geschreven door: Pieter
Het was verschrikkelijk weer. De wind gierde rond het huis, regen kletterde op het dak en herfstbladeren vlogen door de lucht. Ik zat dicht bij de open haard, genietend van de warmte en van het vlammende licht gebruik makend om een dik boek te lezen. Natuurlijk kon de verwarming hoger en kon ik lampen aan doen, maar deze manier was zoveel leuker. Het gaf een prettig, romantisch, ondanks dat ik alleen was, en een warm gevoel. In de verte hoorde ik de deurbel en ik kwam met een schok uit mijn concentratie. Ik was helemaal opgegaan in het boek en leefde als het ware naast de hoofdpersoon. Ik beleefde zijn avonturen, alsof het mijn eigen avonturen waren en ik leek wel het verhaal te beïnvloeden door de hoofdpersoon op ideeën te brengen.
Ietwat geïrriteerd legde ik het boek naast me neer en stond ik op. Elke stap richting voordeur bracht me verder van de warmte van de open haard. Ik keek door het kleine ruitje naar wie er voor de deur stond. De verbazing nam toe. Niet alleen had ik niemand meer verwacht, zo laat op de zondagavond, maar ook had ik geen nat, doorweekt en verkleumd meisje verwacht. Rillend had ze haar armen om haar lichaam heen geslagen. Haar doorweekte kleren zaten op haar lichaam geplakt en boden nauwelijks warmte meer. Natte haren hingen voor haar gezicht en druppels water dropen eruit naar de vloer. Ik herkende haar als Saskia, een meisje dat ik in geen maanden had gezien. Vroeger hadden we samen op de lagere school gezeten. Zij had veel problemen thuis gekregen en was uit huis geplaatst. In de latere jaren waren we soms dikke vrienden geweest, maar vaak hadden we flinke ruzie. Misschien door haar problemen thuis en in het tehuis had ze zich afgezonderd van haar vrienden en zich losgemaakt van iedereen die maar iets voor haar gaf.
Nu stond ze voor mijn deur, doorweekt en verkleumd. Ik haalde snel de nachtsloten van de deur en sloeg de deur open. Koude wind sloop naar binnen.
"Kom snel binnen, Saskia." Riep ik boven het geluid van de storm uit. Ze strompelde inderdaad naar binnen. Ze liep mank met haar rechterbeen en kuchte vervaarlijk. Ik deed de deur snel dicht. Met een soort schuldige blik keek ze me aan, terwijl er stroompjes water van haar lichaam gutsten. Ze durfde niet zo veel te zeggen. De laatste keer dat we elkaar zagen was ze weggelopen uit een ruzie, terwijl ze me de meest verschrikkelijke dingen toe wenste. Misschien kon ze zich dat nog heel goed herinneren en was ze daarom bang om nu om een gunst te vragen. En een gunst vragen wilde ze. Natuurlijk wilde ze blijven slapen en natuurlijk zou ik haar laten blijven slapen, maar ik wilde haar laten zweten. Ze had me genoeg aangedaan om mijn wraakgevoelens te laten opwellen. We hadden tenslotte nog een akkefietje openstaan, en nu zou ik het haar betaald zetten. Ik had er lang op moeten wachten.
"Kom trek snel je kleren uit. Je wordt doodziek zo." Zei ik en hielp haar met uitkleden. Veel kleren had ze niet aan. Een dun jasje, een oude, kapotte trui, een broek en een paar te grote schoenen lagen al snel op de natte tegelvloer. Nu droeg ze alleen nog een onderbroek vol vlekken en een T-shirt met wat gaten. Ik duwde haar nu, terwijl ze nog steeds niets had gezegd, naar één van mijn drie badkamers, de badkamer die ik het minst gebruikte. Ik ging haar voor de badkamer in en drukte op het lichtknopje. Het was een redelijk ruime badkamer. De tegelvloer was grotendeels bedekt met witte badstof vloerkleedjes. In de linkerhoek, tegen de achterwand stond een douchecabine met, tot ongeveer anderhalve meter hoogte, ondoorzichtig plexiglas, terwijl het bovenste gedeelte wel doorzichtig was. Aan de rechterkant van de douchecabine stond, tegen de achterwand, een groot ligbad tegen de muur. De rechterwand werd bijna geheel gevuld met kastruimte. De muur had een lengte van ongeveer drie meter en het onderste gedeelte van de kast was ongeveer vijfenzeventig centimeter diep en een meter hoog. Pas een meter boven de bovenkant van de onderste kastjes, hingen kastjes die een stuk minder diep waren. Op deze manier was er een grote brede horizontale ruimte gecreëerd. Tussen het onderste en bovenste gedeelte van de kasten was tegen de wand een spiegel geplaatst die de plank een nog grotere aanblik gaf. Op de plank stonden verschillende flesjes met shampoo en dergelijke, maar was grotendeels leeg en leek nutteloos. Tegen de linkerwand was een toilet en een wastafel geplaatst. Opvallend was wel dat alles in het wit was uitgevoerd, er was geen enkele contrasterende kleur gebruikt.
