Een nieuwe start

[little-diapergirl]

De ontmoeting

Langzaam ontwaak ik. “Waar ben ik?” Ik ga rechtop zitten en langzaam begin ik wat dingen te onderscheiden in het donker. Ik zie een stoel, een bureau en een klerenkast. Wanneer ik beter naar mijn bed kijk, zie ik dat ik word omringd door spijlen, spijlen die niet hoog zijn, maar er wel voor zorgen dat ik niet het bed uit kan vallen.
Het is nog donker en ik weet niet echt wat ik moet doen, dus ga ik weer liggen. Ik besluit om te weer te gaan slapen en langzaam val ik weer in slaap.
Ik word wakker van een deur die open gaat en doe langzaam mijn ogen open. Ik zie een vrouw naar binnen lopen, “Ah, je bent al wakker!” Ik kijk haar wantrouwig aan, wie is dat? Ze klikt de de railing naar beneden , ik schuif zo ver mogelijk bij haar vandaan. “Rustig maar, ik doe je niets, kom dan kan ik je aankleden en zal ik kijken of nog een schone luier nodig hebt.” Schone luier?! Plotseling voel ik een dikke prop tussen mijn benen zitten. Ik kijk naar mijn kruis en zie daar de luier zitten, bedekt met een hemdje wat in mijn kruis is gesloten. Kwaad kijk ik de vrouw aan, wat heeft ze gedaan!
“Niet zo zwart kijken lieverd” grinnikt ze. Ze reikt naar me toe, “Kom je?” Maar ik weiger mee te werken. Ik probeer nog verder weg te kruipen, maar voel dat ik al met mijn rug tegen de muur zit, dus ga ik naar de verste hoek toe. Helaas is het bed niet groot en kan de vrouw me makkelijk te pakken krijgen. Maar ze doet niet haar best om me te pakken te krijgen. Ik vraag me af hoeveel geduld ze zal hebben.
De vrouw staat nu ongeveer vijf minuten op me te wachten, nog steeds haar hand naar me toe reikend. Ik twijfel, ze oogt erg aardig. Ik besluit toch maar mee te werken en langzaam schuif ik naar de rand van het bed toe. Ik ontwijk haar hand en kijk haar vragend aan. “Ga maar op de commode liggen” zegt de vrouw, kloppend op hetgeen wat ik als bureau herkend had. “W...Waarom moet ik daarop liggen?” stotter ik, eigenlijk wetende waarom. “Dan kan ik kijken of ik je moet verschonen en daarna kleed ik je aan.” “Ik kan mezelf echt wel aankleden en ik heb geen luier nodig” snauw ik naar de vrouw. “Als jij gaat liggen, zal ik je alles uitleggen” antwoordt de vrouw. Ik aarzel, dit gaat mijn trots te boven, maar ik wil wel weten waarom ik hier ben en waarom ik een luier draag. Na een korte aarzeling ga ik toch maar op de commode liggen, mijn nieuwsgierigheid heeft het gewonnen van mijn trots.
“Goedzo lieverd, zo moeilijk is het niet. Nou ik zal beginnen. Ik weet dat je geen ouders meer hebt, dat je als onhandelbaar bekend staat én dat je uit alle tehuizen wegloopt. Dus hebben ze ons aangewezen als pleeggezin. En wij willen dat je een gelukkig leven zult hebben. En die luier is voor je opvoeding. Je zult merken dat je gedrag je privileges geeft of ontneemt. Snap je dat?” Ik slik even, dit is echt ziek. En wie zijn ‘wij’.. “Lisa? Snap je het?” “Hmm..” “Mooi en als je toch hulp nodig hebt bij het begrijpen, zeg je het maar.”
“Zo en nu tijd om je luier te controleren.” Terwijl de vrouw me alles uit zat te leggen heb ik al een plan bedacht om te ontsnappen, zodra ze zich om draait, zal ik van de commode afspringen en gewoon zo snel mogelijk naar een deur rennen om uit dit rare huis te ontsnappen!
De vrouw controleert mijn luier door haar even zachtjes in mijn luier te knijpen, “Goed zo lieverd, nog helemaal droog!” Ze draait zich om een loopt naar de kast toe, en dan grijp ik mijn kans. Ik spring van de commode af en ren door de deur heen. Ik kijk snel waar de trap zit en ren de trap af. Ik zie de buitendeur en ik ren erop af, zodra ik er ben, druk ik de klink naar beneden.. Op slot! SHIT. Wanhopig zoek ik naar de sleutel, maar die zit niet in het slot. Snel denk ik na, als ik plotseling een zacht kuchje hoor.
“Hoi! Ik zie dat je het hier alweer bekeken hebt” hoor ik een mannenstem zeggen. Langzaam draai ik me om en kijk in het gezicht van een man. Ik kijk hem schuldbewust aan en weet niet wat te zeggen. “Ik zou maar snel naar boven gaan, straks vat je nog kou in je ondergoed. We bespreken dit voorval straks wel.” Angstig loop ik weer naar boven, de vrouw staat me boven aan de trap op te wachten. “Het spijt me” mompel ik schuldbewust en snel loop ik naar de kamer en ga meteen op de commode liggen. De vrouw loopt achter me aan met een glimlach, “mooi dat je terug bent.”
Ze pakt een zwart shirtje en vraagt of ik die goed vind. Ik knik als antwoord en zonder iets te zeggen, laat ik me haar het shirtje aan trekken. Daarna volgt een blauwe broek. Nadat ik die aanheb, wijst ze mij naar een spiegel. Ik slik, de broek accentueert de luier erg en het shirtje is ook niet echt bedekkend. Van mijn stuk gebracht, kijk ik de vrouw aan. Ze pakt me vast en geeft me een knuffel, “het went wel. Kom je mee naar beneden?” Ze loopt de kamer uit en stilletjes achtervolg ik haar de trap af.

