geschreven door: Droom ster
Na VEEL EMAILCONTACT EINDELIJK een afspraak. Om 6 uur 's morgens bel ik aan. Zodra ik binnen kom moet ik op een stoel gaan zitten. Zodra ik zit krijg ik een vreemd soort band om mijn boven lijf. Het lijkt op een babytuigje.
Ik krijg een glas melk. Het smaakt heel vies. We praten nog wat verder. Over de zaken die ik zou willen en de zaken die zouden kunnen. Dan gaat hij even naar boven er moet een was in de wasmachine gedaan worden.
Voor mij begint nu het probleem hij was nog maar net weg. Ik kreeg kramp in mijn darmen. En ik moest nodig plassen, maar nog erger was dat ik ook moest poepen. Ik trek aan het tuigje. Maar kan het niet los krijgen. Op mijn roep om hulp werd ook niet gereageerd. Ik kon het niet meer ophouden ik poepte en plaste in mijn broek.
Toen hij beneden kwam werd hij heel boos. Ik kreeg een speen in mijn mond die vast werd gemaakt. Ook kreeg ik een blinddoek om. Beide kon ik niet zelf af doen.
Het duurde een hele tijd voor er weer iets gebeurde.
De blinddoek en de speen werden verwijdert.
Hij stelde de vraag wat doen we kinderen om die nog in hun broek doen?
Nou geef eens antwoord!
Een luier.
Goed zo vraag er maar om.
Dat durfde ik niet.
De blinddoek en speen werden weer omgedaan en ik moest op de stoel blijven zitten in mijn vieze broek.
Na 2 uur kwam hij weer terug en vroeg of ik een vraag had.
Heel voorzichtig vroeg ik om een luier.
Zullen we dat dan maar gauw even doen.
Ik moest mee naar boven. Daar aangekomen stond ik in een compleet ingerichte kinderkamer. Maar alles was voor een klein kind veel te groot. Ik kreeg mijn blinddoek om en tut weer in en moest nog een stukje verder lopen. Daar ging ik in een stoel zitten en werd uitgekleed.
Dat wilde ik niet en stribbelde tegen. Plotseling een harde pets tegen mijn wang. Deze kon ik niet aan zien komen maar was wel rustig. Toen ik bloot was werd ik vast gemaakt in de stoel die daarna achterover kantelde. Ik kon weer wat zien en ook mijn tut mocht uit mijn mond. Het was een badkamer.
HIJ GAAT MIJ WASSEN!!
Vieze kinderen moeten gewassen worden. Zegt hij. Ik kan niet meer rustig blijven liggen en lig in de ruimte de ik heb te spartelen en om me heen te slaan en schoppen en te gillen.
Hij word boos op mijn en ik moet rustig zijn. Om kracht bij te zetten krijg ik een tik in mijn gezicht. Ik ben gelijk rustig. Ik krijg een tut in mijn mond.
En hij gaan me wassen. Eerst mijn hoofd en haren. Dan de rest van mijn lijf. In mijn kruis aan gekomen zegt hij baby’s hebben geen haren op hun lichaam. En hij smeert me helemaal in met een soort zalf. Dan loopt hij weg en moet ik wachten. Hij rommelt wat in kasten. En komt dan weer terug. Hij spoelt mij af. En al mijn lichaamshaar spoelt mee weg.
"zo dat lijkt er meer op" en hij gaat me afdrogen. Als ik droog ben laat hij met op de stoel liggen en loopt weer weg.
"kleine kinderen hebben een dikke luier maar grote kleine kinderen hebben een nog dikkere luier" Hij doet mij een super dikke nacht luier om. Als die op zijn plek zit vind hij het nog niet genoeg. Over de nacht luier komt nog een 3 dubbele dikke katoenen luier met een grote afsluitbare plastic broek. Als dat aan heb word ik losgemaakt en in een grote 'box' gestopt. Als ik ging staan keek ik net boven de rand uit en de deur kon ik niet langs binnen openmaken.
Lopen gaat bijna niet zo dik is de luier. Als ik zit, zit ik op een kussentje. Losmaken lukte niet hoe ik ook probeerde. Plotseling stond hij weer bij de box. "losmaken lukt niet en als ik je betrap met je vingers aan de luier dan ben je nog niet jarig" snel trek ik mijn handen terug bang dat het nu al geld.
