook door het bier komen dance
 

nieuwkomertje

Nieuw lid
Dank jullie wel! Ik schrijf er zeker verder aan. Hopelijk vandaag nog een volgend hoofdstuk.
En een deja vu.... ja dat kan natuurlijk altijd. Dromen we niet allemaal dit soort verhalen/settings. Ook ik word daar door geïnspireerd, maar het verhaal schrijf ik wel zelf, het is geen vertaling van een bestaand verhaal.
Veel leesplezier en plezierige gedachten gewenst!
 

nieuwkomertje

Nieuw lid
Hoofdstuk 5

“Hoi” zegt Kim beetje onverschillig als ze binnenkomt. Ze zag Klaas al vanuit de tuin zitten, en even trok een knoop in haar maag samen.

“Dag Kim. Hoe was t op de campus? Nog wat interessants gehoord?” Klaas hoort de onverschilligheid wel, maar negeert dit en vraagt belangstellend.

“Goed hoor. Eerste uur was beetje saai, tweede ging wel”. Kim loopt door en mikt haar tas onder de kapstok samen met haar schoenen. Zowaar hangt ze haar jas aan de haak. Snel loopt ze naar de keuken en pakt een theeglas. Als de waterkoker begint te zoemen, hoort Klaas haar zeggen “ik ga zo nog even naar Susan. Ik ben voor het eten terug”.

Klaas zucht en staat op. Ook hij loopt naar de keuken. “Wat zeg je Kim, ik versta maar de helft, door de waterkoker. Iets dat je nog weg moet?”

“Ja ik ga nog even naar Susan, maar ik ben voor het eten terug. Wat eten we?”

“We eten salade met een rundervinkje. Als je er nog aardappels bij wilt kan dat, wil je dat?”

“Nee hoeft niet. Lekker”
Kim draait zich om, schenkt haar theeglas in en loopt langs Klaas. Die houdt haar tegen door even zijn hand op te steken.

“Vergeet je niet wat Kim?”

“hu? Wat bedoel je?”

Klaas ziet direct dat ze donders goed weet waar hij het over heeft, maar zich van de domme houdt.

“Je weet best waar ik het over heb Kim, je bent niet dom. Vanmorgen hebben wij een gesprek gehad. Jij zou je gedragen en dus zou je zorgen dat je je slip schoon en droog hield. Heb je je aan die afspraak gehouden?”

Kim krijgt een rood hoofd en reageert fel. “Dat was geen afspraak, dat was een dictaat van jou. Maar ik heb niet gezegd dat ik naar jou zou luisteren, je hebt je daar niet mee te bemoeien. Jeetje begin je nu al weer…”
Ze wil weer langs Klaas lopen, maar die pakt haar nu bij de arm en pakt het glas thee uit haar handen en zet het op het aanrecht neer.

“Rustig aan, en blijf even gewoon staan. Je kan toch wel gewoon antwoord geven. Of er is niets aan de hand, dan kan je gewoon antwoord op mijn vraag geven, en dan is het klaar, of je hebt je niet aan de afspraak gehouden en jongedame dan kom je hier niet zo mee weg. Dus wat is het?”

Kim kijkt nu woest. “Je hebt het recht niet… waag het niet”

“Waag niet wat Kim? Je kunt gewoon zelf antwoord geven, en me laten zien of het goed is. Dan zal ik netjes sorry zeggen dat ik je niet vertrouwde. Maar als het moet trek ik hier en nu je rok omhoog en check jezelf. Aan jou de keuze.”

Klaas ziet de wisselende emoties over Kims gezicht gaan en weet eigenlijk het antwoord al.
Met een gezicht vol bluf, zegt ze “jij je zin, hopelijk geniet je ervan”. Onder haar rok trekt ze haar slip uit en met een grijns overhandigt ze hem aan Klaas.

“Hier kick je op he, wat is het heb je een slipjes fetisj?”

Klaas verrekt geen spier in zijn gezicht en neemt het slipje niet aan. Een blik erop, laat al een kring zien, die verraadt dat het niet helemaal goed was.

“Loop maar even naar boven en trek een schone aan. En nee ik heb geen fetisj voor slipjes. Wees wel even zo fatsoenlijk om deze uit te spoelen en te drogen te hangen. Dan hoef ik jouw zooi niet op te ruimen. Lijkt me wel zo eerlijk”.
Klaas draait zich om en zet zich weer aan de tafel achter de krant.
Stampvoetend loopt Kim naar boven. Helaas heeft haar reactie geen vat gekregen bij Klaas.
Boven houdt ze snel het slipje onder de kraan en hangt het op. Vervolgens loopt ze naar haar kast en trekt de ondergoed la open. Deze is echter leeg. Klaas hoort hoe ze hardgrondig vloekt. Als er ergens iets is waar hij een hekel aan heeft dan is het aan gevloek en getier. Hij loopt dan ook naar boven.

“Kim doe normaal. Wat is je probleem?”

“Waar zijn mijn schone onderbroeken?”

