Verhaal Klaar DUBBELSPEL

[DL_Michel]

geschreven door: Pieter

- 1 -


Negentien jaar was ze, en ze zag er geen dag ouder uit. Hoewel lichamelijk duidelijk volwassen, toonde haar gezicht nog steeds de glimlach der onschuld en dartelde ze vrolijk over de afdeling. Ze bezorgde menig collega een vrolijke gedachte als ze langs liep en haar zoete parfum de neuzen van de omkijkende mannen bereikte. Anja leek alles mee te hebben, niet alleen haar uiterlijk mocht er zijn, maar haar verstandelijke vermogens deden de vooroordelen over blondines wegsmelten. Naïef enthousiasme was haar enige minpunt, maar ze had nog tijd genoeg om van haar fouten te leren.

Zonder me te haasten liep ik, met een nog niet afnemend gevoel van trots, over mijn afdeling heen, naar mijn kantoortje aan het eind van de etage. Drie bureaublokken aan de linkerkant, en vier aan de rechterkant, gescheiden door halfhoge panelen, lage en hoge kasten met schuifdeuren en enkele grote plantenbakken, rinkelende telefoons, drie secretaresses op een totaal van veertien verkopers; sinds vier maanden was het mijn afdeling na drie jaar als verkoper op de afdeling gewerkt te hebben. Het hele managementproces van de afdeling had geen geheimen voor me, maar het managen van de mensen was iets wat me minder gemakkelijk afging. De maandcijfers waren sinds die drie maanden langzaam aan het stijgen, en het vernieuwde enthousiasme van hun vertrouwde manager kwam de sfeer op de afdeling ten goede. Ik leek de wind mee te hebben.

Anja keek naar me terwijl ik langs liep, ze stond voorover gebogen over het toetsenbord van een mannelijke collega, een veertiger die uit zijn ooghoeken het decolleté bestudeerde. Ik glimlachte naar Anja, en vroeg me af of ze besefte dat de gedachten van haar collega op dit moment niet bij het werk waren. Anderzijds, ze genoot zichtbaar van de vriendelijke blikken van haar mannelijke collega's, waarvan de leeftijd hier op de afdeling tussen de 25 en 45 lag. "Anja? Kom je zo even bij me langs. We moeten even over het eind van je stageperiode praten." Zei ik, Anja knikte. Ik liep door naar mijn kantoortje, knipoogde naar Karin, de beste vrouwelijke vertegenwoordigster van de afdeling, en liet de deur open. Ik zakte achter mijn bureau neer. Ik moest me voorbereiden om een moeilijk gesprek.

Twaalf minuten later stond Anja voor mijn bureau, haar glimlach nog even joviaal als altijd, hoewel ze wel degelijk nattigheid voelde. Ze had de deur al achter zich gesloten en trok een stoel van de vergadertafel naar zich toe. Recht voor het bureau ging ze zitten. Drieëndertig jaar was ik, en natuurlijk bewonderde ik haar. We leefden in totaal verschillende werelden, zij was student, ging uit, fladderde door het leven, en ik had een degelijk appartementje gekocht in een nieuwbouwproject net buiten het centrum. Mijn grotendeels vrijgezelle leven bestond uit thuis DVD'tjes bekijken, en sporten met vrienden, om daarna nog gezamenlijk een biertje te drinken in het sportcafé.

Natuurlijk voelde ik me tot haar aangetrokken. Ze had een fantastisch figuur, misschien iets steviger en gespierder dan het ideale modebeeld, maar niemand zou kunnen beweren dat ze dik was. Mooie ronde billen en borsten, slanke taille, een volle bos stijl blond haar dat dagelijks in een ander kapsel leek gemodelleerd; soms opgestoken, dan weer in een lange gevlochten staart of twee Pippi Langkous staartjes, soms nonchalant over haar schouders hangend.

"Ga je me nu vertellen dat mijn stageperiode niet verlengd wordt?" Zei ze met een geforceerde glimlach. Het verbaasde me dat ze zo snel doorhad wat mijn mededeling zou zijn, en nogmaals realiseerde ik me dat haar uiterlijk haar bovengemiddelde intelligentie leek te camoufleren. Ik knikte haar toe, natuurlijk waren dit geen prettige gesprekjes maar het hoorde nu eenmaal bij mijn functie.

"Het spijt me, je hebt je stage hier uitstekend volbracht, maar... De komende periode wordt een stuk drukker, en we kunnen je dan geen volwaardige begeleiding meer geven." Zei ik eerlijk, en het speet mij ook. We zouden haar positivisme en vrolijkheid op de afdeling missen, maar ondanks dat ze zich zeer goed had aangepast had en prima haar werk had gedaan, zou ze toch enkele uren begeleiding per dag naar zich toe trekken. En dat was iets waar we de komende periode weinig tijd aan zouden kunnen besteden.

Anja zweeg en keek me beteuterd aan. Dit was een van de weinige keren dat ik de vrolijkheid van haar gezicht zag verdwijnen. Haar blik gleed van me af en ze staarde door het raam naar buiten. Natuurlijk begreep ik dat het niet leuk was om afgewezen te worden, en zeker aangezien ze erop had gerekend dat ze hier ook haar tweede stage zou kunnen doorlopen. Ik bedacht me echter dat het voor iemand met haar kwaliteiten toch niet al te moeilijk moest zijn om een andere goede stageplaats te vinden. En aangezien haar tweede stage pas na de zomervakantie zou beginnen, had ze nog tijd genoeg om actie te ondernemen.

Ineens keek ze me weer aan. "Hoezo? Geen tijd voor begeleiding?" Vroeg ze.

"Je weet dat de zomervakantie en de herfst voor ons juist de drukste tijden zijn, en daar komt nog bij dat sommigen toch in die periode op vakantie willen vanwege de schoolvakantie. Dat geeft een veel grotere druk op de afdeling dan in de afgelopen periode, en vooral als er ook nog een stagiaire rondloopt die begeleiding nodig heeft." Langzaam zag ik Anja kwaad worden, de afwijzing beviel haar slecht.

"Begeleiding? Ach, zeur niet. Ik ben prima in staat om zelfstandig te werken. En zoveel aandacht vraag ik nu ook weer niet!" Zei ze chagrijnig, ze schudde demonstratief met haar hoofd.

"Anja, het spijt me. Het heeft helemaal niets te maken met je prestatie, want die was boven verwachting. Je hebt niet voor niets een negen als eindcijfer voor deze stage gekregen. Maar zoals ik al gezegd heb, ik kan je begeleiding gewoon niet inplannen tussen alle andere werkzaamheden zonder mensen extra te belasten. Het probleem ligt helemaal aan onze kant, maar helaas ben jij daar de dupe van. Het spijt me".

"Onzin. Ik besef best dat er wat minder begeleiding zal zijn, maar ik heb dacht ik wel bewezen dat ik helemaal niet zoveel begeleiding nodig heb. Ik ben geen baby die elke twee uur om een schone luier begint te schreeuwen." Onwillekeurig moest ik glimlachen om haar woordspeling. Ze moest eens weten dat ik haar dolgraag in een luier zou willen zien, en ik zou haar zonder problemen wel elke twee uur willen verschonen. Heel graag zelfs! Ik weet dat het misschien een vreemde gedachte is, maar deze interesse in vrouwen in luiers had ik al sinds mijn jeugd.

Anja keek me kwaad aan, maar mijn glimlach kalmeerde haar iets. Dat was een prettige bijkomstigheid. Ze leek zich haar eigen woorden te herinneren en moest ook glimlachen. De gespannen sfeer ontdooide iets, maar natuurlijk was de spanning nog niet helemaal uit de lucht.

"Mooi verjaardagscadeau." Zei ze sarcastisch en ik realiseerde me dat ik haar verjaardag was vergeten. Het was een traditie van de vorige manager om elke jarige collega, met eventuele partner, mee uit eten te nemen. Natuurlijk niet op de verjaardag zelf, maar op een datum daar vlak voor of daarna. Niet alleen was het altijd gezellig, maar ook maakte je kennis met de achterban van de collega's en creëerde je op deze manier wat meer binding tussen werknemer en werkgever.

"Sorry, dat was ik helemaal vergeten." Zei ik schuldbewust en snel stapte ik achter mijn bureau vandaan. "Het spijt me dat ik je zulk slecht nieuws heb moeten vertellen op je verjaardag, maar ik heb ook goed nieuws. Alhoewel je nu misschien niet helemaal in de stemming bent mag ik je, samen met je partner, uitnodigen voor een etentje. Zoals je weet is dat gebruikelijk hier op de afdeling." We schudden elkaar de hand en ik drukte drie zoenen op haar wangen. Ik kon de gedachte aan Anja in een luier niet meer loslaten, en zeker nu ik zo van dichtbij haar parfum kon opsnuiven en we onze wangen tegen elkaar duwden.