"ga maar wat spelen ik kom je zo weer halen" en hij loopt weer weg. Snel voel ik nog wat aan mijn luier. Uiteindelijk ga ik spelen uit verveling met het baby speelgoed dat in de box’s ligt.
Ik hoor hem terug komen en stop gelijk met spelen. En ga zitten wachten. Hij komt naar de box toe en ik mag er uitkomen. En moet met hem mee kruipen. Bij de stoel zie ik een grote fles staan en wil gelijk weer weg lopen maar dat verkomt hij door mij op te pakken. Bij hem op schoot krijg ik de fles en die mag ik zelf niet aanraken. Het is warme melk met een hele vreemde smaak.
Als de fles eindelijk leeg is dan mag ik gaan zitten en moet een boertje laten.
Hij vraagt aan mij wat kleine kinderen tussen de middag moeten doen. Ik geef geen antwoord. Hij geeft mij een tik tegen mijn billen zeer doet het niet maar ik schrik er wel van. En antwoord een middag dutje.
Dat mag jij nu ook gaan doen zegt hij. Hij neemt me mee terug naar de baby kamer en zet me daar in het ledikant met spijlen. Deze spijlen zijn aan één kant heel hoog er lijkt een schanier punt in te zitten. En aan de voorkant zijn ze naar beneden geschoven. ik word op een tafel getild. En krijg een rompertje aan met lange mouwen. In het bed ligt een soort slaapzak. Deze slaapzak zit alleen vanaf mijn middel naar beneden. Ik moet erop gaan liggen en er word een vreemd soort broek vastgemaakt. Als hij klaar is lig ik met mijn bennen in die zak en met mijn middel vast op bed. Eigenlijk was ik blij dat ik mocht gaan slapen maar ik wilde gewoon los slapen in een gewoon bed maar dat was er helaas niet bij. Nu begreep ik ook waarom dat die ene kant van het bed zo hoog was die werd naar beneden geklapt om te zorgen dat ik niet uitbed kon klimmen.
Daar lag ik dan in een dikke luier vast in een kinderledikant. Al snel viel ik in slaap van alle gebeurtenissen die ochtend.
Na een poosje werd ik wakker ik moest nodig poepen en plassen. Ik begon te roepen. Er kwam geen reactie. Uiteindelijk kon ik het niet meer houden mijn darmen en blaas gingen zoveel pijn doen dat ik het moest laten gaan in mijn luier. Ik vond het vies maar viel toch snel weer terug in slaap.
Toen hij mij wakker kwam maken zei hij die luier verschonen we later wel maar durf er niet om te vragen. Hij kleden me verder aan. Ik kreeg een roze jurkje aan dat niet lang genoeg was om mijn luier te bedekken. Mijn haar werd in twee kinderlijke staarten gedaan. Ik kreeg kante sokjes aan en baby schoentjes. Ook kreeg ik een babytuigje aan met een lange lijn er aan.
We gingen de trap af en hij deed ook zijn schoenen aan.
"zo nu kunnen we weg" ik schrok en wilde terug naar de kamer lopen. Door een snuk aan de lijn die aan mijn tuigje vast zat werd mij duidelijk gemaakt dat ik mee moest en geen keuze had.
Bij de auto aan gekomen wilde ik voorin gaan zitten maar dat mocht niet. Ik moest achter in. En nog wel in een KINDERSTOEL. Dat wilde ik niet en stribbelde hevig tegen. Hij liet met er naast op de bank gaan zitten en ik dacht dat ik er niet in hoefde te gaan zitten. Fout gedacht.
Hij haalde de tut te voorschijn en die verdween in mijn mond. Hij haalde zwarte zakjes te voorschijn wat hij daarmee wilde gaan doen weet ik niet. Al snel daarna kon ik allebij mijn handen niet meer gebruiken. Die zakjes verkwamen dan. Mijn handen zaten in een vuist en kon er niets meer mee vast pakken.
Het werd mij te veel ik had spijt dat ik tegen had durven stribbelen en barste in tranen uit. Hij kon mij nu met alle gemak in de kinderstoel zetten en ook vast zetten. Eerst kwam er een blokje onder mijn billen uit. Deze werd op mijn navel gelegd. En langs mijn taille kwamen twee banden omhoog die in het blokje vast zaten alles zat nog lekker los. Ook over mijn schouders kwamen twee banden die vast gingen in het blokje. Daarna werd alles heel strak getrokken ik kon met bijna niet meer bewegen. Ik zat muur vast. Ook voelde ik daardoor mijn vieze luier nog beter. Nu begon ik nog harder te huilen. Hij deed de deur dicht en stapte voor in de auto achter het stuur. Er ging een cd met kinderliedjes aan en hij ging vrolijk mee zitten zingen. Na een poosje zei hij dat ik opmoest houden met huilen omdat we anders te voet naar de stad gingen. Dat vond ik helemaal erg. Ik stopte toen ook met huilen.