“Welke Kim? Je hebt ze immers allemaal zo vies gemaakt, je denkt toch niet dat ik dat voor jou ga oplossen?”
Klaas kijkt Kim nu direct aan. “Ik heb je vanmorgen gewaarschuwd en of je het leuk vindt of niet Kim, ik meen wat ik zeg. Dus…”

Klaas loopt naar zijn werkkamer, maakt het pak Drynites open en pakt er 1 uit. Hij loopt terug naar Kim en reikt haar die aan. “hier jongedame, gebruik deze maar. Als je deze fatsoenlijk droog kan houden, dan zal ik erover denken om je je slipjes terug te geven”.

“wat??? Ben je gek geworden?? Wie denk je dat je bent, vuile rotzak…”

Voor Kim verder kan schelden, trekt Klaas haar naar zich toe. Hij zet zijn been op de rand van haar bed, trekt haar over zijn knie en geeft haar nu een vijftal ferme tikken op haar kont. De stof van haar rokje bedekt maar ternauwernood haar billen. Met een ruk zet hij haar weer op haar benen.

“Laatste waarschuwing Kim, de volgende keer zijn je billen bloot, en beloof ik je dat je niet zo makkelijk er vanaf komt. Succes met je nieuwe slip, en als je zo groot bent als je pretendeert te zijn, dan zal het geen enkel probleem voor je zijn. En oh ja, als je denkt dit even met je moeder aan de andere kant van de wereld te delen, dan hoop ik dat je in ieder geval bedenkt dat zij er op afstand niets aan kan doen, en dat je haar leven dan wel heel moeilijk maakt. Wellicht wil je jezelf ook de schaamte besparen door te vertellen wat je gedaan hebt, want geloof me, dan spreek ik haar ook…”
Kim staat met open mond te kijken, wat verdwaasd met de Drynites in haar handen.
Klaas laat haar achter in haar kamer en beent met grote stappen naar zijn werkkamer toe.

Kim zakt terug op bed en wordt in haar gedachten gestoord door haar telefoon. Ze ziet dat het Susan is, maar ze drukt het weg. Als even later de telefoon weer gaat, neemt ze hem op “hoi met mij… nee ik ben nog niet onderweg… eh, … nee sorry plan is gewijzigd.. ik kan nu even niet komen… vertel ik je later wel.. sorry”.
Ze hangt op en legt de Drynites naast zich neer. Vervolgens loopt ze naar de kast in haar moeders kamer. Maar als ze daar de la met ondergoed opentrekt vindt ze ook alleen maar leegte.

“Je moeder heeft haar ondergoed mee Kim, logisch toch?” hoort ze vanuit de andere kamer

Kim steekt haar tong uit en maakt een obsceen gebaar naar de andere kamer. Geluidloos bauwt ze Klaas na “logisch toch??”
Ze kan ook niet in haar blote kont blijven lopen en de slip in de badkamer is nu drijfnat.
Na een kwartier in haar slaapkamer, pakt ze toch de Drynites. Ergens voelt ze de knoop in haar buik even omdraaien, als ze het aantrekt. Back staat er met koeienletters op 1 kant. Ze ziet dat het broekje paarse en groene strepen heeft. Ook dat nog. Dat zie je geheid door haar rokje heen.
Als ze hem aantrekt, geeft het een rare sensatie. Het voelt zacht. Minder dik dan ze dacht. Net alsof ze een grote onderbroek aan heeft, met een maandverband erin. Als ze haar rok laat zakken, kijkt ze in de spiegel. Gelukkig zie je er niets van. Een beetje onwennig voelt het wel.
Op de gang hoort ze Klaas. Die naar beneden loopt. Heel normaal hoort ze hem zeggen “je thee wordt koud, kom je naar beneden?”
Beneden reikt hij Kim haar thee aan en schenkt zelf nog een koffie in. “Ga je nog naar Susan?”

“nee natuurlijk niet!”

“Nou ja, voor mij geen probleem hoor. Heb je veel huiswerk ?”

“Zou ik me niet mee bemoeien als ik jou was” Schiet het bij Kim eruit.

Klaas trekt zijn wenkbrauwen op. “Het was maar belangstelling, dan niet. 6 uur eten, goed voor jou?”

Kim knikt, maar zegt dan toch alleen ‘ja is goed”. Dan pakt ze haar thee op en verdwijnt naar boven.
Klaas kan een grijns niet onderdrukken.
Hij kan het niet nalaten om haar na te roepen “ik zou deze wel droog houden als ik jou was Kim, anders wordt je probleem alleen maar groter”.
Kim staat even stil op de trap als ze zijn woorden hoort, snuift even en loopt door.

