smurfke
Gewaardeerd Lid
Glenn was een jongen van 15 jaar. Hij had nog een jonger zusje van 9: Lien. Zij lag echter met leukemie in het ziekenhuis. Hij woonde samen met zijn moeder in een klein huisje, maar door de medische kosten van Lien, kon zij de huur niet meer betalen. Zij werkte als poetsvrouw en om de kosten te baas te kunnen, stal zij regelmatig geld van de bazen waarvoor zij werkte. Dit was echter uitgekomen en zat nu in de gevangenis. Ze waren haar ’s morgens komen ophalen toen Glenn nog lag te slapen. Hij was hiervan wakker geworden en durfde niet goed naar beneden gaan. Vanachter het gordijn in zijn kamer zag hij hoe ze geboeid naar de politiecombi werd gebracht. De hele voormiddag gebeurde er niets. Glenn ging niet naar school, hij at een beetje en keek wat tv. Tegen 3u in de namiddag ging de bel. Glenn deed open en een jonge vrouw begroette hem: “hallo, ik ben Sandra, ben jij Glenn?” Glenn beaamde dat. Sandra vroeg of zijn zusje ook thuis was. “nee, die ligt in het ziekenhuis.” Antwoordde hij. “ah, dat maakt het voorlopig iets makkelijker” zei ze “Mag ik binnenkomen?” Glenn aarzelde maar liet haar toch binnen.
Hij vroeg of ze iets moest drinken. “Luister Glenn” zei ze “je moeder is opgepakt wegens stelen van grote bedragen. Ik moet voor jou opvang vinden tegen de avond, want je bent nog minderjarig. Heb je nog familie?” Glenn wist dat hij nog ergens een halfbroer had, maar die had hij sinds zijn 5de niet meer gezien, dus zweeg hij. “Dan gaan we een pleeggezin voor je zoeken” zei ze. “Neem wat kledij, schoolgerief en wat van je hobby’s mee, dan zoeken we een oplossing.” Glenn ging naar boven en nam daar wat kleren en andere dingen mee die hij in een grote weekendtas stopte. Hij stapte mee in haar auto en samen reden ze naar het hoofdbureau van de jeugdzorg. Daar aangekomen, moest hij in een soort wachtkamer zitten. Er lagen strips en hij begon te lezen. Na ongeveer twee uur, kwam Sandra terug. Ze hadden een pleeggezin gevonden en ze vroeg of hij terug mee naar de auto ging.
Onderweg naar het pleeggezin vertelde Sandra er over. Mark en Judith waren jonge dertigers die zelf een tweeling hadden van twee jaar. Tom en Arne. Daarnaast hadden ze nog 3 pleegkinderen: Inge van 5, Marjolein van 9 en Koen van 7. Hij ging dus de oudste zijn.
Aangekomen in het pleeggezin, stelde Mark en Judith zich voor. Ze stelden ook de kinderen voor. Ze hadden al gedaan met eten, maar vroegen of hij al gegeten had. Dit was van ’s middags geleden en Glenn zijn maag knorde wel. Toen hij dit zei, werd er meteen soep in de microgolfoven gezet en 2 minuten later zat hij met een bord hete soep en een stuk stokbrood voor zijn neus. Ondertussen praatte Sandra met Judith en Mark. Glenn ving het één en ander op. Hij hoorde de naam van zijn moeder vallen, ook zijn zusje werd vernoemd. Hij hoorde ook dat zijn moeder waarschijnlijk voor langere tijd ging vastzitten omdat het echt grote bedragen waren die ze gestolen had. Glenn wist eigenlijk niets van dat stelen en het was de eerste keer dat hij er iets van hoorde op die namiddag na. Die morgen had hij echt niet geweten wat er aan de hand was toen hij zijn moeder geboeid naar de combi zag stappen. Nadat Glenn gegeten had en Sandra blijkbaar klaar was met haar uitleg, nam Sandra afscheid van hem. Als er iets was, mocht ze hem altijd contacteren op het bureau voor jeugdzorg.