Anja vrolijkte wat op en lachte zowaar. "Vanavond?" Vroeg ze verbaasd. Ik schudde mijn hoofd. "Ik neem aan dat je vanavond wel wat beters te doen hebt. Zullen we voor volgende week een keertje afspreken?" Vroeg ik. Anja schudde haar hoofd en haalde haar schouders op.

"Ik vier mijn verjaardag pas komend weekend thuis, misschien dat er wel nog wat vrienden langskomen, maar die komen toch niet voor tienen." Zei ze. Blijkbaar vond ze vanavond juist wel een goede datum. "En je partner...?" Dit was de vraag die alle dertigers en veertigers op de afdeling al zo vaak hadden willen stellen, maar nooit hadden gedurfd. Anja schudde haar hoofd, en aangezien ze wist dat ik alleen woonde, antwoordde ze opgewekt: "Alleen wij tweetjes dus." Haar stemming was inmiddels volledig omgedraaid, en er was geen spoortje meer te ontdekken van de teleurstelling en woede van zojuist.

Opgewekt liep ze mijn kantoor uit en ik keek haar vrolijk na. Ik verheugde me op het etentje van vanavond alhoewel ik maar bleef worstelen met het beeld van Anja in een luier: een beeld dat me vreselijk opwond, maar me ook afleidde van alle taken die ik vandaag nog zou moeten doen.
- 2 -

Ze lachte uitbundig, en verschillende gasten keken nieuwsgierig om. Gelukkig had Anja geen sjiek, deftig restaurant uitgekozen, maar een van de betere bistro's van de stad zodat een beetje lawaai niet meteen als storend werd ervaren. Het was een goede keus van me geweest om juist de student het restaurant te laten kiezen: studenten zijn natuurlijk de beste kenners van de stad wat eten en drinken betreft. En de drank was zeker een kostenpost die specifiek op de rekening vermeld zou staan. Anja stond haar mannetje wat dat betreft prima, en het maakte haar vrolijkheid er zeker niet minder om. Maar ook ik liet de wijnkaraf niet de kans krijgen om uit de drogen.

De avond vorderde al snel, en voordat we er erg in hadden was de kleine wijzer van de klok allang de tien gepasseerd. De meeste tafeltjes om ons heen waren inmiddels leeg, terwijl het twee uur geleden helemaal vol was geweest. We hadden nog met moeite een tafeltje kunnen vinden. Ik vond het jammer dat het alweer bijna voorbij was, maar anderzijds had ik ook een beetje een vreemd gevoel gekregen naar mate de avond vorderde. Natuurlijk vond ik Anja een geweldige meid en als ik tien jaar jonger was geweest was ik zeker als een blok voor haar gevallen. Nu voelde dat wat mij betreft heel anders aan, ik was te degelijk en te terughoudend om een eventuele relatie met een negentienjarige studente aan te gaan. En het voelde extra verkeerd omdat ik ook nog de meerdere van haar was.

Anja leek zich niets van die leeftijdsbarrière aan te trekken en ik kreeg steeds meer het gevoel dat ze met me aan het flirten was. De alcohol zal daar ook zeker een rol bij gespeeld hebben, maar ze leek nog bij lange na niet echt dronken. Ik gaf mijn creditcard af aan de eigenaar van het restaurant, die zelf nu ook meehielp met het afruimen en het opruimen van zijn zaak. Ik keek rond en zag dat we inderdaad de laatsten waren die nog in het restaurant zaten, en ik besefte dat het inderdaad redelijk laat was voor een doordeweekse avond. Ik kreeg mijn creditcard terug en zette mijn slordig uitziende handtekening onder de rekening.

Zowel Anja als ik dronken nog het laatste restje rode wijn uit onze glazen, en terwijl de nadronk van de uitstekende Argentijnse wijn nog in onze kelen hing, stonden we op. We groetten de eigenaar en zijn twee bedienden en netjes werden we in onze jassen geholpen. Zodra we buiten stonden hoorden we de deur achter ons op slot gedraaid worden. Anja en ik keken elkaar verbaasd aan en barstten in lachen uit. We hadden geen van beiden gemerkt dat ze ons blijkbaar zo graag weg wilden hebben. Anja sloeg een arm om me heen en drukte zich tegen mijn zij aan. Dicht naast elkaar liepen we door het oude stadscentrum, en alhoewel haar aandacht me gelukkig maakte, voelde ik me toch niet op mijn gemak.

"Jij woont hier toch vlakbij? Zullen we daar nog even wat drinken?" Stelde ze voor. "Je hebt vast nog wel een lekker flesje wijn staan, en ik ben wel benieuwd hoe jij woont." Zei ze, en ik was ineens bang dat als ik haar mijn appartement binnenliet, ik haar niet meer naar huis zou krijgen. Voor korte tijd zou ik misschien veel plezier met haar kunnen beleven, maar ik realiseerde me dat het op de lange termijn alleen maar problemen op zou leveren.

Ik stopte en keek Anja bezorgd aan. Ze draaide zich nu helemaal naar me toe en drukte haar lichaam tegen de mijne. Haar armen gleden om mijn middel en grepen me stevig vast. Ze legde haar hoofd in haar nek en keek me van onderen aan. Ik was een centimeter of twintig langer, maar op haar tenen staand lukte het haar om een kus op mijn lippen te duwen. Voor een ogenblik zat ik gevangen en mijn gedachten waren niet meer bij de zorgen en bange voorgevoelens die ik had. De alcohol was me gelukkig nog niet genoeg naar het hoofd gestegen om ongeremd in haar omarming mee te gaan.

"Anja, alsjeblieft..." Zei ik, nadat ik mijn lippen van de hare trok. De verleiding werd steeds groter, maar ik kon me nog bedwingen.

"Wat is er?" Vroeg ze, ze zag de bezorgdheid op mijn gezicht. Langzaam gleden haar handen van mijn rug af en stapte ze een klein stukje achteruit.

"Ik... Je... Dit kan niets worden. Je..." Stamelde ik, terwijl ik normaal gesproken nooit zo om woorden verlegen zat.

"Wijs je me nu voor de tweede keer vandaag af?" Vroeg ze lachend. Natuurlijk had ze allang gemerkt dat ik me wat terughoudender had opgesteld dan ze had gehoopt. Waarschijnlijk had ze mijn innerlijke tweestrijd allang in de gaten en speelde ze met me, en dat realiseerde ik me terdege. Weer drukte ze zich tegen me aan, vouwde haar handen op mijn rug in elkaar en hield me in haar greep. Weer ging ze op haar tenen staan en probeerde ze een kus op mijn lippen te duwen, maar ik draaide mijn gezicht weg. Haar doelwit veranderde van positie en ze nam genoegen met mijn wang.

"Wat is het deze keer?" Vroeg ze uitdagend. "Een andere liefde? Of ben je homo? Nee, dat geloof ik niet! Of... Of ben ik te jong?" Natuurlijk bekeek ze mijn reactie bij elk van haar opties, en ze zag dat ik reageerde bij haar laatste optie. Ze lachte schaterend, en drukte daarna nog een kus op mijn wang. Ik keek haar aan, mijn ogen toonden bezorgdheid, terwijl de warmte van haar lichaam tot mij doordrong. Als ik haar niet snel van me af kreeg zou het misschien wel te laat zijn, en zouden mijn bezwaren worden verdrongen door veel sterkere emoties.

"Anja, je... je bent negentien. Je studeert. Ik... Ik ben veertien haar ouder, ik leef in een heel andere wereld." Natuurlijk kon ik haar niet overtuigen. Ze lachte al mijn bezwaren weg, en ik kon zo snel geen nieuwe meer bedenken. Nu opeens leken mijn eigen bezwaren langzaam weg te smelten.

"Je denkt echt dat ik een klein kind ben!" Lachte ze en herinnerde me aan de uitspraak die ze vanmiddag had gedaan. Ik glimlachte, maar om een andere reden dan ze kon vermoeden. Weer droomde ik er een ogenblik van om haar als klein kind te behandelen. Een droom waarvan ik wist dat het altijd een droom zou blijven. Anja pakte mijn pols beet en trok mijn hand naar haar billen. Ze drukte mijn platte hand op haar spijkerbroek, en liet me haar rechterbil voelen. "Voel je het? Ik draag geen luier! Ik ben een volwassen meid, ik ben zelfstandig en maak mijn eigen beslissingen." Lachte ze, maar met een serieuze ondertoon.

Ik zweeg, een ogenbik stonden we stil onder het schemerende lantaarnlicht. Flitsend neonlicht van de winkels gaf Anja's gezicht elke seconde een nieuw uiterlijk. Ze was zo mooi, haar rode wangen glansden me toe, terwijl vleugen van haar parfum zich hadden vermengd met haar zweet en de geur van de rode wijn die we zo scheutig hadden gedronken. Alles bij elkaar was het een onweerstaanbaar aroma, vooral tezamen met haar warmte en haar sensueel wrijvende handen over mijn onderrug.