Ik liep naar het bad en liet via de thermostaatkraan een brede warme straal water het bad in lopen. Uit een flesje spoot ik een grote hoeveelheid groenige badschuim in het water en al snel lag er over het water een witte laag schuim.
Ik draaide me om naar Saskia die er maar een beetje hulpeloos bij stond. De deur stond nog achter haar open en eerst sloot ik die. Ik had het gevoel dat Saskia niet meer helemaal bij haar positieven was. Aangezien het bad al bijna vol was maande ik haar om zich uit te kleden, maar ze bleef stilletjes staan. Alleen haar gezicht bewoog en ze keek me nu recht in de ogen. Misschien wilde ze wel dat ik uit de badkamer verdween, maar daar had ik geen enkele intentie toe. Ik liep naar haar toe en trok aan haar T-shirt. Haar armen werkten me tegen maar een strenge blik en een harde ruk gaf de doorslag. Het T-shirt scheurde van onderaf kapot en gaf nu toch al geen bescherming meer en ik kon het nu weerloos over haar hoofd trekken. Toen ik daarna haar onderbroek vast wilde pakken, om het ook uit te trekken, draaide ze zich met een ruk van me af. Met haar rug naar me toe trok ze zelf het broekje uit. Het broekje zakte over haar knieën en houterig stapte ze eruit. Met haar armen voor zich, zich beschermend voor mijn blikken, liep ze toen naar het bad. Ik was echter eerder bij het bad en hield haar tegen. Ik bukte over het bad heen en draaide de kraan dicht, daarna duwde ik Saskia bij het bad vandaan. Ik zou haar eerst verder laten merken dat ik hier de baas was.
"Naar het toilet, Saskia" zei ik en leidde haar ook die kant op. Dit wilde ze niet en ze duwde me van haar af en wilde toch naar het bad lopen. Ik pakte haar bovenarm beet en kneep er stevig in. Ze kermde terwijl ik haar naar de toiletpot trok en haar dwong te gaan zitten. Na nog wat strubbelingen deed ze het toch en ging ze zitten. Ik liet haar los en er bleef een rode streep op haar bovenarm achter, daar waar ik haar had beetgepakt. Ze boog haar bovenlichaam meteen iets voorover en bedekte met haar armen haar borsten. Ik liep achteruit en leunde tegen de kastenwand, die straks nog een verrassend doel zou hebben. Met een verwijtende blik in haar ogen, ze bleef maar zwijgen, keek ze me even aan en keek daarna naar de vloer, alsof ze zich schuldig voelde. Het duurde even maar toen hoorde ik haar plassen en met schaamrood op haar wangen pakte een wc-papiertje en veegde ze zichzelf droog. Alsof ze niet wilde toegeven dat ik gelijk had gehad keek ze me woedend aan, trok de wc door, en liep langs me heen naar het bad. Even keek ze me aan om te kijken of ik het nu wel toestond, maar ik liet haar ongehinderd haar gang gaan. Ze stapte, met haar rug naar me toe gekeerd, in het bad en ze liet zich langzaam in het warme water glijden. Ik opende een kastdeurtje van een bovenkastje en pakte een washandje, uiteraard wit, en gaf het aan haar met de mededeling dat ze zich goed moest wassen. Daarna vertrok ik voor een tijdje uit de badkamer en sloot de deur achter me.
Terwijl Saskia zichzelf koesterde in het lekkere warme water, maakte ik een bed voor haar klaar in de slaapkamer die zich direct tegenover de badkamer bevond. Ik trok alvast het dekbed open, zodat ze er straks meteen in kon kruipen. Daarna pakte ik een paar handdoeken uit een andere badkamer en droogde de vloer die Saskia op sommige plekken had doorweekt. Na ongeveer vijf minuten liep ik terug naar de badkamer waarin Saskia zich bevond en wilde de deur openen. Niet tot mijn verbazing had Saskia snel de deur op slot gedraaid en had ze me buitengesloten. Zonder veel problemen kon ik, via een niet eens zo erg ingenieus systeem, het slot van buitenaf openen, maar dat zou ik alleen in het uiterste geval gebruiken. Ik dacht dat ik Saskia gemakkelijk kon overreden om de deur weer van het slot te halen.
"Saskia, doe onmiddellijk open! Ik heb geen zin in spelletjes! Ik wil dat je nu onmiddellijk de deur voor me open doet! Hoor je me?" Riep ik streng en inderdaad durfde ze me niet te veel tegen te werken. Ik hoorde haar uit het bad stappen en de deur van het slot halen. Terwijl ik de badkamer binnen liep, verdween Saskia snel weer in het bad, schuimende voetstappen achter latend.
"Dit flik je me niet weer, begrepen?" Zei ik. Ze zei niets, maar boog schuldig haar hoofd.
Uit een kast haalde ik een grote handdoek en legde die op het horizontale gedeelte van de plank die het meest dicht bij het bad lag.