Een hele tijd later stopte we voor een heel groot magazijn. Aan de buiten kant zag je er niks aan het was gewoon een fabriekshal. Ik mocht uit de kinderstoel komen mijn tut werd losgemaakt met de mededeling dat als ik niet zou luisteren ik hem zo weer in mijn mond zou hebben.
Samen liepen we een kantoor in bij de fabriekshal. Ik zat vast aan een lijn en kon dus niet weg.
Toen we binnen kwamen melde hij dat hij om 3 uur een afspraak had. We mochten in de ruimte er naast wachten. Al snel weren we binnen geroepen. Ik werd mee gegeven aan een mevrouw. Die nam mij mee naar een andere ruimte waar precies zon zelfde box stond als bij hem thuis. Ik moest er in gaan zitten en deur werd dicht gedaan.
Na een poosje werd ik er uitgehaald en moest in een stoel gaan zitten weer werd de inhoud van mijn luier tegen mij aangedrukt. Zeker toen ze mij in die stoel vast ging zetten.
Toen vroeg ze aan mij heb je in je broek gepoept? Ik durfde geen antwoord te geven. Ik werd alleen maar heel rood. Ze ging me naar het fruithapje verschonen. Hoorde ik het goed fruithapje ik kan gewoon fruit eten. Nadat ik vast gezet was kreeg ik een groot blad voor mij ook dit werd vast gezet. Ze draaide een potje open en ik moest happen. Het was vies en ik spuugde het weer uit.
Dat was fout. Ze liep weg en liet mij in de stoel zitten. Ze kwam terug met een brede harde witte band die ik om mijn nek kreeg. Het was een halskraag. Nu kon ik mijn hoofd niet meer draaien. Als laatste kreeg ik een vreemde soort tut in mijn mond. In het minden zat een gaatje. Ook deze werd vast gezet. Ze pakte de spuit die er bij hoorde en vulde die met de fruithap. Door die hals kraag kon ik mijn gezicht niet wegdraaien en zette ze de spuit op de tut. En spoot deze zo in mijn mond. Ik wilde het terug spugen maar dat lukte niet. Via het gat in de tut kon er alleen spullen naar binnen zodat ik het wel moest eten.
Toen het op was mocht de vreemde tut en halskraag niet af. Dat vond ik niet leuk. Ze zei niets tegen mij. Ik werd mee getrokken en moest in bed gaan liggen. Toen zei ze: omdat je niet wilde eten ga je zo naar bed. Ik werd in bed gelegd en ze maakte me vast. Ik kon nu niet mee bewegen. Het ergste was nog dat ze een grote fles van een liter melk aansloot op de tut.
Nog steeds had ik een vieze luier. Mijn billen begonnen zeer te doen. Het branden.
Na dat de melk op was viel ik snel in slaap.
Toen ik wakker werd zei ze dat ze een oplossing had voor meisjes die niet wilde luisteren. Maar eerst kreeg in een schone luier. De tut en nekkraag mochten af. De luier die ze me aan deed was nog dikker dan die van vanmorgen maar voor dat ze hem dicht vouwt stopte ze wat in mijn kont dit werd vastgezet met een koortje. Ik vroeg waarvoor het was. Dat zo ik merken als ik mijn luier weer om had. Toen ze mijn luier dicht had gemaakt en het broekje op slot had gedaan moest ik gaan staan.
Ze duwde op een knop. Gelijk viel ik op de grond er gingen gigantische pijnscheuten door me heen. Ze zei: dat gebeurt de volgende keer als je niet luistert.
Hij kwam me weer ophalen. Hij zei: ik hoorde dat je niet wilde eten. Ze heeft het probleem nu opgelost. Hij liet het knop je zien. Gelijk smeekte ik hem om er niets mee te doen. Als je lief bent en luistert dan hoef ik hem niet te gebruiken.
We liepen terug naar de auto. Ik vroeg me af wat hij in die fabriekshal had gedaan.
