Jappie1996
Superlid
De Taxirit
“Ja is goed, ik stuur het je later vanmiddag op, misschien pas morgenochtend. Daar heb ik nu geen tijd meer voor! Morgenmiddag hebben we die vergadering maar ik ben de rest van de middag bezet. Ik ben tot laat in Utrecht, ik heb daar een symposium en ik heb nogal haast. Morgenochtend praten we verder oké? Joe!” Terwijl ze de telefoon ophangt, pakt ze snel haar tas in en maakt zich klaar. Nina van der Burgh, een welbekende CFO van een internationaal bekend Nederlands bedrijf, maakt zich klaar voor haar vertrek naar een symposium waarvoor ze gevraagd is om een lezing te houden over haar spraakmakende manier van managen. Ze heeft er zin in en heeft zichzelf goed voorbereid. Haar presentatie is bijna af, de laatste details kan ze op de heenweg in de taxi wel afmaken. Ook kan ze dan alles even rustig doornemen denkt ze.
Keurig gekleed in haar mantelpak met een nette, lange rok en een paar hoge hakken loopt ze zelfverzekerd door de hal. Het geluid van haar hakken die op de stenen plavuizen tikken, galmt door het gebouw. Met haar schouders rechtop en haar hoofd omhoog loopt Nina door de draaideuren het grote, glazen kantoorgebouw uit. Een lange, zwarte Mercedes komt voorgereden. Haar taxi is precies op tijd aangekomen. De chauffeur, netjes gekleed in een zwart pak, maakt het achterportier open zodat Nina kan instappen. Zodra de chauffeur ingestapt is, vraagt hij: “Waar mag ik u naartoe brengen mevrouw van der Burgh?” “Graag naar de Jaarbeurs in Utrecht. En als het even kan, wilt u dan zo snel mogelijk rijden?”. “Dat is goed, ik ga vertrekken. Als het meezit, zijn we er over een uur”. Nina pakt haar laptop en een thermos beker gevuld met koffie haar uit haar tas. De thermosbeker zet ze in de bekerhouder. Daarna drukt ze op een schakelaar, welke op een tussenwand achter de voorstoel zit. Hierdoor schuift er een geblindeerd raam tussen de chauffeur en Nina op de achterbank omhoog. Nu heeft Nina privacy en kan ze in alle rust achterin de taxi zitten.
Terwijl de chauffeur door het drukke centrum van de stad rijdt, kijkt Nina op haar laptop scherm en werkt aan haar lezing die ze zo moet geven. Zo af en toe staart ze uit het raam en kijkt naar de drukte op de straten. Na een kwartier rijden ze eindelijk de snelweg op. Ze heeft de laatste details van de presentatie afgemaakt en ze besluit even lekker uit te rusten. Ze neemt een flinke slok van haar koffie. Heerlijk, dit had ze even nodig. De taxi heeft een comfortabele, leren achterbank. Ook is er veel beenruimte waardoor Nina languit kan liggen. Nina doet haar ogen even dicht en ontspant zich. Het is helemaal stil in de afgesloten achterruimte van de taxi. Dit is even een moment van rust, waar ze al de hele ochtend op zat te wachten. Helaas duurt het momentje van rust niet lang. Nina moest namelijk al een tijdje naar de wc maar had hier nog geen tijd voor kunnen vinden. Voor de taxirit had ze al twee achtereenvolgende vergaderingen achter de rug en werd ze constant gebeld door collega’s die vragen hadden. Nina is verantwoordelijk voor alle geldstromen, financiën en uitgaven van het bedrijf. Daardoor heeft ze stalen zenuwen, kan ze razendsnel beslissingen maken en kan ze heel veel druk aan.
Echter, er ontstaat nu een andere soort van druk. Haar buik is aan het rommelen en voelt opgeblazen. Ze probeert rustig te blijven en afleiding te zoeken op haar telefoon, alleen helpt dit niet. Nina sluit haar ogen en probeert zich zo weer te ontspannen, zoals ze net ook lag. Wanneer haar ogen dicht zijn, merkt ze dat ze erg onrustig is. Haar gedachten zijn constant gefocust op het gerommel en geborrel in haar buik. Misschien moet ze de chauffeur toch maar even vragen voor een korte stop bij een tankstation. Voordat ze het schuifraam wilt openen, kijkt Nina eerst even op haar horloge en ziet dat er eigenlijk weinig tijd is voor een pauze. Het zal toch moeten denkt Nina, het gaat anders niet goed aflopen denkt ze. Nina kijkt naar buiten en ziet dat het druk is op de weg en dat de chauffeur ook niet veel sneller kan rijden dan dat hij nu al doet.
Net wanneer Nina haar billen van de achterbank omhoog tilt om het tussenraam te openen, rijdt de chauffeur voorbij een tankstation. “Shit, net te laat…” denkt Nina. Heel voorzichtig perst ze en laat ze een flinke scheet. In haar buik voelt het als enorme opluchting, de druk is hierdoor voor een groot stuk afgenomen maar dit is nog niet het einde. Ze merkt op dat de auto steeds langzamer begint te rijden, er staat een file op de snelweg. “Nee he! niet nu!” denkt Nina. Dit kan ze er echt niet bij hebben op dit moment. Haar buik begint na een paar minuten weer te rommelen.
Nina moet haar grote billen nu goed samenknijpen. Ze merkt dat de druk op haar darmen steeds hoger en hoger wordt. Nina probeert weer de druk in haar buik te verlagen door een scheet te laten. Heel voorzichtig drukt ze een warme wind naar buiten. Het begint nu aardig te stinken op de achterbank. Nina voelt dat de druk op haar buik na enkele minuten toch weer toe begint te nemen en weet dat de taxi nu zo snel mogelijk naar een tankstation moet rijden. Het is misschien wat gênant voor een nette en elegante dame als Nina om aan te geven dat ze naar de wc moet maar het is even niet anders. Dit betekend dat ze wel even omhoog moet om de schakelaar van het tussenraam om te zetten. Ze spant haar benen aan en haar billen komen omhoog van de achterbank. Net voordat haar wijsvinger de schakelaar raakt, drukt zich een grote warme lading poep haar witte slipje in. Een stevige drol drukt zich met een knisperend geluid tegen het stof van Nina haar onderbroekje. Nina schrikt enorm en slaat haar hand voor haar mond. Nu durft ze niet meer op de achterbank te gaan zitten. Nina voelt nog een drol aankomen en kan deze uit paniek ook niet tegenhouden. Zonder enige controle en lichtelijk in paniek voelt ze hoe de derde en laatste keutel in haar, ondertussen flink gevulde, onderbroekje geperst worden. De volgepoepte onderbroek hangt aan Nina’s heupen en een sterke geur van ontlasting vult de afgesloten achterruimte van de taxi. Nina kan nu ook niks meer tegen de chauffeur zeggen natuurlijk... dan ruikt hij het direct. Nina is in shock en blijft verstijfd staan. Haar hoofd slaat op hol, heeft ze nu echt haar hele onderbroek volgepoept?