"Kom er maar uit. Je hebt nu lang genoeg in bad gelegen." Ze keek me aan, ze wilde niet. Ze had lang niet zo lekker warm gehad, maar ze moest wel gehoorzamen. Ze stapte het bad uit en greep meteen naar de handdoek die zich opende terwijl ze hem aan één punt beet hield. Haar lichaam was op veel plaatsen bedekt met schuim en ik zag dat haar lichaam in slechte conditie was. Ze was erg mager, te mager, alhoewel ze nooit erg dik en groot was geweest. Met haar zij naar me toe gedraaid begon ze het schuim van haar af te vegen en droogde ze zich af. Ik richtte mijn aandacht inmiddels op iets anders. Ik zou haar gaan vernederen, zoals ze nog nooit vernederd was en op die manier zou ik haar straffen voor wat ze me aangedaan had. Ik wist dat ze spijt had van wat ze gedaan had, maar het was niet terug te draaien en nu zou ze haar verdiende loon krijgen. Allereerst haalde ik de plank leeg. De flesjes shampoo en crèmes verplaatste ik naar een bovenkastje. Daarna opende ik de twee deurtjes van de meest rechtse kastjes die in het onderste gedeelte van de kast zaten. Van de bovenste plank uit het kastje haalde ik een soort plastic matras van bijna een meter lang. Het was dubbelgevouwen en op deze manier bijna dertig centimeter dik. Nog steeds dubbelgevouwen legde ik het op de plank. Daarna vouwde ik het open en legde het recht, in de lengte richting over de plank. Saskia herkende de bedoeling van de matras, en ik hoorde haar een diepe zucht slaken. Vanuit een ooghoek had ze me in de gaten gehouden, want ze wist dat ik iets van plan was. Ze had niet voor niets getwijfeld of ze wel naar mij toe moest komen, maar ze had weinig keuzen meer gehad en wilde toch graag een dak boven haar hoofd hebben. Weerberichten hadden voorspeld dat het weer nog slechter zou worden. Slechter kon bijna niet, maar de temperatuur zou dalen tot net boven het nulpunt en ze wist dat ze dat niet zou overleven.
Saskia bleef stokstijf staan en staakte het afdrogen, terwijl ik de plastic matras via speciale bevestigingen aan het blad vast maakte. Saskia had nog nooit zo iets gezien, niet in deze maat tenminste, maar toch had ze het meteen herkend als een aankleedkussen. Baby's werden verschoond, kregen een schone luier om, op aankleedkussens, en ze wist nu bijna zeker dat dát ook haar lot zou worden. Tranen van schaamte en woede welden in haar op, maar even lukte het haar nog om zich groot te houden en weerstand te bieden.
Ik draaide me naar haar om en ze deed een paar stappen achteruit, bij mij vandaan. In haar hoofd spookten beelden van kleine kinderen met luiers om. Vroeger had ze zelf ook regelmatig kinderen verschoond. Met een washandje tussen de kleine, schattige beentjes langs, urine van het naakte lichaam wassen. Ze vroeg zich af hoe het zou voelen wanneer straks de laatste plakstrip gesloten zou worden en ze definitief in een luier gevangen zou zijn. De vernedering zou over niet zo lange tijd beginnen, was eigenlijk al lang begonnen, maar weglopen was geen optie. Ze kon nergens heen, wilde nergens heen en had geen keus. Stilletjes had ze gehoopt op medelijden en begrip voor haar situatie, maar dat zou ze van mij niet krijgen.
"Zal ik je even helpen met afdrogen?" Vroeg ik zachtjes, terwijl Saskia's blik op het aankleedkussen was gefixeerd. Ze schrok op en begon zich meteen verder af te drogen. Het duurde niet lang voordat ze helemaal droog was en ze de handdoek op de grond had gegooid, erop was gaan staan, om op die manier ook haar tenen af te drogen. Haar armen had ze natuurlijk voor haar lichaam geslagen om zichzelf zo veel mogelijk te bedekken.
"Ga liggen, Saskia. Hoofd naar links" Gebood ik en ze aarzelde even, waarna ze het toch deed. Haar poging om op haar buik te gaan liggen beantwoorde ik met een glimlach. Het was maar een kleine poging tot ongehoorzaamheid die niet zou lukken en Saskia wist dat ook. Alleen voor haar eigen ego moest ze toch iets van tegenwerking bieden.
Toen lag ze op haar rug voor me, helemaal naakt en weerloos. Ik stond ter hoogte van haar borst en trok één voor één haar armen voor haar lichaam vandaan tot achter haar hoofd. Ik legde ze naast haar gezicht neer, alsof ze met een pistool onder schot gehouden werd. Niets bedekte nu meer haar lichaam en trillend wachtte ze op wat komen ging.
"Het spijt me, Saskia. Ik ben het niet vergeten." Zei ik. Ze keek me aan alsof ze er in berustte. Het leek alsof ze iets wilde zeggen, haar mond opende zich, maar er kwam geen geluid. Ze bleef zwijgen, alsof ze op die manier een muur opbouwde tussen de werkelijkheid en haar innerlijk. Innerlijk had ze de strijd opgegeven, zou ze de vernedering doorstaan. Ze wist dat tegenstribbelen toch geen zin had en wilde het zo snel mogelijk voorbij laten zijn. Ik opende een kastje recht boven haar gezicht en haalde een grote, witte luier van de kleine stapel die er lag. Saskia zag de luier en met een snik sloot ze haar ogen. Zachte huilgeluidjes maakte ze, terwijl ze haar tranen niet meer binnen kon houden.