We gingen naar huis toe.
Na VEEL EMAILCONTACT EINDELIJK een afspraak. Om 6 uur 's morgens bel ik aan. Zodra ik binnen kom moet ik op een stoel gaan zitten. Zodra ik zit krijg ik een vreemd soort band om mijn boven lijf. Het lijkt op een babytuigje.
Ik krijg een glas melk. Het smaakt heel vies. We praten nog wat verder. Over de zaken die ik zou willen en de zaken die zouden kunnen. Dan gaat hij even naar boven er moet een was in de wasmachine gedaan worden.
Voor mij begint nu het probleem hij was nog maar net weg. Ik kreeg kramp in mijn darmen. En ik moest nodig plassen, maar nog erger was dat ik ook moest poepen. Ik trek aan het tuigje. Maar kan het niet los krijgen. Op mijn roep om hulp werd ook niet gereageerd. Ik kon het niet meer ophouden ik poepte en plaste in mijn broek.
Toen hij beneden kwam werd hij heel boos. Ik kreeg een speen in mijn mond die vast werd gemaakt. Ook kreeg ik een blinddoek om. Beide kon ik niet zelf af doen.
Het duurde een hele tijd voor er weer iets gebeurde.
De blinddoek en de speen werden verwijdert.
Hij stelde de vraag wat doen we kinderen om die nog in hun broek doen?
Nou geef eens antwoord!
Een luier.
Goed zo vraag er maar om.
Dat durfde ik niet.
De blinddoek en speen werden weer omgedaan en ik moest op de stoel blijven zitten in mijn vieze broek.
Na 2 uur kwam hij weer terug en vroeg of ik een vraag had.
Heel voorzichtig vroeg ik om een luier.
Zullen we dat dan maar gauw even doen.
Ik moest mee naar boven. Daar aangekomen stond ik in een compleet ingerichte kinderkamer. Maar alles was voor een klein kind veel te groot. Ik kreeg mijn blinddoek om en tut weer in en moest nog een stukje verder lopen. Daar ging ik in een stoel zitten en werd uitgekleed.
Dat wilde ik niet en stribbelde tegen. Plotseling een harde pets tegen mijn wang. Deze kon ik niet aan zien komen maar was wel rustig. Toen ik bloot was werd ik vast gemaakt in de stoel die daarna achterover kantelde. Ik kon weer wat zien en ook mijn tut mocht uit mijn mond. Het was een badkamer.
HIJ GAAT MIJ WASSEN!!
Vieze kinderen moeten gewassen worden. Zegt hij. Ik kan niet meer rustig blijven liggen en lig in de ruimte de ik heb te spartelen en om me heen te slaan en schoppen en te gillen.
Hij word boos op mijn en ik moet rustig zijn. Om kracht bij te zetten krijg ik een tik in mijn gezicht. Ik ben gelijk rustig. Ik krijg een tut in mijn mond.
En hij gaan me wassen. Eerst mijn hoofd en haren. Dan de rest van mijn lijf. In mijn kruis aan gekomen zegt hij baby’s hebben geen haren op hun lichaam. En hij smeert me helemaal in met een soort zalf. Dan loopt hij weg en moet ik wachten. Hij rommelt wat in kasten. En komt dan weer terug. Hij spoelt mij af. En al mijn lichaamshaar spoelt mee weg.
"zo dat lijkt er meer op" en hij gaat me afdrogen. Als ik droog ben laat hij met op de stoel liggen en loopt weer weg.
"kleine kinderen hebben een dikke luier maar grote kleine kinderen hebben een nog dikkere luier" Hij doet mij een super dikke nacht luier om. Als die op zijn plek zit vind hij het nog niet genoeg. Over de nacht luier komt nog een 3 dubbele dikke katoenen luier met een grote afsluitbare plastic broek. Als dat aan heb word ik losgemaakt en in een grote 'box' gestopt. Als ik ging staan keek ik net boven de rand uit en de deur kon ik niet langs binnen openmaken.
Lopen gaat bijna niet zo dik is de luier. Als ik zit, zit ik op een kussentje. Losmaken lukte niet hoe ik ook probeerde. Plotseling stond hij weer bij de box. "losmaken lukt niet en als ik je betrap met je vingers aan de luier dan ben je nog niet jarig" snel trek ik mijn handen terug bang dat het nu al geld.