"Laten we een drankje bij jou thuis doen, dan ga ik naar huis. Dat beloof ik." Zei ze, maar geen van beiden hadden we echt vertrouwen in deze uitspraak. Het was de juiste methode om de uiteindelijke beslissing naar voren te schuiven, en dat was nu precies wat Anja wilde. Ze geloofde nog steeds dat ze al mijn bezwaren zou kunnen overwinnen; alles wat ze nodig had was tijd. En voor mij was het ook de meest simpele oplossing: de uiteindelijke beslissing zo lang mogelijk uitstellen.

Gearmd liepen we door de donkere straten, staken de troebele stadsgracht over, en liepen tussen de nieuwbouwwoningen door naar het appartementencomplex waar ik sinds een jaar op de bovenste verdieping een appartement bewoonde. Anja zweeg, maar bleef heel dicht bij me. Even later stapte ze als een schaduw achter me mijn appartement binnen. Terwijl ik mijn jas ophing, liep Anja langs me heen de gang door, de woonkamer in. Ze keek er nieuwsgierig rond terwijl ze haar jas uittrok, die ik van haar aannam en ophing in de gang. Toen ik weer terugkwam zat de met haar benen gekruist voor mijn wijnrek. "Nog voorkeuren?" Vroeg ze lachend. Ik schudde mijn hoofd. Anja selecteerde een wijn en zonder op het etiket te letten nam ik de fles mee naar de keuken en opende hem. Met twee glazen en een geopende fles wijn liep ik terug de kamer in.

Anja zat op de bank en gebaarde me dat ik naast haar moest gaan zitten. Ze pakte een leeg glas van me aan en wachtte tot ik hem voor de helft vulde. Ook mijn eigen glas werd gevuld en ik ging naast haar op de bank zitten. "Je woont hier leuk. Ingericht zonder dat er een vrouw aan te pas gekomen is?" Vroeg ze en ik knikte. "Vaak kun je dat zien bij vrijgezelle mannen, maar hier niet." Zei kuste me complimenterend op mijn wang. Natuurlijk had ik gezien dat er weer een extra knoopje van haar blouse was geopend, en mijn blik werd er naar toegetrokken. Anja leek het niet te zien en nipte van de wijn. Ze schopte haar schoenen uit en nestelde zich comfortabel op de bank. Ze trok haar voeten van de grond en vouwde ze onder zich. Ze keek me glimlachend aan en het leek erop dat ze nog steeds verwachtte dat we morgenochtend konden carpoolen.
- 3 -

Ik zwaaide nog eenmaal naar haar, en zag de taxi om de hoek van de straat verdwijnen. Het was al na twaalven en ik het was me eindelijk gelukt om haar op een nette manier mijn appartement uit te zetten. Met pijn in mijn hart, dat geef ik toe, maar het kon niet anders. Een beetje ongemakkelijk liep ik terug naar de lift en eenzaam liet ik me naar boven vervoeren. Eenmaal weer in mijn appartement ruimde ik de glazen en de lege fles wijn op. Ik zakte op de bank neer, en met mijn voeten op tafel en de afstandsbediening in mijn hand zapte ik nog even langs de zenders. Ik bestudeerde de teletekst pagina's en controleerde de aandelenkoersen in New York. Veel aandelen bezat ik niet, maar van mijn eerste Amerikaanse werkgever had ik nog wat aandelen overgehouden tegen een aankoopprijs die nu alleen nog in het begin van meerjarige grafiekjes te zien was.

Ik zette de televisie uit en was net van plan naar bed te gaan toen de deurbel ging. Meteen voelde ik nattigheid, want om deze tijd kon dat maar een ding betekenen. Ik controleerde mijn horloge en berekende dat Anja nu toch al minimaal een half uur geleden was vertrokken. Tot mijn verbazing stonden Anja en de taxichauffeur niet in het voorportaal beneden, maar voor mijn eigen buitendeur hier op de vierde verdieping. Ik opende de deur en keek naar de uitdagende glimlach van Anja en de chagrijnig kijkende taxichauffeur; het was dezelfde taxichauffeur als waarmee Anja was vertrokken.

"Ze heeft me een rondje door de stad laten maken!" Snauwde de chauffeur, en ik voelde me behoorlijk te kijk gezet. Mijn humeur werd er niet beter op, en ik was zeker niet blij om Anja nu alweer te zien. Met haar lachende gezicht keek ze me onderzoekend aan, mijn reactie peilend. De chauffeur stond overduidelijk te wachten tot hij betaald zou worden, en hij had mij daarvoor als slachtoffer aangewezen. De vijftien Euro die ik betaald had om Anja thuis te brengen waren vast en zeker niet genoeg voor deze rondrit.

"Ben ik ondeugend geweest?" Zei ze met een glimlach terwijl ze naar me toe stapte. Ze wilde zich weer tegen me aanvleien, maar ik hield haar af. Dit leek een regelrechte uitdaging. Speelde ze nu echt het spelletje van het ondeugende meisje in de trant van de woordspelingen die ze eerder vandaag had gedaan? Ik had haar toch duidelijk gemaakt dat ik niet wilde dat ze hier bleef slapen, maar toch was ze teruggekomen. Wat moest ik nu doen: haar nogmaals wegsturen?

"Ik heb nog een kostenpostje van 53 Euro. Hoe gaan we dat oplossen." Snauwde de taxichauffeur met zijn platte accent. Anja haalde haar schouders op en keek me schuldig aan, maar het kon haar nauwelijks te verbergen glimlach niet verhullen.

"Alsjeblieft?" Lachte ze smekend, ze trok de voering uit haar zakken van haar spijkerbroek en toonde me haar lege zakken. "Dit kleine, stoute meisje is blut!" Zei ze, en ditmaal wist ik het zeker. Ze speelde een spelletje met me: ze daagde me uit. Het was zo vreselijk verleidelijk om deze uitdaging aan te nemen en het spelletje op mijn manier uit te spelen. Zou dit dan eindelijk de lang verwachte droom zijn die uitkwam? Ik kon het me bijna niet voorstellen, en ik was bang dat ik het toch niet zou durven doorzetten. Ik besloot het maar stap voor stap aan te pakken.

Zonder haar pijn te doen, maar hard genoeg om een schrikreactie teweeg te brengen sloeg ik haar met mijn platte hand op haar wang. Anja deinsde verbaasd achteruit en slaakte een gilletje. Ze bedekte haar wang met haar hand en keek me met een pijnlijke blik aan. Ik wist zeker dat ik haar niet te hard had geslagen, en Anja was niet kwaad geworden, dus het spel duurde voort. Ik vroeg me af hoe ver ik Anja kon meenemen volgens mijn spelregels. Ik greep Anja bij haar bovenarm en trok haar naar binnen.

Ik greep mijn portemonnee van het tafeltje en vond er gelukkig nog voor 55 euro aan briefgeld. Ik betaalde de chauffeur en sloot de deur. Verbouwereerd bleef hij nog een aantal tellen staan, voordat hij met een vage glimlach op zijn gezicht terug naar de lift liep. Ik vroeg me af wat hij van dit alles zou denken, maar mijn gedachten dwaalden heel snel af naar Anja. Ze stond in de hal met haar rug tegen de toiletdeur, terwijl ze met haar hand over haar wang wreef. Nu keek ze me onderzoekend aan, toch een beetje onzeker. Ze probeerde te ontdekken of ik echt kwaad was of dat ik het spelletje meespeelde. Ik probeerde mijn echte gevoelens verborgen te houden.

"Dit is erg kinderachtig, Anja, en je bent dronken!" Zei ik streng en ik draaide me van haar weg en wilde de woonkamer inlopen. Anja kwam snel in beweging en greep me vast. Ze draaide zich voor me en vleide zich weer tegen me aan. Ze probeerde weer een kus op mijn mond te drukken, maar ik hield een hand voor haar mond.

"Het spijt me." Zei ze toen ze merkte dat ik haar op een afstandje hield. Haar onzekerheid over waarom ik haar nu had binnengelaten groeide. Ze kreeg in ieder geval niet het warme welkom waar ze op had gehoopt. "Ik ben niet dronken, niet helemaal tenminste," giechelde ze, "en er is niets kinderachtigs aan wat ik met je wil doen." Haar hand gleed over mijn kruis en ze voelde een lichamelijke reactie die haar wel aanstond. Met mijn linkerhand trok ik abrupt haar hand weg, duwde haar van me af, en sloeg haar nogmaals met mijn rechterhand in haar gezicht. Ditmaal iets harder dan de vorige keer. Een petsend geluid werd gevolgd door een iets harder gilletje.

