Dromen zijn bedrog (of toch niet?) {hoofdstuk 4}
Heey! Superleuk, al die reacties! Geeft me een hoop motivatie, dus hierbij, trommelgeroffel......., een nieuw hoofdstuk!
Veel leesplezier!
Hoofdstuk 4: Onverwacht
Noa's hart stond even stil in haar borstkas. 'Ehhhhh, oké...' stamelt ze, en ze wil gaan zitten, maar haar moeder wijst naar boven. Zuchtend loopt ze achter haar moeder aan de trap op. Haar moeder loopt door naar Noa's kamer, en sluit de deur achter Noa. Ze loopt rechtstreeks naar het tasje. 'Wat is dit?' vraagt haar moeder. Noa wordt knalrood. ' Een plastic tasje...' mompelt ze zachtjes. 'Ik bedoelde meer wat er ín zit Noa, en dat begrijp je heel goed. Dus zeg op: wat is er gebeurd?' zegt haar moeder op een strenge toon. Noa begint zachtjes te snikken. 'So-so-sorry mam, ik had in bed gepoept, en-en-en-en ik durfde het niet te zeggen want...' 'Stil maar meisje, het is niet zo erg.' onderbreekt haar moeder haar. 'Een ongelukje kan gebeuren toch?' Noa kijkt haar moeder met betraande ogen aan. 'Vind je het echt niet erg?' vraagt ze voorzichtig. 'Nee schatje, iedereen kan wel eens een ongelukje hebben!' antwoordt haar moeder. Noa haalt opgelucht adem, en geeft haar moeder een knuffel. 'Bedankt mam' zegt ze zachtjes. Haar moeder geeft haar een kus op haar voorhoofd en loopt de kamer uit. Noa blijft opgelucht achter. Wat een dag! Ze besluit wat huiswerk te gaan maken. Ze slaat haar boek open, en begint te lezen. Maar ze kan zich maar niet concentreren. Ze blijft maar denken aan luiers, aan haar droom. Wat zou ze toch graag een luier om krijgen. Plotseling krijgt ze een idee. Vannacht zal ze weer in bed plassen. Misschien krijgt ze dan luiers. Tevreden met het idee richt ze zich weer op haar huiswerk. Van beneden wordt geroepen : EEEETTEEENNNN! Noa loopt snel naar beneden, en gaat aan tafel zitten. Tijdens het eten heeft ze een zenuwachtig gevoel in haar buik. Ze raakt verzonken in gedachten. Hoe zal ze het aanpakken? Wanneer zou ze plassen? Pijn brengt haar weer terug in de realiteit. AU! ROBIN!