Ondertussen was het 20u geweest en de andere kinderen moesten gaan slapen. Nadat de andere kinderen in bed lagen, werd Glenn zijn kamer getoond. Omdat hij toch een pakje ouder was, kreeg hij de logeerkamer op de zolder. Glenn werd meteen verliefd op het kamertje en pakte zijn spullen uit. Glenn had echter nog een vriendinnetje: Ann. Zij was even oud als hij en ze hadden elkaar leren kennen op een kamp toen ze 11 jaar waren. Na een hechte vriendschap, hadden zij ook samen hun eerste keer beleefd en ze waren dolverliefd geworden op elkaar. Hij belde haar op met zijn GSM. Ann verschoot van het nieuws, maar zei dat ze hem morgen ging komen opzoeken. Voor de school begon, ging ze wel even langskomen. Glenn was moe en overdonderd van de voorbije dag en besloot vroeg te gaan slapen. Hij deed zijn kleren uit en kroop met een boxershort en T-shirt in bed. Het duurde lang eer hij de slaap kon vatten en hij werd geregeld wakker.
Glenn werd de zoveelste keer wakker en hij voelde dat er iets niet juist was. Hij keek op de wekker en zag dat het 6u was. Hij merkte ook dat hij het koud had en na een tijdje realiseerde hij zich dat zijn bed nat was. Hij knipte het lichtje op zijn nachtkastje aan en sloeg het dekbed naar achteren. Een grote, donkere, natte plek gaapte hem aan. Hij rook zijn eigen urine en walgde van zichzelf. Zacht begon hij te huilen. Wat moest hij nu beginnen? Hij had weliswaar tot zijn 12de in bed geplast, maar sindsdien nooit meer op die ene keer na toen hij te veel gedronken had nadat hij met Ann was uitgegaan. Hij schaamde zich dood. En hij was nog wel de eerste nacht in een pleeggezin, hoe zouden zijn pleegouders reageren? Hij kroop uit bed, deed zijn natte boxer en natte T-shirt uit en deed propere aan. Hij nam zijn dekbed en zijn kussen en ging op het matje naast zijn bed liggen. Huilend viel hij terug in slaap. Hij werd terug gewekt toen Judith op de deur klopte. Nog voor Glenn iets had kunnen zeggen, kwam ze al binnen. Ze zag hem op de grond liggen en vroeg wat hij daar deed. Glenn stamelde wat, maar hij zei niets. Hij ging snel rechtstaan en smeet het dekbed snel over de natte plek in bed. Het was echter te laat. Judith had de plek al gezien en vroeg hem of hij in bed geplast had. Glenn voelde de tranen weer opkomen, maar probeerde ze te verbijten. In plaats van te antwoorden staarde hij naar de grond. “Glenn, gebeurt dit wel meer?” vroeg Judith. Glenn knikte zelf van nee en hij fluisterde dat hij dit nog nooit had voorgehad, dit was natuurlijk niet helemaal juist, maar hij was toch geen bedplasser meer. Judith trok snel de lakens van het bed. Een grote natte plek was op de matras zichtbaar. “Die steek ik wel even in de wasmachine.” Zei Judith. “ga jij je maar wassen en kom dan maar ontbijten. We hebben het er nog wel over.” Glenn schaamde zich rot en ging met gebogen hoofd naar de badkamer. Hij waste zich grondig zodat alle urine zeker van zijn lijf geschrobd was. Daarna ging hij ontbijten. Net toen hij beneden kwam, kwam Ann binnen. Ze kuste hem goedemorgen en Glenn stelde haar aan iedereen voor. Judith was heel vriendelijk. Mark was al naar zijn werk vertrokken. Na het ontbijt bracht Judith de kinderen naar school. Glenn mocht de fiets van Mark gebruiken en reed samen met zijn Anneke naar de school. Ze zaten niet samen op school, maar hun scholen waren twee straten van elkaar verwijderd.
Glenn was echter niet zoals anders. Ann dacht dat het door de gebeurtenissen van gisteren kwam en vroeg ook niet verder. Het was waar dat dat Glenn bezig hield, maar hij was meer bezig met zijn ongelukje van deze nacht. Hij schaamde zich nog altijd en vroeg zich af wat Judith hier mee ging doen. De hele dag op school was hij verstrooid. De leerkrachten waren op de hoogte van zijn situatie en lieten hem met rust.
