Hier heb ik nou naartoe willen schrijven.
Hoe het daarna verder gaat moet ik nog helemaal bedenken.
Deel 6: dubbel genieten
De volgende nacht sliep Taco al weer beter. Hij bleef ook droog, en het onverwachte nieuws begon hij te accepteren. Het volgende weekeinde kwam er een aangename verrassing: een paar straten in de buurt van Rob en Yvonne stond een bruikbaar huis te koop. Ze mochten dezelfde dag nog gaan kijken. De kamers waren allemaal net iets kleiner, maar goed genoeg. Alleen de achtertuin, de garage en de zolder waren duidelijk minder groot. Taco vond het best een mooi huis. Hij had zelfs al een kamer voor zichzelf uitgezocht. "Volgens mij hebben we niet veel keus," zei zijn vader lachend.
De zomervakantie brak aan. Taco's ouders besloten de vakantieplannen nog maar even uit te stellen tot de verhuizing klaar was. Ze gingen inderdaad in dat ene huis wonen en Taco kreeg zijn kamer. Veel mooier vond Taco het dat hij nu lopend naar het huis van Rob en Yvonne kon. Hij zag het al helemaal voor zich. Vaker een spontaan bezoekje brengen en als de kust veilig was even een luier om. 'Na de verhuizing, als alle spullen op hun plek staan, dan gaat het feest beginnen,' dacht hij bij zichzelf.
Een dag nadat de sleutel was overgedragen namen ze alvast wat spullen mee zodat ze er in elk geval konden slapen en eten. Het was allemaal een beetje onwennig. "Morgen gaan we een nieuwe vloer aanleggen in de woonkamer," zei Taco's vader, "en dat is voor jou denk ik een beetje saai. Ik heb Yvonne er al over gesproken, en ze zei meteen dat ze iets leuks in gedachten had om met je de doen. Wat dat was wilde ze niet zeggen, maar je zou het heel leuk gaan vinden." 'Martijn is er vast bij,' dacht Taco, 'dus met luiers heeft het niks te maken.'
De volgende ochtend ging vlak na het ontbijt de bel. Taco deed open, en Rob stond op de stoep. "Hé Taco, ik kom je ouders helpen vandaag," zei hij. "Ga maar snel naar Yvonne," ging hij verder, "want ze wacht op je. Vanavond als jullie gaan eten ligt de nieuwe vloer erin." Taco zei zijn ouders gedag en liep naar het huis van Yvonne. Voor het ontbijt had hij tegen zijn ouders gezegd dat hij erge dorst had en had een extra glas water genomen. Mocht hij toch een luier om krijgen dan moest hij in elk geval snel plassen. Toen hij aankwam stond Yvonne al in de deuropening. "Kom snel binnen," zei ze.
Yvonne nam Taco meteen mee naar boven, naar de logeerkamer. Alle luier benodigdheden lagen klaar! "Martijn is spontaan uit logeren gegaan gisteren," zei Yvonne, "die komt overmorgen pas weer terug." Taco wist heel goed wat dit betekende. Zijn grootste wens kwam uit: de hele dag mocht hij in een luier rondlopen. Het werd nog mooier toen hij ineens voelde dat hij moest poepen. Snel liet hij zijn broek zakken en ging op het verschoonkussen liggen. "We gaan het een beetje anders doen jongeman," zei Yvonne, die Taco helemaal ontdeed van zijn schoenen, zijn onderbroek en zijn broek. "Vandaag heb je geen onderbroek nodig," ging ze verder, "en je benen mogen ook wel wat zonlicht hebben. Onder deze korte broek valt je luier volgens mij niet op." Taco keek Yvonne een beetje ongelovig aan. "Je denkt toch niet dat we de hele dag binnen blijven? Het is stralend weer," zei Yvonne. Taco schrok hier toch een beetje van, maar zijn luier-wens won het. Inmiddels moest hij heel nodig plassen, maar wilde het toch nog even ophouden tot hij helemaal beneden was en aangekleed.
Beneden in de kamer aangekomen hield Taco het niet meer en plaste zijn luier vol. Poepen vond hij nog wat te ver gaan. Toen hij stond te plassen zag hij ineens Tessa op een kleed zitten in een hoek van de kamer, met haar rug naar hem toe. Ze was met Willeke aan het spelen. Maar wat zag ze er anders uit! Hij herkende haar bijna niet, het was dat hij haar stem herkende. Op haar hoofd droeg ze een wit baby-petje en verder was ze gekleed in een kort roze jurkje met een blauwe maillot eronder. Aan haar voeten droeg ze konijnenpantoffels. Ze ging staan. Taco's mond viel open van verbazing: waar hij onder de maillot de randjes van een onderbroek zou verwachten zat een wel erg dikke prop. Vlak onder haar billen zag hij twee wat donkerdere plekken in de maillot zitten. "Hmmm..." zuchtte Tessa opeens, met een toon waaruit bleek dat ze stond te genieten. Taco zag de prop opbollen net zoals hij tijdens de boswandeling bij Willeke had gezien.
Het leek voor Taco wel of hij in een andere wereld was terechtgekomen. Tessa stond daar gekleed als baby, ze had een kletsnatte luier om en die stond ze nu ook nog eens vol te poepen! Toen ze klaar was zei Yvonne "Zal ik deze baby maar eens verschonen?" "Nee, ik wil nog even lekker v..." begon Tessa, maar ze keek verschrikt toen ze Taco zag. Meteen daarna stroomden er tranen over haar wangen. "Nou vind ik het niet leuk meer, hoor. Je bent gemeen, Yvonne!" zei ze op een stevige toon en begroef haar gezicht in haar handen. "Rustig nou maar," zei Yvonne, "Taco heeft ook een luier om, hij vindt het ook leuk. Kijk maar, hij zal het je wel even laten zien." "Ik heb hem ook al volgeplast," zei Taco.
Tessa, heel erg opgelucht, liep op Taco af en sloeg haar armen om zijn lijf heen, iets waar Taco zich toch een beetje ongemakkelijk bij voelde. "Wat vind ik dit fijn zeg. Ik dacht dat ik de enige was die dit lekker vond," zei Tessa. Taco pakte Tessa nu ook maar vast. Hij moest inmiddels zo nodig poepen dat hij maar één keuze had en besloot zich helemaal te ontspannen. Hij voelde hoe zijn luier zich vulde met een dikke warme brei. Tessa had dat door en fluisterde in zijn oor "lekker hè?" Willeke kwam aangewaggeld en brabbelde iets van "ikke poe."
"Jullie mogen nog eventjes in een vieze luier rondlopen," zei Yvonne, "maar daarna is het verschoontijd." Ze zei ook dat ze blij was dat ze meteen in de ochtend drie poepluiers te verschonen had. Aan die verschoonbeurt in het bos dacht ze niet graag terug. "Ik wil straks wel mijn gewone kleren aan," zei Tessa, "want op straat wil ik er niet als baby uitzien." Dat begreep Yvonne ook wel. "Wat gaan we eigenlijk doen?" vroeg Taco. "Wacht maar af," zei Yvonne, "genoeg leuks om thuis te vertellen. Aan vertellen over je luiers kom je niet toe."
Dat hoopte hij dan maar.