Vivas
Toplid
“Dimensions uw droom onze werkelijkheid”. Het telefoonnummer van mijn contactpersoon, John Diller, stond onder aan het visitekaartje, in het midden een chinees teken, wat volgens John stond voor dromen. John's bedrijf legt zich toe in het vervullen van dromen. Het creëren van een werelden gebaseerd op iemands persoonlijke fantasie. Het kost een fortuin maar dat heb ik er graag voor over, de miljoenen van de loterij helpen ook mee.
Maanden van onderzoeken, gesprekken, nog meer onderzoeken, moesten ervoor zorgen dat de komende periode een onvergetelijke ervaring zou worden. “Martin” zei John wel eens aan het einde van een van onze gesprekken, “over vijf jaar zul je geen besef meer hebben van een volwassen leven”. Een opwindende en beangstigende gedachte. Vijf jaar waarin een onbekende vrouw mijn leven voor mij gaat invullen, van mijn slaap/eet ritme tot aan de snelheid waarmee ik me van zuigeling tot brabbelende dreumes van anderhalf jaar zal ontwikkelen.
Mijn opgewondenheid was zo groot dat het geluid van de deurbel maar langzaam tot me doordrong. De bel! Onderweg naar de deur drong zich de gedachte bij me op dat mijn huidige leven hier zou ophouden, de laatste meters voelden aan als in een droom, alsof ik uit een vliegtuig moest springen zonder parachute....en dat met mijn extreme hoogtevrees.
Trillend opende ik de deur, mijn zenuwen weer iets in bedwang toen ik John lachend in de deuropening zag staan. “Martin, je ziet eruit alsof je zo moet gaan vliegen”, hij wist van mijn hoogtevrees. Met zijn arm om mijn schouder liepen we de woonkamer binnen. “Ik zal meteen met de deur in huis vallen, wat ik je nu ga vertellen zal het laatste gesproken woord zijn wat je zult begrijpen” en al lachend om mijn toch wat verbaasde gezicht “je zult een nieuwe dimensie betreden”
Hij haalde een doosje uit zijn zak met een medicijn, dormicum, gebruikt in ziekenhuizen om verdovingen in te geleiden. Het maakt je groggy, dromerig waarbij je alles op een vreemde afstandelijke manier meemaakt. Ik slikte het pilletje en al pratend zakte ik langzaam weg, en vanaf dat moment gebeurde de dingen als in een droom.
Een onbekende vrouwenstem, een fles met drinken, aan en uitkleden, lopen en wegrijden, geen idee in welke context of volgorde.
Liggend werd ik langzaam wakker, het was donker, of nee mijn ogen waren bedekt met iets. Instinctief wilde ik de blinddoek met mijn handen weghalen, dit ging niet. Mijn armen lagen langs mijn zij, ter hoogte van mijn middel vastgebonden, niet knellend maar zeer doortastend, als om mij te vertellen 'wat je ook doet, hier kom je niet vrijwillig uit'. Ik lag in iets wat perfect op mijn maat scheen te zijn gemaakt, met mijn benen en hoofd iets omhoog in een V vorm. Mijn benen kon ik vrij bewegen, maar zaten in een soort slaapzak, of meer waarschijnlijk een trappelzak. Ik was in staat mijn benen vrij te bewegen maar om mijn middel was ik vastgegespt.
Een enorme kramp in mijn buik zorgde ervoor dat ik licht kreunde, eventjes maar. Bijna direct daarop klonk er een vrouwenstem, de taal die zij sprak was voor mij onbekend. Had ze het tegen mij? Terwijl ik dat bedacht voelde ik een hand aaien over mijn voorhoofd en werd er iets in mijn mond gestopt, ik wist direct dat het een speen was, en gezien de omstandigheden, waarin alles onbekend en onzeker was, gaf deze mij direct een soort vertrouwde veiligheid. De speen was zacht en vulde mijn mond, en terwijl ik er een beetje mee ging spelen in mijn mond werd ik me weer bewust van die behoorlijke krampen in mijn buik. Het was overduidelijk, ik moest naar de wc en vlug ook.