"Auw! Je doet me pijn!" Huilde ze onzeker met een traan in haar ogen. Ik pakte haar kin beet en duwde haar achteruit tegen de muur, totdat ze niet meer weg kon. Ik voelde hoe ze trilde onder me, maar ik voelde me volledig in mijn recht staan om haar te laten merken wat ik van haar dacht. Ze was hier vrijwillig gekomen, tegen mijn zin in, en dat kon een waarschijnlijk nu nog steeds glimlachende taxichauffeur bevestigen. Ik had haar meerdere malen duidelijk gemaakt dat ik niet meer wilde dan een gezellige avond, en Anja had zich daar niets van aangetrokken en was verder gegaan, op zoek naar mijn grenzen, hopend op een doorbraak.

"Anja, luister. Je gedrag toont dat je nog lang niet volwassen bent, je gedraagt je als een verwende kleuter die zijn zin niet krijgt." Anja kon geen kant op, en ze had geen andere keus dan mij recht aan te kijken. Ik hield haar kin stevig beet en alleen met haar ogen kon ze mijn blik ontwijken, uiteindelijk deed ze dat ook. Ik versoepelde mijn greep op haar kin en liet haar uiteindelijk helemaal los. Ik deed een stapje achteruit en gaf haar wat bewegingsruimte.

"Wat jij wilt, zal absoluut niet gebeuren. Uitgesloten! Ik heb je al meerdere keren uitgelegd dat ik je te jong vind, dus leg je daar alsjeblieft bij neer!" Zei ik en Anja keek me een ogenblik berouwvol aan. Ze veegde een traan van haar wang en leek zich eindelijk te realiseren dat ik niet meespeelde in haar spelletje. Ze realiseerde zich nog dat ze nu in een heel ander speeltje verstrikt raakte, en spelletje waarbij ze de touwtjes niet meer in eigen handen hield. De vraag die me nu parten speelde was hoe ik Anja zover zou krijgen om met mijn spelletje mee te spelen.

"Dus je vindt me nog een kind?" Vroeg ze voorzichtig en ik knikte. Anja toonde een voorzichtig glimlachje, ze leek zich ineens te realiseren dat ik niet zo boos was als ik leek te zijn. Ik stapte weer naar haar toe en knoopte haar bloesje weer tot bovenaan dicht.

"En kinderen horen zich niet zo te kleden." Zei ik lachend. Het feit dat Anja zich realiseerde dat er hier toch een spelletje werd gespeeld maakte mijn leven iets gemakkelijker. Als het me lukte om Anja nog een paar kleine stapjes mee te laten lopen in mijn plannetje, dan was er voor haar geen weg meer terug. Alhoewel ik nog steeds merkte dat Anja nog nerveus was, had ik haar toch nog een beetje hoop gegeven. Ze leek zich te realiseren dat ik haar in ieder geval niet meer weg zou sturen.

"Mag dit lieve meisje dan vannacht wel blijven slapen?" Vroeg ze voor de zekerheid. Ik keek haar met een glimlach aan, legde een vinger onder haar kin en duwde haar hoofd iets achterover. Tot nu toe deed ze exact wat ik hoopte dat ze zou doen, ze bleef het woordspelletje volhouden. We keken elkaar recht in de ogen.

"Alleen als je lief bent, en gehoorzaamt. Beloof je dat?" Vroeg ik, en Anja knikte uitbundig. Zonder te weten waar ze aan begon had ze zich nu volledig overgegeven. Haar spelletje was nu echt voorbij, en nu was het mijn beurt. Misschien zou ze wel spijt krijgen van deze belofte, en zou ze zich realiseren dat ze zichzelf in de nesten had gewerkt, maar onder de versoepelende werking van de alcohol was er niets meer te stoppen. Nu was ik het die de omhelzing initieerde, maar Anja beantwoordde hem uitbundig. Ze sloeg haar armen om me heen, duwde zich dicht tegen me aan en legde haar hoofd tegen mijn schouder. Mijn handen gleden voor het eerst over haar rug en wreven zachtjes heen en weer.

Nu kon ik wel genieten van haar nabijheid, zonder terughoudendheid. Nu was ik degene die de controle over de situatie had, en zouden er alleen dingen gebeuren die ik wilde. Dat gaf een geruststellend gevoel. Natuurlijk zochten de lippen van Anja de mijne, maar ik draaide me daar behendig uit en liet haar in onzekerheid achter.
- 4 -

"Kom op, het is kinderbedtijd!" Met moeite had ik haar lippen kunnen ontwijken, de twijfel was toch weer toegeslagen. Ik was nu te dicht bij het bereiken van mijn droom, ik mocht me nu niet meer van mijn doel laten afbrengen; een kans zoals deze zou ik nooit meer krijgen. Anja zou zich wel verbazen over het feit dat haar omhelzing nu ineens wel beantwoord werd, en dat ze niet eens de initiatiefnemer was geweest. Ze begreep de verandering niet maar stelde geen vragen. Voorlopig leek het allemaal precies in haar eigen straatje te passen.

Ik opende de deur naar de badkamer en duwde haar zachtjes naar binnen. De handen van Anja lagen nog in mijn nek en achteruit liet ze zich besturen. Ik dirigeerde haar naar de douchecel en ze stootte met haar rug zachtjes tegen de crèmekleurige tegeltjes. Ik trok voorzichtig haar handen uit mijn nek en begon toen behoedzaam haar bloesje uit haar spijkerbroek te trekken. Anja begon te giechelen en gaf me hiermee indirect toestemming om door te gaan. Zodra haar bloesje uit haar broek losgekomen was trok ik het omhoog tot boven haar hoofd. Haar witte, kanten bh werd zichtbaar en toonde me een stel puntige, vooruitstekende borsten.

Anja tilde haar armen omhoog en raakte verstrikt in de bloes die ik boven haar hoofd losliet. Ik knielde voor haar neer en in een ogenblik zonder tegenwerking van haar handen, kon ik haar strakke spijkerbroek openen en naar beneden trekken. Anja slaakte een gilletje en bevrijdde snel haar handen uit de blouse. Ze trok de bloes over haar hoofd uit. Ik weet niet precies wat ze verwachtte, maar ze leek er plezier in de krijgen; zonder aanmoediging verdwenen haar handen achter haar rug en opende ze haar bh. Terwijl ik nog worstelde met haar broek zag ik haar bh naast me op de grond vallen. Ik stroopte de broek binnenstebuiten naar beneden en al wankelend trok Anja een voet uit de broek, en vrijwel meteen daarna stapte ze, met een hand steunend op mijn schouder, ook met haar andere voet uit haar broek.

Anja giechelde van plezier en opwinding. Haar bijna naaktheid deed haar opwinding absoluut niet verminderen. Ik hurkte nog voor haar neer en met twee handen tegelijk pakte ik haar witte, kanten slipje op haar heupen beet. Anja liet me mijn gang gaan, en heel zachtjes trok ik het slipje naar beneden. Elegant stapte ze uit het slipje, en uitdagend keek ze glimlachend op me neer. Ik stond op en meteen drukte Anja haar naakte lichaam tegen me aan. Mijn handen gleden over haar rug en haar billen, om uiteindelijk in haar zij te stoppen. Ik duwde haar voorzichtig van me af, genoot een ogenblik van haar perfecte lichaam, en verzamelde toen al haar kleren. Nu stapte ik nog verder bij haar vandaan en Anja keek me verbaasd aan. Ze voelde zich alleen gelaten in de douchecel en haar glimlach verbleekte. Nu ze merkte dat het uitkleden geen voorspel was, en ze echt geacht werd te gaan douchen voelde ze zich plotseling een stuk minder op haar gemak. Dit was niet wat ze verwacht had. Ongemakkelijk trok ze het douchegordijn dicht en ik hoorde hoe ze de kraan opendraaide. Ik glimlachte breeduit en realiseerde me dat ik de eerste slag had gewonnen.

Een paar minuutjes later kwam ik de badkamer weer binnenlopen. Anja had zich inmiddels gedoucht en had een handdoek gevonden. Ze droogde zich af en zodra ze mij zag hield ze haar handdoek beschermend voor zich. Van haar sensuele houding was weinig mee over, nu toonde ze schaamte voor haar naaktheid. Misschien dat de douche ook de gevolgen van de vele rode wijn wat had weggespoeld, en ze zich weer wat meer terug op aarde voelde. Met mijn armen wijd liep ik op haar af en omhelsde haar weer. Ik moest voor een ogenblik nog haar medewerking hebben, ze mocht nog niet teveel argwaan krijgen.

Ze beantwoordde de omhelzing wat schamper, maar toen ik mijn handen door haar natte, blonde hare wreef, drukte ze haar gezicht weer tegen mijn schouder. Haar lichaam ontspande zich en vleide zich weer tegen het mijne aan. "Kom, droog je snel af. Ik wil onderhand wel eens naar bed." Spoorde ik haar voorzichtig aan. Ik liet haar los en haar schaamte leek weer te zijn verdwenen. Zonder terughoudendheid droogde ze haar benen en voeten af.