"ga maar wat spelen ik kom je zo weer halen" en hij loopt weer weg. Snel voel ik nog wat aan mijn luier. Uiteindelijk ga ik spelen uit verveling met het baby speelgoed dat in de box’s ligt.
Ik hoor hem terug komen en stop gelijk met spelen. En ga zitten wachten. Hij komt naar de box toe en ik mag er uitkomen. En moet met hem mee kruipen. Bij de stoel zie ik een grote fles staan en wil gelijk weer weg lopen maar dat verkomt hij door mij op te pakken. Bij hem op schoot krijg ik de fles en die mag ik zelf niet aanraken. Het is warme melk met een hele vreemde smaak.
Als de fles eindelijk leeg is dan mag ik gaan zitten en moet een boertje laten.
Hij vraagt aan mij wat kleine kinderen tussen de middag moeten doen. Ik geef geen antwoord. Hij geeft mij een tik tegen mijn billen zeer doet het niet maar ik schrik er wel van. En antwoord een middag dutje.
Dat mag jij nu ook gaan doen zegt hij. Hij neemt me mee terug naar de baby kamer en zet me daar in het ledikant met spijlen. Deze spijlen zijn aan één kant heel hoog er lijkt een schanier punt in te zitten. En aan de voorkant zijn ze naar beneden geschoven. ik word op een tafel getild. En krijg een rompertje aan met lange mouwen. In het bed ligt een soort slaapzak. Deze slaapzak zit alleen vanaf mijn middel naar beneden. Ik moet erop gaan liggen en er word een vreemd soort broek vastgemaakt. Als hij klaar is lig ik met mijn bennen in die zak en met mijn middel vast op bed. Eigenlijk was ik blij dat ik mocht gaan slapen maar ik wilde gewoon los slapen in een gewoon bed maar dat was er helaas niet bij. Nu begreep ik ook waarom dat die ene kant van het bed zo hoog was die werd naar beneden geklapt om te zorgen dat ik niet uitbed kon klimmen.
Daar lag ik dan in een dikke luier vast in een kinderledikant. Al snel viel ik in slaap van alle gebeurtenissen die ochtend.
Na een poosje werd ik wakker ik moest nodig poepen en plassen. Ik begon te roepen. Er kwam geen reactie. Uiteindelijk kon ik het niet meer houden mijn darmen en blaas gingen zoveel pijn doen dat ik het moest laten gaan in mijn luier. Ik vond het vies maar viel toch snel weer terug in slaap.
Toen hij mij wakker kwam maken zei hij die luier verschonen we later wel maar durf er niet om te vragen. Hij kleden me verder aan. Ik kreeg een roze jurkje aan dat niet lang genoeg was om mijn luier te bedekken. Mijn haar werd in twee kinderlijke staarten gedaan. Ik kreeg kante sokjes aan en baby schoentjes. Ook kreeg ik een babytuigje aan met een lange lijn er aan.
We gingen de trap af en hij deed ook zijn schoenen aan.
"zo nu kunnen we weg" ik schrok en wilde terug naar de kamer lopen. Door een snuk aan de lijn die aan mijn tuigje vast zat werd mij duidelijk gemaakt dat ik mee moest en geen keuze had.
Bij de auto aan gekomen wilde ik voorin gaan zitten maar dat mocht niet. Ik moest achter in. En nog wel in een KINDERSTOEL. Dat wilde ik niet en stribbelde hevig tegen. Hij liet met er naast op de bank gaan zitten en ik dacht dat ik er niet in hoefde te gaan zitten. Fout gedacht.
Hij haalde de tut te voorschijn en die verdween in mijn mond. Hij haalde zwarte zakjes te voorschijn wat hij daarmee wilde gaan doen weet ik niet. Al snel daarna kon ik allebij mijn handen niet meer gebruiken. Die zakjes verkwamen dan. Mijn handen zaten in een vuist en kon er niets meer mee vast pakken.
Het werd mij te veel ik had spijt dat ik tegen had durven stribbelen en barste in tranen uit. Hij kon mij nu met alle gemak in de kinderstoel zetten en ook vast zetten. Eerst kwam er een blokje onder mijn billen uit. Deze werd op mijn navel gelegd. En langs mijn taille kwamen twee banden omhoog die in het blokje vast zaten alles zat nog lekker los. Ook over mijn schouders kwamen twee banden die vast gingen in het blokje. Daarna werd alles heel strak getrokken ik kon met bijna niet meer bewegen. Ik zat muur vast. Ook voelde ik daardoor mijn vieze luier nog beter. Nu begon ik nog harder te huilen. Hij deed de deur dicht en stapte voor in de auto achter het stuur. Er ging een cd met kinderliedjes aan en hij ging vrolijk mee zitten zingen. Na een poosje zei hij dat ik opmoest houden met huilen omdat we anders te voet naar de stad gingen. Dat vond ik helemaal erg. Ik stopte toen ook met huilen.