Met haar linkerhand houdt ze het handvat boven het linker portier vast om zo met haar vieze onderbroek niet op de bak te belanden. Terwijl Nina nog met haar kont boven de achterbank hangt, begint de taxi weer te rijden. Nina is nog erg geschrokken van deze gebeurtenis en let daardoor niet goed. Haar hand verliest grip op het handvat. Hierdoor valt Nina achterover en plet zo haar volle poepbroekje op de achterbank van de taxi. Ze voelt hoe de plakkerige inhoud tegen haar billen worden gedrukt. Nu raakt Nina een beetje in paniek, zometeen zit haar nette rok ook onder de poep en zo zou ze geen lezing meer kunnen houden natuurlijk. De file lost gelukkig op en al snel rijdt de taxi de afrit van de snelweg op. Nina kijkt naar buiten en herkent het punt waar ze rijden, ze weet dat het beursgebouw dichtbij is. Ze hoopt dat niemand dit zal merken. Nina pakt haar tas alvast in, zodat ze zo snel mogelijk de taxi uit kan ontsnappen. Ook pakt ze alvast €100 contant uit haar portemonnee, dit is veel te veel maar dat maakt Nina op dit moment niets meer uit, wachten op wisselgeld zou te lang duren denkt ze.
Zodra de taxi stil staat op de parkeerplaats, stapt Nina direct uit. Nog voordat de chauffeur uitgestapt is, Staat Nina met het geld in haar hand en reikt dit over het dak van de taxi naar de chauffeur. “Sorry maar ik heb echt even haast, bedankt he!” en snel draait ze zich om. De frisse lucht doet haar goed. Die zure, sterke lucht in de taxi was niet meer te harden.
Op haar hoge hakken probeert ze zelfverzekerd richting de ingang te lopen maar door de volle poepbroek moet ze wijdbeens over de stoep waggelen. De chauffeur ziet ook dat het niet goed gegaan is. Hij ziet hoe de contouren van haar rok veranderen bij de billen, waar een grote bobbel zichtbaar is. Daarna kijkt de chauffeur toch nog even op de achterbank. Wanneer hij de deur open slaat, komt de stinkende poeplucht naar buiten. Op het moment dat Nina wat verderop loopt, kijkt ze stiekem over haar schouder en ziet hoe de taxichauffeur alle deuren van de taxi open heeft gezet, een sigaret aansteekt en staat te bellen. Wanneer ze goed luistert hoort ze hem nog praten... "Ze heeft haar hele onderbroek volgescheten achterin de taxi. Die poepbroek is gewoon te zien onder haar rok! Mijn hele taxi meurt naar die vieze poeplucht van die vrouw... sjonge jonge!!" Verschrikt voelt Nina met haar hand en merkt inderdaad dat haar poepbroek een voelbare bobbel op de achterkant van haar rok vormt. Hiermee kan ze echt nooit mee naar naar binnen en ze zal toch eerst haar vieze onderbroek met warme inhoud ergens moeten dumpen.
Snel loopt ze richting een parkeerplaats aan de linkerkant van het gebouw. Gelukkig lopen er maar weinig mensen in haar omgeving. In het midden van de parkeerplaats ziet ze een paar hoge bosjes waar ze zich vast wel even in kan verstoppen. Dit zou wel een goede plek zijn om haar vieze broekje met de warme inhoud te lozen. Ze waggelt richting het bosje en voelt dat haar onderbroekje steeds erger begint te zakken door het gewicht van de stevige hoop stront die achterin haar onderbroek hangt. Bij elke stap voelt ze de inhoud heen en weer schommelen en Nina voelt zich weer als een klein kindje wat een ongelukje heeft gehad.
Wanneer Nina naast het bosje staat, kijkt ze nog even om haar heen. Niemand te zien. Ze duwt wat takken opzij en kan nu de bosjes in, hier is het redelijk open maar ze staat wel beschut. Ze trekt haar hakken en sokken uit en staat nu met blote voeten op de grond. Ook haar jasje gaat uit, zodat deze schoon blijft. Als laatste maakt ze voorzichtig haar rok los en laat deze zakken. De bult bij haar billen is voelbaar wanneer ze dit doet. Nina staat nu enkel in een hemdje en haar volgepoepte, hangende onderbroek in een bosje. Een beschamende gebeurtenis voor een deftige dame als Nina.
Langzaam trekt ze haar onderbroek naar beneden. Wanneer deze op de grond ligt, ziet ze wat voor schade er is aangericht. Voorzichtig, zonder het met haar benen aan te raken, stapt Nina uit de openingen van de onderbroek. Uit haar handtas haalt ze een pakje met papieren zakdoekjes. hiermee probeert ze de meeste poep van haar vieze billen te vegen. kokhalzend kijk ze naar de hoop poep in haar onderbroek. Deze laat ze hier maar achter, niemand die het ziet of merkt denkt Nina. Ze trekt haar rok weer omhoog en trekt haar andere kleding ook weer aan, ze is klaar om te gaan. Zonder dat ze het doorheeft, valt een visitekaartje vanuit haar jaszak op de grond, naast haar vieze onderbroek. Nina moet nu zo snel mogelijk naar binnen, want het is al bijna tijd voor haar lezing.