Nu kwam het moment van de waarheid. Ik voelde de spanning in mijn lichaam groter worden, en gelukkig was de alcohol bij mij ook nog lang niet uitgewerkt, want zonder alcohol had ik dit nooit gedurfd. Ik nam haar mee naar mijn slaapkamer en toonde haar mijn tweepersoonsbed. Anja glimlachte bij het zien van dit ene bed. Ze dacht dat ze dus toch bij mij in bed zou komen te liggen, iets waarnaar ze blijkbaar had uitgekeken. Natuurlijk had ik nog een verrassing voor haar en dat had ik op het bed voor haar klaargelegd. Ik zag dat Anja het kledingstuk op het bed ontdekte, maar ze realiseerde zich niet meteen wat het was. Plotseling keek ze me geschokt aan.

"Een... Een luier?" Stamelde ze, en ik knikte, mijn zenuwen proberend te verbergen. Ik duwde haar achterwaarts naar het bed toe en haar knieholten stootten tegen de rand van het bed aan. Ik pakte de luier van het bed en duwde Anja nog verder naar achteren. Ze kon niet verder achteruit stappen en zakte met haar blote billen op het dekbed.

"Kleine, stoute meisjes moeten een luier dragen, niet alleen als straf maar ook voor de veiligheid!" Zei ik streng. Anja keek met grote ogen naar me op en ze zat als verdoofd op het bed. Ik duwde haar achterover, en vouwde de luier open. Gebruikmakend van haar passiviteit duwde ik de luier tussen haar benen door tot onder haar billen. Ik had nog nooit iemand ouder dan twee jaar een luier om gedaan, buiten mezelf dan, en het duurde een ogenblik voordat ik de luier op de juiste plaats had gepositioneerd. Eindelijk kwam Anja bij haar positieven en ze probeerde overeind te komen. Ik duwde haar terug op het bed en plakte snel de plakstrips stevig dicht. Beduusd kwam ze overeind, keek mij een ogenblik aan, en bestudeerde toen aandachtig de luier. Het was een gek gezicht om een volwassen vrouw zo met een net iets te grote luier te zien. En waarom het mij nu precies zo vreselijk opwondt, kon ik niet verklaren. Anja bevoelde een ogenblik haar luier en ik keek aandachtig mee; zodra ze enige aanstalten zou maken om de luier uit te trekken zou ik ingrijpen.

Uiteindelijk keek Anja me weer aan. "Ik... Waarom..." Stotterde ze. Ik kon een lach niet onderdrukken. Het verschil met een half uur geleden was zo levensgroot dat je bijna niet voor kon stellen dat ze me net probeerde te verleiden. Nu stond ze volkomen hulpeloos met een luier om, terwijl een traan op het punt stond om uit haar ooghoek zijn weg naar beneden te zoeken.

"Hoe vaak heb ik je gezegd dat je te jong bent?" Zei ik en Anja draaide beschaamd haar hoofd weg. Ze realiseerde zich dat ze in het verkeerde spelletje was terechtgekomen, en ze wist nog niet precies wat ze moest doen. Ik duwde haar mee naar de grote wandkast tegen de andere muur. Mijn hand lag op haar schouder en ik voelde niet meer de warmte van heer gevoelens, maar in plaats daarvan de kilte van haar ongemak. Ik trok de kast open en zocht een groot T-shirt voor haar uit. Ik rolde het T-shirt op tussen mijn handen en trok het over haar hoofd heen. Anja stak onhandig haar armen in de mouwen en het witte katoen zakte over haar borsten en over haar luier heen.

"Hij spijt me dat ik geen kinderbedje voor je heb, maar het logeerbed zal moeten volstaan." Lachte ik en Anja keek me ongemakkelijk aan. Ze realiseerde zich dat ze ook al niet bij mij in bed mocht stappen. Ik duwde haar mijn slaapkamer uit, door de gang door, de rommelige logeerkamer in. Met kleine duwtjes had ik haar steeds een paar pasjes laten maken. Onderwijl had ze zich een aantal keren proberen om te draaien, maar ik duwde haar steeds net weer een stukje verder.

Eenmaal in de logeerkamer trok ik het dekbed van het eenpersoonsbed open en duwde Anja de laatste stapjes richting het bed. Besluiteloos liet ze zich voorlopig meevoeren met de stroom. Met alleen een luier en een veel te groot T-shirt om schoof ze onder het dekbed en ik trok het over haar heen. Ze lag op haar rug en keek me nog steeds met die verbaasde blik aan. Ik drukte een dikke kus op haar voorhoofd.

"Welterusten, Anja. En waag het niet om je luier uit te trekken!" Waarschuwde ik haar streng. Ik kon niet anders dan haar nu voor een aantal minuten alleen laten, want zelf wilde ik ook nog douchen. Ik was niet bang dat Anja van deze gelegenheid gebruik zou maken om het huis uit te vluchten, maar ik was er wel bijna zeker van dat ze haar luier weer zou uittrekken. Daar maakte ik me wel een beetje zorgen over en ik probeerde een passende straf voor haar te bedenken als ze dit echt zou doen. Ik douchte me zo snel mogelijk en met alleen een schone onderbroek en een oud T-shirt, waar ik altijd in sliep, liep ik schoongewassen de logeerkamer weer in. Aan de blik die Anja me toewierp wist ik al dat Anja haar luier inderdaad had uitgetrokken.
- 5 -

"Dit is absurd, Mark. Doe normaal!" Zei ze brutaal. Ze had haar aanvankelijke apathie opzij gezet en de rationaliteit had het gewonnen. Ik zag de luier kapot gescheurd naast het bed op de grond liggen, terwijl Anja het dekbed stevig over haar heen getrokken hield. Haar stem klonk niet zo vastberaden als de situatie zou voorschrijven, ik hoopte dat ze zich diep van binnen toch een beetje een spelbreker voelde.

Ik probeerde vastberaden te lijken, maar tegelijk luchtig. Ik wilde haar tonen dat ze straf kreeg als ze niet meewerkte, maar tegelijkertijd moest het wel een spelletje blijven. Ik besloot in ieder geval mijn plezier in de hele situatie niet onder stoelen of banken te steken. Ik bukte en pakte Anja bij haar oor beet. Voorzichtig, maar dwingend, trok ik haar kermend uit het bed.

"Je bent stout, Anja. Je hebt beloofd dat je lief zou zijn en zou gehoorzamen!" Herinnerde ik haar lachend aan de belofte die ze met nog geen kwartier geleden in mijn hal had gemaakt. Ik hield haar oorlelletje stevig vast en draaide het iets naar voren. Anja kermde en liep gewillig mee de kamer in. Ze greep met beide handen mijn pols beet, maar als ze aan mijn hand trok deed ze zichzelf pijn.

Ik trok haar naar de deur van het balkon en draaide met mijn vrije hand de sleutel in het slot om. Ik duwde de deur open en een vlaag koude wind kwam de kamer binnen. Ik duwde Anja over de drempel naar buiten en huiverend zette ze haar voeten op het koude beton. Ik liet haar oorlelletje los, maar meteen daarna trok ik haar T-shirt over haar hoofd uit. Anja hield zich nog een ogenblik krampachtig aan haar enige kledingstuk vast, maar ik rukte het uit haar handen. Ik duwde haar snel een stukje naar achteren en met verbijstering in haar ogen zag ze hoe ik de deur voor haar dichttrok. Geheel naakt stond ze in de koude nacht op het balkon.

Ik draaide de deur op slot en liep snel naar de slaapkamer en terug. Ik pakte een nieuwe luier voor haar en ik zwaaide ermee naar haar. Anja vond het niet grappig meer en drukte zich wanhopig tegen de deur. Door het openstaande bovenraampje konden we gemakkelijk met elkaar praten.

"Wat... Wat doe je?... Het... Het is ijskoud." Stotterde ze angstig. Ik zag in haar ogen dat ze begreep dat ik haar niet te lang buiten zou laten staan. Ze zag dat ik deed alsof ik boos was en dat ik haar plaagde, dat ik haar nooit echt pijn zou doen

"Zul je lief zijn en je luier deze keer omhouden?" Vroeg ik en hield de luier nogmaals voor haar omhoog. Ze knikte welwillend, maar met afgrijzen op haar gezicht. Ze stond te trillen op haar benen, had haar armen om zich heen geslagen, drukte haar bovenbenen krampachtig tegen elkaar en wiebelde van voet op voet om zo min mogelijk contact met het ijskoude beton te hebben.

"Alsjeblieft, het is koud. Doe... Doe niet zo raar." Stotterde ze en ze gaf me haar meest smekende blik. Ze bleef huppelen van voet naar voet en dat was best een komisch gezicht. Ik glimlachte en haar machteloosheid en afhankelijkheid deed me glunderen van plezier, de alcohol zal daar ongetwijfeld ook een belangrijke rol in gespeeld hebben. Ze leek ineens een ogenblik te twijfelen over mijn goede bedoelingen: ze stond al langer buiten dan ze dacht dat goed voor haar was.