Na school ging hij met Ann terug naar zijn pleeggezin. Hij nam haar mee naar zijn kamer. Zijn bed was terug opgemaakt en hij ging wat rollebollen met Ann. De matras kraakte wel wat en Ann ging kijken naar wat er zo kraakte. Blijkbaar had Judith een plastic zeiltje onder het laken gelegd. “Hé” merkte Ann op “waarom is dat goed?” Glenn kreeg een rode kleur en zei dat dat er al op lag toen hij hier gisteren kwam. Om 17u ging Ann weer naar haar huis, ze moest nog studeren en Glenn ook trouwens. Hij ging aan het bureautje zitten en begon aan zijn huiswerk. Hij had net zijn boeken open geslagen toen hij op de deur hoorde kloppen. Judith kwam binnen. “Glenn, ik moet met je spreken. Je hebt vannacht in bed geplast. Ik vind dit niet erg, maar wil niet elke dag lakens wassen. Ik heb hier nog al kinderen gehad die in bed plassen en dan doe ik ze een luier om. Nu is het aan jou. Als jij zegt dat dit nooit gebeurt en dat dit eenmalig was, laat ik je met rust.” Glenn zei stil dat hij nog nooit in bed geplast had en dat dit de eerste keer was. “Ok”, zei Judith “dan hoef jij geen luier, maar als het nog gebeurt, doe ik je er stante pede één aan.”
De volgende morgen werd Glenn weer wakker in een nat bed. Hij huilde zachtjes toen er op de deur geklopt werd. Judith kwam binnen en zag zijn betraand gezicht. “Wat is er?” vroeg ze. Glenn zei niets maar begon harder te huilen. Judith ging op de rand van het bed zitten en nam zijn hoofd vast. Ze probeerde hem wat te sussen, toen rook ze de urinegeur. Ze stond plots recht en sloeg het dekbed naar achteren. “Ik dacht dat jij niet in bed plaste?” zei ze, half geïrriteerd. Glenn begon nog harder te huilen en stamelde dat hij echt niet wist hoe het kwam. Judith zei dat hij uit bed moest komen en zich gaan wassen. Ze vertelde erbij dat hij na school meteen naar huis moest komen. Ze zouden dan naar de thuiszorgwinkel gaan en luiers gaan halen.
Glenn was weer de hele dag afgeleid op school. Elke keer als hij aan zijn natte bed en het vooruitzicht van luiers dacht, priemde de tranen achter zijn ogen. Hij sms’te naar Ann dat ze niet konden afspreken, want dat hij meteen weg moest na school. Hij vertelde echter niet naar waar. Thuis gekomen, reed hij samen met Judith naar de mediotheek. Daar vertelde Judith onomwonden tegen de verkoopster dat hij terug in bed was beginnen te plassen. Ze vertelde ook dat hij haar pleegzoon was en nog maar twee dagen bij hen was en dat hij nu in bed was beginnen te plassen. Waarschijnlijk door de spanning. De verkoopster ging met hen mee naar de afdeling incontinentiemateriaal en adviseerde Tena. Ze zei dat ze ook nog andere merken verkochten en dat ze staaltjes konden meenemen. De verkoopster gokte dat hij waarschijnlijk een medium nodig had. Judith kocht een pak Tena en nam ook nog wat staaltjes van andere merken mee.
Die avond ging Judith mee naar de kamer van Glenn. “Kleed je maar uit” zei ze. Glenn aarzelde, buiten Ann mocht niemand zijn naakte lichaam zien. Judith werd echter ongeduldig en vroeg “komt er nog wat van?” Aarzelend begon Glenn zich uit te kleden. Judith nam een luier en legde hem opengevouwen op bed. “zo” zei ze “ga er maar op liggen. Vakkundig deed ze de luier dicht en Glenn begon weer te huilen. Daar lag hij dan naakt, op een luier na, op het bed. Judith troostte hem nog even en wenste hem welterusten. De volgende morgen werd Glenn wakker met een natte luier. Hij dacht bij zichzelf “ok, nu lijk ik echt een baby.” Hij hoorde geklop op de deur en Judith kwam de kamer binnen. Ze deed de gordijnen open en ging naar zijn bed. Ze sloeg het dekbed naar achteren en maakte Glenn zijn luier los. “Ben je nu niet blij dat je een luier aan had?” vroeg ze. Glenn begon te huilen. “Kom, kom” zei ze “dit is waarschijnlijk maar tijdelijk.”