Ze bestudeerd vanuit de bosjes eerst de parkeerplaats, er is nog steeds niemand te zien. Voorzichtig stapt ze de bosjes weer uit en klopt haar jasje af. "Nina! hey hoe is het? Waar kom jij nou vandaan?" vroeg een bekende stem achter Nina nadat ze net enkele meters uit het bosjes vandaan was gelopen. "Shit, dat is Jan-Willem, waarom moet nét hij mij tegenkomen”. Ze draait zich om en zegt ‘Hey, Jan-Willem, dat is lang geleden! Ja, ik dacht dat ik wat raars zag in de bosjes dus ging even kijken maar met was mijn verbeelding denk ik" liegt Nina. “Hoe gaat het?” vraagt Nina om snel van onderwerp te wisselen. “Het gaat goed, lief dat je dat aan me vraagt” zegt Jan-Willem met een zwijmelende stem. Jan-Willem is een bekende uit Nina haar netwerk. Ze kennen elkaar goed alleen heeft Nina een hekel aan hem. Jan-Willem heeft Nina al meerdere keren uitgevraagd en probeert Nina alsmaar te verleiden met slijmerige opmerkingen. Stiekem is Jan-Willem enorm verliefd op Nina maar dit is andersom absoluut niet het geval.
Jan-Willem loopt naast Nina en bedenkt zich ineens iets. “Oei, Ik ben mijn tas vergeten uit mijn auto, ik ben zo terug. ik zie je zo meteen binnen weer oké? Ik kom je zo bewonderen bij je lezing” zegt Jan-Willem slijmend. Nina mompelt wat terug, ze heeft nu al helemaal geen zin meer in haar hele middag. Gelukkig is ze voorlopig even van Jan-Willem af. Nu moet NIna zo snel mogelijk een toilet vinden om haar billen goed schoon te maken.
Jan-Willem is ondertussen bij zijn auto aangekomen en pakt zijn schoudertas uit de kofferbak. Hoe kon hij die nou weer vergeten dacht Jan-Willem. Wanneer hij terugloopt, valt zijn blik op iets wits wat in het bosje ligt waar Nina zojuist uit kwam. Jan-Willem was nu wel erg benieuwd en klom voorzichtig het bosje in. Wanneer Jan-Willem goed kijkt ziet hij wat hij nooit had gedacht om te vinden: een echte poepbroek. Stiekem vond Jan-Willem dit heerlijk, volgepoepte onderbroeken. Op zijn computer houdt hij dan ook een collectie van foto’s en filmpjes bij, waarbij vrouwen in hun onderbroek hebben gepoept of geplast. Vandaag was de geluksdag van Jan-Willem. Voor het eerst vindt hij een echte vieze onderbroek, compleet met inhoud! Op de grond vindt hij ook een visitekaartje. “Nina van der Burgh” staat er in sierlijke letters op. Deze poepbroek is dus ook nog eens van zijn stiekeme liefde! Zijn dag kon niet meer stuk. Hij haalt de hoop zakdoekjes weg en onthult zo de grote bruine plakkaat die in de onderbroek was gedrukt. Met zijn telefoon maakt hij mooie foto’s voor zijn privécollectie. Jan-Willem nam het visitekaartje mee, misschien komt dit nog wel eens goed van pas volgens hem.
Nina is ondertussen op het toilet in het beursgebouw aangekomen. Ze veegt haar billen goed schoon met wat vochtig wc papier wat gelukkig in het toilet aanwezig was. Enigszins bijgekomen van het rare avontuur kijkt ze nog even in de spiegel en spoelt haar gezicht schoon. Hierna haalt ze nog een paar keer goed adem en komt tot rust. Niemand heeft iets gemerkt, behalve de chauffeur maar die ziet ze toch nooit meer en bewijs heeft hij toch niet. Er is dus niks ergs aan de hand en ze is klaar voor haar lezing denkt ze in zichzelf.
Zoals ze dat zo goed kan, loopt ze zelfverzekerd het toiletgebouw uit richting het podium. Ze is nog net op tijd en mag vrijwel meteen het podium betreden. Zonder enige moeite houdt ze haar lezing en laat het aanwezige publiek enkele voorbeelden van haar werk zien. Het publiek zit aandachtig te kijken, ook Jan-Willem. Alleen kijkt Jan-Willem met hele andere ogen naar Nina, wetende dat ze net een vieze poepbroek had. Hij probeert fantaseren hoe de contouren van Nina haar billen eruit hebben moeten zien toen ze in haar broekje poepte.
Na haar presentatie krijgt Nina een groot applaus. Hierdoor is Nina haar ongelukje helemaal vergeten en ze voelt zich weer helemaal goed. Ze bedankt iedereen voor de aandacht en stapt het podium af. Hier praat Nina nog wat na met mensen die haar nog korte vragen stellen. Ondertussen moet ze eigenlijk wel even plassen. Er ontstaat een levendige discussie en dat is opzich erg leuk voor Nina, dit zijn de redenen dat ze juist naar zulke evenementen gaat. Alleen komt het nu niet zo goed uit en ze wilt geen enkel risico nemen. Ze doet net alsof haar telefoon overgaat. "Sorry, deze kan ik echt niet missen ik ben zo terug" zegt ze tegen de discussiërende groep mensen. Al nep-bellend loopt ze de menigte uit. Jan-Willem ziet dit en zou haar maar al te graag confronteren met haar ongelukje vandaag, of tenminste op een geniepige wijze vragen stellen om iets los te peuteren en kijken wat haar reactie is.
Jan-Willem zag net al dat Nina met haar benen gekruist stond te praten en wou dit moment gebruiken om haar toiletbezoek uit te rekken. “Hey Nina! toen ik terug liep van mijn auto vond ik wat”. Hij haalt een visitekaartje uit zijn broekzak en geeft het kaartje terug aan Nina. "Oh, dank je maar je had hem wel mogen houden hoor". “Het lag wel een beetje op een rare plek…” zei Jan-Willem. Nina schrikt, haar hoofd loopt direct rood aan. “Oh? Naja fijn dat je het gevonden hebt, maar ik heb er gelukkig genoeg hoor” zegt Nina met een stalen gezicht, haar hartslag begint al op te lopen, hij zal het toch niet gezien hebben? “Het kaartje lag in een bosje, naast iets wat ik niet verwacht had om te vinden” gaat Jan-Willem verder. Nina voelt zich betrapt en ze voelt dat haar hoofd nu roodgloeiend is. Ze weet het zeker, Jan-Willem heeft het gezien. ‘Ik dacht dat dat je een volwassen vrouw was, Nina. Zoiets had ik niet verwacht van iemand van jouw niveau en klasse” zegt Jan-Willem met een grijnzende glimlach. Nina is verstijfd en kan niet uit haar woorden komen. “Je bent toch geen klein kindje meer dat ongelukjes heeft?” Nina voelt zich nu helemaal gekleineerd.