Hier lag ik dan, vastgebonden in wat een buggy leek, in een rijdende auto of bus, machteloos overgeleverd aan een voor mij vreemde vrouw, met ferme buikkrampen. Voordat ik een antwoord had op de vraag wat nu wist ik het antwoord eigenlijk al, het was dan ook niet vreemd dat ik me bewust werd van de luier die ik om scheen te hebben. Aangezien ik geen zin had om nog veel langer verkrampt zo te liggen probeerde ik me een beetje te ontspannen, het lukte maar mondjesmaat leek het maar al gauw kroop de warme derrie alle kanten op. Opgewondenheid nam zich meester van mij, en hoe! Maar gezien mijn situatie kon ik daar geen kant mee op, vastgesnoerd als ik was met alleen wat bewegingsvrijheid voor mijn benen.
De vrouw begon weer te praten, en aan de kinderlijke manier waarmee ze dat deed moest het wel aan mij gericht zijn. Was het Russisch, Bulgaars of een andere taal rond de Balkan? Ondanks de wetenschap dat 'het spel' was begonnen voelde ik me ongemakkelijk worden. Niet in staat om te zien waar ik me bevond of te verstaan wat er gezegd werd, vastgesnoerd met zeer beperkte bewegingsvrijheid met een volle plakkerige en ook behoorlijk ruikende luier overviel de machteloosheid me. Alsof de vrouw mijn opkomende paniek aanvoelde stopte ze ergens, een deur ging open en dicht, een andere deur opende zich, en voordat ik er erg in had drukten twee zachte handen zich tegen mijn wangen aan. De vrouw praatte op een troostende lieve manier tegen mij en stopte de speen weer in mijn mond. En terwijl er zich ergens boven mij de klanken van een babymobiel klonken begon de vrouw mijn trappelzak los te maken. Wat een begin! Nog nauwelijks bijgekomen en gewend aan mijn nieuwe situatie werd ik nu verschoond van wat een behoorlijke poepbroek scheen. Mijn schaamte moest bijna wel zichtbaar zijn, maar de vrouw aaide me zachtjes over mijn buik en haar stem bleef lief en troostend, zonder dat ik er een vorm van afschuw of iets dergelijks in herkende.
Mijn voeten werden gespreid en vastgemaakt aan een soort stang, die aan het plafond van de auto werd vastgemaakt. Op die manier kwamen mijn billen helemaal los te liggen. Wat kon ik anders dan me helemaal overgeven, wat een intense beleving, Ik kon me niet meer inhouden en kreeg zowaar een orgasme. De vrouw moest lachen en kietelde me een beetje, en voordat ik er erg had lag ik alweer gepoederd en schoon aangekleed in het zitje.
We zijn alles bij elkaar nog twee of drie keer gestopt, waarbij ik een fles, verschoning of allebei kreeg, het grootste deel van de rit lag ik te slapen.
Ik weet niet of ik wakker was of dat werd doordat de auto niet meer reed. De vrouw verschoof de buggy. Ik hoorde dat hij werd vastgeklikt op iets. Kort daarna voelde ik mezelf in beweging komen en ik werd weggereden. Er opende zich een liftdeur, althans dat meende ik te horen, we gingen omhoog. Het lukte me niet om me te concentreren op de tijd dat we in de lift zaten, want de vrouw leidde mij af met een soort rammelaar, liefkozingen en een liedje. De liftdeuren openden zich en ik werd naar buiten gereden. Ik verheugde me op mijn terugkomende zicht, daar ik aannam dat mijn blinddoek wel afgenomen zou worden. Eenmaal binnen werd ik op een soort kussen gelegd, waarna de vrouw mij uitkleedde, aan de hand werd ik meegenomen en in een warm bad gezet. Tot mijn teleurstelling ging ik geblinddoekt in bad.
Overal werd ik lekker gewassen, uit bad gehaald, op het aankleedkussen voorzien van een iets dikkere luier, wegwerp en katoen als ik me niet vergis. Ik kreeg een pak aan van zachte stof, het zat heerlijk. Nog rozig van het bad kreeg ik een flesje, vakkundig werd er op mijn rug geklopt tot ik een boertje liet en daarna werd ik op bed gelegd. De vrouw aaide me over mijn buik en zong ondertussen een slaapliedje, de speen werd in mijn mond gestopt en zo viel ik uiteindelijk in slaap.