 

[Dips N' Bricks]

Leuk begin !1 Ik ben benieuwd naar het vervolg...

 

[Reppie]

ga zo verder

 

[Jeff]

Mooi geschreven

 

[Truckertje]

benieuwd naar het vervolg.

 

[KleineJongen053]

Nice!

 

[luiers:)]

Mooi verhaal !1

 

[little-diapergirl]

Weerstand

Zwijgend zit ik op de bank. De man en de vrouw zitten tegenover mij. Ze praten even zachtjes met elkaar, waarna de man naar me toe draait. “Wij hebben elkaar al ontmoet, maar dit is denk ik wel iets relaxter of niet” lacht de man. Ongemakkelijk schuif ik met mijn voeten, terwijl ik blozend naar mijn voeten kijk. “Kijk me eens aan.” Verlegen en ietwat schaamtevol kijk ik de man aan. “Ik snap dat het moeilijk is, maar samen kunnen we er het beste van maken.” “Uhu.. W..Wat is mijn straf?” “Voor deze keer zien we het door de vingers, omdat het nog wat nieuw en beangstigend voor je was.”
De man staat op en loopt naar een ander vertrek, wanneer hij terugkomt, heeft hij een bord in zijn hand met daarop een boterham met pindakaas. De boterham is gesneden in kleine stukjes en ik kijk de man blozend aan. “Kijk, ik dacht dat je wel trek zou hebben.” Ik knik, niet wetende wat te doen. De man komt naast me op de bank zitten en draait zich een kwartslag naar mij toe, doet me een slabbetje om, pakt een vorkje, prikt er een stukje brood aan en brengt het vorkje naar mijn mond. Ik snap dat hij me wil voeren, maar ik ben zwaar verontwaardigd en geïrriteerd dat ze me zo kleinerend behandelen. Ik kijk hem kwaad aan en sta op van de bank. “NEE! IK WIL DIT NIET, IK WIL HIER WEG, LAAT ME GAAN!” schreeuw ik, terwijl ik mijn luierhemdje los maak. “Houd eens op met dat geschreeuw en kom weer zitten op de bank. En blijf van je luier af” antwoordt de man rustig, terwijl de vrouw doet alsof ze een krant aan het lezen is. “LAAT ME GAAN!” “Ik waarschuw nog één keer, doe even rustig en kom zitten.” “NEE! IK HAAT HET HIER EN WIL WEG.” Ik scheur de eerste plakker van mijn luier los. De man staat op van de bank en boos kijk ik hem aan. De man is intussen binnen handbereik gekomen en tilt me op. Hij zet me in de hoek van de kamer neer, plakt de plakker van de luier weer dicht en zegt: “Je bent stout en dat weet je dondersgoed. Word maar weer rustig, je blijft hier staan tot ik je weer ophaal.” De man loopt de kamer uit en ook de vrouw, die ondertussen van de bank is gekomen, verlaat de kamer. Ik word weer kwaad, hoe durven ze! Ik sta stampend en schreeuwend in de hoek, ik zal ze eens laten zien dat ik niet met me laat sollen! Ik blijf schreeuwen tot ik plots voel dat ik naar de wc moet. SHIT! Ik denk razendsnel na, als ik nu stil ben, mag ik hier zo weg en kan ik naar de wc. Ik laat mijn trots varen en blijf zo rustig in de hoek staan.