Elke avond kreeg Glenn een luier om en elke morgen was hij nat. Tegen Ann durfde hij hier natuurlijk niets van te zeggen. Twee weken later, was ze op een zaterdagavond bij hen thuis. Het was beginnen te stormen en Judith stelde voor dat ze bleef slapen. Ann belde naar huis en haar moeder vond het goed. Glenn zou dit anders echt leuk gevonden hebben, maar zag het nu totaal niet zitten. Hoe moest hij aan Ann uitleggen dat hij nu luiers droeg? Hij hoopte stilletjes dat Ann niet bij hem zou slapen, maar Ann wilde dit natuurlijk eens te meer. De hele avond probeerde hij uit te stellen om te gaan slapen. Uiteindelijk stuurde Judith hen beiden naar boven. Ann kon deze nacht wel bij Glenn in bed kruipen, zei ze. Het zou wat krap worden (het was een eenpersoonsbed, zodus…), maar voor één nacht zou het wel lukken. “trouwens” zei ze, “welke geliefden vinden dat nu niet leuk?"Tot Ann haar verbazing ging Judith ook die avond mee naar boven. Het ritueel van elke avond leek zich te herhalen. Alleen keek Ann met grote ogen toe. Ze had nog nooit zo’n grote jongen, en zeker niet haar vriendje, in een luier gezien. Eenmaal in bed vroeg ze er naar. Glenn kon moeilijk nog ontkennen en vertelde dat hij, sinds hij hier was, in bed was beginnen te plassen. Weer begon hij te huilen, hij dacht dat Ann het wel gezien had met hem nu. Maar Ann luisterde en begon zachtjes over zijn luier te wrijven. Langzaam werd zijn penis stijf en hij moest toegeven dat hij dit wel leuk vond. En Ann? Die was zo nat als iets door haar vriendje in luier te zien. Langzaam liet Ann, door de buitenkant van de luier zo te strelen, haar vriendje klaarkomen. Eigenlijk was het al langer een droom van Ann om een luier aan te doen. Toen vertelde ze dit aan Glenn. Glenn keek wat vreemd, maar was al lang blij dat Ann hem niet zou verlaten omdat hij een luier droeg. Ze vertelde ook dat ze enorm opgewonden was door hem in een luier te zien. Even later probeerde ze ook een luier van hem uit. En deze keer deed Glenn haar klaarkomen in de luier. Hij wreef met zijn hand over de luier en stimuleerde zo haar clitoris. Om haar te doen klaarkomen, ging hij met zijn hand in de luier en stimuleerde haar clitje zo hevig dat ze schokkend en kreunend klaarkwam. Tijdens het klaarkomen liet ze haar plas lopen in de luier. Glenn en Ann vielen daarna in elkaars armen in slaap. Toen Judith de volgende morgen binnenkwam vond ze twee tieners met een natte luier aan die vredig in elkaars armen lagen te slapen. Vertederd door dit beeld, ging ze weer naar beneden en liet ze slapen. En Ann en Glenn? Die hadden na die avond nog vaak luierseks.
Hij vroeg of ze iets moest drinken. “Luister Glenn” zei ze “je moeder is opgepakt wegens stelen van grote bedragen. Ik moet voor jou opvang vinden tegen de avond, want je bent nog minderjarig. Heb je nog familie?” Glenn wist dat hij nog ergens een halfbroer had, maar die had hij sinds zijn 5de niet meer gezien, dus zweeg hij. “Dan gaan we een pleeggezin voor je zoeken” zei ze. “Neem wat kledij, schoolgerief en wat van je hobby’s mee, dan zoeken we een oplossing.” Glenn ging naar boven en nam daar wat kleren en andere dingen mee die hij in een grote weekendtas stopte. Hij stapte mee in haar auto en samen reden ze naar het hoofdbureau van de jeugdzorg. Daar aangekomen, moest hij in een soort wachtkamer zitten. Er lagen strips en hij begon te lezen. Na ongeveer twee uur, kwam Sandra terug. Ze hadden een pleeggezin gevonden en ze vroeg of hij terug mee naar de auto ging.
Onderweg naar het pleeggezin vertelde Sandra er over. Mark en Judith waren jonge dertigers die zelf een tweeling hadden van twee jaar. Tom en Arne. Daarnaast hadden ze nog 3 pleegkinderen: Inge van 5, Marjolein van 9 en Koen van 7. Hij ging dus de oudste zijn.