Zonder een reactie draait Nina zich om en loopt naar het toilet. Snel loopt ze naar een leeg toilet. Nadat ze uitgeplast is, blijft ze even zitten. Ze haalt de hele situatie opnieuw door haar hoofd en gaat verschillende scenario's bedenken. Wie zou het nog meer gezien kunnen hebben? Hebben mensen het net gemerkt? Wat doet dit allemaal met mijn status en reputatie? Allemaal vragen waar ze zelf niet meer over kon nadenken en waar ze ook niet over wou nadenken. Nina wou op dit moment maar één ding: Zo snel mogelijk naar buiten zonder iemand, en in het bijzonder Jan-Willem, aan te spreken.
Jan-Willem wacht geduldig bij het toilet maar bedenkt zich. De confrontatie is gelukt maar meer zit er op dit moment niet in. ‘Misschien gaat ze zo wel haar onderbroek weghalen en dan heb ik geen echt bewijs meer’ bedenkt Jan Willem zich. Hij zal Nina voor moeten zijn en Jan-Willem keert direct om. Hij snelt zich naar zijn auto waar hij een plastic tas uit haalt. Op de parkeerplaats lopen verderop wat mensen maar hij kan ongezien de bosjes induiken. Ondertussen is Nina klaar op het toilet. Ze staat op en wilt haar onderbroek omhoog doen totdat ze bedenkt dat ze die niet meer draagt en dat die in de bosjes ligt. Ze wast haar handen en ziet in haar ooghoek dat Jan-Willem verdwenen is. “Gelukkig maar… Dan is dat tenminste voorbij” denkt Nina. Ze is klaar om te gaan en kijkt goed in de rondte om te zien of die vreemde Jan-Willem nog ergens rondloopt. Ondertussen loopt Nina zo snel mogelijk richting de uitgang. Misschien kan ze nu wel met het OV naar huis, nog een ritje met de taxi zal haar geen goed doen. Ze besluit de bus te pakken, om dan met de trein naar huis te gaan. Voordat ze naar de bushalte loopt, wilt ze toch nog even in het bosje kijken. Misschien zijn er wel meer kaartjes gevallen, of wat andere persoonlijke spullen.
Wanneer ze naar het bosje loopt, ziet ze iemand met een plastic tas het bosje in lopen. Dat leek wel Jan-Willem, al wist ze het niet zeker.Ze loopt zo snel mogelijk naar het bosje toe en hoopt dat ze nog op tijd is. Ze staat voor het bosje op de stoep en kijkt hoe Jan-Willem de poepbroek bewonderd. Ze heeft hem betrapt, net zoals hij Nina had betrapt, op het moment suprême. Met een kuchend geluid laat ze Jan-Willem enorm schrikken, terwijl hij net het tasje over de poepbroek van Nina legt. “Wat ben jij in godsnaam aan het doen Jan-Willem…en dan ben ik volgens jou een klein kind…” Jan-willem is sprakeloos. Wat moet hij nu. “Nin.. Ni.. Nina… het is niet wat je denkt stamelt Jan-Willem. “Nou leg jij maar eens uit wat ik op dit moment zie dan” zegt Nina zelfverzekerd, haar schouders staan weer rechtop. Jan-Willem is verdoofd en voelt zich klein tegenover de dominante Nina, hij weet niet wat hij nu moet zeggen. Nina kijkt Jan-Willem aan “Oké, ik heb een voorstel. Het is heel simpel. Wat jij ooit hiermee wilt doen weet ik niet maar je mag het houden. Op de voorwaarde dat we dit allebei voor iedereen geheim houden. Ik denk dat het voor ons allebei verstandiger is dat niemand achter deze gebeurtenissen van ons komt. Jan-Willem kijkt Nina verstijft aan, terwijl hij nog gehurkt op de grond zit. “Ja. Ja.. Dat lijkt mij een goed plan Nina. Dit is een geheimpje van ons”. Nina pakt snel haar telefoon uit haar tas en maakt een foto van Jan-Willem met Nina’s poepbroek in zijn hand. “Maak je geen zorgen Jan-Willem, deze foto is enkel bewijsmateriaal mocht je je ooit verspreken. Als ik ooit maar wat hoor over dit moment, dan is deze foto binnen enkele seconden verspreid over mijn netwerk, en dan hang je. Maar, als ik mij ooit verspreek over jou fetish, dan mag jij ook foto’s van mijn ongelukje van vanmiddag delen, ik verwacht namelijk dat je daar ook al foto’s van gemaakt hebt. Deal?’ Jan-Willem knikt met een roodgloeiend hoofd. “Mooi, dan wens ik je er nog veel plezier mee. Ik weet niet wat je ermee gaat doen, en dat hoef ik ook niet te weten. Tot ziens en een fijne dag nog” zegt Nina met een dominante stem. Met een flinke pas vertrekt Nina naar de bushalte. Jan-Willem zit nog steeds verstijfd met zijn hart in zijn keel gehurkt in de bosjes. Van angst loopt er een traan over zijn wang. Hij kan niet beseffen wat hem zojuist is overkomen maar het is ook voor hem nog goed afgelopen.
Nina komt de volgende dag weer op haar kantoor. Hier praat ze met haar baas, hij heeft al goede reacties mogen ontvangen over Nina haar lezing. Ook haar mailbox is gevuld met reacties en lovende berichten. Er is geen enkel bericht binnen gekomen over haar ongelukje en op Jan-Willem na heeft niemand dus wat gemerkt. Dit idee stelde Nina enigszins gerust. Ongeacht de fetisj van Jan-Willem en het plezier wat hij van haar volgepoepte onderbroek gehad zal hebben, zou voorlopig niemand ooit van haar ongelukje afweten. Wat Nina wel geleerd heeft is dat ze voortaan tijd moet vrijmaken voor een toiletbezoek.