Na, wat voor mij eeuwen voelt, komt de man de kamer weer inlopen en gaat op zijn knieën voor me zitten. “Je staat hier omdat je stout bent. Je mag niet aan je luier zitten.” Na dit gezegd te hebben knuffelt de man mij, tilt me op en zet me weer op de bank. Hij pakt het bordje weer van de tafel en pakt het vorkje met het stukje brood eraan weer vast, die hij vervolgens naar mijn mond brengt. Nog steeds voel ik een lichte strijd vanbinnen. Ik wil dit niet, maar ik wil ook niet dat de man weer boos wordt. Zuchtend doe ik mijn mond open en laat de vork toe. Zo voert de man mij door tot het bordje leeg is. “Goed gedaan meisje!” prijst de man en staat weer op om vervolgens met een tuitbeker weer terug te komen. Ook dat nog, denk ik geïrriteerd. Hij reikt me de beker aan, maar ik schud met mijn hoofd. “I..Ik moet naar de wc..” stamel ik. “Maar liefje je hebt een luier om.” “Maar..Maar..” “Als je het moeilijk vind wil ik je wel helpen en Linda ook wel. “Linda kom eens, we hebben je hulp nodig.” Linda komt de kamer in met een vragende blik. “Lisa moet plassen, maar heeft er een beetje moeite mee.” “Ach lieverdje toch, kom maar.” Linda komt achter me zitten en trekt me zachtjes tegen haar aan. Ik voel me nog meer gespannen, maar voel dat ik het niet langer op kan houden. Linda wrijft zachtjes over mijn buik heen, af en toe zachtjes drukkend op mijn blaas. Ik ontspan mijn spieren en langzaam voel ik mijn luier nat worden en zie hem verkleuren. Ik ril bij het gevoel en schaam me diep. “Ach liefje, ik ben supertrots op je. Kom, dan gaan we naar boven.” Ik sta op van de bank, hopend dat de luier af mag en dat deze niet vervangen zal worden, al zie ik dat somber in.
Ik waggel een beetje nu de luier gevuld is en voel plots een arm tussen mijn benen door, waarna ik door de man word opgetild. Samen gaan we naar mijn slaapkamer toe. In plaats van de commode word ik in bed gelegd. Verbaasd kijk ik ze aan, wat doen ze? Ze zien mijn verbaasde blik en de vrouw zegt:” Na je slaapje verschonen we je.” Verbouwereerd kijk ik de vrouw aan, moet ik nog langer dit om.. “Nee.. dat wil ik niet..” Ik begin onrustig te draaien, maar de man houdt mij vast, terwijl de vrouw me voorzichtig uitkleedt. Ik krijg een kusje van de vrouw op mijn voorhoofd, waarna ze een lange stof over me heen legt. Ze pakt mijn armen en samen met de man kleedt ze mij in een slaapzak. Ik krijg geen deken, verdrietig kijk ik ze aan. “Ik wil niet slapen en ik voel me vies..” snik ik. “Liefje, het slaapje zal je goed doen en misschien plas je zo ook nog wel, wen er maar voorzichtig aan.” Ze pakt een speen van de commode af en reikt hem naar me. Ik sla hem uit haar hand en draai me boos op mijn buik. Ik hoor dat de speen naast me in bed wordt gelegd en voel twee kusjes op mijn hoofd. Hierna verlaten de man en de vrouw de kamer en blijf ik in mijn eentje achter, terwijl ik voel dat mijn blaas zich nog eens laat leeglopen

 

[Truckertje]

Leuk verhaal. Ga lekker door..
Knuff

 

[Babydre]

Hoe leuk is dit en mooi geschreven little-diapergirl.

 

[Paddy]

dance top, kijk uit naar meer !1

 

[Diaperstorm]

Leuk verhaal!