Zonder ook maar een enkele aanmoediging trok ze haar knieën in. Ze wist precies wat er komen ging, alhoewel ze het zelf nog nooit op deze manier had meegemaakt. Ze had regelmatig zelf de luier in handen gehad, toen had ze zelf de touwtjes in handen. Kleine kinderen waren niets anders gewend en voelden nog geen schaamte. Kleine kinderen wilden graag een schone luier om, wanneer ze hun behoeften nog niet in bedwang hadden weten te houden. Nu lag ze op haar rug, haar lichaam op het koele plastic. Daar waar ze het matras raakte, zakte ze naar beneden. Zweet zorgde ervoor dat haar lichaam aan het plastic plakte. Iemand anders had de luier in zijn handen. De luier die zij om zou krijgen. Negentien jaar was ze, sinds haar zesde jaar had ze niet meer in haar broek geplast, en ook niet in bed. Het was een vreemd gevoel om nu zonder tegenstribbelen de luier om te krijgen. Het was een vreselijke vernedering die ze nog jaren zou blijven herinneren, maar iets leek haar te overtuigen dat ze de luier om wilde hebben. Ze wilde de straf ontvangen, om daarna weer zonder ruzie overnieuw te kunnen beginnen. Ze hoopte dat na vannacht de lucht weer opgeklaard zou zijn, figuurlijk dan, en dat ik het haar vergeven zou hebben.
Ze voelde een warme hand onder haar billen, die nog verder van het plastic getild werden. Het was maar eventjes, want al snel liet ik haar billen weer zakken. Dit maal raakten ze niet het plastic, maar het zachte absorberende stof van de binnenkant van de luier. Ze spreidde haar knieën, nu ook weer zonder opdracht, en ik trok de voorkant van de luier tussen haar benen door. Ik trok de luier nog eens goed op zijn plaats en vouwde hem dicht. Terwijl ik hem met de ene hand strak trok en zo vast hield, opende ik met de andere hand de plakstrip. Ik sloot de luier zo met vier plakstrips en Saskia was hardop gaan huilen. Haar gezicht was vuurrood van schaamte geworden. Ze haatte me, wilde me op dit moment vreselijke dingen aandoen, maar nog stribbelde ze nog geen centimeter tegen.
Het was een prachtig gezicht. Een meisje van negentien, dat een best lief en mooi gezichtje had, wanneer ze tenminste weer beter op gewicht was, waar ik best eens een romantisch avondje mee uit wilde, lag intens vernederd voor me op tafel. De schaamte van de blootheid van haar borsten telde niet meer mee. Het enige dat telde was die zachte, grote, witte, vernederende luier.
Ik liet haar overeind komen. Haar benen zakten over de rand van de kast heen en bungelden tegen de kastdeurtjes. Ik lette erop dat ze haar hoofd niet stootte tegen de bovenkastjes. Ze durfde me niet aan te kijken en terwijl ze rechtop zat voelde ze heel voorzichtig met haar handen aan de luier. Ik moest erom glimlachen. Uit een kastje haalde ik een hemdje dat ook tussen de benen door sloot en rolde het tussen mijn vingers op. Met haar armen in de lucht hielp ik haar het hemdje aan te trekken. Ik kon het echter nog niet dichtmaken, want daarvoor moest ze gaan staan. Ik trok het zo ver mogelijk naar beneden en zag dat het goed paste. De elastische stof sloot goed om haar lichaam en haar lichaamsvormen bleven duidelijk zichtbaar. Met beide handen pakte ik een bovenarm beet en ze schoof van de tafel af. Toen haar rechterbeen de vloer raakte zag ik even een van pijn verkrampt gezicht, maar dat trok snel weg. Ik bukte voor haar neer en met gespreide benen sloot ik het luierhemdje tussen haar benen. Met mijn gezicht kwam ik nu vlak bij haar lichaam en ik rook de frisse geur van zeep. Met een zacht klopje op haar billen complimenteerde ik haar met haar goede gedrag, en ik leidde haar nu de badkamer uit, rechtdoor de slaapkamer in. Met nog een beetje natte haren kroop ze het bed in en trok het dekbed over haar heen. Haar hoofd raakte het zachte kussen en ik wist dat ze in geen tijden in een bed geslapen had. Ze zou vannacht goed slapen, wanneer ze tenminste de luier kon vergeten.
Ze draaide haar gezicht mijn kant op en keek me aan. Ik knielde naast het bed neer en boog naar haar voorover. Mijn rechterhand aaide haar gezicht en ik kuste haar op haar voorhoofd. Ondanks alle vernederingen zag ik toch een glimp van een voldaan en gelukkig gezicht, maar snel draaide ze zich van me af. Ik wenste haar goedenacht en liet haar alleen, de deur achter me sluitend. Ze wist niet dat de deur van binnen uit niet geopend kon worden. Ik wilde haar hier houden, totdat ik haar morgenochtend zou zien. Ik wilde met haar praten. Ik had haar vandaag misschien slecht behandeld, maar eigenlijk hield ik van haar.