EINDE
“Ja is goed, ik stuur het je later vanmiddag op, misschien pas morgenochtend. Daar heb ik nu geen tijd meer voor! Morgenmiddag hebben we die vergadering maar ik ben de rest van de middag bezet. Ik ben tot laat in Utrecht, ik heb daar een symposium en ik heb nogal haast. Morgenochtend praten we verder oké? Joe!” Terwijl ze de telefoon ophangt, pakt ze snel haar tas in en maakt zich klaar. Nina van der Burgh, een welbekende CFO van een internationaal bekend Nederlands bedrijf, maakt zich klaar voor haar vertrek naar een symposium waarvoor ze gevraagd is om een lezing te houden over haar spraakmakende manier van managen. Ze heeft er zin in en heeft zichzelf goed voorbereid. Haar presentatie is bijna af, de laatste details kan ze op de heenweg in de taxi wel afmaken. Ook kan ze dan alles even rustig doornemen denkt ze.
Keurig gekleed in haar mantelpak met een nette, lange rok en een paar hoge hakken loopt ze zelfverzekerd door de hal. Het geluid van haar hakken die op de stenen plavuizen tikken, galmt door het gebouw. Met haar schouders rechtop en haar hoofd omhoog loopt Nina door de draaideuren het grote, glazen kantoorgebouw uit. Een lange, zwarte Mercedes komt voorgereden. Haar taxi is precies op tijd aangekomen. De chauffeur, netjes gekleed in een zwart pak, maakt het achterportier open zodat Nina kan instappen. Zodra de chauffeur ingestapt is, vraagt hij: “Waar mag ik u naartoe brengen mevrouw van der Burgh?” “Graag naar de Jaarbeurs in Utrecht. En als het even kan, wilt u dan zo snel mogelijk rijden?”. “Dat is goed, ik ga vertrekken. Als het meezit, zijn we er over een uur”. Nina pakt haar laptop en een thermos beker gevuld met koffie haar uit haar tas. De thermosbeker zet ze in de bekerhouder. Daarna drukt ze op een schakelaar, welke op een tussenwand achter de voorstoel zit. Hierdoor schuift er een geblindeerd raam tussen de chauffeur en Nina op de achterbank omhoog. Nu heeft Nina privacy en kan ze in alle rust achterin de taxi zitten.
Terwijl de chauffeur door het drukke centrum van de stad rijdt, kijkt Nina op haar laptop scherm en werkt aan haar lezing die ze zo moet geven. Zo af en toe staart ze uit het raam en kijkt naar de drukte op de straten. Na een kwartier rijden ze eindelijk de snelweg op. Ze heeft de laatste details van de presentatie afgemaakt en ze besluit even lekker uit te rusten. Ze neemt een flinke slok van haar koffie. Heerlijk, dit had ze even nodig. De taxi heeft een comfortabele, leren achterbank. Ook is er veel beenruimte waardoor Nina languit kan liggen. Nina doet haar ogen even dicht en ontspant zich. Het is helemaal stil in de afgesloten achterruimte van de taxi. Dit is even een moment van rust, waar ze al de hele ochtend op zat te wachten. Helaas duurt het momentje van rust niet lang. Nina moest namelijk al een tijdje naar de wc maar had hier nog geen tijd voor kunnen vinden. Voor de taxirit had ze al twee achtereenvolgende vergaderingen achter de rug en werd ze constant gebeld door collega’s die vragen hadden. Nina is verantwoordelijk voor alle geldstromen, financiën en uitgaven van het bedrijf. Daardoor heeft ze stalen zenuwen, kan ze razendsnel beslissingen maken en kan ze heel veel druk aan.
Echter, er ontstaat nu een andere soort van druk. Haar buik is aan het rommelen en voelt opgeblazen. Ze probeert rustig te blijven en afleiding te zoeken op haar telefoon, alleen helpt dit niet. Nina sluit haar ogen en probeert zich zo weer te ontspannen, zoals ze net ook lag. Wanneer haar ogen dicht zijn, merkt ze dat ze erg onrustig is. Haar gedachten zijn constant gefocust op het gerommel en geborrel in haar buik. Misschien moet ze de chauffeur toch maar even vragen voor een korte stop bij een tankstation. Voordat ze het schuifraam wilt openen, kijkt Nina eerst even op haar horloge en ziet dat er eigenlijk weinig tijd is voor een pauze. Het zal toch moeten denkt Nina, het gaat anders niet goed aflopen denkt ze. Nina kijkt naar buiten en ziet dat het druk is op de weg en dat de chauffeur ook niet veel sneller kan rijden dan dat hij nu al doet.
Net wanneer Nina haar billen van de achterbank omhoog tilt om het tussenraam te openen, rijdt de chauffeur voorbij een tankstation. “Shit, net te laat…” denkt Nina. Heel voorzichtig perst ze en laat ze een flinke scheet. In haar buik voelt het als enorme opluchting, de druk is hierdoor voor een groot stuk afgenomen maar dit is nog niet het einde. Ze merkt op dat de auto steeds langzamer begint te rijden, er staat een file op de snelweg. “Nee he! niet nu!” denkt Nina. Dit kan ze er echt niet bij hebben op dit moment. Haar buik begint na een paar minuten weer te rommelen.
Nina moet haar grote billen nu goed samenknijpen. Ze merkt dat de druk op haar darmen steeds hoger en hoger wordt. Nina probeert weer de druk in haar buik te verlagen door een scheet te laten. Heel voorzichtig drukt ze een warme wind naar buiten. Het begint nu aardig te stinken op de achterbank. Nina voelt dat de druk op haar buik na enkele minuten toch weer toe begint te nemen en weet dat de taxi nu zo snel mogelijk naar een tankstation moet rijden. Het is misschien wat gênant voor een nette en elegante dame als Nina om aan te geven dat ze naar de wc moet maar het is even niet anders. Dit betekend dat ze wel even omhoog moet om de schakelaar van het tussenraam om te zetten. Ze spant haar benen aan en haar billen komen omhoog van de achterbank. Net voordat haar wijsvinger de schakelaar raakt, drukt zich een grote warme lading poep haar witte slipje in. Een stevige drol drukt zich met een knisperend geluid tegen het stof van Nina haar onderbroekje. Nina schrikt enorm en slaat haar hand voor haar mond. Nu durft ze niet meer op de achterbank te gaan zitten. Nina voelt nog een drol aankomen en kan deze uit paniek ook niet tegenhouden. Zonder enige controle en lichtelijk in paniek voelt ze hoe de derde en laatste keutel in haar, ondertussen flink gevulde, onderbroekje geperst worden. De volgepoepte onderbroek hangt aan Nina’s heupen en een sterke geur van ontlasting vult de afgesloten achterruimte van de taxi. Nina kan nu ook niks meer tegen de chauffeur zeggen natuurlijk... dan ruikt hij het direct. Nina is in shock en blijft verstijfd staan. Haar hoofd slaat op hol, heeft ze nu echt haar hele onderbroek volgepoept?