Aangekomen in het pleeggezin, stelde Mark en Judith zich voor. Ze stelden ook de kinderen voor. Ze hadden al gedaan met eten, maar vroegen of hij al gegeten had. Dit was van ’s middags geleden en Glenn zijn maag knorde wel. Toen hij dit zei, werd er meteen soep in de microgolfoven gezet en 2 minuten later zat hij met een bord hete soep en een stuk stokbrood voor zijn neus. Ondertussen praatte Sandra met Judith en Mark. Glenn ving het één en ander op. Hij hoorde de naam van zijn moeder vallen, ook zijn zusje werd vernoemd. Hij hoorde ook dat zijn moeder waarschijnlijk voor langere tijd ging vastzitten omdat het echt grote bedragen waren die ze gestolen had. Glenn wist eigenlijk niets van dat stelen en het was de eerste keer dat hij er iets van hoorde op die namiddag na. Die morgen had hij echt niet geweten wat er aan de hand was toen hij zijn moeder geboeid naar de combi zag stappen. Nadat Glenn gegeten had en Sandra blijkbaar klaar was met haar uitleg, nam Sandra afscheid van hem. Als er iets was, mocht ze hem altijd contacteren op het bureau voor jeugdzorg.
Ondertussen was het 20u geweest en de andere kinderen moesten gaan slapen. Nadat de andere kinderen in bed lagen, werd Glenn zijn kamer getoond. Omdat hij toch een pakje ouder was, kreeg hij de logeerkamer op de zolder. Glenn werd meteen verliefd op het kamertje en pakte zijn spullen uit. Glenn had echter nog een vriendinnetje: Ann. Zij was even oud als hij en ze hadden elkaar leren kennen op een kamp toen ze 11 jaar waren. Na een hechte vriendschap, hadden zij ook samen hun eerste keer beleefd en ze waren dolverliefd geworden op elkaar. Hij belde haar op met zijn GSM. Ann verschoot van het nieuws, maar zei dat ze hem morgen ging komen opzoeken. Voor de school begon, ging ze wel even langskomen. Glenn was moe en overdonderd van de voorbije dag en besloot vroeg te gaan slapen. Hij deed zijn kleren uit en kroop met een boxershort en T-shirt in bed. Het duurde lang eer hij de slaap kon vatten en hij werd geregeld wakker.
Glenn werd de zoveelste keer wakker en hij voelde dat er iets niet juist was. Hij keek op de wekker en zag dat het 6u was. Hij merkte ook dat hij het koud had en na een tijdje realiseerde hij zich dat zijn bed nat was. Hij knipte het lichtje op zijn nachtkastje aan en sloeg het dekbed naar achteren. Een grote, donkere, natte plek gaapte hem aan. Hij rook zijn eigen urine en walgde van zichzelf. Zacht begon hij te huilen. Wat moest hij nu beginnen? Hij had weliswaar tot zijn 12de in bed geplast, maar sindsdien nooit meer op die ene keer na toen hij te veel gedronken had nadat hij met Ann was uitgegaan. Hij schaamde zich dood. En hij was nog wel de eerste nacht in een pleeggezin, hoe zouden zijn pleegouders reageren? Hij kroop uit bed, deed zijn natte boxer en natte T-shirt uit en deed propere aan. Hij nam zijn dekbed en zijn kussen en ging op het matje naast zijn bed liggen. Huilend viel hij terug in slaap. Hij werd terug gewekt toen Judith op de deur klopte. Nog voor Glenn iets had kunnen zeggen, kwam ze al binnen. Ze zag hem op de grond liggen en vroeg wat hij daar deed. Glenn stamelde wat, maar hij zei niets. Hij ging snel rechtstaan en smeet het dekbed snel over de natte plek in bed. Het was echter te laat. Judith had de plek al gezien en vroeg hem of hij in bed geplast had. Glenn voelde de tranen weer opkomen, maar probeerde ze te verbijten. In plaats van te antwoorden staarde hij naar de grond. “Glenn, gebeurt dit wel meer?” vroeg Judith. Glenn knikte zelf van nee en hij fluisterde dat hij dit nog nooit had voorgehad, dit was natuurlijk niet helemaal juist, maar hij was toch geen bedplasser meer. Judith trok snel de lakens van het bed. Een grote natte plek was op de matras zichtbaar. “Die steek ik wel even in de wasmachine.” Zei Judith. “ga jij je maar wassen en kom dan maar ontbijten. We hebben het er nog wel over.” Glenn schaamde zich rot en ging met gebogen hoofd naar de badkamer. Hij waste zich grondig zodat alle urine zeker van zijn lijf geschrobd was. Daarna ging hij ontbijten. Net toen hij beneden kwam, kwam Ann binnen. Ze kuste hem goedemorgen en Glenn stelde haar aan iedereen voor. Judith was heel vriendelijk. Mark was al naar zijn werk vertrokken. Na het ontbijt bracht Judith de kinderen naar school. Glenn mocht de fiets van Mark gebruiken en reed samen met zijn Anneke naar de school. Ze zaten niet samen op school, maar hun scholen waren twee straten van elkaar verwijderd.