Op haar kamer achter haar bureau, strijkt ze even met haar hand over haar kruis, in gedachten hoort ze zijn woorden nog naklinken. Ze is verward, zou het liefst een potje janken, of iets kapot slaan, maar allebei lukt niet echt. Nog even kijkt ze in haar kasten, of ze niet toch op een andere plek haar slips ziet liggen. Even schiet het door haar hoofd, wat als… Ze voelt een steek in haar buik bij de gedachte om Klaas nog meer te tarten. Hij verbaast haar, vooral omdat hij zich ogenschijnlijk niet boos maakt. Terwijl zij alles voelt koken in zich.
Ze is zo in gedachten verzonken dat de tijd voorbij glijdt. Als het “Kim, kom je eten”, klinkt schrikt ze op uit haar gedachten. Snel gaat ze nog even naar de wc toe. De slip die daar te drogen hangt, is nog niet droog. Op de wc voelt ze automatisch aan het luierbroekje. Gelukkig is dat nog wel droog.

Beneden is Klaas de borden aan het opscheppen. “Leg jij even het kleed en 2 placemats neer? Dan kunnen we eten”.

Het eten verloopt betrekkelijk rustig. Klaas vraagt wel wat keren belangstellend naar Kim haar dag, maar de antwoorden blijven eenlettergrepig. Na het toetje wil Kim van tafel lopen.

“Heb je vanmiddag nog gestudeerd Kim? Ik weet dat je niet wilt dat ik naar je studie vraag, maar je moeder had me gezegd dat je volgende week een hertentamen moet doen”

“Hoe weet ze dat? Dat heb ik haar niet verteld?” Kim veert verontwaardigd op.

“Weet ik veel. Hoe weten moeders dingen? Geen idee. Misschien heeft ze het nog van Michael gehoord? Wat maakt dat uit? Dacht je dat je dat verborgen kon houden? Waarom zou je?”

Kim kijkt Klaas boos aan. “Omdat het mijn zaken zijn, die regel ik zelf wel”.
“Tuurlijk, zelf doen. Logisch ja, maar het is niet erg hoor om aan te geven dat iets niet is gelukt. Alleen wel handig om dan nu ook te gaan leren. Volgens mij heb je je middag aardig verlummeld nu”.

“Dat valt best mee. Nu ik ga.”

“Help even met afruimen alsjeblieft, samen gaat het stukje sneller, kost je maar 1 minuutje.”

Met een zucht staat Kim op, maar zonder verder tegensputteren doet ze wat Klaas haar vraagt. Daarna schiet ze naar boven.
Als om 8 uur Klaas op haar kamerdeur klopt, klinkt zacht maar niet onvriendelijk een “binnen”.
Klaas brengt haar een kop thee en 2 biscuits. Hij ziet dat ze nu wel achter een dik studieboek zit. “Dank je” komt er zowaar uit.

“maak je het niet te laat, je moet ook nog even ontspannen voor je gaat slapen hoor”

“mm, mm komt goed”, bromt ze.

Die avond laat Klaas haar verder met rust. Hij hoort haar wel nog voor het slapen gaan naar de wc gaan, vraagt zich af hoe het verder is, maar vraagt er niet naar. Hij neemt alleen de nog wat klammige slip mee naar boven. Deze bergt hij op bij de rest van Kims ondergoed.
 

Martinus

Toplid
Ben benieuwd of Kim het erger voor haar zelf gaat maken of juist dat het meevalt en later toch haar excuses aanbied. Verder mooi verhaal !1
 

nieuwkomertje

Nieuw lid
martinus zei:
Ben benieuwd of Kim het erger voor haar zelf gaat maken of juist dat het meevalt en later toch haar excuses aanbied. Verder mooi verhaal !1
ze gaat het wel begrijpen.... alleen nog niet direct ;)
wordt vervolgd
 

nieuwkomertje

Nieuw lid
Hoofdstuk 6

De volgende dag is Klaas al bijtijds op. Ook al is hij niet van plan naar zijn werk te gaan, hij moet wel degelijk de nodige zaken doen. In de kamer van Kim is het stil. Als hij op zijn gemak gegeten heeft en de krant op hoofdlijnen gelezen heeft, neemt hij een kop koffie mee naar zijn werkkamer. Boven geeft hij een flinke klop op Kims deur.

“Kim, sta je zo op? Het is inmiddels 9 uur”.

Er klinkt gebrom, maar geen duidelijk antwoord. Klaas opent de deur. “Kim, als je vandaag wat meters wilt maken met je studie, zou je denk ik beter kunnen beginnen met opstaan.”
Kim ligt uitgestrekt op bed, haar telefoon naast haar hoofd. Klaas registreert het in een oogopslag.
“Mmmm gisteren nog laat liggen appen met vriendin waarschijnlijk”.
Hij loopt naar het raam en trekt het gordijn open.

“Klaas verdorie, schei uit man, bemoei je niet met mijn zaken, ik kan heus wel…”.

Klaas trekt het dekbed van Kim af, die niet snel genoeg reageert en nog probeert het dek naar zich toe te trekken. Maar het is al te laat. Klaas ziet Kims beetje opgetrokken nachthemd, met daaronder de drynite, die duidelijk niet meer helemaal “dry” is.