Met haar linkerhand houdt ze het handvat boven het linker portier vast om zo met haar vieze onderbroek niet op de bak te belanden. Terwijl Nina nog met haar kont boven de achterbank hangt, begint de taxi weer te rijden. Nina is nog erg geschrokken van deze gebeurtenis en let daardoor niet goed. Haar hand verliest grip op het handvat. Hierdoor valt Nina achterover en plet zo haar volle poepbroekje op de achterbank van de taxi. Ze voelt hoe de plakkerige inhoud tegen haar billen worden gedrukt. Nu raakt Nina een beetje in paniek, zometeen zit haar nette rok ook onder de poep en zo zou ze geen lezing meer kunnen houden natuurlijk. De file lost gelukkig op en al snel rijdt de taxi de afrit van de snelweg op. Nina kijkt naar buiten en herkent het punt waar ze rijden, ze weet dat het beursgebouw dichtbij is. Ze hoopt dat niemand dit zal merken. Nina pakt haar tas alvast in, zodat ze zo snel mogelijk de taxi uit kan ontsnappen. Ook pakt ze alvast €100 contant uit haar portemonnee, dit is veel te veel maar dat maakt Nina op dit moment niets meer uit, wachten op wisselgeld zou te lang duren denkt ze.
Zodra de taxi stil staat op de parkeerplaats, stapt Nina direct uit. Nog voordat de chauffeur uitgestapt is, Staat Nina met het geld in haar hand en reikt dit over het dak van de taxi naar de chauffeur. “Sorry maar ik heb echt even haast, bedankt he!” en snel draait ze zich om. De frisse lucht doet haar goed. Die zure, sterke lucht in de taxi was niet meer te harden.
Op haar hoge hakken probeert ze zelfverzekerd richting de ingang te lopen maar door de volle poepbroek moet ze wijdbeens over de stoep waggelen. De chauffeur ziet ook dat het niet goed gegaan is. Hij ziet hoe de contouren van haar rok veranderen bij de billen, waar een grote bobbel zichtbaar is. Daarna kijkt de chauffeur toch nog even op de achterbank. Wanneer hij de deur open slaat, komt de stinkende poeplucht naar buiten. Op het moment dat Nina wat verderop loopt, kijkt ze stiekem over haar schouder en ziet hoe de taxichauffeur alle deuren van de taxi open heeft gezet, een sigaret aansteekt en staat te bellen. Wanneer ze goed luistert hoort ze hem nog praten... "Ze heeft haar hele onderbroek volgescheten achterin de taxi. Die poepbroek is gewoon te zien onder haar rok! Mijn hele taxi meurt naar die vieze poeplucht van die vrouw... sjonge jonge!!" Verschrikt voelt Nina met haar hand en merkt inderdaad dat haar poepbroek een voelbare bobbel op de achterkant van haar rok vormt. Hiermee kan ze echt nooit mee naar naar binnen en ze zal toch eerst haar vieze onderbroek met warme inhoud ergens moeten dumpen.
Snel loopt ze richting een parkeerplaats aan de linkerkant van het gebouw. Gelukkig lopen er maar weinig mensen in haar omgeving. In het midden van de parkeerplaats ziet ze een paar hoge bosjes waar ze zich vast wel even in kan verstoppen. Dit zou wel een goede plek zijn om haar vieze broekje met de warme inhoud te lozen. Ze waggelt richting het bosje en voelt dat haar onderbroekje steeds erger begint te zakken door het gewicht van de stevige hoop stront die achterin haar onderbroek hangt. Bij elke stap voelt ze de inhoud heen en weer schommelen en Nina voelt zich weer als een klein kindje wat een ongelukje heeft gehad.
Wanneer Nina naast het bosje staat, kijkt ze nog even om haar heen. Niemand te zien. Ze duwt wat takken opzij en kan nu de bosjes in, hier is het redelijk open maar ze staat wel beschut. Ze trekt haar hakken en sokken uit en staat nu met blote voeten op de grond. Ook haar jasje gaat uit, zodat deze schoon blijft. Als laatste maakt ze voorzichtig haar rok los en laat deze zakken. De bult bij haar billen is voelbaar wanneer ze dit doet. Nina staat nu enkel in een hemdje en haar volgepoepte, hangende onderbroek in een bosje. Een beschamende gebeurtenis voor een deftige dame als Nina.
Langzaam trekt ze haar onderbroek naar beneden. Wanneer deze op de grond ligt, ziet ze wat voor schade er is aangericht. Voorzichtig, zonder het met haar benen aan te raken, stapt Nina uit de openingen van de onderbroek. Uit haar handtas haalt ze een pakje met papieren zakdoekjes. hiermee probeert ze de meeste poep van haar vieze billen te vegen. kokhalzend kijk ze naar de hoop poep in haar onderbroek. Deze laat ze hier maar achter, niemand die het ziet of merkt denkt Nina. Ze trekt haar rok weer omhoog en trekt haar andere kleding ook weer aan, ze is klaar om te gaan. Zonder dat ze het doorheeft, valt een visitekaartje vanuit haar jaszak op de grond, naast haar vieze onderbroek. Nina moet nu zo snel mogelijk naar binnen, want het is al bijna tijd voor haar lezing.