 

[little-diapergirl]

Ik werd wakker van een hand die over mijn buik heen wreef. Ik opende mijn ogen en wilde me omdraaien, daar stuitte ik op het probleem dat ik niet kon bewegen met mijn lichaam. In mijn ogen ontstond paniek, waarom zat ik vast? De vrouw drukte haar vinger op mijn lippen en klikte me snel los. Ze tilde me uit bed en legde me op de commode. Ik probeerde tegen te stribbelen door te draaien met mijn hele lichaam.
De vrouw riep de man en even later stond de man in de kamer. De man legde zijn handen op mijn buik en keek me streng aan. Ik weifelde, hoever zou ik kunnen gaan?
De vrouw begon mijn broek naar beneden te trekken, hierop reageerde ik door mijn benen dicht te knijpen en mijn onderlichaam te draaien. De vrouw pakte een been en trok daar de ene broekpijp uit, daarna herhaalde ze dit met mijn andere been. 1-0 voor de vrouw. Ze ging door met mijn luierhemdje, ze probeerde de knoopjes open te doen, maar toen ging het mij te ver. 'Nee, niet doen! Laat me gaan, ik wil niet!.' Ik schreeuwde en sloeg om me heen, uiteraard hielp dat niet en na een liefkozende blik, pakte de man mijn armen vast en bracht deze tot achter mijn hoofd.
De vrouw ging verder met uitkleden en was al bij mijn luier aangekomen. Een vieze, gele klont vertoonde zich en vol schaamte keek ik naar de muur. Met rustige bewegingen werden de plakstrips van mijn luier losgetrokken en viel de voorflap van de luier open. Ik huiverde, wetende wat er aan zat te komen en begon, tegen beter weten in, weer luidkeels te protesteren. Met mijn benen begon ik wild om me heen te schoppen en ik probeerde mijn armen los te trekken uit de greep van de man. De man was te sterk en ik kreeg mijn armen niet los.
Vol medelijden keek de vrouw naar mijn bezwete hoofd, ze pakte een doekje en was begonnen met het schoonmaken van mijn schaamstreek, terwijl ze mijn benen stevig en gekruist op mijn buik drukte. Ze werkte snel en grondig en binnen een minuut was ze klaar met het schoonmaken van mijn onderlichaam. Ze pakte uit de commode een schone luier en duwde mijn benen nog verder tegen mijn bovenlichaam zodat mijn billen van het verschoonkussen kwamen. Ze schoof de luier onder mijn billen en pakte een busje met 'talkpoeder'. Verschrikt keek ik haar aan, 'Rustig maar, dat is tegen de irritaties van een natte luier.' Ze strooide het poeder op mijn schaamstreek en wreef het uit tot aan mijn navel. Daarna vouwde ze de voorflap van de luier tussen mijn benen door, mijn benen gekruist in de lucht en maakte een voor een de plakstrips vast.
Hierna kleedde ze me snel aan, de knoopjes van het luierhemdje ging weer dicht en mijn broek werd weer omhooggetrokken.
De man liet mijn armen weer los en zodra ik kon, sprong ik van de commode af en rende weg van de mensen. 'Ik haat jullie, laat me met rust.'De man liep echter naar me toe en tilde me met gemak op, ik spartelde tegen, maar de man was sterk en hield me stevig vast. 'Kom kleintje, we gaan eten.'