-------------------------------
Hoop tijd en inspiratie te vinden dit verhaal te vervolgen.
Maanden van onderzoeken, gesprekken, nog meer onderzoeken, moesten ervoor zorgen dat de komende periode een onvergetelijke ervaring zou worden. “Martin” zei John wel eens aan het einde van een van onze gesprekken, “over vijf jaar zul je geen besef meer hebben van een volwassen leven”. Een opwindende en beangstigende gedachte. Vijf jaar waarin een onbekende vrouw mijn leven voor mij gaat invullen, van mijn slaap/eet ritme tot aan de snelheid waarmee ik me van zuigeling tot brabbelende dreumes van anderhalf jaar zal ontwikkelen.
Mijn opgewondenheid was zo groot dat het geluid van de deurbel maar langzaam tot me doordrong. De bel! Onderweg naar de deur drong zich de gedachte bij me op dat mijn huidige leven hier zou ophouden, de laatste meters voelden aan als in een droom, alsof ik uit een vliegtuig moest springen zonder parachute....en dat met mijn extreme hoogtevrees.
Trillend opende ik de deur, mijn zenuwen weer iets in bedwang toen ik John lachend in de deuropening zag staan. “Martin, je ziet eruit alsof je zo moet gaan vliegen”, hij wist van mijn hoogtevrees. Met zijn arm om mijn schouder liepen we de woonkamer binnen. “Ik zal meteen met de deur in huis vallen, wat ik je nu ga vertellen zal het laatste gesproken woord zijn wat je zult begrijpen” en al lachend om mijn toch wat verbaasde gezicht “je zult een nieuwe dimensie betreden”
Hij haalde een doosje uit zijn zak met een medicijn, dormicum, gebruikt in ziekenhuizen om verdovingen in te geleiden. Het maakt je groggy, dromerig waarbij je alles op een vreemde afstandelijke manier meemaakt. Ik slikte het pilletje en al pratend zakte ik langzaam weg, en vanaf dat moment gebeurde de dingen als in een droom.
Een onbekende vrouwenstem, een fles met drinken, aan en uitkleden, lopen en wegrijden, geen idee in welke context of volgorde.
Liggend werd ik langzaam wakker, het was donker, of nee mijn ogen waren bedekt met iets. Instinctief wilde ik de blinddoek met mijn handen weghalen, dit ging niet. Mijn armen lagen langs mijn zij, ter hoogte van mijn middel vastgebonden, niet knellend maar zeer doortastend, als om mij te vertellen 'wat je ook doet, hier kom je niet vrijwillig uit'. Ik lag in iets wat perfect op mijn maat scheen te zijn gemaakt, met mijn benen en hoofd iets omhoog in een V vorm. Mijn benen kon ik vrij bewegen, maar zaten in een soort slaapzak, of meer waarschijnlijk een trappelzak. Ik was in staat mijn benen vrij te bewegen maar om mijn middel was ik vastgegespt.
Een enorme kramp in mijn buik zorgde ervoor dat ik licht kreunde, eventjes maar. Bijna direct daarop klonk er een vrouwenstem, de taal die zij sprak was voor mij onbekend. Had ze het tegen mij? Terwijl ik dat bedacht voelde ik een hand aaien over mijn voorhoofd en werd er iets in mijn mond gestopt, ik wist direct dat het een speen was, en gezien de omstandigheden, waarin alles onbekend en onzeker was, gaf deze mij direct een soort vertrouwde veiligheid. De speen was zacht en vulde mijn mond, en terwijl ik er een beetje mee ging spelen in mijn mond werd ik me weer bewust van die behoorlijke krampen in mijn buik. Het was overduidelijk, ik moest naar de wc en vlug ook.