Ze bestudeerd vanuit de bosjes eerst de parkeerplaats, er is nog steeds niemand te zien. Voorzichtig stapt ze de bosjes weer uit en klopt haar jasje af. "Nina! hey hoe is het? Waar kom jij nou vandaan?" vroeg een bekende stem achter Nina nadat ze net enkele meters uit het bosjes vandaan was gelopen. "Shit, dat is Jan-Willem, waarom moet nét hij mij tegenkomen”. Ze draait zich om en zegt ‘Hey, Jan-Willem, dat is lang geleden! Ja, ik dacht dat ik wat raars zag in de bosjes dus ging even kijken maar met was mijn verbeelding denk ik" liegt Nina. “Hoe gaat het?” vraagt Nina om snel van onderwerp te wisselen. “Het gaat goed, lief dat je dat aan me vraagt” zegt Jan-Willem met een zwijmelende stem. Jan-Willem is een bekende uit Nina haar netwerk. Ze kennen elkaar goed alleen heeft Nina een hekel aan hem. Jan-Willem heeft Nina al meerdere keren uitgevraagd en probeert Nina alsmaar te verleiden met slijmerige opmerkingen. Stiekem is Jan-Willem enorm verliefd op Nina maar dit is andersom absoluut niet het geval.
Jan-Willem loopt naast Nina en bedenkt zich ineens iets. “Oei, Ik ben mijn tas vergeten uit mijn auto, ik ben zo terug. ik zie je zo meteen binnen weer oké? Ik kom je zo bewonderen bij je lezing” zegt Jan-Willem slijmend. Nina mompelt wat terug, ze heeft nu al helemaal geen zin meer in haar hele middag. Gelukkig is ze voorlopig even van Jan-Willem af. Nu moet NIna zo snel mogelijk een toilet vinden om haar billen goed schoon te maken.
Jan-Willem is ondertussen bij zijn auto aangekomen en pakt zijn schoudertas uit de kofferbak. Hoe kon hij die nou weer vergeten dacht Jan-Willem. Wanneer hij terugloopt, valt zijn blik op iets wits wat in het bosje ligt waar Nina zojuist uit kwam. Jan-Willem was nu wel erg benieuwd en klom voorzichtig het bosje in. Wanneer Jan-Willem goed kijkt ziet hij wat hij nooit had gedacht om te vinden: een echte poepbroek. Stiekem vond Jan-Willem dit heerlijk, volgepoepte onderbroeken. Op zijn computer houdt hij dan ook een collectie van foto’s en filmpjes bij, waarbij vrouwen in hun onderbroek hebben gepoept of geplast. Vandaag was de geluksdag van Jan-Willem. Voor het eerst vindt hij een echte vieze onderbroek, compleet met inhoud! Op de grond vindt hij ook een visitekaartje. “Nina van der Burgh” staat er in sierlijke letters op. Deze poepbroek is dus ook nog eens van zijn stiekeme liefde! Zijn dag kon niet meer stuk. Hij haalt de hoop zakdoekjes weg en onthult zo de grote bruine plakkaat die in de onderbroek was gedrukt. Met zijn telefoon maakt hij mooie foto’s voor zijn privécollectie. Jan-Willem nam het visitekaartje mee, misschien komt dit nog wel eens goed van pas volgens hem.
Nina is ondertussen op het toilet in het beursgebouw aangekomen. Ze veegt haar billen goed schoon met wat vochtig wc papier wat gelukkig in het toilet aanwezig was. Enigszins bijgekomen van het rare avontuur kijkt ze nog even in de spiegel en spoelt haar gezicht schoon. Hierna haalt ze nog een paar keer goed adem en komt tot rust. Niemand heeft iets gemerkt, behalve de chauffeur maar die ziet ze toch nooit meer en bewijs heeft hij toch niet. Er is dus niks ergs aan de hand en ze is klaar voor haar lezing denkt ze in zichzelf.
Zoals ze dat zo goed kan, loopt ze zelfverzekerd het toiletgebouw uit richting het podium. Ze is nog net op tijd en mag vrijwel meteen het podium betreden. Zonder enige moeite houdt ze haar lezing en laat het aanwezige publiek enkele voorbeelden van haar werk zien. Het publiek zit aandachtig te kijken, ook Jan-Willem. Alleen kijkt Jan-Willem met hele andere ogen naar Nina, wetende dat ze net een vieze poepbroek had. Hij probeert fantaseren hoe de contouren van Nina haar billen eruit hebben moeten zien toen ze in haar broekje poepte.
Na haar presentatie krijgt Nina een groot applaus. Hierdoor is Nina haar ongelukje helemaal vergeten en ze voelt zich weer helemaal goed. Ze bedankt iedereen voor de aandacht en stapt het podium af. Hier praat Nina nog wat na met mensen die haar nog korte vragen stellen. Ondertussen moet ze eigenlijk wel even plassen. Er ontstaat een levendige discussie en dat is opzich erg leuk voor Nina, dit zijn de redenen dat ze juist naar zulke evenementen gaat. Alleen komt het nu niet zo goed uit en ze wilt geen enkel risico nemen. Ze doet net alsof haar telefoon overgaat. "Sorry, deze kan ik echt niet missen ik ben zo terug" zegt ze tegen de discussiërende groep mensen. Al nep-bellend loopt ze de menigte uit. Jan-Willem ziet dit en zou haar maar al te graag confronteren met haar ongelukje vandaag, of tenminste op een geniepige wijze vragen stellen om iets los te peuteren en kijken wat haar reactie is.
Jan-Willem zag net al dat Nina met haar benen gekruist stond te praten en wou dit moment gebruiken om haar toiletbezoek uit te rekken. “Hey Nina! toen ik terug liep van mijn auto vond ik wat”. Hij haalt een visitekaartje uit zijn broekzak en geeft het kaartje terug aan Nina. "Oh, dank je maar je had hem wel mogen houden hoor". “Het lag wel een beetje op een rare plek…” zei Jan-Willem. Nina schrikt, haar hoofd loopt direct rood aan. “Oh? Naja fijn dat je het gevonden hebt, maar ik heb er gelukkig genoeg hoor” zegt Nina met een stalen gezicht, haar hartslag begint al op te lopen, hij zal het toch niet gezien hebben? “Het kaartje lag in een bosje, naast iets wat ik niet verwacht had om te vinden” gaat Jan-Willem verder. Nina voelt zich betrapt en ze voelt dat haar hoofd nu roodgloeiend is. Ze weet het zeker, Jan-Willem heeft het gezien. ‘Ik dacht dat dat je een volwassen vrouw was, Nina. Zoiets had ik niet verwacht van iemand van jouw niveau en klasse” zegt Jan-Willem met een grijnzende glimlach. Nina is verstijfd en kan niet uit haar woorden komen. “Je bent toch geen klein kindje meer dat ongelukjes heeft?” Nina voelt zich nu helemaal gekleineerd.