Het was verschrikkelijk weer. De wind gierde rond het huis, regen kletterde op het dak en herfstbladeren vlogen door de lucht. Ik zat dicht bij de open haard, genietend van de warmte en van het vlammende licht gebruik makend om een dik boek te lezen. Natuurlijk kon de verwarming hoger en kon ik lampen aan doen, maar deze manier was zoveel leuker. Het gaf een prettig, romantisch, ondanks dat ik alleen was, en een warm gevoel. In de verte hoorde ik de deurbel en ik kwam met een schok uit mijn concentratie. Ik was helemaal opgegaan in het boek en leefde als het ware naast de hoofdpersoon. Ik beleefde zijn avonturen, alsof het mijn eigen avonturen waren en ik leek wel het verhaal te beïnvloeden door de hoofdpersoon op ideeën te brengen.
Ietwat geïrriteerd legde ik het boek naast me neer en stond ik op. Elke stap richting voordeur bracht me verder van de warmte van de open haard. Ik keek door het kleine ruitje naar wie er voor de deur stond. De verbazing nam toe. Niet alleen had ik niemand meer verwacht, zo laat op de zondagavond, maar ook had ik geen nat, doorweekt en verkleumd meisje verwacht. Rillend had ze haar armen om haar lichaam heen geslagen. Haar doorweekte kleren zaten op haar lichaam geplakt en boden nauwelijks warmte meer. Natte haren hingen voor haar gezicht en druppels water dropen eruit naar de vloer. Ik herkende haar als Saskia, een meisje dat ik in geen maanden had gezien. Vroeger hadden we samen op de lagere school gezeten. Zij had veel problemen thuis gekregen en was uit huis geplaatst. In de latere jaren waren we soms dikke vrienden geweest, maar vaak hadden we flinke ruzie. Misschien door haar problemen thuis en in het tehuis had ze zich afgezonderd van haar vrienden en zich losgemaakt van iedereen die maar iets voor haar gaf.
Nu stond ze voor mijn deur, doorweekt en verkleumd. Ik haalde snel de nachtsloten van de deur en sloeg de deur open. Koude wind sloop naar binnen.
"Kom snel binnen, Saskia." Riep ik boven het geluid van de storm uit. Ze strompelde inderdaad naar binnen. Ze liep mank met haar rechterbeen en kuchte vervaarlijk. Ik deed de deur snel dicht. Met een soort schuldige blik keek ze me aan, terwijl er stroompjes water van haar lichaam gutsten. Ze durfde niet zo veel te zeggen. De laatste keer dat we elkaar zagen was ze weggelopen uit een ruzie, terwijl ze me de meest verschrikkelijke dingen toe wenste. Misschien kon ze zich dat nog heel goed herinneren en was ze daarom bang om nu om een gunst te vragen. En een gunst vragen wilde ze. Natuurlijk wilde ze blijven slapen en natuurlijk zou ik haar laten blijven slapen, maar ik wilde haar laten zweten. Ze had me genoeg aangedaan om mijn wraakgevoelens te laten opwellen. We hadden tenslotte nog een akkefietje openstaan, en nu zou ik het haar betaald zetten. Ik had er lang op moeten wachten.
"Kom trek snel je kleren uit. Je wordt doodziek zo." Zei ik en hielp haar met uitkleden. Veel kleren had ze niet aan. Een dun jasje, een oude, kapotte trui, een broek en een paar te grote schoenen lagen al snel op de natte tegelvloer. Nu droeg ze alleen nog een onderbroek vol vlekken en een T-shirt met wat gaten. Ik duwde haar nu, terwijl ze nog steeds niets had gezegd, naar één van mijn drie badkamers, de badkamer die ik het minst gebruikte. Ik ging haar voor de badkamer in en drukte op het lichtknopje. Het was een redelijk ruime badkamer. De tegelvloer was grotendeels bedekt met witte badstof vloerkleedjes. In de linkerhoek, tegen de achterwand stond een douchecabine met, tot ongeveer anderhalve meter hoogte, ondoorzichtig plexiglas, terwijl het bovenste gedeelte wel doorzichtig was. Aan de rechterkant van de douchecabine stond, tegen de achterwand, een groot ligbad tegen de muur. De rechterwand werd bijna geheel gevuld met kastruimte. De muur had een lengte van ongeveer drie meter en het onderste gedeelte van de kast was ongeveer vijfenzeventig centimeter diep en een meter hoog. Pas een meter boven de bovenkant van de onderste kastjes, hingen kastjes die een stuk minder diep waren. Op deze manier was er een grote brede horizontale ruimte gecreëerd. Tussen het onderste en bovenste gedeelte van de kasten was tegen de wand een spiegel geplaatst die de plank een nog grotere aanblik gaf. Op de plank stonden verschillende flesjes met shampoo en dergelijke, maar was grotendeels leeg en leek nutteloos. Tegen de linkerwand was een toilet en een wastafel geplaatst. Opvallend was wel dat alles in het wit was uitgevoerd, er was geen enkele contrasterende kleur gebruikt.