Glenn was echter niet zoals anders. Ann dacht dat het door de gebeurtenissen van gisteren kwam en vroeg ook niet verder. Het was waar dat dat Glenn bezig hield, maar hij was meer bezig met zijn ongelukje van deze nacht. Hij schaamde zich nog altijd en vroeg zich af wat Judith hier mee ging doen. De hele dag op school was hij verstrooid. De leerkrachten waren op de hoogte van zijn situatie en lieten hem met rust.
Na school ging hij met Ann terug naar zijn pleeggezin. Hij nam haar mee naar zijn kamer. Zijn bed was terug opgemaakt en hij ging wat rollebollen met Ann. De matras kraakte wel wat en Ann ging kijken naar wat er zo kraakte. Blijkbaar had Judith een plastic zeiltje onder het laken gelegd. “Hé” merkte Ann op “waarom is dat goed?” Glenn kreeg een rode kleur en zei dat dat er al op lag toen hij hier gisteren kwam. Om 17u ging Ann weer naar haar huis, ze moest nog studeren en Glenn ook trouwens. Hij ging aan het bureautje zitten en begon aan zijn huiswerk. Hij had net zijn boeken open geslagen toen hij op de deur hoorde kloppen. Judith kwam binnen. “Glenn, ik moet met je spreken. Je hebt vannacht in bed geplast. Ik vind dit niet erg, maar wil niet elke dag lakens wassen. Ik heb hier nog al kinderen gehad die in bed plassen en dan doe ik ze een luier om. Nu is het aan jou. Als jij zegt dat dit nooit gebeurt en dat dit eenmalig was, laat ik je met rust.” Glenn zei stil dat hij nog nooit in bed geplast had en dat dit de eerste keer was. “Ok”, zei Judith “dan hoef jij geen luier, maar als het nog gebeurt, doe ik je er stante pede één aan.”
De volgende morgen werd Glenn weer wakker in een nat bed. Hij huilde zachtjes toen er op de deur geklopt werd. Judith kwam binnen en zag zijn betraand gezicht. “Wat is er?” vroeg ze. Glenn zei niets maar begon harder te huilen. Judith ging op de rand van het bed zitten en nam zijn hoofd vast. Ze probeerde hem wat te sussen, toen rook ze de urinegeur. Ze stond plots recht en sloeg het dekbed naar achteren. “Ik dacht dat jij niet in bed plaste?” zei ze, half geïrriteerd. Glenn begon nog harder te huilen en stamelde dat hij echt niet wist hoe het kwam. Judith zei dat hij uit bed moest komen en zich gaan wassen. Ze vertelde erbij dat hij na school meteen naar huis moest komen. Ze zouden dan naar de thuiszorgwinkel gaan en luiers gaan halen.
Glenn was weer de hele dag afgeleid op school. Elke keer als hij aan zijn natte bed en het vooruitzicht van luiers dacht, priemde de tranen achter zijn ogen. Hij sms’te naar Ann dat ze niet konden afspreken, want dat hij meteen weg moest na school. Hij vertelde echter niet naar waar. Thuis gekomen, reed hij samen met Judith naar de mediotheek. Daar vertelde Judith onomwonden tegen de verkoopster dat hij terug in bed was beginnen te plassen. Ze vertelde ook dat hij haar pleegzoon was en nog maar twee dagen bij hen was en dat hij nu in bed was beginnen te plassen. Waarschijnlijk door de spanning. De verkoopster ging met hen mee naar de afdeling incontinentiemateriaal en adviseerde Tena. Ze zei dat ze ook nog andere merken verkochten en dat ze staaltjes konden meenemen. De verkoopster gokte dat hij waarschijnlijk een medium nodig had. Judith kocht een pak Tena en nam ook nog wat staaltjes van andere merken mee.