Een hele tijd later stopte we voor een heel groot magazijn. Aan de buiten kant zag je er niks aan het was gewoon een fabriekshal. Ik mocht uit de kinderstoel komen mijn tut werd losgemaakt met de mededeling dat als ik niet zou luisteren ik hem zo weer in mijn mond zou hebben.
Samen liepen we een kantoor in bij de fabriekshal. Ik zat vast aan een lijn en kon dus niet weg.
Toen we binnen kwamen melde hij dat hij om 3 uur een afspraak had. We mochten in de ruimte er naast wachten. Al snel weren we binnen geroepen. Ik werd mee gegeven aan een mevrouw. Die nam mij mee naar een andere ruimte waar precies zon zelfde box stond als bij hem thuis. Ik moest er in gaan zitten en deur werd dicht gedaan.
Na een poosje werd ik er uitgehaald en moest in een stoel gaan zitten weer werd de inhoud van mijn luier tegen mij aangedrukt. Zeker toen ze mij in die stoel vast ging zetten.
Toen vroeg ze aan mij heb je in je broek gepoept? Ik durfde geen antwoord te geven. Ik werd alleen maar heel rood. Ze ging me naar het fruithapje verschonen. Hoorde ik het goed fruithapje ik kan gewoon fruit eten. Nadat ik vast gezet was kreeg ik een groot blad voor mij ook dit werd vast gezet. Ze draaide een potje open en ik moest happen. Het was vies en ik spuugde het weer uit.
Dat was fout. Ze liep weg en liet mij in de stoel zitten. Ze kwam terug met een brede harde witte band die ik om mijn nek kreeg. Het was een halskraag. Nu kon ik mijn hoofd niet meer draaien. Als laatste kreeg ik een vreemde soort tut in mijn mond. In het minden zat een gaatje. Ook deze werd vast gezet. Ze pakte de spuit die er bij hoorde en vulde die met de fruithap. Door die hals kraag kon ik mijn gezicht niet wegdraaien en zette ze de spuit op de tut. En spoot deze zo in mijn mond. Ik wilde het terug spugen maar dat lukte niet. Via het gat in de tut kon er alleen spullen naar binnen zodat ik het wel moest eten.
Toen het op was mocht de vreemde tut en halskraag niet af. Dat vond ik niet leuk. Ze zei niets tegen mij. Ik werd mee getrokken en moest in bed gaan liggen. Toen zei ze: omdat je niet wilde eten ga je zo naar bed. Ik werd in bed gelegd en ze maakte me vast. Ik kon nu niet mee bewegen. Het ergste was nog dat ze een grote fles van een liter melk aansloot op de tut.
Nog steeds had ik een vieze luier. Mijn billen begonnen zeer te doen. Het branden.
Na dat de melk op was viel ik snel in slaap.
Toen ik wakker werd zei ze dat ze een oplossing had voor meisjes die niet wilde luisteren. Maar eerst kreeg in een schone luier. De tut en nekkraag mochten af. De luier die ze me aan deed was nog dikker dan die van vanmorgen maar voor dat ze hem dicht vouwt stopte ze wat in mijn kont dit werd vastgezet met een koortje. Ik vroeg waarvoor het was. Dat zo ik merken als ik mijn luier weer om had. Toen ze mijn luier dicht had gemaakt en het broekje op slot had gedaan moest ik gaan staan.
Ze duwde op een knop. Gelijk viel ik op de grond er gingen gigantische pijnscheuten door me heen. Ze zei: dat gebeurt de volgende keer als je niet luistert.
Hij kwam me weer ophalen. Hij zei: ik hoorde dat je niet wilde eten. Ze heeft het probleem nu opgelost. Hij liet het knop je zien. Gelijk smeekte ik hem om er niets mee te doen. Als je lief bent en luistert dan hoef ik hem niet te gebruiken.
We liepen terug naar de auto. Ik vroeg me af wat hij in die fabriekshal had gedaan.
We gingen naar huis toe.