Ik liep naar het bad en liet via de thermostaatkraan een brede warme straal water het bad in lopen. Uit een flesje spoot ik een grote hoeveelheid groenige badschuim in het water en al snel lag er over het water een witte laag schuim.
Ik draaide me om naar Saskia die er maar een beetje hulpeloos bij stond. De deur stond nog achter haar open en eerst sloot ik die. Ik had het gevoel dat Saskia niet meer helemaal bij haar positieven was. Aangezien het bad al bijna vol was maande ik haar om zich uit te kleden, maar ze bleef stilletjes staan. Alleen haar gezicht bewoog en ze keek me nu recht in de ogen. Misschien wilde ze wel dat ik uit de badkamer verdween, maar daar had ik geen enkele intentie toe. Ik liep naar haar toe en trok aan haar T-shirt. Haar armen werkten me tegen maar een strenge blik en een harde ruk gaf de doorslag. Het T-shirt scheurde van onderaf kapot en gaf nu toch al geen bescherming meer en ik kon het nu weerloos over haar hoofd trekken. Toen ik daarna haar onderbroek vast wilde pakken, om het ook uit te trekken, draaide ze zich met een ruk van me af. Met haar rug naar me toe trok ze zelf het broekje uit. Het broekje zakte over haar knieën en houterig stapte ze eruit. Met haar armen voor zich, zich beschermend voor mijn blikken, liep ze toen naar het bad. Ik was echter eerder bij het bad en hield haar tegen. Ik bukte over het bad heen en draaide de kraan dicht, daarna duwde ik Saskia bij het bad vandaan. Ik zou haar eerst verder laten merken dat ik hier de baas was.
"Naar het toilet, Saskia" zei ik en leidde haar ook die kant op. Dit wilde ze niet en ze duwde me van haar af en wilde toch naar het bad lopen. Ik pakte haar bovenarm beet en kneep er stevig in. Ze kermde terwijl ik haar naar de toiletpot trok en haar dwong te gaan zitten. Na nog wat strubbelingen deed ze het toch en ging ze zitten. Ik liet haar los en er bleef een rode streep op haar bovenarm achter, daar waar ik haar had beetgepakt. Ze boog haar bovenlichaam meteen iets voorover en bedekte met haar armen haar borsten. Ik liep achteruit en leunde tegen de kastenwand, die straks nog een verrassend doel zou hebben. Met een verwijtende blik in haar ogen, ze bleef maar zwijgen, keek ze me even aan en keek daarna naar de vloer, alsof ze zich schuldig voelde. Het duurde even maar toen hoorde ik haar plassen en met schaamrood op haar wangen pakte een wc-papiertje en veegde ze zichzelf droog. Alsof ze niet wilde toegeven dat ik gelijk had gehad keek ze me woedend aan, trok de wc door, en liep langs me heen naar het bad. Even keek ze me aan om te kijken of ik het nu wel toestond, maar ik liet haar ongehinderd haar gang gaan. Ze stapte, met haar rug naar me toe gekeerd, in het bad en ze liet zich langzaam in het warme water glijden. Ik opende een kastdeurtje van een bovenkastje en pakte een washandje, uiteraard wit, en gaf het aan haar met de mededeling dat ze zich goed moest wassen. Daarna vertrok ik voor een tijdje uit de badkamer en sloot de deur achter me.
Terwijl Saskia zichzelf koesterde in het lekkere warme water, maakte ik een bed voor haar klaar in de slaapkamer die zich direct tegenover de badkamer bevond. Ik trok alvast het dekbed open, zodat ze er straks meteen in kon kruipen. Daarna pakte ik een paar handdoeken uit een andere badkamer en droogde de vloer die Saskia op sommige plekken had doorweekt. Na ongeveer vijf minuten liep ik terug naar de badkamer waarin Saskia zich bevond en wilde de deur openen. Niet tot mijn verbazing had Saskia snel de deur op slot gedraaid en had ze me buitengesloten. Zonder veel problemen kon ik, via een niet eens zo erg ingenieus systeem, het slot van buitenaf openen, maar dat zou ik alleen in het uiterste geval gebruiken. Ik dacht dat ik Saskia gemakkelijk kon overreden om de deur weer van het slot te halen.
"Saskia, doe onmiddellijk open! Ik heb geen zin in spelletjes! Ik wil dat je nu onmiddellijk de deur voor me open doet! Hoor je me?" Riep ik streng en inderdaad durfde ze me niet te veel tegen te werken. Ik hoorde haar uit het bad stappen en de deur van het slot halen. Terwijl ik de badkamer binnen liep, verdween Saskia snel weer in het bad, schuimende voetstappen achter latend.
"Dit flik je me niet weer, begrepen?" Zei ik. Ze zei niets, maar boog schuldig haar hoofd.
Uit een kast haalde ik een grote handdoek en legde die op het horizontale gedeelte van de plank die het meest dicht bij het bad lag.