"Beloof me dat jij je als een lief klein meisje zult gedragen." Zei ik nogmaals, en Anja draaide geïrriteerd haar hoofd af. Dit was absoluut niet wat ze van vanavond had verwacht, en het leek nu zelfs een martelgang te worden. Een arm gleed van haar borst af en met haar hand drukte ze nu op haar onderbuik. Ik hoopte dat het haar blaas zou zijn die begon tegen te sputteren, dat ze spoedig zou moeten plassen. Ze had vanavond genoeg wijn op om haar blaas meerdere keren te vullen. Anja knikte nu heftig.

"Ja... Ja, ik beloof het." Zei ze. Ik draaide de deur van het slot af en deed het voor haar open. Ik opende mijn armen en draaide een wang naar haar toe.

"Krijg ik dan een kusje, ten teken dat het je spijt?" Zei ik ernstig. Anja bleef nog een enkele tel in de kou staan, leek na te denken. Even was ik bang dat het spelletje afgelopen zou zijn, dat ze haar kleren zou pakken en alsnog weg zou lopen. Als ze nuchter was geweest had ze dat zeker gedaan, maar nu deed ze het niet. Ze besloot dat ik veel meer verdiende dan een kusje. Ze deed alsof ze kwaad was en ze sloeg zachtjes op mijn wang. Voordat ik kon reageren drukte ze er daarna een kus op, sloeg ze haar handen weer om me heen en drukte ze haar koude lichaam tegen me aan. Blijkbaar was dit haar ultieme charme-offensief.

Haar lichaam warmde snel op tegen het mijne, ik voelde twee tepels een stukje boven mijn navel tegen mijn buik drukken. Ik legde mijn handen onder haar stevige billen, en tilde haar al staand op. Terwijl haar voeten net boven de grond bungelden droeg ik haar naar de driezitsbank. Ik ontwarde haar vingers op mijn rug en duwde haar zachtjes achterover op de bank. Ik tilde haar benen op de bank, terwijl ik werd aangekeken door twee angstige, onzekere oogjes. Ik pakte de luier en vouwde hem open.

"Nee, alsjeblieft..." Smeekte ze, twee grote angstige oogjes keken naar me op. "Waarom...?" Vroeg ze. Een beetje medelijden kreeg ik wel met haar. Ze lag stilletjes voor me op de bank, op haar rug, helemaal naakt. Ik voelde dat ik haar wel een verklaring schuldig was.

"Het windt me op om je een luier om te doen. Ik weet niet waarom. En ik vind het fantastisch om je in een luier te zien." Zei ik en ik haalde mijn schouders op. "Je zei zelf dat je geen kind was dat elke keer een schone luier nodig had, ik betwijfel dat. " Lachte ik. "Ik heb je gezegd dat ik je te jong vind. Ik heb je naar huis gestuurd en toch ben je vrijwillig teruggekomen, nu zul je aan mijn spelletje moeten meedoen. Als je perse hier wilt blijven slapen zul je dat volgens mijn regels moeten doen." Ik stak mijn arm onder haar knieën en tilde haar benen omhoog. Anja keek me onderzoekend aan en wist niet precies wat ze nu moest doen.

"Je zult in je luier moeten slapen, en morgenochtend zal ik je wassen en verschonen, als een klein meisje!" Lachte ik. Ik had mijn hand op haar billen gelegd terwijl ze gewillig haar knieën had ingetrokken.

"Maar... Maar als ik nu naar huis ga?" Vroeg ze, en een kleine glimlach vrolijkte haar gezicht op. Ik schudde mijn hoofd.

"Dat doe je niet." Lachte ik. "Maar ik zal je niet tegenhouden." Ik trok mijn hand van haar billen af en schoof een stukje achteruit. Ik wilde haar de ruimte geven om een eigen beslissing te maken. Ik geloofde niet dat ze echt weg zou gaan, ondanks dat ze de luier absoluut niet prettig vond. Anja draaide haar gezicht een ogenblik weg en leek na te denken over haar keuze. Ik liet haar misschien een halve minuut nadenken, maar het leek een uur. Ik voelde toch nervositeit, ondanks dat ik bijna zeker wist dat ze zou blijven. Als ze nu zou opstaan zou deze unieke kans voorgoed verkeken zijn. Het was nog steeds nu of nooit.

Anja draaide haar gezicht weer naar mij toe, maar zweeg. Ze leek te blozen, of kwam dat door de wijn? Het feit dat ze nog steeds naakt voor me op de bank lag, was voor mij genoeg. Op mijn knieën schoof ik weer naar haar toe, pakte de luier weer op. Ik pakte haar beide enkels bij elkaar en tilde ze omhoog. Ik kon nu gemakkelijk de luier onder haar billen schuiven. Ik glimlachte breeduit, mijn droom kwam uit!
- 6 -

Ineens ging de deurbel! Geschrokken keek ik om, maar vanuit deze positie kon ik de gang niet inkijken, dus ik kon alleen maar gokken naar wie er om deze tijd nog voor de deur kon staan. Ik hoorde wel dat het de deurbel was en niet de bel van de hoofdingang beneden. Anja en ik wisselden een verraste blik uit. Haar luier lag al onder haar billen en ik besloot dat dit de hoogste prioriteit had. Snel trok ik de luier tussen haar benen door en wilde hem dichtvouwen, maar Anja schoof haar handen over haar buik naar haar kruis.

"Nee... Ik... Ik moet naar het toilet..." Stamelde ze, maar ik schudde resoluut mijn hoofd. Nogmaals ging de deurbel, ditmaal een aantal tellen langer. Gehaast trok ik haar handen weg, iets ruwer dan ik eigenlijk bedoeld had, maar het gaf me wel de gelegenheid om haar luier nu strak dicht te plakken. De gehaaste manier had mijn plezier wel gedeltelijk bedorven, maar mijn kans zou nog wel komen.

Drie maal achter elkaar klonk de deurbel nu. Anja en ik keken gehaast om ons heen. Ik kon haar niet naar de logeerkamer brengen, want dan moest ik door de gang en zouden we zichtbaar zijn. Ook de andere slaapkamer of de badkamer zouden ons voor de open gangdeur langs brengen, dus die opties vielen ook af. Ik keek de kamer rond of ik haar ergens kon verstoppen. De enige mogelijkheid was de klassieke, maar vreselijk doorzichtige, plaats achter de bank. Ik zag geen andere keus.

Snel trok ik Anja van de bank af, schoof de bank een halve meter van de muur af en duwde haar achter de bank. Anja keek me nu zo vreselijk stompzinnig aan dat ik er bijna om moest lachen. Er sprak een pijnlijke houding uit haar blik, terwijl ze met niets dan een luier om tussen de bank en de muur stond.

"Ik... Ik moet... moet plassen..." Protesteerde ze nogmaals, en ik kon niets anders doen dan hardop lachen. De situatie was onbedoeld komisch, maar toen de deurbel voor de vierde keer ging, nu een schijnbare eeuwigheid achter elkaar, gebaarde ik haar de knielen. Eindelijk gehoorzaamde ze en ze verdween geheel achter de bank. Ik duwde de bank nu zo ver mogelijk naar achter en klemde Anja tussen de bank en de muur in.

Nog eenmaal keek ik de kamer rond en liep toen snel de gang in. Door het raam in mijn voordeur keek ik de galerij op, maar ik zag niemand. Ik fronste verbaasd en deed de deur open. Ik had toch echt de deurbel gehoord en niet de bel van de intercom, of... Ik begon ineens aan mezelf te twijfelen.

Ineens sprong er een schim tevoorschijn, geschrokken sprong ik achteruit. In een flits zag ik wat groens voorbij snellen, en toen mijn ogen wat waren gewend aan de betrekkelijke duisternis op de galerij zag ik dat een enorme bos rozen voor mijn neus gehouden werd. In een andere hand werd een fles rode wijn omhoog gehouden en heen en weer gezwaaid. Meer dan een stel handen kon ik van de persoon voor me niet herkennen, de rest zat achter de rozen verborgen.

Ineens zakte de bos bloemen naar beneden en keek ik recht in het gezicht van Karin. Ze werkte al een aantal jaren op de afdeling die ik leidde en was zelfs mijn concurrent geweest voor de positie die ik nu bekleedde. Ze had haar verlies echter goed verwerkt en de afgelopen weken waren we een paar keer samen uit eten geweest, en eenmaal was ze bij me blijven slapen. We mochten elkaar erg graag en het leek erop dat onze vriendschap wel eens uit kon groeien tot iets groters.

Onuitgenodigd stapte ze over de drempel en drukte ze een langdurige kus op mijn verbouwereerde gezicht. Karin was een stuk langer dan Anja, slanker en bovenal een tiental jaren ouder. Haar gezicht had niet die jeugdige frisheid die Anja haar sprankelende uitstraling gaf, maar Karin was er zeker niet minder mooi door. Ik kon mezelf gelukkig prijzen met twee van deze mooie vrouwen om me heen, maar vanavond had ik er andere gedachten bij.