“Je kan heus wel wat Kim? Voor jezelf zorgen? Zelf uitmaken wat goed voor je is?”

Kim draait zich om en trekt haar keus over haar hoofd “flikker toch op en laat me met rust”.

“Nee dat doe ik niet, dus hop, je staat over 5 minuten onder de douche jongedame en je gaat wat doen. Er staat koffie beneden klaar in de thermoskan. Maak wat van je dag zou ik zeggen.”

Klaas loopt naar zijn werkkamer, maar laat de deur openstaan, zodat hij kan horen wat Kim doet. Als er na 2 minuten nog geen beweging komt, laat hij nog een keer zich horen “Kim, laatste waarschuwing, ga douchen en maak jezelf fris, het is overduidelijk nodig zo te zien”.
Kim slaakt een kreet van ergernis, slingert Klaas een lelijk woord naar zijn hoofd, loopt naar de badkamer en knalt de deur achter zich dicht. Even later hoort hij de douche lopen.
Kalm werkt hij even door, en wacht geduldig af. Al snel loopt Kim weer in haar kamer rond, hij hoort haar ondergoed laatje gaan en dan weer met een knal dicht gaan. Dan is het stil.
Als het hem te lang stil is, loopt hij naar zijn kast, pakt er een schoon luierbroekje uit en pakt een inlegger. Met beide in de hand loopt hij naar Kims kamer en klopt op de deur.

“Wat wil je?” klinkt het nors.

Hij doet de deur open “ik begrijp dat dit een teken is dat ik binnen mag komen?” Kim zit op bed met haar badjas aan. Haar kledingkast staat open.

“Aangezien je kennelijk je luierbroekje ook gebruikt heb, heb ik hier een schone voor je”. Kim veert verontwaardigd op, maar Klaas negeert het en steekt haar een schoon luierbroekje en de inlegger toe.

“Dit is dus duidelijk beter op zijn plaats. Ik stel voor dat je nu wat beter je best gaat doen om dit droog te houden. Kleed je aan, en ik zou als ik jou was geen stennis maken, want daar staat mijn hoofd echt niet naar. Tenzij je wilt dat ik je moeder nog even een foto app van je natte broekje van vannacht?”

Kim kijkt hem boos aan. Als ze het luierbroekje aanpakt en voelt dat er nog iets onder zit, pakt ze de inlegger met afschuw beet. “Denk je nou echt dat ik….”

“Dat je wat? Dat ik denk dat je dit goed kunt gebruiken? Ja Kim dat denk ik zeker, of wou je ontkennen dat je nat was?”

Kim voelt de knoop in haar buik even samen trekken. Aan de ene kant wil ze Klaas van repliek dienen, aan de andere kant vreest ze ook een beetje dat ze dat wel eens kan afleggen.

“Nou?” Klaas kijkt Kim onbewogen aan. Hij begint steeds meer het gevoel te krijgen dat Kim wel eens behoefte kan hebben aan wat meer sturing.

“Wat nou?” snauwt ze ongeduldig terug.

“Wat wordt het? Ga je jezelf aanpakken, en er wat van maken of hoe zit het?”

“Ach man krijg de rambam” Kim smijt het broekje en de inlegger op de grond en draait zich om.

“Jij je zin Kim. Maar ik zou me nog even goed bedenken, hoever je mijn geduld op de proef stelt. Kleed je aan, en zorg dat je vandaag je wel droog houdt. En over een half uur zit je hier boven gegeten en aangekleed achter je studie boeken. Je kan niet en je studie verwaarlozen, en je als een klein kind gedragen en toch verwachten dat je bij je moeder en mij kost en inwoning krijgt. Je zal minimaal je best moeten doen. Jij gedraagt je kinderachtig, nou dan is dit het resultaat.”

Als Klaas de kamerdeur weer dichttrekt, zit Kim even stil in de kamer. Ze hoort Klaas naar beneden gaan. De tranen zitten haar hoog. Dan pakt ze het luierbroekje op en voorzichtig trekt ze het aan. Het is overduidelijk dat de inlegger erin hoort en als ze het zo optrekt, voelt ze verschrikt dat dit andere koek is. Even gaat ze met haar handen over haar kruis. Het voelt dik aan nu, zo dik als een luier. Als het woord door haar hoofd gaat, voelt ze haar buik weer samentrekken. Het voelt vreemd, en toch ook niet. Al spreekt ook gelijk een stem in haar hoofd haar tegen “wie denkt ie wel niet dat ie is om me dit aan te doen”. Gelijk gevolgd door een andere stem “jeetje wat is dit?”
Als Kim haar spijkerbroek pakt, en optrekt voelt ze dat deze nu strak om haar billen zit. Voor haar gevoel heeft ze een hele dikke kont nu. Snel pakt ze een wat langer T-shirt en die bedekt haar billen ook grotendeels. Dan haalt ze een kam door haar haar en maakt ze zich een beetje op. Het liefste zou ze op haar kamer blijven, maar ze heeft ook honger.
Een beetje stil en timide loopt Kim naar beneden. Met elke beweging voelt ze nu heel bewust de dikte tussen haar benen. Beneden in de keuken, smeert ze snel wat brood en schenkt een kop koffie in. Klaas ziet haar vanaf de zijkant aan, en zijn ogen glijden over haar lichaam. Hij ziet de billen van Kim die duidelijk wat dikker zijn in de nu strak zittende spijkerbroek. Van binnen moet ie even lachen.