"Kom er maar uit. Je hebt nu lang genoeg in bad gelegen." Ze keek me aan, ze wilde niet. Ze had lang niet zo lekker warm gehad, maar ze moest wel gehoorzamen. Ze stapte het bad uit en greep meteen naar de handdoek die zich opende terwijl ze hem aan één punt beet hield. Haar lichaam was op veel plaatsen bedekt met schuim en ik zag dat haar lichaam in slechte conditie was. Ze was erg mager, te mager, alhoewel ze nooit erg dik en groot was geweest. Met haar zij naar me toe gedraaid begon ze het schuim van haar af te vegen en droogde ze zich af. Ik richtte mijn aandacht inmiddels op iets anders. Ik zou haar gaan vernederen, zoals ze nog nooit vernederd was en op die manier zou ik haar straffen voor wat ze me aangedaan had. Ik wist dat ze spijt had van wat ze gedaan had, maar het was niet terug te draaien en nu zou ze haar verdiende loon krijgen. Allereerst haalde ik de plank leeg. De flesjes shampoo en crèmes verplaatste ik naar een bovenkastje. Daarna opende ik de twee deurtjes van de meest rechtse kastjes die in het onderste gedeelte van de kast zaten. Van de bovenste plank uit het kastje haalde ik een soort plastic matras van bijna een meter lang. Het was dubbelgevouwen en op deze manier bijna dertig centimeter dik. Nog steeds dubbelgevouwen legde ik het op de plank. Daarna vouwde ik het open en legde het recht, in de lengte richting over de plank. Saskia herkende de bedoeling van de matras, en ik hoorde haar een diepe zucht slaken. Vanuit een ooghoek had ze me in de gaten gehouden, want ze wist dat ik iets van plan was. Ze had niet voor niets getwijfeld of ze wel naar mij toe moest komen, maar ze had weinig keuzen meer gehad en wilde toch graag een dak boven haar hoofd hebben. Weerberichten hadden voorspeld dat het weer nog slechter zou worden. Slechter kon bijna niet, maar de temperatuur zou dalen tot net boven het nulpunt en ze wist dat ze dat niet zou overleven.
Saskia bleef stokstijf staan en staakte het afdrogen, terwijl ik de plastic matras via speciale bevestigingen aan het blad vast maakte. Saskia had nog nooit zo iets gezien, niet in deze maat tenminste, maar toch had ze het meteen herkend als een aankleedkussen. Baby's werden verschoond, kregen een schone luier om, op aankleedkussens, en ze wist nu bijna zeker dat dát ook haar lot zou worden. Tranen van schaamte en woede welden in haar op, maar even lukte het haar nog om zich groot te houden en weerstand te bieden.
Ik draaide me naar haar om en ze deed een paar stappen achteruit, bij mij vandaan. In haar hoofd spookten beelden van kleine kinderen met luiers om. Vroeger had ze zelf ook regelmatig kinderen verschoond. Met een washandje tussen de kleine, schattige beentjes langs, urine van het naakte lichaam wassen. Ze vroeg zich af hoe het zou voelen wanneer straks de laatste plakstrip gesloten zou worden en ze definitief in een luier gevangen zou zijn. De vernedering zou over niet zo lange tijd beginnen, was eigenlijk al lang begonnen, maar weglopen was geen optie. Ze kon nergens heen, wilde nergens heen en had geen keus. Stilletjes had ze gehoopt op medelijden en begrip voor haar situatie, maar dat zou ze van mij niet krijgen.
"Zal ik je even helpen met afdrogen?" Vroeg ik zachtjes, terwijl Saskia's blik op het aankleedkussen was gefixeerd. Ze schrok op en begon zich meteen verder af te drogen. Het duurde niet lang voordat ze helemaal droog was en ze de handdoek op de grond had gegooid, erop was gaan staan, om op die manier ook haar tenen af te drogen. Haar armen had ze natuurlijk voor haar lichaam geslagen om zichzelf zo veel mogelijk te bedekken.
"Ga liggen, Saskia. Hoofd naar links" Gebood ik en ze aarzelde even, waarna ze het toch deed. Haar poging om op haar buik te gaan liggen beantwoorde ik met een glimlach. Het was maar een kleine poging tot ongehoorzaamheid die niet zou lukken en Saskia wist dat ook. Alleen voor haar eigen ego moest ze toch iets van tegenwerking bieden.
Toen lag ze op haar rug voor me, helemaal naakt en weerloos. Ik stond ter hoogte van haar borst en trok één voor één haar armen voor haar lichaam vandaan tot achter haar hoofd. Ik legde ze naast haar gezicht neer, alsof ze met een pistool onder schot gehouden werd. Niets bedekte nu meer haar lichaam en trillend wachtte ze op wat komen ging.
"Het spijt me, Saskia. Ik ben het niet vergeten." Zei ik. Ze keek me aan alsof ze er in berustte. Het leek alsof ze iets wilde zeggen, haar mond opende zich, maar er kwam geen geluid. Ze bleef zwijgen, alsof ze op die manier een muur opbouwde tussen de werkelijkheid en haar innerlijk. Innerlijk had ze de strijd opgegeven, zou ze de vernedering doorstaan. Ze wist dat tegenstribbelen toch geen zin had en wilde het zo snel mogelijk voorbij laten zijn. Ik opende een kastje recht boven haar gezicht en haalde een grote, witte luier van de kleine stapel die er lag. Saskia zag de luier en met een snik sloot ze haar ogen. Zachte huilgeluidjes maakte ze, terwijl ze haar tranen niet meer binnen kon houden.