"Karin, wat..." Stotterde ik, terwijl ik onopvallend haar weg naar de woonkamer probeerde te versperren. Karin keek me onderzoekend aan en glimlachte.

"Je bent eindelijk thuis, dat etentje duurde langer dan ik had verwacht." Zei ze en ik ontdekte nu voor het eerst dat ook Karin niet geheel nuchter was. Ze leek ook een beetje geïrriteerd dat ik nu pas thuis was.

"Ja... Het... Waarom die bloemen?" Vroeg ik, mezelf niet helemaal op mijn gemak voelend. Waarom moest ze juist nu langskomen? Karin keek me lachend aan, het leek wel een beetje een gemene glimlach. Ze keek me onderzoekend aan, duwde me toen voorzichtig opzij en liep langs me heen de kamer in. Ze keek onderzoekend de kamer rond, draaide zich toen naar mij toe en lachte breeduit.

"Omdat je eindelijk die vreselijke trut weggestuurd hebt. Ik heb me de afgelopen weken steeds meer aan haar lopen te ergeren. Ze paradeert als een heroïnehoertje over de afdeling, lacht om alle grapjes die al die ouwe perverse mannetjes maken, en steekt ze maar al te graag haar opgetrokken tieten toe." Karin duwde haar borsten vooruit en liep met opgetrokken schouders en wiegende heupen een rondje door de kamer heen.

Ik keek haar met stijgende verbazing aan, maar een glimlach ontsprong toen ik me realiseerde dat ze jaloers was. Ik bekeek Karin van een afstandje en vergeleek haar in gedachten met Anja. Uiterlijk waren ze minstens even knap, alhoewel Anja haar schoonheid door haar jeugdigheid extra glans gaf. Wat figuur betreft was Karin langer en iets slanker, Anja misschien iets sportiever. Wat karakter betreft was Karin attenter en betrouwbaarder, veel verfijnder, Anja iets spontaner. Ik besefte dat ik me tot Anja voelde aangetrokken door haar spontaniteit en haar jeugdige enthousiasme, als een vluchtige jeugdliefde. Bij Karin voelde ik me meer mezelf, als twee gelijken die elkaar aanvulden. De keuze viel wat mij betreft zonder twijfel in het voordeel uit van Karin, maar dat betekende niet dat ik niet veel plezier kon beleven aan Anja.

"Je hebt het nogal lang met haar volgehouden? Heeft ze haar tieten voor je heen en weer geschud? Heeft ze om al je grapjes gelachen?" Lachte Karin me smadelijk toe. Ze legde de bos rozen en de fles wijn op de salontafel neer en liep met geopende armen op me af. Ze sloeg haar armen om mijn nek heen en drukte haar lippen op de mijne. In tegenstelling tot Anja hoefde Karin niet op haar tenen te gaan staan, maar Karin stond nu wel op hoge hakken.

Karin bemerkte mijn terughoudendheid. Mijn gedachten schommelden chaotisch heen en weer tussen de twee vrouwen in mijn woonkamer. Ik probeerde een oplossing voor dit probleem te vinden. Enerzijds was Anja in een luier een kans die ik misschien nooit meer zou krijgen, maar Karin was een vrouw voor de toekomst, en dat wilde ik nu ook absoluut niet verspelen.

"Ben je niet blij dat je eindelijk van die praatzieke babbelbox af bent?" Vroeg ze, terwijl ze wat afstand van me nam. Haar handen gleden om mijn nek vandaan, en met de fles wijn liep ze naar de keuken. Ik keek haar verbouwereerd achterna, maar zodra ze uit het zicht was ging ik op mijn knieën op de bank zitten en keek ik over de rugleuning heen. Anja keek met een ondeugende glimlach omhoog, ze kon er de humor wel van inzien, maar ik kon er ook een klein beetje angst en schaamte in ontdekken. Ik bukte voorover, kuste haar snel even op haar voorhoofd en legde daarna voor een ogenblik mijn vinger op mijn lippen ten teken dat ze stilletjes moest blijven zitten. Ik draaide me snel om en ging op de bank zitten.
- 7 -

Karin kwam terug met twee glazen en een geopende fles wijn. Ze keek me onderzoekend aan.

"Je hebt hier met Anja nog wat gedronken? Ik zag twee glazen staan." Merkte ze op, en onder het mom van haar, zogenaamd belangstellende, nieuwsgierigheid voelde ik dat ik mezelf moest verantwoorden met wat ik vanavond met Anja had gedaan. Ik knikte.

"We hebben hier nog wat gedronken, maar dat was maar heel even." Zei ik, en Karin leek instemmend te knikken. Toch bleef ze wat argwanend wat betreft mijn etentje met Anja. Ze ging naast me op de bank zitten en gaf me een glas wijn aan, de zoveelste van vanavond. De tel was ik allang kwijt. Karin schopte haar schoenen uit en trok haar voeten in. Ze vouwde haar benen onder zich en zat nu dwars op de bank, mijn kant op gericht.

"Ik vond het leuk vorige week, dat moeten we vaker doen." Zei ze en bedoelde de avond en de nacht die we samen hadden doorgebracht. Ze zette het nog nauwelijks aangeraakte glas wijn op de tafel en pakte ook mijn glas af. Ze zette het op de grond terwijl ze naar me toe schoof en tegen me aan kwam liggen.

"Wat is er? Je bent zo gespannen vanavond!" Zei ze, terwijl haar handen liefkozend over mijn lichaam heen gleden. Ik haalde mijn schouders op, maar zat inderdaad niet op mijn gemak. Nooit was ik heel erg populair geweest bij de vrouwen, pas met drieëntwintig jaar had ik voor het eerst de nacht met een vrouw doorgebracht, en ook sindsdien had ik vaker zonder vriendin dan met vriendin geleefd. En nu? Nu lag er een over me heen, me aanrakend op plaatsen die niet voor tien uur 's avonds op televisie getoond mochten worden, en lag er ook nog een vrouw, bijna volledig naakt, verstopt achter de bank.

Wat moest ik doen? Het voelde alsof ik Karin bedroog, en natuurlijk was dat ook een beetje zo, ondanks dat ik geen seks met Anja had gehad en ik dat ook niet van plan was geweest. Het leek alsof Karin niet van plan was vanavond weer weg te gaan, en ik kon Anja toch ook niet achter de bank laten liggen. En zodra Karin de badkamer in zou lopen zou ze onraad ruiken, want de kleren van Anja lagen er nog op de vloer.

"Komt dat door..." Karin lachte en kuste me aanmoedigend. "Ik heb nog eens nagedacht over wat je me verteld hebt, over je passie voor luiers bedoel ik. Ik weet dat het onschuldig is en niets met kinderen te maken heeft, en ondanks dat ik het vreemd en zelfs een beetje vies vindt, geloof ik niet dat dit een relatie in de weg zou staan." Mijn gezicht werd rood van schaamte. Vorige week had ik haar alles verteld, na een paar biertjes en twee glazen whisky. Dat was vreselijk moeilijk geweest en zonder de alcohol was het me ook nooit gelukt, maar toch was ik blij dat ik het gedaan had. Het feit dat ik dit belangrijke deel van mijn seksbeleving voor haar verborgen zou houden voelde als verraad.

We hadden er meer dan twee uur over gepraat en gediscussieerd. Karin had me toen verteld dat een vorig vriendje van haar 'in de SM' had gezeten en dat ze een keer was meegegaan naar een bijeenkomst. Ze had haar ogen uitgekeken en ondanks dat ze er niets van begreep had ze er wel begrip voor gehad. De relatie was uiteindelijk toch stukgegaan en de totaal verschillende seksgewoonten hadden daar zeker een rol in gespeeld. Lachend had ze vorige week geroepen dat het geen toeval kon zijn dat ook haar nieuwe vriendje geen standaard seksleven had.

Ondanks dat ik opgelucht was door haar begrip kon ik er nu niet van genieten. Het voelde alsof ik mijn hele toekomst op het spel aan het zetten was, en hoe leuk ik Anja in een luier ook vond, Karin was me veel dierbaarder. Ik nam het besluit dat het zo niet verder kon, dat ik Karin niet verder wilde bedriegen en dat ik Anja moest bevrijden uit haar benarde positie. Dit was een moeilijk moment maar hoe langer ik het uitstelde, hoe moeilijker het zou worden.

"Karin, ik... ik moet je wat bekennen." Zei ik, terwijl ik haar iets van me afduwde. Ze ging rechtop zitten en keek me onderzoekend aan.

"Wat? Nog meer bekentenissen?" Lachte ze nerveus. Ik stond op en trok haar zachtjes mee naar de andere kant van de salontafel. Karin keek me bedenkelijk aan, maar liet zich meevoeren. Ik draaide ons beiden richting de bank en sloeg een arm om haar heen. Ik kuste haar.