In de daarop volgende paar uur, is Kim opvallend stil. Ze heeft zich in haar slaapkamer terug getrokken en als Klaas haar om 11 uur om de hoek van de deur vraagt of ze nog koffie wil, dan zegt ze rustig “graag, dank je”, waarna hij het voor haar neerzet.
“Vlot het een beetje?” vraagt hij nog, maar veel meer dan een instemmend gebrom hoort hij niet.
Als Klaas weer de kamer uit is, woelt Kim met haar handen door haar haar. Ze heeft net wel een poos zich kunnen afsluiten en heeft even zitten leren. Ze moet nog veel stof doorwerken, en het is niet het makkelijkste onderwerp voor haar. Ze moet allerlei beschrijvingen van type mensen leren, en daar de bijbehorende kenmerken van leren. Extravert, introvert, tolerant, intolerant, leiders en volgers…. Bij het kenmerk dominantie heeft ze het moeilijk. Aan de ene kant herkent ze er veel in, ze heeft snel haar mondje klaar, kan overheersend zijn, neemt het voortouw rustig, maar tegelijk vindt ze het niet een fijne karaktertrek. Ze zou zo graag op iemand leunen, maar ja… Michael was een watje.. die wond ze zo om haar vinger, alles deed hij voor haar… nou ja alles.. hij was dan wel weer slim genoeg om haar te dumpen… Maar zo wil ze helemaal niet zijn..
Kim zucht. Als ze haar koffie op heeft voelt ze haar blaas opspelen, en met elke keer dat ze verschuift voelt ze het dik gevulde luierbroekje om haar billen spannen.

Klaas....

De laatste weken is hij vaker in haar gedachten. Ze mag de vriend van haar moeder wel, maar hij werkt ook op haar zenuwen. Het lijkt wel of hij zo door haar heen kijkt. Bij hem kan ze niet zomaar doen en laten wat ze wil. Bij hem voelt ze zich soms zo kleintjes. En dat vindt ze dan weer niet fijn, want jeetje, ze is 20, ze kan wel voor zichzelf zorgen, ze is altijd met mama alleen geweest. Nou ja, niet altijd, maar veel meer dan een paar herinneringen heeft ze niet aan haar eigen vader. Ze was net 3 toen die overleed. En aan de ene kant vindt ze het fijn als hij vaderlijk op haar reageert, aan de andere kant wordt ze er stekelig van.
Kim steekt even haar tong uit en vertrekt haar gezicht. Dan schiet ze in de lach. Dat roept Klaas bij haar op. Ze zet zich tegen hem af, en tegelijkertijd komt hij bij haar binnen.

Doodeng.

Haar hand glijdt naar haar kruis en voelt de dikte. Ze snapt zichzelf niet goed. Hij irriteert haar, door haar slipjes weg te halen, en tegelijkertijd is ze ook benieuwd wat hij zou doen als…. Ze gelooft niet dat hij door zou zetten, alhoewel…. Kims mond vertrekt even als ze denkt aan de paar korte tikken die ze van hem kreeg. Die voelde ze hard binnen komen. Niet alleen op haar billen, maar ook op haar ego.
Nu moet ze toch wel nodig naar de wc gaan, en snel staat ze op. In de badkamer, veilig achter de gesloten deur, plast ze . Gelukkig ziet ze maar een klein drupje op de inlegger. Als ze haar kleren weer in orde maakt, voelt ze gelijk de druk weer rond haar kruis. Vreemd te merken hoe dit haar hele lijf en gedachten beheerst.
Klaas laat Kim met rust. Hij hoort haar wel even in de badkamer, maar gaat zelf door met zijn werk.

Om kwart voor een klopt hij weer op Kims deur.
“Ja?” hoort hij
Als hij de deur open doet, ziet hij Kim nog steeds achter haar bureau zitten. Het boek is echter niet zo veel verder doorgebladerd dan een uur geleden ziet hij.

“Ik ga eten klaar maken, kom je zo ook beneden eten?”

Kim aarzelt even, maar zegt dan toch op normale toon “ja ik kom er aan, 5 minuutjes nog, oke?”

“Prima, zie ik je zo. Wil je melk of thee bij je eten?”

“Thee graag”.

Beneden dekt Klaas snel de tafel en schenkt de mokken vol. Als ze eenmaal aan tafel zitten, vraagt hij “Kim, mag ik je wat vragen over je studie?”

“Eh, hoezo? Nou ja,.. wat wil je weten?”