Zonder ook maar een enkele aanmoediging trok ze haar knieën in. Ze wist precies wat er komen ging, alhoewel ze het zelf nog nooit op deze manier had meegemaakt. Ze had regelmatig zelf de luier in handen gehad, toen had ze zelf de touwtjes in handen. Kleine kinderen waren niets anders gewend en voelden nog geen schaamte. Kleine kinderen wilden graag een schone luier om, wanneer ze hun behoeften nog niet in bedwang hadden weten te houden. Nu lag ze op haar rug, haar lichaam op het koele plastic. Daar waar ze het matras raakte, zakte ze naar beneden. Zweet zorgde ervoor dat haar lichaam aan het plastic plakte. Iemand anders had de luier in zijn handen. De luier die zij om zou krijgen. Negentien jaar was ze, sinds haar zesde jaar had ze niet meer in haar broek geplast, en ook niet in bed. Het was een vreemd gevoel om nu zonder tegenstribbelen de luier om te krijgen. Het was een vreselijke vernedering die ze nog jaren zou blijven herinneren, maar iets leek haar te overtuigen dat ze de luier om wilde hebben. Ze wilde de straf ontvangen, om daarna weer zonder ruzie overnieuw te kunnen beginnen. Ze hoopte dat na vannacht de lucht weer opgeklaard zou zijn, figuurlijk dan, en dat ik het haar vergeven zou hebben.
Ze voelde een warme hand onder haar billen, die nog verder van het plastic getild werden. Het was maar eventjes, want al snel liet ik haar billen weer zakken. Dit maal raakten ze niet het plastic, maar het zachte absorberende stof van de binnenkant van de luier. Ze spreidde haar knieën, nu ook weer zonder opdracht, en ik trok de voorkant van de luier tussen haar benen door. Ik trok de luier nog eens goed op zijn plaats en vouwde hem dicht. Terwijl ik hem met de ene hand strak trok en zo vast hield, opende ik met de andere hand de plakstrip. Ik sloot de luier zo met vier plakstrips en Saskia was hardop gaan huilen. Haar gezicht was vuurrood van schaamte geworden. Ze haatte me, wilde me op dit moment vreselijke dingen aandoen, maar nog stribbelde ze nog geen centimeter tegen.
Het was een prachtig gezicht. Een meisje van negentien, dat een best lief en mooi gezichtje had, wanneer ze tenminste weer beter op gewicht was, waar ik best eens een romantisch avondje mee uit wilde, lag intens vernederd voor me op tafel. De schaamte van de blootheid van haar borsten telde niet meer mee. Het enige dat telde was die zachte, grote, witte, vernederende luier.
Ik liet haar overeind komen. Haar benen zakten over de rand van de kast heen en bungelden tegen de kastdeurtjes. Ik lette erop dat ze haar hoofd niet stootte tegen de bovenkastjes. Ze durfde me niet aan te kijken en terwijl ze rechtop zat voelde ze heel voorzichtig met haar handen aan de luier. Ik moest erom glimlachen. Uit een kastje haalde ik een hemdje dat ook tussen de benen door sloot en rolde het tussen mijn vingers op. Met haar armen in de lucht hielp ik haar het hemdje aan te trekken. Ik kon het echter nog niet dichtmaken, want daarvoor moest ze gaan staan. Ik trok het zo ver mogelijk naar beneden en zag dat het goed paste. De elastische stof sloot goed om haar lichaam en haar lichaamsvormen bleven duidelijk zichtbaar. Met beide handen pakte ik een bovenarm beet en ze schoof van de tafel af. Toen haar rechterbeen de vloer raakte zag ik even een van pijn verkrampt gezicht, maar dat trok snel weg. Ik bukte voor haar neer en met gespreide benen sloot ik het luierhemdje tussen haar benen. Met mijn gezicht kwam ik nu vlak bij haar lichaam en ik rook de frisse geur van zeep. Met een zacht klopje op haar billen complimenteerde ik haar met haar goede gedrag, en ik leidde haar nu de badkamer uit, rechtdoor de slaapkamer in. Met nog een beetje natte haren kroop ze het bed in en trok het dekbed over haar heen. Haar hoofd raakte het zachte kussen en ik wist dat ze in geen tijden in een bed geslapen had. Ze zou vannacht goed slapen, wanneer ze tenminste de luier kon vergeten.
Ze draaide haar gezicht mijn kant op en keek me aan. Ik knielde naast het bed neer en boog naar haar voorover. Mijn rechterhand aaide haar gezicht en ik kuste haar op haar voorhoofd. Ondanks alle vernederingen zag ik toch een glimp van een voldaan en gelukkig gezicht, maar snel draaide ze zich van me af. Ik wenste haar goedenacht en liet haar alleen, de deur achter me sluitend. Ze wist niet dat de deur van binnen uit niet geopend kon worden. Ik wilde haar hier houden, totdat ik haar morgenochtend zou zien. Ik wilde met haar praten. Ik had haar vandaag misschien slecht behandeld, maar eigenlijk hield ik van haar.