"Ik... Ik ben niet helemaal eerlijk geweest. Anja... Ze...Ik..." Stamelde ik, en ik probeerde de juiste woorden te vinden.

"Wat is er met Anja? Ben je met haar naar bed geweest?" Zei Karin, maar ik schudde resoluut mijn hoofd.

"Ik... Ik ben niet met haar naar bed geweest, maar... maar ze bood zich wel aan, en..." Stamelde ik.

"En wat?" Vroeg Karin lichtelijk geïrriteerd.

"Ik... Ik heb een beetje misbruik van haar gemaakt, ze... ze was het perfecte slachtoffer. Het was nu of nooit." Stamelde ik nerveus. Ik wilde nog een kus op Karin's wang drukken, maar ze weerde me af. Ze begreep niet precies wat er aan de hand was, maar het voelde niet goed aan. Ik liep naar de zijkant van de bank en schoof hem een stukje naar voren. Ik pakte de bovenarm van de gehurkte Anja vast en trok haar achter de bank vandaan.

Zodra Anja ging staan, zag ik de schaamte in haar gezicht. Voor mij had ze zich nog wel in een luier willen vertonen, maar de vernedering leek zo langzamerhand publiekelijk te worden. Anja bedekte met een arm haar borsten en spreidde haar andere hand over haar luier heen. Haar hand kon de gele vlek in haar luier niet verbergen. Ze had in haar luier geplast!

Ik staarde verbouwereerd naar haar luier en kon mijn blik er maar met moeite vanaf halen, er was helaas een andere vrouw in de kamer die aandacht nodig had. Ik keek Karin aan en op haar gezicht las ik verbijstering. Haar ogen gleden over het naakte lichaam van haar collega, en ook haar blik rustte nu op haar natte luier. Ik had geen woorden meer en stond letterlijk en figuurlijk tussen deze twee vrouwen in.

Anja keek naar de vloer en wist zich geen houding te geven, ze trilde op haar benen en voor een ogenblik keek ze me hoopvol aan. Ze hoopte dat ik haar kon redden uit deze vernederende situatie. Mijn blik draaide weer naar Karin en langzaam zag ik haar gezichtsuitdrukking veranderen. De serieuze blik verdween en een glimlach kwam ervoor in de plaats. Het bleef niet bij een glimlach, een ogenblik later barstte Karin in lachen uit.
- 8 -

Karin keek me al lachend onderzoekend aan. Ik was blij dat ze de humor er wel van in leek te zien, maar ik was nog steeds behoorlijk nerveus. Ik was nog steeds niet helemaal zeker van de precieze stemming van Karin.

"Hoe heb je dit voor elkaar gekregen?" Lachte ze, en een beetje angstig keek ik toe hoe Karin op Anja afliep. In feite waren het rivalen van elkaar en ik was bang voor wat Karin ging doen. Karin bestudeerde van dichtbij de gelaatsuitdrukking van Anja, terwijl ik het hele verhaal van voor af aan vertelde. Ik vertelde van de toespelingen die Anja had gemaakt over kleine kinderen en over luiers, en ik vertelde eerlijk over mijn eigen gevoelens en gedachten. Anja stond er beteuterd bij, haar schouders hingen naar beneden, terwijl haar blik op haar voeten gericht was.

Ineens keek Karin me aan, haar blik was een uitdagende, bijna speels.

"Ik heb altijd al geweten dat Anja nog wel erg jong was, een kind!" Ze draaide zich naar Anja toe en duwde haar kin omhoog. Karin leek te groeien, terwijl Anja alleen maar kleiner leek te worden. Karin's gezicht verstrakte en als een strenge schooljuffrouw keek ze op haar pupil neer. Karin's vrije hand gleed tussen hen in en met verbazing bekeek ik hoe deze hand over de borsten van Anja gleed. Karin kneedde ze in haar handen, kneep zachtjes, dan weer liefkozend wrijvend. Ze gleed met haar nagel rond de tepels van Anja, en ik zag Anja huiveren.

Karin's hand liet Anja's borsten nu met rust, maar de hand gleed langzaam naar beneden. Haar nagel draaide nog een rondje om Anja's navel die net boven de luier uitstak. Toen gleed de hand over de luier heen, spreidde ze haar vingers, en drukte ze de luier stevig in het kruis van Anja. Karin bleef onderwijl recht in de ogen van Anja kijken die letterlijk met de rug tegen de muur stond. Alleen het gezicht van Anja toonde schaamte, angst en pijn, ze deed echter geen enkele poging om onder deze aanraking uit te komen.

Verbaasd bleef ik van een afstandje kijken, wat er precies gebeurde weet ik niet, maar het verbaasde me hooglijk dat Anja dit zomaar liet gebeuren. Karin ging verder met wat leek op een soort van onderzoek. Ze zakte iets door haar knieën en gleed met een uitgestoken vinger over de luier heen, tussen de benen van Anja in. Anja kermde en met gebroken stem fluisterde ze haar protesten. De uitgestoken vinger van Karin porde in de luier tot ze de juiste positie gevonden leek te hebben. Ze drukte haar vinger nog harder in de luier en er ontstond een kuiltje in het doorweekte, gele materiaal. De vinger duwde nog harder en maakte kleine, soepele beweginkjes heen en weer. Anja schokte tegen de muur en kermde zachtjes. Karin's gezicht brak open en ze glimlachte weer, terwijl Anja alleen maar meer afschuw toonde.

Ineens was het voorbij. Karin's hand verlichtte de druk en liet de luier los, terwijl haar andere hand de kin van Anja losliet. Karin draaide zich om en liep naar me toe. Ze sloeg haar armen weer om me heen en drukte haar lippen op de mijne. Ze vleide haar lichaam tegen en drukte haar tong tussen mijn lippen door. Verrast was ik wel maar dankbaar ontving ik haar liefkozingen. Vanuit mijn ooghoeken zag ik Anja nog steeds tegen de muur staan, beteuterd en angstig, maar ik lette een ogenblik niet op haar en beantwoordde de liefde die ik van Karin kreeg.

Minimaal een minuut stonden we zo midden in de kamer. Ik voelde de handen van Karin over mijn rug glijden en door mijn korte krulletjes woelen. Ze tilde haar rechterknie op en drukte de binnenkant van haar bovenbeen tegen mijn dijbeen aan. Veel te kort duurde dit, maar Karin begon zich langzaam te ontworstelen uit onze tijdelijke eenheid. Ze drukte nog een enkel snel kusje op mijn lippen en bracht daarna haar lippen naar mijn oor.

"Ik vergeef je, maar... Nu moet je mij vertrouwen. Ik denk dat ik Anja beter begrijp dan jij, en mijn ervaring met mijn vorige vriendje komt nu goed van pas." Fluisterde Karin en ik knikte dankbaar. Ik was bang dat ik mijn ontluikende relatie met Karin op het spel had gezet, maar het leek erop dat ze het niet erg vond wat er gebeurd was, en ze leek zelfs mee te willen werken. Ik was benieuwd wat Karin bedoelde en wat ze wilde dat er nu ging gebeuren.

Karin liep weer teug naar Anja die beschermend haar handen voor haar uitstak. Karin had echter helemaal geen belangstelling meer voor het lichaam van Anja. Ze greep de naakte vrouw in haar nek en duwde haar weer achter de bank. Anja protesteerde, maar niet genoeg om Karin tegen te houden. Anja leek alweer door haar knieën te willen zakken om haar positie achter de bank weer in te nemen, maar dat was niet de bedoeling van Karin. Karin duwde Anja voorover over de rugleuning heen en greep de rechterarm van Anja beet en draaide die op haar rug.

Anja kermde hardop en merkte dat ze machteloos was. Zodra ze zich bewoog en overeind wilde komen, werd haar arm nog verder op haar rug gedraaid en moest ze haar verzet opgeven. Haar enige hoop was op mij gericht. Ze tilde haar hoofd op en keek me smekend aan. Haar ogen traanden van angst, terwijl haar buik op de rugleuning van de bank steunde. Karin duwde haar nog iets verder voorover en Anja's tenen konden nog maar net de grond raken, maar ze kon geen enkele kracht meer van de grond uitoefenen.

Ik keek benieuwd toe en zag hoe Karin de achterkant van Anja's luier vastgreep. Met een ferme ruk scheurde Karin de luier kapot en Anja gilde van schrik. Twee van het vocht glanzende billen werden zichtbaar en schokkerig zag ik ze paniekerig samentrekken en dan weer ontspannen.

"Nee... Wat..." Smeekte Anja kermend, maar de stem van Karin klonk er luier bovenuit

"Heb je iets waarmee ik haar kan afleren om in haar luier te plassen, een liniaal of een houten pollepel of zoiets?" Karin keek me aan en het duurde een paar tellen voordat ik zelf was bekomen van de schrik. Was Karin echt van plan Anja een pak slaag te gaan geven? Anja schudde heftig over de rugleuni