“Wat vind je moeilijk aan je studie, waarom loopt het niet? Ik bedoel…. Je kan makkelijk leren, tenminste ik heb je in je eindexamenjaar vorig jaar, niet veel moeite zien doen, en nu…”

Kim veert op. “Nou zo makkelijk is het niet hoor, het is een hoop en geen eenvoudige studie, je moet niet denken dat ik ..”

Klaas steekt zijn hand op “Ho, ho, niet zo aangebrand, het is gewoon echt een belangstellende vraag, waarom loopt het niet?”

Kim haalt haar schouders op. Klaas wacht rustig af, maar Kim blijft zwijgen. Hij zucht eens diep.

“Moet je nog naar college van de week?”

“Overmorgen pas weer. Dan heb ik tentamen” Kim ziet Klaas even opkijken van zijn brood als ze het woord tentamen zegt.

“Tentamen? Of hertentamen?”

“Maakt dat uit dan?” De onwil straalt van Kim af.

“Natuurlijk maakt dat uit. Hertentamen betekent dat je al eens gezakt bent en nu een laatste kans hebt. Dus zeker geen moment om nu achter over te leunen denk ik zo. Waar gaat dit tentamen over, is het zo moeilijk? Ben je niet op tijd begonnen? Is het alleen theorie?”

“Zoiets ja”, mompelt ze, en schuift dan met een ruk haar stoel naar achter. “Ik ga maar weer naar boven, straks denk je nog dat ik niets aan het doen ben tenslotte…”

Klaas pakt haar bij haar arm beet en houdt haar tegen. “Dat is maar de helft van wat ik dacht Kim, maar als je het zo wilt stellen: Jij je zin. Ik was alleen maar belangstellend. Maar goed, als het alleen op leren aankomt, dan stel ik voor dat je vanmiddag dan ook echt goed gaat leren, in plaats van een paar bladzijden verder te komen in 2 uur tijd. Ik mag dan in jouw ogen niet zo veel geleerd hebben, maar ik weet wel dat als je je propedeuse niet haalt, dat je dan een negatief studieadvies krijgt. Lijkt me niet handig. Zeker niet als je wel kunt leren zoals jij.”

Klaas kijkt Kim vorsend aan. Even ziet hij een onzekere blik in haar ogen komen, maar snel trekt ze haar masker van onverschilligheid weer op. Zijn hand haalt uit en geeft haar een stevige klap op haar kont, die een dof geluid geeft, duidelijk is de dikke luierbroek hoorbaar eronder. “En hou jezelf droog, anders heb je er nog een probleem bij, en ik denk dat je problemen groot genoeg zijn, denk je niet?”

Kim trekt met een nijdige blik haar arm los en beent met grote stappen de kamer uit. Tenminste dat wil ze, maar met het lopen voelt ze de blik van Klaas op haar rug en hoort ze het ritselen van de inlegger. De deur gooit ze met een klap achter zich dicht en ze stampt opzettelijk harder de trap op. Ook haar kamerdeur geeft ze een ferme zet.
Boven zet ze haar handen neer op het bureau en leunt even voorover. Ze voelt haar hart bonzen in haar keel. Ze weet niet wat er met haar is, maar alles in haar buitelt door elkaar. Bijna had ze beneden hard “ja pa!” gezegd merkte ze, en daar was ze hard van geschrokken. Als haar hart weer een beetje tot rust gekomen is, ontspant ze zich. Nog even bedenkt ze zich, maar dan laat ze toch wat plas lopen. De inlegger neemt het vlot op en als ze even later gaat zitten, voelt ze voorzichtig aan de voorkant van haar kruis. Het voelt wat dikker en van binnen voelt ze de warmte verspreiden. Een glimlach speelt even om haar mond.
 

nieuwkomertje

Nieuw lid
Hoofdstuk 7

De twee uren erna houdt Klaas zich in. Hij hoort hoe de muziek aangaat op Kims kamer, hij hoort haar even bellen, waarschijnlijk met Susan en hij hoort hoe Kim nog naar beneden gaat en kennelijk wat te drinken haalt. Ze negeert Klaas volledig, al kan hij zich niet aan de indruk onttrekken dat ze hem uitdaagt. Als om kwart voor vier de muziek weer een tandje harder gaat, is hij het zat.
Zonder te kloppen komt hij haar kamer binnen, waar ze net bezig is een appje of een smsje te sturen naar iemand. Met een paar stappen loopt hij op haar stereo af en zet de knop om.

“Klaar nu Kim. Ga staan en leg die telefoon weg”.

Als Kim niet gelijk reageert, trekt hij de telefoon uit haar handen en mikt deze op haar bed.

“What the F*&^#...., blijf met je poten van mijn telefoon af man”.

Klaas trekt haar overeind en lift haar kin op, zodat ze hem wel aan moet kijken.

“Genoeg met je gedonder Kim. Wat is het, heb je geleerd?”
Een blik op Kims boek, laat hem dezelfde pagina zien als rond 12 uur : “Nee dus”.
“Doe je broek naar beneden Kim, ik zal je wat te tieren geven, misschien dat je dan wat meer aandacht kan hebben voor wat belangrijk is”.