In de keuken zette de man mij in een hoge stoel waarna de vrouw het tafelblad ervoor schoof. De man trok een riempje tussen mijn benen door en maakte deze vast op mijn buik met nog twee andere riempjes die elk de weg naar mijn schouders volgden. Ik zat alwéér vast.
Terwijl de vrouw het eten klaarmaakte, pakte de man een speeltje en zette het op mijn tafelblad. Hij deed voor hoe alles werkte door op de knoppen te drukken. Het speeltje wekte mijn nieuwsgierigheid, maar mijn opstandigheid was groter en ik sloeg het ding van mijn tafelblad. ‘Mag niet, niet gooien!’ zei de man vermanend waarna hij het speeltje terug op het tafelblad plaatste.
Ik draaide mijn hoofd weg van de man en probeerde over mijn tafelstoel hangen, dit resulteerde erin dat de man mij nog strakker vastmaakte. Ik werd nog bozer en probeerde hem te schoppen, dit had hij door en hij hield mijn voet vast. Ik gaf hem een geïrriteerde blik en begon toch wat te rammen op het speeltje om toch nog bezig te kunnen zijn. Elke knop die ik indrukte vertoonde een figuurtje wat een liedje zong. Het was toch geinig en zo zat ik de hele tijd met het speeltje te spelen.
Ongemerkt was de vrouw de tafel gaan dekken en stond het eten op tafel, de man pakte het speeltje en zei: ‘Kom, we gaan eten.’ Voor een seconde was ik teleurgesteld, maar bedacht me toen hoe kinderlijk ik me in mijn rol had geleefd, beschaamd keek ik naar mijn tafelblad. De vrouw schepte op en had wat macaroni in een bakje met plastic lepeltje voor mij opgeschept. Ze pakte een slab en bond me deze, met de enige stribbelingen, om mijn hals. Ze schoof haar stoel naar mij en nam het lepeltje in haar hand, pakte een schep en bracht het naar mijn mond toe. Opstandig draaide ik mijn hoofd, ik wilde niet gevoerd worden! De vrouw duwde met haar vrije hand mijn hoofd naar haar toe en duwde het lepeltje tegen mijn lippen. ‘Toe maar, het is heel lekker, eten is goed voor je.’ zei de vrouw liefkozend. Berustend opende ik mijn mond en gaf de lepel toegang tot mijn mond. Ik hapte de macaroni van het lepeltje en genoot ervan, het was toch wel erg lekker. Gretig opende ik mijn mond voor het volgende hapje, en zo was het bakje binnen een razendsnel tempo op. Trots gaf de vrouw mij een kusje en gaf me het speeltje terug. Het speeltje trok toch mijn aandacht en zo vermaakte ik me totdat ook de man en vrouw hun eten ophadden.
De man maakte me los en tilde mij uit de stoel, hij liep met mij naar de kamer en zette me in een box. Teleurgesteld keek ik hem aan en ik stond op, vastberaden om uit de box te klimmen. De man keek me echter streng aan en zei met een strenge stem: ‘Niet eruit klimmen, dat is gevaarlijk. Straks mag je eruit, nu moet je even jezelf vermaken.’ De man verliet de kamer en ging terug naar de keuken om de vrouw te helpen. Ik zag speelgoed in de box liggen, er waren wat knuffelbeestjes, een houten kralenspiraal en wat duplo-blokjes. Toch had ik niet zoveel zin om ermee te spelen en ik negeerde de waarschuwing van de man. Ik klom over de rand heen en ging rondlopen. Ik kwam niet zo ver, want de man had me gezien en boos liep hij naar me toe. ‘Wat had ik nou gezegd! Straks was je gevallen.’ Hij tilde me op en liep met me naar de bank, daar legde hij me over de knie. Huilend spartelde ik op zijn knie. De man trok mijn broek naar beneden, opende mijn luier en gaf me tien ferme klappen op mijn billen. Daarna trok hij alles weer omhoog en zette me in de hoek. ‘Hier blijf je maar een tijdje staan.’ en hij beende boos weg. Huilend stond ik in de hoek en schaamde ik me. Ik stond er een hele tijd tot ik de man binnen hoorde komen. Hij stond achter me en draaide me zachtjes om. ’S-s-sorry.’ huilde ik en liefkozend sloeg de man zijn armen om me heen. ‘Ik weet het schat, je bent lief, maar soms een beetje stout, maar dat is niet erg want dat hoort erbij.’ Ik sloeg mijn armen ook om de man heen en de man tilde me op. ‘Kom we gaan naar buiten toe!’

 

[little-diapergirl]