Hier lag ik dan, vastgebonden in wat een buggy leek, in een rijdende auto of bus, machteloos overgeleverd aan een voor mij vreemde vrouw, met ferme buikkrampen. Voordat ik een antwoord had op de vraag wat nu wist ik het antwoord eigenlijk al, het was dan ook niet vreemd dat ik me bewust werd van de luier die ik om scheen te hebben. Aangezien ik geen zin had om nog veel langer verkrampt zo te liggen probeerde ik me een beetje te ontspannen, het lukte maar mondjesmaat leek het maar al gauw kroop de warme derrie alle kanten op. Opgewondenheid nam zich meester van mij, en hoe! Maar gezien mijn situatie kon ik daar geen kant mee op, vastgesnoerd als ik was met alleen wat bewegingsvrijheid voor mijn benen.
De vrouw begon weer te praten, en aan de kinderlijke manier waarmee ze dat deed moest het wel aan mij gericht zijn. Was het Russisch, Bulgaars of een andere taal rond de Balkan? Ondanks de wetenschap dat 'het spel' was begonnen voelde ik me ongemakkelijk worden. Niet in staat om te zien waar ik me bevond of te verstaan wat er gezegd werd, vastgesnoerd met zeer beperkte bewegingsvrijheid met een volle plakkerige en ook behoorlijk ruikende luier overviel de machteloosheid me. Alsof de vrouw mijn opkomende paniek aanvoelde stopte ze ergens, een deur ging open en dicht, een andere deur opende zich, en voordat ik er erg in had drukten twee zachte handen zich tegen mijn wangen aan. De vrouw praatte op een troostende lieve manier tegen mij en stopte de speen weer in mijn mond. En terwijl er zich ergens boven mij de klanken van een babymobiel klonken begon de vrouw mijn trappelzak los te maken. Wat een begin! Nog nauwelijks bijgekomen en gewend aan mijn nieuwe situatie werd ik nu verschoond van wat een behoorlijke poepbroek scheen. Mijn schaamte moest bijna wel zichtbaar zijn, maar de vrouw aaide me zachtjes over mijn buik en haar stem bleef lief en troostend, zonder dat ik er een vorm van afschuw of iets dergelijks in herkende.
Mijn voeten werden gespreid en vastgemaakt aan een soort stang, die aan het plafond van de auto werd vastgemaakt. Op die manier kwamen mijn billen helemaal los te liggen. Wat kon ik anders dan me helemaal overgeven, wat een intense beleving, Ik kon me niet meer inhouden en kreeg zowaar een orgasme. De vrouw moest lachen en kietelde me een beetje, en voordat ik er erg had lag ik alweer gepoederd en schoon aangekleed in het zitje.
We zijn alles bij elkaar nog twee of drie keer gestopt, waarbij ik een fles, verschoning of allebei kreeg, het grootste deel van de rit lag ik te slapen.
Ik weet niet of ik wakker was of dat werd doordat de auto niet meer reed. De vrouw verschoof de buggy. Ik hoorde dat hij werd vastgeklikt op iets. Kort daarna voelde ik mezelf in beweging komen en ik werd weggereden. Er opende zich een liftdeur, althans dat meende ik te horen, we gingen omhoog. Het lukte me niet om me te concentreren op de tijd dat we in de lift zaten, want de vrouw leidde mij af met een soort rammelaar, liefkozingen en een liedje. De liftdeuren openden zich en ik werd naar buiten gereden. Ik verheugde me op mijn terugkomende zicht, daar ik aannam dat mijn blinddoek wel afgenomen zou worden. Eenmaal binnen werd ik op een soort kussen gelegd, waarna de vrouw mij uitkleedde, aan de hand werd ik meegenomen en in een warm bad gezet. Tot mijn teleurstelling ging ik geblinddoekt in bad.
Overal werd ik lekker gewassen, uit bad gehaald, op het aankleedkussen voorzien van een iets dikkere luier, wegwerp en katoen als ik me niet vergis. Ik kreeg een pak aan van zachte stof, het zat heerlijk. Nog rozig van het bad kreeg ik een flesje, vakkundig werd er op mijn rug geklopt tot ik een boertje liet en daarna werd ik op bed gelegd. De vrouw aaide me over mijn buik en zong ondertussen een slaapliedje, de speen werd in mijn mond gestopt en zo viel ik uiteindelijk in slaap.
-------------------------------
Hoop tijd en inspiratie te vinden dit verhaal te vervolgen.