Kims mond zakt open “Wat??? Ben je gek geworden?”

“Eén…”

“Wat nou één? Wie denk je dat je bent?”

“Twee... Kim ik zou nu heel snel doen wat ik je zeg, anders heb je straks een dubbel probleem”.

Kim schrikt van Klaas’ strenge stem. Zijn blik zegt genoeg, ze is kennelijk te ver gegaan. Haar hartslag schiet omhoog en ze houdt instinctief haar handen voor haar billen.

“Als ik het moet doen, krijg je een dubbele portie en meisje dat verlies je geheid, dus…”

Trillend maakt Kim de knoop van haar broek los en de rits, maar verder gaat ze niet.
Klaas trekt haar naar zich toe, trekt haar spijkerbroek met een flinke ruk naar beneden en ook het luierbroekje met de duidelijk zwaardere inlegger erin.

“Ook dat nog, je weet de grenzen wel op te zoeken jongedame”.

Hij gaat op de bedrand zitten en trekt Kim over zijn schoot heen. Haar bovenlichaam ligt op het bed en ze probeert met haar hand haar klamme blote billen te bedekken, maar Klaas pakt haar stevig om haar middel beet.
Dan begint hij met snelle stevige tikken haar billen te bewerken. De patsen weerklinken hard in de kamer, en Kims uitroepen van boosheid overstemmen het, maar hij gaat onverdroten door.
Als ze begint te kermen en kronkelen op zijn schoot, pakt hij haar alleen maar steviger beet en bewerkt dan met een gestaag tempo steeds op dezelfde plek haar billen, zodat deze snel donkerrood beginnen te kleuren. Als ze haar hand naar achteren strekt om haar billen te beschermen, klemt hij haar pols vast op haar rug. Kims gescheld gaat over in protest

“Stop Klaas niet doen, au, je doet me zeer. Ik zal echt gaan leren, au, AU!!”

“En of dit zeer gaat doen, dat is ook de bedoeling. Je bent vaak genoeg gewaarschuwd Kim”

Klaas merkt dat Kim de klappen minder goed kan opvangen, en hij hoort de eerste snik in haar gekerm komen. Hij verlegt zijn aandacht naar de onderkant van haar billen en geeft ferme tikken vlak boven de overgang van billen naar haar benen. Kim voelt het direct en slaakt een gil. De tranen beginnen over haar wangen te stromen en dan kan ze niet anders meer dan huilen en kermen en de klappen opvangen.
Als Klaas voelt dat Kims weerstand gebroken is, worden zijn klappen iets rustiger in tempo maar hij gaat nog even door. “Dit gebeurt er als je blijft uitdagen….. en dit verdien je als je er maar met de pet naar blijft gooien… je kan het prima, maar je verdomd het gewoon, nou dan moet je maar voelen….”
Met elke klap die hij haar geeft, voelt hij hoe haar snikken harder wordt. Niet alleen de klappen maar ook de woorden komen bij haar binnen. Dan houdt hij stil, maar houdt Kim wel op haar plaats. “Heb je de boodschap begrepen Kim?”

“Ja-ha” Snikt Kim

“Ga je nu echt leren?”

Ook nu hoort hij een gesmoord ja.
“Dat is je geraden, en ik zal je dit vertellen, wat ik er aan ga doen. Je gaat zo naar de badkamer en je wast je gezicht. Als je rustig bent, kom je hier en dan praat ik met je verder”.
Klaas zet Kim op haar voeten, trekt met een ruk het luierbroekje op haar plaats en wijst naar de deur. “Hop opschieten jij”.
Kim bukt zich en wil haar spijkerbroek optrekken.

“Nee laat die maar uit, dat komt zo wel”.

Met een kop als een boei, loopt Kim in het luierbroekje naar de badkamer. In de spiegel ziet ze haar verhitte gezicht en snel doet ze de kraan open en plenst koud water in haar gezicht.
Klaas is opgestaan en laat haar even met rust. Hij loopt naar zijn werkkamer en pakt een luier. Dan gaat hij terug naar Kims kamer en wacht op haar.
Na 5 minuten in de badkamer is Kim aardig bedaard, maar ze schaamt zich kapot. Haar billen gloeien hard en ze voelt zich enorm leeg en moe. Ze kan niet eeuwig in de badkamer blijven en schoorvoetend loopt ze terug naar haar kamer, waar Klaas op haar wacht. Hij zit nog steeds op de rand van haar bed. Ze kijken elkaar nu op gelijke ooghoogte aan. Al snel slaat Kim haar ogen neer.

“Kijk me aan Kim. Heb je mijn boodschap begrepen?”

“Ja Klaas”.

“En?”

“Sorry”

“Sorry voor wat?”

“Sorry dat ik zat te klieren”

“En?”

“en dat ik niet gewerkt heb…”

“En verder?”