Zonder een reactie draait Nina zich om en loopt naar het toilet. Snel loopt ze naar een leeg toilet. Nadat ze uitgeplast is, blijft ze even zitten. Ze haalt de hele situatie opnieuw door haar hoofd en gaat verschillende scenario's bedenken. Wie zou het nog meer gezien kunnen hebben? Hebben mensen het net gemerkt? Wat doet dit allemaal met mijn status en reputatie? Allemaal vragen waar ze zelf niet meer over kon nadenken en waar ze ook niet over wou nadenken. Nina wou op dit moment maar één ding: Zo snel mogelijk naar buiten zonder iemand, en in het bijzonder Jan-Willem, aan te spreken.
Jan-Willem wacht geduldig bij het toilet maar bedenkt zich. De confrontatie is gelukt maar meer zit er op dit moment niet in. ‘Misschien gaat ze zo wel haar onderbroek weghalen en dan heb ik geen echt bewijs meer’ bedenkt Jan Willem zich. Hij zal Nina voor moeten zijn en Jan-Willem keert direct om. Hij snelt zich naar zijn auto waar hij een plastic tas uit haalt. Op de parkeerplaats lopen verderop wat mensen maar hij kan ongezien de bosjes induiken. Ondertussen is Nina klaar op het toilet. Ze staat op en wilt haar onderbroek omhoog doen totdat ze bedenkt dat ze die niet meer draagt en dat die in de bosjes ligt. Ze wast haar handen en ziet in haar ooghoek dat Jan-Willem verdwenen is. “Gelukkig maar… Dan is dat tenminste voorbij” denkt Nina. Ze is klaar om te gaan en kijkt goed in de rondte om te zien of die vreemde Jan-Willem nog ergens rondloopt. Ondertussen loopt Nina zo snel mogelijk richting de uitgang. Misschien kan ze nu wel met het OV naar huis, nog een ritje met de taxi zal haar geen goed doen. Ze besluit de bus te pakken, om dan met de trein naar huis te gaan. Voordat ze naar de bushalte loopt, wilt ze toch nog even in het bosje kijken. Misschien zijn er wel meer kaartjes gevallen, of wat andere persoonlijke spullen.
Wanneer ze naar het bosje loopt, ziet ze iemand met een plastic tas het bosje in lopen. Dat leek wel Jan-Willem, al wist ze het niet zeker.Ze loopt zo snel mogelijk naar het bosje toe en hoopt dat ze nog op tijd is. Ze staat voor het bosje op de stoep en kijkt hoe Jan-Willem de poepbroek bewonderd. Ze heeft hem betrapt, net zoals hij Nina had betrapt, op het moment suprême. Met een kuchend geluid laat ze Jan-Willem enorm schrikken, terwijl hij net het tasje over de poepbroek van Nina legt. “Wat ben jij in godsnaam aan het doen Jan-Willem…en dan ben ik volgens jou een klein kind…” Jan-willem is sprakeloos. Wat moet hij nu. “Nin.. Ni.. Nina… het is niet wat je denkt stamelt Jan-Willem. “Nou leg jij maar eens uit wat ik op dit moment zie dan” zegt Nina zelfverzekerd, haar schouders staan weer rechtop. Jan-Willem is verdoofd en voelt zich klein tegenover de dominante Nina, hij weet niet wat hij nu moet zeggen. Nina kijkt Jan-Willem aan “Oké, ik heb een voorstel. Het is heel simpel. Wat jij ooit hiermee wilt doen weet ik niet maar je mag het houden. Op de voorwaarde dat we dit allebei voor iedereen geheim houden. Ik denk dat het voor ons allebei verstandiger is dat niemand achter deze gebeurtenissen van ons komt. Jan-Willem kijkt Nina verstijft aan, terwijl hij nog gehurkt op de grond zit. “Ja. Ja.. Dat lijkt mij een goed plan Nina. Dit is een geheimpje van ons”. Nina pakt snel haar telefoon uit haar tas en maakt een foto van Jan-Willem met Nina’s poepbroek in zijn hand. “Maak je geen zorgen Jan-Willem, deze foto is enkel bewijsmateriaal mocht je je ooit verspreken. Als ik ooit maar wat hoor over dit moment, dan is deze foto binnen enkele seconden verspreid over mijn netwerk, en dan hang je. Maar, als ik mij ooit verspreek over jou fetish, dan mag jij ook foto’s van mijn ongelukje van vanmiddag delen, ik verwacht namelijk dat je daar ook al foto’s van gemaakt hebt. Deal?’ Jan-Willem knikt met een roodgloeiend hoofd. “Mooi, dan wens ik je er nog veel plezier mee. Ik weet niet wat je ermee gaat doen, en dat hoef ik ook niet te weten. Tot ziens en een fijne dag nog” zegt Nina met een dominante stem. Met een flinke pas vertrekt Nina naar de bushalte. Jan-Willem zit nog steeds verstijfd met zijn hart in zijn keel gehurkt in de bosjes. Van angst loopt er een traan over zijn wang. Hij kan niet beseffen wat hem zojuist is overkomen maar het is ook voor hem nog goed afgelopen.
Nina komt de volgende dag weer op haar kantoor. Hier praat ze met haar baas, hij heeft al goede reacties mogen ontvangen over Nina haar lezing. Ook haar mailbox is gevuld met reacties en lovende berichten. Er is geen enkel bericht binnen gekomen over haar ongelukje en op Jan-Willem na heeft niemand dus wat gemerkt. Dit idee stelde Nina enigszins gerust. Ongeacht de fetisj van Jan-Willem en het plezier wat hij van haar volgepoepte onderbroek gehad zal hebben, zou voorlopig niemand ooit van haar ongelukje afweten. Wat Nina wel geleerd heeft is dat ze voortaan tijd moet vrijmaken voor een toiletbezoek.
EINDE