Zwijgend loop ik door het bos heen, af en toe kijk ik naar de man die voor mij loopt. Hij loopt op een afstand van zo'n drie meter en ik probeer telkens de afstand wat groter te maken. We waren nu al ruim een halfuur aan het lopen en ik voelde mijn blaas steeds meer. Ik probeerde er niet aan te denken en zat een manier te bedenken waarop ik kan ontsnappen. Ik was zenuwachtig en wist dat ik niet zomaar kon wegrennen, de man was een stuk groter dan ik en zou me al binnen een paar stappen kunnen inhalen.
Ik was al begonnen met het creëren van een afstand tussen de man en mij en keek om me heen voor een goede plaats om me te kunnen verstoppen. Ik zag een grote steen op een afstand van vijftig meter liggen en besloot om me daar achter te verstoppen. De man had echter door dat ik steeds meer vertraagde en stond op mij te wachten. 'Kom je, we zijn er bijna!' Ik twijfelde, zou ik ontsnappen? Ik had geen slecht leventje en de man en vrouw waren heel erg aardig, ondanks de luiers en alles wat daarbij kwam kijken.
Rondzwerven durfde ik ook niet en dus besloot ik om braaf met de man mee te lopen. Ik maakte de afstand kleiner, maar bleef wel op een meter of twee van de man weg. De man vervolgde zijn weg en na nog een kleine honderd meter zag ik een weiland met daarin wel twintig paarden. Mijn mond viel open en ik moest me inhouden om niet te gaan rennen. De man zag mijn verrukte blik en knikte me met een bemoedigend knikje toe. Ik rende op een drafje naar het hek toe en hing op het hek, te genieten van de prachtplaatjes.
Zo stonden we een minuut of vijf te kijken naar de paarden, maar mijn blaas liet nu echt van zich horen en lang zou ik het niet meer op kunnen houden. Ik begon met heen en weer lopen, maar dit hielp niet en met het schaamrood op mijn kaken liet ik mijn blaas leeglopen in de luier. Ik had het nu wel gehad met de paarden en had alleen nog maar aandacht voor mijn natte luier. De man had in de gaten dat ik geen aandacht meer voor de paarden had en vroeg: 'Wat is er schat? Wil je weer naar huis?' Ik knikte, niet de moed hebbende om de man te vertellen dat ik een natte luier had. 'I-i-ik..' verder kwam ik niet, want ik barstte in tranen uit. De man liep naar me toe en trok me tegen zich aan, hij wist dat ik in mijn luier had geplast en wreef troostend over mijn rug. 'Maakt toch niets uit schat, daar is je luier voor.' 'M-m-aar ik ben geen b-baby.' 'Kom we gaan naar huis toe, dan verschoon ik je daar, het was al een lange dag en ik denk dat je moe wordt.' De man sloeg zijn arm om me heen en we begonnen met de terugreis.
Mijn luier voelde verschrikkelijk, hij plakte tegen mijn billen en het elastiek irriteerde me in mijn liezen. Ik werd steeds humeuriger en voelde de aandrang om mijn luier uit te doen. Telkens probeerde ik het elastiek uit mijn kruis te halen door met een vinger onder het elastiek te woelen. De man had het door en pakte mijn hand zacht, maar stevig vast. 'Niet doen, ik weet dat hij niet lekker zit, maar straks verschoon ik je.' Verdrietig keek ik de man aan en liep met gebogen hoofd door.
Het huis doemde al voor ons op en voor ik het wist stond ik weer in de keuken, ik wilde naar de trap toe lopen, maar de man tilde me op en zette me in de eetstoel. Verontwaardigd keek ik hem, 'Eerst nog even een snel hapje eten, daarna verschoon ik je.' De man pakte een bakje uit de koelkast en warmde deze op in de magnetron. Een minuutje later kwam de man weer naast me zitten met een bakje pap. Snel hapte ik alles weg en werd ik eindelijk door de man mee naar boven genomen.
Normaal zou ik tegenstribbelen, maar nu wilde ik zo graag weer een schone, droge luier dat ik me zonder te morren liet verschonen. Mijn benen gingen de lucht in en de man trok de luier zonder poespas uit, hij waste me grondig en schoof al snel een schone luier onder mijn billen. Nadat hij mijn liezen nog had ingesmeerd, plakte hij de luier weer dicht en legde me in het bed.
Weer werd ik in de slaapzak gekleed en zag ik de riempjes al op me afkomen. 'Nee, ik wil niet vastliggen.' protesteerde ik zacht, maar de man negeerde mijn gestribbel en binnen de kortste keren lag ik huilend vastgesjord. De man wreef over mijn voorhoofd heen en gaf me een kusje, waarna hij mijn kamer verliet en me alleen achter liet.

 

[luiers:)]

Mooi verhaal weer toppie !1

 

[Peter1970]

Leuk verhaal, ben benieuwd hoe dit verder gaat. Probeer wel consequent te zijn wat betreft de tijd waarin je het verhaal schrijft (tegenwoordige/verleden tijd)i

 

[lennard123]

Waneer komt het vervolg