Kim schuifelt met haar voeten
“En dat ik in mijn broek geplast heb” Oh wat haat ze dit, ze voelt de blos naar haar wangen kruipen, die moeten nu ongeveer zo rood zijn als haar billen zijn.

“En terecht sorry van jou Kim. Voor dat klieren en dat niet werken, heb je net je billen gevoeld, voor dat plassen in je luierbroekje heb ik een betere oplossing. Kom liggen hier.”
Kims ogen worden groot, als Klaas op het bed wijst. Dan ziet ze wat hij in zijn handen heeft.

“Nee Klaas, nee, echt ik zal het niet meer doen, nee …”

Klaas wijst op het bed “dat had je eerder moeten bedenken Kim, kom liggen nu”.
Kim aarzelt net wat te lang en Klaas trekt haar aan haar arm op het bed, op haar rug.

“Benen wijd”.

Kim ligt in een duidelijk dikker luierbroekje voor hem, en hij schuift de opengevouwen luier onder haar billen. Met de pen die in zijn borstzakje zit, prikt hij een paar gaatjes in de buitenkant van het luierbroekje. Snel en behendig sluit hij de luier daarna strak over de heupen van Kim.

“Zo jongedame, jij zal de rest van de avond voelen wat er gebeurt als je dit soort fratsen uithaalt. En waag het niet om dit los te maken of uit te doen, want geloof me dan ga je opnieuw over de knie. Het komend half uur blijf je in bed, en daarna ga je beneden maar even de salade vast maken voor het eten. Na het eten, ga je nog tot 9 uur leren, en dan lig je om half 10 in je bed. Je telefoon blijft bij mij. Trek straks maar een joggingbroek aan, je strakke spijkerbroek zal niet meer gaan denk ik. Heb je me begrepen?”
Klaas kijkt Kim streng aan. Ze is totaal verbouwereerd en zegt alleen maar kleintje “Ja Klaas” gevolgd nogmaals door een “Sorry..”
Als Klaas de deur uit is, draait Kim zich op haar buik. Ze verbergt haar gezicht in het kussen en snikt nog even kort en heftig. Alle spanning komt eruit. Dan draait ze terug op haar rug. Langzaam voelt ze de lome vermoeidheid over zich komen. Haar handen gaan naar de luier die nu strak om haar heupen gespannen zit. Haar benen kan ze niet meer bij elkaar brengen. Dan geeuwt ze hard, en ze voelt haar ogen dicht vallen. Binnen enkele minuten valt ze in een diepe slaap.

Een half uur later klopt Klaas op haar deur “kom Kim, in de benen komen nu, ik moet nog wat telefoontjes doen en een korte boodschap. Ga jij vast aan het avondeten beginnen.”
Kim staat op, en als ze loopt voelt ze hoe haar benen wat uit elkaar staan. Snel schiet ze een joggingbroek aan en trekt het t shirt wat naar beneden. In de badkamer haalt ze een kam door haar haar en ziet haar eigen gezicht in de spiegel. Ze ziet nog wel wat vlekkerig, maar tegelijk voelt ze ook een rust in zich. Haar hartslag is rustig en wat verwondert bemerkt ze het.
Beneden loopt Klaas ook rond in de keuken en Kim weet zich met haar houding even geen raad. Klaas ziet het wel, maar doet heel normaal tegen haar. “Heb jij nog wat nodig van Albert Heijn Kim, ik moet nog even fruit halen, dat ben ik vergeten vandaag?”

“Eh, nee dank je, ik heb niets nodig” antwoordt Kim rustig.

Als Klaas de deur uit is, leunt ze even tegen het aanrecht. Vele gedachten dwarrelen door haar hoofd, maar ze ademt even rustig in en uit. Dan trekt ze de koelkast open en pakt de spullen voor de salade. Terwijl ze het eten aan het voorbereiden is, voelt ze de druk op haar blaas toenemen. Opnieuw maar nu omdat het niet anders kan, laat ze haar plas gaan en voelt de luier opzwellen en steviger om haar kruis heen komen.

Klaas is ook blij even naar buiten te gaan. Hij hoefde niet zo nodig voor een boodschap weg, maar wilde en Kim even wat tijd gunnen om tot zich zelf te komen, en wilde zelf ook even zijn hoofd leeg maken. Nu merkt hij pas de spanning in zijn lijf ook op. Vanmiddag heeft hij puur instinctief op Kim gereageerd en hij merkt al dat zijn beeldvorming van haar juist was. Anders had ze nu nooit zo rustig er gestaan en was vast 112 al gebeld vanwege huiselijk geweld. Ondanks dat hij dit eigenlijk al wel wist, waarom weet ie niet, ja omdat ze op haar moeder lijkt, maar toch… ondanks dat merkt hij nu wel dat hij gespannen was. Hij heeft een risico genomen, en zat goed, maar pfff daar is hij toch wel blij mee.

Hij laat zijn gedachten gaan over wat nu verder en even later fluit hij monter een wijsje als hij de parkeerplaats van de supermarkt opdraait.
 
Bovenaan