Die avond ging Judith mee naar de kamer van Glenn. “Kleed je maar uit” zei ze. Glenn aarzelde, buiten Ann mocht niemand zijn naakte lichaam zien. Judith werd echter ongeduldig en vroeg “komt er nog wat van?” Aarzelend begon Glenn zich uit te kleden. Judith nam een luier en legde hem opengevouwen op bed. “zo” zei ze “ga er maar op liggen. Vakkundig deed ze de luier dicht en Glenn begon weer te huilen. Daar lag hij dan naakt, op een luier na, op het bed. Judith troostte hem nog even en wenste hem welterusten. De volgende morgen werd Glenn wakker met een natte luier. Hij dacht bij zichzelf “ok, nu lijk ik echt een baby.” Hij hoorde geklop op de deur en Judith kwam de kamer binnen. Ze deed de gordijnen open en ging naar zijn bed. Ze sloeg het dekbed naar achteren en maakte Glenn zijn luier los. “Ben je nu niet blij dat je een luier aan had?” vroeg ze. Glenn begon te huilen. “Kom, kom” zei ze “dit is waarschijnlijk maar tijdelijk.”
Elke avond kreeg Glenn een luier om en elke morgen was hij nat. Tegen Ann durfde hij hier natuurlijk niets van te zeggen. Twee weken later, was ze op een zaterdagavond bij hen thuis. Het was beginnen te stormen en Judith stelde voor dat ze bleef slapen. Ann belde naar huis en haar moeder vond het goed. Glenn zou dit anders echt leuk gevonden hebben, maar zag het nu totaal niet zitten. Hoe moest hij aan Ann uitleggen dat hij nu luiers droeg? Hij hoopte stilletjes dat Ann niet bij hem zou slapen, maar Ann wilde dit natuurlijk eens te meer. De hele avond probeerde hij uit te stellen om te gaan slapen. Uiteindelijk stuurde Judith hen beiden naar boven. Ann kon deze nacht wel bij Glenn in bed kruipen, zei ze. Het zou wat krap worden (het was een eenpersoonsbed, zodus…), maar voor één nacht zou het wel lukken. “trouwens” zei ze, “welke geliefden vinden dat nu niet leuk?"Tot Ann haar verbazing ging Judith ook die avond mee naar boven. Het ritueel van elke avond leek zich te herhalen. Alleen keek Ann met grote ogen toe. Ze had nog nooit zo’n grote jongen, en zeker niet haar vriendje, in een luier gezien. Eenmaal in bed vroeg ze er naar. Glenn kon moeilijk nog ontkennen en vertelde dat hij, sinds hij hier was, in bed was beginnen te plassen. Weer begon hij te huilen, hij dacht dat Ann het wel gezien had met hem nu. Maar Ann luisterde en begon zachtjes over zijn luier te wrijven. Langzaam werd zijn penis stijf en hij moest toegeven dat hij dit wel leuk vond. En Ann? Die was zo nat als iets door haar vriendje in luier te zien. Langzaam liet Ann, door de buitenkant van de luier zo te strelen, haar vriendje klaarkomen. Eigenlijk was het al langer een droom van Ann om een luier aan te doen. Toen vertelde ze dit aan Glenn. Glenn keek wat vreemd, maar was al lang blij dat Ann hem niet zou verlaten omdat hij een luier droeg. Ze vertelde ook dat ze enorm opgewonden was door hem in een luier te zien. Even later probeerde ze ook een luier van hem uit. En deze keer deed Glenn haar klaarkomen in de luier. Hij wreef met zijn hand over de luier en stimuleerde zo haar clitoris. Om haar te doen klaarkomen, ging hij met zijn hand in de luier en stimuleerde haar clitje zo hevig dat ze schokkend en kreunend klaarkwam. Tijdens het klaarkomen liet ze haar plas lopen in de luier. Glenn en Ann vielen daarna in elkaars armen in slaap. Toen Judith de volgende morgen binnenkwam vond ze twee tieners met een natte luier aan die vredig in elkaars armen lagen te slapen. Vertederd door dit beeld, ging ze weer naar beneden en liet ze slapen. En Ann en Glenn? Die hadden na die avond nog vaak luierseks.
